|
JAARGANG 1976 WEDSTRIJDEN H T/M L |
|
HAAKSBERGEN
(30 mei).1976 Nieuwelingen: Junioren: 1. J. Lammertink, 2. D. Timmer, 3. H. Vaanholt, HAARLEM
- 30 mei DIDI THURAU IN
HAARLEM GOED OP DREEF Als eerste van een reeks magifestaties rond de ingebruikneming van
het nieuwe krantegebouw door Damiate Pers aan de Oudeweg in Haarlem, vond op
een parkoers in bet industriegebied Waarderpolder een Ronde Van Haarlem voor
profs plaats, waarvan de organisatie in hadden was van de Haarlemse Sportvereniging
De Kampioen. Het was al meer dan dertig jaar geleden dat de beroepsrijders
voor het laatst in de Spaarnestad aan de slag waren geweest. Daarom was het
toch wel jammer dat de belangstelling niet wat groter was. Men schatte het
aantal kijkers op zo'n 1500 man. Sportief bezien is deze profkoers een succes
geworden, want er werd aardig strijd geleverd en Didi Thurau bleek
uiteindelijk een sterk triomfator. De talentvolle Duitser uit de
TI-Raleigh-ploeg van Peter Post ontdeed zich in de slotfase van de knap
rijdende Gerard Kamper en ging met een paar honderd meter voorsprong winnend
over de eindstreep. Door zijn aanvallende manier van rijden sleepte Thurau
ook de leiderspriijs in de wacht. Het startschot voor deze in ere herstelde Haarlemse ronde voor profs,
waaraan een flink aantal buitenlanders deelnam, werd gelost door trainer
Barry Hughes van het naar de eredivisie gepromoveerde Haarlem. Al meteen in
de eerste ronde waren er een paar demarranten, maar zij kregen zo vroeg in de
strijd nog geen kans om afstand te nemen. Pas toen Didi Thurau zich in de 20e
van de 75 ronden met een felle demarrage van de hoofdmacht afzonderde, kwam
de strijd in een beslissend stadium. De jonge Duitser pakte een paar honderd
meter voorsprong en kreeg toen gezelschap van Gerard Kamper, Rene Pijnen, Co
Hoogedoorn, Jan Raas, Jan Aling, Bas Hordijk en Jos Schipper. Toen deze
vluchtelingen bijna een ronde voorsprong te pakken hadden, kwam
wereldkampioen Hennie Kuiper, die zich door ploegbelangen aanvankelijk koest
had gehouden - vier van zijn makkers zaten in de kopgroep - in actie en hij
wist zowaar aansluiting te krijgen. Helaas voor hem waren Didi Thurau en
Gerard Kamper opnieuw ontsnapt en van deze twee koersanimators bleek vooral
de Duitser in goede vorm en na een drietal demarrages wist hij Kamper af te
schudden. Als een sterk en verdiend triomfator ging Thurau daarna door de
finish. BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Beroepsrenners: 1, Didi
Thurau (Did.) Behalve van Damiate Pers, uitgeefster van het Haarlems Dagblad en een
aantal andere nieuwsbladen in de Kennemer en Zaanse regio, kreeg De Kampioen
ook een bijdrage van de Stichting Sportinitiatieven Haarlem om tot een
sluitende begroting te komen. Junioren: 1. R. Bessems, 2. R. de Waard, Nieuwelingen: 1. H. van Lent, 2. H. Havik, 3. J. de Bie, 4. J.
Angel, 5. R. Meeld-bk, 6. P. Balvers, 7. J. v. Asten, 8. B. Bruinenberg, 9.
J. van Rossem, 10. N. Wegham. Veteranen
en liefhebbers: HAARLEM.WAARDEPOLDER (22 augustus).1976 Amateurs: 1. J. Kieftenburg, 2. S.
Schuitemaker, 3. D. Groen, 4. R. Smit, Liefhebbers en veteranen: 1. R. Bakker, 2. H. Buis, 3. H. v. d. Oever, 4. P. Steenvoorden, Nieuwelingen: 1. B. Schellingerhoudt,
HAARSTEEG (28 maart).1976 Amateurs: 1. R. Akker, 2. B. v. Lamoen, Junioren: 1. S. Pieters, Nieuwelingen: 1. N. Snijders, 2. R. IJzendoorn, 3. R. Snijders, HALSTEREN (16 mei).1976 Amateurs: 1. T. Verheezen, Junioren: 1. Th.
van Tol 2. J. Thijs, Nieuwelingen: 1. P. Liefaard, 2. Th. Appeldoorn, 3. E. Brand, HANK (7 juni).1976 Amateurs: Junioren: 1. R. v. d. Broek, 2. P. Verheijen, Nieuwelingen: 1. H. v. Lent, 2. N. Snijders, HANSWEERT (7 juni).1976 SOLOZEGE VAN AAD VAN DEN HOEK IN HANSWEERT Aad van den Hoek, de prof uit Dirksland op een van de voormalige
Zuidhollandse eilanden, zat al enkele weken op het vinkentouw. Ook hij zou
zich graag in de lange rij van TIRaleigh-renners scharen die een overwinning
op hun naam hebben geschreven. Jan Raas won in 's-Gravenpolder, Bert Pronk in
Scheveningen, Didi Thurau greep de bloemen in Haarlem en Piet van Katwijk had
al eerder een wedstrijd gewonnen. Hennie Kuiper en Gerrie Knetemann laten
regelmatig hun gezicht in het buitenland zien en bovendien won Knetemann ook
in Made. Van,den Hoek dreigde daardoor wat in het verdomhoekje terecht te
komen. Een goede knecht die, wanneer het erop aankwaxn, echter juist iets
tekort kwam om bloemen te verdienen. Na de Ronde van Hansweert, die op een bijzonder zonnige Tweede
Pinksterdag werd verreden, denkt iedereen daar anders over. Van den Hoek
kreeg hier zijn overwinning en vooral de manier waarop deze zege werd
behaald, heeft velen aangesproken. Drie ronden voor het einde sprong hij van
zijn beide rivalen-Jan Raas, die dicht bij huis toch ook wel graag gewonnen
zou hebben, en de altijd actieve Nidi den Hertog weg. In de laatste
kilometers ontwikkelde Van den Hoek zo'n grote snelheid, dat hij zijn beide
gezellen nog ruim veertig seconden achter zich hield. Alle anderen hadden in
dit geweld een ronde en meer prijs moeten geven. De Ronde van Hansweert is een van de meest interessante criteria
geworden die dit seizoen in Nederland werden verreden. Aanvankelijk was Jan
Raas de grote man. Hij luidde al kort na de start de vijandelijkheden in.
Vier renners, de jonge prof Wil van Helvoirt, Bas Hordijk, Ben Janbroers en
Jos Schipper bleken bereid het avontuur met de gebrilde coureur aan te gaan
en samen namen zij een ruime voorsprong. Van den Hoek wilde zich echter niet
bij een zo vroege nederlaag neerleggen en samen met Den Hertog ging hij op
zoek naar de vluchters. De leiders reden zo hard, dat zij na nauwelijks Beroepsrenners: Amateurs: Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. N. Streef, HAPERT (1 augustus).1976 Amateurs: Junioren: 1. H. Plugers, 2. J.
Rijkhoff, 3. H. v. Loon, 4. W. de Laat, 5. P. Winnen, Nieuwelingen: 1. J.
Alberts, 2. R. Lemmens, 3. H. v. d. Nieuwenhof, 4. J. v. Dijk, 5. W. Fekken,
6. J. Verbeek, 7. P. Dekkers, HAPS (7 juni).1976 Amateurs: 1. J. Ribbers, Junioren: 1. J. Lammertink, 2, J. Jongsma, Nieuwelingen: 1. E. Dorgelo, HARDENBERG
(13 juli).1976 Amateurs: 1. Nico Hilberink, 2. Roelof Groen, 3. Dick Willigenburg, Liefhebbers: 1. Gerrit Plieger, 2. Johan Pluimers, 3. Kees Bokma, HARDERWIJK
(1 mei).1976 Liefhebbers: 1. J. Pluimers, HARDEWIJK (24 juni).1976 Amateurs 1e rit: 1. Adrie van Houwelingen, 2.
Albert Scheffer, 3. Ger Roelofsen, HARDEWIJK (25 juni).1976 Amateurs 2e rit: 1. Rob Borst, 2. Ger Mak, 3.
Jan Spijker HARDEWIJK (26 juni).1976 Amateurs 3e rit: 1. Gerrit Brokelman, 2. Jimmy
Krijnen, 3. Rob Borst, Amateurs eindkl.: 1. Adrie van Houwelingen, 2. Albert SCheffer, 3. Ger
Roelofsen, Junioren: 1. Ron Bessems, 2. Jannes Slendebroek, 3. Simon Meijn, Nieuwelingen: 1. Ron Snijders, 2. R. Teunisse, 3. John de Bie, Liefhebbers: 1. Johan Hup, 2. J. Hofman, 3. H. Brinkhof HARDINXVELD-GIESSENDAM (12 juni).1976 Amateurs: Liefhebbers: HARKEMA (26 juli).1976 Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. S.
Akker, HEELSUM (30 april).1976 Junioren: HEERDE (24 juli).1976 Amateurs: Liefhebbers: 1. W. Felix, 2. N. Regter,
3. J. Pluimers, 4. T. Kroeze, HEERENVEEN (22 juni).1976 Amateurs: 1. B. Duit, 2. E. Koersen, 3. Wijhe, 4. J. Huisjes, HEER-HULSBERG (28 maart).1976 Amateurs: Nieuwelingen: Junioren: 1. J. Bellemakers, 2. J. Valentijn, 3. H, v. d. Weerden,
4. P. Driessen, 5. R. v. Dijk, 6. J. de Nijs, 7. J. Schlenter, 8. W. v.
Dongen, HEERJANSDAM (24
april).1976 Dames: K. v. Oosten-Hage, 2. W. Kwantes, 3. T. Fopma, 4. T.
v. d. Plaat, 5. B. v. d. Spiegel, Nieuwelingen: 1. P. Liefaard, 2. Th. Apeldoorn, 3. N. Snijders, 4.
R. Snijders, 5. J. de Bie, 6. J. v. Noort, 7. R. Motke, Amateurs: 1. D. Groen, 2. W. Liebrechts, HEERLEN.NIEUW EINDE (22 augustus).1976 Junioren: Liefhebbers-veteranen: Nieuwelingen: 1. P.
Schroen, 2. J. Idili, 3. W. Bouman, HEESCH (13 juni).1976 Amateurs: 1. Th. Gevers, 2. P. v. d. Kruuhs, 3. H. Geldens, Junioren: 1. R. Tigelaar, 2. J. v. Oosten, 3. J. v. Brunschot,
4. P. Hoornstra, Liefhebbers: 1. Fr. v. Rijswijk, 2. K. Bokma, HEESWIJK (11 juli).1976 Amateurs: Junioren: 1. J. Lammertink, 2. B.
Oosterbosch, 3. J. Jansma, 4. H. v. Loon, 5. J. Broers, 6. B. Kruizinga, 7.
H. Boom, 8. T. Vriens, Nieuwelingen: l. H.
v. Lent, HEETEN (25 september).1976 Liefhebbers : 1. B.
Jansen, 2. K. Bokma, Veteranen: HEIKANT
(30 mei).1976 Amateurs: HEINKENSZAND (7 augustus).1976 Amateurs: Junioren: 1. Th. Appeldoorn, 2. W. v.
Dongen, HEL VAN HET MERGELLAND (10 april).1976 In spannende Hel van het Mergelland een briljante zege Wil van
HeIvoirt Op de Prins Bernhardstraat in het fleurig aandoende Eysden behaalde de
tot de Driessen-Optilon-formatie (chef d'equipe Henk Stevens) behorende
Tilburger Wil van Helvoirt zijn vijfde overwinning in dit prille seizoen op
de weg, zijn tweede zege in een onder de rubriek “klassiekers"
gerangschikte grote koers. Na de vlak aandoende Ster van Bladel flitste Wil
van Helvoirt nu in de heel weinig echte rechte stukken tellende Hel van het
Mergelland als eerste over de lijn, een vlotte spurtvictorie op zijn
mede-vluchter Leo van Vliet. Toen Van Helvoirt en Van Vliet nog enkele
kilometers van het spandoek af waren, werden natnuurlijk prognoses geuit.
Logisch dat het Amstel-kamp troef Van Vliet de bloementuil toedacht, een
visie - uitgesproken of van de gezichten af te lezen -door „oude rotten"
gedeeld. De schrijver dezes twijfelde daarentegen geen ogenblik aan de
nabijzijnde triomf van Wil van Helvoirt, op de fiets zittend (bergje op,
helling af en vervolgens een tienvoudige herhaling van deze aspecten) gelijk
op de Antwerpse piste, voort peddelend met de zwier van een pistier. Op de
baan is Van Helvoirt heel rap, die vitesse vermag hij eveneens op de route te
berde brengen. Door die zit, die snelheid en een klare kijk op de stand van
zaken en de verwikkelingen, zetten we de naam Van Helvoirt al op papier lang
voordat die twee uitblinkers in zicht waren. Die baanroutine en die baansouplesse
speelde Van Helvoirt, pienter-attent-zeker van zijn zaak, met het slot
dichtnabij uit. Vanuit tweede positle viel hij pas op honderd meter van de
streep aan; de dappere Leo van Vliet (dikke pluim) was kansloos, gemakkelijk
triomfeerde Wil van Helvoirt in deze bijzonder boeiende en lastige Hel van
heft Mergelland. Wil van Helvoirt - zoals bereids opgemerkt vlot met de allure van een
baanman fietsend - demarreerde op circa De Hel van het Mergelland verwierf zich in korte tijd een duidelijke
reputatie. Verleden jaar kwamen liefst 350 aanmeldingen binnen, nu ruim 300.
Een reden voor het ijvere comite „De Hel van het Mergelland" om de
mogelijkheid te onderzoeken in 1977 twee koersen op te dissen: dan 102
vertrekkers in een rit bestemd voor clubploegen, dan een uur later 102
starters in een merkentrui. Dienaangaande moet de sportcommissie een
beslissing nemen. Weer was de organisatie tip-top, zowel tijdens de Het weer was best, wellicht dat mede hierdoor op het na de grens
opdagend vals plat deze keer het veld niet meteen verbrokkelde. In het
verleden “waaiden" daar vele tientallen renners zomaar weg,
verachterden direct en stapten af. Dit was nu niet het geval: wel werden
enkelen gelost, wel in de aanvang en het middenstuk veel lekke tubes, wel
dra pogingen om afscheid te nemen. Bereids na Ontsnappingen in Belgie van Van der Steen en Meyer (17 sec.), die hun
winst tot 30 sec. konden opvoeren. In en rond Teuven (circa In Klein-Zwitserland (omhoog, dalen, klimmen) 20 moedigen in eerste
stelling, groep 2 kwam bij en tot ieders verbazing werd daar Eric Visschers
gelost. Nu (Heyenrath) 22 koplopers en uit die groep van 22 holde - zie
aanhef - Wil van Helvoirt de ruimte in. Een inderdaad boeiende fase: Van
Vliet kwam bij Van Helvoirt, de tegenpartijen haalden het onderste uit de kan
om het gevaar te bezweren, om de voormalige stellingen opnieuw op te bouwen.
Zij slaagden hierin niet; zij deden hun uiterste best, harder fietsten Van
Helvoirt en Van Vliet. Na Dohmen, Van den Bunder c.s. was alles - op die
hellingen, in die kronkelende bochten, in die afdalingen - uiteen gevallen. Naar schatting sneuvelde de helft van de vertrekkers om eon of andere
redenen: gewoon afgehaakt, na pech niet meer bij machte om het gat te dichten
en vul maar in. Mat Dohmen zette
meer dun eens alles op een kaart, poogde zijn makkers te verrassen. Henk
Smits haalde Dohmen, Hassink haalde Dohmen, Van der Kruys steunde an merkenmaat
tevergeefs. Toen Van Helvoirt en Van Vliet 1.20 min. winst hadden (1.56 min.
op de volgende groep) stond niets meer hun zegetocht in de weg. Op En alle officials
en volgers waren het over het niveau en het cachet van de Hel van het
Morgelland roerend eens: briljant een pracht route; ook een boeiende en zware
karwei.BRON: GERARD SILLEN Amateurs: 1. W. van Helvoirt (Driessen-Optilon) Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 11.20.44; 2. Ketting 11.22.52; 3 Michelin Banden
11.23.03. HELLENDOORN (18 juni).1976 Liefhebbers: 1. J. Pluimers, Veteranen: HELMOND (2 mei).1976 Amateurs: 1. H. Lunenburg, 2. R. Smit, Junioren: Nieuwelingen: HELVOIRT (25 juli).1976 Amateurs: 1. B. van Lamoen, 2. P.
Versteeg, Junioren: 1.
J. Lammentink, 2. R. v. d. Broek, Nieuwelingen: 1. R,
van IJzendoorn, HENGELO (21 mei).1976 Tweede Nacht van Hengelo sfeervol ALBERT HULZEBOSCH
VOOR 8000 TOESCHOUWERS WINNAAR „Eigenljjk heb ik nog nooit zo gemakkelijk een spurt-overwinning
geboekt, maar ik wist dat Joop Zoetemelk nu eenmaal geen spurter is. Toen
Joop dan ook ging om een spurt te ontlopen dacht ik alles of niets. Nu is
het alles geworden. Daar ben ik dolblij mee." Zo ongeveer reageerde
Albert Hulzebosch van Ormas-Sharp op zijn zo juist behaalde zege in de Nacht
van Hengelo. Een sfeervolle “Nacht" of eigenlijk “avond", want om
even voor twaalf uur was de zaak bekeken en keerden de naar schatting 8000
toeschouwers weer huiswaarts. Tevreden, want de sport die op het fraai
verlichte parkoers in de binnenstad werd geboden, was het aankijken waard.
Bijna 40 profs, met uitzondering van afmelders Wil de Vlam (oogontsteking,
wat niet verantwoord was om te rijden), Jan Breur (reed Bordeaux-Parijs) en
Jos Schipper (wenste zich te concentreren op Tijls Toer, waar hij vijfde zou
worden), verschenen op de Markt aan de start. Onder de deelnemers wereldkampioen
Hennie Kuiper - voor het eerst als wereldkampioen in zijn eigen streek aan de
start -, die dra na de start aan de haal ging met in zijn kielzog Wim de
Ruiter, de dappere neoprof uit Oldebroek. Vijftien ronden bleef het duo
vooruit rijden, waarbij Hennie Kuiper duidelijk liet blijken interesse voor
de leidersprijs (f 500,-) te hebben. Onder impulsen van Andre Gevers en
Zoetemelk werd de zaak weer gladgestreken. Wilfried Paus, de eenling die
voor Elitesalade rijdt, kreeg een lekke band en voegde zich na zo'n vijf
ronden weer tussen het bonte gezelschap. Josh de Cauwer en Piet van Katwijk
sloegen een gaatje, maar na Profs: 1.
Albert Hulzebosch (Ormas-Sharp) Alex Hoogeveen won de ouverture, een rit voor nieuwelingen over Oud-ploegleider Peter van Putten, de verantwoordelijke man die samen
met Stichting Wielerevenementen Hengelo de tweede Nacht knap in de hand
hield, heeft in Emmen nog plannen voor een profkoers, dan samen met de
Drents-Groningse Pers. De chef van de sportredactie in Emmen moest een
tegenslag incasseren, omdat Denekamp op 15 augustus niet doorgaat. „Het zou
daar een eenmalige koers zijn, welk risico we niet moeten nemen," aldus
Van Putten. Overigens wilde Van Putten nog wel even kwijt, dat hij niet
gelukkig is met de SBB zoals deze momenteel functioneert. Nieuwelingen: 1. Alex Hoogeveen, 2. Peter Steijn, 3. J. Schipper, HENGELO (3 september).1976 Amateurs: 1. J. Huisjes, Nieuwelingen: HETEREN (7 juni).1976 Amateurs: 1. D. van Wijhe, 2. H. Rijks, 3. H. Lubberding, 4. B.
v. d. Stelt, 5. E. Dickhof. 6. W. Albersen, 7. J. de Ruiter, 8. R. Hassink,
9. H. Kasteel, 10. J. Lookamp. Liefhebbers: HILVARENBEEK (20 juni).1976 Amateurs: HILVERSUM (28 augustus).1976 Amateurs: 1. R. Smit, 2. R. Borst, 3.
P. Ziierveld, 4. E. Dickhof, 5. J. van Driel, 6. B. Verhagen, 7. W. Koene,
8. W. van Empelen, 9. E. Hopman, 10. R. Kos. Junioren: 1. J. Lammertink, 2. J.
Broers, 3. J. de Nijs, 4. H. Noy, 5. P. Buis, 6. R. Spierenburg, 7. P.
Hofland, HOEK
VAN HOLLAND (12 juli).1976 Amateurs:
HOENSBROEK (29 augustus).1976 Amateurs: 1. P. Idema, Nieuwelingen: 1. W.
Bouman, 2. J. Idili, 3. J. dorissen, 4. R. Been, Junioren: 1. H. van Weerden, 2. R.
Motke, 3. P. Heeren, 4. P. Borremans, 5. J. Meulenberg, HOEVEN
(2 mei).1976 Amateurs: 1. J. Akkermans, Junioren: Nieuwelingen: 1. P. Liefaard, 2. N. Snijders, 3. Th. Appeldoorn,
4. R. Lemmens, HOLLANDSCHEVELD (7 augustus).1976 Amateurs: 1. Herman Snoeijink, 2. Jan
Huisjes, 3. Gerard Schipper, HONSELERSDIJK (9 juni).1976 Amateurs: Junioren: 1. D. Evers, Nieuwelingen: 1. P. Liefaard, HOOFDPLAAT (18 juli).1976 Amateurs: 1. S. Aarts, 2. R. v. Rakt,
Liefhebbers: HOOGERHEIDE (21 september).1976 Amateurs: 1. W. de Wilde, 2. P. van
Leeuwen, HOOGEVEEN
(14 juli).1976 Amateurs: 1. J. Huisjes, 2. R. Groen, 3. B. Duit, 4. T.
Zijlstra, HOOGEZAND (13 juni).1976 Amateurs: Junioren: 1. N. Vos, 2. E. Keizer, 3. R. de Vries, 4.
W. Wildeman, Nieuwelingen: 1. D. Pots, 2. J. Drost, 3. E. v. Hout, HOOGEZAND (22 augustus).1976 Dames: 1. T. v. d. Plaat, Nieuwelingen: 1. T.
Having, Junioren: 1. D. Timmer, 2. H.
Lammertink, HOOGKARSPEL (25 juli).1976 Amateurs: 1. J. Kieftenburg, 2. R.
Kos, 3. J. Bruessing, 4. R. Borst, Junioren: 1. J. de Nijs, 2. R. v.
Waard, Liefhebbers: HOOGVLIET.ZALMPLAAT (4
september).1976 Amateurs: 1. J. Hordijk, 2. J. de
Goede, 3. K. de Wolff, HULST
(1 juni).1976 Amateurs: 1. Ad v. Overveld, 2. W. v. Steenis, Nieuwelingen: 1. H. van Lent, HULST (5 oktober).1976 Amateurs: 1. W. Jeremiasse, 2, B. van
Lamoen, 3. P. Maas, 4. W. van Steenis, 5. T. Fase, HUYBERGEN (27 juni).1976 Amateurs: 1. J. Hordijk, IJZENDIJKE (18 april).1976 Amateurs: Liefhebbers-veteranen: IJZENDIJKE (8 juni).1976 Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. T. v. d. Plaat, Liefhebbers: 1. J. Tolhoek, 2. J. Lepoeter, 3. W. de Feber, IWAZ
AVOND ZESDAAGSE (28 juni t/m 3 juli).1976 ROLAND WEISSINGER sterk winnaar
WESTDUITSERS BEHEERSEN IWAZ De 13e internationale wieler-avondzesdaagse (IWAZ) is beheerst
door het kwartet van de Duitse wielervereniging Boblingen. Niet alleen
kroonde 24-jarige Roland Weissinger zich middels een schitterende triomf in
de Scheveningse finale tot individueel eindwinnaar, ook de ploegenprijs en
een van de twee over alle ritten betwiste klassementen gingen naar het
kwartet uit het plaatsje vlak bij Stuttgart. Weissinger, Heinz Betz (zij beiden maakten een dag voor
de IWAZ-start nog deel uit van de achtervolgingsploeg die voor hun vereniging
het Duitse kampioenschap veroverde), Werner Betz en Herbert Stodal vormden
zo'n eenheid, dat er voor de andere negentien formaties slechts een
incidenteel succes was te behalen. De Spartaan (Kettenis), Hoornse Wielerclub
(Kieftenburg), De Bataaf (Kruunenberg) en Batavus (Gompen) deden dat via een
ritzege in de kwalitatief zwak bezette IWAZ. De enige Nederlander die
Weissinger werkelijk kon bedreigen voor de eindzege, Bleu de Nil routinier
Jan Hordijk, verspeelde zijn kansen door ziekte. De laatste twee dagen kwam
de 30jarige renner uit Westmaas wel aan de start, maar was hij niet in start
zijn rode leiderstrui te behouden. Voor de Stichting Organisatie Sportevenementen in
Zuid-Holland, met medewerking van LRTV Swift, HWV De Spartaan, RRC Sparta,
SR en TC De Kampioen, HSC De Bataaf en het Haagse Vakantie Comite organisator
van de IWAZ, is de afnemende belangstelling van de renners
(gastrennersverenigingen toonden nauwelijks interesse) zeker aanleiding zich
over de huidige formule te buigen. Voorzitter Jan in 't Veld: „Misschien zijn
we er wel een beetje op uitgekeken. Wie weet laten we volgende keer wel
tweemaal een driedaagse verrijden." EERSTE RIT (LEIDEN) Een verrassende (eerste) triomf van Hagenaas Joop
Kettenis. Met Weissinger, Mak, Gomes, Vos, Waasdorp en na een knappe solo
bijgekomen Den Hartog had hij een ronde voorsprong genomen. Als enige ging
Kettenis daarna mee in een tweede vlucht. Uitslag: 1. Kettenis Ploegen: 1. Avanti, 2. Spartaan B, 3. West-Duitsland, 4.
Batavus, 5. Schiedam. TWEEDE RIT (LEIMUIDEN): Evenals vorig jaar een buitenlandse zege in het
vakantiedorp. Duitser Herbert Stodal (24 jaar) versloeg vluchtmakkers Gerard
Looyenstein en Wim Liebrechts in de sprint. Een lange solo bracht Weissinger
de vierde plaats op. Uitslag: 1. Stodal Ploegen: 1. West-Duitsland, 2. Schiedam, 3. Hoornse WC,
4. Bollenstreek, 5. Bleu de Nil. Leider in het klassement: Weissinger. Ploegen:
West-Duitsland. DERDE RIT (LOOSDUINEN) Een aanval van Hordijk op de rode trui. Noordhollander
Jos Kieftenburg won de etappe door in de spurt Hordijk en Scheveninger
Gerrit Pronk achter zich te houden. De Duitsers wisten in de finale de schade
te beperken. Uitslag: 1. Kieftenburg Ploegen: 1. Hoorne WC, 2. Bleu de Nil, 3. Spartaan A, 4.
Batavus, 5. Ahoy' Keijzer. Leider in het klassement: Weissinger. Ploegen:
West-Duitsland. VIERDE RIT (HOOFDDORP) Jimmy Kruunenberg, plaatselijk favoriet, nam afscheid
van de IWAZ met een overwinning. De Bataaf-renner vertrok een dag later naar
de GP Wilhelm Tell. Een kopgroep van dertien man verbrokkelde in de laatste
kilometers nog zo, dat Weissinger zijn eerste plaats verspeelde. Uitslag: 1. Kruunenberg Ploegen: 1. West-Duitsland, 2. De Bataaf, 3.
Ballenstreek, 4. Bleu de Nil, 5. Spartaan A. Leider in het klassement: Hordijk. Ploegen:
West-Duitsland. VIJFDE RIT (DEN HAAG, LEYWEG): Hoewel Jan Hordijk al na enkele ronden ziek de strijd
verliet kon de concurrentie niet profiteren. Het werd een dag voor de
bescheiden geklasseerde coureurs. Schaatser/wielrenner Daan Gompen won voor
de Duitser Werner Betz. Uitslag: 1. Gompen Ploegen: 1. West-Duitsland, 2. Bollenstreek, 3, Batavus,
4. Hoornse WC, 5. Ahoy'. Leider in het klassement: Hordijk. Ploegen:
West-Duitsland. ZESDE RIT (SCHEVENINGEN): Een geslaagde machtsgreep van Weissinger. Na een
mislukte solo demarreerde de Duitser tenslotte uit een groep van veertien
die het peloton op een ronde achterstand zette. Alleen Henk Meyn bleef in de
buurt van de winnaar. Mak, die met ploegmaat Liebrechts in de laatste
kilometers nog wegkwam, passeerde in het klassement daardoor nog juist
Kieftenburg. Uitslag: 1. Weissinger Ploegen: 1. De Spartaan A, 2. West-Duitsland, 3. Le
Champion, 4. Schiedam, 5. Hoornse WC. Eindklassement: 1. Roland Weissinger (West-Duitsland), Eindstand ploegen: 1. West-Duitsland, 2. Schiedam, 3.
Hoornse WC, 4. De Spartaan A, 5. De Bollenstreek. TEKST:Henk Kruithof JOURE (29 mei).1976 Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Havik, 2. J. de Bie, 3. D. Klein, KAMERIK (14 augustus).1976 Eerste seizoenzege van HENNIE' KUIPER in eigen land Ook in Nederland heeft Hennie Kuiper z'n regenboogtrui
dit seizoen nu winnend over de eindstreep gebracht. In de achtste Ronde van
Kamerik werkte de wereldkampioen dat schoonheidsfoutje in zijn erelijst weg.
Een sterke finale bracht Kuiper na Kuiper hield vervolgens nog wat over voor de finale. Gaf
niet alles bij het nemen van de ronde voorsprong en had nag kracht genoeg om
tenslotte ruim afstand te nemen van zijn concurrenten. Kamerik, dat het deelnemersveld streng selecteerde,
kreeg daarmee toch een winnaar uit de Raleigh-ploeg. Van elke equipe lieten
de organisatoren slechts een beperkt aanval (7) coureurs toe. Zo bleven o.a.
Arie Versluis en Giinther Haritz werkeloos aan de kant. Wel vertrok natuurlijk regionaal favoriet Gerard Vianen.
Zo dicht bij Kockengen stelde hij zijn supporters ook niet teleur. Nadat Jan
Raas de eerste aanval had geplaatst, trok de GanMercier-vazal er tussenuit.
Gesteund door Zoetemelk in de spits van het peloton, nam Vianen 20 seconden
voorsprong, maar het was niet genoeg. Nidi den Hertog en Piet van Katwijk zetten de jacht in.
Walter Godefroot en Andre Gevers profiteerden van de hergroepering. Hun
winst bedroeg maximaal een halve minuut. Raas putte zich uit in een eenzame
achtervolging, maar was nauwelijks aangesloten of Zoetemelk, Vianen, Ovion
en Hulzebosch voerden de anderen terug bij. Tour-winnaar 1975 Bernard Thevenet en Rik van Linden, twee
andere prominenten in de groep, beperkten hun bijdrage aan het geslaagde
wielergebeuren tot een onopvallend meerijden in de groep. Voor de actie
zorgde opnieuw Vianen. Ook Kuiper en Didi Thurau (nog niet in optimale
conditie, maar weer schitterend op zijn fiets zittend toch vaak voorin)
meldden zich. De ontknoping naderde. Kuiper, Zoetemelk, Priem, Knetemann, Janbroers en
Karstens ontsnapten. Vianen en Herman van Springel konden nog net mee. De
overigen berustten. In hoog tempo kon de kopgroep een ronde winst opbouwen. Vooraan in het peloton hielden Gerard Kamper, Aad van
denHoek en Fedor den Hertog de
12.000 toeschouwers bezig met wat kruimelwerk. Van den Hoek, Smit, Thurau en
Wicher Vlot kwamen daarbij zelfs definitief weg vlak voor de kopgroep de ronde
winst liet noteren. Raas en Jan van
Katwijk kregen het nog druk bij een valpartij van Knetemann. Met gescheurde
koersbroek vervolgde de Kneet zijn weg en hij werd prompt door de twee
ploegmakkers opgehaald. Sterker: achter Kuiper zou Knetemann nog naar een
tweede prijs sturen. Al gunden hij en
de andere zes leiders de wereldkampioen alle tijd om met Rik van Linden (ook
Kamper, Schipper, Krekels, Kraan en Van der Slagmolen profiteerden van de
situatie) zijn zege veilig te stellen. Opmerkelijk was het debuut van twee
Ormas-Sharp-renners: Cor Schuurman en Roelof Groen. Twee amateurs uit de
sub-top die (al kreeg Schuurman in de finale een lekke band) moeiteloos
bijbleven. BRON: HENK
KRUITHOF Beroepsrenners: 1. Hennie Kuiper Amateurs: 1. P. Nederlof, 2. J. v. d.
Horst, 3. B. Lambo, 4. W, Liebrechts, 5. P. Galloway (Engeland), 6. J.
Sandbrink, 7. J. Ribbers, 8. W. Lugtenburg, KAMPEN (10 juni).1976 Nieuwelingen: 1. J. Drost, 2. H. v. Lent, 3. R. v. IJzendoorn, 4. J.
Schipper, 5. D. Klein, Liefhebbers-veteranen: 1. K. Bokma, 2.. D. Leyen, 3.
J. Pluimers, KAMPEN (8 juli).1976 Amateurs: 1. T. van Dam, 2. J.
Feiken, 3. W. Pater, 4. K. Zomer, 5. P. Nederlof, KAMPEN - 3 augustus.1976 Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. W. Betz
(West-Duitsland), 3. J. Columbo (West-Duitsland), 4. T. Meijer, 5. D. Schuurman, 6. D. van
Wijhe, 7. H. Betz (West-Duitsland), 8. E. Dickhof, KAMPIOENSCHAP MILITAIREN (13 augustus).1976 BERT SCHEUNEMAN bracht zwaar geschut in stelling Praten over hot nationals kampioenschap bij onze
strijdkrachten, betekent in eerste instantie eon pluim op de hoed voor de
Commissie Internationals Sportwedstrijden, met als hoogste vertegenwoordiging
de Generaal-Majoor Van Oppen en Luitenant-Kolonel Elbeme. Het was allemaal
weer vlot geregeld op het organisatievlak en niets stond een sportief
kampioenschap in de weg, want het wedstrijdtechnisch gedeelte stond onder
leiding van Majoor (voor ons Willem) Roosenburg, nu ook weer terzijde gestaan
door een militaire jury, zij het dan in de burgersector nog altijd lid van
onze goeie ouwe KNWU. Ondergetekende mocht als „ouwe stomp" het
startsein geven voor 63 deelnemers over een afstand van Onmiddellijk na de start werd de lont al in het kruit
gebracht, want kanonnier Visser, kanonnier Kievits en zware mortierist Tuit,
verkozen geen wandelpartij, maar fietsen en liefst met de grootst mogelijke
spoed. Je kunt nooit weten of de eerste de bests ontsnapping niet de goeie
is. Het drietal zware jongens nam een voorsprong van ongeveer een halve
minuut en reden zo enkele ronden voor de grote hoofdmacht uit. In deze
hoofdmacht werd een en ander goed bekeken door de kampioen van 1975, onze
vriend Sandbrink. Het tempo werd wat opgevoerd en weldra kon men weer
spreken, van een groot (militair) peloton. Maar nieuwe schermutselingen bleven niet uit en
Geerding, Olde Meule, Roelofsen (wat reed die jongen goed), Zijlstra,
Schuurhuizen en Tonnie Griep kozen het “zandhazenpad" en bouwden een
voorsprong op met perspectief. Let op 15 seconden, 25 seconden, 45 seconden,
en alle kenners veerden overeind, want de koek was gebakken. Ja, ja men bakt
niet zo snel ! ! ! Het peloton verhoogde het tempo, en hier b'gon eigenlijk
al de, episode Scheuneman. Voortdurend op kop. Sneller en sneller, alles aan
het wiel, en zowaar de reeds in gedachten bestaande kampioenen, bogen bij
zoveel geweld het moede hoofd en weer zaten we op het beginpunt. . . „peloton
compleet". De volgers begonnen al aan wat voorspellingen,
Scheuneman rijdt sterk, ook kleine Toontje van der Steen en Tonny Verheezen,
maar ook Henny Peels. Het blijkt wel of deze Peels speciaal op het militair
kampioenschap goed rijdt. Hij was trouwens 2 jaar geleden al militair
kampioen. Maar ondanks al dat goede rijden, kwam er toch geen specials
afscheiding, ook niet bij de force van Jan Kuijken, die het presteerde om Weer Roelofsen, ditmaal met Den Brouwer en Maas in het
wiel, sleurde Tijdens de genoemde schermutselingen was Bert keihard
doorgegaan, en nam op enkele kilometers 45 seconden voorsprong, op een
dusdanige manier dat iedereen even stil werd of stond. Niet echter de al
eerder genoemde Toontje van der Steen en Leo Steur. Beurtelings op kop,
steeds maar weer korte tussensprintjes makend, ging dit tweetal achter Scheuneman
aan, iedereen aan zijn lot over latend. Iedereen was „gezien". De twee volgers kwamen bij de koploper en met zijn
drieen ging het plotseling nog sneller en het gat werd geklokt op 1.20 min.
Een bijzonder fijne ontsnapping, waarbij eerlijk gezegd weer Scheuneman en
Van der Steen het meeste werk deden. De finale was gestreden, nu nog de finish. Wanneer men
nu weet dat Van der Steen en Scheuneman de zelfde Snacks eten, dan weet men
ook dat Scheuneman iets sneller in de sprint is, dan kleine Toontje. Alleen
de verrassing kon nog anders beslissen, maar dat gebeurde niet, en op de
laatste De uitslag: 1. B. Scheuneman KAMPIOENSCHAP STUDENTEN (26 september).1976 Gijs Nederlof prolongeert Studententitel Geen twijfel kon er over bestaan, op eigen terrein zou Gijs Nederlof
niet te kloppen zijn. Dat waren alom de prognoses voor de Nederlandse
Studenten Wielerkampioenschappen, die opnieuw in Utrecht werden
georganiseerd. Het was allemaal begonnen op 't terrein aan de Lageweide in
Utrecht, voortgezet in Groesbeek en dan nu weer in Utrecht, op het parkoers
van de UW en TC De Volharding in Overvecht, domicilie van de Nederlofs. Het
was Gijs Nederlof himself, die zich op dit terrein het sterkst weerde en zijn
kampioenschap van de studenten prolongeerde. Hij deed dat vrij
gemakkelijk, door zich de sterkste te tonen van de resterende elf renners,
die de koers volbrachten, met in zijn wiel Joop Butter en Jan van de Rijdt. Het derde Nederlands kampioenschap voor studenten kwam zo weer in
handen van Gijs Nederlof, voor de tweeds achtereenvolgende keer. Een
studenten- kampioensahap waaraan de Nederlofs zelf de handen vol handen.
Want zij waren het, die de zaak organiseerden. Gijs, Piet, Jos en Ab
Nederlof, de vier gebroeders uit Maarssen, hebben immers in de vaderlandse
wielersport heel wat in de melk te brokkelen. Alle vier komen zij in de
Bik-ploeg uit, alle vier domineren zij in het Stichtse wielerleven. Ab
Nederlof had de organisatie op zich genomen, hij behoort ook tot de
studentencategorie, evenals zijn broer Gijs, de beste van de stal der
Nederlofs. Heel wat studenten schreven in bij Ab Nederlof, in totaal 48, die
allen voldeden aan de voorwaarde: studerend aan een instituut voor
wetenschappelijk onderwijs of hoger beroepsonderwijs. Allen, die studeerden
aan voornoemde instituten, zowel liefhebbers, junioren als amateurs, konden
deelnemen. Het laat zich denken dat met name de liefhebbers en de junioren voor
dit kampioenschap veelal te zwak waren. Zij vielen, om zo maar de bekende
term te gebruiken: als rijpe appels van de stam. Het waren hoofdzakelijk de
amateurs die overbleven. Amateurs waarvan Jeroen Tijdink een hoofdrol
vertolkte door zijn aanvalsdrift en waarin Theo de Rooy, de jonge amateur met
zoveel palmares op zak, ook een hoofdrol zou vertolken. Maar Theo de Rooy deed dat qua pech bezien in de negatieve rol. Hij
moest maar liefst vijf keer van rijwiel verwisselen, veelal door lekke
banden. Maar telkenmale kwam de onstuitbare Theo de Rooy weer terug. Tot
zelfs aan het slot, toen maar elf renners waren overgebleven van de 48 die
twee uur eerder waren gestart. In die twee uren had Gijs Nederlof gewoon de
zaak bekeken, was hij meegegaan met de ontsnappingen en duldde geen
tegenstand van wie dan ook. De laatste elf gingen zo de finale in, zonder slag of stoot, wel hard
rijdend, dat dient gezegd, maar met heel veel achterblijvers aan de kant van
het parkoers latend. In de eindsprint liet Gijs Nederlof er weer geen twijfel over bestaan
wie nu wel de snelste studenten-wielrenner was. Hij klopte resoluut Joop
Butter en Jan de Rijdt. Het was een slot van een alleszins aantrekkelijk
kampioenschap. Jurylid Jan Teunisse: ,Dit was het mooiste kampioenschap dat
ik dit seizoen zag." Het was consul Jo Oskam van de KNWU, die Gijs
Nederlof het nationals tricot aantrok. Toch bleven er wat vraagtekens. Met alle respect voor de organisatie
van de Nederlofs. Maar waar was de afvaardiging van de studenten? Waar
bleven de prijzen van de studenten? Waarom schitterde de sportcommissie van
de KNWU door afwezigheid ? Onze vraag: Wordt dit kampioenschap wel hoog aangeslagen? Of krijgen
wij straks ook een kampioenschap van de PTT, om maar een voorbeeld te noemen. Het was een gelukkige bijkomstigheid, dat te elfder ure een beroep
werd gedaan op jurylid Johan Thomassen, die bereid genoeg was om de eerste
drie prijzen te schenken. De UW en TC De Volharding had zijn parkoers en
clubhome ter beschikking gesteld, maar dat was dan ook alles. Conclusie: een studentenkampioenschap heeft evenveel levensvatbaarheid
als bij voorbeeld een militair kampioenschap, maar dan zal er wel wat meer
propaganda van uit moeten gaan.BRON: HANS VAN DE KAMP De uitslag: 1. en Nederlands
studentenkampioen Giis Nederlof, Maarssen Hans van de Kamp KAMPIOENSCHAP
VAN GELDERLAND (5 juni).1976 Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann, 2. Jan Spijker, 3. Tonnie van
Dam, Junioren: 1. Arie Arentsen, 2. Joop Rijkhoff, 3. Stefano de
Bruin, Nieuwelingen: 1. Hans Vonk, 2. Ronald Horn, 3. Rene van
Ijzendoorn, Liefhebbers: 1. Ben van de Kraats, 2. Willy Felix, 3. aart
Kappert, Veteranen: 1. Jac van Haaren, 2. Nico regter, 3. Leo Russels, KAMPIOENSCHAP VAN LIMBURG (7 juni).1976 Amateurs: 1. Jo Baadjou, 2. Eric Visschers, 3. Huub Oberje KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND (13 juni).1976 Junioren: Herman Noy Nieuwelingen: Ron Snijders Veteranen: Henk Buis Op het zonovergoten circuit van Zandvoort zijn zondag voor het eerst
sinds een tiental jaren weer eens nationale Wegkampioenschappen gehouden en
die zijn voor, voor de organiserende HSC De Bataaf succesvol verlopen. De
Osdorper Herman Noij van de roemrijke oranje-zwarte club legde beslag
op de titel van de junioren door overtuigend de eindsprint van een tien man
sterke kopgroep naar zijn hand te zetten en Ron Snijders uit Zwanenburg, zoon
van oud-renner Wim Snijders die zelf in 1968 en 1969 de nationale
wegtitel van de veteranen op ditzelfde circuit veroverde, zegevierde na een
massale eindsprint bij de nieuwelingen. De Aalsmeerder Arie Kamsteeg - ook al
van De Bataaf - greep bij de jongste lichting met een tweede plaats het
„zilver". Hun vreugde konden de enthousiaste Bataven nauwelijks op en
zij hebben meteen 's avonds in het eigen clubhuis op het
Kinheim-parkoers in Zwanenburg een feestje gebouwd. Het kampioenschap van de
veteranen ging naar de bijna 41-jarige oud-stayerkampioen Henk Buis uit
Vijfhuizen, die lid is van de Haarlemse Raceclub Excelsior. Met nog vier
“toeren" in het verschiet was de altoos strijdvaardige Henk Buis aan een
solarush begonnen, pakte een paar honderd meter voorsprong en kon reeds ver
voor de finish zijn armen juichend omhoog steken. Over het algemeen is de hernieuwde kennismaking van de wielermensen
met het Zandvoortse circuit best bevallen. Het weer werkte bovendien volop
mee en er was een redelijke belangstelling. “Alhoewel we aanvankelijk toch
wel een beetje tegen de organisatie hebben opgekeken, is het ons alles -
meegevallen," liet een opgetogen voorzitter Henk Bruyntjes van De Bataaf
na afloop weten. “Het volgende jaar stellen we ons dan ook opnieuw
kandidaat voor de organisatie van deze kampioenschappen. Het is fantastisch
goed verlopen doordat iedereen van De Bataat zo fijn heeft meegeholpen. Oak
de sponsors waren best tevreden. We hebben veel lering opgedaan en willen het
een volgende keer nog meer doen." Dat de Bataven aan de controleposten
bijzonder scherp waren, andervond circuit-directeur Beerenpoot, want tot
zijn niet geringe verbazing moest hij zich eerst legitimeren alvorens op zijn
eigen domein te kunnen komen. Solorush Het wielerfeest in de badplaats werd reeds om negen uur 's morgens
ingezet met een nationale koers voor liefhebbers, waaraan geen titel was
verbonden en die in een massale eindsprint werd gewonnen door Louis Luppers.
Daarna gingen bijna 200 veteranen van start om elkaar de nationale titel te
betwisten. Na verschillende mislukte demarrages ging Henk Buis er met vier
ronden (circa Veteranen: 1. en kampioen H. Buis,
Vijfhuizen Massasprint In het kampioenschap van de nieuwelingen werden weliswaar vele
uitlooppogingen ondernomen, maar door het hoge tempo en het feit dat er
weinig wind stond, sorteerden die geen enkel effect. Alle demarrages van een
Van Lent, Van Asten, De Bie, Dorgeloo, Kamsteeg, Peeters, Schroen, Vonk,
Zoontjens en anderen werden dan ook in de kiem gesmoord. Er bleek geen
ontkomen aan. In de laatste omloop over het zonnige circuit sleurde de
actieve John de Bie uit alle macht aan het peloton, maar het kwam niet tot
een breuk. Zo'n zestig renners dienden zich aan voor de beslissende
eindsprint en dat gang de kwieke Ron Snijders het beste af. Aanvankelijk
scheen Henny v. d. Nieuwenhof het te gaan halen, maar als een duveltje uit de
door kwam Snijders langs de pelouse opzetten en bleef met ruim een lengte
verschil aan de winnende hand. In zijn „spoor" flitste clubmakker Arie
Kamsteeg naar de tweede plaats. De vele Bataven waren dol van vreugde. De 16-jarige havo-scholier Ron Snijders, die in Haarlem op de
Spaarne-Scholengemeenschap zit, is een rustige en bescheiden knaap. Met
zijn behaalde kampioenschap was hij uiteraard dolblij en vader Wim niet
minder. Het was voor Ron zijn achtste zege van dit seizoen. „Aanvankelijk zat
ik in de eindsprint opgesloten," merkte hij op, ,maar zag plotsklaps een
klein gaatje en greep toen mijn kans." Zeven van zijn acht overwinningen
behaalde hij in de sprint. Alleen in Uithoorn zegevierde hij op Tweede
Pinksterdag met zo'n honderd meter voorsprong. Nieuwelingen: 1. en
kampioen R. Snijders, Zwanenburg Levendig De titelstrijd van de junioren kreeg door de vele demarrages een
levendig verloop. Steeds weer waren er nieuwe aanvallers die hun geluk
beproefden met een ontsnapping, maar alle moeite en inspanningen van een
Oosterbosch, Bessems, Van Rossem, De Jong, Van Elburg, Jongsma, Broers, Van
Gool, Hoekstra, Van Leyen, De Brouwer, Van der Meer, Meijn, Van Lieshout,
Schrijver, Weber, De Wilde, Spooren, Rabe en Wijnands bleken tevergeefs.
Favorieten als Jos Lammertink, Ron Bessems en Sjaak Pieters, 's morgens met
een vliegtuig eerder uit Milaan overgekomen, namen met steun van andere
renners steeds weer met kracht de tegenaanval ter hand. Na anderhalf uur
koers scheen het dan toch tot een beslissing te komen, toen Oosterbosch,
Luijten, Van Loon, De Jong, Plugers, Van Rossem en Rabe een kopgroepje
formeerden, dat het tot bijna een halve minuut voorsprong bracht. In het
peloton begreep men dat er handelend moest worden opgetreden en na een fikse
tempoverhoging was het met de zeven demarranten gedaan. Alles kwam weer
bijeen. Een half uur later - er was ruim Sneu Toen de elf koplopers voor de laatste keer over de Hunzerug kwamen,
demarreerde Van Gool uit alle macht en pakte een tiental meters voorsprong.
De attente Driessen sprong achter hem aan, nam de leiding over en kwam als
eerste door de Tarzanbocht op het rechte eind naar de finish af. Helaas ging
Driessen toen onderuit en verspeelde daarmee zijn winstkansen. Bijzonder sneu
voor de moedige knaap uit het Limburgse Elsloo. In de eindsprint van het
overgebleven tiental bleek Herman Noy duidelijk de rapste. Met anderhalve
lengte verschil hield hij zijn vluchtmakkers op afstand. De 18-jarige
vliegtuigmonteur, die in ploegendienst werkzaam is, kwam tot zijn eerste zege
van dit seizoen. Herman Noy is de jongste van drie fietsende broers - Theo en
Peter zijn amateur - en is net als Ron Snijders lid van De Bataaf uit
Halfweg. Alle kampioenen werden door mr. J. P. A. van Ballegoyen de Jong,
voorzitter van de KNWU, gehuldigd en in de roodwit-blauwe kampioenstrui
gehesen. De eerste man van de bond liet niet onverbloemd weer blij te zijn
met de titelstrijd op het Zandvoortse circuit en had behalve voor de
kampioenen ook waarderende woorden voor de andere medaillewinnaars. BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Junioren: 1. en kampioen H. Noy,
Osdorp Nationale koers liefhebbers: KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.AMATEURS (19 juni).1976 AMSTEL-ploeg heerst in Simpelveld ARIE HASSINK schitterend kampioen 2 LEO VAN VLIET 3 JAN SPIJKER Zesentwintig keer de klim van de Hulsberg bevestigde de uitslag van
Olympia's Ronde. Tijdens het nationaal kampioenschap op de weg betwistten
dezelfde twee amateurs elkaar „goud en zilver". Leo van Vliet en Arie
Hassink, twee weken eerder ook in Amsterdam geklasseerd als Nederlands beste
amateurs, maakten de prognose van hun ploegleider waar. „Het gaat,"
blufte Herman Krott al ver voor de slijtageslag in Simpelveld, “er immers
uitsluitend om wie de derde man wordt op het erepodium. Wie er met Leo en
Arie de bronzen medaille komt afhalen." Dat was, tot ook Krott's niet geringe verbazing, tenslette een derde
vertegen- woordiger van de bierbrigade. Kampenaar Jan Spijker, door ziekte
uit Olympia's Ronde gebleven, was de enige die zijn twee geprezen
ploegmakkers kon volgen. Drie Amstelcoureurs beheersten de finale. Na het
succes in de Noordhollandse Driedaagse en de Ronde van Nederland, bracht de
equipe van Krott opnieuw de concurrentie een vernietigende nederlaag toe. Met als nieuwe nationaal kampioen 25-jarige Arie Hassink. De routine
van de Needenaar (bezig aan zijn achtste seizoen als amateur) overtroefde in
de laatste meters immers het jeugdig enthousiasme van Olympia's triomfator
Leo van Vliet. Juist terwijl de Westlander (20 jaar pas), op weg leek naar de in 1966
voor het laatst door Jan van der Horst gerealiseerde dubbelslag, maakte de
opnieuw schitterend koersende Van Vliet een grote fout. “Het waren
zenuwen," gaf hij later toe. „Ik raakte in paniek. Zag bij het aangaan
dat Arie het grote blad gebruikte. Hield de spurt nog wel kort, maar dacht
het toch niet op mijn bergversnelling (42x16) te kunnen redden. Ik gaf ineens
een klap tegen de commandeur. De ketting viel op „de dertien". Daardoor
kwam ik niet op gang. Maar eerlijk, Arie was de sterkste vandaag. Hij
verdiende te winnen." Hassink (53x16 draaiend) maakte gretig het werk af. Bekroonde een
uitgekiende koers op de juiste manier.. Zijn hele seizoen is immers afgestemd
op de titelstrijd en de Olympische Spelen. „Door mijn avondstudie MAVO,"
vertelde de nieuwe kampioen nog eens, “heb ik niet de voorbereiding kunnen
doen als andere voorlopig voor Montreal geselecteerden. Voor mij waren er
geen buitenlandse etappewedstrijden in het voorjaar. Ik ben via de klassiekers (winst in Overijssel en De Kempen) in vorm
gekomen. Tijdens Olympia's Ronde was de „top" er nog niet. In de Ronde
van Luxemburg is alles nog wat aangescherpt." Ploegleider Krott bevestigend: „Arie was daar de enige die zich met de
profs kon meten. Hij zat er telkens bij. Liet zich niet intimideren ook. Zijn
vijfde plaats (winnaar Frans Verbeeck) was een schitterende prestatie. Maar
het is toch ook wel stug dat uitgerekend de enige uit de Nederlandse amateurploeg
die absoluut geen beroepsrenner wil worden, in die „open" koers
uitblonk. Terwijl de overigen (Pirard, Van Houwelingen, Van Gerwen, Van den
Bunder en uitgeput uitgevallen Bakker) duidelijk zakten voor hun examen als
prof." Gezellig af en toe een dag of vijf op de fiets. Mooi zat. De Olympische
Spelen zijn voorlopig mijn ideaal. Ik heb Munchen in '72 gemist. Daarna zat
het met w.k.-selecties ook niet altijd even eenvoudig. Ditmaal wil ik
Montreal halen. Ze kunnen nu bijna niet meer om me heen." Een zekerheid die het lastige Hulsberg-circuit Hassink verschafte. Op
het zware (Hassink: „Van de acht kampioenschappen die ik heb gereden was dit
het moeilijkste. Zeker met die wind op het open stuk na de klim")
parkoers manifesteerden ook anderen zich. Natuurlijk Van Vliet, maar ook de
zich schitterend verdedigende titelhouder 1975 Ad Tak solliciteerde naar een
Olympische afvaardiging. Na twee sleutelbeenbreuken is de Brabander, via een
goede Milkrace (achtste en beste Nederlander) duidelijk terug. Evenals Toine
van den Bunder. De Zeeuw, die zichzelf na de blessure als gevolg van een val
op de Kemmel, in Luxemburg pijn durfde doen, vloog er in Simpelveld
ouderwets in. Hij miste nog de macht om de hele afstand voorop te blijven,
maar was toch een van de betere renners. Ook na zijn nationaal kampioenschap voelt Hassink niets voor
toetreding tot de rijen der broodrijders. “Na mijn ziekte in '73
(longontsteking, tbc en pleuritus) hebben drie artsen me afgeraden echte
zware meerdaagse wedstrijden te rijden. Dan zouden de verschijnselen weer
terug kunnen komen. Dat heb ik er niet voor over. Laat mij maar lekker bij de
amateurs blijven.” Vooral tijdens de eerste kilometers, waarin ,namen" als Matthieu
Dohmen, Fons van Katwijk, Gerrie van Gerwen, Hans Langerijs (net weer op de
fiets na de val in Olympia's Ronde) en Joop Ribbers ontmoedigd inpakten.
Favoriet Dohmen: “Ik weet niet wat het was. Ik zat muurvast. Kon niets.
Vanuit het vertrek was het al met me gedaan. Zenuwen? Misschien, maar alles is
bij mij vaak zo afhankelijk van de vorm van de dag. Zonde toch als deze
afgang me mijn Montreal-plaats kost." Een van de weinigen die zich daar geen seconds druk over maakte, was
Dries van Wijhe. De “boemerang", in '73 op de Cauberg zo verrassend de
sterkste, leek opnieuw op weg naar een sensatie. Hij forceerde de beslissende
ontsnapping, maar staakte de strijd toen na zo'n In die face organiseerde Michel Jacobs (ook duidelijk geklopt) met
streekgenoten Van Kollenburg, Visschers en Neven, Voorburger John van
Herwerden, Rotman en (tot hij met pech terugviel) Theo Gevers nog een
tegenaanval uit het verslagen peloton, waarin Frits Schur en Adrie van
Houwelingen nog vertoefden. De achterstand was evenwel al te groot. In de
spits schudde het Amstel-kwartet (met ook Frits Pirard, die door een gebroken
- uitgeboorde - cranck een ereplaats verspeelde) bovendien aan de boom. Van
Erp-duo Lubberding en Van Leeuwen, Van den Bunder en Verstijlen moesten eraf.
Kruunenberg liet al eerder los. Een kapot voorwiel van Hassink hield de schifting nog even op. De
latere kampioen sleepte de concurrentie terug naar de niet echt doorzettende
leiders. Waarna Leo van Vliet's korte solo beslissend was. Tak en Groninger
Roelof Akker (vies al op tijdens de door hem gewonnen slot-etappe in
Zeeuws-Vlaanderen en enkele tijdritten) capituleerden als laatsten. Hassink,
Van Vliet en vanaf het begin strijdlustige Spijker reden zich, in die
volgorde, naar het erepodium. Een juiste uitslag van een schitterend
kampioenschap. BRON: GERARD SILLEN EN HENK KRUITHOF Amateurs: 1. en nationaal kampioen A.
Hassink, Neede, VAN RONDE TOT RONDE le ronde: Een scherpe wind - vooral
op de 2e ronde: Bereids in de tweede omloop
verwikkelingen. Bij de doorkomst werd de meute door Gaby Minneboo
aangevoerd, twintig renners waren lichtjes afgescheiden (voorop), Henk
Smits, Jan Akkermans, Jan van Houwelingen en Barend Huveneers stapten af;
een tik kregen toen al een tiental vertrekkers. Tijd 10.50 min. 3e ronde: Met Frits Pirard op de
hielen naar Ad Prins een kleine voorsprong. Het veld verbrokkelde totaal.
Circa 30 man - waarbij de met een knieblessure uit de Ronde van Engeland
teruggekeerde Limburgse favoriet Math. Dohmen - op 1.08 min., op 2.10 min.
Van Kessel, Oskam en Van der Weyden, op 2.22 min. H. de Jong, Mat. Pronk en John Verbeke. Tijd 10.42 min. 4e ronde: Het in aantocht zijnde
slagveld tekende zich duidelijk af. Op kop de tot het einde in de kijker
lopende Jan Spijker, op 16 sec. Stamsnijder, het peloton (de hoofdmacht) op
28 sec., G. Nederlof en Van Lieshout gingen hun burgerpakje aantrekken, van
de afgehaakten had Bijker het meeste terrein verloren, nl. 6 minuten. Tijd
10.42 min. 5e ronde: Jan Spijker bleef moedig de
pedalen ranselen, trok zich van die felle wind en die velen de benen pijn
doende Hulsberg geen zier aan en was 15 sec. voor Stamsnijder en 28 sec. voor
de meute aan de streep. Tijd 11.04 min. 6 ronde: Jan Spijker bleef de
aandacht op zich vestigen (leider), op 20 sec. de naar
voren gekomen Van Kessel en Stamsnijder, op 34 sec. de door
Meyn en Face aangevoerde hoofdmacht. Tijd 11.22 min. 7e ronde: De ook voorheen met de
Hulsberg kennelijk last hebbende Gerrie van Gerwen bereikte het einde van de
zevende ronde niet. Het paradepaardje van Jan van Erp diende van het lijstje
te worden geschrapt. De achterstanden steigen. Tijd 11.10 min. 8e ronde: Schuurman leider bij het
ingaan van de achtste omloop. Van Kilsdonk op 9e ronde: Lubberding ging de kop aanvoeren, materiaalpech Jonkers, daarna aan
de leiding Dries van Wjjhe (applaus). Geschrapt werden R. Hassink, Van
Steenis, G. Mak, Ben Libregts en Fons van Katwijk. Tijd 11.12 min 10e
ronde: Leiders Van Wijhe, Pirard, Spijker en Van den
Bunder. Op 30 sec. Prinsen, Tak, Ter Harmsel, P. van Leeuwen, Van der Meer,
Hellemons, Meyn, Scheffer, Lubberding, Akker, Fase, Van Herwerden en
Minneboo. Tijd 10.50 min. 11e ronde: De vier leiders hadden 50 sec. op Van Herwerden en 58 Sec. op een
groep van 40 man. Een groep van vijftien op 6.57 min. Spaans (eenling)
vervolgde moedig zijn weg. Toeschouwers werden Lunenberg, Pater en Van Trigt.
De vier weglopers verstonden zich opperbest, werkten eendraehtig samen. Tijd
11.10 min. 12e ronde: De vier aanvoerders hielden knap stand, liepen uit. Op 55 sec. vijf
achtervolgers, die op 13e ronde: Bij het ingaan zes koplopers: Van den Bunder, Pirard, Spijker, Van
Wijhe, Ter Harmsel, Ad Verstijlen. De helft van de totale afstand werd in
2.13.15 afgelegd. Aan de voet van de Hulsberg elf man nabij. Toen op 8 min.
H. Nieuwdorp en Ton Jansen. Veertien coureurs aan het bewind: Roelof Akker
(dikke pluim), Van den Bunder, Hassink, Ter Harmsel, Kruunenberg, Van
Leeuwen, Lubberding, Pirard, Scheffer, Spijker, Tak, Ad Verstijlen, Van Vliet
en Van Wijhe. Tijd 11.29 min. 14e ronde: Veertien leiders. Alleen weg Jimmy Kruunenberg, Groep 2, 3 en 4
vielen totaal uiteen. Tijd 11.30 uur. 15e ronde: Jimmy Kruunenberg alleen voorop, de dertien volgers biieen. Een
pracht remonte van Minneboo, kwam van achteren en bereikte in een wip de
kopgroep. Op 1.20 min. de naaste buren. Kruunenberg begon in zijn eentje aan de klim. Tijd
11.02 min. 16e ronde: Kruunenberg bleef aanvoerder, kreeg aanmoedigingen. Op 30 sec. de woelige jagers,
die de gelederen niet gesloten konden houden. Na die achtervolgers een groep
van negentien op 2.15 min. Op dat ogenblik nog maar 35 renners in koers. Cor
Spaans - te grote achterstand - moest afstappen, kreeg lof van speaker Cor
Wijdenes. Weer begon Kruunenberg in zijn eentje aan de klim. Tijd 11.24 min. 17e ronde: Albert, Scheffer, heel energiek en heel vlot de Hulsberg nemend,
naderde (op 29 sec.) Kruunenberg. Twaalf man op 48 sec. Op 1.30 min. Ter
Harmsel en Minneboo. Piet van Kollenburg poogde uit de greep van zijn
gezellen te komen (tweede groep) en reed 18e ronde: Nog altijd Kruunenberg leider, op 20 sec. Scheffer, dan elf jongens
op 1 minuut, de tweede groep bestond nog alleen uit Van Kollenburg, Gevers,
Jacobs, Visschers, Rotman en Van Herwerden. Minneboo in die buurt. Albert
Scheffer haalde Jimmy Kruunenberg in en tezamen word de klim aangevat. Tijd
11.30 min, 19e ronde: Leiders Kruunenberg en Scheffer, op 50 sec. elf buurlui. Maakten zich
los Akker, Hassink, Spijker, Tak en Van Vliet, die door Van den Bunder, Van
Leeuwen, Lubberding, Pirard, Ad Verstijlen en Van Wijhe op de hielen werden
gezeten. Toen de Hulsberg opnieuw nabij was, werden Kruunenberg en Scheffer
vervoegd. Van Wijhe staakte. Tijd 11.40 min. 20e ronde: Zeven leiders: Akker, Hassink, Kruunenberg, Scheffer, Spijker, Tak en
Van Vliet. Pirard kreeg de kop bijna te pakken. In het offensief Van den Bunder,
Lubberding en Van Leeuwen. Kruunenberg word vooraan gelost. Gevers reed lek.
Pirard bij de kopmannen, zeven volgers op 2.45 min. Tijd 11.40 min. 21e ronde: Kruunenberg poogde weer zijn oude stelling in te nemen, Hassink
materiaalpech, op 3.12 min. Gevers, Van Kollenburg, Neven, Visschers, Jacobs;
achterstand Hassink 30 sec. De staart op 4.25 min. Neven c.s. kregen
gezelschap. Tijd 11.51 min. 22e ronde: Bij het ingaan van de 22e ronde van de klim was toen 23e ronde: Revelatie Roelof Akker uit Winsum, de knap fietsende Arie Hassink,
Frits Pirard, Jan Spijker (eveneens een revelatie), de kampioen 1975 Ad Tak,
talent Leo van Vliet - dus een leiderstroepie met een Amstel-etiket - voorop,
keihard rijdend, opgewassen tegen de moeilijkheden en het intussen erg zwaar
(wel selectief) gebleken circuit. Op 31 sec.
de nog hoop hebbende en dus alles gevende Toine van
den Bunder, Albert Scheffer, de nog rapper klimmende Lubberding en de
jeugdige, veelbelovende Ad Verstijlen. Piet van Leeuwen vocht als een leeuw
op 45 sec. Frits Pirard kreeg tegenslag en belandde op de hoogte van Van den
Bunder c.s. Lek reed Ad Verstijlen, Willy Maessen staakte, zeven renners op
6.15 min. Tijd 10.58 min. 24e ronde: De spanning steeg. De tribune voor de perslieden en de genodigden
(oud-kampioenen en verdere leden van Club 48) - tot dan voor een kwart bezet,
dus ruimte voldoende - vulde zich met vogels van allerlei pluimage. Derhalve
onvoldoende controle, waardoor het werk van de schrijvende pers (voorts
ontbraken lessenaarties) ten zeerste werd bemoeilijkt. Verstijlen op 1.25 van
de kop, lekke tube Kruunenberg. Leo van Vliet demarreerde, nam 25e ronde: Op de Hulsberg, einde 24e ronde plus ingaan 25e omloop, Leo van Vliet
nog alleen. Zijn trappen beslist niet elastisch, zodat kenners de mening
uitspraken, dat deze pret niet lang zou duren. En aldus gebeurde: eerst
streken Ad Tak en Roelof Akker op Van Vliet neer, kort nadien deden dit Jan
Spijker en Arie Hassink. Juister gezegd: Spijker en Hassink (beiden Amstel)
kwamen bij Tak, Akker en Van Vliet (Amstel). Scheffer nam de Hulsberg bepaald
gezwind, kon toch de bres ten opzichte van zijn voorgangers niet meer
dichten. Drie Amstel-rijders op de voorste rij: Van Vliet, Hassink en
Spijker. Tak en Akker zagen de drie Amstel-shirts een heel eind voor zich
uitrijden. Kruunenberg versaagde niet, toog wilskrachtig verder. Tijd 10.52
min. 26e ronde: Met een lichte voorsprong, circa 30 sec., op Ad Tak en Roelof Akker
begonnen Leo van Vliet, Arie Hassink en Jan Spijker aan de laatste ronde, aan
het restant van KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND.DAMES (19 juni).1976 Voor de achtste maal in successie nationaal wegkampioene Keetie van Oosten-Hage niet te stuiten Tijdens de
nationale wegkampioenschappen voor dames, die afgelopen zaterdag in het Limburgse
Simpelveld worden verreden, kwam nog eens duidelijk naar voren, dat de
damestop in Nederland zeer smal is. Alleen wereldkampioene Tineke Fopma was
in staat om de superieure Keetie van Oosten-Hage enige tegenstand te bieden.
In de eindsprint op de venijnige Hulsberg (stijging van 8 procent) werd
echter ook het verzet van de wereldkampioene gebroken, zodat Keetie voor de
achtste maal in het rood-wit-blauwe tricot gehesen kon worden. In de eerste ronden keken de dames de kat uit de boom, hoewel Minnie Brinkhoff
regelmatig probeerde om op de lastige Hulsberg een beslissing te forceren.
In een later stadium van de wedstrijd moest zij deze inspanningen echter
bekopen met een zware inzinking en viel zij ver terug. In de derde ronde
waagde een negental dames een serieuze uitldoppoging, waaronder Minnie
Brinkhoff, Tineke Fopma, Gre Knetemann-Donker, Keetie van Oosten-Hage, Annie
Weegberg en Marijke Lagerlof. Enkele kilometers verder werd deze plooi door
de rest van de groep, waaruit diversen al waren gelost, weer glad gestreken.
In de vierde ronde sloegen Keetie van Oosten-Hage en Tineke Fopma echter
onbarmhartig toe. Met een voorsprong van 15 seconden op Annie Weegberg en M.
Bik passeerden zij de lege tribunes. De rest van de groep was helemaal
versplinterd in kleine groepjes. Acht dames, te weten Marijke Lagerlof, B.
van Wijhe, Gre Knetemann-Donker, Heleen Hage, C. Oosterwaal, Nel van Vliet,
Annie Riemersma en Truus v. d. Plaat, bundelden hun krachten, maar bij de
vijfde doorkomst noteerden we voor hen toch al een achterstand van 2.10 min.
op het leidende duo. Ook Annie Weegberg en M. Bik verloren steeds meer terrein,
maar zij slaagden er wel in om uit de greep van het achttal te blijven, bij
wie Bella v. d. Spiegel-Hage en Hennie de Jongh zich hadden aangesloten. De
talrijke toeschouwers langs de weg kregen een boeiend duel voorge- schoteld
tussen de twee wereldkampioenes, die in een verschillende stijl naar boven
klauterden. Keetie van Oosten met veel macht, terwijl Tineke Fopma met een
(te) klein verzet soepel naar boven danste. Waarschijnlijk kwam zij daardoor
in de laatste beslissende beklimming van de Hulsberg macht tekort om de
uitval van Keetie van Oosten te beantwoorden. De, wereldkampioene op de weg
kan echter op een goede wedstrijd terugzien, waarin zij haar regenboogtrui
helemaal waar maakte. Dat zij tegen een ontketende Keetie van Oosten-Hage
niet was opgewassen, is geen schande, want de Zeeuwse is niet voor niets voor
de achtste maal in successie landskampioene op de weg geworden. De Friezin
moet zeker in staat worden geacht om de komende jaren nog meer op de
voorgrond te treden. De wijze waarop Keetie van Oosten-Hage haar titel
prolongeerde, toont echter overduidelijk aan, dat zij voorlopig nog geen
troonsafstand wil doen. Tineke Fopma is momenteel de enige, die in de schaduw
kan staan van de Zeeuwse. Van de twee achtervolgers toonde Annie Weegberg
zich sterker dan de dochter van Leen Bik, die echter met de vierde plaats
uitstekend voor de dag kwam. Uit handen van mr. J. P. A. van Ballegoijen de Jong
ontving Keetie van Oosten-Hage het rood-wit-blauwe tricot en een verdiende
overwinningskus.BRON: WIM AMELS Dames: 1. en nationaal kampioene
K. van Oosten-Hage, Kloetinge, KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.PROFS (20 juni).1976 Geen race van
werkelijk niveau TI-Raleigh regeerde in Nederlands weqkampioenschap De titel is binnen voor Jan Raas, na buna zes uren wielerstriid 1 JAN RAAS 2 AAD VAN DEN HOEK 3
HENNIE KUIPER Verrassend rijden
van Jos Schipper Onder stromende regen begonnen de TI-Raleigh-rijders Jan Raas en Aad
van den Hoek plus de in het Ormas-Sharp-shirt gehulde Jos Schipper aan de
laatste, de beslissende, fase van het wegkampioenschap voor profs te
Simpelveld, zulks op het bereids in de op de amateurs verwerkte gegevens
omtrent de „zwaarte" van het Het was duidelijk, dat Raas en Van den Hoek hun gezel in de mangel zouden
nemen, gelijk de TI-Raleigh-belangen over het verloop van de gehele koers
hingen. Zo gebeurde het
ook. Jan Raas demarreerde twee keer, twee maal kon Jos Schipper terug komen.
Kort na het ingaan van de 26e omloop - 31 ronden stonden op de agenda - werd
Jos Schipper opzij geschoven. Hij verdedigde zich heel dapper, hij had de
sympathie van de kijkers, maar dit baatte uiteraard niet. Nog eens kwam
Schipper bij, om in de 27e ronde wederom 18 sec.
te moeten prijsgeven. De uiteindelijke beslissing
was gevallen: Schipper volgde op 50 sec.
de twee kopmannen, nadat de Hulsberg voor de 28e
keer was beklommen. Toen Schipper een achterstand van 1.31 min. boekte, kreeg hij plots
nog een klap, hij reed,lek, een voorval dat zijn energie niet kon blussen,
wel zijn verlies aandikte: 2.55 min. bij het ingaan van de 30e ronde. De
koers was gelopen, de buit ging bij TI-Raleigh terecht, komen. Jan Raas was
rapper, een prognose die uitkwam en logisch was. Op weg naar de streep, na
het verlaten van de ,voet", demarreerde de Zeeuw, ging door en had aan
de streep 11 sec. winst ten opzichte van zijn ploegmaat en langdurige
mede-vluchter Aad van den Hoek. Niet alleen in de gereleveerde fase stand deze titelkamp in het teken
van een TI-Raleigh-superioriteit, die meerderheid werd doorlopend opgemerkt,
zowaar vanaf de eerste, de prille, schermutselingen. TI-Raleigh had mannen,
immer, vooraan, daagde in groep twee op, zorgde dat Joop Zoetemelk meerdere
blokken aan zijn been kreeg en ook toen op een bepaald moment Roy Schuiten
voorwaarts wilde tijgen, vond hij een Raleigh-man op zijn weg. Geen mens zal
dit TI-Raleigh, lees Peter Post, kwalijk nemen. Integendeel, in dienst van
zijn werkgever was het Peter's plicht om van de numerieke meerderheid van
zijn mannen gebruik te maken. Dat aldus de koers, het nationaal kampioenschap
1976, een bepaald etiket kreeg opgeplakt, was een totaal ander hoofdstuk,
zeker nu ook officieel zo'n samenwerking was toegelaten. Ook juist, want
werd die verboden - zoals voorheen -, dan werkten de mannen van een ploeg
toch samen en geen mens kon dit bewijzen of had de moed het door hem
opgemerkte kenbaar te maken en van een straf te voorzien. Joop Zoetemelk, de eenling, werd in staat geacht de intenties van
TI-Raleigh een halt toe te roepen, te doorbreken. Joop was gespannen, reed
goed, werd steevast door drie a vier Raleigh's omringd en werd door die
opponenten in een zodanige positie gemanoeuvreerd, dat hij na vijf uur en
drie kwartier als de grote geklopte de douches moest opzoeken. Maakte Joop een fout? Was hij niet agressief genoeg? Had hij niet de
vermogens (lichamelijk en geestelijk) om overal aanwezig te zijn, om moeten
zelf het heft in handen te nemen? Joop had alles of niets moeten spelen, had
zich desnoods boos moeten maken, had elke uitval - van wie dan ook - direct
moeten beantwoorden, had onder alle omstandigheden vooraan een plaatsje
moeten innemen. Alleen door aldus te fietsen, door op deze wijze zijn
krachten aan te wenden en zijn rivalen te bedwingen had hij een kans kunnen
maken. Wat kregen we nu? Raleigh's vooraan, Raleigh's bij Zoetemelk, een
Raleigh-afgevaardigde in de buurt van de op een zeker ogenblik een voorwaarts
in petto hebbende Roy Schuiten. Strategisch juist gezien, nogmaals geen
kritiek aan het adres van de leider (Post) die, naar we aannemen, deze
strategie uitkiende. Evenwel, nogmaals, kreeg het verloop zodoende een knak,
want de rest bleek aldra niet in staat om de Raleighopmars te knakken. Lastig en zwaar was deze rit zonder meer: door het traject, door die
Hulsberg, later door die akelige regen. Akelig op dat moment, want voor land-
en tuinbouw was dit wel een verkwikking en van die produkten moeten we
allemaal leven. Die eerst plenzende en vervolgens klotsende regen bracht wel
diverse persmannen in moeilijkheden, want ook na het voorval – toen een
licht geval - van zaterdag was de betreffende tribune onoverdekt. Zo zaten we
onder het regenscherm van Chritje Willems (WC Tempo, Omloop van de Kempen),
een behuizing die toch niet kon verhinderen dat we kletsnat werden, dat het
aanbrengen van de noodzakelijke notities moeilijk was, om nadien tot de
conclusie te komen dat die notities niet best leesbaar waren. Eind goed al
goed, al vonden we het vooral voor de heren Hub Engelen en Leo de Klein - ook
voor het comite Simpelveld - erg jammer dat de opkomst van de kijkers heel
wat minder was dan normaal mocht worden tegemoet gezien. En al ligt
Simpelveld verder van Bilzen (waar het Belgisch kampioenschap werd verreden
en door Freddy Maertens gewonnen) dan Beek (de aanvankelijke plaats van
handeling), van kennissen uit de nabij Belgie gelegen oorden vernamen we, dat
toch in Bilzen enkele duizenden Nederlanders present waren. Om de grote
mannen gade te slaan. Wat we wel vreemd vonden? In de aanvang en de middenfase werden renners
die gedubbeld waren (zoals bepaald) direct uit koers genomen, in de eindfase
konden de gedubbelden doorrijden. En zodoende bevatte het uitslagenlijstje
achttien namen, vanaf nummer 12 op een ronde of meer. Piet van Katwijk (Raleigh) bracht de waren op gang, broer Jan daagde op
en na Een pluim kreeg,
verdiend, Wil van Helvoirt. Hij trok voorwaarts, kwam heel vooraan terecht
en zou heel lang mede de toon aangeven. Dit traject was overigens geen kolf
je naar de hand van de Tilburger, die - ere wie ere toekomt - wel op de
tanden beet en door zijn zwierige stijl (pistier) indruk ging maken. Hoe de
posities ook waren, wie op kop ging en wie op jacht naar die kop was, Joop
Zoetemelk leidde alle beklimmingen. In de vijfde ronde hadden we 16 leiders,
nadat Van den Hoek, Priem en Van Helvoirt die stelling hadden ingenomen. Bij
het ingaan van de 9e ronde gingen Van den Hoek, De Waal, Schipper, Raas en
Van Dongen op kop, zij het dat de rest dichtbij was. Onder de rest de kopstukken wel te verstaan. Lof voor Gerard Tabak,
lang op 45 sec. van de leiders, dapper doorgaande en pas bezwijkend toen
TI-Raleigh alle geschut ging aanwenden. De hierboven genoemde vijf kopmannen
hadden in de dertiende ronde 2.20 min. op Gerard Tabak, 4.24 min. op het
peloton. Bal leidde de klim en ... moest het toneel verlaten. Uit de groep
demarreerden Zoetemelk, Knetemann, Pronk, Van Helvoirt, Van den Hoek, Kuiper,
Schuiten en Gerard Tabak. Na 17 ronden hadden die vijf 2.34 min. op de groep
Zoetemelk-Kuiper, 3.54 min. op Gerard Tabak, 4 min. en (veel) meer op de nog
in strijd zijnde mannen. Tino Tabak gaf op, Karstens c.s. op 5.30 min., in de
19e ronde hadden de vijf aanvoerders nog 2.58 min. op Zoetemelk c.s. Aan het wiel van Joop, de Raleigh's; het zag er niet best uit voor de
Gan-Mercier-kopman en tevens bleef de koers aan de saaie kant, vooral toen
het verlies van de achtervolgers werd aangedikt. Van den Hoek reed een tube
aan flarden en kwam snel bij en toen de 21e omloop in zicht was, had de groep
Kuiper-Zoetemelk nog immer een achterstand van 3.30 min. En telkens leidde
Joop die beklimming en telkens werd hij door ettelijke Raleigh's in de gaten
gehouden. In de 22e ronde in feite - naar later zou blijken - de ontleding.
Aan het bewind Jan Raas, Aad van den Hoek en Jos Schipper, die zich zojuist van
Wim de Waal en Cees van Dongen hadden ontdaan. Een (schijnbaar) offensief van
Zoetemelk, mee gingen Kuiper en Knetemann en ook dit feest werd meteen
verstoord. Waardering voor de jongens die doorfietsten, hoewel hun
achterstand aanzienlijk was. Voor de namen van die knapen zie de uitslag. Wie alsnog een wending had verwacht, kwam bedrogen uit. Joop Zoetemelk
zat in de tang, werd aan banden gelegd en verdapperde hij, dan deden dit
ook, en zulks op slag, zijn bewakers. Nu was Jos Schipper aan de beurt, hoe dit voor elkander kwam,
vertelden we al in de aanhef. We zouden in de haast vergeten, dat Nidie den
Hertog met Zoetemelk, Knetemann en Kuiper voorwaarts toog, dat hij poogde
vaart in dit spel te brengen. Ook Nidie zou worden afgehaakt, zou een verlies
van bijna vijf minuten aan zijn natte broek krijgen. Joop Zoetemelk was
intussen geklopt, duidelijk verslagen door een meerderheid. En ook, vooraan,
Jos Schipper word de dupe van de Raleigheendracht; hij had recht op een
stevige pluim en kreeg die ook van alle kanten. Toen Schipper was afgehaakt,
toen hij bandbreuk leed, moest hij - de inspanningen wogen nu te zwaar (het
regende in stromen) - Kuiper en Zoetemelk voorbij laten gaan. Op weg naar de
streep was Hennie Kuiper sneller dan Joop Zoetemelk, zodat drie Raleigh's op
het erepodium kwamen te staan. Een tactisch concept van Raleigh, een fraaie
zege - blikkend op deze facetten verdiend - van Jan Baas (ook al kampioen bij
de amateurs), al met al geen kampioensrace van werkelijk niveau. BRON: GERARD
SILLEN EN HENK KRUITHOF Beroepsrenners: 1. en nationaal kampioen J. Raas, 's-Gravenpolder, VAN RONDE TOT
RONDE le ronde: Zonder Jan Aling, Albert Hulzebosch, Bennie Ceulen, Fedor den Hertog
en Theo Smit beginnen 48 beroepsrennrs aan de 2e ronde: Achterin het veld lossen Jan Bakker, Ger Fens (die meteen opgeeft),
Jan de Jong, Piet Verdonk en Hennie Kasteel. Bennie Groen komt na een lekke
band weer terug aansluiten. Van Katwijk's winst is 27 seconden. 3e ronde: Voor Ko Blok, Cor Berkouwer, Aad Kraan en Aldert Jongkind is het
tempo te hoog. Zoetemelk sluit met Bal, Knetemann en Pronk aan bij leider Van
Katwijk. Gevers, Groen, Karstens, Prinsen en later Van Dongen, Van den Hoek,
Kuiper, Schipper, Schuiten en Raas volgen dat voorbeeld. 4e ronde: De splitsing is niet definitief. Wil van Helvoirt neemt het
initiatief voor een achtervolging. Ko Hoogendoorn helpt hem, maar moet de
neo-prof laten gaan. Van den Hoek, voorop met Groen gelost, neemt zijn plaats
in. Vanuit het peloton komt Priem als versterking. Hij laat De Waal, De, Vlam
en Breur ter plekke en sluit met Van Helvoirt en Van den Hoek aan. 5e ronde: Het peloton keert terug bij de leiders. 6e ronde: Nieuwe demarrages: Van Dongen, Priem, Raas, Knetemann, Schipper,
Schuiten, De Waal, Kuiper, Pronk en Zoetemelk voorop. Bal en Karstens erbij. 7e ronde: Opnieuw een hergroepering. Ook Bas Hordijk en Wil de Vlam melden
zich vooraan. Gevers sluit aan en Henk Prinsen (broer Wim haakt af), Jan van
Katwijk, Jan Krekels, Tino en Gerard Tabak, Arie Bakker en Jan Brinkman
worden gesignaleerd. Vianen, Breur, Kamper en Ottenbros zijn in
moeilijkheden, maar herstellen zich. 8e ronde: Drieentwintig renners vooraan. Maar terwijl de ronde in Joop Zoetemelk in de houdgreep van Bert Pronk, wereldkampioen Bennie
Kuiper en Gerrie Knetemann 11 min. 26 sec. gaat, toch een echte ontsnapping.
Cees van Dongen, Aad van den Hoek, Jan Raas (drie pupillen van Post), Jos
Schipper (Ortnas-Sharp) en Wim de Waal (BP-Lejeune) nemen ruim afstand.
Gerard Tabak (Frisol), Piet van Katwijk (TI-Raleigh) en Arie Bakker
(Ormas-Sharp) volgen. Krekels rijdt daar weer achter. 9e ronde: De vijf leiders hebben 45
seconden voorsprong op Tabak. De grote groep volgt op 1 min. 14 sec. 10e ronde: Voorsprong van de kopgroep
1 min. 18 sec. op Tabak en 2.49 op het peloton. 11e ronde: Wim Prinsen en Aad Kraan
worden wegens te grote achterstand uit koers genomen. Tabak heeft nu 1.55
min. nadeel. De groep volgt op 3.21 min. 12e ronde: Het verschil blijft
groeien. Tabak nu op 2.30, de hoofdmacht met Bal aan de leiding op 4 min. 24
sec. 13e ronde: Tabak al op 3 minuten. Het
peloton op 3.31. Kees Bal wordt uit koers genomen, omdat hij - een ronde voor
dat is toegestaan - een bidon aanpakt. 14e ronde: Beweging in de
achtervolging. Zoetemelk, Knetemann, Schuiten, Pronk, Van Helvoirt, Nidie den
Hertog, Kuiper en Schuiten komen bij Tabak en gaan door. Verschil tussen le
en 2e groep: 2 min. 55 sec. Tino Tabak op bijna vier minuten. Krekels, Henk
Prinsen, Karstens, De Vlam en Gevers op 4.11 min. 15e ronde: Opnieuw - na een ronde in
11.40 - komt de jachtgroep nader: 2.33. Tino Tabak komt door op 3.55, maar
staakt de strijd. Gerard Tabak is teruggevallen op een groepje met Krekels,
Karstens en Prinsen, die daaruit wegspringt. Jan en Piet van Katwijk, Wit de
Vlam, Brinkman, Breur, Kamper, Gevers en Priem (op een lekke band) komen op 6
minuten door. 16e ronde: Priem geeft op. Tweede
groep op 2.38. Prinsen alleen op 4.40 min. 17e ronde: Zoetemelk c.s. op grotere
achterstand: 2.59. Prinsen op 4.35. 18e ronde: Onrust in de tweede groep.
Ronde in 12.04. Toch slechts een seconde teruggenomen: 2.58. 19e ronde: Van den Hoek rijdt lek,
maar sluit meteen weer aan. Voorsprong gegroeid tat 3.30. Prinsen alleen op
bijna 5 minuten. Jan van Katwijk komt bij Karstens, Krekels en Gerard Tabak.
Brinkman en Breur bijna gedubbeld. Piet van Katwijk en Gevers uit strijd
genomen. 20e ronde: De Waal en Van Dongen uit
kopgroep gelost. Van den Hoek, Raas en Schipper nemen een minuut afstand. De
Vlam (rijdend op 20e plaats) gedubbeld. Zoetemelk, Knetemann en Kuiper maken
zich los uit de tweede groep. Prinsen nadert Van Helvoirt, die Den Hertog,
Pronk en Schuiten nauwelijks kan bijhouden. 21e ronde: Nidie den Hertog bij
Zoetemelk, Kuiper en Knetemann. ` Achterstand op de drie koplopers 3 minuten.
Op De Waal en Van Dongen 30 seconden. Schuiten, Pronk en Van Helvoirt op 3.50
van de kop. Prinsen op 5.15. Jan van Katwijk gelost door Krekels, Karstens en
Tabak. 22e ronde: Breur en Brinkman
gedubbeld. Zoetemelk c.s. op 3.06 min., Van Dongen op 3.15. Schuiten, Van
Helvoirt en Pronk op 4.02. De Waal ver terug op 5.35. Prinsen op 6 minuten. 23e ronde: Voorsprong van Van den
Hoek, Raas en Schipper weer groter: 3.25. Van Dongen is opgenomen in groep
met Schuiten, Van Helvoirt, Pronk en gedubbelde De Vlam. De Waal en Prinsen
ook samen. 24e ronde: Ook Karstens, Krekels en
Tabak op een ronde achterstand. Voorsprong drie leiders: 3 min. 57 sec. 25e ronde: Een demurrage van Jan Raas.
Van den Hoek sluit aan. Schipper moet het Raleigh-duo laten gaan, komt later
terug. Nidie den Hertog haakt af bij Zoetemelk, Knetemann en Kuiper, die 4.11
achter zijn. De Waal stopt. Prinsen komt op een ronde. 26e ronde: Schipper is definitief
afgeschud. Hij komt door op 50 sec. Zoetemelk, Kuiper en Knetemann nog steeds
op 4.10. min. 27e ronde: De regen zet door. Schipper
op 1.33. Zo,temelk en Kuiper op 4.13 van het duo op kop. Knetemann
op 4.28. Schuiten, Van Helvoirt, Van Dongen en Pronk op ruim acht minuten. 28e ronde: Lekke band voor Jos
Schipper: achterstand 2.50. Zoetemelk en Kuiper op 4.30; Knetemann op 4.50. 29e ronde: Kuiper en Zoetemelk bij
Schipper. Achterstand 3.10 min. Te veel om Van den Hoek en Raas nog te
bedreigen. Knetemann in gezelschap van Karstens (op een ronde) op 5.20. 30e ronde: Raas demarreert in laatste
klim. Van den Hoek wordt op 11 sec. tweede. Kuiper grijpt het brons voor
Zoetemelk. KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-BRABANT (6 juni).1976 Amateurs: 1. Adrie van Houwelingen, 2. Ad Prinsen, 3. Jan
Jonker, Junioren: 1. Jac van meer, 2. Jos Bellemakers, 3. Rinie van Dijk Nieuwelingen: 1. Michel van Dijk, 2. Ad van de Poel, 3. Hennie van
de Nieuwenhof, KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND (5 juni).1976 Amateurs: 1. Ron Smit, 2. Ger Slot, 3. Rob Borst, Junioren: 1. Mart Taverne, 2. Stan Snijders, 3. Ron Bessems, Nieuwelingen: 1. Jan Angel, 2. Gerrit Visscher, 3. Hennie van
Lent, KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-NEDERLAND (5 juni).1976 Amateurs: 1. Anne Koster, 2. Jan Steensma, 3. Jelle Vellema, Junioren: 1. Bauke Hoekstra, 2. Erik de Jong, 3. Jan Jongsma, Nieuwelingen: 1. Peter Jan van Dijk, 2. Wietze Jongsma, 3. Gerke
van dekken, KAMPIOENSCHAP
VAN OVERIJSSEL (5 juni).1976 Amateurs: 1. Jan Huisjes, 2. Egbert Koersen, 3. Wim Alberseb, Junioren: 1. Jos Lammertink, 2. Han Vaanhold, 3. Herman
Lammertink, Nieuwelingen: 1. Ed Dorgelo, 2. P. Timmerman, 3. Alex Hoogeveen, Liefhebbers: 1. Johan Pluimers, 2. H. Marquerink, 3. D. Leijen, Veteranen: 1. R. Hendriks, 2. Wim Dieperink, KAMPIOENSCHAP VAN UTRECHT (7 juni).1976 Amateurs: 1. Dick Willigenburg, 2. Ab Nederlof, 3. Bert van de
bRoek, Junioren: 1. Fred van Tempel, 2. J. Bon, Nieuwelingen: 1. Geert van de Putten, 2. Herman Winkel, 3. J.
Groenestein, Liefhebbers: 1. Kees Bokma, 2. Arie Veenendaal, Veteranen: 1. Wout van Putten, KAMPIOENSCHAP
VAN ZEELAND (5 juni).1976 Amateurs: 1. Thijs Fase, 2. Toine van de Bunder, 3. Tonnie
Huijzen, Junioren: 1. Ad Polak, 2. H. Gijzel, Nieuwelingen: 1. Ronnie van de Sijpt, 2. Werner Wieme, 4. Jan
Maaijen, Liefhebbers: 1. Ko Tolhoek, 2. Willy de Feber, 3. Hans Moens, KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND (5 juni).1976 Amateurs: 1. Marcel van Leeuwen, 2. Wim Liebrechts, 3. Arie
Versluis, 4. Leo van Vliet, 5. Cees van Bragt, 6. Gerrie Mak, 7. Marcel
rehorst, 8. Gerrit Pronk, Junioren:
Nieuwelingen: 1. Aad van Asten, Liefhebbers: 1. Roel Moes, 2. Siep van Dongen, 3. Hans Hoek, 4.
H. Roos, 5. Sjaak Koevermans, 6. R. Koppers, KAPELLE - 22 mei.1976 Amateurs: 1. H. Nieuwdorp, 2. T. Fase, 3. T. Verheezen, 4. R.
Stroosnijder, KATTENDIJKE (21 augustus).1976 Liefhebbers: KATTENDIJKE (21 augustus).1976 Liefhebbers: KATWIJK AAN ZEE (30 april).1976 Nieuwelingen: 1. J. de Bie, 2. B. Visser, 3. T'. van Eyk, 4. P.
Liefaard, 5. H. Heine, 6. R. Janissen, Liefhebbers en veteranen: 1. B. v. d. Sman, 2. N.
Slingerland, 3. N. Duivenvoorde, 4. R. Liebrechts, 5. R. Onos, KERKDRIEL (25 april).1976 Amateurs: Dames: 1. T. v. d. Plaat, 2. W. Kwantes, 3. T. Fopma, Nieuwelingen: 1. R. Snijders, 2. H. van Loon, KERSENRONDE
(26 juni).1976 Solo van GIEL VAN DER STERREN prachtig winnaar van de Kersenronde van Mierlo „Ik ben zelden zo gelukkig ,geweest in mijn leven, maar ik heb ook
nooit zoveel afgezien. Er leek geen einde aan te komen. Tien kilometer voor
het einde dacht ik het gaat niet meer, maar door de steun die ik o.m. vanuit
enkele volgwagens kreeg, de mensen hebben mij tot en met opgejut, en het
besef dat mijn eerste overwinning in mijn wielerloopbaan meteen een
klassieker zou kunnen zijn, bleef ik overeind. Ik had overal pijn. Mijn
gezicht gloeide, mijn voeten brandden en mijn benen voelde ik niet meer. Ik
ben plichtmatig blijven malen. Ik heb bet uiteindelijk gehaald en daar ben ik
geweldig blij mee." Dit waren woorden of zinnen van gelijke strekking van Giel van der
Sterren, de 24-jarige amateur uit Haarsteeg, die zaterdag in de Kersenronde
behaalde wat hij in de Ronde van Limburg enkele weken eerder had
aangekondigd. Een overwinning in een grote wedstrijd. Giel van der Sterren
zit nog maar drie seizoenen op de fiets. In 1974 reed hij diverse eerste
plaatsen en vele ere-prijzen bijeen bij de liefhebbers. Gesterkt door zijn
goede uitslagen nam hij het besluit om bij de amateurs aan de slag te gaan.
Vorig seizoen reed hij o.m. Olympia's Ronde door Nederland in dienst van Van
Zantvoort. Niet onverdienstelijk, want de Brabander haalde het eindpunt in
Amsterdam. Dit seizoen is hij in de criteria uit de eerste tien niet weg te
slaan. Telkens is hij bij de goede ontsnapping betrokken. Een hoofdvogel was
er echter nog niet bij. Twintig keer reed hij als prijswinnaar over de
eindstreep. Een gebrek aan een goed eindschot hield hem van de eerste prijs
af. In Limburg onderstreepte Van der Sterren zijn stijgende vorm via een
fraaie solo van enkele tientallen kilometers die echter niet het gewenste
resultaat opleverde. Thans had hij meer succes. In de verzengende hitte van
deze zaterdagmiddag sloeg hij op tachtig kilometer voor het eind, de renners
waren juist halfkoers, zijn slag. Zijn voorsprong steeg tot meer dan vijf
minuten. In de slotfase had hij het zeer moeilijk, hij moest lijdelijk
toezien hoe een groep van vijf renners steeds dichterbij kwam. Uiteindelijk
hield hij nog vijfenveertig seconden over. Genoeg om de verdiende bloemen
en later op de avond de eerste prijs in ontvangst te kunnen nemen. Degenen die erop hadden gerekend dat de Kersenronde een revanche op
het nationaal kampioenschap zoo worden, zijn bedrogen uitgekomen. In
tegenstelling tot andere jaren hadden grote ploegen als Amstel, Ketting, Soka
Snacks en Michelin verstek laten gaan. Bijzonder jammer voor deze ronde,
die vaak heeft gefungeerd als laatste selectiewedstrijd voor deelneming aan
het nationaal kampioenschap en als keuzewedstrijd voor belangrijke
buitenlandse uitzendingen. Op papier schenen de renners van Jan van Erp, de kersverse nationale
merkenkampioen, het gemakkelijk te kunnen halen. De paarse equipe herbergde
veruit de meeste kwaliteit, maar wat outsiders niet wisten was o.m. dat Piet
van der Kruijs wordt geplaagd door een lichte virusziekte. Zijn hele lichaam
zit onder de rode bulten, dat Van Erp het nog altijd zonder Henk Mutsaars en
Hans Koot, die beiden in Olympia's Ronde werden geblesseerd en langdurig
zijn uitgeschakeld, moest doen en dat Henk Botterhuis pas een zwaar examen
aan de Universiteit in Nijmegen achter de rug heeft. Ondanks de hitte bleken de renners er toch wel zin in te hebben.
Nauwelijks was het startschot in Mierlo gelost of Nico Rinkel meldde zich al als
eerste durver. Hij kreeg gezelschap van Frans Francissen, de sterke amateur
uit Handel, en samen namen ze twintig seconden voorsprong. Rinie van Dijk,
de neo-amateur uit Someren, had inmiddels al een lekke band te pakken, maar
hij sloot na een fraaie achtervolging in no-time weer aan. Terwijl Rinkel het
vruchteloze van de poging al snel inzag en zich terug liet vallen, ging
Francissen nog enkele kilometers door. In Someren-Heide, na ongeveer dertig kilometer, zag ook hij het
nutteloze van deze vlucht in en liet zich inlopen. Direct meldde zich echter
een nieuwe renner in de voorste gelederen en wel van de ploeg Van Zantvoort-R
& B Glas. Tonny van Hintum begon aan een solo. Kessels, Huijbers en Van
Diepen voelden ook wel wat voor een avontuur en zodoende ontstond er een
tweede kopgroep in dit grille begin, die na tien kilometer al een kloof van 1
min. 10 sec. had geslagen. Nico van Geenen (Van der Heijden Meubelen), Piet
van der Kruijs (Van Erp), Giel van der Sterren (Van Zantvoort), Mart van de
Berg (Bartok) en Marcel van Leeuwen (Bossche Staalbouw) gingen na vijftig
kilometer in de tegenaanval, maar de vier voorop gaven van hun voorsprong
niets prijs. Halfweg de tweede ronde sprong plotseling Wiel de Ruijter uit
Meerlo op de pedalen. In een fraaie stijl wist hij in korte tijd de kloof van
ongeveer een minuut dicht te rijden. Ook Van Berkel van de ploeg Bartok en
Jimmy Kruunenberg van Freetime-Union, de ploeg van Rinie Wagtmans, slaagden
er in de sprong naar de eersten te maken. De hitte had inmiddels de krachten gesloopt. Bij de doortocht in
Mierlo aan het begin van de derde grote ronde stapten diverse renners af. Ook
de kopgroep viel totaal uiteen en Van Diepen, die als gastrenner bij de
organiserende vereniging De Kersenlanders meereed, en Kruunenberg bleven met
tweeen voorop. Het was dan ook bijzonder jammer dat de Noordhollander door
pech werd uitgeschakeld. Van Diepen zette nog enige tijd door en werd met nog
Voor de renner uit Haarsteeg betekende dit de aanzet tot een geweldige
solo, die met de eerste prijs, zou worden bekroond. Tien kilometer nadat Van
der Sterren aan zijn greep naar de macht was begonnen, had hij al 1 min.
voorsprong veroverd. Aanvankelijk bleef reactie in de groep uit. Allen hadden
enorm veel last van de hitte en het peloton werd zelfs niet wakker, toen Theo
Hogervorst van Bossche Staalbouw de groep tot grotere spoed trachtte te
bewegen. Hogervorst ging toen maar alleen. Van der Sterren reed op dat
moment, met nag ruim dertig kilometers voor de wielen, al bijna vier minuten
voor de rest uit. Hogervorst kreeg eerst steun van de Freetime-coureur Jan
van de Velden uit Rijsbergen. Ernstig werd het echter pas, toen ook Henk van
Kilsdonk, Theo Gevers en Toine Verheezen zich bij de achtervolgers voegden.
Van der Sterren kon er echter tegen. Hij reed vijf minuten voor zijn
belagers uit en het peloton was zelfs tot op 5 min. 25 sec. teruggeslagen. Toen begon echter voor Van der Sterren ook de lijdensweg. Hij zat er
totaal door. Zijn brandende en oververmoeide voeten trachtte hij tot
werkzaamheid te dwingen door er water overheen te gooien. Te vaak greep hij
ook naar zijn bidon om zelf vocht tot zich te nemen. Aan volgers stelde hij
onophoudelijk vragen als: hoever is het nog en hoeveel voorsprong heb ik nog.
Waarschijnlijk heeft de Brabander op die momenten wel gedacht: was ik maar
nooit aan de wielersport begonnen. Getergd door een broeiende hitte sleepte
hij zich voort. De achtervolgers kwamen steeds dichterbij. Daar kreeg men
bij het horen van het feit dat de kopman zich meer voortsleepte dan voortreed
opnieuw vleugels. Bovendien waren de achtervolgers met z'n vijven, terwijl
Van der Sterren alles alleen moest verwerken. Moeizaam bereikte hij het bord
„5 kilometer". Deze wetenschap dat de wedstrijd bijna afgelopen was en
dat er voor hem een fraaie bloemenruiker lag te wachten, gaf de leider nieuwe
inspiratie. Hij greep opnieuw naar de handvaten van zijn stuur, boog zich nog
een keer voorover en gaf alles wat hij nog te geven had. De moed van de
durver werd deze keer beloond. Terwijl een groep, met aan het hoofd de
winnaar van vorig jaar, Gerrie van Gerwen, nog op de vijf achtervolgers
neerstreek waarna deze groep weer helemaal uiteen brokkelde, bleef Van der
Sterren voorop. Voor hem was het applaus, dat de winnaar in Mierlo van een
gul publiek in ontvangst mocht nemen. Degene die het meeste recht op de
overwinning kon doen gelden, had ze ook gekregen.BRON: JO DE BRUIJN Amateurs: KLAZIENAVEEN
(4 juni).1976 Amateurs: 1. P. Noy, 2. H. Ponsteen, 3. D. van Wijhe, KLOOSTERBUREN (5 juni).1976 Amateurs: 1. B. Duit, 2. R. Koster, 3. B. Scheuneman, Junioren: 1. D. Timmer, 2. J. Slendenbroek, 3. E. Keizer, Nieuwelingen: 1. J. Arends, 2. J. G. Schipper, KLOOSTERBUREN
(11 juli).1976 Amateurs: 1. P. Hoekstra, 2. B. Duit, 3. R. Akker, 4. S.
Akker, Nieuwelingen: 1. J. Schipper, Junioren: KLOOSTERZANDE (6 juni).1976 JAN KREKELS BEKROONT HEROPTREDEN
MET ZEGE IN KLOOSTERZANDE Jan Krekels, de Limburger die begin vorig jaar gedesillusioneerd zijn
afscheid van de wielersport aankondigde, is weer volledig op het eerste plan
terug. Al enkele keken kwamen we Krekels tegen in de uitslagen van de
vaderlandse criteria en in Kloosterzande in Zeeuws-Vlaanderen zette hij
eerste Pinksterdag het orgelpunt op zijn rentree door zijn medevluchter Jan
Aling in de beslissende sprint geen kans te geven. Het was meteen ook de
eerste overwinning van de nieuwe formatie van De Onderneming, de ploeg uit
Gouda, die het in de Nederlandse wedstrijden goed doet. Nauwelijks hadden Krekels en Aling hun duel voor de bloemen
uitgevochten of het publiek, met enkele duizenden in het Zeeuwse dorp
aanwezig, veerde opnieuw op. De derde man van deze middag, Andre Gevers, de
wereldkampioen bij de amateurs, werd eveneens groots onthaald. Hij had zich
dertig kilometer voor het einde met negen anderen, te weten Jan Raas, Cees
Priem, Nidi den Hertog, Richard Buckaki, Ben Groen, Wim de Ruiter, Herman van
Springel, Gerard Vianen en de debuterende prof Wil van Helvoirt, uit het veld
van ongeveer vijftig renners losgemaakt. De voorsprong van de beide leiders,
die al in de beginfase uit de groep waren ontsnapt, slonk aanvankelijk snel,
maar bleef op vijftig seconden hangen. Voor Gevers was dit het sein opnieuw
aan te gaan. Iedere ronde nam hij ruim vijf seconden op de vluchters terug.
De resterende afstand bleek echter te kort to zijn. Tien seconden na de beide
kemphanen drukte hij zijn wiel over de eindstreep. In de sprint voor de
vierde plaats zorgde Bennie Groen voor een tweede succes voor De Onderneming.
Hij klopte gereputeerde renners als Cees Priem en Richard Buckaki, die vooral
als sprinters bekend staan. Ook de vierde plaats voor Bennie Groen is voor de
jonge Zuidhollandse formatie een teken aan de wand. Er zit misschien meer in
dan men voor mogelijk had gehouden. Beroepsrenners: 1. J.
Krekels, Born Amateurs: 1. J. Lovell (Canada), Liefhebbers: 1. K. Bokma, 2. W. de Faber, KLOOSTERZANDE (17 augustus).1976 Amateurs: KOEWACHT (3 mei).1976 Amateurs: 1. B. v. Est, 2. W. Jeremiasse, 3. B. Huveneers, 4. S.
Aarts, 5. T. Fase, 6. H. Nieuwdorp, 7. J. v. Tilborg, KOEWACHT (5 juli).1976 Amateurs: 1. J. Damen, KOLLUM
(3 juni).1976 Amateurs: 1. D. van Wijhe, KOOTSTERTILLE (Fr.) (14 augustus).1976 Amateurs: Nieuwelingen: KO-RACE
(13 maart).1976 GOUDEN
KO-RACE VOOR GERRIT BROKELMAN Misschien zijn er
dranghekken nodig om de kandidaten voor de Olympische wielerploeg te kunnen
rangschikken. In het van klassiekers uitpuilende voorjaar zullen de jonge
talenten zich ongetwijfeld massaal aandienen bij bondscoach Joop Middelink,
die vol interesse de gegevens van de toppers-inspe bijeen schraapt, maar in
deze maartse dagen nog geen verstrekkende beloftes kan doen. Ook niet aan
Gerrit Brokelman, die verrassend de vierde editie van de Gouden KO-race, de
vroegere Ronde van Zuid-Oost Groningen, op zijn naam schreef. De van
Caballero naar Bossche Staalbouw overgestapte timmerman uit Hardenberg
klopte op de streep in Veendam Nico Hilberink, Piet van Leeuwen en Hans Langerijs.
Dit kwartet leidde in de buurt van Bellingwolde, ongeveer vijftig kilometer
voor de eindstreep, de beslissende ontsnapping in. Door een goede onderlinge
samenwerking, waarbij met name Brokelman zich onderscheidde, werd het peloton
op een constant groeiende achterstand gereden. Dertig kilometer na de
geslaagde vluchtpoging bedroeg de marge zelfs twee minuten. Voor Gerrit
Brokelman was de zege in de KO-race - hij schaarde zich bij illustere
voorgangers: Ad Gevers, Roy Schuiten en Herman Snoeyink - de eerste grote
triomf in zijn nog prille wielercarriere. Hoewel hij de afgelopen twee jaar
regelmatig „van voren" zat, timmerde hij in de uitslagenlijsten nog
niet al te nadrukkelijk aan de weg. In 1975 vermeldde de erelijst zes
overwinningen in criteria en een zegepraal in de Belgische Ronde van
West-Vlaanderen. Brokelman heeft bet Olympische seizoen als het jaar van de
doorbraak geprogrammeerd. Daarom was hij er op uit om Middelink in zijn eerste
klassieker al op zijn mogelijkheden te wijzen. Immers, Brokelman moest de
start van bet amateurseizoen als toeschoumer meemaken. Doordat zijn licentie
niet in orde was, mocht hij in de Ster van Zwolle niet aan de start
verschijnen. Brokelman: „Doordat Middelink een hele tijd achter mij reed,
dacht ik: nou moet ik laten zien wat ik kan. Ik heb de hele koers aan de
Olympische Spelen zitten denken. Want wees nou eerlijk: iedere sportman wil
toch dolgraag naar de Spelen toe?" Gerrit Brokelman
is zelfs bereid om zijn prineipes tijdelijk over boord te kieperen. Vanwege
zijn geloof fietst hij zelden op zondag. De 23-jarige timmerman is echter
niet van plan om de deur naar het internationale wielerplatform - die volgens
Middelink ook voor Brokelman wagenwijd open staat - op een kier te zetten.
“Wanneer ik een kans maak op selectie, is er over die zondag best te praten.
Ik weet ook wel, dat je als selectielid moeilijk kunt zeggen: op zondag doe
ik niet mee." Overigens heeft Gerrit Brokelman het seizoen niet uitsluitend
op de Olympische Spelen afgestemd. ,Dat zou niet verstandig zijn. Ik voel me
nog wel zo'n kruk, dat ik het seizoen niet van tevoren op een bepaald
evenement kan afstemmen. Ik ben nog niet zo'n grote als de toprijders van de
fabrieksploegen. Daar kijk ik nog altijd tegen op. Wat wil je, ik fiets nog
maar drie jaar bij de amateurs en doe sinds twee seizoenen mee aan
klassiekers. In het begin ben je door je onervarenheid nergens, maar ik heb
nu veel bijgeleerd. Ik kan bijvoorbeeld aanvoelen, wanneer de slag
valt." Wegcoach Joop
Middelink stelt zich weliswaar gereserveerd op („de jongens, die nu van voren
zitten, proberen zich bij mij aan te melden"), maar loost in de kantine
van betaalde voetbalclub Veendam toch ook waarderende woorden over de van trots
glimmende triomfator. „Brokelman heeft zich natuurlijk aangediend door zijn
zege. Dat wil niet zeggen, dat ik op dit moment in hem een Olympisch
kandidaat zie, maar op basis van andere invitaties vanuit het buitenland kan
hij in een selectie worden opgenomen. Ik ken Gerrit al een paar jaar. Ik heb
destijds ook geadviseerd om hem op te nemen in de wielerploeg van
Caballero.” De demarrage van
het viertal Brokelman, Hilberink, Van Leeuwen en Langerijs heeft aan de
KO-race nog enige kleur gegeven. Het parkoers leende zich met zijn vele
bochtige klinkerweggetjes voor talloze ontsnappings- pogingen, maar de
wedstrijd had over het algemeen een vlak verloop. Na 37 kilometer scheidde
zich een groep van twintig renners af van de rest, doch door toedoen van Hans
Langerijs en Joop Ribbers werden kopgroep en peloton twaalf kilometer later
tot een compact geheel van 33 man gesmeed. Het veld brokkelde een paar keer
af, maar evenzovaak sloten de rijen zich weer. Tot bij Bellingwolde. Op de
ruilverkavelingsweg in de buurt van de grensplaats, roken de vier genoemde
coureurs hun kans. Hen wachtten op de weg naar de finish weinig moeilijkheden
meer. Het peloton accepteerde gelaten zijn nederlaag. BRON: JOHAN
WOLDENDORP Amateurs: KORTENHOEF (7 augustus).1976 GERRIE KNETEMANN wint Kortenhoef Een vaste ,prik" op de wielerkalender voor profs
is de Ronde van Kortenhoef. Jaar in jaar uit 'n knappe winnaar, een renner
die de erelijst van organisator Pos alleen maar in waarde doet stijgen. Op
zaterdag 7 augustus waren ze er allemaal: de Nederlandse toprenners van
Raleigh, Frisol, Ormas, De Onderneming. De Belgen van Flandria stonden naast
de vaderlandse toppers aan de vertreklijn. In de rennerskwartieren werd o.m. gesproken over de
komende selectie voor de wereldkam- pioenschappen, over het plotseling
verdwijnen van Moltenirenner Cees Bal uit de rijen en over de vele jongeren
die plotseling tussen de profs zijn gaan rijden. Het publiek liet de organisatoe beslist niet in de
koude staan, of het er twaalf dan wel zestien duizend geweest zijn is minder
belangrijk voor ons, wel voor de penningmeester van het comite. Druk was het
er zeer zeker. Renners als Joop Zoetemelk en zijn ploegmaat Gerard
Vianen - in deze streek enorm populair - werden hartstochtelijk toegejuicht
en ook een knaap als Freddy Maertens, Belgisch kampioen en winnaar van het
groen in de Tour de France, had niet te klagen over aanmoedigingen. De wedstrijd heeft geen minuut ,;stilgelegen". Na
wat speldeprikjes van mindere goden ging zowaar onze Tourvedette Joop
Zoetemelk de diepte in. Voor de mannen van de andere ploegen uiteraard
aanleiding om het tempo te verhogen. Reeds op dat moment bleek hoe sterk een
Knetemann reed. Na zo'n 50 kilometer in snel tempo to hebben afgelegd, kwam
er een ontsnapping tot stand, die later de definitieve bleek te zijn. In
eerste instantie dertien rakkers, waarbij naast vedetten als Kuiper, Knetemann,
Zoetemelk, Pollentier, de opvallend sterk rijdende Fedor den Hertog toch ook
een streekjongen als Arie Bakker. Nog zeven knapen kwamen bij de vluchters,
af en toe moest er een het hoofd in de school leggen, maar het was voor het
publiek wel duidelijk, dat de achterblijvers gezien waren. Met nog zo'n
twintig ronden voor de boeg besloot de ex-Amsterdammer Knetemann voor een
solo-trip te kiezen. Als lid van de sterke Raleigh-ploeg kreeg hij inderdaad
steun van wereldkampioen Kuiper, Piet van Katwijk en nog een enkele achterblijver.
De andere ploegen konden echter „geen vuist" maken en de Belgen - zeer
goed gereden - vonden het toch allemaal een beetje te snel gaan. Gedragen
door de juichkreten van het publiek - duidelijk werd dat grollenmaker Knetemann
het goed doet bij de mensen achter de draad - reed Knetemann onbedreigd naar
de zege. Hij is duidelijk hersteld van het mislukt Tour-avontuur. Het publiek
werd daarna getrakteerd op een sprintduel tussen een regerende- en een
oud-wereldkampioen, gewonnen door de man die „ex" voor zijn naam heeft.
Eenling Hordijk toonde weer eens dat hij zijn sprint nog bezit. Een geslaagde dag, ook door het optreden van de jongens
uit de lagere categorieen.TEKST:Ad J. Vingerhoets Beroepsrenners: 1. Gerrie Knetemann (Raleigh) Amateurs: 1. W. Koene, 2. Th.
Oudshoorn, 3. B. v. d. Broek, 4. P. Ruiter, 5. P. Ziierveld, 6. H. Pouw, Junioren: KRIMPEN AAN DE IJSSEL (28 augustus).1976 Amateurs: Liefhebbers: 1. R, Bakker, 2. J. Hofman,
3. W. Tonder, 4. H. Hoek, 5. K. Tolhoek, 6. J. den Hartigh, 7. T. v. d. Valk,
8. R. Koppers, 9. P. Nobel, 10. B. Hendriks. Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2.
B. v. d. Spiegel-Hage, KRIMPEN AAN DE LEK - 22 mei.1976 Amateurs: Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. R. Duin, 2. K. Clerckx (Belgie), 3. P. Roosen, 4.
J. den Hartig, KRUININGEN (3 juli).1976 JAN KREKELS weer op het voorste plan Jan Krekels heeft, na zijn terugkeer in de wielersport, bijzonder snel
de weg naar het erepodium hervonden. Goede uitslagen, winnaar in
Kloosterzande en eenzelfde resultaat in Kruiningen, het ging allemaal nogal
vlot en vaardig. Twee ronden voor het einde (plm. Na Daarachter volgde een groep met o.a. Aling, Bukacki, Janbroers,
Krekels en De Waal. Met nog Ondanks het warme weer een levendige koers met bevredigende
belangstelling. Beroepsrenners: 1. Jan
Krekels Amateurs: 1. H. Nieuwdorp, 2. S. Aarts, KWADENDAMME (2 mei).1976 Amateurs: 1. B. v. Est, 2. J. Verbeke, Junioren: LAGE ZWALUWE (26 juni).1976 Liefhebbers: 1. J. Lepoeter, 2. P. Heyster, 3. J. v. d. Oever, Nieuwelingen: 1. W. Bouman, 2. R. Motkd, 3. J. v. Asten, 4. R.
Koppert, 5. J. v. Noort, 6. T. Deekers, LAGE ZWALUWE (27 juni).1956 Amateurs: 1. T. ter Harmsel, 2. P. Franken, 3. K. St. Nicolaas,
4. P. Valentijn, 5. W. Lugtenburg, Junioren: 1. D. Evers, LANDSMEER (29 mei).1976 Amateurs: 1. R. Kos, Nieuwelingen: 1. H. van Lent, LANGEDIJK (1 augustus).1976 Amateurs: 1. P. Slikker, 2. D. Baas, Nieuwelingen; Liefhebbers: LEENDE (3 oktober).1976 JAN VAN KATWIJK neemt revanche in Leende Voor de start van de eerste Profronde van Leende spraken wij met Jan
van Katwijk, de oudste van de drie fietsende broers. Jan vertelde ons, dat
hij voor het komende seizoen alweer een sponsor gevonden had in de vorm van
Zoppas, waarbij Robert Louwers als ploegleider de lakens uitdeelt. Na afloop
van het criterium stonden wij weer tegenover dezelfde Jan van Katwijk, die
met een zege in de Ronde van Leende nog eens duidelijk onderstreept had, dat
hij beslist nog mee telt in het vaderlandse beroepsrennerskorps. “Ik ben
enorm teleurgesteld door de ontwikkelingen bij TI-Raleigh: Ik heb me het
hele jaar uit de naad gefietst voor de vedetten en als dank krijg ik nu mijn
ontslag. Deze zege is voor mij een revanche, want toen ik Hennie Kuiper zag
komen, heb ik nog eens extra op de trappers geduwd," vertelde de
Bladelse beroepsrenner. De eerste profronde van Leende, waarbij ook dernywedstrijden op het
programma stonden, was een gedeeltelijk succes. Het criterium bood de
vijfduizend toeschouwers voldoende vertier, doch de wedstrijden achter de
ronkende motoren spraken beslist niet tot de verbeelding. Het programma werd
langdradig en het parkoers in Leende is ook niet geschikt voor dernywedstrijden.
De puntenkoers, het eerste onderdeel van het derny-omnium, werd volledig
beheerst door Rene Pijnen. Maar liefst vier van de vijf klassementen stak hij
op zak, waardoor natuurlijk de zege in deze puntenkoers hem niet meer kon ontgaan.
Het eerste klassement was gewonnen door Danny Clark, die daarna nog maar een
keer punten behaalde. Enkele ronden voor het einde ontsnapten Rend Pijnen,
Gerrie Knetemann, Jan Breur en Ko Hoogedoorn uit de hoofdmacht en zij haalden
daardoor ook de meeste punten in de laatste twee klassementen. In de afvalwedstrijd bracht de Belgische komiek Willy Debosscher nog
wat leven in de brouwerij. Rene Pijnen was door pech nogal vlug uit het
strijdperk verdwenen, waardoor de strijd weer helemaal open werd. In een fel
zij-aan-zij gevecht klopte werelduurrecordhouder Fred Rompelberg Debosscher
met een half wiel. Het omnium werd afgesloten met een individuele tijdrit. Jan Breur
vertrok als eerste en zette meteen een scherpe tijd met 1 minuut 20 seconden.
Zijn negen concurrenten slaagden er niet meer in om deze tijd te verbeteren,
ondanks verwoede pogingen van Rene Pijnen en Gerrie Knetemann. In het
klassement over de drie onderdelen was Rene Pijnen echter ongenaakbaar en
trok met 10 punten de zege naar zich toe. Het criterium was vanaf de eerste ronde boeiend. Jan Raas had er
blijkbaar veel zin in, want na enkele ronden koos hij het hazepad en meer dan
tien ronden leidde hij de dans. Toen Raas tot de orde was geroepen, waagde
Piet van Katwijk een poging, daarbij gesteund door zijn broer Jan en Danny
Clark. Ook deze plooi werd weer glad gestreken, doordat de groep er een zeer
hoog tempo op na hield. Toen halfkoers het tempo even stil viel, gingen Jan
van Katwijk, Eddy Peelman, Jos Schipper en Gerrie Kamper op avontuur en zij
leken te gaan slagen. Binnen enkele ronden hadden zij een gat geslagen van 20
seconden. Roelof Groen ging op zoek naar de vluchters, maar de kloof was voor
hem al te groot. Met nog twintig kilometer voor de wielen ging Jan Raas weer
in de aanval, daarbij gesteund door een sterk rijdende Don Allan. Na een
felle achtervolging slaagde dit duo er in om aan te sluiten bij de vier
koplopers. Hennie Kuiper probeerde ook nog de kloof te overbruggen, maar hij
kreeg daarbij te weinig steun van zijn gezellen Jan Breur en Jos Huysmans,
terwijl Jan van Katwijk en zijn makkers het tempo nog wat opschroefden. De
eindsprint was vol incidenten, waaraan Jan van Katwijk part noch deel had. De
rappe Eddy Peelman werd in zijn opmars gehinderd door Don Allan, die het gat dicht
hield en de Belg daardoor bijna de balustrade indrukte. Peelman is natuurhjk
ook niet voor de poes en hij verweerde zich heftig door Allan aan de broek te
trekken. Het tweetal verloor door dit incident echter teveel aan snelheid,
waardoor Jan van Katwijk hen voorbij kon snellen. „Ik had er niet meer op gehoopt," vertelde hij, „want ik had de
laatste ronde twee demarrages geplaatst." Van Katwijk behaalde in
Leende zijn tweede zege.BRON: WIM AMELS Klassementswedstriid achter dernies: 1. Rend Pijnen, 2. Gerrie Knetemann, 3. Jan Breur, 4. Danny Clark, 5.
Ko Hooged,oorn, 6. Wilfried Peffgen, 7. Fred Rompelberg, 8. Martin Venix, 9.
Dieter Kemper, 10. Wid1y Debosscher. Afvalwedstijd achter dernies: 1. Fred Rompelberg, 2. Willy Debosscher, 3. Dieter Kemper, 4.
Wilfried Peffgen, 5. Martin Venix, 6. Ko Hoogedoorn, 7. Rend Pijnen, 8.
Gerrie Knetemann, 9. Danny Clark, 10. Jan Breur. Tijdrit achter dernies: 1. Jan Breur, 2. Rene Pijnen, 3. Gerrie Knetemann en Danny Clark, 5.
Fred Rompelberg, 6. Martin Venix, 7. Willy Debosscher, 8. Wilfried Peffgen,
9. Dieter Kemper en Ko Hoogedoorn. Eindstand over de drie onderdelen: 1. Rene Pijnen 10 pnt., 2. Fred Rompelberg 13 pnt., 3. Gerrie
Knetemann 131/2 pnt., 4. Jan Breur 14 pnt., 5. Danny Clark 161/2
pnt., 6. Wilfried Peffgen 18 pot., 7. Martin Venix 19 pnt., 8. Willy
Debosscher 19 pnt., 9. Ko Hoogedoorn 201/2 pnt., 10. Dieter Kemper 211/2
pnt. Uitslag criterium: 1. Jan
van Katwijk, 2. Eddy Peelman, 3. Don Allan, 4. Jan Raaz, 5. Jos Schipper, 6.
Gerrie Kamper, 7. Hennie Kuiper, 8. Jan Breur, 9. Jos Huysmans, 10. Jan
Krekels, 11. Piet van Katwijk, 12. Fans van Katwijk, 13. Jan Aling, 14. Jimmy
Kruunenberg, 15. Cees Priem, 16. Gerrie Knotemann, 17. Udo Hempel, 18. Jan
Brinkman, 19. Rik van Linden, 20. Jan Bakker, 21. Walter Godefroot, 22.
Bennie Groen, 23. Wil ,de Ruiter, 24. Arie Versluis, 25. Roelof Groen, 26.
Bennie Ceulen, 27. Geraxd Wesselius, 28. Wil die Wam, 29. Frans Verbeeek,
30. Wim Prinsen. Amateurs: LEEUWARDEN.GROENE STER (12 juni).1976 Amateurs: LEEUWARDEN-BILGAARD (15 mei).1976 Amateurs: LEIDEN (5
augustus).1976 GERARD KAMPER
klopt BERT PRONK in LEIDSE RONDE PROFS „PRO
DEO" AAN HET WERK Het was ze in Leiden toch maar weer gelukt. LRTV Swift, met als
inspirerende voorzitter Joop Riethoven (ook een van de grote mannen achter de
Tour-start in Ook topcoureurs als wereldkampioen Hennie Kuiper, Joop Zoetemelk,
Gerben Karstens (twee Swift-leden), en nationaal titelhouder Jan Raas. Ze
waren bereid om, na het startschot van Feyenoord-voetballer Wim Rijsbergen
(een Leidenaar) er een echte wedstrijd van te maken. Waarin in een hoog tempo
pittig werd gekoerst. Een lekke band kon tweevoudig ritwinnaar in de Tour de France, Gerben
Karstens, niet stuiten in zijn ijver om de mensen in zijn oude woonplaats
wat te laten zien. Al gebeurde dat voornamelijk in de jacht op al vroeg in de
wedstrijd ontsnapte groepjes. Wim de Ruiter, Jos Schipper en Wicher Vlot
waren actief. Debutant Ton Zuiker (ook Nico Rinkel is inmiddels prof
geworden en binnenkort mag de overgang van achtervolger Herman Ponsteen en
stayer Martin Venix worden verwacht) reed in de spits. Maar de echte vlucht forceerde toch op de leidersprijs (f 500,-)
loerende Jan Aling. Joop Zoetemelk kon net niet bij hem aansluiten, Arie
Versluis wel. Gevers en Arie Bakker probeerden het ook te vergeefs en daarna
kregen Aling en Versluis van de hoofdmacht zo'n twintig kilometer de gelegenheid
punten (wie anders dan Aling) te verzamelen voor Leidens vetste buit. Natuurlijk: Kuiper zette zich af en toe op kop van de groep. Raas, De
Ruiter, Bakker en Vlot kwamen even „los"; nieuwelingen Groenewegen en
Kruunenberg reden voorop, maar pas na Versluis capituleerde. Liet zich met Karstens terugglijden. Aling
(had, nog een paar punten nodig) niet. Hij ging door. Kreeg Scheveninger Bert
Pronk mee, maar moest die Raleigh-rijder toch laten gaan. Gerard Kamper zag
het gevaar. Hij voegde zich bij Pronk en de wedstrijd was beslist. Frisol en
Raleigh hadden beide een man vooraan. Wat Jos Schipper en daarna Gevers en
Zoetemelk nog probeerden de halve minuut voorsprong van de twee leiders
bleef gehandhaafd. Jan Raas reed in het rood-wit-blauw nog naar een knappe derde plaats,
maar meer verbazing ontstond er over de sprint om „het goud". De meesten
verwachtten immers Bert Pronk. De Scheveninger zelf vertrouwde kennelijk ook
op zijn eindschot. „Hij probeerde niets," verduidelijkte Kamper later.
„Bert moet me hebben onderschat." Dat werd in de laatste meters
zonneklaar. Van kop of duwde de Noordhollander zich naar de zege. Pronk kwam
nauwellijks aan het achterwiel. Kort na zijn Goudse succes (de eerste winst
in zijn profcarriere) betekende dat voor Gerard Kamper opnieuw een ereronde. BRON: HENK KRUITHOF Beroepsrenners: 1.
Gerard Kamper (Warmenhuizen) LEKKERKERK (27 mei).1976 Amateurs: 1. W. Liebrechts, Nieuwelingen: 1. J. van Noort, 2. R. Hogervorst, 3. J. v. d.
Hoeven, Liefhebbers: 1. R. Ratterman. 2. P. Nobel, 3. J. Hofman, 4. B. v. d.
Hulst, LELYSTAD
(30 april).1976 Liefhebbers: 1. J. Hup, 2. J. v. Hattem, 3. Th. de Waal, LEPELSTRAAT (13 juni).1976 Amateurs: Junioren: 1. P. Hofland, 2. J.
Patterson (Engeland), Nieuwelingen: 1. B.
Bruinenberg, LEUSDEN (26 mei).1976 Amateurs: 1. R. Smit, Liefhebbers en veteranen: 1. K. Bokma, 2. R. Onos, LIESHOUT (30 april).1976 Amateurs: 1. H.
Lunenburg, Junioren: 1. R. v. Dijk, 2. J. Bellemakers, 3. J. Weber, 4. P.
Winnen, 5. P. Damen, 6. B.' Kruizinga, 7. T. Weber, Nieuwelingen: 1. R. Snijders, 2. H. v. d. Nieuwenhof, 3. B.
Zoontjens, 4. J. v. Asten, 5. W. Fekken, 6. R. Mot.W, LIMMEN (5 september).1976 Amateurs: Liefhebbers: LINNE - 4 augustus.1976 Vierde Nacht van Linne EEN COMPLEET SUCCES NA TINTELENDE ONTSNAPPING SPURTZEGE Roger de Vlaeminck OP JOS SCHIPPER EN HENNIE WIPER Toen we een uurtje voor de start van het hoofdnummer - het voorspel
werd door de liefhebbers verzorgd - eens het vakkundig afgesloten Uit de geschetste volle tevredenheid van de vele kijkers, kan bereids
worden afgeleid dat het niet was gebleven bij die geslaagde uitval van De
Vlaeminck, Schipper en Kuiper. Zeer zeker niet, van start tot de aankomst was
rumoer, leven in de brouwerij, werden pogingen ondernomen om weg te geraken
en tussen deze bedrijven door zorgden premies bij de vleet voor vertier. De
vetste premie kwam in handen van Jan van Katwijk: een waardebon van 2000
gulden ter beschikking gesteld door de bontmantelzaak Buchardt-Nelissen,
Kloosterstraat 27 te Maasbracht, bestemd voor de renner die het meest als
eerste de streep passeerde. Lang ging Piet van Katwijk in dit klassement aan
de leiding, broer Jan trof uiteindelijk de roos. Speaker Chris Delbressine feliciteerde Fred Rompelberg met zijn
overwinning in een Duitse wegkoers en wenste hem succes in het komend
nationaal kampioenschap achter motoren. In het verslag van Het Wonder van
Obbicht werd gezegd, dat Rompelberg uit koers werd genomen omdat hij was gedubbeld.
Die visie klopte niet helemaal: Rompelberg zat in de groep Zoetemelk (laatste
groep), kreeg een lekke band, van zijn echtgenote kreeg Fred een nieuw wiel,
waarna hij in het gezelschap Kuiper-Gimondi c.s. belandde. Zijn achterstand
was geen ronde, maar lag in de buurt van een „lus" (Obbicht bezigt een
„achy”). Dit ter verduidelijking van de situatie aldaar. Een winstpunt van Linne 1976 ten opzichte van de overigens ook een
voltreffer zijnde uitgave 1975 was niet alleen het gevarieerd verloop, ook
de verlichting. Een facet dat niet alleen een juiste aandacht van de
organisatoren had, voorts door de provinciale consul Joep Voots was
gecontroleerd. Een pauze kende de vierde Nacht van Linne niet. Piet van Katwijk, Jan
van Katwijk en Bennie Ceulen namen direkt De “groten" fietsten in Linne inderdaad knap, van een aanwezigheid
louter omwille van de (hoge) gages was nimmer sprake en juist door deze
aanpak kreeg dit criterium niveau. Hulzebosch ging de ontsnapte De Geest
achterna; Jan van Katwijk, Wicher Vlot en Willy de Geest namen Een solo-uitval van Jan van Katwijk ( Dit trio word door Jan van Katwijk bijgebeend, ook Wicher Vlot en
Ronald de Witte werden mede-leiders. Daarna drie koplopers: Jan van Katwijk,
Wicher Vlot en Ronald de Witte met een voorsprong van 20 sec. Middels de
aanpak - lang voorop - van Eddy Merckx werd dit gat kleiner. Uiteraard ging
Merckx niet door toen kameraad Bruyere voorwaarts stevende. Na half koers weer een demarrage van Piet van Katwijk: Een nieuwe situatie: weg waren Kuiper, De Vlaeminck en Schipper. Nu
werd het menens, want dit drietal (nog Zoetemelk terug in de troop, die nu op 30 sec. volgde. Alsnog poogden
Fedor den Hertog en Ronald de Witte het getij te doen keren, tevergeefs. Met
nog vier ronden van Jos Schipper zette de spurt in, werd door Roger de Vlaeminck
overstoken. BRON: GERARD SILLEN Beroepsrenners: 1.
Roger de Vlaeminck Liefhebbers en veteranen: 1. H. Kuipers, 2. J. Kivits, 3. J. Tolhoek, 4. J. Lepoeter, LISSE (26 september).1976 Amateurs: 1. J. Bruessing, 2. J.
Sptker, 3. P. v. d. Knoop, 4. R. van Trig't, Liefhebbers: LOOSBROEK (21 augustus).1976 Amateurs: 1. H. Lunenburg, Junioren: 1. R. Motke, 2. H: van
Loon, 3. P. Damen, 4. P. Broere, 5. P. Heeren, 6. B. Zoonntjens, 7. J. v. d.
Meer, Nieuwelingen: 1. J.
Alberts, 2. S. Strijbosch, 3. W. Bouman, LUNTEREN (31 juli).1976 Amateurs: 1. W. Peter, 2. J. v. d.
Weide, Liefhebbers: 1. R. Bakker, 2. W.
Schelle, LUYKSGESTEL (28 juni).1976 Amateurs: 1. P. v. d. Kruys, Junioren: |