JAARGANG 1977 WEDSTRIJDEN P T/M
R |
PAPENDRECHT.(1977.05.28) Amateurs: 1. J. Kieftenburg, 2. W. v. Steenis, Veteranen: 1. J. Barens, 2. H. Buis, 3. H. Hoek, PHILIPPINE.(1977.07.18) Amateurs: Liefhebbers: 1. K. Tolhoek, 2. B. Jansen, 3. W. de Feber, 4. J. Lepoeter, PIJNACKER.(1977.08.20) BERT PRONK niet
blij met zege van PIET
VAN KATWIJK
in RONDE VAN PIJNACKER De wlnst bleef in
de ploeg. Maar Bert Pronk was allerminst blij met de vierde seizoenzege van
Piet van Katwijk. Uitgerekend in Pijnacker had juist de Scheveninger (dicht
bij huis) best eens de ereronde willen rijden. Nadat het Pronk in Wateringen
- enkele weken geleden - ook al niet was gelukt criteriumbloemen te veroveren
had de slechts een enkele keer in het wielerseizoen (Luxemburg) aan zichzelf
denkende meesterknecht zijn zinnen om de ronde in het plaatsje onder de rook
van Delft gezet. En, net als enkele
jaren geleden als amateur nog, was Pronk aardig op de weg om te slagen. Hij
forceerde mee de beslissende vlucht. Verdeelde zijn krachten knap en haalde
in de finale hard uit. “Vier, misschien wel vijf keer ben ik
gedemarreerd," riep hij later teleurgesteld uit. “Maar telkens weer kwam
Van Katwijk me halen." En met een
vernietigende blik op hat T.I.-Raleigh-shirt dat nog altijd zijn schouders
(en ook die van Van Katwijk) siert: „Het stond nog lang niet vast dat ik bij
de ploeg van Post weg zou gaan. Maar nu vertrek ik zeker." Voor de
duidelijkheid: Bert Pronk ging bij zijn vijfde tempoversnelling ook echt
door, ondanks de reactie van Piet van Katwijk. En met de zekerheid op de meet
te worden geklopt door de nu eenmaal veel vluggere Brabander. Nu, althans in
woorden, de verhouding tussen ploegleiding en het naar IJsboerke
overstappende duo Thurau-Pronk al einge tijd was verkoeld, ziet het er naar
uit dat ook de sfeer tussen de coureurs onderling is vertroebeld. Met Pronk speelde
overigens Didi Thurau ook een hoofdrol in Pijnacker. De Duitser kreeg kort
voor het vertrek een telefoontje vanuit Bremen. Of hij zich daar 's avonds
om half acht maar wilde melden voor een verschijnen in de (zoals bekend) zeer
populaire Rudi Carell-show. Didi stemde daarmee in, maar keek bedenkelijk
toen het vertreksein niet om drie uur, maar pas om half vier klonk. Geen
nood: het “theater" in Pijnacker sloot simpel vijf ronden eerder. Om
het vliegtuig te halen verzocht Didi om die “korting" en hij kreeg zijn
zin. Bovendien maande
de vijfvoudige ritwinnaar uit de laatste Tour zijn gezellen tot spoed. Hij
dicteerde in de miezerige regen (desondanks omzoomden zo'n 20.000
toeschouwers het parkoers) het tempo. Thurau forceerde daarbij ook de slag.
Met Vianen reed hij voorop toen Pronk, Huisjes, Jan van Katwijk, Willy In 't
Ven, Piet van Katwijk en Aad van den Hoek aanhaakten. Ko Hoogendoorn wipte
als laatste mee. Al vroeg (na In de hoofdmacht
lieten Karstens, Raas, Kuiper en Zoetemelk zich slechts incidenteel zien. Het
gladde wegdek noodde ook geenszins tot het nemen van risico's. De negen
leiders konden daardoor hun ronde winst nog gemakke- lijker nemen. En hadden,
nadat de groep (waaruit Fedor den Hertog en Jos Schipper zich opnieuw los
maakten) was afgespurt, alle tijd de hoofdprijzen to verdelen. Pronk dacht
daarbij het eerst in de pot te mogen grabbelen, maar hij werd gedwarsboomd
door zijn ploegmakker Piet van Katwijk. Die na afloop meldde dat het wegkomen
lastiger was geweest dan het winnen. Want spurten kan de 27-jarige Van
Katwijk nu eenmaal wat rapper dan de meeste anderen. Ook broer Jan behoort
trouwens niet tot de traagsten. Hij hield voor de derde plaats Jan Huisjes
achter zich.BRON: HENK KRUITHOF Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk (Mill) AMATEURS Bij de amateurs
liep een boeiende wedstrijd uit op een sprint met-drie. Hagenaar Joop
Kettenis, Brabander Piet Franken “dolle" Dries van Wijhe maakten zich
definitief los uit de greep van het peloton. Al kwam een grote jachtgroep nog
wel terug tot minder dan tien seconden. Van kop af was Kettenis de snelste.
Het was zijn vijfde seizoenzege. Amateurs: 1. Joop Kettenis (Den Haag) POELDIJK.(1977.06.22) Amateurs: 1. J. de Nijs, Junioren: POORTUGAAL.(1977.04.27) Amateurs: 1. R. Kroep, 2. R. Smit, PRINSENBEEK.(1977.06.12) Amateurs: Liefhebbers: 1. W. Tonder, Nieuwelingen: 1. R. Koppert, 2. H. Akkermans, 3. T. v. Vliet, PURMEREND.(1977.05.22) Amateurs: Liefhebbers: 1. P. Nienhuis, 2. H. v. Leeuwen, 3. R. de Vries, 4, B. v. Smirren,
5. E. de Vos, 6. P. Hoornstra, Veteranen: 1. W. v. Dok, 2. J. Barens, 3. N. Slingerland, 4. P. Leunis, 5. J.
Koolhof, 6. H. Hendriks, PURMEREND.(1977.09.11) Nieuwelingen: 1. H. de Vries, 2. P. de Groot, 3. W. Smit, 4. R. Moorman, 5. J.
Imming, PUTTEN.(1977.06.18) Amateurs: 1. D. Willigenburg, 2. J. Lookamp, 3. J. Nederlof, 4. R. Oskam, 6. H.
Dijkstra, 6. J. Sandbrink, 7. J. Moesker, 8. J. v. d. Weijden, 9. J. Powall
(Eng.), 10. P. Zijerveld. Veteranen: 1. H. Roos, Liefhebbers: PUTTERSHOEK.(1977.05.27) Amateurs: RAAMSDONKSVEER.(1977.05.19) Amateurs: 1. J. v. Tilborg, 2. R. v. Broek, 3. J. v. Elburg, 4. H. Prinsen, 5.
P. Franken, 6. H. Peels, 7. B. Geense, Nieuwelingen: 1. R. Heeren, 2. J. Lammerts, 3. P. Pieters, Liefhebbers: RANSDAAL.(1977.07.24) Amateurs: 1. J. Ramaekers, 2. E. Visschers, 3. P. Iedema, Nieuwelingen: 1. T. v. Vliet, Junioren: REEK.(1977.04.11) Amateurs: 1. H. Mutsaars, Junioren: 1. H. Plugers, 2. H. v. Loon, 3. T. de Vos, Nieuwelingen: 1. R. Koppert, 2. P. Pieters, 3. H. Maartens, 4, H. v. Erp, 5. R.
Meeldijk, 6. D. v. Gessel, Liefhebbers: 1. H. v. Leent, A. v. Melis, 3. P. Rijkem, REEUWIJK.(1977.05.28) Liefhebbers: 1. P. Stout, RENKUM.(1977.06.20) Amateurs: Liefhebbers en
veteranen: 1. B. Boom, 2. J. de Boer, 3. H. van Leent, REUSEL.(1977.03.27) Liefhebbers en
veteranen, le serie: 1. B. Jansen, Liefhebbers en
veteranen, 2e serie: Liefhebbers en
veteranen, finale: 1. K. Duivenvoorde, 2. W. Brouwers, REUVER.(1977.05.30) Amateurs: Nieuwelingen: Junioren: REVANCHE
MERKENKAMPIOENSCHAP.(1977.07.29) Frits Pirard
superieur in revanche van merkenkampioenschap SOKA „op
punten" opnieuw winnaar Frits Pirard
heeft zich er al mee verzoend. De 22-jarige Bredanaar is er niet eens meer
echt kwaad over dat hij „slechts" tweede reserve is van de Nederlandse
amateurploeg voor het wereldkampioenschap op de weg. Nataurlijk, Frits heeft
er zich wel over verbaasd. „Ze kiezen toch coureurs in vorm. Renners, die in
de weken van de selectie uitslagen maken. Daarom was ik er lang van
overtuigd, zelfs nadat de zes “zekere" namen bekend werden, dat ik de
zevende zou zijn," geeft hij toe. “Toen ik terug kwam uit Amerika
(Pirard reed daar met Van Vliet, Hassink en Ter Harmsel een zesdaagse
wegwedstrijd) en in de kranten las dat het toch Piet Kuys was geworden, was
ik diep teleurgesteld." Op sportieve
wijze wil Frits Pirard zich nu revancheren. De keuzeheren van hun ongelijk
overtuigen. Waar maken wat zijn Amstel-ploegleider Herman Krott hardop durft
te zeggen: „Heus, we laten de beste van dit moment thuis. Ik ben met hem
naar Tsjechosslowakije en de Verenigde Staten geweest en wat ik bijvoorbeeld
in Bohemen van Frits heb gezien was geweldig. Als enige Nederlander daar (de
rest was afgestapt) reed hij de laatste twee dagen alle Oosteuropeanen zoek.
Met solowerk over soms tientallen kilometers." Ook terug in
eigen land (waar hij eerder o.a. de klassieke Kersenronde won) demonstreerde
Pirard echter zijn superieure vorm. Bewijst hij dat, ondanks een weigering
om in de 100 km-ploegentijdrit van Maren-Kessel uit te komen (dat deden
overigens meer renners), zijn naam niet van het kandidatenlijstje voor
Venezuela had mogen worden geschrapt. Frits Pirard
superieur in revanche van merkenkampioenschap Vorige week
woensdag triomfeerde Pirard (na een vlucht met ploegmakker Jos Lammertink)
in de Acht van Chaam. In Wateringen reed hij opnieuw een solo, maar wierp een
lekke band hem terug. En in Scheveningen,
tijdens het voor de tweede keer in „de revanche van het
merkenkampioenschap" omgedoopte Haags vakantiecriterium was de Bredanaar
opnieuw de sterkste. Al vroeg mengde
Pirard zich daar op de boulevard, het steeds maar terugkerende klimmetje
naar de vuurtoren en de keitjes aan de achterkant van het parkoers, in de
strijd. Tussen de, in tegenstelling tot verleden jaar, nu wel bijna compleet
(14 ploegen) opgekomen topamateurs, behoorde Frits tot een groepje van zes
vluchters, Ook Jo Maas, Gerrit Pronk, Peter Koppert, Guus Bierings en Sjaak
Vooijs stortten zich in het avontuur, dat tegen de striemende wind in, wel
moest mislukken. De regen (opnieuw
trof organiserend SOS het niet, want het decor van de Boulevard verdient - en
dat kan met beter weer ook - duizenden toeschouwars) bracht veel renners er
toe het verder maar te geloven. Juist dat weer inspireerde echter Pirard
tot een driftige uitval. Hij reed zo'n vijftien kilometer alleen voorop, om
zich vervolgens (verstandig) te laten terugvallen op een intussen gevormd
jachtgroepje. Jacques van Meer
(Soka), Leo van Vliet (Amstel), Henk Boom (Bik), Bas van Lamoen (Batavus),
Ad v. Peer (Bleu de Nil), Hans Koot (Jan van Erp) en als laatste Willy
Maessen (Poolen-Rogelli) hadden daarin plaatsgenomen, terwijl Veertien renners
op kop derhalve. Met voor de ploegenprijs - want daar ging het om - kampioen
Soka en Amstel als favorieten. In een boeiende wedstrijd, waarbij Van Vliet
en Oosterbosch; Ter Harmsel, Boom en Maessen; weer Ter Harmsel, Van Peer en
Van Lamoen tevergeefs probeerden de beslissing te in moeilijkheden,
maar hij reed zelf het gaatje dicht en zou later de hoofdrol weer opeisen. Maassen leidde de
ontknoping in. Van Peer en Koot gingen mee en Pirard sprong daar weer naar
toe. Het leverde Amstel niet alleen de bergprijs (bij de vuurtoren) en de
ploegenprestatieprijs op, maar ook de individuele winst. Want, terwijl de
overige tien man terug werden gepakt door een in de laatste kilometers
driftig doortrappend groepje met Vooijs en Steekers (Soka), Kos, Van der
Toorn en de later wegens ,afsteken" gediskwalificeerde Rehorst (De
Markthof), Matthe Pronk (Batavus), Timmer (Van Erp) en Langeveld (De
Uitkomst) was Pirard te sterk voor zijn drie mede-vluchters. Hij liet ze bij
de het simpel ter plekke en realiseerde met voorsprong een nieuw succes. Dat,
omdat de merkenrevanche „op punten" werd beslist, geen totale zege
bracht aan de Amstelploeg. Ter Harmsel en Leo van Vliet spurtten nauwelijks
mee. De mannen van Soka (5, 8 en 9) en Jan van Erp (al finishte Koppert op
een gebroken zadel) wel. Pirards vreugde
was er nauwelijks minder om. Hij fietst immers vooral voor zichzelf.
Voorlopig (en waarschijnhjk voor goed) als amateur. Frits: “Ambities om prof
te worden heb ik niet meer. Het gaat mij best." Ploegleider Herman
Krott: „Hij heeft verkering. Wil straks gaan trouwen. Hij ken nu ook nog bij
mij in de zaak komen werken. Voor koersen blijft er den nog tijd genoeg over.
Wat wil'ie nog meer." BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. Frits Pirard (Breda) Ploegen: 1. Soka Snacks 22 pnt., 2. Van Erp 39 pnt., 3. Amstel 4) pmt., 4. De
Uitkomst 44 pnt., 5. Batavus 46 pnt., 6. Poolen 55 pnt., 7. De Markthof 55
pnt. Ploegenprestastieprijs: 1. Amstel, 2. Driessen Optillon, 3. Soka. Bergprijs: 1. Pirard, 2. Maessen, 3. Prinsen. RHENEN.(1977.08.06) Nieuwelingen: 1. H. Akkermans, 2. W. v. d. Weijst, Liefhebbers-veteranen: RHOON.(1977.08.03) Amateurs: 1. P. Versteeg, 2. D. Groen, 3. P. Broere, 4. H. J. Bohnen (W.-Dld.),
RIDDERKERK.(1977.06.04) Eindelijk een
„echte" zege voor JAN BREUR Jan Breur heeft
op zijn erelijst niet langer uitsluitend zegepralen achter de derny. De nu
25-jarige Schiedammer behaalde in Ridderkerk - waar hij vorig jaar de beste
achter de ,brommer" was - voor het eerst in zijn driejarige betaalde
loopbaan een „echte" overwinning. Een verrassing waarmee de pion van
Koos Rook's ploeg De Onderneming-Marvik-Benco de duizenden toeschouwers een
sprint om de eerste plaats onthield. Breur was eerder
als laatste aangesloten bij een kopgroepje van vijf beroepsrenners. Na
veertig van de honderd kilometer forceerde Andre Gevers die beslissing. Met
Breur reageerden ook Jan van Katwijk, Jos Schipper en de Belg Jos Huysmans. De voorsprong
liep al snel op tot een halve minuut. Ondanks de tegenacties van vooral
Gerben Karstens. De Raleigh-rijder bereikte er slechts mee, dat het peloton volledig
uit elkaar werd gescheurd. Zeventien coureurs namen plaats in de tweede
groep, die echter te groot en te weinig eensgezind was om met succes de
achtervolging voort te zetten. De pogingen van
tweemaal door materiaalpech getroffen Jan Raas bracht in de situatie geen
verandering. Ook de ultieme eenzame uitval van opnieuw Karstens bleef op 15
seconden van de leiders steken. Koplopers, bij wie Gevers zich van de aantrekkelijke
leidersprijs had verzekerd. Schipper dacht meer aan de einduitslag, maar trof
vooral het verzet van Huysmans op zijn weg. “Jammer,"
bedacht de immer strijdlustige Zeeuw later. „Van mijn ijver heeft Breur nu
kunnen profiteren. Al ging hij verschrikkelijk hard weg in die laatste
ronde." Van Katwijk verduidelijkend: “Normaal kan ik niet verliezen.
Alleen achter Breur aangaan had mijn kansenin de spurt kunnen bederven. Daarom gokte ik
dat een ander het zou doen. Zonde dat ze allemaal bleven zitten." Jan Breur ken
daar niet om treuren. “Ze waren nerveus. Daarom probeerde ik het maar eens.
Troumens, al eerder dit jaar heb ik zoiets ondernomen. Alleen lukte het toen
niet. Nu wel; en gelukkig maar, want ik had zo'n succes echt nodig." Lovend over het
werk van zijn ploeg: ,We hadden afgesproken dat er steeds minstens een man
van De Onderneming bij moest zijn. Tabak riep dan ook tegen me dat ik moest
springen. Hij dekte de vlucht naar de andere koplopers ook keurig af. Ja, het
gaat dit seizoen goed met De Onderneming." Beroepsrenners: 1. Jan Breur Liefhebbers: 1. H. Uittenbogaart, 2. H. v. Piere, 3. H. Hoek, Nieuwelingen: W. v. d. Burgh, 2. E. Wittekoek, 3. N. Wegkamp, 4. R. Koppert, 5. R.
Heeren, RIJEN.LEREN
ZOOL.(1977.06.05) DIDI THURAU
soleert in verregend Rijen Het Westduitse
paradepaardje van Peter Post, Didi Thurau, bereidt zich met grote
nauwgezetheid voor op het belangrijkste wielerevenement van het jaar, de Tour
de France. Bijna had een hardnekkige griep roet in het eten gestrooid, maar
degenen die Thurau zondag 5 juni in het Brabantse Rijen aan het werk hebben
gezien, konden constateren dat de Duitser weer op weg is de vorm terug te
krijgen waarmee hij in het begin van dit wegseizoen van overwinning naar
overwinning reed. Noch het compacte peloton, noch zijn beide gezellen in de
slotfase, Piet van Katwijk en Gerard Vianen, konden enige weerstand bieden
toen Thurau voor zijn beslissende sprong aanzette. Op het door de regen toch
wel gladde parkoers reed hij in enkele kilometers een voorsprong van dertig
seconden bijeen, een verschil dat tot op de eindstreep kon consolideren. De Ronde van
Rijen wordt de laatste jaren niet door Vrouwe Fortuna begunstigd. Vorig jaar
kon deze wielerronde, ook wel bekend als de strijd om de ,Leren Zool",
door omstandigheden geen doorgang vinden maar dit jaar waren organisator Ad
Seelen en zijn comite-leden weer in het geweer gekomen en met noeste ijver
had men een ronde uit de grond gestampt die met alle tot op dit moment
verreden criteria in het land kon wedijveren. Ondanks het slechte weer bleken
ook de renners bereid te zijn hun uiterste best te doen om er een aantrekkelijk
gebeuren van te maken. Alleen het publiek, zonder meer noodzakelijk voor het
welslagen van een koers, bleef weg. Juist op het kritieke moment toen de
toeschouwers van huis moesten gaan, regende het pijpestelen en daardoor werd
de Ronde van Rijen opnieuw een troosteloze vertoning. Hard rijdende renners,
die echter het decor van rijen-dik publiek langs de lijn moesten missen. Het leek erop dat
ook de renners er een vluggertje van wilden maken, want het tempo lag vanaf
de eerste kilometer bijzonder hoog. Na nauwelijks vijftien kilometer vonden
Piet van Katwijk, Gerard Vianen en Dan Allan dat zij te lang in het peloton
waren schuilgegaan, of was het misschien om het risico van valpartijen zoveel
mogelijk te vermijden, hoe dan ook, dit trio ging op kop rijden en nam in
korte tijd ruim een halve minuut voorsprong. Tien kilometer later gingen
Thurau, Van den Hock, Aling en de nieuwbakken professional Jan Huisjes in de
achtervolging. Zij kregen gezelschap van Allan, die als gevolg van een
slipper het contact met de beide andere koplopers had verloren. Vianen en
Van Katwijk reden er bewust niet op om het peloton te dubbelen, want dan zou
dezelfde gevaarlijke situatie zijn ontstaan. Toen de kloof 1 min. 20 sec.
was, ging Thurau op zoek naar de beide leiders en hij had slechts enkele
ronden nodig om het gat dicht te rijden. De tegenaanvallen vanuit het peloton
waren nu ook op gang gekomen. Gerry van Gerwen, Nidi den Hertog en vooral
Henk Lubberding onthonden alle duivels, maar zij konden niet verhinderen dat
de twee eerder ontsnapte groepjes vooruit bleven rijden. Ook Gerben Karstens
en Gerard Kamper zagen het vruchteloze van hun poging snel in. Meer inhoud en
kracht had de sprong van Jan van Katwijk, Kees Priem en opnieuw de jonge
Lubberding. Zij slaagden erin zich bij de groep Van den Hoek te voegen. Thurau, die zijn
zinnen op een zege had gezet, ontdeed zich in de slotfase van zijn beide
gezellen op de wijze zoals het hem zinde. De overwinning van de Duitser kwam
niet meer in gevaar. Van Katwijk, die normaal sneller moet worden geacht,
nam in de sprint a deux met Gerard Vianen geen enkele risico en nam met de
derde plaats genoegen. Jan van Katwijk won de sprint van de daarop volgende
groep, terwijl Fons van Katwijk het broederfestijn compleet maakte door het
peloton naar zijn hand te zetten, dit voor de bezetting van de negende
plaats.BRON: JO DE BRUIJN Beroepsrenners: 1. Didi Thurau (West- Duitsland) Amateurs: 1. P. Verheijen, 2. R. v. d. Rakt, 3. P. Vranken, Nieuwelingen: 1. J. Paumen, 2. J. v. Asten, RIJNSBURG.(1977.08.03) Amateurs: 1. R. Bessems, 2. R. Kos, 3. P. Noy, RIJSBERGEN.(1977.04.03) Amateurs: 1. W. de Waal, Junioren: Nieuwelingen: 1. J. Hanegraaf, 2. R. Koppert, 3. J. Lammerts, 4. H. Havik, RODEN.LUS
VAN.(1977.07.15) Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. B. Wekema, 3. R. v. Trigt, Nieuwelingen: 1. T. v. Vliet, 2. J. Robbe, 3. H. Emens, 4. W. Bartol, 5. E. v. d.
Meulen, 6. J. de Boer, 7. D. Pots, 8. J. Schipper, 9. R. de Graaf, Dames: RONDE VAN
DE ACHTERHOEK.(1966.06.11) Gerrit Mohlmann
bevestigt vorm in Ronde van de Achterhoek Nu Gerrit
Mohlmann weinig schik meer heeft in het baanwerk („Ik ga daar op korte
termijn met Frans Mahn overleg over plegen") heeft hij in elk geval in
korte tijd qua argumentatie zichzelf aardig in de kaart gefietst om zijn
voorkeur voor de weg te staven. Zaterdag zegevierde de Beekbergenaar voor het
eerst in zijn zevenjarige carriere als amateur in een klassieker, namelijk
die van de Achterhoek, nadat hij ruin 14 dagen eerder al voor de derde maal
in successie beslag had gelegd op de Gelderse wegtitel. De 26-jarige
Amstel-coureur na zijn zege in deze 9e Ronde van de Achterhoek aan de finish
in Doetinchem: „Dit is de mooiste van de elf overwinningen die ik dit seizoen
heb behaald. Ik had me op deze Ronde ook echt voorbereid. Vrijdag reed ik een
koers in Friesland, maar ben al na een rondje afgestapt. Ik wilde geen risico
lopen en bovendien concentreerde ik me toch al teveel op de
Achterhoek." Gerrit Mohlmann
was te vinden in elke ontsnapping. Het was aan hem te zien, dat hij inderdaad
bij de eersten wilde rijden. „Toen ik de spurt aantrok dacht ik: op hoop van
zegen," zei Mohlmann nog, die „en -route" dan wel niet kon
profiteren van de gaten die Jos Lammertink en Nico Hilberink sloegen in het
peloton, maar desondanks toch de steun ondervond zoals die van ploegmakkers
verwacht mag worden. Niet een
uitlooppoging slaagde in deze klassieker. Alle plaagstootjes liepen stuk op
het hoge tempo, dat ook de zwakkere broeders niet aantastte, omdat het bijna
ideaal koersweer (niet te warm, geen wind) was. Na Inhoud De eerste
formatie die in de frontlinie enige inhoud kreeg, werd tot stand gebracht op
weg naar Aalten ( Het liep evenwel
anders, want opnieuw voegde de groep volgers zich samen met de vluchters, een
versnelling die dik tien km verder een definitieve scheiding van kaf en koren
teweeg bracht. Wel joegen tussen Breedenbroek ( Even zag het er
naar uit dat de hoofdmacht in Lengel ( Kort na
Keijenburg, op nog tien km van de finish, kwam niet alleen de samenvoeging
van het vooruitlopende vijftal en de zeven achtervolgers tot stand, maar werd
wederom en voor de zoveelste keer in deze klassieker een geheel gesloten
peloton geformeerd, dat nog steeds uit zo'n 40 man bestond. Flauwe
smaakmakers Waren tot dan dus
alle uitlooppogingen in feite maar wat flauwe smaak- makers geweest, met nog
maar een kleine Gerrit Mohlmann
zat in de spurt van deze tien het best, al moest hij ook tot op de kalklijn
weerwerk leveren aan Joop Ribbers, die maar met een wiel werd geslagen. „Ik
had gedacht op die laatste kilometer m'n slag te kunnen slaan," zei
Ribbers, die op links werd ingesloten, in vierde stelling kwam te zitten maar
op In de kijker De Westlander
Peter Koppert, een 19-jarige kantoorbediende en eerstejaars amateur, reed een
zeer goed Ronde. Hij was - zij het op afstand van de eerste tien - zeer
tevreden met zijn klassering (12e plaats). „Ik dacht toen die kopgroep van
vijf weg was, waar ik dus bij zat, dat dit de slag. wel zou zijn. We werden
echter door die zeven man achterhaald, waarna Lunenburg en Hans Koot
wegsprongen. Toen viel het peloton stil, op die eerste tien man na. Ik vond
het toen wel mooi zo en meende dat ik genoeg had gedaan om me nu eens flink
in de kijker te rijden. Dat was mijn bedoeling," aldus de motivering van
deze jonge amateur uit Monster, die zich duidelijk present meldde toen Henk
Boom al na Surprise Waarlijk een
surprise was het dat Kiss-Miss Marianne Brinkhoff („ik heb dispensatie van
m'n man") aan Rene v. d. Broek van de winnende Driessen-ploeg als derde
man de bloemen met bijbehorende kusjes moest overreiken. Het was de eerste
maal dat deze Dussenaar een klassieker had gereden en ook de afstand van
bijna Triest verliep
deze Ronde van de Achterhoek voor Bert Lambo van de Van Erp-formatie. Nog
tijdens het geneutraliseerde gedeelte kwam hij ten val en moest voor
observatie (sleutelbeenbreuk?) naar een ziekenhuis worden afgevoerd. Dit was overigens
de enige wanklank/valpartij in deze verkorte Achter- hoekse klassieker. Het
aantal kilometers was teruggebracht tot 164. Voorzitter J. Griffioen van de
organiserende vereniging De Zwaluwen Doetinchem: ,We waren met onze Ronde al
een paar maal op de kalender achter in het seizoen geplaatst. Het was
derhalve de wens van de renners om dan niet nog eens een klassieker van ruim Een acceptabele
verklaring, maar nu de Ronde van de Achterhoek weer voorin een plaatsje
heeft gekregen, rijst toch de vraag of die verkorting wel zin heeft gehad.
Trouwens: dat voorin zitten op die kalender is ditmaal zeker niet
bevorderlijk geweest voor de kwantiteit (er zijn ongeveer 70 amateurs gestart,
voorheen wel een honderdtal) en met alle respect voor het deelnemersveld, ook
de kwaliteit is dikwijls beter geweest. Ook hier schijnt het een zaak van
geven en nemen te zijn. Overigens niets
dan lof voor de organisatie -en de pur-sangwedstrijdleiding van Jo Kleisen
uit Apeldoorn. Dat was klasse! Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann (Beekbergen), Amstel Ploegenklassement:
1. Driessen Stoffen-Optilon 19 pnt.; 2. Jan van
Erp Tegels 26 pnt.; 3. Stofwolk-Elite Salade 47 pnt.; 4. Amstel Bier 55 pnt.;
5. OWC-In Pace 60 pnt. RONDE VAN
DE HAARLEMMERMEER.(1977.05.14) Ron Snijders
snelste junior in de Haarlemmermeer Voor eigen
publiek besliste de jonge Zwanenburger Ron Snijders, die vorig seizoen op het
circuit van Zandvoort het nationaal wegkampioenschap van de nieuwelingen in
de wacht sleepte, de Omloop van de Haarlemmermeer voor junioren in zijn
voordeel. Hij was de snelste finisher van een compact peloton en hield zijn
felste belagers Cor Kuystermans en plaatsgenoot Henny van Lent netaan op
afstand. Alle ontsnappingen waren door het hoge tempo en vrijwel windstille weer
op niets uitgelopen. In de massale eindsprint deed zich op een pacer honderd
meter van de finish een grote valpartij voor en die was weliswaar niet van
invloed op de klasseringen in het voorste gelid, maar wierp toch wel een
schaduwplekje op de koers. Hans Plugers, een van de actiefste knapen in het
peloton, Klootwijk (sleutelbeenbreuk) en Richard Veerhuis kwamen er bij die
valpartij het slechtste van af en moesten zich voor hun opgelopen
verwondingen in een ziekenhuis laten behandelen. Ron Snijders is met zijn
triomf in de voetsporen van zijn vader Wim getreden, die in de beginjaren van
de Haarlemmermeerronde twee keer achter elkaar bij de amateurs zegevierde. Het Ron Snijders had
's morgens zelf niet kunnen bevroeden dat hij zou gaan winnen, want hij was
vrijdagavond pas laat thuis gekomen na een schoolreisje naar Engeland en had
de hele week geen fiets aangekeken. „Ik kwam natuurlijk wel wat macht te
kort," merkte Ron na afloop van de race monter op, „maar had het geluk
dat er haast geen wind stond en alles bij elkaar bleef." Zeer verheugd
was ook voorzitter Henk Bruyntjes van De Bataaf, waarvan de jonge Snijders
lid is. “Je hebt zeer sterk gereden," sprak de eerste man van de
oranje-zwarte club tot Ron, “wij als organisatoren zijn met elke winnaar
blij, maar zijn dubbel blij dat het ditmaal een lid van onze vereniging is.
Ik hoop voor jou, Ron, dat je naar het wereldkampioenschap wordt
afgevaardigd." Na de huldiging door de praeses mocht Ron Snijders zich
laten feteren door Rondemiss Petra van Velzen van het Haarlems Dagblad, dat
ook op andere wijze zijn steun en medewerking aan De Bataaf had verleend.
Door een vijfde plaats van Arie Kamsteeg en de zege van Snijders legde de
Bataaf ook beslag op de eerste plaats in de clubklassering en boekte daarmee
belangrijke puntenwinst voor de Junioren Club Trofee BRON: JAN
ROOSEBOOM DE VRIES. Junioren: 1. E. Snijders (Bataaf) 116 -km in 2.47.20, Clubklassement: 1. De Bataaf 64 pnt., 2. De Kampioen 45 put., 3. Windmolens 43 pnt.,
4. Willebrord Wil Vooruit 35 pnt., 5. Amstelland 30 pnt., 6. De
Zwaluwen-Almelo 27 pnt., 7. Swift 19 pnt., 8. Olympia 18 pnt., 9. Roosendaal
17 pnt., 10. Germaan-GMC 12 pnt., 11. DTS 11 pnt., 12. Het Zuiden 11 pnt.,
13. Meteoor 10 pnt., 14. De Adelaar-Apeldoorn 8 pnt., 15. Peddelaars 6 pnt.,
16. Excelsior-Gouda 5 pnt., 17. De Ster 3 pnt., 18. Avanti 2 pnt., 19. De
Adelaar-Hilversum 1 pnt. RONDE VAN
DRENTHE.(1977.04.09) Geslaagde solo
van JOOP RIBBERS Joop Ribbers
heeft de 16e Ronde van Drenthe gewonnen. Daarmee behaalde de Union-renner
voor de tweede keer in het prille wielerseizoen een overwinning in een
klassieker. De openingsklassieker voor amateurs, de Ster van Zwolle, had
Ribbers ook al op zijn naam geschreven. De zestiende
uitvoering van de Drentse ronde heeft een spannende ontknoping gekend, Zeven
renners moesten uitmaken wie de opvolger van Wil van Helvoirt, die de Ronde
in 1976 had gewonnen, zou worden: Ribbers, Jonkers, Schur, Van der Kruys,
Botterhuis, Egbert Koersen en Gerrit Brokelman van de organiserende
vereniging NMB-De Peddelaars-Union. De groep was op ongeveer De coureur uit de
ploeg van Rini Wagtmans - Rini was overigens niet in de Ronde van Drenthe
aanwezig, omdat hij een winkel moest openen (!) - kwam daardoor alleen aan de
eindstreep. De zestiende
Ronde van Drenthe kreeg opnieuw een sterke renner op de lijst van winnaars
bijgeschreven.BRON: BERT DIJKEMA Amateurs: 1. Joop Ribbers (Groenlo) RONDE VAN
HET LAGE LAND.(1977.03.26) JOS LAMMERTINK
niet te stuiten Twee dagen voor
zijn afscheid als junior heeft Jos Lammertink uit het Overijsselse Wierden
nog eens verduldelijkt wat mentaliteit is in de wielersport. Een echte
vechtersbaas op de fiets, een man die door wil gaan tot het bittere eind om
dan aan de finish op te merken: „Het was een pittig tochtje." Het was
diezelfde Jos Lammertink die zaterdagmiddag in de straten van Koog aan de
Zaan daarvoor werd beloond met de 72e zege als junior en zijn tweede
overwinning in het amper twee weken oude wielerseizoen. Hij was zaterdag
een van de weinige renners in de Ronde van het Lage Land - de door DTS
georganiseerde juniorenklassieker over Deze week stapt
Jos Lammertink over naar de amateurs. Komende zaterdag al zal hij zijn geluk
gaan proberen in Bladel binnen de amateurploeg van Herman Krott (Amstel). Hij
dankt zijn plaats in die ploeg met name aan de verrichtingen van vorig
seizoen bij de junioren, toen hij zes van de negen juniorenklassiekers die
hij reed, op zijn naam bracht. “Daarom heb ik er vertrouwen in als amateur,"
zo vertelde de bijna 19-jarige Achterhoeker aan de meet. Ondanks een
enerverend slot - niet op de laatste plaats veroorzaakt door de valpartij in
Neck, waar Lammertink een stuurfout maakte en in de naast het wegdek
liggende “prutje van zand en stenen" terechtkwam, is de Ronde van het
Lage Land een saaie koers geworden. Pas op de laatste kilometers werden de
demarrages geplaatst en afgeslagen, daarvoor was er niets opwindends
gebeurd. In feite lag de oorzaak daarvan in de vroege beslissing van de
koers. Op weg van Bakkum naar Egmond - met de wind schuin van voren - viel
het langgerekte rennersveld in verschillende groepen uiteen. Uit de eerste
groep van 26 man vielen net na de oversteek over het Noordhollands kanaal ( de uiteindelijke
scheuring in het aanvoerende groepje. Dat duurde
uiteindelijk toch nog langer dan de volgers in de karavaan hadden verwacht.
Op de plaats waar Ad Verstijlen vorig jaar en Bart van Est twee jaar geleden
waren gedemarreerd, gebeurde helemaal niets. Langs de boorden van het
Alkmaardermeer bleef de kopgroep bij elkaar. Pas tussen West-Graftdijk en
Spijkerboer sloegen vijf coureurs toe: Bessems, Bongers, Ammerlaan, Broers
en Lammertink. Zonder ook maar een enkele reactie van de overige renners liep
dit vijftal weg, klom van een voorsprong van 18 seconden naar 25 seconden, om
in Wijdewormer met een voorsprong van een volle minuut door te komen. Ammerlaan,
Bongers en Broers probeerden hun kans te grijpen toen Jos Lammertink tegen
het asfalt smakte en daarbij bijna Bessems meesleurde. Bijna, want Bessems
bleef overeind, wachtte op Jos Lammerink en reed samen met hem het gat van De sprint van de
tweede groep word gewonneh door Siem Snijders van De Bataaf uit Halfweg,
die op 1 minuut en 7 seconden achter Lammertink finishte.BRON: PIET
TEELING Junioren: 1. Jos Lammertink (Wierden) Ploegenklassement: 1. De Zwaluwen 58 pnt., 2. De Bataaf 48 pnt., 3. De Windmolens 38
pnt., 4. Bleijerheide 35 pnt., 5. Het Zuiden 30 pnt., 6. Amstelland 27 pnt.,
7. Naaldwiik 24 pnt., 8. De Meteoor 17 pnt., 9. Buitenlust 15 pnt., 10. De
Kampioen 13 pot., 11. Colonel Cole 12 pnt., 12. De Ster 11 pnt., 13. Stormvogels
10 pnt., RONDE VAN
HET ZAANSE POLDERLAND.(1977.09.25) “We doen in onze
vereniging erg veel voor de amateurs (Driedaagse van Noord-Holland) en de
junioren (Ronde van het Lage Land), maar liefhebbers en nieuwelingen komen er
volgen ons wat bekaaid af," aldus secretaris Toon van Lachterop, van de
actieve Zaanse wielervereniging DTS, dat zondag 25 September zorg droeg
voor de organisatie van de eerste Ronde van het Zaanse Polderland, een
klassieker voor beide laatstgenoemde categorieen. Het initiatief
van DTS word door liefhebbers en nieuwelingen naar behoren gewaardeerd. In
totaal zo'n 150 renners gaven gehoor aan de oproep van Toon van Lachterop. Deze eerste
editie van de Zaanse klassieker had in Huib Uittenbogaart (Keijzer Ahoy' uit
Rotterdam) bij de liefhebbers en Piet de Groot van Avanti bij de nieuwelingen
twee slimme winnaars. „Ik was gewoon de slimste," was het commentaar
van Uittenbogaart na zijn zege. „Van de negen koplopers bleek ik de enige te
zijn geweest, die vooraf de laatste kilometers voor de meet had verkend. Vlak
voor de finish waren enkele lastige bochten in het parkoers opgenomen. Daarom
was het zaak om de kop te nemen. Op het laatste rechte eind kon ik de sprint
niet meer verliezen." Ton de Groot
(Amstelland) dacht daar anders over. „In de spurt had ik Uittenbogaart wel
kunnen achterhalen, maar we waren verrast, toen we opeens het finishdoek in
de verte zagen opdoemen. Na het passeren van het Rest de vraag of
De Groot Uittenbogaart in een “normale" eindsprint had kunnen verslaan.
De Rotterdammer steekt dit jaar in een uitstekende vorm. Met zijn overwinning
in de Ronde van het Zaanse Polderland boekte bij zijn vijfde zege dit
seizoen. En dan te bedenken dat Huib Uittenbogaart, inmiddels 32 jaar, na een
ongeval bij een amateurkoers in Belgie, zes jaar geleden, als afgeschreven
moest werden beschouwd voor de wielersport. Maar eenmaal van het gips verlost
(oorzaak gescheurde nekwervel), begon Huib Uittenbogaart op bescheiden
niveau te koersen. De klassieker
had, evenals bij de nieuwelingen, een levendig verloop. De beslissende
afscheiding voltrok zich al direct na de neutralisatie. Op de smalle Zaanse
polderweggetjes was het noodzaak om van voren te rijden. Vijftien liefhebbers
nestelden zich aan de kop en scheidden zich met de straffe wind in de rug,
snel af van het peloton, dat inmiddels in vier delen uiteen viel. Tijdens het
eerste deel van de Ontsnappingen
vlak voor het einde van onder meer Mats Dekker (Alcmaria Victrix) en Ton de
Groot (Amstelland) werden snel geneutraliseerd. Slimme Uittenbogaart nam
toes volgens plan de kop en stond die niet meer at. Bij de
nieuwelingen, die eenzelfde afstand moesten afleggen nam een viertal renners
na de neutralisatie het initiatief en bouwde aan een kleine, doch toereikende
voorsprong van 27 seconden. Ook hier hoge snelheden, maar tactisch zijn deze
beginnende coureurs uiteraard nog onvolwassen. Winnaar Piet de Groot na afloop:
“We wisten, dat de winnaar uit ons vieren naar voren zou komen. Voor de
finish keken we elkaar aan wie er de sprint zou aantrekken. Toen de andere
jongens aarzelden, ben ik er vandoor gegaan.„ BRON: YPE MINKEMA Nieuwelingen: 1. P. de Groot (Avanti) Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Vooruit 6 pnt., 2. Zuidwesthoek 18 pnt., 3. Excelsior
19 pnt. Liefhebbers: 1. H. Uittenbogaart (Keijzer Ahoy') Ploegenklassement: 1. Olympia 8 pnt., 2.Keijzer Ahoy' 12 pnt., 3. Alcmaria Victrix 24
pnt. RONDE VAN
LIMBURG.(1977.06.05) Na eminente
vlucht fraaie zege 1e LEO VAN VLIET 2e HENK MUTSAARS 3e JOHAN v. d. .
VELDE Wind en regen
konden Ronde van Limburg-faam niet aantasten Circa honderd
kilometer eisten Leo van Vliet (Amstel), Henk Mutsaars (Jan van Erp) en
revelatie Johan v. d. Velde (Union) dg hoofdrollen op; zij gaven de onder
gewone omstandigheden bereids zware Ronde van Limburg - nu doorlopend een
portic wind, bij tijd en wijle een koude regen en tijdens de finale een
Pluvius-stortvloed van jewelste - cachet; door hun macht en dadendrang riepen
zij zich zelf tot aanvoerders uit; Leo, Henk en Johan reden bergop, bergaf,
peddelden de hoogte in, doken de diepte in, namen honderden bochten met een
zwierig elan; zij godoogden niemand in de buurt, werden overal toegejuicht -
de publieke belangstelling was bepaald groot -, fietsten richting Stein, waar
op de kletsnatte Stadhouderslaan Leo van Vliet zonder dralen regelrecht op de
eindbuit afstevende. Van een spurt was feitelijk geen sprake: de twee
opponenten van de talentvolle Amstel-rijder konden na Lastig was het
karwei ongetwijfeld, hetgeen ook afgeleid kan worden uit de uitslag, een
lijstje waarop, slechts een gering aantal van de vertrekkers terecht kwam.
Het veld was dra gedund, daarna gaven velen op, in het heuvelgebied dienden
namen bij de vleet te worden doorgeschrapt en wanneer we alles overzien,
wanneer we acht slaan op dat vervelende weer en die keiharde uitval van de
drie in de begin-regels opgesomde tenoren, dan gaven we graag alle knapen die
de eindstreep hebben gehaald een stevige schouderklop. Laat ons beginnen met
de organisatoren te loven voor hun aanpak: op zaterdag de Omloop van de
Maasvallei voor junioren, op zondag de traditionele Ronde van Limburg, toen
in Stein koersen voor verdere categorieen. Daarvoor moest heel wat werk
worden verzet, daarvoor moesten ettelijke sponsors en medewerkers van
allerlei slag worden aangetrokken. Het is “gevaarlijk" om namen te
noemen, dat weten we uit ervaring. Het aanstippen van Rijkspolitie en Rode
Kruis levert geen kritische blikken op, de commerciele toppers (overigens erg
gewichtig) laten we veiligheidshalve buiten beschouwing, ook de jury, we
releveren wel met plezier de Bergklimmers-bestuurderen: voorzitter Tjeu
Coumans, secretaris Ton Dolmans en public-relations-functionaris Parren. De 29e Ronde van
Limburg werd op gang geschoten door drs. L. Horbach - algemeen secretaris van
de Hamer van Koophandel en Fabrieken Maastricht, voorzitter van de Stichting
Zesdaagse van Maastricht, die verder als eregast in de gelegenheid werd
gesteld in de Mercedes van Piet Janssen (voorzitter district Limburg KNWU)
van nabij het wel en wee gade te slaan. In die door Piet Janssen bekwaam
bestuurde auto ontdekten we verder de heer Joep Voots (districtssportcommissielid)
en Thei Pustjens van de Flits door Echt. Natuurlijk - zo stellen we ons dit
voor - onthulde Thei Pustjens dat de Flits (annex GP Piet Janssen voor dames)
vrijwel voor elkander is, waarop drs. Horbach wel zal hebben verteld dat
zulks met de Maastrichtse zesdaagse eveneens het geval is. Na Toen dit (mild)
geweld was geluwd, namen Michel Jacobs, Ron Smit, Willy v. d. Borgh en Piet
van Leeuwen Eventjes kwam
Willy Maessen tussen de vluchters en de achtervolgers (30 sec.) te zitten.
Mak kreeg pech, de groepen vloeiden ineen en in Epen ( Dat was na Uit de grote
troep gingen zeven man weg; tussen de drie kopmannen en die zeven fietste
een bepaald energieke Frits Pirard, op 1.45 min. van de leiders. Die zeven
werden vijf, bij die vijf arriveerden Jan Claessen en Jo Maas. Op de Maasberg
in Elsloo ( Amateurs: Bergklassement: 1. Leo v. Vliet 15 pnt., 2. Joh. v. d. Velde 14 pnt., 3. H. Mutsaars
12 pnt., 4. W. Maessen 6 pnt., 5. D. v. Egmond 5 pnt. RONDE VAN
MIDDEN-BRABANT.(1977.04.16 t/m 04.17) Nieuwe ontdekking
JOHNNY BROERS sterke winnaar 2-daagse Het was in de
eerste klassieker voor junioren die dit seizoen in Nederland werd verreden,
de Dorpenomloop in West-Brabant, al duidelijk geworden dat Johnny Broers, het
achttienjarig talent uit Maartensdijk onder de rook van Utrecht, de nieuwe
aanvoerder van het vaderlandse juniorenkorps zou kunnen worden. Toen moest
hij echter in de eindsprint nog de duimen leggen voor Jos Lammertink, de
Twent die vorig jaar en ook in de eerste wedstrijden van dit seizoen deze
categorie zijn wil oplegde. In de Ronde van Midden-Brabant, die dit weekeinde
in Dongen door de Stichting Wielerbelangen Dongen werd georganiseerd, heeft
hij echter andermaal aangetoond dat hij de nieuwe generaal van deze
aanstormende jeugd kan worden, zo hij die positie nog niet heeft ingenomen.
Het was niet alleen de zege in het eindklassement die opzien baarde, hiervoor
was Broers al voor de start door velen getipt, maar het was vooral de manier
van rijden die imponeerde en die Broers, mits hij goed wordt begeleid,
bestempelt als een van de groten voor de toekomst. Zowel zaterdag,
toen in de slotfase de jonge Berry Zoontjens uit Tilburg even aan de aandacht
van de Utrechter, die rijdt onder de vlag van Het Zuiden uit Eindhoven,
ontsnapte, als zondag toen hij de tijdrit won en daarna de derde etappe
controleerde, was hij veruit de beste renner van het veld. De zege van
Broers is dan ook zeer verdiend en de volgers in de diverse karavanen zullen
ongetwijfeld nog meer van deze renner horen. „Ik heb in de
laatste etappe toch wel even in mijn rats gezeten," vertelde hij eerlijk
na afloop. Zeker toen op ongeveer tweederde van de Gelukkig had hij
daarbij de steun van zijn clubgenoten Leo Bevers, Hennie van de Nieuwenhof,
Peter Dekkers en vooral Hans Plugers, die zeer veel werk voor de leider
hebben verzet. Het was op dat moment voor Broers een geluk dat Het Zuiden
met twee ploegen voor deze tweedaagse had ingeschreven, anders was de
mankracht natuurlijk niet zo groot geweest. Beloften Naast Broers
moeten nog meer jonge renners als beloften naar voren worden gebracht.
Bondscoach Joop Middelink, gesecondeerd door sportcommissielid Bas Goud, was
na afloop dan ook zeer tevreden. Goud: “Hoewel alle renners ons interesseren,
gaat onze aandacht vanzelfsprekend op de allereerste plaats uit naar renners
die in 1959 zijn geboren en de zgn. goede leeftijd hebben om straks voor een
selectie naar een wereldkampioenschap in aammerking te komen." Wat dit
betreft hebben we enkele bevestigingen gezien, renners die ook in de
voorgaande van stad tot stad-wedstrijden al in de voorste gelederen te vinden
waren, zoals Broers, Zoontjens, Oosterhof en Snijders, maar daarnaast ook
enkele jongeren die voor ons een openbaring waren zoals bijvoorbeeld Roger
Lemmens uit Veldhoven. Een boomlange, stevige knaap van zeventien jaar, die
in Limburg al een wedstrijd heeft gewonnnen en die zich vooral zondagmorgen
in de kijker fietste toen hij derde werd in de tijdrit over ruim tien
kilometer. Ook zaterdag zat Lemmens vele keren in de slag en meerdere kilometers
leidde hij de dans van het peloton. Zondag moest hij helaas de tol voor al
zijn inspanningen betalen. In de voorlaatste ronde kreeg hij kramp en moest
pijnlijk afscheid van de Ronde van Midden-Brabant nemen. Deskundig geleid Een tweedaagse
die ook dit jaar volledig is geslaagd. Onder de deskundige leiding van Wim
Jeremiasse, die deze keer werd geassisteerd door Keen Maas, een bekend
speaker uit West-Brabant, reed de karavaan vlekkeloos door het landschap van
Midden-Brabant. Jasper Bouma, de man die acht jaar geleden van Noord-Holland
naar Brabant kwam en in Dongen een goed lopende zaak heeft, was als voorzitter
van de organiserende stichting dan ook zeer tevreden en een vervolg van deze
parel op de juniorenkalender kan zeker ook in 1978 tegemoet worden gezien. Naast de reeds genoemde
renners, reed zich nog een aantal sterke junioren in de kijker. Zeker Berry
Zoontjem, die liet zien niet alleen iets van veldrijden te kennen, hierin
vertegenwoordigde hij ons land bij de wereldkampioen- schappen in Belgie,
maar die ook op de weg tot de allerbesten behoort. Zaterdag werd hij briljant
winnaar van de eerste etappe. Vijf kilometer voor het einde sprong hij uit
een groep van 22 renners weg en hield ondanks een geweldige tegenstand zijn
rush tot op de streep vol. Dat deze zege geen uitschieter was geweest, bewees
hij 's anderendaags, toen hij in de tijdrit alleen Johnny Broers voor moest
laten gaan. Ook in de middaguren reed Zoontjens, bijna voor eigen publiek,
zeer sterk en ook hij deed een greep naar de eindzege, maar ook die poging
werd door Broers met veel elan en verve verijdeld. De jongste? Sterk reed ook
Ron Snijders. Vader Wim, in de vjjftiger jaren een van de beste amateurs van
het land, die zelf klassieke overwinningen behaalde en als we het wel hebben
samen met de Voortings en Piet van Roon nog eens clubkampioen van Nederland
werd in de ploeg van De Kampioen uit Haarlem (1952 ? ), beaamde het na
afloop. Met zijn zeventien jaar en dat pas in november geworden, is Ron
Snijders, landskampioen van de nieuwelingen in 1976, een van de jongsten van
het deelnemersveld. Daar gedraagt hij zich echter niet naar. Zeker zondag
niet, toen hij in de laatste ronde van Ron Bessems, de
wereldkampioen uit Amsterdam, die juist doordat hij zonder rugnummer in de
vijfkleurige trui rijdt, meer opvalt dan wie dan ook, was aan de finish toch
wel wat teleurgesteld. Drie keer had hij zijn handen naar de fel begeerde
palm uitgestoken, drie keer ook moest hij anderen voor later gaan. Bessems
heeft overigens zeer goede herinneringen aan Dongen. Twee seizoenen geleden
debuteerde hij in de Ronde van Midden-Brabant, die toen nog op een dag werd
verreden, als junior en won meteen zijn eerste grote wedstrijd. Vorig jaar
werd hij in de tweedaagse tweede, na de eerste etappe te hebben gewonnen,
achter het jeugdige talent Bert Oosterbosch uit Eindhoven en dit jaar werd
hij met een tweede, een zevende en een derde plaats in de ritten, als vijfde
gerangschikt. Bessems is voor de Dongenaren zeker geen onbekende meer. Snelle wedstrijd De rit van
zaterdag kende een vrij eentonig verloop. Wel werd er zeer hard gereden en
dat stond ver dragende ontsnappingen in de weg. In het begin, de meute was
toen nog ruim honderd “lammeren" groot, kwamen er enkele valpartijen
voor, echter zonder al te veel schade aan te richten. Het betekende wel het
einde voor een aantal renners, want aan terugkomen na pech viel op de open
Brabantse wegen vol afwisseling, dan weer kasseien, dan weer rode steentjes
en voorts kilometers over asfalt, met de wind waaiend uit alle hoeken, niet
te denken. De eerste van de twee af te leggen ronden van elk 55 kilometer
was een ware afvalwedstrijd. Steeds meer renners haakten af en toen de tweede
ronde inging, reed een compact peloton van 38 man voorop. In de omgeving van
Sprang-Capelle, na ongeveer zeventig kilometer koers ontsnapten dan Hans
Plugers, Arie Kamsteeg en Frits Dreijer. Zij passeerden vijf kilometer verder,
in De Moer, met een voorsprong van 32 seconden. Lange tijd bleef dit verschil
gehandhaafd, maar na vijfentachtig kilometer was de orde weer hersteld.
Frits Dreijer, de jonge Haarlemmer, werd voor zijn durf slecht beloond, want
juist op het moment dat de vluchters werden ingerekend, reed hij lek en kon
ook hij een kruisje over de wedstrijd maken. Voordat Berry
Zoontjens voor de beslissende slag uithaalde, waagde een vijftal bestaande
uit Van Hooijdonk, Van Loon, Lemmens, Broere en Fekken een poging, maar de
groep, veelal onder leiding van Zoontjens, Broers en Bessems, kwam na enige
aarzeling weer bij. Op vijf kilometer van het einde sprong Zoontjens de
ruimte in en ram direct 20 sec. Ron Snijders trachtte bij hem te komen, maar
schoot in zijn sprong tekort. Zoontjens ging door en won fraai. Hij hield
zeven seconden van zijn voorsprong over. In de zondagrit
viel de beslissing eveneens in de allerlaatste kilometers. Snijders, die
een dag voordien net misgegrepen had, ging nu onweerstaanbaar weg en
aangezien de koplieden in het klassement elkaar bleven beloeren, kon hij
wegblijven.BRON: JO DE BRUIJN Junioren Eerste
etappe: 1. B. Zoontjens (Tilburg) Junioren Tweede
etappe (tijdrit) : 1. J. Broers Junioren Derde etappe: 1. R, Snijders Junioren
Eindstand: 1. J. Broers (Het Zuiden A) 4 uur 49 min. 15
sec., 2. op 8 sec. B. Zoontjens (Pijnenburg), 3. op 23 sec. C. Kuijstermans
(Willebrord B), 4. H. Boom (Zwaluwen), 5. op 25 sec. R. Bessems
(Amstelland), 6. op 30 sec. G. v. d. Putten ('t Luchtschip), 7. op 36 sec. R.
Snijders (De Bataaf A), 8. op 40 sec. G. Groenewegen (Olympia), 9. op 43 sec.
H. v. d. Nieuwenhof (Het Zuiden B), 10. op 53 sec. T. Weber (Kol. Cole), 11.
J. v. Hooijdonk (Fortuna), 12. op 1.09 min. P. Damen (Windmolens A), 13. op
1.10 min. H. Plugers (Het Zuiden A), 14. op 1.18 min. L. Oosterhof (Wanders),
15. op 1.22 min. W. Fekken (Wilhelmina), 16. op 1.28 min. J. Thijs
(Willebrord B), 17. op 1.49 min. A. Kamsteeg (De Bataaf A), 18. op 2.05 min.
H. van Boon (Maaskant), 19. op 2.38 min. M. van Vlimmeren (Willebrord A), 20.
op 3.03 min. P. Broere (Breda A), 21. op 3.39 min. P. Heeren (Willebrord A),
22. op 4.16 min. A. v. Asten (De Coureur), 23. op 5.07 min. E. Blonk
(Maaskant), 24. op 5.14 min. A. Hoogeveen (Tubanters), 25. op 6.35 min. R.
Seuntjens (Het Snelle Wiel). RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND.(1977.05.12) Eerste Klassieke
winst voor PIET VAN LEEUWEN Ploef Jan van Erp
opnieuw erg sterk Na het succes van
Bart van Est in de Driedaagse door Noord-Holland, bracht de 29e Ronde van
Midden-Nederland de ploeg van Jan van Erp een nieuwe triomf. De beurt was ditmaal
aan Piet van Leeuwen. In de schitterende klassieker langs de boorden van de
Lek en door het (loch nog) groene hart van Holland profiteerde de 25-jarige
ex-Zoeterwoudenaar (sinds zijn huwelijk woont Piet in Hilvarenbeek) van de
“macht van het getal". In een door de stortregen extra lastige finale
maakte hij gebruik van de kans die ploegmakkers Henk Mutsaars, Peter van der
Kruys, Bert Oosterbosch en Hans Koot hem boden. Met zo'n 25 seconden
voorsprong duwde Van Leeuwen zich tenslotte naar de piste van Stadion
Galgenwaard. Waar hij zijn eerste klassieke zege bemodderd behaalde. Midden-Nederland
werd daarmee een voortzetting van Noord-Holland. Opnieuw domineerde, bij
toch weer de afwezigheid van teveel ploegen en bekende “namen", de
formatie van Van Erp. Opnieuw capituleerde, na heftig verzet, misschien wel
de beste man uit de koers: Leo van Vliet. En opnieuw verdeelden de paarse
rijders, al speelde ook individueel vertrokken Frits Schur nog een rol,
onderling de winst. Na een overigens
zeer boeiende wedstrijd. Waarin het deelnemersveld (75 man) al bij Wijk bij
Duurstede in vier waaiers uiteen viel. Negentien voorop: Van Vliet,
Lammertink, Schur, Oosterbosch, Koot (de winnaar van 1976), Kramer, De Rooy,
Hoekstra, Prinsen, Tak, Franken, Mutsaars, Waasdorp, Pater, Van der Kruys,
Maas, Ter Harmsel, Gevers en Van Houwelingen. Dertien renners kregen nog
aansluiting: De namen: Hilberink, Ab Nederlof, Van Geffen, Tijding, Van
Lieshout, Weber, Jos Nederlof, Versteeg, Van Leeuwen, Van de Bergh, Hoezen,
Wekema en Zijerveld. De latere winnaar dus in de tweede groep. Van Leeuwen
later: „Ik reed in die fase helemaal niet goed. In Noord-Holland was ik op de
slotdag knap verkouden geworden. Ook verderop kwam ik nog een keer knap kapot
te zitten, maar gelukkig liep het telkens weer in elkaar." De grote ploegen
hielden elkaar intussen goed in evenwicht. Soka Snacks, Amstel Bier en Jan
van Erp Tegelhandel hadden elk vijf man voorin. De Martkhof, Bossche
Staalbouw (met favoriet Mak toch weer te veel achterop) en R en B Glas-Verhallen
elk drie. Batavus en Bik twee, terwijl Van der Heyden, Avanti (gastrenner
Schur), Bleu de Nil en, het organiserende De Volharding in het
“tijdperk-na-De Vries" ieder een vertegenwoordiger in de spits zagen. Regionaal
favoriet Gijs Nederlof staakte al na Voor Adrie van
Houwelingen (enkele jaren terug nog gehuldigd als winnaar in de Galgenwaard)
betekende dat het einde. Nog niet geheel hersteld van de ziekte die hem ook
uit de Driedaagse van Noord-Holland hield, liet hij de anderen gaan. Van
Houwelingen, niet opgenomen in de Amstel-ploeg voor Olympia's Ronde, maakt
dan ook niet zijn beste seizoen door. Wel bezig aan
betere koersdagen is intussen Henk Mutsaars. Met ploegmaat Bert Oosterbosch,
Ad Tak, Frits Schur en Jos Lammertink nam hij veertig seconden voorsprong. Op
de „Zevenheuvelenweg" kwam het verwachte antwoord van Van Vliet. Met Van
Leeuwen en Van der Kruys als bewakers rukte de Westlander zich los uit de
groep, waarin Hoekstra al had, moeten lossen. Op de Grebbeberg maakte Van
Vliet de kloof tussen hem en de achtervolgers (met een verrassend sterke
Jeroen Tijding) definitief. Na Elst ( Vanaf Amerongen ( Dit jaar is hij
wat later met de training begonnen. Piet: „Ik ben getrouwd en daarna zijn we
verhuisd naar Brabant. Een woning van sponsor Jan van Erp kwam in
Hilvarenbeek vrij. Dichtbij Belgie. Altijd gemakkelijk, zeker wanneer ik ooit
nog eens beroepsrenner mocht worden." Zover is het echter nog lang niet.
Een fabriek in Middelbeers is vooralsnog Van Leeuwen's eerste werkterrein. Al
rijdt hij natuurlijk wel mee in Nederlands grootste etappewedstrijd,
Olympia's Ronde. Piet: „Ik ben pas in Noord-Holland beter gaan koersen dit
jaar. Deze zege is een geweldige stimulans zo vlak voor de 'tour'." Om
daarna weer meteen in zijn rol als knecht te blijven: “Vooral voor de ploeg
natuurlijk. . ."BRON: HENK KRUITHOF Amateurs: 1. P. van Leeuwen, Hilvarenbeek, Ploegenklassement: 1. Jan van Erp, 2. Amstel, 3. Soka Snacks. RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND.(1977.05.12) Junior Tony Weber
ook in Midden-Nederland eerste Tony Weber, de
18-jarige junior uit Best, is bezig zich geducht in de kijker te rijden. Na
zijn fraaie zege in de Veluwse juniorenomloop zegevierde hij nu weer in de
Ronde van Midden-Nederland, nu voor Klein en Van Hoydonck. Een erg knappe
zege, bevochten in de sprint op het cement van het Utrechtse Stadion
Galgenwaard. Erg nipt was ook zijn zege, want Klein bedreigde hem tot op de
streep, maar werd door krampen geplaagd. Midden-Nederland
werd een interessante juniorenkoers, met zo'n dikke honderd man aan de start.
Tientallen van hen zullen de eerste kennis- making met de Stichtse dreven
nog wel heugen. Zij werden gelost aleer de beruchte Lekdijk bij Wijk bij
Duurstede was bereikt. En ook nu fungeerden de landelijke weggetjes weer als
scherprechters. Ook voor J. van Dijk van Buitenlust, die op de dijk uit de
kopgroep werd gelost, maar zijn achterstand aardig wegwerkte door te gaan
stayeren achter een Volkswagen. Terecht werd hij uit koers genomen. De eerste
serieuze ontsnappingen kwamen in de omgeving van Elst, na zo'n Toch zat het er
in, dat de kans om weg te komen open lag. Tony Weber liet zich in Scherpenzeel
zien, sprong weg, trok Hans Volk en Hans Plugers mee. Gevaar genoeg voor D.
Klein, H. van Weerden en Peter Damen, die ook bij het trio kwamen. Met zes
rappe kleppers op kop zag het peloton het gevaar en met name Johnny Broers en
Piet Moons activeerden het peloton zodanig, dat de aansluiting na felle
jachten weer een feit was. Kraaybeek begon aan zijn solo, maar die reikte
niet verder dan 20 sec. in de omgeving van Maarn. Hans Plugers zette de
tegenaanval in. In Driebergen was alles weer compleet en weer kon het spel
opnieuw beginnen. Pas in Zeist, bij
het KNVB-Sportcentrum, viel de echte slag. Klein, Hoydonck en Weber
demarreerden, namen snel 12 sec. In het centrum van Zeist was die voorsprong
uitgegroeid tot 20 sec. op een jagend peloton van zo'n 50 man. Bij Bunnik, BRON: HANS VAN DE
KAMP Junioren: 1. T. Weber Clubklassement: 1. Kolonel Cole (Best) 58 put., 2. Het Zuiden (Eindhoven) 43 put.,
3. Emmen 35 pnt., 4. Olympia (Amsterdam) 31 pnt., 5. Fortuna (Zundert) 30
pnt., 6. Windmolens (Geffen) 27 pnt., 7. Zwaluwen (Almelo) 23 put., 8.
Willebrord Wil Vooruit 22 pnt., 9. Sparta (Den Haag) 16 pnt., 10. Roosendaal
15 pnt., 11. De Bataaf (Halfweg) 12 pnt., 12. Breda 11 pnt., 13. Zwaluwen
(Doetinchem) 10 pnt., 14. Avanti (Alphen) 9 pnt., 15. De Volhar- ding
(Utrecht) 9 pnt., 16. De Batauwers (Tiel) 7 pnt., 17. Stormvogels (Veendam) 5
pnt., 18. De Ster (Geleen) 3 pnt., 19. De Meteoor (Asten) 2 pnt. RONDE VAN
NEDERLAND.(1977.08.22 T/M 08.27) Weinig concurrentie
voor winnaar BERT PRONK Beroepsrenners
moeten weten waarmee ze bezig zijn PROFTOUR
NEDERLAND EINDIGT IN MINEUR Het paste
eigenlijk helemaal in het beeld van de derde Proftour Nederland. Na afloop
van de laatste etappe, het ontgoochelende schouwspel tussen Budel-Schoot en
Heerlerheide, moet toch ook voorzitter Wim Breukink van het landelijk
organisatiecomite het gevoel hebben gehad zichzelf voor de gek te houden.
In de sfeerloze opslagloods van cafe Quaedvlieg, de permanence van die dag,
meende hij nog te moeten vaststellen dat de overal en alom bekritiseerde
ronde een succes was geweest. Dat de landelijke formule daartoe in niet geringe
mate had bijgedragen. Maar terwijl de
verzamelde journalisten die plichtmatige mededeling nauwelijks voor
kennisgeving hadden aangenomen, sprak koersdirecteur Nico de Vries al in heel
andere termen. Uitte de Frisol-baas zijn veront- waardiging over de - voor de
derde keer - mislukte poging om de ronde tot aan de eindstreep aantrekkelijk
te houden. “We hebben het nu
met drie verschillende formules gedaan," zei De Vries. „Met een
criterium aan het slot, met een tijdrit en nu met een ,normale' etappe. Steeds maar om te
trachten ook de mannen die geen kans maken op de eindzege in koers te
houden. Ook deze derde manier is echter mislukt. Het afstappen van vedetten
als Maertens, Thurau en Raas (om er maar eens een paar te noemen) bewijst
dat. Als werkgever biedt je de heren arbeid aan, maar ze laten je als
werknemer gewoon zitten. Hebben maling aan het publiek, dat er toch voor hen
staat. Het is triest, maar een verschijnsel van deze tijd." Een gebrek aan
discipline, waaraan ook de sportdirecteuren kennelijk niets kunnen doen. De
ploegleiders hebben hun renners niet meer in de hand. Ze doen waar ze zelf
zin in hebben. Piet Liebregts, de technische manager, kondigde meteen aan er
voor de vierde uitgave van de rondo weer iets anders op te hebben bedacht.
Contracten waarin “uitrijden" verplicht wordt gesteld misschien. Of
anders een wedstrijd met op de laatste dag een korte rit ( Teleurstelling
dus toch in de kringen van de organisatie. Terecht, want al deed dan het
mede-organiserende blad De Telegraaf alle mogelijke moeite om de buitenwereld
de indruk te geven dat er geen betere wedstrijd bestaat, de werkelijkheid
was anders. Ook niet zoals overigens weer andere kranten hun lezers wilden
doen geloven, maar wel voor de wielerenthousiasten bevredigend. Zeker: er is in
enkele ritten hard gefietst. De profronde, voor veel coureurs een
voorbereiding op het wereldkampioenschap, biedt daar alle gelegenheid toe.
Wie wil, kan koersen. Maar te weinig is van die mogelijkheid gebruik gemaakt.
Zo weinig zelfs dat als meerdaags gebeuren, als echte strijd om de eindzege, de
ronde geen betekenis had. Nadat al in de eerste rit het klassement was
gemaakt is er niet meer om de totaalwinst gevochten. Wanneer
„grote" renners bij voorbaat zeggen niet naar de Proftour Nederland te
komen om te winnen, maakt dat een slechte indruk. Een beeld dat extra kritisch
(negatief) ingestelde scribenten maar al te graag gebruiken (misbruiken) om
hun gal over bepaalde zaken te spuien. De daarvoor benodigde feiten droegen -
helaas - de renners zelf aan. De derde winnaar van de Proftour, Bert Pronk,
werd op weg naar zijn zege immers geen stroobreed in de weg gelegd. Hij had
voldoende steun en bijna geen concurrentie. De mededeling dat hij er dan toch
nog hard voor moest trappen is belachelijk. Het is immers zijn werk. Er wordt
van een professional niets anders verwacht. Ook
organisatorisch gaf de met commercie overladen ronde soms te denken. Het
rittenschema bijvoorbeeld; de verplaatsing van Nijmegen naar West-Brabant. De accommodaties
ook waarin de pers (en jury) moesten werken. Journalisten verwachten geen
luxueuze ruimte, maar het net leeggeruimde ballenhok van de voetbalvereniging
NEC in Nijmegen was het andere uiterste. De toch al niet over de wedstrijd
positieve Belgische confraters verkozen zelfs de open lucht. Met een
schrijfmachine op de knien tussen het voetbalpubliek ... En zo zijn er
veel andere minpuntjes aan te halen voor degene die dat graag wil. Nag een:
er kan wat de meeste volgers betreft geen vrouwvolk genoeg zijn in de
karavaan, maar de reglementen verbieden dat nu eenmaal. Wanneer juryleden
zich daar nu al niet aan houden is het eind echter zoek. Een Proftour in
mineur dus? Grotendeets wel. Voor de
toeschouwers, die duizenden langs de, weg, blijven meestal de zwakke kanten
van zo'n evenement achter de schermen verborgen. De hele entourage werkt
“verblindend." Maar wanneer de mensen tevergeefs in de groep renners
zoeken naar de vedetten; wanneer de topattracties - zoals zaterdag - het
strijdtoneel verlaten; wanneer er langs het parkoers smalend wordt gesproken
over de trimclub van De Vries: dan is er iets gevaarlijks gaande. De professionals
moeten begrijpen dat het om hun brood gaat. Weten waarmee ze bezig zijn. Zij
beroven zich, bij herhaling van de vertoning tijdens de Limburgse finale, van
werkgelegenheid. Want bij het stuiten op de, zeker na zaterdag, terechte
kritiek zou ook het ministerie van Verkeer en Waterstaat zich wel eens
kunnen gaan afvragen of het verantwoord is het verkeer in Nederland een week
lang lastig te vallen voor een trainingsrit van (als in Limburg) voornamelijk
werkschuwe wielrenners. Beroepsrenners
zijn betekent meer dan alleen een proflicentie op zak te hebben. Het wordt
tijd dat sommige coureurs - zeker de topcoureurs - gaan inzien dat hun zelf
gekozen vak verplichtingen inhoudt. De organisatoren, het wielerpubliek en
vooral zij zelf zijn daarbij gebaat. PROLOOG:
PLOEGENTIJDRIT ALKMAAR, De oude leider
werd ook de nieuwe. Gerrie Knetemann, vorig jaar winnaar van de Proftour,
groep-meteen de eerste oranjetrui uit de editie 1977. De Kneet kwam als
eerste van de weer voortrazende “trein" van T.I.-Raleigh over de streep. Als enige ploeg
bleef de brigade van Post („Er was niets afgesproken over wie het eerst over
de meet zou gaan") op het mooie, maar door de regen wel gladde parkoers
in Alkmaar binnen de zes minuten. Kuiper, Thurau, Lubberding, Knetemann,
Piet van Katwijk en ook Pronk (Post: “Ik begrijp niet waarom hij op de
voorlopige deelnemerslijst ontbrak. Bert heeft er altijd bij gehoord")
verloren onderweg echter Aad van den Hoek (1e ronde) en Gerben Karstens (2e
lus). Omdat de gemaakte
tijden in de ploegentijdrit meetelden voor het algemeen klassement, kwamen
die twee Raleighs meteen achterin de individuele rangschikking. Zoals ook -
bij De Onderneming - Nidi den Hertog ver achterop was geraakt. De Onderneming.
De groep van Koos Rook, op het laatste moment toch nog opgenomen in de
Proftour, zorgde in Alkmaar voor het “nieuws." Tino Tabak werd al voor
de start de eerste uitvaller. Rook: „Hij kwam bij ons (een uur te laat) binnenstappen
met alleen een frame. Zijn wielen lagen achterin de auto, maar die wilde hij
niet gebruiken. Hij moest wielen van de ploeg hebben. Ik heb hem verteld dat
hij zich net als alle anderen had te gedragen, maar Tino vond kennelijk van
niet. Zei wat terug en daarna kon ik niet anders doen dan hem naar huis
sturen. Er gaat meteen een brief achteraan waarin hem ontslag wordt
aangezegd. Zonde voor Tino, al heb ik gehoord dat hij volgend jaar bij Ton
Vissers (Zoppas) gaat rijden. Dat speelde echter geen rol. Het ging nu om
andere zaken." De
Onderneming-Marvik-Benco derhalve incompleet aan het vertrek. Ook Jan Hordijk
ontbrak immers. Hij kreeg van Rook eerder toestemming om, in verband met
zakelijke beslommeringen, thuis te blijven. Rook: “Daarna heb ik - omdat
Krekels is geblesseerd en Kelleners ziek is - geprobeerd Kees Bal als
gastrenner mee te laten doen. Dat weigerde Merckx echter. Andre Gevers mocht
van zijn ploegleider Henri Anglade wel, maar die kon de heer Lejeune niet
bereiken en daarom ging ook die vervanging niet door. Fons van Katwijk kon ik
niet te pakken krijgen. Het weed tenslotte voor Hordijk dan Ko Hoo-
gendoorn. Piet Liebregts heb ik nog getipt dat ook Roelof Groen wel wilde
meedoen. Die is nu invaller bij Peugeot (miste Regis Ovion, die de Tour de
Limousin moest rijden). Zelf zit ik door Tabaks toestanden met zeven man.
Zonde, maar we zullen er van maken wat er van te maken is." Dat bleek in
Alkmaar een zeer verdienstelijke derde plaats in de proloog te zijn. Lang
stond De Onderneming zelfs op de eerste plek, maar de brigade van IJsboerke
(met Godefroot, Jacobs en de broers Peeters) was toch drie seconden vlugger.
Flandria met Freddy Maertens, Michel Pollentier en Marc Demeyer kwam echter
niet toe aan een betere “klok." Slechts de Raleigh-formatie bleek
daartoe in staat. Beroepsrenners: T.I.-Raleigh Gazelle-Thirion
6.13.88, 8. Maes Pils-Mini Flat 6.15.38, 9. Peugeot 6.18.24, 10. Kas 6.21.48. CRITERIUM
ALKMAAR, Opnieuw in de
regen, met derhalve de plastic jacks aan, werkten de professionals
plichtmatig het criterium in Alkmaar af. Slechts vier man wensten zich extra
in te spannen: Spanjaard Luis Ocana, Jos Schipper en Raleighs Bert Pronk en
Aad van den Hoek. Dat kwartet liep regelmatig verder weg van de groep en nam
tenslotte bijna een ronde winst. Ook de vaste premies - en het plaatselijk
comite had zich ingespannen om de koers aantrekkelijk te maken - kwamen bij
de koplopers terecht. Winnaar werd
uiteindelijk Frisols Luis Ocana: Vier ronden voor het einde demarreerde hij
van zijn mede-vluchters weg. Aan de meet had hij twintig seconden winst.
Schipper werd tweede. Beroepsrenners: 1. Luis Ocana (Frisol) Eerste etappe:
ALKMAAR-HEERENVEEN, Het geintje liep
uit op een greep naar oranje. Bert Pronk (26) verontschuldigde zich bijna
nadat hij in Heerenveen de leiding van ploegmaat Gerrie Knetemann had
overgenomen. „Het was helemaal niet de bedoeling," lichtte de
Scheveninger toe. “Aan het eind van de Afsluitdijk sprong ik alleen maar weg
om eens wat te proberen. Echt niet met de gedachte om de Kneet uit de trui te
rijden. Ik heb me ook nooit geforceerd. Waarom zou ik trouwens Gerrie's
positie aanvallen? In Luxemburg heeft hij toch ook erg veel voor me gedaan.
Dankzij zijn hulp kon ik daar winnen. En het feit dat ik - voor 99 procent
zeker- volgend seizoen voor IJsboerke (met Thurau) ga rijden speelt ook geen
rol. We zijn hier in de Proftour als Raleigh-ploeg. Vormen een front. Daar
zijn we toch tenslotte beroepsrenners voor." Pronks
plaagstootje leidde in de niet eens vervelende etappe tussen Alkmaar en
Heerenveen echter een voor het algemeen klassement belangrijke ontwikkeling
in. Maximaal nam Bert niet meer dan een minuut winst, maar ook toen de
voorsprong slonk, bleef hij doorgaan. Pronk: “Dat gebeurde op advies van
Post. Die kwam naar me toe en zei dat ik me niet terug moest laten
vallen." De voorspelling
van de Raleigh-ploegleider kwam daarna uit. Uit het peloton, waarin niemand
zich echt druk maakte, sprongen bij Workum (na 115 van de De winst van de -
nu - zeven leiders groeide snel. Na Die grove
schifting bleef de Proftour bespaard. Al was de kloof tussen spurtwinnaar
Karstens en de eerste man van de hoofdmacht (Barry Hoban) toch nog dik vier
minuten. Het aantal werkelijke kandidaten voor de eindzege leek meteen terug
gebracht tot twee, misschien drie coureurs: Pronk, Raas en de nog net geen 22-jarige
Hoste. Raas: “Vergeet die Belg niet. Hij reed echt goed." Hoste, tweede bij
het Belgisch kampioenschap voor liefhebbers maar (enkele weken geleden) niet
aangewezen voor Venezuela, stapte meteen over naar de beroepsrenners. Debuteerde
opmerkelijk (7e) in de Grote Schelde-prijs en zat ook in Dortmund voorin.
Onlangs won hij trouwens, in Oud-Turnhout, al zijn eerste koers in het
profmilieu. Over zijn eigen
prestaties was Raas, die voor de finale echt begon nog tweemaal demarreerde,
niet tevreden: „Ik rij niet goed. Ik ben niet gezond," klaagde de Zeeuw.
„Al die criteria betekenen dat ik te weinig slaap krijg. Mijn bloeddruk is
ook niet in orde. Het enige dat ik nu nog kan doen voor de wk is me een paar
maal goed testen." Wat dat betreft
kon de karavaan nog wat van Raas (verhuisde tijdens de ronde van
's-Gravenpolder naar 's-Heerenhoek en hoopt tijdens zijn verblijf in San
Cristobal vader te worden) verwachten. Raas: “Misschien wel in Zeeland. Daar
zou best nog eens een waaiertje minuten weg kunnen fietsen." Pronk
demarreerde, net als Raas, in de laatste kilometers naar Heerenveen
tevergeefs. De nieuwe leider was echter wel content over zijn verrichtingen.
„Ik rij de laatste tijd geweldig. En met de wind op kop, zoals vandaag,
zeker. Dat mag ik wel." Denkend aan de kansen op behoud van zijn trui:
„Jammer voor Kneet. Maar ik heb nu een mooie kans om de Proftour te pakken.
Raas, die is gevaarlijk. Ja, Limburg is natuurlijk ook mijn terrein. Daar
hoef ik voor niemand bang te zijn. Maar de ronde als geheel ligt me toch
eigenlijk niet. Die waaiers, he. Misschien mis ik morgen de slag wel." Niet alleen het
klassement, ook de ritzege had op dat moment de brigade van Post alweer naar
zich toe gehaald. Even zag het ernaar uit dat Huisjes het zou redden. De Almeloer,
die toch ook (als reserve) op kosten van De Onderneming meegaat naar de wk.
(„Om meteen inzetbaar te zijn"), was echter net iets te nerveus.
Huisjes: “Ik kende de aankomst. Wist dat ik niet op kop door de laatste bocht
hoefde te gaan. Ik zat bij Kelly in het wiel, maar ze (Karstens) lieten de
zaak stilvallen. Op dat moment ben ik zelf gegaan. Iemand moet het toch doen.
Tot drie meter voor de streep dacht ik dat ik het zou houden, maar ineens
kwamen en Karstens en Kelly er nog over heen." „Veteraan" Karstens
(35), vanuit het wiel van Pronk gekomen, was met die winst verschrikkelijk
gelukkig. Hij besloot meteen ook volgend seizoen nog maar te blijven koersen.
Gerben: „Ik heb al een hele tijd last van een beklemmend gevoel. Van alles
heb ik er al aan gegaan. Ook yoga, omdat ik dacht dat het een psychische zaak
was. Na de Tour heb ik een week rust genomen. En ik geloof dat ik er nu echt
begin door te komen. Voor het eerst ken ik me weer eens ontspannen. Ik word
weer gezond." De rit naar
Friesland bevatte buiten de beslissende vlucht trouwens nog een boeiende
primeur. Vanuit het vertrek demarreerde Gerard Vianen. Godefroot sprong mee
en bekeek met stijgende verbazing de manier waarop Vianen „rond" trapte.
Huub Harings, mecamcien van De Onderneming: “Gerard heeft uit Amerika een
nieuw soort voorblad laten komen. Ovaal van vorm. Hij denkt dat je er veel
meer profijt van kunt hebben dan van een normaal rond blad. Het effect van
een pedaalslag moet volgens Gerard, groter zijn. Je kunt er langer kracht op blijven
houden." En ploegleider
Rook: „Het beviel Gerard ook best. Hij reed nu 55x13, maar dat vond'ie aan de
kleine kant. Je zou er in een tijdrit zelfs een „12" mee weg kunnen
krijgen." Toch gaf Vianen - na Aan de vlucht met
Godefroot kwam - na Bij een valpartij
later in de koers waren kopstukken als Thurau en Zoete- melk betrokken. De
schade daarvan bleef beperkt tot wat schaafwonden en een pijnlijke schouder
van Cees Priem, in Venezuela vervanger van pechvogel Roy Schuiten. Met
uitzondering van Jean-Louis Danguillaume bereikten alle slachtoffers van die
buiteling echter in de grote groep Heerenveen. Beroepsrenners: 1. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) KLASSEMENTEN NA
DE EERSTE ETAPPE Individueel: 1. Bert Fronk (T.I.-Raleigh) 4.54.09, 2. Sean Kelly (Flan dria-Velda-Latina)
4.54.15, 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 4.54.16, 4. Jan Aling
(Ebo-Superia) 4.54.19, 5. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirion) 4.54.23, Punten: 1. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 25 pnt., 2. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina)
20 pnt., 3. Jan Huisjes (De Onderneming-MarvikBenco) 16 pnt., 4. Bert Pronk
(T.I.-Raleigh) 14 pnt., 5. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 12 pnt., Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 14.28.34, 2. De Orixierneming-Marvik-Benco 14.32.38
(27 pnt.), 3. Ebo-Superia 14.32.38 (31 pnt.), 4. IJsboerke-Colnago 14.32.38
(35 pnt.), 5. Frisol-Gazelle-Thirion 14.32.38 (57 pnt.). 6. Flandria-Latina
14.32.38 (74 pnt.). Tweede etappe:
HEERENVEEN-NIJMEGEN, De omgeving van
Nijmegen kent Piet van Katwijk als geen ander. De uit het nabij gelegen Mill
afkomstige Brabander (die opgroeide in het al even dichtbij de Keizerstad
gesitueerde Oploo) gebruikt de befaamde heuvels rond Nijmegen vaak als zijn
trainingsterrein. Daarom ook wist Piet van Katwijk dat de rit van het noorden
(Heerenveen) naar zijn streek pas in de finale zou worden
beslist. Dat, alle onbetekenende vluchtpogingen ten spijt, de prijzen pas in
de omgeving van stadion De Goffert zouden worden verdeeld. De Oude Holleweg,
een nijdige bult zo'n vijf kilometer voor de eindstreep, koos Piet uit voor
de geprogrammeerde attaque. Van Katwijk leidde de beklimming en sloeg daarbij
een gaatje van zo'n 15 seconden. Niet veel, maar toch genoeg. Want vanuit de
uitgerekte groep kwamen eerst de Belgische kampioen Michel Pollentier en Joop
Zoetemelk en daarna Hennie Kuiper opdagen. Van Katwijk: “Toen wist ik dat het
goed zat. Met Hennie en mij vooruit zouden de Raleighs gaan afstoppen. En ik
rekende erop dat met toch een man als Pollentier erbij, ook de Flandria's van
Freddy Maertens het verder wel zouden geloven. Dat kwam allemaal uit." Voor de rappe,
rossige spurter uit de ploeg van Peter Post was het daarna uiteraard simpel
het karwei af te maken. Piet: Eigenlijk wilde ik nog proberen te demarreren
bij het opdraaien van de baan in De Goffert. Maar die “duik" vond ik
toch wet link. Daarom ben ik omhoog gestuurd. Hennie Kuiper kwam onderdoor om
de spurt voor mij aan te trekken. Ook Zoetemelk glipte mee en hij loodste ons
door het peloton, dat juist de piste opkwam. Maar, met de val van de bocht
mee, had ik natuurlijk genoeg snelheid om Joop te kloppen." De duizenden
toeschouwers, die in en ook rond het Nijmeegse stadion, waar 's avonds
NEC-Volendam werd gespeeld, voor een complete chaos zorgden, zagen daardoor
opnieuw een Raleigh winnen. Na het succes in de proloog en de ritzege van
Karstens, haalde Van Katwijk de derde slag binnen. Bovendien kwam de
leiderspositie van Bert Pronk geen moment werkelijk in gevaar. De
Scheveninger vond het dan ook allemaal prima: “Ik zit in tweede positie toen
het gebeurde. Piet reed weg en natuurlijk liet ik hem gaan. Een etappe pakken
is immers nooit weg. Daarna sprong Pollentier, met Zoetemelk. Wel, die mannen
zijn op vier minuten achterstand ook niet gevaarlijk. En over Hennie Kuiper
hoeven we niet eens te praten. Dat maakte de slag nog aantrekkelijker." Kuiper maakte
overigens een geweldige indruk in die laatste kilometers. Hij en niemand
anders gaf in de straten van Nijmegen het tempo aan; zorgde dat het gat (22
seconden tenslotte) groot genoeg bleef. Maar in het klassement speelde die
Kuiper geen rol. Daarvoor zag hij de Proftour met (te) veel anderen louter
als een trainingstocht. Voor Bert Pronk
leek er derhalve geen probleem meer te zijn. Vlak voor de door hem gevreesde
rit naar Zeeland (vooral wanneer er wind stond) kon hij zich al voorbereiden
op het verwachte duel met Jan Raas. Of eventueel Hoste, want de Belg was de
enige die Pronk aanviel. De jonge pupil van IJsboerke behoorde na Wel serieus was
de opgave van Danguillaume en later van de Belgische w.k. kandidaat Frans van
Looy (Maes Pils). En ook ernstig zag de eerste aanzet van de vlucht met
Knetemann en Dierickx, waarbij later o.a. Maertens, Thurau, Priem, Lubberding
en Van Katwijk zich voegden, er uit. Vier Post-pionnen voorop. Zou dan toch?
Maar nee, de groep kreeg nauwelijks vier minuten de tijd om aan echte plannen
te kunnen denken. Veel langer -
bijna veertig kilometer, met een maximale winst van een minuut - hield de
aanval stand van Knetemann, Jacobs, Ludo en Willem Peeters, Lubberding
(weer), Verschaeve, Fedor den Hertog en Roelof Groen, waarbij nog wel Ferdi
van den Haute, maar niet Gerrie van Gerwen en Eric Jacques aansloten. Vooral
omdat de aanwezigheid van liefst drie IJsboerkes Pollentier niet aanstond,
kwam het dicht bij Nijmegen weer tot een hergroepering. Met de door Piet van
Katwijk gewenste ontknoping. Raleigh hield de
troeven in handen. Oranje (Pronk), groen (Karstens, die van de hoofdmacht de
snelste was) en het ploegenklassement. Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) Dagploegenklassement: 1. T.I.-Raleigh 13.52.55, 2. Flan,dria-Velda-Latina 13.53.17 (27
pnt.), 3. Miko-Mercier 13.53.17 (37 pnt.), 4. De Onderneming-Marvik-Benco
13.53.39 (34 pnt.), 5. Ebo-Superia 13.53.39 (51 put.), 6. IJsboerke-Colnago
13.53.39 (52 pnt.). KLASSEMENTEN NA
DE TWEEDE ETAPPE Individueel: 1. Bert Prank (T.I.-Raleigh) 9.32.02, 2. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina)
9.32.06, 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 9.32.09, 4. Jan Aling (Ebo-Superia)
9.32.12, 5. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirion) 9.32.16, Punten: 1. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh) 37 pnt., 2. Piet van Katwijk
(T.I.-Raleigh) 32 pnt., 3. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) 22 pnt.,
4. Sean Kelly (Flandria-Velida-Latina) 21 pnt., 5. Joop Zoetemelk
(Miko-Mercier) 20 pnt., Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 28.21.29, 2. Flandria-Velda-Latina 28.25.55, 3. De
Onderneming-Marvik-Benco 28.26.17, 4..Ebo-Superia 28.26.17, 5. IJsboerke-Colnago
28.26.17, 6. Frisol-Gazelle-Thirion 28.26.17. Derde etappe:
HOOGERHEIDE-GOES, De dag na de
“verplaatsing", de toch lastige opgave tussen het Brabantse Hoogerheide
en het Zeeuwse Goes, had Freddy Maertens uitgekozen om zichzelf eens te
testen. De wereldkampioen wilde weten hoe ver hij „stond" in verband
met de komende w.k. strijd in Venezuela. En na zijn spurtzege in Goes stelde
Maertens tevreden vast dat het hem was meegevallen. “Niet alleen de ploeg
koerst sterk, maar ik rij zelf ook erg goed. Steeds van voren." Alle sombere
berichten over het parkoers in San Cristobal verwerpend: “Er staat vandaag
in de gazet dat er daar hooguit tien man aan zullen komen na de race. Het zou
het lastigste wereldkampioenschap van de laatste jaren zijn. Zwaarder nog dan
Montreal. Maar dat kan niet waar zijn, he." En tegen ploegleider Lomme
Driessens: “We hebben toch een kaart gekregen, met de hoogteverschillen.
Daarop viel het allemaal best mee. Zouden er echt maar een paar coureurs in
staat zijn de afstand te voltooien, dan konden we beter thuisblijven. Maar wij
gaan erheen. Dus zal het best lukken." Verbaasd was de
wereldkampioen (overigens een ritwinnaar waarop de Proftour - en Welke
organisatie niet? - terecht trots was) over de gebeurtenissen in de wedstrijd
om hem heen. Freddy: „Ik had mezelf beloofd er wat van te maken. Ik heb ook
alles gedaan om een massasprint te voorkomen. Maar kijk: wanneer je dan denkt
met de goede ontsnapping weg te zijn, gaan er opeens links en rechts mannen
opzitten. Geven ze geen trap meer. Dat hoort er zeker allemaal bij, maar het
is wel jammer. Want het is hier een mooie koers. Je kunt je uitleven. Wie
weet val ik nog wel eens aan. Ik ben immers niet gekomen om me weg te steken.
Dan had ik beter thuis kunnen gaan trainen." Op een echte
aanval van de Flandria's rekende in Goes, na een toch teleurstellende
prestatie van de professionals op de lastige polderwegen in het vlakke
Zeeuwse land, eigenlijk niemand meer. De koers werd immers stevig in de hand
gehouden. Leider Bert Pronk had in de groep voldoende steun. „De lastigste
opgave," meende de Scheveninger dan ook, „heb ik volgens mij nu achter
de rug. Ja, in moeilijkheden ben ik echt wel geweest. Dat rijden in waaiers
de hele dag valt niet mee. Een paar keer moesten we oppassen dat de eerste
groep niet te ver wegkwam. " In werkelijk,
gevaar kwam Pronk pas bij het ronden van de lussen om finishplaats Goes. In
dat kritieke moment, met o.a. Raas, Maertens en Kelly in de spits, liet Didi
Thurau zich echter terugzakken om zijn vriend en meesterknecht op te halen.
Pronk: “Ook Kuiper en Knetemann hebben veel werk gedaan. Ik denk dat de
Proftour nu wel binnen mijn bereik is." In het
ontgoochelde Frisol-kamp, waar Jan Raas na een handvol vlijm- scherpe
aanvallen toch niet geslaagd ontbrak (reed na de finish hard door),
verwoordde Cees Priem de ontstemming. Priem (op kosten van Skol straks naar
Venezuela) oordeelde dat de koers werd geblokkeerd. De Zeeuw: “Wat we ook proberen,
als Pronk er niet bij is, rijdt er geen mens. En niet alleen de Raleighs
werken voor hem. Ook de mannen van IJsboerke (Pronk's nieuwe sponsor) deden
er enkele keren in een kopgroepje heel weinig aan. Het heeft op deze manier
allemaal weinig zin om je druk te maken. Alleen als training, als
voorbereiding op de w.k. is deze wedstrijd nog aardig." Het koersverloop
onderstreepte Priem's gelijk. Een grapje van Fedor den Hertog ( Op kop sleurden
intussen Freddy Maertens, Jan Raas en Hennie Kuiper. Dertien man kwamen
voorop: Maertens, Raas, Van Sweefelt, Van Katwijk, Priem, Hoste (voorin het
klassement), Kuiper, Smit, Kelly (ook gevaarlijk), Meernhout, Ludo Peeters,
Andre Dierickx, Roman Demeyer. Jos Schipper sloot aan, maar die vlucht kon -
geen Pronk - niet doorgaan. Even later ( Karstens nam
daarna het initiatief. Vervolgens gingen Meernhout en Lubberding op
avontuur. Dat dreigde voor Pronk uit de hand te lopen, want Maertens, Raas,
Van Katwijk, Verlinden, Godefroot, Kelly en Karstens sloten aan. Trouw zette
echter Didi Thurau zich aan de kop van de meute. Goes zag daardoor een toch
aardige strijd, waarin de Duitser met Pevenage, Van den Broucke, Van der
Poel en Van Gerwen aanpikte, maar daarna toch besloot terug te keren en Pronk
op te halen. Maertens vond het daarna allemaal prachtig. Dacht misschien ook
nog aan de rappe Kelly (in een groepssprint). Raas capituleerde nog niet.
Hij ging tevergeefs. Voor eigen volk zou de Zeeuw de trui niet grijpen. Ook
Ludo Peeters soleerde zonder resultaat. Schipper slaagde evenmin („Ik kreeg
in de gaten dat Maertens moest winnen en daarom heb ik tot het laatst gewacht
met mljn aanval"). Van Katwljk en Raas kwamen er als eersten bij; de
anderen volgden. Het werd een
groepsspurt met - van kop af - Maertens als de vlugste. Van Katwijk greep de
tweede plaats en de groene trui. Kelly en Hoste (respectievelijk negende en
tiende) bleven buiten de bonificaties. Daar ging het Pronk slechts om. Hij
was weer een dag dichter bij de eindzege. Beroepsrenners: 1. Freddy Maertens (Flandria-Vel,da-Latina) Dagploegenklassement: 1. IJsboerke-Colnago 13.57.36 (21 pnt.), 2. De
Onderneming-Marvik-Benco 13.57.36 (30 pnt.), 3. T.I.Raleigh 13.57.36 (34
pnt.), 4. Flandria-Velida-Latina 13.57.36 (38 pnt.), 5. Ebo-Superia 13.57.36
(41 pnt.), 6. Miko-Mercier 13.57.36 (62 pnt.). KLASSEMENTEN NA
DE DERDE ETAPPE Individueel: 1. Bert Fronk (T.I.-Raleigh) 14.11..14, 2. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina)
14.11.20, 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 14.11.21, 4. Jan Aling
(Ebo-Superia) 14.11.24, 5. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirlon) 14.11.28, Punten:
1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 52 pnt., 2. Gerben Karstens (T.I.-Raleigh)
40 pnt., 3. Sean Kelly (Flandria-Velida-Latina) 28 pnt., 4. Jan Huisjes (De
Ondernemin~g-Marvik-Benco) 27 pnt., 5. Fredidy Maertens
(Flandria-Velida-Latina) 25 pnt., 6. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago) 23
pnt. Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 42.19.05, 2. Flandria-Velda-Latina 42.23.31, 3.
Ebo-Superia 42.23.53, 4. De Ondernemin~g-Marvik-Benco 42.23.53, 5. IJsboerke-Colnago
42.23.53, 6. Frisol-Gazelle-Thirion 42.25.00. Vierde etappe:
GOES-BUDEL, De vrees van Bert
Pronk was typerend voor het slaapverwekkende verloop van de rit van Zeeland
naar Brabant. Met nota bene nog een lastige Limburgse heuvelrit op het
programma was de Scheveninger in Budel-Schoot bang voor een nederlaag op
bonificaties. “Immers," wist de leider, “niet alleen in Heerlerheide
zijn seconden ,winst" te verdienen, maar ook op de toppen van de
Keuteberg en de Koning van Spanje geeft de organisatie de spurters een paar
tellen cadeau. En dat is net iets voor die Ier, Sean Kelly." Over zijn andere
concurrenten sprak Pronk niet eens. De vijf overige coureurs die na de enige
echte vlucht van de ronde in de etappe naar Heerenveen, binnen bereik van de
Scheveningse Raleigh-rijder stonden, lieten het in de kilometers door het
fraaie Brabantse landschap compleet afweten. Tot in de finale gebeurde er
niets opmerkelijks. Zelfs de solo, na een ontsnapping met een groepje van
zeven, van Belgische wkkandidaat Ludo Peeters (24) betekende geen
opschudding in de karavaan. Daarvoor gingen
er teveel kilometers aan vooraf, waarin veel volgers zich afvroegen wat het
nut is van een dergelijke profronde. Van een koers die als voorbereiding op
de strijd om de regenboogtrui ideaal wordt genoemd, maar waarin geen van de
vedetten ook maar een trap extra wil geven. Het gevolg: nog 72 man in koers
en geen „lossers." Natuurlijk: Jan
Raas was even weg (vlak na het vertrek). Gerben Karstens, Aad van den Hoek,
Gerrie van Gerwen, Willem Peeters en Don Allan fietsten iets harder den de In de omgeving van
Chaam (na De groep brak
daarna enkele keren in brokken. Nooit met echt grote verschillen, maar toch
viel op dat Pronk, Kelly, Hoste en Aling attent waren; dat Huisjes eenmaal rap
met een tweede waaiertje naar de spits fietste en dat Raas en Karstens het
verder wel geloofden. Raleigh controleerde immers toch de koers. En ... Raas
gaf toe zelf niet best te rijden. Het was ook een
van de redenen waarop hij weigerde Pronk te attaqueren toen die tweemaal van
fiets verwisselde. De Zeeuw: „Dat wind ik geen stijl. Wanneer ze mij flikken
is dat ook waardeloos. En bovendien: het had helemaal geen nut om op kop te
gaan sleuren. Maertens persoonlijk hield het tempo even tegen de Met hulp van de
hele ploeg keerde Pronk (op de fiets van groene truidrager Van Katwijk) snel
weer terug in de hoofdmacht. De Scheveninger: “Piet gaf me meteen zijn
rijwiel. Hij was ook het dichtst in de buurt toen ik die klapband kreeg,
waarbij mijn achterwiel brak." Intussen was er
in de spits, na een eenzame uitval van Ludo Peeters wel een kopgroepje
gevormd (Bergeyk, Een onverwachte
kans dus voor Peugeots gastrenner Roelof Groen (25). De man uit Giethoorn
kreeg echter tegelijk een lekke voorband en een aflopende achtertube en moest
overstappen op een andere fiets. „Die jacht daarna heeft me veel kracht
gekost," zei Groen later. „Ik kan in de finale niet veel meer. Alleen de
spurt aan trokken voor Jean-Luc (Vandenbroucke) ging nog best." Die Belg spurtte
echter slechts voor de derde plaats. Bij de bel was Peeters gegaan en later
verliet ook nog Van den Haute zijn gezellen. Ludo pakte op de meet zeventien
seconden winst. Dat hij Alleen kan rijden wisten - zeker de Belgische
journalisten - we al lang. Bij zijn tiende seizoenzege bevestigde de renner
die vorig jaar achter Knetemaan tweede werd in de Proftour, bijvoorbeeld zijn
prestatie in de Midi-Libre, waar hij als enige van een klasserijk peloton in
de tijdrit een moyenne boven de Ludo gelukkig:
“Het was de derde keer dat ik het hier deze week in Nederland probeerde. Op
weg naar Nijmegen en naar Goes haalden ze me terug, maar vandaag voelde ik
dal het zou lukken." De Proftour had
opnieuw een goede etappewinnaar. Of dat een ronde, waarin verveling troef is,
kan redden? Beroepsrenners: 1. Ludo Peelers (IJsboerke-Colnago) Dagploegenklassement: 1. IJsboerke-Colnago 15.36.57, 2. Peugeot 15.37.23, 3. Ebo-Superia
15.37.27, 4. T.I.-Raleigh 15.37.35 (3"r pnt.), 5. Frisol-Gazelle-Thirion
15.37.35 (42 pnt.), 6. De Onderneming-MarvikBenco 15,37.51 (42 pnt.). KLASSEMENTEN NA
DE VIERDE ETAPPE Individueel: 1. Bert Pronk (T.I.-Raleigh) 19.23.51, 2. Sean Kelly (Flandria-Velida-Latina)
19.23.57. 3. Frank Hoste (IJsboerke-Colnago) 19.23.58, 4. Jan Aling
(Ebo-Superia) 19.24.01, 5. Jan Raas (Frisol-Gazelle-Thirion) 19.24.05, Punten: 1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 60 pnt., 2. Gerben Karstens
(T.I.-Raleigh) 40 pnt., 3. Jean-Luc Vandenbroucke (Peugeot) 35 put, 4. Gerrie
van Gerwen (De Ondememing-Marvik-Benco) 28 pnt., 5. Sean Kelly
(Flandria-Velda-Latina) 28 pnt., 6. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco)
27 pnt. Ploegen: 1. T.I.-Raleigh 57.56.40, 2. IJsboerke-Colnago 58.00.50, 3. EboSuperia
58.01.20, 4. Flandria-Velda-Latina 68.01.22, 5. De OndernemingMarvik-Benco
58.01.44, 6. Frisol-Gazelle-Thirion 58.02.35. Vijfde etappe:
BUDEL-SCHOOT-HEERLERHEIDE, De “koninginnerit"
werd een lachertje. De Proftour devalueerde tot een trimtocht voor het
merendeel van de nog vertrokken 72 coureurs. Waarmee niets ten nadele mag
zijn gezegd van de vijftien professionals die er dan wel wat van maakten. De
mannen die er na De Cauberg en
Keuteberg naderden. Een klus waarvoor in de hoofdmacht de Flandria's
bedankten. Wereldkampioen Freddy Maertens, Pollentier, Demeyer, Beyssens,
Verschaeve en Ebo's Marc Meernhout verlieten het parkoers. Een beslissing van
„de kleine" waar zelfs “peetvader" Driessens niet achter kon staan.
„Het was ook niet voorzien," zei hij. En de verzamelde Belgische
journalisten bevestigden dat bij de verzorging later wel degelijk de
soigneurs met de etenszakjes van de Flandriaequipe hadden klaargestaan. Een
formatie, waarvan juist een paar minuten tevoren via de tourradio was
doorgegeven dat de contracten voor komend jaar al weer rond waren. Driessens dacht
overigens, niet dat Maertens c.s. waren afgestapt om 's avonds nog in Belgie
(Heerselt) een criterium te rijden. De wedstrijd- commissarissen kondigden -
terecht argwanend - al maatregelen via de UCI aan, mocht dat wel zo zijn.
Waarschijnlijker was dat de wereldkampioen en zijn helpers naar huis gingen
om de valiezen te pakken. Zondags prijkte immers - tegen de wil van de
renners in, op bevel van de BWB - de Leeuwse Pijl op het programma. En van
St. Peeters-Leeuw ging het holder-de-bolder naar Parijs, waar het vliegtuig
voor Venezuela wachtte. Het slechte,
voorbeeld van Maertens werd gevolgd. Walter Planckaert, Cael, Dard, Delepine,
Corbeau en ook Didi Thurau haakten af. Raas, Ocana, Allan, Dierickx,
Godefroot en Jacobs volgden. Priem, Van Haerens en Wellens gaven kort daarna
op. Een groep van slechts 31 man telde toen al bijna 16 minuten achterstand
op de leiders. In die kopgroep
werden wel de extra bonificaties eerlijk verdeeld. Den Hertog kwam op de
Keuteberg als eerste boven, voor Pevenage en Pronk; waara op de Gulpenerberg
de leider demarreerde, maar toch Ludo Peeters en Kelly nog zag passeren. De tweestrijd om
het oranje, waarin de tour inmiddels was uitgemond, bleef open. Het verschil
tussen Kelly en Pronk was nog altijd zes seconden. Een ritzege van de Ier zou
de beslissing kunnen brengen. Zou, want de prognose dat er best een paar man
uit de kopgroep weg konden rijden, was niet moeilijk te maken. De verbrokkeling
begon met een valpartij ( Intussen waren in
de streek van Vaals en Vijlen Jacques, Nidi den Hertog, Smit en Lefevre
steeds weer in moeilijkheden. Ludo Peeters gaf voorop het tempo aan. Nidi den
Hertog sneuvelde daarbij. Loder, Le Guilloux, Smit en Van den Hoek moesten er
ook af en terwijl Kelly en Pronk slechts oog voor elkaar hadden, forceerde
Fedor den Hertog en Rudy Pevenage de greep naar de dagwinst. Jacques
tegenactie reikte niet ver genoeg. Hij verloor tenslotte bijna twee minuten. Pronk, Kelly,
VandenBroucke, Lefevre en Peeters 2.30 min. Maar Pevenage (23) geloofde zelf
niet meer in een voorsprong van meer dan 4.11 min., het verschil tussen hem
en Pronk in het klassement. De Belg (volgend seizoen ploegmaat van de latere
winnaar): „Ik heb in het begin van de vlucht alles gedaan, daarna nam Fedor
- de strijdlustigste op de slotdag - het werk voor zijn rekening. Met de
ritzege ben ik al erg blij. De ronde te winnen ? Daar heb ik nooit aan
gedacht." Pronk moest
intussen het tempo bij de anderen hoog houden. De winnaar: Kelly gaf geen
trap op kop. Ik was maar bang dat'ie in de finale nog achter me vandaan zou
demarreren. Dat was immers toen hij de etappe niet meer kon winnen, zijn
enige kans." Viermaal probeerde de Ier het ook in de plaatselijke ronden
in Heerlerheide. Maar telkens counterde Pronk goed. Al was dat op de
fiets waarmee hij - na zijn zege in Luxemburg, de derde plaats in
Zwitserland en de twaalfde in de Tour - zijn beste seizoen tot dusverre
bekroonde bijna niet mogelijk. Enkele gebroken spaken veroor- zaakten dat het
wiel tegen de buizen aansleepte. Pronk tegen soigneur Ruud Bakker (gaat met
hem en Thurau mee): „Ik durfde niet meer over te stappen. Dat was me te
link." En over de waarde van zijn triomf in de onweerspre- kelijk
gedevalueerde Proftour: ,Ik ben er toch blij mee. Want ondanks alle kritiek
is er op sommige momenten - bijvoorbeeld in de tweede en derde rit - erg
hard gekoerst." Bert Pronk, de
opvolger van Zoetemelk en Knetemann. De derde goede winnaar van de voor de
derde keer sportief nauwelijks bevredigende Ronde van Nederland. Jammer voor
de Scheveninger dat zijn collega's bij zijn onbetwistbaar verdiende en knappe
succes voor zoveel negatieve publiciteit zorgden.BRON: HENK KRUITHOF Beroepsrenners: 1. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago) EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. Bert Prank (T.I.-Raleigh) 25.38.56, 2. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina)
25.39.02, 3. Rudi Povenage (IJsboerke-Colnago) 25.40.30, 4. Fedor den Herto~g
(Frisol-Gazelle-Thirion) 25.41.46, 5. Ludo Peeters (IJsboerke-Colnago) 25.42.16,
6. Jean-Luc Vandenbroucke (Peugeot) 25.42.52, 7. Eric Jacques
(Maes,Pils-Mini Flat) 25.46.44, 8. Patrick LeMvre (Ebo-Superia) 25.47.17, 9.
Eric Loder (Flandria-Velda-Latina) 25.49.00, 10. Frank Haste
(IJsboerke-Colnago) 25.50.07, 11. Jan Alin(Ebo-Superia) 25.50.10, 12. Gerben
Karstens (T.I.-Raleigh) 25.50.22, 13. Maurice Le Guilloux (Mike-Mercier)
25.52.29, 14. Theo Smit (FrisolGazelle-Thirion) 25.52.32, 15. Aad van den
Hoek (T.I.-Raleigh) 25.53.17, 16. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 25.53.27, 17.
Hennie Kuiper (T.I.Raleigh) 25.53.42, 18. Henk Lubberding (T.I.-Raleigh)
25.53.48, 19. Jeep Zoetemelk (Mike-Mercier) 25.53.48, 20. Gery Verlinden
(IJsboerke-Colnago) 25.53.55, 21. Willem Peeters (IJsboerke-Colnago)
25.54.11, 22. Jos Schipper (Ebo-Superia) 25.54.14, 23. Roman Demeyer
(Ebo-Superia) 25.54.14, 24. Hubert Mathis (Mike-Mercier) 25.54.15, 25.
Sven-Ake Nilsson (Mike-Mercier) 25.54.15, 26. Julian Andiano (Kas) 25.54.26,
27. Jan Huisjes (De Onderneming-Marvik-Benco) 25.57.44, 28. Gerrie Knetemann
(T.I.-Raleigh) 25.58.12, 29. Jean Tosi (Peugeot) 25.58.43, 30. Roelof Green
(Peugeot) 26.01.40, 31. Nidi den Hertog (De Onderneming Marvik-Benco)
26.02.43, 32. Ferdi van den Haute (Ebo-Superia) 26.03.59, 33. Etienne van der
Heist (Maes-Pils-Mini Flat) 26.04.34, 34. Jose Luis Viejo (Kas) 26.04.40, 35.
Rafael Ladron de Guevara (Kas) 26.04.40, 36. Alain Desaever (Ebo-Superia)
26.08.45, 37. Wim de Ruiter (De Onderneming-Marvik-Benco) 26.11.57, 38.
Gerard Kamper (Frisol-GazelleThirion) 26.11.59. Ploegen: 1. IJsboerke-Colnago 76.54.50, 2. T.I.-Raleigh 76.58.13, 3. EboSuperia
77.08.42, 4. Frisol-Gazelle-Thirion 77.09.10. Punten: 1. Piet van Katwijk (T.I.-Raleigh) 61 pnt., 2. Jean-Luc Vandenbroucke
(Peugeot) 49 pnt., 3. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago 48 pnt., 4. Gerben
Karstens (T.I.-Raleigh) 40 pnt., 5. Sean Kelly (Flandria-Velda-Latina) 38
pnt., 6. Ludo Peeters (IJsboerke-Colnago) 33 pnt., 7. Jan Huisjes (De
Onderneming-Marvik-Benco) 27 pnt., 8. Ferdi van den Haute (Ebo-Superia) 26
pnt., 9. Bert Prank (T.I.-Raleigh) 23 pnt., 10. Frank Hoste
(IJsboerke-Colnago) 23 pnt. Totaalstand
Eurocheque sprintklassement: 1. Gerben
Karstens (T.I.Raleigh) 9 pnt., 2. Rudi Pevenage (IJsboerke-Colnago) 6 pnt.,
3. Gery Verlinden (IJsboerke-Colnago) 6 pnt., 4. Piet van Katwijk (T.I.Raleigh)
6 pnt., 5. Jan Aling (Ebo-Superia) 6 pnt. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND.(1977.05.06 T/M 05.08) Jan van Erp-ploeg
te sterk in Driedaagse door Noord-Holland Drie dagen
Noord-Holland. Het zo fraaie organisatorische produkt van Zaanlandse wielerclub
DTS (Door Training Sterk) kende een vlekkeloos verloop. Vlekkeloos, maar
tegelijk ook vlak. Op die enkele momenten na, waarop er dan toch even
„vuurwerk" werd afgestoken, eigenlijk bijna saai. BART VAN EST
eindwinnaar De oorzaken ziju
gemakkelijk op te noemen. Het gevecht was te eenzijdig. Snel beslist ook, al
kwam er op de laatste dag een onverwachte winnaar uit, de superieure paarse
brigade van Jan van Erp. De tegelhandel domineerde van start tot finish. Kon
dat ook. Want in Noord-Holland ontbraken toch teveel ploegen: Union en Elite
Meubel - om er maar eens twee te noemen - hadden wellicht iets kunnen doen
aan de situatie. Want Soka Snacks
(zonder Van de Bunder, Maas en Scheuneman nog) en Amstel (zonder Hassink,
Spijker, Pirard en ook nog eens gehandicapt doordat Martin Visser helemaal
niet aan kon treden en Adrie van Houwe- lingen moest afhaken) waren daar nu
niet toe in staat. Zij beschouwden,
als veel anderen, de driedaagse als een test voor Olympia's Ronde. Een
geslaagde test. Dat wel. Want met hulp van bijvoorbeeld Hassink kan Leo van
Vliet ongetwijfeld nog meer dan hij nu al liet zien. En verder kan Herman
Krott met een gerust hart jonge Jos Lammertink (19 pas) in het zware
meerdaagse werk inzetten. Wat de pas sinds enkele maanden als amateur koersende
Lammertink deed, maakte indruk. Evenals de
activitelten bij Soka van Theo van Rooy, die om studieredenen Olympia's Ronde
nog laat schieten. Evenals ook natuurlijk winnaar Bart van Est. In 1972 nog
adspirantenkampioen van Nederland. Te bewonderen in de nieuwelingen en
juniorenklassiekers en vorig jaar zo sterk gestart als amateur.
“Daarna," weet Bart, „ging het niet meer zo fameus. Teveel getraind
misschien. Nu heb ik dat anders opgebouwd. Ook al omdat ik ziek ben geweest,
heb ik nog niet zo onwijs veel kunnen trainer. Wel is de vorm in de
Italiaanse Giro delle Regioni gegroeid. De eindklassering (41e) daar telt
niet. Ik ben er wel steeds beter gaan rijden." Met als gevolg de
eerste grote uitslag van 20-jarige Bart van Est. Een Westbrabander uit
Dinteloord, die met ploeggenoten Gnus Bierings en (verstandig) niet in
Noord-Holland, maar straks wel in de Ronde van Nederland uitkomende Bert
Oosterbosch, het oude bolwerk van Jan van Erp nieuwe gestalte kan geven. PLOEGENTIJDRIT
ZAANDAM-ZAANDAM, Al meteen haalde
het sextet van Jan van Erp flink uit. Ruim een minuut verloren alle andere
ploegen op de „train" Van den Kruys, Koot, Mutsaars, Van Leeuwen, Van
Est, Lamboo. Een geweldig succes voor de tegelbrigade, die na het vertrek van
toppers Gerrie van Gerwen en Henk Lubberding dit seizoen nog niet aan een
klassieke zege was toegekomen. Ditmaal was de
formatie ontketend. Driessen Stoffen-Optilon bood nog het beste partij,
onmiddellijk gevolgd door Bleu de Nil, Batavus en Soka. Amstel moest veel terrein
prijsgeven. Zonder Arie Hassink (examens), Frits Pirard (militaire verplichtingen),
Martin Visser (ook al geen vrij van legerdienst) en met een zieke Adrie van
Houwelingen (de winnaar van vorig jaar gaf voor de start van de eerste etappe
definitief op) was het kwartet van Krott kansloos. Amateurs: 1. Jan van Erp, in 25.49.00 (met bon.), 2. Driessen 27.29.20, 3. Bleu
de Nil 27.45.30, 4. Batavus 28.01.50, 5. Soka 28.10.60, 6. Alcmaria Victrix
28.19.40, 7. Militaire Ploeg 28.23.70, 8. Bossche Staalbouw 28.32.50, 9. De
Uitkomst 28.48.10, 10. Amstelland 28.50.20, 11. DTS 28.59.60, 12. Amstel Bier
29.13.20, 13. De Bataaf 29.13.20, 14. Olympia 29.22.00, 15. Kennemerland
29.38.50. Eerste
etappe: ZAANDAM-ALKMAAR, De overmacht van
Van Erp bleef te groot. De krachten bundelend haalden de pupillen van Jan
van Erp, Jan Gisbers en Cas Vulders opnieuw alle slagen naar zich toe. Een
overwinning van Henk Mutsaans, de derde plaats voor na de ploegentijdrit in
rode trui gestoken Piet van Leeuwen, een vierde prijs voor Peter van den
Kruys, Bart van Est als negende en Hans Koot in twaalfde positie over de
streep. Plus een nog onaantastbaarder voorsprong in de stand van de ploegen.
Kon het duidelijker? Vooral Leo van Vliet maakte er zich nogal boos over. Aan
Amstel-zijde had de in augustus tot Joop Zoetemelk's Miko-formatie
toetredende Westlander in de eerste, zeker niet eenvoudige kilometers immers
uitsluitend de steun van neo-amateur Jos Lammertink. Die dan wel, zoals Koot
en Van Vliet bevestigden, goed reed, maar toch in de finale Van Vliet niet
kon steunen in de jacht op - na de Omloop van de Kempen -nieuwe roem. Liefst vijf Van
Erp-strijders namen immers plaats in de eerste waaier, die al even buiten
Zaandam ontstond. Mutsaars, Van Leeuwen, Van Est, Van de Kruys en Koot
bepaalden nadrukkelijk het tempo. Waarin met de twee Amstel-mannen, drie
coureurs van Soka Snacks (Ad Tak, Aad Kramer en Theo de Rooy),
Batavus-routinier Piet Hoekstra, Theo Hogervorst van Bossche
Staalbouw, militair Gerrit Vixseboxse en twee Olympianen Ruiter en Martin
Schoen meekonden. Maarten de Vos,
de enige vertegenwoordiger van Driessen Stoffen-Optilon moest al erg snel
afhaken. Hij ging daarna nog wel mee in een tweede groep, maar die “beste
verliezers" in een totaal verbrokkeld veld mochten na Assendelft ( Het tempo vooraan
eiste intussen meer slachtoffers. Vixseboxse en Ruiter losten na Zeker geen
schande voor de jonge Olympiaan. Te weinig krijgen in de huidige klassieke
formule immers clubrenners de kans zich in de grote koersen te laten zien. De
(te) geringe belangstelling van, de merkenteams voor Noord-Holland maakte
het starten van een flink aantal verenigingen mogelijk. Met de kans op
“nieuwe" gezichten voorin. Zoals dat van Schoen, die tot vreugde van
coach Middelink niet zocht naar de steun van de grote versnelling, maar „twee
tandjes lichter" dan de anderen er toch erg lang bij kon blijven. Ook de
aanvalsdrift van nu doorstotende Bart van Est verheugde Middelink. De jonge
groep waarmee hij wil gaan werken (Oosterbosch, Bierings, De Rooy,
Lammertink) kan zeker nog wel worden aangevuld met het oog op de w.k. in
Venezuela. Van Est stuitte in Noord-Holland vooralsnog op het verzet van
vooral Van Vliet en Hoekstra. Het spel werd echter door de tegelploeg
feilloos verder gespeeld. Met „Nee,"
verduidelijkte Piet van Leeuwen, “wij gaan jou heus niet naar de streep
brengen. Dan zitten we er met twee man bij en worden we nog geklopt."
Dus deed Van Erp's vooruitgeschoven tweetal het anders. Achter Van Vliet,
die tegen de wind in op kop net dacht te worden afgelost, demarreerde
Mutsaars weg. Met De Rooy aan het wiel. Van Leeuwen weigerde Amstel's troef
te helpen in de achtervolging. Waarna Leo zich ontgoocheld door de groep liet
opslokken. Mutsaars (23) won
vervolgens gemakkelijk de spurt. Van Leeuwen bleef nog juist buiten bereik
van de spurters, die in Van der Kruys de snelste man hadden. Het Van
Erp-succes was compleet. Amateurs: 1. Henk Mutsaars (Van Erp) Tweede etappe:
ALKMAAR-DEN HELDER, Evenals het weer
- een stralende zon en meer dan genoeg wind - een onveranderd koersbeeld. De
kilometerslange tocht langs de boorden van het IJsselmeer bevestigde nog eens
wat al eerder duidelijk was geworden. Opnieuw de omklemming door de Van
Erp-mannen, met de Amstels (Van Vliet) in de tang en de brigade van Soka
Snacks Ws (te) afwachtende derde partij. Bij wie door een valpartij Theo de
Rooy even de slag dreigde te missen. Kilometers moest hij (erg sterk toch) in
een tweede groep jagen om pas na Inmiddels was
militair Gerrit Vixseboxse, in de eerste rit nog lang in de spits, al ver
achterop geraakt en verloor ook Jan van Erps zesde man, Bert Lamboo, het
contact met zijn vijf heersende makkers. De chaotische doortocht in Hoorn
bracht in Schuitemaker, Van der Kruys, Van der Steen, Van de Weide en
Pennekamp, even een kopgroep, maar veel betekende het niet. Evemnin als
trouwens de lekke band waardoor Bart van Est even verzeilde in het groepje De
Rooy, dat op het punt stond aan te pikken. De echte klappen
vielen pas na zo'n Achttien man
voorop bij Medemblik: drie Amstels (Van der Meer, Lammer- tink, Van Vliet),
vijf van Jan van Erp (Van der Kruys, Koot, Mutsaars, Van Leeuwen en Van Est),
vier Soka's (Tak, Prinsen, Kramer en De Rooy), twee van Bossche Staalbouw
(Mak en Hogervorst), twee militairen (Van der Steen en Verbrugge) en
eenlingen Van Tilborg (Bleu de Nil) en Slot (Alcmaria Victrix). Batavus
(vooral Hoekstra) en De Uitkomst ontbraken. Verzetten veel arbeid om terug
te komen, maar de breuk was ditmaal definitief. Ook voor de met een
steenpuist sukkelende Olympiaan Schoen. Restte de finale.
Een kopie van de dag ervoor en ook van de rit naar Den Helder van vorig
seizoen. Piet van Leeuwen later: „Je moet de aanval daar vroeg inzetten. Om
echt weg te blijven is zeker een minuut voorsprong nodig. Die laatste
kilometers gaat het langs de dijk immers vreselijk hard." Reden voor de
sinds zijn huwelijk van Zoeterwoude naar Hilvarenbeek verhuisde coureur om -
geinspireerd door het succes dat hij in Met nog De demarrage van
Bart van Est was dat breekpunt. Van der Steen ging mee en Ger Mak (vorig
seizoen zo fortuinlijk winnaar van de laatste rit, toen Mutsaars minder dan In de steeds maar
door Van Vliet en Lammertink geleide jacht hield de merkenkampioen zich
intussen lang afzijdig. Toch slonk de winst. Ben van Erp: “We hebben wel
degelijk in die fase gereden. Voor wie ? Voor nog niemand in het bijzonder.
Gewoon om er zo dicht mogelijk bij te komen. Maar wanneer Van der Meer het
dan nodig vindt om Adje Prinsen (helemaal niet gevaarlijk voor het
klassement) terug te pakken als hij probeert naar de leiders te springen, zeg
ik: doe het dan zelf maar. Daarna heeft Soka inderdaad toegekeken." Hoe Van der Steen
tevergeefs (hij verloor op de eerste dag al te veel om nog echt aan de
leiderstrui te denken) op de ritwinst loerde. Hoe ook Bart van Est, die wel
dicht bij de top van het klassement kwam, niet voor een nieuw Van Erp-succes
kon zorgen. Want Mak was onbetwist de sterkste van het trio. Demarreerde
drie, vier keer en had op de streep tenslotte drie seconden over op Van der
Steen, vier op Van Est en elf op spurtwinnaar Van der Kruys. Eindelijk ook
nationaal een grote uitslag dus van op een “echt" profcontract (voor
meer dan een broek en een shirt) azende Schiedammer. Mak (23) blonk immers
wel uit in bijvoorbeeld Zuid-Holland en Mergelland, maar won er niet. Aan de
vijf palmen in de Omloop Het Volk, Schendelbeke, Brussel-Dampremy, St.
Genesius Rode en Werkendam voegde hij een zesde jaarzege toe. Zonder,
aansluitend op zijn Italiaanse avontuur in de Giro delle Regioni (waar
Mutsaars met zijn derde plaats achter de Belgische kampioen Eddy Schepers de
beste Nederlander was, maar Mak bijna de zwaarste bergrit op zijn naam
bracht), aan een goede klassering in de driedaagse toe te komen. Want op de-
eerste dag verspeelde Mak, toch weer angstig voor het gedrang in de wind,
liefst negen minuten. De rode trui
bleef intussen voor Mutsaars. Al ging het, vlak voor de tijdrit, allemaal nog
om seconden. Amateurs: 1. Mak 3.57.31 (met bon. 3.57.16), 2. v. d. Stee 3.57.34 (met bon.
3.57.24), 3. Van Est 3.57.35 (met bon. 3.57.30), 4. v. d. Kruys 3.57.42, 5.
Prinsen, 6. Mutsaars, 7. Van Leeuwen, 8. Van Tilborg, 9. Van Vliet, 10.
Verbruggen, 11. v. d. Meer, 12. Tak, 13. Lammertink, 14. Koot, 15. Slot, 16.
Hogervorst, 17. De Rooy, 18. Kramer, 19. Koersen 4.00.14, 20. W. Gomes. Individueel: 1. Mutsaars 7.19.49, 2. De Rooy 7.19.54, 3. Van Est 7.19.56, 4. Van
Leeuwen 7.20.05, 5. v. d. Kruys 7.20.12, Ploegen: 1. Jan van Erp 22.26.06, 2. Soka Snacks 22.30.20, 3. Amstel Bier
22.33.24, 4, Bossche Staalbouw 22.44.07, 5. Militaire Ploeg 22.50.40, 6. De
Uitkomst 22.53.00, 7. Bleu de Nil 22.55.06, 8. Olympia 22.56.45, 9. Batavus
23.05.01, 10. Driewen 23.09.15, 11. De Bataaf 2'3.28.14, 12. Alcmaria
Victrix 23.28.18, 13. Amstelland 23.39.03, 14. Kennemerland 24.04.08, 15. DTS
24.24.34. INDIVIDUELE
TIJDRIT DEN HELDER, Het moment van de
waarheid. De kilometers tegen het horloge, waarin Bart van Est de basis legde
voor zijn totaalwinst. De Brabander uit Dinteloord, overigens drie dagen lang
een van de renners die de koers bepaalden, noteerde over de Al moet daarbij
onmiddellijk worden gevoegd dat Van Vliet, evenals Mutsaars (vierde op 1.2
sec.) en De Rooy (die 24.5 sec. verspeelde), veel nadeel had van een stortbui
op de eenzame tocht. Dat kostte Mutsaars' waarschijnlijk de eindzege die hij,
mits 0.2 sec. sneller gereden, dankzij de bonificaties nog had kunnen redden. Het mocht niet zo
zijn. De stand in het klassement na de tijdrit: 1. Van Es, 2. op 6 sec..
Mutsaars, 3. op 18 sec. Lammertink en 4. op 24 sec. Van
Vliet. Amateurs: 1. Van Est 15.38.5 (met bon. 15.23.5), 2. Lammertink 15.39.4 (met bon.
15.29.4), 3. Van Vliet 15.39.6 (met bon. 15.34.6), 4. Mutsaars 15.39.7, 5.
Ponsteen 15.45.6, 6. Jeremiasse 15.47.9, 7. De Vos 15.52.6, 8. Tak 15.57.1,
9. Nieuwdorp 15.57.2, 10. De Rooy 16.02.0, 11. Mak 16.02.3, 12. Hoekstra
16.10.3, 13. Vooys 16.12.3, 14. v. d. Kruys 16.12.3, 15, Lamboo 16.13.3, 16.
Prinsen 16.15.6, 17. Slot 16.16.3, 18. Hogervorst 16.17.7, 19. Van Kessel
16.18.6, 20. Koersen 16.19.2. Algemeen
klassement: 1. Van Est 7.35.23, 2. Mutsaars 7.35.29, 3. Lammertink
7.35.41, 4. Van Vliet 7.35.47, 5. De Rooy 7.35.56, Derde etappe: DEN
HELDER-ZAANDAM, Een anti-climax.
Hoe kon het ook anders? De Van Erp-ploeg heerste. Wilde slechts de posities
continueren. Bart van Est: „Wie aan kop stond werd beschermd. We zouden
elkaar onderling niet aanvallen." En Mutsaars: “Daar hou ik me dan ook
aan. Ik ben niet een keer in de aanval gegaan." Onder aanvoering van
Van der Kruys betekende dat een slaapverwekkende tocht naar finishplaats
Zaandam. Met of en toe voor de renners een verfrissende regenbui en in de
finale zelfs wegen, waar evenveel water op stond also in de sloten ernaast. Iedereen die
viel, lek reed of door een andere oorzaak even afhaakte kon weer terug komen.
Want aan aanvallen werd in feite niet gedacht. Goed: Haller, Vooys en Gomes
probeerden het na De weg lag open
voor een uitval van een “ongevaarlijke" durver. Dat werd Jacques Vooys.
's Morgens al “kort" in de tijdrit (13e), maar een lag eerder vlak voor
de bezemwagen binnengerold en op ruin vijftig minuten in het klassement.
Iedereen vond het eigenlijk wel goed dat hij voor Soka nog een troostprijs
binnenhaalde. En: Vooys deed
het in stijl. Reed ruim anderhalve minuut winst bijeen tussen Purmerend en
Zaandam. Regen en watermassa's op de weg trotserend pakte de 21-jarige
Scheveninger, die bij ploegleider Ben van Erp kind aan huis is, de ritwinst. Voor de spurters
restte de tweede plaats. Die strijd probeerde Van Vliet nog wel te benutten
om iets op te schuiven in de totaalstand. Maar ook dat lukte niet. Alles
bleef bij het oude. En daarmee was iedereen in het peloton eigenlijk wel
tevreden. Amateurs: 1. Vooys in 3.16.46 (met bon. 3.16.31). 2. Huveneers 3.18.02 (met
bon. 3.17.52), 3. Gomes 3.18.02 (met bon. 3.17.57), 4. v. d. Kruys, 5. Van
Vliet, 6. v. d. Weide, 7. Hoekstra, 8. Van Tilborg, 9. Tigelaar, 10. Mutsaars,
11. Noy, 12. Schuitemaker, 13. Van Leeuwen, 14. v. d. Meer, 15. Van Est, 16.
Prinsen, 17. Verbruggen, 18. Borst, 19. Duineveld, 20. De Vos allen z.t. als
Gomes. EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. Van Est (Van Erp) 10.53.25, 2. Mutsaars (Van Erp) 10.53.31, 3.
Lammertink (Amstel) 10.53.43, 4. Van Vliet (Amstel) 10.53.49, 5. De Rooy
(Soka) 10.53.58, 6. Tak (Soka) 10.54.11, 7. Van der Kruys (Van Erp) 10.54.26,
8. Hogervorst (Bossche Staal;bouw) 10.54.32, 9. Van Leeuwen (Van Erp)
10.54.42, 10. Koot (Van Erp) 10.56.03, 11. Kramer (Soka) 10.56.38, 12.
Hoekstra (Batavus) 10.57.26, 13. Prinsen (Soka) 10.57.52, 14. Slot (Alemaria
Victrix) 10.58.05, 15. Verbruggen (Militairen) 10.58.09, 16. Van der Steen
(Militairen) 10.58.19, 17. Van Tilborg (Bleu de Nil) 10.58.21, 18. Schoen
(Olympia) 10.59.31, 19. Van der Meer (Amstel) 10.58.42, 20. De Vos (Driessen)
11.00.27. Ploegen: 1. Jan van Erp 32.20.14, 2. Soka Snacks 32.23.10, 3. Amstel 32.27.30,
4. Bossche Staalbouw 32.38.13, 5. Militaire Ploeg 32.44.46, 6. De Uitkomst
32.47.06, 7. Bleu de Nil 32.49.12, 8. Olympia 32.50.51, 9. Batavus
32.59.0'7, 10. Driessen 33.03.21, 11. Alcmaxia Victrix 33.22.24, 12. De
Bataaf 33.31.53, 13. Amstelland 33.33.09, 14. Kennemerland 34.15.27, 15. DTS
34.18.90. Punten: 1. Mutsaars, 2. Van Vliet, 3. Van der Kuys, 4. Van Est. Sprint: 1. Van Vliet, 2. Van Leeuwen, 3. Koot. RONDE VAN
OVERIJSSEL.(1977.05.07) Loon naar werken
voor FRITS SCHUR in Ronde van Overijssel Bij namen als Jan
Janssen (1960), Gerber Karstens (1964), Hennie Kuiper (1970) en die van Arie
Hassink, winnaar van de zilveren Ronde van Overijssel in 1976, wordt sinds
zaterdag nu ook die van Frits Schur, de bescheiden 26-jarige Didammer,
geschreven. De sympathieke Achterhoeker, die in september 1972 zijn enige
klassieke zege boekte door het winner van de Ronde van de Achterhoek, liet
het in de 26e Ronde van Overijssel niet aan een ander over op de meet nog de
wedstrijd te maken. Schur, als altijd nu ook weer attent koersend, deed in
gezelschap van Giel v. d. Sterren zo'n Geen onlogische
zaak, zo'n lange sprint na dik Zeker is zeker,
dacht Frits Schur, die daarom maar lengte in zijn sprint legde en v. d.
Sterren op Na Arie Hassink
vorig jaar dit keer dus weer een oostelijke renner die prijs en premie in de
wacht sleepte aan de finish in Rijssen na een Overijsselse ronde, die ditmaal
weinig flonkeringen kende, al is er ook stevig in gekoerst. Of bekendheid met
het feit hoe de finish lag ten voordele van Frits Schur is geweest? “Ik wist
in ieder geval hoe die aanloop naar de meet was," zei Schur, die er aan
toevoegde: “Ik geloof niet dat Giel v. d. Sterren precies wist hoe dat in
mekaar zat. Dat heeft mij toch wel voordeel opgeleverd." Met ruim Bovendien werkte
het weer ten voordele van een rustig koersverloop, dat in de buurt van
Tubbergen na PRIMA
SAMENWERKING In dat groepje
was de samenwerking prima. “Niets dan lof daarover," vertelde Arie
Hassink, „en we hebben toch een aardige voorsprong kunnen opbouwen."
De vedette uit Neede had gelijk, want, de soepel draaiende koplopers werden
nog bevoordeeld doordat bij het station Wierden ( Het bleek dat die
afspraak waterdicht was. Frits Schur, Hans Langerijs en Frits Pirard deden
het tempo met sprongen oplopen en de aanvankelijke 1.40 voorsprong van de
kopgroep slonk zienderogen: bij Vroomshoop ( GEPAKT Al voor Lemele ( Naar voren gingen
daar eerst Bas van Lamoen die ondanks te zijn achterhaald geen greintje
zelfvertrouwen had verloren, Giel v. d. Sterren - wederom dus op het
vinketouw -, Jan Feiken en Frits Schur. Bij dit kwartet voegden zich Albert
Scheffer en Matje Dohmen, die nog met pech werd geconfronteerd, maar in Daarin wisten
Schur, Scheffer en v. d. Sterren tempobepalend te handelen, maar de zaak
definitief uit elkaar sleuren lukte toch niet. Wel bewerkstelligde het, dat
renners als Langerijs en Pirard in de tweede groepering de man met het
bekende stuk timmermansgereedschap op hun weg tegenkwamen en zodoende door
hun aspiraties een streep konden halen. Spijtig als je bergen werk hebt
verzet! Maar over bergen gesproken: de flinke stijgingen naar
Hellendoornseberg, de Nijverdalse- en Holterberg, alsmede de Herikerberg, in
de route gestrooid van het prachtige Twentse landschap op de laatste In de laatste
kilometers liet Giel v. d. Sterren zich veelvuldig in de spits zien - om het
maar eens in een voetbalterm te zeggen - maar Frits Schur was ook met het
einde in zicht nog steeds de alerte, vol spanning geladen coureur, die
ditmaal elke verrassings- of overrompelingsmogelijkheid bij voorbaat uitsloot.
En daarom – mede gelet op het voortreffelijke rijden in een optimale vorm -
ook zo'n sterk en subliem winnaar van deze 6e Ronde van Overijssel, die
organisatorisch weer uitstekend was “verpakt" door het organiserende
Comite Ronde van Overijssel - in samenwerking met Dagblad Tubantia, dat
volgende week alweer alle plannen voor de Ronde van BRON: WESSEL
OUDEWORTEL Amateurs: Wessel Oudewortel RONDE VAN
ZUID-FRIESLAND.(1977.06.04) GERARD SCHIPPER
zegevierde in derde Ronde van Zuid-Friesland Een week nadat
Gerard Schipper het noordelijk kampioenschap in de wacht heeft gesleept,
heeft de 28-jarige timmerman uit Ter Apel opnieuw toegeslagen. Hij schreef in
Heerenveen de derde Ronde van Zuid-Friesland op zijn naam, een semi-klassieker,
die door de Wielervereniging Olympia uit Heerenveen goed was georganiseerd. De vijfdejaars
amateur, die dit seizoen voor het eerst de kleuren van de Batavus-ploeg
verdedigt, kwam alleen aan de finish. Daarvoor had hij enorm veel strijd
moeten leveren met zijn ploegmaten Bas van Lamoen (winnaar van het vorige
jaar), Piet Hoekstra en Egbert Koersen, die zaterdag evenwel voor de
Wielervereniging Otto Ebbens uitkwam, en Frits Schur van De Zwaluwen uit
Doetinchem. Tien kilometer
voor het einde - in de buurt van Oudehaske - was Bas van Lamoen gedemarreerd,
zoals hij tijdens deze enerverende Ronde van Zuid-Friesland meerdere keren
had gedaan. Ook nu moest Frits Schur het gaatje dichtrijden. Hij kreeg Gerard
Schipper aan zijn wiel. Het drietal bouwde een voorsprong op, die echter
niet groot genoeg was om Piet Hoekstra en Egbert Koersen definitief achter
zich te laten. De Fries uit
Winschoten had daarmee voor de tweede keer een achtervolging met succes
bekroond gezien, want in een eerder stadium had hij samen met Bram van der
Stelt ook al een groot gat dichtgereden. Op dat moment ging Van Lamoen er
weer tussen uit. Hij kreeg Schipper en Schur dus mee, maar zoals gezegd
Hoekstra en Koersen wisten ook die kloof te overbruggen. Op het moment van
hereniging ging Koersen door en nam Schipper in zijn kielzog mee. Schipper
maakte daarop knap gebruik van de gesloopte krachten van Koersen en kon gemakkelijk
bij de felle eerzuchtige coureur uit Emmeloord wegrijden. Met opgeheven armen
passeerde een breedlachende Schipper het finishdoek. Piet Hoekstra,
die Schipper binnen de Batavus-ploeg heeft gehaald, wist nog een alleszins
eervolle tweede plaats in de wacht te slepen, voor Van Lamoen, Schur en
Koersen. Het was jammer
dat de top van de Nederlandse amateurs afwezig was bij deze zware, maar
mooie Ronde van Zuid-Friesland. “Dat is niet onze schuld," aldus
Batavus-ploegleider Kouwenhoven. “Ploegen als Amstel en Van Erp hebben
gewoon niet ingeschreven. Volgens mij waren ze bang dat ze opnieuw door mijn
jongens geklopt zouden worden, zoals het vorige jaar ook is gebeurd. Kijk,
het is logisch dat de Batavus-ploeg nu overheerste, maar de jongens hebben er
wel een fijne koers van gemaakt. En als Amstel en Van Erp er waren geweest,
hadden ze inderdaad weer voor de broek gekregen." Amateurs: RONDE VAN
ZUID-HOLLAND.(1977.03.19) Prachtige finale Bert Scheuneman
bekroont in Ronde van Zuid-Holland Soka's taktiek Soka Snacks heeft
de eerste klassieke zege van 1977 binnen. „Reken dat ik daar verschrikkelijk
blij mee ben," verzekerde Ben van Erp zijn renners, nadat even tevoren
een imponerende Bert Scheuneman de 24e Ronde van Zuid-Holland triomferend had
afgesloten. „Je kunt zo'n grote uitslag maar best alvast hebben gemaakt. Ik
heb er in het verleden al te vaak op moeten wachten. Bovendien: vandaag was
het gewoon de bekroning van ons werk als ploeg. Wat de mannen van Jan van Erp
hier vorig jaar deden, toen Gerrie van Gerwen won, konden wij ditmaal. De
hele koers hebben we beheerst. Steeds weer is de Soka-ploeg in de aanval
gegaan en hebben anderen achter ons aan meteen rijden.En dan wint tenslotte
ook nog een Bert Scheuneman. Een van de grootste talenten die Nederland bij
de amateurs op dit moment heeft. Wanneer ik, zeg maar, de beste vijf moet
opnoemen, zit hij daar zeker bij”. Rond Zwolle reed hij al sterk en wat hij
toch nu weer liet zien, was echt klasse." Bij al die lof
bleef de winnaar zelf bescheiden. Bert Scheuneman, 22 pas, van beroep
laborant maar tot 1 juli nog in Breda in militaire dienst, relativeerde zijn
solotocht in de laatste Maas spurtte nu
echter voor het zilver. „Want," kon hij simpel uitleggen, “Pirard
slaagde wel in zijn jacht, maar meteen viel het vooraan even stil. Bert was
direct weg. Ik zat net op kop. Deed alsof ik wilde aanzetten en stuurde
tegelijk opzij. De hele boel zat in de wind. Alleen Jacobs probeerde nog wat,
maar hij moest helemaal buitenom komen. Dat is het spel he. Je moet de kans
benutten. Scheuneman deed dat en dan verdient hij hulp. Ik reed trouwens weer
erg gemakkelijk. En dat met slechts twee uur trainen per dag," stelde de
nu 26-jarige assistant-accountant uit Huybergen tevreden vast. Gemakkelijk in
een door de Stichting Organisatie Sportevenementen (bracht zaterdag rond de
nieuwe permanence op schaatscentrum De Uithof met twee wielerkoersen en vier
schaatsmarathons een dagvullend programma) weer puik ingerichte ronde. Die
door de wind en de af en toe de karavaan geselende regen-
en hagelbuien weer meer dan selectief was. Wie pech kreeg, was gezien. Zeker
in die eerste kilometers naar Zoetermeer. Theo Hogervorst, Martin Havik en
ook Piet van Leeuwen kunnen dat beamen. Slechts een
renner kwam eigenlijk nog „van achteren" terug: Bert Scheuneman, de
latere winnaar. “Anderhalf uur lang," verzuchtte de Veendammer, „heb ik
moeten kassen om vooraan te komen. Steeds weer met een groep op jacht naar
de volgende." Zuid-Holland was immers opnieuw een afvalkoers. Al na Achterin
organiseerde Amstel (Pirard) echter de jacht. Die, nadat in Boskoop Van der
Steen maar weer eens was gedemarreerd, bij Waddinxveen ( De Maasdijk, al
zo vaak scherprechter in Zuid-Holland, naderde. Het sein voor de ploegen die
in de spits ontbraken om de tegenaanval op gang te brengen. Pirard: “We
hebben de Amstel-jongens bij elkaar gehaald en zijn gaan sleuren."
Union (zonder Ster van Zwolle-winnaar Joop Ribbers, die met zijn club in
Duitsland koerste) wilde wel helpen. Jacobs werkte mee op kop. En Soka keek
toe. Ploegleider Ben van Erp (na een minder fortuinlijke poging om op kantoor
een stoel te beklimmen met de hand in het gips): “Logisch, want Bruessing
kon in die kopgroep immers niet verliezen. Wij hoefden alleen maar attent te
zijn." Op bijvoorbeeld
de actie die Adrie van Houwehngen in Maassluis ondernam. Ad Prinsen sprong
mee, maar dat duo kwam niet ver. Schiedammer Ger Mak (in eigen omgeving) wel.
Mak (reed later lek) kreeg jong talent (Jan van Erp) Gert Oosterbosch mee.
Scheveninger Gerrit Pronk (op huis aan sturend en gretig om aan zijn twee
Belgische triomfen van de eerste weken een regionaal succes toe te voegen)
kwam daarbij. Met Batavus-kapitein Hoekstra. Maar ook Scheuneman reageerde
scherp. De vijf leiders (bij wie Gomes nooit op kop was geweest) voelden de
dreiging. Langerijs: “Het kon ook niet. Van de vijf reden er immers nog maar
drie." En Bruessing verhelderend: “Jammer dat die Koersen kapot kwam te
zitten." Tien man voorop derhalve. Even slechts, want terwijl ook de
anderen weer aansloten, namen Oosterbosch en Jacobs het initiatief voor een
(na een toch al boeiende aanloop) spectaculaire finale. Union-ploegleider
Rini Wagtmans later: „Ik geloof dat Michel vandaag voor het eerst heeft
geluisterd. Ik heb veel met hem gepraat de laatste tijd. En gezegd: Michel ze
lachen nu wel om jouw onbesuisde koersen, maar er komen andere tijden. Want
jij rijdt zo sterk dat er om jou helemaal niet gelachen hoeft te worden. Je
moet het alleen linker doen. Op het goede moment je krachten aanspreken.
Kijk, dat deed ie nu. Hij forceerde de beslissende breuk. Oke: winnen deed
Jacobs nog niet, maar ik ben meer dan tevreden." Winnen kon Jacobs
ook bijna niet in de ontsnapping-met-vier. Martin Visser en vooral Peer Maas
die ook meesprongen, zijn immers rappe jongens. Hun spurtkwaliteiten gaven
echter niet de doorslag. Daar zorgde Scheuneman, of eigenljjk Pirard voor.
Hij deed het beulswerk in die laatste vijf kilometer door de Madepolder.
Scheuneman maakte Soka's taktische concept foutloos af. Na zijn zege een week
eerder in het Duitse Syke was het de tweede seizoenwinst voor de Groninger,
die vorig jaar dan wel elf maal zegevierde (o.a. in het militair kampioenschap,
een etappe in Schotland en een tweedaagse in Gelsenkirchen), maar die in de
nationale klassiekers zijn capaciteiten nog niet met uitslagen kon
illustreren. Daar zou in 1977 best eens verandering in kunnen zijn gekomen. Amateurs: 1. Bert Scheunernan (Veendam), 2. P. Maas (Huybergen), Ploegen: 1. Soka Snacks 23 pnt., 2. Amstel Bier 27 pnt., 3. Jan van Erp 30
pnt., 4. Union 32 pnt., 5. De Uitkomst 36 pnt. ROOSENDAAL.KERMIS.(1977.09.08) Amateurs: ROOSENDAAL.WAMBUIS.(1977.08.21) Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Akkermans, 2. J. Hanegraaf, 3. H. Winkel, 4. J. Lammerts, 5.
J. de Crom, 6. K. Mol, 7. P. de Jongh, Junioren: 1. P. Hofland, ROSMALEN.(1977.06.14) Amateurs: 1. B. van Lamoen, Junioren: 1. J. Blaauw, ROSSUM.(1977.04.03) Amateurs: Junioren: 1. Th. v. Appeldoorn, 2. R. Motke, 3. H. v. Loon, ROTTERDAM.(1977.07.17) Veteranen: 1. J. v. Geest, 2. H. Hoek, ROTTERDAM.ALEXANDERPOLDER.(1977.06.20) Amateurs: 1. S. Fleedwood (Eng.), ROTTERDAM.BLIJDORP.(1977.06.03) Amateurs: ROTTERDAM.BLIJDORP.(1977.06.03) Amateurs: ROTTERDAM.COOLSINGEL.(1977.08.27) Amateurs: Dames: 1. B. v. d. Spiegel-Hage, 2. K. v. Oosten-Hage, 3. D. Wesdorp, 4. T.
v. d. Plaat, ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1977.05.23) Amateurs: 1. J. Kettenis, 2. P. Franken, 3. W. Liebrechts, 4. P. Versteeg, 5.
J. Kuiken, ROTTERDAM.HEIJPLAAT.(1977.09.10) Amateurs: 1. J. v. Houmelingen, ROTTERDAM.KATENDRECHT.(1977.09.04) Amateurs: Liefhebbers: 1. T. Krabbe, ROTTERDAM.KRALINGEN.(1977.07.21) Amateurs: ROTTERDAM.KRALINGSEVEER.(1977.08.27) Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. R. de Vries, 3. W. Hofstede, 4. W. Tonder, 5. P.
Hoornstra, 6. T. Koop, ROTTERDAM.LANGE-HILLEWEG.(1977.08.15) Amateurs: ROTTERDAM.SCHIEBROEK.(1977.07.16) Amateurs: 1. J. Kettenis, Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, ROTTERDAM.WAALHAVEN.(1977.05.22) Nieuwelingen: Liefhebbers: ROTTERDAM.WAALHAVEN.(1977.09.18) Nieuwelingen: 1. P. de Groot, 2. H. Biel, Liefhebbers: Liefhebbers: ROTTERDAM.ZUIDWIJK.(1977.07.04) Amateurs: ROTTERDAM-FEIJENOORD.(1977.04.30) Amateurs: Junioren: Liefhebbers: 1. S. v. Dongen, 2. J. de Keyzer, 3. J. Hofman, 4. R. Koppers, RUCPHEN.(1977.09.11) Amateurs: Junioren: Nieuwelingen: 1. J. Lanunerts, 2. R. Koppert, 3. H. Akkermans, 4. J. Hanegraaf, 5.
T. v. Vliet, 6. H. Zuijderwijk, RUINERWOLD.(1977.06.12) Amateurs: RUURLO.(1977.07.17) Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann; 2. Herman Snoeijink; 3. Reinier Hassink; Liefhebbers en
Veteranen: 1. Kees Bokma; 2. Gerrit Pluimers; 3. Peter van
de Heuvel; |