JAARGANG
1975 WEDSTRIJDEN P
T/M R |
PAPENDRECHT
- 2 augustus.1975 Amateurs: 1. W. van Steenis, Junioren: 1. R. Bessems, 2. H. Noy, 3. D. Willigenburg, PHILIPPINE
- 21 juli.1975 Amateurs: 1. J. Bruessing, PIJNACHER
- 16 augustus.1975 KEES BAL is er
nog! Onverwachte zege
in Pijnacker Eigenlijk zou
Kees Bal helemaal niet rijden in de tweede profronde van Pijnacker. Nadat de
Zeeuw een week eerder in Kamerik “zo maar" was weggebleven, reageerde
hij nonchalant op een informatief telefoontje van coordinator Jan Janssen.
“Voorlopig geen interesse," meldde Bal nukkig. „Ik heb zaterdagmiddag
wel wat anders te doen. " Maar zie: zonder
contract en - al werd daar nog over gepraat - dus zonder vergoeding,
verscheen door sportieve en priveproblemen geplaagde “Balletje" toch aan.
het vertrek in het Zuidhollandse
plaatsje tussen Delft en Zoetermeer. “Om te laten zien dat ik er nog
ben," lichtte hij later toe. „De hele week heb ik hard getraind en als
voorbereiding voor de Nederlandse proftour kwam deze wedstrijd best
uit." Kees Bal, 23 pas,
wilde daar slechts mee onderstrepen dat hij zeker nog niet als
“afgeschreven" wenst te worden beschouwd. De Zeeuw; als amateur een
opvallend coureur maar geen absolute topper, die bij zijn debuut als
professional zoveel succes kende (zes triomfen in het eerste jaar en vier,
waaronder de klapper in de Ronde van Vlaanderen, in het tweede seizoen), is
bereid alsnog te knokken voor de positie die hij in de wielerpelotons
ambieert. De teleurstelling
over een “verloren" jaar heeft Bal verwerkt. Zijn conflict met kopman
Joop Zoetemelk, minder goede uitslagen in de klassiekers en een gemiste Tour
de France gaan aan het eind van de zomer vrijwel leiden tot een breuk met de
ploeg van; Gan-Mercier. De contacten met
buitenlandse (ook Nederlandse) sponsors zijn er reeds. Juist daarom is Kees
vastbesloten nog een paar knappe prestaties af te leveren. Zoals
bijvoorbeeld de onverwachte explosie in Pijnacker. Waar in een spurt met
ploegmakker Gerard Vianen, Kees Bal naar zijn tweede („Alleen in
Kloosterzande lukte het eerder," bekende hij) Nederlandse seizoenwinst
reikte. De basis daarvoor
legde Bal al vroeg in de koers, die door zo'n tienduizend mensen werd
bezocht. Eric Leman en Rik van Linden brachten de eerste demarrages uit het
veld, waarin Pollentier en Maertens ondanks toezeggingen ontbraken, op hun
naam. Jan Aling, Alex van Linden en Albert van Vlierberghe (veel Belgen op de
56 namen tellende deelnemersljjst) waren even „weg", maar pas bij de
uithaal van Scheveninger Bert Pronk en Nidi den Hertog verbrokkelde het
peloton voor de eerste keer. Met Aling,
Rosiers en Arie Bakker reageerde Kees Bal toen al attent. Wat na Twaalf man zouden
in Pijnacker de vetste prijzen verdelen. Met Bal als gretig kandidaat voor de
hoogste eer. Halfkoers testte hij zijn tegenstanders met een priemende solo.
Die was nog niet beslissend, al haalde de reactie voorop wel het ritme uit de
groep. Even dachten de toeschouwers nog aan een herkansing voor dertien
„jagers" (Smit, Kuiper, De Vlam, Schipper, v. d. Meijden, Bracke, Lloyd,
Hordijk, Swerts, Van Springel, Van Vlierberghe, Bakker en Aling), maar zover
kwam het niet. Terwijl
Knetemann, Kamper en Jan van Katwijk achterin trachtten de schade te beperken
en voorop Rik van Linden met bandbreuk af moest haken, sloeg het Gan-duo toe.
Bal sprong weg, Van Roosbroeck bewees een vriendendienst aan Vianen (liet
het gaatje vallen) en na 60 van de De ijver van
Kuiper (wat reed de kampioen een formidabele finale die eerst met Smit, Van
der Meijden en De Vlam en later alleen over het parkoers ging (beloning: een
twaalfde plaats ... ) ten spijt, de hoofdrollen in Pijnacker waren voor de
Nederlanders in buitenlandse dienst. Met Bal als winnaar. Gerard Vianen,
onlangs nog gehuldigd in Obbicht en Linne, drong in de sprint niet aan.Bron:Henk
Kruithof Beroepsrenners: 1. Kees Bal, Kwadendanune; Amateurs:
1. K. H. Bohnen (Duitsland), PRINSENBEEK
– 8 juni.1975 Amateurs: 1. Ad Prinden, 2. Leo Boose, 3. Phil de Jongh, Junioren: 1. Leen Janszen, 2. Martien van Gool, 3. Henk van de
Berg, Nieuwelingen: 1. Piet Liefaard, 2. B. Nugteren, 3. N. Snijders PURMEREND
- 13 juli.1975 Amateurs: Liefhebbers: 1. R. Duin, 2. J. Dekker, PUTTEN
- 28 juni.1975 Veteranen
en liefhebbers: 1. K. Bokma, 2. K. Clerckx, Amateurs: 1. J.
Lookamp, 2. J. Sandbrinki 3. Th. Oudhoorn, 4. P. Blaske, 5. J. Moesker, 6. T.
Krabbe, 7. E. Smit, 8. P. Koeleman, 9. W. Vlaanderen, 10. H. Meyn. PUTTERSHOEK
- 7 juni.1975 Amateurs: Nieuwelingen: 1. N. Snijders, RAALTE
– 4 mei.1975 Liefhebbers: 1.Johan Pluimers, RAAMSDONKSVEER
- 8 mei.1975 Amateurs: Junioren: Liefhebbers: RANSDAAL
- 24 augustus.1975 Amateurs: Nieuwelingen: 1. P. Schroen, 2. J. Janssen, 3. J. Ramaeckers, 4.
W. Bournan, Junioren: 1. R. van Dijk, 2. P. Driessen, 3. J. Schlenker, 4.
H. Donkers, 5. N. Pass, REEK
- 13 april.1975 Amateurs: 1. W. Vlot, 2. J. Bakker, Junioren: 1. J. Lammertink, 2. D. Timmer, 3. H. Timmermans, 4.
S. Polak, Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. B. Driessen, RENESSE
- 9 juli.1975 Amateurs: 1. R. Verboom, 2. W. Lugtenburg, REUSEL
- 27 april.1975 Amateurs: 1. H. v. Kilsdonk, 2. W. v. Helvoirt, Junioren: 1. J. Willigenburg, 2. T. Spooren, 3. E. Gevers, Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, REUVER
- 20 juli.1975 Amateurs: Junioren: Nieuwelingen: 1. H. v. d. Weerden, RHENEN
– 6 september.1975 Nieuwelingen: 1. Hans Plugers, 2. Leo Bevers, 3. Cor van Venrooij, Liefhebbers: 1. Boudewijn Driessen, 2. Raymond de Meester, 3.
Henk Haalboom. RIDDERRERK
- 16 augustus.1975 Amateurs: Dames:
1. K. van Oosten-Hage, 2. T. v. d. Plaat, Nieuwelingen: Beroepsrenners
Dernies: 1. Rene Pijnen, 2. Gerben
Karsten, 3. Cees Priem, RIJEN
- 1 juni.1975 LEREN ZOOL WERD PROOI VOOR FREDDY
MAERTENS De
Ronde van Rijen voor beroepsrenners, met als inzet de Leren Zool, heeft dit
jaar niet dat spektakel gebracht dat andere jaren was te zien. De overmacht
van de Raleigh-ploeg van Peter Post, voltallig in de Brabantse plants
aanwezig, heeft een boeiend koersverloop in de weg gestaan. Telkens opnieuw
werden durvers, zo die er al waren, teruggehaald en toen uiteindelijk de
beslissing viel, ging die ook uit van de renners in de rood-gele kleuren. De
eersten die de boel op stelten trachtten te zetten waren nochtans renners
uit andere “stallen". Henk Poppe en Donald Allan, van Frisol, en Wicher
Vlot, die voor de NMB uit Hoogeveen rijdt. Zij
gingen na enkele ronden al met lichte voorsprong voor het peloton rijden.
Nadat de orde, onder leiding van Rene Pijnen en Wim de Waal, was hersteld,
greep Dietrich Thurau zijn kans. Hij kreeg gezelschap van zijn ploegmaat Aad
van de Hoek, maar ook deze poging word in de kiem gesmoord. Ongeveer
halfkoers, nog diverse andere renners hadden hun neus aan het venster
gestoken maar waren nauwelijks vijftig meter weg kunnen komen, sloeg Van de
Hoek opnieuw toe. De man uit Dirksland vormde de springplank voor Maertens,
Hordijk, Prinsen, De Waal, Pijnen, Van Leeuwen, Dierickx, Priem, Kuiper en
Van der Meijden. Dit groepje verstond elkaar goed en liep tot ruim een minuut
uit. Zij kregen na ongeveer zeventig kilometer gezelschap van Joop Zoetemelk,
die op een ronde achterstand was beland. De kopgroep van elf bleef tot vijf
kilometer voor het einde intact. Toen was het opnieuw Van de Hoek die wegsprong.
Hij verdiende in deze Ronde de prestatieprijs te krijgen. Maertens, gebrand
op de zege, en De Waal sprongen naar het wiel van Van de Hoek en in laatste
instantie kreeg ook Kuiper aansluiting. Maertens zat nu op fluweel. Op
honderd meter van de streep trok hjj alle registers nog eens wagenwijd open
en won met meerdere lengten verschil. In de slotfase had de kopgroep een voorsprong
van veertig seconden op zijn vroegere gezellen weten op te bouwen. De
sprint van de achtervolgers word gewonnen door Bas Hordijk, de enige die,
wanneer de groep bij elkaar was gebleven, een mogelijkheid hard gehad Maertens
van de zege af te houden. Wil de Vlam tenslotte zette het peloton naar zijn
hand en bezette de twaalfde plaats. TEKST:Jo
de Bruijn Beroepsrenners: 1. Freddy Maertens, Belgie Liefhebbers
: RIJSBERGEN
- 9 maart.1975 Amateurs: 1. H. Koot, 2. H. Langerijs, 3. T. v. Hintum, Junioren: 1. B. v. Est, Nieuwelingen: 1. P. Driessen, RODEN
- 20 juli.1975 Amateurs: Nieuwelingen: 1. P. Hofland, 2. H, Schoonewille, 3. T. van Dijk,
4. R. van Waard, 5. P. Steyn, 6. D. Klein, 7. H. Slomp, Dames: 1. T. v. d. Plaat, RONDE VAN
BRABANT – 12 juni t/m 15 juni.1975 RONDE VAN BRABANT
onder slecht gesternte geboren JURY BESLOOT
TIJDRIT NIET MEER TE LATEN VERRIJDEN ROLF GROEN ZWAAR
GEWOND IN ROOSENDAALS ZIEKENHUIS BERT SCHEUNEMAN
STERKE WINNAAR „Gezien de
toestand van de wegen en in aanmerking genomen de aard van de verwondingen
die Rolf Groen bij zijn val heeft opgelopen en de daarop ontstane depressieve
stemming bij renners, supporters en begeleiders lijkt het ons beter de Ronde
van Brabant als geeindigd te beschouwen." Met deze woorden maakte de
voorzitter van de jury, Jan Hees, het besluit van dit college bekend om de
tijdrit niet te laten verrijden. Een tijdrit waarmee een vierdaagse Ronde van
Brabant, overigens een groot woord voor een sportevenement dat zich in een
straal van vijftien kilometer rondom Roosendaal afspeelt, zou worden
beeindigd. Kort voordien had de jury ook de rit in lijn, die op bet parkoers
Planken Wambuis in Roosendaal werd verreden, ongeldig en als niet gereden
verklaard. Drie ronden waren
er in deze race over Terwijl in het
Roosendaalse ziekenhuis enkele chirurgen vochten voor het behoud van het
jonge leven van de 22-jarige Rolf Groen, vond er in de permanence een
spoedvergadering plaats tussen jury en ploegleiders. Het is onbegrijpelijk,
maar enkelen - o.m. Rinie Wagtmans van Willebrord Wil Vooruit en Ad
Meulenreek van de Windmolens - wilden toch laten doorrijden. De meerderheid
- wij noteerden: Middelkamp, De Hoekse Renners, WV Breda, De Jonge Renner en
De Peddelaars waarvan ook Groen lid is - gaf echter te kennen naar huis te
willen gaan. Ook een groot aantal renners gaf er de voorkeur aan een streep
door deze eerste uitgave van de Brabantse Ronde te zetten. De operatie van
Rolf Groen, zo kon de Roosendaalse chirurg Nooren ons enkele uren later
mededelen, slaagde volkomen en tegen de avond was de noorderling buiten
levensgevaar. Een nieuw drama was de wielersport bespaard gebleven.BRON:Jo de
Bruijn UITSLAGEN Eerste etappe -
seriewedstrijden over 12.2 km: 1. B. Scheuneman
(Peddolaars) 16 min. 49.2 sec.; Tweede etappe -
rit in lijn over Derde etappe -
ploegentijdrit over Vierde etappe -
rit in lijn in Schijf over 117 kilometer: 1. J.
Konings (WWV) 2 uur 46 min. 58 sec.; 2. P. Maas (Roosendaal); 3. B. Scheuneman
(Peddelaars); Vijfde etappe -
rit in ljjn in Oosterhout over 150 km: 1. R. van Trigt
(Pedidelaars) 3 uur 34 min. 10 see.; 2. T. ter Harmsel (De Jonge Renner) ; 3.
P. Maas (Roosendaal) ; 4. P. de Jong (Abattoir) ; Eindklassement: 1. B. Scheuneman 8 uur 39 min. 54 sec.; 2. op 57 sec. T. ter Harmsel
(De Jonge Renner); 3. H. Lunenburg (Windmolens); 4. R. Groen (Peddelaars); 5.
op 1 min. 02, sec. P. Maas (Roosendaal); 6. op 2 min. 36 sec. L. van
Nieuwkerk (Westland); 7. op 2 min. 39 sec. L. van Vliet (Westland); 8. op 3
min. 29 sec. J. Damen (De Jonge Renner) ; 9. op 3 min. 32 sec. P. Franken (De
Jonge Renner) ; 10. op 5 min. 44 sec. R. van Trigt (Peddelaars). Ploegenklassement: 1. De Jonge Renner 26 uur 13 min, 25 sec.; 2. op 1 min. 38 sec.
NMB-Peddelaars; 3. op 7 min. 44 sec. WV Roosendaal; 4. op 15 min. 32 sec. De
Windmolens; 5. op 35 min. 26 sec. Westland Wil Vooruit. RONDE VAN
DE ACHTERHOEK – 13 september.1975 Val bij finish: Arie Hassink
sleutelbeenbreuk maar toch tweede in de Ronde van de Achterhoek. Piet van der
Kruys herhaalt zege van vorig jaar. Op - of beter
gezegd juist over - de meet sloeg Arie Hassink uit Neede, dit seizoen zo
ijzersterk teruggekomen na zijn herstel van 'n longaandoening, tegen de
vlakte. Dat hij bij dit ongeval nog juist over de finishlijn van de zevende
Ronde van de Achterhoek aan de Boddens Hosangstraat in Doetinchem schoof,
was een gelukje bij een ongeluk. Arie Hassink werd zodoende toch nog tweede
na winnaar Piet van der Kruys, die daarmede zijn triomf van 1974 herhaalde.
Aan zijn escapade hield Arie Hassink een gebroken sleutelbeen en talrijke
schaafwonden man enkel, dijbeen en heup over, waardoor het seizoen voor de
Needenaar een triest en abrupt slot kreeg. Deze jammerlijke ontknoping van de
zevende editie van de Ronde van de Achterhoek, waarin fel, hard en vaak knap
is gekoerst, werd veroorzaakt doordat Arie Hassink in de eindspurt
volkomen uit balans raakte en zo de macht over zijn stuur verloor. Hassink zwaar
bepleisterd en met een weer in het gerede gebracht sleutelbeen, dat hem
tijdens -de genezing toch van wielrennen zal afhouden, over zijn Val:,,Ik
meende dat Piet van der Kruys links van mij zou komen in de
spurt, maar hij kwam rechts. Ik heb, dus naar links gekeken en zal dus wel
rechts van de lijn zijn afgeweken: Ik raakte totaal uit balens en verloor
mijn evenwicht."Piet van der Kruys, bij de prijsuitreiking in de
Vredestein-kantine in Doetinchem, was aanvankelijk erg boos op Arie
Has sink. „Als ik mijn linkerarm niet van mijn stuur had weggehaald, was
ikzelf in een balustrade terecht gekomen. Arie week totaal van zijn lijn af.
Hij leunde zelfs helemaal op mij. Het is zijn eigen schuld." Maar later toen
Arie Hassink terug was van medische hulp in het St. Jozefziekenhuis, was de
Helmonder al milder gestemd. Hij was een van de eersten die Hassink een
voorspoedig herstel toewenste. „En tot volgend seizoen dan maar," zei
Van der Kruys, daarmee de spijker op de kop slaand, want Hassink kan pas
(weer) terugkomen als het seizoen 1976 zich aankondigt. Overigens: als Van
der Kruys geen winnaar was geweest, zou hij bij de jury hebben geprotesteerd
wegens hinderen van Arie Hassink. KNAP FIETSEN Van het chaotisch
gedoe aan de finish heeft het talrijke publiek onderweg geen weet gehad. Dat
heeft alleen maar knap fietswerk gezien van zo'n zestig amateurs, van wie de
helft het in de KNWU-coach Joop
-Middelink: „Een - geweldige ronde. Ik heb tenminste weer eens renners met
lef gezien." Middelink bedoelde daarmee vooral Henk Rijks, die dertig km
alleen vooruit fietste, van Zieuwent ( Maar goed, terug
naar deze Ronde, die een winnaar moest gaan opleveren uit een groep die al
vrij vroeg werd gevormd ( Meest
spectaculaire gebeurtenis in de volgende tachtig kilometer, die de karavaan
door Halle, Zieuwent, Lichtenvoorde, Aalten, Dinxperlo, Breedenbroek,
Silvolde, Ulft en Gendringen voerde (87 km- TWINTIG MAN Bijeen bleven tot
's-Heerenberg ( Maar Ad Tak bleef
de koers zeer alert controleren. Reagerend met Jan Bakker en Van der Kruys
werd met Schur en Hassink een kwintet gevormd, dat met ruim MANIFESTEREN Elf kilometer
voor de finish (Keyenborg) was dit tijdsverschil van de vijf met de tweede
groep tot 2.20 min. opgelopen en toen begon Arie Hassink zich te
manifesteren. Ad Tak haalde de Needenaar terug, die op zijn beurt weer achter
Schur aanging. Mogelijk had toen, onder Hengelo, op een open stuk weg - met
veel zijwind - het viertal Tak, Hassink, Schur en Bakker „massaal" Piet
van der Kruys kunnen inpakken. De Helmondse Ronde-winnaar zei er zelf over:
,Ik geloof van wel en gaf op dat moment eigenlijk nog weinig voor mijn
winstkansen. Maar toen wij in de buurt van Zelhem en verder op weg naar Doetinchem
op meer beschutting konden rekenen, zat ik toch wel over een mogelijke
overwinning te denken." En zo is het ook gegaan, al was het slot dan wat
misttroostig door de smak van Hassink tegen het wegdek. Ploegleider Jan
Gisbers van de Van Erp-ploeg: “Of ik tevreden ben? Met een winnaar altijd.
Maar we hebben toch een beetje de slag gemist. Wat ging vooral die Frits
Schur hard." Goed gereden in
deze boeiende, sterk bezette Ronde heeft ook de Caballero-formatie, waarvan
Ad Tak de grote animator was, een waardig en bijna-afscheid voor een
wielrenploeg, die jarenlang meer dan nationale kleur alleen aan het
Nederlandse wielergebeuren heeft gegeven. Amateurs: 1. Piet van der Kruys, Helmond Ploegenklassement:
1. Amstel Bier 15.17.22 uur; 2. Jan van Erp-Salcis 15.19.00 uur; 3. Caballero
15.19.02 uur; 4. Ketting-Shimano 15.19.07 uur; 5. Michelin 15.39.56 uur. Premie-sprints:
Doetinchem: PRIMEUR De Ronde van de
Achterhoek had een primeur, die helemaal paste in het kader van het ,Jaar van
de Vrouw". In de volgkaravaan reden voor het eerst twee dames mee -
secretaresse Henny Wolsink van de organiserende vereniging De Zwaluwen uit
Doetinchem in een auto van de politie; zij ging later met Arie Hassink naar
het ziekenhuis om de gevallen renner te laten verzorgen. Voorheen waren
vrouwen taboe in de karavaan van een wielerstrijd. Nu kunnen vrouwen mee
rijden en (onderweg) een functie bekleden. Maar de dames mogen eventueel ook
een volgauto besturen of een official begeleiden. Dit vrouwelijke
tintje bij deze zevende Ronde van de Achterhoek zorgde ervoor dat de
emancipatie in het wielrennen nu nog iets verder is doorgedrongen. BRON: WESSEL
OUDEWORTEL RONDE VAN
DE HAARLEMMERMEER – 17mei.1975 Sterke finish,
van Johan v. d. Velde in Omloop van de Haarlemmermeer voor junioren Na een tameljjk
vlak koersverloop kreeg de Omloop van de Haarlemmermeer voor junioren,
meetellend voor de nationale Junioren Club Trofee en georganiseerd door de
HSC De Bataaf, toch nog een boeiende ontknoping doordat vier renners zich aan
de greep van het door een paar fikse valpartijen geteisterde peloton wisten
te ontworstelen. Van dit viertal bleek vooral Johan v. d. Velde fel op winst
belust, want op de Ringdijk waagde de 18-jarige timmerman uit Rijsbergen en
lid van de WC Breda, alles of niets, ontdeed zich met een scherpe demarrage
van zijn drie vluchtmakkers en wist hen na een sterke solorush net aan op
afstand te houden. Aan de finish bedroeg het verschil slechts zes seconden. „Die laatste
kilometers waren toch wel erg zwaar," vond triomfator Johan v. d. Velde
na zijn succesvolle solovlucht, „maar ik heb mijn eerste overwinning en nog
wel een grote te pakken. In criteriums heb ik wel steeds voorin gereden, maar
kwam toch niet verder dan een tweede plaats. In de Flevo-toer werd ik negende
en in de Omloop van het Lage Land tiende." Door het hoge
tempo en vrijwel windstille weer viel er in deze race voor junioren aan
ontsnappen niet te denken. Nochtans werden daartoe verschillende pogingen
ondernomen, maar de demarrages reikten niet ver genoeg. In de derde omloop -
het Na vele mislukte
demarrages kwam het in de slotfase van de koers dan toch tot een ontsnapping,
toen Van der Velde en Brummelaar, die al eerder in de slag waren geweest, er
samen vandoor gingen. Zij brachten het tot een voorsprong van 22 seconden en
kregen toen gezelschap van Stroosnijder en Donkers. Alle overige renners
werden op afstand gehouden. In het zicht van de finish liet Johan v. d. Velde
zijn drie vluchtmakkers in de steek en begon aan een solovlucht. Het leverde
hem de volle winst op, want zijn strijdmakkers konden hem niet stuiten in
zijn zegerush. Zij kwamen zes seconden na hem druppelsgewijs over de
eindstreep. De eindsprint van het verslagen peloton om de vijfde plaats
regelde Peter Valentijn in zijn voordeel. Hij bleef plaatselijk favoriet Stan
Snijders netaan de baas. TEKST:Jan
Rooseboom de Vries Junioren: 1. Joh. v. d. Velde, “Breda" RONDE VAN
DE HAARLEMMERMEER – 17 mei.1975 Knappe triomf van
Gerry van Gerwen in Omloop van de Haarlemmermeer Na een spannende
en enerverende slotfase is de 23e Omloop van de Haarlemmermeer, waarvan de
organisatie in vertrouwde handen was van de Halfwegse Sport Club De Bataaf,
op naam gekomen van de 22-jarige Gerry van Gerwen uit het Brabantse dorpje
Olland. Met deze zege onderstreepte hij nog eens zijn verkiezing tot “Renner
van de Toekomst". Samen met Co Hoogedoorn was Van Gerwen in de laatste
van de negen omlopen uit een tot zes man gedunde kopgroep ontsnapt. De als
favoriet getipte Juul Bruessing, Bas Lamoen, Jimmy Kruunenberg en Sjaak
Schuitemaker hebben nog wel pogingen gedaan om het ontsnapte tweetal te
achterhalen, maar hun acties waren te individueel van opzet om een kans van
slagen te maken. In het beslissende sprintje had Van Gerwen minder moeite met
Hoogedoorn dan hij had verwacht en hield hem met twee lengtes verschil ruim
op afstand. „Ik weet dat Co een goeie finisher is," merkte een tamelijk
frisse Gerry van Gerwen meteen na de race op, ,maar hij beging de fout om de
spurt aan te trekken en daarmee speelde hij in mijn kaart." Eerder dit
seizoen had Gerry van Gerwen, die ook op de piste heel wat mans is, alleen
nog maar de Ronde van St. Oedenrode gewonnen. „Ik heb dit seizoen nog niet
zoveel grote wedstrijden gereden," was zijn bescheid, “ben tweede
geworden in de Baronie, vierde in Noord-Holland en zesde in Drente." Voor de verslagen
Co Hoogedoorn, die als oud-Zwanenburger zo graag in zijn vroegere woonplaats
had gewonnen, Juul Bruessing en Jimmy Kruunenberg was er de troost dat zij
voor hun club De Bataaf de als clubprijs aan deze Omloop verbonden
Schiphol-trofee in de wacht wisten te slepen. Met een negende plaats van Henk
Jacobs en een tiende van Nico Rinkel was de organiserende oranje-zwarte club
goed onder de prijswinnaars vertegenwoordigd. Het zag er
aanvankelijk geenszins naar uit, dat deze Omloop van de Haarlemmermeer zo'n
spannend verloop zou krijgen, want in de eerste ronde snelde het peloton in
gesloten formatie over de polderwegen en dijken. Er gebeurde helemaal niets
en zelfs de zwakkere broeders konden goed meekomen tussen de wielen, terwijl
Ton Zuiker, Molenaar en Cor Leunis na lekke banden weer aansluiting wisten te
bekomen. Pas na de tweede doorkomst van het dorpje Vijfhuizen laaide de
strijdvlam op en wisten twintig renners zich van de hoofdmacht af te zonderen.
Kanshebbers als Jans Vlot, Adrie van Houwelingen, Piet Kuys, Ted Blom en Jos
Kieftenburg misten de aansluiting. In het peloton konden met tientallen de
eerste afvallers genoteerd worden. De koplopers - onder wie vele favorieten -
liepen snel uit en brachten het tot een voorsprong van ruim 43 sec. Toen
lieten zij de teugels wat vieren en daardoor kon het sterk geslonken peloton
veel van de achterstand afknabbelen. Toen de karavaan voor de vierde keer op
Vijfhuizen afstormde, was het verschil nog maar amper honderd meter. Een
hergroepering scheen dan ook voor de hand te liggen, maar in de kopgroep -
waaruit Dick Helmerhorst door een lekke band verdween en Cees Valentijn
moest afhaken - onderkende men het gevaar daartoe en werd het tempo fiks
opgeschroefd. Langzaam maar zeker werd het “gat" weer groter. Er was
zelfs niemand die een “overstapje" kon maken. De achttien overgebleven
koplopers konden bij de vijfde doorkomst van Zwanenburg, waar start en
finish waren, alweer op een marge van een halve minuut bogen. Een Jos
Kieftenburg, Ted Blom, Jans Vlot, Gerrit Schipper, Henk Schuurmans en Jan
Overweg deden nog wel een gezamenlijke krachtsinspaifning om het verlies
ongedaan te maken, maar zij slaagden niet in hun opzet en werden weer door
het peloton opgeslokt. Versplinterd Nadat Louis
Ruiter en Gerrit Brokelman door lekke banden hun posities op het voorplan
hadden moeten prijsgeven, werd de kopgroep in de voorlaatste omloop door
demarrages van de favorieten Juul Bruessing en Gerrie van Gerwen versplinterd.
Alleen Co Hoogedoorn, Bas Lamoen, Jimmy Kruunenberg en Sjaak Schuitemaker
wisten de aanvalsdriften van het tweetal te pareren. Alle anderen moesten
afhaken. De strijdvaardige oud-kampioen Jan v. d. Horst - door zijn inzet en
karakter een voorbeeld voor vele jongere renners -, Rhett van Trigt, Henk
Jacobs en Nico Rinkel boden het langst tegenstand aan de zes vluchters, maar
telden bij het ingaan van de laatste ronde toch al een achterstand van 29
seconden en waren daarmee zo goed als kansloos. In de slotronde moest Co
Hoogedoorn nog voor een lekke band uit het zadel, maar door snel een ander
wiel te steken, kon hij het verloren gegane contact met de kopgroep
herstellen. Toen kort daarop Gerry van Gerwen met een felle demarrage zijn
finish beraamde, was Hoogedoorn de enige die zijn aanval kon pareren. De vier
andere aanvoerders namen een afwachtende houding aan en dat werd hen
noodlottig. Toen de voorsprong van Van Gerwen en Hoogedoorn al tot een halve
minuut was opgelopen, sloegen Sjaak Schuitemaker, Juul Bruessing, Jimmy
Krunnenberg en Bas Lamoen weliswaar aan het demarreren, maar zij verzuimden
om de handen ineen te slaan. En daarvan profiteerden de twee vluchters door
buiten schot te blijven. In het beslissende spurtje tussen hen bleek Gerry
van Gerwen de snelste en slimste. „Je hebt met het
winnen van deze wedstrijd een bijzondere prestatie geleverd," sprak de
nieuwe voorzitter Henk Bruyntjes van het organiserende De Bataaf, „want er
waren toch vele kopstukken van de partij." Daarna mocht Gerry van Gerwen
van de in Volendamse klederdracht gestoken ronde-miss Jolanda Timmermans van
het Haarlems Dagblad zijn welverdiende beloning in ontvangst nemen. Deze
Omloop van de Haarlemmermeer werd verreden met clubploegen en hoewel de
merkenteams niet van de partij waren, is het toch een geslaagde koers
geworden. TEKST:Jan
Rooseboom de Vries Amateurs: RONDE VAN
OVERIJSSEL – 3 mei.1975 Wil van
Helvoirt de rapste in Overijssel Wil van Helvoirt
en Caballero hebben hun eerste grote wegwedstrijd binnen. Van de grote
sponsors was Caballero de enige die na tien ritten geen man op de eerste rij
had zitten. In Mergelland was Dohmen, Ad Tak vooruit, terwijl Wil van
Helvoirt terwijl in de Braakman als de Baronie bleef steken op een derde
plaats. Terecht dat de vijfdejaars-caballerocoureur aan de finish tevreden
terug blikte na zijn sprinttriomf. 'Ik zat aan het wiel van Hassink die naar
rechts klapte. Daardoor kon ik mooi binnendoor schieten. Het moest een keer
gebeuren dacht ik zo'. Erkende spurters als Botterhuis, Fons van Katwijk maar
vooral een Peer Maas en Herman Snoeyink waren de geklopten. Daarmee kwam een
einde aan een weinig boeidende 24ste Ronde van Overijssel, een pronkstuk dit
jaar van vooral een Van Laar, die door het slechte weer van de laatste dagen
de nacht ervoor met wegenverf opnieuw alle richtingspijlen moest aanbrengen
en het karwei enkele uren voor de aanvang zag voltooid. Slecht begin Het begin van de Nico Hilberink
probeerde het twee keer met steun van Arie Hassink die een gat liet vallen.
Terwijl de hagelbuien op de renners neerdaalden en Wim Albersen even als
Peter van der Kruys na wielwisseling makkelijk terugkwamen tikte de laatste Amateurs: 1. W. van Helvoirt, Tilburg Ploegenklassement: 1. Jan van Erp 12.54.03 (78 pnt.); 2. Caballero z.t. (75 pnt.) ; 3.
Amstel Bier z.t. (73 pnt.) ; 4. Soka Snacks-Flandria (60 pnt.); 5. Ketting
z.t. (59 pnt.). RONDE
VAN DRENTHE. 29 maart.1975 JIMMY
KRUUNENBERG WAS IN DE EINDFASE ZIJN TEGENSTANDERS TE SLIM AF Hoe
lang het geleden was, dat een van zijn pupillen een klassieker had gewonnen
wist ploegleider Stoop van de Michelin-formatie niet eens meer met zekerheid
te zeggen. Die tijd is (voorlopig) voorbij. Want de 20-jarige Jimmy Kruunenberg
snelde op de Industrieweg naar zijn eerste klassieker-zege, een knappe
opsteker voor de Michelin-equipe. Een verrassende triomf, want de eindbuit
leek weggelegd voor een van de “tegelbrothers" uit de Van Erp-ploeg,
vier man sterk vertegenwoordigd in de achtmans kopgroep. Henk Botterhuis,
Gerry van Gerwen, Peter van der Kruys en Baroniewinnaar Ad Gevers leken vast
van plan de suprematie van hun ploeg - zeker in dit voorjaar - opnieuw aan te
tonen. Maar de heren hadden duidelijk buiten de waard gerekend. Indirect was
mede-koploper Piet Hoekstra de schuldige en Jimmy Krumienberg de slimste.
Kruunenberg zag dat Hoekstra de Van Erp-mannen geen meter ruimte gunde en
ging op nauwels een kilometer voor de meet met alle macht aan. En hoewel
vooral Henk Botterhuis met Fons van Katwijk alles deden om de schade te herstellen,
was het een bekeken zaak. Jimmy Kruunenberg tekende voor de eerste zege bij
Michelin. Een
verrassende ontknoping waar Jimmy Kruunenberg na afloop in restaurant Royal
tevreden op terugblikte. „Het was natuurlijk wel gokken, alles of niets, maar
ik dacht: eens moet het er maar van komen. Ik zag dat de jongens van Jan van
Erp danig in de gaten werden gehouden en was Joop Ribbers na zijn solo met
Gevers natuurlijk ook niet zo fit meer. Het is eindelijk gelukt." Voor
ploegleider Jan Gisbers bleef er behalve een rits ereplaatsen niet meer over
dan de beker als ploegenwinnaar. En het zag er aanvankelijk allemaal zo mooi
uit. Na het geneutraliseerde gedeelte door Hoogeveen gaf Stef van de Berge
het sein ,,veilig". Nauwelijks waren de riempjes wat strakker
aangetrokken of een fikse valpartij bij Noordseschut schakelde zes renners
nit, waarbij twee mannen van de nieuwe Bleu de Nil-Cornelo-formatie, waarvan
Wingelaar hot meest getroffen leek. Door de schuin op de renners dalende
windstoten vielen langs de Hoogeveense vaart de eerste klappen. Nadat eerst
Martin Venix (het zit de Soka-coureur niet mee) met pech moest achterblijven,
viel het peloton in vijf brokken uiteen. Voorop een groep van twaalf koplopers,
gevolgd door een tweede groep met negentien renners die na Uit
de tweede groep vielen Hans Koot en Co Hoogendoorn, de winnaar van vorig
jaar, weg. Zij werden met een ris anderen op de glibberige wegen het
slachtoffer van de zoveelste valpartij. De twaalf in de kopgroep, waarbij
Piet Hoekstra zich bijzonder actief toonde, bereikten een hoogste marge van
50 seconden, maar na eon gewonnen premiespurt in Emmen ( Natte
sneeuw vergde nog meer van het karakter. Mogelijk betekende dit een
tijdelijke wapenstilstand, want lange tijd gebeurde er vrijwel niets, behalve
dan het gemotoriseerd terugbrengen van lekrijders Piet Hoekstra, Fons van
Katwijk, Peter van Leeuwen en „losser" Jan Feiken. Het mocht allemaal
tot op het TTcircuit, waar Gerrit Brokelman demarreerde. Het spel was op de
wagon. De ene vlucht na, de andere volgde. Piet Hoekstra, Roelof Groen,
opnieuw Hoekstra, Rhett van Trigt, allen mislukken tot Ad Gevers
demarreerde. Joop Ribibers ging mee. Het duo nam al gauw 25 seconden, in de
rug gedekt door mannen van Jan van Erp-Saicis (Ad Gevers) en Michelin (Joop
Ribbers). Een
nieuwe regenbui teisterde het veld, waaruit Alex Bongers, daarna Gerrit
Brokelman (last van de kou) en tenslotte Dirk Groen verdwenen. Met de wind de
laatste tien km op kop liepen Joop Ribbers en Ad Gevers aanvankelijk verder
weg, maar na een tegenactie, op touw gezet door Piet Hoekstra, werd het duidelijk
dat een minuutje niet genoeg zou zijn. De leiders werden achterhaald bij
Tiender- veen, op nauwelijks zes km voor de meet, door zes achtervolgers, met
naast Piet Hoekstra, Fons van Katwijk, Peter van der Kruys, Gerry van Gerwen,
Henk Botterhuis en Jimmy Kruunenberg. De paars-witte-formatie van Jan van Erp
leek met vijftig procent potentieel op rozen te zitten. Jimmy Kruunenberg
dacht er anders over. TEKST:Wim Neeskens WEDSTRIJDVERLOOP 0- 25- 50- 75- 100- 125- DE
UITSLAG Amateurs: 1. Jimmy Kruunenberg Hoofddorp Ploegenklassement: 1. Jan van Erp-Saicis 12.43.00; 2. Michelin
12.44.05; 3. Batavus 12.45.10; 4. Caballero 12.53.18; 5. Ketting-Shimano
13.01.38. RONDE VAN
HET LAGE LAND – 12 april.1975 Ronde van het Lage Land voor velen een
te zware opgave Bart van Est nit
Dinteloord, lid van het roemruchte Willebrord Wil Vooruit", bracht op
bijzonder fraaie wijze de Ronde van het Lage Land op zijn naam. Na een
ijzersterk gereden solo van Het veelkeurig lint
van meer dan honderd vertrekkers werd direct na de start al geteisterd door
veel lekke tubes. Het bleef in de groep voorin lang rustig. Een sprong -
alleen - uit de beschuttende aanwezigheid van de anderen lokte voorlopig
niet. Al bleef gelukkig de regen uit, het was geen aantrekkelijk koersweer.
Geen temperatuur om te “draaien". De meeste historie werd dan ook
achterin geschreven. Reeds voor het bord Zaanstad werd gepasseerd, waren o.a.
Meyers, Dijkstra, Noy, Weber, Balvert en Verbakel al door pech uit het
peloton geraakt. Het tempo schommelde tussen de 35 en Eerste
ontsnapping Bij Heemskerk
gingen Lammertink (Zwaluwen), Post (Swift) en Keizer (Stormvogels) aan de
leiding met een winst van plm. Kanshebbers Nabij
Stompetoren, met nog Spannend slot De voor de
toekomst veelbelovende Van Est voerde in deze slotfase zijn voorsprong nog op
tot meer dan een minuut. Zeker van zichzelf, had hij vol overtuiging en op
een juist moment toegeslagen. Het was een lust voor het oog dit jong talent,
sterk gebouwd en regelmatig pedalerend, op zijn weg naar de zege te
observeren. Een in de groep zou hem nog even bedreigen, Ad Verstijlen! Deze
clubgenoot van Van Est was een fraaie achtervolging begonnen. Hij draaide een
tempo dat boven de Allen die de
eindstreep bereikten, verdienen een pluim voor hun volhouden want - zoals
reeds gezegd - de omstandigheden waren zwaar. Overal een kille wind (voor of
tegen), veel lekke banden, enkele niet ernstige valpartijtjes. Even ging het
gerucht, dat Schoen ernstig was gevallen, doch dit bleek een licht
knieletsel. Op de organisatie van DTS-Broerse viel niets aan te merken.
Jammer was wel, dat het geneutraliseerde gedeelte zo snel werd gereden, dat
pechvogels nog voor de officiele start al waren uitgeschakeld! Junioren: 1. Bart van Est Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Vooruit 75 pnt., 2. WV Breda 34 pnt., 3. Westland
Wil Vooruit 33 pnt., 4. 't Luchtschip 30 pnt., 5. De Hoekse Renners 28 pnt.,
6. De Zwaluwen 27 pnt., 7. Alcmaria Victrix 21 pnt., 8. De Volharding 19
pnt., 9. Feyenoord 17 pnt., 10. De Windmolens 14 pnt., 11. Pilnenburg 14
pnt., 12. De Valleirenners 12 pnt., 13. De Bergklimicners 12 pnt., 14.
Bleyerheide 11 pnt., 15. DTS 9 pnt., 16. De Jonge Renner 6 pnt., 17. De Ster
3 pnt., 18, Amstelland 2 pnt., 19. Olympia 1 pnt. RONDE VAN
LIMBURG – 07 juni.1975 Fraaie spurtzege
Henk Lubberding in door taktiek en
gebrek aan kwaliteit saaie Ronde van Limburg De 27e Ronde van
Limburg - weer erg knap door WC Bergklimmers in elkander getimmerd en
opgedist - was ditmaal allesbehalve het proekstuk van de vaderlandse (amateur)wedstrijdkalender;
deze door de zon overgoten De Slingerberg
(in Geulle, na Het traject van
de Ronde van Limburg stelt bepaalde eisen, dat weet elkeen. Dat debutanten en
jongens zonder doorzettingskwaliteiten op de vingers worden getikt is
normaal - dit facet komt in elke echte wegrit voor -, dat ploegen die voorin
waren vertegenwoordigd die ontsnapping tot en met beschermden volgens het
hoofdstuk „taktiek" is juist en begrijpelfljk (door die begrijpelijke
taktiek moest b.v. de tweevoudige Ronde van Limburg-triomfator Mat Dohmen -
reed heel soepel en bepaald vlot - blijven zitten, dat van de verdere teams
(de meerderheid dus) niemand poogde bij die zeven te geraken was een raadsel,
wierp een smet op het verloop, zei iets in de richting van inflatie. We lazen meer dan
eens dat Nederland gelukkig over een brede top (kwaliteiten) beschikte. Is
zo'n visie wel juist? Wordt die brede top soms door middelmaat gevormd? Nog
iets: schuwen die topmannen - een reputatie opgebouwd op vlakke wegen en in
het criterium-genre - mogelijk zo'n lastige brok die de Ronde van Limburg nu
eenmaal is? Toen we de startlijst 'ns overblikten misten we nogal wat
“grote" namen. Na circa Die zeven
aangestipte moedigen vertrokken dus na Geen wending op
de Koning van Spanje, ogenschijnlijk scheen de even nadien in het geding
zijnde Piemert wel voor spanning te gaan zorgen. Jan Claessen en Bert
Scheuneman verkeerden in moeilijkheden, zagen hun vijf makkers verdwijnen,
verloren dra Wie
na de Piemert de meute in stukken hadden gescheurd (ook door een manko aan
kwaliteiten van hun aanvankelijke gezellen) en na Lou Verwey richting Stein
togen? Scheuneman, Sluper, Van Kollenburg, Maas (Jo Maas wel te verstaan),
Jan Langen, Jacob Langen, Leo van Vliet, Har. Buckx, Dohmen, Tabak en
Botterhuis. In Bunde ( Ketting-Shimano (Schur,
Scheffer, Rijks) was op de kop dik in de meerderheid. Dit trio moest
afrekenen met Lubberding (Van Erp) en Ter Harmsel (Amstel). Van de opponenten
murw rijden was geen sprake. Alleen Frits Schur (in Nattenhoven, op de
Maasberg in Elsloo, op de stijging naar de brug in Stein) probeerde dit; hij
werd gepakt. In de spurt werd hij door Henk Lubberding verslagen, een mooie
spurtzege ten faveure van de Van Erp discipel. Applaus voor de
winnaar en de mannen die in zijn kielzog finishten, voor de verrassend
opererende Henk Rijks, voor de dappere Lou Verwey. Daarna reed het restant
van wat eens de hoofdmacht was geweest over de streep, sijpelden de verdere
uitrijders binnen. Natuurlijk lof voor de vluchters (eerst zeven, nadat
Claessen en Scheuneman werden afgehaakt vijf), lof voor WC Bergklimmers
(puike organisatie, knappe regeling in de permanence) onder leiding van de
heren Coumans en Dolman, lof voor wedstrijdleider Jan Klip en de jury. Vermelding
verdient ook de aanwezigheid van oud-consul de heer G. Pisters (voordien
bekend van de wereldkampioenschappen op de Cauberg en verdere koersen in
Valkenburg) die als eregast de 27e Ronde van Limburg volgde. TEKST Gerard Sillen Amateurs: 1. H. Lubberding, Voorst Ploegenklassement: 1. Ketting-Shimano 14.33.49; 2. Van Erp-Saicis 14.42.26; 3. Michelin
14.46.53; 4. Caballero 14.49.02; 5. Poolen-den Hartog 14.50.34. Algemeen
bergklassement: 1. Fr. Schur 18 pnt. ; RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND – 13 mei.1975 Ronde van
Midden-Nederland had goed verloop Michel Jacobs klopt Adri van Houwelingen op
de streep in Stadion Galgenwaard Adri van
Houwelingen, de talentvoile 21-jarige amateur uit het plaatsje Heesselt, lid
van de equipe van Herman Krott, heeft aan het einde van de Ronde van
Midden-Nederland, die onder ideale weersomstandigheden werd verreden, ervaren
dat een wedstrijd pas wordt,gewonnen, wanneer de eindstreep is gepasseerd. Wat
kon Van Houwelingen nog gebeuren toen hij met zeker een voorsprong van
vijftien meter als eerste de baan van het Stadion Galgenwaard in Utrecht
opdraaide? Niet voor niets was hem door zijn ploegleider voorgehouden: ,Zorg
dat je als eerste op de baan komt, dan ben je winnaar." Van Houwelingen
maakte echter de grote fout om te kjken, niet een keer, maar wel drie keer.
Dit kost, zeker op een wielerbaan, snelheid. Michel Jacobs, die op volle
toeren de baan was opgedraaid, profiteerde hiervan. Uit geklopte positie kwam
de jonge Limburger naar voren en in de laatste bocht kwam hij naast Van
Houwelingen. De rush van Jacobs was toen niet meer op te vangen. Van
Houwelingen werd nauwelijks vijf meter voor de eindstreep door Jacobs
gepasseerd. De 19-jarige man uit Bingelrade heeft zijn aanhang niet lang
laten wachten om zijn eerste overwinning in een klassieke wedstrijd te kunnen
vieren. De
Ronde van Midden-Nederland kende derhalve veel vreugde, maar ook veel
verdriet. Verdriet had zeker niet de 22-jarige Wim Pater uit Barneveld.
Achter Jacobs en Van Houwelingen was hij naar de derde plaats gereden. De man
uit de Gelderse vallei had opnieuw bewezen dat hij dit seizoen aan het komen
is, dat zijn doorbraak moet worden verwacht. Verdriet had wel
de lange Fries Piet Hoekstra. De ex-beroepsrenner reed na zeventien
kilometer, bij de stuw in de Lek bij Wijk bij Duurstede, lek. Kilometers lang
moest hij daarna op de rivierdijk jagen om terug bij te komen. Waarschijnlijk
heeft dit zoveel krachten gekost dat de man uit Dokkum, die voor de start de
finale van de race op zijn eentje had verkend en zeer geladen was een goede
prestatie te leveren, in het verdere verloop geen rol van betekenis meer kon
spelen. Temeer ook omdat hij bij Schalkijk, na zestig kilometer koers, voor
de tweede maal lek reed. Ook nu kwam hij weer terug bij. Enkele andere
renners, o.m. Olthof van Le Champion en Ruiter, een renner uit de ploeg van
Bleu de Nil-Cornelo, hadden ook minder prettige ervaringen. Ook zij stonden
met een lekke band langs de kant, toen de wedstrijd nauwelijks was gestart.
Geen enkele materiaalwagen wilde hen echter een nieuw wiel geven, omdat door
de assistent-wedstrijdleider, de heer Rademaker, bekend was gemaakt dat er
door hun ploegleider geen materiaal was ingeleverd. Van deze nalatigheid
worden deze renners het slachtoffer. Ook enkele individuelen ondergingen
ditzelfde lot. Het duurde ruim
veertig kilometer voordat de eerste vluchtpoging kon worden geregistireerd.
De schier onbekende Haarlemmer Van de Putten, lid van de vereniging
Excelsior, ging bij Jutphaas vooruit rijden. Hij kreeg gezelschap van
streekrenner Jan Sandbrink en van Henk van Leeuwen, de Caballero-man uit
Haarlem. Zij hadden na Terug in Wijk bij
Duurstede, na Heldhaftig was
ook de strijd van de enige buitenlander in dit gezelschap: de Fransman Marcel
Mondery. Herhaaldelijk was het tempo voor hem te hoog, maar telkens ook sloot
hij weer aan. Uiteindelijk moest hij de strijd toch opgeven. Hij had echter
wel karakter getoond. In het
Zevenheuvelengebied, juist voordat de renners aan de beklimming van de
Grebbeberg zouden beginnen, werd net onrustig in het peloton. Een valpartij,
waarbij Math Dohmen, Joop Ribbers en Marcel van Leeuwen betrokken waren, was
de oorzaak van een verbrokkeling. Fons van Katwijk, die in deze fase lek had
gereden, werd er bijna het slachtoffer van. Van Katwijk werd echter nog meer
de prooi van de ondeskundigheid van enige juryleden. Totaal onnodig werd de
karavaan opgehouden achter een aantal kansloze, geloste, renners, waardoor
Van Katwijk niet kon profiteren van het recht tussen de auto's terug te mogen
komen, nadat hij pech had gehad. Ook de pers werd hier veel te lang
opgehouden en bleef daardoor verstoken van het prachtige steekspel dat zich
op de Grebbeberg heeft voltrokken. Jammer, misschien moeten we toch naar een
nog meer nationale jury in de klassiekers. Nu krijgen enkele regionalen van
tijd tot tijd een kans, maar brengen er dan niets van terecht. Toen de kruitdamp
van de Grebbeberg was opgetrokken, bleken Van Houwelingen, Franken, Hordijk,
Godde, Gijs Nederlof, Henk van Leeuwen, Ab Nederlof, Sjaak Schuitemaker, Van
der Kruijs, Mohhnan, Jacobs, Huijzen, Leunis, Lubberding, Van Lamoen, De
Ruijter, Maas, Van der Sterren, Jos Nederlof en Schuurman zich te hebben
losgewerkt. In het verdere verloop van de strijd, bij Woudenberg, na ongeveer
Bij een
valpartjj, na De wedstrijd ging
echter door. Kroep en Hoogendoorn trachtten tevergeefs de kloof met de
kopgroep dicht te rijden. Vooys uit Scheveningen reed lek en hetzelfde
overkwam Smits uit Baarlo. Beiden kwamen terug, maar Vooys zou slecht werden
beloond, toen hjj bij Achterveld samen met Van 't Geloof ten val kwam en moest opgeven. In de slotfase
ging het voor Gijs Nederlof, Ab Nederlof en Lugtenburg toch wel wat te hard
en zij moesten afhaken, zodat tweeentwintig renners aan de laatste kilometers
begonnen. Van Houwelingen, Van Lamoen, Jacobs en Van Leeuwen sloegen de
handen ineen en namen honderd meter, maar werden teruggepakt. Peter Godde
trachtte herhaaldelijk alleen de beslissing te forceren, maar ook dat ging
niet door. Ook de poging van Van der Kruijs en Maas wend in de kiem gesmoord.
Van Houwelingen scheen het uiteindelijk te gaan halen, maar een geweldige
Jacobs kreeg hem juist voor de eindstreep te pakken. TEKST:Jo de Bruijn Amateurs: JUNIOREN Bij de junioren
won Van de Broek(Tempo - Soest) Terwijl de
amateurs aan hun eindstrijd bezig waren, reden ook de ruim hondertl junioren,
leden van 42 verschillende wielerverenigingen, hun Ronde van Midden-Nederland.
Ongeveer een uur voordat de amateurs finishten, waren zij aan hun opgave over
De
verstandhouding in de kopgroep was goed en met inzet van alle beschikbare,
gezamenlijke krachten werd een voorsprong van ongeveer anderhalve minuut
opgebouwd. Van de Broek, lid van de vereniging Tempo uit Soest, kwam als
eerste de baan op en liet zich niet meer verrassen. Oskam van de
organiserende vereniging De Volharding wilde voor zijn bestuur de kroon op
het work van deze dag zetten, maar tevergeefs. Van de Broek bleef voor en won
verdiend. Oosterbosch, de animator van de wedstrijd, nam de derde plaats in.
De sprint van het peloton werd gewonnen door de neef van degene die enkele
tientallen minuten eerder bij de amateurs als eerste was gefinisht. Hein
Jacobs, eveneens afkomstig uit Bingelrade, regelde het peloton in de sprint. Tot slot nag een
woord van lof aan de organiserende vereniging De Volharding. Twee wedstrijden
van stad tot stall op een en dezelfde dag is absoluut geen sinecure. Gerrit
de Vries, de volijverige voorzitter van de Utrechtse vereniging, zijn
medebestuurders en al degenen die deze wielerdag zo succesvol hebben doen verlopen,
verdienen een pluim op hun hoed en van ons krijgen ze die ook. TEKST:Jo de Bruijn Junioren: 1. B. van de Broek, Soest RONDE VAN
NEDERLAND – 21 augustus t/m 26 augustus.1975 RONDE VAN NEDERLAND - nieuwe stijl -
voldoet aan verwachting FINALE IN SIMPELVELD GEEN PROPAGANDA VOOR
DE SPORT JOOP ZOETEMELK winnaar van Proftour door Nederland Joop Zoetemelk
heeft de eerste Proftour door Nederland, die door Telesport/De Telegraaf en
Frisol Oils word georganisoord, gewonnen. Een betere winnaar had deze eerste
editie van de nationale ronde zich natuurlijk niet kunnen wensen. Een
klinkende naam op de erelijst is een geweldiger opsteker en opent misschien
de deur bij de Overheid om volgend jaar de vergunning te krijgen waar
iedereen, die maar emgszins bij deze Ronde betrokken is geweest, naar
verlangt. De toestemming om volgend jaar een Ronde te houden zoals dat
vroeger gebeurde, nl. van stad tot stad door het hele land. Zoetemelk sloeg
zijn slag op maandag, in de rit Simpelveld-Simpelveld. De nationals Ronde
verliet op die dag ook ons land. Ongeveer zestig kilometer werden op Belgisch
grondgebied verreden. Ook in Belgie was de belangstelling voor dit gebeuren
goed te noemen. Natuurljk niet zoals in Nederland, waar duizenden mensen de
karavaan gade sloegen. De Ronde van Nederland, nieuwe stijl, leefde bij de
mensen. Aangetrokken door de namen van o.a. Zoetemelk, Knetemann, Smit en
Kuiper, die men zich nog levendig herinnerde van de jongste Ronde van Frankrijk,
kwamen de mensen naar buiten. De wielersport leeft, de propaganda die van het
goede rijden van de Nederlanders in de Tour is uitgegaan, is enorm geweest.
De helden van de Ronde van Frankrijk werden veelvuldig aangemoedigd. Het was dan ook
zo jammer dat de laatste etappe, die als apotheose van deze sportief gezien
zeer geslaagde wielerronde was aangekondigd - het Bergcriterium in
Simpelveld - zo'n geweldige flop is geworden. Zeer passief reden de renners
in gesloten formatie hun rondjes. Geen enkele durver, buiten twee
Spanjaarden, meldde zich om het publiek te geven waarvoor het gekomen was.
Ook Zoetemelk niet. Hij wist zich beschermd door een groot aantal ploegmakkers,
die niet van zijn zijde waren weg te slaan. Bovendien ontbrak bij de renners
van TI Raleigh, waarover Peter Post de scepter zwaait, alle lust om tot de
laatste, grote aantal, over te gaan. De renners van Post, en overigens Post
zelf ook, verscholen zich achter het excuus dat Zoetemelk met enkele buitenlandse
ploegen in de slag was gedaan, waardoor alle aanvallen in de kiem warden
gesmoord. Joop Zoetemelk
derhalve winnaar van een Ronde van Nederland, die volgend jaar zeker een
vervolg zal krijgen, iets wat wij ook bijzonder toe juichen. Een winnaar
echter zonder glans. Slechts tien minuten heeft de ster van Zoetemelk aan het
firmament geschitterd. De rest van de bijna duizend kilometer werd door hem
passief afgelegd, waarbij ook de gelatenheid van de overige renners opviel.
Zoetemelk heeft in de Ronde van Nederland verzuimd nog meer populariteit te
verkrijgen dan nu al het geval is. Het criterium in Simpelveld, met de PROLOOG IN
GRAVE: ploegentijdrit over De eerste
Proftour door Nederland, nieuwe stijl; begon donderdagavond in Grave onder
een slecht gesternte. Ten eerste regende het pijpestelen, ten tweede zorgde
manager Ton Vissers voor een nieuwe stunt in negatieve zin en ten derde
werden de organisatoren door de internationale commissaris, de Fransman
Baudin op de vingers getikt, omdat de Ronde niet aan de eisen voldeed die
inzake rittenkoersen in de UCI reglementen worden gesteld. Twee uur voor
mevrouw Gerrits, de echtgenote van de burgemeester van Grave, het eerste
startsein voor de ploegentijdrit over Blijft natuurlijk
het geval Vissers. Volgens een woordvoerder van de veel omstreden ploegleider
had deze de ploeg om persoonlijke redenen teruggetrokken en een advocaat
voegde er in een brief aan toe, dat de Oisterwijker weliswaar een contract
voor de Ronde had getekend, maar hij verzocht begrip voor de situatie te
hebben, omdat Vissers in ernstige moeilijkheden was geraakt en graag van zijn
contract ontheven wilde worden. Via een juridisch adviseur wil de organisatie
van de Proftour nagaan welke stappen tegen Vissers ondernomen kunnen worden.
Het is natuurlijk je reinste contractbreuk hier enkele uren voor de wedstrijd
mee aan te komen. De zwaarst gedupeerden
waren echter de voornoemde Nederlandse coureurs. Zij werden bij gratie Gods
toch in de karavaan toegelaten. Zij werden echter niet door Vissers hiervan
op de hoogte gebracht, maar door mede-organisator Piet Liebregts. Van
Katwijk: “Als Liebregts niet had gebeld dan zou ik vandaag in Belgie zijn
gaan rijden. Nu ben ik zo snel mogelijk naar Grave gekomen, echter met
slechts een shirt en een van Jan Aling geleende broek. Meer Alsaver-kleding
heb ik niet. Het zal nu wel definitief afgelopen zijn met de ploeg." Voor de tweede
adder onder het gras zorgde de Fransman Baudin. In de UCI-reglementen kent
men namelijk twee verschillende meerdaagse ronden. De grote, die minstens
tien ritten moeten tellen en de kleine, die niet meer dan vijf etappes mogen
hebben. De Proftour door Nederland viel met zes ritten juist tussen de wal en
het schip. Het criterium in Grave, dat na de tijdrit werd verreden, werd nu
als officieel onderdeel van de Ronde geschrapt. Er werd alleen om de
dagprijzen gefietst. Ondanks dit ongelukkig
begin werd de karavaan toch om vijf uur op gang gebracht. De ploeg van
Ormas-Sharp beet het spits af. De mannen in het oranje-zwarte tricot deden
het lang niet slecht, want met als eerste man de Drent Wicher Vlot reden zij
naar een tijd van 5 min. 7.57 sec. Goed voor een vijfde plaats. Nadat TI-Raleigh,
dat Didi Thurau in de eerste van de twee af te leggen ronden door een lekke
achtertube verloor, ruim boven deze tijd was gebleven en Gitane, de ploeg van
Gerben Karstens, ronduit teleurstelde, sleepten Bal, Aling, Van Katwijk en
Zoetemelk, Gan-Mercier naar een tijd van 5 min. 5.7 sec. De volgende ploeg,
Gazelle-Frisol, kwam hiertegen ruim drie seconden tekort, maar de jonge ploeg
van IJsboerke haalde de tijd van Gan-Mercier met ruim twee seconden omlaag.
Frisol deed het hierna weer beter en het had er alle schijn van dat Theo
Smit, die als eerste van deze ploeg over de streep kwam, in bet oranje zou
vertrekken. Men had echter buiten Maes Watneys gerekend. Frans Verbeeck
leidde zijn equipe naar de enige tijd onder de vijf minuten, 4 min. 57 sec.
Kas en Super Ser konden hier niet aan tippen en zo werd de 33-jarige Belg de
eerste leider van de Proftour door Nederland. Uitslag: 1. Watney-Maes 4 min. 57 sec.; 2. Frisol 5 min. 01,34 sec.; 3.
IJsboerke 5 min. 03,30 sec.; 4. Gan-Mercier 5 min. 05,70 sec.; 5. Ormas-Sharp
5 min. 07,57 sec.; 6. Kas 5 min. 08,64 see.; 7. Gazelle Frisol 5 min. 08,81
sec.; 8. TI-Raleigh 5 min. 11,51 see.; 9. Super-Ser 6 min. 22,48 see.; 10.
Gitane 5 min. 31,29 sec. CRITERIUM
IN GRAVE: Los van de
Proftour werd 's avonds om half acht voor ongeveer tienduizend toeschouwers
het startsein gegeven voor een criterium over Uitslag: 1. D. Allan (Frisol) le etappe: RONDE
VAN GELDERLAND (Apeldoorn-Apeldoorn) Na een
verplaatsing van ongeveer tachtig kilometer kon de Proftour vrijdag in Apeldoorn
worden voortgezet met de Ronde van Gelderland. Een wielerevenement dat
volgens traditie altijd eerder in het jaar wordt verreden, maar dat deze
keer, om aan de verzoeken van de organisatoren van de nationale ronde tegemoet
te komen, bereid was naar een latere datum uit te wijken. Elk jaar, ook in de
tijd dat de Gelderse Ronde nog voor amateurs werd verreden, was er wel de
nodige sensatie te beleven. Zo ook deze keer. Nauwelijks had wedstrijdleider
Brain Koopmans zijn rode vlag laten zakken, of Nidi den Hertog, wie anders
dan hij, stond al op de pedalen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Amstel
Goldrace en de strijd om de nationale titel in Hoogerheide, hoefde hij deze
keer niet te soleren, want ook Bert Pronk, Jos Schipper en Dave Lloyd bleken bereid
een vroeg avontuur aan te gaan. Verbeeck, die in de oranje trui was gestart,
stuurde zijn luitenant Van Stayen mee en zodoende was na nauwelijks drie
kilometer koers een serieuze ontsnapping tot stand gekomen. Hoe serieus die
wel was, zou later in het verloop van de wedstrijd blijken. De leiders,
werden in hun ontsnapping door twee facetten geholpen. Ten eerste deed zich
in het peloton een valpartij voor, waardoor wat verwarring ontstond. Het
voornaamste slachtoffer hiervan was de Belg Verreijdt. Hij werd met een
gebroken neusbeen naar het ziekenhuis vervoerd. Zijn landgenoten Opdebeeck
en Thomas konden met behulp van Verstraeten, die zich liet afzakken, weer
terugkomen. Het tweede element dat er oorzaak van was dat de vlucht van de
vijf succesvol kon worden, was de houding van het peloton. Niemand had lust
de tegenaanval te openen. Hierdoor hadden de leiders na Uitslag: 1. Th. Smit (Frisol) 2e etappe: RONDE
VAN MIDEN-ZEELAND (Goes-Goes) Met nog
negenenzeventig van de tachtig gestarte renners in koers begon de karavaan
zaterdag aan de tweede opgave. Een opgave over precies dezelfde afstand, Voorbij Souburg
brak de groep in drieen. Vooraan reden o.a. Priem, oranje trui-drager Smit en
Haritz. Vlissingen werd door het voorste deel van het peloton, ongeveer 45
man sterk, met een voorsprong van een minuut gepasseerd. Even later zat het
spel eindelijk goed op de wagen. Weer was het Fedor den Hertog die de kat de
bel aanbond en met Verstraeten en Gonzales op zoek naar winst ging. In
Domburg hadden zij echter nog maar 15 seconden kunnen veroveren en toen
lieten zij zich inlopen. Dit was echter allerminst naar de zin van Den
Hertog. In Oostkapelle ging hij opnieuw aan de haal. Nu kreeg hij Aling,
Verstraeten en De Waal aan zijn wiel. Binnen drie kilometer hadden zij zich
een halve minuut van de groep losgereden. De vier werkten zeer goed samen,
elk deed zijn deel van het kopwerk en dat resulteerde in een kloof van 3 min.
15 sec. in Veere, dit na Terwijl de
Spanjaard Nazabal moest lossen, Pronk ten val kwam en De Waal ook in ernstige
moeilijkheden verkeerde, namen Zoetemelk, Kuiper en weer Den Hertog hun kans.
Zoetemelk reed echter lek en heel even scheen er een nieuw drama te gaan
gebeuren, omdat er geen materiaalwagen ter plaatse was. Gelukkig verliep
alles toch naar wens, kreeg Nederlands eerste man in de Tour de France toch
een ander wiel en kon weer bij de eersten postvatten. Knetemann reed eveneens
lek en verloor hiermede waarschijnlijk zijn kansen op een eventuele eindzege.
Hij viel naar de tweede groep terug. Na de eerste doorkomst in Goes - de
renners moesten nu nog twee ronden van Negentien
seconden later sprintte Theo Smit als snelste van de achtervolgers naar de
derde plaats. Op dat moment werd Gerard Vianen als nieuwe leider in het
algemeen klassement opgeroepen Smit kreeg als troostprijs de groene trui om
zijn lendenen. Met een eerste en derde plaats kwam hem dit kleinood ook wel
toe. Uitslag: 3e etappe: RONDE
VAN BRABANT (Vlijmen-Vlijmen) De voorkeur voor
het vroege avontuur schijnt in deze Ronde van Nederland bij vele renners
aanwezig te zijn, want nauwelijks was het startsein voor de derde etappe van
Vlijmen naar Vlijmen, via Zuid-Brabant en West-Brabant weer naar het hart van
de provincie terug, gegeven of de Spanjaard Jose Casas reed al met voorsprong
aan de leiding. In Helvoirt, na tien kilometer koers werd er al een gat van
45 seconden gemeten en in Oisterwijk passeerde de hard op de pedalen
stampende Spanjaard al 1 min. 30 sec. eerder dan de wandelende groep. In
Moergestel, waar Vianen door zijn maat Knetemann na een defect weer werd
bijgebracht, meldde zich een tweede durver. Deze keer koos
Donald Allan het ruime sop en hoewel iedereen natuurlijk besefte dat dit
slechts steekspel was, ontstond toch een spannende achtervolging tussen de
Zuid-Europeaan en de Australier, die in het voordeel van laatstgenoemde zou
uitvallen. Terwijl de afstand tussen beide renners steeds kleiner werd,
vergrootten beiden hun voorsprong op het peloton. Dat was ook niet
verwonderlijk, want verbaasde toeschouwers in Riel en Alphen zagen de
karavaan met een gemiddelde van nog geen dertig kilometer per uur passeren.
Vele renners maakten de vertoning tot een lachertje door van deze adempauze
gebruik te maken om een plasje te doen. Op zeker moment stonden ongeveer
twintig coureurs tegelijk langs de kant. De voorsprong van de twee voorop
werd steeds groter, zeker toen zij elkaar na Waarschijnllijk
was hier niet op de Ronde van Nederland gerekend, want er stonden bijna geen
agenten op de kruispunten en het verkeer ging gewoon door. Alleen door
ingrijpen van de begeleidende motoragenten van de Rijkspolitie kon een complete
chaos worden voorkomen. Het peloton werd
uit de slaap geschud op de kasseien van de Hel van Moerstraten, een gedeelte
in het traject met kinderhoofdjes dat door de regen bijzonder glad was
geworden. Hier ook viel de groep in stukken uiteen. Op kop kwamen 45 coureurs
en zij zouden het verdere beeld van de strijd gaan bepalen. Van deze groep
maakten zich bij Zwingelspaan (km 145) achttien renners los. Zij namen in
korte tijd een minuut en werden niet meer achterhaald. Bij deze achttien, u
vindt hun namen in de uitslag, was niet Hennie Kulper, onze nationale
kampioen. Hennie was bij een valpartij betrokken geweest en toen hij bijna
weer aansluiting had, moest hij voor de tweede maal, nu voor een lekke band,
van de fiets. De achttien aan de kop werden niet meer verontrust. Wel
trachtte de Belg Guido van Sweefelt de overwinning op vijf kilometer van de
streep naar zich toe te halen, maar hij werd vooral door toedoen van Didi
Thurau weer tot de orde geroepen. In de straten van Vlijmen zorgde de Belg
Wilfried Reybroeck voor een grote verrassing door als snelste sprinter uit de
kopgroep naar voren te komen. Donald Allan werd juist op de streep gepasseerd.
Gerard Vianen bleef leider in het klassement. Uitslag: 1. W. Beybroeck (Frisol) Algemeen
klassement: 4e etappe:
SIMPELVELD-SIMPELVELD, Na opnieuw een
verre reis vanuit Midden-Brabant naar het pittoreske dorpje Simpelveld,
verscholen in de heuvels tussen Heerlen en Kerkrade, begon de Proftour van
Nederland maandagmiddag om half een aan de vierde opgave, de Daarnaast ging de
karavaan de grens over. Bij Mesch in de gemeente Eijsden stonden de Belgische
gendarmes met motoren te wachten om hun Nederlandse collega's, die het weer
uitstekend hebben gedaan, af te lossen. Drie en zeventig
renners boden zich nog voor het vertrek aan. De Belg Jacobs van de ploeg
IJsboerke wilde de hardnekkigheid van de heuvels direct al tarten, want
nauwelijks had wedstrijdleider Bram Koopmans de vlag omlaag gedaan of hij
ging al aan de haal. Natuurlijk was dit ,spieIerei" en wat meer zegt,
onbegonnen werk. Toen er dan ook geen hulp voor Jacobs kwam opdagen, liet hij
zich wijselijk inlopen. Fedor den Hertog, die in tegenstelling tot broer Nidi
in deze Ronde nog bijzonder weinig had laten zien, alleen op de Zeeuwse wegen
was hij in een poging betrokken geweest, voelde de benen kriebelen. Ook hij
kan op dit geaccidenteerd terrein goed uit de voeten en met de Fransman
Chalmet, de Belg Van der Stappen en de Spanjaard Gonzales Linares ging hij op
zoek naar winst. Dit groepje verstond elkaar letterlijk en figuurlijk niet.
Bovendien was Van der Stappen als stopper door Watney-kopman Frans Verbeek
meegestuurd, zodat er van enige samenwerking geen sprake was. Inmiddels waren
ook al diverse renners in moeilijkheden gekomen. De venijnige heuvels in de
omgeving van Vaals en Epen eisten hun tol. Gerard Kamper bijvoorbeeld dacht
dat hij weer terug in de voor hem zo zwaar verlopen Tour de France was
beland. Hij verzeilde al na twintig kilometer diep in de achterhoede. Ook de
Belgen Ronnie de Bisschop en Walter Naegels hadden het bijzonder te kwaad.
Alle drie zouden Simpelveld alleen vanuit de bezemwagen terugzien. Vooraan
bleef Fedor den Hertog actief. Voortdurend reed hij op kop van de groep. Toch
was hij er niet bij toen Gerrie Knetemann uithaalde en Pedro Torres en de
Fransman Jean Chassang aan zijn wiel meekreeg. Zij kregen enkele kilometers
verder het gezelschap van Domingo Perurena, de kampioen van Spanje, die zich
bijzonder goed thuisvoelde op dit voor hem geeigende terrein. De vier leiders
hadden al een voorsprong van bijna een minuut opgebouwd, toen Bennie Ceulen,
rijdend voor eigen publiek, aan een achtervolging begon. Een tiental kilometers
reed de Limburger alleen en kreeg toen gezelschap van Den Hertog. In
Eckelrade, na Na kilometer 100
vonden de kopmannen in het peloton het echter genoeg en langzaam maar zeker
kwam de groep naderbij. Joop Zoetemelk
organiseerde persoonlijk de tegenaanval. Hij kreeg hierbij steun van Vianen,
Santy, Gonzales Linares, Verbeeck, Thurau, Pronk, Tabak en Lloyd. Vier
mannen uit de ploeg van Peter Post vooraan was natuurlijk teveel van het
goede. Daardoor ook ging deze poging niet door, omdat het ploegenklassement
voor Gan-Mercier hierdoor in gevaar kwam. Op de Koning van Spanje, de steile
bult in de omgeving van Gulpen die ook in Olympia's Ronde, de Amstel Goldrace
en de Ronde van Limburg al vaak een belangrijke rol heeft gespeeld, verloor
de kopgroep veel van zijn voorsprong. Zoetemelk zei
hierover na afloop: „Ik heb de voorsprong van de kopgroep de gehele rit goed
in de gaten gehouden. Wij moesten namelijk voorkomen, dat de kopgroep met
groot verschil in Simpelveld zou arriveren, genoeg om meteen een ronde
voorsprong te kunnen nemen. Daarom hebben we op die laatste kilometers alles
gegeven." Het resultaat was dat de leiders slechts met een verschil van
vijftig seconden aan de acht plaatselijke ronden begonnen. Al in de eerste
lokale omloop streek het peloton op de durvers van het eerste uur neer. In de
vierde plaatselijke ronde lag opnieuw Joop Zoetemelk aan de basis van de
beslissing van de rit en naar later zou blijken ook van de hele Ronde. Met
Kuiper, Verbeeck en Santy wipte hij weg. Nog was Nederlands eerste man uit de
Ronde van Frankrijk niet tevreden. Nog een keer haalde hij vernietigend uit.
Santy bood nog het meeste verweer, maar tegen deze op de zege beluste
Zoetemelk was geen kruid gewassen. De in Frankrijk wonende Nederlander reed
in de laatste ronde schitterend solo en het word voor iedereen duidelijk dat
de Ronde van Nederland Uitslag: 1. J. Zoetemelk (Gan-Marcier) Slotetappe:
BERGCRITERIUM IN SIMPELVELD, Wat iedereen had
gezien als een groots slot van de Ronde van Nederland 1975, het Bergcriterium
in Simpelveld over een afstand van Een ding ontbrak
echter jammerlijk: De renners waren niet thuis. Verlangden ook zij naar het
einde? Waren ze moe geworden door de vele tussentijdse verplaatsingen? Was
het besluit van de organisatoren om de Ronde met een criterium te besluiten
toch niet zo'n gelukkige keus? Het zijn allemaal vragen, waarop we in de loop
van de komende weken nog eens terug willen komen, maar waarop niemand een
antwoord zal weten. De passiviteit van de renners sloeg over op het publiek.
Toen de eerste ronden Achter de rug waren en het peloton apatisch de rondjes
bleef draaien, zonder enige interesse om strijd te laten zien, veranderde ook
de houding van het publiek. Het enthousiasme was verdwenen en niemand veerde
nog op bij de passage van de Spanjaard Oliva, een renner uit de Kas-formatie,
die de wedstrijd voor een totale ondergang heeft behoed. Hij sprong
onmiddellijk na de start, bij de eerste beklimming van de Hulsberg, al weg en
leidde Na een spannend
begin in de Ronde van Gelderland, een daar op volgende zeer interessante
koers in Zeeland en een gevecht op de Brabantse wegen met vervolgens een
beslissende rit in de Limburgse en Belgische heuvels, was de Ronde van Nederland
als een nachtkaarsje uitgegaan. De renners hebben er de wielersport geen
goede dienst mee bewezen. Velen zullen ongetwijfeld zeer teleurgesteld naar
huis zijn gegaan. De winnaar van
het eindklassement, Joop Zoetemelk, werd nauwelijks toegejuicht toen hij door
de charmante „Miss Finnair" in de bloemen werd gezet. Toen speaker
Chris Delbressine de opmerking maakte dat Joop misschien te duchten zou zijn
in het a.s. wereldkampioenschap op de weg, klonk er een spottend gelach over
het parkoers, werd er gefloten en gehoond en stak het publiek door woord en
gebaar de afkeuring niet onder stoelen of banken. Uitslag: 1. D. Perurena (Kas) EINDKLASSEMENTEN Individueel
klassement: 1. J. Zoetemelk (Gan-Mercier) 23 uur 00 min. 35
sec.; 2. op 33 sec. F. Verbeeck (Watneys); 3. op 53 sec. G. Vianen
(Gan-Mercier) ; 4. op 58 sec. D. Thurau (TI-Raleigh) ; 5. op 1 min. 28 sec.
G. Karstens (Gitane); 6. op 1 min. 38 we. C. Priem (Frisol); 7. T. Tabak
(TI-Raleigh); Puntenklassement: Bergklassement: Ploegenklassement: 1. Gan-Mercier 69 uur 03 min. 46 sec.; 2. Frisol 69 uur 07 min. 22
see.; 3. TI-Raleigh 69 uur 08 min. 06 sec.; 4. Watneys 69 uur 08 min. 56
sec.; 5. Gitane 69 uur 18 min. 17 sec.; 6. Gazelle 69 uur 25 min. 43 sec.; 7.
IJsboerke 69 uur 43 min. 17 sec.; 8. Kas 70 uur 10 min. 20 see.; 9.
Osmas-Sharp 70 uur 18 min. 43 sec. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND PROLOOG – 8 mei.1975 Hemelvaartsdag:
proloog ploegentijdrit over De rit tegen het
horloge, door de deelnemende ploegen nagenoeg op het Molentoemooi-parkoers
uitgevochten, werd een eclatant succes voor de in het paars gestoken
tegelploeg van Jan van Erp. Aan het wiel van Henk Lubberding daverde de ploeg
over de eindstreep met bijna 20 seconden winst op de Soka-Flandria's en een
halve minuut op de Kettingploeg. Het was dan ook Lubberding, die enige uren
later in de rose leiderstrui mocht vertrekken. De uitslag: 1. Jan van Erg-Saicis 26 min. (met bon. 25 min.); 2. Soka
Snacks-Flandria 26.21 min. (25.51); 3. Ketting-Shimano 26.29 min. (26.14); 4.
Amstel Bier 26.52; 5. Michelin 27.05; 6. Caballero 27.08; 7. BOSSChe
Staalbouw 27.19; 8. Van Nelle 27.55; 9. DTS-Broerse 28.39. le etappe:
Zaandam - Alkmaar RONDE VAN
NOORD-HOLLAND 01e RIT – 8 mei.1975 1e etappe;
Zaandam – Alkmaar De rit door het
Noordhollandse polderland, waarvoor om precies 14.00 uur het startsein werd
gegeven, kenmerkte zich niet direct door veel offensieve acties. De karavaan
bleef bijzonder lang bijeen met weinig gevallen van pech (met uitzondering
van de D.T.S.-er Wim Tigelaar, die met schaafwonden in de bezemwagen
verdween en Hans Langereis die een sloot indook). Wel het gebruikelijke beeld
van zwakkere broeders, die het peloton moesten laten gaan en alleen of in
elkaars gezelschap de verre finish moesten zien te bereiken. Eerst voorbij
Opmeer - halfweg koers - kwam er meer leven in de brouwerij en werd een 'brokkelend
peloton' gemeld. Er formeerden zich tenslotte twee groepen. De hoofdmacht bestond
uit Hassink, Mohlman, ter Harmsel, van Houwelingen (Amstel): v. d. Kruys,
Koot, van Gerven, Gevers (Jan van Erp) : Bruessing, v. d. Bunder,
Hoogendoorn, Maas (Soka-Flandria): Snoeijink, Schur, Scheffer
(Ketting-Shimano): Kruunenberg en Maas (Michelin), verder v. d. Groezen (Bossche
Staalbouw) en Duineveld (D.T.S.-Broerse). Uitgezonderd Michelin, Bossche
Staalbouw en D.T.S., ploegen van nagenoeg geliijke mankracht. Het werd
inmiddels duidelijk dat Lubberding nog voor de avond zijn rose kledij zou
verliezen. De voorsprong van de 'negentien' groeide regelmatig en bedroeg
voorbij Middenmeer 1 minuut en 20 seconden. Bij Schagerbrug 1 minuut 48
seconden. Het was daar, dat Van Houwelingen (Amstel) en v. d. Kruys (Van Erp)
zich in het avontuur stortten. Er waren voldoende krachten in de groep, die
voor rugdekking konden zorgen. Het duo liep uitermate snel weg. Bruessing had
er geen vrede mee en deed nog een dappere poging de demarranten te
achterhalen. Het werd hem door de ploeg niet toegestaan. Het was tenslotte
Piet v. d. Kruys, die in Alkmaar gemakkelijk van zijn medevluchter Van Houwelingen
wist te winnen. Aldus deze eerste dag een volledig succes voor Van Erp. De sterke
Bruessing won toch de spurt van de groep, hetgeen hem nog 5 seconden
bonificatie opleverde. Hans Langereis, die na zijn onvrijwillig bad de strijd
had voortgezet, kreeg - terecht - de prestatieprijs. Amateurs: 1. P. v. d. Kruys, Jan van Erp 3.10.41 (met bon. 3.10.26); Ploegenklassement
na de eerste dag: 1. Jan van Erp 9.58.113; 2. SokaFlandria 9.59.39; 3.
Ketting-Shimano 10.00.02; 4. Amstel Bier 10.00.05; 5. Michelin 10.02.59; 6.
Bossche Staalbouw 10.05.19; 7. Caballero 10.07.11; 8. Van Nelle 10.08.01; 9.
DTS 10.22.49. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND.2e rit – 9 mei.1975 2e etappe:
Alkmaar-Den Helder Met Piet v. d.
Kruys in de rose leiderstrui werden de eerste zelfs 38
seconden. Regelmatig aflossend en dicht op het wiel rijdend in een tempo van
constant 50 kilometer werd Den Helder bereikt met een voorsprong van bijna
een minuut. De beslissing was
gevallen en wederom leek de Van Erp-ploeg dicht bij een ritzege. Het moment
van elk-voor-zich was aangebroken. Het tempo zakte en de twee bespiedden
elkaar als twee pure sprinters. Op Amateurs: 1.M. Venix, Soka-Flandria 4.12.52 (met bon. 4.12.37) ; Algemeen
klassement na de tweede etappe: 1. P. v. d.
Kruys, Jan van Erp 7.23.41; Dagploegenklassement: 1. Soka-Flandria 12.39.22 (10 pnt.); 2. Jan van Erp 12.39.45 (13
pnt.); 3. Amstel Bier 12.39.45 (34 pnt.); 4. KettingShimano 12.39.45 (36
pnt.) ; 5. Bossche Staalbouw 12.39.45 (42 pnt.) ; 6. Michelin 12.39.45 (54
pnt.); 7. ex aequo Caballero 12.39.45, Van Nelle z.t., DTS z.t. Algemeen
ploegenklassement na de tweede dag: 1. J. v. Erp
22.37.35; 2. Soka-Flandria 22.39.01; 3. Ketting-Shimano 22.39.47; 4. Amstel Bier
22.39.50; 5. Michelin 22.42.44; 6. Bossche Staalbouw 22.45.04; 7. Caballero
22.46.56; 8. Van Nelle 22.47.46; 9. DTS 23.02.34. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND.03 RIT A – 10 mei.1975 Tijdrit in Den
Helder over De verwachting
dat Van Houwelingen Piet v. d. Kruys van de eerste plaats in het klassement
zou verdringen ging niet helemaal op. Weliswaar zakte v. d. Kruys naar de
derde plaats, maar door zijn fraaie zege in de tijdrit was Ad Gevers leider
geworden. Dus toch weer een Jan van Erp-renner. Op weg naar Zaandam, later op
de dag, zou hij zijn roze trui opnieuw aan ploegmaat v. d. Kruys moeten
afstaan. Zeer goed was ook de prestatie van Hans Langerijs (Caballero). In
het algemeen klassement op de 28e plaats staande werd hij voor Hassink, v. d.
Bunder, Hilbrink, Van Gerwen, Ruckert etc. fraai tweede. Amateurs: RONDE VAN
NOORD-HOLLAND.03e RIT B – 10 mei.1975 3e etappe: Den
Helder-Zaandam Met de eerste
vier plaatsen in het klassement door Jan van Erp en Amstel-Bier bezet, werd
's middags gestart voor de laatste etappe. Reeds spoedig kon een kopgroep
worden genoteerd, bestaande uit: Hassink, Ter Harmsel, Mohlman en Ruckert
(Amstel-Bier); Van Gerwen, Koot en v. d. Kruys (Van Erp) ; Bruessing, v. d.
Bunder en Maas (Soka-Flandria) ; Pater en Van Trigt (Michelin); Langereis en
Verboom (Caballero); De Ruyter (Bossche Staalbouw) en Schur (Ketting). Deze
scheiding zou definitief zijn en bij Opperdoes was 'de rest' reeds op een
minuut en 20 seconden gereden. Dit verschil zou regelmatig groter worden.
Het was Jan Ruckert, die met nog Huldiging Piet v. d. Kruys
(winnaar individueel klassement), Wiel de Ruyter (etappewinnaar), Juul
Bruessing (puntenklassement), Frits Schur (Rufay-klassement) en de complete
Jan van Erpcombinatie werken hierna in de bloemen gezet en gehuldigd door
Miss Holland Lindy Snibbe (Hitachi) en Miss NoordHolland Greet ten Bokkel
(Slagerij Jan de Boer). Een ceremonieel, dat de renners met veel plzier
ondergingen. Het parlando werd als steeds verzorgd door de altijd in vorm
stekende Chris Delbressine. Amateurs: 1. W. de Ruyter, Bossche Staalbouw 3.17.22 (met bon. 3.17.07); 2. J.
Ruckert, Amstel Bier 3.17.39 (met bon. 3.17.29) ; 3. J. Bruessing, Soka
Flandria 3.18.00 (met bon. 3.17.55); in dezelfde tlld: Dagploegenklassement:
1. Amstel Bier 9.53.39; 2. Soka-Flandria 9.54.0 (24 pnt.) ; 3. Jan van Erp
9.54.0 (37 put.) ; 4. Michelin 10.01.36 (45 pnt.) ; 5. Caballero 10.01.36 (47
pnt.); 6. Bossche Staalbouw 10.08.34; 7. Ketting-Shimano 10.09.0; 8. Van
Nelle 10.26.31; 9. DTS 10.45.0. EINDKLASSEMENTEN Ploegen: 1. Jan van Erp 32.31.35; 2. Soka-Flandria 32.33.0; 3. Atnatel Bier
32.33.29; 4, Michelin 32.44.20; 5. Caballero 32.47.56; 6. KettingShimano
32.48.47; 7. Bossche Staalbouw 32.53.38; 8. Van Nelle 33.14.17; 9. DTs
33.47.0. Individueel
puntenklassement: 1. J. Breussing, Soka-Flandria 65 pnt.; Individueel: 1. Piet v. d. Kruys, Jan van Erp 11.03.54; 2. Arie Hassink, Amstel
Bier 11.04.02; 3. Toine v. d. Bunder. Soka-Flandria 11.04.07; 4. Ger van
Gerwen, Jan van Erp 11.04.19; 5. Juul Bruessing, Soka-Flandria 11.04.23; 6.
Frits Schur, Ketting-Shimano 11.04.41; 7. Gerrit Mohlman, Amstel Bier
11.04.47; 8. Hans Koot, Jan van Erp 11,05.05; 9. Ton ter Harmsel, Amstel Bier
11.05,21; 10. Peer Maas, Soka-Flandria 11.05.38; 11. J. Ruckert, Amstel Bier
11.06.0; 12. H. Langereis, Caballero 11.06.02; 13. W. de Ruyter, Bossche
Staalb. 11,08.38; 14. R. van Trigt, Michelin 11.08.0; 15. R. Verboom,
Caballero 11.08.13; 16. W. Pater, Michelin 11.08.20; RONDE VAN
ZUID-FRIESLAND – 30 april.1975 Piet Kuys won de
premiere De een ziijn dood
is de ander zijn brood. Op dat motief werd op Koninginnedag de eerste Ronde
van Zuid-Friesland geborduurd. Toen er op de wielerkalender van dit jaar
geen plaatsje voor de Ronde van Friesland hoefde te worden ingeruimd - de
Leeuwarder wielerclub De Friesche Leeuw zag geen kans het evenement te financieren
- bestudeerde het bestuur van Olympia uit Heerenveen razendsnel de
mogeliljkheden om met een waardig alternatief op de proppen te komen. Binnen
drie weken was de Ronde van Zuid-Friesland organisatorisch en financieel uit
de grond gestampt. Voorzitter Rein
Zwart van Olympia glundert, wanneer hij die enerverende en urenvretende weken
in de herinnering terug roept. Niet zonder enig sarcasme draait hij de film
weer af: „Wij hebben het in financieel opzicht heel gemakkelijk rond
gekregen. Voor de Friesche Leeuw lag dat kennelijk niet zo eenvoudig. Toen
twee bedrijven toezeggingen hadden gedaan, durfden we het aan. We kregen een
garantstelling van de gemeente Heerenveen en van de Batavusfabriek. Binnen
drie weken was alles voor elkaar." Het gemeentebestuur van Heerenveen
heeft zich nu al garant gesteld voor de kosten van de volgende Ronde van
Zuid-Friesland. Dat betekent, dat de tweede editie van deze semi-klassieker
volgend jaar verreden wordt. „Ook wanneer de Ronde van Friesland onverhoopt
weer georganiseerd wordt," voegt Rein Zwart er aan toe. Het bestuur van
Olympia denkt - terecht - wel aan een andere datum (omstreeks 17 mei) dan
aan de dag, waarop de Koningin haar verjaardag viert. Aan de kleine
deelnemerslijst viel duidelijk of te lezen, dat de concurrentie van de
criteria moordend was. Dankzij de inbreng van Batavus, Amstel en Michelin was
een gedeelte van de vaderlandse amateurtop nog in het fraaie Zuidfriese land
actief. Maar de absentie van gerenommeerde equipes als die van Caballero, Ketting-Shimano
(ondanks de toezegging van directeur Ton Ketting wel aan de start in
Heerenveen te zullen verschijnen) en Jan van Erp hield in, dat de
voortreffelijk georganiseerde ronde niet uitpuilde van kwaliteit. Dat ook De
Friesche Leeuw niet in de Kwaliteitsverschil Gezien de in het
oog lopende kwaliteitsverschillen tussen de landelijke toppers en de meeste
welwillende, maar matig getalenteerde regionale pedaleurs was het logisch,
dat de eerste schifting al na Beslissende slag De beslissende
slag viel ongeveer tien kilometer voor de finish in Heerenveen. Terwijl een
legertje insiders zich voorbereidde op een nieuwe triomftocht van de sterke
Arie Hassink - de zaterdag ervoor schreef hij immers de Drentse Dorpenomloop
op zijn naam - ontsnapten Kuys en Hilberink aan de aandacht van de kopgroep.
Kuys won de „sprint", op de Europalaan en tekende daarmee, ondanks het
feit dat de Vlijmense Batavus-coureur voor het eerst in Friesland koerste,
voor een thuiszege. De Batavusfabriek heeft immers zijn domicilie gekozen in
Heerenveen. De in het noorden nagenoeg onbekende Kuys toonde uiteraard geen
berouw over het feit, dat hij een reisje naar Frankrijk moest annuleren om de
Batavus-equipe te versterken: „Batavus wilde met een zo sterk mogelijke ploeg
aan de start verschijnen. Het was mijn eerste officiële overwinning in
Nederland, dit jaar. Ik heb tot op heden een klassieker in het Belgische
Nieuwerkerke op mijn naam geschreven, maar daar staat tegenover, dat ik in
verband met Olympia's Tour expres een maand later met koersen ben begonnen."
Piet Kuys, die jaarlijks ongeveer tien eerste plaatsen op zijn conduite-staat
bijschrijft, fietst niet zonder reden liever in Belgie of Frankrijk den in
zijn vaderland. „In Belgie is elke wedstrijd een soort klassieker. Je rijdt
daar ronden van tien tot twaalf kilometer. Op die criteria van tachtig
kilometer knap ik vaak af." TEKST:Johan
Woldendorp De uitslag: 1. P. Kuys, Vlijmen, Ploegenklassement:
1. Batavus 11.25.26; 2. Amstel Bier 11.40.41; 3. Michelin 11.40.41. RONDE
VAN ZUID-HOLLAND. 15 maart.1975 Amateurs: Negentien verkleumde amateurs
spurtten om ereplaatsen Peer Maas ook in
Zuid-Holland de rapste Negentien
amateurs boden zich op de Haagse Leyweg aan voor een unieke afsluiting van
Zuidhollands wielerklassieker. In een toch vrij massale aankomst zou de zege
worden betwist en dat was de laatste jaren niet meer voorgekomen. Steeds weer
maakte zich op de slingerende polderwegen en de verraderlijke dijken wel een
klein, select groepje los. Telkens kende de finale enkele (vaak zelfs hen)
sterkeren die zich bij het naderen van de schemering tussen de kassen van het
Westland afseheidden van die andere dapperen. Maar zelfs de
gevreesde Maasdijk kon ditmaal de beslissing niet forceren. Zo verkild waren
de renners, zo verstijfd de spieren dat nooit echt een demarrage word
doorgezet. Men berustte uiteindelijk in een verdeling van de ereprijzen in de
spurt. En juist dat speelde helemaal in de kaart van uiterst rappe Brabander
Peer Maas. De Roosendaler, deel uitmakend van de op papier al zo sterke
brigade van Soka-Flandria, maakte zich ver voor Den Haag reeds op voor die
laatste meters. “In de sprint win ik bijna alles," verduidelijkte hij.
„Vorig jaar was ik zeven keer de snelste en in de eerste weken van dit
seizoen werd ik kampioen van Brabant en was er de dag ervoor een foto-finish
nodig om uit te maken dat ik in de Omloop van Het Volk juist een half wieltje
tekort kwam tegen Belgisch wielerwonder Jean-Luc Vandenbroucke. Ook vorige
week in Zwolle (9e) klopte ik iedereen in de spurt. Daarom was ik vol
vertrouwen dat het dit keer zou lukken een klassieker te winnen." Maas 'en ook
ploegleider Ben van Erp's zelfverzekerdheid werden niet beschaamd. Nadat Wim
Peter het de 24-jarige Brabander, door vlak voor de laatste bocht te
demarreren en zo Maas gelanceerd naar de meet te brengen, nog wat gemakkelijker
had gemaakt, kwamen in de beslissende seconden oudgedienden Van der Kruys en
Hoekstra lengtes tekort. Ook het Bik-duo Godde en Versluis (Maas: “Vooral die
had ik korter verwacht") bleef ver achter. Peer Maas was gewoon te
vlug. Waarmee zeker
niet gezegd mag zijn dat Maas linkeballend" naar de streep was gekomen.
Peer zelf: „Steeds zat ik er toch bij. Ik ben niet van voren weggeweest. Niet
toen het brak en niet toen die tien man wegkwamen. Ik ontbrak er niet bij.
Want ik heb immers de goede conditie. Met fysio-therapeut Peter Verhoeven
(die ook Ad Tak onder handen heeft) heb ik het allemaal uitgedokterd. Ik ben
in Spanje op trainingskamp geweest. De Rotterdamse zesdaagse reed ik als
training voor het wegseizoen en dat alles heeft effect." Voor Maas en voor
Soka, dat trouwens in Zuid-Holland sterk voorin vertegenwoordigd was.
Bruessing strandde dan wel op een lekke tube, maar met Fons van Katwijk, Van
de Bunder, Kramer, Maas en Van der Steen had Van Erp pionnen genoeg aan het
front. Een eerste linie van een veld dat (wellicht) te groot was. Liefst 146 renners
zetten aan en dat was - zeker op de glad geregende wegen - teveel. De KNWU
heeft dat maximum van 120 vertrekkers duidelijk niet voor niets gesteld ... Valpartijen
brachten het aantal kanshebbers evenwel snel terug tot zo'n vijftig dapperen.
Die uit elkaar waaierden, maar even resoluut weer samensmolten. Tot dan -
omstreeks de honderdste kilometer!!! - de schifting doorzette. Even letten
een paar man niet op en de kopgroep telde tien namen minder. Amstel Bier
mocht toen nog hopen op prolongatie van Pirards Zwolse seizoenstart of op een
stunt van Jan Ruckert, Krott zou in beiden echter worden teleurgesteld.
Ruckert greep in Schipluiden ( Ton Koop (Van
Nelle) en Toine van de Bunder maanden daarvoor al tot spoed. Zij kregen
Scheveninger Gerrit Pronk (vorige week winnaar van de Sterrit in Hombeek en
ook nu steeds in de slag) en Andre Gevers mee. Ook Brokelman sloot aan, maar
die vijf stuitten op verzet van vooral Arie Deusing in het shirt van
Cafe-Restaurant Storm. Ad Kramer,
eerstejaars pas, was Soka's volgende uitgespeelde pion. Na zijn rush over de
Maasdijk probeerde Van de Bunder het opnieuw. Gevers, namens Jan van Erp dat
ook vier man (Van der Kruys, Botterhuis, Gevers en Koot) voorop had, joeg het
tempo „op de kant" op, maar de echte klappen vielen niet. Zouden ook
niet vallen. Want deze kille Ronde van ZuidHolland paste in Maas
spurtstraatje. Met net als in de Ster van Zwolle Van der Kruys als
op-een-na-beste. De Helmondse ex-prof (de voormalige broodrijders doen het
trouwens toch lang niet slecht: Hoekstra 3e en Solaro 9) had er ditmaal vrede
mee. “Nu ben ik normaal geklopt," gaf hij toe. “Trouwens, dit was
vandaag geen echt sprinten. Ik durfde niet eens te gaan staan. Dan had ik met
die verkleumde handen mijn stuur niet meer vast kunnen houden en ik was zo
maar onderuit gegaan" BRON:Henk
Kruithof KOERSVERLOOP 0- 25- 50- 75- Broere en Van
Nieuwkerk. Ze worden later door de staart van het veld opgeslokt. 100- 125- DE UITSLAG Individueel
Eindklassement: 1. Peer Maas, Roosendaal Ploegenklassement: 1. Jan van Erp 13.39.24; 2. Soka Snacks-Flandria 13.39.24; 3.
Caballero 13.41.46; 4. Michelin 13.48.47; 5. Bik Sloopwerken 13.48.57; 6.
Amstel Bier 13.50.53; 7. Bossche Staalbouw 13.53.44; 8. Batavus 13.58.30; 9.
Van Nelle 14.00.05; 10. Uithoorn 14.14.49. RONDE
VAN ZUID-HOLLAND.VOOR PROFS.- 15 maart 1975 Feestelijke finale
met 'dubbele' Frisol-triomf Bij de amateurs
was Piet van Katwijk het succes gewoon. De rossige “middelste" van de
drie fietsende broers (net 25 jaar oud) reed van de ene triomf naar de
andere. Liefst vijfenzeventig overwinningen schreef Pietje bij op zijn
palmares, voor hij vorig jaar zijn toch wel begeerde handtekening plaatste
onder een Frisol-profcontract. Van Katwijk verzamelde die wapenfeiten zowel
in binnen- als in buitenland. Hij won (in 1971) de Omloop van de Baronie,
Enschede - Munster, twee ritten in Olympia's Tour en een etappe in Mexico.
Het jaar daarop was er o.a. een knallende winst-met-voorsprong in de
Limburgse heuvels en bracht ook een reis naar Oostenrijk resultaat met zich
mee. Noord-Holland, Gelderland en de Engelse Milkrace waren belangrijke, met
de hoogste eer afgesloten, momenten in Piet's laatste seizoen bij de
amateurs, maar daarna is het lang „stil" geweest rondom de tengere
Brabander. Sinds 23 januari
1974 is Piet van Katwijk beroepsrenner en hoewel de ploegleiding aan het
eind van het eerste jaar voor Frisol vaststelde dat hij het uitstekend had
gedaan, verdrongen de publiciteitsmedia zich niet langer om hem. Natuurlijk, de
uitslagen zijn genoteerd (33e in de Ronde van Belgie, 43e in Romandie, 46e
in Luxemburg, 6e in het nationaal kampioenschap, 102e in de Tour de France,
8e daar in het puntenklassement en negen maal bij de eerste tien), maar
slechts een keer haalde Van Katwijk vorig jaar echt de krantekoppen. Zijn
eerste en (tot zaterdag) enige zege als prof in de Acht van Chaam herinnerde
de wielerwereld even aan die „oude" Piet van Katwijk. Zo kende en
herkende men hem weer. Die Van Katwijk
zag, in een nog zo pril wielerseizoen 1975, ook een door regen en ijzige kou
haar „Wel drie keer
ben ik in die laatste kilometers weggegaan," wist Piet later. “Nadat
wij Castillo en Verplancke (die tot dan onbedreigd op de meet dreigden af te
koersen) hadden teruggenomen, ben ik meteen gesprongen. Maar ik kreeg geen
ruimte. Ook later met Vianen niet. Daarna, dacht ik, moest ik het dan nog
maar eens alleen proberen. En plotseling was er een gat van maar omdat ze
zaten te 'rommelen' wist ik dat het 'gedaan' was. Alleen Hulzebosch raakte
nog kort bij me, maar hij zou me niet van dit eerste grote succes gaan
afhouden. Mijn twaalfde jaar tussen de wielen ben ik nu toch ontzettend goed
begonnen. Want reken dat deze zege voor mij telt." Albert Hulzebosch
beaamde de woorde van zijn ploegmaat.
„Even," bekende hij, „dacht ik nog dat ik het zou gaan halen. Maar
Pietje was al zo dicht bij het finishdoek, dat ik de illusie zelf te kunnen
winnen van me afzette. Het was toen alleen nog zaak Krekels en die mannen vlak
daar achter voor te blijven." Dat lukte. Frisol
greep in Zuid-Holland een dubbele triomf. Na een koers waarin het veld lang
tegen de kou samenkleumde. Een groep met ook Leo Duyndam, al moest de
winnaar van vorig jaar wel vlak voor het vertrek zijn “adoptieshirt" op
KNWU-bevel uittrekken. In het zwart begaf de Westlander zich nog wel op weg,
maar - hoewel hij er zelf na te weinig trainingskilometers niet ontevreden
over was - op precies de plaats waar hij in Tot dat moment
hadden Wil de Vlam, Gerard Vianen, Theo Smit en vooral Harm Ottenbros wel
geprobeerd om een afscheiding te realiseren. Het lukte niet. Zoals
uiteindelijk ook de vlucht van Smit, De Vlam, Kelleners (die als eerste
ging), Daniel Verplancke en Manuel Santos Castillo op niets uitliep. De
Flandriaspurter (met zijn hele equipe na anderhalf uur zoeken in Den Haag
pas 25 min. voor de start in de permanence gearriveerd) en Alsavers Spaanse
“gastarbeider" kwamen desondanks nog vrij ver. In de extra lus door 't
Westland ( Het duo werd
opgeslokt en de voor Frisol zo feestelijke finale was mogelijk. Een
eindstrijd die de Ronde van Zuid-Holland wat dichter tilde naar het niveau
dat de ijverige organisatoren van de Stichting Organisatie Sportevenementen
in ZuidHolland zeker verdienen. Ondanks de „concurrentie" van
Parijs-Nice en Tireno Adriatico hadden zij het aangedurfd als nationale
primeur 'n „dubbele koers" - op een dag voor profs en amateurs - te
laten verrijden. Dankzij steun van Sijthoff Pers, Ennia Verzekeringen en
Radio Modern lukte het ook nog een alleszins acceptabel veld (60 man) aan de
start te brengen bij de beroepsrenners. Dat daarbij het weer en de spoorbomen
(liefst driemaal stond de karavaan voor neergedaalde bomen) niet meewerkten,
kon men niet in de hand hebben. Ook de koersdrift van de coureurs is een
immer onberekenbare zaak. Op de 172 vlakke, maar verraderlijke zware
kilometers was evenwel in een wat vroeger stadium ijver, gelijk Piet van
Katwijk die in de finale ten toon spreidde, wenselijk geweest. Al doet die
onvolkomenheid aan Van Katwijk's triomf niets af.BRON:Henk Kruithof Beroepsrenners: 1. Piet van Katwijk, Mill ROOSENDAAL
- 20 april.1975 Amateurs: Junioren: 1. J. Lammertink, 2. P. Verheijen, Nieuwelingen: 1. J. Thijs, 2. H. Frijters, 3. P. Heeren, ROOSENDAAL
- 11 september.1975 Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. v. Weerden, 2. H. Freyters, 3. R. Kraaybeek,
4. P. Balvers, ROSMALEN
- 11 juli.1975 Amateurs: 1. P. Kuip, Junioren: 1. T. van Tol, 2. B. van Est, ROSSUM
- 6 april.1975 Amateurs: 1. J. Bruessing, 2. J. Bakker, 3. P. Hoekstra, 4. J.
Koops, 5. B. v. Lamoen, 6. R. Akker, Junioren: Dames: 1. Tr. v. d. Plaat, 2. B. v. IJken, 3. S. Methorst, ROTTERDAM-DELFSHAVEN
- 22 mei.1975 Amateurs: ROTTERDAM
- 4 oktober.1975 Liefhebbers-Veteranen: Nieuwelingen: ROTTERDAM
(Nieuwe Westen) - 26 juli.1975 Amateurs: ROTTERDAM
(Noordereiland) - 22 juni.1975 Amateurs: Liefhebbers: 1. B. v. d. Sman, ROTTERDAM
BOULEVARD ZUID - 6 september.1975 Amateurs: 1. B. Langeveld, 2. T. Griep, 3. E. van Kessel, 4.
J. Boertjes, 5. W. Bosch, 6. W. 't Hoen, ROTTERDAM-ALEXANDERPOLDER
- 19 april.1975 Amateurs: 1. W. Pater, 2. T. Blom, 3. J. Schuitemaker, ROTTERDAM-BLIJDORP
- 6 juni.1975 Amateurs: ROTTERDAM-CROOSWIJK
- 25 mei.1975 Amateurs: Dames: 1. K. v. Oosten-Hage, 2. T. Fopma, 3. T. v. d.
Plaat, 4. N. Streef, Liefhebbers: 1. N. Touissant, 2. H. Brinkman, ROTTERDAM.FEIJENOORD
- 30 april.1975 Amateurs: Junioren: 1. R. Stroosnijder, Liefhebbers: ROTTERDAM
(Oude Noorden) - 27 september.1975 Amateurs: ROTTERDAM-SCHIEBROEK
- 12 april.1975 Amateurs: RUCPHEN
- 14 september.1975 Amateurs: 1. W. Jeremiasse, Junioren: 1. R. van Rakt, 2. Th. de Rooy, 3. R. v. d. Broek, Nieuwelingen: 1. P. Hofland, 2. J. Zeyerveld, 3. H. Plugers, 4. S.
Snijders, 5. D. Ewers, 6. R. Kraaybeek, RUINERWOLD
- 7 juni.1975 Amateurs: 1. J. Huisjes, 2. P. Kleine, RUURLO
- 20 juli.1975 Amateurs: 1. J. Huisjes, Liefhebbers
en veteranen: 1. K. Bokma, 2. J. Pluimers, |