JAARGANG 1979 WEDSTRIJDEN O |
OBBICHT (24 juli).1979 Jan Raas
zegevierde op fraaie wijze. Hans Langerijs tweede De donkere
luchten in de morgen - toen waren de veteranen en de nieuwelingen in actie -
en de dreigende wolken in de vroege middag - de junioren trokken de aandacht
- konden geen smetje op Het Wonder teweeg brengen. Een gezellige drukte hing
bereids boven de Natuurlijk
behield Het Wonder de kermissfeer; in 't Boerenhoefke - exploitant Hub.
Canisius - de gehele dag (tot heel laat in de avond) een enorme drukte, een
grote feesttent - vier dagen in bedrijf -, kermisattracties, kortom het was
goed vertoeven in Obbicht. Nabij het
ceremonieel verhoog oude glorien: Wim van Est, Joep Savelsberg, Jac. Gramser,
Cor Wijdenes, een afvaardiging van Nettenbouw (de profs reden om de Grote
Prijs Nettenbouw), Wim Schepers, Jeanne Martinussen, Miss Nettenbouw (Corina
Dreessen), heel wat officials w.o. Harry van Gestel (sportcommissie), Piet
Janssen, Joep Voots, Tjeu Conmans, de burgemeester van Obbicht en van Born,
de DAF Truclcs-chef publieitelt Milder enz. enz. Spontaan, kort en
bondig, dus vakkundig, de huldigingen. JO MAAS Verleden jaar
stelde het weekblad Nieuwe Revue voor de eerste maal voor onze beste jongere
in de Tour (toen Henk Lubberding) de waardevolle “Koperen Willem" -
genoemd naar en uit te reiken door Wim van Est - ter beschikking, een
kunstvoorwerp plus een couvert met een bepaald stevige inhoud. Uiteraard was
dit keer Jo Maas het middelpunt van deze ceremonie: een krachtig woordje van
de gezondheid zelve Wim van Est, de aangestipte overhandiging gevolgd door
een ererondje in een open wagon. Langs de gehele route een hartelijk applaus
ten adresse van Jo Maas, Wim van Est en Miss Nettenbouw. In besloten kring
zou Wim van Est naderhand getuigen: „Die Jo Maas kon het ver schoppen mits
hij met beide benen op de grond blijft staan, die jongen heeft het kopje en
de blik van Rik van Looy". Welke Tourmannen
moesten door het comite Wonder van Obbicht in de bloemen worden gezet?
Winnaars van ritten? Degenen die de Ronde van Frankrijk volbrachten? Van die
facetten werd geen punt gemaakt: alle aanwezige coureurs - binnen- en
buitenlanders - die aan deze karwei begonnen werden op het podium geroepen,
kregen middels Harry van Gestel een mooie bloementuil. Voordat Wim van
Est de grote bazen de weg opstuurde, was Jo Janssen uit Valkenswaard eerste
geworden bij de veteranen, won Herman Laning uit Oostwold de
nieuwelingen-rit, was in de juniorenkoers Marcel Manders uit Mierlo-Hout als
primus de streep gepasseerd en had Wim de Waal uit Axel (voor Wim Jennen) bij
de amateurs getriomfeerd. BEROEPSRENNERS In de eerste
ronde een demarrage van Ulli Sutter, dra was Ton Griep present, een duo dat
korte tijd aan de leiding ging. Inmiddels hadden Jos Schipper, Eric Thoelen,
Jan Raas, Aad van den Hoek, Wim de Ruiter en Hans Langerijs het peloton
verlaten, streken ijlings op Sutter en Griep neer, zodat acht koplopers genoteerd
dienden te worden. Tussen deze kop en de groep nam Jo Maas plaats, etaleerde
een langdurige achtervolging - natuurlijk onder welgemeende aanmoedigingen
vanwege de duizenden -, die niet het beoogde doel opleverde. Jo Maas
belandde weer in de meute, een stoet die was geklopt. Henk Lubberding en
Johan van der Meer forceerden een pittig aandoende uitval, bleven toch op
beduidende afstand van de acht vluchters hangen. Lubberding en Van der Meer
zaten toen op 1.25 min., de voorsten van de verbrokkelende groep op 2.10 min.
Toen moesten nog Ondanks die
vroege vlucht en de verkregen winst van die acht, toch zeker een smakelijk
verloop, vooral de slotfase was gevarieerd. Allemaal facetten die door het
duidelijk tevreden publiek ten zeerste op prijs werden gesteld. Op weg naar het
spandoek won Jan Raas afgetekend, een lof waarin Hans Langerijs terecht kon
delen. Jan Raas erkende dat een en ander niet van een leien dakje was
gelopen, zijnde de gevolgen van zijn tuimeling in de Tour waardoor hij een
tijdje niet had kunnen trainen. Obbicht was de derde koers na die val; door
zijn wilskracht en aangeboren kunde keerde Jan Raas eerder dan hij had
gedacht in de voorste gelederen terug, won knap en verdiend het negende
Wonder.BRON: GERARD SILLEN Beroepsrenners: 1. Jan Raas Amateurs: 1. W. de Waal, 2. W. Jennen, 3. K, Dulpers, 4. J. Harings, Junioren: Nieuwelingen: 1. H. Laning, 2. W. Meyer, Liefhebbers: 1. J. Jansen, OBDAM (22
juli).1979 Amateurs: 1. R. Kos, 2. J. de Nijs, 3. H. Snooink, 4. H. J. Buis, Nieuwelingen: 1. H. v. d. Ham, Liefhebbers en
veteranen: 1. B. v. d. Heuvel, 2. J. v. d. Horst, OCHTEN (21
juli).1979 Amateurs: 1. D. Willigenburg, 2. P. Bosch, 3. B. v. d. Stelt, Nieuwelingen: 1. R. Vroom, 2. B. Vlaanderen, ODIJK.(1979.09.30) Amateurs: 1. Pim Bosch; 2. Theo Wallenburg; 3. Herman Winkel; OEFFELT
(21 juli).1979 Dames: Nieuwelingen: OENE.(1979.08.17) Junioren: 1. Richard Beumer; 2. Reem Kok; 3. Wouter van de Bor; OIRSCHOT
(26 juni).1979 Amateurs: Liefhebbers: 1. H. Schuurmans, OIRSCHOT.(1979.08.15) Amateurs: 1. Michel van Dijk;
2.---- Nieuwelingen: 1. ---- OISTERWIJK
(7 juli).1979 Amateurs: 1. J. Lammertink, 2. H. Snoeilink, Liefhebbers en
veteranen: 1. H. Schuurmans, 2. H. Ket, Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, OISTERWIJK
(8 juli).1979 Amateurs: 1. Jos Lammertink, 2. Herman Snoeijink, 3. Ad Prinsen, Nieuwelingen: 1. Jean Paul van Poppel, 2. Frank Witlox, 3. Cornelis Braanker. Liefhebbers: 1. Henk Schuurmans, 2. H. Ket, 3. Cees van Helvoirt, OLDENZAAL
(11 juli).1979 Amateurs: 1. Herman Snoeijink, 2. Gerard Schipper, 3. Arie Hassink, Nieuwelingen: 1. Harrie Laning, 2. Jos van de Wegberg, 3. Wim Meijer, Liefhebbers: 1. Johan Hup, 2. Jan Winters, 3. Ron Hulst, OLLAND (17
juli).1979 Amateurs: 1. Harrie de Boer, 2. Eric Visschers, 3. Henri Sender, Junioren: 1. Leon Nevels, 2. Dirk van oorschot, 3. Jan Ackermans, Nieuwelingen: 1. Leon kersten, 2. Gerrie Rutten, 3. John Vos, OMLOOP
DOOR HET LAND VAN BARTJE.(1979.08.04) Rene Koppert
sterk winnaar van 20e Omloop door 't Land van Bartje Rene Koppert uit
Poeldijk is winnaar geworden van de 20e Omloop door 't Land van Bartje, een
wegwedstrijd voor junioren met start en finish te Assen. Koppert bewees dit
seizoen meerdere malen, dat hij een hoog tempo kan bepalen, maar ook toonde
hij vaak in de slotfase zijn sprintcapaciteiten. We waren er eerder dit
seizoen getuige van in de Omloop van NoordWest-Overijssel, die ook door hem
op fraaie wijze werd gewonnen. In Stadsbroek te
Assen, waar de finish was van deze wegwedstrijd, die op uitstekende wijze
door de Asser Wieler Club Meteoor-Wander op touw werd gezet, zagen we een
soortgelijke eindsprint als destijds in Genemuiden. Ook nu toonde Rene
Koppert zich de sterkste, toen hij met de goed rijdende Jos Paulmen en de
sterke Wim Bartol op de meet af kwam. Paulmen werd tweede en Bartol die
bergen werk had verzet en in de laatste kilometers herhaaldelijk probeerde
een geslaagde demarrage te forceren, moest genoegen nemen met een derde
plaats. Een moegestreden
Fre de Jong, die aanvankelijk ook tot de drie koplopers behoorde en onderweg
hard had gewerkt, moest lossen bij het bord Al met al een
mooie koers, die op bekwame wijze door Rein Zwart uit Heerenveen werd geleid.
Op een smalle weg bij Annen viel het veld uiteen door een valpartij, ontstaan
doordat enkele coureurs „op 't kantje" fietsten en bij een sterke
zijwind kennis maakten met het wegdek. Het bleef voornamelijk bij lichte
materiaalschade, maar een feit was, dat er een kopgroep ontstond van zestien
renners. Deze groep werkte eendrachtig samen en slaagde erin bij Gieten een
voorsprong van anderhalve minuut op te bouwen. Met nog bijna
twintig kilometers voor de boeg demarreerden Fre de Jonge, Wim Bartol, Rene
Koppert en de Limburger Jos Paulmen. Dit kwartet werkte uitstekend samen met
gevolg, dat men geleidelijk aan een fikse voorsprong opbouwde. Vanuit de
volggroep probeerde Peter Pieters herhaaldelijk bij de vier koplopers te
komen, maar hij slaagde niet. Vast stond
tenslotte, dat de zege betwist zou worden tussen Koppert, Bartol en Paulmen,
nadat de strijdlustige Groninger De Jonge had moeten lossen. Koppert won,
zoals in de aanvang reeds door ons werd beschreven, op bekeken wijze.BRON:
BEN ZOMERDIJK Junioren: 1. R. Koppert (Poeldijk) Ploegenklassement: 1. Westland Wil Vooruit 49 pnt., 2. De Bergklimmers 40 pnt., 3. WV
Heer 35 pnt., 4. De Bataaf 31 pnt., 5. NWV Groningen 30 pnt. OMLOOP
GOUDVALLEI (12 mei).1979 Liefhebbers: 1. Klaas Duivenvoorde, 2. Ge Draaijer, 3. Johan Hup, OMLOOP VAN
DE BARONIE – 25 maart.1979 Frank Moons
snelste in Omloop van de Baronie De ouverture van
het wegseizoen 1979 begint meer en meer op een festival van de jeugd te
lijken. Eerst won Hans Plugers de Ster van Zwolle, daarna toonde Johnny
Broers zich de snelste aan het einde van de Ronde van Zuid-Holland en nu
stond in Ulvenhout, aan het einde van de Omloop van de Baronie, de 19-jarige
Frank Moons uit Helmond de felicitaties in ontvangst te nemen. Moons was in
de eindsprint na De grote animator
van de Ronde, Peter Koppert uit Monster, stond er maar wat beteuterd bij. De
Van Erp-renner in de trui van de nationale Militaire ploeg waande zich de
snelste van het vijftal: “Ik dacht dat ik alleen maar met Jacques van Meer
rekening moest houden," zei hij kort, nadat hij door Moons in de strijd
om de hoofdprijs was geklopt. „Ik heb zelfs nog ingehouden toen ik zag dat
de Gazelle-man het niet meer halen kon en plotseling was daar Moons."
Als uit een katapult weggeschoten kwam hij in de laatste meters naast en
voorbij de 20-jarige uit het Westland. Opnieuw had een jeugdig talent bewezen
dat er met hem rekening moet worden gehouden. Eerder in het seizoen was Moons
ook in de Ster van Zwolle al in de kopgroep gefinisht. De Omloop van de
Baronie is dit jaar niet geworden wat men er doorgaans van kan verwachten.
Bart van Est, die zelf een geweldige inspanning moest doen om na een lekke
band weer terug vooraan te komen en daarvoor later, in de Hel van Moerstraten,
de tol moest betalen vertelde hierover: “Er wordt voorzichtig gereden.
Niemand durft risico's te nemen. Neem nu de ploeg van Gazelle, die zat er
compleet bij vandaag. Dan mag het toch niet gebeuren dat er renners
ontsnappen, waardoor de kansen voor de eigen formatie in de waagschaal komen
te liggen. Het ontbreekt in het peloton dit seizoen aan echte vedetten,
renners die de groep op sleeptouw kunnen nemen en onder wiens mokerslagen een
groot aantal coureurs moet bezwijken. Nu moesten de natuurelementen de taak
van de topcoureurs overnemen. Er is een zeer brede top ontstaan, velen zijn
aan elkaar gewaagd en natuurlijk speelt het slechte weer aan het begin van
het jaar waardoor er hoegenaamd niet getraind kon worden een grote rol. Vele
renners zijn nauwelijks in staat een gaatje van enkele tientallen meters
dicht te rijden. Het ontbreekt nog aan macht. Wanneer het zo doorgaat kan
1979 een zeer merkwaardig seizoen worden met tal van verrassende
uitslagen." Moons kwam niet
alleen in de eindsprint als het spreekwoordelijk duveltje uit een doosje
tevoorschijn. De gehele koers verbleef hij in de kopgroep, maar op geen
enkele lijst die door de assistent-wedstrijdleider werd doorgegeven als
zijnde eers kopgroep of een hoofdmacht komt de Brabander voor. Het klopte
overigens in de communicatie wel meer niet. Herhaaldelijk moesten er nummers
worden gecorrigeerd. Peter Valentijn was al lang naar huis, toen hij volgens
de gegevens nog steeds in de kopgroep verbleef en hetzelfde moet worden
gezegd van Ad Hoezen uit St. Michielsgestel, die herhaaldelijk werd afgeroepen
terwijl het Hans Koot moest zijn. De voornaamste oorzaak en laten we het er
maar op houden de enige oorzaak, was het ontbreken van een motorordonnance.
Een man als George van de Enden, een vertrouwde figuur in de karavaan met Bas
Kouwenhoven op de machine, werd node gemist. Voor de rest liep
de Omloop van de Baronie op rolletjes en kan er mede door de geweldige hulp
van de begeleidende Rijkspolitie van een perfecte organisatie gesproken
worden. De eerste Direct na de
start kreeg de karavaan de wind op kop. Het gevolg was dat de groep meteen
verbrokkelde. Vijfenzestig renners vormden de hoofdmacht. De anderen waren
meteen bedankt en konden op hun stappen terugkeren. Dat een aantal renners
zich dan toch niet gewonnen wil geven, siert deze sport en haar beoefenaars.
Uiteindelijk moest de laatste groep op last van de Rijkspolitie uit koers
worden genomen, omdat de achterstand meer dan 10 minuten bedroeg. De man van de
eerste Nog voor
Oud-Gastel, na men nog weinig in
Nederland tegenkomt, eisten een enorme tol. Verstijlen reed lek en Eddy
Gevers (R en B Glas-Rijwielhuis Verhallen) volgde dit slechte voorbeeld. Een
andere renner uit deze ploeg, Leo Bevers, vond hier zijn Waterloo,.maar het
is een schrale troost voor de renner uit Oss te weten, dat hij niet alleen
was. Ad Hoezen (Bossche Staalbouw) was eraan voor de moeite, evenals Peter
Pennekamp, die vergeefse pogingen deed om terug te komen, Piet Jager (Bas
Dekker-Jan Janssen) en vele anderen, te veel om op te noemen. Toen na de Hel
van Moerstraten, op weg naar Roosendaal, de balans werd opgemaakt, reden nog Juist buiten
Roosendaal werd de karavaan opgeschrikt door de kreet: “Valpartij!" Jos
Lammertink was hier het ergste slachtoffer van. Aanvankelijk werd gevreesd
dot de nationale kampioen zijn sleutelbeen had gebroken, maar later bleken de
verwondingen mee te vallen. Francissen, die
door de val voeling had verloren, kwam terug bij. Inmiddels was Toon van der
Steen, de Gazelle-man uit Etten-Leur, op zoek naar terreinwinst gegaan. Hij
passeerde in Rucphen met 15 seconden voorsprong, maar in Schijf, Met Van Peer
verdween ook de enige hulp voor Koppert, die bovendien hoorde dat er drie
renners op zoek naar de leiders waren gegaan. Deze drie - Frank Moons,
evenals Koppert onder contract bij Van Erp, Wies van Dongen en Jacques van
Meer - naderden snel en met nog BRON: JO DE
BRUIJN Amateurs: 1. Frank Moons (Helmond) Ploegenklassement:
1. Gazelle-Campagnolo, 2. Jan van Erp
Tegels, 3. Driessen Stoffen-Optilon. OMLOOP VAN
DE BRAAKMAN – 31 maart.1979 SCHITTEREND
PLOEGENWERK BIJ GAZELLE Peer Maas sprint
gelanceerd naar de zege in 20e Omloop van de Braakman Voortdurende
demarrages van Ad Prinsen en Gino Ammerlaan, twee paradepaardjes van de
ploegloider van Gazelle Ben van Erp, kenmerkten de laatste Maas alleen maar
meerijden om zeker van de overwinning te zijn. Het zware werk,
het steeds weer opnieuw reageren op de onstuimige aanvallen van de ex-prof
uit Raamsdonksveer en van de jonge belofte uit het Westland moest worden
opgeknapt door de beide Driessen Stoffen-Optilon-wegkapiteins Hans Koot en
Henk Mutsaars, die daarbij goede steun kregen van Jan van Tilborgh van de
ploeg Bas Dekker-Jan Janssen die na zijn sublieme prestaties in de K.O. Race
opnieuw mee vooraan zat. Uiteindelijk
bleven de zeven bij elkaar. De laatste sprong van Ammerlaan werd door Koot
verijdeld en zodoende kon Peer Maas vrij gemakkelijk, met een verschil van
zeker drie lengten, de overwinning pakken in deze Zeeuws-Vlaamse klassieker.
Een wedstrijd die door het ontbreken van een harde wind misschien niet zo
zwaar was als andere jaren maar waar op de doorgaans smalle wegen in de
polders langs de Schelde toch een stukje goede wielersport is getoond. In de Braakman
zijn 46 renners die de koers uitrijden, een ongewoon aantal. Ook dat kwam
omdat de weergoden deze middag mild waren gestemd en zelfs van tijd tot tijd
een vroeg lentezonnetje lieten verschijnen. Dat het tempo door de kop van het
peloton meteen vrij strak word gehouden bleek al na enkele kilometers toen de
eerste lossers al moesten worden genoteerd. Bij deze lossers verrassend Ton
ter Harmsel, die nog lang niet die vorm heeft bereikt als enkele jaren
geleden toen hij tot de toonaangevers in de klassiekers behoorde. Nico Toussaint
en Theo Appeldoorn reden lek. Eerstgenoemde slaagde erin binnen enkele
kilometers terug te komen, maar Appeldoorn had de pech dat juist in deze fase
van de strijd de groep in delen uiteen was gevallen. Hij kwam in het
achterste peloton terecht maar onversaagd ging de jonge man uit Roosendaal
door en onder zijn leiding kwam het nog voordat de eerste ronde van ongeveer Het resultaat van
al deze sprongen van achteraf was, dat er zich bij het ingaan van de laatste
rondo nog 60 kandidaten voor de overwinning aandienden. Een derde groep, met
o.a. Tonny Weber (Driessen-Optilon) in de gelederen, naderde tot op dertig
meter, maar toen was bij iedereen de pijp leeg en met lede ogen moesten de
renners toezien hoe de hoofdmacht zich weer verder verwijderde. De groep die de
laatste ronde inging, was natuurlijk te groot om in deze samenstelling op de
finish af te rijden. Schermutselingen bij de vleet. Wim de Waal en Toon van
der Steen waren bijzonder actief. Jones moest zijn inspanningen bekopen en
moest lossen. Merino volgde dit slechte voorbeeld. Met nog Kort nadat de
orde was hersteld, sprong opnieuw Ammerlaan naar voren. Deze keer was
Nieuwdorp degene die de bewaking op zich nam en ook deze poging ging niet
door. De versnelling van het tempo had wel tot gevolg, dat de hoofdmacht in
vier, vijf groepen uit elkaar viel. Voorop reden op dat moment 21 renners. Er
waren nog Ploegleider Ben
van Erp was een tevreden man. Hij weet dat zijn renners een week voor het
Merkenkampioenschap in Limburg en Brabant, op scherp staan. Bij Jan van Erp
Tegels was men minder tevreden. De paarse ploeg had de slag volkomen gemist.
Geen enkele renner in de kopgroep van zeven. Ad van de Poel hield de eer met
een achtste plaats nog een beetje op peil. Tevreden waren
ook de organisatoren van het Wielercomite Philippine. Onder leiding van een
uitstekende en ervaren wielerkenner Wim Jeremiasse was de karavaan
vlekkeloos door het Zeeuwse land geloodst. Door de gunstige weersomstandigheden
was er in plaatsen als Hoek en Mauritsfort alsmede op de dijk onder de
Braakman een goede belangstelhng. Kortom, er kan op een geslaagd
wielerevenement worden teruggezien. BRON: JO DE BRUIJN Amateurs: 1. P. Maas (Hoogerheide) OMLOOP VAN
DE GLAZEN STAD – 28 maart.1979 NIEUW WESTLANDS
TALENT RIJDT „ALLES" LOS Gino
Annmerlaan heerser in eigen
"Glazen Stad" De Glazen Stad.
Het Westland dus. Niet alleen de streek die jarenlang bekendheid genoot als
“Europa's groentetuin". Niet alleen het gebied waar de vertrouwde
produkten uit de glastuinbouw steeds meer moeten wijken voor de bloemencultuur.
Ook in de wielerwereld is dat Westland, ingeklemd tussen de bebouwing van Den
Haag, Delft, groot-Rotterdam en het industriegebied aan Botlek en Nieuwe
Waterweg een begrip. Organisatorisch, omdat de reeks criteria (liefst 10 dit
seizoen) er befaamd zijn om de premiepot, sportief vooral omdat er de laatste
jaren uit de WV Westland Wil Vooruit-J. W. van Hagen BV telkens weer
talenten komen, die nationaal en ook internationaal voor opvallende
uitslagen zorgen. De naam die
daarbij in dat Westland iedereen nog altijd vol bewondering uitspreekt is
die van Leo Duyndam. Veel te vroeg uit het wielerdecor verdwenen natuurlijk,
na een zoveel belovende carriere, maar onmiddellijk weer opgevolgd door een
tweede Leo, Leo van Vliet. Terwijl de laatste nog geenszins „uit beeld"
is - in tegendeel, want bij de ploeg van Peter Post bewijst hij keer op keer
van telkens meer waarde te zijn-dient zich echter al een compleet nieuwe
lichting aan. Uit het oog, uit
het hart: ook in het Westland gaat dit spreekwoord op. En met de verhuizing
van Van Vliet naar het Westbrabantse Oudenbosch, verlegde de aandacht van
die grote groep wielersupporters in de „Glazen Stad" zich naar de nieuwe
lichting. Naar Monsterse Peter Koppert, die in de Baronie wat dramatisch nog
juist van een groot klassiek succes word afgehouden. Naar zijn naamgenoot
Rene, die als junior het helemaal zou kunnen maken. En ook naar Gino
Ammerlaan. De lange, wat
sloom ogende Maasdijker, genoot in het kringetje van zijn trainingsmakkers al
langer de faam onbeschaamd hard te kunnen fietsen. Zo hard dat, wanneer dat
onverstoorbare, nimmer geemotioneerde brok natuur echt doorduwde op de
pedalen, hij bijna iedereen loste. Als junior imponeerde Ammerlaan in zijn
eerste “klassiekertjes". Hij won er niet een, maar eindigde wel - na de
nodige krachtsverspilling - telkens erg „kort". Verdiende daarmee een
buitenlandse trip naar Oostenrijk. Een reisje dat hem bijna een jaar van zijn
prille carriere zou kosten. Oververmoeid kwam
Gino terug uit de Dusika Tour. Hij genas daar niet echt van. Doktoren keerden
hem “binnenstebuiten", maar vonden niets. De timmerman uit Maasdijk
(Gino: “Voor halve dagen dan") besloot het telkens maar weer te
proberen. Bouwde in de wintermaanden, onder leiding van conditietrainer Nico
Simons (die ook in de :schaatssuceessen van Stien Kaiser zo'n groot aandeel
had) aan een fysieke basis om op de fiets het vertrouwde niveau weer te
kunnen halen. Het zwoegen in de duinen, de huisijver met gewichten (om ook
het bovenlichaam te ontwikkelen) leek tevergeefs. Het bleef tobben. Al won
Ammerlaan zo nu en dan wel (en vaak in solo) een koers, hij beschikte niet
meer over die macht, waarmee hij als junior debuteerde. Tot dan de vorige
zomer het herstel intrad. In Dronten bijvoorbeeld (zijn tiende -triomf in 1978)
was de echte Ammerlaan er weer. En met Rene Koppert, Gerrit Solleveld (let
straks ook eens op hem) en Wim van der Burgh pakte de Maasdijker er voor zijn
club de verenigingstitel. De tweede voor drie van de renners uit dat kwartet.
Want met Leo van der Meer in plaats van Van der Burgh waren de Westlanders
twee seizoenen ervoor bij de nieuwelingen ook al superieur. GAZELLE Ammerlaan's
prestaties ontgingen ook ploegleider Ben van Erp (Gazelle) niet. In de
periode waarin het met Gino eigenlijk niet zo best marcheerde, verzekerde de
Tilburger zich van zijn komst naar de fietsengroep. En het ziet er gunstig
naar uit dat Ben van Erp daarmee een man heeft aangetrokken, van wie hij veel
plezier gaat krijgen. Kijk maar eens naar de uitslagen van Ammerlaan (en
passent ook nog clubkampioen van WWV geworden) in zijn eerste vijf
amateurkoersen. In de Omloop van Het Volk dicteerde hij de strijd. Kwam
tenslotte ook voorop met een groepje van vier; smeet met zijn krachten om in
de spurt (het zwakke punt) vierde te worden. De Ronde van Zuid-Holland
leverde een 17e plaats op. Gino: „Maar in de finale had de koers heel anders
kunnen lopen. Ik wist eigenlijk niet of ik (met Versluis) wel door mocht gaan
achter een kopgroep aan met mijn ploegmaat Ad Primen. We hadden er daar best
nog bij kunnen komen." Na een Belgisch
weekeind (24 en 25 maar) wist de pas 19-jarige Maasdijker dat hij in
„zijn" Omloop van de Glazen Stad voor een stunt zou kunnen zorgen.
Zaterdags in Liederkerke moest hij (omdat hij hem niet kende) Etienne de Wilde
nog laten voorgaan. Maar op zondag, in Mol-Wezel, reed Gino alles en iedereen
uit het wiel. Een solo van Dat succes
sterkte Ammerlaan's moed. „Ik voelde me goed. Het was mijn weer. Zwaar. Veel
wind. Dan heb ik een kans. Ik vertrouwde erop dat het in de finale zou moeten
gebeuren," bekende hij later, na de tocht over Het bleek meteen
al de eerste. Er vormde zich - nadat twee waaiers samenliepen - na zo'n In Maasland (na Ook voorop voor
Prinsen. Hij tuimelde, bij een wat vreemde stuurbeweging van Moons, onderuit,
en kreeg fotograaf Cor Vos en motorrijder Bert Hulleman over zich heen. De
gevolgen: Prinsen uit koers; Vos, hinkend verder “knippend", een gekneusde
enkel; en de motorcoureur (na afloop) naar het Vlaardingse Holy-ziekenhuis
met een gebroken sleutelbeen. De tweede
Maasdijk-problemen daagden. Plugers (nu toch definitief in Wagtmans
wk-selectie) wachtte die niet af. In Hoek van Holland ( Allereerst
weigerden Kuiken c,s. zich gewonnen te geven. En nadat het verschil van die
groep met de spits te groot was geworden ging de aandacht weer uit naar de
negen man ervoor, die wel steeds meer terrein herwonnen. De mannen van Jan
Janssen en die van Henk Stevens deden het werk. Guus Bierings leek te
profiteren. Want zijn solo bracht de Udenaar, langs de Gaag, na zo'n Toch weer een
grotere groep vooraan dus ? Niet voor lang, want daar begon de koers van
Ammerlaan pas echt. Hij demarreerde, kreeg Plugers mee, maar besloot de
schifting door te voeren. Mutsaars was het eerste slachtoffer. Van Tilborgh
en Snijders moesten eraf. Bierings, Bosch, Van de Broek ook. En, als enige
van de oorspronkelijke zeven leiders, Peter Koppert. Geen revanche voor zijn
nederlaag in de Baronie dus. Geen thuiswinst. PLUGERS Voor Koppert dan.
Want wie vooraan goed oplette, zag dat er niemand zo gemakkelijk draaide als
die andere man van de streek: Gino Ammerlaan. In de nieuwe finale (niet
rechtstreeks naar de finish in Naaldwijk, maar over smalle wegen opnieuw naar
de Maasdijk, die nu in tegenovergestelde richting werd genomen) sloeg
hij toe. Moons probeerde nog te volgen. Tevergeefs. Ook De Rooy raakte in
moeilijkheden, maar Jacques van Meer :steunde het Westlandse offensief. Hij
stopte voorbeeldig af. Restte voor de doorbraak van het jonge talent nog een
concurrent: Hans Plugers. Ammerlaan: „De
Rooy en Van Meer riepen telkens wel van 'ho-ho' als hij weer meesprong, maar
dat snapte ik zelf ook wel. Ik wachtte gewoon weer op een nieuwe kans."
En Plugers zelf: “Vreselijk wat die man deed. Ik hoopte maar dat-ie een keer
over zou nemen. Dat we samen voorop zouden blijven, maar nee, hoor. Iedere
keer hield hij de benen weer stil. Om, wanneer ik even aarzelde, nog eens
over me heen te demarreren." Zoveel
aanvalsdrift was niet in te tomen. Ook Plugers (toch weer sterk) boog.
Vijftien kilometer voor de streep klapte hij in elkaar. Ammerlaan reed hem
gewoon, rechttoe-rechtaan, uit het wiel. Van kop af weg dus. En in een ook
nog eens fraaie stijl trapte hij door tot aan de meet. Met tenslotte meer dan
een minuut tijdwinst op Jos Lammertink, die voor de tweede plek Van Meer en
Moons (de drie waren Plugers voorbij gereden) k1opte. „Die stijl, die
allure," sprak wegcoach Wagtmans bij de prijsuitreiking bewonderend.
Dat is klasse. Dat verraadt dat Ammerlaan een hele grote kan worden.
Selectie? Net als bij Plugers nog niet na een keer. Eerlijk: ik kende Gino
niet. Maar wanneer hij over veertien dagen nog zo'n vorm heeft als nu,
wanneer-ie dan (rond het merkenkampioenschap) nog zo rijdt, kan ik hem best
gebruiken. Ja, ook voor de 100 km-ploeg. Wanneer hij dat graag doet (En
Ammerlaan wil niets liever dan op de Olympische Spelen van Niet alleen
Wagtmans, vrijwel iedereen sprak bewonderend over de heerser van de Glazen
Stad: Gino Ammerlaan, jong, sterk, vastberaden alles te doen om als coureur
te slagen. Hij heeft nog erg veel te leren. Weet zelf niet eens waartoe hij
in staat is. “Kun je klimmen?" vroeg iemand hem. “Geen idee," was
het antwoord. “Echt omhoog rijden heb ik nog nooit gedaan." „En het waaieren.
Ben je daar niet bang voor?" Ammerlaan weer: “Vandaag ontbraken de
ouderen. Maar toch zat ik er een paar keer naast met het aansluiten op de
eerste rij. Een kwestie van durven en leren. Gelukkig kon ik er nu telkens
weer tussen duiken wanneer ik een gaatje zag." Een ding hoefde
niemand te vragen. Want dat Ammerlaan hard kan fietsen was iedereen wel
duidelijk. Ook de mannen die hij ditmaal kansloos liet. Kampioen Jos
Lammertink zocht geen excuses: “Zoals hij bij Plugers wegging. Zo
zelfverzekerd. Zo sterk. Hij reed hem er gewoon af. Nou, dan kun je
wat." Ten slotte nog
dit: de Omloop van de Glazen Stad was uit- sluitend toe gankelijk voor
renners tot en met 25 jaar. De ouderen moesten thuis blijven. Een experiment
(volgend jaar worden er meer klassiekers volgens die formule gereden) dat organisatoren
aandurfden, toen nog niet duidelijk was dat die geroutineerde generatie
(misschien dan met uitzondering van Arie Hassink) het dit seizoen, na de
barre winter, erg moeilijk heeft om de dominerende rol weer op te eisen. Maar
wel een experiment dat lof en navolging verdient. Want met de juiste
voorbereiding hadden die „ouderen" er waarschijn- lijk toch weer „gestaan"
in de voorjaarsklassiekers. En dan is zo'n koers voor de jeugd een verademing
...BRON: HENK KRUITHOF Amateurs:1. Gino Ammerlaan (Maasdijk) Ploegen: 1. Gazelle 10.36.52, 2. Jan van Erp 10.39.07, 3. Driessen Stoffen-Optilon
10.39.10. OMLOOP VAN
DE HAARLEMMERMEER (19 mei).1979 Omloop van de
Haarlemmermeer (amateurs) Knappe trionif van Johan Kuiken Op fraaie wijze
heeft de 23-jarige Johan Kuiken uit Breda in de nabijheid van zijn vroegere
woonplaats Osdorp de Omloop van de Haarlemmermeer voor amateurs in zijn
voordeel beslist. Er was niemand van het tot zes man geslonken kopgroepje die
hem in zijn zegerush kon sluiten. Piet Kuys en Berry Zoontjens hebben het
nog wel geprobeerd, maar zij slaagden niet, terwijl Bas Langeveld en Bas van
Lamoen eerder een zware inspanning hadden geleverd om het verloren gegane
contact te kunnen herstellen. De 36-jarige Ton de Groot, die op een puike
koers kan terugblikken, was ook niet meer bij machte om in te grijpen. In
soepele stijl draafde Johan Kuiken op de overwinning af. Door de goede
klasseringen van Piet Kuys en Bas van Lamoen kwam de W.C. Pony Sport De
Zwaluw uit Vlijmen - Ben Libregts droeg met een zeventiende plaats ook een
paar puntjes bij - voor een jaar in het bezit van de Schiphol-trofee. Aan de
Omloop van de Haarlemmermeer, die alweer voor de 27e keer door de Halfwegse
Sport Club De Bataaf word georganiseerd, namen ook zes Canadezen en drie
Engelsen deel. Als ploegleider van de Canadezen trad de Nederlander Rob Buker
op, die bijna een kwart eeuw geleden naar Canada is geemigreerd. In het begin
konden van zijn rijders Daniel Monat, Eon D'Ornelas en William Tait net als
de Engelsen Paul Dennis en David Akam aardig meekomen op hot voorste plan -
Akam won zelfs de eerste van een over drie ronden te verrijden
klassementpremie - maar in de tweede koershelft kwamen de buitenlanders niet
meer in het stuk voor. Een D'Ornelas werd door een lekke band van zijn kansen
beroofd. In de eerste van de negen omlopen deden zich op de IJweg en Ringdijk
al meteen twee grote valpartijen voor en daardoor werd het aanvankelijk 137
man sterke peloton al meteen gedecimeerd. Stan Snijders liep bij een van die
valpartijen een gebroken sleutelbeen op en moest evenals Frans Francissen in
een ziekenhuis behandeld warden. De verwondingen van Francissen bleken in
eerste instantie tamelijk emstig, maar achteraf bleek het toch nog mee te
vallen en hoefde hij niet in eot ziekenhuis te blijven. Vele andere renners
moesten door de EHBO behandeld worden. VIER GROEPEN Door de
valpartijen was de hoofdmacht in vier groepen van vrijwel gelijke grootte
uiteen gespat. In het voorste gelid streden 27 man, met onder hen een Peter
v. d. Knoop als winnaar van het vorige jaar, Piet Kuys, die een paar jaar
geleden ook al eens triomfeerde in de Haarlemmermeer, Jan Weber, Gerrit
Visscher, Hans v. d. Putte, Jan de Nijs, Ron Snijders, Ton de Groot, Sjaak
Pieters, Ad Prinsen, Rob Borst, de Canadees Eon D'Omelas en de Engelsman Paul
Dennis. In een tweede groep van 23 rijders zaten onder meer Johan Kuiken, Bas
Langeveld, Berry Zoontjes, die in 1978 als junior de Haarlemmermeerronde wist
te winnen, de Brit David Akam en de Canadezen Daniel Monat en William Tait.
Door de tweede groep werd fel op de eerste gejaagd, maar het duurde toch nog
tot in de vierde ronde alvorens aansluiting kon worden verkregen. Een paar
renners waren in de temposlag „gesneuveld" en na de samensmelting gingen
er ruim veertig knapen op kop. Velen van hen hadden toch wel moeite met het
tempo en de wind, want de grote kopgroep takelde steeds meer af. Nadat ook
favorieten als Peter v. d. Knoop, Sjaak Pieters, Gerrit Ratterman, Louis
Ruiter en Jan de Nijs hadden afgehaakt, bleven er nog twaalf aanvoerders
over. Dat waren: Piet Kuys, Ton de Groot, Johan Kuiken, Bas van Lamoen, Berry
Zoontjes, Bas Langeveld, Ron Smit, Gerrit Visscher, Ad Prinsen, Hans v. d.
Putte, Ron Snijders en Jan Weber. Alle renners die door de koplopers op meer
dan vijf minuten warden gereden, moesten het strijdtoneel verlaten. En dat
waren er heel wat. De koers kreeg dan ook het karakter van een slijtageslag.
Alleen de sterksten bleven overeind. Na eerst al eens
een poging gewaagd te hebben met Bas van Lamoen probeerde de in eigen
contreien fietsende Haarlernmer Ron Smit het in de voorlaatste ronde alleen
om weg te komen, maar zijn concurrenten lieten hem niet gaan. Na de mislukte
acties van Smit sloegen Ton de Groot, Johan Kuiken, Berry Zoontjes en Piet
Kuys op de vlucht en zij hadden bij het ingaan van de laatste ronde zo'n
honderd meter voorsprong. Bas Langeveld en Bas van Lamoen wisten zich na een
felle jacht nog bij het viertal aan te sluiten. De zes anderen zaten er even
door en moesten afhaken. Nadat een ontsnapping van Kuiken en Van Lamoen door
Zoontjes onschadelijk was gemaakt, gingen de drie Brabanders er na een
nieuwe demarrage van de strijdvaardige Kuiken er gezamenlijk vandoor. Langeveld
en Van Lamoen hadden daarvoor te veel gegeven en konden evemnin als De Groot
de uitval van het Zuidelijke trio pareren. Vooral Kuiken bleek in een
blakende vorm te steken, ging op twee kilometer van de finish op het Kinheim
in Zwanenburg nog eens op de pedalen staan en toen waren ook Kuys en Zoontjes
stormrijp. Onbedreigd stevende de man uit Breda, dit seizoen eerder winnaar
in Lieshout en de tijdrit van de Ronde van Zeeuws-Vlaandeeren, als triomfator
over de eindstreep. PRACHTIGE KOERS „Het was een
prachtige koers en we troffen goed weer," merkte Johan Kuiken meteen na
afloop van de strijd op. “Het was alleen jammer van die valpartijen in het
begin. Ik kwam daardoor zelf in de tweede groep en daarin hebben we alles uit
de kast meteen r1jden om weer aansluiting te kunnen krijgen." Met de
overwinning van Kuiken waren ook de mensen van De Bataaf heel content, want
hij is in deze vereniging zijn loopbaan als wielrenner begonnen. Zo'n vier
jaar geleden zijn de Kuiken's van Osdorp naar Breda verhuisd en toen is Johan
lid geworden van de wielervereniging Breda. “Je doet het de laatste tijd heel
goed," merkte voorzitter Henk Bruijntjes van De Bataaf tijdens de
huldiging op, „en dat is in deze zware Ronde duidelijk tot utting gekomen.
Als oud-Bataaf-man hoor je er nog steeds bij en daarom zijn we blij dat jij
hebt gewonnen." Na door Rondemiss
Petra van Velzen van het Haarlems Dagblad voor zijn inspanningen te zijn
beloond, gaf Kuiken zijn fraaie ruiker bloemen weg aan „ome" Jan
Boterman van De Bataaf. In het verleden heeft deze eens tegen Johan gezegd
dat hij zijn fiets maar beter in de Ringvaart kon gooien, omdat Kuiken niet
in een koers wilde rijder waarin teveel bobbels voorkwamen. “Je wordt nooit
een groot coureur," had Boterman hem toen toegebeten. Die snauw leverde
hem nu een fraai boeket bloemen op en daarmee was hij uiteraard zeer verguld.
Voor de „micro" stelde „ome" Jan, dat Johan Kuiken een schitterende
overwinning had behaald. “Hij is een oud-lid van onze vereniging en ik heb
eens met hem in de clinch gelegen, maar ben toch blij dat Johan heeft
gewonnen," vertelde Boterman. “Je bent een knap coureur geworden en dat
doet me toch goed." BRON: JAN
ROOSEBOOM DE VRIES De uitslag: 1. Johan Kuiken (WV Breda) 149' km in 3.21.27, 2. P. Kuys (De Zwaluw),
3. B. Zoontiens (Piinenburg), 4. B. Langeveld (Bollenstreek), 5. B. van
Lamoen (De Zwaluw), 6. T. de Groot (Amstelland), 7. R. Smit
(Excelsior-Haarlem), 8. R. Sn(iders (Bataaf), 9. J. Weber (UWTC), Clubklassering: 1. De Zwaluw (Vldjmen) 69 pnt., 2. Amstelland 57 pnt., 3. De Bataaf
56 pnt., 4. De Kampioen (Haarlem) 49 pnt. OMLOOP VAN
DE HAARLEMMERMEER (19 mei).1979 Jan Hekman
sterkste junior in Omloop van de Haarlemmermeer De 18-jarige Jan
Hekman uit het Twentse plaatsje Den Ham, die van professie bediende in een
supermarkt is, heeft op frame wijze de Omloop van de Haarlemmermeer voor
junioren, meetellende voor de jeugdclubtrofee, in zijn voordeel beslist.
Samen met Stephan Rooks uit Heerhugowaard was hij in de laatste omloop door
de polder uit een negentien man sterke kopgroep ontsnapt. In het beslissende
sprintje op het Kinheim in Zwanenburg bleef Jan Hekman zijn vluchtmakker
gemakkelijk de baas. Van de verslagen
koplopers diende Marcel Braas zich als derde bij de finish aan. Door de goede
klasseringen van Rooks en Braas kwam Alcmaria Victrix in het
ploegenklassement op de eerste plaats en voor een jaar in het bezit van de
kolossale trofee van Tuincentrum Het Oosten. Ploegleider Ted Rood van de
Alcmarianen, een van de eersten die slaagde voor wielertrainer, was met
recht trots op het succes van zijn pupillen. Aan de koers van
de junioren in de Haarlemmermeer, waarvan de organisatie in handen was van de
HSC De Bataaf, namen ruim honderd renners deel. Zij moesten zeven ronden
afleggen op een omloop van In de kopgroep
liep het gesmeerd en van achtervolgers viel helemaal niets te vrezen. Nadat
Rolf Overakker, Andre Wieringa, Ad v. d. Horst en Cor Buys bij het ingaan van
de laatste omloop een schuchtere poging hadden gedaan om weg te komen, maar
niet slaagden, was het Jan Hekman die bij de laatste doorkomst van Vijfhuizen
zijn slag sloeg. Met een felle demarrage pakte hij een tiental meters
voorsprong en met uitzondering van Stephan Rooks, die alles gevend bij hem
aan wist te sluiten, moesten de anderen het antwoord schuldig blijven. Toen
de finish al in zicht was, probeerde Rooks om zijn vluchtmakker te
verschalken, maar Hekman liet zich niet paaien. Hij trok tenslotte zelf van
ver de eindsprint aan en bleef met een paar lengtes verschil duidelijk aan de
winnende hand. Rooks gaf zich al ver voor de streep gewonnen. Het was voor Jan
Hekman zijn allereerste overwinning. Hij was er uiteraard reuze blij mee,
maar bleef toch tamelijk nuchter. „Ik fiets nu voor het derde jaar en bouw
het rustig aan op," liet hij na de race weten. Een week eerder was
Hekman al derde geworden in de Omloop van Oost-Brabant. “We hadden nog nooit
van Jan Hekman gehoord," liet Henk Bruijntjes als voorzitter van De
Bataaf zich bij de huldiging ontvallen, „maar in deze zware ronde met veel
wind weten we wie hij is. Samen met Rooks pakte hij anderhalve minuut. We
zullen stellig nog veel van je horen." Daarna mocht Jan Hekman zich door
rondemiss Petra van Velzen van het Haarlems Dagblad laten knuffelen. Hij
verdiende het. BRON: JAN
ROOSEBOOM DE VRIES Junioren: 1. J. Hekman (De Zwaluwen) Clubklassering: 1. Alcmaria Victrix 65 pnt., 2. De Zwaluwen (Almelo) 43 pnt., 3. De
Bataaf 39 pnt., 4.' Excelsior (Haarlem) 33 pnt., 5. RTV Zwolle 27 pnt. OMLOOP VAN
DE KEMPEN (20 mei).1979 JACQUES VAN MEER
sprint in OMLOOP VAN DE KEMPEN naar zijn tweede klassieke overwinning De Gazelle-ploeg
onder leiding van Ben van Erp heeft in de slotfase van de Omloop van de
Kempen andermaal aangetoond dat er geen enkele formatie tegen deze equipe is
opgewassen. Theo de Rooy en naderhand Jac. van Meer hebben het opnieuw op een
professionele wijze klaargespeeld. Op ongeveer tien kilometer van het einde
van de De aanval van De
Rooy, natuurlijk werd die door iedereen verwacht, werd door Theo Hogervorst
(reed zeer sterk deze middag) en de verrassende Canadees John Douglas teniet
gedaan. Direct hierop opende Jacques van Meer, De Rooy's ploeggenoot, een
nieuw offensief. Hij ging De kopgroep van
drie liep snel weg en had in Vessem, met nog GELUKKIG MAN Ben van Erp was
derhalve andermaal een gelukkig man. „Ik heb nog nooit de eer gehad dat een
van mijn renners de Omloop van de Kempen won," had hij ons voor de
start toevertrouwd. Ben had op het laatste moment zijn ploeg drastisch
gewijzigd en in plaats van Van de Bergh, Van Kessel, Van Elburg en Sumich
gingen Van Meer, Ammerlaan, De Rooy en De Nijs van start. Een wijziging ook
al met het oog op de nationale rondrit. Van Erp: “Missehien ben ik in het
verleden in de Omloop van de Kempen wat te voorzichtig geweest. Ik kwam nooit
met de sterkste formatie voor de dag, omdat ik zo kort voor Olympia's Ronde
bang was voor blessures door valpartijen. Nu heb ik het echter gewaagd en je
ziet het resultaat. Het is zo kort voor de Ronde natuurlijk een geweldige
opsteker. Wij starten overigens zonder kopman. Ik heb een ploeg waarin elke
renner eindoverwinnaar kan worden. Pas na twee, of misschien zelfs drie
dagen zullen we definitief bepalen wie er knecht wordt en op wiens kaart
wordt gespeeld." De Omloop van de
Kempen, aan het deelnemersveld was ter elfder ure nog een Canadese ploeg
toegevoegd, begon met een valpartij. Nauwelijkis had wedstrijdleider Jan Klip
de renners na een vijftal kilometer neutralisatie weggevlagd of vier renners
tuimelden tegen de vlakte. Jan Klomp en Freddy Beckers stonden meteen op en
gingen door, maar voor de jonge Ad van de Eeden uit Eindhoven, lid van de
ploeg Van de Biggelaar, en voor Jos Alberts, afkomstig uit het Gelderse
Neede, was de wedstrijd al gelopen. Beiden werden met de ambulance naar het
Catharina-ziekenhuis in Eindhoven vervoerd, maar konden na verbonden te zijn
het hospitaal weer verlaten. In Vessem,
nauwelijks KOPGROEP Op de klinkers
bij Netersel, onvervalste Belgische kasseien werden hier voorgeschoteld,
ontstand de eerste kopgroep die uit meer dan drie renners bestond. Harry
Hofmans, Henri Senders, Geert Oosterbosch, Eddy Gevers, Peer Maas, Theo de
Rooy, Huub Janssen, Jan Feiken, Henk Mutsaars, Hans Plugers, Rene van de
Broek en Ad Wijnands kwamen los en namen in hen kilometer 15 seconden
voorsprong. In de groep ontbrak echter de ploeg-Jan van Erp en dat was voor
Piet van der Kruijs een reden om zijn manschappen tot meer spoed aan te manen
en met gezamenlijke inspanning herstelde de paarse trein de rust in de
karavaan. Niets wees er toen op, dat de Van Erp-ploeg de grote verliezer van
deze 31e Omloop van de Kempen zou gaan worden. Nadat Kuiken en Van Dongen na
een lekke band in een fraaie achtervolging en wat Kuiken betreft in een stijl
van een echte flyer terug bij waren gekomen, staakte na De poging was dan
ook tot mislukken gedoemd. In Riethoven, na VIER DELEN Het peloton viel
in vier delen uit elkaar en toen Hogervorst zich gewonnen gaf, dat was in
Eersel na Toen sprong De
Rooy nogmaals, zoals gezegd, in de zuiging van onze wagen die voortreffelijk
werd bestuurd door Toon Verdonck, de jongste telg van het plaatselijke
garagebedrijf. De wereldkampioen bij de studenten haalde het niet, maar
maakte de weg vrij voor ploeggenoot Jacques van Meer, die meteen een
geslaagde greep naar de overwinning deed. Hoe sterk De Rooy nog was toonde
hij in de laatste meters in de strijd om de vierde plaats. Peter Koppert,
normaal veel sneller, werd naar de vijfde plaats verwezen. Jan Jonkers en Ad
van de Poel hadden nog kans gezien zich uit de tweede groep los te maken. Hun
inspanning reikte naar de elfde en twaalfde plaats. Amateurs: 1. J. van Meer (Wouwsche Plantage) OMLOOP VAN
DE KRIMPENERWAARD.(1979.08.11) Massaspurt in Krimpenerwaard Snelle Pim Bosch
bewijst zijn waarde Pim Bosch houdt
van het “grote werk". De 23-jarige Gorkummer heeft daar nooit een geheim
van gemaakt. Natuurlijk, op de diverse criteria pakt de Zuidhollandse
kampioen ook graag zijn prijsjes mee, maar het liefst rijdt hij in de
klassiekers. Nadat Bosch vorig seizoen de Omloop van de Kempen (in een massaspurt)
op zijn naam bracht, rekende hij er dan ook op dit jaar wat meer in die
klassiekers aan de bak te komen. Maar zijn ploeg, die van Driessen
Stoffen-Optilon beschikt over zo'n brede kern dat Pimmetje net buiten de
“eerste keus" viel. Hij miste
daardoor Olympia's Ronde. Kwam ook niet uit in de Kempen, waar hij dus zijn
zege niet kon prolongeren. En hij was daarover teleurgesteld. Er zijn wat
problemen geweest tussen renner en ploegleider, maar die moeilijkheden zijn
inmiddels opgelost. Uitgepraat. Bosch blijft ook in 1980 bij de groep van
Henk Stevens. En hij zal er zelf voor zorgen dat hij dan wel aan de beurt is. Tegen die
achtergrond is de triomf van Pim Bosch in de Omloop van de Krimpenerwaard van
niet geringe betekenis. Want Bosch bewees er eens te meer dat hij een
“afmaker" is. Een „finisher", die, wanneer de groep gesloten op de
streep afgaat, voor zijn ploeg een belangrijk wapen is. Voor Pim Bosch
persoonlijk betekende de zege in Schoonhoven, waar „De Waardrenner" de
koers prima organiseerde (al zou het verstandig zijn volgende keer
kleedruimte en permanence in een accommodatie onder te brengen), ook een
ander heuglijk feit. Want het zuinig gebouwde manneke slaagde er na vier
moeilijke weken eindelijk weer eens in te winnen. Zijn negende seizoenzege maakte
een eind aan een reeks koersen waarin hij, tussen „de slagen" door,
tevergeefs op de bloemen joeg. Wel prijkt Bosch
trots aan de kop van het klassement over alle Zuidhollandse criteria. De
regelmaat in de uitslagen is er dus wel degelijk. Zelfs al verliest hij vaak
een spurtje. Bijvoorbeeld tegen Arie Versluis. Sprintjes echter om de tweede
of derde plek, wanneer de winst al is vergeven. Bosch: „En dat is toch heel
anders dan een finish waarbij het om de winst gaat". Winst die Bosch in
Schoonhoven wel wegkaapte. Hij liet dan ook niets aan het toeval over.
Eerlijk. “Ik had de finale vooraf verkend. Wist dat het, zonder wind in de
polders, best eens op die laatste fase kon aankomen. De bocht naar de
eindstreep, daarin zou het moeten gebeuren. Op dat laatste stukje rechtuit
kon immers niemand de man die als eerste om die haakse hoek zou komen nog
pakken." Zo stemde Bosch
na twee saaie lussen van Versluis beaamde
het. Teleurgesteld, dat zeker. Want nu sponsor Leen Bik (die toch doorgaat)
het liet afweten in eigen streek, droeg de Ameidenaar (eerder eerste in de
Ronde van Overijssel en een etappe van Olympia's Ronde) het tricot van
organiserend „De Waardrenner". Voor clubsponsor “Het Keukencentrum"
was er nauwelijks een groter succes denkhaar. Versluis: “Het mag gewoon niet.
Ieder jaar kom ik er heel dichtbij. Derde in 1975 achter Gerrie van Gerwen.
Derde vorig seizoen achter Ad Wijnands. En nu tweede. Maar winnen: nee
hoor.". Op de sprint,
waarin Sjaak Rotteveel uit Oude-Wetering derde was, na, bood de
Krimpenerwaard weinig spectaculairs. De bezetting was (met alle buitenlandse
uitzendingen) al magertjes. En de “namen", die er wel waren, vielen
nauwelijks op. Senders, Van der Knoop en Ton de Groot openden het offensief
bescheiden. En bescheiden bleef het daarna. Kleine valpartijtjes, onbetekenende
vluchten (voorsprong maximaal Ook de
tempo-verhoging van Ruud van de Rakt (opnieuw een pupil van Stevens) had geen
succes. In Schoonhoven regeerden de spurters. Met Bosch als de beste.BRON:
HENK KRUITHOF Amateurs: 1. Pim Bosch (Gorinchem) OMLOOP VAN
DE KRIMPENERWAARD. DAMES.(1979.08.11) Keetie in topvorm
terug uit Amerika De Amerikaanse
kilometers hebben Keetie van Oosten-Hage goed gedaan. De strijd die de
Zeeuwse in de Red Zinger-klassieker heeft moeten leveren met de fietsende
Amerikaanse Schaatsen- rijdster, bracht de ex-wereldkampioene op de weg terug
in topvorm. In de Omloop van de Krimpenerwaard liet Keetie nog eens zien dat
zij in dergelijke koersen nog altijd op een eenzaam niveau staat. En: wat
voor een „leegte" er straks dreigt te ontstaan wanneer zij niet meer het
gewicht van de koers zal dragen. Want het ziet er serieus
naar uit dat Keetie van Oosten-Hage na dit seizoen (met een greep naar een
nieuwe regenboogtrui in Valkenburg als hoogtepunt) zal stoppen met de
wielersport. Verdwijnen uit de pelotons, evenals haar sponsor Beck's Bier.
Leon Hermans, na de zoveelste triomf van zijn publiciteitswapen,
schouderophalend: Zeker, Keetie
heeft dit seizoen niet meer de dominerende rol gespeeld die we van haar waren
gewend. Ze stuitte op tegenstand. Op meisjes die haar konden kloppen.
Bovendien was (al benadrukt damescoach Cor Bijster dat de verhalen zwaar zijn
overdreven) de sfeer in de groep niet altijd optimaal. Bijster: „Keetie
wordt natuurlijk ouder. Ze is net dertig. Er is een leeftijdsverschil. En ook
valt het haar niet meer zo gemakkelijk om haar beste prestatiepe te
bereiken. Daar heeft ze een beetje moeite mee gehad. Er was een lichte
terugval. Maar daar is ze in Amerika goed doorheen gekomen. Ze steekt nu in
haar beste vorm. Dat geeft vertrouwen voor de wereldkampioenschappen in
Limburg. Al hebben ook de andere dames daar kansen. Zeker, wanneer de
buitenlandse concurrentie massaal de koers op Keetie afstemt, is een
onverwachte ontwikkeling niet ondenkbaar.". Bijster hecht
niet te veel waarde aan de wat mindere prestaties van enkele van de
zes dames die hij voor Valkenburg heeft aangewezen. Kampioene Tineke Fopma,
Hennie Top, Keetie, Anne Mohlmann, Petra de Bruin en Marian Bik hebben bij
hem het nodige crediet. Van de eerste zes
van de nationale titelstrijd was immers alleen Keetie van Oosten nadrukkelijk
mee vooraan in de Krimpenerwaard. Met Mieke Havik en even later ook in
gezelschap van Bella van der Spiegel-Hage reed zij er van de 20e tot de 70e
kilometer vooruit. Waarbij in de finale Keetie het spel van de beide zussen
afmaakte met een korte solo. Bella spurtte naar en tweede plaats. Nog
onervaren Amsterdamse Mieke werd derde. Pas drie minuten
later kwamen Petra de Bruin en Anne Mohlmann aan. Nog later volgde het
peloton.BRON: HENK KRUITHOF Dames:1. Keetie van Oosten-Hage (Kloetinge) Ploegenklassement:
1. MS Mode-Beck's Bier-Hitachi 5.16.45, 2. KogaMyata 5.20.11, 3. Gazelle
5.21.47. OMLOOP VAN
DE MAASVALLEI (5 mei).1979 Henk Havik kan
veel meer dan alleen spurten Alleen al zijn
uitslagen wijzen erop dat Henk Havik best eens een “grote" zou kunnen
worden. Want, al blijft het voorspellen van de toekomst een (zeker bij jonge
wielrenners) hachelijke zaak, “zo maar" drie klassiekers winnen doet
niemand. Daar is meer voor nodig dan alleen het “rappe spurtje", waarop
de verslagen concurrentie maar al te gemakkelijk wijst. Om in de Omloop
van het Lage Land en de Koga Miyata Race de sterkste te kunnen zijn, moet een
coureur toch wel iets anders kunnen dan louter de vlugste aan de meet te
zijn. Dat getuigt van een behoorlijk koersinzicht. Van de durf om mee in de
waaier te duiken. En zo zijn er nog wel wat facetten op te noemen. Maar
wanneer diezelfde, overigens pas 17-jarige (eerstejaars junior dus) dan ook
nog in misschien de lastigste van de koersen in zijn leeftijdsgroep, de
Omloop van de Maasvallei, als triomfator over de meet glijdt, heeft’ie toch
nog iets meer in huis. Wie na de zes
lussen over ook zesmaal de Schieversberg en zesmaal de keitjes van de
Maasberg de zege grijpt, verdient louter lof. Daar in Stein, waar De
Bergklimmers de eindstreep trekken van hen voor de meeste jongeren zo zware
tocht, past geen kritiek. Wie daar wint.is gewoon een uitstekende wielrenner. Hulde dus voor
Henk Havik, lid van hat Zaanse DTS, maar in het Limburgse land gestoken in
het oranje tricot van de nationale selectie. Bewondering ook voor de anderen
die zich op het langs de Maas slingerende parkoers, met vrijwel geen recht
stuk, met telkens weer dat „op-en-af", vooraan handhaafden. Voor vooral
Teun van Vliet, het dappere Westlandse manneke, dat (ook al als eerstejaars
junior) voor de zoveelste keer net naast de hoogste plek greep. „Twee maal
tweede, een keer drie en een keer vier," somde hij wet teleurgesteld op.
“Mooi, natuurlijk, maar het had vandaag, hier in Limburg, eens raak moeten
zijn. Want met die tweede plaats ben ik niet meer tevreden." Van Vliet
(Barrhopoort-lid, maar nu ook in oranje) completeerde, net terug uit
Oostenrijk waar hij invaller was voor Godde, overigens het succes van de
keuze van junioren-coach Andre Boskamp. Een en twee in de Maasvallei. En
wanneer de derde man, John Arends, bij zijn materiaalpech wat vlugger was
geholpen, had hij wellicht nog een bijdrage kunnen leveren. Natuurlijk, ook
andere kandidaten voor de w.k.-ploeg (er gaat nu toch een representatieve
groep naar Argentinie in oktober) weerden zich daar in Limburg. Want lang
niet alle toppers uit het (en dat dien te worden vastgesteld) weer brede
front droegen de nationale kleur. Een Gerrit Solleveld bijvoorbeeld reed voor
zijn eigen vereniging (Westland Wil Voorult). En aan zijn afvaardiging
twijfelt, na het fameuze werk van de Lierenaar in de Dusika Jugend Tour (twee
ritzeges), niemand meer. Trouwens: ook in de Maasvallei was Solleveld weer
een uitblinker. Met bijvoorbeeld
de Limburger die tot strijdlustigste van allen werd uitgeroepen: Leon Nevels
uit Thorn. De “nummer een" van de organiserende vereniging was de eerste
pechvogel, maar kwam sterk terug. Later reed hij mee in een kopgroep en in de
finale imponeerde hij vriend en vijand door in nauwelijks Voor eigen
publiek schitterde ook het duo Jan en Peter Harings uit Sibbe. De mannen van
Maastricht (vooral Jan) heersten in de strijd om de bergpunten. Waarbij in
eerste instantie ook de renners van Willebrord Wil Vooruit (Lazeroms, die
vorig jaar de zege greep, en Hanegraaf) het tempo aangaven. Maar in de
beslissende minuten waren ze er niet bij. Zoals ook Poeldijker Rene Koppert
een opmerkelijk afwezige was in het spel om de ereplaatsen. Koppert, eerder
eerste in Noordwest-Overijssel en op de Veluwe in de laatste bocht (in
gewonnen positie) onderuit geschoven, mocht zich echter terecht
verontschuldigen. De blessures aan hand en knie waren nog niet genezen. En
trainen was daardoor enkele dagen onmogelijk geweest. Ruim baan
derhalve bij de Westlanders voor Solleveld, de winnaar ook van de Tweedaagse
van Midden-Brabant. Hij mists de eerste serieuze vlucht (Hanegraaf, Lazeroms,
Van Oorschot, Senden, Akkermans, Baudoin, Nevels en Van de Boorn), maar was
er wel bij toen in de derde ronde, na de Maasberg, Peter Harings, toen al
Henk Havik en Henk Daams er tussenuit trokken. Met direct daarna Marius
Mulder en Harry Akkermans. Het was de shag
nog niet, maar bij het begin van de vierde „toer" speelden toch een
aantal van die namen mee in de beslissende schiftingen. Harry Akkermams (WV
Breda) en Henk Manders (Wilhelmina) maakten de opening. Op de Schieversberg
pikte Solleveld (Westland Wil Vooruit) alleen aan. En op de Maasberg waren
ook Gerrit Walstock (Heer), John van Asten (De Kempen), Jan Harings
(Maastricht) en nog zo'n w.k.-kandidaat, Lucien Godde (De Mol) mee voorop. Zou dat de
ontknoping zijn? Het verzet van Daams en De Maesschalk baatte niet. Ook
Baudoin, Peter Harings en Havik ploeterden tevergeefs. Maar Leon Nevels (De
Bergklimmers) redde het wel. Hij bracht het aantal koplopers op acht. Ook hij
kon, al ging hij meteen wel mee aan de leiding rijden, evenwel niet voorkomen
dat het tempo er vooraan een beetje uit ging. Dat sommigen al meer aan de finale
dachten (aan een solo, zoals Solleveld), dan aan het afslaan van de reactie,
die intussen op gang kwam. Met voorop de
latere winnaar Henk Havik. Glunderend na afloop: “Natuurlijk had ik er even
weinig vertrouwen in. Maar ik probeerde wel bij ons het tempo hoog te houden.
We kwamen daardoor met een tweede groepje weg. En gelukkig viel het bij de
leiders stil. Toen was het zo gedaan." ,,We spoten er
naar toe," hielp Van Vliet. „Al deed lang niet iedereen echt zijn
best." Desondanks kwamen met de twee nationalen ook Hans Baudoin (De
Kempen), Martin Theunissen (Noord-Limburg), Evers en Coppelmans (Pijnenburg),
en het Zeeuws-Vlaamse duo Adri Maessschalk en Werner Wieme op de eerste rij. Voor Evers duurde
dat slechts kort. Een finale met vijftien derhalve op het niet ongevaarlijke
maar zeker ook prima beveiligde parkoers. En een spurt als resultaat, want
de stijgingspercentages van Schieversberg (15 procent) en Mamberg (14
procent) ten spijt, de klimmetjes zijn te kort om echt een gaatje te maken.
Zowel Solleveld, Van Vliet, Manders, als Godde, moesten dat ervaren. Dus
beslisten in Stein de snelle benen van Havik (met minimaal verschil voor Van
Vliet) de koers. Maar daarvoor had hij zeker laten zien dat hij heel wat meer
kan dan spurten-alleen. Herman Krott heeft met de Zaandammer een waardevolle
aanvulling van zijn toch niet meer zo duidelijk als
enkele jaren geleden als “magneet" op de jeugdige talent werkende
Amstel-selectie getroffen.BRON: HENK KRUITHOF Junioren: 1. H. Havik (Nat. ploeg) 12:3 km in 3.12.36 uur, 2. T. van Vliet
(Ned. ploeg), Strijdlustigste
renner: Leon Nevels (Bergklimmers). Bergklassement: 1. J. Harings 23 put., Ploegenk1assement: 1. De Kempen 67 put., 2. De Mol 40 put., 3. Pijnenburg 34 put., 4.
Westlan~d Wil Vooruit 32 put., 5. Zeeuws-Vlaanderen 30 put., 6. TWC Heer 27
put., 7. Noord-Limburg 21 pnt,. 8. Bergklimmers 19 pnt., 9. TWC Maastricht
17 pnt., 10. TWC E(jsden 17 put., 11. Wilhelmina 15 pnt. OMLOOP VAN
DE MIJNSTREEK.(1979.08.19) Boeiende 5e
Omloop van de Mijnstreek Duitser Uwe
Bolton in de spurt het rapst, 2e Heddy Nieuwdorp, 3e Johan Kuiken Ook nu werd de
Omloop van de Mijnstreek - vergezeld door donkere luchten en een druilerige
regen - organisatorisch een succes, een zeer zeker charmant en boeiend
schouwspel. Evenals voorheen hadden de vele schermutselingen een aantrekkelijk
karakter, weer werd lustig op de trom geslagen en ook kon na de gevarieerde
en beslist niet gemakkelijke Verleden jaar een
verzengende hitte plus lof voor de deskundige koersleiding; nu tot de
terugkeer in Heerlerheide een miezerig weertje (daarna plots mat en ietwat
zonnig) met eenzelfde op z'n plaats zijnde schouderklop ten faveure van de
dirigenten - door dit tactisch functioneren konden de beroepsvolgers (lees
journalisten) van nabij alle verwikkelingen bekijken - en een aparte pluim
voor de organisatoren (het Comitk NieuwEinde en het Duitse Olympia '69
Wurselen) met als gangmaker motor en hoofdman de “allesgevende” Martin
Brass. Bereids de ouverture in 1975 deed weldadig aan, een constatering die
werd voortgezet en die nu een nieuwe mijlpaal - eerste lustrum - bereikte. Evenals voorheen
kwam in deze vijfde Qmloop van de Mijnstreek een pauze niet voor, een voor
de wielersport sympathiek facet. Na Nadat dit trio
mede op kop was geraakt, nadat een algehele hergroepering door de prima
opererende speaker Thei Hendriks bekend was gemaakt, trokken Roger Lemmens en
Swart (ook al een afgezant uit het zeer verre Australia) de ruimte in. Toen
dit tweetal 25 seconden had, verlieten twaalf opponenten het peloton, de
groep liet evenwel niet begaan en toen we in Alsdorf ( In de dreven van
Brochweiden ( Voor Aken ( Wilson kreeg
Berry Zoontjens, Peter Damen en Jan van Elburg als naaste buren. Bij deze
drie belandden Peter Schroen en Ad van Peer. Wilson verdapperde nog; na de
terugkeer in Limburg 1.35 min. winst. Na Een pikante
finale. Nog 10 km: Heddy Nieuwdorp en Ad v. d. Poel hadden 36 seconden. Nog 4
km: Ad v. d. Poel demarreerde, Heddy Nieuwdorp herstelde de orde en ging weg.
Nieuwdorp aan de haal. De twee werden door Kuiken, Bolten, Wilson, Zoonttens,
Jennen, Schroen, Hofman, Van Peer en Winnen op En al was de
belangstelling tijdens deze zeer interessante Vakkundig de
huldiging van de nummers een, twee en drie - Uwe Bolten, Heddy Nieuwdorp en
Johan Kuiken - door Annemarie Schoneville in de rol van Miss Toyota. Onder de hoede
van voorzitter Luchies en met bijstand van mevrouw Luchies kan Martin Brassd
optimistisch gestemd aan de voorbereiding van de zesde uitgave van deze
terecht hoog genoteerde Omloop van de Mijnstreek beginnen.BRON:GERARD
SILLEN Amateurs: 1. Uwe Bolten (Duitsland) Ploegenklassement:
1. Driessen Stoffen 14.12.11, 2. Jan van Erp 14.12.26, 3. Gazelle 14.13.36,
4. Duitsland 14.14.01, 5. Australia 14.14.11. OMLOOP VAN
DE VELUWE (28 april).1979 LUSTRUM OMLOOP
VAN DE VELUWE VOOR JUNIOREN NICO VERHOEVEN
eerste na massasprint Nico Verhoeven,
de 17-jarige junior uit Berkel-Enschot scheen het niet te willen geloven. Hij
stak zijn armen pas winnend in de te frisse lentelucht toen hij al ver over
de finish in Apeldoorn was. En toch had Nico Verhoeven de 5e Omloop van de
Veluwe voor junioren op zijn naam gebracht, in een spurt die zo'n 45 renners
over de meet bracht. Laat ik er maar
geen doekjes om winder: deze junioren-klassieker had wat strijd betreft
weinig om het lijf. Wel is er van begin tot eind knap hard gefietst, maar het
aantal expliciete pogingen om weg te komen was al even schaars als het aantal
zonnestralen dat moedertje Natuur ons deze lente schenkt. Een vrijwel compact
peloton schoof dan ook de eindstreep over en het werd een kwestie van nog
eens diep in de beugels duiken om er een sprint uit te halen. Dat deed
Verhoeven het gewiekst (hij had zich goed aan de kop gemanoeuvreerd) en zo
diende hij zich aan als de klare winnaar. Voor de voor de junioren-selectie
uitverkoren Peter Pieters uit Zwanenburg, die best de opsteker van een zege
in een klassieker had kunnen gebruiken. Al was het alleen maar om zijn
bewering hard te maken, dat hij aan het koersen op de weg toch wel de
voorkeur geeft boven het baanfietsen. Maar daarom niet getreurd, Peter! Het
is niet altijd en allemaal rozegeur en maneschijn! (G)EEN
UITSCHIETER? Dat was het dus
dit keer wel voor Verhoeven, die tot oktober van het jaar 1980 binnen de
rijen van de junioren zal moeten aantonen of zijn zege in deze klassieke
Omloop niet een uitschieter is geweest. We zitten in Nederland gerust wel te
wachten op een talentvolle junior - liefst meer dan een -, die kan aantonen
dat wij nog wat achter de hand hebben. Wat dat betreft legt de winst in deze
Omloop van de Veluwe dus wel de verplichting op de schouders van Nico Verhoeven
zich blijvend te presenteren. Ook dat is een zaak van de moraal, want een
zwaluw, in casu hen zwaarwegende overwinning, maakt nog geen zomer.
Zelfs al is een klassieke zege echt wel iets om over te jubelen! Ik zei het
hiervoor al: de sterretjes werden ditmaal beslist niet van de hemel
gefietst. Wel spleet onder Uddel ( meerd, maar dat
bleek achteraf “kinderspel" te zijn geweest. De meeste indruk maakte
Hoogkerker David Pots, die heel lang een attractieve , „Einzelganger"
was, maar onder Deelen ( EENDRACHT Maakte eendracht
deze keer dan werkelijk macht ? Feit was het in elk geval, dayt de
Zijpenberg (hoogste punt van de Veluwe) en de Posbank niet de mogelijk
ingecaleuleerde verbrokkeling brachten. De problemen waren gering, niemand
kreeg de mogelijkheid „op safari" te gaan. En zoals het bijna de gehele
Omloop was gegaan, met de haven in zicht bleef men broederlijk in elkanders
gezelschap voort fietsen, het zekere voor het onzekere nemend. Dat was
trouwens steeds wel de instelling geweest. Weinig risico nemen op de vaak
gladde wegen, die toch tot menig valpartij - geen ernstige letsels, wel veel
werk voor de materiaalwagens - leidden. Een gesloten
colonne daverde dan ook over de eindstreep op de Oude Beekbergerweg. Daar
was Verhoeven de rapste (ook de slimste?, het was niet te zien), waardoor
deze jongeling na acht juniorwedstrijden zowaar met het goud van een
klassieker werd getooid. Een niet
onbelangrijke opmerking terzijde. Waarom gaven enkele, reeds ver
achtergebleven renners geen gehoor aan het bevel van de jury de wedstrijd te
verlaten? Nu moesten Velper „ooms agenten" deze jongens het verdere
rijden verbieden en hen naar het politiebureau dirigeren. Het klinkt een
beetje vaderlijk vermanend, maar gehoorzaamheld is ook een deugd van een goede
(en verstandige!) wielrenner. DRIE WEDSTRIJDEN Niet mis te
verstaan was het feit, dat De Adelaar-Rodink op die laatste aprilzaterdag
drie Omlopen de Veluwse wegen op stuurde. Het geld daarvoor werd gefourneerd
door de Rabobank als hoofdsponsor (Waar zouden we blijven met sport- en
topsport-prestaties als er toch niet zulke aardige geldschieters waren? ). de
organisatie werd dan toch maar uitgevoerd door Jo Klelsen en zijn mannen en
... vrouwen. In de
liefhebberskoers ( BLOSJES Zo die er al niet
waren wegens de lage temperatuur, blosjes op de wangen kreeg men ook van de
nieuwelingen-Omloop ( BRON: WESSEL
OUDEWORTEL Junioren: 1. Nico Verhoeven (Berkel-Enschot) Ploegen: 1. Twc Piinenburg (Tilburg) 64 put., 2. Noord-Limburg (Siebengewald)
36 pnt., 3 ARTV De Adelaar-Rodink (Apeldoorn) 32 pnt., 4. De Zwaluw (Vlbmen)
30 pnt., 5. WV G. Schulte ('s-Hertogenbosch) 26 put. Liefhebbers: Ploegen: 1. WV De Wsselstreek 39 pnt., 2. RTC De Zwaluwen (Doetinchem) 32
pnt., 3. Emper Tour Ploeg (Zutphen) 29 put., 4. DRTV De Zwaluwen (Deventer)
25 put., 5 RTC Wilhelmina (Eindhoven). Nieuwelingen: 1. D. van Oorschot (Schijndel) 64 kin in 1.31.10 uur, 2. J. Verschuur
(Den Bosch) op 17 sec., Ploegen: 1. WV Breda 23 put., 2. ARTV De Adelaar-Rodink (Apeldoorn) 21 pnt.,
3. De Windmolens (Geffen) 20 pnt., 4. WV G. Schulte ('s-Hertogenbosch) 19
put., 5. Trap met Lust (Geldrop) 18 pnt. OMLOOP VAN
DE WIELEN.(1979.07.03) Nieuwelingen: 1. Gert-Jan Theunisse; 2. Gerrie Rutten; OMLOOP VAN
HET MAASLAND.(1979.08.18) Keetie van
Oosten-Hage en Chris Jacobs solowinnaars De tweede Omloop
van het Maasland, die in de Rosmalense polders door het plaatselijk
wielercomite met technische medewerking van de Kroon-Hypro-De Windmolens uit
Geffen werd georganiseerd, is zo mogelijk nog een groter succes geworden dan
de eerste uitgave. Niet alleen kregen Hennie Top en Dirk van Oorschot, de
winnaars van vorig jaar, twee uitstekende opvolgers in de persoon van Keetie
van Oosten-Hage en Chris Jacobs, maar er werd dit jaar meer en harder om de
fraaie prijzen gestreden. De wedstrijden
waren zowel bij de dames, die Bij de
nieuwelingen sloeg Chris Jacobs, de zestienjarige renner uit Hilversum, kort
voor het einde zijn slag. Eerder hadden de Bosschenaar Gerry Rutten en Guus
van Mieghem uit Etten-Leur getracht een beslissing te forceren en toen zij
door de groep werden teruggepakt probeerden beurtelings Hermans uit Drunen,
Sienders uit Zwijndrecht en de Noordhollander Vroom om weg te komen. Wat hen
niet gelukte kon Jacobs wel. Hij was weg en bleef weg en met de adem van het
peloton in de nek behaalde hij een fraaie zege. Rutten, ook tweede bij het
Nederlands kampioenschap in Epen, bezette opnieuw die stelling. Met
Lambregts en Knuvers zorgde hij er bovendien voor dat de eerste prijs in het
ploegenklassement bij de vereniging Gerrit Schulte uit Den Bosch terecht
kwam.BRON: JO DE BRUIJN Dames: 1. K. van Oosten-Hage (Kloetinge) Nieuwelingen: 1. Chr. Jacobs (Hilversum) Ploegen dames: 1. MS Mode-Seeks Bier-Hitachi 85 pnt., 2. Hitachi Radio-TV-Backs Bier 44 pnt., 3. 't Luchtschip 43 pnt., 4. Gazelle 41 pnt. Ploegen
nieuwelingen: 1. Gerrit Schulte A (Den Bosch) 65 pnt., 2.
Gooise WC De Adelaar (Hilversum) 50 pnt., 3. Willebrord Wil Vooruit (St.
Willebrord) 38 pnt., 4. De Jonge Renner (Oosterhout) 36 pnt., 5. Pijnenburg
(Tilburg) 34 pnt. OMLOOP VAN
HET WESTERKWARTIER (3 juni).1979 TRUUS VAN DER
PLAAT eerste in 3e Omloop van het Westerkwartier De 3e Omloop van
het Westerkwartier, een wegwedstrijd voor dames met start en finish in het
Groningse Niekerk, is een zeer matige vertoning geworden. Helaas! Mogelijk speelden
de weersomstandigheden een woordje mee (het was vrij warm), maar gezegd moet
worden, dat er wel wat meer strijdlust aan de dag gelegd had kunnen warden. Men liet nu in
deze De enige die nog
een poging waagde was Marjan Bik, die halverwege de wedstrijid 22 sec.
opbouwde, maar nadien weer tot de orde werd geroepen. In de slotfase
kozen de sprintsters positie voor de eindsprint die zou volgen. Truus van den
Plaat was hierin de meerdere van Keetie van Oosten-Hage. Derde werd Marijke
Lagerlof.De wedstrijd werd uitstekend georganiseerd door NWV Groningen-Wim
Buiter. BRON: BEN ZOMERDIJK Dames: 1. T. v. d. Plaat (Geldermalsen) OMLOOP VAN
HET ZAANSE POLDERLAND.(1979.09.23) Een dag na de
clubkampioenschappen in Dronten traden liefhebbers, veteranen en
nieuwelingen in de Zaanstreek al weer aan voor een evenement, dat zij als
“groots" ervaarden. Een criterium rijden en winnen is natuurlijk een
happening voor een sport-„liefhebber", maar meedoen aan een klassieker
zoals de „Omloop van het Zaanse Polderland" is toch anders, maar vooral
meer wielrennen. En als je dan nog weet te winnen, kun je spreken van een
geweldige afsluiting van je seizoen. Rene Stals
(Kennemerland) en Leen Wassenburg uit Amsterdam werden winnaar van de
wedstrijden voor liefhebbers en veteranen, Louis Kersten van de WV Geldrop
toonde zich de snelste van elf koplopers bij de nieuwelingen. In de eerste
serie liefhebbers over In de tweede
serie koplopers, Rene Stals en de Haarlemse veteraan Krabbenbos. De
Kennemerlander wist te winnen, een verrassing, want de man in het rood-blauw
is nog niet zo lang actief op de racefiets. In de
nieuwelingenwedstrijd, werd eveneens felle strijd geleverd op de smalle wegen
rond de Zaanstreek. Vooral door veel grint op de wegen i.v.m. vernieuwing van
het wegdek werd de wedstrijd erg lastig. Louis Kersten haalde het in een
knappe sprint voor Anton van Gaveren van CC'75 uit Nijverdal en W. Meyer van
de WV Emmen. Westfries Erik Kieftenburg van de HRTC werd vierde. Liefhebbers en
veteranen eerste serie: Ploegenprijs: 1. Olympia Amsterdam, 2. De Bataaf, 3. Westland Wil Vooruit, 4.
Ulyssus, 5. WV Ede. Liefhebbers en
veteranen tweede serie: 1. Rene Stals, Ploegenprijs: 1. Excelsior, 2. Ahoy'-B, 3.
Kennemerland, 4. Ahoy'-A, 5. De Zwaluwen Almelo. Nieuwelingen: 1. Louis Kersten (WV Geldrop), 2. Anton van Gaveren (CC'75), 3. W.
Meijer (WV Emmen), 4. E. Kieftenburg (HRTC), 5. R. Vroom (Excelsior), 6. R.
Boomsma (Kennemerland), 7. R. Martens (De Kampioen), 8. N. Wiese (Olympia), Ploegenprijs. 1. Geldrop, 2. CC '75, 3. WV Emmen, 4. HRTC, 5. Excelsior. De organisatie
was weer in de vertrouwde handen van DTS uit Zaandam. OMLOOP VAN
HET ZUIDEN.(1979.09.01) NIEUWELINGEN WIM MEIJER
VERRAST FAVORIETEN IN SLOTFASE „Het ging lekker
vandaag. Ik voelde mij vanaf de eerste kilometer redelijk sterk. Ik merkte
dat, toen halfweg de wedstrijd mijn ketting van de fiets liep en ik zonder
noemenswaardige inspanning terug bij de groep kon komen. Ik had echter nooit
gedacht alleen weg te kunnen geraken, toen ik achter Ryan Post aanging. De
favorieten en dan met name de sprinters in de groep keken elkaar aan wie de
tegenaanval in zou zetten. Toen deed niemand het en dat was mijn geluk. Ik
reed vrij gemakke1ijk naar Post toe en in de eindsprint bleek hij niet meer
mee te kunnen. Ik won zonder moeite." De 16-jarige Wim
Meijer uit het verre Musselkanaal deed met het gemak of er slechts dertig
kilometers in plaats van de dubbele afstand over de Brabantse wegen waren
afgelegd, het verhaal van de laatste kilometers, kort nadat hij zijn wiel
als eerste over de eindstreep had gedrukt van de Omloop van Het Zuiden voor
nieuwelingen, een wedstrijd die nu al voor de veertiende maal werd verreden
en waarvoor opnieuw de gelijknamige vereniging uit Eindhoven met medewerking
van de firma R en B Glas uit Middelbeers borg stond. Op vijf kilometer
voor de finish had Ryan Post, een tweedejaars nieuweling in de kleuren van
De Jonge Renner uit Oosterhout, zich uit de klauwen van de groep losgemaakt.
Toen de voorsprong van deze durver honderd meter was, ging ook Wim Meijer aan
de haal en kort hierna had de koers twee leiders gekregen. In de straten van
Vessem, waar zoals vanouds start en finish waren gesitueerd, nam Meijer geen
risico. Van ver zette hij zich aan de leiding en kon daardoor zijn vijfde
overwinning van het seizoen behalen. „Ik ben ook kampioen van het
Noorden," zei Meijer even later. „Ik won vaak met voorsprong. Van
sprinters moet ik het over het algemeen niet hebben." De wedstrijd voor
nieuwelingen was de ouverture van een zeer druk bezette wielerdag. Het
parkoers, over 'n lengte van De eerste van
hen, die al na nauwelijks De eerste
ontsnapping viel na Nieuwelingen: 1. W. Meijer (Musselkanaal) Ploegenklassement: 1. Het Oosten (Enschede), 2. WV Emmen, 3. De Jonge Renner
(Oosterhout), 4. De Ster (Geleen), 5. Trap met Lust (Geldrop). JUNIOREN RENE KOPPERT
BEHAALT DERDE KLASSIEKE ZEGE Drie jaar geleden
stond Rene Koppert aan het einde van de Omloop van Het Zuiden als winnaar op
de hoogste trede van het ere-schavot. Toen was hij nieuweling. Op de voor hem
karakteristieke wijze versloeg de snelle man uit Poeldijk een hele rit
mede-kandidaten voor de overwinning in de laatste meters. Op de eerste dag
van september 1979 werd Rene Koppert opnieuw als winnaar in Vessem
gehuldigd. Nu bij de Junioren na een race over Aan het einde, in
de Vessemse Dorpsstraat, was hij ruim twee lengten sneller dan Teun van Vliet
en samen gingen zij elf andere renners vooraf. Kort voor de finish had een
groep van negen eenheden kans gezien terug op het wiel van vier vluchters te
komen. Deze vier, naast Koppert en Van Vliet, Hans Baudoin en nationaal
kampioen Jac. Hanegraaf uit Rijsbergen, hadden zich in de tweede ronde tussen
Spoordonk en Oostelbeers uit de groep losgemaakt. Een groep die nadien sterk
verbrokkelde en toen de balans in Moergestel, twintig kilometer voor het
einde, werd opgemaakt bleek het dertiental zich 55 sec. van de rest te hebben
losgemaakt. Omdat de meeste sterke renners vooraan huisden, was het toen
duidelijk dat de winnaar uit deze groep te voorschijn zou komen. Aanvankelijk
was er nog een veertiende renner bijgeweest, de jonge talentvolle Dirk van
Oorschot uit Schijndel. Hij werd echter op een moment dat de renners her en
der verspreid lagen over het parkoers en het vrijwel onmogelijk was een
materiaalwagen vooruit te sturen door een lekke band geveld. Hierdoor moest
Van Oorschot ruim twee minuten wachten alvorens van wiel te kunnen
verwisselen. Uit die groep van
dertien maakten zich in Oostelbeers, het bordje “Nog tien kilometer" was
al gepasseerd, vier renners los. Eerst kampioen Hanegraaf en Koppert, daarna
Van Vliet en tenslotte kon ook Baudain, zij het na een krachtenslopende
achtervolging, aansluiting verkrijgen. De samenwerking bij deze vier was
echter ver te zoeken. Allen wisten dat ze kanshebber op de zege waren en de
mindere sprinters Hanegraaf en Van Vliet wilden Koppert en Baudain zeker niet
in een zetel naar de eindstreep rijden. Herhaaldelijk keken de leiders elkaar
aan en het scheelde niet veel of men was sur-place gaan staan. Hierdoor
kregen de achtervolgers, vaak onder leiding van Jos Coppelmans, een
18-jarige HTS-leerling uit het nabije Oostelbeers, alsnog de gelegenheid de
opgelopen schade te herstellen en terug aan te pikken. Dat gebeurde echter
pas in de finishstraat, waardoor er niet veel kracht meer overbleef om zich
in het duel om de zege te kunnen mengen. BIJZONDER LEVENDIG Ook voordat de
definitieve ontknoping plaatsgreep, was de koers voor de junioren bijzonder
levendig geweest. Nog maar nauwelijks had wedstrijdleider Jan Klip de rode
vlag laten zakken, ten teken dat het geneutraliseerde gedeelte voorbij was,
of Rene Heeren en Hans Daams gingen al op zoek naar terreinwinst. Zij werden
aan de leiding afgelost door Beumer uit Ede en de volgende durver was Siegers
(Donderen) van de nationale ploeg. Deze laatste hield het van de vroege
vogels het langst vol, kreeg een voorsprong van 18 seconden, maar zou in het
verdere verloop van de strijd slecht beloond worden. Twee keer moest hij van
wiel verwisselen vanwege een lekke band. Voorbij Oostelbeers kreeg Siegers
gezelschap van Nico Verhoeven uit Berkel-Enschot. Toen echter ook Leon Nevels
uit Thorn zijn neus aan het venster kwam steken, oordeelde de groep dat het
welletjes was geweest en via een tempo-versnelling kwamen de achtervolgers
terug. Mulder uit het
Westland en Dirk van Oorschot vonden het te broeierig in het peloton en
gingen ondanks de drukkende hitte voorop rijden. Zij namen 34 seconden, maar
ook nu kwam de lang gerekte groep terug. Kees Dingemans uit Bergen op Zoom
deed in deze fase enorm veel werk. Heeren bleef actief en samen met Ummels
uit Maastricht nam hij opnieuw vijftig meter. Deze twee kregen gezelschap van
Paul Pieters uit Eindhoven en Jos Coppelmans en toen ook Hanegraaf, Werner
Wieme, de Dussenaar Stevens, Henk Havik uit Zaandam, opnieuw Nico Verhoeven
en Teun van Vliet aansluiting kregen, leek een gevaarlijke ontsnapping tot
stand te zijn gekomen. Dit groepje nam een halve minuut en ging met dit
verschil de tweede ronde in. De snelheld lag op dat moment ondanks de warmte
op meer dan AANHOUDENDE
SCHERMUTSELINGEN In Wintelre, Vooraan
ontwikkelde zich een geweldig steekspel. Onophoudelijik werd er gedemarreerd
en geen enkele renner liet zich onbetuigd. Vlak voor Oostelbeers ontsnapten
Van Vliet, Koppert, Hanegraaf en Bauidoin en zij zouden de eindsprint zeker
hebben uitgevochten wanneer de verstand- houding beter was geweest.
Uiteindelijk haalde een van hen, Rene Koppert, het toch. Het was zijn
twaalfde overwinning van dit seizoen en de derde klassieke zege. Koppert, die
volgend jaar wordt opgenomen in de ploeg van Jan van Erp Tegels, won eerder
de Ronde van Noord-West-Overijssel en de Ronde door het Land van Bartje.
Ongetwijfeld een acceptabele winnaar. Junioren: 1. R. Koppert (Poeldijk) Ploegenklassement: 1. Westland Wil Vooruit, 2. Willebrord Wil Vooruit. 3. Barrhopoort
(Rotterdam), 4. De Kempen (Valkenswaard), 5. DTS (Zaandam). AMATEURS FRANK MOONS
SNELSTE GEWELDIGE
SLOTFASE DOOR RIVALITEIT TUSSEN MERKEN Hoewel de Omloop
van Hot Zuiden door de organisatoren is voorbehouden als een wedstrijd voor
verenigingsploegen, wordt er de laatste jaren op de wegen in en rondom Vessem
een van de felste merkengevechten geleverd van het gehele seizoen. Evenals vorig
jaar ontstond er in de slotfase een rechtstreeks duel tussen de renners van
Jan van Erp Tegels en Driessen Stoffen-Optilon. De reden is nog altijd de
affaire OosterboschMutsaars, een anti-climax in de Ronde van Olympia in
1978, toen Mutsaars niet alleen opgaf, maar waardoor het enkele weken later
tot een openlijke breuk kwam tussen de paarse equipe en de renner uit
Schijndel. Sindsdien is er een geweldige rivaliteit en komt het herhaaldelijk
tot een conflict. Vorig jaar was Piet van der Kruijs de aanvoerder van de Van
Erp-ploeg in de hetze tegen Mutsaars en zijn maat Hans Koot, die met Mutsaars
overging naar Driessen Stoffen-Optilon. Dit seizoen kwam het tot
schermutselingen tijdens Olympia's Ronde door Nederland en in de Ronde van
Sint Oedenrode culmineerde dat in een handgemeen tussen Moons en Koot. NIEUWE STRIJD In de slotfase
van de Omloop van Het Zuiden kwam het tot een nieuwe strijd, echter nu niet
met inzet van ongeoorloofde krachten, maar een duel van man tegen man, op het
scherpst van de sneede op het sportieve vlak, waardoor deze wedstrijd een
apotheose kreeg die men zich alleen maar kan dromen. Opnieuw waren Hans Koot
en Henk Mutsaars de hoofdpersonen in het duel. Zij hadden de jonge Tilburger
Berry Zoontjens en aanvankelijk ook de Eindhovenaar Hans Plugers aan hun
zijde. Van Erp stelde daar nadat Frank Moons, die uiteindelijk als grote
winnaar uit het gevecht te voorschijn zou komen, ook Adrie van de Poel, de in
Eindhoven wonende Brit Stephen Jones, Peter Koppert en Piet van Leeuwen
tegenover. Een gevecht van vijf tegen vier, met daarnaas~t in de kopgroep
ook Theo Hogervorst, Antoon van der Steer, Ad Prinsen, Geert Oosterbosch en
Gino Ammerlaan. Alle ingredienten derhalve aanwezig om tot een boeiende
strijd te komen. De volgers hebben die ook gekregen. Meer natuurlijk dan het
talrijke publiek, dat de renners als een flits voorbij ziet trekken. De genoemde
groep, aanvankelijk waren het twintig renners die de toon aangaven, ontstond
al na nauwelijks Het steekspel
vooraan begon op ongeveer Toen waren zeven
renners afgevallen. Hans Plugers, de vierde man van Driessen-Optilon, door
pech, en voor Gerard Tabak, Hennie van de Nieuwenhof, Hennie Donkers, Ad de
Meester, Gijs den Besten en Hennie Senders lag het tempo te hoog. Frank Moons
opende de vijandelijkheden, maar hij werd door Koot teruggepakt. Daarna was
het de beurt aan Van Leeuwen, maar nu sprong Zoontjens op het wiel en toen
Van de Poel wegsprong, was Mutsaars er als de kipper bij om de poging te
verijdelen. Zo ging het door tot voorbij Oostelbeers, met nog tien kilometer
voor de wielen. Toen hadden achtereenvolgens Prinsen, Zoontjens, Oosterbosch,
Hogervorst, Van Leeuwen en Ammerlaan geen antwoord meer op een nieuwe sprong
in de ruimte van Moons. Koppert had het ook verschrikkelijk moeilijk, maar
hij beet zich wanhopig vast in het wiel van Hans Koot, die ook door de
kanonnade van demarrages was gesloopt. Beiden vonden in
de volgende kilometer- de renners waren aan de laatste achtduizend meter van
Middelbeers naar de finish in Vessem begonnen - hun Waterloo. ONMOGELIJKE TAAK Toen ook Van der
Steen vooraan begaf, stond Mutsaars, die als een getergde leeuw iedereen
terughaalde, voor een onmogelijke taak. Het pleit voor de Schijndelse
tempo-beul dat hij tot de laatste meters mee voorop kon blijven. De Van
Erp-renners Jones, Moons en Van de Poel maakten het hem bijzonder moeilijk
en toen Van de Poel op tweehonderd meter voor het einde de sprint inzette,
met Moons in zijn wiel, werd de Helmonder in een zetel naar de eindstreep
gevoerd. Precies op het juiste moment kwam hij vanachter het wiel van de
Westbrabander en nam in de resterende honderd meter een voorsprong van enkele
lengten. Henk Mutsaars werd derde, maar bewees opnieuw dat hij tot de
allerbesten behoort. In de laatste weken reed hij drie overwinningen, twee
tweede plaatsen en drie derde prijzen bij elkaar. De man die vorig jaar alle
profs en amateurs versloeg in de tijdrit om de Grote Prijs Jan van Erp, nam
revanche op zijn manier voor het passeren door de bondscoaches voor de
tijdritploeg in het wereldkampjoenschap. Mutsaars wil op 15 september,
wanneer er opnieuw wordt gestreden om de genoemde Prijs Van Erp, nogmaals
wraak nemen en de keuzeheren op hun ongelijk wijzen.BRON: JO DE BRUIJN Amateurs: OMLOOP VAN
NIEKERK.(1979.08.18) Piet Pieters
winnaar De talentvolle
Piet Pieters uit Zwanenburg is winnaar geworden van de 11e Omloop van
Niekerk, een koers voor junioren die een aantrekkelijk verloop heeft gehad.
Coach Andre Boskamp, die in gezelschap van sportcommissie- lid Stef van den
Berghe de wedstrijd heeft gevolgd was zeer tevreden over de verrichtingen van
zijn pupillen met het oog op de WK die in oktober in Argentine worden
verreden. Van meet af is er
goed gekoerst en noteerden we demarrages aan de lopende band. Toen er zo'n Aangezien men het
er in het peloton ook niet bij liet zitten werd het duidelijk, dat de
uitlooppoging van de vier dappere koplopers in gevaar kwam. In een hoog tempo
werden de vier vluchters door het peloton achterhaald. Door het hoge
tempo, dat door mannen als Pieters, Wolters, Heeren, Koster, Robbe, Van
Vliet, Strijker, Solleveld en Havik werd bepaald viel het peloton volledig in
stukken. Toen de vier vluchters tot de orde waren geroepen noteerden we een
kopgroep van 23 renners, die zich opmaakten voor de finale. Jammer was het,
dat Gerard Solleveld, een van de leden van de selectieploeg, door een lekke
band terugviel. AANSLUITING Solleveld deed
nadien al het mogelijke om weer aansluiting te krijgen met de hoofdmacht. In
prachtige stijl pedaleerde hij over de Groningse wegen en alles leek er op,
dat hij er in zou slagen bij de kopgroep terug te komen. In deze kopgroep
kwam er steeds meer leven in de brouwerij naarmate het einde in zicht kwam.
Solleveld had dan ook bepaald pech, dat juist toen hij zao aansluiten een
groep van negen coureurs aan de haal was gegaan. Hierbij bevonden zich tempolopers
als Hanegraaf, Robbe, Havik, Bartol, Heeren, Pieters en Wolters. Dezen presteerden
het een lichte voorsprong te behouden toen men Niekerk naderde. In de
eindsprint bleef Piet Pieters de baas over Harry Wolters uit Goor, die
mogelijk nog een kansje maakt om in de selectie voor de
wereldkampioenschappen te worden opgenomen, en P. Heeren. Favoriet M. Havik
moest genoegen nemen met een vierde plaats en Johan Robbe werd voor eigen
publiek goede vijfde. Wedstrijdleider
Jan Hup vervulde zijn taak op bekwame wijze evenals dat met de jury het geval
was! Organisatorisch zat deze Omloop van Niekerk goed in elkaar. Daarom hulde
aan het adres van de Noordelijke Wieler Vereniging met de actieve
secretaresse mevrouw Gonnie Houtman, die ons vertelde, dat zij blij was, dat
deze Omloop van Niekerk weer tot een goed einde is gekomen. “Nu kan het voor
dit seizoen wel weer. We hebben maar liefst 20 wedstrijden op touw
gezet", aldus gaf zij ons niet geheel zonder trots te kennen. BRON:
BEN ZOMERDIJK Junioren: 1. P. Pieters (Zwanenburg) Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Voornit, 2. De Stofwolk, 3. De Peddelaars, 4. NWV,
5. Stormvogels. OMLOOP VAN
NOORD-WEST-OVERIJSSEL – 14 april.1979 8e OMLOOP VAN
NOORDWEST-OVERIJSSEL VOOR JUNIOREN De 8e Omloop van Noordwest-Overi!jssel,
op voortreffelijke wijze georganiseerd door de Hasselter wielerclub De Noord-Westhoek,
is een groot succes geworden! De organisatoren hadden ook alles mee. In
eerste instantie zeer fraai weer, in tweede instantie een zeer boeiend koersverloop
en wat punt drie betreft: een sterke winnaar in de vorm van Rene Koppert, lid
van Westland Wil Vooruit, die in de eindsprint de meerdere bleef over de
kleine wilskrachtige 17-jarige Teun van Vliet. Met een achterstand van 20
seconden finishte in Genemuiden, waar de coureurs ook van start zijn gegaan,
als goede derde de Zeeuw Peter Hoondert. Andre Boskamp, de
junioren-coach en -trainer, die met sportcommissielid Bas Goud en d.s.l. John
Hol deze koers volgde, toonde zich na afloop zeer enthousiast. Hij stak
niet onder stoelen of banken, dat het de mooiste juniorenwedstrijd was die
hij tot dusverre zag. „En wat van belang is: er schuilt talent te over bij de
jeugd. Goed, er zijn heel wat knapen die nog veel moeten leren en deze
wedstrijden zijn daarvoor," aldus Boskamp. STEUN Nog maear
nauwelijks had wedstrijdleider Jan Hup, die de pers voortreffelijk assisteerde
omdat er nagenoeg geen radiocommunicatie was (in verband met de Amstel Gold
Race en de Ronde van Drenthe), de rode vlag ingehaald of de bijna honderd
renners gingen in hoog tempo aan de haal. Na
schermutselingen aan de lopendeband ontstonden te Giethoorn, na Bij Ossenzijl, na
Op de dijk tussen
Blankenham en Blokziji waar het tamelijk winderig was, kwam Gerard
Solleveld, een coureur met aanleg, ten val. Solleveld, die dit seizoen
ongetwijfeld nog meer van zich zal laten horen, kwam later sterk terug, maar
slaagde er niet in bij de kaplopers te komen. LEVEN Toen de
favorieten in de kopgroep vernamen dat Solleveld had afgehaakt, was dit o.a.
het sein voor renners als Rene Koppert en Teun van Vliet om aan de haal te
gaan. Koppert demarreerde het eerst met in z'n wiel de attente Van Vliet.
Achter dit duo de volgende coureurs: John Arends, Jan Koster, Wim Bartol,
Leon Nevels, Jan van Leyen en Anton Brouwer. Bartol en Arends hebben nog
geprobeerd bij de twee vluchters te komen. Kortom: er kwam leren in de
brouwerij! Toen menigeen in de volgerskaravaan zich er bij neerlegde, dat
Koppert en Van Vliet weg zouden blijven, werden de vluchters nabij Wanneperveen,
na Lang bleef de
groep niet bijeen, want het was wederom de sterke Koppert die een demarrage
plaatste! En weer was het de kleine vechtjas Teun van Vliet die zijn wiel
pakte. Overigens, ook Van Vliet nam kop over, met gevolg dat de demarrages
van Van Vliet en Koppert wel effect sorteerden. Hoe de sterke Wim
Bartol tezamen met John Arends ook probeerde de twee vluchters te bereiken,
men slaagde er niet in. Overigens, wanneer Arends wat meer assistentie aan
Bartol had verleend en niet herhaaldelijk omkeek of er versterking zou komen
uit het volggroepje, dan hadden de kansen zeker aanwezig geweest, dat Bartol en
Arends bij de twee vluchters waren gekomen. RIVALITEIT Hoe het ook zij,
Koppert en Van Vliet bleven voorop en bouwden eendrachtig samenwerkend de
beslissende voorsprong op. In de elndsprint bleef Koppert de meerdere over
Van Vliet, welk duo een vete uitvecht. Van de vader van
Teun van Vliet vernamen we, dat Rene Koppert bij de aanvang van dit seizoen
had verklaard, dat hij Teun van Vliet wel in de “vernieling" zou rijden
... Wel, de kleine Teun van Vliet, een eerzuchtige knaap, nam dit niet en
heeft in het nog prille winterseizoen aangetoond, dat hij zich niet gauw in
de “vernieling" laat rijden ... Overigens, na afloop complimenteerde Van
Vliet de winnaar Koppert enthousiast, en zo hoort het ook! Toen de jury van
aankomst tenslotte de uitslag opmaakte, kwamen we tot de conclusie dat er in
de slatfase nog veel is gebeurd. Tal van renners, waaronder ook Solleveld,
kwamen goed terug en wisten zodoende toch nog prijs te rijden. BRON: BEN
ZOMERDIJK Junioren: 1. R. Roppert (Poeldijk) Ploegen: 1. WV Theo Middelkamp, 2. Westland Wil Vooruit, 3. De Peddelaars, 4.
Barrhopoort, 5. De Bergklimmers, 6. NWV Groningen, 7. 't Luchtschip, 8. CC
'75, 9. Alcmaria Victrix, 10. Jan van Riebeeck, 11. WV Ede, 12. De
Valleirenners, 13. RTV Zwolle, 14. De IJsselstreek, 15. Avanti, 16. Swift. OMLOOP VAN
OOST-BRABANT (12 mei).1979 GERRIT SOLLEVELD
voor iedereen te sterk in OOST-BRABANT Gerrit Solleveld
had het in de slotfase van de Omloop van Oost-Brabant, die door de
Wielervereniging Uden opnieuw op een voortreffelijke wijze werd
georganiseerd, goed gezien. Telkens wanneer hij in de negen man sterke
kopgroep aan de leiding kwam, ging het tempo omhoog en zaten zijn medevluchters
naar adem te snakken. De eerste
speldeprik die de sterke renner uit De Lier uitdeelde werd nog gepareerd,
omdat de Zeeuws-Vlaming Werner Wieme nog de meeste reserves over bleek te
hebben en het gat alleen dicht reed. Maar toen Solleveld, niet voor niets in
het oranje shirt van de selectieploeg gehuld, opnieuw demarreerde, was
niemand bij machte de Zuidhollandse tuinderszoon te stoppen. Als een heerser
reed hij de laatste vijf kilometer alleen en behaalde in Uden zijn achtste
overwinning van dit seizoen. Zes keer in een wedstrijd van impoirtantie en
twee keer kraaide zijn haan in een criterium victorie. In Uden streed
Solleveld van de eerste tot de laatste kilometer vooraan. Telkens opnieuw zag
men de oranje trui met de rijzige gestalte vooraan sleuren. Diverse renners
konden onder deze mokerslagen niet op de been blijven en haakten nog voordat
de helft van de De Omloop van
Oost-Brabant begon voor het jurycorps, onder de deskundige leiding van Joop
Reijnders uit Grave, onder een slecht gesternte. Nauwelijks had de karavaan
Uden verlaten of de zendapparatuur van de wedstrijdleider bleek onklaar te
zijn. Terminate dat werd in eerste instantie aangenomen. Uiteindelijk bleek
het euvel een storing te zijn in de wagens waarin de wedstrijdleider de race
volgde. De flexibiliteit
van de Oostbrabantse jury bleek echter al snel, want direct nadat het euvel
doordrong in de karavaan, werd de taak van wedstrijd1eider overgenomen door
Thijs van Zon en Martien Broeren, twee wedstijdcommissarissen die eveneens
het klappen van de zweep kennen. WISSELEND DECOR Op weg naar Mill,
nadat nauwelijks Het decor
wisselde voortdurend. Manders en Vrijsen vormden een tandem en toen Odihapeel
na Achter de leiders
deden zich in de groep enkele valpartijen voor, waarvan Hoppenbrouwers uit
Best en Van der Korst uit Nieuw-Loosdrecht de voornaamste slachtoffers waren.
Beiden moesten naar het ziekenhuis in Veghel worden overgebracht. Met nog Na de Ronde van
Midden-Brabant en twee etappes in de Jugend Runde in Oostenrijk, behaalde
Solleveld opnieuw een schitterend succes. Een overwinning die hem bestempelt
tot een van de vaandeldragers van deze categorie. Op 8 juni begint hij aan
zijn tweede seizoen bij de junioren. Gerrit hoopt over enige weken zijn
selectie waar te kunnen maken en bovendien zijn hand te kunnen uitsteken naar
het rood, wit en blauw. Werner Wieme gaf
het na de finish volmondig toe. „Hoe Gerrit reed was voor ons allemaal te
bar. Niemand kon zijn laatste sprong naar de overwinning beantwoorden. BRON:
JO DE BRUIIJN Junioren: Ploegenklassement: l. De Zwaluwen (Almelo) 56 pnt., 2. Zeeuws-Vlaanderen (Terneuzen) 55
put., 3. Wilhelmina (Eindhoven), 42 put., 4. Pijnenburg (Tilburg) 27 put., 5.
Het Oosten (Enschede) 27 pnt. OMLOOP VAN
TUKKERLAND (21 april).1979 De Almelose
wielerclub De Zwaluwen organiseerde voor de eerste maal de zgn. Omloop van
Tukkerland (start en finish te Tubbergen). Aan de start
verschenen drie categorieen, namelijk de nieuwelingen, liefhebbers en
veteranen. Over het geheel genomen kan dit wieleirevenement als geslaagd
genoemd warden. Tonny Kroese, een
van de mannen die achter de schermen Bergen werk heeft verzet, verstrekte
ons de volgende uitslagen: Nieuwelingen: 1. Gerrit Elshof Liefhebbers: 1. Ge Draayer (Twello) Veteranen: 1. Cor Tolhoek (Yerseke) OMLOOP VAN
ZEEUWS-VLAANDEREN (12 mei t/m 13 mei).1979 Winnaar Henk
Mutsaars is klaar voor
Olympia's Ronde Wanneer Olympia's
Ronde van Nederland straks hetzelfde verrassende koersbeeld biedt als beide
“generale repetities", staat de volgers nog wat te wachten. Want nadat,
alweer veertien dagen eerder, in de Driedaagse van Noord-Holland, in de laatste
rit het klassement omver werd gereden - met Jos Lammertink als slachtoffer
en Theo de Rooy als triomfator - kende ook de Tweedaagse van
Zeeuws-Vlaanderen een boeiende ontknoping. Nadat in de openingsrit de jury
(reglementair juist, maar sportief gezien wel bikkelhard) Henk Mutsaars in
eerste positie bracht - en Matje Dohmen deklasseerde -, leek na de tijdrit de
zaak voor Batavus niet meer stuk te kunnen. Johan Kuiken als leider; Egbert
Koersen op de derde plek en het ploegen- en premie-klassement stevig in
handen. Een
“gelopen" koers dus. Dacht men. Maar het zou allemaal anders uitpakken.
In de slotrit sloeg de concurrentie hard terug. Met natuurlijk Mutsaars op
de eerste rij. Want de 25jarige Brabander behoort in vrijwel iedere
klassieker tot de uitblinkers. Hij was ook het vorig seizoen, toen hij Belg
William Tackaert naar de zege leidde ten koste van Toine van den Bunder, al
de sterkste in Zeeuws-Vlaanderen. Maar nam toen nog genoegen met een derde
prijs. Een van de vele
ereplaatsen dat jaar. Ondanks alle problemen rond de sponsorwisseling - een
gevolg van de moeizame verhouding tussen Mutsaars en Oosterbosch, die in
Olympia's Ronde op een regelrecht conflict uitliep - was Mutsaars vorig jaar
“klassieker-koning". De regelmatigste amateur dus in de
van-stad-tot-stad-wedstrijden. De winnaar in 1978 van o.a. de Ronde van
Drenthe en de Driedaagse van Noord-Holland (nog voor Jan van Erp) en van de
tijdrit om de door zijn ex-sponsor beschikbaar gestelde trofee in woonplaats
Schijndel voor de nieuwe toeverlaat Driessen Stoffen-Optilon. Na Noord-Holland
vorig jaar dus nu eerste in Zeeuws-Vlaanderen. De vorm voor een van de
belangrijkste doelen in dit seizoen, Olympia's Ronde, is er. Een derde plaats
in Zuid-Holland, een vijfde in de Braakman, Drenthe en Noord-Holland en
vorige week een tweede in Limburg kondigden dat ook al aan. Mutsaars, voor
halve dagen administrateur en voor halve dagen coureur (,,Prof word ik
nooit"), is volgende week een van de te kloppen mannen. Al rekent hij
zelf zeker niet op de eindzege in de Ronde van Nederland. “Als ik goed rij, hen
ik al tevreden," zegt hij bescheiden. Waar hebben we dat meer gehoord ? EERSTE ETAPPE -
TERNEUZEN-TERNEUZEN ( Het
organisatiecomite, onder aanvoering van immer vriendelijke Gijs Veerman, had
reden om tevreden te zijn bij het begin van de Tweedaagse. Een record-aantal
deelnemers. Liefst 132 renners, verdeeld over 22 ploegen, begonnen aan het
karwei. In werkelijk schitterende weersomstandigheden. Want met de zon fel
stralend haven het kleurige rennerslint zag het er allemaal ineens veel
aardiger uit. Wel leerde een
blik op het deelnemersveld toch, dat er op de Zeeuwse wegen enkele
“namen" ontbraken. De complete ploeg van Jan van Erp bijvoorbeeld. De
“kern" reed in Frankrijk, als voorbereiding op Olympia's Ronde, de Tour
d'Auvergne en om met een B-ploeg aan de Omloop te beginnen, daar voelde de
Schijndelse formatie kennelijk weinig voor. Slechts wegkapitein Piet van der
Kruijs kwam in actie. Als gastrenner bij de Bossche Staalbouw bewees de
routinier trouwens opnieuw zich in het Zeeuwse uitstekend thuis te voelen.
Niet voor niets won hij er in 1977 twee ritten. Ook Amstel Bier
(zonder nationaal kampioen Lammertink en Hassink) en Gazelle traden niet op
oorlogssterkte aan. Een echte test voor Olympia's spektakel was
Zeeuws-Vlaanderen dan ook niet. Wat voor sommige groepen (Batavus
bijvoorbeeld) een generate repetitie. En voor anderen een soort compensatie,
omdat zij de dure investering, die deelnemen aan de Ronde van Nederland toch
is, met geen enkele garantie voor enige publiciteit, niet zien zitten. Zeeuws-Vlaanderen
is de koers van de gezelligheid. Vooral voor de volgers dan, want voor de
renners is het hard werken. Zeker op de kasseien van de Vrijstraat van Sas
van Gent naar het Vlaamse Assenede. In verband met te verwachten problemen
bij de doortocht in Terneuzen met de bruggen, was die moeilijkheidsfactor
verlegd naar de eerste lus van het parkoers. En al trok de meute er nog
vrijwel gesloten langs, even later viel de groep toch in drie, vier brokken
uiteen. Bij Sluiskil (na Waarna dan nog
voor de eerste passage van de finishlijn de kopgroep ontstond, die Pas in de
omgeving van Vogelwaarde ( Koersen,
Hogervorst, Mutsaars en later nog Van der Kruijs en Kuiken probeerden het
niet op een spurt met zes te laten aankomen. Toch draaide het daar op de
Markt in Terneuzen wel op uit. Met als verrassende winnaar, net als in 1976
toen hij de eerste rit in de Tweedaagse won, Matthieu Dohmen. De 26-jarige
Limburger was er zelf stomverbaasd over. „Want," lichtte Dohmen (na een
mislukte prof-avontuur weer terug tussen de amateurs) toe: “Ik heb nog heel
weinig gekoerst. Zo'n elf criteria. En dit was pas m'n derde klassieker;
Mergelland (voor clubs), Limburg (vorige week in het shirt van Bergklimmers
tot in de finale vooraan) en nu hier. Als gast bij Transvemij-De
Zuidwesthoek. Om wat kilometers te maken, want met die gesponsorde vereniging
rijd ik ook straks Olympia's Ronde. Ik kwam dus om te trainen. In die laatste
kilometers kon ik echt niet meedoen met dat demarreren. Maar Mutsaars pakte
vlak voor de spurt Van der Kruijs nog terug. En toen liep het allemaal als
vanzelf. Ongelooflijk." Vreugde bij
Dohmen dus. Al duurde die slechts kort. De onheilstijding klonk immers reeds
tijdens Dohmen's verhaal door de luidsprekers. De wedstrijdcommissarissen
bestraften Dohmen met tien seconden wegens “stayeren". De reactie was
eerst nog beheerst. “Ja," gaf hij toe, “na zo'n zeventig kilometer ben
ik plat gereden. Toen heb ik een poosje achter een auto gereden. Maar ik kwam
niet eens meer bij de eerste groep. Ik heb me terug laten vallen op de
tweede. Daarmee zijn we later toch weer bij gekomen. Zouden ze me daar nou
echt voor pakken?" Even later,
terwijl Henk Mutsaars, die als tweede over de streep ging, werd gehuldigd,
maakte Dohmen zich pas echt boos. Maar er hielp niets meer aan. De jury was
onverbiddelijk.. Matthieu Dohmen (die in de slotrit zou opgeven) verspeelde
de ritzege, de eerste plaats in het klassement en ook nog eens de bonificatie.
Mutsaars maakte, terwijl hij de Limburger passeerde, een verontschuldigend
gebaar. Hij kon er ook niets aan doen. Amateurs: 1. Henk Mutsaars (Driessen) Dagploegenklassement: 1. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 10.47.43 (34 pnt. ), 2.
Batavus 10.47.43 (36 pmt.), 3. Driessen StoffenOptilon 10.48.14. Premieklassement: 1. E. Koersen 18 pnt., 2. H. Mutsaars 11 pnt., 3. J. Kuiken 10 pnt., TWEEDE ETAPPE -
TIJDRIT PHILIPPINE ( Toch een
opmerkelijke ontwikkeling in de “rit van de waarheid". Want niet
favoriet Geert Schipper, ook niet leider Henk Mutsaars, en evenmin de man die
in Bladel tijdens de Merkenkampioenschap de sterkste was, Hans Vonk, maakte
de beste tijd. Johan Kuiken, de in de voorjaars- klassiekers zo sterke
Batavus-man (vorig jaar nog lid van de equipe van Jan Janssen), reed iedereen
weg. Hij hield Mutsaars op 13 seconden, Vonk op 11.5 en de winnaar van bet
gebeuren in Philippine in 1978, Markthof's Henk de Jong, op 18 „tikken".
Al verdient de verrichting van de Zeeuw extra lof, want zeker vijf kilometer
legde de „pure amateur" af op een leeglopende tube. De gevolgen in
het klassement waren duidelijk. Dankzij de bonificatie ook nam Kuiken de kop
over. Mutsaars volgde op 13 sec., Koersen op 56 sec. en Hogervorst op 1
minuut. Maar er was nog veel mogelijk: tot en met de man op de 33e plaats
stond alles binnen de twee minuten van elkaar. Amateurs: 1. Johan Kuiken (Batavus) Dagploegenklassenment: 1. Batavus 44.38 min., 2. Transvemij-Verzekeringen-Van Schilt 45.33,
3. Bik Sloopwerken 45.50, 4. Union Fietsen 46.04, 5. Amstel Bier 46.243 (77
pnt.). KLASSEMENTEN NA
DE TWEEDE ETAPPE Individueel: 1.
Johan Kuiken (Batavus) 3.49.59, 2. Henk Mutsaars (Driessen) 3.50.12, 3.
Egbert Koersen (Batavus) 3.50.55, 4. Theo Hogervorst (Bossche Staalbouw)
3.50.58, 5. Hans Vonk (Elite Meubel) 3.50.59, 6. Henk de Jong (Markthof)
3.51.08, 7. Heddy Nieuwdorp (Becks Bier) 3.51.11, 8. Gerard Schipper
(Batavus) 3.51.11, 9. Peter Godde (Transvemij) 3.51.11, 10. Allan Peiper
(Oostakker) 3.51.12, Ploegen: 1. Batavus 11.32.21, 2. Transvemij Verzekeringen-Van Schilt 11.33.57,
3. Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 11.34.20, 4. Bik Sloopwerken
11.34.35, 5. Union Fietsen 11,34.49. DERDE ETAPPE -
OOSTBURG-OOSTBURG ( Wat kon er
eigenlijk voor Batavus nog mis gaan. Met de nummers een en drie in de
tussenstand, met ook de leiding in het ploegenklassement begonnen de mannen
van Cees Kouwenhoven en Piet Hoekstra toch wel in een ongekend voordelige
positie. Dat er aanvallen zouden komen was wel zeker. Dat de concurrentie
zich nog maar niet zo neerlegde bij de overheersing begreep iedereen. Het offensief
wend geopend door Peter Godde. Transvemij in de aanval dus. De Waal, met
steun van Wijnands en Luijten, nam over. En zo ging het maar door. Mutsaars
later: “Ze moesten alles geven om het spul bij elkaar te houden. Dan alleen
gingen ze op zeker." Maar Batavus zou er niet in slagen de boel te
controleren. Want in de omgeving van IJzendijke raakten er twaalf renners
voorop. Met Mutsaars, de
gevaarlijkste tegenstander van de Batavus groep, en zonder Kuiken en Koersen.
Bas van Lamoen vertegenwoordigde zijn sponsor in de coupe, die niet alleen de
nederlaag voor Kuiken, maar ook voor bijvoorbeeld Theo Hogervorst, Heddy
Nieuwdorp en (al kwamen zij later terug) Henk de Jong en Koersen inleidde. Wijnands
(Amstel), Van Lamoen (Batavus), Versluis (Bik), Van der Kruijs (Bossche
Staalbouw), Mutsaars (Driessen), Vonk (Elite), Godde en De Waal (Transvemij),
Van Tilborgh en Ron Snijder (Bas Dekker), Vaanhold, (Riejan) en Jonkers
(Union) reden immers zo gemakkelijk weg. De voorsprong liep zelfs op tot 2.20
min. in Hoofdplaat (na Kuiken wond zich
er later - begrijpelijk diep teleurgesteld - over op. “Als je zo moet
winnen," riep hij misprijzend uit, „dan hoeft het van mij allemaal niet
meer. Dat is niet fair. Ze snijden je. Rijden je de kant in. Blokkeren met
een paar man de smalle wegen. Kortom: je wordt gewoon geflikt. Ik heb alles
gedaan om bij Mutsaars terug te komen, maar het had geen zin. Telkens weer
legden zijn ploegmaten en de mannen van Gazelle de koers stil. En niet op een
sportieve manier. Toen hoefde het van mij echt niet meer. Ik wacht wel op een
andere kans. In een andere koers." Kuiken ontbrak
dan ook later in de voorste gelederen van het peloton, toen zijn ploegmakkers
alsnog, met hulp van Henk de Jong, de jacht op gang brachten. Dankzij
Koersen, Schipper en Wekema (al reden de beide laatsten vlak voor de streep
nog lek) kwamen 19 man in de finale bij de spitsrijders. Maar voor Mutsaars
maakte dat weinig uit. De Schijndelnaar: „Ik wist dat Kuiken niet mee kwam.
Daarom kon ik het ook wat rustiger aan doen. Ik reed trouwens fameus.
Kilometers op kop. En ik voelde niets." Voor Koersen,
Schipper, Wekema en De Jong en ook Koppert, De Nijs, Prinsen, Maas (drie
Gazelles), Hofmans, Tange, Van Peer, Peiper, Damen, Plugers, Van de Broek
(drie helpers van Mutsaars), Dietvorst, Polak, Van Mulken en Spijker
aansloten, probeerden Jonkers en Van der Kruijs de virtuele leider nog wel te
verrassen. Die vlucht reikte evenwel niet verder dan tien seconden. Het
draaide in Oostburg uit op een groepsspurt, met Maas voor Rene van de Broek
en Godde als de rapste. Mutsaars vond het allemaal uitstekend. Zijn eerste
grote uitslag in 1979 was binnen. Nu Olympia's Ronde nog. Al wees sponsor
Vile nog eens op het betrekkelijke van succes. „Mooi die zege van Mutsaars,
maar er is een keerzijde. Ad Dekkers ligt na een zware val met hoofdletsel in
het ziekenhuis. Dat hij er goed af komt is zeker zo belangrijk." BRON:
HENK KRUITHOF Amateurs: 1. Peer Maas (Gazelle) Dagploegenklassement: 1. Driessen Stoffen-Optilon 9.58.09 (31 pnt.), 2. Batavus 9.58.09 (38
pnt.), 3. Gazelle-Campagnolo 9.58.09 (36 pnt.), 4. Transvemij
Verzekeringen-Van Schilt 9.58.32 (55 pnt.), 5. Union Fietsen 10.02.18 (64
pnt.). Premieklassement: 1. Jan Jonkers (Union) ,12 pnt., 2. Arie Versluis (Bik) 11 pnt., 3.
Henk Mutsaars (Driessen) 11 pnt., 4. Ron Snijders (Bas Dekker) 10 pnt., 5.
Hans Vonk (Elite Meubel) 8 pnt. EINDKLASSEMENTEN Amateurs: 1. Henk Mutsaars (Driessen) 7.09.35 uur, 2. Hans Vonk (Elite Meubel)
7.10.14, 3. Egbert Koersen (Batavus) 7.10.15, 4. Peter Godde (Transvemij)
7.10.29, 5. Henk de Jong (Markthof) 7.10.31, 6. Gerard Schipper (Batavus)
7.10.34, 7. Alan Peiper (Oostakker) 7.10.35, 8. Arie Versluis (Bik) 7.10.39,
9. Peter v. d. Kruys (Bossche Staalbouw) 7.10.40, 10. Jan van Tilborgh (Bas
Dekker) 7.10.42, 11. Bas van Lamoen (Batavus) 7.10.45, 12. Jan Spijker
(Amstel) 7.10.56, 13. Ad Prinsen (Gazelle) 7.11.02, 14. Ad van Peer (Union)
7.11.04, 15. Wim de Waal (Transvemij) 7.11.05, 16. Jan Jonkers (Union)
7.11.06, 17. Ad Wijnands (Amstel) 7.11.10, 18. Ad Polak (Becks Bier) 7.11.12,
19. Peter Koppert (Militairen) 7.11.20, 20. Rini v. d. Broek (Driessen)
7.11.26, 21. Hans Plugers (Driessen) 7.11.35, 2'2. Bert Wekema (Batavus)
7.11.38, 23. Peer Maas (Gazelle) 7.11.42, 24. Peter Damen (Driessen) 7.12.02,
25. Ron Sniijders (Bas Dekker) 7.12.03, 26. Harry Hofmans (Riejan Sports)
7.12.03, 27. Jan de Nijs (Gazelle) 7.12.16, 28. Charles Dietvorst
(Transvemij) 7.12.25, 2'9. Johan Kuiken (Batavus) 7.13.31, 30. Theo
Hogervorst (Bossche Staalbouw) 7.14.31. Ploegen: 1. Batavus 21.30.30, 2; Transvemiij Verzekeringen-Van Schilt
21.32.29, 3. Driessen Stoffen-Optilon 21.33.06, 4. Gazelle-Campagnolo
21.35.01, 5. Union Fietsen 21.37.07, 6. Amstel Bier 21.38.50, 7. Nationale
Militaire Ploeg 2'1.38.54, 8. Bas Dekker-Jan Janssen-Mitsubishi 21.39.28, 9.
Bossche Staalbouw-Eurochemie-Jan Boeyen 21.42.11, 10. Bik Sloopwerken
21.42.26, 11. Riejan Sports-Uitkomst-Gazelle 21.49.53, 12. Becks Bier
21.52.07, 13. WSC Vooruit St. Gillis-Waas 2'2.10.19, 14. Superia 22.16.21,
15. Bakkerij Van Strien 22.18.54. Premie: 1. Egbert Koersen (Batavus) 23 pnt., 2. Henk Mutsaars (Driessen) 22
pnt., 3. Peter Godde (Transvemij) 14 pnt., 4. Jan Jonkers (Union) 12 pnt., 5.
Jan van Tilborgh (Bas Dekker) 11 pnt. OMLYMPIA’S
TOUR (24 mei t/m 1 juni).1979 Olympia's Ronde
van Nederland Vier dagen
Olympia's Ronde. Bij het opmaken van de tussenbalans, na de
“koninginnerit" in het Limburgse heuvelland, is het niet moeilijk om -
met Jos Lammertink - vast te stellen dat Amstel Bier voorlopig de grote
winnaar is. De pupillen van Herman Krott hebben in de beginfase van de 28e
editie van Nederlands belangrijkste wielergebeuren voor amateurs gedomineerd.
Wonnen de proloog (Mohlmann in oranje) en de tijdrit in Schijndel
(Lammertink). Moesten in Schijndel en Hulsberg (zaterdag) de zege laten aan
de ploeg van Driessen-Optilon (Plugers en Damen), maar haalden op zondag
opnieuw doeltreffend nit. Via Ad Wijnands
kwamen de dagprijs en de bergpremie binnen. Als ploeg was de Bier-formatie
weer eens de sterkste en in het klassement leek de positie van Jos Lammertink
wel erg gunstig. Met dan nog eens jonge Wijnands op de tweede plek. Wat kon er voor
Krott nog misgaan? Het antwoord op die vraag is u - bij het lezen van deze
regels - al voor een groot deel bekend. Want van de vijf dagen, die na het
sluiten van deze editie van “Wielersport" nog resten, zijn er alweer een
aantal voorbij. Of Gazelle de verslagen indruk die het team maakte nadat de
coupe van Van Meer zondagmiddag was mislukt en nadat De Rooy voor het
klassement kostbare tijd verspeelde, heeft weggenomen, is dan duidelijk. In Hulsberg zag
Jan van Erp-4ploegleider Jan Gisbers het allemaal nog wel zitten voor zijn
mannen. „Er zijn zeker nog twaalf man die de Ronde kunnen winnen," dacht
hij hardop. En vooral zijn sterk naar voren gekomen talent Adrie van de Poel
zou wel eens voor een verrassing kunnen zorgen. Maar beter dan
wie ook begreep Lammertink dat hij er in Limburg nog niet was. Dat in de
lange, vlakke ritten die nog volgden, gevaar school. De nationale kampioen
mocht zich dan zeker de sterkste hebben getoond (ditmaal niet aanvallend,
maar koel berekenend in de verdediging) en nog een tijdrit achter de hand
houdend, hij verwachtte nog wel een tegenzet. Maar toch rekende iedereen al
wel op een vierde achtereenvolgend Amstel-succes. Na Leo van Vliet en twee
maal Hassink moest dat dan Jos Lammertink worden. Jos Lammertink
veruit de sterkste Concurrenten
geven zich te snel gewonnen Groene trui Adrie van der Poel Amstel pakt ook
ploegenprijs Geen twijfel
mogelijk: in Olympia's 28e internationale Ronde van Nederland verdiende er
maar een man te winnen. Jos Lammertink. De 21-jarige geweldenaar uit Wierden
was immers in het grootste wielerevenement voor amateurs op nationale wegen
veruit de sterkste. Domineerde, met steun van zijn Amstel Bier-ploeg, van
start tot finish. Liet na de proloog in Bladel het oranje habijt nog als
vriendendienst aan ploegmaat Mohlmann, maar trok het daarna in Schijndel al
resoluut over de brede schouders. Om er nimmer meer
afstand van te doen. Noch Limburg, noch de verraderlijke vlakke ritten naar
de hoofdstad brachten Jos Lammertink in gevaar. Hij was en bleef de ware
leider. Die in zijn derde Ronde opeiste waartoe velen hem al eerder in staat
achtten. Lammertink, in de vorige twee edities van Olympia's spektakel een
voorbeeldige knecht van dubbele winnaar Arie Hassink, nam nu plaats op het
eerste plan. Goroutineerde
Hassink maakte (gehinderd ook door een knieblessure) plaats voor zijn zeven
jaar jongere trainingsmakker. Begreep, nadat ;de tijdrit in
Schijndel en het weekeinde in de heuvels hem op achterstand hadden gebracht,
waar zijn plaats was. En hielp Lammertink na een tweede prijs in 1977 en een
vierde in 1978 ditmaal op weg naar die enorme bokaal voor de winnaar. Het Amstel-succes
in de Ronde was trouwens bijna even compleet als in 1976, toen Leo van Vliet
primus word. Want achter Lammertink greep Maastrichtenaar Adje Wijnands (20
pas) naar het zilver. Pakte de Limburger de bergprijs mee. En was Amstel als
ploeg ook nog eens winnaar. Bovendien veroverde de Bierbrigade liefst vijf
ritzeges, tegen Driessen-Optilon drie; Batavus, Bik, Rusland en Gazelle elk
een. Het
combinatie-klassement - de witte trui - was ook al voor Lammertink. Slechts
het puntengroen moest Amstel laten aan Jan van Erp. Jonge Adrie van der Poel
(19 nog), met Wijnands de revelatie van de koers, verdiende dat. En voor de
Rus Jarkin was er dan nog de zege in het sprintklassement. Amstel
overheerste dus. Lammertink “superstar", was het motto. Want, en dat was
een kleine smet op het grote succes, de concurrentie legde zich wel erg vlug
bij zijn superioriteit neer. Jos hoefde niet eenmaal, zelfs in de heuvels
niet, echt in de aanval te gaan. In feite had hij aan zijn tijdrit-triomfen
genoeg. De proloog en het “uurwerk" in Neede en Schijndel leverden hem
zoveel voorsprong op (ook al omdat daarbij drie kwart minuut bonificatie
kwam) dat Lammertink „op rozen" zat. Zonder doornen zelfs. Want de
rivalen “prikten" niet eens. Toonden gebrek aan initiatief. Hadden
angst. Kortom: lieten zich overdonderen door die ene ploeg. Onzin natuurlijk
om dan over een “gedevalueerde" koers te praten. Herman Krott maakte er
zich zelfs nog even boos over. „Want," riep hij uit, ,dat zeggen
verliezers altijd. Maar volgens mij is de Tour nog precies dezelfde als toen
ik er zestien jaar geleden in kwam. Er is maar heel weinig veranderd." Desondanks toch
verwijten aan Lammertink's tegenstanders. Te snel klonk het „Hij is toch de
sterkste" en “Wat moeten we dan waar ondernemen". Joop Middelink,
de oud-wegcoach en nu voor misschien wel de laatste of anders een van de
laatste keren (want hij wil zich langzaam terugtrekken) algemeen coordinator
van Olympia's spektakel, vertolkte de mening van veel volgers. “We hebben in
ons land voldoende knappe amateurs. Maar daar blijft het bij. Ze kunnen
hard, soms erg hard fietsen. Al missen ze helaas een ding:
persoonlijkheid." Die wel van
Lammertink afstraalt. Zoals hij in de tijdritten op de Fromberg en op de
laatste dag even liet zien wie er de leider was. Zoals hij - koel berekenend
- telkens ook weer reageerde. Attent bleef op elke vlucht (ook al ging het
eenmaal bijna mis). Dat tekent de ware kampioen. Lammertink: “Ons doel was
een aanval voorkomen. Er voor zorgen dat een gevaarlijke ontsnap- ping nimmer
verder reikte dan een minuut. Daarmee ontzenuw je toch elk gevaar." Jos
heeft geleerd. Ook van zijn harde verlies in de Driedaagse van Noord-Holland.
Eerlijk: „Ik reed daar te veel achterin. Dat kostte me in de slotrit de zege.
Maar het gebeurt me niet nog eens. Nu bleef ik telkens bij de eerste
tien." Jos Lammertink,
na de w.k. (op weg en baan) debuterend als beroepsrenner bij Joop Zoetemelk,
is gegroeid. Blikt terug: „Van huis uit ben ik nerveus. Heb ik de neiging om
overal en achter iedereen aan te gaan. Maar dat wen je af. Nu durf ik,
eenmaal in gunstige positie, de zaken rustig te bekijken." Hoe effectief
weet de concurrentie. Adrie van der Poel bewonderend: „Jos verdient die
overwinning. Hij was overal de beste. Ik zou niet weten waar ik hem had
moeten kloppen." En ploegleider Jan Gisbers daarop inhakend: ,Adrie is
nog zo jong. Van mij mocht'ie pas in elke rit in de finale, de laatste Berusting dus bij
Jan van Erp. Berusting ook bij Gazelle, bij Driessen, Union, noem maar op ...
Amstel's vierde achtereenvolgende triomf werd geaccepteerd. De ploegleiders
dachten er niet aan gezamendijk daar iets tegen in te brengen. Sterker nog. Ook
bij Lammertink c.s. was er verbazing over de manier waarop iedereen zijn
eigen belangen en belangetjes verdedigde. Waarop zelfs renners op de tiende,
elfde plaats voorkwamen dat een vlak achter hen geklasseerde rivaal een paar
seconden terugwon. Dat was het verschil met de Ronde van Olympia's Ronde
verliep in 1979 erg eenzijdig. Misschien moet er dan toch naar een andere
formule worden gezocht. Zou Amsterdam als finishplaats mogelijk kunnen
afvallen. Een vurig pleidooi voor een Limburgse finale van de Ronde hielden
twee amateurs die (en zij behoorden tot de uitzonderingen) dan nog wel
durfden aan te vallen, Theo de Rooy en Jan Jonkers. Er is iets voor te
zeggen. De mogelijkheid op een wisselende toppositie in de aanloop lijkt
groter, zonder dat in de heuvels het klassement is gemaakt. Ook drie
tijdritten is wat veel van het goede. En aan de plaatselijke rondjes (met
alle begrip voor organisatoren, sponsors en publiek) hebben de meeste renners
eveneens weinig behoefte. Kortom: de Commissie Olympia's Ronde heeft, na de
toch zeker geslaagde 28e editie, weer wat om over na te denken. Zoals ook de
meeste ploegleiders en renners bij het doornemen van de uitslagen en het
koersverloop eigenlijk eens bij zichzelf te rade zouden moeten gaan.
„Want," gaf Jan Gisbers dan tenslotte toe, “natuurlijk ligt een deel van
de schuld aan het ontbreken van spanning bij ons. We hebben er allemaal erg
snel in berust. In feite was Jos Lammertink, na de proloog in Bladel, al
winnaar." BLADEL: proloog Voor de tiende
maal Bladel. Het college van Burgemeester en Wethouders van het gastvrije
Brabantse dorp en het organisatiecomite Het Snelle Wiel verwelkomden in een
feestelijke entourage opnieuw het Ronde-circus. De karavaan, met twee
jubilarissen (algemeen coordinator Joop Middelink en penningmeester Willem
Bloos namen voor de 25e keer deel aan de organisatie van het belangrijkste
wielerevenement voor amateurs in Nederland), voelden zich er thuis. Ook de renners: Maar even later,
nadat een dreigende regenbui toch snel was weggetrokken, waren de hoofdrollen
weer voor de Nederlanders. Zij zorgden - al hadden de Russen wel een goed
koppel (Kouzhetzow -Dedenow) - voor meteen al flinke verschillen in de
tussenstand na ruim Want in zijn
zesde Olympia's Ronde mocht 28-jarige achtervolgings- kampioen dan toeh eens
het moment mee~maken waarop een Rondemiss, ditmaal Miss Erima (Ria
Koevoets), hem als aanvoerder van het algemeen klassement kuste. Uitgerekend
in Bladel, waar Mohlmann ook in 1978 de rit won, beloonde de ploeg van Amstel
Bier Gerrit voor acht jaar trouwe dienst. Ploegleider Herman Krott, al op de
eerste dag meteen weer volop “in beeld", grijnzend: “Hij heeft al zoveel
voor anderen gedaan, dat iedereen Gerrit dit graag gunt. Natuurlijk, Jos
Lammertink is op dit moment absoluut de sterkste. Maar toch kozen we niet
voor een combinatie Lammertink-Hassink. Een duo dat misschien nog vlugger
over het parkoers was gegaan. Nee, Jos reed met Gerrit. En hij liet Mohlmann
op de streep graag voorgaan. Want ook Jos weet dat hij zoiets dubbel en dwars
verdient. Want, pas op, als er de volgende dag iets met Jos zou gebeuren, is
Mohlmann (ook in het oranje) de eerste die op hem wacht. Daarover kan geen
misverstand zijn. Wij, Amstel Bier dus, gokken in deze Ronde op
Lammertink." En terwijl Jos
(na de proloog in de groene puntentrui) instemmend meeluisterde, bevestigde
Krott nog eens wat er vorig jaar, na die veelbesproken etappe door de
Markerwaard, was afgesproken. Daar “offerde" de ploegleider het jonge
talent Lammertink voor de “zekerheid" van een zege van Hassink. Mocht
Jos in een vlucht (met o.a. Oosterbosch) niet doorgaan om de tweede
achtereenvolgende overwinning van routinier Hassink niet in gevaar te brengen.
De klok gaf Krott later gelijk. Al leek het of hij toen sportief gezien een
aanvechtbare beslissing nam, in de tijdrit zou anders toch Lammertink de
eindzege he~bben moeten laten aan Oosterbosch. Maar nag dezelfde
avond besliste Krott dat in 1979 de nu 28jarige Hassink (bezig aan zijn
tiende Ronde) zou moeten wijken voor de zeker zo eerzuchtige nationale
kampioen, die liefst zeven jaar jonger is en na de w.k. in eigen land, een
profcarriere ambieert. Lammertink in zijn derde Olympia's Ronde kopman dus.
Want in de etappe-wedstrijden is er bij Amstel wel degelijk een strakke
tactiek. Krott: „In de
klassiekers laat ik de jongens vrij. Zeker in het voorjaar. Pas een maal
reden we echt als ploeg dit seizoen. In Midden-Nederland. En het resulutaat
(Jos 1, Ad Wijnands 2) was ernaar. In Olympia's Ronde benaderen we de koers
anders dan in het eendaagse werk. Trouwens: niemand hoeft mij natuurlijk nog
iets daarover te leren. Voor de zestiende keer staat er nu een Amstel-ploeg
aan het vertrek. En voor de zestiende keer pakken we ook een oranje trui.
Ieder jaar hebben we de leiding minstens een dag gehad." De laatste drie
seizoenen zelfs tot in Amsterdam. Een maal Leo van Vliet en twee keer Arie
Hassink brachten de eindbuit binnen. Maar toch. Toch begon Hassink in 1979
niets meer en niets minder dan een “beschermd" renner. Krott: „Ik ben de
baas. Ik bepaal de tactiek. Heus, Arie krijgt zijn kans. In Limburg mag'ie
laten zien wat hij kan. Dan moet Jos maar proberen te volgen. Zo is de
afspraak. Niet anders." Vooralsnog
bevestigde Lammertink in de eerste kilometers het in hem gestelde vertrouwen.
Maar ook Hassink (met Ad Wijnands) maakte een prima tijd. Het verschil tussen
de twee koppels was 19 seconden. Slechts een duo kon zich daar tussen
wringen. Jan van Erp's Guus Bierings (veroverde het wit van de
„combine") en Johnny Broers verloren op Mohlmann-Lammertink niet meer
dan vijf seconden. Maar - en dan inclusief de bonificaties - Theo de Rooy en
Ad Prinsen (het sterkste Gazelle-tweetal) waren al 38 seconden kwijt. En
Mutsaars, Koot, Van Meer enz. nog iets meer. Amateurs: Gemiddelde
snelheid winnende koppel: Eerste
etappe: BLADEI.-SCHIJNDEL Slagregen. Een
zicht van soms nauwelijks honderd meter. Een ijzige wind. Het was alsof de
weergoden in toorn ontstaken tijdens de openingsrit van de 28e Ronde. Een
overigens wat ongewone etappe. Met eerst een lus rond, Bladel, vervolgens de
zeer korte verplaatsing naar Schijndel en daarna nog eens vier plaatselijke
ronden van elk tien kilometer. Aan de wens van regionale organisatoren (en
sponsors) was duidelijk weer eens voldaan. Olympia's Ronde begon met wat in
feite niet meer was den een criterium-met-aanloop. Al maakte het
weer er geen pleziertocht van. Zeker niet voor leider Gerrit Mohlmann. De
Apeldoorner verloor al spoedig het contact met de hoofdmacht. Kwam nog wel
een of twee maal tot bij de laatsten van het peloton, maar belandde toch ten
slotte in een groepje achterblijvers, dat op 5.33 min. na dagwinnaar Hans
Plugers over de eindstreep ging. Mohlmann dus
leider af. Ploegmaat Jos Lammertink verruilde groen voor oranje. Hij begon in
de beste positie aan de eerste individuele tijdrit, gevolgd door het
Limburgse weekeinde, waarin de confrontatie met ook Hassink mocht worden verwacht.
Want de kampioen maakte wel deel uit van de grote groep die uiteindelijk in
een massale sprint de prijzen verdeelde. Reed, met Hassink en de voortvarend
vertrokken Russen, vrijwel voortdurend in de spits van het veld. Een lint dat op
de smalle steenstroken nogal eens brak. Al na De ontsnapping
kwam tot stand na Lammertink later:
“Transvernij, Gazelle, de Rusisen, wij van Amstel en de Jan van Erp-jongens
reden op kop. Maar toen achtereenvolgens Moons en Bierings na lekke banden
terugvielen op het peloton, wilden Van de Poel en Broers ook niet meer
meedoen. We hebben echt wel geprobeerd door te zetten, maar het tempo was er
toch - eenmaal op het plaatselijke parkoers - uit." Ook al omdat
bijvoorbeeld Driessen-chef Henk Steevens zijn mensen (van wie Damen eveneens
lek reed en werd opgeslokt door de hoofdmacht,) inhield. Want kopman Henk
Mutsaars ontbrak. En met hem misten bijvoorbeeld Arie Versluis (Bik), Theo
Hogervorst (Bossche Staalbouw) en het Union-duo Jonkers en Van Peer de slag. De jacht kwam dus
op gang. De voorsprong (1.15 min.) slonk zienderogen. Wat plaatstootjes, na
de hergroepering (in de voorlaatste Schijndelse lus), ten spijt: er moest
worden gesprint. Met rappe Jan Feiken veel te vroeg in de eerste stelling.
Met daarna Versluis aan de leiding. Maar uit diens wiel schoof onweerstaanbaar
Hans Plugers naar voren. De uitslag werd een herhaling van de
openingsklassieker, de Ster van Zwolle. Ook daarin hield 20-jarige Plugers
Versluis achter zich. En daar al beloofde de Eindhovenaar dat het niet bij
die ene explosie zou blijven. Goed, hij won den
wel niet meer, maar in een tweede plaats in Zuid-Holland en
een goede verrichting in de Glazen Stad zag Rini Wagtrnans toch aanleiding
Plugers een plaats in zijn selectie te gunnen. Een Plugers die uiterst
ingenomen bleek over eigen werk. Zelfs de niet zo beste uitslagen in de
Franse Ruban Grantler Breton, waar hij vooral bergop niet meekon, deed hij af
met een: “Ik heb daar weer wat geleerd." En over de minuut die hij in de
proloog in Bladel verspeelde schouderophalend: „Ik ben naar de Ronde
gelkomen om een rit te winnen en verder voor Mutsaars te werken." Van Plugers kant
dus geen bedreiging voor Lammertink. Van wie eigenlijk wel ? De brigade van
Krott domineerde op de eerste dag weer zodanig, dat Jos in eerste insitantie
verstandig aan deed maar bij ploegmaat Hassink in de buurt te blijven. Amateurs: 1. H. Plugers (Driessen-Optilon) KLASSEMENTEN NA
DE EERSTE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 2.41.25, 2. J. Broers (Van Erp) 2.41.35, Tweede
etappe (1e deel) : ind. tijdrit SCHIJNDEL De eerste proef
„op eigen kracht" maakte de verschillen alleen maar groter. Superieur
raffelde Lammertink de dik 20 kilometer rond Schijndel af. Met een winst van
liefst, 21 seconden op Adrie van de Poel en 50 seconden op een verrassende
Theo Hogervorst (overigens een bevestiging van zijn stijgende vorm in de
laatste klassieikers) was het klassement meteen voorlopig gemaakt. Want specialisten
als Mutsaars en Schipper verloren nog iets meer. Bierings klokte al 57
seconden verlies en Kuiken meer dan een minuut. Een echte
concurrent als De Rooy liefst 1.24 min. En Hassink 1.31 min., evenals later
zo opmerkelijke Wim de Waal. De grootste verliezer werd echter Jac. van Meer.
Met 3.21 min. nadeel werd het karwei voor de kleine Gazelle-klimmer wel heel
lastig. Trouwens: een
eerste blik op het klassement leerde dat er Lammertink weinig kon gebeuren.
Al mocht het trio Jan van Erppionnen achter hem (op meer dan een minuut)
niet worden onderschat. Hassink en De Rooy waren evenwel op resp. 2.14 en
2.17 min. even “uit beeld". Van de Poel verdliendie met zijn
verrichtingen op weg naar Limburg het groene puntenhabijt. Amateurs: 1. J. Lammertink (Amstel) KLASSEMENTEN NA
DE TIJDRIT Individueel: J. Lammertink (Amstel) 3.07.51, Tweede etappe (2e
deel) : SCHIJNDEL-HULSBERG Wat zo rustig
begon (met een gemiddelde van nog geen Maar de kampioen
bezweek niet. Leidde voorbeeldig op het kritieke moment (ondanks
materiaalpech) de jacht en kon daarom na afloop, met ploegleider Krott,
vertellen dat het hem allemaal nog was meegevallen. En dat het allemaal, misschien
vooral na Limburg, nog wel lastiger zou worden. De sluipaanval
kwam tot stand bij Echt. Wat plaagstootjes kregen een vervolg in de
demarrages van Van Lamoen, Moons en Hofmans. Dat ging nog niet door, maar
ineens waren er wel veertien renners weg. De Tsjech Frantisek, militairen Van
Mulken en Knipping, Batavus-masmen Wekema en Huijzen, Bile's Posthuma, Peter
Damen van Driessen, Peer Maas namens Gazelle, Jan van Erp's Moons, Seuntjens
van R en B, Stamsnijder en Hofmans van De Uitkomst en Dohmen en De Waal van
de (naast organiserend Olympia) enige clubsponsor in koers: Transvemij-Van
Schilt. Even leek ook dat
niets te worden, maar toch groeide de voorsprong. Wat valpartijtjes in het
peloton, een kapotte pion van Lammertink en zie: ineens weer de chronometer
2.20 min. aan. Het werd nog meer. Zeeuw Wim de Waal (op 2.33 min. de best
geklasseerde koploper) reed zelfs een poosje ,virtueel" in oranje. Al
zette Lammertink zich wel, degelijk op de Snijdersberg persoonlijk op kop
van de achtervolgers. Vooraan moest
Posthuma lossen. Het liep allemaal ook niet meer zo fameus. De Waal later:
“Er reden te weinig mensen echt mee. Zelfs die van Batavus niet, al hadden
die toch voor het ploegenklassement een klap kunnen maken. Zonde toch dat er
niet een of twee Russen bij zaten. Of een mannetje van Jan van Erp dat wat
'korter' in het klassement stond dan Moons. Want nu werd het niks." Al probeerden De
Waal en Dohmen nag wel wat te forceren. Ze kwamen zelfs even samen weg in een
fase waarin Arie Hassink ploegleider Krott in staat van alarm bracht. De ketting
sloeg muurvast tussen de derailleur en het leader. En ijlings moest Arie een
nieuwe fiets worden aangereikt, waarop de Needenaar een zeer knappe jacht
afsloot met het brengen van de achterste groep van het peloton bij de eerste
jagers. Die intussen de
vluchters in zicht kregen. En als eersten de Tsjech Frantisek en ... De Waal
opslokten. De Zeeuw worstelde met een levensgrote inzinking. Honger en
ijzige kou verlamden de benen. De Waal zou zelfs nog achter het peloton
(waarin Van de Poel door een val wat seconden versipeelde ) finishen. Maar de anderen
bleven net buiten schot. Al naderde o.a. Jacques van Meer wel even heel erg
dicht op het parkoers van aankomst, waar hij in 1978 twee maal won. De
dagwinst ging intussen weer naar de groep Driessen-Optilon. Ditmaal reed
20-jarige Peter Damen uit Drunen triomfantelijk over de streep. Het Brabantse
talent dat vooral “omhoog" opmerkelijk meekwam (hij is dan ook een van
de renners die binnenkort de Ronde van Oostenrijk rijden) legde de basis voor
zijn eerste seizoen- winst in een tempo-versnelling met Wekema. Maar de Drent,
die vorig jaar nog even (in Nibbixwoud) eerste in het klassement was, moest
op een klimmetje afhaken. En alleen ging Damen door. Na de derde plaats in
Midden-Nederland en de tweede in De Kempen, nu dus een zege. Al besefte
Damen zelf spijtig dat hij toch's morgens in de tijdrit iets te veel had
verspeeld om aanspraken op een top-plaats te mogen maken. „Maar,"
grijnsde hij, “morgen is er weer een dag." Amateurs: 1. P. Damen (Driessen-Optilon) Dagploegenklassement: 1. Militair 10.20.30, 2. Batavus 10.20.32, 3. Driessen-Optilon
10.20.49, 4. Gazelle 10.20.51, 5. Jan van Erp 10.20.51, 6. Uitkomst 10.21.04,
7. Rusland 10.21.40, 8. West-Duitsland 10.21.40, 9. Elite 10.21.46, 10. Bile
Sloopwerken 10.21.48. Sprint: KLASSEMENTEN NA
DE TWEEDE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 6.35.07, Derde
etappe: HULSBERG-HULSBERG De Limburgse
heuvels deden hun werk. In Hulsberg konden aan het slot van de
“koninginnerit" opnieuw aanzienlijke tijdverschillen worden genoteerd.
Werd het klassement toch weer opnieuw gemaakt. En mocht de ploeg van Amstel
Bier zich de voorlopige winnaar noemen. Want zowel de dagprijs (Ad Wijnands)
als het bergklassement (weer Wijnands), het ploegenklassement en de eerste
twee plaatsen in de individuele stand (Lammertink en Wijnands) waren voor de
mannen van Herman Krott. Met Lammertink
dus als de voornaamste kandidaat voor de eindbuit. De kampioen verdedigde
zich immers sterk. Hij kwam in Limburg dan wel niet aan een indrukwekkende
solo, zoals in het verleden Arie Hassink en Fedor den Hertog, toe, maar
zorgde voor een uiterst effeetief verweer wanneer dat, echt nodig was. En
reed en passant ook nog wat gevaarlijke mannen op grotere achterstand. Het lokale lusje
rond Hulsberg was voor sommige renners al te lastig. De Dennenberg en
Snijdersberg eisten slachtoffers. Op de Adsteeg dreigde de wedstrijd Johan
Kuiken te verliezen. Maar de Batavus-coureur verbeet de pijn en zette toch -
voor de bezemwagen - door. Hij verloor een half uur, maar bleef voorlopig nog
in koers. Daar in Beek
openden ook de Jan van Erp-renners de aanval. Een reeks offensieven tegen de
positie van Lammertink? Nee. Het bleef bij die - veel te vroege - uitval van
Johnny Broers. Hij ging mee, toen Albersen attaqueerde. En al snel liep de
winst op tot 1.20 min. Maar op de Cauberg was het gedaan. Wijnands,
Lammertink, Schur, De Rooy en Hassink reden op kop van de groep die terugkwam. Op het
w.k.-parkoers, op weg naar de eerste beklimming van de Keutenbierg (na Met de Duitser
Flogel duwde Jackske zich omhoog. Het peloton reageerde. Hassink, Wijnands,
Lammertink, Mutsaars, Damen, Schur, Maas, De Rooy, Prinsen, Bierings, Moons,
Broers, Van de Poel,
Stamsnijder en Dohmen vooraan. Vlak daarna pikten Peeters, Von Loffelholz,
Lilbeck, Jurco, Logwin, Dedenov, Wekema, Koot, Van de Broek, Vonk, Van Dijk,
Van der Kruijs, Hilberink, Vaanhold, Van Peer en Van Dongen aan. De
voornaamste afwezige op dat moment (en ook later zou hij van de toppers het
moest verliezen) was Hogervorst. Hij meldde zich
even daarna overigens nog wel in de spits, maar daar demarrelerde Van Meer
intussen opnieuw. En ditmaal waren Amstel's bewaker Ad Wijnands en
verrassend goed in de heuvels veldritkampioen Hennie Stamsnijder mee. Dat
trio sloeg een flinke kloof. Al bedankte Wijnands voor de zware arbeid (Van
Meer: „Al die tijd aan het wiel. En me dan nog komen kloppen. Dat is hard.
Maar ja, ik kan Ad niets kwalijk nemen. Hij kan niet anders doen, omdat het
belang van zijn ploeg dat eiste.") en moest Van Meer even met pech
lossen, het duo Van Meer-Stamsnijder ging onverdroten voort. Bij Simpelveld
was de afstand tot de hoofdmacht 1.20 min. En begon er zowaar een
mogelijkheid te bestaan dat Stamsnijder (op De rest van het
pelotannetje verachterde verder. Liefst drie minuten. Maar ook Lammertink en
zijn makkers kwamen nog niet dichterbij: 1.45 min, Pas in de buurt van de
Fromberg probeerde Jos alleen naar voren te fietsen. Eerlijk: “Dat ging niet.
Van de Poel en Von Loffelholz bleven bij me. Daarna heb ik niet meer
aangedrongen. Alleen gezorgd dat de verschillen (tenslotte net iets meer dan
een minuut) klein bleven." In de tempo-versnelling gingen wel De Rooy,
de Rus Dedenov, Van Peer en als laatste ook Schur ten onder. Zij vielen terug
op een groepje met Hassink, Kuys, Wekema, Mutsaars, Koot, Damen, Bierings,
Broers en Jonkers, dat intussen ook weer uit de hoofdmacht was weggegaan. Beweging genoeg
dus. Maar voor het klassement geen schokkende zaken. Al zorgde de
bonificatie voor Wijnands wel voor een tweede plaats in de tussenstand. Hij
schoof er net mee langs Van de Poel. Amstel Bier aan
de winnende hand. Er volgen nog vijf dagen. Amateurs: De volgende
renners hebben gedurende deze etappe de wedstrijd gestaakt: E. van den Eynde
(Canada), T, Cerny (Tsjechoslowakije), J. van Tilborgh (Bossche Staalbouw),
G. Okkes (Music Service), Th. Appeldoorn (Union). Dagploegenklassement: 1. Amstel 11.38.50, 2. Gazelle 11.40.18, 3. Van Erp 11.42.40, 4.
Driessen 11.42.54, 5. West-Duitsland 11.43'.29, 6. Elite 11.4:3.52, 7.
Uitkomst 11.44.03, 8. Union 11.44.18, 9. Batavus 11.45.21, 10. Rusland
11.46.39. Sprint: 1. J,
Broers (Van Erp) 14 put., 2. W. Albertson (R en B Glas) 10 pnt., KLASSEMENTEN NA
DE DERDE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 10.27.56, Vierde
etappe: HULSBERG-ST. WILLEBRORD Veelbetekenend
wees sponsor Jan van Erp er in Hulsberg al op. Zijn wegkapitein Piet van der
Kruijs droeg de “paniekpet". Alsof de 31-jarige Helmonder, die na
Olympia's ronde nu dan toch echt stopt met de wielersport (hij gaat meer
aandacht aan zijn gezin geven en vindt het niet langer verantwoord om werk en
topsport te combineren), trotse lijstaanvoerder Jos Lammertink wilde waarschuwen.
Want in de langste rit van de ronde school gevaar. De 101 renners
die er aan begonnen (en al snel waren het er na het opgeven van Wessel van
Keuk 100) zagen al kort na het vertrek Dedenow in de aanval. Het tempo in de
groep achter de Rus schommelde. Dan weer ging het Met, nadat
Dedenow het nutteloze van zijn eenzame avontuur had ingezien, telkens weer
andere vluchters. Mannen als Nieuwdorp, Van der Kruijs, Prinsen, De Rooy, Von
Loffelholz, Gomenjoek, Maas en Piet van Leeuwen. Renners ook die steevast
een Amstel-bewaker in het wiel hadden. Dan weer Mohlmann, dan weer Peeters
en soms ook Hassink. Zo ging dat tot
Hilvarenbeek (na Tot dan in de
omgeving van Goirle ( Weer zat De Waal
erbij. Transvemij-Van Schilt mikte dicht bij huis op een succes. En weer ook
Gazelle's De Rooy. Dit keer zelfs met ploegmaat Ad Prinsen. Vierde man was
militair Gijs den Besten uit het Westlandse Monster. En natuurlijk was er een
Amstel-coureur mee. Nummer twee uit het klassement (op 1.50) Maastrichtenaar
Adje Wijnands. Al in de
ochtenduren had Herman Krott Wijnands voorgehouden dat hij best eens op een
bijna gluiperige manier het oranje van Lammertink kon overnemen. Zonder zelf
ook maar een trap te veel te geven. Zo maar, door mee te gaan - als bewaker -
in een of andere ontsnapping. En sneller dan verwacht deed die situatie zich
voor. Want die tweede
groep liep snel in op de drie eersten, en snel uit op bet peloton. Tien
kilometer voor de finish was de winst van Wijnands (De Rooy, Prinsen, De Waal
dus eigenlijk, want Ad kwam niet op kop) op Lammertink al anderhalve minuut.
En na de eerste tocht over de keitjes van de Krommestraat zelfs 2.16 min.
Wijnands dus “virtueel" leider. Het verzet kwam
echter toch nog op gang. Al klaagde Lammertink later over het gebrek aan
hulp. Van zijn eigen ploegmakkers (Hassink tobde met een pijnlijke knie) en
ook van de andere groepen. Jos: „Jan van Erp had er toch ook alle belang bij
dat we terugkwamen. Want de positie van Van der Poel was in gevaar." Maar de paarse
brigade weigerde werk. En natuurlijk gaf ook Gazelle geen trap extra, want
Prinsen en De Rooy kwamen toch in de stand terug tot op iets meer dan twee
minuten. Lammertink: “In het plaatselijke rondje liet Peer Maas wel een
gaatje vallen voor Van Meer en Moons. Achter die mannen kwam de boel dan toch
in beweging. Gelukkig maar, want alleen daaraan dankte ik het dat ik m'n trui
mocht houden. Al had het mij niet uitgemaakt wanneer Wijnands op de eerste
plaats was gekomen. Als de anderen hem willen laten gaan, dan vind ik dat
prima. Want er komt toch ook nog een tijdrit." Maar Wijnands, die in St.
Willebrord tweede werd, redde het net niet. Inclusief zijn bonificatie kwam hij
zes tellen te kort. „Toch is de winst dat hij Van der Poel voor die tweede
plek een flink stuk naar achteren heeft gereden", stelde Herman Krott
optimistisch vast. Van mogelijke problemen binnen zijn groep willde hij niet
weten. „Wet zeuren de mensen toch," verzuchtte Herman. „Met Theo Peeters
(de 19-jarige Noordlimburger uit Beesel demarreerde juist voor de vijf
jager's bij de drie leiders kwamen, en bleef voorop) halen wij hier onze
vierde ritzege. Wijnands staat sterker. In het ploegenklassement lopen we
uit. En Jos is nog leider. Wat willen ze den nog meer?" Dat De Rooy wat
dichterbij sloop. Krott noch Lammertink gaven er in Brabant nog om. Al gal
Jos wel toe dat het allemaal een beetje uit de hand dreigde te lopen. Dat de
reactie te 1aat kwam. En dat maakte de komende ritten nog erg interessant. Amateurs: 1. Th. Peeters (Amstel) De renner J.
Kuiken is op medisch advies niet gestart. Tijdens deze etappe hebben de
renners S. Pribijl (Rusland) en W. van Keuk (Music Service) de wedstrijd
gestaakt. Dagploegenklassement: 1. Amstel 13.12.43, 2. Gazelle 13.12.58, 3. Transvemij 13.15.04, 4.
Driessen-Optidon 18.15.12, 5. Jan van Erp 13.16.22, 6. Elite 13.16.38, 7.
Militair 13.16.38, 8. Batavus 13.16.54, 9. Union 13.16.57, 10. R en B Glas
13.17.49. Sprint: KLASSEMENTEN NA
DE VIERDE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertiak (Amstel) 14.53.18, Vijfde etappe:
ST. WILLEBRORD-DIEREN Een enorme
puinhoop kort na het vertrek uit 't Heike. Nauwelijks had wedstrijdleider
Jan Klip (die met zijn mensen de hele week voortreffelijk werkte) de koers
vrijgegeven of vrijwel voor de poorten van het gebouw van Borsumij-Adidas-Freetime
ging de boel op een hoop. De ravage was zodanig dat de jury meteen besloot de
race te neutraliseren en opnieuw te vertrekken. Alle materiaalschade kon
warden hersteld, maar voor oud-nationaal kampioen Piet Kuys was de wedstrijd
afgelopen. Met een breuk van de onderarm moest hij naar een ziekenhuis in
Breda warden vervoerd om later per taxi naar huis in Vlijmen te reizen. De koers ging
voort. Met een offensief van de oudjes. Piet van der Kruijs ('s avonds
gevierd met een receptie ter gelegenheid van zijn afscheid) en Jans Vlot
gaven het teken tot de aanval. Peer Maas en Geert Schipper waren mee. En met
Dohmen ging als enige jongere Hans Plugers (die later overigens ver zou
terugvallen) mee. De winst van dat
zestal liep op tot maximaal 2.45 min. bij Drunen. Amstel's Herman Krott: „Van
mij hadden ze tot kort voor Dieren ook weg mogen blijven, maar met onze
jongens reden op kop van de groep ook een aamtal anderen mee." Dus waren
Van der Kruijs c.s. er na De Postbank naderde.
Von Loffelholz, Logwin, Brandse, Van Leeuwen, Moons, Van der Kruijs (de
strijdlustigste dus), Broers Lemmens, Hofmans en Hilberink, met later Van
Meer en weer Wijnands waren weg. Boom en Van Lamoen probeerden het. En
daarna weer Schur, Koot en Van der Kruijs. Alles tevergeefs. Ook in de
beklimming lukte het Schur niet. Een tweede poging met Bierings, Mohlmann,
Albersen en Van Peer faalde opnieuw. Geen gevaar derhalve voor Lammertink,
die er wel bij was toen tenslotte nog zeven man zich vlak voor het
plaatselijke lusje in Dieren definitief (maar niet ver) losmaakten. Rus
Logwin, Mutsaars, De Rooy, Lammertink, Koersen, Nieuwdorp en Van der Poel
kwamen voorop. Met na twee mislukte demarrages van Zeeuw Heddy Nieuwdorp en
een van Mutsaars, toch de Schijndelse heerser van de tweedaagse van
Zeeuws-Vlaanderen als winnaar. Mutsaars bleef in een alles-of-niets-aanval
buiten bereik van Van der Poel, die daarvoor het werk opknapte dat eigenlijk
Lammertink als leider of studentenkampioen De Rooy (als lid van de op de
fabriek van sponsor Gazelle afrijdende ploeg) moesten doen. „Poelleke": “lk
geloofde echt zelf in de ritzege. Meer zat er voor mij niet in. Want Jos reed
weer geweldig. Zo krijgt niemand een kans om hem weg te rijden. Alleen
moet'ie er toch in de finale wel door hebben gezeten. Want normaal spurt'ie
toch erg goed mee. Maar nu bleven De Rooy en ik hem makkelijk voor." Die illusie
ontzenuwde Lammertink een paar meter verderop. „Kijk zelf maar", zuchtte
de kampioen. ,Mijn voetriem is gebroken. Ik kon dus nooit voluit sprinten.
Echt waar, Anders win ik waarschijnlijk de etappe ook nog. Ik ben nergens nog
bang voor. Het ging vandaag fameus. Wij (de ploeg en ik) zijn weer een lag
dichter bij Amsterdam. Wanneer de tegenstanders nog iets willen doen moeten
ze vlug zijn. Anders hoeft het niet meer." Van die wil om
Jos nog onderuit te halen getuigde Mutsaars. “lk heb het bewust tot dusverre
rustig aan gedaan. Dit was pas een eerste plaagstootje. Maar er komt nog
meer. Jos ging in Noord-Holland toch ook op het laatst nog het schip in.
Heus, de ronde is nog niet gedaan." De toekomst zou deren wie gelijk
had. Amateurs: 1. H. Mutsaars (Driessen) De renners F.
Rabon (Tsjech.) en C. Ammerlaan (Gazelle) zijn niet gestart. Dagploegenklassement: 1. Driessen-Optilon 12.20.41, 2. Gazelle 12.20.58 (49 pot.), 3.
Rusland (55 pot.), 4. Jan van Erp (62 pnt.), 5. Batavus (73 pot.), 6. Amstel
(101 pot.), 7. Elite 12.2,1.15 (48 pnt.), 8. Transvemij (59 pnt.), 9.
Tsjechoslowakije (71 pnt.), 10. R en B Glas (76 pnt.). Sprint: 1. H. de Wilde (R en B Glas) 7 pot., KLASSEMENTEN NA
DE VIJFDE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 19.00.06, Zesde
etappe (le deel): DIEREN-NEEDE Op weg naar
Neede, de woonplaats van zijn Amstel-ploegmakkers Hassink en Alberts,
verliep het voor leider Lammertink lang naar wens. Na een korte
tempoverhoging van Huijzen, Hogervorst, Jongejan, Van der Weiden, Van Peer en
Mohlmann, ging de drager van het oranje zelfs even in de aanval. Maar meteen
was de man in het groen, Van der Poel, ter plekke. Daarna probeerde
De Waal iets te ondernemen. Maar Van de Nieuwenhof, die eerst mee was, reed
lek. En de Tsjech Jurco, die daarna aanpikte, weigerde op de zonnige
woensdagochtend werk te verzetten. Ook dat ging dus
niet door. Maar, met Neede in zicht, was er opeens dan toch wel een waaiertje
weg. Zonder een Amstelrenner, en ook zonder een vertegenwoordiger van
Gazelle. Met, voortdurend aan het laatste wiel, wel Jan van Erp's Piet van
der Kruijs. Loerend op de kans om, nu hij toch de goede klasseringen van
zijn jongere ploegmaten niet in gevaar mocht brengen, de krachten te sparen
voor een laatste ritzege. Verder behoorden
tot de negen koplopers, die snel verder uitliepen op de hoofdmacht, de Rus
Jarkin, Bik's Jan Klomp, Han Vaanhold van De Uitkomst, Union's Jan Jonkers,
de Duitser Lubeck, militair Dick van Egmond, Batavus Bas van Lamoen en R en B
Glas Rinus Seuntjens. Jonkers (op 4.45 min. als 15e in het klassement het
best geplaatst) deed het werk. Met af en toe steun van Vaanhold en Van Lamoen
en later vooral van Lubeck en Van Egmond. Na twee plaatselijke lussen (van Bij de koplopers
kreeg Van der Kruijs zijn zin niet. Van kop of was de Rus Anatoli Jarkin de
rapste. Trouwens: dat had Ger Slot (wanneer hij erbij was geweest) Piet wel
kunnen vertellen, want in de Ronde van Slowakije van 1978 - met Theo de Rooy
als eindwinnaar - versloeg die 20-jarige Jarkin hem tweemaal voor de eerste
plek. De Rus won toen drie etappes en was ook driemaal tweede. In Olympia's
ronde koerste de trainingsmakker van de heerser in de Warschau-BerlijnPraag
en de Tour de L ‘Avenir, Soukoroutchenkow, uit Koubisjero, vooral op bet
sprintklassement. Al dat slingeren over onze wegen ligt hem niet zo. Het verschil met
de hoofdmacht klokten de tijdwaarnemers op 3.09 min. Arie Versluis was de
vlugste in de groep waarin bij een valpartij in de laatste km Peer Maas nogal
ernstig geblesseerd raakte. Hij moest met een brancard warden afgevoerd. Maas, die het
uitschreeuwde van de pijn, weed op eigen verzoek nog wel weer op de fiets
gezet. De 28-jarige Gazelle-kapitein uit Huybergen bereikte, geduwd en
hangend aan de wagen, ook wel de streep. Maar werd ijlings naar het
ziekenhuis in Groenlo overgebracht. De rontgenfoto's
wezen daar uit, dat Maas de heuphals van het linkerbeen had gebroken. “Een
moose fractuur," volgens de artsen, maar het hield wel in, dat Peer, die
nog dezelfde dag naar eigen streek (Roosendaal) werd vervoerd en daar ook 's
avonds nog geopereerd, zeker twee tot drie maanden moet rusten voor hij weer
aan “beweging" mag denken. Het seizoen was voor Maas derhalve meteen
voorbij, op de dag van de traditionele Russische zege. Amateurs: Ch. Dietvorst
(Transvemij) heeft de wedstrijd gestaakt. Dagploegenklassement: 1. Bik 6.29.57 (35 pot.), 2. R en B Glas (41 pnt.), 3. Jan van Erp (47 put.), 4.
Rusland (48 put.), 5. Batavus (53 pnt.), 6. Militair (70 pnt.), 7. Uitkomst
(109 pot.), 8. West-Duitsland (114 put.), 9. Union (125 pot.), 10. Elite
6.33.06 (75 pnt.). Sprint: 1. Jarkin (Rusland) 14 pnt., KLASSEMENTEN NA
DE ZESDE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 21.11.08, Ploegen: 1. Amstel 61.37.31, 2. Gazelle 61.38.17, 3. Jan van Erp 61.40.54, 4.
Driessen 61.42.48, 5. Batavus 61.43.48, 6. West-Duitsland 61.45.11, 7.
Militair 61.45.41, 8. Elite 61.46.44, 9. Rusland 61.47.28, 10, Union
61.49.05. Zesde
etappe (2e deel) : ind. tijdrit NEEDE Neede was er voor
uitgelopen. Het in de brandende zon nog vriendelijker Gelderse dorp, waar
werkelijk duizenden mensen toekeken bij dit eerste bezoek van Olympia's
karavaan, maakte zich op voor de huldiging van een renner uit eigen omgeving.
Ditmaal niet dorpsgenoot Arie Hassink, maar duidelijk zijn zeven jaar jongere
opvolger, Jos Lammertink uit Wierden. In de tweede
tijdrit zou Jos immers toeslaan. Zijn rivalen laten zien wie in de Ronde echt
de sterkste was. En ja hoor, aan het eind van een slopende dag kregen de
toeschouwers wat ze graag wilden. Lammertink op het podium. De vrijwel zekere
winnaar van de Ronde kon worden bejubeld. Want had lang
Batavus' Gerard Schippor de beste tijd over de 22.5 toch lastige km (29.57
min.), nadat Jan van Erp's John Broers al dicht in de buurt kwam (30.02),
nadat Hassink op 30.57 bleef steken en nadat Hans Vonk en Ad Prinsen met
rasp. 30.10 en 30.07 ook erg knap presteerden, lukte het Guus Bierings onder
de tijd van Schipper te duiken. Eerst kwam er nog een foute tijd af, maar
juist klokte de enige nog in deze weken in de Ronde actieve wereldkampioen
van Brauweiler: 29.35. Ad Wijnands
verdedigde zijn tweede plaats afdoende. De 30.40 was geen tijd voor de eerste
tien, maar voor de jonge Limburger toch zeer goed. Een resultaat dat hem in
de buurt van Hogervorst (30.34), Schur (30.28), Mutsaars (30.32), Stamsnijder
(30.47) en De Rooy (30.23) deed eindigen. Groene-truidrager
Adrie van der Poel ging - net als in Schijndel - wat sneller dan die groep
over het vals plat en door de vele bochten in Neede: 30.00. En een opnieuw
uitblinkende Jan Jonkers (al beweerden boze tongen dat hij had gestayerd)
,scoorde de derde tijd: 29.38 min. Slechts voor de
hele groten is het weggelegd dan ineens, met een verschil van 19 seconden
liefst, onder de beste prestatie te blijven. Lammertink deed het. “Ach,"
zei hij nadat hij zijn „lucht" terug had gekregen, “wanneer je leider
bent, moet je dat toch een keer laten zien. Zeker in zo'n tijdrit. Dat is het
moment om je waar te maken." Bijna constant
een verzet van 55 x 13 wegduwend lukte dat Jos. „Je hebt de Tour in de
zak," riep Hassink hem dan ook toe. „Er kan je nu niks meer
gebeuren." Van der Poel durfde ook bijna niet meer van een aanval op
Lammertink te praten: „Hij is toch de sterkste." En De Rooy vertolkte de
verslagen stemming in het Gazelle-kamp: ,Nu Peer weg is, ontbreekt bij ons
ook de moraal." Slechts van
Jonkers kwamen strijdbaarder geluiden. Unionploegleider Wicher Vlot had hem
dat 's morgens ook ingefluisterd. Hij stond - buiten de eerste tien toen nog
- in een schitterende positie om wat te ondernemen. Hij deed het 's morgens.
Rukte ermee op naar de derde plaats. En hield die ook vast. Om de andere
ploegen te bewijzen dat er nog wel wat mogelijk was. „Want," zei de
23-jarige Westbrabander, „ook die hele sterke Amstel-ploeg is te verslaan. Je
moet er allleen wel voor attaqueren. En niet bang zijn voor Lammertink."
Die intussen wel alles en iedereen op meer dan twee minuten had gezet. Amateurs: 1. J. Lammertink (Amstel) KLASSEMENTEN NA
DE TIJDRIT Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 21.40.09, Zevende
etappe (1e deel): NEEDE-VEENENDAAL Op de “langste
dag" uit de Ronde eindigde het eerste deel van de etappe, die de
karavaan vanuit het oosten (Neede) van het land naar het westen (Kijkduin)
bracht, in een massasprint. Arie Versluis kon in Veenendaal zijn sponsor Leen
Bik de vurig gewenste publicitelt brengen, want alle pogingen om daarvoor een
breuk in het peloton te forceren mislukten. Theo Hogervorst
en Henk v. d. Nieuwenhof probeerden het al vroeg. De Rus Dedenow ging er
alleen tussenuit. Met later Piet van der Kruijs. En daarna vormden zich een
aantal groepjes, waarbij telkens attent een Amstel-man mee was. Zelfs Jos
Lammertink glipte een keer tussen de mazen door. Zijn naaste concurrenten in
het klassement misten die slag, met uitzondering van ervaren Mutsaars en
Frits Schur. Natuurlijk was de reactie fel. Dultser Von
Loffelholz en Rus Gomenjoek forceerden dicht bij Ede de laatste kloof. Lang
duurde het voor Piet van Leeuwen en Dries Klein die dichtten. Trouwens, het
peloton was steeds in de buurt. Winnaar Versluis later: “Mijn ploeggenoten
werkten ditmaal geweldig voor mij. In de klassiekers is dat vaak een
probleem. Daar zit ik (Overigens meet succes, getuige zijn winst in
Overijssel en de tweede plaats in de Ster van Zwolle - H.K) vaak alleen. Maar
nu ging het prima. Ze brachten me in ideale positie in Veenendaal. Daar heb
ik alles-of-niets gegokt. Op 54 x 12. En het lukte. Wat geweldig voor Leen
Rik." Ook ploegleider Harry van der Horst was in de wolken: „De Ronde is
voor ons helemaal geslaagd. Net als drie jaar geleden, toen Arie (in de tijd
voordat de 30-jarige Ameidenaar zich even waagde tussen de profs, maar daarna
rap voor zijn maatschappelijke carriere koos) in Eijsden en Gijs Nederlof in
Bladel, beiden een rit pakten." In Veenendaal
kwam Peter Godde van Transvemij-Van Schilt decimeters te kort. Arie van der
Poel en Hans Plugers bezetten de volgende positie. Dit keer hield Versluis
(in Schijndel verslagen) Plugers dus wel achter zich. Amateurs: Dagploegenklassement
(eerste deel): 1. Jan van Erp 6.20.18 (46 pnt.), 2. Union (50
pnt.), 3. Driessen-Optilon (51 pnt.), 4. Bik Sloopwerken (54 pnt.), 5.
Rusland (61 pnt.), 6. Elite (69 pnt.), 7. Batavus (71 pnt.), 8. Militair (76
pnt.), 9. West-Duitsland (82 pnt.), 10. R en B Glas (88 pnt.). KLASSEMENTEN NA
HET EERSTE DEEL ZEVENDE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 23.46.55, Zevende
etappe (2e deel) VEENENDAAL-KIJKDUIN Met drie kwartier
vertraging arriveerde het peloton dan toch nog in Kijkduin. De renners hadden
immers, op weg naar Den Haags “nieuwe" bad- en winkelcentrum totaal geen
haast. Met een gemiddelde van zo'n Een actie?
Staking? „Nee hoor," verzekerde leider Lammertink later. “Gewoon een
spontaan initiatief. Iedereen is wat vermoeid en toen een man of vier, vijf
vooraan de zaak stil legden, vonden de meesten dat prima. Die paar renners
die nog wel wilden versnellen, trokken we even aan het shirt terug. Binnen
een paar minuten begreep iedereen wat er aan de hand was." Aardig, die
toellichting, maar de amateurs in het nationale peloton doen er toch goed
aan niet te veel te kijken naar wat hun profsessionele broeders in het
buitenland tijdens het grote rondewerk wel eens uithalen. Want een ronde
organiseren betekent in Nederland toch altijd nog dat er lang en moeizaam met
diverse instanties moet worden gesproken en onderhandeld. De vergunningen om
een karavaan als die van Olympia door de Randstad te loodsen geven de
autoriteiten toch al niet met grote soepelheid af. Wanneer - en dat gaat
ongetwijfeld gebeuren - er dan van politionele zijde klachten komen, dat
wegen te lang van tevoren moesten worden afgezet, dat politiemensen extra
“overuren" maakten, dan ziet het er voor de Ronde niet zo best uit. En
voor de renners eigenlijk ook niet. Om nog maar niet
te spreken over de indruk die zo'n vertoning naar buiten, op het publiek,
maakt ... In het
theaterstuk (bedindigd na een gesprek van organisatie en wedstrijdleiding met
,organisatoren" Hassink en Godde) dat de coureurs de eerste twee uur
opvoerden, paste het optreden van het duo Van der Kruijs-Versluis. Na Van der Kruijs
keek verbaasd om. Want Versluis staakte meteen zijn vlucht. En daarmee was de
Jan van Erp-captain opgescheept met de twijfelachtige eer om alleen vooruit
te mogen rijden. Hij maakte er een fraaie show van, dat wel. Liep bijna vier
minuten uit, trapte af en toe zelfs iets harder dan Goed, na Verbaasd zei de
22-jarige Drent, na zijn winnende spurtje in Kijkduin: “Ze probeerden me niet
eens kwijt te raken, die Russen. En dat had ik toch wel verwacht. Ik wist
hoe de finish liep. Dat er iets omhoog moest worden gesprint. Dus stak ik
niet de dertien. Die Russen wel. Ze waren meteen geklopt." De ritzege dus
voor Batavus. De oranje trui nog vaster voor Lammertink. Want al beweerde hij
dat het hem in de laatste kilometers door De Rooy en Van der Pool niet makkelijk
was gemaakt, toen was het voor die twee natuurulijk al veel te laat om nog
een echte aanval te ondernemen. In de “wandeling" naar de kust hadden
Lammertink's rivalen ook mooi zichzelf in slaap gesust. Misschien wel de
laatste kans op een onverwachte otknoping laten liggen. Herman Krott: “Ze
zijn moegebeukt op ons bastion." Nou ja ... gebeukt ... Amateurs: 1. B. Wekema (Batavus) J. Schipper
(Music Service) en J. v. d. Velden (Bossche Staalbouw) zijn voor het tweede
gedeelte van de 7e etappe niet meer gestart. Dagploegenklassement
(tweede deel): 1. Rusland 10.30.52, 2. Batavus 10.32.35, 3.
Gazelle 10.34.18 (34 pnt.), 4. Elite (47 pnt.), 5. Driessen (54 pnt.), 6. R
en B Glas (54 pnt.), 7. Transvemb (62 pnt.), 8. Bik Sloopwerken (68 put.), 9.
Bossche Staalbouw (73 pnt.), 10. Jan van Erp (74 put.), 11. Union (80 pnt.),
12. Militair (87 pnt.), 13. West-Duitsland (127 pnt.), 14. Amstel (139 pnt.),
15. Canada (148 pnt.), 16. Uitkomst (148 pnt.), 17. Music Service 10.45.41, 18. Tsjechoslowakbe
10.57.04. Sprint: 1. W. Dedenow (Rusland) 12 pnt., KLASSEMENTEN NA
HET TWEEDE DEEL ZEVENDE ETAPPE Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 27.18.21, 27.21.45, Achtste
etappe: KIJKDUIN-AMSTERDAM Bijna bracht Jos
Lammertink in Amsterdam zijn oranje leiderstrui winnend over de meet. Het
scheelde niet veel of Jos herhaalde daar op het Buiksdotermeerplein de
ritzege van 1978. Maar in de spurt bleef dit keer Ad Prinsen hem net voor. De
Brabander uit Raamsdonksveer (die overigens waarschijnlijk niet terugkeert naar
de profs dit seizoen, of hij zou een erg goed contract moeten krijgen) zorgde
daarmee voor een troostprijs voor zijn ploeg. Want nadat eerder
Ammerlaan (ziek) afstapte en Maas (gewond) naar een ziekenhuis was vervoerd,
maakte in de slotrit nu Theo de Rooy tegen een vluchtheuvel. Op een zeer
slecht stuk weg in Delfgauw (na zo'n Droefenis dus bij
Ben van Erp c.s Vreugde bij Amstel. Want niet alleen Lammertink, maar ook
Wijnands en Hassink zaten in de goede waaier. Bij Zevenhoven (na Uit die mannen
kwam de winnaar, want - al duurde het lang voor de kloof meer dan 20 sec was
- de anderen kwamen niet meer terug bij. Ook al omdat in de finale Lammertink
zich echt met de zaken bemoeide. Tenslotte raakte hij met Prinsen voorop. En
van die twee was Prinsen de vlugste. Bierings werd elf seconden later derde,
Van de Broek vierde. En weer vier tellen later won Huveneers, voor Koppert,
de spurt. De kaarten waren
verdeeld. Amstel had de troeven in handen. Al was het voor Jos Lammertink,
zijn helpers en ook het publtek jammer, dat in Amsterdam bij de huldiging
niet alleen de concurrenten van de Amstel-ploeg, maar ook Miss Erima de slag
had gemist ... Amateurs: Dieter Flogel
(W.Dld.) heeft in de laatste etappe de wedstrijd gestaakt. Dagploegenklassement:
1. Amstel 8.00.03, 2. Jan van Erp 8.00.14, 3. Driessen 8.00.14, 4. Elite
8.02.10, 5. Bossche Staalbouw 8.03.06, 6. Batavus 8.03.06, 7. Transvemij
8.12.39, 8. Uitkomst 8.12.39, 9. Rusland 8.13.35, 10. Gazelle 8.22.53, 11.
Militair 8.23.08, 12. Union 8.23.08, 13. Bik Sloopwerken 8.23.08, 14.
West-Duitsland 8.24.04, 15. Canada 8.24.04, 16. Tsjechoslowakije 8.24.04,
17. R en B Glas 8.24.04, 18. Music Service 8.34.33. Sprint: EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. J. Lammertink (Amstel) 29.58.02, Ploegen: 1. Amstel 86.32.10, 2. Jan van Erp 86.35.44, 3. Driessen-Optilon
86.37.38, 4. Batavus 86.39.47, 5. Elite 86.43.29, 6. Rusland 86.52.13, 7.
Gazelle 86.55.46, 8. Militair 87.03.2'5, 9. West-Duitsland 87.08.51, 10,
Uitkomst 87.06.07, 11. Union 87.06.49, 12. R en B Glas 87.08.45, 13. Bik
Sloopwerken 87.15.38, 14. Bossche Staalbouw 87.18.53, 15. Transvemij
87.32.33, 16. Tsjechoslowakbe
88.31.44, 17. Canada 88.34.45, 18. Music Service 89.20.53. Sprint: De laagst
geklasseerde buitenlandse renner heeft evenals de oranie-trui-drager een klokradio
verdiend, beschikbaar gesteld door Van Pool tot Pool. Deze renner is or. 13,
N. St. Aubin (Canada). Het ongeluksnummer werd een geluksnummer voor hem. Punten: Combinatie: 1. J. Lammertink (Amstel) 15 pnt., 2,. H. Mutsaars (Driessen) 19
pnt., De
prestatiepriis, beschikbaar gesteld door de Amstel Brouwerij, werd toegekend
aan A. Prinsen. De pechprijs,
beschikbaar gesteld door Vredestein, werd toegekend aan Th. de Rooy. De renner, die
gedurende de gehele Ronde de meeste tegenslag heeft gehad, is Peer Maas.
Vredestein stelt hiervoor een ere-prijs beschikbaar. De
strtidlustigste renner gedurende de gehele Ronde is Th. de Rooy (Gazelle). De
Amstel Brouwerij stelt hiervoor een ere-prijs beschikbaar. OMMEN (16
juni).1979 Amateurs: 1. Jan H. Koups, Nieuwelingen: 1. W. de Lange, 2. R. Zwerver, 3. J. Brouwer, Liefhebbers: OOSTBURG
(13 mei).1979 Nieuwelingen: 1. R. Valkenburg, Liefhebbers: 1. W. Wielhouwer, 2. W. de Feber, OOSTELBEERS
- 29 april.1979 Amateurs: 1. J. Vooijs, 2. T. Gevers, 3. W. van Steenis, Junioren: 1. K. Evers, 2. J. Hekman, Nieuwelingen: 1. J. van Poppel, 2. H. van Staten, 3. J. v. d. Wegberg, 4. P.
Kleefstra, 5. J. Fransen, 6. R. Kloos, 7. J. Verbaant, 8. J. van Dalen, 9. H.
Brankaert, OOSTERHOUT.Gld
(27 mei).1979 Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. B, Groen, 3. W. Pater, 4. K. Sint Nicolaas, 5. J.
Scholten, 6. R. Hassink, Liefhebbers en
veteranen: 1. H. Schuurman, 2. T. Welling, 3. E.
Kloosterman, OOSTERHOUT.MOLEN.(1979.09.20) Amateurs: 1. Jan Klomp; 2. Gerard van ’t Geloof; 3. Peter Godde; Beroepsrenners: 1. Joop Zoetemelk; 2. Jan Raas; 3. Jos Schipper; OOSTERHOUT.WARANDA
- 1 April.1979 Amateurs: 1. T. Griep, Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. K. Duivenvoorden, 2. K. Tolhoek, OOSTERWOLDE
(14 september).1979 Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. E. Keizer, OOSTVOORNE.KAMPLAAN
(21 juli).1979 Amateurs: 1. J. Broers, 2. R. Borst, 3. H. de Boer, 4. J. de Keijzer, Liefhebbers: OOSTZAAN
(12 augustus).1979 Amateurs: 1. R. Snijders, 2. R. Borst, 3. R. Kos, Junioren: 1. H. Havik, Liefhebbers en veteranen: 1. J. v. d. Horst, 2. R. Bakker, 3. H. van Leeuwen, 4. K. Teeuwen,
5. D. Scheuten, 6. P. Zuyderwijk, 7. D. Tesselaar, 8. R. Stals, 9. J. Barens,
10. P. van 't Schip. OSS (4
juli).1979 Amateurs: 1. Frank Moons, 2. Louis van Wely, 3. Arnold van Hooft, Junioren: 1. MarcelVerhagen, 2. Eric Vossenberg, 3. Nico Verhoeven, OSSENDRECHT
(19 juni).1979 Amateurs: 1. B. van Lamoen, OSSENDRECHT
(5 augustus).1979 Guido van Galster
ontsnapt in laatste ronde van Ossendrecht De Ronde van
Ossendrecht is een sportevenement met een rijk verleden. Nestor Camiel
Mattheussens, thans ere-voorzitter, komt de eer toe de Ronde te hebben
opgebouwd tot een jaarlijks terugkerend evenement, waarvoor wielerminnend
West-Brabant warm loopt. Tijdens de kalendervergadering voor beroepsrennerswedstrijden
was de Ronde van Ossendrecht echter in de verdrukking gekomen. Het festijn
viel samen met de wielerkoers in Heerhugowaard, bovendien in een weekeind
waarin liefst vijf startgelegenheden voor de broodrenners op het programmes
stonden. De nijvere
organisatoren in Ossendrecht zijn echter voor geen gat te vangen. Geen moment
heeft men eraan gedacht de Ronde niet door te laten gaan. Geen Nederlanders
aan de start, dan maar Belgen, oordeelden voorzitter Ernest Meylemans,
secretaris Pal Meylemans en penningmeester Jac. van Dooren. Daardoor kon het
gebeuren dat de Ronde van Ossendrecht 1979, voor de 64e maal stond deze koers
in de belangstelling, een Belgische wedstrijd op Nederlandse wegen werd. Bij
de vijfenveertig coureurs, die om klokslag half zes door de burgemeester
werden weggebeld, bevonden zich slechts negen Nederlanders. Alle corypheeen,
waar het publiek voor warm 1oopt, ontbraken en misschien is dat toch wel de
oorzaak dat de publieke belangstelling tegenviel. Hoewel Ossendrecht op een
steenworp van de grens is gelegen waren ook de zuiderburen niet massaal komen
opdagen. De wedstrijid was alleszins het aankijken waard en kreeg met de
jeugdige Guides van Calster een verdiende winnaar. In de laatste ronde liep
hij weg van vier gezellen, waarbij Hennie Peels uit Eindhoven zich als enige
oranje-klant duidelijk in de minderheid voelde. Schonbacher, de Oostenrijker
die met de rode lantaarn op zijn fiets Parijs binnenreed ten teken dat hij in
de Tour de France laatste was geworden, dekte de vlucht van Van Calster in de
rug. Beiden behoren tot de stal van DAF. Stan Tourne, die door iedereen als de
rapste word beschouwd, moest daarna in de strijd om de tweede plaats de
meerdere erkennen in Rene Dillen. Dit resultaat was waarschijnlijk meer een
gevolg van teleurstelling omdat Tourne op het allerlaatste moment de
overwinning uit handen had gegeven als van het feit dat de Antwerpenaar
Dillen rapper zou zijn. Hennie Peels moest in dit geweld genoegen nemen met
de vijfde plaats. De Eindhovenaar mist de durf om in de laatste ronden zijn
kans te gaan. Hij eindigde nog bijzonder fris en kan waarschijnlijk nog meer
dan hij zelf denkt. Overigens is Peels, die ook achtste werd in de Acht van
Chaam en elders tot goede prestaties kwam, niet een van de jongsten.
Persoonlijk kennen we hem al vanaf het begin van de zestiger jaren toen hij
bij ons kwam inschrijven voor wedstrijden die in de omgeving van Eindhoven
werden verreden. Voor de categorie nieuwelingen wel te verstaan. Hij is de
drie kruisjes ruim gepasseerd en waarsehijnlijk dichter de veertig genaderd
als de dertig voorbij. Zoals gezegd
hebben de voor het merendeel aanwezige Belgen voor een levendige strijd
gezorgd. Franky de Gendt, een zuiderbuur in de kleuren van Raleigh, was de
eerste aanvaller. Hij kreeg Livin Klaasen, een landgenoot die in Belgie
woont, mee en samen bouwden ze een voorsprong op die op zeker moment, na
ongeveer Ook de weer
excellent opererende speaker Chris Delbressine hield hier ernstig rekening
mee. Allen hadden echter buiten de waard of liever gezegd buiten de kracht
van Guido van Calster gerekend. Aan de achterzijde van het parkoers ging hij
voor de laatste keer aan en tegen zijn jump was niemand van zijn gezellen
opgewassen. Waar Tourne word verwacht behaalde Van Calster een fraaie en
verdiende zege. Freddy Maertens, die naar gelang de wedstrijid vorderde
steeds moeilijker ging rijden, hield zich tot de laatste ronde schuil in het
achterste deel van het peloton. Toen, tijdens de laatste omloop, stapte hij
of ...BRON: JO DE BRUIJN Beroepsrenners: 1. Guido van C'alster (B.) Amateurs: 1. W. de Waal, 2. J. Jonkers, 3. H. Nieuwdorp, Junioren: 1. R. Koppert, 2. H. Zuiderwijk, 3. J. Arends, 4. P. Harings, 5. J.
Strijker, OUD-BEIJERLAND
(9 juni).1979 Amateurs: Liefhebbers: 1. J. v. d. Lugt, OUDE
MIRDUM (18 juli).1979 Amateurs: 1. D. Klein, OUDE TONGE
(16 juni).1979 Amateurs: 1. W. van Steenis, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. B. v. d. Spiegel-Hage, 3. T. Ko,le-Fopma, Liefhebbers en
veteranen: 1. P. Legierse, OUDENBOSCH
(4 juni).1979 Amateurs: Junioren: 1. J. Hanegraaf, 2. J. Lammerts, 3. J. van Rossem, 4. R. Koppert, 5.
T. van Vliet, Nieuwelingen: 1. T. Kuijpers, OUDE-PEKELA.(1979.08.31) Amateurs: 1. Frens Hoving; 2. Jan Steensma; 3. Gerard Schipper; OUDERKERK
AAN DE AMSTEL (10 juni).1979 Amateurs: Junioren: 1. P. de Groot, 2. S. Rooks, 3. R. Hacken, 4. H. de Vries, Nieuwelingen: 1. R. Schurink, 2. P. Kolkhuis, 3. R. Smit, OUDERKERK
AAN DEN IJSSEL (15 augustus).1979 Amateurs: 1. R. Snijders, 2. K. Sintnicolaas, 3. K. Zomer, 4. K. den Hartog, 5.
J. Klomp, Dames: OUD-GASTEL (16
juni).1979 Amateurs: 1. Wim de Waal, 2. Ad Tak, 3. Cees van Dongen, Junioren: 1. Gerrit Solleveld, 2. Teun van Vliet, 3. Marinus Mulder, Nieuwelingen: 1. H. Marijnissen, 2. Hans van Staten, 3. Ruud Janissen, OUD-VOSSEMEER(21
juli).1979 Amateurs: 1. Peter Godde, 2. Arie Versluis, 3. Rene van de Broek, Junioren: 1. Rene Koppert, 2. Jac Hanegraaf, 3. Cees Lazeroms, OVERDINKEL
(24 mei).1979 Amateurs: 1. Alex Hoogeveen, 2. Leo Steur, 3. Geert Dolfsma, Nieuwelingen: 1. Harrie Laning, 2. Erik Ploeg, 3. Wim Meijer, OVERLOON
(27 mei).1979 Amateurs: Junioren: 1. N. Verhoeven, 2. S. Strjjker, Dames: |