JAARGANG 1976

                              WEDSTRIJDEN P T/M R

PAPENDRECHT (7 juni).1976

Amateurs: 1. J. Hordijk, 2. W. van Steenis, 3. Th. Hogervorst, 4. T. Koop, 5. A. de Groot, 6. C. de Kleine, 7. J. Kettenis, 8. H. Slings, 9. R. den Boer, 10. C. de Wolff.

Junioren: 1. H. Frijters, 2. M. Taverne, 3. P. Broere, 4. M. Huizinga, 5. P. Hofland, 6. T. Vrolijk, 7. C. Vonk, 8. A. Eimers, 9. A. Razen­berg, 10. A. Overbeeke.

 

PHILIPPINE (3 april).1976

Nieuwelingen: 1. J. Spirik, 2. Nico Snijders, 3. Barry Zoontjens

 

PHILIPPINE (19 juli).1976

Amateurs: 1. P. v. d. Kruys, 2. T. Huyzen, 3. M. Jacobs, 4. A. v. d. Steen, 5. E. v. Haerens (Belgie), 6. G. v. Gerwen, 7. J. Kettenis, 8. B. Geense, 9. P. Verhaeghe (Belgie), 10. P. Maas,

 

PIJNACKER (21 augustus).1976

GERBEN KARSTENS - 14 jaar later - weer winnaar in

Ronde van Pijnacker                           

Veertien jaar was het geleden. Zij aan zij spurtten Gerben Karstens en Jan Jans­sen in de amateurronde van Pijnacker in 1962 om de winst. Een duel dat regionaal favoriet Janssen (hij woonde toen nog in het naburige Nootdorp) met een fikse zwieper in zijn voordeel besliste. Kar­stens (toen Leidenaar) kwam in de hek­ken terecht, maar zag even later grijn­zend toe hoe de jury de latere Tourwin­naar deklasseerde. Het gevolg: tumul­tueuze toestanden voor de jurywagen en vechtpartijen in het dorp daar dichtbij Delft. Kortom, nog meer sensatie na, dan tijdens de koers.

Noch Karstens noch Janssen zijn die dag vergeten. Wat beiden ook allemaal al meemaakten in hun carriere, nag altijd herinneren zij zich die tweestrijd. Nog steeds ook houdt Janssen vol, dat Gerben door mee te sprinten voor de zege een ook toen al ongeschreven wielerwet schond.

Karstens, die beweert toen wel degelijk zijn werk te hebben gedaan, heeft jaren­ lang geloerd op een sportieve revanche. Het afscheid van Janssen maakte dat niet meer mogelijk in een rechtstreekse confrontatie, maar zeker is wel dat Ger­ben (34 nu) meer dan normale voldoe­ning had van de splijtende demarrage waarmee hij - voor het eerst weer in Pijnacker gestart, na wat financiele con­flicten in het verleden - zich opnieuw op de erelijst liet bijschrijven.

Een uitval bij „de bel". Bij het ingaan van de laatste ronde. „Want," lichtte Karstens later toe, „ik had het, op dit voor mijn nieuwe parkoers, al snel ge­zien. Ik wist dat het of heel laat of hele­maal niet zou gebeuren. Ik moest ook kiezen. Ik beschik in een finale immers over twee wapens. De npg altijd scherpe spurt of de verrassingsaanval, die in zo'n finale keihard moet worden doorgezet."

„De Karst" koos voor het laatste. Net als in de Tour-etappes in Bordeaux en Parijs won de Prinsenbeker met voorsprong. Uit de kopgroep van zestien zette Joop Zoetemelk hem nog wel na, maar ook hij moest toch zo'n honderd meter toe­geven.

Karstens tiende seizoenzege betekende, al had hij er vooraf wel degelijk op ge­zinspeeld, toch een onverwacht einde van de door 12.000 mensen bezochte Pijn­ackerse profronde. Want juist Zoetemelk probeerde van het begin af een voor hem gunstige beslissing te forceren. Nadat in de eerste kilometers Gerard Vianen even had gesoleerd en even later Jan Brink­man, stayer Martin Venix (kreeg half­koers pech), Jan Raas en Tino Tabak voor de groep hadden uitgereden, waag­de Zoetemelk omstreeks de 40e kilometer de eerste serieuze aanval. Frans Ver­beeck - Pijnacker had tussen de 69 ver­trekkers een respectabel aantal coureurs van naam - had Raas en Tabak nog niet achterhaald of Joop trok er met Aling, Huysmans, Jan Bakker, Versluis, Gevers, Vlot, Ben Groen en Mintjens tus­senuit. Wereldkampioen Hennie Kuiper bracht het peloton terug, maar nog gaf Zoetemelk niet af.

Gevers, Huysmans, Mintjens (erg actief waren de Molteni's in het Gan-offensief), Aling en Priem voelden ook nog wel wat voor een verlengd avontuur. Krekels, Versluis, Piet van Katwijk en Ko Hooge­doorn schoten ook toe. De hoofdmacht gaf zich echter niet gewonnen.

Pech van Knetemann en Krekels be­tekende dankzij motorrijder Leen Kou­wenhoven geen definitieve uitschakeling. De beide w.k.-kandidaten stayerden tij­dig terug. Vianen had inmiddels alweer twee keer voorop stevig in de goed ge­vulde premiepot gegrepen. Maar het wachten bleef vooralsnog op Zoetemelks initiatieven. Zestien ronden (27 km) voor de finish verliet de grote afwezige in de Nederlandse proftour voorgoed het pelo­ton.

Niet alleen natuurlijk. Raas, Kuiper, Vlot, De Ruiter, Ottenbros en Hordijk waren meteen mee. En ... Karstens zag het gevaar. Met Schipper, Smit, Pronk, Priem, Van Schil, Piet van Katwijk, Jan van Katwijk en Versluis repte hij zich naar voren.

Zestien man begonnen derhalve aan de finale. Pronk solliciteerde daarin naar succes. Kuiper ook. Zoetemelk bleef at­tent. Tot bij het ingaan van de laatste ronde ook hij zich verslikte in Karstens eindschot. Gerben was niet meer te hou­den. Bij de huldiging zocht hij ditmaal tevergeefs naar zijn oude rivaal Jan Janssen. Die keek het allemaal op een afstand rustig aan.

BRON: HENK KRUITHOF

Beroepsrenners: 1. Gerben Karstens 100 km in 2.18.32, 2. Joop Zoetemelk, 3. Arie Versluis, 4. Harm Ottenbros, 5. Jan van Katwijk, 6. Wim de Ruiter, 7. Bas Hordijk, 8. Jan Raas, 9. Vic van Schil (B.), 10. Wicher Vlot, 11. Pica van Katwijk, 12. Cees Priem, 13. Hennie Kuiper, 14. Bert Pronk, 15. Theo Smit, 16. Jos Schip­per, 17. Jan Aling, 18. Nidi den Hertog, 19. Rennie Groen, 20. Ben Janbroers, 21. Roelof Groen, 22. Gerard Vianen, 23. Roy Schuiten, 24. Jim Kruunenberg, 25. Andrd Gevers, 26. Jan Brinkman, 27. Henk Prinsen, 28. Donald Allan, 29. Jan Krekels, 30. Jan Breur.

Amateurs: 1. Leo van Vliet, 2. Theo van Tol, 3. Frans van den Enden, 4. Ad Tak, 5. Wim van Steenis.

Dames: 1. Tineke Fopma, 2. Josh Sijbrands, 3. Heleen Hage, 4. Truus van der Plaat, 5. Marijke Lagerlof.

Amateurs: 1. L. van Vliet, 2. T. van Tol, 3. F. v. d. Enden, 4. A. Tak, 5. W. van Steenis, 6. J. Kettenis, 7. M. Rehorst, 8. A. van Hou­welingen, 9. T. Hoogervorst, 10. A. Prinsen.

Dames: 1. T. Fopma, 2. J. SUbrands, 3. H. Hage, 4. T. v. d. Plaat, 5. M. Lagerl6f, 6. B. v. d. Spiegel-Hage, 7. B. van IJken, 8. G. Kne­temann-Donker, 9. A. v. d. Weegberg, 10. A. Riemersma.

 

POELDIJK (23 juni).1976

Amateurs: 1. J. Kieftenburg, 2. G. de Wit, 3. S. Fleedwood (Eng.), 4. M. v. Leeuwen, 6. A. de Groot, 7. J. Schuitema­ker, 8. T. Hoogervorst, 9. R. Irwin (Eng.), 10. J. van Vliet.

 

PRINSENBEEK (20 juni).1976

Amateurs: 1. G. v. 't Geloof, 2. H. v. Peer, 3. K. St. Nicolaas, 4. C. v. d. McUjden, 5. Th. Hogervorst, 6. J. v. Tilborg, 7. B. Geense, 8. M. v, Leeuwen, 9. C. de Kleine, 10. G. St. Nicolaas.

Nieuwelingen: 1. G. Ammerlaan, 2. B. Zoon­tjens, 3. P. Pieters, 4. P. Liefaard, 5. J. v. d. Leeden, 6. L. Groen, 7. B. v. d. Boom, 8. W. Fekken, 9. L. de Bruyn, 10. R. Koppert.

Liefhebbers: 1. P. Heijster, 2. W. Wielhou­wer, 3. M. v. Brussel, 4. K. Tolhoek, 5. S. v. Dongen, 6. J. den Hartigh, 7. J. de Vreede, 8. R. v. d. Heijden, 9. R. de Meester, 10. G. Plieger.

 

PURMEREND (23 mei).1976

Amateurs: 1. R. Haller, 2. L. Westrus, 3. B. Huveneers, 4. M. Pronk, 5. J. Kieftenburg, 6. M. Schoen, 7. D. Groen, 8. K. Molenaar, 9. P. Slikker, 10. J. v. d. Horst.

Junioren: 1. D. Timmer, 2. M. Taverne, 3. P. Buys, 4, A. Moleman, 5. R. Tigelaar, 6. E. Keizer, 7. H. de Brouwer, 8. H. Noy, 9. C. SchrUver, 10. H. van Bruggen.

Liefhebbers en veteranen: 1. S. Koevermans, 2. W. van Dok, 3. H. van Leeuwen, 4. E. de Vos, 5. G. L. Marquerink, 6. J. H. Jonker, 7. C. v. d. Leek, 8. R. Duin, 9. J. Luken, 10. S. Pronk.

 

PUTTEN (Gld.) (12 juni).1976

Amateurs: 1. W. Pater, 2. H. Meyn, 3. R. Hassink, 4. P. Zijerveld, 5. G. Mohlmann, 6. W. Albersen, 7. T. v. Dam, 8. R. Borst, 9. H. Rijks, 10. R. Onos.

Veteranen: 1. P. Steenvoorden, 2. N. Slin­gerland, 3. W. van Dok, 4. C. Kouwenhoven, 5. W. v. Putten, 6. N. Regter, 7. L. Hagman, 8. F. Cornelisse, 9. K. v. Nimwegen, 10. T. v. d. Tol.

Liefhebbers: 1. A. Ravensbergen, 2. G. Rat­terman, 3. W. v. Dompseler, 4. G. Groenewe­gen, 5. J. Metselaar, 6. K. Bokma, 7. W. Felix, 8. D. Leijen, 9. J. v. Beek, 10. J. Bergkotte.

 

PUTTERSHOEK (29 mei).1976

Amateurs: 1. J. Hordijk, 2. T. Joore, 3. A. van Overveld, 4. J. Kettenis, 5. G. Molema, 6. R. Stroosnijder, 7. G. Looijenstein, 8. G. de Wit, 9. K. de Wolff, 10. J. Damen.

Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. T. v. d. Plaat, 3. M. Lagerlof, 4. N. Streef, 5. K. Strong (Canada), 6. N. van Vliet, 7. B. van IJken, 8. E. Westdorp, 9. J. Sijbrands, 10. S. Methorst.

 

RAAMSDONKSVEER (27 mei).1976

Amateurs: 1. H. Geldens, 2, J. van Tilborg, 3. J. Damen, 4. W. Jeremiasse, 5. C. van Bragt, 6. T. van Hintum, 7. P. Hellemons, 8. R. Stroosniider, 9. C. v. d. Meijden, 10. Th. Joose.

Nieuwelingen: 1. A. van Asten, 2. R. Lem­mens, 3. Th. Peeters, 4. B. Zoontjens, 5. J. Hanegraaf, 6. P. Balvers, 7. N. Snijders, 8. C. van Haarlem, 9. C. Laseroms, 10. J. van Asten.

Liefhebbers: 1. K. Bokma, 2. A. van Melis, 3. W. van Putten, 4. K. Tolhoek, 5. W. Wiel­houwer, 6. A. van Beek, 7. M. Drop, 8. A. v. d. Ploeg, 9. H. van Leest, 10. A. Schoon.

 

RANSDAAL (1 augustus).1976

Amateurs: 1. Maarten de Vos, 2. Bas Langeveld, 3. Roger Sumich

 

REEK (11 april).1976

Liefhebbers-veteranen: 1. K. Bokma, 2. G. Plieger, 3. A. v. Melis, 4. W. v. Putten, 5. A. Jansen, 6. R. Liebregts, 7. R. v. d. Heijden, 8. M. Drop, 9. W. Schelle, 10. J. Rikken.

Nieuwelingen: 1. R. Koppert, 2. G. v. Putten 3. R. v. IJzendoorn, 4. L. Voorthuizen, 5. J. de Bie, 6. G. Groenewegen, 7. G. Okkes, 8. R. Meeldijk, 9. H. v. Loon, 10. G. Visscher.

Junioren: 1. W. de Laat, 2. C. v. Venrooy, 3. F. Kamstra, 4. P. Philips, 5. F. v. d. Tempel, 6. J. Slendebroek, 7. A. Jansen, 8. H. Frijters, 9. J. v. d. Oosten, 10. P. Broere.

Amateurs: 1. A. Versluis, 2. G. Mohlmann, 3. S. Schuitemaker, 4. B. v. Lamoen, 5. J. Fei­ken, 6. Fr. Jansen, 7. H. v. Nistelrooij, 8. H. v. Boxtel, 9. G. St. Nicolaas, 10. R. Hassink.

 

REEUWIJK (5 juni).1976

Liefhebbers: 1. A. Veenendaal, 2. E. de Vos, 3. P. v. d. Kleij, 4. G. Ratterman, 5. F. Slap­pendeel, 6. J. Zwaan, 7. A. v. d. Burg, 8. A. Ravensbergen, 9. H. Koning, 10. R. Onos.

 

REUSEL (25 april).1976

Amateurs: 1. G. Nederlof, 2. A. Versluis, 3. J. Crijnen (Duitsl.), 4. W. Pater, 5. H. V. Leeuwen, 6. A. Sumich (Duitsl.), 7. H. Sen­ders, 8. T. Jansen, 9, P. de Jong, 10. P. v. Beurdon.

Nieuwelingen: 1. H. v. d. Nieuwenhof, 2. D. Klein, 3. R. Lemmens, 4. J. Angel, 5. G. Vis­schers, 6. J. Spirk, 7. G. Groenewegen, 8. S. Strijbosch, 9. A. v. Asten, 10. A. Noy. Liefhebbers: 1. G. v. Melis, 2. R. Koppers, 3. A. v. Beek, 4. S. Koevermans, 5. G. Plieger. 6. H. v. Leeuwen, 7. K. Duivenvoorden, 8. B. Peemen, 9. J. de Vreede, 10. J. de Koning.

 

REUVER (4 juli).1976

Amateurs: 1. F. v. Gils, 2. H. Botterhuis, 3. T. Gruijters, 4. H. Scheers, 5. J. Ribbers, 6. J. v. Pol, 7. P. Kessels, 8. F. Sluper, 9. H. Donkers, 10. J. Nijhof.

Junioren: 1. H. Plugers, 2. P. Winnen, 3. B. Oosterbosch, 4. F. v. d. Linden, 5. A. v. Mul­ken, 6. F. Moons, 7. H, Noy, 8. Y. Boelhou­wers, 9. J. Meulenberg, 10. T. Vriens.

Nieuwelingen: 1. A. Hoogeveen, 2. R. Motke, 3. T. Peeters, 4. J. Schepers, 5. W. Bouman, 6. P. Schroen, 7. J. v. Asten, 8. J. v. d. Lin­den, 9. D. Gulikers, 10. J. Harings.

 

RHENEN (4 september).1976

Amateurs: 1. R. Hassink, 2. J. Kuiken, 3. W. Pater, 4. J. Spijker, 5. F. Janssen, 6. T. van Dam, 7. Rijkhof, 8. Th. Hensen, 9. W. Bosch, 10. Th. Hofstede.

 

RHOON (25 september).1976

Amateurs: 1. L. van Vhet, 2. L. Westrus, 3. J. v. d. Weide, 4. G. Mak, 5. Th. Hogervorst, 6. D. van Wthe, 7. G. St. Nicolaas, 8. A. de Groot, 9. G. Roelofsen, 10. T. Griep.

 

RIDDERKERK (31 juli).1976

Boeiende finale in Ridderkerk beheerst door Ko Hoogedoorn

Ridderkerks profronde bracht een boeiende finale. Na een vrij eentonige aanloop zorgden de beroepsrenners, terwijl de regen het parkoers er niet eenvoudiger op maakte, voor een enerve­rende afsluiting. Waarin tenslotte de Volendammer Co Hoo­gedoorn zijn eerste overwinning bij de broodrijders boekte.

De basis van dat succes legde de Raleigh-coureur al vroeg in de strijd. Hij immers organiseerde de vlucht die het verdere verloop zou bepalen. Met Hoogedoorn - een echte knecht in de ploeg van Post, die (al viel hij bijvoorbeeld als eerste uit in de Ronde van Frankrijk) ook wordt gewaardeerd - gingen Wicher Vlot, Harm Ottenbros en natuurlijk Nidi den Hertog mee.

Vier man voorop: vier ploegen ook aan het front. Zowel Raleigh, als De Onder- neming (de pupillen van Koos Rook gaan het toch steeds beter doen), Ormas-Sharp en Frisol hadden er vrede mee. Het kwartet kreeg - wel duurde het dichten van dat laatste gaatje vrij lang -- alle gelegenheid een ronde voorsprong te nemen. Tevens was de door pech achterop ge­raakte Tino Tabak (Flandria) best bereid de leiders te hel­pen en zichzelf tegelijk weer in een redelijke positie te ma­noeuvreren.

Nadat op die manier de grote groep (zonder zieke Aad van den Hoek en Jan van Katwijk, maar met debutant Car Groe­newegen uit Amsterdam) was gedubbeld, was het wachten op een nieuwe aanvalsactie van een van de vier kanshebbers. De sprong van Wil van Helvoirt en Jan Breur (had in het voorprogramma de derny-wedstrijd gewonnen) was daar geen uitgangspunt voor. Bovendien kreeg de Schiedammer, met gangmaker Joop Zijlaard nu in drie van de vier koersen die hij betwistte de sterkste, in die fase van het criterium pech. Een papieren zak raakte in Breurs versnellingsapparaat en hij had kostbare seconden nodig om die te verwijderen.

Ook Van Helvoirt werd terugenomen: Raleigh ging in de aan­val. Raas, Karstens, Knetemann en (meesluipende) Janbroers namen Hoogedoorn op sleeptouw. Nidi den Hertog kon nauwelijks het tempo van de toch terugkrabbelende hoofd­macht nog volgen. Ottenbros en Vlot hadden weinig ambitie over. Logisch dus dat Hoogedoorn het nog een keer probeer­de. Molteni's Vic van Schil, Karstens, Vianen en Theo Smit waren een mooie springplank. Ko sloot aan en was buiten bereik. Bijna verknoeide materiaaldefect nog zijn triomftocht, „Maar"', vertelde Hoogedoorn later erg blij, „toen ik lek reed gaf Ger­ben me meteen zijn fiets. Daarna was het allemaal vrij een­voudig."

Samen met Smit en Vianen - Van Schil ging hard door en keek niet om of Hoogedoorn nog aan kon haken - reed de Volendammer inderdaad gemakkelijk naar zijn zege.

Vanuit het peloton ondernamen wereldkampioen Hennie Kui­per en Rotterdammer Bas Hordijk nog een geslaagde aanvals­poging. Al met al kreeg het publiek toch wat te zien. Zeker bij de finishlijn, waar Smit en Vianen en later Kuiper en Hor­dijk zij aan zij voor de prijs spurtten.

BRON: HENK KRUITHOF

Beroepsrenners: 1. Ko Hoogedoorn 90 km in 2.13.47, 2. Harm Ottenbros, 3. Wicher Vlot, 4. Nidi den Hertog, 5. Vic van Schil (Belgie), 6. Theo Smit, 7. Gerard Vianen, 8. Hennie Kuiper, 9. Bas Hordijk, 10. Piet van Katwijk, 11. Richard Bukacki, 12. Jan Krekels, 13. Ger Harings, 14. Albert Hulaebosch, 15. Jan Aling, 16. Jose de Cauwer, 17. Ben Jan­broers, 18. Jan Brinkman, 19. Bert Pronk, 20. Arie Versluis, 21. Donald Allan, 22. Wim Prinsen, 23. Gerard Kamper, 24. Cees van Dongen, 25. Frans Mintjens (Belgie), 26. Henk Prinsen, 27. Aad Kraan, 28. Cor Berkouwer, 29. Arie Bakker, 30. Rene Pijnen.

Nieuwelingen: 1. Rudi Motke, 2. l. van Laere, 3. Geert van Putten, 4. H. Smit, 5. J. van de Hoeven, 6. B. Zoontjens, 7. R. Post, 8. B. Visser, 9. Rick Hacken, 10. H. de Vries,

Liefhebbers: 1. Ko Tolhoek, 2. Bram Jansen, 3. Wil Wielhouwer, 4. P. Heijster, 5. S. Koevermans, 6. J. den Hartigh, 7. Boy Kanselaar, 8. H. Ket, 9. W. van Putten, 10. H. Brinkman

 

RIJSENHOUT (17 juni).1976

Amateurs: 1. R. Borst, 2. P. Noy, 3. W. Koe­ne, 4. N. Rinkel, 5. E. Geserick, 6. W. Lup­pers, 7. W. 't Hoen, 8. T. Noy, 9. J. v. d. Welde, 10. C. Opdam.

 

RIJSWIJK.ZH (24 juni).1976

Amateurs: 1. J. van Herwerden, 2. J. v. d. Wejjden, 3. H. v. d. Berg, 4. W. 't Hoen, 5. W. Luppers, 6. J. Kettenis, 7. J. Nijhoff, 8. P. Ruiter, 9. J. van Vliet, 10. G. Pronk.

 

RODEN (18 juli).1976

Amateurs: 1. J. Steding, 2. G. Nederlof, 3. H. Lubberding, 4. N. Hilberink, 5. M. Jacobs, 6. G. Vixseboxse, 7. L. Steur, 8. P. Kleine, 9. C. v. d. Wereld, 10. P. Nederlof.

Dernies amateurs. le manche: 1. H. Lubber­ding, 2. M. Jacobs, 3. N. Hilberink, 4. J. Bruessing, 5. S. Akker;

Dernies amateurs. 2e manche: 1. G. Min­neboo, 2. H. Snoeyink, 3. C. v. d. Wereld, 4. J. Ode Meule, 5. W. Albersen;

Dernies amateurs. finale: 1. H. Lubberding, 2. C. v. d. Wereld, 3. N. Hilbe­rink, 4. G. Minneboo, 5. W. Albersen, 6. H. Snoeyink, 7. J. Olde Meule, 8. J. Bruesssing, 9. S. Akker, 10. M. Jacobs.

Nieuwelingen: 1. R. Janissen, 2. T. Hoving, 3. G. Groenewegen, 4. J. Sauwer, 5. L. Ooster­hof, 6. J. Koster, 7. G. Takens, 8. P. v. Dijk, 9. R. Zeevalk, 10. J. Arends.

Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, 2. A. Riemers­ma, 3. I. Trompert-Paul, 4. H. de Jongh, 5. B. v. IJken, 6. T. Fopma, 7. J. Sijbrands, 8. N. v. Vliet, 9. G. Hoekstra, 10. A. Kole.

 

RONDE VAN DE ACHTERHOEK (7 augustus).1976

8e Ronde van de Achterhoek

„Een van de Acht" aan de finish in Doetinchem en dat was HENK BOOM

Het was „Een van de Acht", maar dan op zaterdagmiddag. Zo werd de slotfase van de achtste Ronde van de Achterhoek, de langste amateur-klassieker van Nederland, ook beslist. En het was ditmaal niet een favoriete winnaar die met het mach­tigste brok eremetaal naar huis ging. Geen Gerrie van Ger­wen, geen Arie Hassink, noch een Henk Lubberding of de zo pittig pedalerende Roel Akker - hou 'm maar in de gaten - sleepte aan de meet in Doetinchem de hoofdprijs in de wacht. Het was ditmaal Henk Boom uit Markelo, steeds in de slag van vroeg af aan, steeds vooraan, die zeer verrassend als winnaar over de streep ging. Kramp in de dijbenen was bijna aan de eindstreep nog spelbreker geweest, maar 't gaf alle­maal niets. Henk Boom won, vriend en vijand verrassend. Gerrie van Gerwen snapte er nauwelijks iets van, maar kon het achteraf verklaren, net zoals Arie Hassink dat deed. En ge­looft u mij maar: het waren van deze broeders bijna gelijk­luidende verhalen. Ze hadden alleen maar op elkaar gelet. En op Henk Lubberding, die op zijn beurt weer naar Gerrie en Arie had zitten loeren. Tja, en Henk Boom zou zijn wielren­nersbloed wel helemaal hebben verloochend als hij daarvan niet had geprofiteerd.

De “babbel" van de twee geslagenen, Gerrie van Gerwen en Arie Hassink, was beter dan die van Henk Boom. De Marke­loer, 23 jaar en niet bijster verwend met overwinningen, laat staan met grote zeges, - hij won dit seizoen slechts eon koers in Dusseldorf - had het niettemin allemaal slim be­keken, daar op dat laatste rechte eind naar de finish in Doe­tinchem. „Van Gerwen sleepte het hele spul naar de andere kant en toen ben ik maar recht doorgegaan" zei Henk Boom, die zeer attent heeft gekoerst en bij de eerste ontsnapping na 60 km in Zelhem alert reageerde en ook paraat was toen even voor Didam de beslissende demarrage werd aangezet.

Van Gerwen (ploeg Jan van Erp) verklaarde zijn nederlaag nuchter maar heel duidelijk. „Ik dacht met de eindstreep in zicht naar Arie Hassink kijkend: Dat is 'm gewoon en nie­mand anders. Ik ben verrast door Boom."

Arie Hassink, er op belust recht te zetten, wat in Montreal scheef was gegaan, en dat zeker voor eigen publiek, zag in die alles beslissende laatste 500 meter elke revanchemogelijkheid kopje-onder gaan. ,Ja, dat is toch een geweldige verrassing", zei de Needse Olympus-ganger. En met een wat excuserende stem: Ik heb door Montreal de laatste weken erg weinig ge­fietst. En dit was voor mij nog wel de afsluiting van het gro­te werk in dit seizoen." Voor Arie Hassink dan ook dit sei­zoen geen najaars-klassiekers meer, wel nog hier en daar het kleinere ronden-werk en de studieboeken.

Spoorbomen

Waar was de definitieve slag begonnen in deze klassieker, waarin zo'n anderhalf uur lang geen bal te beleven viel en alle gestarte renners „en masse" bleven meedraaien? Wel, om precies te zijn bij een spoorwegovergang in de buurt van Aalten, waar vier renners - Theo Gevers, Joop Ribbers, Ti­nus de Lange en Bram v. d. Stelt - zich voor de gesloten bomen bij elf vluchters konden vervoegen: Roel Akker, Kees Spaans, Gerrie van Gerwen, Henk Lubberding, Harrie Lunen­burg, Arie Hassink, Henk Boom, Albert Scheffer en Frits Schur, Fons van Katwijk en Bert Schouneman. De echte zif­ting begon toen, na zo'n dikke 110 km meteen ook goed en het word direct duidelijk dat die vijftien man kopgroep de vet­te prijsrijders waren.

Een sterke vuist tussen die voorlopers maakten de Van Er­pen: Van Gerwen, Lubberding en Lunenburg deden met Fons van Katwijk steeds weer het kopwerk, iets wat Arie Hassink en Bram v. d. Stelt zonder het minste gewetensbezwaar aan dit viertal overliet. Toch was deze taktiek van afwachtend koersen niet zo geheel onverstandig want wie vaker in deze Achterhoekse Ronde heeft gefietst weet dat dikwijls in de buurt van 's-Heerenberg op de Drie Heuvelenweg en de Pees­kes Bult de aanvalswapens nog eens extra worden gescherpt. En het ging ook ditmaal niet anders!

Eerst sjorden Joop Ribbers en Albert Scheffer met een ve­nijnige spurt de groep uiteen, waardoor de dreigende splitsing van de hoofdmacht zich al aankondigde. Nog geen tien kilo­meter verder was hot dan ook zover: Roel Akker, Van Ger­wen, Lubberding, Arie Hassink, Ribbers, Frits Schur, V. d. Stelt en Henk Boom sneden de kopgroep in tweeen en hun krachten bundelend waren zij niet meer te houden. Gestaag bouwden zij hun voorsprong uit: van 14 naar 44 seconden, van 1.05 min. naar 1.30 min., 2.03 min., tweeeneenhalve minuut, ja zelfs tot drie minuten.

Voor thuisfront

Veel hebben de achterblijvers daar niet meer vanaf kunnen halen. Albert Scheffer, “thuis" in Zelhem, haalde in de laat­ste acht kilometers nog wat terug, zich er geweldig mee in de kijker rijdend voor het thuisfront. Hij finishte dan ook als eenling na de groep van acht waarvan Henk Boom zo be­kwaam de beste was. Opmerkelijk feit aan de zege van de man uit Markelo was, dat hij al eerder in deze Ronde op pre­cies dezelfde plek waar hij zegevierde, winnend over de kalk­lijn was gegaan. Dat was in de eerste premiesprint toen de renners voor het eerst (70 km) door Doetinchem filtsten.

Niet in deze achtste editie van de Ronde van de Achterhoek startte Piet van der Kruys, ,geplaagd" door een schorsing die precies op zaterdag 7 augustus was ingegaan. Hij, de winnaar van 1975, was dus al bij voorbaat uitgesloten van een doublure.

Weinig uitvallers overigens in deze ronde, waarin 51 man bij Vredestein om elf uur waren vertrokken in een geneutrali­seerde start. Er kwamen namelijk 35 man terug in Doetin­chem en dertig van hen vielen in de prijzen.

Bij een winnaar die als een surprise uit de hemel komt vallen, viel er ook een verrassende afgang te melden. De Batavus­ploeg - Daan Gompen, Egbert Koersen (pech?, blessure?), Piet Hoekstra, Bert Wekema en Geert Verwaayen - was „nergens". „De slag gemist", heet dat met een wielren-cliche!

„KLOP OP KNWU-DEUR"

R en TV De Zwaluwen uit Doetinchem had de touwtjes van de regie strak in handen, maar zal niettemin “Klop op de deur" blijven spelen bij de KNWU om de volgende - ja, elke volgende - Ronde van de Achterhoek vroeg in het seizoen op de kalender te krijgen (en te houden).

Dan wordt deze Ronde voor de amateur-elite absoluut een „must". En dat is dit Achterhoeks wielergebeuren waard. De boeiende slotfase van deze achtste aflevering heeft daar weer eens “driedubbeldik" het accent opgelegd.

BRON: WESSEL OUDEWORTEL

Junioren: 1. Henk Boom (Markelo) 205 km in 4.48.50, 2. Gerrie van Gerwen (Olland), 3. Arie Hassink (Neede), 4. Joop Ribbers (Groenlo), 5. Frits Schur (Didam), 6. Roel Akker (Winsum), 7. Bram v. d. Stelt (Silvolde), 8. Henk Lubberding (Voorst), 9. Albert Scheffer (Zelhem) 4.50.30, 10. Fons van Katwljk (Oploo) 4.51.10, 11. Tinus de Lange (Maribnberg), 12. Bert Scheuneman (Veendam), 13. Kees Spaans ('s-Gravenpolder), 14. Theo Gevers (Heesch), 15. Harrie Lunenburg (Loosbroek), 16. Piet van Leeuwen (Zoeterwoude), 17. Honk Botterhuis (Sambeek), 18., Theo Hagevorst (Minacker), 19. Gerrie Looiiensteln (Noordwijkerhout), 20. Reinier Hassink (Neede), 21. Johnny Krynen (Nijmegen), 22. Jan van Berkel (Groesbeck), 23. Wim Jeremiasse (Wemeldinge), 24. Fons Schootman (Neede), 25. Geert Verwaayen (An­delst), 26. Henk Rltjks (Dinxperlo), 27. Gerard Vixseboxse (Holten), 28. Bert Wekema (Peize), 29. Freddy de Kinkelder (Groenlo), 30. Jos van Leeningen (Zutphen).

Premiesprints. Doetinchem: 1. Henk Boom, 2. Henk R(jks, 3. Albert Scheffer, 4. Gerrit Luymes, 5. Reinier Hassink; Peeskes Bult (hoogste punt van de route) : 1. Albert Scheffer, 2. Joop Ribbers, 3. Frits Schiir, 4. Henk Lubberding.

Ploegenklassement: 1. Zwaluwen (Doetinchem) 21 put., 2. Jan van Erp­Saicis 25 pnt., 3. De Stofwolk-Elite Salade 27 pnt., 4. Bossche Staal­beuw 33 pnt., 5. Zwaluwen-De Boer (Almelo) 44 pnt., 6. R en TC Groenewoud (Nijmegen) 60 pnt.

 

RONDE VAN DRENTHE (17 april).1976

Ronde van Drente weinig opwindend

                               Wil van Helvoirt snelde naar derde zege in klassieker

Wat een verschil met vorig jaar, deze 15e Ronde van Drente. Toen spectaculair, uiterst zwaar, niet in het minst door de slechte weersomstandigheden, waardoor de nu afwezige Jimmy Kruunenberg als nauwelijks te herkennen winnaar over de streep kwam. Nu na aankomst stelde iedereen vast dat Drente een slaapverwekkend potje hardfietsen had opgeleverd. Jam­mer voor de organisatie, de Hoogeveense Wielerclub NMB­ De Peddelaars, die alles piekfijn voor elkaar had en de renners een praktisch nieuw parkoers voorschotelde. Maar ja, dan moet het wel even meezitten. Het weer, volop zonneschijn, was prachtig voor de volgers, maar niet om strijd te verwachten. Geen zuchtje wind, dat het geheel door elkaar kon rammelen. Erg lang bleef de groep van 96 gestarte renners intact, eerst na 110 km moest “invaller" Lambertus Vos, de schaatser­wielrenner van de NMB-De Peddelaars, moegestreden de groep laten gaan. Van de lekrijders was Jan Nederlof van Biks Sloopwerken de enige die niet terug kon komen, al moet ge­zegd worden, dat Nederlof ook als enige niet de steun van een “gesloten karavaan" kende en alleen proberen een gat van 500 meter te overbruggen, lijkt bij een gemiddelde van 45 km per uur tot de onmogelijkheden te behoren. Dat Wil van Helvoirt zich in Hoogeveen op de Industrieweg de snelste toonde, is op zich niet zo opzienbarend, wel dat de voor Dries­sen-Optilon uitkomende Tilburger daarmee zijn derde klassieke overwinning in een paar weken boekte. Van Helvoirt, attent als altijd, was erbij toen Herman Snoeyink met Martin Rietveld en korte tijd later Henk de Jong - aan de finish terecht zo blij als een kind - een gat sloegen. Helvoirt sprong in het gat, kwam erbij en won de sprint gemakkelijk, vooral omdat Herman Snoeyink door een weekje griep de nodige kracht ontbrak om nog voluit te sprinten. Wil van Helvoirt, toch al bezig aan een rits overwinningen, lijkt in deze vorm niet uit de Olympische wegselectie weg te denken maar naar zijn eigen woorden schijnen er met de wegselectie al de nodige afspraken te zijn gemaakt, mogelijk dat een op handen zijnd gesprek met sportcommissielid Roosenburg wat meer openheid van zaken geeft. Voor Van Helvoirt zeker geen baan, een alternatief zou een - vervroegde - profcarriere kunnen zijn.

Zoals gezegd een weinig opwindend gebeuren; het eerste uur na de start in de fraaie Mauritshal zelfs helemaal niets wat vermeldenswaard was, of het moet de kortstondige uitstap van acht renners zijn, die nog geen honderd meter konden ver­overen. Na 56 km de eerste serieuze poging van de Bik-man Ad de Groot. Ondanks het hoge tempo - in een uur had men met neutralisatie mee toch 43,4 km gereden - kwam De Groot tot zo'n kleine 20 seconden op het viertal Egbert Koersen, Jo Maas, Jan Feiken en Giel van der Sterren. Het peloton volgde op een halve minuut. De volgers konden echter niet bij Ad de Groot komen, die stevig doorging maar na 60 km toch het hoofd in de schoot moest leggen toen een jagend peloton dat Jan Feiken al eerder oppikte, vervolgens het drietal inpakte om bij Ansen ook op Ad de Groot neer te strijken, op het moment dat Peter Godde lek reed.

Hierna nog wel wat plaagstootjes - Havik, v. d. Kruys, Huy­bers en Johan v. d. Meer - die maximaal 28 seconden kregen, lekke banden van Rob Kroep, opnieuw Godde, vervolgens Ad van Peer, die allen weer terugkeerden tot een valpartij de zaak wakkerschudde. Zeven man gingen in de bocht vlak voor Havelte tegen de grond, van wie Gerrit Brokelman bleef lig­gen. Brokelman leek op het eerste gezicht nogal gewond in zijn gelaat, maar navraag bij secretaris Reinds leerde dat het meeviel.

Na twee uur koersen, waarin bijna 88 km werd afgelegd, wat meer ontsnappingen, o.m. van Kuys, Scheuneman, Gabriels en Spijker, later gesteund door Versluis op het moment dat Gabriels loste en Jan Huisjes met een “vastloper" langs de kant bleef staan. Er vielen lekke banden te noteren van Geert Scheper en Leo van Vliet (snel in de groep terug) en de eerste en enige losser Lambertus Vos. Er was toen 106 km onder de wielen doorgegaan. Als een bonte sneltrein sneed het peloton door de Drentse dreven, afwisselend over hobbelige binnen­weggetjes en prachtige brede asfaltwegen. Minneboo en Hil­berink gingen aan de haal, kregen 20 seconden, een voor­sprong die opliep tot een halve minuut. Maar Hilberink zag het bllijkbaar niet zo zitten met de groep op zijn hielen, waarna Minneboo het 5 km verder ook voor gezien hield. Na de nodige lekke banden waardoor, zoals gezegd Jan Nederlof niet meer terug kon komen, kon Post alleen ook niet boven de halve minuut komen. Dat toch nog vier renners een beslissende voor­sprong konden nemen wekte verbazing, niet dat zelfs baan­renners zich gemakkelijk konden handhaven en de als vijfde geklasseerde Ger Slot zelfs nog nooit een klassieker had uit-

gereden. Middels een lange spurt trok Wil van Helvoirt de zege naar zich toe voor Snoeyink, Rietveld en De Jong, die nog nooit verder dan een 19e plaats was gekomen. “Te hopen dat het komende zaterdag in de Dorpenomloop wat moeilijker koersen wordt," zei een der organisatoren.

BRON: WIM NEESKENS

Amateurs: 1. Wil van Helvoirt (Tilburg) 156.2 km in 3.31.07, 2. Her­man Snoeyink (Denekamp) z.t., 3. Martin Rietveld (Rotterdam) ZA., 4. Henk de Jong (Goes) z.t., 5. op 14 sec. Ger Slot (Alkmaar), 6. Rhett van Trigt (Narg), 7. Gerry van Gerwen (Olland,), 8. Leo van Vliet (Honselersdijk), 9. Arie Versluis (Ameide), 10. Peter van Lieshout (Son), 11. Piet Kuys (VI.ilmen), 12. Andre Verstiilen (St. Willebrord), 13. Roelof Groen (Giethoom), 14. Egbert Koersen (Emmeloord), 15. Juul Bruessing (Amstelveen), 16. Mathe Pronk (Warmenhuizen), 17. Jan Spiiker (Kampen), 18. Berend Huveneers (Amsterdam), 19. Peter Godde (Koewacht), 20. Ab Scheffer (Zelhem), 21. Bert Scheuneman (Veendam), 22. John Konings (Sprundel), 23. Ton ter Harmsel (Lage Zwaluwe), 24. Gerard Schipper (Ter Apel), 25. Henk Lubberding (Voorst), 26. Frans Francissen (Handel), 27. Peter van der Kruys (Helmond), 28. Frans This (St. Anthonis), 29. Theo Tuit (Valkens­waard), 30. Rob Kroep.

Ploegenklassement: 1. Batavus 10.33.49 (28 put.), 2. Ketting z.t. (54 Put.), 3. Mustangs Jeans & Jackets z.t. (76 put.), 4. Driessen-Optilon z.t. (82 pnt.), 5. Soka-Snacks 10.34.03 (41 pnt.), 6. Amstel Bier z.t. (48 pnt.), 7. Jan van Erp-Saicis z.t. (51 pnt.), 8. Javo-Union z.t. (65 pnt.), 9. Michelin Banden z.t. (75 pnt.), 10. Van Zandvoort-R & B. Glas z.t. (79 pnt.).

 

RONDE VAN HET LAGE LAND (27 maart).1976

AD VERSTIJIEN zegevierde voor Bert Oosterbosch en Dries Timmer

Ad Verstijlen heeft zijn revanche voor de nederlaag vorige week in de Vijfdorpen­omloop niet gekregen. Toen moest hij genoegen nemen met een tweede plaats achter triomfator Theo de Rooy. Daarom had de 18-jarige coureur uit St. Wille­bord er alles op gezet om in de eerste voorjaars- klassieker, de Ronde van het Lage Land, Theo de Rooy te verslaan. Het mocht evenwel niet zo zijn, want Theo de Rooy startte zaterdagmiddag om 1 uur niet in de Ronde van het Lage Land.

De overwinning die Ad Verstijlen, vorig jaar winnaar van de Ronde van Noord­west-Overijssel, tweede in het Lage Land en tweede in de Flevo Tour, behaalde, was er niet minder om. Geen moment is Ad Verstijlen, rijdend in de kampioens­trui van Nederland bij de junioren, ech­ter uit de groep van de voorste renners weggeweest. Op dezelfde plaats waar hij vorig jaar in de Ronde van het Lage Land met zijn clubgenoot van de WV Willebrord Wil Vooruit, Bart van Est, uit de kopgroep was gedemarreerd, sloeg hij ook nu weer toe. Dat was precies 25 km voor de meet, op de brug over het Noord­hollands Kanaal bij Westgraftdijk. Na 25 km solo bedroeg zijn voorsprong in Zaandam 1 minuut en 13 seconden.

Met die zege heeft Ad Verstijlen weer duidelijk zijn visitekaartje afgegeven in dit nog grille wielerseizoen bij de junio­ren. Indrukwekkend was zijn prestatie evenwel op alle fronten. En dat terwijl hij op 1 juni a.s. de stap naar de rijen der amateurs gaat maken.

Ad Verstijlen, de veelbelovende renner uit St. Willebrord, is in de Ronde van het Lage Land door het Noordhollandse pol­derlandschap geen enkele maal wegge­weest bij de eerste tien. Daarbij kreeg hij steun van de veelbelovende DTS-renner Jerry Blaauw, die zijn eerste voorjaars­klassieker besloot met een vierde plaats, Jan de Bruin uit Alphen aan den Rijn, die de laatste kilometers naar de streep met een lekke achterband moest afleggen, en de Drent Dries Timmer. De meeste be­wondering ging echter naar Bert Ooster­bosch uit Eindhoven. Vorig jaar kwam hij tot een derde plaats in de Flevo Tour en de Ronde van Midden-Nederland. Na zijn val nog geen negen kilometer na de start nabij Westzaan, waarbij de Braban­ders Leenaarts en Sonsbeek, de DTS-er Verbruggen en Kootstra van Ahoy-Rot­terdam waren betrokken, klom Ooster­huis van groep tot groep. De snijdende zuidwester had inmiddels op de weg langs het Noordzeekanaal tussen Buiten­huizen en Beverwijk zodanig huisgehou­den, dat het bont gekleurde rennersveld verschillende gaten vertoonde. Alleen Oosterbosch kon het opbrengen aanslui­ting te verkrijgen met de vierde groep, van waaruit hij in de straten van Bever­wijk demarreerde en aansluiting kreeg bij de derde en later de tweede groep.

Inmiddels was de kopgroep uitgegroeid tot 21 renners, waaronder Verstijlen, De Bruin, de Alkmaarder Klaver, Jansen en Timmer van De Meteoor, de zuiderlingen Bevers en Smulders, Stan Snijders uit Halfweg en Jerry Blaauw uit Zaandam, die geen moment van het wiel van Ver­stijlen week.

Onder aanvoering van Oosterbosch kreeg de tweede groep aansluiting met de vluchters en dat gebeurde tussen Eg­mond en Bergen, waardoor de halve minuut voorsprong van de koplopers te­niet ging.

En zo draaiden 49 renners met de wind in de rug het Noordhollands polderland­schap in, bij Schoorldam. Ad Verstijlen, Oosterbosch en Blaauw en Timmer be­paalden het tempo vooraan en toen de zuidwestenwind recht van voren kwam, bleven alleen de sterksten over. De Kem­pen-renner Van der Linde kwam net voorbij Warmenhuizen ten val en trok daarbij de Groninger Bouwman mee naar de staatstenen. Bouwman kon doorgaan, maar Van der Linde moest met een ge­broken sleutelbeen overgebracht worden naar het Centraal Ziekenhuis in Alk­maar.

Mede door deze valpartij konden elf ren­ners wegspringen, waaronder Blaauw, Oosterbosch, Verstijlen, Meijn, De Bijs, Timmer, Hees, De Jong, Rabe, Van de Broek en Nederlof, die de eerste was die wegens een lekke band moest afhaken. Bij Oterleek viel de kopgroep opnieuw in stukken uiteen, als gevolg van de straffe wind.

Ad Verstijlen sprong 30 km voor de finish, tussen Stompetoren en Zuid­Schermer, weg; in zijn wiel volgden Jerry Blaauw en Dries Timmer. Bert Ooster­bosch pakte de vluchters in zijn eentje terug. Blaauw en Timmer moesten dui­delijk de tol betalen voor de vluchtpoging met Verstijlen. Op de brug over het Noordhollands Kanaal, bij Westgraftdijk, sprong Verstijlen opnieuw weg, waarop Oosterbosch, Blaauw en Timmer het ant­woord schuldig bleven. De Bruin, Ver­heyen, Weber en Den Besten hadden inmiddels het hoofd al moeten laten hangen, want zij waren op weg naar Neck niet bij machte geweest het tempo van de koplopers bij te houden. Op de meet zag Verstijlen zijn ontsnapping be­kroond met een voorsprong van 1 minuut en 13 seconden. Bart Oosterbosch sprong op 2 km voor de finish weg en ook daar hadden Blaauw en Timmer geen ant­woord op. Blaauw was helemaal leeg, waardoor hij, de rappe sprinter, het niet meer kon opbrengen in zijn eerste junio­renklassieker met de spurtende Dries Timmer mee te gaan.

De organiserende wielervereniging DTS zag in de overwinning van Verstijlen te­gelijkertijd de bekroning van een goed opgezette Ronde van het Lage Land, de openingsklassieker over 126 km.BRON: PIET TEELING

Junioren: 1. Ad Verstijlen (St. Willebrord) 2 uur 59 min. en 41 sec., 2. op 1 min. en 13 sec. Bert Oosterbosch (Eindhoven), 3. op 1 min. en 32 sec. Dries Timmer (Assen), 4. Jerry Blaauw (Zaandam), 5. op 1 min. en 43 sec. Jos de Bruin (Alphen aan den Rijn), 6. op 2 min. 52 sec. J. Verheyen (Breda), 7. J. Weber (Best), 8. op 2 min. 56 see. G. den Besten (Naaldwijk), 9. op 3 min. en 06 sec. G. Koppert (Poeld(jk), 10. S. Snijders (Zwanenburg), 11. A. Smulders (Gerwen), 12. J. van der Luide (Geleen), 13. R. Rabe (Amsterdam), 14. T. Weber (Best), 15. L. Bevers (Eindhoven), 16. A. Molleman (Zwanenburg), 17. W. van Don­gen (Breda), 18. S. Meijn (Bergen), 19. R. de Bijs (Amsterdam), 20. op 5 min. en 50 sec. Sj. Klaver (Alkmaar), 21. op 6 min. 43 see. H.

Vaanholt (Enschede), 22. M. van de Broek (Oosterhout), 23. E. de Nijs (Amsterdam), 24. L. van Gool (Amsterdam), 25. H. van Bruggen (Amsterdam).

 

RONDE VAN LIMBURG (12 juni).1976

Knappe triomf van PIET VAN KOLLENBURG

in zware, boeiende en spannende  Ronde van Limburg

De 28e Ronde van Limburg kreeg in de 21-jarige, pas ge­trouwde, Piet van Kollenburg uit Sittard een even verrassende - op het aanvankelijk door Soka Snacks verstrekte lijstje kwam zijn naam zowaar niet voor - als interessante (ook knappe) winnaar. Zijn gezellen tijdens die ongetwijfeld alles­behalve gemakkelijke tocht over de Limburgse heuvels en hier en daar grinderige wegen, plus zijn buren aan de streep be­hoorden eveneens niet tot de “vedetten" van de merken, zodat met een nuchtere blik op de feiten kon worden geconstateerd, dat van een (duidelijk) brede top - gelijk we meer dan eens konden lezen - geen sprake is, ook al verbleven een rits beste amateurs in Engeland en Luxemburg. De veel talenten toegedachte Michel Jacobs kon (na een bandbreuk in de aan­vangsfase) de voorste rij nimmer bereiken, ook niet de ge­prezen nummer een van Olympia's Ronde door Nederland Leo van Vliet die wel deel uitmaakte van een op Van Kollen­burg c.s. jacht makend groepje maar overigens normaal werd geklopt.

Lastig was deze 186 km tocht zeer zeker ook door de hitte; voor de kopstukken die meenden goed te kunnen rekenen kwam daar nog bij dat vooraan - de gangmakers, de vluchters die een avontuur niet schuwden, de uitlopers op hoop van zegen en die animators die op een wapenfeit blikten - geen moment aan een pauze werd gedacht.

Na een kilometer of twaalf daagde al de Hussenberg (Slinger­berg) op, kort hierna was de Schieversberg aan de orde en tussen die stijging en het vliegveld Beek (17,5 km) was een stuk weg opengebroken (voor herstel) en hier schoten de in­zittenden van de materiaalwagens handen tekort om nieuwe wielen aan te brengen. Biij die onfortuinlijken was ook Michel Jacobs, zeker vijftien jongens reden een tube aan flarden, een­zelfde aantal werd. . , gelost. Diverse daar afgehaakten kwamen nadien bij, bleven die inspanning kennelijk in hun benen voelen en zouden - over het algemeen - Stein niet bereiken.

Circa vijf uur - Piet van Kollenburg finishte in 4.47.41 - na de start op het Raadhuisplein reed nog geen 25 procent van de vertrekkers in Stein de Stadhouderslaan (finish) op, ook een bewijs dat deze Ronde van Limburg door het voor een echte wegkoers zeer geeigende traject en de bijkomende facetten een zware brok was. De winnaar Piet van Kollenburg, zijn rivaal Jo Ribbers (maat in de finale), de voorsten van het klassement etc. hadden dan ook recht op een pluimpje, zorgden en schre­ven een stuk boeiende wielergeschiedenis. Want zij schuwden geen obstakels, fietsten energiek (dadendrang) over de heu­vels, gaven in de afdalingen en vele bochten geen krimp en al „stierven zij op de fiets" (een visie van de Bergklimmers-voor­zitter Tjeu Coumans) zij bleven overeind, knakten alle tegen­aanvallen en maakten van deze door de zon mild overgoten Ronde van Limburg een stuk van puur formaat. Al dit wel en wee, al die schermutselingen en die initiatieven kunnen het best uit het verloop worden afgelezen.

Eerst een fikse schouderklop ten faveure van de mannen van de WC Bergklimmers - de organisatie was werkelijk tip-top, was af tot en met, de aankomst overzichtelijk (alle kijkers achter de afrastering), van de jury en de wedstrijdleiding, de begeleidende politie. De berichtgeving aan de volgers was perfect, er kon niets gebeuren of Thei Hendriks vertelde alle voorvallen meteen, somde ook herhaaldelijk de totale situatie van dat ogenblik op. Werkelijk piekfijn. Ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van WC Bergklimmers werden de deel­nemers en ploegleiders (middels de weer vlot voor de dag komende Cor Wijdenes) aan het gemeentebestuur - op het plein voor het Raadhuis - voorgesteld; de winnaar en zijn directe buren worden niet zomaar van bloemen en bekers voor­zien, deze ceremonie gebeurde op een extra voor deze gelegen­heid opgeslagen kiosk, zodat gedrang werd voorkomen en de vele aanwezigen goed konden zien hoe vakkundig de Ronde­ Miss (17-jarige dochter van Sjeng Collard) een fiks aantal pakkende kusjes uitdeelde.

Dus op die Hussenberg (Slingerberg) en de meteen in het vizier komende Schieversberg (16 km) al ettelijke afgehaak­ten, kort nadien die bandbreuken op die opengebroken weg. Het heeft weinig zin om alle namen op te sommen: vele ge­losten keerden terug, Michel Jacobs moest zich de ziel uit het lijf rijden om die schade te herstellen. Bereids in de nabijheid van het vliegveld Beek (17,5 km) vond een serie mannen het welletjes. Op de Adsteeg (20 km) wederom slachtoffers: een valpartij, lekke tubes, daar een alles gevende Jacobs, even later ook een vlucht - ingeleid door de militair - Oldemeulen - van een zevental, van genoemde Oldemeulen, Scheffer, De Klein, Van der Sterren, Van der Kruys, de voor Riny Wagt­mans uitkomende Belg Rotman en De Vos. Juist toen kreeg Jacobs aansluiting. ook Frits Schur (pech) en Jan Vranken (discipel van vriend Steevens), aansluiting bij het grote pe­loton wel te verstaan. Die zeven vluchters hadden na 31 km (Klein-Haasdal) 50 sec., in Schimmert 1.10 min. op de groep en 45 sec. op Gevers.

Die mannen vooraan bleken veel haast te hebben; in Nuth (40 km) 45 sec. op Gevers, 1.30 min. op de meute. Vijf kilo­meter verder poogde Jacobs (nam 200 meter) de kloof te over­bruggen, hij werd “gehaald" en toen volgde de groep al op 2.10 min. van de zeven allesgevende leiders. Rotman was het eerst op de top van de Cauberg (53 km), hier op 1.40 min. Gevers, op 2 min. Jacobs en Piet Janssen, op 2.15 min. Meyers en De Jong, op 2.35 min. de troep. Jacobs en Janssen kwamen bij Gevers: afgehaakten bij de vleet, in Wylre (65 km) hadden de kopmannen - naarstig voortdoende - 2.40 min. Hier reed Rotman lek en kwam bij. In Eys verlieten Scheuneman, Hil­berink, Van Vliet, Van Leeuwen, Neven, Francissen, Van Berkel en Van Herwerden de groep, kwamen (Simpelveld) tot op 1.30 min.

Het rumoer barstte nu totaal los: Van Vliet c.s. kregen gezel­schap, 29 man gingen nu jacht op de 7 aanvoerders maken. Bewondering ging Van der Sterren oogsten: demarreerde en werd vervoegd, op de komende “colletjes" verloor Van der Sterren meer dan eens voeling, telkens keerde hij terug. Dat was fijn gedaan, dat getuigde van wilskracht en aanpak.

Deining in en rond Simpelveld. Van der Sterren verloor 23 sec. en herstelde die schade; Huub Neven, Jo Ribbers en Frans Francissen in het offensief; Frits Schur, Leo van Vliet en Piet van Leeuwen ontsnapten eveneens uit het peloton; Van der Sterren moest 40 sec. prijsgeven en de nu uit zes lieden be­

staande kop kreeg gezelschap van enige durvers, in de nabij­heid (op 50 sec.) negen jagers. De koers werd zwaar, de hitte ging een rol meespelen, de heuvels ook en de inspanningen lieten zich gevoelen. Een knak, gelost, kregen Jan de Klein, Albert Scheffer en Jan Vranken. Van der Sterren op 50 sec.; De Klein belandde in de groep, ook Albert Scheffer, evenwel verliet Scheffer die sliert wederom.

Na 84 km, in Mechelen, een totaal nieuwe situatie: 55 sec. winst hadden daar Huub Neven (Driessen Stoffen-Optilon), Jo Ribbers (Michelin) en Piet van Kollenburg (Soka Snacks); op genoemde 55 sec. Ton ter Harmsel (Amstel), de groep - dus de voorste brok - 1.29 min. achterstand. Laat nu die Van der Sterren opnieuw een rol gaan vertolken, Ter Harmsel eveneens. De posities wisselden om de haverklap; er was schier geen noteren meer aan, daar de overblijvenden fietsten alsof zij regelrecht op de hoofdprijs van lotto, toto of staatsloterij af­gingen. Van der Sterren leider; Van der Sterren vervoegd door Neven, Ribbers en Ter Harmsel, op 1.25 min. Van Kollenburg, op .1.50 min. de troop.

In Klein-Zwitserland, Slenaken, op kop Van der Sterren, Ter Harmsee, Neven en Ribbers, naderbij kwam Van Kollenburg. Daar in die lange afdaling moest Van der Sterren afhaken, ook Ter Harmsel. Ter Harmsel weer bij de eersten. Twee kopman­nen: Neven en Ribers. Wat een decor, de wisselingen hielden aan. Van der Sterren ging te voet de berg van Noorbeek (117 km) op, Ter Harmsel verloor voeling, op de voorste rij Neven en Ribbers. Voor de zoveelste keer kreeg Van der Sterren aan­sluiting. In Eckelrade negen leiders: Schur, Neven, Van Kol­lenburg, Ribbers, Francissen, Van der Sterren, Ter Harmsel, Van Leeuwen, De Vos.

In achtervolging, op 55 sec., o.m. Scheffer (prachtige remon­te), Van Vliet, Jonkers, Van der Kruys, Bierings, Havik, Moritz, Hilberink, Jacobs, Lubberding. In Terblijt moest Van der Sterren weer zijn makkers laten gaan, Jacobs loste uit de tweede groep, Van der Kruys ook. Beide laatstgenoemden sloten opnieuw aan. De beslissende fase werd in Amby (145 km) uit de doeken gedaan, aldaar drie weglopers en wel Piet van Kollenburg, Jo Ribbers en Huub Neven. Op 42 sec. 16 man, op 1.12 min. 8 volhouders. Keihard was het gevecht. Nog eens moesten we Van der Sterren lovend noteren. Voorbij het vlieg­veld Beek (155 km) ijlden Neven, Ribbers en Van Kollenburg, op 1.35 min. de samengesmolten rest die nadien totaal uit elkander zou vallen. Lek reed Ribbers, twee Limburgers voor­op: Piet van Kollenburg en Huub Neven. Opnieuw dat slechte stuk weg, weer lekke tubes.

Op de brede weg rond het DSM-complex (nog 19 km) het fini voor uitblinker Neven: krampen. Daar - even later - daagde Ribbers opnieuw vooraan op, demarreerden Piet van Leeuwen en Jan Jonkers uit de groep, ging Maarten de Vos (reed een opperbeste Ronde van Limburg) weg, rende Ko Moritz de ruimte in.

Het leed was nog niet voorbij, de Snydersberg en de Maasberg waren nog hindernissen. Nogeens zette de groep alles op alles, vooraan verdapperden de weglopers. Huub Neven volgde op enkele honderden meters bij de eerste doorkomst in Stein (168 km), aan de leiding Ribbers en Van Kollenburg.

De dappere Neven kon die stelling niet behouden en word gepasseerd door het duo Van Leeuwen en Jon­kers, door De Vos en op weg naar de streep - met de finish in zicht - door Moritz. Een prachtige ontkno­ping. Op de Stad­houderlaan reed de kleine Piet v. Kol­lenburg vlot Jo Ribbers voorbij, z'n zege vond weer­klank, in die eer deelde nummer 2 en ook de knapen, die even later het spandoek bereik­ten: Piet v. Leeu­wen, Jan Jonkers, enkele seconden nadien de perfect opererende Maar­ten de Vos, toen Ko Moritz en de met een verdiend ap­plaus welkom ge­heten Huub Neven. Leo van Vliet was de rapste van de kleine groep.

Piet van Kollenburg dus winnaar van een bijzonder attractieve, heel lastige - mede door de hitte - en vooral boeiende Ronde van Limburg 1976, een Ronde van Limburg die geen moment „stilstond", waarin vanaf de 17e kilometer tot de aankomst na 186 km koers word geknokt, waarin de standen zo wisselden dat ze (ondanks de directe en excellente uitleg van Thei Hen­driks en zijn helpers) schier niet bij te houden waren, waarin de volgers de gelegenheid kregen alles van heel nabij gade te slaan, een verdienste van wedstrijdleider Jean Houben. Een Ronde van Limburg die in de annalen van De Bergklimmers - door de organisatie en vooral door dit gevarieerd en hoogst interessant verloop - met gouden letters kan worden geboek­staafd. Waardering voor alle uitrijders, aparte hulde voor de jongens die het verloop gestalte gaven, die een niveau - door aanpak, wilskracht en rijden in de voorste stellingen - van formaat etaleerden. Huub Neven kreeg krampen (teken van vermoeidheid) toen een ereplaats nabij was, Piet van Kollen­burg was zonder enige twijfel een groot winnaar, Jo Ribbers een briljante nummer twee.BRON: GERARD SILLEN

Amateurs: 1. P. van Hollenburg, Sittard, 182 km in 4.47.41; 2. J. Ribbers, Groenlo, z.t.; 3. P. van Leeuwen, Zoeterwoude, op 2.01; 4. J. Jonkers, Oud Gastel, z.t.; 5. M. de Vos, Maastricht, op 2.11; 6. C. Mo­ritz, Valkenswaard, op 2.46; 7. H. Neven, Hulsberg, op 2.53; 8. H. Lub­berding, Voorst, op 3.04; 9. M. Havik, Den Haag, z.t. ; 10. T. Verheezen, Bergen op Zoom, op 3.16; 11. L. van Vliet, Honselersdijk, op 3.25; 12. Jos v. d. Velde, Rijsbergen, z.t.; 13. Andre Verstijlen, St. Willebrord, z.t.; 14. N. Hilberink, Den Ham, z.t.; 15. G, Bierings, Schijndel, z.t.; 16. Alb. Scheffer, Zelhem, z.t.; 17. T. ter Harmsel, Lage Zwaluwe, z.t.;18. F. Francissen, Handel, op 3.31; 19. N. van hest, Alphen, op 4.04; 20. H. geerkens, Neerbeek, op 6.08; 21. Ad Verstijlen, Sint Willebrord, op 6.45; 22. T. de Lange, Zuidland, z.t; 23. H. van Kilsdonk, Mierlo, z.t; 24. Jos de Groor, Hank, z.t; 25. L. Rotman, Kontich, z.t;

 

RONDE VAN MIDDEN-BRABANT (17 april t/m 18 april).1976

  EINDHOVENAAR SLOW IN TIJDRIT TOE

                                                       Bert Oosterbosch verdiend winnaar

De tijdrit, die de tweede dag van de Ronde van Midden-Brabant voor junioren op het programma stond, bracht volgens verwachting de beslissing. Na de zware eerste etappe waren nag 16 renners in dezelfde tijd geklas­seerd, zodat in de tijdrit de ware schifting wel moest volgen. De favorieten voor de eind­zege van deze tweedaagse hadden zich daarom allen goed geconcentreerd op de race tegen het uurwerk. De Eindhovense wielrenner Bert Oosterbosch, een week eerder al winnaar van de Omloop van de Maasvalleii, realiseerde zich, dat ook voor hem in de tijdrit de kans lag om zich te bewijzen. De zege in de Omloop van de Maasvallei was hem wat ongelukkig in de schoot geworpen en hij wilide daarom eens bewijzen, dat die overwinning hem met recht toekwam. In de tijdrit ontbond hij daarom al zijn duivels en met een geweldig gemiddelde van maar liefst 45 km per uur raasde hij de 10.7 km. af. Tegen dat geweld was niemand bestand en de eindwinnaar van de Ronde van Midden-Brabant was bekend, hoewel de eind­zege in de slotetappe nog wel even aan een zijden draadje heeft gehangen.

EERSTE ETAPPE

De eerste etappe voerde de renners over eon gevarieerd en zwaar parkoers, dat door het te mooie weer echter niet de verwachte schifting teweeg bracht. Wel werden verschillende ren­ners getroffen door een lekke band, wat niet verwonderlijk was met al die kasseiweggetjes. De eerste kilometers brachten weinig opwin­ding en werden in een gesloten formatie af­gelegd. Wel werden we na 17 km opgeschrikt door een losgebroken koe, die in het peloton dreigde te rennen. Gelukkig slaagde een van de volgers erin om het beest de wei weer in te jagen voordat het aanstormende peloton in de buurt was. Nauwellijks van de schrik be­komen werden we geconfronteerd met een regen van lekke banden, waar o.a. S. Smit, P. v. d. Ancker, H. Weenink, G. van Klink en M. Boeyen het slachtoffer werden. Ze slaag­den er niet meer in om de aan- sluiting te vol­brengen. Rond de dertigste kilometer was er een spervuur van demarrages, die echter alle in de kiem werden gesmoord.

Op de kasseiwegen nabij de watertoren van Dongen (45 km) leidden Bert Ooterbosch en nationaal kampioen Ad Verstijlen de dans, waardoor het kaf van het koren werd geschei­den. De pechvogels hadden het in de „mini­hel" extra zwaar, maar desalniettemin slaag­den Chris Hollemans, Chris Bernaards en A. Razenberg er weer in om de aansluiting te volbrengen. Na 60 km sprongen M. van Gool, H. Geel, Jos Valentijn en R. Verdel de ruimte in en enkele kilometers verder sloten Paul Driessen, Peter Verheyen en S. Klaver zich bij hen aan.

De verstandhouding in deze kopgroep liet ech­ter te wensen over, zodat na 80 km Paul Dries­sen en Peter Verheyen het met z'n tweeen eens probeerden. Ondertussen trakteerde Rudy v. d. Rakt de volgers op een sublieme achter­volging en kwam na een lekke band binnen enkele kilometers weer terug in de hoofd­macht. Na 95 km werden de twee koplopers weer ingelopen en ontstond er bij de derde doortocht bij de watertoren van Dongen een groep van een 40-tal renners. Met nog 10 km voor de wielen sprongen Tonnie Weber, E. de Nijs, A. Bongers, Gijs den Besten, Peter Ver­heyen, W. van Dongen, Hofmans, Ronnie Ressems, Leo Veeke, J. Rijkhoff en F. van Dongen de ruimte in. Na een felle jacht slaag­den Bert Oosterbosch, P. Koppert, J. van Meer en D. Evers erin om het gat te overbruggen. In de eindsprint van deze zestien koplopers toonde Ronnie Bessems (de winnaar van 1975) zich duidelijk de snelste voor E. de Nijs en Bert Oosterbosch.

TWEEDE ETAPPE

Zondagmorgen was het al vroeg reveille voor de deelnemende junioren, want om 10.00 uur moest er aangetreden worden voor de indivi­duele tijdrit over 10.7 km. Zoals gezegd was deze tijdrit van groot belang voor het eind­klassement, omdat er nog 16 renners voor de eindzege in aanmerking kwamen.

Over de publieke belangstelling hadden de or­ganisatoren, de Stichting Wielerbelang Don­gen order leiding van Jasper Bouma, niet te klagen. Het praehtige weer zal hieraan ook wel het nodige toe hebben bijgedragen. De start vond plaats op een origineel start­plateau, zoals we dat in alle grote rittenwed­strijden al jaren gewend zijn. De eerste ren­ner, Chris Hollemans, draaide zijn concurren­ten meteen al een tijd voor de ogen, waarvan zij tureluurs werden. In 41 min. en 57,89 sec. had hij de 10.7 km afgeraasd en zijn tijd werd door de eerstvolgende 25 renners niet be­naderd. De Zeeuw Ad Polak was de eerste renner, die er in slaagde om onder deze scherpe tijd te duiken en hij deed dat in 14.52,36. Oak zijn tijd hield lang stand, maar de Nederlandse kampioen Ad Verstijlen was uiteindelijk tech nog sneller. Met een tijd van 14.46,96 leek het erop, dat hij aan het langste eind zou trekken, want de andere favorieten slaagden er niet in om sneller te rijden.

Bert Oosterbosch slaagde hier wel in, zoals we in de aanhef al vertelden. Uiterst gecon­centreerd, scherp sturend en in een verschrik­kelijk hoog tempo raasde hij de 10.7 km onder de wielen door. Met een moyenne van 44,987 km per uur reed hij de race in een tijd van 14.16,73, maar liefst een halve minuut sneller dan Ad Verstijlen. De tjjdwaarnemers konden hun ogen niet geloven en rekenden drie maal de tijd na. Het stond echter als een paal boven water, dat de renner van R en TC Wilhelmina­ Lakspuiterij De Uitkomst zich in de gele trui had gereden, die hem door de charmante Ronde-miss over de schouders werd getrok­ken. Bert Oosterbosch was er zelf sprakeloos van.

DERDE ETAPPE

In de middaguren stond de derde etappe op het programme, een rit in lijn over 96 km. Negen maal moest dezelfde omloop worden af­gelegd als tijdens de tijdrit. Voor sommige junioren was dit allemaal toch een beetje te veel, want we noteerden vele uitvallers. Het klassement werd helemaal door elkaar gegooid en zelfs enkele favorieten gaven de pijp aan Maarten. In de tweede ronde namen Paul Driessen, Peter Verheyen, Martin Taverne, Leo Veeke en C. Dietvorst een honderd meter voorsprong op het peloton, dat werd aange­voerd door leider Bert Oosterbosch. Dit vijftal bereikte een maximale voorsprong van 10 sec. en werd in de derde ronde weer tot de orde geroepen. Martin Taverne sprong meteen weer weg en kreeg gezelschap van Chris Bernaards, Jos Weber en Gij den Besten. Binnen een ommezien nam dit viertal een halve minuut voorsprong en bij de vijfde doorkomst (na 53 km) hadden zij al een voorsprong van 1 min. en 18 sec. Op dat moment was Gijs den Bes­ten virtueel leider, maar Bert Oosterbosch zette zich aan de kop van het peloton en nam het leeuwendeel van de achtervolging voor zijn rekening. In een ronde werd de voorsprong teruggebracht tot 15 sec. en in de zevende ronde kwam alles weer bij elkaar. Toen ieder­een een massale aankomst verwachtte (voor­zover we van een massale aankomst kunnen spreken met 29 renners) ontsnapte de plaatse­lijke favoriet Martin van Gool aan de aandacht van het peloton. Omdat hij geen gevaar vorm­de voor de leider van het algemeen klasse­ment, bleef deze gerust zitten, terwijl iedereen van hem de reactie verwachtte. Mart van Gool profiteerde hier dankbaar van en wist de etappe-zege veilig te stellen voordat de aan­stormende meute spurtte voor de ereplaatsen.                                                     TEKST:Wim Amels

UITSLAGEN

le etappe: 1. Ronnie Bessems (Amsterdam) 110 km in 2.49.51; 2. E. de Nijs (Amsterdam); 3. B. Oosterbosch (Eindhoven); 4. P. Verheyen (Breda); 5. J. Rijkhoff (Elst); 6. P. Koppert (Monster); 7. F. van Dongen (Breda); 8. C. Schrijer (Amsterdam); 9. T. Weber (Best); 10. G. den Besten (Monster) ; 11. L. Veeke (Bosschenhoofd); 12. W. van Dongen (Breda); 13. A. Bongers (Heerlen); 14. D. Evers (Sprun­del); 15. Hofmans (Moergestel); 16. J. van Meer (Wouwse Plantage); 17. R. Nederlof (Amsterdam) 2.50.51; 18. A. Verstijlen, St. Willebrord) ;

19.J.Weber,Best;20.Geel (H. I. Ambacht).

2e etappe: 1. Bert Oosterbosch 14.16.73; 2. A. Verstijlen 14.46.96; 3. A. Polak 14.52.36; 4. W. van Dongen 14.56,76; 5. C. Hollemans 14.57.89; 6. A. Bongers 14.59.95; 7. Hofmans 15.00.43; 8. R. Bessems 15.00.91; 9. P. Driessen 15.03.11; 10. M, Taverne 15.05.37; 11. L. Veeke 15.08.37; 12. R. v. d. Rakt 15.08.65; 13. J. de Bruin 15.12.27; 14. G. den Besten 15.12.33; 15. J. Weber 15.13.41; 16. M. van Gool 15.15.69; 17. P. Verheyen 15.17.21; 18. R. Rabe 15.18.32; 19. H. van Bruggen 15.22.01; 20. R. Nederlof 15.23.51.

Individueel klassement na de tijdrit: 1. B. Oosterbosch 3.04.07; 2. W. van Dongen 3.04.47; 3. A. Bongers 3.04.50; 4. H. Hofmans 3.04.51; 5. R. Bessems 3.04.51; 6. L. Veeke 3.04.59; 7. G. den Besten 3.06.03; 8. A. Verstijlen 3.05.07; 9. P. Verheyen 3.05.08; 10. A. Polak 3.05.13.

3e etappe: 1. M. van Gool 96 km in 2.15.38; 2. J. v. Meer 2.15.45; 3. F. van Dongen; 4. M. v. d. Broek; 5. P. Verheyen; 6. B. Ooster­bosch; 7. J. Rijkhoff; 8. R. Nederlof, 9. R. Tuyl; 10. T. Weber; 11. J. de Bruin; 12. L. Veeke; 13. J. Valentijn 14. P. Driessen; 15. R. Bessems; 16. A. Versteijlen, 17. G. den Bes­ten; 18. R. v. d. Rakt; 19. R. Verdel; 20. J. Weber.

Eindklassement: 1. Bert Oosterbosch (Wilhel­mina) 5.19.52; 2. R. Bessems (Amstelland) 5.20.36; 3. L. Veeke (Willebrord WV B) 5.20.44; 4. G. den Besten (Westland WV) 5.20.48; 5. A. Verstijlen (Willebrord WV A) 5.20.52; 6. P. Verheyen (WV Breda A) 5.20.53; 7. A. Polak (Middelkamp) 5.20.58; 8. F. v. Dongen (WV Breda B) 5.21.00; 9. J.-Rijkhoff (Valleiren­ners) 5.21.05; 10. P. Driessen (Bergklimmers) 5.21.09; 11. J. v. Meer (WV Roosendaal) 5.21.09; 12. C. Schrijer (GGMC) 5.21.10; 13. R. v. d. Rakt (WV Breda A) 5.21.14; 14, T. We­ber (Kolonel Cole) 5.21.16; 15. J, de Bruin (Avanti) 5.21.18; 16.. J. Weber (Kolonel Cole) 5.21.19; 17. R. Nederlof (Olympia) 5.21.29; 18. J. v. Geel (WV Breda B) 5.21.32; 19. M. v. Vlimmeren (Willebrord WV B) 5.2'1.32; 20. R. Verdel (Avanti) 5.21.34; 21. M. v. d. Broek (Jonge Renner) 6.21.39; 22. J. Hendriks (De Adelaar) 5.21.48; 23. J. Valentijn (Willebrord WV A) 5.21.58; 24. C. Dietvorst (Zuidwest­hoek) 5.24.00; 25. C. Bernaards (Pedaalridders 5.25.25; 26. A. Hees (Bergklimmers) 5.27.52; 27. M. v. Gool (Jonge Renner) 5.29.20; 28. W. v. Dongen (WV Breda B) 5.35.50; 29. A. Bon­gers (TWC Bleberheide) 5.35.53; 30. H. Hof­mans (Wilhelmina) 5.35.54; 31. H. Voorn (De Adelaar) 5.39.53; 32. C. Hollemans (WV Roo­sendaal) 5.44.27.

Ploegenklassement: 1. WV Breda A 10.41.37; 2. Willebrord WV B 10.42.16; 3. Willebrord WV A 10.42.20; 4. Kolonel Cole 10.42.36; 5. Avanti 10.42.53.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND (20 mei).1976

Van Erp-ploeg beheerst Ronde van Midden-Nederland

Eindelijk haalde de ploeg van Jan van Erp dan eens vol uit. Nadat het in de Omloop v. d. Baronie (ondanks de overwinning van Gerrie van Gerwen in het Mastbos) en de Ronde van Drenthe eigenlijk allemaal een beetje was mislukt, toonde de paarse brigade het ware gezicht. Midden-Nederland, derde in de reeks voor het merkenkampioenschap meetellende amateur­klassiekers (Limburg volgt nog), koos de formatie van Jan Gisbers uit als het strijdterrein waarop de concurrentie, zo vlak voor Olympia's Ronde, nog eens op de harde feiten zou worden gewezen. Vernietigend sloegen Van de Kruys en zijn makkers daar toe. Met als resultaat van de vijftig procents-vertegen­woordiging in de kopgroep van acht niet alleen de individuele triomf van Eindhovenaar Hans Koot, maar vooral een superieure overwinning in de ploegenklassering.

Waarvoor in de bij start en finish dan wel wat chaotisch aan­doende, maar verder door UW & TC De Volharding perfect georganiseerde koers door Hollands hart, vrijwel vanuit het vertrek de basis werd gelegd. Profiterend van de stevige bries namen de Van Erp-rijders op weg naar de Lek het initiatief. Twee valpartijen waren er mede oorzaak van, dat de in Zeeland zo verrassende Batavus-man Egbert Koersen en Soka's Juul Bruessing en (even daarna) Hein Senders (Bartok) en Arie van Hooft (Mustang) het moment niet meer meemaakten waarop (na 5 km al) het peloton verbrokkelde.

Negentien renners joegen in de eerste waaier het tempo op. Vier van Jan van Erp (Koot, Piet van Leeuwen, Van Gerwen en Van de Kruys), vier van Amstel (Van Vliet, Ter Harmsel, Hassink en Hilberink), drie van Michelin (Jacobs, Groen en Ribbers), twee van Ketting (Bakker en Scheffer) en “indivi­duelen" Giling (Bleu de Nil), Hogervorst (Bossche Staalbouw), Rinkel (Union-Freetime), De Jong (Mustang), Prinsen (Soka) en militair Damen. Daardoor ontstond er op de Lekdijk een waar slachtveld, met een groot aantal groepjes die steeds meer terrein verloren.

Vlak achter de leiders moesten ook „namen" afgeven. Jan Huisjes, in Overijssel en Noord-Holland een van de besten, loste bijvoorbeeld uit het tweede pelotonnetje. Maar ook in de spits bleef de zaak niet bij elkaar. De weg was te smal en „op het kantje" wapperden De Jong, Damen, Hilberink (lekke band), Giling, Ribbers, maar ook Van Vliet en Ter Harmsel eraf. Zij vielen terug op de groep, waarin Pirard, Gerrie St. Nicolaas (Bik), Voorburger John van Herwerden (19 jaar pas; niet gesponsord; op uitnodiging van Bleu de Nil mee vooraan in Mergelland; in Sparta-clubshirt derde in de Haarlemmer­meer en nu weer als Bleu de Nil-gast erbij), Tuit (Bossche Staalbouw), Van der Wereld (Ketting) en Olde Meule (Mili­tairen) hun achterstand - 27 seconden toen - probeerden goed te maken.

Van der Wereld, Giling, Olde Meule, Damen, Tuit en Ter Harmsel konden daarbij niet volgen, maar de laatste drie kwamen toch weer terug in een derde waaiertje met verder Van Houwelingen, Lubberding, Mutsaars, Lugtenburg, Kruu­nenberg, Jonkers en Roelof Groen, die bij een val voorop (waar­na Pijnackernaar Theo Hogervorst meteen in de tweede for­matie kon aanpikken) het contact was kwijt geraakt.

Vijf Amstel-renners dus in de achtervolging. Bij Nieuwgein (na 45 km) zelfs de complete ploeg, want Arie Hassink, die zich als enige van het oorspronkelijke kwartet temidden van het Van Erp-geweld had gehandhaafd, strandde op een lekke band. Vierenveertig seconden was toen het verschil tussen de negen leiders en de achttien jagers. Tot vijfentwintig „tikken" kwamen de pupillen van Krott terug. Die kloof was niet te overbruggen. Van de Kruys zweepte Van Gerwen, Van Leeu­wen (bezig aan een geweldig seizoen) en Koot op. Jacobs ver­richtte beulswerk op kop. Scheffer en Bakker deden hun week en ook Prinsen en (tot hij na 100 km roemloos verdween) Rinkel leverden hun bijdrage.

De voorsprong groeide. Nadat Groen op had gegeven, De Jong, Hogervorst, Lugtenburg (val) en Tuit waren afgeschud, leek de schade tot de Grebbeberg (100 km) voor Amstel nog te beperken. Nauwelijks een minuut was de afstand, toen Frits Pirard even wegsprong. Daarna capituleerde de bierbrigade voorgoed. Binnen dertig kilometer wisten de Van Erp-mannen zich zeker: winst ruim drie minuten.

„Pas daarna," bekende Van Gerwen later, „zijn we eraan gaan denken wie er moest gaan winnen. Tot op dat moment is er alleen maar keihard gereden om te voorkomen dat die tweede groep terug kon komen." Zonder afspraken te hebben gemaakt wisten de vier echter wat ze te doen stond. Van Gerwen en Van Leeuwen openden de aantal. Bakker counterde, waarna Scheffer (waarom?) de anderen terugbracht. Meteen probeer­de Michel Jacobs (vorig jaar nog eerste in Galgenwaard) te profiteren. Zonder succes.

De routine voorop van vooral Van de Kruys was groot genoeg om een verrassing uit te sluiten. Van de Van Erp-pionnen zou sterke Hans Koot de gelukkige werden. Bijna dertig kilometer voor de finish spoot de Eindhovenaar (25) weg. Meteen zoveel afstand nemend dat niemand nog twijfelde. Na in het verleden al eens de amateur-editie van Het Volk (Gent-Zwijnaarde) te hebben gewonnen en vorig jaar de klassieke Omloop van de Kempen naar zich toe te hebben getrokken, was Koot op weg naar zijn vijfde seizoenzege. Probleemloos. Alleen dorst („Ik verloor al na tien kilometer mijn bidon") maakte het de schit­terend solererende winnaar trouwens die dag moeilijk. De an­dere zaken losten zijn ploegmaten op.

Van Leeuwen pakte Jacobs in. Van de Kruys zette de anderen naar zijn hand. Dat Jantje Bakker nog het “zilver" weggriste was dan ook een schoonheids- foutje. Van Gerwen (geloofde misschien toch nog in eigen winstkansen) sprong bij Bunnik achter Koot aan. Hij kreeg de Groningse Montreal-kandidaat mee, liep even hard in op Koot, maar wist zich toch te beheer­sen. Gelukkig voor Van Erp, want Bakker (eigenlijk alleen opgevallen in de Franse etappewedstrijden en in wat Duitse koersen) klopte op de baan van Galgenwaard zowaar de rappe Ollander, die in de laatste bocht nog schakelde.BRON: HENK KRUITHOF

Amateurs: 1. H. Koot (Jan van Erp) 186 km in 4.15.42; 2. J. Bakker (Ketting) 4.16.20; 3. G. van Gerwen (Jan van Erp); 4. A. Prinsen (Soka) 4.17.13; 5. A. Scheffer (Ketting); 6. P. van Leeuwen (Jan van Erp) ; 7. M. Jacobs (Michelin) ; 8. P. v. d. Kruys (Jan van Erp) ; 9. A. Hassink (Amstel) 4.20.24; 10. A. van Houwelingen (Amstel); 11. G. Sint Nicolaas (Bik); 12. A. ter Harmsel (Amstel); 13. N. Hilberink (Amstel); 14. H. Mutsaars (Jan van Erp); 15. L. van Vliet (Amstel); 16. J. van Herwerden (Bleu de Nil); 17. J. Jonkers (Union); 18. F. Pirard (Amstel); 19. J. Kruunenberg (Union); 20. J. Damen (Mili­tair); 21. H. Lubberding (Jan van Erp) ; 22. Andre Verstijlen (Union) 4.24.36; 23. J. Huisjes (Soka) ; 24. M. de Vos (Diesssen) ; 25. T. Huyzen (Batavus); 26. J. de Groot, 27. A. Bongers (beiden Van Zandvoort); 28. K. Sint Nicolaas (Ketting); 29. A. v. d. Steen (Soka); 30. B. van Lamoen (Batavus) ; 31. R. Akker (Bossche Staalbouw) ; 32. C. v. d. Sterren (v. Zandvoort) 4.25.04; 33. R. v. Trigt (Michelin) 4.25.12; 34. J. van Houwelingen (Militair) ; 35. C. v. d. Wereld (Ketting) ; 36. P. Kessel (Mustang); 37. M. Havik (Ketting); 38. A. Gevers (Bossche Staalbouw); 39. A. van Trijen (Militair); 40. J. Kuijken (Militair) 4.25.30; 41. T. Griep (Bik); 42. F. Francissen (Van Zandvoort); 43. H. de Jong (Mustang) ; 44. J. Olde Meule (Militair) ; 45. F. Thijs (Bartok) ; 46. C. Giling, Bleu de Nil); 47. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw); 48. F. Maas (Soka) ; 49. C. Kuyt (Bossche Staalbouw) ; 50. C. Spaans (Bossche Staalbouw) ; 51. G. Mak (Bossche Staalbouw).

Ploegenklassement: 1. Van Erp-Saicis 12.49.15; 2. Ketting-Shimano 12.58.09; 3. Amstel Bier 13.01.12; 4. Union-Freetime 13.05.24; 5. Saka­Gazelle 13.06.25; 6. Militalre Ploeg 13.10.48; 7. Van Zandvoort 13.14.16; 8. Bossche Staalbouw 13.15.18.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND (20 mei).1976

JOS LAMMERTINK echt de sterkste in Ronde van Midden-Nederland

Natuurlijk is een aankomst op de baan aan het eind van een wegwedstrijd niet ideaal. Zeker niet wanneer er een groep van zo'n 45 onervaren junioren op de streep afstormt. Nog minder wanneer die piste dan bovendien nog wat nat is geregend. De organisatoren van de (grote en kleine) Ronde van Midden­-Nederland zouden toch eindeliijk eens van hun, ook financieel niet aantrekkelijke, finish in stadion Galgenwaard moeten af­zien. Te veel spelen immers factoren als geluk en lef een rol in die laatste meters van hun klassieker.

Aan de triomf van Jos Lammertink in Midden-Nederland doet dat alles niets af. De junior uit Wierden is een van de besten in zijn leeftijdscategorie. Weet - ook in de veldrit - een wed­strijd waarop hij zijn zinnen heeft gezet te controleren. Ver­overde pas nog de bloemen in de Haarlemmermeer en won nu weer in Utrecht. Als eerste de baan opgedraaid ving hij de jump van Rotterdammer Chris Bernaards gemakkelijk op. Lammer­tink was immers niet alleen de snelste van de zeven coureurs die zich in de finale dan toch nog licht afscheidden van de overigen; hij was in Midden-Nederland de sterkste van alle­maal.

Na een overigens in hoog tempo afgewerkte, maar wat strijd­lust betreft maar matige Ronde. Al snel verbrokkelde het veld van 120 deelnemers. Door valpardjen raakten o.a. Rotterdam­mer Razenberg, Drent Dijkstra en Leidse Aart de Jong achter­op. Voorop inmiddels een dertig renners, waarbij er later nog eens zestien aansloten.

Met op de Grebbeberg (45 km) een aanval van Lammertink. Even reed hij zich los van de anderen, maar evenals DTS-er Jerry Blauw later liet Jos zich snel terugnemen. De ongewone rust gaf, terwijl Amsterdammer Buis en Meijer (DTS) bij defect razendsnel werden teruggestayerd, alle gelegenheid de talentjes in de groep eens te volgen. Adelaar-renner De Brou­wer bijvoorbeeld, bij wie het allemaal vanzelf lijkt te gaan. Stevig op kop sleurende Ron Bessems; Bredanaar Wies van Dongen die in de miezerige regen uiterst voorzichtig door de bochten stuurde. Of Avanti's Jos de Bruin die, wat beter op de fiets gezet, nog meer zou kunnen imponeren.

En natuurlijk Wilhelmina's Bert Oosterbosch, bezig aan zijn laatste juniorweken en alweer “spelend" met de concurrentie. Hij probeerde het een paar keer alleen. Kwam met Groninger Bouwman ook nog weg, maar zag het nutteloze van die krachtsinspanningen in.

Nationaal kampioen Ad Verstijlen, Vaanhold uit Haaksbergen en weer Jos Lammertink reden vervolgens even voor de meute uit. Meteoor's Dries Timmer spurtte er naar toe, maar met een snelheid van boven de vijftig per uur kwam alles weer bij elkaar.

De beurt was aan een andere Lammertink. Herman, een van de drie broers in het shirt van De Zwaluwen (Almelo), sprong en nam zo'n vijftien seconden voorsprong. Zo dicht (minder dan tien kilometer) bij de streep was dat een niet te verdedigen winst. Johan Broers uit Maartens- dijk (lid van Het Zuiden) ondervond dat even daarna ook, maar hij bracht er dan toch nog de beslissende afscheiding mee tot stand. Jos Lammertink sleepte vijf anderen naar Broers toe en ging door. Reed met gevaarlijke Bernaards aan het wiel de baan op en behield the eerste positie. Midden-Nederland kreeg een echte winnaar.

BRON: HENK KRUITHOF

Junioren: 1. Jos Lammertink (De Zwaluwen) 116 km in 2.39.05, 2. Chr. Bernaards (De Pedaalridders), 3. J. Broers (Het Zuiden), 4. D. Tim­mer (De Meteoor), 5. R. Koninig (Olympia), 6. S. Meyn (Le Champion), 7. H. Vaanhold (Het Oosten), 8. P. Verheyen (WV Breda) 2.30.11, 9. P. Riem (Bleijerheide), 10. Ad Verstijlen (Willelbrord Wil Vooruit), 11. H. Noy (De Bataaf), 12. M. Taverne (Amstelland), 13. W. de Bruin (Wil. Wil Vooruit), 14. S. Snijders (De Bataaf), 15. F. Breeman (Le Champion), 16. B. Oosterbosch (Wilhelmina), 17. J. v. d. Linde (De Ster), 18. A. Smulders (Het Zuiden), 19. R. van Dijk (Buitenlust), 20. J. Jongsma (Drachten), 21. F. Moors (Buitenlust), 22. P. Buis (Ulysses), 23. H. de Brouwer (De Adelaar), 24. J. Rijkhoff (Valleirenners), 25. R. Tichelaar (DTS), 26. A. Ernens (De Spartaan), 27. J. Keizer Wit­hoorn), 28. E. Keizer (Stormvogels), 29. R. Bessems (Amstelland), 30. J. de Bruin (Avanti).

 

RONDE VAN NEDERLAND (24 augustus t/m 29 augustus).1976

GERRIE KNETEMANN als eerste in oranjetrui T1-Raleigh won ploegentijdrit

Voor de klassementen was de „opening" van de Proftour Nederland 1976 - in het uitgebreide, de sport een goed hart toe­dragende en een welvarende aanblik ver­tonende aan de rand van de Peel gelegen Deurne - van geen betekenis. De ouver­ture, zijnde een 4,6 km ploegentijdrit, telde zelfs niet mee voor het ... ploegen­klassement, had uitsluitend tot doel om de snelste coureur van het winnend team in het bezit van de eerste Oranje-trui te stellen. Het nadien opgediste 66,7 km criterium op hetzelfde 2300 meter circuit Hogeweg-Europastraat-Veldstraat-Haag­eind-Kerkstraat-Markt-Stationsstraat­Lagekerk-Hogeweg was helemaal een bladvulling. Deze aspecten waren daags tevoren in Belgische bladen heel critisch bekeken, deden inderdaad erg vreemd aan. Evenwel er schijnt ergens een UCI ­bepaling voorhanden te zijn, die zegt dat de zgn. ,kleine rittenkoersen" hooguit uit vijf schuifkens mogen bestaan. Be­grijpelijk, lettend op de dik overladen wedstrijdkalender, anderszins toch 'n be­

paling die bedenkingen oproept en die een meer elastische uitleg vergt. Kijk eens, de deelnemers aan de Proftour Nederland dienden in elk geval toch daags tevoren present te zijn, reden in dit geval in Deurne een ploegentijdrit plus een crite­rium, zodat de waarde van deze koersen ongetwijfeld omhoog was gegaan indien deze twee onderdelen een geheel met de verdere etappes hadden kunnen en mogen vormen.

Was, overigens alle lof voor de aanpak en de vele werkzaamheden van Frisol en De Telegraaf, de directe organisatie to­taal brandschoon? We kunnen ons niet voorstellen, dat renners van een bepaald merk (zo werd b.v. Nidie den Hertog in de equipe van De Onderneming onder­gebracht) reglementair naar een andere combinatie mogen worden overgeheveld, daar o.i. de aanduiding “gastrenner" -­of wat dan ook - aan de foutieve kant is. Intussen was de plaatselijke organisa­tie perfect: burgemeester mr. F. L. M. Hoebens verleende alle medewerking; in het comite Deurne zaten een wethouder, de gemeentesecretaris, leden van de ge­meenteraad, adjudanten van de politie, ambtenaren van sportzaken, een sport­journalist; op het gemeentehuis was een officiale ontvangst; het zwembad De Wiemel bood was- en kleedgelegenheden, ook parkeerruimte voor de officials; het gemeenschapshuis De Vierspan was voor pers, permanence, jury en uitslagen­dienst gereserveerd. Kortom een ideale entourage.

Gesprekstof bij de vleet. Zo oordeelde Henri Anglade (chef d'equipe Lejeune­BP) Wim de Waal als “ontslagen", om­dat hij al vier maanden niets van de Zeeuw had vernomen - tenzij geruchten slaande op ziek zijn, geblesseerd - en toen Ferdinand Bracke zich moest afmel­den, werd Fons van Katwijk - mede op advies van Roy Schuiten - ijlings in de gelegenheid gesteld met dit France merk een verbintenis aan te gaan.

De meeste deining kwam uit het TI-Ra­leigh-kamp, ook het nieuws.

Jan Raas (kampioen van Nederland) en Aad van den Hoek (in Simpelveld twee­de) konden huiswaarts keren, hun plaat­sen werden door Jan van Katwijk en Bob Carry ingenomen.

Peter Post wilde de contracten met Baas en Van den Hoek prolongeren, beiden hadden een „loonsverhoging" op het oog, de TI-Raleigh sportbestuurder was het hiermede eens en had bedragen in zijn boekje staan hopger dan die waarop die twee mikten. Post had Raas en Van den Hoek al veertien dagen uitstel - voor het nemen van een beslissing - gegeven, wetend dat die mannen die in een Ra­leigh-shirt successen boekten, aanbiedin­gen van elders hadden gekregen. Achter de schermen werd gefluisterd dat het Italiaanse Scic belangstelling voor Jan Baas heeft (ook Frisolf, ook Lejeuneg), dat Van den Hoek door twee buitenland­se merken (Lejeune b.v.) was benaderd. Vervolgens schijnt Raas zijn financiele condities de hoogte in te hebben gestuwd, condities waarop Post niet inging.

Na afloop van de Grote Prijs van Dort­mund - zondag jl, - bracht Peter Post, begrijpelijk, Raas en Van den Hoek aan het verstand dat hij de beslissing niet langer wilde uitstellen (beiden wensten een verdere week bedenktijd), dat hij voor de start van de Proftour Nederland „ja" of „neen" wilde horen. In Geldrop sprak Peter nogmaals met Raas en Van den Hoek, heel duidelijk op de man af, uitgaande van “principe is principe, teke­nen of anders niet starten in de Ronde van Nederland". Jan Raas weigerde, ook met Aad van den Hoek kon Post het niet eens worden. Peter liet Raas en Van den Hoek van het lijstje schrappen en schreef Jan van Katwijk en Bob Carry in. Gezegd werd - en daarom is het standpunt van Van den Hoek niet goed verklaarbaar - dat Peter Post liefst f 4.000,- meer wil­de geven dan door de betrokkene was ge­vraagd.

Wat voorts werd gemompeld? Dat Post de „nederlaag" van Jan Raas in de Grote Prijs van Gippingen hoog had opgeno­men. Daar won Roy Schuiten (verleden jaar TI-Raleigh, nu Lejeune BP) met een paar seconden voorsprong op Raas. Peter noemde die nederlaag een “onmogelijk­heid", insiders gewaagden van een “ver­koop". Voor Post een motief om zich tegenover Raas keihard op te stellen. Is dit zo, dan heeft Peter het grootste gelijk van de wereld.

PROLOOG IN DEURNE (24 augustus).1976

De ploegentijdrit over twee omlopen van 2,3 km. De 5.43.0 van Lejeune (goed werk van Roy Schuiten) prijkte lang bovenaan; Frisol deed het nog iets beter, wilde kennelijk pogen de rappe Theo Smit als eerste over de streep te doen gaan, dit lukte ook, evenwel telde de tijd van de vierde renner. Fedor den Hertog reed aanvankelijk best, moest op weg naar de finish lossen en dus dacht elkeen dat Flandria-Velda Freddy Maertens aan de Oranje-trui zou helpen. Tot verbazing van velen vormde dit keer Flandria geen sluitende eenheid, Demeyer werd afge­haakt, Tabak ook en met het spandoek in zicht kwam de vierde man (de Zwitser Loder) in moeilijkheden. De 5.37.1 waren goed voor de derde prijs. IJsboerke bleek juister geprepareerd, ging hard, finishte in 5.33.0 met Willem Peeters op kop. TI­Raleigh, kennelijk niet van de kook door het wegvallen van Raas en Van den Hoek, ging op de overwinning afsteve­nen. Didi Thurau joeg de vaart de hoogte in (naderhand een impasse), ook Jan van Katwijk en Bob Carry moesten hun mak­kers laten gaan, evenwel sloegen Pronk, Kuiper, Karstens en Knetemann de har­den terdege in elkander. De achterstand, op IJsboerke, na de eerste ronde werd in de tweede omloop niet alleen uitgewist, werd knap in winst omgezet. Gerrie Kne­temann passeerde de streep het eerst en kreeg aldus de leiderstrui.

In alle opzichten werd deze „opening" een success, mede doordat circa 12.000

kijkers het gebodene gadesloegen en de plaatselijke organisatie perfect was. Het 66,7 km criterium viel eveneens in de smaak, kreeg gestalte door een ontsnapping van Cees Priem, Bennie Groan, Bert Pronk, Michel Pollentier en Guido van Sweevelt. Ontging IJsboerke in de ploegentijdrit de volle buit, ditmaal werd middels Van Sweevelt de roos getroffen. Dat het snel ging bleek uit het moyenne: 45 km 503 meter.

Beroepsrenners: 1. Guido van Sweevelt 66,7 km in 1.27.57, 2. Cees Priem, 3. Bennie Groen, 4. Bert Pronk, 5. Michel Pollentier, 6. Patrick Lefevere op 1.28 min., 7. Wilfried Wesemael, 8. Tino Tabak, 9. Piet van Katwijk, 10. Frank Arijs.

Ploegentijdrit: 1. TI-Raleigh 4,6 km in 5.31.2, 2. IJsbaerke 5.33.0, 3. Flandria-Velda 5.37.1, 4. Frisol 5.42.6, 5. Lejeune-BP 5.43.2, 6. Miko-De Gribaldy-Superia 5.50.2, 7. Ebo-Cinzia 5.50.7, 8. De Onderneming 5.50.8, 9. Ormas-Sharp 5.52.0, 10. Kas 5.52.6, 11. Super-Ser 5.43.4.

EERSTE RIT DEURNE – SINT WILLEBRORD (25 augustus).1976

Het duo BAS HORDIJK en NIDI DEN HERTOG TWEE GASTRENNERS VAN „DE ONDERNEMING" reed (200 kilometer) marathonsolo

Het botert al geruime tijd niet meer tus­sen Fedor en Nidi den Hertog, beiden in normale doen lid van de Frisol-familie, met dien verstande dat de temidden van de profs nog heel weinig presterenden Fedor kennelijk de voorkeur van direk­teur Nico de Vries en chef d'equipe Piet Liebrechts heeft - overigens schijnt het dat Nidi met zijn ploegleider best kan opschieten - en dat Nidi het zich moest laten welgevallen voor de Proftour Ne­derland aan De Onderneming te worden uitgeleend.

Nidi voelde deze overheveling, deze vreemd aandoende gastrennersrol, als een belediging, temeer daar hij op daden­drang en aanpak (een imponerende solo in de Amstel Gold Race, ook zulke at­taques op zijn eentje elders) kon bogen,

hetgeen nu niet bepaald van broer Fedor gezegd kon worden.

Voorts meende Nidi dat het Frisol para­de-paardje (waarom?) Fedor in gewone koersen hem extra in de gaten hield, aan zijn wiel kleefde, kortom hem als een con­current behandelde.

En toen hij in kennis word gesteld van zijn tijdelijke overgang naar De Onder­neming (voor Nidi was in het Frisol­team derhalve geen plaats), meende hij hieruit te mogen concluderen dat broer Fedor bij dit spel was betrokken. Geprik­keld begon Nidi dan ook aan de Prof­tour Nederland. In het shirt van De On­derneming, het kleine dapper zijn best doende merk, dat voorts met Bas Hor­dijk (eenling bij Sarome Lighters) was aangevuld.

Voor de start dacht geen mens aan de mogelijkheid, dat De Onderneming - middels die twee “vreemdelingen" - in de kijker ging lopen, de etappe Deurne­St. Willebrord zou beheersen na 217 km de eerste en de tweede prijs zou innen en meteen het ploegenklassement op zak ging steken. Toch gebeurde dit, al liepen Wicher Vlot en Jan Breur fikse verlie­zen op en al gaf de neo-prof Arie Ver­sluis op.

Nog op het grondgebied van de vriende­lijke gemeente Deurne gebeurde het: bij het uitrijden van de kern van Deurne - de rit was toen twee minuten aan de gang - demarreerde Bas Hordijk en nog voordat Liessel opdaagde (behoort tot de gemeente Deurne) - circa vijf minuten na Hordijk's stunt - nam Nidi

den Hertog afscheid van de lange sliert, die geen haast had en die deze uitval in het vak “gekkenwerk" rangschikte. Meer dan 200 km moesten nog worden afgelegd, derhalve scheen geen vuiltje aan de lucht en elkeen was de overtui­ging toegedaan, dat die vlucht van Hor­dijk en Nidi den Hertog als een sisser zou uitbranden, dat die ontsnapping als „zelfmoord" diende te worden betiteld.

Maar een boze man, een in zijn eer aan­getaste coureur, een door deze prikkels geladen renner krijgt door deze faktoren plots meerdere wapens in zijn bagage.

Dat is welbekend. Evenwel bleven de „groten" de twee weglopers als “klein­tjes" beschouwen. Vooral Nidi den Her­tog wenste door te gaan, wilde de voor­sprong nog opvoeren, wilde Frisol en broer Fedor bewijzen dat hij capaciteiten had, kwaliteiten om door te gaan, om een ren van formaat op te dissen en die uitval tot de streep vol te houden. Het was alles of niets, het werd een voltreffer.

Toen Nidi en Bas bijeen waren, toen het gat een kloof werd, bood de door Frisol aan De Onderneming overhandigde Den Hertog zijn partner aan om het meeste kopwerk voor zijn rekening te nemen. Zo­iets was hem, die overtuiging gaf hem vleugels, toevertrouwd. De groep had pech toen in Heeze (30,7 km) de spoor­bomen naar beneden gingen, in de verte togen Den Hertog en Hordijk voorwaarts, nu profiterend van de vier minuten stag­natie die het peloton moest verhapstuk­ken. Het peloton schrok hiervan totaal niet, meende nog altijd dat die twee zou­den stranden. Nidi en Bas trokken ge­zwind door Westerhoven (49 km), Eersel (58 km), Iteusel (70 km), Elsbeek (84 km), om toen te vernemen dat zij al acht minuten voorlagen. Deze situatie was een injectie, het duo “verdapperde" zowaar - gewoonlijk Nidi op kop -; in Goirle (95 km) 10 minuten winst, zij stoven door Chaam (115 km), Etten-Leer (140 km) en bereikten St. Willebrord met een voorsprong van liefst 13 minuten. Het karwei zat er nog lang niet op, want in de dreven van de aankomstplaats, van Rucphen, Schijf en Sprundel moesten nog drie omlopen van 20 km worden opge­knapt.

Die solo ging tellen, de kriebels werden merkbaar en al werd Hennie Kuiper (probeerde in GaIder na 121 km de boel op gang te krijgen) geducht in de gaten gehouden, de groep had nu toch zoveel haast dat die enorme winst verminderde, danig verminderde, ja als sneeuw voor de zon verdween. Nidi den Hertog bleef doorduwen, de twee gangmakers begon­nen met een voorsprong van vijf minuten aan de laatste 20 km. De meute had nu veel haast, de twee kopmannen spraken hun laatste reserves aan en waren net - heel op het nippertje - voor Piet van Katwijk aan de streep. Het verschil was enkele seconden ten opzichte van Piet van Katwijk, Martinez-Heredia en Del­croix en vlak, heel dicht, achter deze mannen was Karstens de snelste van de verdere jagers.

Aan die uitslag kleefde toch een disso­nant. Nidi den Hertog had verreweg het meeste werk op-geknapt, moest aan de streep Bas Hordijk voorrang verlenen. De visie van de winnaar: de achtervol­gers waren zo dichtbij, dat ik wel moest spurten, anders waren we wellicht ge­pakt.

Aan de finish in St. Willebrord een dra­matische voorval. Boven de streep hing een bak van een hoogwerker, waarin de NOS-cameraman Ron Nieuwenhuis had plaatsgenomen om aldus de aankomst mooi op de beeldbuis te kunnen brengen. Plots reed een vrachtwagen het parkoers op, zag die hoogwerker niet en reed het gehele zaakje omver. Ron Nieuwenhuis word uit zijn behuizing geslingerd en smakte tegen de grond. Artsen waren dra aanwezig, door de chaos liet de am­bulance 20 minuten op zich wachten. In het St. Franciscus-ziekenhuis te Roosen­daal kwam Ron Nieuwenhuis bij bewust­zijn. Geconstateerd werd, dat bij een ruggewervel had gebroken. De NOS­ ploeg besloot toen geen beelden van deze eerste rit uit te zenden.

En zodoende schakelden elders in het land de vele geinteresseerden tegen elf uur 's avonds tevergeefs Hilversum I (Studio Sport) in: zij kregen voetbal te zien, hoorden berichten aan over zaal­handbal, maar bleven zelfs betreffende de uitslag van Deurne-St. Willebrord onkundig.

Waarom zo laat in de avond? Daags te­voren begon Studio Sport met een niets­zeggend spreek- en beeldverhaal (herhalingen van een ongeluk op de Nur­burgring) inzake de auto-racerij, ditmaal niets, de volgende dagen korte reporta­ges uren na de aankomst.

Waarom geen direkte reportages zoals in Belgie en andere landen dagelijkse kost is ?

En waarom spreekt De Volkskrant van de profronde van Zuid-Nederland ? Deze rittenkoers heet toch officieel Proftour Nederland. Dat de Proftour Nederland in Brabant, Zeeland en Limburg wordt georganiseerd wettigt een wijziging van de naam niet. De Ronde van Belgie word tientallen jaren - pas in 1975 door toe­treding van Het Nieuwsblad-Sportwereld tot de La Derniere Heure organisatie kwam Vlaanderen aan bod - in het Wa­lenland verreden, evenwel dacht geen en­kele Belgische krant er aan de Ronde van Belgie in de Ronde van Wallonie om te dopen.

Beroepsrenners: 1. Bas Hordjjk (De Onder­neming) 217 km in 4.55.19 met bon. 4.55.04, 2. Nidi den Hertog (De Onder­neming) z.t. met bon. 4:55.09, 3. Piet van Katwijk (TI-Ralegih) 4.55.22 met bon. 4.55.17, 4. Enrico Martinez-Heredia (Kas), 5. Andre Delcroix (IJboerke), 6. Gerben Karstens (TI-Raleigh), 7. Gavier Elorriaga (Super-Ser), 8. Frans Ver­beeck (IJsboerke), 9. Jan Aling (Ebo­Cinzia), 10. Fons van Katwijk (Lejeune­BP), 11. Cees Priem (Frisol), 12. Frank Arijs (Ebo-Cinzia), 13. Ludo Peeters (IJsboerke), 14. Albert Hulzebosch (Or­mas-Sharp), 15. Roger Gilson (Frisol), 17. Jan van Katwijk (TI-Raleigh), 18. Jan Krekels (De Onderneming), 19. Wil­lem Peeters (IJsboerke), 20. Theo Smit (Frisol), 21. Jimmy Kruunenberg (Ebo­Cinzia), 22. Bennie Groen (Ormas­Sharp), 23. Leon Thomas (Lejeune-BP), 24. Freddy Maertens (Flandria-Velda), 25. Roland Schar (Lejeune-BP).

De neo-prof Arie Versluis (De Onderne­ming) en de Belg Van Uffel (Ebo-Cin­zia gaven op.

Ploegenklassement: 1. De Onderneming 14.46.02, 2. TI-Raleigh en IJsboerke 14.46.10 (26 pnt.), 4. Kas z.t. (89 pnt.), 5. Ebo-Cinzia 14.46.12, 6. Frisol z.t. (47 pnt.), 7. Super-Ser z.t. (50 put.), 8. Le­jeune-BP (58 pnt.).

Puntenklassement: 1. Hordijk 25 put., 2. Nidi den Hertog 20 pnt., 3. P. van Kat­wijk 16 pnt., 4. Martinez-Heredia 14 pnt., 5. Delcroix 12 pnt., 6. Karstens 10 pnt.

TWEEDE RIT SINT WILLEBROD – GOES (26 augustus).1976

FEDOR DEN HERTOG (Frisol) beleefde een succesvolle ouderwetse dag

In de tweede etappe, die vanuit St. Willebrord via Roosendaal, Wouwse Plantage, Huijbergen en Hoogerheide en verder door Midden-Zeeland naar Goes voerde, manifesteerde Fedor den Hertog zich weer eens als in zijn glanzende amateurperiode.

Het werd hoog tijd overigens, want Fedor „de onbereken­bare", die voorheen schitterde bij de amateurs en in die periode vrijwel alle grote ronden op zijn naam schreef had in de drie seizoenen dat hij als prof aan de slag was nog geen enkel wa­penfeit op zijn naam bracht.

In Goes, na een lange, slopende etappe kwam de Frisol-cou­reur dan eindelijk als beroepsrenner op het erepodium.

In de slotfase, op enkele kilometers van de aankomst, sloeg de momenteel in het Belgische Dilze woonachtige Den Hertog ongenaakbaar zijn slag. Zijn flitsende demarrage uit een kop­groep van achttien man leek nog even te kunnen worden ge­pareerd door de Belg Ludo Peeters, maar de gedachte dat hij op dit moment revanche kon nemen op degenen die hem reeds hadden ,afgeschreven" gaf Fedor blijkbaar vleugels.

Ludo Peeters bleef op 50 meter hangen en omdat teamgenoot Cees Priem gevaarlijke mannen als Freddy Maertens, Piet van Katwijk en Frans Verbeeck goed in de tang hield, stoof Den Hertog, dolgelukkig en met opgeheven armen door de finish.

Wat er voor de 30-jaxige Fedor niet meer leek in te zitten - een triomf bij de beroepsrenners - was nu een voldongen feit. Met de oranje-trui om de schouders (want Den Hertog werd ook leider in het algemeen klassement) stelde hij laconiek vast: „Nou, de aanhouder wint, ik heb door de zure appel heen ge­beten. Misschien is dit een eerste stap op het goede pad."

Fedor den Hertog, die in deze etappe zeer attent had gekoerst, maar niet te veeI hooi op de vork had genomen, had met deze taktiek tekens een nieuwe overwinning op zichzelf behaald. „lk heb nu gemerkt dat het zeer belangrijk kon zijn als je krachten reserveert voor de beslissende faze. Nu kon ik op het laatst alles geven. Voorheen pakte dit dikwijls anderes uit, omdat ik me in teveel avonturen stortte."

De Frisol-ploeg, gedirigeerd door Edgar de Maere, omdat Piet Liebregts betrokken is bij de organisatie van de Proftour door Nederland, presenteerde zich, behalve door de zege van Den Hertog, in zijn geheel toch uitstekend in deze rit.

Don Allan reikte met een solo 100 kilometer ver, Cees Priem liet een sterke indruk achter op de wegen in zijn streek en Theo Smit werd winnaar van het premieklassement. Smitje werd na aankomst in Goes symbolisch een Sie-Matic keuken aangeboden, door de adjunct-directeur van Massee BV te Goes de heer Kloosterman. De drie “Keukensprints" die achtereen­volgens werden betwist in Yerseke, Vlissingen en bij de eerste doorkomst in Goes, waren beslist attractief in de etappe door Zeeland. Er werden telkens drie renners geklasseerd (3, 2 en 1 punt). Fedor den Hertog werd winnaar in Yerseke, terwijl Don Allan de tweede spurt in Vlissingen op zijn naam schreef. Van het peloton dAt zeven minuten later dan Allan in Vlis­singen arriveerde was Theo Smit de rapste (2 punten) en om­dat Smit bij de eerste doorkomst in Goes het maximaal aantal punten van 3 scoorde, kwam zijn totaal op 5. Hij kwam daar­door definitief in het bezit van de Sie-Matic keuken ter waarde van f 3.000,

Don Allan, die na zo’n 70 kilometer bij de Vlakebrug alleen op pad ging, voerde zijn voorsprong door de Zak van Zuid-Beve­land geleidelijk op tot zeven minuten en dat gebeurde dan wel met toestemming van de „grote mannen", die deze vermetele poging niet serieus -namen. De overigens moedige poging van Australier Don Allan, die door een flink aantal Zeeuwse wieler­fans (vooral in Vlissingen) met toejuichingen werd onder­steunt, leek wat verder op de Walcherse wegen definitief tot mislukking te zijn gedoemd.

Op de Dam langs het Veerse Meer, toen de Noord-oostelijke wind nog meer op stak, was de voorsprong van Allan reeds geslonken tot 3 minuten en bij het plaatsje Geersdijk op Noord­Beveland, toen er nog zo'n 60 van de 217 kilometer voor het stuur lagen, werd Allan in de kraag gegrepen.

Kort daarvoor (bij Kamperland) was de winnaar van de vorige dag, Bas Hordijk, gedesillusioneerd in de bezemwagen gestapt en waren diverse andere renners, bij wie Nidi den Hertog, ver terug geworpen.

Bij de eerste doorkomst op het Bergwegparkoers in Goes (waar de finish lag), toen nog tweemaal een lus van zo'n 20 kilometer via Kloetinge, Kapelle, Wemeldinge en de Kattendijkse dijk moest worden genomen, passeerde een hoofdmacht van 37 man. Hieruit kwamen eerst acht man los, bij wie onder andere Kuiper, Priem, Gilson en Ludo en Willem Peeters, terwijl ook nog zeven anderen de hoofdmacht kwamen versterken. Onder hen bevonden zich beslist geen kleine jongens, het waren o.a. Thurau, Freddy Maertens en Fedor den Hertog.

Nadat ook het Belgische trio Van Haute, Rosiers en Jacobs zich nog vooraan had gemeld, kon men zich gaan opmaken voor de finale. Hierin zou Gerben Karstens niet meer kunnen meespelen (in de eerste lus gevallen en daardoor wat terug­geslagen).

Uit de kopgroep moesten ook afhaken Willem Peeters (ket­tingdefect), Lopez Carril (lek) en de Zwitser Loder (geen courage meer). In de slotkilometers kwamen felle demarrages van Jos Jacobs, Freddy Maertens en Verbeeck de spanning tot het uiterste opvoeren, maar deze pogingen kregen geen succes, vooral omdat Hennie Kuiper zich telkens voor de wa­gen spande en ook Fedor den Hertog nog een behoorlijk arse­naal aan reserves etaleerde.

Dat bleek overduidelijk toen de reeds eerder genoemde “sprin­gers" even op adem wensten te komen en Fedor het juiste gaatje zag om te ontsnappen.

Imponerend en genadeloos, zoals in zijn beste dagen sloeg Den Hertog toe en zoals reeds verteld reikte ook de sprong van Ludo Peeters niet ver genoeg meer, al bleef deze de groep vooruit, die (door wie anders) over de streep werd gevoerd door Freddy Maertens.

Beroepsrenners: 1. Fedor den Hertog (Frisol) 217 km in 5.26.44 met bon. 5.26.29, 2. Ludo Peeters (IJsboerke) 5.26.48 met bon. 5.26.38, 3. Freddy Maertens (Flandria) 5.26.50 met bon. 5.26.45, 4. Piet van Katwijk (TI-Raleigh), 5. Frans Verbeeck (IJsboer­ke), 6. Cees Priem (Frisol), 7. Guido van Sweevelt (IJsboer­ke), 8. R. Rossiers (Super-Ser), 9. Joss Jacobs (IJsboerke), 10. Hennie Kuiper (TI-Raleigh), 11. Roger Gilson (Lux, Fr), 12. Willy Vanneste (Frisol), 13. Dieter Thurau (TI-Raleigh), 14. Gerrie Knetemann (TI-Raleigh), 15. Ferdi van Houte (Ebo) z.t., 16. Loder (Flandria) 5.27.19, 17. Jan Krekels (De Onder­neming) 5.27.27, 18. Fons van Katwijk (De Onderneming), 19. Theo Smit (Frisol), 20. Harm Ottenbros (Ormas-Sharp), 21. Ben Janbroers (Ormas-Sharp), 22. Jan van Katwijk (TI-Ra­leigh), 23. Thomas (Lejeune-BP), 24. Delcroix (IJsboerke), 25. Walther Godefroot (IJsboerke) z.t.

Algemeen klassement: 1. Fedor den Hertog 10.21.53, 2. Ludo Peeters 10.22.02, 3. Piet van Katwijk 10.22.07, 4. Freddy Maer­tens 10.22.09, 5. Frans Verbeeck 10.22.14, 6. Cees Priem z.t., 7. Van Sweevelt z.t., 8. Rossiers z.t., 9. Jacobs z.t., 10. Kuiper z.t.,

Dagploegenklassemnent: 1. Frisol, 2. IJsboerke, 3. TI-Raleigh, 4. Flandria, 5. Super-Ser, 6. Ormas-Sharp.

Algemeen ploegenklassement: 1. Frisol 31.06.36, 2. IJsboerke 31.06.38, 3. TI-Raleigh 31.06.40, 4. Flandria 31.07.48, 5. Super­Ser 31.08.29, 6. Ormas-Sharp 31.08.33.

Puntenklassement: 1. Piet van Katwijk 30 pnt., 2. Fedor den Hertog 25 pnt., 3. Ludo Peeters 23 pnt., 4. Frans Verbeeck 20 pnt., 5. Nidi den Hertog 20 pnt., 6. Freddy Maertens 16 pnt.

Strijdlustigste renner: Don Allen. Pechprijs: Lazcano.

Opgegeven: Lazcano (Spanje) na beenbreuk, Loos (Belgie), Jan Breur (Nederland), Wicher Vlot (Nederland), Ben Groen (Nederland) en Bas Hordijk (Nederland).

DERDE ETAPPE GOES-BUDEL (27 augustus).1976

COR SCHUURMAN en ANDRE GEVERS gaven kleur aan de etappe Goes-Budel

Bereids bij de amateurs had Andre Gevers helemaal geen schrik voor een avontuur, voor een solo-ren; temidden van de profs (in een Lejeune-BP shirt op de Franse wegen) voltooide de energieke Brabander zo'n uitval enkele keren op de ge­wenste wijze, successen die hier nauwelijks vermelding kregen. In de rit van Goes naar Budel greep Andre Gevers weer zo'n hoofdrol, hij achterhaalde de geruime alleen op kop gaande Schuurman, ging door, voerde zijn winst tot meer dan vijf minuten op, moest op de tanden bijten om als winnaaa van deze stormachtige (regen en fikse wind) tocht op de Grootschoter­weg te Budel onder het spandoek door te gaan. Toen Gevers zijn duidelijke voorsprong vernam, was hij op dat moment vir­tueel leider, een positie die naderhand word gewijzijgd, want al bereikte de uitloper de aankomstplaats twee minuten voor de jagers, aldaar dienden nog een portie ,plaatselijke" kilometers te worden afgelegd en toen de slotbalans werd opgemaakt, had Andre van zijn 5.35 min. (hoogste voorsprong) nog maar 34 seconden overgehouden.

Op de dag dat Schuurman en Gevers flink op de deur klopten, bekeek Het Nieuwsblad-Sportwereld - een visie vanuit Goes - de Ronde van Nederland niet bepaald enthousiast, wel zuur. „Het is een miezerig gedoe de Proftour Nederland. De hele organisatie staat op een wankel staketsel. De interesse is bo­vendien gering. Zowel bij de renners als het publiek. Het is duidelijk: Proftour Nederland zal nog enkele jaartjes moeten groeien, wil hij plaats kunnen nemen bij de belangrijke ritten­koersen. Financieel lijken er geen problemen te zijn. Aan gul­dens heeft directeur Nico de Vries geen tekort. Met geld kan hij prestige kopen. Dat lukt hem wel. Of hij een wedstrijd ook een ziel kan inblazen is wat anders. De renners laten voorals­nog de slaap niet voor de Proftour Nederland. Zij zien verder. Over een tiental dagen wordt in Ostuni het wereldkampioen­schap op de weg gereden. Dat is zoveel belangrijker. In Neder­land komen zij weer wennen aan het koersritme van een wed­strijd van meer dan 200 kilometer."

Kan zijn, maar dan hebben die renners geen plichtsbesef. Zich flink laten betalen en dan de kat uit de boom kijken, getuigt van een mentaliteit die indruist tegen alles en nog wat.

Tussen Goes en Budel kwam de bekende rivaliteit tussen Flan­dria en IJsboerke weer'ns te voorschijn, een facet dat mogelijk in Ostuni de Belgische papieren een knak kan geven. Wanneer Het Nieuwsblad zich kritisch verwondert over de samenstelling van de ploeg Ebo-Cinzia (met Jimmy Kruunenberg en aan­vankelijk ook met Wil van Helvoirt van Frisol; Van Helvoirt moest zich wegens ziekte afmelden en word vervangen door Frank Arijs van ... Ebo-Cinzia) dan kunnen we dit best vol­gen. Wanneer Het Nieuwsblad vertelt dat Staf Janssens, spon­sor van de ploeg Jossart, de rit St. Willebrord-Goes kwam volgen, dan is dit kinderachtig. Directeur-eigenaar Janssens betaalt de ploeg IJsboerke, hij betaalt ook de chef d'equipe Jossart, die dus gewoon bij hem in dienst is. Evenwel vertikt Het Nieuwsblad het om van het merk IJsboerke gewag te maken. En zo is bij Het Nieuwsblad niet Flandria-Velda in actie maar de ploeg Driessens. Frisols Neen, de ploeg Lieb­regts. En vul verder maar in.

Intussen sprak De Volkskrant voor de zoveelse keer van de profronde van Zuid-Nederland; eveneens een vervelende kron­kel, waarschijnlijk veroorzaakt doordat een andere krant (De Telegraaf) - met Frisol - het opdissen van de Proftour Nederland mogelijk maakte.

Na 10 km ging de Spanjaard Antonio Menendez (Kas) aan de haal, nam 2.30 minuut en word 20 km nadien vervoegd. Toen Hennie Kuiper pech kreeg, bleven de verdere Raleigh's netjes wachten, hetgeen de IJsboerke's deden toen Jos Jacobs een lekke tube moest vervangen. Het weer was bepaald slecht, deed zelfs stormachtig aan. Harm Ottenbros ging voorop rijden met de intentie om echtgenote Pia. (na 44 km koers) haastig een kusje te geven, een “uitval" die word gevolgd door Piet van Katwijk, Jan Aling, Cor Schuurman, Michel Pollentier, Andre Delcroix en Pol Lannoo. Die kopgroep zat als los zand in el­kander: Lannoo was ploegmaat van Oranje trui-drager Fedor den Hertog, Michel Pollentier dacht uitsluitend aan baas Maer­tens, Delcroix aan Verbeeck, toen de winst rond de vijf minuten schommelde, kwam Guillaume Driessens vertellen (aan Pollen­tier) dat hij helemaal niet mocht “fietsen", Piet van Katwijk kreeg die toestemming van Peter Post wel, evenwel waren al die stagnaties van zo'n aard dat zelfs Jan Aling aan banden werd gelegd en dat alleen Cor Schuurman, met de hulp van Harm Ottenbros, afscheid kon nemen. Na 85 km, tussen Alphen en Riet, “vertrok" Schuurman dapper. De zes anderen gingen „wandelen" en toch duurde het nog circa. 28 km alvorens zij door het peloton werden opgeslokt. Schuurman peddelde moe­dig door de Brabantse contreten, verkreeg een voorsprong van 6.30 minuut op de meute waarin inmiddels Nidi den Hertog tijdelijk (tweemaal lek) en Jan Krekels voorgoed (kwam in de bevoorrading ten val, bleef liggen, kroop op zijn fiets, was totaal duizelig en stapte op advies van rondo-arts Simons in de bezemwagen, waarin ook de Spanjaard Juan Pujol verbleef) verdwenen. Schuurman reed 50 km solo, de groep naderde tot op 1 minuut en toen waagde Andrd Gevers de sprong.

Fluks kwam Gevers bij Schuurman, reed zijn voorganger met spoed voorbij en ijlde voorwaarts door Hilvarenbeek, Reusel (158 km), Westerhoven (181 km), door De Kempen. Gevers winst ging 5.35 min. bedragen, toen dacht de wereldkampioen van de amateurs natuurlijk niet alleen aan een ritzege, ook aan de Oranje trui. Het bleef regenen, dit deerde Gevers niet, zo'n alleengang was een kolf je naar zijn hand. Nog 12 km, nog 2 min. had Gevers. De jagers, nu vastberaden, kwamen nader­bij. Andre Gevers moest alles geven, moest de pedalen ranselen, hij bleef net buiten schot. De zoenen van de (Roermondse) Rondemiss, tevens Miss Hitachi, Anneke Koster - uit een onder het gezag van vader Cor met sport overgoten sportgezin - waren voor de moedige solist, die zijn greep naar de Oranje trui zag mislukken, die beslist het niveau van Goes-Budel optilde en die o.i. een plaatsje in de w.k.-ploeg heeft verdiend.

Beroepsrenners1. Andre Gevers (Lejeune-BP) 215 km in 5.34.29 met bon. 5.34.14, 2. Frank Arijs (Ebo-Cinzia) 5.35.02 met bon. 5.34.52, 3. Gerben Karstens (TI-Raleigh) 5.35.02 met bon. 5.34.57, 4. Freddy Maertens (Flandria-Velda) 5.35.02, 5. Roger Gilson (Frisol), 6. Cees Priem (Frisol), 7. Piet van Katwijk (TI-Raleigh), 8. Fons van Katwijk (Lejeune-BP), 9. Jan Aling (Ebo-Cinzia), 10. Willem Peeters (IJsboerke), 11. Wilfried Wesemael (Miko-De Gribaldy-Superia), 12. Theo Smit (Fri,­sol), 13. Jan van Katwijk (TI-Raleigh), 14. Albert Hulzebosch (Ormas-Sharp) 5.35.02, 15. Jos Jacobs (IJsboerke), 16. Guido van Sweeveld (IJsboerke), 17. Jimmy Kruunenberg (Ebo-Cin­zia), 18. Leon Thomas (Lejeune-BP), 19. Roelof Groen (Or­mas-Sharp), 20. Eric Leman (Miko-De Gribaldy-Superia), 21. Wil de Ruyter (De Onderneming), 22. Domingo Perurena (Kas), 23. Roland Schar (Lejeune-BP), 24. Ludo Peeters (IJs­boerke), 25. Roger Rossiers (Super-Sex).

Opgegeven Jan Krekels (De Onderneming) en Juan Pujol (Kas).

Algemeen klassement: 1. Fedor den Hertog (Frisol) 15.56.55, 2. Ludo Peeters (IJsboerke) 15.57.04, 3. Piet van Katwijk (TI­Raleigh) 15.57.09, 4. Freddy Maertens (Flandria-Velda) 15.57.11, 5. Roger Gilson (Frisol) 15.57.16, 6. Cees Priem (Fri­sol) z.t., 7. Jos Jacobs (IJsboerke) z.t., 8. Guido van Sweevelt (IJsboerke) z.t., 9. Roger Rossiers (Super-Sex) z.t., 10. Frans Verbeeck (IJsboerke) z.t.,

Dagploegenldassement: 1. Lejeune-BP 16.44.33, 2. TI-Raleigh 16.45.06, 3. Frisol z.t., 4. Ebo-Cinzia z.t., 5. IJsboerke z.t.

Algemeen ploegenklassement: 1. Frisol 47.51.42, 2. IJsboerke 47.51.44, 3. TI-Raleigh 47.51.46, 4. Flandria-Velda 47.52.54, 5. Super-Sex 47.53.35, 6. Lejeune-BP 47.53.39.

Puntenklassement: 1. Piet van Katwijk 39 pnt., 2. Freddy Maertens 30 pnt., 3. Gerben Karstens 26 pnt., 4. Andre Gevers, Cees Priem, Fedor den Hertog 24 pnt., 7. Frank Arts 24 pnt., 8. Ludo Peeters 23 pnt:

VIERDE ETAPPE: BUDEL – MAASTRICHT (28 augustus).1976

DE KNEET' maaktezjn woorden waar en sloeg favorieten achteruit in 'Limburgse' etappe

Na drie etappes van Deurne via St. Willebrord en Goes naar Budel, die uiteindelijk weinig tekening in het algemeen klasse­ment brachten (achter oranjetrui-drager Fedor den Hertog lagen dertig man nog binnen een minuut!), werd het op weg van Budel naar Maastricht, voor een groot deel over het par­koers van de Amstel Goldrace en de amateurklassieker Ronde van Limburg, echt menens.

Dit parkoers en de met enkele donderslagen gepaard gaande regenbuien vergden alles van -de renners, die zelf al voor de start aan de riante Sporthal De Schulp voor “slecht weer" zorgden. Toen burgemeester J. A. M. Boudrie namelijk het startschot loste, kwam er geen fiets in beweging! Daarmee protesteerden de deelnemers tegen de beslissing van de organi­satie, die de renners die de afgelopen dagen op fietspaden waren uitgeweken, boetes had opgelegd! Men eiste “arnestie" van directeur Nico de Vries, die door deze ongewone „staking" volkomen verrast werd. Daar een compromis ter plaatse uiter­taard niet kon worden bereikt, word besloten en toegezegd, deze kwestie na de aankomst in Maastricht nog eens terdege te bespreken. Met een vertraging van vijf minuten kon de karavaan dan toch op gang worden getrokken.

Nog slechts 77 renners trokken de toeclips strak. Na het op­geven van Pujol en Krekels had Nidi den Hertog van zijn arts te horen gekregen dat het wenselijk zou zijn om de strijd te staken. Alle renners wisten dat de rit van Budel naar Maas­tricht als “koningsetappe" beschouwd moest worden, dat nu de grote favorieten moesten Iaten zien of zij serious hun zinnen op de eindoverwinning hadden gezet. Maar dat betekende niet dat de anderen uitsluitend het initiatief aan mannen als Maertens, Verbeeck, Kuiper en Thurau over wilden laten.

Nauwelijks was de echte start gegeven, nog was het peloton op het grondgebied van Weert, of Richard Bukacki trok er tussen­uit. Zijn voorbeeld werd door de Belgen Herman Beyssens en Willem Peeters en zijn eigen ploegmaat Cor Schuurman ge­volgd en al spoedig ontwikkelde zich uit deze vlucht een echte ontsnapping. De voorsprong groeide tot 1.40, tot 3.20, ja tot 4.55 min. en toen pas, na 60 km, tussen Roosteren en Obbicht, reageerde het peloton. Maertens en Verbeeck sleurden het geweld aan de kop van de meute en toen de Snijdersberg bij Geulle was bereikt, werd het lot van de koplopers beslecht. En dat niet alleen, die eerste echte stijging (na 80 km) trok het peloton uiteen! Toen ook de Adsteeg (na 90 km) moest worden beklommen, had een groep van 30 man zich al van de rest afgezonderd.

Nu konden de Limburgse wielerfans hun idolen in actie be­wonderen: Kuiper, Maertens, Den Hertog, Perurena, Schuiten, Peelman, Verbeeck, alle ploegen waren met hun kopmannen en verscheidene helpers in deze eerste groep vertegenwoordigd, die met hoog tempo naar de Cauberg in Valkenburg snelde. Hier wilde Gerben Karstens wel eens voor een stunt zorgen. Samen met Willem Peeters en de Spanjaard Antonio Menendez zocht de ruimte en tot de beruchte Keuteberg bleven zij alleen voorop. De stijging van 18% deed hun echter de das om. Eerst waren het Kuiper, Thurau, Maertens, Verbeeck en Van Katwijk, die zich bij hen voegden, daarna - tussen de From­berg en Simpelveld - wisselde het decor van kilometer tot kilometer!

Uit de voorste helft van het peloton (de rest lag al spoedig op meer dan vijf minuten) sprongen negen man naar voren en dat gebeurde zo verrassend, dat de favorieten er even beduusd van waren. Knetemann, Pronk, Den Hertog, Pollentier, Beyssens, Ludo Peeters, Oliva, Jacobs en de Zwitser Loder lieten het eerste peloton in de steek en nadat zij gezamenlijk de Gulper­berg hadden bedwongen, ging Knetemann er op de Koning van Spanje (na 150 km) warempel alleen vandoor!

Nog waren meer dan vijftig kilometers te rijden, nog lagen de heuvels van Camerig en Noorbeek voor de wielen. Dat kon de Brabantse Amsterdammer niet halen, zo meende men. Maar hij haalde het: zijn voorsprong groeide gestadig aan, slonk weer iets, groeide opnieuw en hoe zijn achtervolgers ook joegen, zij kregen „de Kneet" pas weer op het circuit aan de Maasboule­vard te zien! !

Met een voorsprong van bijna eon minuut behaalde Gerrie Knetemann de dagoverwinning, reed hij zich in de Oranje trui en nam de man, die in 1974 hier in de buurt al de Amstel Goldrace won, zijn optie op de eindzege in deze tweede Prof­tour Nederland!

De jacht was zo hard geweest, dat de als een leeuw om zijn trui vechtende Fedor den Hertog en Andrds Oliva hadden moeten afhaken en pas meer dan twee minuten achter de win­naar binnenkwamen. Het voorste gedeelte van het peloton met alle vedetten moest zelfs bijna zeven minuten laten noteren!

Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann (TI-Raleigh) 218 km in 5.40.08 met bon. 5.39.53, 2. Jos Jacobs (IJsboerke) 5.40.55 met bon. 5.40.45, 3. Michel Pollentier (Flandria-Velda) 5.40.55 met bon. 5.40.50, 4. Bert Pronk 5.40.55, 5. Beysens, 6. Loder, 7. Ludo Peeters, 8. Fedor den Hertog, 9. Oliva, 10. Lefevere, 11. Andr6 Gevers, 12. Piet van Katwijk, allen in 5.40.55.

VIJDE RIT A MAASTRICHT – SIMPELVELD (29 augustus).1976

EINDELIJK KONDEN DE BELGEN JUICHEN!

Winst voor FREDDY MAERTENS in halve etappe en tijdrit

Dat Tijdens de vierde rit en bij de aankomst in Maastricht „het klassement gemaakt" was, bleek heel duidelijk tijdens het eer­ste gedeelte van de laatste dag van de Proftour Nederland. Met Gerrie Knetemann aan de leiding met een voorsprong van 50 seconden op Ludo Peeters, 52 seconden op Jos Jacobs en al 1.31 minuten op Eric Loder, kon er aan de eindoverwinning van „de Kneet" nauwelijks meer worden getwijfeld.

Tijdens de 89 km lange rit van Maastricht naar Simpelveld gebeurde er dan ook nauwedijks iets bijzonders. Na een vroege aanval van de Spanjaard Josh Nazabal liet men zijn landgenoot Domingo Perurena lange tijd op een minuut en iets meer voor het peloton uit-dartelen om hem kort voor de eerste aankomst in het wielerminded Simpelveld terug te pakken.

Tijdens de drie plaatselijke ronden van 5 km wisselden de posi­ties steeds en tenslotte maakte Piet van Katwijk met Freddy Maertens even voorop. Met een achterstand van meer dan 7 minuten op leider Knetemann had de Belg uiteraard geen kans meer om de Proftour Nederland op zijn naam te brengen, maar een ritzege wilde de snelle man uit Lombardsije toch wel mee naar huis nemen.

Dat lukte gemakkelijk, Van Katwijk gaf zich aan de meet al vroeg gewonnen (voor hem was de tweede plaats ook ruim­schoots voldoende om zijn groene trui als leider in bet punten­klassement te behouden) en dus konden de Belgische journa­listen, die op deze zondag in grote getale aanwezig waren, ten­minste over een wapenfeit van de man verslag uitbrengen, die algemeen - bij onze Zuiderburen althans - als de grote kans­hebber voor de nieuwe regenboogtrui wordt beschouwd.

Met een achterstand van 9 sec. spurtten twintig man over de streep, als vanouds was Gerben Karstens weer eens sneller dan Jos Schipper, Jos Jacobs en Marc Demeyer.

Beroepsrenners: 1. Freddy Maertens (Flan­dria-Velda) 89 km in 2.22.41 met bon. 2.22.26, 2. Piet van Kat­wijk (TI-Raleigh), z.t. met bon. 2.22.3'1, 3. Gerben Karstens (TI-Raleigh), 2.22.50 met bon. 2.22.45, 4. Jos Schipper, 5. Jos Jacobs, 6. Marc Demeyer, 7. Beysens, 8. Ludo Peeters, 9. Wil­ly Vanneste, 10. Michel Pollentier, allen in 2.22.50.

VIJFDE RIT TIJDRIT TE SIMPELVELD (29 augustus).1976

Maar zou nu de individuele tijdrit, die 's namiddags over drie ronden van in totaal 15 km moest worden gereden, nog een wijziging in bet algemeen klassement teweeg kunnen brengen?

Nog slechts 34 renners meldden zich voor dit zware karwei aan, vooral de Belgen die achterin het algemeen klassement stonden, schenen weinig ,goesting" meer te hebben. Toch stond een van hen, Willem Peeters, lange tijd aan de leiding (precies geteld 57 minuten!) nadat Augustin Tamamez als eerste van het lot onder de 23 minuten was gebleven. Maar toen kort achter elkaar de specialisten Hennie Kuiper, Freddy Maertens en Michel Pollentier en tenslotte Ludo Peeers en leider Gerrie Knetemann hun drie rondes tegen de onverbidde­lijke klok reden, toen kwamen er nog heel andere tijden op de chronometers! !

Freddy Maertens haalde het als enige om zelfs onder de 21 minuten te blijven, Pollentier, Kuiper, Knetemann en Peeters bleven onder de 22 minuten. En daarmee was het pleit be­slecht: Maertens won de tijdrit en veroverde in allerlaatste instantie ook de Groene Trui (daar de hevig teleurgestelde Piet van Katwijk in die tijdrit „slechts" de zestiende plaats bezette), maar Gerrie Knetemann bleef aan de leiding in het algemeen klassement en kon als een echte winnaar van deze Ronde van Nederland werden gehuldigd.

Het ploegenklassement, dat aan het einde van de halve etappe in Simpelveld werd opgesteld, werd gewonnen door de ploeg Flandria-Velda voor TI-Raleigh en IJsboerke.BRON: WIM POOT

Beroepsrenners: 1. Freddy Maertens (Mandria-Velda) 14,7 km in 20.43.0, 2. Michel Pollentier (Flandria-Velda) 21.27.5, 3. Hennie Kuiper (TI-Raleigh) 21.39.4, 4. Gerrie Kne­temann 21.39.8, 5. Ludo Peeters 21.52.7, 6. Willem Peeters 22.08.3, 7. Bert Pronk 22.09.1, 8. Tamamez 22.18.6, 9. Jos Schip­per 22:21.2, 10. Vanneste 22.22.6, 11. Torres 22.24.5, 12. Fedor den Hertog 22.27.0, 13. Jacobs 22.34.2, 14. Gilson 22.37.2, 15. Gerben Karstens 22.39.8.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. Gerrie Knetemann (TI-Raleigh) 23.21.39, 2. Lu­do Peeters 23.22.42, 3. Jos Jacobs 23.23.25, 4, Michel Pollentier 23.23.48, 5. Eric Loder 23.24.31, 6. Fedor den Hertog 23.24.37, 7. Bert Pronk 23.25.43, 8. Freddy Maertens 23.27.26, 9. Bey­sens 23.28.04, 10. Hennie Kuiper 23.28.51, 11. Piet van Katw1jk 23.29.30, 12. Willy Vanneste 23.29.35, 13. Didi Thurau 23.30.03, 14. Jos Schipper 23.30.10, 15. Cees Priem 23.30.11, 16. Van den Haute 23.30.13, 17. Marc Demeyer 23.30.53, 18. Willem Peeters 23.31.00, 19. Gerben Karstens 23.31.07.

Ploegenklassement: 1. Flandria-Velda 69.04.00, 2. TI-Raleigh 69.08.16, 3. IJsboerke 69.10.11, 4. Frisol 69.16.57, 5. Super-Sex 69.25.18.

Puntenklassement: 1. Freddy Maertens (Flandria-Velda) 80 pnt., 2. Piet van Katwijk 63 pnt., 3. Ludo Peeters 52 pnt., 4. Jos Jacobs 43 pnt., 5. Gerben Karstens 43 pnt., 6. Michel Pol­lentier 42 pnt., 7. Gerrie Knetemann 42 pnt., 8. Fedor den Hertog 37 pnt.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND (6 mei t/m 8 mei).1976

Succes Amstel Bier-ploeg compleet

Drie truien voor ADRIE VAN HOUWELINGEN in Driedaagse door NOORD-HOLLAND

De roze, groene en witte trui. Zowel het individueel-, het punten- als het sprint­klassement waren in de Driedaagse door Noord-Holland voor Adrie v. Houwelingen. Bovendien triomfeerde de Amstel Bier-equipe in de ploegenstand. Het succes voor de mannen van Herman Krott was compleet. De concurrentie raapte slechts wat kruimels op. In het door overijverige Zaanlandse wielerclub Door Training Sterk - helaas niet geheel vlekkeloos - georganiseerde spektakel ging vrijwel alle aan­dacht naar de winnende formatie.

Vooral dankzij indrukwekkend koersende Van Houwelingen. Maar toch ook door het werk van zijn helpers. Met voorop wegkapitein Arie Hassink en met zoveel talent begiftigde Leo van Vliet. Krott glunderend: “Evengoed had het andersom kunnen zijn. Nu moest Van Vliet vanaf de tweede dag Van Houwelingen helpen. Maar komt hij eerder weg dan Adrie, dan moeten we hem beschermen. Al is het misschien zo wel beter geweest. Leo kwam om wat ervaring op te doen. Van Hou­welingen is al verder. Die wil immers graag over naar de beroepsrenners."

Of een zege in Noord-Holland daarbij van veel betekenis Is? Adrie van Houwe­lingen bleef, na drie voor de meeste ren­ners en volgers toch teleurstellende wed­strijddagen met slechts boeiende finales, in alle vreugde erg nuchter. Besefte dat er nog geen profploegen staan te drin­gen om hem te contracteren. Maar toch: Noord-Holland veranderde wel zijn toe­komstplannen. Adrie: “Ik denk dat ik nu de Ronde van Engeland niet doe. Met meneer Middelink was dat afgesproken, maar ik zie in deze vorm toch meer in Olympia's Tour. En daarna dan de 'open' Luxemburgse Ronde. Niet natuurlijk om daar die profs eens weg te rijden, maar gewoon om de aandacht een beetje op me te vestigen. Want ik wil graag over."

Mogelijkheden heeft de 22-jarige renner uit het Gelderse Heesselt zeker. Als nieu­weling zorgde hij - met broer Jan - in het verleden voor goede resultaten. Twee jaar terug gold hij na een gewonnen klassieker door Midden-Nederland en een sterke Olympia's Ronde van Nederland (4e) als een grote belofte. Een val in de Oostduitse etappekoers (sleutelbeen­breuk) en later in het seizoen een ge­broken pols bedierven het vorig wieler­jaar, maar toch handhaafde Middelink Adrie van Houwelingen in zijn selectie. Terecht. In de Omlopen van de Baronie en de Braakman viel hij al op. Terug uit Frankrijk (een bescheiden rol daar in het Circuit de Saone et Loire en de Ru­ban Granitier Breton) heeft hij de vorm te pakken. Met bovendien alle gelegen­heid om te trainen (Adrie: „Ik heb een beste baas. Bij mijn vader - fruitteler, bakker en handelaar in bomen - mag ik werken wanneer ik wil") kan het Olym­pisch jaar voor Van Houwelingen erg goed worden. Twee ritzeges in Noord­-Holland (vooral die in de strijd tegen de klok was opmerkelijk) en de eerste plaats in alle klassementen zijn een uit­stekende basis om op voort te bouwen.

Zoals ook Van Vliet inspiratie (voor Olympia's Ronde?) kan putten uit zijn driedaags avontuur. Ook hij kwam regel­recht uit -de Franse etappewed- strijden. Was daar (zeker in Bretagne) de beste Nederlander en lijkt (meerdere keren sprak Middelink zijn bewondering uit), zo voortdoend, op weg naar Montreal.

Buitenlandse kilometers waren ook de grondslag voor de prestaties van verras­sende Piet van Leeuwen. De Zoeterwoud­se renner (deed mee in Midden-Italie) greep de kans die het falen van zijn Van Erp-ploegmakkers hem bood. Voor­al de kritiek na de eerste rit inspireerde de 24-jarige Van Leeuwen tot zijn aanval op weg naar Den Helder. Waar hij in de tijdrit de tweede plaats knap vast kon houden.

Hans Langerjjs (net terug uit Marokko) redde, met Jan Huisjes, het Soka-ge­zicht. De twee kwamen op de tweede dag wel iets tekort, maar Langerijs is (toch weer een goede tijdrit) zeker weer een kanshebber voor Olympia's Ronde. Waarin met Toine van den Bunder (knie­blessure na een val in de Kemmel-twee daagse) Ben van Erp de Krott-ploeg wel­licht wat meer competitie kan geven. Evenals straks van de formaties van Jan van Erp (Van Gerwen kon de schade van de eerste dag niet meer goedmaken) en Michelin (opvallend werk toch van Groen, Ribbers en - in de tijdrit - Ja­cobs) meer aanvalsdrift moet worden geeist. Amstel had het in Noord-Holland eigenlijk te gemakkelijk.

Proloog:PLOEGENTIJDRIT over 21,2 km

Dertien formaties - na de afmeldingen van Duitsers (waarover DTS-secretaris Piet Stadt erg kwaad was) en Nieuw­Zeelanders zorgden slechts de Denen voor een internationaal tintje - zetten aan voor de rit tegen het uurwerk op het DTS-parkoers. Meteen al met een ver­rassend resultaat. Want niet de ploeg van Jan van Erp (waarin toch in ver­band met prive-omstandigheden niet naar

de Vredeskoers vertrokken Gerrie van Gerwen), maar de mannen van Amstel Bier maakten de snelste tijd. Dankzij een bliksemstart van Arie Hassink en met verder Van Vliet en Van Houwelingen als besten was de winst 19 seconden. Michelin en Soka-Gazelle verloren ruim een halve minuut. Eerste drager van het roze leiderstricot: Nico Hilberink, die als eerste van de bierbrigade over de streep ging.

PLOEGENTIJDRIT over 21,2 kilo­meter, start en finish in Zaandam:

Amateurs: 1. Amstel Bier 26 min. 19 sec. (met bon. 25.19) gem. snelheid 48 kilometer en 107 meter per uur, 2. Jan van Erp 26.38 (met bon. 26.08), 3. Mi­chelin 26.52 (met bon. 26.37), 4. Soka 26.56, 5. Bossche Staalbouw 27.15, 6. Batavus 27.33, 7. Bleu de Nil 27.48, 8. Militairen 27.54, 9. HRTC­Jonker 28.25, 10, Olympia 28.38, 11. Denemar­ken 28.39, 12. DTS 28.44, 13. Rokado-Le Cham­pion 28.45.

le etappe: ZAANDAM-ALKMAAR 144 km

Tijdens de eerste echte rit moest de vorig jaar zo overheersende equipe van Jan van Erp stevige klappen incasseren. Op dat van Piet van Leeuwen na ontbraken de paarse tricots in de beslissende vlucht. De ontsnapping die Jan Huisjes aan de leiding zou brengen en waarin de aan­wezigheid van tweede Soka-man Hans Langerijs en het Amstel-duo Van Vliet­ Van Houwelingen inhield dat ook in de ploegenstand Van Erp een royale ach­terstand opliep.

Al zag het daar aanvankelijk niet naar uit. Nadat al vroeg (na 26 km, bij Heemskerk) Martin Havik, Adrie van Houwelingen en Wim Pater even voor de groep hadden uitgefietst (maximale winst 15 seconden; bij Assendelft na 33 km weer teruggepakt), hadden om­streeks de veertigste kilometer bijna alle ploegen hun beste mensen mee in de „waaier" van 26 renners, die bij Marken­Binnen echter tot stilstand kwam voor een geopende brug. Een hergroepering volgde, maar voor Hoornse coureurs v. d. Gulik en Siepe en even later voor Olympianen Hermans en Nijhuis was de vreugde van korte duur. Terwijl militair Ad van Trijen, na pech, uit dat geloste groepje toch weer aansloot bij het pelo­ton, raakten zij minuten achter.

Voorop inmiddels volop actie. Met bij Stompetoren (na 55 km) elf leiders. Drie man uit de Jan van Erp-ploeg (Hans Koot, Gerrie van Gerwen en Piet van Leeuwen), drie Amstels (Leo van Vliet, Arie Hassink en Jan Spijker), twee Soka's (Hans Langerijs en Jan Huisjes), Matthe Pronk (Batavus), Roelof Groen (Michelin) en Co Giling (Bleu de Nil­ Cornelo). Honderdvijftig meter was ech­ter niet genoeg om de fel aandringende concurrentie definitief af te schudden.

Voordat de waaiers samensmolten, ver­loren wel twaalf zwakkeren (onder wie K.O.-winnaar Gerrit Brokelman) het contact. Ook vooraan duurde de rust maar kort. Van Houwelingen maakte na 72 km, tussen Heerhugowaard en Op­meer, de slag. Als gastrenner in de Bleu de Nil-gelederen opgenomen Martin Ha­vik (liet er een wedstrijd met zijn Ket­ting-ploeg in Hamburg voor schieten) later: “Ik voelde dat dit het moment was. Meteen nadat ik aansloot kwamen Leo van Vliet en Piet van Leeuwen erbij. Later ook Huisjes en Langerijs,"

Vijf van de zes verstonden elkaar won­derwel. Wat, hoe Van Leeuwen ook pro­beerde het ritme te verstoren (Van Hou­welingen en Van Vliet maakten zich daar erg kwaad over), betekende dat de voor­sprong snel groeide. Van een halve mi­nuut tot 2 min. 30 sec. na honderd kilo­meter.

In de tweede groep van zestien zorgden vier Amstels (Hassink, Spijker, Visser en Hilberink), twee Soka's (Bruessing en Van Katwijk) met Jan Hordijk van Bleu de Nil, dat de tegenactie van Van Erp (Lubberding, Koot en Van Gerwen), Michelin (Roelof Groen, De Lange, Rib­bers en later ook Jacobs) en Batavus (Pronk en Van Lamoen) nauwelijks resultaat opleverde. Bij Schagerbrug (na 120 km) was het verschil zelfs ruim drie minuten, maar op de Westfriesedijk. in de finale, moesten de zes dapperen toch iets van hun voorsprong afstaan.

Al bleef de 2 minuten en 18 seconden een indrukwekkende kloof. Met, dankzij zijn snelheid, Jan Huisjes als lachende leider. De sinds zijn huwelijk in Almelo wonende oosterling (25 jaar en bezig aan zijn zevende amateurseizoen) revan­cheerde zich compleet voor de verrassen­de nederlaag tegen Hassink in Overijssel. Het Amstel-duo (net terug uit de Franse Ruban Granitier Breton, waarin Van Vliet iedere dag weer meespurtte met de sterke Russen) werkte in de laatste meters niet optimaal samen. Beiden pro­beerden het een keer alleen. Zonder suc­ces: Langerijs controleerde de zaken. En in de laatste rechte lijn kwam Van Hou­welingen niet echt op gang. Van Vliet moest er te vlug over. Huisjes positie was ideaal.

Uitslag van de le etappe ZAANDAM-ALK­MAAR (144 km):

Amateurs: 1. J. Huisjes 3.39.40, 2. L. van Vliet 3.39.45, 3. P. van Leeuwen 3.39.50, 4. A. van Houwelingen 3.39.55, 5. M. Havik, 6. H. Langer(js, 7. F. van Katwbk 3.42.43, 8. J. Hord(ik, 9. G. van Gerwen, 10. A. Hassink, 11. J. Spiiker, 12. R. Green, 13. M. Visser, 14. T. de Lange, 15. T. v. d. Steen, 16. H. Koot, 17, B. v. Lamoen, 18. J. Bruessing, 19. H. Mutsaars, 20. M. Jacobs 3.43.50, 21. H. Lub­berding, 22. N. Hilbering, 23. J. Ribbers, 24. G. Mak, 25. R. Akker, 26. A. Kramer, 27. M. Pronk 3.44.24, 28. J. Kieftenburg 3.44.39, 29. K. Brunstedt 3.45.22, 30. Th. Gevers, 31. B. Langeveld, 32. H. Meijn, 33. B. L. Petersen, 34. W. Geerdink, 35. R. Borst, 36. J. Rasmus­sen, 37. D. de Haas, 38. C. Moritz, 39. T. Huy­zen, 40. W. Pater, 41. P. v. d. Kruys, 42. P. Maas, 43. P. Kuys, 44. H. Peels, 45. E. Waes­darp 3.52.04, 46. B. Huveneers, 47. J. Ruckert, 48. T. Zijlstra 3.54.50, 49. G. Verwaayen, 50. E. v. d. Knoop, 51. C. Obdam, 52. M. Schoen 3.55.03, 53. J. Lagerburg, 54. N. Duineveld, 55. C. Giling, 56. G. Brokelman, 57. T. Olthof, 58. A. van Trijen, 59. W. Gomes 3.55.14, 60. J. v. d. Weiide, 61. R. van Tright, 62. G. Groene­wegen 3.58.12, 63. R. de Vries, 64. P. Verdonk, 65. L. Ruiter, 66. W. Tiggelaar, 67. L. Wich 4.03.21, 68. E. van Norden.

Opgegeven: E. v. d. Gulik, J. Spigt, L. Siepe, S. Met, P. de Bic, P. Post, P. Bierdrager, G. de Leeuw, G. Hermans, D. J. Nijhuis.

2e etappe: ALKMAAR--DEN HELDER 180 km

Een slaapverwekkende „bollentocht" met een verrassende ontknoping. In stralend weer (de renners smeekten later in de strijd om extra verzorging) begonnen met Huisjes in de roze, Van Vliet in de groene (punten) en Van Houwelingen in de witte (sprint) trui. Met onmiddellijk, in de neutralisatie nog, een lekke band voor de donderdagse winnaar.

Veelbelovend waaierde het veld uit el­kaar. Van de zes hoogst geplaatsten miste alleen Havik (door wegcoach Mid­delink vermanend toegesproken en, even­als Jacobs, nu een veel kleiner verzet wegtrappend) even de aansluiting. Een ramp was dat niet. Tot Schardam (56 km) wenste immers niemand zich over­matig in te spannen. Ook de lekke ban­den van Hordijk (opmerkelijk sterk in de Driedaagse), Ribbers en Mak waren niet fataal. Pas vlak voor Hoorn werd de rust verstoord.

Koot, Piet van Leeuwen, Van Gerwen, De Lange, Ribbers, Brokelman, Ruckert, Van der Steen, Huisjes, Van Houwelin­gen en Hassink namen 15 seconden af­stand. Meteen zagen Hordijk, Van Vliet en Spijker het gevaar, Lubberding, Groen, Jacobs, de Deen Petersen, Zijlstra, Van Trijen, Havik, Verwaayen, Van La­moen, Langerijs en Olympiaan Groene­wegen volgden vlak daarna. De breuk was definitief.

Vijfentwintig rennnes reden steeds verder (tenslotte ruim tien minuten) weg van de concurrentie. Eigenlijk 24, want Jan Ruckert (hoe vaak al niet getroffen door tegenslag) moest tweemaal van fiets verwisselen. De DTS-er - na pech, ook op de laatste lag, uit koers - zag moe­deloos toe hoe er kostbare seconden ver­loren gingen, toen zijn ploegleider moei­zaam het materiaal losgespte. Hij pro­beerde later alsnog „de sprong" te ma­ken; maar het gat was toen al te groot. Snel groeide de winst immers. Met ook de zes van de eerste lag erbij was het verschil tussen leiders en peloton (waar­uit Van der Kruijs en Kieftenburg en later Roelof Akker demarreerden) na 70 km anderhalve minuut. Bij Venhuizen (80 km) al 2 min. 52 sec. en in Wervers­hoof (105 km) 5 min. 30 sec.

Van verfrissende strijd was geen sprake. Tot dan na zo'n 125 km. Juist terwijl eerder fel bekritiseerde Piet van Leeuwen (24) lek reed, zetten Havik, Hordijk, Ribbers en Groen, met Hassink, een vlucht in. Het tempo vloog omhoog. Van Leeuwen, vorig jaar door een sleutel­beenbreuk een tijd uit competitie, had veel moeite om terug bij te komen. Maakte zich intussen echter zo kwaad, dat hij (Verwaayen en Van Trijen waren even gelost) bij de hergroepering kei­hard doorging. Alleen. Piet: “Om te laten merken dat ik echt wel iets kan. Dat ik meer hen dan een ventje zonder talent, dat uitsluitend op de eerste dag vooraan meereed om de anderen te pes­ten. Wat moest ik toen anders? Hard op kop rijden, soms?"

Vijftien, dertig, vijfenveertig seconden veroverde de Zoeterwoudse renner. Zelf­moord? Toch niet. Want Van Houwelin­gen nam het initiatief tot de beslissende tegenactie. Met Lubberding aan het wiel verliet hij de achtervolgende groep. Rou­tinier Hordijk ging mee. Spaarzaam op kop (later helemaal niet meer), de be­langen van Havik verdedigend, maar in­tussen als rappe finisher wel, favoriet voor de ritzege. Slechts Roelof Groe (Michelin) reageerde nog op tijd. De vier kwamen (Lubberding werkte uiteraard tot de aansluiting ook niet mee) bij Van Leeuwen en gingen door.

Met in Anna Paulowna (150 km) een voorsprong van ruim een minuut. “Be­schermd" door zoveel ploegmakkers, dat het werk neerkwam op de twee Soka's: Huisjes en Langerijs. Pas toen bij 't Zandt (160 km) de afstand bijna twee minuten werd, zette Herman Krott het sein op groen. Amstels ploegbaas: “Het indivi­dueel klassement stond voorop bij ons, maar die ploegenprijs wilden we - als het kon - toch ook meepakken." Het gevolg: een regen van demarrages van Leo van Vliet. Die te weinig steun kreeg (Ribbers, Groenewegen), maar toch de grootste surprise kundig voorbereidde.

Brokelman, Van der Steen, Van Trijen, Zijlstra, Van Lamoen, Groenewegen, Lan­gerijs en Huisjes (de twee pupillen van Ben van Erp) konden het moordend tem­po van Hassink en Van Vliet niet meer volgen. Terwijl de anderen - de Deen Bent Petersen won op 47 seconden de sprint - van de twee minuten achter­stand in vijf kilometer nog ruim de helft afbrokkelden, verloren zij achtenzestig seconden.

De greep van Jan van Erp naar de ploe­genwinst was daarmee mislukt. En in Den Helder konden Lubberding en Van Leeuwen ook de andere twee doelen niet realiseren. De ritzege en de leiderstrui gingen naar Amstels Van Houwelingen. Die Hordijk (te veel gegokt en zich klem gereden tussen Van Leeuwen en de stoep­rand in de laatste bocht) klopte en met­een de favoriet voor de eindzege werd.

Adrie (Middelink: “Vorig jaar heb ik medelijden met hem gehad. Na Oost­Duitsland mislukte door blessures zijn hele seizoen. Maar hij kan veel meer dan er tot nu toe is uitgekomen") genoot immers als tijdrijder een betere reputatie dan de op 10 sec. achter hem geklas­seerde Van Leeuwen. En specialist in de rit-tegen-de-klok Hans Langerijs had al te veel verloren. Toch bleef Van Houwe­lingen voorzichtig: “Ook vorig jaar dacht ik dat ik het gemaakt had. Toen werd ik tenslotte toch mooi weggereden."

Uitslag van de 2e etappe ALKMAAR-DEN HELDER (180 km) :

Amateurs: 1. A. van Houwelingen 4.28.54, 2. J. Hordijk, 3. R. Groen, 4. P. van Leeuwen, 5. H. Lubberding, 6. B. L. Petersen 4.29.41, 7. A. Hassink, 8. J. Spijker, 9. G. van Gerwen, 10. L. van Vliet, 11. M. Havik, 12. J. Ribbers, 13. M. Jacobs, 14. H. Koot, 15. T. de Lange, 16. C. Groenewegen 4.30.49, 17. J. Huis­jes, 18. B. van Lamoen, 19. A. van Trijen, 20. G. Brokelman, 21. T. Zijlstra, 22. T. v.d. Steen, 23. H. Langerjis, 24. P. Kuys 4.36.04, 25. Th. Gevers 4.39.25, 26. H. Mutsaars, 27. R. Akker, 28. D. de Haas, 29. J, Ruckert, 30. H. Peels, 31. R. de Vries 4.40.40, 32. K. Brunstedt, 33. M. Pronk, 34. T. Olthof, 35. R. Borst, 36. H. Meijn, 37. E. Waesdorp 4.42.17, 38. E. von Norde 4.43.55, 39. L. Wich, 40. J. Rasmussen, 41. B. Langeveld, 42. A. Kramer 4.44.02, 43. M, Schoen, 44. N. Duineveld, 45. T. Huyzen, 46. G. Mak 4.44.02, 47. R. v. d. Knoop, 48. M, Visser, 49. C. Moritz, 50. F. van Katwijk, R. B. Huveneers, 52. P. v. d. Kruys, 53. N. Ailberdink, 54. J. Kieftenburg, 55. W. Pater. 56. R. van Trigt, 57. J. Bruessing, 58., P. Maas, 59. P. Kuys, 60. T. Huyzen, 61. W. Tigelaar, 62. J. v. d. Weide.

Opgegeven: P. Verdonk, C, Giling, W. Gomes, W. Geerdink, J. Lagerburg.

Algemeen klassement na de 2e etappe: 1. Van Houwelingen 8.08.44, 2. Van Leeuwen 8.08.49, 3. Van Wet 8.09.26, 4. Havik 8.09.36, 6. Huisies 8.10.29, 6. Langerijs 8.10.44, 7. Hordijk 8.11.27, 8. Groen 8.11.32, 9. De Lange 8.12.24, 10. Koot,

TIJDRIT Den Helder-Jullanadorp­ Den Helder 16 km

In de leiderstrui kan een coureur meestal net iets meer dan normaal. Ook Van Hou­welingen maakte dat weer duidelijk. Na­tuurlijk, Adrie kan het werk tegen het horloge goed aan, maar in Frankrijk bij­voorbeeld moest hij toch de meesten van de selectieploeg laten voorgaan. Goed ge­klasseerd blijkt er evenwel een andere Van Houwelingen aan het vertrek te staan. Een vechter, die er zelfs in slaag­de „specialist" Michel Jacobs een secon­de voor te blijven.

Ook Van Gerwen maakte een prima in­druk. Langerijs bevestigde zijn reputatie. Verrassingen: de verrichtingen van Ger­rit Brokelman (6e) en Roelof Akker (8e): twee man van Bossche Staalbouw, dat later op de dag nogmaals (Mak) zou opvallen. Piet van Leeuwen (10e) behield, alles gevend, zijn tweede plaats in het klas­sement. Van Vliet liep slechts een secon­de op hem in. Mede oorzaak daarvan: de zeer (over?) geconcentreerde Westlan­der liet zich misleiden door stilstaande auto's en stuurde een verkeerde weg in. Wat teleurstellend was tenslotte de tijd van Martin Havik, die Langerijs zijn vierde plaats zag overnemen. Enige wan­klank: de beschuldiging (indirect van Joop Stoop) dat Van Houwelingen zou hebben gestayerd achter de motor van een fotograaf. En dat Krott zou zijn weg­gereden zonder de vereiste controleur. Jurylid Tijmersma, die het stayeren zou hebben gezien, wist echter van niets. De controleur (consul Hoolboom) nam plaats in Amstels tweede volgauto. Bo­vendien: misschien had Jacobs de tijdrit gewonnen; de Ronde werd echter op een heel ander moment beslist.

Uitslag INDIVIDUELE TIJDRIT over 16 km:

Amateurs: 1. Van Houwelingen (Amstel Bier) 16 km in 21.04 (met bon. 20.49) gem. 45,854 km/uur, 2. Jacobs (Michelin) 21.05, 3. Van Gerwen (Van Erp) 21.11, 4. Hassink (Amstel Bier) 21.15, 5. Langerijs (Soka-Gazelle) 21.16, 6. Brokelman (Bossche Staalbouw) 21.37, 7. Van Lamoen (Batavus) 21.39, 8. Akker (Bossche Staalbouw) 21.51, 9. Van Vliet (Amstel) 21.54, 10. Van Leeuwen (Van Erp) 21.55, 11. Huisjes (Sako­Gazelle) 21.57, 12. Petersen (Den.) 21.58, 13. Mutsaars (Van Erp) 22.01, 14. Groen (Miche­lin) 22.03, 15. Hordijk (Bleu de Nil) 22.06, 16. Peels (Militairen) 22.07, 17. Borst (DTS) 22.07, 18. Van Katwijk (Soka-Gazelle) 22.08, 19. Ribbers (Michelin) 22.09, 20. Van Trijen (Mili­tairen) 22.16.

3e etappe: DEN HELDER-ZAANDAM 140 km

Een slotrit waarin, nadat Kuijs (Bata­vus) en Kramer (Soka) even vooruit reden en nadat een groepje met Kieftenburg, Van Trigt, Kroep, Mak (de latere winnaar), Theo Gevers, Tiggelaar, Borst, Peels, Huyzen en goed geklasseerde Ha­vik enkele kilometers hard moest jagen om een onnodig opgelopen achterstand goed te maken, zestig kilometer lang niets gebeurde. De kans dus voor de be­scheiden geplaatsten om toe te slaan.

Natuurlijk gebeurde dat. Amsterdammer, Cor Groenewegen (de laatste twee da­gen steeds sterk op de voorgrond) leidde: de ontsnapping in. Mutsaars (Van Erp), Ribbers (Michelin), Mak (Bossche Staal­bouw), Visser (Amstel), Meijn (Rokado­Le Champion) en Groenewegens Olym­pia-clubgenoot Huveneers sloten bijl Hensbroek (na 85 km) aan. Met Ribbersl als “kortst" genoteerde (op ruim zes minuten) een groepje dat alle vrijheid kreeg.

Twee minuten was de afstand bij de chao­tische doortocht in Purmerend (het ver­keer reed daar, nadat de leiders gepas­seerd waren, gewoon door; er was geen politie te bekennen), toen Van Gerwen, Langerijs, Roelof Groen en Van Trigt het peloton tartten. Die vier kregen begrijpelijk de Amstel-formatie achter zich aan.

In alle rust mochten de zeven leiders in tussen doorgaan. Met Henk Mutsaars in Zaandam als solist op weg naar de (gewenste) Van Erp-winst. Tot dan in de laatste kilometer, achter de begeleidende motoren, Mutsaars de laatste bocht naar de finish miste. “Staan ze met een man of tien de auto's af te leiden bij de meet, maar er is niemand om zo'n jongen de weg aan te geven," foeterde Jan van Erp later. Mutsaars kon er nauwelijks over uit. Draaide om, maar zag toen al Rib­bers (tussen de Brabander en de rest) en vervolgens Groenewegen en Mak voorbij suizen. Met voor de 22-jarige Schiedam­mer Gerrie Mak een niet meer verwachte triomf als resultaat. Ruim twee minuten later won Fons van Katwijk de sprint van het peloton. Van Houwelingen bracht het roze tricot veilig binnen.

BRON: HENK KRUITHOF

Uitslag 3e etappe DEN HELDER-ZAANDAM 140 km:

Amateurs: 1. Ger Mak 3.13.30 (met bon. 3.13.15), 2. Groenewegen 3.13.30 (met bon. 3.13.20), 3. Ribbers 3.13.30 (met bon. 3.13.25), 4. Huve­neers 3.13.38, 6. Meijn, 6. Visser, 7. Mutsaars 3.13.51, 8. Van Katwijk 3.15.40, 9. Van Gerwen, 10. Hassink, 11. Maas, 12. Kuys, 13. Van Leeuwen, 14. Huisjes, 15. Hordiik, 16. Van Vliet, 17. Groen, 18. Hilberink, 19. Borst, 20. Van der Kruys.

Dagploegenklassement: 1. Michelin 9.44.50, 2. Bossche Staalbouw 9.44.50, 3. Amstel 9.44.58, 4. Van Erp 9.45.11, 5. Soka-Gazelle 9.47.00, 6. Batavus 9.47.00.

EINDKLASSEMENTEN

Individueel: 1. Van Houwelingen (Amstel Bier) 11.45.03, 2. Van Leeuwen (Van Erp) 11.46.19, 3. Van Vliet (Amstel Bier) 11.47.00, 4. Langerijs (Soka-Gazelle) 11.47.40, 5. Havik (Bleu de Nil) 11.47.42', 6. Ribbers (Michelin) 11.48.05, 7. Huisjes (Soka-Gazelle) 11.48.06, 8. Jacobs (Michelin) 11.49.06, 9. Van Gerwen (Van Erp) 11.49.10, 10. Hordijk (Bleu, de Nil) 11.49.13, 11. Groen (Michelin) 11.49.15, 12. Hassink (Amstel Bier) 11.49.19, 13. Lubber­ding (Van Erp) 11.49.47, 14. Spijker (Amstel Bier) 11.50.25, 15. Koot (Van Erp) 11.50.25, 16. De Lange (Michelin) 11.50.41, 17. Van Lamoen (Batavus) 11.50.51, 18. Van der Steen (Militai­ren) 11.52.33, 19. Petersen (Den.) 11.52.41, 20. Mutsaars (Van Erp) 11.58.00.

Ploegen: 1. Amstel Bier 34.41.06, 2. Van Erp 34.44.09, 3. Michelin 34,47.59, 4. Militairen35.00.48, 5. Soka-Gazelle 35.02.09, 6. Batavus 35.13.35.

Punten: 1. Van Houwelingen 57 pnt., 2. Van Gerwen 54 pnt., 3. Van Leeuwen 54 pnt., 4. Hassink 53 pnt., 5. Van Vliet 47 pnt.

Premiepunten: 1. Van Houwelingen 34 pnt., 2. Maas 17 pnt., 3. Groenewegen 15 pnt.

 

RONDE VAN NOORD-WEST-OVERIJSSEL (3 april).1976

AD VERSTIJLEN wint opnieuw

                                 Omloop van Noordwest-Overijssel bij junioren

WILLEBRORD ALS PLOEG ONKLOPBAAR

Ad Verstijlen kan veel, erg veel als het moet. Een vrij goed eindschot, een solo van zo'n 25 km, Ad Verstijlen in vorm kan het aan. In de straten van Hasselt, aan het eind van 115 slo­pende kilometers, won Verstijlen in een spurt waarin eigenlijk alleen de eveneens als rap bekend staande Dries Timmer enige tegenstand bood. Theo de Rooy werd zelfs derde; De Rooy, die het van solo's moet hebben wil hij winnen. Verstijlen won gelijk Michel Jacobs (1973 en '74) voor de tweede keer de klassieke Noord-Westhoek. Een zware omloop, waar zo'n kleine 120 renners onderverdeeld in 50 clubteams met veel plezier aan begonnen maar waar de lol er voor tientallen gauw of was.

Nog voor de beruchte dijk op weg naar Genemuiden opgedraaid werd, mocht Ebel Keizer van Stormvogels door een lekke band al terug en volgden de afvallers elkaar vlot op. Namen noemen is onbegonnen werk, maar bij de eerste terugkeer in Hasselt (16 km) waren er zeker twintig gelost en was de groep in vijf grote brokken uiteengeslagen. De zijwind op weg naar Zwart­sluis droeg er het zijne toe, maar de echte favorieten waren toen al in de eerste “waaier" te vinden. Toch zou de kopgroep richting Giethoornse plassen opnieuw uiteenvallen, deels ook door onoplettendheid in de groep. Driessen, Vaanhold, Ooster­bosch, Taveerne en ook de pas 17-jarige Peter Heeren waren de geklopten, omdat bij doorkomst door Giethoorn de kopgroep, elf man sterk, tot bijna een minuut was uitgelopen. In de kop­groep wel de in zijn kampioenstrui rijdende Verstijlen, Hans Plugers, Joop Rijkhoff, Theo de Rooy, Jos Weber, Dries Tim­mer, Leo Veeke, Tichelaar, Bouwman, De Jong en Janssen, welke twee laatstgenoemden hun sokken maar over hun schoentjes hadden getrokken, want bepaald warm was het niet. Even voor Steenwijk (41 km) leek het erop, dat de tweede groep toch weer op de koplopers zou inlopen, want de voor­sprong werd binnen tien km teruggebracht tot nauwelijks boven de halve minuut, maar de snee raakte bij de achtervol­gers er uit naarmate de strijd vorderde. Bij Blokzijl was het rond de minuut, waar het verder steeds om zou blijven schom­melen. In Blokzijl poogde Leo Veeke te ontsnappen om na 2 km weer terug te vallen, waarna op de dijk naar Vollenhove het spel eigenlijk pas goed begon. Tichelaar lette niet goed op in de “waaier" en moest er met De Jong af. Tichelaar zou ver terugvallen, maar De Jong deed nog verwoede pogingen het gat te dichten. Het zou ook hem niet lukken, ondanks de wind in de rug tussen de fraaie Beuleker- en Wierdemeren. In de kopgroep werd er constant gedemarreerd. Vooral de actieve Theo de Rooy wilde - logisch - alleen aankomen, ook Dries Timmer met Ad Verstijlen in het wiel probeerde het. Tever­geefs al moesten de Groninger Bouwman en Rijkhoff daardoor de kopgroep laten gaan in zicht van de haven. Op de parallel­weg naar Hasselt ging opnieuw Theo de Rooy in de slag met zijn made-koplopers, maar het was duidelijk dat niemand meer wegkwam. In de spurt pakte Ad Verstijlen - opnieuw - de vetste buit. Theo de Rooy, die net voor de HEAD twee zware repetities achter de rug had en daardoor wat trainingsachter­stand kent, werd tot strijdlustigste renner uitgeroepen en ont­ving uit hadden van NVV-er Moolendijk de fraaie bokaal.

Organisatorisch zat het met de WV Noord-Westhoek uit Has­selt goed. Opnieuw bleek dat als team Willebrord Wil Vooruit, die naast Verstijlen ook Veeke voorin had zitten, bijna niet is te kloppen.

In een valpartij raakten Robbe en Schinkel geblesseerd. Robbe werd voor onderzoek naar een ziekenhuis gebracht.BRON: WIM NEESKENS

Junioren: 1. Ad Versbilen, St. Willebrord 115 km in 2.40.15; 2. Dries Tim­mer, Yde Punt; 3. Th. de Rooy, Meern; 4. H. Plugers, Eindhoven; 5. L. Veeke, Bosachenhoofd; 6. L. Janssen, Alphen a.d. Rijn; 7. J. Weber, Best; 8. J. Bouwman, Woltersum 2.41.49; 9. P. Driessen, Els­loo; 10. J. Rijkhoff, Elst; 11. P. Heeren, Sprundel; 12. H. Vaanhold, Haaksbergen; 13. B. Oosterbosch, Eindhoven; 14. M. v. d. Broek, Dussen; 15. F. van Dongen, Breda 2.43.25; 16. T. Dreyer, Haarlem; 17. M. Taveerne, Amsterdam; 18. J. de Bruin, Alphen a.d. Rijn; 19. J. Rabe, Oostzaan 2.44.14; 20. F. Willems, Enkhuizen 2.44.38; 21. A. de Jong, Abbenes 2.45.18; 22. T. Weber, Best 2.45.49: 23. R. Bessem, Am­sterdam; 24. P. Verheyden, Breda; 25. R. Richelaar, Zaandam; 26. J. Welten, Eindhoven 2.46.28; 27. J. Jongsma, Opeinde; 28. H. van Bruggen, Amsterdam; 29. G. Kleuver, Tuitjenhorn; 30. J. Slendebroek, Vries; 31. A. Moleman, Zwanenburg; 32. M. Pluimers, Heemskerk: 33. G. v. d. Besten, Monster; 34. B. Vossebeld, Ermelo; 35. J. Meulen­berg, Meerssen.

Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Vooruit 79 pnt. ; 2. Meteoor, Assen 35 pnt.; 3. Volharding, Utrecht 30 pnt.; 4. Het Zuiden, Eind­hoven 27 pnt.; 5. Swift-Comb., Leiden 26 pnt.; 6. Kolonel Cole 23 pnt.; 7. Hoogezand-Sappemeer 18 pnt.; 8. Bergklimmers 17 pnt.; 9. Vallei­renners 16 pnt. ; 10. Het Oosten 14 pnt.

 

RONDE VAN OVERIJSSEL (1 mei).1976

Voortreffelijk rijden van loop Ribbers

       Arie Hassink wint met klein verschil voor

                Jan Huisjes en Piet Kuys de Ronde van Overijssel

Dat op papier minder begaafde spurters in een enigszins dalende aankomst niet kansloos zijn, bewees Arie Hassink opnieuw op de meet in de 25e Ronde van Overijssel, een finish die ligt aan de uitloop van de Rijssense Berg. Gelijk destijds Jan Lenferink (ziet zich voorlopig door rugklachten niet meer op de fiets komen) en Jan Aling, spurtte Arie Hassink van kop af en noch de sneller geachte Jan Huisjes en medevluchter Piet Kuys zagen nog kans zich in de draaiende aankomst langs Arie Hassink te wringen. Terwijl even verderop Jan Huisjes zijn verdriet stilletjes aan het verwerken was („ik vraag de fotofinish-film op, ik moet het nog zien") - nu het was op de film duidelijk te zien - werd Arie Hassink van alle kanten al gefeliciteerd. Een schitterende apotheose van een toch wel boeiende Ronde van Overijssel, die helaas wel een aantal „toppers" miste door allereerst de Ronde van Marokko, de Duitse baanwedstrijden waar o.m. Wil van Helvoirt voor afge­vaardigd werd en het afzeggen van Toine van de Bunder, die naar het schijnt door een val in Belgie voorlopig rust moet houden.

Toch bleven er genoeg kanshebbers over, die de strijd interessant konden maken. immers Hassink, Snoeyink, Schur, Hoek­stra, Bruessing, Spijker, Hilberink, Bro­kelman, Ribbers, Groen, Huisjes, Ruc­kert, Lubberding en nog een handvol anderen waren bij de inschrijvers te vin­den. Te verwachten was ook dat de oos­stelijke renners in deze strijd van voren zouden zitten, een conclusie die achteraf gezien juist was. In de talrijke ontsnap­pingen die deze 25e Ronde van Overijssel zo aantrekkelijk maakte, was bijna altijd wel een oostelijke coureur te vinden.

Na wat speldeprikken bij Buurse bijvoor­beeld, waar Piet Hoekstra en Gerrit Luy­mes aan de haal gingen, terwijl er pas goed 34 van de bijna 190 km onder de wielen door waren gegaan. Maar Hoek­stra wilde eens uittesten hoe zijn groep op zijn conditie ingewerkt had. Hij re­kende daarbij ook op duidelijk meer steun dan de niet onwelwillende medewerking van de Achterhoeker Gerrit Luymes, waar zich later Roel Akker bijvoegde.

Neen, Hoekstra had liever gezien dat zich zo'n tien kleppers hadden aange­sloten, dan was volgens stoere Piet de zaak al gauw uit elkaar getrokken. Nu bleef het bij wat achterblijvers als Ton Zijlstra, de militair die lek reed en bij gebrek aan materiaal de bezemwagen inkroop, bij Dirk de Haas die loste (Spigt en Knol van Jonker - HRTC kwamen toch weer terug in de groep). Twintig seconden winst telde de vlucht in En­schede (41 km), die opliep tot 40 secon­den op weg naar Oldenzaal. In deze streek trachtte Wim Geerdink de kloof tot de kopgroep te dichten, waar hij al gauw het nutteloze van inzag, maar duidelijk was al te merken, dat de “snee" er bij de drie dapperen toch uit was. Roel Akker maar vooral Gerrit Luymes kon­den het zware kopwerk niet meer aan, terwijl ook Piet Hoekstra moeite kreeg het zware verzet van 54 x 14 rond te krij­gen. Binnen acht km liep de voorsprong terug tot een 15-tal seconden en even voor Ootmarsum (68 km) was het ge­beurd met het uitstapje van zo'n 34 km.

Snoeyink diende zich op de Kuiperberg aan om even de premie te pakken, die zijn eigen vereniging beschikbaar had gesteld, en waar Wim Albersen, Frits Schur, Roelof Groen en Henk Boom ook een graantje meepikten. Hier ook ver­dween Andre Versteylen plots uit de koers door een mankement aan zijn fiets. Na 80 km opnieuw een uitval, nu van Egbert Koersen, die steun kreeg van Jan Ruckert, rijdend in het shirt van DTS Zaandam. Twee km verder kwamm ook Albert Scheffer bij de uitlopers. Door Mariaparochie en Almelo (veel publiek) een kleine 40 seconden, wat in Wierden (96 km) toch al weer terugliep tot een halve minuut. Hier ook hadden de cou­reurs het geluk aan hun zijde, want juist nadat de karavaan het station passeerde, klapten de overwegbomen naar beneden.

In Vriezenveen kon het spel opnieuw beginnen, daar was het gebeurd met de poging van het trio. Op het gedeelte Vriezenveen-Den Ham, zo'n 16 km, vie­len ook de grootste klappen in het pelo­ton te noteren. Zowaar moest Jan Ruc­kert zijn vlucht bekopen, kwamen Peter de Bie, Met, Sippe, Wingelaar, Knol en Brokers te “zwemmen" en ontstond een kopgroep van 42 renners. Door Vrooms­hoop werd al 40 seconden gemeten, waar ook Jans Vlot het voor gezien hield. Da­niels wilde het proberen met steun van Ton ter Harmsel, Frits Schur, Wim Lug­tenburg, Bram v. d. Stelt, Herman Snoeyink en Henk Boom.

Door het prachtige natuurgebied door Ommen kon geen forse winst worden ge­boekt en het was Bas van Lamoen die alles weer bijeen bracht. De laatste 50 km waren het aantrekkelijkst van deze wed­strijd. Joop Ribbers eiste lang een hoofd­rol voor zich op. Het begon al voor de Lemelerberg, waar de groep achter het peloton met 1.27 min. achterstand defi­nitief geslagen was. Rond Lemele werd de karavaan geteisterd door een valpar­tij, waarbij Jan Jonkers en Dick van Egmond pardoes op een auto reden. Voor Jonkers van de Javo-ploeg en Van Eg­mond van de ploeg De Boer-De Zwalu­wen was de koers gedaan en werden ter observatie naar een ziekenhuis vervoerd, waar het achteraf gezien allemaal mee­viel. De wagen van de aankomstrechter raakte nog een plotseling overstekend kind (ook dat viel mee). De achterblij­vers konden weer aansluiten in de groep, die ook Joop Ribbers weer achterhaalde, een Ribbers die nog lek reed ook.

Op de Hellendoornse Berg opnieuw groot alarm. Wim Lugtenburg liet opnieuw zijn gezicht zien, ook hij wilde wel eens op het erepodium verschijnen. Ribbers was ook weer present, evenals Frits Schur, terwijl Ton Huyzen de groep comple­teerde. Met 35 km voor de boeg 47 sec. voorsprong, het moet genoeg zijn, zou men denken. Maar een haastige gefor­meerde jachtgroep pakte op de Holter­berg al een kwart minuut terug en sloot op het geaccidenteerde gedeelte, tussen Nijverdal en Holten, aan bij de leiders. Maar ook Hassink, Scheuneman, La­moen, Kuys, Spijker, Van Trigt en Roe­lof Groen konden niet verhinderen dat de derde groep van zeven renners het gat van zeker een minuut dichtreden. Dat waren Car Schuurman, Jan Huisjes, Wim Koene, Peter Valentijn, Nico Hilberink en Henk Boom.

De zeventien gingen de laatste 15 km in, een face waarin constant gedemarreerd werd. Door Joop Ribbers vooral, met Arie Hassink en Nico Hilberink, Henk Boom (erg knap) en vooral op eigen kracht. Maar Ribbers kon niet wegkomen. Op de brede weg naar Rijssen toch nog een afscheiding van Hilberink, Hassink, Van Trigt, Ribbers, Boom, Huyzen, Spijker,Kuys en Jan Huisjes. Dat wordt een knallende spurt tussen Rhett van Trigt, Huisjes en Hassink, dacht men, maar tegen de Rijssense berg kwamen Kuys, Hassink en Huisjes toch nog los. Arie Hassink deed in de spurt juist wat op deze aankomst moet. Er een lange spurt van maken, helemaal van achteren uit. De 5 a 6 meter voorsprong kon Huisjes op het rechte stuk bijna goed maken. Maar op de streep was Hassink net iets eerder gearriveerd. Het fotofinishappa­raat heeft zijn nut duidelijk bewezen.

Slotwoord van Jan Huisjes: “Gedane zaken nemen geen keer."

Amateurs: 1. Arie Hassink (Neede) 191 km in 4.18.37, 2. Jan Huisjes (Almelo), 3. Piet Kuys Wllijmen), 4. op 14 sec. Jan Spijker (Kampen), 5. z.t. Joop Ribbers (Groenlo), 6. op 21 sec. Rhett van Trigt (Norg), 7. Henk Boom (Markelo), 8. Nico Hilberink (Den Ham), 9. Ton Huyzen (Kloetinge), 10. Wim Lugtenburg (Zuidland), op 40 sec. 11. Bas van Lamoen (Haarsteeg), 12. Peter Valentijn (Wil­lebrord), 13. Bert Scheuneman (Veendam), 14. Wim Koebne (Haarlem), 15. Roelof Groen (Giethoorn), 16. Frits Schur (Didam), 17. Cor Schuurman (Breukelen), 18. Jan Damen (Ul­venhout), 19. Roel Akker (Winsum), 20. Johan v. d. Weide (Amsterdam), 21. Herman Snoey­ink (Denekamp), 22. Martin Visser (Amster­dam), 23. Be Duit (Hoogezand), 24. Henk Bot­terhuis (Sambeek), 25. Tinus de Lange (Ma­rienberg), 26. Bram v. d. Stelt (Silvolde), 27. Geert Schipper (Ter Apel), 28. Kees v. d. We­reld (Nieuwkoop), 29. Bert Bathoorn (Roden), 30. Theo van der Berk (militair), 31. Ad van Peer (Sprundel), 32. Joep Scholten (Ruurlo), 33. Geert Scheper (Ruinen), 34. Sjoerd Schui­temaker (Andijk) 35. Peter Verdonk (Zaan­

dam), 36. Ton ter Harmsel (Lage Zwaluwe), 37. Theo Gevers (Heesch), 38. Martin Venix (Rotterdam), 39. Jules Bruessing (Amstel­veen), 40. Geert Verwayen (Strijen).

Ploegenklassement: 1. Amstel 13 pnt., 2. Mi­chelin 21 pnt., 3. Batavus 23 pnt., 4. Soka­Sna.cks 32 pnt.; 5. Bleu de Nil-Cornelo 64 pnt.

Eerste niet-gastrennersvereniging: De Boer Meubelen-Zwaluwen Almelo, 2. NWV-Bergen Financiering.

Bergklassement: 1. Frits Schiir 9 pnt., 2. Joop Ribbers 6 pnt., 3. Wim Lugtenburg 3 pnt.

 

RONDE VAN ZUID-FRIESLAND (22 mei).1976

Bas van Lamoen zelfverzekerde winnaar van 2e Ronde van Zuid-Friesland

Het geld dat rijwielfabriek Batavus als sponsor in de Ronde van Zuid-Friesland heeft gestoken, blijkt een uitermate goede en winstgevende belegging te zijn. Vooral nu al weer voor de tweede keer door een renner uit de Batavus-wielerstal in de thuiswedstrijd van hun werkgever, met succes naar de erepalm werd gegrepen. Na Piet Kuys, was het vorige week zaterdag Bas van Lamoen uit het Brabantse Haarsteeg die in Heeren­veen winnend over de meet flitste. De 26-jarige onderhouds­monteur continueerde daarmee de grote Brabantse inbreng in dit grootste Friese wielerevenement. Want weer gingen de overwinningsbloemen naar de gemeente Vlijmen.

Bas van Lamoen, die vorig jaar niet verder kwam dan een derde plaats, oogstte na veel Brabantse criteria-zeges voor het eerst “klassieke" roem. Verdiende roem, omdat hij tijdens deze snelheidsrace in zuidelijk Friesland behalve veel durf ook over de meeste inhoud beschikte om dit karwei af te ronden. Hij vermorzelde niet alleen het zo zorgvuldig door wielervereni­ging Olympia opgestelde tijdschema met zo'n twintig minuten voorsprong, maar ook tegenstrever Nico Hilberink. En als dat je allemaal lukt, mag je zelfverzekerd iedereen te woord staan, hoe dat dan allemaal tot stand is gekomen. Nou, zelfverzekerd was dat kleine mannetje uit Brabant. Hij vertelde dat hij met nog een kilometer of tien voor de boeg al zeker van zijn over­winning was. „Ik wist dat ik veel rapper ben dan Hilberink." Met andere woorden: nadat hij met de Amstel-troef overbleef, was het nog maar een koud kunstje.

Zo gemakkelijk als Van Lamoen het vertelde, was het toch echt niet gegaan. De eindspurt die hij van kop of had aan­getrokken, kende volgens Nico Hilberink nogal wat onregel­matigheden, doordat hij tot tweemaal toe tegen de stoeprand was gedrukt. Het protest haalde echter weinig uit, evenals dat ook het geval was met de kleine brandhaard die ontstond om de derde en vierde plaats tussen Jan Spijker en Egbert Koer­sen. Protesteren had geen zin in Heerenveen.

Ondanks enkele morrende renners die van mening verschilden met de jury, was de wedstrijd weer perfect georganiseerd door Olympia. Het parkoers, dat door de mooiste streken van zuide­lijk Friesland voerde, en het windstille weer zorgden voor een tempo dat constant de kilometertellers van de volgauto's op 45 km per uur hield. Mede daardoor bleef de koers vlak. Iets wat pas zou veranderen nabij het dorpje Sonnega (64 km) toen Bas van Lamoen en Bram van der Stelt (Blue de Nille) voor het eerst serieuze pogingen in het werk stelden het peloton te verlaten. Deze actie werd de inleiding tot een “beeldverande­ring". Nadat de voorsprong van 20 seconden verschrompelde tot niets, was het acht kilometer verder bij Munnikeburen toch echt raak. Vier renners ontsnapten aan de aandacht: Matthe Pronk, Bert Scheuneman, Gerrit Brokelman en Jan Spijker. Toen bij Langelille deze groep nog werd uitgebreid met Egbert Koersen, Nico Hilberink, Bas van Lamoen, Jans Vlot, Bert Wekema, Henk Kuiper en Arie Hassink, verdween dit elftal definitief uit het gezicht. Deze groep barstensvol kwaliteit kon niets meer in de weg worden gelegd en de voorsprong liep weldra op tot ruim vijf minuten.

De eerste scheur in dit op het eerste gezicht hechte team kwam bij Sloten (120 km) doordat Bert Scheuneman lek reed. Bertje Wekema, vorig jaar nog strtijdend in de rijen der junioren, was het volgende slachtoffer dat door materiaalpech zijn Waterloo vond. Dat gebeurde na 130 km wedstrijd bij het buurtschap Huis ter Heide. Een lommerrijke streek waar voor Bas van Lamoen de victorie begon. De Brabander toonde daar weer zijn aanvalsdrift, die alleen door Nico Hilberink gevolgd kon war­den. Door de prima verdeelsleutel van een Batavus- en een Amstelrenner kreeg dit tweetal de vrije aftocht. Toen de Amstelrenner in de nog resterende twintig kilometer er niet in slaagde Van Lamoen van zich af te schudden, kon op de Europa-boulevard voor sporthal De Telle de door Piet Kuys ingezette traditie van een winnende Brabantse en bovendien ook nog Batavus-renner worden voortgezet.

BRON: SJOUKE LOUSMA

Amateurs: 1. Bas van Lamoen, Haarsteeg 152 km in 3.25.59; 2. Nico Hilberink, Den Ham; 3. Jan Spijker, Kampen 3.26.45; 4. Egbert Koer­sen, Emmeloord; 5. Matthe Pronk, Warmenhuizen; 6. Arie Hassink, Neede; 7. Gerrit Brokelman, Hardenberg; 8. Henk Kuiper, Nieuw­Amsterdam; 9. Jans Vlot, Wanneperveen; 10. Piet Kuys, Vlijmen 3.29.57; 11. Leo Hollemans, Emmen; 12. Klaas Hoekstra, Dokkum; 13. Bram van der Stelt, Silvolde; 14. Theo van der Berk, Rotterdam; 15. Berend Duit, Hoogezand; 16. Bert Wekema, Peize; 17. Bert Scheu­neman, Veendam; 18. Ron Smit, Haarlem; 19. Geert Scheper, Ruinen; 20. Adrie van Houwelingen, Heesselt; 21. Anne Koster, Leeuwarden; 22. Martin Visser, Amsterdam; 23. Pieit Hoekstra, Winschoten; 24. Peter van der Knoop, Haarlem; 25. Johan Kuiken, Amsterdam; 26. Durk Steensma, Surhuisterveen; 27. Jan Steensma, Surhuisterveen; 28. Evert van der Pol, Oldebroek; 29. Frens Hoving, Smilde; 30. Jan Hollander, Leeuwarden.

Ploegenklassement: 1. Batavus 10.19.29, 10 pnt.; 2. Amstel Bier 10.19.29, 11 pnt.; 3. NMB-De Peddelaars 10.11.27, 35 pnt. ; 4. Emmen-Gebr. Kuiper Autoschade 10.26.39; 5. Blue de Nil-Cornelo 10.26.39.

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND (20 maart).1976

Winnaar Gerrie van Gerwen weer dichter bij Montreal

Opnieuw stelde Gerrie van Gerwen zijn kandidatuur voor Montreal. Na een twee­de plaats in de Ster van Zwolle, winst in Belgisch Limburg (Omloop van Haspen­gouxv) en een vierde prijs in Mol-Wesel triomfeerde de 23-jarige Brabander uit Olland in een van de boeiendste Rondes van Zuid-Holland uit de wielergeschiede­nis. Een resultaat dat regelrecht mag worden toegeschreven aan het feilloze ploegenwerk dat de paarse brigade ook in de Randstad afleverde, maar waaruit toch zeker ook de klasse spreekt van de bij het begin van dit seizoen buiten Mid­delinks voorlopige seleetie gebleven Van Gerwen.

Wiens keuze en (tegelijk) afwijzing van Mahn’s baan invitatie vooralsnog niet zo'n slechte lijkt te zijn.Gerrie van Gerwen immers - in 1974 renner van de toe­komst -- wil revanche voor het, in veler ogen, mislukte vorige seizoen. Dat, ondanks elf overwinningen (drie klassieke: Haarlemmermeer, Kersenronde en Krim­penerwaard), gekenmerkt is door die dubbele ontgoocheling op de w.k. in Belgie. Voor een herhaling daarvan waakt de klaar kijkende Van Gerwen. Op weg naar de Olgmpische Spelen en. (bij redelijke voorwaarden) een prof­contract) kiest hij omzichtig zijn weg.

Met Middelink (Gerrie: “Hij heeft mij bezworen dat ook voor anderen dan de mannen uit de selectie de deur naar Montreal wijd open staat. Wie goed rijdt mag straks mee.") is het programma uitgestippeld. Waarin (zeker) naast wed­strijden in Frankrijk en Italie, de Vredeskoers (ook Frits Schur gaat daar naar toe) is opgenomen. Waarin tevens de financieel aantrekkelijke criteria wor­den gemeden. Van Gerwen: „Tot de Ne­derlandse kampioenschappen rijd ik er maar drie. Angst dat ik, nu al zo vlug de uitslagen komen, te snel zal zijn opgebrand, heb ik dan ook niet. Ik weet al­leen erg goed dat er nog heel wat knappe resultaten nodig zijn voor ik in het vlieg­tuig naar Canada kan stappen."

Mentaal sterke Van Gerwen dan was na 150 kilometers door Zuid-Holland degene die gehuldigd werd. Eerbetoon dat hij verdiende na een ongewoon spannende finale, die Gerrie afsloot met een mes­scherpe spurt tegen de man die zaterdag zonder twijfel het meest geprezen werd. Want al waren de mooiste bloemen dan niet voor hem, Michel Jacobs bepaalde voor een groot deel het gezicht van de 23e Ronde van Zuid-Holland. De Lim­burger (helemaal terug na zijn trieste val in Olympia's Ronde van vorig jaar) imponeerde met zijn krachtige pedaal­tred. Met zijn nimmer aflatende strijd­lust, die de concurrenten steeds weer dwong op de pedalen te gaan staan.

Keiharde training, de begeleiding van Sjeng Collard en een karakter, dat hem dwingt steeds weer het maximale van zichzelf te eisen, maakten dat Jacobs weer de plaats heeft ingenomen die hem in zijn juniorentijd al vertrouwd was en die hij ook bij zijn debuut tussen de amateurs ambieerde. Een plaats op de eerste rij, die ook Middelink hem toe­dacht toen de coach de jonge (20) be­lofte op zijn Olympische lijstje zette.

Jacobs wil dat vertrouwen niet bescha­men. "Wil er altijd bij zijn en durft ver­volgens initiatief te nemen. Zo ook in de door de Stichting Organisatie Sport­evenementen prima georganiseerde Zuid­hollandse omloop (die ditmaal begun­stigd door fantastisch weer, op een on­betekenende uitzondering na, gespaard bleef van valpartijen). Waarin Jan Ruckert in Zoetermeer de eerste demar­rage plaatste, maar waarin diezelfde Ruckert even later moest afhaken bij de na 18 km reeds geformeerde eerste waai­er. Ook Visschers, Van Elten en Van Trijen konden voorop niet meer mee toen de kaarten werden geschud.

Veertien sterkeren bleven overeind in een verbrokkelend veld. Eigenlijk vijftien, maar lokaal favoriet Piet van Leeuwen (met vier Van Erp-ploegmaten voorop) moest met een lekke band wachten op de nog achter de groepen rijdende mate­riaalwagen en kreeg vervolgens een scheef “gestoken" achterwiel waarvan de tube ook nog afliep. Ook zonder de in eigen omgeving voor de zoveelste keer door pech getroffen Zoeterwoudenaar werd het tempo echter zo hoog gehouden dat de achtervolgers er moedeloos van moesten worden.

Brokelman (Bossche Staalbouw), Van Gerwen, Van der Kruijs, Mutsaars en Godde (Jan van Erp), natuurlijk Jacobs en De Lange (Michelin), Kramer en Langerijs (Soka.), Schur (Ketting), Pi­rard en Ter Harmsel (Amstel), bij wie als laatsten Van Vliet (Amstel) en Maas (Soka) aansloten, hadden in Hazerswou­de (30 km) 20 sec., in Ter Aar (40 km) 55 sec. en in Boskoop (65 km).ruim twee minuten voorsprong op een tweede groep, waarin Hoekstra en Schuitemaker tever­geefs probeerden Pater, Van der Weide, Van der Broek, Pronk, Rehorst, Fran­ken, Rijks, Bakker, Van de Wereld, Van Trijen, Van Helvoirt en Gomes aan te sporen tot meer spoed. Het verschil tus­sen de groepen bleef groeien (Hoekstra gaf op), waardoor later uit de achter­hoede Huveneers, De Vries, Moritz, Koot, Lugtenburg, Groen, Berkouwer, Zuyd­weg, Versluis, Van den Enden, Van Leeuwen, Vooijs, Van der Steen, Huyzen,Hordijk en Visser nog voor niet meer verwachte prijzen konden spurten. Vooraan brachten een lekke band (Lan­gerijs) en een stuurfout (KO-race-win­naar Brokelman) even moeilijkheden. Evenals voor de Amsterdammer Jos van der Weide (in de tweede groep ondanks een defect crankstel en later een lekke band bijgebleven) had dat geen invloed op de strijd, die na 100 km (ook De Lange kwam na pech terug) een buiten­gewoon interessante finale inging.

Met in het offensief Pirard, Langerijs, (evenals ploegmaat Kramer, voor de der­de maal voorin in drie klassiekers), Schur en Van Gerwen. Met in Delft (108 km) Jacobs in de attaque. Gevolgd door Godde en Van Vliet. Nogmaals, op weg naar zijn streek, Van Vliet en Kramer. Weer Jacobs en toen, op die verraderlijk slingerende Maasdijk, opeens de beslis­sende splitsing.

Jacobs later: “Pirard versnelde. Ik zat in het wiel. Schur ging mee. Van der Kruijs, Godde, Peer Maas en Van Ger­wen volgden. De anderen wachtten te lang." Godde: „Met die draaiingen en de wind veel schuin achter, lag het tempo te hoog. Die honderd meter die we namen waren genoeg." Op dat gaatje sneuvelden Langerijs en Mutsaars. Wist ook Van Vliet (nog te weinig getraind in deze periode van opbouw) zich geklopt.

Vooraan joeg Jacobs immers door. Met in zijn gezelschap eerst Godde. Vervol­gens opnieuw Godde, maar ook Van Ger­wen en Pirard. Daarna was de Limbur­ger even alleen en tenslotte samen met Gerrie van Gerwen. Zo'n tien kilometers voor de streep was de strijd gestreden. Pirard's jacht ten spijt. Want Godde („Het ploegenbelang ging voor. Help ik hem dan wint Frits misschien wel.") steunde zijn achtervolging niet en alleen reikte de Amstelman wel naar het „brons", maar op een halve minuut ach­terstand van het leidende duo. Waar Jacobs zich bewust was van zijn positie. „Ik wist dat ie rap is. Maar wat moet ik. Ik heb nog van alles geprobeerd. Het is niet gelukt te winnen. Misschien de volgende keer wel."

Van Gerwen genoot intussen van zijn triomf. „Michel deed precies wat ik graag zag. Hij ging zowat een sur place aan, maar werd toch nerveus. Zo'n 500 meter van de finish zette hij aan. Toen zat't voor mij goed."

Voor de Van Erp-ploeg ook. Kapitein Van der Kruys kon tevreden zijn. Al bleef Pirard weg", al kwamen de zeven op de dijk losgereden coureurs weer te­rug en al won Maas de sprint om de vierde plaats: ook de ploegenprijs was nog voor de paarse brigade.

BRON:Henk Kruithof

Amateurs: 1. Gerrie van Gerwen (Olland) 1550 km in 3.9.14. 2. Michel Jacobs (Bingelrade), 3. F. Pirard (Breda) 3.39.44, 4. P. Maas (Huvbergen) 3.30.12, 5. A. ter Harmsel (Lage Zwaluwe), 6. H. Langerijs (Blokker), 7. P. Godde (Koe­wacht), 8. P. v. d. Kruijs (Ilelmond), 9. G. Brokelman (Hardenberg), 10. L. v. Vliet (Honselersdijk), 11. T. de Lange (Marien­berg), 12. H. Mutsaars (Schijndel), 13. F. Schur (Didam), 14. A. Kramer (Scheveningen). 15. A. Versluis (Ameide) 3.33.43, 16. W. v. Helvoirt (Tilburg), 17. B. Huveneers (Ani­sterda-m), 18. H. Koot (Eindhoven), 19. W. Pater (Barneveld), 20. R. Groen (Giethoorn). 21. M. Visser (Amsterdam), 22. J. Bakker (Eenrum), 23. J. Hordijk (Westmaas), 24. A. v. d. Steen (Etten-Leur), 25. J. v. d. Weide (Amsterdam), 26. A. v. Trijen (Dinteloord), 27. Sj. Sehuitemaker (Andijk), 28. W. Lugten­burg (Zuidland) 3.35.49, 29. G. Pronk (Scheve­ningen) 3.35.55, 30. M. Rehorst (Den Haag) 3.36.01, 31. M. v. Leeuwen ('s-Gravenzande), 32. T. Huizen (Kloetinge), 33. J. Zuydweg (Rotterdam), 34. C. Moritz (Badhoevedorp), 35. C. Berkhouwer (Stolwijk), 36. F. v. d. Enden (Monster), 37. J. Vooys (Scheveningen). 38. G. Mak (Schiedam) .1.40.12, 39. J. Kieften­burg (Wervershoof), 40. H. Donkers (Veld­hoven), 41. E. Koersen (Emmeloord), 42 B. Libregts (Vlijmen), 43. E. Visschers (Sweik­huizen), 44. D. de Haas (Hoorn), 45. N. Tous­saint (Naaldwijk), 46. H. Rijks (Dinxperlo), 47. Th. Oudshoorn (Waverveen), 48. J. Ket­tenis (Den Haag) 3.41.04, 49. P.van  Leeuwen (Zoeterwoude), 50. C. Spaans ('s-Gravenpol­der), 51. C. v. d. Wereld (Nieuwkoop), 52. Th. Noy (Alphen), 53. T. Zijlstra (Oldenhove) 3.41.30, 54. R. de Vries (Amsterdam), 55. N. v. Hest (Alphen), 56. F. v. Helder (Gouda), 57. P. Franken (Oosterhout), 58. H. Neven (Hulsberg), 59. A. Oprins (Gilze), 60. A. v. Katwijk (Oploo), 61. M. Havik (Strijen), 62. B. Langeveld (Lisse), 62. B. v. d. Broek (Soest), 64. P. v. d. Ley (Rotterdam), 65. W. J. Kroone (Gouda).

 

ROOSENDAAL.KERMIS  (9 september).1976

Amateurs: 1. P. Maas, 2. A. v. d. Steen, 3. Th. Fase, 4. A. Prinsen, 5. P. Kuys, 6. B. van Lamoen, 7. W. Jeremiasse, 8. S. Aarts, 9. T. Huyzen, 10. B. Huveneers.

 

ROOSENDAAL-ZUID (11 april).1976

Amateurs: 1. J. v. Tilborg, 2. P. Hellemons, 3. J. Damen, 4. Andrd Verstijlen, 5. Jocelyn Lovell (Canada), 6. P. Maas, 7. G. v. 't Geloof, 8. P. Valentijn, 9. Th. Hoogervorst, 10. S. Aarts.

Junioren: 1. C. Kokke, 2. W. v. Dongen, 3. J. Koeken, 4. L. Veeke, 5. R. Kraaybeek, 6. Chr. Dietvorst, 7. R. v. Hooydonk, 8. H. v. Steen­paal, 9. C. de Jong, 10. G. Schonenberg.

Nieuwelingen: 1. A. v. d. Poel, 2. L. Ooster­hof, 3. J. Hanegraaf, 4. Th. Apeldoorn, 5. H. v. Rossum, 6. H. Smit, 7. M. Glerum, 8. B. Visser, 9. R. Hoogkamer, 10. J. v. Noort.

 

ROSMALEN (3 april).1976

Veteranen: 1. L. Beullens (Belgie), 2. H. Brinkman, 3. W. v. Heist, 4. F. Schroyens (Belgie), 5. L. v. d. Flier, 6. P. Marchand, 7. J. Carpentier (Belgie), 8.H. Spronk, 9. J. Mer­tens (Belgie), 10. L. Vanderacden (Belgie).

Liefhebbers: 1. G. Plieger, 2. A. Melis, 3. W. Schelle, 4. P. v. Kleij. 5. B. Peemen, 6. P. Rijkens, 7. R. de Meester, 8. A. v. Beek, 9. A. v. d. Westenlaken, 10. C. v. Helvoirt.

 

ROSMALEN (19 juni).1976

Liefhebbers: 1. H. v. Hoek, 2. A. v. d. Ploeg, 3. A. Koppert, 4. P. Rijkers, 5. W. Schelle, 6. C. v. Helvoort, 7. G. Plieger, 8. P. Sanders, 9. A. v. d. Burg, 10. R. de Meester.

Veteranen: 1. S. Koevermans, 2. H. Buis, 3. N. Slingerland, 4. H. Ket, 5. W. v. Putten, 6. A. Kiviets, 7. A. Kalee, 8. N. Regter, 9. R. Hondriks, 10. W. Tonder.

 

ROSMALEN (17 juli).1976

Veteranen: 1. P. Rinkel, 2. A. Kivits, 3. J. v. Ingen, 4. P. Berrens, 5. W. Tender, 6. J. Tim­mer, 7. L. Hagman, 8. J. v. d. Berg, 9. W. v. d. Putten, 10. M. Veenendaal.

Liefhebbers: 1. E. de Vos, 2. W. Schelle, 3. A. v. d. Burg, 4. B. Driessen, 5. K. Teeuwen,

6. J. Rikken, 7. H. Vogels, 8. B. Peeman, 9. P. Sanders, 10. A. v. Delft.

 

ROSMALEN (24 juli).1976

Veteranen: 1. W. v. Dok, 2. K. Klerks (Belgie), 3. A. Kivits, 4. A. Walter (Belgie), 5. L. Hag, man, 6. J. van Haren, 7. R. Berrems, 8. W. Tonder, 9. C. Kouwenhoven, 10. P. Rinkel. Liefhebbers : 1. K. Duivenvoorden, 2. A. van Melis, 3. W. Schelle, 4. J. den Hartigh, 5. H. Uittenbogaart, 6. B. v. d. Sman, 7. E. de Vos, 8. H. Hoek, 9. A. v. d. Lans, 10. A. van Delft

 

ROSMALEN (25 augustus).1976

Amateurs: 1. F. Francissen, 2 P. Kuys, 3. H. Lunenburg, 4. A. van Houwelingen, 5. G. Bierings, 6. Th. Gevers, 7. A. Hassink, 8. J. de Groot, 9. P. v. d. Kruys, 10. G. Gabriels.

Nieuwelingen: 1. R. van IJzendoorn, 2. W. v. d. Wijst, 3. M. Elshof, 4. S. Strijbosch, 5. H. Smit, 6. P. van Gessel, 7. P. Pieters, 8. M. Leijs, 9. C. van Haarlem, 10. E. Vossenberg.

 

ROSSUM  (4 april).1976

Amateurs: 1. G. Mohlmann, 2. A. v. Houwe­lingen, 3. P. v. Lee wen, 4. W. v. Steenis, 5. G. de Wit, 6. P. Versteeg, 7. N. Alles, 8. T. Blom, 9. W. de Ruiter, 10. F. v. d. Enden.

Junioren: 1. P. Damen, 2, W. v. Dongen, 3. C. v. Venrooy, 4. J. Valentiin, 5. E. de Nijs, 6. H. Frijters, 7. P. Broere, 8. A. de Jong, 9. A. Thijs, 10. C. Kokke.

 

ROTTERDAM.ALEXANDERPOLDER (24 juni).1976

Amateurs: 1. W. van Steenis, 2. J. Schuite­maker, 3. G. St. Nicalaas, 4. J. Kieftenburg, 5. T. Griep, 6. P. Grootegoed, 7. A. Versluis, 8. G. de Wit, 9. N. Toussaint, 10. J. v. d. Kooij.

 

ROTTERDAM.ASTERLO (11 september).1976

Amateurs: 1. K. St. Nicolaas, 2. W. Lugten­burg, 3. J. Kettenis, 4. A. de Groot, 5. H. v. d. Berg, 6. A. Nederlof, 7. G. de Wit, 8, A. W. Noderlof, 9. T. Griep, 10. D. van Wijhe.

Dames: 1. T. v. d. Plaat, 2. N. van Vliet, 3. I. Trompert, 4. C. Oosterwaal, 5. A. v. d. Weegberg, 6. J. Sijbrands, 7. M. Bik, 8. N. Streef, 9. E. J. van Akker-van Driel, 10. H. Hage.

 

ROTTERDAM.COOLSINGEL (27 augustus).1976

Amateurs: 1. G. Prank, 2. G. Mak, 3. B. Hu­veneers, 4. G. de Wit, 5. W. Lugtenburg, 6. J. Hordijk, 7. T. Koop, 8. N. Toussaint, 9. P. Kessels, 10. J. Zuydweg.

 

ROTTERDAM.CROOSWIJK (27 juni).1976

Amateurs: 1. T. Griep, 2. A. de Groot, 3. P. Grootegoed, 4. B. Huveneers, 5. J, Kettenis, 6. R. Kroep, 7. G. de Wit, 8. K. de Wolff, 9. W. Schuurhuizen, 10. W. Kroone.

Liefhebbers: 1. A. Ravensbergen, 2. J. Muil­wijk, 3. J. den Hartigh, 4. H. Hoek, 5. A. Jan­sen, 6. A. Keizerswaard, 7. J. Hofman, 8. A. Tukker, 9. R. Batterman, 10. Th. van Zom.

 

ROTTERDAM.FEIJENOORD (30 april).1976

Amateurs: 1. M. Havik, 2. G. den Hartog, 3. J. Hordijk, 4. B. Huveneers, 5. G. de Wit, 6. G. Sint Nicolaas, 7. T. v. d. Leist, 8. F. v. d. Ende, 9. W. Liebrechts, 10. M. Venix.

Junioren: 1. N. Mensing, 2. C. Bernaards, 3. C. Dietvorst, 4. T. v. Tol, 5. B. Oosterbosch, 6. P. Koppert, 7. J. v. d. Oosten, 8. C. Heus, 9. C. Vonk, 10. H. Lagendijk.

Liefhebbers: 1. C. v. d. Hulst, 2. S. v. Don­gen, 3. J. Koevermans, 4. J. den Hartigh, 5. L. v. Hoorn, 6. W. Brouwers, 7. H. Brinkman, 8. G. Plieger, 9. K. Tolhoek, 10. L. Althuizen.

 

ROTTERDAM.KRALINGSEVEER (14 augustus).1976

Liefhebbers: 1. W. Tonder, 2. P. Nobel, 3. M. van Brussel, 4. B. Kuyer, 5. B. Hendriks, 6. H. Brinkman, 7. H. Hoek, 8. P. Pols, 9. T. Marsman, 10. C. Kouwenhoven.

 

ROTTERDAM.LANGE HILLEWEG (16 augustus).1976

Amateurs: 1. G. Mak, 2. W. Lugtenburg, 3. C. van Bragt, 4. G. Pronk, 5. T. Noy, 6. R. Borst, 7. G. de Wit, 8. J. de Groot, 9. J. Hor­dijk, 10. J. Zujjdweg.

 

ROTTERDAM.OMOORD (29 juli).1976

Amateurs: 1. W. Gomes, 2. G. Looyenstein, 3. P. Ruiter, 4. W. Peter, 5. J. Zuydweg, 6. T. ter Harmsel, 7. F. v. d. Enden, 8. T. Griep, 9. N. Toussaint, 10. R. Kroep.

 

ROTTERDAM.OUDE NOORDEN (7 augustus).1976

Amateurs: 1. Arie de Groot, 2. Wim Schuurhuizen, 3. Peter Grootegoed, 4. Martin Venix, 5. P, van de Leij, 6. Rob Kroep, 7. J. Boertjes, 8. H. van Leeuwen, 9. T. van Duuren, 10. W. Kroonen,

 

ROTTERDAM.SCHIEBROEK (10 juli).1976

Amateurs: 1. J. de Groot, 2. C. v. d. Meijden, 3. J. Kettenis, 4. W. Liebrechts, 5. M. Berton, 6. H. v. d. Berg, 7. J. Bruessing, 8. G. de Wit, 9. A. Versluis, 10. T. Hogervorst.

Junioren: 1. R. de Waard, 2. J. de Nijs, 2. S. Meyn, 4. M. v. Vlimmeren, 5. C. v. d. Tang, 6. R. Rabe, 7. L. Bevers, 8. N. Huizinga, 9. J. v. Oosten, 10. P. Hofland.

 

ROTTERDAM-BLIJDORP - 21 mei.1976

Amateurs: 1. B. Huveneers, 2. W. Liebrechts, 3. F. v. d. Enden, 4. A. Versluis, 5. G. den Hartog, 6. G. St. Nicolaas, 7. L. Westrus, 8. N. Toussaint, 9. W. 't Hoen, 10. Th. Noy.

 

ROTTERDAM-DELFSHAVEN (14 mei).1976

Amateurs: 1. F. v. d. Ende, 2. Th. v. d. Leist, 3. M. Venix, 4. R. Zuydweg, 5. G. de Wit, 6. G. den Hartog, 7. M. Schoen, 8. R. de Boer, 9. G. v. Laarhoven, 10. G. Koppens.

 

ROTTERDAM-KRALINGEN  (19 maart).1976

Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. P. Noy, 3. G. Mak, 4. B. v. Est, 5. W. de Ruiter, 6. A. de Groot, 7. J. Kuiken, 8. M. Rietveld, 9. F. Grootzwagers, 10. J. Akkermans, 11. M. Venix, 12. J. Konings, 13. R. Borst, 14. G. Looijen­stein, 15. M. Dohmen, 16. B. Huveneers, 17. A. Nederlof, 18. G. de Wit, 19. C. Berkouwer, 20. T. Koop.

 

RUCPHEN (12 september).1976

Amateurs: 1. Andrd Verstijlen, 2. J. Huisjes, 3. J. Konings, 4. A. van Leeuwen, 5. W. Jere­miasse, 6. T. Verheezen, 7. P. Maas, 8. A. v. d. Steen, 9. S. Aarts, 10. R. v. d. Rakt.

Junioren: 1. H. van Lent, 2. P. Borremans, 3. T. Peeters, 4. R. Haast, 5. P. Heeren, 6. C. Kulistermans, 7. C. Kokke, 8. P. Hofland, 9. G. Hollemans, 10. P. Koppert.

Nieuwelingen: 1. E. Brand, 2. R. Horn, 3. H. Smit, 4. A. v. d. Poel, 5. E. Wittekoek, 6. J, Meijer, 7. W. van Oers, 8. G. Boer, 9. A. van Asten, 10. J. Hanegraaf.

 

RUINERWOLD (12 juni).1976

Amateurs: 1. P. Kleine, 2. G. Schipper, 3. G. Brokelman, 4. J. Vlot, 5. L. Hulsebosch, 6. W. Noorden, 7. B. Wekema, 8. E. Koersen, 9. F. Hoving, 10. A. Meens.

 

RUURLO (18 juli).1976

Amateurs: 1. Jan Huisjes, 2. Reinier Hassink, 3. Joep Scholten,

Liefhebbers: 1. Kees Bokma, 2. Johan Pluimers, 3. Nico Regter,