JAARGANG 1974

                              WEDSTRIJDEN P T/M R

PAPENDRECHT.(1974.06.01)

Amateurs: 1. C. v. Dongen, 2. J. Hordijk, 3. L. den Hartigh, 4. W. v. Steenis, 5. R. Bakker, 6. R. Kroep, 7. J. Voesenek, 8. J. Cooremans, 9. A. de Jongh, 10. J. v. Driel.

Junioren: 1. J. Jonkers, 2. G. Kuit, 3. A. v. Peer, 4. A. Kramer, 5. R. Borst, 6. A. Versteijlen, 7. K. St. Nicolaas, 8. A. Versteijlen.

 

PHILIPPINE.(1974.04.20)

Junioren: 1. H. v. Kuijk, 2. H. Senders, 3. J. Jonkers, 4. F. Verstrae­ten, 5. A. Verschuuren, 6. K. de Wolf, 7. W. Jeremiasse, 8. R. Kole.

 

PHILIPPINE.(1974.07.15)

Amateurs: 1. A. v.,d. Hoek, 2. K. d'Hooge (B.), 3. G. St. Nicolaas, 4. J. Bakker, 5. A. Tak, 6. R. Schuiten, 7. T. de Smit, 8. G. van 't Geloof„ 9. A. Versluis, 10. R. Heijns.

Junioren: 1. F. Verstraaten, 2. P. de Longvllle, 3. Ad Versteijlen, 4. R. v. d. Verde, 5. H. Nieuwdorp, 6. R. KoudUzer, 7. L. de Jager, 8. M. de Vos.

 

PIJNACKER.(1974.08.17)

Dik verdiende zege voor Leo Duyndam in Pijnacker

Paarden die de haver verdienen krijgen deze vaak niet. Dit gezegde is beslist ook van toepassing in de wielersport. Zater­dag 17 augustus jl. pakte het in Pijnacker echter goed uit. Leo Duyndam (2 januari 1948) zegevierde dit seizoen voor de vijfde maal. Eerder bracht hij de Ronde van Zuid-Holland, Knokke, Belsele en Leiden op zijn naam. Voor Duyndam, be­roepsrenner sinds 20 september 1967, de 37e zege als prof op de weg. De man van Frisol is de afgelopen maanden wat uit het nieuws geweest, met het komende winterseizoen voor de deur is hij stilaan bezig de forme te slijpen.

Tijdens de kalender-vergadering was min of meer vastgelegd, dat de deelnemers voor het wereldkampioenschap in Pijnacker en ook in Rosmalen zouden rijden. In verband met het niet doorgaan van een Telegraaf-charter (te weinig belangstelling) moesten de Montreal-gangers eerder vertrekken. SBB-coordi­nator Jan Janssen had voor waardige vervangers gezorgd: Patrick Sercu, Freddy Maertens, Michel Pollentier, Roger Rosiers, Marc de Meyer, Josd Catieau, Kamiel van Linden. 65 coureurs namen ten aanschouwe van zo'n 7.000 bezoekers het vertrek. Veel interesse voor het eerste prof-optreden van Bert Pronk en het tweede van Jan Breur. Op het laatste mo­ment besloot Lou Verweij zijn profdebuut uit te stellen, de man van Caballero is uit Pijnacker afkomstig. Aan collega Henk Kruithof Van de Haagsche Courant vertelde Bert Pronk na af­loop: “Bij de profs wordt toch wel anders gereden dan bij de amateurs. Wanneer men beslist dat je niet wegkomt, dan neemt men gewoon niet over." De gebrilde Raleigh-coureur ondervond dit toen Fedor den Hertog zich aan zijn wiel kleefde.

Feitelijk viel de beslissing in de eerste profronde van Pijn­acker reeds direct na het startschot. Nidie den Hertog - wie anders ? - sprong weg. Hij kreeg twee makkers uit de Frisol-groep mee: Janus van Tol en Leo Duyndam, terwijl Raleigh-troef Bas Hordiijk meteen aansloot. ,Och, die zien we wel terug," oordeelde men in het peloton. Hoewel de vluchters hard reden en ook in het peloton niet stilgezeten werd, besloot Bert Pronk tot een debutanten-nummertje. Dat was hat mo­ment dat Fedor den Hertog aangreep om de belangen van zijn Frisol-makkers veilig te stellen. Natuurlijk gebeurde er heel wat achter de ruggen van de vier vluchters. Een groepje met Theo van der Leeuw, Wim Kelleners, Wicher Vlot, Ben Jan­broers en Wim Prinsen naderde tot op circa 'n halve minuut.

Maertens ging het in vloeiende stijl proberen, Bert Pronk en Wim de Waal sloegen de handen ineen. Alles zonder succes, de vier namen steeds meer voorsprong. Michel Pollentier, aan­vankelijk rijdend in een achtervolgings- groepje van zes man, ging alleen op jacht. In een stijl die amper aan te zien is, reed hij zich naar het viertal toe, dit ondanks een speciaal nummer van Donald Allan dat wellicht een staartje krijgt. Allan was gedubbeld en ging hand- en spandiensten verlenen aan de vier koplopers (drie ploegmaten). Hij moest van de jury hat par­cours verlaten, deed of hij niets begreep en ging aan het wiel vain Michel Pollentier zitten. Triest voor de jonge Belg was dat hij kort nadat hij aansluiting had gekregen, lek reed. De wedstrijd werd met vijf ronden ingekort omdat men de finale in een radioprogramma wilde brengen. Het gedubbelde peloton moest drie ronden voor het einde afspurten. Van de ontstane verwarring maakte Janus van Tol - goede wedstrijd gereden - gebruik om alleen wag te springen. Duyndam, die in de viermans kopgroep veel werk gedaan had, sprong naar hem toe en had in de spurt uiteindelijk “geen kind" aan zijn plaats­genoot.

BRON: AD J. VINGERHOETS

Beroepsrenners: 1. Leo Duyndam 90 km in 1.58.40, 2. Janus van Tol, 3. Bas Hordiik, 4. Nidie den Hertog, 5. op 40 sec. Patrick Sercu (B), 6. Ger Harings, 7. Jan van Katwijk, 8. Ronald Dewitte (B), 9. Wim de Waal, 10. Wim Prinsen, 11. Fedor den Hertog, 12. Michel Pollentier (B), 13. op 1.10 Bert Pronk, 14. op 1.30 Roger Rosiers, 15. Jan Serpenti, 16. Wil de Vlam, 17. Albert Hulzebosch, 18. Henk Prinsen, 19. Ben Jan­broers, 20. Bennie Groen, 21. Jo Vrancken, 22. Jan Breur, 23. Wicher Vlot, 24. Cees van der Meijden, 25. Jan Brinkman.

Junioren: 1. L. v. Vliet, 2. B. v. Est, 3. J. v. Herwerden, 4. J. Vooijs, 5. A. Bax, 6. Th. Hogervorst, 7. H. Wigleven, 8. A. Hoezen.

Jeugd 14 jaar: 1. A. v. Asten, 2., R. Snijders, 3. R. Meeldijk, 4. J. Meijer, 5. W. v. Rijswijk.

 

PRINSENBEEK.(1974.06.09)

Amateurs: 1. J. Cooremans, 2. B. Broere, 3. B. v. Lansoen, 4. M. Venix, 5. J. Brink, 6. S. Koevermans, 7. M. v. d. Heuvel, 8. N. de Kater, 9. K. Koot, 10. L. Boose.

Junioren: 1. H. v. d. Berg, 2. W. Ducaat, 3. L. Bertens, 4. W. Bosch, 5, H. Timmerman, 6. J. v. Dongen, 7. N. Versteeg, 8. T. Arts.

Nieuwelingen: 1. Bisschop, 2. W. de Bruyn, 3. C. Kuysterman, 4. P. Petie, 5. J. v. Meer, 6. J. Valentijn.

 

PURMEREND.(1974.04.28)

Amateurs: 1. B. Huveneers, 2. T. Blom, 3. G. Schoumans, 4. P. Nieu­wenhuis, 5. N. Alles, 6. D. Baas, 7. T. Rood, 8. R. Zieleman, 9. C. Giling, 10. H. Hendriks.

Liefhebbers: 1. D. Helmerhorst, 2. H. van Leeuwen, 3. S. Pronk, 4. W. Cirkel, 5. J. de Vries, 6. N. Moorman, 7. A. van Leuffen, 8. S. Lust, 9. J. Rijkenberg, 10. T. Krabbe.

Nieuwelingen: 1. E. de Nijs, 2. S. Pieters, 3. F. Willems, 4. S. Snijders, 5. P. Koppert.

 

PUTTE.(1974.06.02)

Amateurs: 1. W. v. d. Steenis, 2. M. Rehorst, 3. A. v. Overveld, 4. A. Kraus, 5. A. Tak, 6. A. v. Steen, 7. J. Verbrugge, 8. T. v. Hasselt, 9. F. Brand, 10. C. v. Dongen.

 

PUTTEN.(1974.08.03)

Amateurs: 1. Nico Hilberink; 2. Joop Ribbers; 3. Piet Nederlof;

Nieuwelingen: 1. Jos Lammertink; 2. Mart Schuffelers; 3. Simon Meijn;

 

PUTTERSHOEK.(1974.05.25)

Amateurs: 1. A Versluys, 2. B. Pronk, 3. G. Pronk, 4. T. ter Harmsel, 5. K. St. Nicolaas, 6. H. v. d. Oever, 7. A. Prinsen, 8. P. Heyster, 9. J. Voesenek, 10. C. Berkhouwer.

Liefhebbers: 1. C. v. d. Hulst, 2. G. Plieger, 3. C. de Kleine, 4. W. Wielhouwer, 5. A. v. d. Ploeg, 6. H. Laan, 7. J. Roos, 8. F. de Bruin, 9. W. Kerkhof, 10. B. v. d. Sman.

 

RAALTE.(1974.06.22)

Liefhebbers en veteranen: 1. J. Hup, 2. J. Pluimers, 3. G. Plieger, 4. H. v. Kasteren, 5. E. de Vos, 6. P. Pots, 7. B. v. d. Sman, 8. N. Regter, 9. T. Meijer, 10. T. Krabbe.

 

RAALTE.(1974.09.28)

Veteranen: 1. K. v. Nimwegen, 2. B. Boom, 3. L. v. Aerden (B.), 4. W. v. Putten, 5. P. Schall (D.), 6. P. Berrens, 7. J. Barens, 8. N. Regter, 9. J. v. Ingen, 10. W. Schreuder.

Liefhebbers: 1. Z. Selles, 2. J. Hup, 3. N. Toussaint, 4, A. Peperkamp, 5. H. Dolstra, 6. W. Huibers, 7. P. ten Klooster, 8. J. Selman, 9. Th. Sleiderink, 10. J. Pluimers.

 

RAAMSDONKSVEER.(1974.05.23)

Amateurs: 1. B. Groen, 2. C. v. Bragt, 3. T. ter Harmsel, 4. H. Geels, 5. J. v. Driel, 6. J. Cooremans, 7. J. Vlot, 8. J. Damen, 9. J. Voese­neck, 10. H. v. Berg.

Junioren: 1. R. Stroosnijder, 2. A. v. Vliet, 3. K. St. Nicolaas, 4. A v. Peer, 5. J. Akkermans, 6. A. v. Bragt, 7. J. Valentijn, 8. W. Bosch.

Nieuwelingen: 1. M. v. Gool, 2. P. Verheijden, 3. L. Veeke, 4. S. Polak, 5. R. v. d. Rakt, 6. A. v. Geel.

 

RANSDAAL.(1974.08.25)

Amateurs: 1. M. Maessen, 2. W. Wilms, 3. F. de Bree, 4. M. Buckx, 5. M. Dohmen, 6. P. Iedema, 7. P. Scholten, 8. B. Ceulen, 9. J. Sol­berg, 10. J. Langen.

Junioren: 1. M. Jacobs, 2. M. de Vas, 3. A. Versteljlen, 4. H. Geerkens, 5. J. Schlenter, 6. J. Vranken, 7. A. Pieters, 8. K. v. d. Wereld.

Nieuwelingen: 1. J. Meijers, 2. A. Smulders, 3. M. Willemsen, 4. J. Ramaekers, 5. Th. Luyten, 6. F. v. Veen.

 

REUSEL (17 maart).1974

Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. B. Huveneers, 3. W. Vlot, 4. G. St. Nico­Iaas, 5. H. Geldens, 6. A. v. Elten, 7. A. v. Houwelingen, 8. H. v. Kilsdonk, 9. A. Bongers, 10. H. Koot.

Junioren: 1. W. Lugtenburg, 2. A. Verstjjlen, 3. J. Kuiken, 4. K. St. Nicolaas, 5. B. v. d. Broek, 6. P. Hellemons, 7. E. Geserick, 8. H. v. Kuyk.

Dames: 1. K. van Oosten-Hage, 2. C. Fridsma, 3. N. Streef, 4. Th. v. Gessel, 5. W. Kwantes, 6. T. v. d. Plaat, 7. G. Donker, 8. M. Laenen, 9. B. v. IJken, 10. B. Huiziniga.

 

REUVER.(1974.00.00)

Amateurs: 1. Joop Ribbers; 2. ---

 

REUVER.(1974.07.14)

Amateurs: 1. J. Ribbers, 2. H. Hamers, 3. H. Neven, 4. J. v. d. Meer, 5. R. Mulders, 6. P. Idema, 7. F. Thijs, 8. P. Wintraecken, 9. K. Koot, 10. H. v. Kilsdonk.

Junioren: 1. H. Vriens, 2. M. de Vos, 3. L. v. Vliet, 4. H. Geerkens, 5. E. Geserick, 6. A. Vissers, 7. E. Vissehers, 8. W. Maessen.

Nieuwelingen: 1. A. Wiinands, 2. P. Swinnen, 3. L, Janszen, 4. J. Bel­lemakers, 5. J. Jansen, 6. T. Luyten.

 

RHEDEN.(1974.06.06)

Amateurs: 1. A. Gevers, 2. F. Niemeber, 3. G. Bruinsma, 4. W. Holstege, 5. F. Thijs, 6. J. Cornelissen, 7. F. Schiir, 8. A. v. Elten, 9. D. Gooman, 10. T. Trentelman.

 

RHENEN.(1974.08.17)

Nieuwelingen: 1. J. Broers, 2. G. v. Putten, 3. S. de Bruin, 4. G. Robbe, 5. G. den Besten, 6. W. Lansing.

Liefhebbers: 1. T. Gijsbers, 2. R. de Meester, 3. J. v. d. Beek, 4. W. v. Putten, 5. H. Brinkhoff, 6. H. Egberts, 7. G. v. d. Ham, 8. J. Moes, 9. W. Schelle, 10. D. Vervloet.

 

RIDDERKERK.(1974.04.27)

Amateurs: 1. Jan Hordijk; 2. Gerrit pronk; 3. Theo Oudshoorn; 4. Marcel Rehorst; 5. Ted Blom; 6. Herman Perfors; 7. Jan Zuidweg; 8. Wim Gomes; 9. A. van Leest; 10. Arie Versluis;

Dames: 1. Ketie Hage; 2. Willy Kwantes; 3. Truus van der Plaat; 4. Bella Hage; 5. Gre Donker; 6.---- 7. Nel Streef; 8. ---- 9. Bea Huizinga; 10.----;

Liefhebbers: 1. G. Plieger; 2. A. van Bruggen; 3. H. Bakker; 4. Bert ter Harmsel; 5. W. Wielhouwer; 6. J. van Geest; 7. A. Althuis; 8. M. Drop; 9. J. Carpentier; 10. J. Vos;

 

RIJEN.LEREN ZOOL.(1974.06.09)

Albert Hulzebosch lapte Rijen aan z 'n 'Leren Zool'

Dat de Drent Albert Hulzebosch, afkomstig uit Beilen, sinds lange tijd echter wonend in Nijeveen, een allerbest stukje kan koersen, heeft hij meermalen bewezen. Tijdens z'n amateur­periode kwam dat naar voren, als beroepsrenner liet Hulze­bosch dan ook gelijk zien. Er kwamen goede klasseringen uit de bus en vorige week zaterdag spurtte de Frisol-riljder in Woerden naar een bijzondere triomf.

Nu in Rijen, waar Ad Seelen en z'n naaste medewerkers de jaarlijkse „Leren Zool" weer van een grandioze „leest" hadden voorzien, bevestigde Albert Hulzebosch die zege op zo mogelijk nog imposanter wijze. Met Bas Hordijk, Freddy Maertens (de fameuze Belg), Harm Ottenbros, Jos van Beers, Bill Bilsland (Engeland), Cees Stam, de eveneens tot het selecte gilde der vedetten behorende Frans Verbeeck (Belgie) alsmede Gerard Kamper was Albert Hulzebosch na enorm veel vertier dan toch uit de greep van het peloton gekomen. En om zijn uitstekende vorm en koersdrift nog beter te demonstreren, dreunde Hulze­bosch in de slotronden nogmaals weg om zo z'n tweede over­winning binnen een week bij de beroepsrenners te bewerk­stelligen.

Opvallend in Rijen was het debuut van Gerard Kamper. Zoals velen wel of niet weten: Gerard heeft maanden achtereen met de slopende ziekte van Pfeifer op bed gelegen, kon eerst sinds kort trainen maar de wilskrachtige Noordhollander is niet bij de pakken gaan neerzitten. Hij is er in Rijen tweede mee ge­worden en wie weet wat er allemaal nog staat te gebeuren indien het ritme is hervonden en de achterstand in conditie en vorm volledig is weggewerkt. Gerrie Kamper kon dan weleens de grote man van het naseizoen worden. Of ... is hij reeds eerder present?

Waren er in Rijen zo omstreeks zevenduizend toeschouwers, slechts drieduizend namen de moeite om voor het hun gebodene te betalen. Kennelijk is dat een “sport" die van geslacht op geslacht en van generatie op generatie graag wordt beoefend: „lekker voor niks toch kunnen kijken." In Rijen kwam men zo een duizend koppen, tenminste mensen die betaalden te kort, maar desalniettemin was er geen reden tot klagen. Men was tevreden, zelfs verheugd over het uitermate interessante koers­verloop dat niet “stil" heeft gelegen en waarin Cees Priem uiteindelijk de leidersprijs veroverde. Jammer was hot dat door eon val de Belg Englebert Opdebeeck word uitgeschakeld.

Na observatie in het ziekenhuis mocht deze evenwel huis­waarts keren. Tot het moment dat hij lek reed - tien ronden voor bet einde - draaide ook de andere ,debutant", de Hage­naar Ben van de Putten heel verdienstelijk mee.

BRON: AD J. VINGERHOETS

Beroepsrenners: 1. Albert Hulzebosch 100 km in 2.28.00, 2. op 15 sec. Gerard Kamper, 3. Bas Hord(jk, 4. Freddy Maertens (Belg.), 5. Harm Otten­bros, 6. Frans Verbeeck (Belg.), 7. Jos van Beers, 8. Bill Bilsland (Eng:), 9. Cees Stam, 10. op 20 sec. Harrie Beurskens, 11. op 22 sec. Piet van Katwijk, 12. Barry Hoban (Eng.), 13. Cees van der Meijden, 14. Jan van Katwijk, 15. Brian Jolly (Eng.), 16. Cees Priem, 17. Mari van Venrooy, 18. Tino Tabak, 19. Jan Serpenti, 20. Ger Harings, 21. Sid Barras (Eng.), 22. Cees Zoontjens, 23. Henk Prinsen, 24. Henk Poppe, 25. Rend P(jnen, 26. Nico Been, 27. Donald Allan (Austr.), 28. Louis Westrus, 29. Kamiel van Linden (Belg.).

Amateurs: 1. Jan Huisjes; 2. Ton ter Harmsel; 3. Nico Vewrmeulen;

 

RIJSSEN.(1974.05.04)

Veteranen: 1. C. Kouwenhoven, 2. K. v. Nimwegen, 3. F. Cornelisse, 4. J. Kalee, 5. P. Berrens, 6. H. Spronk, 7. N. Regter, 8. H. v. Dijk, 9. A. v. d. Bosch, 10. P. de Jong.

Liefhebbers: 1. G. Plieger, 2. T. Krabbe, 3. J. Hup, 4. J. Pluimers, 5. H. Krol, 6. G. Draayer, 7. G. Reinders, 8. G. Golbach, 9. H. v. Kaste­ren, 10. T. Kroeze.

 

RODEN.LUS VAN (1974.07.21)

Amateurs: 1. T. Smit, 2. P. Hoekstra, 3. R. v. Trigt, 4. J. de Boer, 5. J. Bakker, 6. T. Buurmeijer, 7. L. Hulzebosch, 8. D. Schuurman, 9. J. Lenferink, 10. N. Hilberink.

Nieuwelingen: 1. R. Meiin, 2. D. Timmer, 3. J, Lammertink, 4. S. Meijn, 5. P. Hoornstra, 6. F. Kamstra.

Dames: 1. A. Riemersma, 2. M. Nieuwenhuis-Brinkhoff, 3. W. Kwantes, 4. K. v. Oosten-Hage, 5. N. Streef, 6. T. v. d. Plaat, 7. R. v. d. Dool, 8. B. v. IJken, 9. T. Fopma, 10. B. v d Spiegel-Hage.

 

ROERMOND.(1974.08.30)

Tim-Oil troef in Roermond

1e JAN VAN KATWIJK, 2e JAN KREKELS, 3e JO VRANCKEN

In de veertiger jaren trok de Ronde van Roermond - drie keer achtereen door Gerrit Schulte gewonnen, vervolgens zulk een hattrick ten name van Henk Lakeman - keer op keer 20 a 25.000 toeschouwers. Voordien waren drie door de toenmalige Roermondse Wielerclub in de ook al toenmalige gemeente Maasniel georganiseerde koersdagen - we herinneren ons eerste prijzen ten faveure van Ernst Mfiller en Willy Vroomen, we menen dat op de deelnemerslijst van die eerste editie (ver­reden op een bijna 4 km-circuit dat note bene over een afstand van anderhalve kilometer over de grote verkeersweg richting Duitsland liep) Gerrit Schulte als nieuweling stond vermeld - complete successen geworden en tussendoor draaide de piek­fijne Roermondse Wielerbaan (ook al in de gemeente Maas­niel gelegen) op volle toeren.

Die (hoogtij)-dagen behoren tot het verleden. Dat is duidelijk en daarom waardeerden we wel tot en met het verkwikkende enthousiasme van organisator Huub Engelen - met mede­werking van de Geleense Wielerclub De Ster en de Maasnielse Handbalvereniging SVVM -, konden dit evenwel nimmer delen. Engelen sloofde zich voor deze “Nacht van Roermond" uit, verkreeg alle hulp van gemeentebestuur en politie (het 1500 meter traject liep door de binnenstad, door het winkel- en horeca-centrum), engageerde een best veld, de Limburgse kranten waren heel gul met - maanden en weken tevoren al - publiciteit en de oud-amateur, soigneur en ploegleider uit Linne (in zijn gewone doen belastingambtenaar) gewaagde van (rekende hier vast op) 10.000 belangstellenden. Die verwach­ting werd aan diggelen geslagen: nog geen 2.000 kijkers waren present, het aantal betalende aanwezigen slechts 1400.

Het zoveelste teken van de Limburgse impasse, zij het dat we de restricties, geuit ten opzichte van de “Nacht van Linne" al lang tevoren ook Roermond hadden aangemeten. Zijn die avondkoersen (behoudens den Valkenburg) wel doenlijk? Ge­interesseerden van “buiten" die niet over een auto beschikken, blijven weg, want gezien het late tijdstip van de aankomst kunnen zij middels het openbaar vervoer hun thuisoord niet meer bereiken.

Allerhande prettige bijstand, kregen de organisatoren van de „Nacht van Roermond" wel: het programmaboekje bevatte heel veel advertenties, Tim-Oil liet zich niet onbetujgd, de Rijkspostspaarbank trok f 750,- voor dit gebeuren uit (f 250,- voor leidersprijs, f 500,- voor advertenties), een Roermondse verwarmingsindustrie betaalde de gage van Kees Bal en premies werden in serie geschonken. Qua verloop werd Roermond beslist een voltreffer: beste sport, knappe ontsnap­pingen en een hels tempo. Bijna niet te geloven: de 84 km war­den afgelegd in 1.39.21. En den te weten dat in het circuit zo'n dekselse bocht voorkwam dat de remmen vrijwel dichtgekne­pen moesten worden.

Ook - evenals kortelings Linne, toen 1e Jo Vrancken, 2e Ger Harings, 3e Jan van Katwijk - een regelrechte Tim-Oil vol­treffer, want de kusjes van de charmante Tim-Oil-Miss kwa­men ook ditmaal op de wangen van een eigen coureur terecht. En de tweede en derde prijzen waren eveneens voor Tim-Oil­renners bestemd. Fier kon directeur Theo Timmermans die aankomst en de hierop volgende jubeltaferelen gadesIaan.

De demarrages van Nidie den Hertog, Jan van Katwijk, Bennie Groen, Georges Barras, Ben Koken en Wil de Vlam in de aan­vang, gevolgd door een uitval van Karl-Heinz Muddemann en de 100 meter die Nidie den Hertog na 20 km nam, waren lichte schermutselingen. Half koers werd het menens, de uitval van het zestal Kees Bal, Jan van Katwijk, Theo van der Leeuw, Cees Priem, Albert Hulzebosch en Jo Vrancken lag aan de basis van de beslissing. In een ruk namen deze zes 150 meter, Jan Krekels en Nidie den Hertog kregen aansluiting en ge­zamenlijk (in een duivelse vaart rondstuivend, de milde pre­mie-regen vergarend) werd een gat geslagen: 43 sec., 50 sec., 1.02 min., 1.19 min. met nog 19,5 km voor de boeg. Piet van Katwijk en Bennie Groen poogden het peloton te verlaten; hierin slaagden even later Gerard Vianen, Piet van Katwijk, Ger Harings, Bert Pronk en Gerard Kamper, die alles uit hun kast haalden om de vluchters te achterhalen. Uiteindelijk zou­den zij 39 sec. tekort schieten. Uit de troep liepen verder Fedor den Hertog, Wim Kelleners en Hennie Kuiper weg. De acht leiders dubbelden op 7,5 km voor het slot het peloton. Om een juiste uitslag mogelijk te maken, besloot de wedstrijdleiding die meute twee ronden voor het einde te laten afsprinten.

De kijkers leefden intens mee met de kopmannen, met de alles­gevende directe jagers en het trio dat zijn uiterste best deed om alsnog bij die achtervolgers te geraken. Net voor het in­gaan van de laatst ronde een uitval van Jan van Katwijk, toen op kop van dit de Nacht van Roermond gestalte gevend ploegje de Tim-Oil ma.kkers Jo Vrancken en Jan Krekels. Jan van Katwijk ram 35 meter en wat niemand gedacht had ge­beurde, op de tanden bijtend behield hij die 35 meter, werd fraai winnaar. Jan Krekels (2e) was duidelijk het rapst van die anderen - op zijn spurt stond geen maat - en Jo Vran­cken (3e) finishte in het kielzog van Krekels, zorgde zodoende voor een nieuw Tim-Oil drieluik.BRON: GERARD SILLEN

Beroepsrenners: 1. Jan van Katwijk (Tim-Oil) 84 km in 1.39.21, 2. Jan Krekels (Tim-Oil) op 35 meter, 3. Jo Vrancken (Tim-Oil), 4. Albert Hulzebosch (Frisol), 5. Cees Priem (Frisol), 6. Kees Bal (Gar-Mer­cier), 7. Theo van der Leeuw (Raleigh), 8. Nidie den Hertog (Frisol, winnaar leidersprijs), 9. Ger Harings (Tim-Oil) op 3 sec., 10. Piet van Katwijk (Frisol), 11. Gerard Vianen (Gar-Mercier), 12. Bert Pronk (Raleigh), 13. Gerard Kamper (Frisol), 14. Fedor den Hertog (Frisol) op 1.14 min., 15. Wim Kelleners (Tim-Oil) op 1.21 min., 16. Hennie Kuiper (Rokado), 17. Louis Westrus (Frisol) op 1 ronde, 18. Jan Breur (Delbana), 19. Jan Serpenti (Robot), 20. Cees van der Meijden (Frisol), 21. Gerard Koop (individueel), 22. Jan Brinkman (indivi­dueel), 23. Karl-Heinz Muddemann (Rokado), 24. Mathieu Pustjens (Tim-Oil), 25. Bernd Rasing.(Rokado), 26. Ben Koken (individueel), 27. Wout van den Berg (individueel), 28. George Barras (Ysboerke), 29. Aldert Jongkind (individueel), 30. Theo van der Loo (Tim-Oil), 31. Harry Beurskens (Frisol).

Liefhebbers: 1. T. Gijsbers, 2. J. Stolk, 3. A. Mansvelders, 4. B. Boom, 5. B. Schal (B.), 6. L. v. d. Weert, 7. L. Peeman, 8. W. v. Doorn, 9. W. v. d. Heijden, 10. L. Hoogeveen.

 

RONDE  VAN FRIESLAND.(1974.06.08)

Ronde van Friesland bewees overduidelijk bestaansrecht

In de grote hoeveelheid klassiekers, van stad tot stad- en etappe-wedstrijden welke ons land kent, wordt - zo men wil - door velen niet zo scherp gekeken. Een koers meer of minder: wat doet het er toe?  Velen raken er min of meer „duf" van. Ons beroep noodzaakt evenwel overal, zo veel mo­gelijk althans, die evenementen te volgen. Vandaar ook dat we ons permiteren de zaken zoveel mogelijk op hun ware me­rites te bekijken. Kunnen we ook drommels goed onderschei­den of een organisatie het uitstekend, goed of voldoende dan wel slecht doet.

Ook of een klassieker echt een dergelijk predikaat mag voeren. Persoonlijk vinden we namelijk dat er in het verleden nogal scheutig met deze kwalificatie is omgegaan. Misschien wel gebaseerd op het feit dat de structuur van het parcours (weg­dek, bebouwing, bebossing etc.) in de loop der jaren is ge­wijzigd. In deze kolommen hebben we dan ook al eens gepleit voor een nieuwe indeling, waarbij men dan ook het aantal kilometers duidelijk in ogenschouw dient te nemen.

Zou het ooit zover komen, dan dient er voor de Ronde van Friesland zeker een plaats op de werkelijke klassiekerlijst te worden gereserveerd. Buiten het feit dat met name “Beppe" Andriessen en Ge Nijkamp alsmede diverse andere mensen onwijs veel werk voor deze wedstrijd verzetten, is het namelijk zo dat Friesland een echte koers is. Een koers waarin vooral - jonge renners zich kunnen bekwamen. Friesland bezit een brok wielerwerk waarin geroutineerde knapen zich toch altijd waar moeten maken en zich geenszins kunnen bedienen van de „fauteuil".

Neen, in de frisse provincie “It Heitelan" kan men er aan.

Daar moet men sjouwen, ploeteren, duwen, rouleren. Een win­naar van die klassieker - men heeft een schitterende erelijst waarop de namen van Arie den Hartog, Rene Pijnen, Harm Ottenbros, Jan Aling - dient altijd iets meer te kunnen aan­dragen. Sportief en organisatorisch is het dan ook altijd een uitermate groot succes. En toch kent men steevast problemen. Ernstige problemen zelfs.

Vorig jaar bij voorbeeld door het op 't laatst intrekken van vergunningen. Ook al eens omdat er te weinig belang­stelling van de zijde van sponsor- ploegen werd getoond. Voorts kende -men in het verleden heel dikwijls de moordende con­currentie van Enschede-Munster of andere nationale wed­strijden. Kortom: de mensen van LWV De Friesche Leeuw hebben ondanks hun goede wil en grote bereidwilligheid toch nimmer dat kleine, maar o, zo belangrijke steuntje mogen ont­vangen. In Friesland namelijk is het verhou- dingsgewijs veel moeilijker om een dergelijke grote wedstrijd tot stand te brengen dan waar elders in ons land ook. Het bedrijfsleven wil hoegenaamd geen medewerking verlenen, alles moet met uiter­ste mondjesmaat tot stand worden gebracht. Voorts lopen de Friezen niet bepaald gloeiend heet voor wielrennen. Onderweg was dat bij de doorkomsten duidelijk te zien. Toch wil men nu doorgaan met organiseren. Temeer omdat ook deze vijftiende editie duidelijk het bestaansrecht van de Ronde van Friesland heeft bewezen. In alle opzichten ...

In het bar slechte weer hebben we kunnen genieten van een aantal jongeren die zich niet alleen direct voor het nationaal wegkampioenschap (volgende week zaterdag in Hoo­gerheide te verrijden) plaatsten, maar bovenal een allerbeste indruk lieten. We hopen dan ook dat de amateurcategorie in de toekomst mogelijk weer flink niveau zal hebben. Winnaar Nico Rinkel, 21 jaar en scheepsbeschieter (een beroep dat het maken van keukentjes en meubels op jachten inhoudt) is duidelijk zo'n jonge renner die er “morgen en overmorgen" kan zijn. Zelf zegt hij: ,Ik zou niets liever willen dan de troon van m'n illustere kopmannen Roy Schuiten, Aad van den Hoek, Jan Aling en Frits Schur en ook van Herman Snoeijink overnemen. In het voorjaar had ik wat teveel getraind. Toch won ik in de tweedaagse van Braunschweig de eerste etappe, reed voorts wat ereplaatsen in criteria. Ook in Belgie lukte me dat, nu heb ik een klassieker op m'n erelijst. Grandioos! Even zo goed: wat stom van die vier Caballero's om mij en de an­deren het niet lastiger te maken. Normaal hadden zij toch moeten winnen. Ze pakten zelfs hun eigen makker Hans van Leeuwen, die stom genoeg ook nog omkeek, in de laatste hon­derden meters terug."

In die elfmans kopgroep hebben we ook met plezier naar zo'n Caballero-man, te weten Gerrit Brokelman, gekeken.

Hij gooide al vroeg de knuppel in het hoenderhok, was trou­wens de gehele koers attent, scherp en durfde aan te gaan. Ook Tinus de Lange, reeds goed op dreef in de Achterhoek, maakte indruk. Hij zal er vrij zeker een plaats in de Caballero­ploeg mee hebben verdiend. Volkomen verdiend zelfs, al had ook hij het in de finale wat beter moeten spelen ten gunste van ploegmakker Hans van Leeuwen die, aan de andene kant, waarschijnlijk enorm veel van zijn grote fout, het omkijken in een finale, heeft geleerd.

Dat is evenzeer te schrijven van Nico Hendriks uit Heemskerk. Een leuk rennertje, die in de diverse criteria al meerdere keren goede uitslagen heeft gereden maar nu dan toch ook bewezen heeft in het grote werk mee te kunnen.

Kwiek, bijzonder kwiek kwam ons de stevige Nol de Kater voor. Deze heeft altijd veel pech te verwerken gekregen, ook nu kwam hij de laatste tien kilometer met een ,afloper" te zitten. Hij werd er niet nerveus onder, begreep echter dat de grote kans verkeken was. Nol durfde nauwelijks de bochten te „ronden". Vergissen we ons niet, dan kan hij dat in de komende jaren nog meer dan eens doen. Hij heeft wat aparts, heeft talent wat gelukkig nog „geslepen" moet worden. Hetzelfde mogen we schrijven van Ruud Mulders, de frisse MTS-leerling (richting bouwkunde) uit Groesbeek en ook van de Emmel­ oorder Egbert Koersen. Ze missen nog de geraffineerdheid van een Jans Vlot, die evenals twee jaar geleden, heel sterk tweede werd. Toen achter Jan Aling, nu achter Nico Rinkel, die vrij zeker meer aan de ,ketting" zal rammelen.

KOERSVERLOOP

0-40 km: Nadat twee lekrijders tijdens de neutralisatie door stad Leeuwarden weer konden aansluiten, werd op de Poptaweg 't officiele vertrek gegeven. Achter een wagon stond daar rugnummer 13 (Nico Hendriks) verdekt opgesteld. Hij kon gelijk aansluiten. Een lekke band schakelde Jan Lenferink uit, terwijl Westra, De Vries, De Visser en Haller in een valpartij betrokken geraakten. Jaap Meijer moest hierdoor lossen, doch kon weer aansluiten. Op kop eerstens een de­marrage van Dominicus Lolkema, na zijn “capitulatie" wipten Bas Brouwer, Emi Nieuwenhuis en Gerrit Brokelman weg. Ook Klaas Talen probeerde aansluiting te vinden, maar moest met de geloste Brouwer opnieuw een plaatsje in het langgerekte peloton opzoeken.

Brokelman en Nieuwenhuis gaan samen door, maar nadat laatst­genoemde een bocht mist en via een “omhaal" over een parkeerter­rein (in Berlikum) weer op de juiste weg komt, is Brokelman toch reeds te ver. De groep valt in drie stukken uiteen nadat de jacht succes heeft opgeleverd. Opnieuw wipt dan Lolkema weg, terwijl Hans van Leeuwen na een lichte val weer zijn plaats in de eerste slagorde opeist.

40-80 km: Nico Hendriks en wederom Dominicus Lolkema springen bij doorkomst van Bolsward weg. Nico Rinkel weet aan te sluiten, spoedig komen ook Piet Akkerman, Egbert Koersen en Hans van Leeuwen vooraan. Uit het peloton (inmiddels weer enigszins geher­groepeerd) demarreert Sjaak Schuitemaker. Hij inspireert daarmede Anton Gerritsen, Tinus de Lange, Gerrit Hoekstra, Jans Vlot, Gerrit Brokelman, Nol de Kater en ook Rhett van Trigt die zich naar ge­lang de vlucht gaat duren meer en meer als de „captain" opwerpt. De zes leiders werden ingelopen. Tussendoor had Lolkema lek geleden doch was mede door de jacht weer op de eerste rij terug te vinden.

80-120 km: Bennie Groen en Wicher Vlot staken de strijd. Uit het peloton - op dertig seconden - formeren Jo de Boer, Joop Ribbers en Roelof Groen (alle drie Michelin), Dirk Steensma, Ruud Mulders (Ketting-Shimano), Fred Niemeijer, Jan Huisjes en Piet Hoekstra een geweldige jachtgroep. Vooraan lossen Akkerman en Gerritsen. In de jachtgroep rijdt Hoekstra lek, doch komt terug. Niettemin is de cadans ook hierdoor wat gebroken, men kan zelfs de kleinste kloof (28 sec.) niet dichtrijden. Vooraan heeft men het namelijk door en prompt neemt Van Trigt opnieuw en bij herhaling de leiding in han­den.

­120-172 km: De kopgroep rijdt steeds verder weg. De vier Caballero's (Brokelman, De Lange, Van Leeuwen, Schuitemaker), een Michelin (Van Trigt), twee Ketting-Shimano'z (Rinkel, De Kater), een NMB­WSV De Peddelaars (Jans Vlot), een Steeman-Huipen (Nico Hendriks) en twee RTVZ Zwolle-renners (Koersen, Niemeijer), trotseren regen en wind. De winst wordt meer dan zes -minuten.

In Driesum, 146 km, komt Tinus de Lange in een glibberige bocht ten val. Rap is hij weer bij en brengt dan Gerritsen, die constant aan het wiel rijdt, naar „achteren". Nol de Kater rijdt de laatste tien kilo­meter op een aflopende band maar kan toch bijblijven.

In de finale probeert vooral Hans van Leeuwen de beslissing te for­ceren. Hij wordt evenwel sterk gecounterd, ook nog op honderd meter voor de eindstreep.

In de sprint wint Nico Rinkel, nadat de meest ervaren coureur Jans Vlot de eindgalop aantrekt.BRON: JAN BALDER

Amateurs: 1. Nico Rinkel, Aalsmeer, 172 km in 4.19.05; 2. Jans Vlot, Wanneperveen; 3. Rhett van Trigt, Hillegom; 4. Hans van Leeuwen, Haarlem; 5. Egbert Koersen, Emmeloord; 6. Gerrit Brokelman, Har­d6nberg; 7. Sjaak Schuitemaker, Andijk; 8. Nico Hendriks, Heems­kerk; 9. Tinus de Lange, Marienberg; 10. Arnold de Kater, Amster­dam; 11. op 3.52 min. Anton Gerritsen, Deventer; 12. op 6.16 min. Piet Hoekstra, Dokkum; 13. Jan Huisjes, Kloosterhaar; 14. Fred Niemeijer, Hengelo; 15. Roelof Groen, Giethoorn; 16. Dirk Steensma, Surhuisterveen; 17. Ruud Mulders, Groesbeek; 18. Joop Ribbers, Belt­rum; 19. op 14.10 min. Dominicus Lolkema, Bolsward; 20. op 14.15 min. Gerrit Hoekstra, Dokkum; 21. op 14.49 min. Gerard Scheper, Ruinen; 22. Gerrie Bruinsma, Westerbork; 23. Bert Bathoorn, Roden; 24. Frans van den Enden, Monster; 25. Be Duit, Hoogezand; 26. Joop Vellema, Leeuwarden; 27. op 17.25 min. Emi Nieuwenhuis, Boelenslaan; 28. op 17.30 min. Rob Hofstede, Berlikum; 29. Anne Bijker, Heerenveen; 30. Siebe Kampstra, Oosthem; 31. Siebe Bijma, Stiens; 32. op 18.03 min. Hendrikus Drent, Kollum; 33. Anne Nieuwenhuis, Drachten. Voorts reden de wedstrijd o.a. uit: Dick Steenstra, Dokkum; Fedde Leuwes, Marum; Siebe Greidanus, Wommel; Klaas Kooistra, Surhuisterveen; Jan Steenstra, Drachten; Louis de Vet, Alkmaar.

Ploegenklassement: 1. Caballero 12.57.15; 2. Ketting-Shimano 13.03.31; 3. RTVZ Zwolle 13.07.23; 4. Michelin 13.09.47; 5. NMB-WSV De Ped­delaars 13.26.53.

 

RONDE VAN DE ACHTERHOEK.(1974.06.01)

RONDE VAN DE ACHTERHOEK TELDE SLECHTS 54 VERTREKKERS....

Doetinchemse Ren- en Toeristenvereniging De Zwaluwen had het qua organistatie weer piekfijn voor elkaar. Ner­gens een dissonant of probleem, overal een wegaanduiding en begeleiding die de werkelijk unieke route nog meer onder­streepte. En toch ... bedrukte gezichten, zorgelijke gesprek­ken vooraf en na afloop. Het deelnemersveld, slechts 54 ver­trekkers, stond namelijk geenszins in verhouding met de maandenlange voorbereidingen, de vele gesprekken met instan­ties, het eindeloze aanvragen van vergunningen enzovoorts.

Gelukkig hebben de coureurs er wat, beter gezegd: veel van gemaakt. Hebben zij deze zesde Achterhoek-ronde geenszins als een “wiegeliedje" afgedaan. Neen, er werd een zeer wisse­lend wielerdecor opgehangen. Met grote en kleine ontsnap­pingen, met ook een finale die zeker de moeite waard was.

Zo hebben we met genoegen naar de kleine, vinnige Jan Spijker uit Kampen (of moeten we schrijven Kamp'nf) gekeken. Hij was kwaad. Vooral op zichzelf, omdat de woorden van ploegleider Herman Krott in de Luxemburgse Pijl van Het Zuiden als rake dolksteken priemden. „Janneman," zo had Krott gezegd, „je hebt nu de eerste dag wel opgegeven omdat je, zoals je zegt, ziek bent, maar karakter heb je weinig. Je vertikte het om daarna te gaan trainen, althans je was als een haas terug en zat dan ondanks je ziekte aan tafel te „bunkeren" ... niet mooi meer. Als wielrenner, als je dat ten­minste nog wilt zijn, zul je het toch anders moeten aanpak­ken."

De successen van Adri van Houwelingen, van ook Frits Pirard die daar twee ritten won en de eindzege van Johan van der Meer, hadden hun uitwerking op het Spijkermanneke niet ge­mist. Hij zou weleens even laten zien dat hij toch een hardere kop heeft dan menigeen denkt. In de Ronde van de Achterhoek moest het maar gebeuren. Het lukte hem bijna ...

Winnaar: Piet van der Kruijs. Momenteel in de grote koersen beslist de regelmatigste. Steevast prijsrijder, bin­nen veertien dagen winnaar van de Omloop van de Kempen, tweede in Midden-Nederland, eerste in de Achterhoek. Reeds 26 jaar, na een zeer kortstondig verblijf bij de beroeps- renners zowaar een vol jaar „stil" gelegen, nu de ,bollebof" bij de ama­teurs in het klassieke werk.

Mogen we nog schrijven dat er ,armoede" heerst in de ama­teursector?  Of krijgen we weer een rits kritieken en verwijten dat we bepaalde ex-beroepsrenners teveel in het zonlicht plaat­sen?

Is men dan vergeten dat enkele jaren terug ook Jan van der Horst en Cor Schuuring - om er eens twee te noemen - terug bij de amateurs aanzetten en dat zij toen in de grote, lange wielerklussen nauwelijks (zeg maar: totaal niet) aan de bak kwamen. Kunnen de betweters ons misschien aantonen en overtuigen waarom nu dan zowel Piet van der Kruijs als Juul Bruessing een zogenaamde “dubbelslag" in klassiekers etc. hebben weten te behalen?  En waarom dit tweetal zo do­mineert, zelfs nu het klassement Trofeo Caballero aanvoert?

Voor het vertrek van het handjevol renners (wat een armetierig gezicht overigens) gaf Caballero-ploegleider Gerard Peters nog te kennnen: “Ik heb pas die junioren aan het werk gezien. Nu als die “gassies" overkomen, worden de amateurs die hier staan zo in het pak gestoken."

Persoonlijk zien we dat nog niet zo zitten. Temeer niet omdat de wijze waarop de hedendaagse amateurs “waaiers" in elkaar plegen te steken, menig jongere schrik zal geven. Het beste voorbeeld hiervan is de Limburger Huub Neven. Nog horen we diverse mensen uit zijn omgeving zeggen: „Let op, dat wordt er een."

Een van de eersten die in de Achterhoek werd afgehaakt, was ... Neven. En wellicht zal hij in het Limburgse beter tot zijn recht komen, maar waar we op doelen is dit: vergaat het straks Michel Jacobs - door velen gezien als de grote man voor de toekomst - niet precies eender?  Mogen we ook even aanhalen dat huidige belofte Adri van Houwelingen drie sei­zoenen nodig heeft gehad om niveau te vinden.

Overigens kan de man uit Heesselt er nu wat van. Formiedabel! En wat heeft de atletische Gelderlander een allure! Onbegrijpelijk dat we hem voorgaande jaren zo over het hoofd hebben moeten zien. Daarover heeft Adri wel een verklaring: „Ik reed toen maar wat. Ging het, dan ging het. Nu wil ik perse good presteren, rijd ik op volle winst. Leef er voor, train bewust, soigneer me goed."

De wijze waarop hij onderweg met een groep weer naar de spits terugdaverde en ook de manier waarop hij later na een lek bandje weer kon aansluiten, leverden het bewijs dat in hem een nieuwe crack rijpt. En wat vrijwel altijd te constateren valt: hij tilt gelijk ook de anderen uit de Amstel Bier-formatie mee. Wie ons ook opviel is Frits Schur! De tegenwoordige Di­dammer is er weer. De Vredeskoers Warschau -Berlijn-Praag heeft hem goed gedaan. “Fritsie" kan weer sleuren, weer ouderwets vlammen, weer de concurrentie “doodziek" rijden. Met herhaaldelijk doorgaan, met alsmaar blijven „orgelen".

Een verhaal apart vormt Andre Gevers. Nog drie van zulke renners en Nederland wordt absoluut wereldkam­pioen ploegentijdrit. Ongelooflijk zoals die man kan fietsen. 't Is alleen natuurlijk zot. Te zot zelfs, want als Gevers z'n krachten nu eens voor- in plaats van achteruit aanwendt ... Wie zou er dan nog mee kunnen? In het verleden hebben we Fedor den Hertog evenwel ook vaak zo zien rijden. Deze werd er niettemin toch een poos 's werelds allerbeste amateur door. Ook hebben we dit voorjaar eens tegen Roy Schuiten gezegd dat hij wat minder stom zou moeten koersen. Schuiten was er gelukkig spinnijdig om, trok het zich kennelijk aan en ... won groots Olympia's Ronde van Nederland. Wat ons betreft, is Andre Gevers nu ook briesend. We hopen het zelfs vurig.

Hoe geheel anders reed Theo Smit uit Halfweg. Wat heeft Warschau-Berlijn-Praag ook hem veel goed gedaan. Smit „versteekt" zich niet meer, durft er nu ingaan, kan thans zelfs bijzonder goed koersen. Hij heeft eerst op het allerlaatste moment toch maar besloten nog geen proflicentie af te halen. Theo wacht het nationale kampioenschap af en ziet mogelijk Montreal liggen

Was men in de Achterhoek in eerste instantie blij deze klassieker wat vroeger in heet seizoen te hebben (voor de Tour, de l'Avenir en wereldkampioenschappen), meer dan dui­delijk is dat het amateurlegioen het koersen over de lange adem momenteel meer dan beu is. R c& TV De Zwaluwen ziet het dan ook niet langer zitten met amateurs en wil het volgend jaar daarom met profs gaan draaien. Voornamelijk om ver­zekerd te zijn van een wat grotere deelname, ook echter om de garantie te hebben dat deze werkelijk schitterende klassieker (prachtig parcours, zeer afwisselend en zeker niet gemakke­lijk) kan blijven voortbestaan. Men gaat dan ook zeer binnen­kort met Frisol praten en hopelijk gaat het lukken.

Het zou namelijk verschrikkelijk zijn als de Achterhoek-Ronde - met z'n lengte van dik tweehonderd kilometer tenminste een echte klassieker - wegens gebrek aan belangstelling zou moeten verdwijnen. Of willen de amateurs, speciaal de sponsors in deze sector, volgend jaar aantonen dat men toch prijs stelt op dit evenement?

KOERSVERLOOP

Doetinchem 0 km: Slechts 54 vertrekkers voor deze zesde Ronde van de Achterhoek...

Hengelo 43,5 km: Vluchtpoging van Gerrit Mohlmann en Albert Schef­fer, ook Nol de Kater, Dick Groen, Bert Scheuneman, Henk Lubber­ding en Co Hoogedoorn sluiten aan. Er volgt een hergroepering, ach­teraan moeten Breure, Lesker, Sprakel, Luymes, Spaans, Voorhuis, De Kinkelder en ook de meer bekende Nico Vermeulen en Marcel Rehorst lossen. Een nieuwe poging van Dick Groen, Gerry van Gerwen, Fred Jaarsma en Co Hoogedoorn doet nog meer afhakers registreren.

Varsseveld 83,9 km: Op kop 17 renners, te weten: Karl-Heinz Bohnen, Theo Smit, Bert Scheuneman, Wil van Helvoirt, Nico Hilberink, Jan Bakker, Co Hoogedoorn, Piet van der Kruijs, Joop Ribbers (animator), Gerry van Gerwen, Henk Lubberding, Frits Schur, Jocelyn Lovell, Henk Botterhuis, Albert Scheffer, Gerrit Mohlmann en Piet van Leeu­wen. Na een prachtige jacht weten ook Adri van Houwelingen en Frits Pirard weer aan te sluiten. Voorsprong dertig seconden. Laatst­genoemde rijdt lek doch komt schitterend terug. Ook Lovell moet een nieuw wiel steken en kan dan aan het wiel van de razend rijdende Andre Gevers mee. De man uit Schijndel weet als enige vanuit de tweede groep de sprong te maken. Toch sluit ook spoedig de rest aan.

Dinxperlo 123 km: Na een helse jacht weten Gevers, Pirard, Lubber­ding, Scheuneman en Albersen aan te sluiten bij een groep van acht­tien renners, die nogal sterk afstand neemt. In deze groep: Mohlmann, Spijker, Hilberink, Van Lachterop, Pirard en Bakker (allen Amstel Bier), Van Helvoirt, Groen, Scheuneman en Verweij (allen Caballero), Van der Kruijs, Gevers, Van Gerwen, Botterhuis, Koot en Lubberding (allen Tegelhandel Jan van Erp), Smit, Hoogedoorn, Karl-Heinz Bohnen en Albersen (alle vier Frisol), Frits Schur (Ketting-Shimano), Jan Huisies (Hebro-Flandria) en Michelin-troef Joop Ribbers, die nu in de kleuren van zijn club R & TV De Zwaluwen, Doetinchem, reed. Nadat een verdere splitsing van Fred van Lachterop, Co Hoogedoorn en Frits Schur op niets uitdraaide, schoof een tweede formatie onder grote impuls van Adri van Houwelingen steeds meer naderbij om ten­slotte de plooi volledig glad te strijken. In de tweede slagorde voorts: Hans-Joachim Bohnen, Jan Lenferink, Albert Scheffer, Rene Mulder, Jocelyn Lovell, Jan van Houwelingen, Leo Steur, Jan van der Kamp, Jan Overweg, Tinus de Lange, Piet van Leeuwen en Huub Neven die moest lossen. De strijd luwde geenszins, voornamelijk niet omdat Theo Smit (blizonder hard werkend), Frits Schur en Wil van Helvoirt en Adri van Houwelingen alsmaar bleven aandringen.

Didam 169,8 km: Zeventien renners slaan de grote bres. Het zijn: Jan Huisjes, Frits Schur, Albert Scheffer, Jan Bakker, Piet van der Krubs, Adri van Houwelingen, Jan Spijker, Wil van Helvoirt, Jan Lenferink, Co Hoogedoorn, Gerry van Gerwen, Henk Botterhuis, Dick Groen, Theo Smit, Tinus de Lange, Joop Ribbers en Wim Albersen. Van Gerwen rijdt lek doch weet na kilometers jagen weer aan te sluiten. Uit de tweede groep komen Hilberink, Verweij, Van Leeuwen aan het wiel van de wederom razend rijdende Andre Gevers mede op de eerste rij. In de kopgroep wordt fel doorgejaagd, Albersen moet eraf en staakt, ook Huisjes, Lubberding en Hilberink alsmede Gevers lossen. Toch weet Gevers alleen weer bij te komen. Op de klim 't Peeske tracht vooral Frits Schur de zaak vender uiteen te rammelen, komen Van Houwelingen en Groen eveg voorop, trekken evenwel Gevers, Hoogedoorn, Smit en opnieuw Van Houwelingen wat naar voren, maar de anderen reageren prompt.

Doetinchem 203,5 km: Een nieuwe definitieve beslissing valt. Op kop: Van Houwelingen, Spijker, Bakker (alle drie Amstel), Van Helvoirt en Groen (beiden Caballero), Van der Kruiis, Van Gerwen en Botterhuis (alle drie Tegelhandel Jan van Erp), Smit (Frisol) en Schur (Ketting­Shimano). Van Houwelingen rijdt lek doch komt groots terug. Ver­welj, Hoogedoorn en de onvermoeibare Gevers proberen nabij te komen. Tevergeefs. Na felle uithalen van onder andere Schur, Van Gerwen, Bakker en Spijker, ook echter van Van Houwelingen, weet Spijker toch het gat te slaan. Piet van der Kruijs komt met moeite bij hem, kan de eerste kilometers niet overnemen doch wint tenslotte me ruim een lengte.

Amateurs: 1. Piet van der Kruijs, Helmond, 203,5 km in 4.35.15; 2. Jan Spijker, Kampen; 3. op 15 sec. Gerry van Gerwen, Olland; 4. Wil van Helvoirt, Tilburg; 5. Adri van Houwelingen, Heesselt; 6. Frits Schur, Didam; 7. op 1.10 min. Theo Smit, Halfweg; 8. Jan Bakker, Eenrum; 9. Henk Botterhuis, Sambeek; 10. Dick Groen, Sint Pancras; 11. op 2.08 min. Lau Verweij, Pijnacker; 12. Albert Scheffer, Zelhem; 13. Joop Ribbers, Beltrum; 14. op 2.31 min. Piet van Leeuwen, Zoeter­woude; 15. Tinus de Lange, Marienburg; 16. Andre Gevers, SchUndel; 17. op 2.34 min. Co Hoogedoorn, Zwanenburg; 18. op 6.50 min. Jan Huisjes, Bergentheim; 19. op 6.54 min. Gerrit Mohlmann, Apeldoorn; 20. Jan Lenferink, Geesteren; 21. Fred van Lachterop, Amsterdam; 22. Henk Lubberding, Voorst; 23. Nico Hilberink, Den Ham; 24, op 8.10 min. Frits Pirard, Breda; 25. Hans-Joachim Bohnen, Venlo; 26. op 8.55 min. Bert Scheuneman, Veendam; 27. Jan van Houwelingen, Heesselt; 28. op 9.03 min. Jocelyn Lovell, Amsterdam (Canada); 29. Karl-Heinz Bohnen, Venlo (West-Duitsland); 30. Jan Overweg, Am­sterdam; 31. Rene Mulder, Groesbeek; 32. Leo Steur, Apeldoorn.

Ploegenklassement: 1. Tegelhandel Jan van Erp 13.47.10 (13 pnt.); 2. Amstel Bier z.t. (15 pnt.); 3. Caballero 13.49.18; 4. Ketting-Shimano 13.55.02; 5. Frisol Benzine Mij. 14.10.33.

 

RONDE VAN DE HAARLEMMERMEER.(1974.05.18)_

EERSTE BUITENLANDSE TRIOMFATOR

Nieuw-Zeelander Barry Ulyatt kwam, zag en won in Haarlemmermeer

Voor het eerst in de geschiedenis heeft de Omloop van de Haarlemmermeer, die zaterdagmiddag voor de 22e keer voor­treffelijk door de Halfwegse Sport Club De Bataaf werd ge­organiseerd, een buitenlandse winnaar opgeleverd. En wat voor een. De 21-jarige Barry Ulyatt uit Nieuw Zeeland, die sinds vier weken in ons land verblijft om lering en ervaring in de sport op twee wielen op te doen - met zijn landsman Bell is hij op eigen kosten overgekomen - zit goed op de fiets en blijkt ook over voldoende inhoud te beschikken. Na de finish met zijn vluchtmakker Roelof Groen, die hij met ruim een lengte verschil op afstand hield, was Ulyatt opmerkelijk fris. Het was voor Nieuw-Zeelandse Barry zijn vijfde wedstrijd in ons land en hij had alleen in Nibbixwoud een achttiende prijsje gereden. Insiders was daar zijn sterke rijden overigens al op­gevallen. We zullen nog wel meer van hem horen.

De als clubprijs aan deze Omloop van de Haarlemmermeer ver­bonden Schiphol-trofee ging naar De Peddelaars uit Hooge­veen, dat met drie man good op het voorplan vertegenwoor­digd was. Roelof Groen word dus netjes tweede achter Barry Ulyatt, routine Jans Vlot kwam op de zesde plaats en de steeds beter rijdende Gerrit Brokelman ging als zevende op het Kin­heimparcours in Zwanenburg door de finish.

Het was jammer voor al die noeste werkers van De Bataaf, die er steeds met man en macht van alles aan doen om hun Haarlemmermeerronde te doen slagen, dat de belangstelling aan de matige kant was. Zowel bij de junioren als bij de ama­teurs viel het aantal kijklustigen bar tegen. Het lijkt overigens. wel of er ook veel minder supporters met de renners meekomen dan in het verleden,

TEMPOSLAG

Voor deze Omloop van de Haarlemmermeer, die weer met clubploegen van vier man en een aantal individuelen werd ver­reden, loste wethouder K. Dorrepaal van Sportzaken der Ge­meente Haarlemmermeer het startschot. De amateurs moesten negen ronden van ruim zestien kilometer volbrengen. Door het fraaie zomerweer bleken de renners er wel zin in te hebben en reeds in de eerste omloop door het polderland werden rake klappen uitgedeeld. Door het hoge tempo en een stevig briesje in de flank viel de hoofdmacht al na luttele kilometers op de IJweg in vijf groepen uiteen. Voor Broere en Kamp was het toen door lekke banden al verkeken. Ondanks snel herstel viel in deze temposlag aan bijkomen niet te denken. De Blanken werd door een val uitgeschakeld en hield daar een pijnlijke enkel aan over. Achteraf bleek dat hij de enige renner is ge­weest die ten val is gekomen. Een unicum.

Na het spectaculaire begin verloop. Er had zich na de groep van 27 man gevormd en die werd helemaal niet meer door achtervolgers bedreigd. Het tempo werd strak aangehouden. Voor sommige knapen in de frontlinie werd dit toch te machtig en nadat eerst Ruud Haller in de vierde „toer" was afgehaakt, moesten ook Jimmy Kruunenberg, Gert Post, Ron Smit (die daarvoor een premie op zak had gestoken), Hans van Leeuwen, Henk Fransen, Ted Blom, Rob Hofstede en Henk Jacobs eraan geloven. Alleen Blom en Jacobs konden weer bij de kopgroep aanhaken. Zij hadden blijkbaar aan het verkeerde wiel gezeten.

NIET VEEL

In de kopgroep gebeurde niet zo bar veel. Alhoewel Sjaak Schuitemaker in het dorpje Vijfhuizen nog wel een poging deed om te ontsnappen, maar hij kreeg niet meer dan vijftig meter. Bij het ingaan van de zesde ronde moest Cees Valentijn voor een lekke band uit het zadel en het daarmee opgelopen verlies kon hij niet meer ongedaan maken. Ge- Schoumans slaagde daarin later wel.

De Friese reus en ex-prof Piet Hoekstra demarreerde bij het ingaan van de laatste omloop uit volle macht, maar Gerrit Brokelman sprong meteen aan zijn wiel en toen zette Piet niet door. Roelof Groen nam de aanval over en wist het tot een marge van twintig seconden te brengen. Men wenste de ont­ketende Groen blijkbaar toch niet zonder slag of stoot op de zege af te laten stevenen en de jacht op hem werd geopend. Toen de demarrant bijna ingelopen was, sprong de sterk rijdende Nieuw-Zeelander Barry Ulyatt naar hem toe en onder zijn impuls liep het tweetal toch weer verder weg. De andere koplopers letten teveel op elkaar en dat werd hun noodlottig, want Sjaak Schuitemaker en Rhett van Trigt kwamen ten­ slotte nog wel in actie, maar zij waren daarmee te laat. Er resteerde hen slechts de derde en vierde prijs. De hoofdprijs ging naar Barry Ulyatt, die zijn vluchtmakker Roelof Groen met ruim een lengte verschil naar de tweede plaats verwees. De Haarlemmermeerronde had daarmee voor het eerst in zijn bestaan een buitenlandse winnaar.

Voor de huldiging van Barry Ulyatt, die van beroep architect is en voor zijn wielerscholing op Nederlandse bodem zo'n tien­duizend gulden kwijt denkt te zijn, moest de alom aanwezige Dennis Klopper als tolk opgetrommeld worden. “Ome" Piet Wilderom deed het maar gewoon op zijn Halfwegs: „Ik ben blij dat er voor het eerst een buitenlander heeft gewonnen in onze Ronde." Barry vond het allemaal prachtig. Ook zijn be­loning van rondemiss Wieteke Beerthuizen van het Haarlems Dagblad, dat aan deze Omloop zijn medewerking verleende, nam hij glimlachend in ontvangst.

BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES

Amateurs: 1. Barry Ulyatt, Nieuw-Zeeland 148 km in 3.27.30; 2. R. Groen, Giethoorn; 3. J. Schuitemaker, Andlik 3.27.37; 4. R. van Trigt, Hillegom 3.27.44; 5. P. Hoekstra, Dokkum 3.27.55; 6. J. Vlot, Wanneperveen; 7. G. Brokelman, Hardenberg; 8. T. Blom, Haarlem; 9. P. van Leeuwen, Zoeterwoude; 10. C. Leunis, Amsterdam; 11. B. Solaro, Den Bosch; 12. H. Jacobs, Nes a.d. Amstel; 13. J. Overweg, Amsterdam; 14. N. Duineveld, Zaandijk 3.28.02; 15. G. Schoumans, 16. J. van Immersel 3.28.19, 17. N. de Kater, allen Amsterdam; 18. A. van Elten, Vlijmen; 19. B. van Lamoen, Haarsteeg 3.37.00; 20. P. Kivits, Breda; 21. W. Kotterer, Huizen; 22. A. de Jongh, Made; 23. C. Opdam, Amsterdam; 24. A. Wenneker, Poortugal; 25. P. Bierdrager, Edam; 26. C. de Jongh, Made; 27. D. Steensma, Surhuisterveen; 28. R. Hof­stede, Berlicum; 29. J van Ammers, Zaandam; 30. K. Molenaar, Edam.

 

RONDE VAN DE HAARLEMMERMEER.(1974.05.18)

Leo van Vliet knap triomfator in

                                        0mloop Haarlemmermeer voor junioren

In de Omloop van de Haarlemmermeer voor junioren heeft de 18-jarige boekhouder Leo van Vliet uit Honselersdijk zaterdag een fraaie triomf geboekt. Samen met Michel Jacobs, Ad Ver­steylen en John Akkermans, die hij in het beslissende sprintje op het Kinheimparcours met ruim een lengte verschil baas bleef, was de steeds op het voorplan strijdende Leo van VIiet uit het peloton ontsnapt. Michel Jacobs beging de fout om de eindspurt al vroeg aan te trekken. Daarmee speelde hij in de kaart van Van Vliet, die een dag eerder ook voor eigen publiek in Honselersdijk had gewonnen en in de Haarlemmermeer tot zijn zevende seizoenzege kwam. Twee jaar geleden had de kortgelokte Leo ook al eens de Haarlemmermeerronde gewon­nen als nieuweling. Het vorige jaar word hij zesde.

Er is door de junioren met strijdlust en enthousiasme gestre­den. Helaas bleek voor de meesten van de omtrent 125 deel­nemers het karwei toch te zwaar en mede door een straf windje, dat in het open polderland vrij spel had, kreeg de race meer het karakter van een grote afvalkoers. Velen gaven er voortijdig de brui aan.

SNELLE SLAG

Reeds in de tweede van de zeven omlopen van ruim zestien kilometer formeerden de kwieke Van de Wereld, Olde Meule, Van de Braak, Baadjou, De Vos en Gevers een zes man sterk kopgroepje en dat gaf aan de koers een beslissende wending. Toen de winst van de zes aanvoerders tot bijna een halve minuut was opgelopen, kwam er beroering in het peloton en als eerste wipte Van Kessel naar de vluchtelingen, waarna ook de andere favorieten als Jacobs, Akkermans, Van Vliet, Ver­steylen, Gase, Kramer en anderen in actie kwamen, waardoor de kopgroep aangroeide tot 23 man. Voor de overigen in het peloton was het toen wel verkeken en de moesten stuurden dan ook naar de verkleedgelegenheid. Slechts de jongens met karakter bleven doorploeteren tegen een steeds groter worden­de achterstand.

VIER MAN

Nadat een vlucht van De Vos en Olde Meule was verijdeld - zij brachten het tot een grootste winst van 32 seconden - sprongen John Akkermans, Leo van Vliet en Ad Versteylen in de vijfde ronde weg en forceerden de beslissende ontsnapping. Alleen Michel Jacobs kon nog aanhaken. In een vloeiende rush overbrugde de kleine Limburger het “gat". De vier favoriete koplopers zetten krachtig door en kwamen in de slotomloop zelfs tot een winst van 1 minuut en 10 seconden. Ze moesten daarvan door het jagen van Baadjou, Olde Meule, Gase, Van Peer, Van de Wereld, Kramer, De Vos en Lamboo, weliswaar veel prijsgeven, maar hielden toch voldoende over om het on­derling uit te vechten. Nadat eerst Versteylen al eens gepro­beerd had om zich van zijn drie vluchtmakkers te ontdoen, demarreerde Van Vliet voor de laatste bocht, maar ook hij kreeg geen kans om de strijd met voorsprong naar zijn hand te3 zetten. Een eindsprint moest het pleit beslechten en daarbij ging Michel Jacobs al vroeg aan. Dat was een kolfje naar de hand van Leo van Vliet, die zich kundig door de Limburger liet lanceren en tenslotte met ruim een lengte verschil aan het langste eind trok. Na in de Omloop van Het Lage Land door domme pech van een vrijwel zekere zege te zijn weerhouden, heeft de in voortreffelijke vorm verkerende Van Vliet dan toch zijn ,klassieke" triomf te pakken.

“Hier staat een groot winnaar," sprak “ome" Piet Wilderom van het organiserende De Bataaf tijdens de huldiging, „Leo heeft de koers gemaakt en bewezen een goed coureur te zijn." Daarna mocht Van Vliet zijn welverdiende kussen van ronde­miss Wieteke Beerthuizen van het Haarlems Dagblad in ont­vangst nemen. Het startschot voor de junioren was gelost door mr. J. P. A. van Ballegoyen de Jong, voorzitter van de KNWU.

BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES

Junioren: 1. L. van Vliet, Honselersdijk 115 km in 2.47.30; 2. M. Jacobs, Bingelrade; 3. A. Versteylen, St. Willebrord; 4. J. Akkermans, Breda; 5. J. Baadjou, Stein 2.47.53; 6. J. Olde Meule, Oldenzaal; 7. T. Gase, Landsmeer; 8. A. van Peer, St. Willebrord; 9. K. v. d. Wereld, Nieuwkoop; 10. A. Kramer, Scheveningen; 11. M. de Vos, Kerkrade; 12. R. Lamboo, Breukelen; 13. J. van Herwerden, Voorburg; 14. K. St. Nicolaas, 's-Gravendeel; 15. T. Gevers, Kerkdriel; 16. M. Visser, Amsterdam; 17. M. Havik, Strijen; 18. E. Waasdorp, Den Haag; 19. E. van Kessel, Kerkdriel; 20. J. Kuiken, Osdorp; 21. S. Okker, Geffen; 22. A. Vissers, Stein; 23. J. Petri, Geleen; 24. H. Jacobs, Bingelrade; 25. Van Ophoven, Maastricht.

Clubklassering: 1. Willebrord Wil Vooruit 48 pnt.; 2. Westland Wil Vooruit 40 pnt.; 3. De Ster 38 pnt.

 

RONDE VAN DRENTHE.(1974.04.13)

Co Hoogendoorn overtroefde Jan Raas in de Ronde van Drenthe

Toen in de slotfase van de dertiende Ronde van Drente de sterke Zeeuw Jan Raas en de Zwanenburger Co Hoo­gedoorn nit een kopgroepje van tien wegsprongen, tipten velen Raas als de grote kanshebber. Het pakte evenwel anders uit, toen beide renners de Van Echtenstraat in Hoogeveen naderden. Raas zette aan bij het ingaan van de laatste bocht en Hoogedoorn nam slechts even over. De anders zo geroutineerde Zeeuw liet zich zowaar “strikken" en demarreerde. Dat was koren op de molen van de attente Hoogedoorn, die aan het wiel van Raas meeging en hem vlak voor de streep juichend passeerde en daarmede deze Ronde van Drente, die zich jammer genoeg in de beginfase ken­merkte door enkele fikse valpartijen, duidelijk naar zich toetrok.

Kanshebbers als Frits Schur, de gebroe­ders Wicher en Jans Vlot (die gebles­seerd geraakte), Rink Cornelisse, die zich ook moest laten behandelen door een arts, de Brit Bennett, Gerrit Huisjes (hoofdblessure) moesten daardoor voor­tijdig opgeven of zagen een streep door hun plannen getrokken. Zo ook voor Roy Schuiten, Piet Hoekstra en Jan Aling, welke twee laatsten toch weer bij kwa­men. Met name Aling fietste zeer sterk maar kreeg geen loon naar werken. Niettemin gaf hij heel wat beter partij dan zijn ploegmakker Frits Schilr, die door een smak op achterstand te zjjn geraakt en bij Coevorden met een grote groep voor een gestoten spoorwegover­gang moest wachten, het welletjes vond en daarom maar afstapte. Juul Brues­sing, in 1971 winnaar van de Ronde van Drente, die vol goede voornemens van start ging, staakte na 13 km bij Elim met materiaalpech (een gebroken crank) de strijd.

KOPGROEP

Door de vele valpartijen, die naar onze mening ontstonden doordat de straffe noordoosten wind in de beginfase opzij blies. Iedereen probeerde een plaatsje te vinden “uit de wind" maar dit had tot gevolg dat enkelen ondeskundig in de waaier fietsten. Het gevolg kon niet uit­blijven ...

Een groep geroutineerde coureurs slaag­de er niettemin in een lichte afscheiding te bewerkstelligen. Dit was even voorbij Coevorden na 30 km en dat betekende voor knapen als Fons van Katwijk, Henk Botterhuis, Popke Akkerman, Tinus de Lange, Piet Hoekstra, Gerrie Slot, Bert Pronk en Roelof Groen toch afhaken. Zo ontstond halverwege de koers een sterke spits van elf renners.

Vier renners van Tegelhandel Jan van Erp, te weten Piet van der Kruys, Hans Koot, Jan Raas en Gerry van Gerwen, die vorig jaar in Drente zegevierde en drie renners van Frisol, te weten Wim Albersen, Theo Smit en latere winnaar Co Hoogedoorn. Piet Kuys (Bossche Staalbouw), die in de slotfase moegestre­den moest lossen, de prima rijdende Bennie Groen (WSV De Peddelaars-NMB) en de in uitstekende vorm verkerende Jan Aling (Ketting-Shimano) alsmede Michelin-renner Rhett van Trigt comple­teerden de kopgroep, die knap samen­werkend geleidelijk aan een beslissende voorsprong opbouwde.

VECHTEN TEGEN BIERKAAI ...

Jan Aling, die bij de valpartij in de be­ginfase een knieblessure had opgelopen, gaf desondanks prima partij. Het was overigens voor de dappere ex-Drent, die pasgeleden de Dorpenomloop op zijn naam schreef, vechten tegen de bierkaai. Aling na afloop: „'k Werkte me kapot. Wanneer ik zelf demarreerde had ik meteen de rest aan m'n wiel en wanneer er een uitlooppoging was moest ik het werk opknappen om de vluchters tot de orde te roepen. Vier kilometer voor het einde vond ik het welletjes. Toen Hooge­doorn en Raas dan ook aan de haal gingen, stond voor mij vast, dat de win­naar bij dit duo zou zitten. Piet Kuys had intussen afgehaakt en voor Bennie Groen was het ook geen doen om nog te demarreren. De overige Frisol- en Van Erp-renners reageerden wijselijk niet," aldus een ietwat teleurgestelde Jan Aling, die ons terloops nog meedeelde, dat hij niet naar de Vredeskoers wenst te gaan. Jan Aling moest tenslotte ge­noegen nemen met een negende plaats.

BOEIEND SLOT

Overigens, deze dertiende editie van de Ronde van Drente had, nadat reeds in de beginfase het kaf van het koren werd gescheiden, een saai verloop.

Pas in de laatste tien kilometers werd het boeiend toen er vooraan schermutse­lingen aan de lopende band waren te re­gistreren. In de achterhoede zwoegden op Drente's mooie wegen tal van groep­jes. Hetgeen vele problemen opleverde voor wedstrijdleider Stef van de Berghe voor wat betreft de begeleiding. Ten­slotte arriveerden 72 van de 120 van start gegane renners veilig en wel weer in Hoogeveen.

Nadat Raas en Hoogedoorn aan de haal waren gegaan, demarreerde ook de ster­ke Piet van der Kruijs, die als een scha­duw bij favoriet Jan Aling verbleef toen de kopgroep van elf ontstond. Bennie Groen, die zo uitstekend rijdt in de NMB­-formatie, greep het wiel van Van der Kruijs. Nadien ontsnapte ook de puik rijdende Hans Koot.

De jury van aankomst in deze Ronde van Drente, die op uitstekende wijze door de Hoogeveense wielersportvereniging De Peddelaars op touw werd gezet, had na­dien weinig moeite om de uitslag te be­palen. Een glunderende Co Hoogedoorn, die twee jaar terug zijn eerste grote zege boekte in de Mierlose Kersenronde, kon de bloemen en de overwinningszoen in ontvangst nemen van de lieftallige Ron­de-miss Greetje Pol en een teleurgestelde Jan Raas, die toch overigens eervolle tweede werd, had het rennerskwartier reeds opgezocht...

Maar toch, resumerende, de zege is zeer verdiend te noemen. Co Hoogedoorn toonde zich van meet af attent en ook het meest actief. Terecht ontving hij na afloop dan ook de prijs voor de meest strijdlustige renner.

BRON: BEN ZOMERDIJK

Amateurs: 1. C. Hoogedoorn, Zwanenburg 158 km in 3.45.22; 2. J. Raas, Heinkenszaand; 3. op 16 see. P. van der Kruijs, Helmond; 4. B. Groen, Steenwilk; 5. op 25 sec. H. Koot, Eind­hoven; 6. op 35 sec. Th. Smit, Halfweg; 7. G. van Gerwen, Olland; 8. R. van Trigt, Hille­gom; 9. J. Aling, Bladel; 10. op 40 sec. W. Albersen, Wierden; 11. op 2.13 min. P. Kuys, Vlbmen; 12. op 4.38 min. P. Hoekstra, Dok­kum; 13. R. Schuiten, Zandvoort; 14. J. Rib­bers, Beltrum; 15. G. Scheper, Ruinen; 16. B. Pronk, Scheveningen, 17. D. Groen, St. Pan­cras; 18. R. Groen, Giethoorn; 19. H. Smits, Baarlo; 20. op 5.43 min. T, de Lange, Marien­burg; 21. op 6.03 min. P. Maas, Roosendaal; 22. G. Brokelman, Hardenberg; 23. A. Gevers, Schbndel; 24. S. Schuitemaker, Andijk; 25. L. Hulzebosch, Beilen; 26. op 6.15 min. P. van Leeuwen, Zoeterwoude; 27. op 6.36 min. B. Huveneers, Amsterdam; 28. op 6.59 min. H. Botterhuis, Sambeek; 29. op 12.05 min. C. van Dongen, Oud Gastel; 30. op 12.15 min. B. van Lamoen, Vlijmen; 31. H. Lunenburg, Loos­broek 32. op 13.10 min. B. Scheuneman, Veen­dam; 33. W. Hofstede, Wateringen; 34. op 13.22 min. P. de Jong, Tilburg;, 35. op 13.27 min. L. Steur, Apeldoorn; 36. J. Huisjes. Kloosterhaar; 37. op 14.43 min. D. Lolkerna, Bolsward; 38. J. Koops, Assen; 39. H. van der Kooy, Eindhoven; 40. A. Olthof, Amsterdam; 41. B. Duit, Hoogezand; 42. D. Schuurman. Oldebroek; 43. A. Veelers. Ootmarsum; 44. J. Maas, Amby; 45. J. Langen, Kerkrade; 46. J. Klomp, Groot-Ammers; 47. B. van der Sleen, Hoogeveen; 48. G. St. Nicoaas, 's-Gravendeel; 49. C. Moritz, Amsterdam; 50. P. Akkerman, Donkerbroek; 51. J. Kieftenburg, Hoorn; 52. A. Gerritsen, Deventer; 53. F. van Katwijk, Mill; 54. R. Haller, Alkmaar; 55. A. van Elten, Vlijmen; 56. op 19.23 min. G. Mak, Schiedam; 57. op 21.38 min. B. Libregts, Vlijmen; 68. J. Butter, Alkmaar: 59. J. de Groot, Giessendam; 60. H. Booy, 't Harde; 61. op 21.46 min. H. Fransen, Uden; 62, T. Udding, Smilde; 63. A. Bijker, Heerenveen; 64. W. Geerdink, Ensche­de; 65. W. de Lange, Nieuwe Pekela; 66. H. Kuiper, Nieuw-Amsterdam; 67. B. Bathoorn, Roderwolde; 68. J. Vellema, Leeuwarden; 69. S. Biima, Stiens; 70. G. Tabak, Veldhoven; 71. B. Goeijers, Ulvenhout; 72. op 24.12 min. L. Aalders, Roden.

Ploegenklassement: 1. Tegelhandel Jan van Erp 11.16.00; 2. Frisol Benzine Mij. 11.17.21; 3. De Peddelaars-NMB 11.25.38; 4. Caballero 11.32.50; 5. Delbana 11.33.35.

 

RONDE VAN GELDERLAND.(1974.04.27)

CEES PRIEM prikte naar zege in levendige Gelderland Ronde

Ondanks het feit dat iedere koers een volkomen eigen structuur heeft en geen twee parcoursen hetzelfde zijn, was er in de Frisol-trilogie (Ronde van Zuid­-Holland, Ronde van Midden-Zeeland en Ronde van Gelderland) toch een merk­waardige parallel te constateren. Name­lijk de wind, de gure snijdende wind die in alle drie koersen niettemin een “aan­gename" verplichting tot werken heeft gelegd. Weliswaar kon men in en door Gelre's mooie dreven - overigens: wat is er veel omgewaaid destijds met die ver­woestende stormen - nogal “verdekt" koersen, maar daar stond dan tegenover dat er toch wat geniepige pukkels (Pos­bank, Zijpenberg en Emma-Pyramide) in waren opgenomen en dat het vooral in de finale langs dat kaarsrechte Lierense Sanaal gewoon erg lastig was.

Dit laatste wordt nog onderstreept als men weet dat mannen die daar hun benen met lood voelden vullen, minuten en mi­nuten achterstand opliepen.

Mag men zeker spreken over opnieuw een zeer geslaagd evenement en dat de organisatie beslist goed was, toch kon evenzeer een nieuwe “rel" worden op­getekend. En ... opnieuw gelanceerd door Ton Vissers, die te elfder ure zijn ,Ro­bots" (althans de Belgen) in de Grote Prjjs Bank Roeselaere liet optreden en de enkele Nederlanders die nog tot deze formatie behoren (Jan Serpenti, Albert van Midden, Ben Janbroers en Cees Zoon­tjens) alsmede de Amerikaan Bill Lund zonder enige materiaalverzorging of an­derszins enige hulp aan hun lot overliet. Waarmede opnieuw is bewezen dat Vis­sers zeker geen idealist is en dat ook nooit zal worden. Want hoeveel had Post met Tino Tabak (winnaar Omloop van het Waasland en een beslist veel ge­vraagd man in Belgie) dan niet voor de ploeg kunnen beuren?  En waarom laat Raleigh-ploegleider Post ook de zo uiterst lucratieve derny-koers Vorst-Meule­beke, waar Tabak, Pijnen en De Waal een tas vol geld hadden kunnen krijgen, schieten om komende zondag in het Gel­derse Aerdt de finale van het Frisol­klassement te rijden!

Men zou kunnen zeggen: logisch, want hij heeft drie man aan de leiding staan in die toch wel aantrekkelijke pun­tentelling. Akkoord, dat is zo. Maar het eventueel te verdienen geld moet wel ge­deeld worden en dat betekent dan: delen met de overige ploegleden. En wie zegt dat het zo gehandhaafd blijft?  Peter gaf te kennen: “Kijk, die openbare berisping aan het adres van Vissers is eigenlijk maar een formaliteit. Vissers maakt zich onmogelijk en ik sta erachter om maar niet in zijn te organiseren wegkampioen­schap te starten. Aan de andere kant is dat evenwel bijzonder moeilijk, maar wel kan Vissers er zeker van zijn dat hij veel, erg veel geld zal moeten neertellen om mijn ploeg in ieder criterium dat hij mo­gelijkerwijze nog gaat (of mag!) organi­seren, te krijgen."

Ploegleider Piet Liebregts was nog direc­ter in zijn uitspraak: ,Kijk, maandag gaat er een brief naar de KNWU, waarin wij van Frisol aandringen op bestraf fing van Vissers aangaande deze stunt. Ge­beurt dat niet, dan zullen wij in Hooger­heide niet voor het nationaal kampioen­schap aanzetten. Als Vissers onze evene­menten zonodig negeert, dan ontheft hij on tegelijkertijd van de verplichting hem de bal wel toe te spelen. Ik heb hem lang verdedigd, nu kan hij ook van mij de pot op”.

Willen we er gelijk bij aanhalen dat ook-nu de soep wel niet zo heet ge­geten zal worden als ze opgediend wordt, het is natuurlijk allemaal niet zo bevor­derlijk voor een positieve publiciteit. Ook zien wij het belang van de Robots niet zo erg, want we kunnen ons slecht voorstel­len dat - buiten Lucien Zelck en Pieter Nassen of Frans Kerremans om - Robot in Roeselaere zoveel geld meer zou ont­vangen ... En dat slaat dan op de kwali­teit van deze ploeg die, zoals Lomme Driessens ons kortelings vertelde, eigen­lijk „een tehuis is voor daklozen". Maar ja, het zal de eerste en laatste contract­breuk niet zijn binnen de sport. Trou­wens ... men kan niet bepaald zeggen dat de afwezigheid van Robot in Gelder­land erg opviel. Er is toch naar hartelust gekoerst. Zelfs machtig mooi. Bovendien verliep alles piekfijn, werkte de jury voorbeeldig en was na afloop binnen een ommezien de „boekhouding" klaar. Com­pleet met stencils etc.

De Ronde van Gelderland, zeventien jaren achtereen voor amateurs gehouden en in­dertijd door Jac van de Blankevoort,tot bloei gebracht, vormde met deze profes­sionele uitvoering wederom een pracht geheel. Een stuk wielerwerk dat het be­kijken meer dan waard was. Hoewel on­derweg maar weinigen dit spektakel aan zich voorbij wilder zien trekken schijn­baar...

Op de Hoge Veluwe, in welk schit­terend gedeelte de strijd zich voor­namelijk afspeelde en waar men op een haar na verzeild raakte in het eveneens zo interessante gedoe van de dit jaar in alternatieve vorm verreden Tulpenrally, zag men helemaal niemand. Kilometers en kilometers trok men door de bossen, zonder zelfs wat verkeer tegen te komen. Wie voorop zat kon dan ook lekker boch­ten “snijden" en daarin heeft Nidie den Hertog zich tot en met uitgeleefd. Jaren en jaren achtereen heeft hij in de einde­loze schaduw van broer Fedor moeten leven, nu - als beroepsrenner - bezit­ten ze nagenoeg hetzelfde niveau. Niette­min reed Fedor ditmaal een veel sterkere finale. Maar zoals deze in Midden-Zee­land werkelijk kon heersen, zo moest hij nu toch wel ervaren dat professioneel wielrennen, vooral in de periode dat het “geld op tafel komt" en men dus werkelijk om de prijzen gaat knokken, heel anders is. Zijn ploegmakker Cees Priem staat wat dit betreft duidelijk verder. De Zeeuw heeft een grandioze overwinning behaald, trok van heel ver - tegen wind in nota bene - de spurt aan en sloot bewust het „poortje' aan de luwe kant. Dat beteken­de voor Jos van Beers wederom verlies. Op nagenoeg dezelfde wijze als in Zuid­Holland (tweede achter Leo Duyndam) kreeg de Raleigh-spurter klop en ergens vragen wij ons af of zijn ploegmakkers hem wet voldoende lanceerden.

Uiteraard betekent de zege een flinke „opkikker" voor Cees Priem. Hij heeft dit voorjaar nogal gesukkeld. Met pijnlijke verwondingen-na een harde val, met vooral z'n jonge vrouw Marjan die binnenkort moeder gaat worden en die daarvoor zelfs lange tijd op bed heeft moeten liggen. Dat alles heeft aan „Priemke", zo stug als hij is en zich voor­doet, gevreten. Waar nog bijkwam dat het succes van z'n zwager (Kees Bal) ook het nodige er toe bijdeed. Kortom, Cees Priem bleef wat „weg". Vorige week hebben zowel Liebregts als Jan Janssen hem eens even onder handen genomen. Een flinke mentale injectie gegeven. In Gelderland heeft Priem laten zien dat hij als beroepsrenner eveneens veel kan. Al­thans op nationaal niveau en gaan we wat door op deze toer, dan beamen ook wij hetgeen Liebregts ons enige dagen eerder toevertrouwde. Piet zei: “Nu ik zelf dagelijks met die jonge profs optrek, valt het mij steeds weer op, dat onze ren­ners beslist niet zoveel minder zijn dan bij voorbeeld de Belgen. Neen, wij leiden onze amateurs gewoon verkeerd op. In­dertijd heb jij dat al eens geschreven, maar het is absoluut de waarheid dat we in Nederland een stuk of vijf, zes klas­siekers moeten gaan krijgen die qua af­stand zo rond de 240 tot 260 kilometer liggen. Daarin kunnen renners die eer­lang als beroepsrenner willen gaan rijden, leren wat echt 'doorzitten' is. Waarom de Belgen, die lang niet zoveel klassie­kers en van stad tot stad-wedstrijden kennen, het beter aankunnen?  In de eer­ste plaats zijn zij veel beroepsbewuster - de sport, de wielersport is in Belgie nu eenmaal veel meer met het maatschappe­lijk leven verweven en dus in alle opzich­ten veel meer aanvaard -, in de tweede plaats zijn ze in geen enkel opzicht ver­wend. Zij weten wat hard labeur is, zij hebben voor hun plaats leren knokken."

Toen we in de eerste koersuren zo steeds de kwieke Gerrie Catteeuw bekeken en zagen hoe de 24-jarige man uit Menen (enkele jaren terug won hij ook zeer groots een rit in de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen) alsmaar de toon aangaf, dachten we eerlijk gezegd of ge­schreven, dat dezelfde Catteeuw “gen­sters" zou gaan slaan. Zo kwiek en par­mantig als zijn beentjes rond gingen. Edoch, ook hij moest een zware tot voor z'n inspanningen betalen. Evenals Ronny de Bisschop, evenals Nidie den Hertog, evenals zovele anderen die weliswaar een knap verloop aanbrachten, maar er in de eindgalop toch eigenlijk ook bij handen moeten zijn. Zo ook Bas Hordijk, die met zijn snelle benen toch wat bewuster moet gaan koersen. Wat meer het accent naar de finale moet verleggen.

Al met al: een fijne Ronde van Gelder­land, die ook volgend jaar voor beroeps­renners wordt verreden ingeval er toch geen Ronde van Nederland zou komen. De aanvragen hiertoe liggen nog steeds bij de desbetreffende ministeries en naar­gelang de response hierop langer duurt, groeit ook de hoop dat een en ander posi­tief zal worden bevestigd. Komen deze af, dan zal Apeldoorn als etappe-plaats fun­geren. Evenals Den Haag an Goes trou­wens. Lukt het niet, dan sponsort Frisol volgend jaar liefst vijf van deze wedstrij­den en ook binnen de kring van de beroepsrenners zelf worden al deze

verheugende initiatieven met gejuich ontvangen. In de prof­sector gaat het gelukkig nog steeds crescendo. Daarom mag men geen enkele inbreuk op dit alles, van wie dan ook, dulden.

De jongeren en zij die staan te „trappelen" om over te gaan - Aad van den Hoek, Jan Raas Theo Smit en anderen - ver­dienen het namelijk absoluut om in „goed gezelschap" te ver­keren...

KOERSVERLOOP

0--50 km: Precies 78 renners vertrekken. Koude, gure wind. Peloton rekt en krimpt, vele waaiers. Dominerend zowel Frisol- als Raleigh­renners. Ook goed rijden van Tim-Oil-renners, van Ormas-Sharp, voor al echter van Flandria-renner Gerrie Catteeuw, die een vlucht organi­seert met Mari van Venrooy, Nidie den Hertog, Jan Brinkman, Henk Prinsen, Frans Verhagen, Bas Hordijk, Rene Pijnen en Brian Jolly. Doze groep komt tot rond vijftig seconden.

50-100 km: Onder impuls wordt een tweede groep geformeerd en daarin rijden Fedor den Hertog, Louis Westrus, Ronny de Bisschop, Jos Schoeters, Ben Janbroers en Cees van der Meijden. Een soort her­groepering volgt, maar opnieuw legt Gerrie Catteeuw het vuur aan de lont. Met hem trekken Nidie den Hertog en diens broer Fedor weg, verder Frans Verhaegen, Jos van Beers, Theo van der Loo, Brian Jolly, Ben Janbroers en ook weer Bas Hordijk. Over de Zijpenberg, de Posbank en de Emma-Pyramids, komt dit stel eerst bij Kootwijk weer in de groep van het alsmaar splitsende en weer samenvloeiende peloton.

100-150 km: Vlucht van Nidie den Hertog. In regelmatig tempo snijdt hij een flink eind weg, krijgt dan echter gezelschap van Ronny de Bisschop en ... opnieuw Gerrie Catteeuw die vooral in de eerste uren een geweldige indruk (zeer gemakkelijk rijdend) maakt. Het drietal komt tot omstreeks 45 seconden, doch alleen weet Theo van der Loo (formidabele sprong!) erbij te komen. Nidie den Hertog, lange tijd in moeilijkheden na z'n solo (meer dan dertig kilometer overigens) wordt door Catteeuw sportief tussen de wielen geduwd. Bij spoorwegover­gang Assel komt ineens ook Willy de Temmerman mede aan de leiding en lijkt de vlucht te gaan slagen.

150-200 km: Catteeuw komt in moeilijkheden, moet zelfs lossen nadat een nieuwe spits tot stand is gekomen. Vijftien renners, te weten Jos van Beers, Bill Bilsland, Brian Jolly, Louis Westrus, Albert Hulzebosch, Nidie den Hertog, Ronny de Bisschop, Ben Janbroers, Willy de Temmerman, Jos Abelshausen, Georges Barras, Theo van der Loo, Klaas Balk, Wim Prinsen en Roger van de Maele nemen een halve minuut. Bij tweede beklimming van Zijpenberg, Posbank en eerstens de Rozendaalse Emma-Pyramids volgt evenwel wederom een hergroepering. Het peloton breekt in grote brokken.

200-228 km: De voornaamste strijd om de macht wordt gevoerd tussen Peter Post's Raleigh- en Piet Liebregts Frisol-renners. Van Beers, De Waal, Tabak, Bukacki, Van der Leeuw, Bilsland, Jolly (allen Raleigh) vormen eenzelfde tegenwicht ten opzichte van Westrus, Priem, Fedor den Hertog, Piet van Katwijk, Hulzebosch, Allan (allen Frisol). Vooraan voorts: Ben Janbroers (Robot), Willy Planckaert, Frans Verhaegen en Jos Jacobs (IJsboerke), Theo van der Loo en Jo Vrancken (Tim-Oil), Jos Schipper (Ormas Sharp), Arthur van de Vijver, Jose van Ackere en Roger van de Maele (alle drie Carpenter­Confortluxe-Flandria). De finale wordt hels ingezet. Hevige pogingen van Den Hertog, Vrancken, Priem, Van der Leeuw en Jacobs om langs het Lierense Kanaal de beslissing te forceren. Het lukt niet, de jacht doet evenwel een aantal renners naar achteren verzeilen. In een enorme lange eindsprint, zowaar nog door hemzelf tegen de wind in aangetrokken, wint Coss Priem voor Jos van Beers en Piet van Katwijk.

BRON: JAN BALDER

Beroepsrenners: l., C. Priem 228 km in 5.17.45, 2. J. van Beers, 3. P. van Katwijk, 4. D. Allan (Austr.), 5. J. van Ackere (Belg.), 6. W. Plan­ckaert (Belg.), 7. T. Tabak, 8. T. van der Loo, 9. J. Vrancken, 10. J. Schipper, 11. A. van de Vijver (Belg.), 12. A. Hulzebosch, 13. T. van der Leeuw, 14. F. den Hertog, 15. F. Verhaegen (Belg.) op 41 sec., 16. B. Janbroers, 17. J. Jacobs (Belg.), 18. W. de Waal, 19. R. van de Maele (Belg.), 20. G. Harings op 1 min. 1 sec., 21. J. Abelshausen, 22. D. Lloyd (Eng.), 23. H. van Leeuwen, 24. W. de Vlam, 25. R. Bu­kacki, 26. L. Westrus, 27. B. Hordijk op 1 min. 10 sec., 28. K. Balk, 29. B. Bourguignon (Belg.), 30. H. Poppe, 31. A. van Linden (Belg.), 32. R. Pijnen, 33. L. Duyndam, 34. H. Ottenbros, 35. R. Loysch (Belg.) op 1 min. 30 see., 36. B. Jolly (Eng.), 37. J. Schoeters (Belg.) op 2 min. 25 sec., 38. G. Barras (Belg.), 39. H. Prinsen, 40. M. van Venrooy, 41. E. Wieland (Belg.), 42. J. Brinkman, 43. J. van Katwijk, 44. W. de Temmerman (Belg.), 45. M. Pustjens, 46. W. Prinsen, 47. J. Fonteijne

 (Belg.), 48. op 7.29 min. C. Crewe (Eng.), 49. B. Bilsland (Eng.), 50. op 8.20 min. H. Beurskens, 51- N. Been, 62. op 12.53 min. N. den Hertog, 53. R. de Bisschop (Belg.), 54. W. Kelleners, 55. op 13.54 min. G. Catteeuw (Belg.), 56. A. Seeghers (Belg.), 57. C. van der Meijden, 58. E. Goossens (Belg.).

Ploegenklassement: 1 Frisol B 15 uur 53 min. 53 sec. 16 p., 2. Raleigh sec. 22 p., 3. IJsboerke-Colner 15 uur 54 min.

 

RONDE VAN LIMBURG.(1974.05.25)

MATHIEU DOHMEN domineerde wederom

                                     in bijzonder levendige RONDE VAN LIMBURG

Ruim een maand geleden wilde ploeg­leider Henk Steevens hem beslist niet opstellen in Olympia's Ronde van Neder­land. Mathieu Dohmen, de krachtpatser uit Born, had namelijk ook bij hem af­gedaan. Dohmen was er dan eindelijk zelf achter gekomen wat het betekent om met die idioot grote versnellingen te blijven rijden: Tientallen keren had hij hem ge­waarschuwd. Het hielp geen zier en ... dit voorjaar „stond" Dohmen inderdaad als een emmer. Niet vooruit te branden en speciaal in het Limburgse komt zoiets hard aan. Met zijn slechte rijden trok favoriete “Matje" ook de populariteit van de wielersport naar beneden. Weliswaar wilden de „kompels" voor de Amstel Goldrace nog wel de hellingen bevolken (schattingen gaven een getal van rond de 250.000 op), voor Olympia's Ronde van Nederland ging men nog nauwelijks aan het raam of in de voordeur staan. En eerst op het allerlaatste moment wilde Ulestraten dan nog wel als etappe-plaats fungeren...

Het gemis aan een eigen “klepper", aan een eigen favoriet word duidelijk gevoeld, de uitbundige successenreeks van junior Michel Jacobs hield de fietslampjes even­wel nog wat brandend.

Mathieu Dohmen was echter niet af­geschreven. Om de dooie dood niet. Hij had geleerd, had begrepen dat het „platen steken" niet ongestraft was ge­bleven en pijnigde zich daarom met een lichtere versnelling te gaan koersen. De Ovis-crack word er Limburgs kampioen mee, won in het Belgische Saint-Remy, behaalde derde plaatsen in Nieuw-Vosse­meer en Grevenbicht.

Hij en ook zijn vriend en trainingsmak­ker Bonnie Ceulen beloofden Ovis-direc­teur Odekerken zowaar nog meer: ze zouden in de Ronde van Limburg toe­slaan. Eens even laten zien dat't brons­groen eikehout wis en waarachtig nog wet goede amateurs heeft. Knapen, die het afschuwelijke “waaierfriemelen" op de vlakke baan in Nederland schuwen als de pest, maar die, zodra het „bergie-op en bergie-af" gaat, de touwtjes in han­den weten te nemen.

Bennie Ceulen vervulde in dit opzicht zelfs een glansrol. Was in de finale de grote man, danste op de Snijdersberg in Moorveld keihard bij de andere koplopers (Cees van Dongen, Ad Tak, Jo van Pol, Henk Smits, Jacob Langen en Mathieu Dohmen) vandaan en pakte alleen meer dan een halve minuut. Zijn solo ging evenwel,ten onder, voornamelijk omdat het Caballero-duo Van Dongen en Tak (de twee Oud-Gastelaars reden bijzonder sterk en attent) en voorts ook Langen en Smits heel andere voornemens hadden.

De sympathieke Ceulen, een jongen met erg veel „verborgen" talent, gaf aan de streep te kennen: „Kunt u nu niet eens zorgen dat ik naar de Ronde van Oostenrijk mag?  Daar wil ik bewijzen wat ik precies kan. In het verleden ben ik weleens naar Joegoslavie geweest en ook heb ik eens wat eendags- ritten in Duitsland gedaan. Toen echter was ik zo­veel jonger, misschien wat tussen mal en dwaas in. Nu zou ik toch zo duvels graag naar Oostenrijk gaan. Ik heb niet teveel kansen gekregen. Vraagt u het eens aan mijnheer Middelink."

Uiteraard hebben wij op dit gebied geen sikkepit in te brengen. Toch menen wij dat zowel Ceulen als Dohmen, ook beslist Jacob Langen en Van Dongen en Tak een kans moeten hebben. Zij gaan name­lijk “vlinderend" omhoog; kunnen op de hellingen demarreren, beslissingen for­ceren.

Met minstens evenveel genoegen hebben we gekeken naar Jan van Erp's Henk Lubberding uit Voorst. Een pittige knaap die ook omhoog kan en in de jacht met Hans Koot en Harrie Lunenburg liet zien dat hij zwaar en uitputtend tempowerk niet alleen aankan maar ook aandurft.

Gaan we even door met renners die wat extra aandacht verdienen, dan moeten we Rene Mulder uit Groesbeek (Ketting-Shimano), Sittardse Piet van Kollenburg en zeker onze plaatsgenoot (Hoofddorp) Jimmy Kruunenberg aan­halen. Laatstgenoemde zei ons reeds een dag eerder: “In Limburg, morgen, zal ik goed rijden. Het gaat in onze ploeg, bij Michelin, een stuk beter. We hebben wat leuke succesjes in Duitsland behaald. We gaan er nu wat van maken. Ploegleider Joop Stoop en ook de heer Westerveld moeten eens wat terug hebben voor het vele werk dat zij voor ons doen.".

In Limburg luidde ,Kruun' groots de beslissing in. Achter de lastige From­berg wipte hij weg. Pakte alleen dik twin­tig seconden en maakte dat Van den Bunder, Bruessing, Tak, Dohmen, Ver­weij, Oerlemans (kort daarna gelost), Van Pol, Botterhuis en nog een volgende waaier, waaruit Jan Spetgens - als “ge­rolde" prof ook weer terug bij de ama­teurs - zomaar opgaf en Wil van Hel­voirt en Harrie van der Groezen de kelk des lijdens eveneens zagen overlopen, alle zeilen moesten bijzetten. In deze fase moest ook Bart Solaro ervaren dat de „jaartjes gaan tellen". Maar tot rond die honderdste kilometer zat hij er toch maar bij. Vele, vele jongeren kunnen er een voorbeeld aan nemen, al dan niet met het schaamrood op de kaken ...

Ook wij hebben dat gekregen. We moeten namelijk iets goed maken. In onze diepe teleurstelling over het verloop in de Omloop van de Kempen, waar spe­ciaal de jongeren het ernstig lieten af­weten, schreven we dat Piet van der Kruijs zelfs in z'n beste amateurjaren geen klassiekers kon winnen. Dat was volkomen fout, want de Helmonder triomfeerde in 1969 in Zuid-Holland, reed dat jaar een opmerkelijk Olympia's Ronde van Nederland (tweede), behaalde diverse ereplaatsen en tikte een jaar later ook in de klassieke Mierlose Kersenronde als eerste aan.

Nu in Limburg zat 't de Kempenwinnaar (ook zonder de diskwalificatie van Her­man Snoeijink was hij daar op de foto's duidelijk winnaar) niet mee. Hij kreeg na een val mankementen aan z'n achterwiel, „verachterde", knokte lang door, maar moest tenslotte toch opgeven. Zo ook ver­ging het Bert Scheuneman, de atletische Groninger die altijd tot en met gesoig­neerd rijdt.

Tja, in Limburg komt het vooral aan op de persoonlijke kwaliteiten. Ook op de factor geluk, want wie maar even door tegenslag wordt getroffen, is “gezien". Terugkomen daar is er hoegenaamd niet bij.

Bracht het koersverloop een uiterst wisselend geheel en hebben we een en ander met genoegen voor ons zien afrollen - in de bikkelharde slijtageslag gingen Frits Shiper en Jaak Roemerman kansloos ten onder doch liet Hans Koot zien wel degelijk een topper te zijn -, nog een facet werd ons voor de zoveelste maal duidelijk. Namelijk: wie goed rijdt, gaat ook behoorlijk tot goed omhoog. Het heette namelijk altijd dat bij voorbeeld de geblokte Juul Bruessing nog geen „opge­vouwen krant" op kon. Buiten het feit dat hij de gehele koers attent was tot het moment dat Bennie Ceulen de zaak voor­goed uiteenrammelde en Bruessing er wellicht „fout" aan deed z'n wedstrijd op ploegmakker Toine van den Bunder af te stemmen, hebben we gezien dat “Brues" wel degelijk berg-op kan. Het in vele ge­vallen zelfs gemakkelijker deed dan knapen wie men wel klimmerstalent toe­schrijft. We halen dit alleen maar aan om aan te geven dat de basis van alles is en blijft: training en bewust wielrenner wil­len zijn.

In dit verband zien we de verdere ont­wikkeling van jongeren die tonen ook echt te willen, met belangstelling tege­moet.

En zullen we de Kempenrit 1974dan maar als een vergissing beschouwen?

FEITEN, CIJFERS, WEDERWAARDIGHEDEN

Op de affiches, prijkend op de voorkant van de overigens goed ver­zorgde programma's, werd de zaterdag jl. verleden Ronde van Lim­burg als de 25e editie aangekondigd. Dus een jubileum, zij het dat een tiental stuks onder de regie van de T en WC Maastricht door­gingen en de rest onder de actieve BRC Bergklimmers op touw werd gezet. Gelijk in dit geval ook het boeiende Limburgse jurylid Thei Hendriks een zilveren jubileum kon vieren, 25 keer in gesloten serie een of andere functie in het jury-wezen uitoefende. Steeds rustig en vooral deskundig, een vertrouwd beeld in het nationale koersverloop. Evenwel ontdekten we in dat programmaboekje - bij de opsomming van de vorige winnaars - een foutje. De eersteling in 1948 was ken­nelijk overgeslagen. Deze ouverture werd door Evert Grift, afkomstig uit Soest, gewonnen en wel op de toenmalige sintelbaan (de aan­komst in 1948) van het Burg. Damen-sportpark in Geleen. Het jaar daarop werd geen Limburg Ronde gehouden, doch vanaf 1950 heeft men geen enkele onderbreking meer gekend. Dus ditmaal de 26e Ronde van Limburg, dus had Thei Hendriks' zilveren feest bereids verleden jaar gevierd dienen te worden, want de weer - routine - zijn best doende Thei maakte nu in Stein voor de 26e maal de uitslag van deze immer interessante tocht door het fraaie Limburgse land­schap op.

De eerste pechvogel was een buitenlander, na 6 km - na de Maasberg - reed de Deen Henning Jorgensen lek, waarna Ad Tak de klim van de Slingerberg leidde. Op die stijging moest Leif JSrgensen al “los­sen", hier en daar een kapot bandje en toen we na 10 km de Schie­versberg. - Moorveld, gemeente Ulestraten - achter de rug hadden, waren circa 30 deelnemers van de groep losgeraakt (in negatieve zin), onder wie Van de Heuvel, Henning Jorgensen, Vriens, Wijngaars, Kivits, Roumans en Adriaans. Een gedeelte van die “gesloten" ken weer bijkomen, zodat een fikse meute vrolijk en wel aan de Adsteeg begon, na de Hussenberg met succes - het was nog vroeg in de mid­dag, de koers was pas op gang - te hebben verorberd. De Adsteeg vergde toch slachtoffers, b.v. Bohnen, Broeksteeg, Janssen, Moll. Op die Adsteeg nam De Ruyter 50 meter, had 100 meter in Kelmond en daar kreeg hij gezelschap van Van den Bunder, Jacob Langen, De Bree en Gevers. De waren was op gang gebracht, het spel was nu goed gestart en tot het einde zou deze Ronde van Limburg geregeld boeiende facetten te zien geven. Hetzij vooraan, In het middenstuk of de wijze waarop achterblijvers totaal werden geveld. Jo van Pol en Jan Bakker kwamen mede op kop, na 20 km - in Ulestraten. Her­groepering.

Het “lossen" werd voortgezet, de dupe werden even na het verlaten van Ulestraten Broeksteeg, Janssen (Oss) en Lenkens. Er waren diverse coureurs die werden afgehaakt en die bijkwamen. Op de Lange

Raarberg (Meerssen) alleen aan het bewind Alex Bongers, daar ,ver­achterden" Bohnen (opnieuw), Van Lieshout (weer), Broeksteeg en Van Beurden. Vooraan hergroepering, voor Schimmert (30 km) een valpartij waarin betrokken waren Piet van der Kruijs en Van Nistelrooy. Aan de leiding bij het verlaten van Schimmert Botterhuis, Meijer, Lubberding, Geilenkirchen, Van Pol, Oberje en Keybeck. Even nadien zat alles weer vereend op de voorste rij, uiteraard met uitzondering van ettelijke achterblijvers.

In Nuth staakten Jan Ubachs en Piet van der Kruijs. Het peloton viel in het Haasdal in drie brokken, liefst vijftien jongelui konden worden afgeschreven daar hum verlies Intussen beduidende vormen had aangenomen.

Aan de voet van de Cauberg een zware val van Laurent Didderen, die naar een ziekenhuis vervoerd moest worden. Mathieu Dohmen en Jan Spetgens leidden de beklimming, achterna gezeten - na de top - door Bennie Ceulen, Jimmie Kruunenberg en Jan Bakker. De tweede groep kwam bij de eerste; in de afdaling van de Sibbergrubbe val van Van der Leist (60 km koers). Na 62 km lichte voorsprong van Van den Bunder, St. Niklaas en Van Pol, bij dit trio daagden Lubberding en Bruessing op. Dit gebeurde in Etenaken, na 64 km. Op de Fromberg een complete hoofdmacht, achter deze stoet diverse eenlingen en kleinere groepjes, kortom de afvalrace werd voortgezet, slachtoffers konden zowat elk moment worden genoteerd, slachtoffers in de vorm van afhaken. Jacob Langen (69 km) aan de haal, wist 25 sec. Kruu­nenberg kwam bij Langen (72 km), voorsprong na 80 km 23 sec. Kruunenberg daverde alleen door, achtervolgers Van den Bunder, Bruessing, Tak, Dohmen, Verweij, Oerlemans, Van Pol en Botterhuls. Jan Spetgens gaf na 81 km op. Kruunenberg handhaafde zich op 17 sec. van die jagers, een voorsprong die uitzichtloos was. Hij zette toch door, wenste niet te bukken, moest natuurlijk “bijstand" dulden. Nieuw decor; voorop Kruunenberg en Van den Bunder, vervoegd door het peloton - voorste gedeelte - in Vaalsbroek (87 km). Op de Vijle­nerberg kleine voorsprong van Van Dongen, Van den Bunder, Kruu­nenberg en Dohmen. Hier “loste" Bart Solaro. Bij de weglopers daagden op Henk Smits, Jacob Langen, Ceulen, Tak en Mulder. Jacht op de kop maakten Hans Koot, Lunenburg en Lubberding. Dit drietal slaagde in hun opzet. Op zoek naar de vluchters intussen ook Verwey, Van Pol en Bruessing. Spoedig daarna 15-leiders, bijgebeend door een verwoed vechtend achttal.

Op de Gulpenerberg -demarreerden Lunenburg, Lubberding, Tak en Van Pol, bij kwamen dra Jacob Langen en Bruessing. Hergroepering op de Koning van Spanie, weer Roemerman en Sluper de tol voor hun inspanning moesten betalen en aan hun lot werden overgelaten.

Boven op deze geniepige „berg" aan de leiding: Van den Bunder, Dohmen; Lunenburg, Van Dongen, Jacob Langen, Lubberding, Smits, Tak, Van Pol, Ceulen en Bruessing. Hans Koot op weg naar de leiders, hij kreeg ze netjes te pakken. Compleet was deze kopgroep in Slena­ken, waar Van Pol en Lunenburg poogden aan de haal te gaan, zulks op de Piemertberg. Weer herstelden Ceulen, Van Dongen, Jacob Langen, Dohmen, Smite en Tak de slagorde. Op zoek naar de weg­lopers in die contrelen Mulder en Van Kollenburg. In de kopgroep knapten Van Dongen en Dohmen het werk op. Eventjes moest Langen - ging op consult bij Rondo-arts Schattenberg - zijn makkers laten gaan, in ijltempo was hij weer present. Na 122 km hadden de leiders 1.42 min., na 124 km 1.50 min. op 15 achtervolgers. Winst in Terblijt 2.30 min. Na 135 km op 1.45 min. de dapper voortdoende Verwelj. De hoofdmacht was gezwicht, had het hoofd kennelijk in de schoot gelegd. In Amby 3.10 min. voor de leiders op de naaste buren, in Bunde 2.20 min. Daar een uitval van Tak, gepareerd door Dohmen. Zelden op kop Smits en Van Pol, veel werk verzetten Dohmen en Langen.

Op de Snijdersberg ontsnapte Bennie Ceulen .(156 km koers), nam 100 meter, had in Elsloo 30 sec. Van Pol nu op kop, de vijftien (tweede groep) bereids op 4.40 min., de staart op 8.30 min. Op 21 km voor het einde was het gedaan met de poging van Verweij om bij te komen, hij werd door de grote groep bijgebeend. Dohmen, Van Pol, Van Dongen, Tak, Smits en Jacob Langen kwamen in Obbicht (12 km voor de meet) bij de moedige Bennie Ceulen. Zeven man stoven op Stein af. En daar won Mathieu Dohmen (zijn tweede achtereenvolgende zege in de Ronde van Limburg) de spurt van kop of met klank en heel duidelijk. Na een matig voorseizoen enkele weken voordien in “forme" - op de Belgische wegen -, nu weer topman. En na Dohmen paaseerden Van Pol, Ceulen, Van Dongen, Tak, Smits en Jacob Langen de streep. Drie Limburgers (twee van OVIS, zijnde Dohmen en Ceulen, Van Pol in een shirt van de T en WC Maastricht) op de beste plaatsen, de zesde (Henk Smits) en de zevende prijs (Jacob Langen) eveneens in het bezit van Limburgse coureurs, die kennelijk op eigen terrein - zwaar, hellingen, bochten, weer stijgingen, behoorlijke afstand - meer in hen ransel hebben dan elders op de vlakke trajecten.

Een sportief succes deze 26e Ronde van Limburg, knap - zoals immer - door de Bergklimmers georganiseerd. Een voltreffer, een koers van betere allure dan de voorgaande klassiekers: nimmer pauze, altijd was iets te beleven, kortom een knap wielerstuk.BRON: JAN BALDER EN GERARD SILLEN

Amateurs: 1. Mathieu Dohmen, Born, 182 km in 4.35.56; 2. Jo van Pol, Montfort; 3. Bennie Ceulen, Maastricht; 4. Cees van Dongen, Oud Gastel; 5. Ad Tak, Oud Gastel; 6. Henk Smite, Baarlo; 7. Jacob Langen, Kerkrade; 8. op 3.51 min. Toine van den Bunder, IJzendijke; 9. Hans Koot, Eindhoven; 10. Henk Lubberding, Voorst; 11. op 5.22 min. Piet van Kollenburg, Sittard; 12. Jan Bakker, Eenrum; 13. Jos Brink, Haarlem; 14, Henk Botterhuis, Sambeek; 15. Harrie Lunenburg, Loosbroek; 16. Rene Mulder, Groesbeek; 17. op 6.25 min. Flor de Bree, Schinvold; 18. Juul Bruessing, Amstelveen; 19. Jo Maas, Amby; 20. op 6.55 min. Jim Kruunenberg, Hoofddorp; 21. op, 7.44 min. Lau Verweii. Pijnacker; 22. op 8.08 min. Henk Mutsaars, Schijndel; 23. Frans Thijs, Oploo; 24. op 8.39 min. Bas van Lamoen, Vlijme-n; 25. op 8.41 min. Frans Beckers, Eindhoven; 26. op 9.27 min. Marcel Rehorst, Den Haag; 27. Gerry van Gerwen, Olland; 28. op 9.49 min. Gert Madsen (Dene­marken); 29. Karlheinz Bohnen, Venlo; 30. Karel Keybeck, Schaes­berg; 31. Hans van der Kooy, Eindhoven; 32'. Hein Oberje, Klimmen; 33. Jaak Solberg, Puth-Schinnen; 34. Paul Janssen, Sehinnen; 35. Alex Bongers, Apeldoorn; 36. Jan Langen, Kerkrade; 37. Eddy God­dery, Brunssum.

Ploegenklassement: 1. Caballero 13.54.52; 2. Hebro-Flandria 13.57.01; 3. Ovis Roggebrood 13.57.27; 4. Tegelhandel Jan van Erp 14.01.02; 5. Michelin 14.01.08; 6. Belgisch Sport- en Rijwielhuis 14.13.52.

 

RONDE VAN MIDDEN-BRABANT.(1974.09.14)

5e Ronde van Midden-Brabant voor Andre Versteijen­

In de maand september vallen de laatste bladeren van de “wielerbomen". Voor alle categorieen worden dan sluitings­koersen gehouden, klassementen worden opgemaakt; renners zwaaien elkaar vaar­wel en/of tot weerziens toe. Veel knapen gaan in de komende periode van cate­gorie wisselen. Het sluitstuk van een eerste junioren-seizoen. Inderdaad, want vanaf bet seizoen 1974 rijden coureurs van 17 en 181entes in een geheel nieuwe categorie: de juniores. Enkele van deze mannen hebben nota bene op het einde van 1973 reeds geproefd van de tafel waarop de dis des amateurs wordt neer­gezet: Leo van Vliet b.v., maar ook een Eric Visschers. Uit de juniorenclub is feitelijk weinig - n.a.v. het bereiken van de negentiende verjaardag - naar de amateurs overgekomen, persoonlijk be­schouw ik Jan Jonkers uit West-Brabant als de eerste van deze lichting. Dat met de a.s. komst van knapen als Michel Jacobs, Leo van Vliet, Andre Versteijlen, Wim Lugtenburg, Guus Bierings, Rei­nier Stroosnijder, Eric Visschers en nog wat anderen er ook bij de amateurs wat gaat veranderen - wij signaleerden dit eerder voor wat de profs betreft - staat zo vast als een paal boven water.

Op zaterdag 14 september werd voor de vijfde maal de Ronde van Midden-Bra­bant verreden. Op de erelijst staan de namen van (1970) Bas Hordijk; (1971) Jan van Houwelingen; (1972) Frits Pirard; (1973) Reinier Stroosnijder. Stuk voor stuk mannen die een zekere faam genieten.

De nationale juniorentop moest twee lussen maken, elk 60 kilometer lang. Het parcours voerde door Dongen, Loon op Zand (met kerkdorp Kaatsheuvel + Ef­teling), Sprang-Capelle (de dijken), Was­pik, 's-Gravenmoer en Oosterhout. Wan­neer we ons niet al te sterk vergissen reed hier vroeger een NS-trein die als bijnaam „halve zolen-lijntje" had. Er wa­ren wat zware stukken in het parcours opgenomen, met name de dijk tussen Sprang en Waspik is geen lieverdje, hier waait het vrijwel altijd.

Acht-en-dertig ploegen gingen van start voor een klassering in de Junioren Club­trofee 1974. Er was betrekkelijk weinig meer te doen aan de eerste plaatsen, die waren vast in handen.

Er is in de wedstrijd - gekenmerkt door veel pechgevallen - enorm hard gereden en toch zagen heel wat coureurs kans na pech terug te komen. Een en ander be­wijst dat de klasse aanwezig is.

De eerste pechvogel - reeds na enkele meters - was de Rotterdammer P. van der Leij; na vier gereden kilometers kon deze troef van Feijenoord terug aanslui­ten. Het bleef wat aftasten van elkaars belangstelling en toen dat wat lang duur­de, meehde John van Herwerden dat hij maar eens in de rol van “publiekfietser" moest gaan voorzien. De fraaie stijl van deze man uit Voorburg - hij rijdt de laatste weken voortreffelijk - bracht het publiek tot toejuichingen. Het is en blijft zo, dat durvers de sympathie hebben. Enige beroering ontstond toen na 13 km de broers Leo en Aad van Vliet lek reden. Ook dit duo kon na een fikse jacht terug­komen en vriend Van Herwerden werd in de pelotonschoot teruggenomen. Toen Peter Valentijn en de Limburger Martin de Vos de handen ineen sloegen, leek het alsof er een beslissing op komst was, vier kilometer mochten deze boys hun rug­nummers laten bewonderen, toen zag het peloton het nodige van hergroepering in. En zo ging het maar door. Een vlucht­poging van Michel Jacobs. De volgers­karavaan was in alle staten want Jacobs is de junior van lichting 1974.

We zouden kunnen blijven doorgaan met het noemen van vluchters, van pech­vogels en van afstappers. We volstaan met de beslissende sprong van Andre Versteijlen, een van de mannekes van Wimme van Est, die 7 kilometer voor Dongen het achterwiel toonde aan de col­lega's en niet meer teruggezien werd voor de eindstreep.BRON: AD J. VINGERHOETS

Junioren: 1. Andre Versteijlen, St. Wille­brord 120 km in 2.46.55, 2. op 24 sec. Peter Valentiin, St. Willebrord; 3. Guus Bierings, Uden; 4. Bert Lambo, Breukelen; 5. John Akkermans, Zevenbergen op 35 see.; 6. op 52 sec. Jac Vooys, Scheveningen; 7. Michel Jacobs, Bingelrade; 8. J. van Erp, Oss; 9. F. Verstraeten, Philippine; 10. op 1.05 J. van Herwerden, Voorburg; 11. M. de Vos, Maas­tricht, 12. Rob Fridsma, Uithoorn; 13. R. Ti­gelaar, Zaandam; 14. Eric Visschers, Sweyk­huizen; 15. A. Aupers, Purmerend; 16. B. van Est, Dinteloord; 17. H. Geerkens, Beek; 18. G. Kuiken, Amsterdam; 19. B. van Geffen, Eindhoven; 20. K. van de Werel~d, Nieuw­koop; 21. M. Rijkhoff, Veenendaal; 22. W. Bosch, Gorinchem: 23. M. Senders, Duizel; 24. M. van Gool Oosterhout; 25. S. Pieters, Zwanenburg.

Verenigingsklassement: 1. Willebrord Wil Voorult 85 pnt.; 2. De Windmolens 48 pnt.; 3. Amstelland 33 pnt. ; 4. De Volharding 27 pnt.; 6. WV Breda 24 pnt.

Strijdlustigste renner: Michel Jacobs; pech­prijs: Theo de Rooy.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND.(1974.05.29)

TALENTRIJKE ADRI VAN HOUWELINGEN SPEELS NAAR EERSTE

GROTE ZEGE IN 20e RONDE VAN MIDDEN­NEDERLAND

Als het waar is dat de volhouders altijd winnen en de optimisten toch steeds het gelijk aan hun kant krijgen, dan gaat die stelling waarachtig wel op voor de or­ganisatoren, in casu voorzitter Gerrit de Vries en zijn mede-bestuurders van de Utrechtse wielerclub De Volharding, die er elk jaar weeraan en nimmer versagend in kunnen slagen de al-oude Ronde van Midden-Nederland aan de rol te bren­gen. En dan, na afloop soms, even te­leurgesteld zijn als er iets misgelopen is. Soms zo erg dat men er haast niet meer aan durft te beginnen, maar dan toch weer moed putten uit de wetenschap dat die Ronde van Midden-Nederland nooit verloren mag gaan. Zo ging het ook nu weer ...

Ondanks het feit, dat tal van sponsors het maar weer eens lieten afweten en men de rest moest aanvullen met dag­sponsors en verenigingsploegen. Zodat toch nog twee-en-twintig al of niet com­plete ploegen met een totaal van hon­derdveertien amateurs voor de twintigste (dus een jubileum-ronde) vlak voor het Stadion Galgenwaard aan de kluif van meer dan honderdtachtig kilometer door het golvende Utrechtse land en een groot deel van de Gelderse Vallei konden begin­nen. Tenslotte, na een weinig hoopvol begin, eindigende met een schitterende finale waaruit de talentrijke 20-jarige Adri van Houwelingen uit de Amstel Bier-formatie van Herman Krott speels doch zeer bewust als de grote winnaar naar voren kwam. In de eindsprint op

de wielerbaan van het Utrechtse Stadion had hij slechts af te rekenen met -Piet van der Kruijs van de sterk in de twaalf mans kopgroep vertegen- woordigende Tegelhandel Jan van Erp-ploeg. Diens tweede plaats was slechts een pleister op de wonde want ... met ook nog Gerry van Gerwen, Henk Botterhuis en Andre Gevers in de hoofdmacht, had het toch zo moeten zijn dat een van die renners met zege had weten te grijpen. Maar Herman Krott's Amstel-representanten Adri van Houwelingen en Ton ter Harmsel hielden het hoofd in de slotfase echter uitermate koel. Een slot waarin ook Juul Bruessing weer een grote rol speelde, maar als een­ling van de Hebro-Flandria-ploeg nogal duidelijk aan banden werd gelegd. Niet­temin mocht de Amstelvener toch nog best tevreden zijn met de vierde plaats, veroverd in de „slipstream" achter de winnaar.

LEVENDIG

Enfin, Tegelhandel Jan van Erp werd dan toch, het kon gewoon niet missen, winnaar van het ploegenklassement. In de kopgroep marcheerde overigens ook de jonge Michelin-renner Wim Pater op­perbest mee. De Barnevelder behaalde een alleszins goede zevende plaats en was onderweg zelfs een van de uitblinkers. Hebben we het over jonge opvallende coureurs, dan mogen ook Cees St. Nico­laas en Roelof Groen alsmede Cor Schuurman - nu als gastrenner opge­nomen in de Amstel Bier-formatie - worden genoemd. Waarbij men om hun mogelijkheden te noemen dan niet op de klassering moet lieten. Neen, zij waren in koers interessant. Vooral Schuurman die in het begin meer dan eens aan het venster trad ...

Overigens werd datzelfde begin nogal ontsierd door valpartijen. Reeds voor Wijk bij Duurstede voor de eerste keer werd aangedaan, verspeelden Hilberink, Brouns, Lunenburg, Steur, Blanken, Van Hooft, Vlaanderen en Kentie hierdoor alle kansen. Sommigen moesten dan ook de strijd staken. Mede hierdoor werd het peloton op de Lekdijk volkomen uiteen­geslagen en telde men na nauwelijks 45 kilometer een hoofdmacht van onge­veer vijftig renners.

In die fase reeds toonde Adri van Hou­welingen zich al duidelijk aan het front en de jonge belofte uit Heesselt slaagde er zelfs in een flink gaatje te slaan. Niet­temin kreeg hij Gerry van Gerwen, Wim Pater en Jan Zuydweg in zijn spoor, doch kort daarop maakten Ton ter Harmsel, Jan Marcus, Wil van Helvoirt, Henk Bot­terhuis, Henri Geldens en de weer op­merkelijk best rijdende “veteraan" Bart Solaro het gat weer volkomen dicht. Daarna heeft Frans van den Enden (Caballero) nog even de aandacht ge­trokken en zijn naam laten noemen. Het was ook in deze koersperiode - voor de tweede maal Wijk bij Duurstede, 72 km - dat Gijs Nederlof nogal hard tegen de vlakte ging en met een hoofdwonde naar een ziekenhuis moest worden vervoerd. Ook Roelofs liep in deze smak lelijke ver­wondingen op; vele anderen konden even­eens een kruisje over de verdere beleve­nissen in de 20e Ronde van Midden­-Nederland slaan.

Had Gerrie St. Nicolaas al eens met pech te maken gehad, ook Rhett van Trigt kreeg mankement te verwerken. Beiden moesten loslaten en konden niet mee met de splitsing welke tot stand kwam.

VUURWERK

In de omgeving van Elst (84 kilometer) vonden dertien renners elkaar en trokken naar voren. Van hen kreeg Johan van der Meer, de trotse winnaar van de Luxem­burgse Pijl van Het Zuiden, een over­matige hoeveelheid pech te verwerken en daarom bleven Van Houwelingen, Van der Kruijs, Ter Harmsel, Bruessing, Van Gerwen, Sluper, Cees St. Nicolaas, Pater, Groen, Botterhuis, Van Helvoirt en Ge­vers als “dozijn" over. Zij maakten zich niet druk om Van der Meer's trammelant en trokken verder hun eigen plan. Met een knalharde demarrage van Juul Bruessing in Woudenberg, toen er nog een kilometer of dertig te gaan was. Piet van der Kruijs zat echter meteen in het wiel en lokaliseerde deze uithaal. Tussen Zeist en Bunnik ging Van Houwelingen, nu met Van Gerwen, Bruessing, Gevers en Van Helvoirt. Daarna, in de allerlaat­ste kilometers, tenslotte de beslissende dreun van opnieuw Van Houwelingen, bij wie Van der Kruijs en Ter Harmsel maar net konden aanklampen. Laatstgenoemde moest vlak voor het Utrechtse Stadion Galgenwaard afhaken en kon geen ver­dere steun meer verlenen aan ploegmak­ker Adri van Houwelingen die gemakke­lijk, bijna speels de sprint won voor Piet van der Kruijs.

Bezien we deze klassieke wegwedstrijd nog eens achteraf, dan moet ook “ter schrift" worden gesteld, dat de organi­satie - werkend onder stellig niet al te gemakkelijke omstandigheden - het meer dan best voor elkaar heeft weten te

brengen. De 20e Ronde van Midden­-Nederland slaagde volkomen. Een pret­tig gegeven waartoe ook de jury het hare bijdroeg ...

BRON: JAN CORNELISSE

Amateurs: 1. Adri van Houwelingen, Hees­selt 186 km in 4.11.15; 2. Piet van der Kruijs, Helmond op 5 see.; 3. Ton ter Harmsel, Lage Zwaluwe op 10 sec.; 4. Juul Bruessing, Am­stelveen; 5. Frits Sluper, Kerkrade; 6. Gerry van Gerwen, Olland; 7. Wim Pater, Barne­veld; 8. Cees St. Nicolaas, 's-Gravendeel; 9. Henk Botterhuis, Sambeek; 10. Roelof Groen, Giethoorn; 11. Wil van Helvoirt, Tilburg; 12. Andre Gevers, Schijndel; 13. op 6.54 Sjaak Schuitemaker, Andiik; 14. Hans Koot, Eind­hoven; 15. Bart Solaro, 's-Hertogenbosch; 16. Jo de Boer, Westergeest; 17. Rhett van Trigt, Hillegom; 18. Cor Leunis, Amsterdam; 19. Gerrie St. Nicolaas, 's-Gravendeel; 20. Lau Verweij, Pijnacker; 21. Joe Nederlof, Maars­sen; 22. Henri Geldens, Valkenswaard; 23. Rien Verboom, Ellewoutsdijk; 24. Ron Bakker, Berkhout; 25. Ruud Haller, Alkmaar; 26. Cor Schuurman, Breukelen; op 15.07 27. Rob Kroep, Rotterdam; 28. Piet Franken, Ooster­hout; op 1743 min. 29. Piet van Leeuwen, Zoe­terwoude; 30. Johan van der Meer, Maas­tricht.

Ploegenklassement: 1. Tegelhandel Jan van Erp 12.43.05; 2. Michelin 12.40.59; 3. Caballero 12.47.33.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND.(1974.05.31)

JUNIOREN GAVEN ELKAAR WEINIG TOE OP WEGEN VAN 'T STICHT EN GELRE ...

Leo van Vliet wint in enerverende finale

                                                   Kleine Ronde van Midden-Nederland

Even zag het er naar uit, dat met nog amper vijf kilometer voor de sturen, toch nog een renner uit de aan elkaar klit­tende hoofdmacht kon ontsnappen. En in een solo naar de zege zou kunnen gaan. Edoch ... ook Wim Lugtenburg smaakte dat genoegen niet. Gevolg: 'n beslissing in deze eerste, kleine Midden-Nederland voor junioren middels een massasprint. Zo geschiedde, al zag het er zowaar even naar uit dat de nieuweling die vorig jaar de overwinning door de jury kreeg toegekend: Utrechter Rik Jagers (doordat toen een zevental renners wegens verkeerd rijden werd gedis­kwalificeerd) nu wederom met de overwinning naar huis kon gaan.

Vlak voor het Utrechtse Stadion nam hij namelijk 'n fiets­paadje binnendoor en kwam zo met enige voorsprong, hoe­wel Martin Visser meteen bij hem zat, de Stadionbaan op, waar Visser toen even wachtte en waardoor Leo van Vliet toen gelanceerd kon komen. En die vervolgens in een ener­verende sprint Martin Visser op de streep met nauwelijks waarneembaar verschil klopte.

De tweede grote zege voor Leo van Vliet in een junior-klas­sieker, na die in de Haarlemmermeer en bovendien acht overwinningen in diverse wielerronden.

Ja, de 18-jarige kantoorbediende uit Honselersdjjk deed het tot nu toe best dit seizoen. Weliswaar mist hij de slag in de Omloop van de Maasvallei, werd na veel pech zesde in de Omloop van het Lage Land en vervolgens geklopt in de Flevo-Tour, waardoor Leo met een vijfde plaats dik tevreden mocht zijn, maar in de Haarlemmermeerronde was hij toch de grote winnaar. Zoals nu in deze door De Volharding voor­treffelijk georganiseerde Ronde van Midden-Nederland, waarin hij vorig jaar al zou hebben gewonnen, ware hij toen met 'n aantal anderen niet de verkeerde-weg ingestoken;-. waardoor later diskwalificatie volgde.

Met veel vertrouwen mag Van Vliet de strijd om de natio­nale titel in Mill tegemoet zien.

SPRANKELEND VERLOOP

Een levendige strijd ging aan die sprintbeslissing vooraf.

Van de eerste tot de laatste kilometers. Want vrijwel direct na de start, van de 122 junioren uit maar liefst vijftig clubs, maakten zich bij Achterdijk drie- vluchters uit de bonte meute los: Hein Senders, Ad Kramer en Bertje van der Broek, maar welk vermetel trio toch heel snel werd terug­gepakt. Zo ging het ook met Meijer, Boskamp en Fridsma, die het op z n eentje probeerde maar toch niet het genoegen mocht smaken als eerste de stad van Jacob van Ruysdael te passeren. Evenmin het De Vos en Van der Broek gelukte met voorsprong Wijk bij Duurstede te bereiken. Volgende pogingen, vlak voor Amerongen, werden door Martin Havik, daarna Ad Kramer, Fons Knippen- berg, Brummelaar, Van Kessel, Bosch, Hus en De Rooij ondernomen, maar ook hun sprongen reikten niet ver. Het tempo was den ook vrij hoog en wet most men den al niet doen om daaruit toch nog een demarrage to plaatsen.

Dat kon het trio Verstetlen, Valentjjn en Visschers na de Grebbeberg niet en Wagenaar net zo min in de schaduw van de Rhenense Cuneratoren. Evenmin door Lambo na 58 km, dus even na de helft.

Een hoofdmacht van ongeveer vijftig man zat den ook nog steeds bjjeen, toen na 78 km grote pechvogel Wim Lugten­burg weer in de hoofdmacht terug kon komen en daarna nog eens op z'n eentje zijn kans meende te krijgen.

Een fase waarin zich opnieuw een valpartijtje voordeed, doordat Johan van der Weijde tegen een ietwat op de weg geparkeerde auto opreed. Wat verdere pechvogels betreft: Johan Kuit werd met nog enkele kilometers te rijden door een lekke band uitgeschakeld. Een slot waarin Theo Hoo­gervorst en Henk Meijer en tenslotte ook Wim Lugtenburg het toch nog even probeerden. Maar die maasa-aankomst moest tenslotte toch de werkeljjke uitspraak doen. In het voordeel van Leo van Vliet ...BRON: JAN CORNELISSE

Junioren: 1. L van Vliet, Honselemdijk 102 km in 2.16.59; 2. M. Visser, Amsterdam; 3. R. Jager, Utrecht; 4. E. Geserick, Hilver­sum; 5. F. Verlinden, Zwanenburg; 6. J. Akkermans, Zevenbergen; 7. W. Lugtenburg, Zuidland; 8. E. Visschers, Sweyhuizen; 9. Kr. St. Nicolaas, 's-Gravendeel; 10. B. v. d. Broek, Soest; 11. G. Bie­rings, Uden; 12. A. Aupers, Purmerend; 13. A. van Peer, Sprundel; 14. J. van Vlijmen, Oss; 15. A. van Vliet, Honselersdijk; 16. B. Lambo, Breukelen; 17. B. Langeveld, Lisse; 18. Th. Gevers, Kerk­driel; 19. P. Noy, Amsterdam; 20. J. Petrie, Geleen; 21. T. v. d. Weijden, Holland- scheveld; 22. W. Bosch, Gorinchem; 23. F. Knip­penberg, Maastricht; 24. F., Beunder, Amsterdam; 25. J. Suurd, Peize.

Clubklassement: 1. Westland Wit Vooruit; 2. St. Willebrord; 3. Olympia (Amsterdam); 4. 't Luchtschip; 5. De Bataaf.

 

RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND.(1974.04.06)

Professionele RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND een waar pronkstuk

Geroutineerde Tino Tabak liet ontembare Fedor den Hertog zware pijp, roken

Grandioos! Formidabel!

We zouden nog een hele ris superla­tieven kunnen plaatsen. De Ronde van Midden-Zeeland, in alle opzichten perfect georganiseerdt - een dikke pluim aan het adres van het totaal nieuwe comite dat deze internationale wielerronde op poten heeft gezet - heeft veel bewezen. Niet alleen dat we met onze beroepsren­ners steeds duidelijker op de goede weg zitten, nog meer dat hetgeen tot nu toe aan terrein is veroverd op dit gebied, voor geen prijs meer uit handen mag worden gegeven.

Al meer hebben we het in deze kolom­men aangehaald. Ook nu zullen we het zeker doen: er moet en zal een Ronde van Nederland komen! Gewoon omdat we er thans “rijp" voor zijn, we momen­teel over een rennerspotentieel beschik­ken dat heel duidelijk de zaken op een verheugende, prettige manier wil aan­pakken. We verkeren in de gelukkige periode dat de “neofieten" - de lichting die juist bij de amateurs vandaan is ge­komen - zich niet zomaar bij de repu­tatie of heerschappij van ouderen wil neerleggen. 't Is alom „knokken" ge­blazen.

Evenals in Zuid-Holland werd er ook nu een koers opgevoerd waarvoor we - zeker in Zeeland - bij de amateurs (hoe gek het ook klinkt) jaren en jaren moeten teruggrijpen. En aan wie is dit alles te danken? Aan vrijwel allen, in hoofdzaak echter aan Fedor den Hertog. Hij reed de concurrentie bijna “dood­ziek", bleef gaan, gaan en nog eens gaan. Onvermoeibaar, ongenuanceerd. Precies zoals hij dat in z'n grote amateurjaren deed. Zo maar voor het vaderland weg, evenwel toch dusdanig dat hij er zijn vorm en conditie alleen maar mee slijpt en bij anderen de benen steeds meer met lood deed vullen.

Den Hertop is een grillig iemand, maar we moeten ons al sterk vergissen wil hij niet binnen afzienbare tijd ook als be­roepsrenner een zekere vooraanstaande positie innemen.

Of hij ooit ook internationaal zo kan opereren! Kwaliteiten heeft hij in over­vloed, alleen zal hij zich wellicht ook de geraffineerde flair moeten aanmeten. Zeker als Fedor een “heerser" wil wor­den...

Als winnaar mocht Tino Tabak wor­den gevierd. Een goede winnaar. Een triomfator voor wie elke organisator zou willen tekenen. Tabak is een koerser, een wielrenner in hart en nieren. Een man die altijd weer spektakel wil brengen, onvermoeibaar door blijft sjouwen, altijd diep en onderin de bocht grijpt. Voor Peter Post, ploegleider van Raleigh, is het gelukkig dat Tabak op zo'n vreemde manier bij Sonolor aan de kant werd ge­zet. Voor Tabak zelf waarschijnlijk ook omdat Post als ploegleider precies bij hem de vlam kan doen ontwaken.

Hierbij is het jammer dat Tino eigenlijk net wat te kort komt. Dat hij niet iets meer aan pure klasse in de bagage mee­draagt. Dat zou hem ongetwijfeld meer triomfen - hoe spijtig greep hij niet net naast Gent-Wevelgem - hebben be­zorgd. Desalniettemin is hij een topper die wil werken, een man die begrijpt dat het allemaal niet cadeau wordt gedaan. Dat zijn beroep hem eveneens verplich­tingen oplegt.

Zo iemand is ook Gerard Vianen. Za­terdag reed hij in Midden-Zeeland naar een meer dan voortreffelijke plaats. In dit verband mag men zich zelfs het volgende afvragen: hoe komt het dat de eenling Gerard Vianen ('s morgens vroeg hadden we Kees Bal en Gerrie Knete­mann in Kwadendamme bij een bliksem­bezoek aan Bal uitgezwaaid toen zij samen op weg gingen naar Parijs-Rou­baix) zich in de coalitie van allerlei ploe­gen toch staande kon houden?

Men kan het uitleggen dat Vianen ge­woon een bijzonder goede, sterke, uiterst doorknede renner is. Bovendien altijd even sympathiek bij iedereen overkomt en ... naar onze overtuiging, vooral de jongeren natuurlijk bijzonder veel van de stiel kan leren. De jonge, nieuwe gene­ratie, met name Fedor den Hertog, Coos Priem, Piet van Katwijk, Theo van der Leeuw, Bas Hordijk en ga zo maar door, rijdt zo'n vakman niet graag verloren. Trouwens: laat staan of men er toe in staat zou zijn ...

Afwachtend van hetgeen op juridisch gebied (het door de KNWU aange­spannen hoger beroep tegen de uitspraak omtrent de sponsorregeling voor ama­teurs) staat te gebeuren, moet toch wor­den gesteld dat de maatregel op zich reeds nu rijpe vruchten afwerpt. Vooral in de profsector ziet men een opleving welke net zo accentueert als het contrast donker en licht. Een jaar geleden zaten we nog duidelijk tegen een soort “faillis­sement" aan te hikken, nu hebben we een seizoenaanloop beleefd welke nog nimmer is voorgekomen.

Natuurlijk is er een duidelijk verschil in hetgeen er op nationaal en internatio­naal niveau gebeurt. Maar we hebben op beide vlakken ons ware gezicht reeds ge­toond en vrij zeker zullen er uit deze bij­zonder positieve Frisol-wedstrijden - waren er nog maar meer - waarvoor SBB-coordinator Jan Janssen keer op keer een prachtig veld weet te selecte­ren, zeker nog meer sterke “kleppers" naar voren treden.

Met hoeveel genoegen hebben we niet naar Piet van Katwijk gekeken. Wat heeft hij het moeilijk gehad, wat hebben de twee Raleigh-rijders (Tabak en Van der Leeuw) geprobeerd hem te slopen. Toch durfde kleine Piet het aan om zelf minstens net zo hard terug te slaan. Om zijn beide belagers ook de laatste vezels kracht uit de body te sleuren. Aan de streep moest hij het loodje zeggen. Geen schande. We zouden zelfs zeggen: geluk­kig voor hem. Van Katwijk II heeft er van kunnen leren, zal in volgende koer­sen wanneer ook dergelijke harde ont­wikkelingen van een tegen twee (of an­dere verhoudingen) zich voordoen, zeker op nog andere manieren proberen de zaak te redden. En dat mogen we ook schrijven over Wim de Waal, de vinnige Zeeuwsvlaming. Twee keer „viel hij plat", beide keren werd hij teruggebracht door de man die in de finale ook al zoveel vuil werk mocht opknappen: Theo van der Leeuw.

De Limburger kan er wat van. Is een „domestique" van geweldige beteke­nis. IJzersterk, tot en met bereidwillig. Hij past bijzonder goed in Post's TI-Ra­leigh Racing Team, heeft er ook kansen om zelf mogelijk grote uitslagen bijeen te rijden. Theo legde over het afhaken van Den Hertog uit: “Kijk Fedor moet natuurlijk wel professioneel denken. Nu heeft het hem, die toch onvoorstelbaar duidelijk zijn stempel op deze koers druk­te, bijna de kop gekost. Ook Piet van Katwijk zal begrepen hebben dat hij toch min of meer de amateuristische gedachte van zich zal moeten afzetten."

Theo bedoelde uiteraard de manier van koersen, zodra premies en dergelijke in het geding komen.

Een Ronde van Midden-Zeeland waarvoor ook onderweg enorme be­langstelling bestond. Een evenement dat bij de renners eveneens zeer positief is overgekomen, een treffen dat beslist niet zomaar een „van stad tot stad" is, maar terdege een volledige inzet heeft ge­vraagd. Ook op organisa- torisch gebied. Juist op dit terrein als men weet dat er maanden en maanden achtereen keihard voor gewerkt, gesjouwd, geploeterd is. Deze enorme puzzel stukje bij stukje en beetje bij beetje in elkaar is gelegd. Of dit ook in 1975 staat te gebeuren.

Helemaal positief liet men er zich niet over uit. Veel hangt namelijk af of er werkelijk een Ronde van Nederland gaat komen. 0ok of Frisol volgend jaar we­derom met een dergelijke serie op de proppen wil komen. Maar de mannen van Midden-Zeeland voelen er zelf enorm veel voor.

En ... er is bewezen dat het kan.

KOERSVERLOOP

0 km Goes - 95 renners aan het vertrek, direct al een versplintering door har­de noordoosten wind

14 km Hoedekenskerke - Demarrage Fedor den Hertog, Tino Tabak, Ben Jan­broers en Janus van Tol. Jos van Beers komt ten val, Wim de Waal rijdt lek. Ook Rene Pijnen, Albert Hulzebosch, Wim Kelleners en Jan Krekels weten aan te sluiten. Voor­sprong loopt op tot 22 sec.

23 km Ellewoutsdijk - Pijnen rijdt lek. Ach­teraan vele lossers. Theo van der Leeuw haalt De Waal op en brengt hem terug in peloton, dat in 4 “waaiers" slaat. Voorsprong acht koplopers slinkt beduidend. Ruim twintig ren­ners weten bij te komen.

50 km Nisse - Nieuwe demarrage van Fedor den Hertog. Mee gaan: Ronny de Bis­schop, Jos Schipper, Arthur van de Vijver, Richard Bukacki, Frans Ver­haegen, Cees Priem, Albert Hulze­bosch, Piet van Katwijk, Jo Vrancken en de Fransman Jean-Claude Ducas­se.. De kloof wordt vlug 22 sec. breed. In kopgroep rijdt Jos Schipper lek, achteraan overkomt Leo Duyndam hetzelfde, terwijl Theo van der Loo een ander wiel moet steken, Henk Prinsen ook een tube aan flarden rijdt en Arthur van de Vijver moet afhaken in de spits.

68 km Quarlespolder - Tweede groep be­staat uit: Rend Pijnen, Bas Hordijk, Marc van de Putte, Harm Ottenbros, Henk Poppe, Wim de Waal (rijdt voor de tweede keer lek), Tino Tabak, Jos van Ackere, Raf Hooyberghs, Wim Kelleners, Gerard Vianen, Lucien Zelck, Eddy Goossens en de door een val afhakende Jan Krekels. De negen koplopers nemen een halve minuut. Uit tweede groep weten Tino Tabak en Henk Poppe (aanvankelljk zaten ook Theo van der Loo, Jos van Ac­kere en Raf Hooyberghs er bij) zo­waar mede vooraan to komen.

104 km Westkapelle - Na flinke hergroepe­ring nemen Nidie den Hertog, Wim Kelleners, Harrie van Leeuwen, Theo v. d. Leeuw, Ronny de Bisschop, Wim de Waal en Jean-Claude Ducasse de leiding, terwijl Henk Prinsen en Lu­cien Zelck door Harm Ottenbros, Al­bert Hulzebosch, Fedor den Hertog (opnieuw de grote bezieler), Tino Tabak, Piet van Katwijk, Bas Hor­dijk, Eddy Goossens, Rat Hooyberghs en Jos van Ackere worden bijgehaald in hun jacht op de kopgroep. Nidie den Hertog gaat alleen, maar wordt spoedig achterhaald.

127 km Middelburg - Aan de leiding achttien renners, in tweede groep rijdt Leo Duyndam wederom plat. Felle jachten op Veerse Gatdam, beslissende demar­rage is op komst.

147 km Hamperland - Tino Tabak Theo de Leeuw en Piet van Katwijk demarreen; Fedor den Her­tog bij.Het viertal staat een bres van 45 seconden. Achter hen formeren Wim de Waal, Harm Ottenbros en Henk Prinsen een eerste jachtgroep­je. Op hun beurt trachten ook Jos van Ackere en Cees Priem, die vanuit de tweede groep sterk naar voren op­dringt, de aansluiting te volbrengen. Vooraan echter werkt men aanvan­kelijk goed samen.

189 km Goes - Fedor den Hertog vergist zich, denkt met een directe aankomst te doen te hebben. Hij moet lossen voor­aan, want gelijk dreunen de twee Raleigh-rijders Tino Tabak en Theo van der Leeuw met hun belager Piet van Katwijk (Frisol) door. Een werkelijk helse finale begint. Vooral Van Katwijk moet het ontgelden. Om beurten trachten Van der Leeuw en Tabak hem murw te rijden, Van Kat­wijk dwint hen echter van hevige re­pliek. Plaatst zelf ook een stuk of drie vier keiharde demarrages. Fedor den Hertog raakt steeds verder ach­terop, maar weet toch Cees Priem voor to blijven.

212 km Goes - Tino Tabak wint na geraffi­neerde eindsprint. Tweede Piet van Katwijk, derde Theo van der Leeuw.BRON: JAN BALDER

Beroepsrenenrs: 1. T. Tabak 212 km in 5.16.51 (gem. 40,272 km), 2. P. van Katwijk, 3. T. van der Leeuw 5.15.51, 4. F. den Hertog 5.17.31, 5. C. Priem 5.17.41, 6. G. Vianen 5.18.06, 7. W. de Waal 5.18.06, 8. B. Hordijk 5.18.11, 9. R. Pijnen, 10. L. Zelck (B.), 11. G. Harings, 12. D. Allen (Austr.), 13. R. de Bisschop (B.), 14. T. v. d. Loo, 15. H. Ottenbros, 16. L. Duyndam, 17. W. de Vlam 5.21.00, 18. R. Maes (B.) 5.21.31, 19. J. van Ackere (B.) 5.21.44, 20. J. Krekels 5.21.47, 21. P. Nassen (B.), 22. R. Bukacki, 23. F. Verhaegen (B.), 24. H. Poppe, 25. R. de Guchtenaere (B.), 26. J. Vrancken, 27. C. van der Meijden, 28. A. Hulzebosch, 29. E. Goos­sens (B.), 30. H. van Leeuwen, 31. H. Prinsen, 32. K. Balk, 33. R. Hooyberghs (B.).

Ploegenklassement: 1. Raleigh-A 15.49.48; 2. Friol-A 15.53.23; 3. Frisol Internationaal 15.58.09; 4. Tim-Oil 16.01.45.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND.(1974.04.06)

In Ronde van Noord-Holland zat Theo Smit steeds op 't vinketouw

"IK WAS NU BANGER VOOR JAN ALING  EN AD DEKKERS

De aloude Ronde van Noord-Holland - immers, de aller­eerste echte grote wegkoers voor amateurs, waarmede de Zaanlandsche Wielerclub DTS brutaalweg op initiatief van de onvergetelijke Kobus Cornelissen met zijn clubmannen direct na de afschuwelijke vijfjarige wereldslag der volkeren in 't jaar 1946 Jan en Alleman verbaasd deed staan, dat zo'n wieler­gebeuren ook in ons land tot stand kon worden gebracht en de autoriteiten in stad en land murw maakten voor verdere wielerevenementen op de wegen van ons lieve vaderland - beleefde aan de vooravond van Palmpasen nu al z'n 29e uit­gave. De laatste dus voor in 1975 de jubileumrace door en rond 't frisgroene Noordhollandse polderland mogelijk nog groter van opzet en denkelijk in een meerdaagse zal worden gehou­den. Toch, met alle waardering voor Bram Broerse en z'n ijverige medewerkers, zeg ik met Blinde Maupie: “eerst zien en dan geloven". Omdat, zoals nu al wel klinkklaar werd bewezen de sponsors" daarvoor stellig in flinken getale nodig niet zo maar te grijp liggen. . .

Een weer volledig geslaagde, dankzij professionalistische aanpak georganiseerde DTS-klassieker, die opnieuw bij de topamateurs zeer in trek bleek te zijn. Want vrijwel alles van enige betekenis stond aan het lijntje in de Cornelis van Uit­geeststraat voor de Hilko-fabrieken, om daar door Ver. Noord­hollandse Dagbladen-directeur Middelbeek te worden wegge­schoten. In totaal 123 man, verdeeld over negen sponsorploe­gen, een militaire formatie en zeven al of niet compleet zijnde samenstellingen. Door ziekte bijvoorbeeld van Ron Zieleman, Ger Fens, Jan van der Horst, Hennie van Leeuwen, Dick Beusekamp en de Canadees Jocelyn Lovell. Enfin, toen trok wedstrijdleider Jan Klip (wat duet hij dat werk toch rustig, beheerst en goed) na wat vergeefs gewacht op de vroege pechvogel Chris Bongers de vlag eindelijk in en begin het grote wielerfeest met meteen al een wilde ren naar Buiten­huizen. Een ouderwets begin, waarin meteen harde klappen worden uitgedeeld en 'n onzichtbare man met een grote schaar de franje van het peloton ging knippen. Kortom: men kon de eerste lossers noteren. Teveel om op te noemen. Toch ook al Theo Noy, de Brit Ian Robertsen (van de DTS-ploeg), overigens allemaal naamlozen ...

Vooraan fietsten zich toen al 'n man of tien goed in de kijker. Volgens onze „boordradio": Jan Aling, Ad Dekkers, Bennie Groen, Rink Cornelisse, Theo Smit, Dick Groen, Toine van den Bunder, Fons van Katwijk, Jo de Boer, Jan Bakker en ook Jan Ruckert om er wat te noemen. Een formatie van reeds indrukwekkende kwaliteit en meteen al die kleine pas 23-jarige Theo Smit, die daags tevoren op zijn verjaardag het voor hem onprettige berichtje van de Frisol-directie, i.c. de heer De Vries in de bus kreeg dat de Frisol-amateur- ploeg niet in Olympia's Ronde van Nederland zal starten ...

Want diezelfde Theo Smit ging uiteindelijk deze Ronde van Noord-Holland op eclatante wijze winnen. Zonder veel steun van ploegmakkers, al zal Co Hoogedoorn in het tweede gelid er wel aan mede hebben gewerkt, dat de al vroeg ontstane kopgroep niet meer kon worden ingelopen. Theo Smit kon aan

de eindstreep z'n geluk haast niet op: “Eindelijk dan toch he." Tja, nu toch eens een echte klassieker nadat hij als eerste­jaars-amateur enkele jaren geleden 's-Gravendeel-Lage Zwa­luwe en daarvoor al de Omloop van Borssele op zijn naam had gebracht. Om vervolgens in 1972 met een zesde plaats in de Vierstromenlandronde en een zevende in de Drentse Dorpen­omloop het seizoen te besluiten en vorig jaar 6e in Gent-Wevelgem, 9e in de Haarlemmermeerronde en een zevende plaats in de Ronde van Noord-Holland, waarin hij nu zijn fiets het eerst over de eindstreep wist te smijten. Ofwel: een revanche op Juul Bruessing die hem in de Omloop van de Ba­ronie een week eerder de das omdeed ...

Theo Smit kan er wat van. Ook al door zijn verdienstelijke vijfde plaats in de Omloop van Het Volk in en rond Gent. We zullen stellig meer van hem horen, of als amateur of als ... professional, welke status hij in hevige mate ambieert. Het werd op weg naar Beverwijk ook in deze klassieker wat men noemt: rekken en krimpen. Groepen smolten samen en sloegen weer uiteen. En zo werd de hoofdmacht maar liefst een man of dertig groot, doordat de volgende renners: Joop van Rossem, Mick Bennett (de Brit), Leon Strobbe, Peer Maas, Roy Schuiten, Wim Albersen, Herman Snoeijink, Gerrit Bro­kelman, Gerard Scheeper, Frits Schur, Rolf Groen, Wim Nooren, Wim Pater, Joop Ribbers, Rhett van Trigt, Harry van der Groezen, Co Hoogedoorn, Karl Bohnen (Duitsland), Peter Nieuwenhuis, Adrie van Houwelingen, Ruud van Zuuk, Nico Hendriks, Piet Slikker en Tony Huyzen de zaak flink uiteen rammelden en terdege naar de hoofdrol solliciteerden.

Jan Lenferink kon er in een van de achtervolgende groepen een kruisje over maken, wat verder ook Van Lieshout en bij Egmond-Binnen kreeg Rink Cornelisse een lek bandje. Daarna viel ook Harrie van der Groezen vooraan letterlijk weg. Hij werd door de EHBO-wagen opgenomen ...

Voor Bergen, toen zo'n kilometer of veertig onder de wiel­tjes waren doorge- gleden, kreeg Wim Pater pech en zakte ook Johnny Cornelissen - eveneens gedeprimeerd door het niet starten van een Frisol-ploeg in Olympia's Ronde - uit de jachtgroep weg. Juist op dat moment ontstond een vluchtgroep van dertien met weer de Brit Mick Bennett, Juul Bruessing, Toine van den Bunder, Fans van Katwijk, Jan Aling, Herman Snoeijink, Theo Smit, Jan Bakker, Jan Ruckert, Ad Dekkers, Wil van Helvoirt, Gerrit Brokelman en Bennie Groen.

O ja zeker, men poogde nog wel die mannen te pakken, doch vergeefs ... Uit de derde groep maakten zich Ted Blom, Chris van de Veer, Piet van Leeuwen, Gerry van Gerwen, Frits Schur, Jacques van Dijk, Jimmy Kruunenberg, Wiecher en Jans Vlot, Sjaak Schuitemaker en Gerrit Mohlmann nog los om tenslotte bij groep twee aan te pikken. Langs de IJssel­meerdijk voor Medemblik waar lammetjes het stralende lente­weer benadrukten, kreeg Wil van Helvoirt pech. En daar poogde Frits Schur op z'n eentje, vergeefs, het gat te dichten.

In de kopgroep drie Amstelmannen, drie Hebro-Flandria's en de daarbij door kramp wegvallende Herman Snoeijink van de formatie Ketting-Shimano, ditmaal nogal zwak ver­tegenwoordigd aan het front. Al moet worden gezegd dat Jan Aling het weer best deed.

Bennie Groen, tot dan toe niet slecht, loste juist toen Toine van de Bunder (veel te vroeg) op z'n eentje pijlsnel aan een solovlucht begon en in minder dan geen tijd een paar honderd meter nam. Maar Ad Dekkers wilde het gat wel dicht gooien. Aldus geschiedde...

De weg naar huis was namelijk nog zo ver en zo lang.

Voor Jan Bakker en Fons van Katwijk was dat gejaag teveel geweest. Zo bleven er slechts vijf voor de finale over: Theo Smit, Juul Bruessing, Jan Aling, Jan Ruckert en Ad Dekkers, van wie eerst Ruckert, daarna tenslotte Bruessing vergeefs poogden zich los te maken en Toine van de Bunder het hoofd maar boog en keek wat ervan terechtkwam.

Welnu, ge weet het: Theo Smit won. Zoals hij wilde in de eind­sprint waarin hij Amstel-mannen Ruckert en Dekkers, plus Ketting-vertegenwoordiger Aling en Hebro-Flandria-represen­tant Bruessing overvleugelde ...

Overigens was ploegleider Herman Krott toch gelukkig met het winner van het klassement voor Amstel en was Peter van den Donk als ploegleider van de Frisol-amateurs bljzonder verheugd met Theo Smit en Co Hoogedoorn en heeft nog steeds hoop dat men op z'n schreden zal terugkeren en de groen-witte jongens ,geolied" en wel in de Olympia-ronde komen ...

Amateurs: 1. Th. Smit, Halfweg 170 km in 4.01.37; 2. A. Dekkers, Udenhout; 3. J. Aling, Bladel; 4. J. Bruessing, Bovenkerk; 5. J. Ruc­kert, Amsterdam; 6. T. van den Bunder, IJzendbke; op 4 min. 6 sec. 7. R. Schuiten, Zandvoort; 8. F. van Katwijk, Oploo; 9. J. Bakker, Denrum; op 4 min. 26 sec. 10. C. Hoogedoorn, Zwanenburg; 11. F. Schur, Didam; 12. A. van Houwelingen, Heesselt; 13. A. Scheffer, Zel­hem; 14. G. Brokelman, Hardenberg; 15. B. Scheuneman, Veendam; op 7 min. 9 sec. 16. B. Groen, Steenwijk; 17. R. Cornelisse, Amster­dam; 18. S. Schuitemaker, Andijk; op 7 min. 15 sec. 19. M. Bennett, Engeland; 20. J. Vlot, Wamieperveen; 21. H. Snoeijink, Denekamp; 22. R. van Trigt, Hillegom; 23. P. Nieuwenhuis, Amsterdam; 24. P. van Leeuwen, Zoeterwoude; 25. G. Mohlmann, Apeldoorn; 26. W. van Hel­voirt, Tilburg; op 8 min. 58 sec. J. Kruunenberg, Hoofddorp; 28. W. Pater, Barneveld; 29. L. Strobbe, Lamswaarde; 30. K. Bohnen, Duits­land (Venlo); 31. T. Huyzen, Woetinge; 32. G. van Gerwen, Olland; 33. J. van Dijk, Ulvenhout; 34. J. van de Meer, Geleen; 35. P. Maas, Roosendaal; 36. T. Blom, Haarlem; 37. N. Duineveld, Zaandijk; 38. J. van Rossem, Den Haag; op 9 min. 29 sec. 39. J. Overweg, Amsterdam; op 11 min. 19 sec. 40. J. Kieftenburg, Hoorn; 41. G. Scheepers, Ruiner­wold; 42. A. Tak, Oud Gastel; 43. J. Ribbers, Beltrum; op 14 min. 43 sec. 44. M. Rehorst, Den Haag; 45. N. Rinkel, Aalsmeer; 46. C. van Dongen, Oud Gasteli; 47. C. Moritz, Amsterdam; 48. Th. de Vries, Amsterdam; 49. H. Jacobs, Nes a.d. Amstel; 50. G. van de Werff, Westzaan.

Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 12.08.57; 2. Hebro-Flandria 12.08.57; 3. Ketting-Shimano 12.13.23; 4. Frisol 12.18.15; 5. Caballero 12.20.52.

 

RONDE VAN NOORDWEST-OVERIJSSEL.(1974.04.20)

Michel Jacobs ook winnaar in 3e Ronde van Noordwest-Overijssel

„Een sterk winnaar. Een knaap, die over een fiinke dosis wilskracht en doorzet­tingsvermogen beschikt," aldus sprak na afloop van de uitstekend georganiseerde 3e Omloop van Noordwest-Overipssel bondscoach Joop Middelink, nadat hij de kleine potige Michel Jacobs uit Bingel­rade, die evenals vorig jaar als eerste over de streep ging in Hasselt, felici­teerde.

Een glunderende Jacobs, die in de eind­sprint zijn “eeuivige" rivaal Leo van Vliet versloeg, kon ook felicitaties in ontvangst nemen van de voorzitter van de KNWU, mr. Van Ballegoiljen de Jong, en Sport­commissielid Harrie v. Gestel, die beiden ook lof toezwaaiden aan het adres van de Hasselter Wielerclub Noord-West­hoek.

Een prachtige koers, deze derde Omloop van Noordwest-Overijssel, waarin Leo van Vliet, Andre Versteijlen, die derde werd, en Michel Jacobs van meet of de grote animators waren.

Jammer was het, dat zich in de beginfase op de bochtige dijk van Hasselt naar Genemuiden enkele valpartijen voor­deden, waardoor tal van renners op ach­terstand kwamen.

Overigens, de grate favorieten zaten toen reeds goed „van voren". We doelen op Michel Jacobs, Ad van Peer, Leo van Vliet en John Vooys, die even voorbij Genemuiden (na 10 km) de eerste uit­looppoging forceerden. Tot Steenwijk (na 41 km) bleef het bij schermutselingen. Nabij Paaslo probeerde de sterke Bra­bander Jos van Erp het in z'n eentje. Zijn poging liep evenwel op niets uit.

KOPGROEP

Michel Jacobs, die ontzettend veel werk verzette in het voorste gelid, was de man, die, na 52 kilometer bij Oldemarkt aan de haal ging. Hij kreeg met zich mee: Leo van Vliet, Wim Lugtenburg, Ad van Peer, Piet van der Pluijm, John Groote, Martin Havik, Andre Versteijlen en Fred Verlinden.

Toen op de bochtige Blankenhammerdijk tussen Blankenham en Blokzijl een her­groepering ontstond, wisten 24 renners aan de leiding te komen, doch kort daar­na ging John van Herwerden aan de haal. Spoedig volgden Ad van Peer,en Jos van Erp. Van dit trio ging Ad van Peer alleen door en daardoor ontstand een boeiende finale!

Wie dacht, dat Michel Jacobs te roeke­loos met zijn krachten had omgesprongen om alsnog een demarrage te forceren, kwam bedrogen uit. Nadat Van Peer was achterhaald, ging Jacobs aan de haal met in z'n wiel de attente Leo van Vliet. Dit was na 88 km bij Wanneperveen. Kort hierna sprong de eveneens prima rijdende Andre Versteijlen naar de vluchters, zo­dat een sterk kopgroepje ontstond. Ge­leidelijk aan bouwde dit trio, eendrachtig samenwerkend, de beslissende voor­sprong op.

Achter hen formeerde zich een stork kwartet, bestaande uit Ad Kramer, Eric Visschers, John Akkermans en Reinier Stroosnijder, welke laatste een pluim toe­komt omdat hij na een valpartij geheel uit de achterhoede naar voren was ge­komen. Dit was bondscoach Joop Midde­link ook niet ontgaan. Na afloop vroeg Middelink dan ook of Stroosnijder een aanbieding wilds accepteren voor de Oos­tenrijkse Jugendtoer. Wegens studierede­nen moest Stroosnijder dit afslaan. Moge­lijk, dat nu Martin Visser van het Am­sterdamse Olympia zal meegaan.

FINALE

Toen de drie koplopers op de Hasselter Van Dedemlaan arriveerden, leek het er op, dat Leo van Wiet, die de sprint aan­trok en Jacobs naar de stoeprand dwong, zou gaan winnen. Het pakte evenwel an­ders uit, toen de Limburger bliksemsnel een andere positie koos en enkele meters voor de streep een teleurgestelde Van Vliet passeerde ... Juichend ging Michel als eerste over de streep. Dit betekende zijn negende zegepraal van dit seizoen! Eerder won Jacobs de 5 Kerkdorpen­omloop van Rucphen en de criteria: Eijs­den, Neerbeek, Galder, St. Willebrord, Broeksittard, Meerssen en Hulsberg.

BRON:BEN ZOMERDIJK

Junioren: 1. M. Jacobs (Bingelrade) 115 km in 2 uur 39.09 min.; 2. L. van Vliet (Honselers­dijk) z.t.; 3. A. Versteijlen (St. Willebrord) z.t.; 4. A. Kramer (Scheveninegen) op 31 sec.; 5. E. Visschers (Sweijkhuizen) z.t.; 6. R. Stroosnijder (Moerdijk) z.t.; 7. J. Akkermans (Zevenbergen) z.t. ; 8. R. Fridsma (Uithoorn) op 51 sec.; 9. A. Boskamp (Nietop) op 54 sec.; 10. A. van Peer (Sprundel) z.t.; 11. B. van Est (Dinteloord) z.t.; 12. T. Gase (Landsmeer) z.t.; 13. M. Havik (Strijen) z.t.; 14. J. van Erp (Oss) z.t.; 15. J. Brummelaar (Diepenheim) z.t.; 16. T. Griep (Spijkenisse) z.t.; 17. P. van der Pluym (Hank) z.t. ; 18. E. van Kessel (Kerkdriel) z.t.; 19. J. van Herwerden (Voor­burg) z.t.; 20. K. van de Wereld (Nieuwkoop) z.t. ; 21. B. van Geffen (Eindhoven)

 

RONDE VAN OVERIJSSEL.(1974.05.04)

In Ronde van Overijssel mochten 'knechten' hun kans gaan

Jan Lenferink kreeg eindelijk loon naar werken

Het was in de Overijsselse rondrit duidelijk te merken. De vlam blaker­de op een beduidend lager pitje. De benen waren nog stram en moe, de geest nog niet helemaal fris. De juist afgedane Olympia's Ronde van Nederland, aan welk evenement ploegleider Joop Stoop, zo gaf hij althans te kennen, met zijn Michelins nooit meer meedoet „ . . . omdat het ‘gewoon vragen om de dood is' en er in vele gevallen te duidelijk met vele maten gemeten werd"..., speelde nog duidelijk door het hoofd van allen. En toch moest er in en door „Us Twenthe" wederom met inzet van alle krachten gereden worden. Tenslotte gold deze klas­sieker als eerste onderdeel voor het Merkenkam- pioenschap 1974 en diende er voor „broodheer-sponsor" nog harder dan an­ders gewerkt te worden. Edoch ... een uiterst grillig koersverloop, tot stand ge­bracht door een uitermate vroege ont­snapping, heeft vele plannen volkomen de bodem ingeslagen. Heeft voornamelijk de renners van het “tweede plan" ofwel de „knechten" kans gegeven naar een zeker niveau uit te groeien.

Of hiermede de erelijst, waarop de namen van Mies Stolker (zelfs twee maal), Piet Damen, Bas Maliepaard, Jan Janssen, Henk Cornelisse, Leo van Don­gen, Gerard Vianen, Jan Krekels en ook Jan Aling, enigszins

Aan de andere kant ook een voor de hand liggend feit, want deel uitmakend van de altijd zo succesvolle en steeds maar op­nieuw groots opererende Ketting-Shima­no-ploeg, bleef Jan Lenferink weinig an­ders over. In de formidabele successen­reeksen van Frits Schur, Jan Aling, Aad van den Hoek en, zeer recentelijk nog, Roy Schuiten (de laureaat van Olympia's Ronde van Nederland 1974), ligt name­lijk beslist een voornaam aandeel van Jan Lenferink's onverbrekelijke werk ver­ankerd en daarom ook werd er in Rijssen uitbundig over zijn triomf gesproken.

Door zowel Schuiten en Van den Hoek als door Schur. Ze vonden het bijzon­der fijn dat hun ploegmakker had weten te winnen. Ze hadden er onderweg, toen de eigen kansen toch volledig, verkeken waren, zelfs vurig op gehoopt en wat men mag noemen: om „gereden". Ze wis­ten dat hij sterk reed, dat hij reeds in de juist voorbije Olympia Ronde vooral de laatste dagen enorm veel „vuil werk" had opgeknapt en om dat met succes te kunnen uitvoeren moet men heel wat ex­tra's weten aan te dragen. Dikwijls nog meer dan de winnaar of de voornaamste prijswinnaars.

In zekere zin overviel het de sympathieke Gelderse metselaar dan ook. Hij had dit succes, deze grandioos bevochten triomf in een van Neerlands voornaamste klas­siekers nooit bij voorbaat durven beogen. Alhoewel ... hij toch ook weer niet te bescheiden is om te erkennen dat „het er in zat" en hij ons voor de start nog toe­vertrouwde dat „de benen momenteet heel best en vliegensvlug in het rond kun­nen draaien". . .

Prompt zat hij er dan ook bij toen Marcel van Leeuwen -'n knaap met heel veel mogelijkheden, evenwel nog zo „groen als gras" en helaas nog lang niet geraffineerd genoeg - in Enschede de splitsing tot stand bracht. Waarschijnlijk omdat het ook hem te gevaarlijk werd of om zomaar lukraak het totaal onbekende avontuur te zoeken? In het laatste geval mogen we schrijven dat Van Leeuwen (hij kan het jonge Van Nelle-team bedui­dend inspireren) in zijn opzet geslaagd is. In het eerste geval kalken we andere regels neer: rijdend voor de meute uit hebben we namelijk zelf doodsangsten uitgestaan. Dit was geen wielrennen meer. Dit was gewoon vragen om vrese­lijke valpartijen, dit was misschien zelfs het tarten van de dood. Op het kantje rijdend door het gras, door gruis, puin, over de betonnen weg-afsluitbanden za­gen we hoe men elkaar zat te “elle­bogen", te “knieen". Hoe men wrong, duwde, trok, stompte, knokte en wat al niet meer om toch maar vooral luw te zitten. In een waaier die tot precies de „as" van de weg werd uitgemeten. Kilo­meters en kilometers achter elkaar, in een tempo dat dichter tegen de vijftig dan rond de veertig schommelde.

En is zulks in vrijwel iedere grote wegkoers op Nederlandse bodem te aanschouwen en brengt al dit „centrifu­geren" vooral bij buitenlandse deelnemers aan Olympia's Ronde van Nederland alle schrik en paniek, zoals het in Overijssel werd gedaan hebben wij het nog zelden gezien. Wat er tegen te doen is?  Niets, helemaal niets! Men kan alleen maar hopen dat het altijd weer goed zal af­lopen, dat er nooit en te nimmer iets ernstigs zal gebeuren. Maar dit laatste lijkt ons wel dichterbij te liggen dan het winnen van de honderdduizend of naar groot succes rijden in een grote koers. Hoe het komt?  Amateurs slachten elkaar het liefst af. Van de eerste tot de laatste kilometer. En is dit een sinds jaren te onderkennen verschijnsel, juist dit sei­zoen dachten we dat er wijziging was gekomen. .. Inderdaad geleek het of men meer professioneel ging koersen, of men met het vormen van meerdere “waaiers" het cruciale moment (of momenten) van iedere koers naar de finale wilde verleg­gen. In Overijssel koersen men er evenwel weer angstwekkend op los. Om er de ril van te krijgen ...

Moet een en ander nog volledig wor­den beklonken, vrijwel zeker gaat de Didamse metaalwarenfabrikant Ton Ket­ting eerlang net profs opereren. Er heeft zich in dit verband reeds een mede-spon­sor (eveneens een groot-industrieel die aanvankelijk met Herman Krott's Am­stelploeg wilde samengaan doch nu naar Ketting is gestapt) gemeld en ook zijn er reeds orienterende gesprekken met Aad van den Hoek, Jan Aling, Frits Schur, Boy Schuiten, Jan Lenferink en Juul Bruessing gehouden. Zomaar om eens te informeren hoe deze renners er eventueel tegenover staan. Overigens wilde Jan Lenferink vorig jaar al overstappen. Hij zou toen naar Frisol gaan, maar bleef op het allerlaatste moment toch liever ama­teur. Een knaap die twee jaar terug de Olympia Rondo-etappe Steenwijk-Hip­polytushoef won, in het Westberlijnse Charlottenburg eens een ongekende prij­zen- en premieschat (vervat in een puike overwinning) vergaarde en ook bij onze Oosterburen eens drie tweedaagsen, t.w. in Gelsenkirchen, Dortmund en Hastrup­-Rosel, op zijn nog niet al te overdadige palmares liet bijschrijven.

In de eventueel te formeren beroepsfor­matie zou Jan Lenferink beslist passen. Temeer omdat de formidabele tempo­rijder eveneens weet wat “aankomen" is.

Op de Rijssense Banisweg klopte hij gedecideerd de rappe Fons van Kat­wijk, de „beau gargon" van het Hebro-­Flandria-team. De jongste Van Katwijk leverde niettemin een knappe prestatie om nog tweede te worden, want veel, erg veel „fond" heeft hij moeten verstoken in de ontsnapping die met iedere pedaal­omwenteling meer en meer op een wan­hoopsdaad geleek. Volkomen dubbelge­vouwen, met de handen niet in de bocht maar op het stuur, pompte Fonske op een veel te grote versnelling zijn kilometers weg. Vooruit op Herman Snoeijink (en de anderen) voor wie hij kennelijk de meeste vrees had. Toch maakte de onderwijzer uit Denekamp toen al lang geen frisse

indruk meer en als Fons van Katwijk hem eens diep in de ogen had gekeken, dan had hij rustig kunnen blijven zitten. En mis­schien ... ?

Neen, we schrijven het niet! Want wie weet had Jan Bakker, die weer zo machtig “vlinderend" reed en de meest overtui­gende indruk liet, dan nog harder kunnen reageren op de wer­kelijke „punch" van Jan Lenferink. Nu leidde Bakker namelijk de jacht op Van Katwijk, plaatste vervolgens zelf nog een sprong en verbruikte daardoor ook teveel energie. Maar het manneke uit Eenrum is er weer helemaal, lijkt ons een type dat zodra het wat internationale ervaring van hoog niveau heeft kunnen (en mogen ... ) opdoen, naar een werkelijk top­niveau zal uitgroeien.

Wat betreft de organisatie: als vanouds zat deze Ronde van Overijssel weer prima in elkaar. Met alles wat er op, er om en er aan vast zit. Een klassieker die nu als eerste „schuif" voor het Merkenkampioenschap 1974 diende en die voor de zo­veelste keer de suprematie van het Ketting-Shimano-team heeft gedemonstreerd. Aan de andere kant toch ook de knapen van Van Nelle (vooral door Marcel van Leeuwen en door de zo spijtig met een lek bandje naar achteren gesmeten Cor Schuur­man) op het voorplan bracht en voorts de renners van Cafde-Restaurant Storm duidelijk liet opmerken, maar merkwaardig genoeg: reeds heel vroeg en totaal onverwacht de beslissing liet optekenen.

Een beslissing waardoor vele kopstukken, zoals Van den Hoek, Schuiten, Schiiir, Raas, Van Helvoirt, Koot, Van den Bunder en Bruessing, meteen “gekloot" zaten en die het ook geen van allen werkelijk konden opbrengen om eens echt te gaan ram­melen.

Misschien dat dit succes van voornamelijk minders goden an­deren eveneens inspireert...

KOERSVERLOOP

Rijssen-Enschede 42 km: Mooi weer, straffe noordoosten wind. Enorm hoog tempo, wringen, duwen, trekken om in smalle waaier te blijven. Piet Kuys wordt meteen gelost. Pogingen van onder andere Wiel de Ruyter, Ton Koop, Wim Westdorp, vervolgens van Frits Schur, Cor Schuurman en Nico Hendriks, daarna van Jan Bakker en Ron Ziele­man, van Gerard Tabak en wederom Cor Schuurman sorteren geen enkel effect. Evenmin krijgen Wim de Wilde, Alex Bongers, Lau Verweij, nogmaals Wiel de Ruyter, Gerard Tabak en Cor Schuurman alsmede de kort daarop aleen “borende" Gerrit Mohlmann een kans. Na een lek bandje wist zowaar Nico Rinkel aansluiting te vinden bij de groep die zeer frequent splitst en weer bijeenkomt.

Enschede-Almelo 86 km: In straten van Enschede demarreert Marcel van Leeuwen (Van Nelle). Hij neemt 75 meter, komt tot vijftien secon­den en krijgt versterking van: Adrie van Houwelingen (Amstel Bier), Jan Lenferink (Ketting-Shimano) en Wim Hofstede (Van Nelle), van Ad Tak (Caballero) en Henk Botterhuis (Tegelhandel Jan van Erp), van Herman Snoeijink (Ketting-Shimano), Wiel de Ruyter (Van Zand­voort CV), Fons van Katwijk. (Hebro-Flandria) en Cor Schuurman (Van Nelle), van tenslotte Jan Bakker (Amstel Bier), Ovistiman Errol Barker (Nieuw-Zeeland) en Ad van Overveld (Cafe-Restaurant Storm). Is Van Nelle met drie man het sterkst vertegenwoordigd, een lekkeband schakelt Cor Schuurman spijtig uit voor het vervullen van een hoofdrol en kort daarna overkomt Adrie van Houwelingen, de revelatie van de jongste Olympia's Ronde van Nederland, hetzelfde. De elf koplopers komen door uitermate goede samenwerking al vlug tot vijftig seconden en weten de voorsprong allengs meer en meer te vergroten. Uit het peloton mislukt een sprong van Frits Pirard, die de inmiddels vooraan geloste Hofstede passeert en kort daarop door Ad Dekkers, Aad van den Hoek en Nico Rinkel wordt bijgehaald. Herman Ponsteen rijdt lek en wordt opgewacht door zijn ploeg-makkers Gerrit Mohlmann en Adrie van Houwelingen. Het Amstel-drietal is gelijk “gezien", komt nooit meer terug in het inmiddels volop jagende peloton. Daarin is men namelijk gaan rijden op de eveneens ontsnapte Wim de Wilde, Albert Scheffer, Jan Feiken, Vester Aarts en animator Gerry van Gerwen. Nadat ook Aarts en Feiken moeten lossen, valt de jacht op de heel ver uitgelopen tien koplopers volkomen stil.

Almelo-Lemele 133 km: Brengt het oponthoud voor de gesloten spoor­bomen in Vroomshoop nog meer achterstand (opgelapen tot 2.25 min.) voor het peloton en heeft de wanhopige poging van Caballero-renner Lau Verweij ook geen wending kunnen aanbrengen, vooraan “klikt" het nog allemaal biizonder goed. Ieder doet zijn werk, de slag is definitief gevallen. Ondanks het feit dat Schur, Scheuneman, Groen, De Wilde, Van den Hoek, De Jong, Dekkers, Spijker, Schuitemaker, Pirard en de zeer passief rijdende Bruessing (was ziek, kreeg geen lucht) nog een ,patrouille" formeren. En kort daarop Wil van Hel­voirt, Roy Schuiten, Henk Boom, Hans van der Kooy, Hans Koot, Gerry van Gerwen, Peer Maas, Jo de Boer, Wim Pater, Rhett van Trigt en Martin Fase eveneens deze jacht komen versterken.

Een nieuwe splitsing, teweeg gebracht door Van Helvoirt, Schur, De Boer, Groen en Fase is ook tot mislukken gedoemd.

Lemele-ROssen 189 km: Op de Nijverdalse Berg plaatst Jan Lenferink een paar dreunende uithalen. Meteen reageren Botterhuis, Ad Tak en Fons van Katwijk, terwijl de parmantige Jan Bakker de rest bijtrekt. Net na de Noetsele Berg, in de klim van de Holterberg, vlamt echter ineens Fons van Katwijk door en hij krijgt zowaar ruimte, zelfs 22 seconden. Marcel van Leeuwen, tot dan groots-gereden en een van grote mannen in deze merkwaardig verlopen Ronde van Overijasel, moest eraf. Evenals wat later Errol Barker. In de finale herhaalde pogingen overigens. Van Katwijk wordt teruggehaald op nauwelljks zeven kilometer van de aankomst. Als direct daarop de “dirigent" van de spits, Groninger Jan Bakker springt met De Ruyter en Tak in het wiel terwijl zowaar ook nog Van Katwijk wist aan te sluiten, trekt de sterke Jan Lenferink met brio het gat dicht en wint daarna met een machtige eindsprint.BRON: JAN BALDER

Amateurs: 1. J. Lenferink, Geesteren, 189 km in 4.16.59; 2. F. van Katwijk, Oploo; 3. H. Botterhuis, Sambeek; 4. H. Snoeijink, Denekamp; 5. J. Bakker, Eenrum; 6. W. de Ruyter, Meerlo; 7. A. Tak, Oud Gastel; 8. A. van Overveld, Zegge; 9. op 2.47 min. E. Barker, Sittard (Nieuw­Zeeland); 10. op 2.59 min. F. Schur, Didam; 11. op 3.05 min. J. de Boer, Westergeest; 12, op 3.16 min. A. Dekkers, Udenhout; 13. A. van den Hoek, Dirksland; 14. W. van Helvoirt, Tilburg; 15. B. Scheune­man, Veendam; 16. R. Groen, Giethoorn; 17. M. Fase, St. Annaland; 18. op 3.18 min. M. van Leeuwen, 's-Gravenzande; 19. op 3.47 min. H. Koot, Eindhoven; 20. op 5.06 min. R. Schuiten, Zandvoort; 21. J. Schuitemaker, Andijk; 22. H. van der Kooy, Eindhoven; 23. op 5.13 min. R. van Trigt, Hillegom; 24. P. de Jong, Tilburg; 25. W. de Wilde, Kloetinge; 26. P. Maas, Roosendaal; 27. G. van Gerwen, Olland; 28. J. Spijker, Kampen; 29. J. Bruessing, Amstelveen; 30. W. Pater, Barneveld; 31. F. Pirard, Breda; 32. op 7.12 min. H. Boom, Markelo; 33. op 12.31 min. S. Aarts, Roosendaal; 34. S. de Jong, Tilburg; 35. J. Feiken, Veendam, 36. T. Koop, Wateringen; 37. J. Overweg, Am­sterdam; 38. F. Francissen, Handel; 39. M. Bennett (Eng.), Tilburg; 40. K. St. Nicolaas, 's-Gravendeel; 41. op 12.40 min. L. Verweij, Pijnacker; 42. A. Prinsen, Raamsdonksveer; 43. J. Lovell (Canada), Amsterdam; 44. op 20.26 min. J. Roemerman, Venlo; 45. op 20.32 min. J. van der Linden, Tilburg; 46. N. Hilberink, Den Ham; 47. N. van Hest, Tilburg; 48. op 20.47 min. W. 't Hoen, Monster; 49. P. Kivits, Breda; 50. W. Blokland, Hardinxveld; 51. F. Verstappen, Neerkant; 52. S. Wiersma, Den Haag; 53. A. de Groot, Gouda; 54. op 21.21 min. P. Slikker, Broek op Langedbk; 55. J. van Lieshout, Heemskerk; 56. K. Heine, Tilburg; 57. C. Schuurman, Breukelen.

Ploegenrangschikking (eerste onderdeel Merkenkampioenschap 1974) 1. Ketting-Shimano 12.53.56; 2. Caballero 12.57.29; 3. Amstel Bier 12.59.26 (45 pnt.); 4. Cafe-Restaurant Storm 12.59.26 (50 pnt.); 5. Tegel­handel Jan van Erp 12.59.57; 6. Hebro-Flandria 13.01.23; 7. Michelin 13.02.31: 8. Overdlik-Novy 13.13.47; 9. Van Zandvgort CV 13.15.59; 10. Van Nelle 13.19.17; 11. Ovis Roggebrood 13.26.41; 12. Rik's Sloop­werken 14.53.18; 13. Frisol Benzine Mt.; 14. Bossche Staalbouw; 15. Steeman Huipen (van deze laatste drie ploegen slechts twee man aan­gekomen).

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND.(1974.03.16)

Professionele uitvoering Ronde van Zuid-Holland volkomen geslaagd

Gaven we met het hoofdartikel in uitgave ,Wielersport" nr. 4 dd. 21 februari jl. reeds aan dat ons wellicht een bijzonder interessant seizoen in de profsector te wachten staat, na de voor­bije zaterdag verreden Ronde van Zuid­-Holland worden we in deze prognose nog gesterkt. Niet alleen omdat met die lange wegkoers duidelijk werd aangege­ven hoe het allemaal moet, nog meer omdat zich een aantal jonge renners op meer dan verheugende wijze hebben ge­presenteerd.

Niet minder evenwel moet een positief geluid aan het adres van de Stichting Organisatie Sportevenementen in Zuid­Holland (SOS) worden gegeven. Het was zonder meer knap georganiseerd en ho­pelijk heeft men hierbij de inspiratie op­gedaan om het grote streven: naast de profkoers ook weer eenzelfde klassieke rit voor amateurs volgend jaar reeds te verwezenlijken.

Uiteraard moet niet uit het oog wor­den verloren dat de weersomstandig­heden bijzonder hebben meegewerkt. Harde wind, soms zelfs aanwakkerend tot storm en verwaaide flarden van re­gen hebben het lastig gemaakt. Hebben het zelfs verschrikkelijk lastig gemaakt.

De wind priemde namelijk overal, deed vooral echter „pijn" in de flanken wan­neer „op het kantje" alle krachten moes­ten worden aangesproken om bij te blij­ven. Duidelijk was in dit verband dan ook te zien dat het gros van onze na­tionals beroepsrenners - en telt men ze bijeen dan zijn er nogal wat jongeren overgestapt - nog met die heerlijke amateuristische instelling koerst. Geen geraffineerd, tot en met berekend be­roepswerk, geen geklungel of gesodemie­ter om slechts middels de eindsprint de prijzen te verdelen. Neen, er moest ge­sjouwd, geploeterd worden. Op een wijze die niet altijd economisch kon worden uitgevoerd. Het kwam de Ronde van Zuid-Holland in alle opzichten ten goede.

Graag hadden we ook de Limburgse Tim-Oil-renners Jan Krekels, Jo Vrancken, Ger Harings, Mathieu Pust­jens, Wim Kelleners en Ben Koken aan de slag gezien. Gezien de problemen wel­ke er echter nog steeds zijn rond „Ro­bot" Ton Vissers de verwikkelingen en­zovoorts welk eer allemaal mee samen­hangen, moesten deze renners wel ver­stek laten gaan.

Hopelijk is een en ander nu binnen de kortst mogelijke tijd opgelost en kunnen deze renners ook aanzetten voor de Ron­de van Midden-Zeeland die op 6 april a.s. wordt verreden. Want daarmede krijgt ons volledige beroepsrennerspotentieel tenminste de kans en gelegenheid om zich te presenteren. Een na te streven oogmerk overigens, omdat we van het standpunt moeten uitgaan op een keer­punt te zijn aangeland. Frisol heeft voor­name pijlers aangebracht, om de zaak te verstevigen zullen evenwel nog meer bronnen moeten worden aangeboord.

De medewerking van de renners is zeker aanwezig. Na afloop hebben wij diverse coureurs gevraagd wat zij er van vonden. Alom is het positief over­gekomen, is men zelfs uitermate ver­heugd. Geven de jonge profs, de zoge­naamde ,neofieten" te kennen dat hier­mede een geleidelijker overgang wordt bevorderd - ...,,in wezen rijden we nu een geeigend verlengstuk van onze ama­teurperiode"... - bij de ouderen kon men evenzeer beluisteren dat dergelijke wedstrijden over de lange adem duidelijk de voorkeur hebben.

Harm Ottenbros zei: “In Belgie rijden we altijd van stad tot stad. Zelf mag ik

zeggen de “stiel" zeker te kennen, voor de jonge renners is het echter een mach­tige leerschool. Zouden we in Nederland zo een stuk of tien koersen hebben, dan zal men zich internationaal veel beter kunnen aanpassen. Daar ben ik van over­tuigd. Overigens jammer dat Cees Priem en Henk Poppe vandaag ziek waren en niet konden komen. Anders ... "

Naast hem stond Gerard Vianen. De man die wij eens als een schuchtere knaap binnen Olympia's Ronde van Ne­derland hebben geloodst (weet je het nog, Gerard ?) en die daarna middels allerlei groot werk tot een respectabel beroepsrenner is uitgegroeid. Hoe hij het allemaal beleefden? “Kijk, bij ons reed Tino Tabak ontegenzeggelijk het sterkst en het hardst. Hij wilde natuurlijk Van Beers, zijn ploegmakker, sparen. Duyn­dam echter steekt momenteel in een voortreffelijke vorm. Geen wonder, hij heeft de hele winter zesdaagsen gereden, zit dus volop in conditie. Bovendien kent hij het hier als op zijn duimpje. Reeds voor de laatste bocht naar de streep ver­schalkte hij Van Beers. Smeet hij de in het Belgische Vosselaar wonende Ra­leigh-rijder op enige afstand."

Dat bracht een nogal diepe teleurstelling, dat bracht ook weer het eeuwige ver­velende gewauwel over ...

Tja, over koop. Direct na afloop hoorden we het weer. Leo Duyndam zou het wel van de veel snellere Jos van Beers gekocht hebben. Als, ja als. . . mijn tante enz. dan was 't mijn oom. Wij vragen ons af: is men vergeten dat Duyndam in het verreden ritten in Pa­rijs-Nice wist te winnen, dat hij eens de Ronde van Belgisch Limburg won, dat hij een Tour de France-etappe toch ook in de sprint besliste. Laat men ons nu niet gaan wijsmaken dat de oersterke West­lander toen steeds een heel peloton heeft „gekocht, omgekocht of verkocht". Duyndam heeft reeds tijdens zijn ama­teurperiode bewezen een formidabele finisher te kunnen zijn. Toevalligerwijze ook in de periode dat hij onder Piet Liebregts diende. Menigmaal hebben we hem toen zien winnen voor een snelle man als destijds Harrie Steevens.

Neen, als we de professionele wielersport nu daadwerkelijk nieuwe kansen willen bieden - en daartoe wordt door velen thans toch meegewerkt - dan moeten we niet met dergelijk ,ouwe wijvenge­klets" `aankomen of beginnen.

Trouwens en dat is dan de andere zijde: wat zou het Jos van Beers zelf niet waard geweest zijn?  Raleigh, de absoluut kwaliteitsvolle formatie van ploegleider Peter Post, mist nog steeds een zege. Tja, men behaalde een ris twee­de, derde en andere klasseringen. Maar geen volle winst. Daarom ook waren Tino Tabak en Jos van Beers, evenals de anderen van de Raleigh-ploeg duide­lijk teleurgesteld. Vooral omdat het er ditmaal zo duidelijk in leek te zitten. Tabak beukte met z'n helse tempo de concurrentie murw; Van Beers werd al 't ware in een fauteuil naar de meet ge­dragen. Maar ... toch ... Hij miste in de laatste kilometers duidelijk veerkracht, had zeker geen kwik in de benen, nog minder de pedaaltred van een vlucht meeuwen. Voor ons stond het min of meer bij voorbaat vast wie zou gaan win­nen. Alhoewel we toch ook geenszins Ge­rard Vianen uitvlakten. Wat zou de man die zo prachtig de Grand Prix d'Antibes (Zuid-Frankrijk) won, nu voor gewicht op de schaal leggen?

Hij miste de steun van ploegmakker Gerrie Knetemann die evenwel in het vlakbij komende groepje met Harm Ottenbros, Theo van der Leeuw en de zeker sterk koersende Belg Lucien Zekk graag mede op de eerste rij had gezeten. Evenals trouwens zovele anderen. Hoe vaak bij voorbeeld heeft Fedor den Her­tog, die iedere dag beslist beter gaat rijden en eerlang met een “knaller" gaat komen, niet gaten dichtgereden?  In de finale kwam hij zelfs heel dicht terug op het groepje dat door Klaas Balk, Bas Hordijk, Henk Prinsen, Albert Hulze­bosch, Wil de Vlam en Engelsman Bill Bilsland werd bevolkt. De kloof naar vo­ren, bijna drie-en-een-halve minuut breed, was evenwel voor niemand te overbruggen. Daar zorgde ,beul" Tabak wel voor ...

KOERSVERLOOP

0 km: 65 renners aan 't vertrek op Haagse Leyweg.

18 km: Bas Hordijk neemt honderd me­ter, krijgt Albert Hulzebosch en Cees Zoontjens bij zich.

21 km: Na hergroepering springt Fedor den Hertog weg met Ben Jan­broers. Het tweetal komt tot veertien seconden.

33 km: Nieuwe poging van Graham Moore, Louis Westrus en Theo van der Loo. Kort daarna pelo­ton in drie grote brokken.

50 km: Vooraan een hoofdmacht waar­in zijn op te merken: Bas Hor­dijk, Tino Tabak, Jos van Beers, Theo van der Leeuw en Sid Bar­ras (allen van Raleigh), Leo Duyndam, Harm Ottenbros, Ja­nus van Tol, Wil de Vlam, Louis Westrus, Henk Prinsen, Fedor den Hertog, Nidie den Hertog, Albert Hulzebosch en Albert Seegers (allen Frisol), Willy Scheers, Pieter Nassen, Frans Kerremans, Paul Collaer, Bill Kund, Klaas Balk, Cees Zoon­tjens, Lucien Zelck, Jan Serpen­ti (allen Robot), Jean-Claude Ducasse (Bic), Wimke Prinsen, Cees van der Meijden, Theo van der Loo, Harrie van Leeuwen en

Jos Schipper (deze beiden van Ormas Sharp), Gerard Vianen en Gerrie Knetemann (beiden van Gan-Mer­cier).

85 km: Kopgroep splitst en vloeit weer samen. Een nieuwe demarrage geeft Hordijk, Van Beers, Van der Leeuw, Tabak, Vianen, Knetemann, Henk Prinsen, Zelck, De Vlam, Ottenbros, Duyndam, Hulzebosch, Balk, Barras en Van Tol nog meer “bewegingsvrijheid". De vijftien koplopers blijven meer den een uur bijeen. In de buurt van Maassluis komt de grote beslissing.

130 km: Rijdend door „zijn" Westland weet Leo Duyndam nog juist aan te sluiten bij de daverende slag die Tabak en Vianen met de haastig toege- sprongen Van Beers uit­delen. Het viertal wordt bij het ingaan van de laatste lus over zestien kilometer bijna ingehaald door Otten­bros, Van der Leeuw, Zelck en Knetemann. Dat ge­beurt echter niet.

170 km: Felle tempoverhogingen van de alsmaar aandringende Tabak sorteren geen enkel effect. Duyndam doorziet het spel van de beide Raleigh-rijders, gaat in de laat­ste bocht naar de finish binnendoor en wint met twee, drie lengten.BRON: JAN BALDER

Beroepsrenners: 1. Leo Duyndam, Poeldijk, 169,6 km in 4.01.13; 2. Jos van Beers, Vosselaar; 3. Tino Tabak, Egmond aan Zee; 4. Gerard Vianen, Kockengen; 5. op 1.29 min. Harm Ottenbros, Hoogerheide; 6. Lucien Zelck, Belgi6; 7. Theo van der Leeuw, Valkenburg; 8. Gerrie Knete­mann, Amsterdam; 9. op 3.21 min. Klaas Balk, Nieuw-Vennep; 10. Bas Hordijk, Rotterdam; 11. Henk Prinsen, Hank; 12. Albert Hulzebosch, Nijeveen; 13. Wil de Vlam, Sambeek; 14. Bill Bilsland, Engeland; 15. op 3.27 min. Fedor den Hertog, Dordrecht; 16. op 5.14 min. Harrie van Leeuwen, Den Haag; 17. Louis Westrus, Amsterdam; 18. Jan Serpenti, Axel; 19. Frans Kerremans, Belgie; 20. Brian Joily, Engeland; 21. Pieter Nassen, Belgie; 22. Cees van der Meijden, Puttershoek; 23. Jos Schipper, Baarn; 24. Willy Scheers, Belgie; 25. op 5.23 min. Sid Barras, Engeland; 26. op 11.22 min. Jean-Claude Ducasse, Frankrijk; 27. Theo van der Loo, Weert; 28. Nidie den Hertog, Ermelo; 29. Theo Fierens, Belgie; 30. Paul Collaer, Belgie;

Ploegenklassement: 1. Raleigh-A 12 pnt-; 2. Frisol-A 17 pnt.; 3. Robot-B 23 pnt.

 

ROOSENDAAL.(1974.04.07)

Amateurs: 1. L. Boose, 2. T. v. Hasselt, 3. K. St. Nicolaas, 4. G. v. 't Geloof, 5. A. v. Overveld, 6. A. Tak, 7. T. Joore, 8. T. Kraus, 9. P. Maas, 10. M. Melsen.

Junioren: 1. B. v. Est, 2. J. v. Herwerden, 3. P. Valentijn, 4. W. Lug­tenburg, 5. J. Jonkers, 6. B. Bambo, 7. A. Verstlilen, 8. A. v. Peer. Nieuwelingen: 1. J. Thijs, 2. K. Kuystermans, 3. T. Petie, 4. R. v. Waard, 5. H. Frijters, 6. M. Goossens.

 

ROOSENDAAL.KERMIS.(1974.09.05)

Amateurs: 1. A. Deusing, 2. G. St. Nicolaas, 3. W. Hofstede, 4. A. Prinsen, 5. A. v. d. Steen, 6. T. Fase, 7. T. v. Hasselt,, 8. J. Konings, 9. C. v. Dongen, 10. A. v. Peer.

Junioren: 1. M. Jacobs, 2. B. v. Est, 3. W. Lugtenburg, 4. J. Vooijs, 5. M. Havik, 6. J. Akkermans, 7. P. Valentijn, 8. L. v. Vliet.

 

ROSMALEN.(1974.08.18)

Eerste profzege voor Bennie Groen

Na tien geslaagde koersen voor amateurs, besloot het wieler­comite Rosmalen de profs aan het werk-te zetten. Er was voldoende te verdienen. Naast de normale prijzen was voor niet minder dan f 3200,- premies verzameld en er was een leidersprijs van vijfhonderd gulden te verdienen. Zestig cou­reurs hadden hiervoor beslist belangstelling en zo'n drieduizend Brabanders en gasten uit andere provincies hebben van een leuk gevecht kunnen genieten. Op een parcours van 1800 meter, reden de knapen aanvankelijk nogal dicht bij elkaar. -De be­slissing viel in het eerste deel van de wedstrijd. De kersverse Raleigh-prof Bert Pronk schoot uit het peloton weg, erg attent  sprong, Frisol-man Cees van der Meijden mee en Roger de Vlaeminck - ja, grote namen waren er ook in Rosmalen door Jan Janssen gebracht - aarzelde geen moment. Keurig samenwerkend kwam het drietal tot een aardige voorsprong.

Na 75 kilometer sprongen vijf kleppers uit het dan nog grote peloton weg: de Belg Kamiel van Linden - trouw deelnemer ran Nederlandse wedstrijden - Jan Krekels en Wim Kelleners van Tim-Oil, Albert Hulzebosch van Frisol en de voor de Nederlandsche Middenstands Bank koersende Bennie Groen: Vijf kilometer verder waren de vijf bij de drie en toen was de zaak wel gelopen. In het peloton bewoog Herman van Springel hemel en aarde om bij de koplopers te komen. Wanneer Her­man “trekt" dan gaat het bar hard. Slechts zeven man konden hem houden, de rest was meteen ook voor de ereprijzen uit­geschakeld.

In de slotfase bracht Bert Pronk - voor de tweede dag achtereen erg actief - de handen van de toeschouwers op elkaar door een gedurfde solo. Het liep voor de Scheveningse neo-pref niet best af want de geroutineerde kleppers konden dit nu juist niet gebruiken. De allerlaatste vluchter was Brook­lyn-coureur Roger de Vlaeminck, ook hij werd ingelopen. Volop spurtend en duwend doken Rik van Linden en Jan Krekels naar de finish. De attente Bennie Groen wipte er tussen in, hij drukte als tweede zijn wiel - na Rik (Kamiel) van Linden - over de meet. Jan Krekels derde; Jan Krekels diende protest in tegen Van Linden, protest toegestaan en dat betekende dat Bennie Groen - die zich overigens in het geheel niet met het protest bemoeide - winnaar werd. De coureur uit Steeuwijk is amper 'n maand beroepsrenner en dan is zo'n zege duidelijk veel waard. De jeugd heeft een dubbel succes geboekt: zege voor Bennie Groen, leidersprijs voor Bert Pronk.

BRON: AD J. VINGERHOETS

Beroepsrenners: 1. Bennie Groen 120 km in 3 uur 22 minuten 1 see., 2. Jan Krekels, 3. Kamiel van Linden (Belgie), 4. Roger de Vlaeminck, (Bel­gie), 5. Albert Hulzebosch, 6. Bert Pronk, 7. Cees van der Meijden, 8. Wim Kelleners, 9. op.1.54 Bas Hordijk, 10. Ben Janbroers, 11. Ger Harings, 12. Jan van Katwijk, 13. Richard Bukacki, 14. Herman van Springel (B), 15. Wim de Waal, 16. Wicher Vlot, 17. op 2.05 Frame van Looy (B), 18. Leo Duyndam 19. Eric Leman (B), 20. Jo Vrancken, 21.. Cees Zoontjens (neemt op 14 september as. afscheid van de wielersport), 22. Harry Beurskens, 23. Jan Breur, 24. Gerard Koop, 25. Albert Segers (B), 26. Roger Rosiers (B), 27. Mari van Venrooy, 28. Jan Serpenti. 29. Sylvain Vasseur (F), 30. Louis Westrus.

Amateurs: 1. J. Bruessing, 2. W. de Ruyter, 3. G. Pronk, 4. G. Hoek­tra, 5. H. Lubberdink, 6. H. Schuurmans, 7. R. Liebrechts, 8. Th. v. d. Berk, 9. D. Gompen, 10. P. Hoekstra.

Junioren: 1. S. Akker, 2 J. v. Erp, 3. P. Meulblok, 4. A. v. Drunen, 5. J. Geurden, 6. A. Huiskens, 7. H. v. Boxtel, 8. A. v. Hooft.

 

ROSMALEN.(1974.08.18)

Amateurs: 1. Juul Bruessing; 2. Wiel de Ruijter; 3. Gerrit Pronk;

Junioren: 1. Siete Akker; 2. Jos van Erp; 3. Paul Meulblok;

 

ROSSUM.(1974.09.07)

Amateurs: 1. H. Botterhuis, 2. H. Mutsaars, 3. B. Lamoen, 4. B. Solaro, 5. F. Francissen, 6. J. van Hooft, 7. L. v. Wely, 8. G. Mohlmann, 9. H. Schuurmans, 10. Th. Gevers.

Nieuwelingen: 1. A. de Jong, 2. M. v. d. Broek, 3. J. Bellemakers, 4. P. Gerrits, 5. P. Damen, 6. H. Hofmans.

Junioren: 1. Arno de Jong; 2. Rinie van de Broek; 3. Jos Bellemakers:

 

ROTTERDAM.BLIJDORP.(1974.06.07)

Amateurs: 1. G. St. Nicolaas, 2. A. v. d. Spiegel, 3. W. Hofstede, 4. W. Liebrechts, 5. J. Breur, 6. B. Huveneers, 7. G. Schuuman, 8. A. Ver­sluis, 9. F. v. d. Ende, 10. J. Lovell (Can.).

 

ROTTERDAM.BOULEVARD-ZUID.(1974.09.06)

Amateurs: 1. L. den Hartigh, 2. A. Versluis, 3. H. Perfors, 4. J. Hor­dijk, 5. C. de Kleine, 6. K. St. Nicolaas, 7. C. v. Bragt, 8. P. GoJdde, 9. M. Rehorst, 10. J. Kettenis.

 

ROTTERDAM.COOLSDINGEL.(1974.08.22)

Amateurs: 1. J. de Groot, 2. F. Hogerheide, 3. G. Loo(ienstein, 4. P. Verd,onk, 5. F. Pirard, 6. W. Gomes, 7. B. Huveneers, 8. C. v. Bragt, 9. F. v. d. Ende, 10. J. Zuydweg.

 

ROTTERDAM.COOLSINGEL.(1974.05.30)

Amateurs: 1. J. Lovell, 2. J. Breur, 3. B. Ulyatt, 4. L. Boose, 5. A. Versluys, 6. B. Broere, 7. F. v. d. Enden, 8. W. Gomes, 9. A. Prinsen, 10. G. v. 't Geloof.

 

ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1974.05.12)

Amateurs: 1. Leo Boosse; 2. Wim Schuurhuizen; 3. Arie Kraan; 4. Arie Versluis; 5. Piet van Leeuwen; 6. Jan Hordijk; 7. Theo van der Leist; 8. Jan Zuijdweg; 9. Gerard Koop; 10. Rob Kroep;

 

ROTTERDAM.DELSHAVEN.(1974.06.05)

Amateurs: 1. A. v. d. Spiegel, 2. J. Hordijk, 3. P. Franken, 4. W. Schuurhuizen, 5. R. Zieleman, 6. F. Grootzwagers, 7. S. Berkhout, 8. B. Pronk, 9. J. Klomp, 10. A. de Jager.

 

ROTTERDAM.FEIJENOORD.(1974.04.30)

Amateurs: 1. A. Versluys, 2. H. Perfors, 3. F. v. d. Enden, 4. J. Hor­dijk, 5. K. St. Nicolass, 6. T. Koop, 7. R. Zuydweg, 8. M. van Leeuwen, 9. S. Berkhout, 10. G. den Hartog.

Liefhebbers: 1. C. v. d. Hulst, 2. W. Cirkel, 3. J. van Geest, 4. H. van Leeuwen, 5. W. Brouwers, 6. M. Drop, 7. Althuyzen, 8. J. Stolk, 9. L. van Hoorn, 10. A. van Beusekom.

Junioren: 1. L. van Vliet, 2. K. St. Nicolaas, 3. A. van Bragt, 4. P. v. d. Ley, 5. W. Lugtenburg, 6. A. Kramer, 7. J. van Herwerden, 8. J. Vooys.

 

ROTTERDAM-KATENDRECHT.(1974.04.20)

Amateurs: 1. B. Pronk, 2. W. v. Steenis, 3. A. v. d. Spiegel, 4. W. Vlot, 5. J. Klomp, 6. T. Oudshoorn, 7. C. Berkhouwer, 8. C. Stegenga, 9. J. Lovell (Can.), 10. P. Heyster.

Nieuwelingen: 1. C. Kokke, 2. A. Versteijlen, 3. C. Veeken, 4. C. Ber­naards, 5. M. Taverne, 6, R. Nederlof. 7. G. Verwaaijen, 8. Sjaak Pieters, 9. F. Breeman, 10. M. van den Broek.

 

ROTTERDAM-OUDE NOORDEN.(1974.08.03)

Amateurs: 1. B. Pronk, 2. J. de Groot, 3. R. Kroep, 4. A. Versluis, 5. P. v. Leeuwen, 6. L, den Hartigh, 7. G. Pronk, 8. C. Berkouwer, 9. H. Perfors, 10. B. Solaro.

 

ROTTERDAM-SPANGEN.(1974.08.01)

Amateurs: 1. J. Breur, 2. J. Hordijk, 3. G. St. Nicolaas, 4. B, Huve­neers, 5. G. St. Nicolaas, 6. G. Pronk, 7. W. Gomes, 8. H. v. Groenem 9. R. Kroep, 10. H. Perfors.

 

ROZENBURG.(1974.06.11)

Amateurs: 1. Ton van de Spiegel; 2. Frans van de Ende; 3. Gerard Koop; 4. P. van Leeuwen; 5. Wim Hofstede; 6. C. Stoutjesdijk; 7. Marcel Rehorst; 8. Gerrit Pronk; 9.Herman Perfors; 10. Rob Kroep;

 

RUCPHEN.(1974.09.08)

Amateurs: 1. F. Hogerheide, 7. R. Verboom, 3. P. Maas, 4. J. Brues­sing, 5. J. Konings, 6. G. St. Nicolaas, 7. T. v. Hasselt, 8. A. v. Over­veld, 9. A. Deusing, 10. C. v. Dongen.

Junioren: 1. M. Jacobs, 2. B. v. Est, 3. M. Havik, 4. Andre Verstijlen, 5. J. Olde Meule, 6. W. Jeremiasse, 7. L. de Jager, 8. Ad Verstijlen.

Nieuwelingen: 1. C. Hollemans, 2 C. Bernaards, 3. L. Janszen, 4. M. v. Vlimmeren, 5. C. Kubstermans, 6. P. Heeren.

 

RUINERWOLD.(1974.05.25)

Amateurs: 1. R. v. Trigt, 2. L. Hulzebosch, 3. J. Vlot, 4. G. Schepper, 5. R. Groen, 6. B. Duit, 7. G. Scheper, 8. H. Kuipex, 9. P. Kleine, lo. W. Viot.

 

RUURLO.(1974.07.21)

Amateurs: 1. G. Mohlmann, 2. W. Pater, 3. W. Holstege, 4. J. Ribbers, 5. H. Rossen, 6. J. Huisjes, 7. H. Pouw, 8. J. v. Berkel, 9. A. Gerritsen, 10. J. Wagenaar.

Liefhebbers en veteranen: 1. C. Kouwenhoven, 2. G. Plieger, 3. N. Pleg­ter, 4. G. Ribbers, 5. J. Pluimers, 6. K. Renes, 7. J. Berns, 8. N. de Vries, 9. F. Havenaar, 10. G. Reinders.