JAARGANG 1978

WEDSTRIJDEN P T/M R

PAPENDRECHT - 27 mei.1978

Amateurs: 1. D. van Wijhe, 2. G. Nederlof, 3. W. Bosch, 4. F. v. d. Enden, 5. F. Brand, 6. D. Gompen, 7. E. Dickhof, 8. H. v. d. Sloot, 9. E. v. d. Poll, 10. S. Berkhout.

Amateurs achter dernies: 1. P. Godde, 2. J. Klomp, 3. R. de Boer, 4. A. Versluis, 5. A. Kraan, 6. G. Slot, 7. P. Hellemons, 8. M. v. d. Velde, 9. J. Zuydweg.

Nieuwelingen: 1. H. Baudoin, 2. G. Theunisse, 3. D. van Oorschot, 4. A. Harren, 5. T. van Oorschot, 6. E. Vossenberg, 7. A. de Ruig, 8. P. de Jong, 9. H. van Staten, 10. K. Mol.

PHILIPPINE - 17 juli.1978

Amateurs: 1. J. van Tilborg, 2. A. Tak, 3. P. Franken, 4. P, van Leeuwen, 5. W. de Waal, 6. S. Jones (Eng.), 7. W. Jeremiasse, 8. C. Dietvorst, 9. T. ter Harmsel, 10. A. van Peer. Nieuwelingen: 1. M. Verhagen, 2. A. Claeys, 3. F. Timmermans, 4. P. de Jong, 5. A. de Maerschalk, 6. M. Stroosnijder, 7. K. van Goethem, 8. J. v. d. Wielen, 9. P. Hoondert, 10. F. Pijcke.

PIJNACKER – 11 augustus.1978

Martin Havik haalt zijn eerste profzege in Pijnacker

In de Ronde van Nederland voor beroepsrenners moet Martin Havik het waarmaken. De 22-jarige eerstejaars professional nit Strijen gelooft immers nog oprecht in zijn wk-selectie.

Havik vindt - en eigenijk niet ten onrechte - dat hij in aanmerking komt voor een van de twee nog vrije plaatsen in de nationale equipe die zondag 27 augustus op de Duitse Nurburgring uitkomt in de strijd om de regenboogtrui. En zelfs wanneer een van die twee plekken alsnog door een onverwacht snel - na een bezoek aan dokter Derweduwen - weer opgestapte Hennie Kuiper toevalt, meent Havik dat is in te passen in het strijdplan van Piet Liebregts.

Want al wordt alom de naam van Jet Star Jeans Hans Langerijs genoemd, na zijn eerste profwinst in de Ronde van Pijnacker stelde Havik: „Ik heb er gewoon recht op. In het voorjaar heb ik me helemaal in dienst gesteld van mijn Belgische kopmannen in de groep Marc-Zeepcentrale-Superia, maar daarna ben ik toch ook zelf flink aan de bak geweest." In de criteria, in het nationaal kampioenschap (waar Havik als enige tussen de Raleigh's overeind bleef), en ook onlangs nog in de semiklassieke Grote Scheldeprijs. Achter Didi Thurau eindigde Havik daarin als tweede. Een prijs die hij ook in Maarheeze en Kruiningen al veroverde.

De Strijenaar trots: „Die winst hier in Pijnacker is dus echt geen uitschieter. Ik was er - zou je kunnen zeggen - gewoon aan toe."

Probleem bij de wk-keuze van Havik is zijn binding met de Belgen. Na de „affaire Kees Bal" vorig jaar in Venezuela, waar de Zeeuw ronduit bekende in dienst van zijn werkgever (Merckx dus) te zullen fietsen, kan en wil de KNWU een herhaling van die situatie voorkomen. Havik echter: „Ik ben een jongen van m'n woord. Wanneer ik iets heb beloofd; dan doe ik dat ook. Net als voor Jos Schipper (die al wel is aangewezen) zit voor mij de kans erin dat Ferdi (van den Haute) of Herman (van Springel) in een gunstige positie komen tijdens de wk-race. Dat is dan jammer voor hen, want wanneer ik heb gezegd dat ik voor de Nederlandse zaak strijd, dan zal ik vechten om ook die mannen terug te halen. Dan hou ik me aan de afspraken."

Zelfs de “optie" die Zeepcentrale voor de ploeg van 1979 (met wellicht toch Michel Pollentier) al nam op Havik zal hem daar niet van weerhouden. Trouwens: Havik gelooft niet dat Liebregts hem zal passeren. „Ik train eigenlijk al een beetje gericht op de strijd op de Nurburgring," geeft hij toe. „Ik wil voor alles voorkomen dat ik daar afgedraaid aan het vertrek sta. Af en toe laat ik graag een criterium schieten."

Ook de dag voor Pijnacker ontbrak Martin Havik in de Flits van Echt. Hij: „Ik had zo het gevoel dat er in Pijnacker een kans voor me inzat. Daarom ook heb ik erg attent gereden. Goed gelet op wat er allemaal om me heen gebeurde."

De juniorenkampioen van 1974 koos het goede moment om toe te staan. Havik, na een tweede plaats in het NK van 1977 door toenmalig wegamateurcoach Joop Middelink “slechts" als reserve aangeduid in San Cristobal en vervolgens bij terugkeer meteen debuterend als professional, profiteerde van het gevecht dat Pijnacker 1978 beheerste. Het duel Thurau-Knetemann. Die twee gunnen elkaar - in de wedstrijd wel te verstaan, want na afloop sloegen ze elkaar opgewekt op de schouder - het licht in de ogen niet. Het kamp-Knetemann wenste vooral niet dat de Duitser zijn toch niet onaanzienlijke gage nog eens zou verhogen met een premie van vijfhonderd gulden die hem bij winst wachtte.

In die sfeer verliep een toch aardige race. Zo'n vijftienduizend mensen zagen hoe Lubberding en Andne Dierickx een tijd voorop raakten. Hoe Bertje Pronk (door IJsboerke slechts nog waardig bevonden voor het kleinere werk; niet in de Proftour; en dus volgend seizoen zeker bij een andere sponsor) soleerde. Hoe Hennie Peels, Martin Havik (toen al) en Hans Laugerijs de vlucht van Pronk bijna tot de beslissende maakten; en hoe de Raleigh's en regionaal favoriet Leo van Vliet alles uit de kast moesten rijden om een hergroepering tot stand te brengen.

Maar met nog 12 ronden te gaan waren onverwacht Jos Schipper en opnieuw Peels weg. Van Wijhe reageerde. Havik was mee en ook Jacques de Goede pikte nog net aan. Vijf leiders in de finale. En met een peloton waarin ook Godefroot, Vandenbroucke, Nilsson, Braun en nog wat “namen" reden, toch wat eigenaardige spitsformatie. Maar Knetemann en Thurau vonden het kennelijk best zo. Deden althans nauwelijks een poging nog terug bij te komen.

En dus kwam de winnaar uit de vijf leiders. Het werd - met goedvinden van ploegmaat Schipper natuurlijk - Martin Havik. Bij de bel sprong hij weg en bleef hij ook voorop. Voor de zoveelste keer bonkte Martin Havik op de deur van de vergaderkamer waarin Liebregts en de “grote vier" (Raas, Kuiper, Knetemann en Zoetemelk) de plannen voor West-Duitsland uitstippelen.BRON: Henk Kruithof

Beroepsrenners: 1. Martin Havik 120 km in 2.36.47, 2. J. Schipper, 3. H. Peels, 4. D. van Wijhe, 5. J. de Goede, 6. F. van Katwijk, 7. H. Langerijs, 8. W, Godefroot, 9. V. Aarts, 10. R. van Trigt, 11. L. van Vliet, 12. D. Allan, 13. G. van Calster, 14. A. Prinsen, 15. J. Decauwer, 16. T. van den Bunder, 17. G. Male, 18. E. Sehepers, 19. J. de Jong, 20. A. vain den Hoek, 21. G. Wesselius, 22. B. Pronk, 23. H. Lubberding, 24. S. A. Nilsson, 25. J. Breur, 26. C. Berkouwer, 27. G. van Gerwen, 28. L. Klaasen, 29. G. Knetemann, 30. J. Brinkman.

POELDIJK - 21 juni.1978

Amateurs: 1. W. Hus, 2. A. v. d. Poel, 3. N. Toussaint, 4. M. van Vlimmeren, 5. G. St. Nicolaas, 6. G. Ratterman, 7. M. Visser, 8. W. Schuurhuizen, 9. G. Slot, 10. S. Berkhout. Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. M, Kaufmann, 3. M. Brinkhoff, 4. T. v. d. Plaat, 5. A. Riemersma, 6. D. Wesdorp, 7. B. Breij-Huizinga, 8. M. Dekker, 9. C. Oosterwaal, 10. B. van IJken.

Junioren: 1. W. van Lent, 2. R. v. d. Linden, 3. M. van Rijsbergen, 4. J. Roozenburg, 5. J. Schippers, 6. H. Akkermans, 7. J. van Asten, 8. H. Maartens, 9. I, van Zandbeek, 10. J. Harings.

POORTUGAAL - ZALMPLAAT - 17 juni.1978

Amateurs: 1. T. Griep, 2. W. van Steenis, 3. J. Kieftenburg, 4. J. Kuiken, 5. B. Maas, 6. M. Taverne, 7. R. Smit, 8. B. Schouten, 9. A. Kraan, 10. W. Kroone.

Nieuwelingen: 1. L. Kersten, 2. H. Baudoin, 3. H. Daams, 4, P. Pieters, 5. P. de Jong, 6. P. de Groot, 7. W. den Hoedt, 8. K. de Brons, 9. H, van Staten, 10. R. Christoffers.

PRINSENBEEK - 10 juni.1978

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. H. de Boer, 3. P. Bosch, 4. N. Toussaint, 5. W. van Dongen, 6. J. de Groot, 7. J. Kuiken, 8. H. Prinsen, 9. R. Roks, 10. K. St. Nicolaas.

Liefhebbers: 1. B. Wieles, 2. L. v. d. Wiel, 3. A. Overbeke, 4. Th. v. d. Brande, 5. W. Tonder, 6. S. van Dongen, 7. K. Tolhoek, 8. L. Jongejan, 9. W. Brouwers, 10. K. Duivenvoorden.

Nieuwelingen: 1. T. van Vliet, 2. J. Peels, 3. R. Mol, 4. T. Oorschot, 5. R. Blokzeijl, 6. R. Sienders, 7. H, Thijs, 8. H. de Lange, 9. A. de Ruig, 10. W. de Hoedt.

PUTTEN - 17 juni.1978

Amateurs: 1. J. Sandbrink, 2. M. Schoen, 3. P. Ruiter, 4. K. Zomer, 5. A. Breedijk, 6. E. Smit, 7. E. Geserick, 8. C. Schuurman, 9. R. Oskam, 10. W. Pater.

Liefhebbers en veteranen: 1. H. van Leeuwen, 2. H. Roos, 3. W. van Dok, 4. J. v. d. Weijden, 5. C. Hoogervorst, 6. G. van Noord, 7. H. Dolderman, 8. A. Tukker, 9. W. van Velzen, 10. J. Dekker.

PUTTERSHOEK - 26 mei.1978

Amateurs: 1. T. Griep, 2. G. St. Nicolaas, 3. P. Franken, 4. J. Kuiken, 5. P. Versteeg, 6. A. Versluis, 7. S. Fleetwood (Eng.), 8. C. van Bragt, 9. L. Fleetwood (Eng.), 10. W. van Steenis.

RAAMSDONKSVEER - 4 mei.1978

Amateurs: 1. W. Bosch, 2. G. St. Nicolaas, 3. T. Griep, 4. C. van Bragt, 5. H. van Kuijk, 6. F. Breeman, 7. C. van Dongen, 8. T. Huyzen, 9. H. Prinsen, 10. J. Voesenek.

Nieuwelingen: 1. R. de Graaf, 2. P. de Jong, 3. R. Geutskens, 4. W. Meijer, 5. F. Maas, 6. A. de Ruig, 7. B. Lambrechts, 8. M. Stroosnijder, 9. R. Groot, 10. J. Driessen.

Liefhebbers: 1. A. Bouwens, 2. A. Schoon, 3. K. Tolhoek, 4. C. van Helvoort, 5. G. Muilwijk,

6. A. Stet, 7. K. Sintmaartensdiik, 8. W. Blokland, 9. B. Jansen, 10. G. Plieger.

REEK - 9 april.1978

Amateurs: 1. H. Mutsaars, 2. B. van Lamoen, 3. J. van Erp, 4. F. v. d. Enden, 5. A. Versluis, 6. R. de Veer, 7. G. Looijesteijn, 8. H. Schuurmans, 9. L. Bevers, 10. L. van Wely.

Junioren: 1. F. Moons, 2. P. Dekkers, 3. R. v. IJzendoorn, 4. P. Liefaard, 5. T. Noy, 6. M.Elshof, 7. H. Winkel, 8. G. Groenewegen, 9. H. v. d, Nieuwenhof, 10. A. van Moorselaar.

Nieuwelingen: 1. R. Geitskens, 2. J. Verschuur, 3. K. Mol, 4. A. Harren, 5. R. Moorman, 6. F. van Vliet, 7. C. v. d. Dungen, 8. P. Vissers, 9. J. Schillemans, 10. P. de Groot.

Liefhebbers: 1. H. van Leeuwen, 2. G. Plieger, 3. T. Krabbe, 4. A. van Melis, 5. K. Duivenvoorden, 6. H. v. d. Laar, 7. N. Roelofs, 8. F. van Herder, 9. T. Marsman, 10. A. v. d. Westelaken.

RENKUM - 21 augustus.1978

Amateurs: 1. R. de Veer, 2. H. v. d. Hoef, 3. H. de Boer, 4. M. van Baak, 5. H. Vaanhold,

6. E. Gevers, 7. W. Pater, 8. J. Schelfhout, 9. J. Spijker, 10. H. Timmerman.

Nieuwelingen: 1. P. Pieters, 2. G. Theunisse, 3. H. Vossenberg, 4. R. Groen, 5. R. Haster, 6. H. Wippert, 7. F. Reuters, 8. G. Gerritsen, 9. J. van Meegen, 10. E. Lommers.

REUSEL - 28 juni.1978

Liefhebbers. le serie: 1. H. Gramser, 2. W. Rooijakkers, 3. E. Ilegens (B.), 4. J. de Beer, 5. J. Carpentier (B.), 6. H. Hermus, 7. T. Reijnders, 8. H. v. d. Hout, 9. T. Knipping, 10. P. Gramser.

Liefhebbers. 2e serie: 1. W. Brouwer, 2. C. van Helvoort, 3. J. Martin, 4 L. v d Wiel, 5. H. Lap, 6. J. Mertens (B.), 7. J. van Mol, 8. F. Garniers, 9. P. Lommen, 10. M. Maliepaard.

Liefhebbers. Finale: 1. W. Brouwer, 2. W. Rooijakkers, 3. C. van Helvoort, 4. T. Knipping, 5. N. Kloosterman, 6. B. van Dijk, 7. F. Garniers, 8. P. Dielen, 9. H. Jansen, 10. T. Reijnders.

REUVER - 10 september.1978

Amateurs: 1. G. Mohlmann, 2. W. Jennen, 3. Th. Lugten, 4. J. Lammertink, 5. F. de Wolf (Belgie), 6. D. Willigenburg, 7. G. Verwaayen, 8. R. van Dijk, 9. J. Roemerman, 10. T. Verstappen.

Nieuwelingen: 1. H. Wolters, 2. J. Peels, 3. E. Roelofs, 4. L. Kersten, 5. H. Daams, 6. H. Janssen, 7. P. Knops, 8. W. Gelissen, 9. H. Polloni, 10. J. Defaux.

Junioren: 1. G. Ammerlaan, 2. P. Schroen, 3. P. Meerburg, 4. M. Theunissen, 5. J. Paumen, 6. J. Habets, 7. J. Idili, 8. R. Lemmens, 9. H. Manders, 10. J Gorissen.

RHENEN - 5 augustus.1978

Liefhebbers: 1. C. van Helvoort, 2. A. Veenendaal, 3. J. van Gessel, 4. P. v. d. Berg, 5. J. Sandbrink, 6. G. Plieger, 7. H. Kuiper, 8. C. Hoogervorst, 9. G. van 't Klooster, 10. C. Faber.

Junioren: 1. H. Winkel, 2. J. Blasel (Dld.), 3. J. Honigh, 4. P. van Megen, 5. A. Lugtenburg, 6. D. Pots, 7. J. Strijker, 8. J. Carmichael (USA), 9. M. Elshof, 10. J. van Leijen.

RIDDERKERK - 3 juni.1978

KEES BAL heeft vorm eindelijk te pakken in RONDE VAN RIDDERKERK

Een triomf die “Balletje" volledig toekwam. In de tropische hitte was hij op het snelle parkoers (1600 meter) onbetwist de sterkste coureur. Zelfs Aad van den Hoek (tweede) en Fons van Katwijk (derde) moesten dat beamen.

Het betekende voor de equipe van Bode-Shimano de eerste zege op de weg, nadat (ook) Kees Bal anderhalve week voordien de nationale baantitel (over 50 kilometer) al op zak had gestoken.

Kees Bal, door ploegleider Henk Koopmans binnengehaald als kopman, revancheerde zich daarmee min of meer voor z'n mindere resultaten in de voorbije periode. Bal: “Maar dat lag eigenlijk niet aan mezelf. Ik heb veel pech gehad. Een week voor de klasisiekers bijvoorbeeld kwam ik te vallen in De Panne. Dan heb je meteen een grote achterstand. En in de Ronde van Spanje zat het ook al tegen."

De tegenwoordig in Noordwijk woonachtige Zeeuw was dan ook naar Ridderkerk getogen om een goede “uitslag" neer te zetten: „Met Tino Tabak had ik de week daarvoor erg fanatiek getraind," legde hij uit, dat heeft z'n vruchten afgeworpen."

Want Keen Bal was constant in de voorste lijn te vinden. Eerst toog hij samen met Jan Raas de ruimte in en later probeerde hij het solerend. Beide pogingen waren tevergeefs. Totdat hij na zo'n 70 kilometer wel in de goede “sneltrein" verzeild raakte in gezelschap van Aad van den Hoek en Mathieu Dohmen (ondanks z'n ontslag nog steeds rijdend in het shirt van Jet Star Jeans-Cornelo). Toen de voorsprong een minuut bedroeg, formeerde zich een achtervolgingsgroep met Jan Raas (als animator), Fons van Katwijk en Roelof Groen. Eendrachtig samenwerkend liepen zij zienderogen in om (toen er nog 15 kilometer was te gaan) vervolgens de leiders in de kraag te vatten.

Gerrie van Gerwen, Martin Havik, Jan Krekels, Leo van Vliet, Jan van Katwijk en Cees Priem ondernamen een identieke poging, maar bleven “hangen" op een paar honderd meter achterstand.

In de (sprankelende) finale was het andermaal Kees Bal, inmiddels al in het bezit van de leidersprijs (f 500,-), die demarreerde, nu met Aad van den Hoek. Wat meteen de beslissing was, omdat Jan Raas, Roelof Groen en Mathieu Dohmen niet van plan waren snelle Fons van Katwijk in een fauteuil naar de streep te dragen. Er was overigens geen mens die Kees Bal het succesje misgunde.Minder positief waren de ontwikkelingen voor Wil de Vlam die al vrij spoedig kwam te vallen en met een slagaderlijke blooeding aan het been naar het Sint Clara-ziekenhuis te Rotterdam moest worden getransporteerd. Achteraf vielen z'n verwondingen echter mee.

Ondanks de warmte waren er nog zo'n 7000 kijkers komen opdagen voor het criterium. Een aantal dat de organisatoren (Wim van Splunder, Wim Kop en Piet Kalkman) tot tevredenheid stemde. „Maar wij denken er toch aan om volgend jaar de wedstrijd op een avond te laten verrijden," zei Wim van Splunder na afloop, “Ik denk dat er dan nog meer publiek komt."

De koers voor liefhebbers-veteranen was voor Hans Lap uit Hendrik Ido Ambacht, die in de eindspurt de snelste was van een kopgroep van zes renners.

Beroepsrenners: 1. Kees Bal 120 km in 2.42.15, 2. Aad van den Hoek, 3. Fons van Katwijk, 4. Roelof Groen, 5. Mathieu Dohmen, 6. Jan Raas, 7. Jan Krekels, 8. Jan van Katwijk, 9. Gerrie van Gerwen, 10. Leo van Vliet, 11. Cees Priem, 12. Martin Havik, 13. Ad Prinsen, 14. Adre Gevers, 15. Theo Smit, 16. Jan Breur, 17. Adrie van Houwelingen, 18. Toine van den Bunder, 19. Rob Kroep, 20. Jos Schipper, 21. Levin Klaassen, 22. Co Moritz, 23. Hans Langerijs, 24. Jacques de Goede, 26. Jan Hordijk, 26. Tino Tabak, 27. Gerrit Bruinsma, 28. Rhett van Trigt, 29. Sylver Aarts, 30. Kees van der Wereld. BRON:Henk Kruithof

Liefhebbers en veteranen: 1. H. Lap, 2. J. Trouw, 3. P. Nobel, 4. G. Plieger, 5. W. Tonder, 6. K. Trompert, 7. C. Kouwenhoven, 8. B. Hendriks, 9. W. Kerkhof, 10. H. Ket.

RIJEN.LEREN ZOOL - 4 juni.1978

Eerste profzege van AD PRINSEN in Rijen

Vanaf het moment dat de kleine Ad Prinsen uit Raamsdonksveer de overstap naar de profs maakte, aan het begin van dit seizoen, huisde hij herhaaldelijk in de voorste stellingen. Een overwinning zat er echter nog niet in. Het was voor Prinsen en zijn vele supporters echter duidelijk, dat de eerste zege niet lang meer op zich zou laten wachten. Daarvoor reed Prinsen, vorig jaar een zeer verdienstelijk renner in de ploeg van Gazelle, toen nog onder de naam Soka rijdend, te sterk.

In Rijen, dicht bij huis derhalve, was het zover. In de slotfase ontsnapte eerst Kees Bal, die nota bene een dag eerder in Ridderkerk de bloemen in ontvangst had mogen nemen. Daar ging Prinsen als uit een catapult weggeschoten achteraan. Hij trok zich niets aan van de immense hitte waardoor vele wielerliefhebbers de voorkeur aan een verblijf op en bij het water hadden gegeven. Na 'n felle, korte achtervolging streek hij op Bal, een ploeggenoot in de equipe van Bode-Shimano, neer en samen reden ze de laatste ronden over het ongeveer drie kilometer lange parkoers. In de sprint was Prinsen gedecideerd de snelste en behaalde een verdiende en fraaie overwinning.

Dankzij Nidi den Hertog, die met zijn derde plaats het succes voor de Bode-ploeg compleet zou maken, is het daar in Rijen, in de 27e strijd om de Leren Zool, geen saaie wedstrijd geworden. Ook de renners hadden danig last van de warmte en schenen er in eerste instantie een wel snelle maar geen spectaculaire race van te willen maken. Hans Langerijs, ook hij is een dezer dagen op het ere-schavot te verwachten, wilde Nidi den Hertog wel steunen en samen gingen zij op jacht naar winst. Bal en Prinsen gingen kort hierna, vergezeld van o.a. Ko Hoogedoorn en Michel Jacobs, achter de leiders aan en toen nog anderen, waaronder de weer sterk rijdende Andre Gevers, de vrij onbekende Livien Klaassen (een Nederlander uit het Belgische Weelde), Adrie van Houwelingen en Tino Tabak zich eveneens voor het karretje lieten spannen, leek de strijd beslist. Het peloton in de staartgroep bereikte soms snelheden van meer dan vijftig kilometer per uur, maar kwam, omdat ook de kopgroep lang niet stilstond, niet dichterbij. Roelof Groen, die het samen met Gerrie van Gerwen probeerde, moest het nutteloze van een achtervolging inzien en ook anderen die in de tegenaanval gingen, werden door het hoge tempo dermate gedemoraliseerd dat zij kort na hun ontsnapping de veilige beschutting van het peloton weer opzochten.

Uiteindelijk lag Bal aan de basis van de beslissing. Hij wilde zijn prestatie van daags voordien herhalen. Hij had het zoet van de overwinning nog voor in de mond. Toen Prinsen zich echter bij hem voegde wist Bal, die over geen al te snel eindschot beschikt zich geklopt. Hij zal dat deze keer niet zo erg hebben gevonden, omdat de Raamsdonksveerder in dezelfde kleuren rijdt als de Zeeuw. Nidi den Hertog, die aanvankelijk de aanval van Bal en Prinsen in de rug dekte, sprong ook nog van zijn rivalen weg. Hij naderde snel, maar werd door een lekke tube geremd. Hij bleef echter op de derde plaats. Hij hield drie seconden over op Andre Gevers die vierde werd en de rest van de achtervolgers achter zich hield. BRON: Jo de Bruijn

Beroepsrenners: 1. Ad Prinsen (Raamsdonksveer) 100 km in 2 uur 18 min. 32 sec., 2. Kees Dal (Kwadendamme), 3. Nidi den Hertog (Ermelo), 4. Andre Gevers (Schijndel), 5. Hans Langerijs (Blokker), 6. Livien Klaassen (Weelde), 7. Adri van Houwelingen (Heesselt), 8. Tino Tabak (Egmond), 9. Michel Jacobs (Moerdijk), 10. Roelof Groen (Giethoorn), 11. Jac de Goede (Standdaarbuiten), 12. Hennie Peels (Eindhoven), 13. Gerrie van Gerwen (Olland), 14. Rhett van Trigt (Hillegom), 15. George Schumacher (W.-Dld.), 16. Cees Stam (Kong a.d. Zaan, 17. Gerard Wesselius (Dude Wetering), 18. Co Moritz (Amsterdam), 19. Barry Adema (Hank), 20. Jan Breur (Schiedam), 21. Kees van der Wereld (Nieuwkoop), 22. Rob Kroep (Rotterdam), 23. Vester Aarts (Kruiningen), 24. Ko Hoogedoorn (Eindhoven), 25. Ton Zuiker (Spukenisse), 26. Willy Reybroeck (Belgie), 27. Joost Voesenek (Prinsenbeek),28.

(Kaatsheuvel), 30. Jan de Jong (Badhoevedorp).

Amateurs: 1. D. Gompen, 2. W. Gomes, 3. H. Koning, 4. H. van Leeuwen, 5. A. Kraan, 6. P. Pennekamp, 7. N. van Hest, 8. J. van Driel, 9. P. v. d. Pluijm, 10. P. Franken.

Nieuwelingen: 1. A. Harren, 2. L. Kersten, 3. T. van Vliet, 4. E. Wolf, 5. R. Breeman, 6. H. Biel, 7. G. van Gestel, 8. R. Wiese, 9. G. Koolen, 10. A. van Gaveren.

RIJN EN GOUWE 6 van – 8 juli t/m 13 juli.1978

HANS LANGERIJS houdt LEO VAN VLIET nog net van zich af

Manager Charles Ruys kon niet anders dan dik tevreden zijn over de eerste editie van de 6 van Rijn en Gouwe. De wielerman nit Klaaswaal, die juist tijdens de zes profcriteria in het groene hart van Holland bekend moesi maken dat zijn geprogrammeerde Waddenzee-experiment, in verband met het uitblijven van de toegezegde financiele inbreng van de plaatselijke organisatoren, van de kalender is geschrapt, leefde op bij het succes van zijn activiteiten in de Rijn en Gouwe-streek.

Want niet alleen was de serie wedstrijden een sportief succes. Ook de medewerking van de diverse verenigingen, sponsors en comite's bleek voortreffelijk. Onmiddellijk na afloop verzekerde Ruys dan ook dat de „,Zes" in 1979 zal worden herhaald. Misschien zelfs iets grootser van opzet. „Want," verduidelijkte Buys, in de stille weken tijdens de Tour is er zo toch mooi werkgelegenheid voor onze (voornamelijk) jonge professionals. Ze hoeven nu eindelijk in de maand juli niet meer voortdurend naar Belgie. En het Nederlandse publiek kan ook eens een ander soort koersen zien, dan die waarin de vedetten overheersen."

De uitslagen van de 6 van Rijn en Gouwe maken duidelijk wat Ruys bedoelt. Liefst vier neo-profs behaalden tijdens de wielerweek hun eerste nationale overwinning: Langerijs, Ponsteen, Van Houwelingen en (al won hij al een rit in de Ronde van Luxemburg) Scheuneman. Wat geroutineerdere Raleigh-rijders Priem en Piet van Katwijk pakten de andere bloementuilen. Maar in het klassement ging de strijd toch weer tussen de eerstejaars-beroepsrenners: Langerijs, Van Vliet, Jacobs, Scheuneman, Van der Meer en ook een tijdlang Havik.

De 6 van Rijn en Gouwe een succes dus. Ondanks het feit dat er lang niet in alle gemeenten echt vonkend werd gekoerst. Dat sommigen hun beroep af en toe wet erg gemakkelijk opvatten. Maar wanneer het er echt op aan kwam laaide de koersvlam weer wel op. Ging het er hard aan toe. Met - en daaraan zouden de samenstellers van het veld iets moeten doen - een te groot numeriek overwicht van de groep van Jet Star Jeans. Bode Deuren-Shimano miste nogal wat mannen (bezig aan Zwitserse koersen toen de “Zes" begon) en de “individuelen" vonden elkaar kennelijk niet in een sluitende tegen-coalitie.

Winnaar van de 6 van Rijn en Gouwe werd (dankzij, maar niet alleen daardoor, zijn ploeg) Hans Langerijs. De 25-jarige Noordhollander zorgde voor een goede uitgangspositie. Bouwde de voorsprong langzaam uit (al was er soms van de puntentelling niets te begrijpen, omdat dan weer wel en dan weer niet de mannen die “buiten het klassement" reden, punten werden toebedeeld) en rekende in een zelfs nog echt spannend spurtje in de finale, precies goed genoeg om de trui en de met champagne gevulde beker in ontvangst te kunnen nemen.

HANS LANGERIJS WINNAAR IN GOUDA – 8 juli.1978

Een wat trieste start. Druilerige regenbuien en een modderige weg gaven de Ronde van Gouda een bijna macaber decor. Maar de toch nog vrij talrijke toeschouwers die de weersomstandigheden trotseerden kregen wet wat te zien. Een strijd die al vanuit het vertrek oplaaide. Met de neo-professionals in de eerste lijn. Hans Langerijs en Martin Havik forceerden de slag. Andre Gevers (de enige tweedejaars in de kopgroep), Bert Scheuneman, Leo van Vliet, Herman Ponsteen en als laatsten Michel Jacobs en de Brit Paul Medhurst schoten toe.

Het veld verbrokkelde. De koplopers zouden de groepjes en groepen allemaal dubbelen. Met uitzondering dan van drie Jet Star Jeans-coureurs. Gerrie van Gerwen, Johan van der Meer en Ko Hoogedoorn bleven (zonder succes overigens) jagen op de sprits. Maar ... zij zouden in de finale een belangrijke rol gaan spelen.

Die eindsprint maakte Medhurst niet meer mee. Bij een van de talrijke premiespurts ging hij onderuit, schoof langs de dranghekken en landde op de stoeprand. De Engelsman werd per ambulance afgevoerd, maar bleek achteraf enkele zware kneuzingen te hebben opgelopen. Intussen probeerde Ponsteen de beslissing te bewerken. Hij kreeg achtereenvolgens Van Vliet, Langerijs, Havik en Gevers mee. Jacobs en Scheuneman leken geklopt, maar bij de klassementssprintjes viel het tempo toch zo terug dat zij opnieuw konden aanpikken. De over zes dagen gespreide (forse) premies betekenden later ook de inleiding van de zegetocht van Langerijs. Nadat vooral Van Vliet zich had ingespannen, demarreerde Langerijs. De “sterrenformatie" van Huub Harings trok achter hem de deur stevig op slot. Verzet had trouwens weinig zin, want vlak voor de hoofdmacht reed het eerder genoemde Jet Star-trio, dat zich nogmaals over het stuur boog, om voor de jury de gedubbelde renners uit koers haalde, Langerijs al een minuut voorsprong te hebben bezorgd.

Hans Langerijs (25) dus toe aan zijn eerste prof-succes. Met als tweede in Gouda Herman Ponsteen, die Van Vliet klopte.

Beroepsrenners: 1. Hans Langerijs, 2. Herman Ponsteen, 3. Leo van Vliet, 4. Michel Jacobs, 5. Adrre Gevers, 6. Martin Havik, 7. Bert Scheuneman, 8. Johan van der Meer, 9. Ko Hoogedoorn, 10. Gerrie van Gerwen, 11, Tino Tabak, 12. Adrie van Houwelingen, 13. Bert Pronk, 14. Piet van Katwijk, 15. Kees van der Wereld, 16. Gerard Bruinsma, 17. Jacq de Goede, 18. Wim de Wilde, 19. Theo Smit, 20. Maurice Burton (Eng.), 21. Cees Stam, 22. Ben Janbroers, 23. Cor Berkouwer, 24. Dieter Puschel, 25. Aldert Jongkindt, 26. Wilfried Reybroeck, 27. Ronald Bouckaert, 28. Matthieu Dohmen, 29. Eddy Peelman, 30. Nice Been.

PONSTEEN SOLIST IN NIEUWKOOP – 9 juli.1978

Rond het terrein waar enkele maanden geleden de nationale kampioenschappen veldrijden zijn afgewerkt reden de vijftig professionals de tweede etappe. Een druk bezochte ronde in Nieuwkoop, waar opnieuw een vroege vlucht het beeld bepaalde. Langerijs, Ponsteen, Van Vliet, Jacobs en Havik waren er weer bij. Met ditmaal Cees Priem, Johan van der Meer, Martin Venix, Hennie Moonen en Jan Krekels.

Even leek het er op dat onder aanvoering van een toch weer beter draaiende Bert Pronk, Tino Tabak en Bert Scheuneman de anderen zouden terugkomen, maar net op tijd ging het tempo vooraan dan weer iets omhoog. Ook de eenzame poging van Adrie van Houwelingen mislukte, waarna het tot de finale duurde voor de koers nog enigszins oplaaide. Hordijk, Janbroers, Moritz, De Goede, Van Gerwen, Tabak en Gevers vormden toen een tweede groep, waarna ook Bert Pronk en plaatselijke favoriet Kees van der Wereld nag een pelotonspurt ontglipten.

Vooraan had intussen Herman Ponsteen gebruik gemaakt van het numerieke overwicht van de Jet Star-brigade. Hij reed - overigens erg sterk - een solo van vier ronden om daarna zijn eerste professionele bloemen in ontvangst te kunnen nemen. Ponsteen, die meteen de nieuwe leider werd, bewees en passent dat zijn vorm groeit. Dat hij eind juli klaar is voor de strijd met Roy Schuiten om de nationale titel op de achtervolging.

In de spurt was Priem (die was uitgesloten voor het klassement omdat hij in Gouda afstapte) vervolgens de vlugste. Vlug was hij trouwens ook van het parkoers verdwenen. De organisatoren wachtten tevergeefs op de Zeeuw bij de dagelijkse huldiging van de eerste drie. Een toch al wat geroutineerdere prof als Priem zou meteen begrijpen dat een dergelijke aanpak van de public relations allesbehalve een aanprijzing is van het wielervak. Aan wat de mensen die vaak maanden met zo'n koers bezig zijn, als hoogtepunt van “hun" dag zien, moet een coureur gewoon vlot meewerken.

Beroepsrenners: 1. Herman Ponsteen, 2. Cees Priem, 3. Jan Krekels, 4. Johan van der Meer, 5. Michel Jacobs, 6. Leo van Vliet, 7. Hans Langerijs, 8. Martin Venix, 9. Hennie Moonen, 10. Martin Havik, 11. Gerrie van Gerwen, 12. Jacques de Goede, 13. Tino Tabak, 14. Ben Janbroers, 15. Jan Hordijk, 16. Andre Gevers, 17. Co Moritz, 18. Bert Pronk, 19. Kees van der Wereld, 20. Wilfried Reybrouck, 21. Piet van Katwijk, 22. Theo Smit, 23. Maurice Burton, 24. Wim de Ruiter, 25. Ko Hoogedoorn, 26. Jan Brinkman, 27. Gerard Bruinsma, 28. Ko Blok, 29. Gerard Wesselius, 30. Bert Scheuneman.

De stand na twee dagen: 1. Ponsteen 29 pnt., 2. Langerijs 26 pnt., 3. Jacobs 23 pnt., 4. Van Wet 23 pmt., 5. Van der Meer 20 pnt.

WADDINXVEEN VOOR SCHEUNEMAN – 10 juli.1978

Totaal gebrek aan werklust kenmerkte de derde rit. In Waddinxveen nemen de broodrijders een “rustdag". Gemoedelijk werd er in het peloton gekeuveld. De premies waren zelfs voor de “kleintjes".

Alleen Bert Scheuneman en Adrie van Houwelingen, later ook Martin Havik en Hans Langerijs, verhoogden de activiteiten. Scheuneman en Van Houwelingen konden al binnen een uur een ronde uitlopen. Op het snelle parkoers lukte dat de andere twee vluchters niet meer.

Wel was Langerijs vierde plaats genoeg voor de eerste plek in de tussenstand na drie dagen. Een schoonheidsfoutje voor de Jet Star-equipe was de nederlaag van Van Houwelingen in de eindsprint. Scheuneman kwam als eerste de laatste bocht uit en behield die positie.

Voor de grote groep uit pakten Raleigh-rijders Priem en Gevers de betere prijzen. Van Vliet was de rapste van de rest en diende zich aan als runner-up in de zesdaagse.

Beroepsrenners: 1. Bert Scheuneman, 2. Adrie van Houwelingen, 3. Martin Havik, 4. Hans Langerijs, 5. Cees Priem, 6. Andre Gevers, 7. Leo van Vliet, 8. Piet van Katwijk, 9. Theo Smit, 10. Johan van der Meer, 11. Jan Krekels, 12. Ben Janbroers, 13. Jan de Jong, 14. Jan Hordijk, 15. Jan Brinkman, 16. Wilfried Reybrouck, 17. Kees van der Wereld, 18. Ko Blok, 19. Gerrie van Gerwen, 20. Maurice Burton, 21. Ronald Bouckaert, 22. Bert Pronk, 23. Hennie Moonen, 24. Gerard Bruinsma, 25. Aldert Jongkindt, 26. Barry Adema, 27. Wout van den Berg, 2.8. Ko Hoogedoorn, 29. Tino Tabak, 30. Cees Stam.

De stand na drie dagen: 1. Langerijs 36 pnt., 2. Van Vliet 32 pnt., 3. Havik 29 pnt., 4. Ponsteen 29 pnt., 5. Van der Meer 26 pnt.

PIET VAN KATWIJK VOOROP IN BOSKOOP – 11 juli.1978

Ook in Boskoop geen overweldigende koers. Al was het wedstrijdverloop op zich voor de (matig opgekomen) toeschouwers aardig. Na twintig kilometer ontsnapte het Raleigh-duo Andre Gevers-Piet van Katwijk, in gezelschap van Ko Hoogedoorn (Jet Star Jeans) en Michel Jacobs (Renault-Gitane). De reactie van de groep bleef uit. De ronde voorsprong kon zonder verzet worden genomen.

Pas met nog zo'n vijftien kilometer voor de wielen volgde een nieuwe ontwikkeling. Leo van Vliet, Gerrie van Gerwen, Dieter Puschel, Johan van der Meer, Bert Scheuneman, Aldert Jongkindt en Hans Langerijs duwden iets harder op de pedalen. Als enige van het leidende kwartet was Piet van Katwijk mee. Binnen de kortste keren had hij de drie anderen op Een minuut achterstand en de koers was voor hem.

„Leuk, al had ik liever in de Tour de France een rit gepakt," bekende de Brabander later. „Post verkoos Thaler boven mij. Commercie. Belangen in Duitsland. Je kent dat wel. Daarom zijn deze koersen in ons land toch van belang. Je blijft als broodrijder ten minste bezig."

Van Katwijks tweede seizoenzege (de eerste behaalde hij in Nottingham) en het feit dat Hans Langerijs de leiderstrui behield waren de belangrijkste feiten van de Boskoopse dag. Al wist de Noordhollander zich, na herberekening van de punten (mannen die eerder een race voortijdig hadden verlaten werden geschrapt), bedreigd door vooral Van Vliet, Van der Meer en Jacobs.

Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk, 2. Michel Jacobs, 3. Ko Hoogedoorn, 4. Andre Gevers, 5. Bert Scheuneman, 6. Johan van der Meer, 7. Gerrie van Gerwen, 8. Leo van Vliet, 9. Wilfried Reybroeck, 10. Hans Langerijs, 11. Aldert Jongkindt, 12. Adrie van Houwelingen, 13. Jan Krekels, 14. Kees van der Wereld, 15. Theo Smit, 16. Jan Hordijk, 17. Ben Janbroers, 18. Herman Ponsteen, 19. Matthieu Dohmen, 20. Jacques de Goede, 21. Maurice Burton, 22. Martin Venix, 23. Cor Berkouwer, 24. Wim de Ruiter, 25. Jan de Jong, 26. Ko Blok, 27. Bert Pronk, 28. Jan Brinkman, 29. Nico Been, 30. Hennie Moonen.

De stand na vier dagen: 1. Langerbs 42 pnt., 2. Van Vliet 40 put., 3. Jacobs 37 pat., 4. Van der Meer 36 pmt., 5. Scheuneman 35 pnt.

BODEGRAVEN – 12 juli.1978

OOK DE EERSTE VAN ADRIE VAN HOUWELINGEN

In Waddinxveen greep hij er nog net naast, maar in Bodegraven waren de eerste professionele winstbloemen dan toch voor Adrie van Houwelingen. De Gelderse neo-prof uit Heesselt verdiende ze dankzij een vlucht halfkoers, samen met Nidi den Hertog. Het duo bouwde een voorsprong op van maximaal 1.25 min. Om in de laatste meters toch “gescheiden" aan te komen. Jet Star Jeans Van Houwelingen reed Bode Deuren-Shimano's Nidi op ongeveer vijf seconden.

De derde plaats in Bodegraven ging naar Gerrie van Gerwen, die 35 km voor de finish wegwipte uit de groep. Hij kreeg gezelschap van Co Moritz en Ko Hoogedoorn, maar in de spurt klopte Van Gerwen hen. In het klassement vergrootte Langerijs zijn voorsprong op Van Vliet. Krekels spurtte nog tussen die twee, maar hij was (ook al) uitgesloten voor de eindprijzen. Michel Jacobs werkte zich op gelijke hoogte met Van Vliet.

Beroepsrenners: 1. Adrie van Houwelingen, 2. Nidi den Hertog, 3. Gerrie van Gerwen, 4. Co Moritz, 5. Ko Hoogedoorn, 6. Cees Priem, 7. Michel Jacobs, 8. Cees Stam, 9. Jan Hordijk, 10. Hans Langerijs, 11. Jan Krekels, 12. Leo van Vliet, 13. Piet van Katwijk, 14. Matthieu Dohmen, 15. Herman Ponstteen, 16. Theo Smit, 17. Cor Berkouwer, 18. Jacques de Goede, 19. Johan van der Meer, 20. Keen van der Wereld, 21. Martin Havik, 22. Martin Venix, 23. Andre Gevers, 24. Jan de Jong, 25. Gerard Bruinsma, 26. Bert Scheuneman, 27. Hennie Moonen, 28. Tino Tabak, 29. Jeff Mulland, 30. Jan Brinkman.

De stand na vijf dagen: 1. Langerijs 48 put., 2. Jacobs 46 pnt., 3. Van Vliet 44 pnt., 4. Van Houwelingen 37 pat., 5. Van der Meer 36 pnt., 6. Scheuneman 35 pnt.

ALPHEN AAN DE RIJN: BEURT AAN CEES PRIEM – 13 juli.1978

Wat in Alphen het hoogtepunt moest worden van de zesdaagse, viel niet helemaal mee. Te lang immers werd het beeld van de finale bepaald door figuranten. Wim de Ruiter en (iets minder lang) Nidi den Hertog reden meer dan de helft van de race voorop. En in de groep kleefde Langerijs aan het wiel van Van Vliet, in wie hij zijn enige gevaarlijke rivaal zag. De Westlander was - tot verbazing van sommigen - toch weer aangetreden. Al had hij de avond tevoren zijn rugnummer al op de jurywagen achtergelaten. De aankomst- rechters ontging de manoeuvre van Piet van Katwijk, die Van Vliet - overigens ten gunste van Langerijs - in de eindgalop vastgreep. “Als het zo moet, hoeft het van mij niet meer," riep Van Vliet uit. Maar later bedacht hij zich. In de diverse klassementen was zijn positie immers zo gunstig dat het zonde leek dat voordeel te laten lopen.

Langerijs bleek in Alphen op het goede wiel te hebben gegokt. Want in de finale brak het peloton achter het duo in twee brokken. En de man die nog dichter van Van Vliet in de puntenstand stond, Limburger Michel Jacobs, vertoefde machteloos achterin de groep. Langerijs: “Aanvallen hoefde ik toch niet meer. Dat had ik de eerste dagen genoeg gedaan. Wanneer je in een voordelige positie komt, moet je het zo doen. Dan ben je automatisch verdediger."

Een afweer waarbij Langerijs zich in de kopgroep wist, omringd door vier anderen in het Jet Star-tenue: Van Houwelingen, Hoogedoorn, Krekels en Van der Meer. Bovendien ontglipten bij de beste vijftien in de laatste drie ronden de twee Raleigh-mannen (Priem en Van Katwijk) met Scheuneman aan de aandacht. Het werd dus voor de twee toppers in Alphen een spurt met verder Bert Pronk, Jacques de Goede, Martin Havik, Andre Gevers, Jan Hordijk en Cees Stam.

Een werkelijk spectaculaire aankomst, want tot het laatste moment wachtte Van Vliet met het plaatsen van zijn jump. Hij vloog langs de op een lijn spurtende Krekels, Havik en Gevers, maar de jury oordeelde dat - aan Leo's wiel - ook Langerijs de laatste twee nog voorbij ging. Het menselijk oog besliste (overigens zagen drie juryleden het zo), want voor een fotofinish was het in de „zesavonden" te donker.

De bloemen van de Ronde van Alphen gingen naar Priem. Hij liet in de laatste kilometer ook Scheuneman (knap 2e) en Van Katwijk nog eens achter zich. De champagne en de eindzege waren voor Langerijs.BRON: Henk Kruithof

Beroepsrenners: 1. Cees Priem, 2. Bert Scheuneman, 3. Piet van Katwbk, 4. Leo van Vliet, 5. Jan Krekels, 6. Hans Langerlis, 7. Andre Gevers, 8. Martin Havik, 9. Jan Hordiik, 10. Johan van der Meer, 11. Adrie van Houwelingen, 12. Jacques de Goede, 13. Ko Hoogedoorn, 14. Cees Stam, 15. Bert Pronk, 16. Martin Venix, 17. Cor Berkouwer, 18. Gerrie van Gerwen, 19. Ben Janbroers, 20. Ko Blok, 21. Gerard Wesselius, 22. Aldert Jongkindt, 23. Michel Jacobs, 24. Hennie Moonen, 25. Kees van der Wereld, 26. Tino Tabak, 27. Gerard Bruinsma, 28. Maurice Burton, 29. Wout van den Berg, 30. Jan Brinkman.

EINDSTAND: 1. Hans Langerjis 58 pnt., 2, Leo van Vliet 56 pnt., 3. Bert Scheuneman 49 pnt., 4. Michel Jacobs 46 pnt., 5., 6. en 7. Andre Gevers, Johan van der Meer en Adrie van Houwelingen 42 pnt., 8. Piet van Katwijk 41 pnt., 9. Martin Havik 37 pnt., 10. Ko Hoogedoorn 34 pnt.

RIJSBERGEN - 16 april.1978

Amateurs: 1. J. van Meer, 2. C. Kuistermans,3. W. Vlot, 4. J. van Tilborg, 5. W. de Waal, 6. B. Groen, 7. R. Smit, 8. P. Godde, 9. M. van Vlimmeren, 10. C. de Jong.

Junioren: 1. A. v. d. Poel, 2. L. Godde, 3. M. van Rijsbergen, 4. R. v. d. Steen, 5. L. van Meer, 6. G. Walstock, 7. F. Timmers, 8. N. de Bondt, 9. D. Pots, 10. J. Scheerhoorn.

Nieuwelingen: 1. H. Havik, 2. G. Honigh, 3. J. van Opstal, 4. P. de Jong, 5. K. Mol, 6. G. van Mieghem, 7. J. Arends, 8. F. Maas, 9. P. Hoondert, 10. J. Schillemans.

RIJSWIJK (ZH) - 10 mei.1978

Amateurs: 1. G. Pronk, 2. T. Griep, 3. A. Versluis, 4. L. v. d. Berg, 5. G. Mak, 6. L. Westrus, 7. A. Kraan, 8. R. Kos, 9. H. de Boer, 10. R. Koppers.

RODEN - 21 juli.1978

Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. G. Schipper, 3. G. Bouwman, 4. A. Meens, 5. B. Duit, 6. A. Koster, 7. H. Snoeijink, 8. B. Wekema, 9. J. Feiken, 10. F. Francissen.

Dames: 1. B. Habetz (Dld.), 2. A. Riemersma, 3. B. van IJken, 4. M. Bik, 5. M. Stuwe (Dld.), 6. H. Buitenhuis, 7. N. Streef, 8. M. Havik, 9. M. Brinkhoff, 10. K. Grime (Dld.).

RONDE VAN DE ACHTERHOEK – 10 juni.1978

Peter van der Knoop schrijft 10e Ronde van de Achterhoek op zijn naam

Drie man van Union: Wies van Dongen, Ad van Peer en Gaby Minneboo - de laatste als een pure surprise - zaten in de 7 man -sterke kopgroep die de laatste 500 meter naar de finish van de 10e klassieke Ronde van de Achterhoek in Doetinchem op schoven. Maar niet een van die drie ging met de erepalm strijken. Het werd Peter van der Knoop, met Frits Schur, die zich mede door een lekke band finaal afbeulde in deze Oostgelderse omloop, eveneens waardig representant van de Elite Meubel-Ketting-Shimano-formatie.

Bondscoach en ploegleider van Union, Rini Wagtmans, was desondanks geen teleurgesteld man. “Er zat van ons geen spurter bij. Dan krijg je zoiets." Zijn gok voor de eindzege ging uit naar ofwel Peter van der Knoop - die dus ook de winnaar werd -, ofwel Ben Libregts ofwel Peter Heeren, dit allemaal gezien hun betere kwaliteiten als sprinter.

Wagtmans grote waardering gold ditmaal zowel Gaby Minneboo („Ongeloofelijk, hij is nog niet zo lang in training voor de wereldkampioenschappen.") als Jannes Slendebroek. Wat deze lange noorderling betrof, zei Wagtmans: „Jammer dat-ie platviel. Hij reed zo soepel. Dat kon nag een heel goeie worden."

SAAIE PROLOOG

Om de feiten maar meteen op een rijtje te zetten: er zijn in deze Ronde van de Achterhoek (bijna 110 starters) twee serieuze ontsnappingen geweest, die de aanvankelijk saai verlopen koers na 100 km toch een kleurrijk tintje gaven. Onder Gendringen (100 km) deden zes man een geslaagde ontsnappingspoging: Duit, Frits Schur, die zeer alert reed, Henk Mutsaars, toch wel weer eens toe aan een zege in een klassieker, Fons Schootman uit Neede, Peer Maas, die een actieve dag had en Jannes Slendebroek.

Voor de Peeske's bult, tussen 's-Heerenberg en Beek (118 km) die ditmaal nu eens niet de beslissing bracht, liep de voorsprong van deze snelle mannen tot 52 seconden op. Daar ook werd Frits Schur door een lekke tube teruggeworpen, maar deze eerzuchtige Elite-coureur zou zich met veel courage later weer voorin aandienen toen de beslissende ontsnapping zich ontspon.

Gesloten spoorbomen nekten in Didam (128 km) de toen nog uit vijf man bestaande kopgroep. De dichtstbijzijnde groepering uit het inmiddels uit talrijke afsplitsingen bestaande peloton streek daar op de vluchters neer, wat een ferme streep door de rekening van Duit, Mutsaars, Maas, Schootman en Slendebroek was.

DEFINITIEF

In de omgeving van Loil (130 km) word de definitieve afrekening gepresenteerd. Weg sprongen: Ad van Peer, Wies van Dongen en Gaby Minneboo van Union, Peter van der Knoop en Frits Schur van de Elite-brigade, Peter Heeren van Driessen, Ben Libregts van R & B Glas en Jannes Slendebroek (reed plat en moest afhaken) van de Jan van Erp-formatie, die in het begin met de gehele ploeg wel altoos onder de eerste twintig reed, maar in feite toch de belangrijkste slagen miste.

De klokken tikten de voorsprong snel over een halve en hele minuut heen: van 38 naar 68 seconden. En in de laatste kilometers liep het verschil met het peloton nog tot bijna twee minuten op.

MALLOTIGE FINALE

Het grooe spektakelstuk van een flitsende finish bleef evenwel achterwege. Het manoeuvreren van Schur - zelf na zijn vermetele terugkeer voorin helemaal uitgeblust - om Van der Knoop aan kop te brengen stuitte op weinig weerwerk. Als een lang lint ging de kopgroep de laatste 500 meter op en zoals de posities op dat moment waren, zo zagen ze er bij de aankomst ook nog uit. De meest mallotige “eindsprint" (en die aanhalingstekens zijn hier heus op hun plaats), ooit in een amateurklassieker vertoond, was het ontgoochelende slot van de 10e Ronde van de Achterhoek.

HINDERLIJKE WIND

Peter van der Knoop: “Frits Schur trok de spurt voor mij aan. Nou, ik begrijp er niks van, dat het zo is gegaan." De Haarlemmer vond het wel een lastige Ronde. En beslist geen mooie koers. „De wind was nogal eens erg hinderlijk. Dan krijg je ook erg veel afval." Over zijn plannen: „Ik heb met Bode-Shimano een gesprek gehad om prof te worden. Maar dat is toch nog wel iets anders."

Als er werkelijk zou zijn gespurt, had Wies van Dongen (20) volgens zijn zeggen - hij werd nu derde - geen schijn van kans gehad. Deze zoon van de oud-Tourrenner Wies sr. („Mijn vader en Rini Wagtmans geven me een enorme goede begeleiding") over zijn kwaliteiten: „Ik ben bijna helemaal niet rap. Zevende van de zeven, dat had ik verwacht." Wagtmans' rapport over zijn jonge pupil: ,Hij rijdt sinds drie maanden bijzonder goed. Maar sprinten kan-ie niet." Voor Frits Schur had Wagtmans ook een zeer hoog rapportcijfer in zijn gedachten. „De inzet waar die mee blijft fietsen. Dat missen jonge renners nog wel."

STUURFOUT?

De anticlimax van de eindsprint daargelaten (dan deed Joep Scholten - achtste - het beter door in een felle, gegroepeerde spurt als eerste van het peloton over de meet te gaan), waren er in deze lustrum-ronde weinig organisatorische problemen. Wel kwamen aankomst-rechter Adolfs en speaker Rini Hermse te laat om de finish mee te maken. Een “stuurfout" van hun chauffeurs? Voor voorzitter Herman Brinkhoff dus een geslaagd, eerste, groot werkstuk met steun van zijn mannen (en vrouwen!) van de R & T Ver. De Zwaluwen te Doetinchem.

Ongevraagd prees ook Rini Wagtmans na afloop de organisatie. “Ongezien is deze Ronde verlopen. Daar bedoel ik niet de publieke belangstelling mee. Er is niks gebeurd, niet een keer kwam de zaak in de knel te zitten. M'n compliment."

Heeft Herman Brinkhoff al meteen inspiratie opgedaan uit de schijnvertoning die eindsprint diende te heten? In elk geval kondigde hij aan, voor de Ronde van de Achterhoek, editie 1979, een wat moeilijker finish te gaan zoeken. „Met wat achteraf wegen, een beetje kronkelig." We wachten af! BRON:Wessel Oudewortel

Amateurs: 1. Peter van der Knoop (Haarlem) 165 km in 3.35.05 uur, 2. Ben Libregts (Vlijmen), 3. Wies van Dongen (Breda), 4. Ad van Peer (Sprundel), 5. Gaby Minneboo (Geervliet), 6. Peter Heeren (Sprundel), 7. Frits Schur (Didam), 8. op 1.54 min. Joep Scholten (Groenlo), 9. Nico Mensing (Poeldijk), 10. Hans Koot (Olland), 11. Han Vaanhold (Haaksbergen), 12. Peter Godde (Hulst), 13. Henk Mutsaars (Schijndel), 14. Wim Albersen (Wierden), 15. Jo Maas (Maastricht), 16. Wim Pater (Barneveld), 17. Riny van Dijk (Someren), 18. Herman Noy (Amsterdam), 19. Geert Oosterbosch (Eindhoven), 20. Joop Ribbers (Ruurlo), 21, Reinier Hassink (Neede), 22. Fons Schootman (Neede), 23. T. Zijlstra (Meppel), 24. Peter Koppert (Monster), 25. Tony Gruyters (Lieshout), 26. Jan Mulder (Ede), 27. Johan v. d. Weide (Amsterdam), 28. Herman Lammertink (Wierden), 29. Eddy Gevers (Schijndel) en 30. Cor Opdam (Amsterdam).

Ploegenklassement: 1. Union, 2. Elite Meubel-Ketting-Shimano, 3. Driessen Stoffen-Optilon.

Clubklassement: 1. Elite Salade-De Stofwolk, 2. Stormvogel Tweewielers-WV Ede A-ploeg.

De in de aanhef genoemde vier renners hadden reeds een lichte afscheiding van de rest, toen zich op zo'n 20 meter van de finish een fikse valpartij voordeed. Egbert Koersen, die met zijn Batavus-ploegmakkers Gerrit Pronk en Gerard Schipper sterk vertegenwoordigd was in de kopgroep, kwam in de sprint in aanraking met de rappe Arie Hassink en prompt ontstond een valpartij, waarvan zeven coureurs de dupe worden... Het ergst bleek Gerard Schipper eraan toe te zijn. Hij bleef met een fikse hoofdwond liggen en moest naar een ziekenhuis worden vervoerd. Gelukkig zagen we de sympathieke Schipper later op de middag weer tijdens de prijsuitreiking. Na ampele discussie besloot de jury van aankomst hem, ondanks het feit dat hij de finishlijn niet was gepaseerd, de elfde plaats te geven. Een besluit dat door iedere coureur werd gerespecteerd.Sympathiek was ook de geste van Amstel-ploegleider Herman Krott, die spontaan de ploegenprijs aan Batavus afstond.

Vlak

Wat de wedstrijd betreft, pas na 120 km kwam er“vuurwerk", nadat tevoren de koers tamelijk vlak was.Wel noteerden we schermutselingen voor in het peloton en dunde het veld langzamerhand uit vanwege hot hoge tempo, dat werd gedraaid, maar tot een beslissende demarrage kwamen renners als de strijdlustige Egbert Koersen, de goed rijdende Jac. Verbrugge en Gerard Schipper niet.

Knap werk leverden tussentijds renners als Jannes Slendebroek (een renner waarvan Jan van Erp nag veel plezier kan beleven!), Sietse Akker en Bert Scheuneman, die na een lekke tube weer fraai terugkeerden in het peloton.Dit peloton bestond intussen uit zo'n dertig renners, die in hoog tempo door het fraaie Drenthse land koersten.

De tempolopers bevonden zich voorin en insiders begrepen maar al te goed, dat dit stilte voor de storm betekende.

Vuurwerk

Bij Veeningen, toen er 120 km onder de wielen door waren gegaan, plotseling een demarrage van Egbert Koersen, die renners als Theo de Rooy, Gerrit Pronk, Peter van der Knoop, Jac Verbrugge, Jannes Slendebroek, Jos Lammertink, Gerard Schipper, Leo v. d. Berg, Arie Hassink en de attente Henk Mutsaars met zich kreeg.

Deze elf man tellende kopgroep ging plotseling in hoog tempo aan de haal en presteerde het binnen 10 km een voorsprong van 1 minuut op te bouwen. Het werd duidelijk, dat de winnaar zich in deze sterke groep bevond.

Eendrachtig samenwerkend werd de voorsprong zienderogen groter. Binnen 20 km, toen Nieuwlande was bereikt, bedroeg de voorsprong maar liefst 2 min. 35 sec.!

Het behoeft geen betoog, dat renners van Batavus, Amstel en Jan van Erp, die sterk vertegenwoordigd waren van voren, in de volggroep ,afstopten". Een talentvolle coureur als Herman Snoeijink zag daarom geen kans om bij de elf koplopers te komen.

Fraai

Zeer fraai was de strijd in de laatste tien kilometers. Het was met name de strijdlustige Egbert Koersen, de kopman van de Batavus-formatie, die steeds probeerde weg te komen. Renners als Arie Hassink en Jos Lammertink gaven hem echter geen schijn van kans. Overigens, wanneer Hassink een demarrage plaatste, werd deze ook steeds gepareerd door Mutsaars, Koersen en Slendebroek.

Even leek het er op, dat het trio Van de Berg, Hassink en Mutsaars succes zou hebben, maar andermaal werd men teruggepakt door Koersen. Het werd duidelijk, dat de strijd beslist zou worden in de eindsprint.

Toen het finishdoek in zicht kwam, schakelde de sterke Mutsaars meteen op „de dertien" en trok een lange sprint aan met de rijzige Jan Lammertink, Theo de Rooy en Leo van de Berg aan z'n wiel. Met ruime voorsprong finishte Mutsaars juichend als eerste, gevolgd door Lammertink en De Rooy.

Vreugde dus bij dit trio, maar toen zich enkele seconden later de valpartij voordeed, zagen we leed bij de resterende zeven coureurs, die met fikse materiaalschade al hinkend over de meet kwamen. Naast Gerard Schipper bleek ook Egbert Koersen een knieblessure te hebben opgelopen. Beide coureurs maken het echter intussen redelijk goed, zo vernamen we van dr. Groenewegen, die voor de vijftiende maal als Ronde-arts fungeerde in de Ronde van Drenthe en naar aanleiding hiervan een boeket bloemen ontving van de organisatie.Ronde-miss Dinie Wemmenhove zorgde voor de kusjes en de bloemen voor de eerste drie geklasseerden.BRON:Ben Zomerdijk

Amateurs: 1. H. Mutsaars, Schijndel 163 km in 3.42.25; 2. J. Lammertink, Wierden; 3.-T'h. de Rooy, Utrecht; 4. L. v. d. Berg, Noordwijk; 5. J. Slendebroek, Beilen; 6. G. Pronk, Scheveningen; 7. P. v. d. Knoop, Haarlem; 8. J. Verbrugge, Putte; 9. A. Hassink, Neede; 10. E. Koersen, Emmeloord; 11. G. Schipper, Ter Apel; 12. op 3 min. en 11 sec. H. Snoeijink, Denekamp; 13. R. v. Trigt, Hillegom; 14. G. Mohlmann, Beekbergen; 15. M. Taverne, Amsterdam; 16. B. Huveneers, Amsterdam; 17. J. v. d. Velden, Geldrop; 18. J. Kruunenberg, Hoofddorp; 19. G. Brokelman, Hardenberg; 20. A. Raven, Hoogkerk; 21. B. Duit, Hoogezand;22. T. v. d. Valk, Voorschoten; 23. B. Wekema, Peize; 24. K. Ottema, Veendam; 25. D. Timmer, Yde de Punt; 26. J. Olde Meule, Tubbergen; 27. L. Hulzebosch, Beilen; 28. B. Groen, Steenwijk; 29. A. v. Peer, Sprundel; 30. P. Pennekamp, Blokker; 31. A. Schootman, Neede; 32. P. Akkerman, Waskemeer; 33. A. ter Harmsel, Lage Zwaluwe; 34. Ch. Dietvorst, Bergen op Zoom; 35. T. Zijlstra, Meppel; 36. W. de Waal, Axel; 37. W. Vlot, Wonneperveen; 38. F. Schur, Didam; 39. P. v. Leeuwen, Hilvarenbeek; 40. J. Ribbers, Groenlo; 41. S. Akker, Heerlen; 42. W. Maessen, Maasbracht; 43. M. Schoen, Amsterdam; 44. J. de Bruin, Alphen a.d. Rijn; 45. T. Tuit, Valkenswaard; 46. C. Haisma, Jubbe;ga; 47. H. v. Leyen, Ewijk; 48. H. Vaanhold, Haaks'bergen; 49. J. Mulder, Ede; 50. A. Bijker, Heerenveen; 51. U Dijk, Usquert.

Ploegenklassement: 1. Amstel, 2. Batavus, 3. Jan van Erp, 4. Elite Meubelen-Ketting-Shimano, 5. Markthof-Rogelli.

RONDE VAN DRENTHE – 8 april.1978

De sterke 24-jarige Henk Mutsaars zorgde er voor in, de 17e editie van de Ronde van Drenthe, dat er wederom een fraai succes kon worden bijgeschreven op de erelijst van de Jan van Erp-wielerformatie.

Na een bekeken eindsprint bleef Mutsaars op de Hoogeveense Industrieweg de meerdere over Jos Lammertink, Theo de Rooy en Leo van de Berg.Dit gebeurde na een boeiende finale in deze perfect georganiseerde (lof aan De Peddelaars!) Ronde van Drenthe.Overigens, het was jammer, dat over deze finale een lichte schaduw viel, toen de sterke kopgroep van elf man op de finish afstevende.

RONDE VAN HET LAGE LAND – 8 juli.1978

JOHN BROERS de winnaar

GERRIE TAKENS de aanvaller

Zijn laatste dag als junior heeft Johnny Broers good benut. De Tempo-rijder uit Maartensdijk won n.l. in Koog aan de Zaan de Ronde van het Lage Land, een van de vele klassiekers die er voor junioren op het programma staan. Broers was in de sprint lengtes voor op de grote aanvaller van de wedstrijd, Gerrie Takens uit het noordelijke Haren. De 18 jarige Broers sloot met deze zege een imponerende juniorenperiode of waarin hij^- zo'n dertig wedstrijden won waaronder vier klassiekers.

Toch was Johnny Broers niet de man van de wedstrijd. Die eer viel te beurt aan Gerrie Takens die de gehele wedstrijd aanvaller was, maar nooit de vrijheid kreeg om winnend naar de finish te rijden. Die vrijheid kreeg Takens niet, omdat enerzijds zijn tegenstanders scherp oplettend koersten en anderzijds omdat latere winnaar Broers zich best omringd wist door andere junioren die binnenkort de paarse kleuren van Jan van Erp-Viner gaan verdedigen.

Verduidelijkend; zo'n tien kilometer voor het einde sprong Takens weg en kreeg Broers mee. De slag was direct gevallen, want van de andere koplopers knepen Moons en Van Loon direct in de remmen. Evenals Broers gaan zij - als ze amateur worden - voor Jan van Erp rijden. Het was duidelijk te zien en om het te onderstrepen wilde de sterke Cees Lazeroms uit Zegge het ook nog wel even vertellen: “Toen Broers en Takens weg waren, wilde er niemand meer rijden. Ik heb het nog wel geprobeerd, maar ik had mijn beste krachten al verbruikt om na een valpartij weer aansluiting bij de kopgroep te krijgen."

Sportcommissielid Bas Goud was het combine-rijden van de drie toekomstige ploegmakkers niet ontgaan. „Natuurlijk is het fout wat die jongens deden, maar het is nauwelijks uit te bannen."

De Ronde van het Lage Land is op de open wegen door het Noordhollandse land een felle slijtageslag geworden. Tientallen rennrs moesten al snel afhaken en het peloton viel meerdere malen in brokken uiteen. In dorpskernen kon de zaak dan weer samenvoegen, maar in de omgeving van Schoorldam - waar de renners in feite weer afzakten naar de Zaanstreek - brak het peloton definitief uiteen. R. Koppert en R. Lemmens waren de eerste aanvallers en toen zij weer werden ingerekend, viel de zaak volledig uit elkaar. Voorop vijftien sterken die bij alle ontsnappingen betrokken waren. De namen: Koppert, Ammerlaan, Lazeroms, Van Rijsbergen, Broers, Veerhuis, Van Rossum, Moons, Takens, Zoontjens, Van Hooydonk, Oosterhof, De Bie, Van Loon en Ron Snijders, Haarlemmer Huub de Vries was er niet bij. Een lekke band gooide hem achteruit. Een kilometers lange jacht bleef vruchteloos, maar zijn wilskracht zal binnen niet al te lange tijd toch beloond worden.

In de laatste twintig kilometers sprong de een na de ander weg, maar de felste aanvaller was toch Gerrie Takens. De renner uit Haren wist zich in de groep kansloos en koos voor de vrijheid. Die word hem niet gegund. Pas toen Johnny Broers zich bij hem voegde en de eerder genoemde heren Moons en Van Loon in de remmen knepen, kon het tweetal wegblijven. De enige tegenstrever, Cees Lazeroms, was toen net, met kapotte trui en onder het bloed na een valpartij, teruggekeerd in het achtervolgende groepje.

De eindsprint om de zege in deze zesde Ronde van het Lage Land was geen eindsprint. Broers koos de linkerkant van de Koogse Breestraat, concurrent Takens aan de andere kant achterlatend. Gelaten vertelde Takens zijn verhaal: „Ik heb wel tien keer gedemarreerd, maar ik kon niet wegkomen." Glunderende winnaar Broers: „Natuurlijk probeer je in je laatste wedstrijd als junior een zo goed mogelijk resultaat te behalen. Maar zekerheid heb je nooit, het was erg lastig vanmiddag. Toen ik weg kon komen met Takens had ik die zekerheid wel."

De organisatie van deze wedstrijd was in de vertrouwde handen van het Zaanse DTS, waarin de zeventiger Piet Valenteyn de spil was waar het spel om draaide. Vooral door zijn toedoen word de Ronde van het Lage Land een fraai brokje wielersport. Al drukt de amateurcommercie er toch al een te groot stempel op. Bas Goud tot slot: ,Takens is nu wel tweede geworden, maar van die jongen kunnen we nog veel plezier beleven. Let maar eens op." BRON:Rob Kat

Junioren: 1. Johnnie Broers (Maartensdijk) 114 km in 2.38.10, 2. Gerrie Takens (Haren), 3. op 15 sec. Cees Lazeroms (Zegge), 4. F. Moons (Mierlo), 6. M. van Rijsbergen (Sprundel), 7. H. van Loon (Mill), 8. L. Oosterhof, 9. R. Veerhuis (Aalsmeer), 10. op 1.2() min. R. Snijders (Zwanenburg), 11. G. Groenewegen (Amsterdam), 12. P. Heuvel (Amsterdam), 13. B. Zoontjens (Tilburg), 14. J. Hanegraaf (R(isbergen), 15. D. Klein (Ter Apel), 16. W. Bartel, 17. J. van Asten, 18. R. Lemmens, 19. J. van Putten, 20. T. Peters, 21. J. van Hooydonk, 22. H. van Lent, 23. H. Akkermans, 24. W. Bouman, 25. H. Vonk, 26. R. Motke, 27. R. Smits, 28. P. van de Linde, 29. T. Noy, 30. J. de Bie.

RONDE VAN LIMBURG – 4 juni.1978

Jacques van Meer maakt weg vrij voor winnaar en ploegmakker

TOON VAN DER STEEN

De 30e Ronde van Limburg, onder prachtige weersomstandigheden verreden, is in een overwinning geeindigd voor de Gazelle-renner Toontje van der Steen, die 6 km voor de finish zijn medevluchters Jacques Verbrugge en ploegmakker Jacques van Meer voor goed in de steek liet.Deze drie renners waren na een grote slijtageslag, in de Limburgse heuvels, overgebleven van de 122 deelnemers, die aan de Stadhouderslaan in Stein waren vertrokken.

De Ronde van Limburg staat niet meer, zoals enkele jaren geleden, op de internationale kalender. Voor De Bergklimmers uit Stein en voor een groot deel van het Nederlandse amateurkorps is deze ronde niettemin een hoogtepunt in het seizoen. Geen wonder, deze klassieker betekent nog iets voor de velen die de wielersport op de voet volgen. De rit door de Limburgse heuvels kan immers bogen op een schitterende erelijst en een dito roemruchte verhalen. De erelijst zegt genoeg. Kleppers als Piet Rentmeester, Michel Stolker, Rolf Wolfshohl, Jan Janssen - hij volgde de ronde nu als ploegleider – Gerben Karstens, Harry Steevens, Jan Krekels, Fedor den Hertog en Leo van Vliet staan vermeld in het “Gouden Boek". Voor een „krabber", in de ware betekenis van het woord, is in deze ronde geen plaats. Scherprechters als de Cauberg, Adsteeg, Fromberg, Piemerd, Koning van Spanje en de Maasberg doen niet voor niets de meeste renners schrikken. Daarom mag de organiserende vereniging De Bergklimmers terecht trots gaan op “zijn" Ronde van Limburg.

J. Sommers was de eerste renner die het vuur aan het lont stak. In Elsloo, na 3 km, ging hij er al vandoor. Daar word ook de eerste pechvogel genoteerd. Stroosnijder reed daar een bandje aan flarden. Even later was Bas van Lamoen de eerste opgever. Bij het vliegveld in Beek was Tonnie Huijzen de volgende leider. Hij reed vlug een voorsprong van 40 seconden bijeen. Intussen had Arie Hassink voor de dokter gevraagd. Egon van Kessel ging in Ulestraten (19 km) achter de koploper aan. Op de Raarberg staakte Piet van Leeuwen de strijd. Daar kwam Van Kessel bij de leider. In Schimmel, na 27 km, lieten De Rooy, Wijnands, Ribbers, De Bruin, Koot en Van Houwelingen de groep in de steek op zoek naar de vluchters.

Bij het binnen rijden van Valkenburg kwamen de zes achtervolgers bij de twee koplopers. Tonnie Huijzen kwam als eerste door op de Cauberg na 33 km. In Sibbe telden de acht leiders een winst van 45 sec. op het peloton. Daar gingen 15 renners in de achtervolging. De echte strijd was op volle toeren begonnen. Tal van slachtoffers waren reeds genoteerd. Vooral de hitte speelde een grate rol in deze Ronde van Limburg. Boven op de Fromberg (42 km) liepen de twee groepjes samen. Daar reed het “raspaardje" Bert Oosterbosch een bandje aan flarden. Binnen de kortste keren sloot hij weer aan.

In het peloton “sneuvelden" op die Fromberg zeker 20 renners. Onder hen Cees van Dongen, enkele jaren geleden nog een groot talent genoemd, vooral als klimmer. Intussen had ook Theo de Rooy lek gereden. In Trintelen, na 50 km, begon Amstel-renner Nico Hilberink aan een prachtige solo, die hij later duur moest bekopen. Even verder in Eijs gaven onder andere nationaal kampioen Piet Kuys, Frits Pirard en Arie Hassink de “pijp aan Maarten". De voorsprong liep op tot dik 2 minuten, Bongers, Van Meer, Van Dijk en de Australier Sumich probeerden weg te komen van hun medevluchters. Voor niets echter, want in Vijlen (66 km) liep het hele deelnemersveld weer samen. Daar kon de wedstrijd opnieuw beginnen. Nico Hilberink telde nog 18 seconden voorsprong. Toontje van der Steen kwam het eerst bij Hilberink. Op de Gulpenerberg loste Van der Steen de moegestreden Hilberink. In Heijenrade liet Van der Steen zich wijselijk terugvallen, waaraan hij later misschien de overwinning zou danken.

In Noorbeek ging de Canadees Pelletier op avontuur. Daar staakte Hilberink en ook Snoeijink de strijd. Op 20 seconden kwamen elf renners door, gevolgd door tal van groepjes. Het was een grote slijtageslag. In ieder geval zagen de talrijke toeschouwers een mooi brok wielersport. Na de bevoorrading in Bemelen (114 km) kwam opnieuw alles samen. De beslissing zou niet meer lang op zich laten wachten. In de beklimming van de zware Geulhemmerberg - er waren toen 120 km afgelegd - demarreerden Jacques van Meer, Guus Bierings, Jacques Verbrugge en Toontje van der Steen. Eendrachtig samenwerkend bouwden zij een mooie voorsprong op. Hun achtervolgers zaten duidelijk erdoor. Jammergenoeg kwam Guus Bierings in de afdaling van de Schieversberg - met nog 50 km te gaan - ten val. Hij moest met een hersenschudding en een gebroken sleutelbeen in het Geleense ziekenhuis opgenomen worden. Jammer voor deze talentvolle Jan van Erp-renner.

Met een voorsprong van 2.15 min. op 16 achtervolgers kwamen de drie leiders door aan de aankomst in Stein, waar nog twee ronden van 20 km moesten worden afgelegd. Twee prachtige ronden, waarin nog flink gestreden werd. In de beklimming van de Schieversberg demarreerde Van Meer keihard. Verbrugge ging erachter maar kon het geslagen gat niet dichten, mede doordat Van der Steen niet aan de leiding kwam om de vlucht van zijn ploegmakker te dekken.

Bij het ingaan van de laatste ronde leek Van Meer regelrecht op de overwinning af te stevenen. Hij had immers 35 seconden voorsprong. Iedereen dacht dat Van Meer de winnaar zou worden. Hij had eerder dit seizoen - in de Ronde van Nederland - reeds zijn kunnen gedemonstreerd. In die ronde won hij niet voor niets twee etappes.

Intussen was de Limburger Jan Claessens aan een prachtige remonte begonnen. Op dezelfde Schieversberg waar Van Meer een ronde eerder was gedemarreerd werd hij achterhaald. Enkele kilometers verderop, op de Maasberg te Elsloo zou zijn Gazelle-ploegmakker Van der Steen ervan doorgaan. De moedige Verbrugge moest buigen voor het samenspel van beide Gazelle-rijders. Juist op dat moment kwam Claessens bij het duo Van Meer-Verbrugge. De vogel was reeds gevlogen. De 23-jarige Toontje van der Steen behaalde zodoende zijn eerste klassieke overwinning. In de sprint voor de tweede plaats toonde Van Meer zich het snelste voor Verbrugge en de verdienstelijk rijdende Claessens.

Na de aankomst vertelde de gelukkige Van der Steen zijn relaas: “Natuurlijk hebben wij samengereden. Dat is normaal in een ploeg. Ik ben deze keer de gelukkige geweest. In Olympia's Ronde heb ik ook alle etappes voor de ploeg mijn kansen opgeofferd. Nochtans heb ik in het seizoenbegin de ziekte van Pfeifer gehad. De laatste weken reed ik weer goed. Het is vandaag mijn derde overwinning. Misschien krijg ik nu een redelijke aanbieding als beroepsrenner," aldus Ettenaar Toontje van der Steen.BRON:Benny Ceulen

Amateurs: 1. Toon van der Steen 188 km in 4.57.35, 2. op 28 sec. J. van Meer, 3. J. Verbrugge, 4. Jan Claessens, 5. op 2.22 min. H. Mutsaars, 6. op 2.41 Ad Wijnands, 7. op 3.10 B. Oosterbosch, 8. R. Sumich, 9. J. Jonkers, 10. T. Verheezen, 11. J. de NUs, 12. P. Damen, 13. H. Koot, 14. A. Bongers, 15. Jan Vranken, 16. op 3.40 Th. de Rooy, 17. op 5.40 R. Kos, 18. G. Tabak, 19. E. Goddery, 20. op 7.19 J. Harvey (Canada), 21. op 7.46 J. Ribbers, 22. J. van Houwelingen, 23. J. de Bruijn, 24. op 13.45 J. Borst, 25. op 14.10 J. van Diepen, 26. F. Moons, 27. E. Gevers, 28. op 16 min. G. van Elburg, 29. G. van der Sterren.

Ploegenklassement: 1. Gazelle, 2. Transvemij, 3. Driessen-Optilon, 4. Markthof-Rogelli, 5. Union.

Bergklassement: 1. T. van der Steen, 2. J. van Meer, 3. J. Verbrugge, 4. Ad Wbnands, 5. A. Bongers.

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND 11 mei.1978

Frits Pirard meldt zich ook als f avoriet voor Olympia's Ronde

Nog altijd loert Frits Pirard op een profcontract. De 23-jarige Bredanaar, die - via ploegleider Herman Krott - contacten heeft met de Franse groep Miko-Mercier (Zoetemelk, Van Vliet), wil dolgraag beroeprenner worden. Hij is er ook gewoon aan toe. Want bij de amateurs heeft Frits het eigenlijk al wel gezien. Nationaal en internationaal deed Pirard mee aan alle grote evenementen. Het is eigenlijk allemaal routinewerk voor hem geworden. Maar toch, toch is de Amstel-coureur nog steeds erg blij met eon overwinning. Hebben de successen hem niet blase gemaakt. Bij de finish van de Ronde van Midden-Nederland getuigde hij daar nog eens van. Uitbundig met de armen zwaaiend begroette hij die achtste seizoenzege.

Ook al omdat het toch pas zijn eerste Nederlandse klassieke winst van 1978 betekende. Pirard was dan wel in veel voorjaarswedstrijden een van de uitblinkers, maar een eerste plaats leverde dat niet op. Zijn beste „,score" noteerde hij in het buitenland. In Engeland was hij superieur in de Grand Prix van Essex.

In eigen omgeving dreigde Frits wat “verloren" te gaan. Bij de prognoses voor Olympia's 27e Internationale Ronde van Nederland beschouwen velen hem als Amstels „derde man". Maar zelf ziet Pirard dat duidelijk anders. Voelt hij nog altijd niet voor een bijrol. Frits mikt dezer dagen wel degelijk op een hoge eindklassering. Midden-Nederland heeft dan ook zeker ploegleider Krott er nogmaals op attent gemaakt dat hij naast Arie Hassink en jonge Jos Lammertink over een derde favoriet beschikt.

Pirards zege op de baan van Utrechts stadion Galgenwaard ken, hoe fraai ook, overigens niet voorkomen dat de 24e editie van de Ronde van Midden-Nederland (opnieuw georganiseerd door UW en TC De Volharding), zeker niet als een van de boeiendste wielerspektakels de geschiedenis zal ingaan. Meer dan 120 km lang meldde de “ronderadio" er immers vrijwel niets. Zelfs de befaamde Defensieweg door het “zeven heuvelengebied", de Lekdijk en de Grebbeberg brachten geen afscheiding in het opgewekt in het fraaie weer “rondtierende" peloton. Tussen Scherpenzeel en Leusden (na 130 km) was het echter opeens gebeurd. Tien man vormden een kopgroep. De namen: Mohlmann (Amstel), Lugtenburg en Baadjou (Dekker-Janssen), Stuyvesant en Van Piere (Coan-v. d. Pauw), Schur (Elite-Ketting-Shimano), Van Est (Jan van Erp), Slot (Gazelle), Albersen (R en B) en Schuurman (ditmaal in clubshirt van Tempo Soest). De reactie volgde onmiddellijk. Drie Amstelcoureurs (Hassink, Pirard en Ter Harmsel), vier Gazelle-mannen (Tak, Maas, De Nijs en Taverne), Bik's Henk Boom, R en B's Geert Oosterbosch en Jansen van Motke-Solingen sloten schielijk aan. De verliezer van de dag was bekend: de ploeg van Jan van Erp.

Toeval ? Zeker niet. Manager Jan Gisbers ken er zich na afloop nauwelijks druk om maken. „Ik had de mannen een dag vrijaf gegeven," verhelderde hij. “Na Midden-Nederland volgde immers weer de Omloop van de Kempen. Zo dicht bij huis kunnen zij (bijna allen Brabanders) toch niet stil blijven zitten. Dan willen ze er weer invliegen. Dus moest Midden-Nederland de koers zijn waarin we ontspannen mee zouden rijden."

De houding in de geklopte groep van de paarse rijders was een bewijs van de juistheid van Gisbers woorden. Bert Oosterbosch (met de twee tijdritten de man voor Olympia's Ronde), kapitein Piet van der Kruijs, Hans Koot en Henk Mutsaars: ze richtten zich lachend op. Geloofden het verder wel. Alleen Vixseboxse reed nog wat op kop, maar hem wachtte waarschijnlijk - net als Bart van Est die mee vooruit was - een “berisping" wegens overdrevenijver...

Anderen beschouwden Midden-Nederland intussen wel degelijk als een test voor Nederlands belangrijkste amateurwielergebeuren. De winnaar van Olympia's Ronde 1977, Arie Hassink, bijvoorbeeld. De lange (190 km) rit benutte de Needenaar om af en toe eens flink door te duwen. Op de Maarnseberg bijvoorbeeld. Hassink, tot dusverre dit jaar voornamelijk succesvol op Duitse wegen, mocht tevreden zijn. De conditie was vlak voor de Scheveningse start van Olympia's Ronde uitstekend. Slechts enkelen konden zijn tempoverhoging volgen.

Mannen als Ad Tak, de oud-kampioen van Nederland die ook in de editie 1978 van de nationale wielerronde ontbreekt. Hij ging in Hassinks wiel mee, waarna ook Pirard, Jan de Nijs, Boom, natuurlijk Frits Schur en verrassend Limburger Jo Baadjou nog aanpikten. In Zeist (tien kilometer voor de finish) stelde Hassink die mede-vluchters nogmaals op de proef. Onder leiding van Schur en De Nijs werd Amstels aanvoerder echter ingetoomd. Waarbij Pirard berekend toesloeg. Frits: “Meteen nam ik het initiatief over. Schur en Tak konden nog mee, maar ik wist toen al dat ik in hun gezelschap kon winnen. Dat de eindbuit me niet opnieuw zou ontglippen."

Natuurlijk besefte ook Schur dat. „Ik ben nu eenmaal niet zo'n rappe finisher," gaf hij bij de huldiging toe, „maar voor een ereplaats rij ik toch door." Hard genoeg om de achtervolgers op zo'n 25 seconden afstand te houden. Bij het naderen van Galgenwaard behield Schur zelfs lang de beste positie. Ad Taks slimmigheidje mislukte immers grandioos. De 24-jarige Westbrabander, die in Zeeuws-Vlaanderen pas nog de slotrit won, probeerde via het fietspad binnendoor te gaan. Tak teleurgesteld: “Vorig jaar kon dat mooi, maar nu stond er een vrachtwagen geparkeerd. Ik kon het meteen wel vergeten."Schur ook trouwens. Want de tweevoudig eindwinnaar van Olympia's Ronde, die omdat zijn eigen formatie het op het laatste moment liet afweten, als gastrenner van de Bossche Staalbouw, probeert de triologie compleet te maken, zag zich afgetroefd door een formidabele Pirard. Na Noord-Holland (ook 2e) kwam Schur opnieuw niet aan de ereronde toe. Frits Pirard versneld op het goede moment. Sneed haarscherp de bochten naar de piste af en wist zich op het betonnen ovaal al bij voorbaat onbereikbaar. De Bredanaar voelde zich weer een beetje dichter bij de zo begeerde proflicentie.

BRON:Henk Kruithof

Amateurs: 1. F. Pirard 186 km in 4.16.28 uur, 2. F. Schur, 3. A. Tak, 4. J. de Nijs, 5. A. Hassink, 6. H. Boom, 7. J. Baadjou, 8. W. Lugtenburg, 9. G. Mohlmann, 10. P. Maas, 11. M. Taverne, 12. A. ter Harmsel, 13. G. Oosterbosch, 14. H. van Piere, 15. B. van Est, 16. H. Jansen, 17. Stuyfesant, 18. C. Schuurman, 19. G. Slot, 20. W. Albersen, 21. A. v. d. Steen, 22. H. Mutsaars, 23. T. Huyzen, 24. B. v. d. Broek, 25. P. v. d. Kruips, 26. J. van Elburg, 27. P. Kivits, 28. G. Nederlof, 29. J. Hoekstra, 30. E. Smit, 31. J. Mulder, 32. M. van Vlimmeren, 33. J. v. d. Weide, 34. Brost, 35. R. Roks, 36. C. Opdam, 37. R. den Boer, 38. M. v. d. Berg, 39. B. Oosterbosch, 40. R. v. d. Rakt.

Ploegenklassement: 1. Amstel 15 pnt., 2. Gazelle 17 pnt., 3. J. van Erp 62 pnt., 4. Coan Oil 64 pnt., 5. Tempo 68 pnt.

itane

De schermutselingen duurden voort. In Renswoude op kop: W. Bouman, J. de Bie, J. Harings, er bij kwamen Groenewegen en Van Rossum. Wat verder, in Maarn, weer nieuwe vluchters met Th. Wallenburg, Th. Peeters, W. Bouman, J. Idili, Th. Appeldoorn. Het bleef enorm hard gaan. J. Vos, N. Don, A. Hoogeveen sloten aan, J. Schaap kwam ten val, J. Drost na een mooie solo er bij en weer kwam alles samen, terwijl Paul van Meegen werd gelost onder de rook van Driebergen-Rijsenburg.

Het grote spel begon in Austerlitz bij bet KNVB-sportcentrum. Twaalf man vonden toen elkaar en namen hun winst op het peloton. In volgorde: W. Buisman, Th. Peeters, W. Bouman, F. Timmers, H. van Loon, P. Schoen, Harings, J. Will, G. Groenewegen, J. Drost, R. Lemmens en A. v. d. Poel. Het was de laatste en definitieve slag, maar intussen was het tempo al zo hoog geworden, dat de karavaan bijna een half uur voor was op het schema. Zelfs de politie onderweg was nog niet ter plekke. Geen nood, opper Nooyen van de Rijkspolitie, die met zijn manner de karavaan voortreffelijk begeleidde, belde vanuit zijn commandowagen zijn collega's op, zodat alles nog werd gered.

De sprint stelde daarna niemand voor problemen. Ook Hans van Loon niet, die fraai won voor de gevreesde Adrie v. d. Poel, met Gerrie Groenewegen c.s. in hun kielzog. De spurt der volgers was voor onze nationale kampioen Piet Liefaard. BRON Hans van de Kamp

De uitslag: 1. Hans van Loon (Mill) 116 km in 2.32.12 uur, 2. Adri v. d. Poel (Hoogerheide), 3. Gerrie Groenewegen (Amsterdam), 4. P. Schoen (Eysden), 5. J. Harings (Sibbe), 6. Th. Peeters (Beesel), 7. F. Timmers (Meerssen), 8. J. Idili (Echt), 9. J, Drost (Hoogeveen), 10. W. Bouman (Sittard), 11. W. Buisman (Amsterdam), 12. R. Lemmens (Veldhoven), 13. Piet Liefaard ('s-Gravendeel), 14. M. Hoogeveen (Hengelo), 15. R. Veerhuis (Aalsmeer), 16. H. Havik (Zaandam) 17. R. v. IJzendoorn (Till), 18. Oosterwaal (Bergen op Zoom), 19. S. Strijbosch (Best), 20. R. Heeren (St. Willebrord), 21. A. Klein (Ter Apel), 22. E. Hermeling (Arnhem), 23. D. Soon (Bussum), 24. J. Verbeek (Best), 25. P. Heuvel (Amsterdam).

Ploegenklassement: 1. Maastricht 51 pnt., 2. Zuidwesthoek 43 pnt., 3. Maaskant 40 pnt., 4. Eysden 35 pnt., 5. Olympia 30 pnt., 6. De Bataaf 27 pnt., 7. Bergklimmers 21 pot., 8. Limburg 18 pnt., 9. Peddelaars 17 pnt., 10. Wilhelmina 14 pnt., 11. Hoekse Renners 13 pnt., 12. Tubanters 12 put., 13. DTS 10 pnt., 14. Batauwers 9 pnt., 15. Kolonel Cole 7 pnt., 16. Willebrord Wil Vooruit 6 pnt., 17. Groningen 5 pat., 18. Reto 4 pnt„ 19. Tempo 3 pnt., 20. Het Zuiden 2 pnt., 21. GGMC 1 pnt.

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND – 11 mei.1978

Ronde van Midden-Nederland (junioren)

Hans van Loon klopt Adrie van de Poei in de sprint

Hans van Loon was de gelukkigste junior in de 24e Ronde van Miidden-Nederland, pas nog kreeg hij klop van Adrie van de Poel, maar nu waren de rollen omgekeerd. Toen de twaalf man sterke kopgroep de Laan van Maarschalkerweerd opstormde ging de strijd opnieuw tussen Adrie van de Poel en Hans van Loon, net zoals de 3e Omloop van de Veluwe. Was het toen Adrie van de Poel die als eerste door de finish snelde, nu was Hans van Loon in zijn eindsprint superieur en won, nam tegelijk zijn revanche, een knappe zege in een uitermate boeiende Ronde van Midden-Nederland.

Een Ronde van Midden-Nederland, die zoals steeds knap door De Volharding was georganiseerd. Onderweg was alles weer tot in de perfectie, maar het dient gezegd, er kleefden nog wel heel wat schoonheidsfoutjes aan deze klassieker. Foutjes, die de buitenstaanders nauwelijks zagen, maar waarmede de organisatie wel werd geconfronteerd. Zo vergat men, hoe bestaat het eigenlijk, de kaderplaatjes uit te reiken, waardoor fotofinishman P. Tijmersma zijn spullen vroegtijdig kon inpakken en de jury te elfder ure er mee werd geconfronteerd. Gelukkig kwamen zij er goed uit bij de geimproviseerde finish op de Laan van Maarschalkerweerd, omdat bet stadion weer eens in beslag was genomen door de FC Utrecht, waar een handvol betalende toeschouwers naar bet voetballen kwam kijken. De Volharding werd pas enkele dagen voor de start hiervan verwittigd. Een communicatiestoornis heet dat tegenwoordig, maar de jury kreeg de problemen te verwerken, de renners konden zich niet douchen in het stadion, de permanence was verdwenen, kortom, dat was erg jammer. Gelukkig maar dat de voetbalvereniging RUC gastvrijheid bood, al was het daar ook veel te klein.

Terug naar de wedstrijd, waarin onder de rook van het pittoreske Wijk bij Duurstede de pechvogels zich kwamen melden. Lekke tubes en valpartijtjes waren toen aan de orde van de dag. De dupe werden H. van Erp, H. Bouman, H. Teunissen, P. v. d. Eng, H. van Eck en Th. Appeldoorn; de laatste kwam overigens geweldig mooi terug in het peloton. Veel later, op de Grebbeberg, een serie gelosten met de twee man van DTS: G. v. 't End en C. Heemskerk en nu weer pech voor Th. Peeters van De Bergklimmers, die fraai terug kwam.

Kort daarvoor was er ook het eerste kopgroepje. Bouman uit Sittard nam er 100 meter. Hanegraaf, L. Groen en J. Hekman kwamen er bij, maar op de „Greb" pakte het peloton de vluchters in de kraag. Daar werd in Rhenen ook, hoe treurig voor eigen publiek, Vogels uit Rhenen gelost.

De strijd ging verder. P. Schoen en R. Motke namen maximaal 15 seconden winst, maar een enorm hard jagend peloton order leiding van Hennie v. d. Lent trok alles weer bij elkaar.

RONDE VAN NEDERLAND – 14 augustus t/m 19 augustus.1978

T.I: Raleigh-McGregor-ploeg helpt jong talent aan succes

De Proftour Nederland voor Johan van de Velde. Na zijn al opzienbarende triomfen in de Ronde van Romandie en Glasgow - Londen, de derde grote uitslag van de pas 21-jarige debutant in het profmilieu. Het “troetelkind" van Peter Post op het erepodium aan het Eind van de vierde Proftour. Maar beter dan wie ook wist Post wat hij bedoelde met zijn woorden bij de huldiging: “Eigenlijk heeft niet Johan van de Velde de Ronde gewonnen, maar de hele ploeg."

Een situatie die de organisatoren van de Ronde bewust in de hand werkten. Met een voor het individueel klassement meetellende ploegentijdrit aan het slot van een pas de laatste dagen aardige wielerweek, was er alle kans op een dergelijke ontknoping. Een afloop waarmee Van de Velde zijn faam uitbouwde. Nadat hij in Romandie profiteerde van Kuipers vrijgevigheid en in Engeland van het overwicht van zijn ploeggenoten (eerder droegen Priem en Gevers daar de leiderstrui), bewees de Brabander uit Rijsbergen nogmaals het in de koers allemaal erg scherp te zien. Van de Velde, vorig jaar met een tweede plaats in de Tour de 1'Avenir en successen in de Limburgse amateur-klassiekers (3e in de Ronde van Limburg en le in de Mijnstreek) pas echt doorgestoten naar wat landelijke publiciteit, schond het vertrouwen dat zijn ploegleider in hem heeft niet.

Johan was op de voorlaatste dag mee in de goede vlucht. Hoefde daarin zelf niets te doen. Wel zorgde hij er voor de rit naar Zevenbergen te winnen, en de bonificatie mee te pakken. Post, die het zelf na die slag, nog niet zo zag zitten, kon een dag later constateren dat de op het eerste gezicht zinloze ontwikkeling toch niet zo slecht was geweest. Want de 42 seconden die Van de Velde op een verrassende leider Van der Helst moest goedmaken, bleken in de ploegentijdrit te overbruggen. Al gaf de winnaar eerlijk toe: “Je moet daarbij dan wel niets tegen komen. Een lekke band en je kunt het vergeten."

Een bescheiden winnaar die Van de Velde. Nog lang geen vedette. “Het is ook allemaal wat snel gegaan," zei hij, alle eer op zijn ploeggenoten afwentelend. „De samenwerking van onze ploeg. Die doet het hem." Concurrerende sportdirecteur Jossart (IJsboerke) onderstreepte dat nog eens. „Raleigh won vier ritten en bet eindklassement. Maar, pas op, er zijn geen cadeautjes bij geweest. Die mannen hebben er echt voor moeten koersen. Met zo'n collectief is dat mogelijk. Het is vrijwel zeker de beste ploeg ter wereld."

Het was een van de weinige positieve geluiden die Jossart over de vierde Proftour kwijt wilde. Hij had kritiek op alles en iedereen. Op Ronde-directeur Nico de Vries, die de wedstrijd met een toespraak tot de ploegleiders, zou hebben beinvloed. Op de jury en - al vond hij de laatste ritten beter - op de koers. Maar toch keert lJsboerke komend seizoen terug in de Proftour. “Wat De Vries heeft gedaan kan niet. Misschien echter legt hij volgend jaar in elk dorp wat geld neer voor een premiespurt. Dat is de manier om de koers te animeren. Net als dat in Zwitserland gebeurt. Maar ook zonder die premies zijn we er weer bij. Al was het alleen maar omdat Piet Liebregts er zoveel werk voor verzet. En ook omdat de internationale wielerwereld gebaat is bij een Ronde van Nederland, die steeds meer volk trekt."

Dat volk, de toeschouwers dus. Ze stonden tijdens de Proftour met duizenden langs de kant van de weg. De Proftour leeft bij het grote publiek. En daarom zou het verstandig zijn wanneer de renners die interesse al vanaf de eerste dag met wat meer strijdlust belonen. Natuurlijk, er ken iedere dag geen 240 of 250 kilometer lang worden gevlamd. De Prof - ronde is voor velen een trainingsrit. De ideale aanloop naar de wk. Maar niet voor alle renners. Er zijn genoeg coureurs die niets te verliezen hebben. Van hen wordt de ook dit jaar vaak gemiste ijver verwacht.

De saaie eerste dagen in de Ronde 1978 en ook de opnieuw nauwelijks boeiende Limburgse rit zijn het bewijs dat er nog veel aan de Proftour kan verbeteren. De actie van Nico de Vries maakt duidelijk dat ook de organisatie dat beseft. Al blijft het, zo kort voor een belangrijk evenement als de wereldkampioenschappen, een mogelijke affaire om de echte vedetten tot maximale activiteiten te stimuleren. In elke Ronde, waar ook en op wat voor parkoers ook, zou hetzelfde gebeuren op dit tijdstip.

De Proftour 1978 kan zich echter troosten met twee gedachten. Er kwam een knappe winnaar en de vierde editie van het professionele wielerspektakel in Nederland was duidelijk beter den dat wet de vorige jaren brachten.

PROLOOG NIJMEGEN

Een start van de Proftour in het teken van hen die er niet bij waren. De afwezigen. Om te beginnen natuurlijk Hennie Kuiper. Gevallen tijdens de Tour de France, met een gebroken sleutelbeen afgeschreven voor de rest van het seizoen, maar na een bezoek aan de Belgische arts Derweduwen toch de zaterdag voor de Proftour weer terug in Kamerik. Zondags koerste Hennie in Frankrijk. In de wetenschap dat hij in de Profronde niet mee zou doen. Dat zijn aanloop naar een op dat moment nog altijd mogelijke wk-deelname zou geschieden via de Belgische criteria en wat extra trainingskilometers.

Post liet Kuiper buiten. “Omdat," zou Peter later de kritiek beantwoorden, „hij me zelf had gezegd dat'ie rond was met Peugeot. Nee, getekend was er nog niet, maar dat kan ook voor 1 oktober officieel nooit. Iemands woord is me echter zeker zoveel waard als een krabbel op papier."

Post maakte zich (via de telefoonlijnen, want ook hij ontbrak de eerste dagen van de Proftour) boos op Kuipers vrouw Ine, die zich in enkele kranten nogal scherp over de affaire uitliet. Maar hij weigerde consequent Piet van Katwijk voor Kuiper uit zijn formatie te laten. Van Katwijk, die ook al de Ronde van Frankrijk miste, maar die - in tegenstelling tot opnieuw diverse kranteberichten - in '79 bij Post blijft. Evenals waarschijnlijk Gevers en Huisjes met wie nog wordt gesproken.

En Zoetemelk? Ook met hem praatte Post. Maar wie niet? Jet Star Jeans immers kondigde ook de “zilveren" Tour-man aan als nieuwe vedette. Toch was het met Joop nog niet zo erg als met Pollentier. De Belg had, mocht men alles geloven, reeds overeen-stemming bereikt met Post, met Jossart (IJsboerke) en met Deloof (Zeepcentrales). We wachten nieuwe geruchten met belangstelling of ...

Terug naar Kuiper. Piet Liebregts, wk-begeleider en ook technisch manager van de Proftour, betreurde zijn afwezigheid, maar wilde zich niet in Post's zaken mengen. Wel verzekerde Liebregts dat Kuiper een eerlijke kans op de wk kreeg. Liebregts: “Ik zelf of sportcommissielid Arjaan de Schipper gaan in Belgie kijken. Bovendien vertrouw ik op Hennie. Wanneer hij me zegt dat'ie de Nurburgring aankan, mag hij mee."

In de Belgische criteria ontmoette Kuiper een tweede afwezige in de Nederlandse Ronde: Freddy Maertens. Vorig jaar (onder Lomme Driessens, die als manager van Zoppas terugkeert in de pelotons) al schriftelijk gecontracteerd, maar nu toch (onder Fred Debruyne) niet meer zo happig op de Proftour. Trouwens sponsor Pol Claeys liet, in Parijs aan het eind van de Franse Ronde, de Nederlandse organisatoren als ,kleine jon-

gens" wachten. Liebregts: ,We hebben een limiet gesteld. Toen we nog geen zekerheid hadden, hebben we Freddy gemeld dat'ie weg mocht blijven. Ook al wilde hij later weer wel komen. We laten niet met ons sollen. Er staan bij de diverse criteria al genoeg toeschouwers te zoeken naar buitenlandse vedetten, die niet verschijnen. Zo gek zijn we niet. Er moet eens een voorbeeld worden gesteld."

Nog een afwezige: Fedor den Hertog. De nationale kampioen van 1977 kreeg een dag voor de Ronde in het Franse Brest, last van een achillespeesblessure. Den Hertog consulteerde 's morgens nog een dokter, maar kreeg te horen dat hij voorlopig rust moest houden. En dat het beter was dat de voet in het gips ging."

Achtenzeventig deelnemers vertrokken wel (ook Fedor's ploegmaat Boyer startte niet) in de Proftour. Tien ploegen: IJsboerke (met Thurau, maar zonder de winnaar 1977 Bert Pronk); Miniflat (Frans van Looy), Zoppas, C&A (met Planckaert, maar zonder de geldopleverende criteria prefererende Bruyere), Zeepcentrale, Miko-Mercier, BP-Lejeune, Bode Deuren-Shimano (met nieuweling Johan van der Meer, zonder Kees Bal en geblesseerde Jan Breur), Jet Star Jeans (met gastrenners Jurgen Kraft en Don Allan), en T.I.-Raleigh-McGregor.

En met, na de 1100 meter op het Nijmegene parkoers De Wedren, Walter Planckaert in de oranje leiderstrui. De 30-jarige pupil van Merckx, in 1976 winnaar van de Ronde van Vlaanderen, vorig jaar de sterkste in de Ronde van Belgie en onlangs eerste in de fel begeerde Tour-rit naar Brussel, kwam niet voor wk-selectie in aanmerking. Hij was in Nijmegen, waar 's middags niet veel volk toestroomde, wel rapper dan de specialisten van Peter Post.

Raas werd tweede, pas veertien dagen bij de profs koensende Daniel Willems (IJsboerke) derde en Ton Vissers beste man Jos Gijsemans vierde. Daarna kwamen Lubberding, Thurau, Van den Hoek en Knetemann, die de laatste twee jaar na de proloog in oranje mocht aanzetten.

's Avonds reden de renners een criterium, waarvan de uitslag niet meetelde voor de klassementen. Aad van den Hoek won, gadegeslagen door o.a. ministerpresident Dries van Agt, na een korte solo in de finale. De rapste spurter was Bode's Bert Scheuneman.

Tijdrit Nijmegen: 1. Walter Planckaert (C&A) 1100 meter in 1.28.78, 2. Jan Raas 1.29.03, 3. Daniel Willems 1.29.13, 4. Jos Gijsemans 1.29.21, 5. Henk Lubberding 1.29.26, 6. Didi Thurau 1.29.66, 7. Aad van den Hoek 1.30.11, 8. Gerrie Knetemann 1.30.23, 9. Gerrie van Gerwen 1.30.24, 10. Frans van Looy 1.30.30, 11. Guido van Calster 1.30.60, 12. Johan van de Velde 1.30.61, 13. Piet van Katwijk 1.30.61, 14. Johan van der Meer 1.30.79, 15. Ad Prinsen 1.30.82, 16. Willy Planckaert 1.30.84, 17. Miel Gijsemans 1.30.88, 18. Gerrie Verlinden 1.30.90, 19. Theo Smit 1.31.05, 20. Bert Scheuneman 1.31.19.

Criterium Nijmegen: 1. Aad van den Hoek (T.I.-Raleigh-McGregor) 80 km in 1.47.45, 2. op 6 sec. Bert Scheuneman, 3. Piet van Katwijk, 4. Guido van Calster, 5. Leo van Vliet, 6. Cees Priem, 7. Willy Govaerts, 8. Rudi Colman, 9. Fons van Katwijk, 10. Willy Planckaert.

Eerste etappe - NIJMEGEN-HEERENVEEN, 247 km

Al voor het startschot van Nijmegens loco-burgemeester Massink, met opnieuw een op een stok steunende minister-president Van Agt (een gevolg van een val tijdens een van zijn fietstochten) als meer dan geinteresseerd toeschouwer, verzekerden de Belgische journalisten dat het tijdschema van de organisatie niet te halen zou zijn. Dat de mensen langs de route en de kijkers bij de aankomst in Heerenveen lang, erg lang zouden moeten wachten. En de Vlaamse kenners kregen gelijk. Een ongekend groot aantal belangstellenden keek verbaasd toe hoe een in ongekend traag tempo voortsukkelend peloton er in slaagde ruim een uur later dan voorzien in het Friese land te arriveren.

Maar wie maakte zich daar na de finish nog druk om? Slechts de pers, had een haastklus, maar de overige volgers kregen toch nog voldoende gespreksstof aangedragen. Want wat een langdradige geschiedenis, met een monstervlucht van Tino Tabak, dreigde te worden, groeide toch nog uit tot een race met een interessante finale. Met een overwinning van het jonge Nederlandse talent (22) Leo van Vliet en met een op zijn 22e verjaardag voor het eerst in een professionele leiderstrui koersende Belgische belofte, Daniel Willems.

Al in de eerste kilometers van de Proftour, waarvan intussen vast stond dat de proloog in 1979 in Steenwijk wordt gehouden, leek de vlam op te wakkeren. Na de premiespurt in Kleef, waar duizenden Duitsers hun vedette Didi Thurau juist zagen geklopt door de Belg Guido van Calster, was er opeens een groep weg. De namen: Thurau, Havik, Schurgers, Walter Planckaert, Van Calster, Frank van Impe, Van Vliet, Knetemann, Van den Hoek, Van de Velde, Piet van Katwijk, Prinsen, Van der Meer en Hoogedoorn. Een sterke formatie, maar de IJsboerke's vonden de aanwezigheid van Thurau alleen niet voldoende. Jossart stuurde zijn wagen dwars door het peloton (kreeg terecht ook een boete) en commandeerde zijn mannen naar de kop van de groep. De vlucht was binnen enkele kilometers ongedaan gemaakt.

Het moment voor Tino Tabak om aan te zetten. Juist nog voor de grensovergang bij 's-Heerenberg ging hij aan. Vlot een, twee minuten winst nemend, maar toch nooit in een tempo waarvan de volgers onder de indruk kwamen. Het peloton vond het echter allemaal best. Na 70 km was Tino al vijf minuten voor. Na 135 km, bij Vaassen 9.30 min. en in Zwolle bereikte hij een maximale winst van 10.10 min. De 32-jarige pupil van Ton Vissers had er zelf schik in. ,Je zit in een klein ploegje", zei hij later, nadat hij gelost en met een zodanige achterstand in Heerenveen aangekomen dat'ie de laatste plaatselijke lus niet eens meer hoefde af te leggen. “Dus moet je aanvallen. Wat laten zien. Ik heb mijn hele leven al moeten strijden. Daarom dacht ik, wat zal ik me wegsteken in de groep. Dat heeft geen zin. Ga toch vooruit rijden en pak wat publiciteit."

Tabak overwoog op de Veluwe, tijdens zijn 120 km solo, zelfs nog een stunt. ,Ik dacht er aan om met die twee missen op een terrasje wat te gaan drinken. Daar praten ze jaren later nog over, weet je. Maar toen hoorde ik dat het al tien minuten was geworden. Dat mijn voorsprong zo groot was dat ik best eens weg kon blijven. En toen ging ik twijfelen. Tenslotte ben ik maar doorgebeuld. Tot het einde naderde. Eenmaal in het open land, voorbij Zwolle was het gauw gedaan. In die wind kon ik niet harder meer."

Bij Giethoorn, tussen Belter- en Beulakerweide, pakte de groep Tabak terug. De nationale kampioen van 1972 kon echter tevreden zijn. Zijn doel was bereikt. De krantekolommen waren gehaald. Al nam Ton Vissers, die als manager bij Zoppas-Zeus voor 1979 good-old Lomme Driessens heeft binnengehaald (met als kopman de Belgische topamateur Fons de Wolf), geen risico. Hij stuurde ook neo-prof Hennie Peels nog vooruit. De 27-jarige ex-militaire kampioen nam zo'n vijf minuten winst, voor ook hij boog voor de wil van het peloton. De groep die op de Veluwe ook Wim de Ruiter alle kans bood om zijn opa te feliciteren en vervolgens met de jarige in het plaatselijke cafe even een pils te pakken.

Het kon allemaal in deze rit. Want tot de twee plaatselijke lussen werd er niet echt gereden. Maar rond Heerenveen wel. Jos Schipper probeerde de zaak te forceren. Hij redde het niet. Van Houwelingen, Knetemann en Van Vlit slaagden wel. Zij maakten de ontsnapping waarbij ook twee IJsboerke's, Willems en Verlinden, drie C&A-renners Van Calster, Willy Planckaert en Etienne van der Helst en een Raleigh-man Van den Hoek, waren betrokken.

Negen leiders bij aankomst, waar even eerder voetbalgrootheid Abe Lenstra in de bloemen was gezet. Met eerst Jet Star Jeans Van Houwelingen in de aanval, vervolgens Knetemann en daarna de jeugdige Willems. Daniel Willems, de amateurkampioen van Belgie 1977 en de man ook die dit seizoen achter De Wolf tweede werd, is bezig aan een formidabele entree in de profwereld. Hij debuteerde, de smeekbeden van de BWB ten spijt om toch voorlopig nog liefhebber te blijven, twee weken voor de Proftour in de Scheldeprijs. Deed iedereen reeds versteld staan met zijn optreden in de GP van Dortmund (2e achter ploegmaat Gerry Verlinden) en greep in Heerenveen, na een goede proloog, de oranje leiderstrui. Op zijn 22e verjaardag mocht hij zich aanvoerder noemen van de deelnemers aan de Proftour.

De ritwinst ging Willems neus echter voorbij. Al was hij ook daar erg dacht bij. Bij het ingaan van de laatste bocht had de Belg nog een leuk gaatje, maar de achtervolgers naderden ras. Met vanuit laatste positie een formidabel aandringende Leo van Vliet. De Westlander, aan het begin van zijn eerste profjaar in de Ster van Besseges de enige die Thurau een ritzege kon ontnemen, en veertien dagen geleden winnaar in Santpoort, vloog op Willems af en klopte hem met minimaal verschil. De fotofinish moest de winnaar aanwijzen.

Van Vliet, helper van Zoetemelk in de Miko-Mercier-formatie, dolgelukkig: „Op dit moment heb ik gewacht. Ik spurtte vandaag voor het eerst van mijn leven op de twaalf. “Het kleinste kransje, dat al zoveel succes heeft gebracht (aan bijvoorbeeld Maertens en Raas), maar dat ook de carrieres dreigt te vernielen. Van Vliet: ,Ik heb dat verzet nooit op mijn fiets durven monteren. De verleiding is zo groot en je weet hoe gevaarlijk dat kan zijn. Maar m'n mecanicien heeft me geadviseerd het toch eens te proberen. Vooruit dan maar, gaf ik toe. En het is me best bevallen. Twee keer heb ik de ketting erop gelegd. In die afdaling bij Kleef toen ik ook meekwam in de kopgroep en in de sprint. Geweldig, zoals ik op gang kwam. Want ik moest toch wel twintig lengten goed maken op Willems."

Van Vliet miste de leiderstrui door een slipper in Nijmegen. Daar vloog hij tijdens de proloog bijna de hekken in. Leo: „Waarschijnlijk stond mijn voorband te hard. Ik kon nog net overeind blijven maar mijn tijd was natuurlijk goed waardeloos. En dat is jammer, want ik ben naar de Proftour gekomen om er wat van te maken. Niet alleen om me voor te bereiden op de wk. Ik wilde een rit winnen en toch ook in het klassement ver komen."

De winnaar van Olympia's Ronde in 1976 was in Heerenveen aardig op weg om zijn doel te bereiken. Hij kreeg dan nog wel geen oranje, maar wel de groene puntentrui.

De uitslag: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) 247 km in 6.13.42, 2. op 5 sec. Daniel Willems, 3. op 7 sec. Aad van den Hoek, 4. op 10 sec. Gerrie Verlinden, 5. Willy Planckaert, 6. Guido van Calster, 7. Adrie van Houwelingen, 8. op 14 sec, Gerrie Knetemann, 9. op 19 sec. Etienne van der Heist, 10. op 1.51 min. Theo Smit, 11. Piet van Katwijk, 12. Gerrie van Gerwen, 13. Fons van Katwijk, 14. Bert Scheuneman, 15. Johan van der Meer, 16. Johan van de Velde, 17. Jan van Katwijk, 18. Jan Krekels, 19. Ad Prinsen, 20. Hans Langerijs.

Algemeen klassement: 1. Daniel Willems 6.15.16, 2. op 3 sec. Leo van Vliet, 3. Aad van den Hoek, 4. op 6 sec. Gerrie Verlinden, 5. Guido van Calster, 6. Willy Planckaert, 7. op 10 sec. Adrie van Houwelingen, 8. Gerrie Knetemann, 9. op 18 sec. Etienne van der Elst, 10. op 1.45 min. Walter Planckaert, 11. op 1.46 min. Jan Raas, 12. Henk Lubberding, 13. Didi Thurau, 14. Jos Gijsemans, 15. op 1.47 min. Piet van Katwijk, 16. Gerrie van Gerwen, 17. Ad Prinsen, 18. Johan van de Velde, 19. Johan van der Meer, 20. Miel Gijsemans.

Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) 25 pnt., 2. Daniel Willems 20 pnt., 3. Aad van den Hoek 16 pnt., 4. Gerrie Verlinden 14 pnt., 5. Willy Planckaert 12 pmt.

Tweede etappe - HEERENVEEN-HEESCH, 225 km

Een winnaar tegen wil en dank. Jan Raas, in Heesch toe aan zijn zeventiende seizoenzege, zou immers de tweede rit van de Proftour Nederland helemaal niet sprintend voor eigen kans afsluiten. De Zeeuw wrong zich in de laatste van de vier plaatselijke ronden in het Brabantse dorp uitsluitend naar voren om zijn ploegmakker Piet van Katwijk te lanceren. Om de streekfavoriet te loodsen naar diens vierde jaarwinst, en meteen een vrijvvel zekere selectie in de wk-ploeg.

Maar in de laatste rechte lijn haperde er iets aan Van Katwijks gevreesd eindschot. Met in het wiel gretige Guido van Calster kwam Piet nog wel iets dichter bij de hem lancerende Raas, maar niet genoeg. „Zonde toch," riep Van Katwijk uit. „Want ik had hier zo graag willen winnen. Met zo'n etappe op zak kan Piet Liebregts voor de Nurburgring immers bijna niet meer om mij heen. Ik snap trouwens toch niet dat ik er nog niet bij zit. Ik ben een jongen die zichzelf op zo'n dag helemaal kan wegcijferen. Dat type zoeken ze toch, is het niet?"

Raas derhalve winnaar van een rit waarin verder geen verschuivingen van betekenis in de klassementen plaatsvonden. Daniel Willems hield oranje, Leo van Vliet groen en C&A de ploegenprijs. Het wachten was op de tocht door de Limburgse heuvels. Waarin dan wellicht Ton Vissers opnieuw een van zijn Zoppas-mannen zou uitzenden. Na Tabak en Peels was nu weer Jean-Claude Rogge aan de beurt. Hij reed van de 12e tot de 158e kilometer, even voorbij Wolfheze, de langste solo van de Ronde. Met een maximale voorsprong van zo'n twaalf minuten. Overigens: zonder enige kans op een kansrijke afsluiting.

Voor Tabak was de Ronde inmiddels voorbij. In het noodweer dat boven het peloton losbarstte kwamen zo'n dertig man ten val. De meesten krabbelden weer snel op, maar Tabak moest toch later om de dokter vragen en verdween met een heupblessure uit de koers..

Bij het naderen van Heesch kwam ook het einde voor een kopgroepje van tien renners, dat nooit meer dan een minuut voor de hoofdmacht uitfietste. Drie coureurs van Zeepcentrale (de ploeg die de dag ervoor zo grandioos de slag miste) Schipper, Havik en Cuyle; twee van IJsboerke, Pevenage en Verlinden; twee van Bode, Groen en Keller; Schonbacher van Miniflat; Mintkiewicz van C&A en Langerijs van Jet Star Jeans hadden even illusies om voor de winst te rijden. Cuyle ging zelfs nog alleen door, maar hij haalde het ook niet.

Don Allan probeerde het daarna in de eerste lus. Raas, Verlinden en Jos Gijsemans reageerden. Gijsemans (ja, weer een coureur van Zoppas) zette die poging eenzaam voort. Tevergeefs. De groep smolt samen en Raas leidde de spurt in. Voor Piet van Katwijk. Die echter niet verder kwam dan een tweede plek.

De uitslag: 1. Jan Raas (T.I.-Raleigh-McGregor) 226 km in 5.57.55 met bon. 5.57.45, 2. Piet van Katwijk 5.57.55 met bon, 5.57.50, 3. Guido van Calster 5.57.55 met bon. 5.57.52, 4. Willy Planckaert 5.57.55, 5. Johan van der Meer, 6. Walter Planckaert, 7. Jan van Katwijk, 8, Leo van Vliet, 9. Cees Priem, 10. Jan van der Stappe, 11. Jan Krekels, 12. Bert Scheuneman, 13. Gerrie van Gerwen, 14. Ludwig Wijnants, 15. Guido van Sweevelt, 16. Pierre Sonnet, 17. Theo Smit, 18. Wim de Ruiter, 19. Aad van den Hoek, 20. Daniel Willems.

Algemeen klassement: 1. Daniel Wiliems (IJsboerke) 12.13.11, 2. Gui,do van Calster op 3 sec., 3. Leo van Vliet, 4. Aad van den Hoek, 5. Willy Planckaert op 6 sec., 6. Gerrie Verlinden, 7. Gerrie Knetemann op 10 sec., 8. Adrie van Houwelingen, 9. Etienne van der Helst 12.14.06, 10. Jan Raas 12.14.47, 11. Piet van Katwijk 12.14.53, 12. Walter Planckaert 12.14.56, 13. Henk Lubberding 12.14.57, 14. Jos Gijsernans, 15. Didi Thurau, 16. Johan van der Meer 12.14.58, 17. Gerrie van Gerwen, 18. Johan van de Velde, 19. Miel Gusemans, 20. Hans van Looy.

Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) 33 pnt., 2. Guido van Calster 26 pnt., 3. Willy Planckaert 26 pnt., 4. Jan Raas 25 pnt., 5. Piet van Katwijk 25 pnt.

Dagploegenklassement: 1. T.I.-Raleigh-McGregor 17.53.45, 2. C&A 17.53.45, 3. Jet Star Jeans 17.53.45, 4. Miniflat 17.53.45, 5. IJsboerke 17.53.45.

Algemeen ploegenklassement: 1. C&A 36.35.30, 2. IJsboerke 36.37.02, 3. T.I.-Raleigh-McGregor, 36.37.06, 4. Jet Star Jeans 36.38.43, 5. Miko Mercier 36.38.43.

Derde etappe - HEESCH-MAASTRICHT, 215 km

Opnieuw een Limburgse teleurstelling. De etappe door het „bronsgroen" heuvelland, maar al te graag aangeduid als koninginnerit, bracht al weer niet wat er van mocht worden verwacht. Er werd geen klassement gemaakt. De verschuivingen in de stand beperkten zich tot een, twee renners. Op de Maasboulevard zagen duizenden Limburgers net geen massaspurt. Juist voor het opdraaien van de Kennedy-brug - in de laatste twee kilometer - slaagde de Zeeuw Cees Priem erin zich los te maken uit de hoofdmacht. Hij boekte zijn achtste seizoenzege. Honderd meter voor thuisrijders Johan van der Meer en Jan Krekels, die de overigen over de streep voerden.

Gelukkig was Limburg ditmaal geen eindstation van de Proftour. De organisatoren, wijs geworden na alle mislukkingen van de laatste jaren, hadden zich bij voorbaat al ingedekt. Aan de tocht over de bulten in het Limburgse land, waren nog twee vlakke etappes en de ploegentijdrit in Goes vastgeplakt. De coureurs kregen een herkansing...

Alle renners overigens. Want met uitzondering van op weg naar Heesch uitgevallen Tino Tabak (die enkele dagen in het Apeldoornse ziekenhuis moest blijven met een hersenschudding en een flinke heupwond) haalden 77 man de meet in Maastricht. Waarmee de organisataren zichzelf konden feliciteren. Zoals de dagbladen meldden: het meest positieve nieuws uit de tour.

Sportief gezien was ook het vierde bezoek van de Ronde aan Limburg geen succes. Evenals in '75 (het criterium in Simpelveld), '76 (met de tijdrit in diezelfde plaats) en vorig jaar (toen alle vedetten op weg naar Heerlerheide opgaven) brachten de heuvels geen strijd. Het peloton was bezig aan een trainingstocht. Niets meer dan dat.

Met in de eerste kilometers een speelse vlucht van Gerrie van Gerwen. IJsboerke's Walter Godefroot was mee met de Jet Star Jeans-man, meer hij kwam niet op kop. Gerrie hield de energieverspilling 50 km lang vol. Daarna ging hij rechtop zitten. Het was tijd voor de dagelijkse lange ontsnapping. Ditmaal niet van een Zoppas-man, maar van Miniflats Willy Govaers. Nadat politieman Dirk van de de Velde zich als renner even in het peloton had gemanifesteerd, sloop de 26-jarige Belg bij Weert (95 km) weg.

Bij Urmond klokten de volgers zijn grootste winst: elf minuten.

De hoofdmacht gokte dat ook Govaers het niet zou redden. Gokte opnieuw ook goed. Want vooral de mannen van IJsboerke (Thurau persoonlijk) en Raleigh zorgden over Cauberg, Keuteberg en Piemert voor voldoende tegengas. Op de Keuteberg was de voorsprong nog vier minuten. Genoeg om de acht seconden extra bonificatie mee te pakken, maar op een nadeel in de totaalstand van zo'n vijf minuten maakte dat uiteindelijk weinig uit.

Belangrijker was dat Raas op de top van Nederlands nijdigste bult vier seconden bonificatie greep, en vooral dat Daniel Willems twee seconden profijt trok van zijn huisvlijt. De oranjetruidrager is zo bezeten van zijn vak, dat hij thuis een archief bijhoudt van Europa's klassieke obstakels. Hij kende de aanloop en de weg naar de top van de Keuteberg als geen ander.

Met Cauberg, Keuteberg en ook nog de Piemert is echter geen echte afscheiding in het peloton gegarandeerd. De Limburgse rit was - al moet werden betwijfeld of voor een nooit echt doorzettende groep dat met meer moeilijkheden wel zo is - niet zwaar genoeg. Week te veel of van het geijkte patroon, waarbij ook de omgeving van Gulpen en Vijlen wordt aangedaan.

Goed, de mannen van Peter Post (ondanks een darminfectie weer in de ploegleidersauto) zorgden in de finale dan toch nog voor wat vuurwerk. Priem bereikte, na de tempo-versnellingen van Raas, Knetemann en Lubberding, als eerste Govaers. De Zeeuw: “Ik Wilde toen al (tien km voor Maastricht) best doorgaan, maar het peloton gaf nog niet af. Bleef koersen. Daarom heb ik me bewust laten terugzakken. Ik wachtte. Net als in de klimmetjes, waarin ik me nooit heb geforceerd. Ik rekende erop dat de zaak bij elkaar zou blijven."

Tot het opdraaien van de Kennedybrug dan. Ineens was - op het smalle stuk - Priem weg. Na ritwinst in de Ronde van Belgie en (pas nog) Glasgow-Londen, was de derde grote uitslag van het seizoen binnen. De voorsprong werd zo'n 75 meter. Op een groep waarvan Van der Meer en Krekels de rapsten waren. Van der Meer, na een race in Koksijde ook al een keer tweede, droomde nog even hardop over een wkselectie. Maar of het voor de nu in Bode-shirt koersende Limburger zo ver zou komen? Van zoveel betekenis was de rit waarin Willems - nu met vijf seconden voorsprong - oranjetruidrager bleef, en Van Vliet het puntengroen met succes verdedigde, immers niet.

De uitslag: 1. Cees Priem (T.I.-Raleigh-McGregor) 215 km in 5.213.23 met bon. 5.2.3.13, 2. Johan van der Meer 5.23.27 met bon. 5.23.22, 3. Jan Krekels 5.23.27 met bon. 5.23.24, 4. Rudi Pevenage 5.23.27, 5. Walter Planckaert, 6. Willy Planckaert, 7. Guido van Calster, 8. Leo van Vliet, 9. Johan van de Velde, 10. Fons van Katwijk, 11. Jan Raas, 12. Jan van der Stappe, 13. Barry Hoban, 14. Aad van den Hoek, 15. Ludwig Wtijnants, 16. Pierre Sonnet, 17. Piet van Katwijk, 18. Hans Langerijs, 19. Rudy Colman, 20. Joel Gallopin.

Algemeen klassement: 1. Daniel Willems (IJsboerke) 17.36.36, 2. Guido van Calster op 5 sec., 3. Leo van Vliet, 4. Aad van den Hoek, 5. Willy Planckaert op 8 sec., 6. Gerrie Verlinden, 7. Gerrie Knetemann op 12 sec., 8. Etienne van der Helst op 57 sec., 9. Jan Raas 17.38.10, 10. Cees Priem 17.38.12, 11. Johan van der Meer 17.38.20, 12. Piet van Katwijk, 13. Walter Planckaert 17.38.23 14. Jan Krekels 17.38.24, 15. Henk Lubherding, 16. Didi Thurau, 17. Johan van de Velde 17.38.25, 18. Frans van Looy, 19. Ad Prinsen, 20. Ludwig Wijnants 17.38.26.

Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Mike-Mercier) 41 pnt., 2. Willy Planckaert 36 pnt., 3. Guido van Calster 35 pmt., 4. Johan van der Meer 33 pnt., 5. Cees Priem 32 pnt.

Dagploegenklassement: 1. T.I.-Raleigh-McGregor 16.10.17, 2. C&A 16.10.21 (18 pnt.), 3. Miniflat-Boule d'Or-Colnago 16.10.21 (46 pnt.), 4. IJsboerke-Gios 16.10.21 (56 pnt.), 5. Mike-Mercier 16.10.21 (60 put.).

Vierde etappe - MAASTRICHT-ZEVENBERGEN, 195 km

In Maastricht, voor het vertrek, sprak koersdirecteur Nico de Vries met de ploegleiders. Daar maande hij tot meer activiteit. Er moest en er zou worden aangevallen. Het “gelummel" moest afgelopen zijn, de tijd voor geintjes was voorbij: de positie van Daniel Willems diende te worden geattaqueerd. De organisatie verlangde strijd.

„Een volkomen toelaatbare gang van zaken," zou De Vries later zeggen. „De manier waarop tot dan toe werd gefietst, was niet bepaald de ideale om de ronde populair te maken. Er is veel volk langs de kant. De Ronde staat in de belangstelling en dus dient er ook te worden gekoerst. Anders gaan de Proftour, en wellicht ook andere etappe-wedstrijden, toch mooi in de versukkeling.

IJsboerke's ploegleider Willy Jossart legde dat anders uit. Hij hekelde De Vries' activiteiten. „Een rondedirecteur die zich met het wedstrijdverloop bemoeit. 't Is ongehoord," beet de Belg iedereen die het maar horen wilde in Zevenbergen toe. En ervaren Walter Godefroot - toch al zo'n veertien jaren tussen de professionele wielen - verzekerde eveneens dat hij dit nog nimmer had meegemaakt.

Tegen die achtergrond moeten de ontwikkelingen worden gezien in de vierde etappe. Een rit die werd gekenmerkt door een spervuur van demarrages. Aanvallen - inderdaad - op de mannen van oranjetruidrager Daniel Willems. Een Willems die het toch al moeilijk had, want in de straten van Geleen (na 16 km) was hij - evenals Aad van den Hoek en Guido van Calster betrokken bij een valpartij.

De schade viel mee. Het peloton - zonder de niet vertrokken Miel Gijsemans - repte zich in een lang lint voort. Met aanvallen van een groep met Schurgers, Langerijs, Moritz, Piet van Katwijk, Schipper, Mintkiewicz, Verlinden en Pevenage (bij Roosteren, 30 km). Van De Ruiter, Raas, Scheuneman, Schurgers en Peeters (bij Budel, 83 km) en van Prinsen, Havik, Van Sweevelt, De Ruiter en Van Gerwen (bij Soerendonk, 85 km).

De Vries was tevreden. Maakte in de omgeving van Hllvarenbeek (na 130 km) bekend dat - nu eindelijk eens binnen het tijdschema werd gereden - de ploegenprijzen waren verdubbeld. En keek daarna toe hoe Prinsen en Van de Velde vooruit joegen. Hoe bij Goirle de groep brak. En tenslotte hoe even door Tilburg (met duizenden mensen langs de kant) de ronde een heel ander gezicht kreeg. Vijf man raakten voorop. Etienne van der Helst (C&A) gaf het sein tot vertrek. Zoetemelk (Miko-Mercier) en Adrie van Houwelingen (Jet Star Jeans), die in Limburg door pech kostbare tijd had verspeeld, wilden hem best steunen. Rudy Pevenage (IJsboerke), vorig jaar winnaar van de slotrit en derde in de eindstand, en Raleigh's Johan van de Velde gingen mee als bewakers van de belangen van hun hoog geklasseerde ploegmaten.

De vijf namen binnen enkele kilometers twee minuten voorsprong. Het peloton reageerde niet. Post sommeerde dan wel Van de Velde voorop aan het laatste wiel te gaan rijden, in het peloton liet hij alle initiatief tot tegenactie over aan IJsboerke. Peter later: ,Waarom zouden wij dat doen? Wij hadden de trui toch niet. Voor anderen werken, daar zie ik het nut niet van in." Maar je verloor toch meteen ook bijna zeker de Ronde? Post: ,Waarschijnlijk wel. Al is er nog een volle dag koers."

Ook Jossart weigerde zijn mannen op te jutten. “Wanneer," sprak de Belg, „de organisatie ons zo graag ziet geklopt, dan voelen wij ons niet, geroepen om ons overdadig in te zetten." Lachende derde werd Etienne van der Heist. Een 25-jarige coureur uit de ploeg van Eddy Merckx, die zijn grootste succes als professional tot dusverre boekte in 1975, kort nadat hij overkwam van de amateurs. Etienne won toen een rit in de Ster der Beloften. Bij Post brak Van der Helst nimmer door. En ook vorig jaar bij Maes-Miniflat lukte het niet fameus.

Desondanks kon hij nu “zo maar" - als best geplaatste in de spitsgroep op 57 seconden van Willems - het oranje overnemen. Van de Velde op 1.49, Pevenage op 1.50, Zoetemelk op 1.53 en Van Houwelingen op 3.50, waren ver genoeg achter om - met nog slechts de korte Zeeuwse etappe en de ploegentijdrit - Van der Helst moeten ook als potentiele eindwinnaar te beschouwen. Al wilde hij - voor het eerst in een leiderstrui - daar zelf nog niet van weten. „Ik heb zo hard moagelijk doorgereden," zei hij slechts. Ook op de lokale ronden. Voor de rituitslag reden anderen. Het ging mij om de voorsprong."

Die werd tenslotte 3.40 minuten. Ook dankzij Van Houwelingen en Zoetemelk, die zichzelf voor de wk testte. Joop: „Ik reed Van Vliet daarmee naar achteren in de stand, maar met die ploegentijdrit, die individueel meetelde, zagen we het toch niet zitten." Leo van Vliet (op een handtekening na voor 1979 rond met Post) fietste derhalve nog uitsluitend door voor de groene puntentrui.

De ritwinst en de tien seconden bonificatie waren - een troostprijs voor de Raleigh's - voor Van de Velde. De jeugdige ontdekking, winnaar al van de ronden van Romandie en GrootBrittannie, spurtte harder dan Van Houwelingen en favoriet Pevenage. Van kop af. Johan: „En niet op een groot verzet (52x13). Ik moet nog langer mee."

De uitslag: 1. Johan van de Velde (T.I.-Raleigh-McGregor) 195 km in 4.34.55 met bon. 4.34.45, 2. Adrie van Houwelingen 4.34.55 met bon. 4.34.50, 3. Rudi Pevenage 4.34.55 met bon. 4.34.52, 4. Joop Zoetemelk 4.34.55, 5. Etienne van der Heist, 6. Fons van Katwijk 4.38.25, 7. Guido van Calster, 8. Leo van Vliet, 9. Willy Planckaert, 10. Piet van Katwijk, 11. Theo Smit, 12'. Johan van der Meer, 13. Ad Prinsen, 14. Jan van Katwijk, 15. Rudy Colman, 16. Jan Krekels, 17. Jurgen Kraft, 18. Gerrie van Gerwen, 19. Frank van Impe, 20. Guido van Sweevelt.

Algemeen klassement: 1. Etienne van der Heist (C&A) 22.12.28, 2. Johan van de Velde op 42 sec., 3. Rudi Pevenage op 50 sec., 4. Jeep Zoetemelk op 56 sec., 5. Daniel Willems 22.15.01, 6. Guido van Calster 22.15.06, 7. Leo van Vliet, 8. Aad van den Hoek, 9. Willy Planckaert 22.15.09, 10. Gerrie Verlinden, 11. Gerrie Knetemann 22.15.13, 12. Adrie van Houwelingen 22.15.16, 13. Jan Raas 22.16.35, 14. Cees Priem 22.16.37, 15. Johan van der Meer 2'2,16.45, 16. Piet van Katwijk, 17, Walter P'lanckaert 22.16.48, 18. Jan Krekels 22.16.49, 19. Henk Lubberding, 20. Didi Thurau.

Puntenklassement: 1. Leo van Vliet (Miko-Mercier) 49 pnt., 2. Guido van Calster 44 put., 3. Willy Planckaert 43 pnt., 4. Johan van der Meer 37 pnt., 5. Johan van de Velde 32 pnt.

Dagploegenklassement: 1. C&A 13.51.45 (21 put.), 2. Jet Star Jeans 13.51.45 (37 put.), 3. Miko-Mercier 13.51.45 (38 pnt.), 4. T.I.-RaleighMcGregor 13.51.45 (40 put.), 5. IJsboerke-Gios 13.51.45 (59 pnt.).

Algemeen ploegenklassement: 1. C&A 66.37.36, 2. T.I.-Raleigh-McGregor 66.39.08 (95 pnt.), 3. IJsboerke-Gios 66.39.08 (209 pnt.), 4. Miko-Mercier 66.40.49, 5. Jet Star Jeans 66.44.17.

Vijfde etappe -'s-HEERENHOEK-GOES, 103 km

Een slotrit met een chaotische start. Twee kilometer buiten 's-Heerenhoek blokkeerde een lange hooiwagen, met nog enkele daarachter gestrande auto's de weg. Lichte paniek in de karavaan. Vooral toen een aantal renners zich tussen de obstakels door slingerde en fel doorzette. Motorordonnans George van den Enden zette de achtervolging in. Nadat hij de leiders (o.a. Johan van de Velde, Wim de Ruiter, Walter Godefroot en Jos Schipper) tot stoppen had gedwongen, kon het spel opnieuw beginnen. Vertrok de meute voor de tweede maal.

Met direct de IJsboerke's in de aanval. Gerry Verlinden ging, met oranjetruidrager Van der Helst in het wiel. En Verlinden probeerde het na 15 km opnieuw. Ditmaal waren ploegmaat Andre Dierickx, Walter Plankaert en Guido van Calster (beiden C&A), Wijnants (Miniflat), Schipper (Zeepcentrale) en ook Aad van den Hoek mee. De Raleigh-Rnner viel echter al rap met een lekke band terug en ook zijn mede-vluchters zouden geen stand houden. Al probeerden, nadat Van Calster en Schipper waren opgeslokt, Priem de ontsnapping meer inhoud te geven.

Het peloton reageerde op de smalle, winderige dijken van Midden-Zeeland echter alert. De organisatoren van de Zeeuwse dag kregen eer van hun werk. Arbeid die zij overigens volgend jaar niet meer in het verband van de Proftour zullen verzetten. Want, bij het 25-jarig jubileum van de vereniging Theo Middelkamp, willen de Zeeuwen proberen de nationale kampioenschappen voor dames, amateurs en profs naar Zeeland te halen. En lukt dat niet, dan nog kiezen zij een eigen weg. Dan keert hoogstwaarschijnlijk de Ronde van Midden-Zeeland terug als zelfstandige race. Niet voor amateurs, als in het verleden, maar voor professionals.

Voortdurende demarrages vroegen de aandacht van de volgers in Zeeland op de laatste dag van de Ronde 1978. Prinsen probeerde het. Van Gerwen was actief. Willems zette aan, maar de enige echte vlucht kwam op naam van Aad van den Hoek. Hij zwoegde, met af en toe ook Ludo Peeters op kop, en met Frank van Impe in laatste positie, een min. voor de groep uit. Aad hield dat zo'n twintig kilometer vol. Toen meldden zich ook Priem en Delcroix vooraan. Kwamen De Ruiter en Van Sweevelt bij, met even later Scheunemann en Schipper. De groep werd te groot. Het peloton, onder aanvoering van de renners van Merckx, naderde snel. Een massasprint dus in Goes. Nee, vijf kilometer voor de finish slaagde Knetemann er toch in weg te komen. Hij kletste langs een groepje van vier, dat juist werd teruggenomen, en kreeg thuisrijder Jos Schipper (die de dopingcontrole vergat), bij zich. Op de meet was de Kneet de rapste. Al was het verschil minimaal.

Tien seconden later spurtten de anderen. Met Krekels als de vlugste, voor Smit en Willy Planckaert. Pas als tiende registreerde het fotofinishapparaat Leo van Vliet, die daarmee zijn groene puntentrui verspeelde. Van Vliet teleurgesteld: „In de laatste vier kilometer reed ik lek. Barry Hoban gaf me wet een wiel en enkele ploegmakkers wachtten, maar zo'n achtervolging tegen een groep die de finale in is gegaan, kost kracht. Dat scheelt toch altijd zo maar een plek."

Een plaats die juist voldoende zou zijn geweest. Want Plankaert en Van Vliet eindigden in punten precies gelijk. De jury meende echter dat de laatste klassering dan de doorslag gaf. Al waren er ook mensen die dachten dat bij een gelijk aantal punten, de positie in het algemeen klassement beslist.

Andere opmerkelijke zaken in de laatste kilometers: de opgave van Zeepcentrale kopman Ferdi van den Haute („de benen wilden niet meer") en Martin Havik. Havik miste de inspiratie om, eenmaal met z'n kopman achterin beland, nog terug te vechten. Eerder al had hij een gesprek gehad met wk-begeleider Piet Liebregts. Liebregts: „Ik heb Mart uitgelegd dat het een moeilijke zaak wordt hem te kiezen. Ik ken Havik. Daarom wilde ik niet dat hij uit de krant zou lezen of hij er al of niet bij is. Wie dan wel gaan?" Liebregts (op de dag voor hij in Dongen de selectie compleet vrijgaf) : ,Ik denk er nog een nacht over na. Maar wel heb ik met de sportcommissie de sluitende afspraak dat er van iedere Nederlandse sponsor tenminste een coureur bij is. Een van de twee plekken was dus voor een Jet Star Jeans-man ...

De uitslag: 1. Gerrie Knetemann (T. I.-Raleigh-McGregor) 103 km in 2.26.11 met bon. 2.26.01, 2. Jos Schipper 2.26.11 met bon. 2.26.06, 3. Jan Krekels 2.26.21 met bon. 2.26.18, 4 Theo Smit 2.26.21, 5. Willy Planckaert, 6. Jan van Katwijk, 7. Fons van Katwijk, 8. Piet van Katwijk, 9. Jan van der Stappe, 10. Leo van Vliet, 11. Johan van der Meer, 12. Leo Schurgers, 13. Gerrie van Gerwen, 14. Ad Prinsen, 15. Hans Langerijs, 16. Wim de Ruiter, 17. Roelof Groen, 18. Cees Priem, 19. Guido van Calster, 20. Johan van de Velde.

Algemeen klassement: 1. Etienne van der Heist (C&A) 24.38.49, 2. Johan van de Velde op 42 sec., 3. Rudi Pevenage op 50 sec., 4. Joop Zoetemelk op 1.03 min., 5. Gerrie, Knetemann 24.41.14, 6. Leo van Vliet 24.41.27, 7. Guido van Calster, 8. Aad van den Hoek, 9. Daniel Willems 24.41.29, 10. Willy Planckaert 24.41.30, 11. Gerrie Verlinden 24.31.37, 12. Adrie van Houwelingen 24.41.44, 13. Cees Priem 24.42.58, 14. Jos Schipper 24.42.59, 15. Jan Raas 24.43.03, 16. Johan van der Meer 24.43.06, 17. Piet van Katwljk, 18. Jan Krekels 24.43.07, 19. Ad Prinsen 24.43.11, 20. Frans van Looy.

Dagploegenklassement: 1. Zeepcentrale-Superia 7.18.53 (15 put.), 2. T.I.-Raleigh-McGregor 7.18.53 (26 put.), 3. Jet Star Jeans 7.19.03 (31 pnt.), 4. Bode Deuren-Shimano 7.19.03 (42 pnt.), 5. C&A 7.19.03 (45 pnt.).

Algemeen ploegenklassement: 1. C&A 73.56.39, 2. T.I.-Raleigh-McGregor 73.58.01, 3. IJsboerke-Gios 73.58.32, 4. Miko-Mercier 74.00.06, 5. Jet Star Jeans 74.03.20.

PLOEGENTIJDRIT TE GOES, 21.3 km

Een opgewonden Willy Jossart voor het vertrek van de voor de stand beslissende ploegentijdrit. Opnieuw voelde de Belg zich „geflikt". In de uitslag van de ochtendrit kregen zijn mannen allemaal 7 seconden aan de broek, Waarom? In het spurtende peloton ontdekte de jury een gaatje. Jossart tot wedstrijdleider Wim Roosenburg: ,Weet u wel wat voor afstand dat is. Zeven seconden." En hij maakte er een gebaar bij alsof hij van Goes naar Middelburg wees.

Josart dreigde zelfs even zijn mannen niet eens meer te laten vertrekken als de zaak niet werd gewijzigd. Maar, al voor de jury Rudi Pevenage, IJsboerke's best geplaatste man, pardonneerde, gooide hij het over een andere boeg. Na de uitleg dat de hele ploeg bij Pevenage was gebleven omdat die vlak voor de laatste bocht, in de laatste kilometer dus, lek was gereden, keek Jossart nog eens op de uitslagenlijst. ,Hoeveel is het verschil tussen Rudy en Van de Velde? Acht seconden? Wel dan zal Post rap moeten rijden, want we gaan er nu een prestigezaak van maken."

Alsnog wilden de IJsboerke's, die zich erg kwaad hadden gemaakt omdat de Ronde-directie (meenden zij) niet wenste dat een debutant als Willems de Ronde ging winnen, een poging doen de rossige Pevenage naar voren to schuiven. Pevenage, uitgerekend de man die vorig jaar de Ronde op een been had kunnen winnen, wanneer hij toen, op weg naar een Limburgse zege, niet had moeten inhouden om de eindzege van Bert Pronk niet in gevaar te brengen. Pronk, die juist in die periode - met Thurau - zijn transfer van Raleigh naar de Belgische ijsfabrikant, bekend maakte.

Jammer voor Jossart, maar hij kreeg zijn sportieve revanche niet. Want Raleigh reed rap. Het verschil na 21.3 km met IJsboerke was 11 seconden. Maar nog belangrijker: dat met de ploeg van oranje truidrager Van der Helst 55 „tikken". De angst van de leider werd waarheid. Zonder Bruyere kon C&A niet het vereiste tempo ontwikkelen. De marge tussen Van der Helst en Van de Velde was 42 seconden. Het gevolg: de individuele eindzege ging naar T.I.-Raleigh-McGregor. Johan van de Velde won zijn derde grote Ronde. Dankzij zijn eigen kwaliteiten, maar vooral toch dankzij de ploeg. „De beste van de wereld," gaf zelfs Jossart toe. „Hun collectief is enorm. Daarvan verliezen is geen schande."

Al kreeg Raleigh in de Proftour niet alles. Naast de groene trui van Willy Planckaert was er ook nog een zege in bet ploegenklassement voor C&A. De brigade van Merckx verscheen dan wel niet op de wat chaotische huldiging, maar was geheel reglementair winnaar. Een protest van Peter Post ten spijt. Hij wilde dat - naar het voorbeeld van de Ronde van Frankrjjk - het verschil van de ploegentijdrit met drie vermenigvuldigd, zou worden gerekend in de totale ploegenstand. Maar ook in dat opzicht bleek de Proftour Nederland nog een heel andere koers dan de Tour de France ...

De uitslag: 1. T.I.-Raleigh-McGregor 21.3 km in 25.15.60, 2. IJsboerkeGios 25.26.59, 3. C&A 26.10.90, 4. Miko-Mercier 26.19.34, 5. Jet Star Jeans 26.33.23, 6. Bode Deuren-Shimano 27.28.86, 7. Miniflat-Beule d'Or-Colnago 27.32'.79, 8. Zeepcentrale-Superia 27.50.44, 9. Zappas-Zeus-Rumcor 28.17.36, 10. BP-Lejeune 29.20.43.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. Johan van de Velde (T.I.-Faleigh-McGregor) 25.04.46, 2. Etienne van der Helst 25.04.59, 3. Rudi Pevenage 25.05.05, 4. Joop Zoetemelk 25.06.11, 5. Gerrie Knetemann 25.06.29, 6. Aad van den Hoek 25.06.42, 7. Daniel Willems 2'5.06.55, 8. Gerrie Verlinden 25.07.03, 9. Cees Priem 25.07.13, 10. Guido van Calster 25.07.37, 11. Willy Planckaert 25.07.40, 12. Leo van Vliet 25.07.46, 13. Adrie van Houwelingen 25.08.17, 14. Jan Raas 25.08.18, 15. Didi Thurau 25.08.43, 16. Ludo Peeters 25.08.46, 17. Walter Planckaert 25.09.23, 18. Adrre Dierickx 2'5.09.26, 19. Eddy Schepers 25.09.31, 20. Piet van KatwUk 25.09.34, 21. Hans Langerijs 25.09.46, 22. Johan van der Meer 25.10.34, 23. Ad Prinsen 25.10.39, 24. Frans van Looy 25.10.43, 25. Jos Schipper 25.10.49, 26. Jan van der Stappe 25.10.50, 27. Jan Krekels 25.10.51, 28. Herman van Springel 25.11.05, 29. Fons van Katwijk 25.11.06, 30. Bernard Vallet 25.11.18, 31. Carlos Cuyle 25.11.2'6, 32. Pierre Sonnet 25.11.32, 33. Barry Hoban 25.11.54, 34. Jean-Michel Guerinel 25.12.37, 35. Joel Gallopin 25.12.49, 36. Frank van Impe 25.13.01, 37. Gerrie van Gerwen 25.13.22, 38. Rudy Colman 25.13.32, 39. Etienne de Beule 25.13.33, 40. Henk Lubberding 25.13.34, 41. Ko Hoogedoorn 25.13.35, 42. Bert Scheuneman 25.14.18, 43. Roelof Groen 25.14.21, 44. Fridolin Keller 25.14.28, 45. Jan van Katwijk 25.14.44, 46. Guido van Sweevelt 25.14.44, 47. Walter Godefroot 25.14.46, 48. Maurice Perry 25.15.18, 49. Hennie Peels 25.15.21, 50. Ludo Schurgers 25.15.30, 51. Theo Smit 25.16.10, 52. Jean-Louis Gauthier 245.16.21, 53. Ludwig Wbnants 25.16.44, 54. Alain Meslet 25.17.49, 55. Jurgen Kraft 25.18.20, 56. Patrick Friou 25.18.44, 57. Adrre Delcroix 25.19.18, 58. Eric Jaques 25.21.02, 59. Paul Wellens 5.21.58, 60. Chrishan Levavasseur 25.22.44, 61. Jos Gijsemans 25.2'2.51, 62. Ben Koken 2'5.2'3.04, 63. Don Allan 25.23.36, 64. Co Moritz 25.24.15, 65. Gerrie Mak 25.27.24, 66. JeanClaude Rogge 2'5.28.04, 67. Patrick Busolini 25.31.01, 68. Robert Alban 25.31.38, 69. Wilfried Reybroeck 25.32.56, 70. Yvon Bouleau 25.34.08.

Punten: 1. Willy Planckaert (C&A) 55 pnt., 2. Leo van Vliet 55 pnt., 3. Guido van Calster 44 pnt., 4, Johan van der Meer 42 put, 5. Piet van Katwijk 39 pnt., 6. Jan Krekels 37 pnt., 7. Gerrie Knetemann 33 pnt., 8. Johan van de Velde 32 pnt., 9. Cees Priem 32 pnt., 10. Rudy Pevenage 30 pnt., 11. Jan Raas 30 put, 12, Adrie van Houwelingen 29 pnt., 13. Fons van Katwijk 28 pnt., 14. Theo Smit 25 pnt., 15. Walter Planckaert 22 pnt.

Ploegen: 1. C&A 74.22.49, 2. T.I.-Raleigh-McGregor 74.23.16, 3. IJsboerke-Gios 74.23.58, 4. Miko-Mercier 74.26.25, 5. Jet Star Jeans 74.29.53, 6. Bode Deuren-Shimano 74.32.31, 7. Miniflat-Beule d'Or-Colnago 74.32.35, 8. Zeepcentrale-Superia 74.32.48, 9. BP-Lejeune 74.34.37, 10. Zoppas-ZeusRumcor 74.37.12.

RONDE VAN NOORD-HOLLAND 3 mei t/m 5 mei.1978

HENK MUTSAARS en ploeg JAN VAN ERP Beheersen

saaie RONDE VAN NOORD-HOLLAND

Doel van driedaagse achterhaald Twee ritten voor Barend Huveneers

Drie dagen Noord-Holland. Heel wat volgers zullen tijdens de 33e Ronde van Noord-Holland wat weemoedig hebben terug gedacht aan de boeiende gevechten die in het verleden in het Wijdse polderland zijn geleverd. Aan de waaiers die op de smalle dijken in de bulderende wind nauwelijks op de weg konden blijven. Aan heroische koersen die winnaars opleverden als Joop Middelink (de eerste in 1946), Wout Wagtmans, Wout Verhoeven, Harry Scholten, Jan Janssen, Gerben Karstens, Eef Dolman, Harry Jansen, Tino Tabak en Wim de Waal. Noord-Holland, een ronde ook waarin een talent als Tour-favoriet Hennie Kuiper zich aandiende. Kortom een van Nederlands zwaarste en mooiste klassiekers.

Drie jaar geleden besloot organiserend DTS, in het kader van de voorbereiding op Olympia's Ronde van Nederland, de opzet van de Ronde van Noord-Holland aan te passen. De nieuwe creatie, een driedaagse, moest een test zijn voor Nederlands belangrijkste amateurwielergebeuren. Een wapenschouw. De formule werd een succes. In 1975 (winnaar Piet van der Kruijs) en 1976 (Adrie van Houwelingen) leverde het meerdaagse gebeuren werkelijk strijd op. Een confrontatie van de beste nationale amateurs.

Maar de kentering kwam vorig seizoen. Ploegen bleven weg of stuurden een tweede garnituur. Het veld moest worden aangevuld met verenigingsteams. En de ontwikkeling zette zich voort. In een ook organisatorisch niet vlekkeloze 33e editie (de Zaanlandse Wielerclub heeft de volgers wel eens betere service verleend) bleek dat ploegleiders en renners verzadigd raken. Het steeds toenemende aantal “grote" nationale wedstrijden; de steeds langere lijst buitenlandse trips; en het kort na elkaar vallen van Zeeuws-Vlaanderen en Noord-Holland, hebben het doel van de driedaagse achterhaald.

Wat is de zin nog van een meerdaags gebeuren als dat noch aan volgers, noch aan renners meer te bieden heeft dan wat er in vorige week op de wegen tussen Den Helder en Zaandam

was to zien? Gebrek aan strijdlust (alleen op de laatste dag moest er wel iets gebeuren ... ) kenmerkte een kwalitatief mager peloton. Een grote zonder de ploeg van Gazelle. Ben van Erp verbleef met vier man in Mexico, maar zou er nu echt in die grote equipe geen zestal meer bij elkaar gehaald kunnen worden ?

Amstel Bier was er wel. Zonder Arie Hassink. Zonder Frits Pirard en ook zonder Jos Lammertink echter. Nog meer ploegen en “namen" ontbraken. En dat maakte het voor Jan van Erp, dat nota bene Bertje Oosterbosch en de winnaar van 1977 Bart van Est had thuisgelaten, allemaal net even egemakkelijk. Ook al omdat veel coureurs een overdreven respect voor wegkapitein Piet van der Kruijs en zijn mannen tonen. De winst in het ploegen-, punten-, sprint- en eindklassement ging tenslotte naar de paarse brigade. Die in Henk Mutsaars de centrale figuur had.

Mutsaars (24 jaar) is ongetwijfeld voor Noord-Holland een meer dan acceptabel winnaar. Een coureur die heel het seizoen al voorop meedoet. Die Drenthe won, maar die in nog veel meer klassiekers de beste man was. Geen kritiek op Mutsaars derhalve. Ook eigenlijk niet op zijn ploeg, die je niet kwalijk mag nemen dat ze de koers (al liep het in de tijdrit bijna uit de hand: Heddy Nieuwdorp) zo kort hield. Verwijten wel aan de afwezigen. En zij die er wel bij waren, maar gezamenlijk niets ondernamen tegen de Van Erp-suprematie.

Om deze inleiding met wat positieve zaken te besluiten. Knap was zonder meer wat Barend Huveneers deed. De Amsterdammer profiteerde formidabel handig van de vrijheid die hem werd gegund. Sloeg op de eerste dag toe en greep in Zaandam nogmaals een ritzege. Een derde plek in het klassement was zijn beloning. Routinier Frits Schur werd daarin tweede. Opnieuw meldde hij zich kort voor Olympia's Ronde als een niet te vergeten outsider. Jan Jonkers bevestigde zijn eerder in De Baronie en De Braakman gedemonstreerde vorm. Van militaire zijde was er terechte bewondering voor het werk van Heddy Nieuwdorp en Brabander Wies van Dongen.

Ploegentijdrit ZAANDAM, 20.2 km

Meteen al een overduidelijke triomf van de paarse brigade van Jan van Erp. Het zestal Van der Kruijs, Mutsaars, Timmer, Van Leeuwen, Koot en Bierings zorgde voor de voorspelde voorsprong in het ploegenklassement. Hans Koot, die als eerste over de eindstreep ging, werd de eerste drager van de ditmaal gele leiderstrui. Voor de Bossche Staalbouw-Eurochemie was er een verdienstelijke tweede plek. De Markthof Den Haag-Rogelli eindigde voor heel wat “hoger" geschatte concurrenten als derde.

Uitslag: 1. Jan van Erp 24.38 (m. bon.), 2. Bossche Staalbouw 25.19 (m. bon.), 3. Markthof Den Haag-Rogelli 26.08 (m. bon.), 3. Amstel Bier 26.2'4, 5. Bas Dekker Dakbedekking-Jan Janssen Race-fietsen 26.25, 6. Batavus 26.29, 7. Elite Meubel Ketting-Shimano 26.40, 8. Kennemerland-Dirk Slecht 26.45, 9. Amstelland-IJsboerke en De Bruin Verzekeringen 26.52, 10. Fin kensieper-Slikker Bleeker 26.55, 11. Union Fietsen 216.57, 12. Militaire ploeg 27.23, 13. DTS 27.35, 14. De Bataaf 27.45, 15. Bleu de Nil-Bridgestone 28.13, 16 Olympia 29.29.

le etappe ZAANDAM-ALKMAAR, 1.45 km

Een slagveld. Een andere omschrijving past niet bij de gebeurtenissen tijdens de eerste etappe van het Noordhollands evenement. De ere valpartij, na de andere. Telkens weer een bos coureurs tegen het wegdek. Teveel clubrenners ? Teveel onervaren “piloten"? Gebrek aan stuurmanskunst? Wie het weet, mag het zeggen, maar een feit is dat nog zelden zoveel slachtoffers zijn genoteerd.

Het zwaarst gewond raakte Markthofs wegkapitein Ton van der Valk. De sympathieke Voorschotenaar liep bij de eerste massale smak (na 20 km, vlak voor Beverwijk) een afgescheurd sleutelbeen en gescheurde schouderbanden op. Ton, die zich zoveel van Olympia's Ronde had voorgesteld, zou de volgende dag nog in het Amsterdamse VU-ziekenhuis worden geopereerd (door dokter Kriek). Omdat de schouder te zwaar was gekneusd moest de ingreep een week worden uitgesteld. Zonde toch.

Jammer ook voor al die anderen. Bij de eerste valpartij. En bij al die volgende tuimelingen. Markthof-ploegleider Henk Plat incasseerde daar nog meer teleurstellingen. Evenals Mathe Pronk van Batavus en De Bataafs Eggermont, moesten immers Fries Catrinus Haisma en later Peter Pennekamp worden afgevoerd per ambulance. Haisma (een ondekking, getuige ook zijn rijden in Zeeuws-Vlaanderen) liep bij een tweede val, nadat hij in gezelschap van heel wat anderen na 70 km weer was bijgekomen, een gat in de voet op. Pennekamp reed tegen een geparkeerde auto en verdween uit de koers met een lichte hersenschudding. Van de zes had Plat toen nog slechts drie renners over ...

Maar natuurlijk kwam het vallen en opstaan ook de „geschaafden" op onoverbrugbare achterstand te staan. Piet van Leeuwen en Jan van Houwelingen verspeelden hun klassement. En later overkwam dat ook Van Peer, Martin Visser en nog een aantaldapperen.

Een valpartij (hoe kon het anders) zorgde ook voor de ontknoping van de rit. Tien man raakten weg. De jacht leek even kans van slagen te hebben (Amstel maakte zich met vier man - Mohlmann, jonge Wijnands, Bessems en Hilberink - sterk), maar Jan van Erps Piet van der Kruijs greep persoonlijk in. Hij was mee voorop, maar liet zich terugzakken. Met succes: de voorsprong liep daarna snel op tot tenslotte 1 minuut en vijftig seconden.

Drie andere paarse rijders (Mutsaars, Timmer, Koot) zouden bet werk voor moeten afmaken. De concurrentie bestond uit twee man van Elite Meubel (Frits Schur en Eric Visschers), Amstels Ton ter Harmsel (die na Olympia's Ronde prof wordt bij Jet Star Jeans), militair Heddy Nieuwdarp, Unions Jan Jonkers en Olympiaan Barend Huveneers. Rappe mannen daarbij: dus zou Van Erp voor een andere aankomst dan die in een groepsspurt moeten zorgen. Mutsaars heeft dat tevergeefs geprobeerd. Jonkers en Schur reageerden echter alert.

Het gevolg: de drie “paarsen" kwamen er in Alkmaar niet aan te pas. Timmer, noch Koot konden in de sprint die Mutsaars voorbeeldig aantrok, op tegen het geweld van Visschers en Huveneers. Waarbij Huveneers de rapste was. Geel dus (dankzij de bonificatie) voor de 23-jarige Amsterdammer, die veel meer een baan- dan een wegspecialist is. Huveneers reed tot NoordHolland ook pas een klassieker. In Drenthe werd hij zestiende. Bij afwezigheid van zijn sponsor, De Uitkomst, droeg hij nu het shirt van Olympia. Omringd door slechts drie clubgenoten. Maar toch zou hij de leiding langer behouden dan in Alkmaar voor mogelijk werd gehouden.

Uitslag eerste etappe: 1. B. Huveneers 145 km in 3.16.29, 2. E. Visschers 3.16.34, 3. J. Jonkers 3.16.39, 4. F. Schur 3.16.44, 5. H. Koot z.t., 6. H. Nieuwdorp z.t., 7. D. Timmer z.t., 8. H. Mutsaars z.t., 9. T. tar Harmsel z.t., 10. G. Mohlmann 3.18.35, 11. P. v. d. Kruijs z.t., 12. W. van Dongen z.t., 13. S. Meijn z.t., 14. A. Hoezen z.t., 15. R. Bessems z.t., 16. K. Brandse z.t., 17. W. Luchtenburg z.t., 18. J. de Nijs z.t., 19. R. Haller z.t., 20. N Hilberink z.t.

Dagploegenklassement: 1. Jan van Erp-Viner 9.49.12, 2. Amstel Bier 9.53.54, 3. Union Fietsen 9.53.54, 4. Militaire ploeg 9.53.54, 5. Elite Meubel-Ketting-Shimano 9.59.55.

Ploegenklassement na eerste etappe: 1. Jan van Erp-Viner 10.13.50, 2. Amstel Bier 10.20,18, 3. Union Fietsen 10.20.51, 4. Militaire ploeg 10.21.17, 5. Elite Meubel-Ketting-Shimano 10.26.35.

2e etappe ALKMAAR-DEN HELDER, 179 km

In Den Helder mocht aan de zin van het meerdaagse gebeuren terecht al worden getwijfeld. Zo loom, zo slaapverwekkend verliep de lange (20 km meer dan het “draaiboek" aangaf) tocht. Weinig werk ook voor dokter Simons. Slechts een kleine schuiver van Simon Meijn in de straten van Den Helder. Al hadden Gerard Tabak en Guus Bierings ook zonder val medische assistentie nodig. Tabak bleef daarna wel in koers. Bierings niet. Guus ging twee weken eerder tijdens de training onderuit. In de rechterelleboogstreek moesten liefst vijftien hechtingen worden aangebracht. Bierings bleek in Noord-Holland het stuur niet te kunnen vasthouden. Hij verging van de pijn. Geen Olympia's Ronde derhalve voor de man uit Uden.

Voorop ging het overigens allemaal rustig aan. Goed, de groep brak dan wel eens, maar met behulp van de volgauto's (alles mocht ... ) kwamen alle pechvogels en geloste groepen weer bij. Tot Wieringerwerf dan, waar bij gebrek aan wind de IJsselmeerdijk, na zo'n 115 km, de hoofdmacht nog compact was.

Later verloren wel enkele groepjes “voeling". Maar echt fel doorgezet werd er in de spits ook toen nog niet. Want van achteren slaagden Ger Slot, Johan Kuiken (na pech), Jan van Elburg en Karel Brandse er tech weer in om aan te pikken.

De enige echte aanval op de positie van Huveneers kwam pas in de laatste tien kilometer. Unions Jan Jonkers gaf het sein tot de aanval. Ter Harmsel (op de eerste dag helemaal uit een achterop geraakte groep naar voren gekomen) was mee. Jan van Houwelingen (Bossche Staalbouw) ook. Koot behartigde Van Erps belangen. Die van Mutsaars dan, want de Eindhovenaar kwam in de vlucht niet op kop. Later: ,Zelf verlies ik de ronde tegen Jonkers in de tijdrit. Daarom konden wij niet op mij gokken."

Jammer voor Ter Harmsel en Jonkers, want de ontsnapping reikte nu niet ver genoeg. Een hergroepering volgde, waarna minder dan 3000 meter van de streep Piet van Leeuwen kon toeslaan. De import-Brabander ging aan, kreeg Martin Visser mee en slaagde er zowaar in die rappe Amsterdammer zo vaak op kop te krijgen dat hij hem in de spurt voorbleef. Een knappe troostprijs dus voor Van Leeuwen, die (26 jaar nu) dit seizoen nog niet zo opvallend aan de bak kwam. Manager Jan Gisbers sloot meteen, al was Piet al afgevaardigd naar de Vredeskoers, de mogelijkheid niet uit dat hij alsnog in Olympia's Ronde Bierings' plaats moest innemen.

Uitslag tweede etappe: 1. P. van Leeuwen 179 km in 4.09.55 (m. bon.), 2. M. Visser 4.10.00 (m. bon.), 3. G. Mohlmann 4.10.05 (m. bon.), 4, H. Mutsaars 4.10.10; in dezelfde tijd 5. G. Slot, 6. W. van Dongen, 7. B. Huveneers, 8. J. Ribbers, 9. R. Bessems, 10. W. Lugtenburg, 11. E. Visschers, 12. A. Hoezen, 13. J. van Tilborg, 14. P. Franken, 15. T. de Groot, 16. B. Wekema, 17. E. Keyzer, 18. J. de Goede, 19. J. de Nijs, 20. S. Snbders.

Dagploegenklassement: 1. Amstel Bier 12.30.30; in dezelfde tijd 2. Jan van Erp-Viner, 3. Bossche Staalbouw, 4. Kennemerland-Dirk Slecht, 5. Militaire ploeg.

Algemeen klassement na tweede etappe: 1. B. Huveneers 7.26.39, 2. E. Visschers 7.26.44, 3. J. Jonkers 7.26.49, 4. H. Mutsaars 7.26.54, 5. F. Schur z.t.,

Ploegenklassement na tweede etappe: 1. Jan van Erp-Viner 22.44.20, 2. Amstel Bier 22.50.48, 3. Union Fietsen 22.51.21, 4. Militaire ploeg 22.51.47, 5. Bossche Staalbouw 22.57.21.

Tijdrit DEN HELDER, 12.2 km

Jan van Houwelingen won de strijd tegen de klok

Zou dan toch nog? Hing er een verrassing in de lucht? Na de tijdrit, waarin Mutsaars wilde toeslaan, heette de nieuwe leider immers Heddy Nieuwdorp. Een militair die ook in ZeeuwsVlaanderen al nadrukkelijk de aandacht op zich had gevestigd. Nieuwdorp won de strijd tegen het uurwerk niet. Dat succes was immers voor specialist Jan van Houwelingen weggelegd. Met een verbazende oud-professional Gerard Kamper als tweede.

Nieuwdorp werd derde, acht seconden sneller dan Mohlmann en Mutsaars, die ook gezamenlijk de leiding in het puntenklassement namen. Good-old Frits Schur leverde een van zijn betere prestaties af en werd zesde. Dries Timmer stelde op 25 sec. achter Nieuwdorp niet teleur. Koot, Jonkers en Ter Harmsel, die respectievelijk 38, 40 en 42 seconden verspeelden op de nieuwe koploper, schakelden zichzelf vrijwel uit voor de eindzege. Barend Huveneers leverde zijn trui in. Hij raakte 1 minuut achterop, maar zou later tech nog voor een knappe prestatie zorgen.

3e etappe DEN HELDER-ZAANDAM, 141 km

Twaalf seconden voorsprong op Mutsaars; achttien op Schur; Nieuwdorp heeft van die positie slechts tien kilometer kunnen genieten. Want al bij Anna Paulowna, na 18 km in de slotrit, wist de Zeeuw dat hij werd “geflikt". Piet van Leeuwen, als geen ander geschikt voor dat werk, liet het gaatje vallen. Een eerste waaier van twaalf renners vertrok. Zonder Nieuwdorp, maar wel met zijn rivalen: Mutsaars (omgeven door drie helpers. Van der Kruijs, Timmer en Koot), Schur, Ter Harmsel, Jonkers, opnieuw ook Huveneers (met clubgenoot Van der Weide), in Bataaf-shirt gestoken De Nijs, als tweede Amstelman Martin Visser en Bleu de Nil's Jan van Tilborg.

Natuurlijk: meer den een uur heeft die groep voor de winst van luttele seconden moeten knokken. De Amstel-renners mochten voorop niet meedoen. En bij de achtervolgers vond Nieuwdorp steun bij de groepen van Bossche Staalbouw en Batavus, bij zijn eigen maten en bij Gerrit Mohlmann, die in het puntengroen kilometers lang op kop sleurde.

Maar toch bleef de waaier buiten bereik. Al leed Jan van Erp verliezen. Van der Kruijs viel terug. Ditmaal niet uitsluitend om te gaan “storen", maar ook omdat hij zich in de spits nauwelijks nog nuttig kon maken. Timmer (toch nog net iets te licht voor dit werk) haakte af met maagkrampen. Al betekende dat niet dat hij zijn witte trui voor het sprintklassement verspeelde. Alles zou immers naar de ploeg uit Schijndel gaan. De pogingen van Schur, Ter Harmsel, Jonkers en De Nijs ten spijt: Mutsaars regelde de zaken keurig. „Ik was ook echt kwaad op mezelf," zou hij later toegeven. „In Noord-Holland leek er telkens wat mis te moeten gaan met mij. Twee jaar terug stuurden ze me verkeerd, toen ik alleen voorop Zaandam inreed. Vorig seizoen moest ik mijn tijdrit in de regen afwerken en kwam ik op Bart van Est een paar seconden tekort. En nu was ik er in de tijdrit weer niet helemaal uitgekomen zoals het kon en moest. Daarom wilds ik het niet nog eens verknallen."

Barend Huveneers (won overtuigend zijn tweeds etappe), De Nijs en Van Tilborg profiteerden van de toegestane ruimte. De bonificaties waren weg. Vlak achter dat trio hield Mutsaars op de streep nog eens zijn gevaarlijkste rivaal, Schur, gemakkelijk achter zich. De beloning was de eindzege en de winst in het puntentotaal. Een triomf (zijn zevende dit jaar) waarmee Mutsaars erg blij was.

Na zijn knappe uitslagen in het voorseizoen en zijn optreden in Zeeuws-Vlaanderen, kwam de zege hem ook toe. Mutsaars, die mits hij zekerheid voor twee jaar kan krijgen ook best professional wil worden, is een van de sterkste Nederlandse amateurs. In Olympia's Ronde zal hij dat nog eens bewijzen. Jammer alleen dat hij in Noord-Holland zo weinig tegenstand ondervond. En dat hij de winst vooral te danken had aan zijn superieure ploeg.

Uitslag derde etappe: 1. B. Huveneers 141 km in 8.15.10, 2. J. de Nijs 3.15.15, 3. J. van Tilborg 3.15.20, 4. H. Mutsaars 3.15.25, 5. M. Visser 3.15.25, 6. J. v. d. Weide 3.15.25, 7. J. Jonkers z.t., 8. F. Schur z.t., 9. T. tar Harmsel z.t., 10. H. Koot z.t., 11. G. Slot 3.16.55; in dezelfde tijd 12. W. Lugtenburg, 13. A. Hoezen, 14. S. Snijders, 15. A. Cloots, 16. B. van Dongen, 17. J. Rijkhof, 18. E. Visschers, 19. J. de Goede, 20. A. Wijnands.

Dagploegenklassement: 1. ASC Olympia 9.47.50, 2. Amstel Bier 9.47.55, 3. Jan van Erp-Viner 9.47.55, 4. De Bataaf 9.49.15, 5, Union Fietsen 9.49.20.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. H. Mutsaars 10.58.14, 2. F. Schur 10.58.20, 3. B. Huveneers 10.58.36, 4. J. Jonkers 10.58.41, 5. H. Koot 10.58.44, 6. T. tar Harmsel 10.58.48, 7. H. Nieuwdorp 10.59.32, 8. D. Timmer 11.00.01, 9. J. de Nijs 11.00.30, 10. E. Visschers 11.00.47, 11. G. Schipper 11.01.44, 12. W. van Dongen 11.01.48, 13. N. Hilberink 11.01.57, 14. A. Polak 11.02.05, 15. A. Wijnands 11.02.12, 16. R. Haller 11.02.12, 17. J. Ribbers 11.02.12, 18. A. Schootman 11.02.18, 19. W. Lugtenburg 11.02.19, 20. K. Brandse 11.02.20.

Ploegen: 1. Jan van Erp-Viner 32.32.15, 2. Amstel Bier 32.38.43, 3. Union Fietsen 32.40.41, 4. Militaire ploeg 32.42.32, 5. Batavus 32.48.51, 6. Kennemerland-Dirk Slecht 32.49.07, 7. Bas Dekker Dakbedekking-Jan Janssen Racefietsen 32.49.12, 8. Markthof Den Haag-Rogelli 32.52.54, 9. De Bataaf 32.54.31, 10. Amstelland-IJsboerke-De Bruin Verzekeringen 32.58.09, 11. ASC Olympia 32.02.37, 12. Elite Meubelen-KettingShimano 33.04.32, 13. Bleu de Nil-Bridgestone 39.10.57, 14. Finkensieper-Slikker Bleeker 33.26.24, 15. DTS 34.02.32. BRON:Henk Kruithof

RONDE VAN OVERIJSSEL – 6 mei.1978

Fraaie zege van HERMAN SNOEIJINK

„Tjonge, tjonge wat ben ik blij met deze klassieke zege! Deze overwinning betekent een van de hoogtepunten in mijn wielercariere," aldus reageerde na afloop van de 27e Ronde van Overijssel een dolgelukkige Herman Snoeijink bij de finish in Rijssen nadat hij tevoren in de eindsprint Frits Pirard had geklopt.

Snoeijink bewees hiermee een all-round wielrenner te zijn. Een coureur, die niet alleen op het onderdeel veldrijden (hij is immers glansrijk nationaal kampioen geworden) heel wat mans is, maar ook op de weg zijn mannetje staat! Herman Snoeijink boekte hiermee zijn vijfde overwinning van dit seizoen op de weg.

Wat de 27e Ronde van Overijssel betreft, deze klassieker, de grootste in afstand (192 km), die evenals voorgaande jaren weer perfect was georganiseerd, had een zeer boeiend verloop van meet af. Kortom: het was een van de mooiste klassiekers die we tot dusverre dit seizoen hebben gezien in Noord- en Oost Nederland. Jammer was het, dat de ploeg van Jan van Erp er niet was en dat de formatie van Elite Meubel-Ketting-Shimano zonder bericht te sturen aan de organisatie zonder meer weg bleef ... De aanwezige sportcommissieleden Staf van de Berghe en Harry van Gestel waren hierover ook ontstemd, zodat we mogen aannemen, dat dit muisje nog wel een staartje zal krijgen ...

Zodra wedstrijdleider Jo Kleissen de rode vlag introk even buiten Rijssen stond de kilometerteller al spoedig op 60 km! Voorin zaten doorlopend de mannen van Amstel Bier en die van Batavus, zodat insiders dachten, dat de winnaar zich vermoedelijk wel bij een van genoemde teams zou zitten. Na schermutselingen aan de lopende band noteerden we bij Tubbergen, toen er 80 km onder de wielen waren doorgegaan, de eerste demarrage van formaat. De actieve Arie Hassink ging aan de haal in gezelschap van Dick van Egmond, Frans Francissen, Jan Olde Meule en Geert Bouwman, welke laatste in de groep veel werk verzette. Vooral ook dankzij het vele kopwerk van de strijdlustige Hassink, liep de voorsprong op tot ruim twee minuten.

Spoorbomen

In Almelo ging de groep van vijf vluchters nog juist via de bewaakte overweg. De volggroep had pech, want de spoorbomen waren juist gesloten toen men arriveerde ... Men verloor 15 seconden op de vijf koplopers. Overigens, deze achterstand werd spoedig teniet gedaan. Dit vooral dankzij het vele werk van renners als Egbert Koersen, Herman Snoeijink, Piet Kuys, Henk Boom, Gerrit Brokelman en Jan Klomp. Gelijdelijk aan liep men in op de vijf vluchters.

Tussen Den Ham en Lemele, toen er 136 km gefietst was, streek men neer op de vijf moegestreden koplopers. Nabij de Lemelerberg kreeg Egbert Koersen zijn tweede lekke band en op hetzelfde moment kreeg ook Bas van Lamoen pech. Gezamenlijk slaagde dit duo er weer in bij de hoofdmacht, die uit zo'n 25 renners bestond, neer te strijken.

Fraaie strijd

Zeer fraai werd de strijd vanaf de Lemelerberg. Eerst noteerden we een vluchtpoging van Dick Groen, Gerrit Brokelman en Hennie Stamsnijder en kort daarop probeerden Gerrit van Gaalen, Piet Kuys en Herman Snoeijink het nog eens. Nabij de Nijverdalse berg een demarrage van Hans Boom en Egbert Koersen; onderaan de berg werden de vluchters weer tot de orde geroepen, vooral dankzij het vele werk van de rijzige Jos Lammertink, Arie Hassink, Herman Snoeijink (die steeds van voren zat in de slotfase), Bert Wekema en Theo de Rooy. Frans Francissen en Gerrit Brokelman werden door pech achtervolgd maar keerden na een fraaie solo weer terug bij de kopgroep. Op de Holterberg ging Hans Boom aan de haal en bouwde een voorsprong op van 25 seconden. Ook hij werd echter teruggepakt door de fel jagende groep. De strijd werd steeds spannender. Door het hoge tempo moesten tal van renners lossen. In de slotfasse, nabij Markelo, toen er nog 16 km te gaan waren, noteerden we een kopgroep van zeventien renners waarin zich alle favorieten bevonden.

Beslissende demarrage

Met nog tien kilometers voor de boeg de beslissende demarrage! Frits Pirard ontsnapte in gezelschap van Herman Snoeijink. Toen in de groep de overige favorieten de eer aan elkaar overlieten was het pleit beslecht. Vast stond op dat moment, dat de winnaar Pirard of Snoeijink zou worden.

Met Rijssen in zicht slaagden Bert Wekema, die in de 3-daagse van Noord-Holland ook goed fietste, en Egbert Koersen er in weg te komen. Toch kreeg men geen kans bij de twee koplopers te komen. Toen het op een eindsprint uitdraaide in Rijssen, waar duizenden wielersportliefhebbers bij de finish stonden (! ), won Herman Snoeijink glansrijk en werd Pirard tweede ... In zekere zin een nederlaag voor Amstel, dat met favorieten als Pirard, Hassink en Jos Lammertink in de kopgroep zat ... Amstel Bier kreeg wel de ploegenprijs met Bik op een tweede plaats en Batavus derde.

De jury van aankomst verstrekte ons na afloop van de 27e Ronde van Overijssel (waarin zich geen enkele valpartij voordeed, hetgeen uniek is te noemen!) de volgende uitslag:

Amateurs:1. H. Snoeilink (Denekamp) 192 km in 4.23.49, 2. F. Pirard (Breda), 3. B. Wekema (Peize), 4. E. Koersen (Emmeloord), 5. J. Klomp (Giessenburg), 6. J. Lammertink (Wierden), 7. G. Nederlof (Maarssen), 8. B. van Lamoen (Rosmalen), 9. Henk Boom (Markelo), 10. Th. de Rooy (Utrecht), 11. J. Gommers (Roosendaal), 12. J. Scholten (Ruurlo), 13. A. Hassink (Neede), 14. N. Hilberink (Den Ham), 15. P. Kuys (Vlijmen), 16. T. Gruijters (Lieshout), 17. D. Groen (St. Pancras), 18. J. Plugers (Eindhoven), 19. Hans Boom (Markelo), 20. J. v. d. Velden (Geldrop), 21. G. Brokelman (Hardenberg), 22. R. Borst (Zwanenburg), 23. C. de Jong (Schijf), 24. R. Seuntius (Bladel), 25. P. Versteeg (Giessenburg), 26. W. Albersen (Wierden), 27. G. van Gaalen (Winssen), 28. H. v. Nistelrooy (Nulan.d), 29. H. v. Pierre (Miidrecht), 30. B. v. d. Broek (Soest).

Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 21 pmt., 2. Bik Sloopwerken 21 pnt., 3. Batavus 26 pnt., 4, Puro Hondebrokken-Rib 62 pnt., 5. MarkthofRogelli 69 pnt.

Clubs: 1. Rebers-Pedaleur-De Zwaluwen (Doetinchem) 63 pnt., 2. In Pace-OWC (Oldenzaal) 80 pnt., 3. Seine Meubelen (Heino)-RTVZ Zwolle 89 pnt.

Ben Zomerdijk

RONDE VAN ZUID-HOLLAND – 18 maart.1978

Zuid-Holland: een ouderwetse klassieker

Wat een verschil! Na een bijna ontgoochelende seizoenstart in de Ster van Zwolle hebben de Nederlandse amateurs zich in het tweede optreden gerevancheerd. De Ronde van Zuid-Holland, traditiegetrouw een slopende slijtageslag over slingerende polderwegen en lange dijken, waar de wind uit alle hoeken (maar zelden de goede) lijkt te waaien, bracht het beeld van een ouderwetse klassieker. Een werkelijk prachtige koers met een bikkelhard begin, een vroege schifting en daarna ook nog eens een boeiende finale.

Toine van de Bunder voor iedereen te sterk

Een steekspel dat eindigde, zoals het moest eindigen. ZuidHolland, toe aan de 25e editie, kreeg de winnaar op de erelijst die het zich wenste. De Stichting Organisatie Sportevenementen, verantwoordelijk voor de organisatorisch zo lastige legpuzzel over provinciale- en rijkswegen, over bruggen en spoorlijnen, begroette na afloop in de prachtige permanence in Indisch-Restaurant Tropic Paradise te Rijswijk, de sterkste Nederlandse „liefhebber" van dit moment. De Zeeuw Toine van de Bunder won de ronde zoals hij dat wilde. Met hulp van zijn ploeg was de man die op 1 mei dan toch werkelijk beroepsrenner wordt (bij Gazelle, al is het contract nog niet getekend) eenvoudig superieur.

Wat ging daaraan vooraf? Welke ontwikkelingen brachten Van de Bunder en zijn Gazelle-makkers al zo snel in een positie waarin de triomf kon worden voorspeld? De buitelingetjes (o.a. die van Hans Koot) in de neutralisatie waren nauwelijks van betekenis. Van Zuid-Holland is bekend dat de aanloop moeizaam genomen kan worden. Voor de “bewoonde wereld" van de randstad is verlaten en in de “natuur" de strijd echt kan beginnen, moet menige hindernis worden genomen. Tramrails, tegemoet komend verkeer, smalle doorgangen: het is niet allemaal op te vangen met de voortreffelijke politiebegeleiding. Het enige alternatief zou zijn een start buitenaf. In Nootdorp, zoals in het verleden. Of wellicht in de toekomst in Zoetermeer. Mits daar dan een redelijke sponsor kan worden gevonden en mits de publiciteit die toch uitgaat van start en finish in Den Haag (of omliggende gemeenten) kan worden gemist.

De doortocht in Zoetermeer (na 20 km, inclusief de neutralisatie van 10 km) gaf al een indruk van het slagveld dat zou volgen. Op weg naar Bleiswijk (25 km) werd de waaier gemaakt. Een kwestie van erbij horen of gezien zijn. Want omdat nog altijd bij de amateurs het formeren van een tweede waaier veel te lang duurt (kilometers lang “sterven" op het kantje doen ze liever) was er van enig verzet van betekenis geen sprake meer toen de eerste groep afstand nam.

Dertien man joegen in de spits voort. Drie van Jan van Erp (Piet van der Kruijs, Piet van Leeuwen en Henk Mutsaars), drie van Gazelle-Campagnolo (Toine van de Bunder, Peer Maas en Ad Tak), twee van Amstel (Frits Pirard en Jos Lammertink),twee van Bas Dekker-Jan Janssen (Wim Lugtenburg en Johnny Verbeke) en eenling Frits Schur van Elite Meubelen (een revanche voor de pech van vorige week), Egbert Koersen van Batavus en Peter Godde van Bik Sloopwerken.

Een ideale samenstelling - terwijl er soms meer den vijftig kilometer per uur werd gereden - om weg te blijven. Achterin waren immers in het al totaal verbrokkelde veld de belangen te verdeeld. En bovendien ging - toen het verschil nog klein was - in Hazerswoude de spoorwegovergang even dicht voor de tweede groep, die daarna gezelschap kreeg van een derde. De afstand groeide tot een minuut uit op weg naar de Gouwe (70 km), waar o.a. de winnaar van Zuid-Holland 1977, Bert Scheuneman, uit de jachtgroep (of wet daar voor doorging) was gelost. Een formatie die nog bestond uit:Hilberink, Ter Harmsel, Kuiken, Bongers, Visscher, Jo Maas, Weber, Gerrit Pronk (die eerder uit de kopgroep was verdwenen), De Nijs, Van Kessel, Van Est, Koppert, Haast, Leo van de Berg, Van der Valk, Toussaint, Van Tilborg, Dreyer, Van Egmond en (tot hij pech kreeg) Jouvenaar.

Geen moment waren de leiders echt in gevaar. Een verbaasde Peer Maas later: „Dit is nu mijn tiende jaar bij de amateurs, maar het gaat ieder seizoen gemakkelijker. Wanneer de waaier is gemaakt ben je tegenwoordig buiten schot.

In het verleden liep de boel nog wel weer eens samen of kwamen er, op de wind, een paar man terug. Maar nu: het lijkt wel of er geen pit meer zit in die jonge gasten. Zo gemakkelijk geven ze zich gewonnen."

En routinier Peter Godde daaraan toevoegend: “Ik ben er een jaar uit geweest. Maar ik kan zo weer mee. Al die mannen ken ik nog. Er is niets veranderd. Het zijn allemaal dezelfde gezichten. Alleen met Lammertink (vorig jaar doorgestoten) en Lugtenburg heb ik nog niet zo vaak gekoerst."

De waaierspecialisten beheersten dus de 25e Ronde van Zuid-Holland. De mannen die zich ertussen durven te wringen of gewoon de mensen die, zoals Toine van de Bunder, zorgen op de eerste rij te zitten wanneer het gebeurt, en die daarna gemakkelijk mee kunnen draaien. Zij bepaalden tot aan de gevreesde Maasdijk (na 130 km) de koers. Het wachten was op de ontknoping.

Een eindspel waarin Gazelle en Van Erp hun pionnen naar voren zouden schuiven. Al probeerde met name Frits Pirard dat te voorkomen. Hij demarreerde al na 100 km langs de rijksweg Rotterdam-Den Haag. Piet van Leeuwen, opnieuw voorbeeldig knecht in het ploegenspel, verbaasd: „Ik dacht, wat gaat'ie nou doen. Met nog zo'n stuk te rijden is dat toch zinloos." Pirard was na de counter niet ontmoedigd. Probeerde het in Delft (115 km) nog eens. Tak, Van Leeuwen en Schur waren mee, Van de Bunder zette de zaken recht. Nadat ook Koersen (Van Leeuwen aan het wiel) bij Schipluiden (120 km) zijn bijdrage aan een attractieve finale leverde, was Pirard er voor de Maasdijk nog tweemaal tussenuit. Zonder succes. Frits, die zelf zegt bijna rond te zijn met de profploeg van Miko-Mercier, klaagde later: “Ik moest het ook allemaal alleen doen. Te vroeg ?

Wat wil je dan? Moet je wachten tot Van de Bunder gaat? Nee toch. Ik probeerde gewoon om hem een slag voor te zijn."

Dat brak de Bredanaar op. In Maassluis (130 km), met het lange rechte eind tegen wind op de dijk voor de wielen, sloeg Toine toe. Mutsaars reageerde attent. Achter die twee trokken Gazelle en Jan van Erp de deur op slot. Pirard (hij weer) probeerde het in een wanhopige solo nog alleen. Hij redde het niet. Koersen versnelde, Lammertink sprong. Maar telkens nam er vriendelijk, doch met al te werklustig een van de mannen die belangen bij de twee koplopers hadden, plaats aan het wiel. En toen Lammertink, Van Leeuwen en Tak evenwel dreigden weg te blijven, trapte Pirard zelf het gaatje dicht.

Ook Wim Lugtenburg (zat erdoor, maar demarreerde tot plezier van zijn ploegleider Jan Janssen toch nog) probeerde tevergeefs de kansen te keren. Van de Bunder en Mutsaars bleven voorop. Met een voorsprong die uitliep tot vijftig sec. Mutsaars geloofde in die fase nog in zijn zege. „Ik gaf mezelf vijftig procent," zei hij. “Komt het op de spurt aan, dan win ik. En zo'n uitslag heb ik nodig. Ik wil nog altijd graag beroepsrenner worden.

Dan tellen alleen de eerste plaatsen. En zeggen de 'zilveren'resultaten, die tweede plekken, niks. Daarom

was het zonde dat ik hier al mijn derde tweede plaats van dit

seizoen noteerde."

Toine van de Bunder ging intussen „op zeker". De Zeeuw, 26 jaar, had het allemaal goed bekeken. Versnelde eens. Zag hoe moeilijk Mutsaars aanpikte. Ging nogmaals en plaatste dan, op nauwelijks 500 meter van de streep, zijn laatste aanval. “Ik wist dat ik ook hem zou lossen," bekende Toine glunderend. “Geen moment was ik bang, geklopt te worden."

Daarna maakte hij na vijf koersen tevreden de balans op. Vier overwinningen: Paal, Maldegem, Deinze en Zuid-Holland. En nog heel wat aantrekkelijke koersen (Mergelland, Baronie, Braakman) op komst voor hij overstapt. Het afscheid van het amateurpeloton van Toine van de Bunder gaat niet onopgemerkt voorbij. In Zuid-Holland waar Pirard, toch nog (met Maas) ontsnapt, knap als derde eindigde, werd dat wel erg duidelijk

gemaakt. BRON.Henk Kruithof

Amateurs:1. Toine van de Bunder (IJzendijke) 155 km in 3.40 uur, 2. op 9 sec. H. Mutsaars (Schijndel), 3. op 28 sec. F. Pirard (Breda), 4. P. Maas (Huybergen), 5. op 39 sec. J. Verbeke IJzendijke), 6. P. v. d. Kruijs (Helmond), 7. J. Lammertink (Enter), 8. A. Tak (Oud Gastel), 9. F. Schiir (Didam), 10. E. Koersen (Emmeloord), 11. op 1 min. P Godde (Koewacht), 12. W. Lugtenburg (Zuidland), 13. P. van Leeuwen (Hilvarenbeek), 14. op 1.45 J.Maas (Amby), 15. T. ter Harmsel (Lage Zwaluwe), 16. E. v. Kessel (Velddriel), 17. op 2.06 L. v. d. Berg (Noordwljk), 18. T. v. d. Valk (Voorschoten), 19. G. Pronk (Scheveningen), 20. J. Kuiken (Breda), 21. J. Weber (Best), 22. J. de Nijs (Amsterdam), 23. P. Koppert (Monster), 24. E. Visschers (Sweykhuizen), 25. F. Dreyer (Amsterdam), 26. T. Griep (Spijkenisse), 27. N. Hilberink (Den Ham), 28. J. v. Tilborg (Bergen op Zoom), 29. P. v. d. Knoop (Haarlem), 30. A. Bongers (Heerlen).

Ploegenklassement: 1. Gazelle-Campagnolo 11.01.10, 2. Jan van Erp 11.01.50, 3. Amstel 11.02.55, 4. Dekker-Janssen 11.03.46, 5. Elite Meubel-Ketting-Shimano 11.08.03, 6. Batavus 11.08.26, 7. De Markthof-Rogelli 11.08,42.

ROOSENDAAL – JUBILEUMRONDE KNWU – 14 mei.1978

WINNAARS IN ROOSENDAAL:

Gerrie Knetemann BEROEPSRENNERS

Jacques van Meer AMATEURS

Piet Liefaard JUNIOREN

Keetie van Oosten-Hage DAMES

Art Wennekes LIEFHEBBERS

Arie Veenendaal VETERANEN

Jubileumronde toch een succes

Uiteindelijk werd het toch nog een feestelijk gebeuren. Coureurs en publiek leken in de finale van de „nationale wielerdag" plotseling te beseffen dat de jubileumronde van de gouden KNWU iets bijzonders behoorde te zijn. Uit de tientallen etablissementen langs het Roosendaalse stratenparkoers stroomden de toeschouwers dan ook toe. En terwijl de zon het sombere wolkenscherm af en toe doorbrak besloten ook de professionals die laatste kilometers wat krachtiger op de pedalen te duwen.

De organisatoren van het door de regen wat verwaterde wielerfestijn, het comite Roosendaal en Prof Wieler Promotion Nederland, konden dan toch nog tevreden zijn. Ook de commissie 50 jaar KNWU en de diverse bestuurderen van de jubilerende wielerunie haastten zich te verklaren dat het “ondanks alles een geslaagde manifestatie" was geweest. En dat sportief gezien er een aantal knappe winnaars op de erelijst was gekomen.

Zelfs het publiek (coordinator Chris Delbressine: “Ik weet niet hoeveel mensen er waren. Duizenden en nog eens duizenden. In ieder geval erg veel") mocht tevreden zijn. Want, en dat hadden de beroepsrenners dan wel bereikt, de laatste indrukken waren positief. In de eindstrijd werd er bijzonder hard gefietst. En kreeg „Roosendaal" in Gerrie Knetemann een meer dan waardig winnaar. „Een van de grote vier," verduidelijkte KNWU-praeses Hylkema tijdens de huldiging, waarbij „de Kneet" naast de beker van de Unie, evenals alle andere winnaars een ereprijs van het weekblad “Wielersport" ontving.

Een van de professionals, die begrijpen dat het vak verkocht dient te worden, had de voorzitter daar aan toe kunnen voegen. Want in de 80 km (toch wel een erg korte afstand) zorgde de ,snuffelaar" er ten minste voor dat het volk niet voortdurend een aaneengesloten meute zag passeren. De winnaar later: „Natuurlijk was het erg lastig met al die bochten en de straten die in de regen behoorlijk glad waren. Je komt dan nooit echt in je eigen tempo. Voor de wedstrijd is dat waardeloos. Maar gelukkig kon ik er al vrij vroeg tussenuit. Met z'n drieen (Jan van Katwijk en Hans Langerijs waren mee) kom je nu eenmaal op zo'n parkoers gemakkelijker rond. Logisch dus dat we weg bleven."

Begrijpelijk ook, omdat in het weinig risico's nemende peloton van een echte reactie geen sprake was. T.I.-RaleighMcGregor, Marc Zeepcentrale en Jet Star Jeans hadden immers elk een man voorop. De voorsprong kon uitgroeien tot een dikke minuut. Pas daarna mocht aan een „antwoord" worden gedacht. Van bijvoorbeeld Andre Gevers. Of Leo van Vliet, Hennie Kuiper en Theo Smit. Jan Aling en vervolgens Toine van den Bunder. Want ze waren er, met uitzondering van Joop Zoetemelk, Fedor den Hertog en de vertegenwoordigers in Giro d'Italia (Schuiten en Pronk) en de Spaanse Vuelta (de ploeg van Bode Deuren-Shimano) allemaal.

Met tenslotte een driftig attaquerende Kuiper. Martin Havik (doet het in de nationale criteria uitstekend) sloop mee. Maar Hennie kon in de tien ronden die toen hij aanzette nog op het bord prijkten, de kloof van 55 seconden niet meer overbruggen. Sterker: hij kwam geen meter dichter bij de leiders. Van wie tenslotte Knetemann zich de sterkste toonde. Brabander Jan van Katwijk en Langerijs capituleerden. Van Katwijk: „Ik had 's morgens nog tweeeneenhalf uur getraind. Voor Bordeaux-Parijs moet ik voldoende kilometers in de benen hebben. Maar in de wedstrijd voelde ik toch wel dat ik niet meer zo fris was. Twee keer kon ik met Kneet mee. De derde maal moest ik hem laten gaan."

Winst in Roosendaal derhalve voor Gerrie Knetemann en T.I.-Raleigh. Dat ook in Kuiper en later nog Henk Lubberding en Gerben Karstens, die zich kort na elkaar uit de groep losmaakten, vertegenwoordigers had die aan de “klantenbinding" dachten. Van de op anderhalve minuut gereden hoofdmacht was Theo Smit voor Rhett van Trigt en Jan Huisjes de vlugste.

JACQUES VAN MEER

T.I.-Raleigh dus bij de profs als winnaar. Maar ook bij de amateurs ging de winst naar een fietsenmerk. Daar was de meeste publiciteit voor een renner in het tricot van Gazelle: 20-jarige Jacques van Meer. De Westbrabander, nog maar net terug van een wedstrijd door Mexico en de Verenigde Staten (waarin hij een rit won), sloeg in de laatste ronden van de 60 km knap toe. Nadat hij overigens kort daarvoor, evenals ex-beroepsrenner Wim de Waal, zijn kans op de zege door onderlinge rivaliteit weg leek te geven.

Van Meer en De Waal maakten deel uit van een groepje van vier amateurs (met Herman Frijters en Jannus Slendebroek) dat na de eerste schifting in de stromende regen, voorop kwam. Tot De Waal en Van Meer ruzie kregen, namen die vier, elkaar goed steunend, een ruime voorsprong op de sterk uitgedunde groep. Daarom konden zij ook onbezorgd de prijzen verdelen. Waarbij De Waal het tussen de jeugd (Van Erp-man Slendebroek en Markthof-Rogelli's Frijters zijn pas 19 jaar) niet gemakkelijk had.

Nadat de Zeeuw de vijfentwintig meter die zij waren achter geraakt weer had overbrugd, sloeg de Gazelle-belofte dan ook hard toe. Van Meer (uit Wouw) ging hard aan en liet het niet op een spurt aankomen. Hij won, erg knap, met voorsprong. Waarna Frijters De Waal, die meer op Slendebroek lette, nog eens in de sprint verraste. Ook de vijfde plek was trouwens voor een Markthof-man. Thuisrijder Jan Gommers verliet op tijd het peloton, waarin Peer Maas de snelste was.

PIET LIEFAARD

In Roosendaal was eerder al een renner in het nationale shirt gehuldigd. Bij de junioren liet Piet Liefaard zien dat de vormcrisis waarmee hij worstelde, van tijdelijke aard is. De Hoeksewaarder, wat gezondheid betreft nog niet in orde, was na 40 km de rapste van een kopgroep van zeven man. Tweede werd de Brabantse belofte Adrie van de Poel.

Bij de dames triomfeerde Nederlands vaandeldraagster Keetie van Oosten-Hage. Al snel maakte de Zeeuwse haar bedoelingen duidelijk. Slechts jonge Petra de Bruin kon haar volgen, maar oak zij moest later Keetie laten gaan.

Rotterdammer Art Wennekes (een paar seizoenen terug nog eens professional) greep de zege bij de liefhebbers. De Ahoy'-renner versloeg in de eindsprint pas weer in het gezelschap (na een maar moeizaam genezende sleutelbeenbreuk)teruggekeerde Bleiswijker Bram Jansen en Cees van Helvoirt.

De veteranenrace, tenslotte, leverde Arie Veenendaal zijn zoveelste succes op. Rotterdammers Hans Hoek en Nol Ket kwamen ook op het erepodium. BRON:Henk Kruithof

DE UITSLAGEN

Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann (Huybergen) 80 km in 1.58.35, 2. op 20 sec. Jan van Katwijk (Oploo), 3. Hans Langerijs (Blokker) z.t., 4. Hennie Kuiper (Ossendrecht) op 1 minuut, 5. Martin Havik (Strijen) op 1.15, 6. Henk Lubberding (Voorst) op 1.17, 7. Gerben Karstens (Prinsenbeek) op 1.30, 8. Theo Smit (Aalsmeer) op 1.35, 9. Rhett van Trigt (Hille

gom), 10. Jan Huisjes (Almelo), 11. Piet van Katwijk (Mill), 12. Michel Jacobs (Bingelrade), 13. Cees Priem (Wemeldinge), 14. Leo v. Vliet (Honselersdijk), 15. Jan Raas ('s-Gravenpolder), 16. Jan Brinkman (Rotterdam), 17. Kees v. d. Wereld (Nieuwkoop), 18. Ad Prinsen (Raamsdonksveer), 19. Lucas Hulzebosch (Beilen), 20. Johan v. d. Meer (Geleen), 21. Jan Hordijk (Westmaas), 22, Ger Bruinsma (Westerbork), 23. Adrie van Houwelingen (Heesselt), 24. J. P. MacMillan (Nw.-Zeeland), 25. Aad v. d. Hoek (Roogendaal), 26. Ton Zuiker (Aalsmeer), 27. Jan Krekels (Born), 28. Ko Hoogedoorn (Zwanenburg), 29. Martin Venix (Zevenbergen), 30. Herman Ponsteen (Njjverdal).

Amateurs 60 km: 1. Jacques v. Meer (Wouw), 2. H. Frijters (Moerdijk), 3. W. de Waal (Axel), 4. J. Slendebroek (Beilen), 5. J. Gommers (Roosendaal), 6. P. Maas (Roosendaal), 7. G. van 't Geloof (Oudenbosch), 8. C. van Dongen (Oud-Gastel), 9. W. Lugtenburg (Zuidland), 10. F. Brand (Dordrecht), 11. P. Kivits (Breda), 12. N. Toussaint (Naaldwijk), 13. R. Smit (Haarlem), 14. A. Kraan (Gouda), 15. A. Mannien (Roosendaal), 16. Kr. St. Nicolaas (Dordrecht), 17. H. van Leeuwen (Haarlem), 18, J. Valentijn (Etten), 19. C. Kuystermans (Bosschenhoofd), 20. J. Broers (Maartensdijk),

Junioren 40 km: 1. Piet Liefaard ('s-Gravendeel), 2. Adrie v. d. Poel (Hoogerheide), 3. H. Vonk (Arnhem), 4. M. Theunissen (IJsselstein), 5. A. v. d. Eeden (Eindhoven), 6. G. van Putten (Haaften), 7. T. Kokke (St. Willebrord), 8. G. Walstock (Maastricht), 9. R. van IJzendoorn (Tiel), 10. M. Leijs (Oudenbosch), 11. P. Balvers (Schiedam), 12. H. Kox (Zeelst), 13. W. Demandt (Grevenbicht), 14. I. van Zandbeek (Schijndel), 15. J. van Dijk (Aarle), 16. W. van Oer (Breda), 17. R. Heeren (St. Wille~brord) 18. J. Schipper (Vleuten), 19. L. de Bruin (Halsteren), 20. J. van Beers (Sprundel).

Dames 30 km: l. Keetie van Oosten-Hage (Kloetinge), 2. P. de Bruin (Nieuwkoop), 3. M. Brinkhoff (Heerenveen), 4. M. Bik (Lekkerkerk), 5. C. Petersen (Ver. Staten), 6. W. Buitelaar (Alphen), 7. A. Riemersma (Ne,derhorst), 8. C. Oosterwaal (Vlijmen), 9. N. Streef (Nw. Lekkerland), 10. N. van Vliet (Maasland), 11. J. Barnhorn (Haarlem), 12. C. Sandbrink (Amersfoort), 13. H. Buitenhuis (Apeldoorn), 14. C. Dekker (Ouderkerk), 15. H. Lieverse (Hillegom), 16. G. Dekker (Hoogeveen), 17. R. Kaufman, 18. D. Wesdorp (Schiedam), 19. H. Hage (St. Maartensdijk), 20. E. v. d. Akker (Schijndel).

Liefhebbers 40 km: 1. Art Wennekes (Hoogvliet), 2. B. Jansen (Bleiswijk), 3. C. van Helvoirt (Nieuwkuyk), 4. M. van Brussel (Oude Tonge), 5. J. Wennekes (Den Haag), 6. H. tJittenbogaart (Rotterdam), 7. H. van Leeuwen (Haarlem), 8. T. Koop (Wateringen), 9. E. de Vas (Ilpendam), 10. W. Wielhouwer (Sommelsdijk), 11. A. v. d. Burg (Noordwijk), 12. R. Nanninga (Lelystad), 13. L. Wassenburg (Amsterdam), 14. W. Brouwers (Rotterdam), 15. P. Bouterse (Vennep), 16. F. Mebaard (Wemeldinge), 17. W. TSnder (Rotterdam), 18. A. van Beek (Nieuwkuyk), 19. H. v. d. Hout (Tilburg), 20. K. Duivenvoorde (Noordwijk).

Veteranen 40 km: 1. Arie Veenendaal (Zeist), 2. H. Hoek (Rotterdam), 3. N. Ket (Rotterdam), 4. T. v. d. Brande (Heikant), 5. H. Dolderman (Woerden), 6. B. Wielis (Sluiskil), 7. K. Tolhoek (Yerseke), 8. N. Slingerland (Noordwijkerhout), 9. B. Solaro (Den Bosch), 10. S. Koevermans (Vlaardingen), 11. G. van Noord (Den Haag), 12. J. Kievits (St. Michielsgestel), 13. W. van Putten (Haaften), 14. A. van Rerkel (Zwanenburg), 15. J. Coone (Eind~hoven), 16. J. van Geest (Maasland), 17. F. Somers (Poortugaal), 18. T. v. Gulik (Rijswijk), 19. J. Timmer (Velsen), 20. T. van Herwerden (Voorburg).

ROSMALEN - 13 juni.1978

Amateurs: 1. Th. de Rooy, 2. H. Lunenburg, 3. M. de Veer, 4. B. van Lamoen, 5. H. van Loon, 6. Fr. Jansen, 7. A. van Hooft, 8. P. Bosch, 9. H. Mutsaars, 10. P. Maas. Nieuwelingen: 1. L. Kersten, 2, H. Daams, 3. G. Rutten, 4. R. Elshof, 5. H. Jansen, 6. G. Theunisse, 7. N. Verhoeven, 8. R. Geutskens, 9. K. Evers, 10. F. Plantaz.

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. H. Lunenburg, 3. B. Groen, 4. J. Slendebroek, 5. W. Bosch, 6. P. Kehl, 7. W. Vlot, 8. E. van Kessel, 9. A. de Groot, 10. W. van Steenis.

Junioren: 1. F. Moons, 2. J. Broers, 3. A. van Asten, 4. H. van Loon, 5. R. van IJzendoorn, 6. B. Zoontjens, 7. G. van Putten, 8. J. van Zandbeek, 9. R. Snijders, 10. J. Schaap.

ROSSUM - 2 april.1978

ROTTERDAM - 18 juni.1978

Nieuwelingen: 1. P. de Groot, 2. W. den Hoedt, 3. F. Zonen, 4. M. Bik, 5. H. v. d. Meijs, 6. F. Ligtvoet, 7. P. Gelens, 8. M. Ligtvoet, 9. W. van Oorschot, 10. F. Tiggelaar.

Liefhebbers: 1. J. Trouw, 2. H. Uittenbogaart, 3. J. van Geest, 4. M. v. Brussel, 5. H. Brinkman, 6. J. Griep, 7. G. Koop, 8. A. Klop, 9. T. Koop, 10. E. van Beek.

ROTTERDAM - 7 augustus.1978

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. J. de Groot, 3. J. Klomp, 4. J. de Keyzer, 5. T. Griep, 6. J. Zuydweg, 7. T. Hogervorst, 8. P. Franken, 9. B. Langeveld, 10. G. Slot.

ROTTERDAM - BLIJDORP - 30 juni.1978

Amateurs: 1. B. Huveneers, 2. G. Slot, 3. R. den Boer, 4. A. Versluis, 5. M. Visser, 6. T. Griep, 7. H. de Boer, 8. P. de Ruiter, 9. A. de Groot, 10. T. Koop.

ROTTERDAM - CHARLOIS - 31 mei.1978

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. H. de Boer, 3. G. St. Nicolaas, 4. H. v. d. Hoef, 5. B. Huveneers, 6. G. Slot, 7. P. Grootegoed, 8. D. Gompen, 9. J. Zuydweg, 10. A. Toussaint.

Liefhebbers: 1. H. Lap, 2. P. Nobel, 3. W. Brouwers, 4. H. Hoek, 5. K. Duivenvoorden, 6. H. Roos, 7. T. Koop, 8. P. Legierse, 9. J. v. d. Kooij, 10. J. van Geest.

ROTTERDAM - COOLSINGEL - 29 april.1978

Amateurs: 1. T. Griep, 2. B. Huveneers, 3. R. Smit, 4. J. Kieftenburg, 5. R. Haller, 6. J. Klomp, 7. A. Versluis, 8. W. Gomes, 9. D. Schouten, 10. G. St. Nicolaas.

ROTTERDAM - CROOSWIJK - 22 mei.1978

Amateurs: 1. W. Bosch, 2. J. Kieftenburg, 3. H. de Boer, 4. A. Kraan, 5. P. Franken, 6. A. Versluis, 7. W. van Steenis, 8. M. v. d. Toorn, 9. R. de Boer, 10. W. Schuurhuizen.

ROTTERDAM - DOENKADE - 24 sugustus.1978

Liefhebbers: 1. P. Legierse, 2. C. v. d. Linden, 3. L. Flier, 4. K. Tolhoek, 5. A. Jongejan, 6. A. van 't Hof, 7. T. Krabbe, 8. J. van Geest, 9. A. Ravensbergen, 10. E. C. Kloosterman. Nieuwelingen: 1. W. den Hoedt, 2. R. van Klink, 3. R. v. d. Linden, 4. P. de Groot, 5. M. Verhagen, 6. A. Harren, 7. G. Honigh, 8. R. Groen, 9. M. Stroosnijder, 10. P. Heijnen.

ROTTERDAM - FEIJENOORD - 1 mei.1978

Amateurs: 1. J. Klomp, 2. M. Huizinga, 3. G. Sint Nicolaas, 4. P. Versteeg, 5. H. Boom, 6. B. Huveneers, 7. T. Griep, 8. F. Brand, 9. W. Bussem, 10. F. v. d. Enden.

Junioren: 1. P. Liefaard, 2. H. van Rossum, 3. R. Meeldijk, 4. A. Lugtenburg, 5. H. Zuiderwijk, 6. J. Rozenburg, 7. E. Brand, 8. W. van Rijswijk, 9. A. Janssen, 10. M. Glerum.

Liefhebbers en veteranen: 1. J. de Keijzer, 2. W. Wielhouwer, 3. W. Brouwers, 4. T. Koop, 5. J. Zwaan, 6. H. Ket, 7. W. Sparreboom, 8. H. Hofman, 9. A. Overbeeke, 10. H. Uittenbogaart.

ROTTERDAM - KRALINGEN - 20 juli.1978

Amateurs: 1. R. den Boer, 2. P. Bosch, 3. L. Westrus, 4. H. de Boer, 5. W. Liebrechts, 6. A. Versluis, 7. H. v. d. Hoef, 8. T. Griep, 9. N. Toussaint, 10. W. Schuurhuizen.

ROTTERDAM - KRALINGSEVEER - 19 augustus.1978

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. J. Kieftenburg, 3. G. den Besten, 4. A. de Groot, 5. T. Griep, 6. A. de Jager, 7. W. Langstraat, 8. H. Steekers, 9. M. Reehorst, 10. P. Heyster.

Liefhebbers en veteranen: 1. J. Hup, 2. L. van der Laan, 3. H. Brinkman, 4. M. van Brussel, 5. J. van der Eyk, 6. C. Hogervorst, 7. Th. van de Brande, 8. B. Kanselaar, 9. L. Verzuur, 10. E. Wolfs.

ROTTERDAM -ZUIDWIJK - 10 juli.1978

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. B. Huveneers, 3. G. St. Nicolaas, 4. A. de Groot, 5. T. Vrolijk, 6. W. Schuurhuizen, 7. P. v. d. Plujjm, 8. P. Versteeg, 9. T. Griep, 10. G. Nederlof.

ROTTERDAM -SCHIEBROEK - 15 juli.1978

Amateurs: 1. R. Smit, 2. W. van Steenis, 3. J. Kieftenburg, 4. A. Versluis, 5. G. Pronk, 6. T. Griep, 7. G. Nederlof, 8. B. Huveneers, 9. W. Schuurhuizen, 10. R. den Boer.

ROTTERDAM OVERSCHIE - 12 mei.1978

Amateurs: 1. H. de Boer, 2. L. v. d. Berg, 3. G. LooUenstein, 4. T. Griep, 5. W. van Steenis, 6. B. Huveneers, 7. A. Versluis, 8. A. de Groot, 9. N. Toussaint, 10. R. de Boer.

RUINERWOLD - 17 juni.1978

Amateurs: 1. W. Vlot, 2. J. Vlot, 3. B. Wekema, 4. F. Hoving, 5. D. van Wijhe, 6. H. van Dijk, 7. D. Klein, 8. G. Schipper, 9. B. Groen, 10. G. Brokelman.

RUURLO - 16 juli.1978

Amateurs: 1. H. Stamsnijder, 2. C. van Es, 3. B. Wekema, 4. E. Geserick, 5. R. Hassink, 6. H. Rijks, 7, A. Jansen, 8. J. Posthuma, 9. J. Scholten, 10. G. Nederlof.

Liefhebbers en veteranen: 1. J. Pluimers, 2. J.de Boer, 3. G. Huisjes, 4. B. te Wiereke, 5. A. Duijn, 6. A. Breure, 7. P. van Huffel, 8. L. Wassenburg, 9. G. Pluimers, 10. P. Sanders.