JAARGANG
1974 WEDSTRIJDEN P T/M R |
PAPENDRECHT.(1974.06.01) Amateurs: Junioren: 1. J. Jonkers, PHILIPPINE.(1974.04.20) Junioren: 1. H. v. Kuijk, 2. H. Senders, 3. J. Jonkers, PHILIPPINE.(1974.07.15) Amateurs: Junioren: PIJNACKER.(1974.08.17) Dik verdiende
zege voor Leo Duyndam in Pijnacker Paarden die de
haver verdienen krijgen deze vaak niet. Dit gezegde is beslist ook van
toepassing in de wielersport. Zaterdag 17 augustus jl. pakte het in
Pijnacker echter goed uit. Leo Duyndam (2 januari 1948) zegevierde dit
seizoen voor de vijfde maal. Eerder bracht hij de Ronde van Zuid-Holland,
Knokke, Belsele en Leiden op zijn naam. Voor Duyndam, beroepsrenner sinds 20
september 1967, de 37e zege als prof op de weg. De man van Frisol is de
afgelopen maanden wat uit het nieuws geweest, met het komende winterseizoen
voor de deur is hij stilaan bezig de forme te slijpen. Tijdens de
kalender-vergadering was min of meer vastgelegd, dat de deelnemers voor het
wereldkampioenschap in Pijnacker en ook in Rosmalen zouden rijden. In verband
met het niet doorgaan van een Telegraaf-charter (te weinig belangstelling)
moesten de Montreal-gangers eerder vertrekken. SBB-coordinator Jan Janssen
had voor waardige vervangers gezorgd: Patrick Sercu, Freddy Maertens, Michel
Pollentier, Roger Rosiers, Marc de Meyer, Josd Catieau, Kamiel van Linden. 65
coureurs namen ten aanschouwe van zo'n 7.000 bezoekers het vertrek. Veel
interesse voor het eerste prof-optreden van Bert Pronk en het tweede van Jan
Breur. Op het laatste moment besloot Lou Verweij zijn profdebuut uit te
stellen, de man van Caballero is uit Pijnacker afkomstig. Aan collega Henk
Kruithof Van de Haagsche Courant vertelde Bert Pronk na afloop: “Bij de
profs wordt toch wel anders gereden dan bij de amateurs. Wanneer men beslist
dat je niet wegkomt, dan neemt men gewoon niet over." De gebrilde
Raleigh-coureur ondervond dit toen Fedor den Hertog zich aan zijn wiel
kleefde. Feitelijk viel de
beslissing in de eerste profronde van Pijnacker reeds direct na het
startschot. Nidie den Hertog - wie anders ? - sprong weg. Hij kreeg twee
makkers uit de Frisol-groep mee: Janus van Tol en Leo Duyndam, terwijl
Raleigh-troef Bas Hordiijk meteen aansloot. ,Och, die zien we wel
terug," oordeelde men in het peloton. Hoewel de vluchters hard reden en
ook in het peloton niet stilgezeten werd, besloot Bert Pronk tot een
debutanten-nummertje. Dat was hat moment dat Fedor den Hertog aangreep om de
belangen van zijn Frisol-makkers veilig te stellen. Natuurlijk gebeurde er
heel wat achter de ruggen van de vier vluchters. Een groepje met Theo van der
Leeuw, Wim Kelleners, Wicher Vlot, Ben Janbroers en Wim Prinsen naderde tot
op circa 'n halve minuut. Maertens ging het
in vloeiende stijl proberen, Bert Pronk en Wim de Waal sloegen de handen
ineen. Alles zonder succes, de vier namen steeds meer voorsprong. Michel
Pollentier, aanvankelijk rijdend in een achtervolgings- groepje van zes man,
ging alleen op jacht. In een stijl die amper aan te zien is, reed hij zich
naar het viertal toe, dit ondanks een speciaal nummer van Donald Allan dat
wellicht een staartje krijgt. Allan was gedubbeld en ging hand- en
spandiensten verlenen aan de vier koplopers (drie ploegmaten). Hij moest van
de jury hat parcours verlaten, deed of hij niets begreep en ging aan het
wiel vain Michel Pollentier zitten. Triest voor de jonge Belg was dat hij
kort nadat hij aansluiting had gekregen, lek reed. De wedstrijd werd met vijf
ronden ingekort omdat men de finale in een radioprogramma wilde brengen. Het
gedubbelde peloton moest drie ronden voor het einde afspurten. Van de
ontstane verwarring maakte Janus van Tol - goede wedstrijd gereden - gebruik
om alleen wag te springen. Duyndam, die in de viermans kopgroep veel werk
gedaan had, sprong naar hem toe en had in de spurt uiteindelijk “geen
kind" aan zijn plaatsgenoot. BRON: AD J.
VINGERHOETS Beroepsrenners:
1. Leo Duyndam Junioren: Jeugd 14 jaar: PRINSENBEEK.(1974.06.09) Amateurs: 1. J. Cooremans, 2. B. Broere, 3. B. v. Lansoen, Junioren: 1. H. v. d. Berg, 2. W. Ducaat, Nieuwelingen: 1. Bisschop, 2. W. de Bruyn, PURMEREND.(1974.04.28) Amateurs: 1. B. Huveneers, 2. T. Blom, Liefhebbers: 1. D. Helmerhorst, 2. H. van Leeuwen, 3. S. Pronk, 4. W. Cirkel, 5.
J. de Vries, 6. N. Moorman, Nieuwelingen: 1. E. de Nijs, 2. S. Pieters, PUTTE.(1974.06.02) Amateurs: 1. W. v. d. Steenis, PUTTEN.(1974.08.03) Amateurs: 1. Nico Hilberink; 2. Joop Ribbers; 3. Piet Nederlof; Nieuwelingen: 1. Jos Lammertink; 2. Mart Schuffelers; 3. Simon Meijn; PUTTERSHOEK.(1974.05.25) Amateurs: Liefhebbers: RAALTE.(1974.06.22) Liefhebbers en
veteranen: 1. J. Hup, 2. J. Pluimers, RAALTE.(1974.09.28) Veteranen: 1. K. v. Nimwegen, 2. B. Boom, Liefhebbers: 1. Z. Selles, 2. J. Hup, 3. N. Toussaint, RAAMSDONKSVEER.(1974.05.23) Amateurs: 1. B. Groen, Junioren: 1. R. Stroosnijder, Nieuwelingen: RANSDAAL.(1974.08.25) Amateurs: Junioren: Nieuwelingen: 1. J. Meijers, REUSEL (17
maart).1974 Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. B. Huveneers, 3. W. Vlot, Junioren: 1. W. Lugtenburg, Dames: 1. K. van Oosten-Hage, REUVER.(1974.00.00) Amateurs: 1. Joop Ribbers; 2. --- REUVER.(1974.07.14) Amateurs: 1. J. Ribbers, 2. H. Hamers, 3. H. Neven, 4. J. v. d. Meer, 5. R.
Mulders, 6. P. Idema, Junioren: 1. H. Vriens, Nieuwelingen: RHEDEN.(1974.06.06) Amateurs: RHENEN.(1974.08.17) Nieuwelingen: 1. J. Broers, Liefhebbers: 1. T. Gijsbers, 2. R. de Meester, 3. J. v. d. Beek, 4. W. v. Putten,
5. H. Brinkhoff, 6. H. Egberts, RIDDERKERK.(1974.04.27) Amateurs: 1. Jan Hordijk; 2. Gerrit pronk; 3. Theo Oudshoorn; 4. Marcel
Rehorst; 5. Ted Blom; 6. Herman Perfors; 7. Jan Zuidweg; 8. Wim Gomes; Dames: 1. Ketie Hage; 2. Willy Kwantes; 3. Truus van der Plaat; 4. Bella
Hage; 5. Gre Donker; 6.---- 7. Nel Streef; 8. ---- 9. Bea Huizinga; 10.----; Liefhebbers: RIJEN.LEREN
ZOOL.(1974.06.09) Albert
Hulzebosch lapte Rijen aan z 'n 'Leren Zool' Dat de Drent
Albert Hulzebosch, afkomstig uit Beilen, sinds lange tijd echter wonend in
Nijeveen, een allerbest stukje kan koersen, heeft hij meermalen bewezen.
Tijdens z'n amateurperiode kwam dat naar voren, als beroepsrenner liet Hulzebosch
dan ook gelijk zien. Er kwamen goede klasseringen uit de bus en vorige week
zaterdag spurtte de Frisol-riljder in Woerden naar een bijzondere triomf. Nu in Rijen, waar
Ad Seelen en z'n naaste medewerkers de jaarlijkse „Leren Zool" weer van
een grandioze „leest" hadden voorzien, bevestigde Albert Hulzebosch die
zege op zo mogelijk nog imposanter wijze. Met Bas Hordijk, Freddy Maertens
(de fameuze Belg), Harm Ottenbros, Jos van Beers, Bill Bilsland (Engeland),
Cees Stam, de eveneens tot het selecte gilde der vedetten behorende Frans
Verbeeck (Belgie) alsmede Gerard Kamper was Albert Hulzebosch na enorm veel
vertier dan toch uit de greep van het peloton gekomen. En om zijn uitstekende
vorm en koersdrift nog beter te demonstreren, dreunde Hulzebosch in de
slotronden nogmaals weg om zo z'n tweede overwinning binnen een week bij de
beroepsrenners te bewerkstelligen. Opvallend in
Rijen was het debuut van Gerard Kamper. Zoals velen wel of niet weten: Gerard
heeft maanden achtereen met de slopende ziekte van Pfeifer op bed gelegen,
kon eerst sinds kort trainen maar de wilskrachtige Noordhollander is niet bij
de pakken gaan neerzitten. Hij is er in Rijen tweede mee geworden en wie
weet wat er allemaal nog staat te gebeuren indien het ritme is hervonden en
de achterstand in conditie en vorm volledig is weggewerkt. Gerrie Kamper kon
dan weleens de grote man van het naseizoen worden. Of ... is hij reeds eerder
present? Waren er in Rijen
zo omstreeks zevenduizend toeschouwers, slechts drieduizend namen de moeite
om voor het hun gebodene te betalen. Kennelijk is dat een “sport" die
van geslacht op geslacht en van generatie op generatie graag wordt beoefend:
„lekker voor niks toch kunnen kijken." In Rijen kwam men zo een duizend
koppen, tenminste mensen die betaalden te kort, maar desalniettemin was er
geen reden tot klagen. Men was tevreden, zelfs verheugd over het uitermate
interessante koersverloop dat niet “stil" heeft gelegen en waarin Cees
Priem uiteindelijk de leidersprijs veroverde. Jammer was hot dat door eon val
de Belg Englebert Opdebeeck word uitgeschakeld. Na observatie in
het ziekenhuis mocht deze evenwel huiswaarts keren. Tot het moment dat hij
lek reed - tien ronden voor bet einde - draaide ook de andere
,debutant", de Hagenaar Ben van de Putten heel verdienstelijk mee. BRON: AD J.
VINGERHOETS Beroepsrenners: 1. Albert Hulzebosch Amateurs: 1. Jan Huisjes; 2. Ton ter Harmsel; 3. Nico Vewrmeulen; RIJSSEN.(1974.05.04) Veteranen: Liefhebbers: RODEN.LUS
VAN (1974.07.21) Amateurs: 1. T. Smit, 2. P. Hoekstra, 3. R. v. Trigt, 4. J. de Boer, 5. J.
Bakker, 6. T. Buurmeijer, Nieuwelingen: 1. R. Meiin, 2. D. Timmer, 3. J, Lammertink, 4. S. Meijn, 5. P.
Hoornstra, Dames: ROERMOND.(1974.08.30) Tim-Oil troef in
Roermond 1e JAN VAN
KATWIJK, 2e JAN KREKELS, 3e JO VRANCKEN In de veertiger
jaren trok de Ronde van Roermond - drie keer achtereen door Gerrit Schulte
gewonnen, vervolgens zulk een hattrick ten name van Henk Lakeman - keer op
keer Die
(hoogtij)-dagen behoren tot het verleden. Dat is duidelijk en daarom
waardeerden we wel tot en met het verkwikkende enthousiasme van organisator
Huub Engelen - met medewerking van de Geleense Wielerclub De Ster en de
Maasnielse Handbalvereniging SVVM -, konden dit evenwel nimmer delen. Engelen
sloofde zich voor deze “Nacht van Roermond" uit, verkreeg alle hulp van
gemeentebestuur en politie (het Het zoveelste
teken van de Limburgse impasse, zij het dat we de restricties, geuit ten
opzichte van de “Nacht van Linne" al lang tevoren ook Roermond hadden
aangemeten. Zijn die avondkoersen (behoudens den Valkenburg) wel doenlijk? Geinteresseerden
van “buiten" die niet over een auto beschikken, blijven weg, want gezien
het late tijdstip van de aankomst kunnen zij middels het openbaar vervoer hun
thuisoord niet meer bereiken. Allerhande
prettige bijstand, kregen de organisatoren van de „Nacht van Roermond"
wel: het programmaboekje bevatte heel veel advertenties, Tim-Oil liet zich
niet onbetujgd, de Rijkspostspaarbank trok f 750,- voor dit gebeuren uit (f
250,- voor leidersprijs, f 500,- voor advertenties), een Roermondse
verwarmingsindustrie betaalde de gage van Kees Bal en premies werden in serie
geschonken. Qua verloop werd Roermond beslist een voltreffer: beste sport,
knappe ontsnappingen en een hels tempo. Bijna niet te geloven: de Ook - evenals
kortelings Linne, toen 1e Jo Vrancken, 2e Ger Harings, 3e Jan van Katwijk -
een regelrechte Tim-Oil voltreffer, want de kusjes van de charmante
Tim-Oil-Miss kwamen ook ditmaal op de wangen van een eigen coureur terecht.
En de tweede en derde prijzen waren eveneens voor Tim-Oilrenners bestemd.
Fier kon directeur Theo Timmermans die aankomst en de hierop volgende
jubeltaferelen gadesIaan. De demarrages van
Nidie den Hertog, Jan van Katwijk, Bennie Groen, Georges Barras, Ben Koken en
Wil de Vlam in de aanvang, gevolgd door een uitval van Karl-Heinz Muddemann
en de De kijkers
leefden intens mee met de kopmannen, met de allesgevende directe jagers en
het trio dat zijn uiterste best deed om alsnog bij die achtervolgers te
geraken. Net voor het ingaan van de laatst ronde een uitval van Jan van
Katwijk, toen op kop van dit de Nacht van Roermond gestalte gevend ploegje de
Tim-Oil ma.kkers Jo Vrancken en Jan Krekels. Jan van Katwijk ram Beroepsrenners: 1. Jan van Katwijk (Tim-Oil) Liefhebbers: 1. T. Gijsbers, 2. J. Stolk, RONDE VAN FRIESLAND.(1974.06.08) Ronde van
Friesland bewees overduidelijk bestaansrecht In de grote
hoeveelheid klassiekers, van stad tot stad- en etappe-wedstrijden welke ons
land kent, wordt - zo men wil - door velen niet zo scherp gekeken. Een koers
meer of minder: wat doet het er toe?
Velen raken er min of meer „duf" van. Ons beroep noodzaakt
evenwel overal, zo veel mogelijk althans, die evenementen te volgen. Vandaar
ook dat we ons permiteren de zaken zoveel mogelijk op hun ware merites te
bekijken. Kunnen we ook drommels goed onderscheiden of een organisatie het
uitstekend, goed of voldoende dan wel slecht doet. Ook of een
klassieker echt een dergelijk predikaat mag voeren. Persoonlijk vinden we
namelijk dat er in het verleden nogal scheutig met deze kwalificatie is
omgegaan. Misschien wel gebaseerd op het feit dat de structuur van het
parcours (wegdek, bebouwing, bebossing etc.) in de loop der jaren is gewijzigd.
In deze kolommen hebben we dan ook al eens gepleit voor een nieuwe indeling,
waarbij men dan ook het aantal kilometers duidelijk in ogenschouw dient te
nemen. Zou het ooit
zover komen, dan dient er voor de Ronde van Friesland zeker een plaats op de
werkelijke klassiekerlijst te worden gereserveerd. Buiten het feit dat met
name “Beppe" Andriessen en Ge Nijkamp alsmede diverse andere mensen
onwijs veel werk voor deze wedstrijd verzetten, is het namelijk zo dat
Friesland een echte koers is. Een koers waarin vooral - jonge renners zich
kunnen bekwamen. Friesland bezit een brok wielerwerk waarin geroutineerde
knapen zich toch altijd waar moeten maken en zich geenszins kunnen bedienen
van de „fauteuil". Neen, in de
frisse provincie “It Heitelan" kan men er aan. Daar moet men
sjouwen, ploeteren, duwen, rouleren. Een winnaar van die klassieker - men
heeft een schitterende erelijst waarop de namen van Arie den Hartog, Rene
Pijnen, Harm Ottenbros, Jan Aling - dient altijd iets meer te kunnen aandragen.
Sportief en organisatorisch is het dan ook altijd een uitermate groot succes.
En toch kent men steevast problemen. Ernstige problemen zelfs. Vorig jaar bij
voorbeeld door het op 't laatst intrekken van vergunningen. Ook al eens omdat
er te weinig belangstelling van de zijde van sponsor- ploegen werd getoond.
Voorts kende -men in het verleden heel dikwijls de moordende concurrentie
van Enschede-Munster of andere nationale wedstrijden. Kortom: de mensen van
LWV De Friesche Leeuw hebben ondanks hun goede wil en grote bereidwilligheid
toch nimmer dat kleine, maar o, zo belangrijke steuntje mogen ontvangen. In
Friesland namelijk is het verhou- dingsgewijs veel moeilijker om een
dergelijke grote wedstrijd tot stand te brengen dan waar elders in ons land
ook. Het bedrijfsleven wil hoegenaamd geen medewerking verlenen, alles moet
met uiterste mondjesmaat tot stand worden gebracht. Voorts lopen de Friezen
niet bepaald gloeiend heet voor wielrennen. Onderweg was dat bij de
doorkomsten duidelijk te zien. Toch wil men nu doorgaan met organiseren.
Temeer omdat ook deze vijftiende editie duidelijk het bestaansrecht van de
Ronde van Friesland heeft bewezen. In alle opzichten ... In het bar
slechte weer hebben we kunnen genieten van een aantal jongeren die zich niet
alleen direct voor het nationaal wegkampioenschap (volgende week zaterdag in
Hoogerheide te verrijden) plaatsten, maar bovenal een allerbeste indruk
lieten. We hopen dan ook dat de amateurcategorie in de toekomst mogelijk weer
flink niveau zal hebben. Winnaar Nico Rinkel, 21 jaar en scheepsbeschieter
(een beroep dat het maken van keukentjes en meubels op jachten inhoudt) is
duidelijk zo'n jonge renner die er “morgen en overmorgen" kan zijn. Zelf
zegt hij: ,Ik zou niets liever willen dan de troon van m'n illustere kopmannen
Roy Schuiten, Aad van den Hoek, Jan Aling en Frits Schur en ook van Herman
Snoeijink overnemen. In het voorjaar had ik wat teveel getraind. Toch won ik
in de tweedaagse van Braunschweig de eerste etappe, reed voorts wat
ereplaatsen in criteria. Ook in Belgie lukte me dat, nu heb ik een klassieker
op m'n erelijst. Grandioos! Even zo goed: wat stom van die vier Caballero's
om mij en de anderen het niet lastiger te maken. Normaal hadden zij toch
moeten winnen. Ze pakten zelfs hun eigen makker Hans van Leeuwen, die stom
genoeg ook nog omkeek, in de laatste honderden meters terug." In die elfmans
kopgroep hebben we ook met plezier naar zo'n Caballero-man, te weten Gerrit
Brokelman, gekeken. Hij gooide al
vroeg de knuppel in het hoenderhok, was trouwens de gehele koers attent,
scherp en durfde aan te gaan. Ook Tinus de Lange, reeds goed op dreef in de
Achterhoek, maakte indruk. Hij zal er vrij zeker een plaats in de Caballeroploeg
mee hebben verdiend. Volkomen verdiend zelfs, al had ook hij het in de finale
wat beter moeten spelen ten gunste van ploegmakker Hans van Leeuwen die, aan
de andene kant, waarschijnlijk enorm veel van zijn grote fout, het omkijken
in een finale, heeft geleerd. Dat is evenzeer
te schrijven van Nico Hendriks uit Heemskerk. Een leuk rennertje, die in de
diverse criteria al meerdere keren goede uitslagen heeft gereden maar nu dan
toch ook bewezen heeft in het grote werk mee te kunnen. Kwiek, bijzonder
kwiek kwam ons de stevige Nol de Kater voor. Deze heeft altijd veel pech te
verwerken gekregen, ook nu kwam hij de laatste tien kilometer met een
,afloper" te zitten. Hij werd er niet nerveus onder, begreep echter dat
de grote kans verkeken was. Nol durfde nauwelijks de bochten te
„ronden". Vergissen we ons niet, dan kan hij dat in de komende jaren nog
meer dan eens doen. Hij heeft wat aparts, heeft talent wat gelukkig nog
„geslepen" moet worden. Hetzelfde mogen we schrijven van Ruud Mulders,
de frisse MTS-leerling (richting bouwkunde) uit Groesbeek en ook van de Emmel
oorder Egbert Koersen. Ze missen nog de geraffineerdheid van een Jans Vlot,
die evenals twee jaar geleden, heel sterk tweede werd. Toen achter Jan Aling,
nu achter Nico Rinkel, die vrij zeker meer aan de ,ketting" zal
rammelen. KOERSVERLOOP 0-40 km: Nadat twee lekrijders tijdens de neutralisatie door stad Leeuwarden
weer konden aansluiten, werd op de Poptaweg 't officiele vertrek gegeven.
Achter een wagon stond daar rugnummer 13 (Nico Hendriks) verdekt opgesteld.
Hij kon gelijk aansluiten. Een lekke band schakelde Jan Lenferink uit,
terwijl Westra, De Vries, De Visser en Haller in een valpartij betrokken
geraakten. Jaap Meijer moest hierdoor lossen, doch kon weer aansluiten. Op
kop eerstens een demarrage van Dominicus Lolkema, na zijn “capitulatie"
wipten Bas Brouwer, Emi Nieuwenhuis en Gerrit Brokelman weg. Ook Klaas Talen
probeerde aansluiting te vinden, maar moest met de geloste Brouwer opnieuw
een plaatsje in het langgerekte peloton opzoeken. Brokelman en
Nieuwenhuis gaan samen door, maar nadat laatstgenoemde een bocht mist en via
een “omhaal" over een parkeerterrein (in Berlikum) weer op de juiste
weg komt, is Brokelman toch reeds te ver. De groep valt in drie stukken
uiteen nadat de jacht succes heeft opgeleverd. Opnieuw wipt dan Lolkema weg,
terwijl Hans van Leeuwen na een lichte val weer zijn plaats in de eerste
slagorde opeist. 40-80 km: Nico Hendriks en wederom Dominicus Lolkema springen bij doorkomst van
Bolsward weg. Nico Rinkel weet aan te sluiten, spoedig komen ook Piet
Akkerman, Egbert Koersen en Hans van Leeuwen vooraan. Uit het peloton
(inmiddels weer enigszins gehergroepeerd) demarreert Sjaak Schuitemaker. Hij
inspireert daarmede Anton Gerritsen, Tinus de Lange, Gerrit Hoekstra, Jans
Vlot, Gerrit Brokelman, Nol de Kater en ook Rhett van Trigt die zich naar gelang
de vlucht gaat duren meer en meer als de „captain" opwerpt. De zes
leiders werden ingelopen. Tussendoor had Lolkema lek geleden doch was mede
door de jacht weer op de eerste rij terug te vinden. 80-120 km: Bennie Groen en Wicher Vlot staken de strijd. Uit het peloton - op
dertig seconden - formeren Jo de Boer, Joop Ribbers en Roelof Groen (alle
drie Michelin), Dirk Steensma, Ruud Mulders (Ketting-Shimano), Fred
Niemeijer, Jan Huisjes en Piet Hoekstra een geweldige jachtgroep. Vooraan
lossen Akkerman en Gerritsen. In de jachtgroep rijdt Hoekstra lek, doch komt
terug. Niettemin is de cadans ook hierdoor wat gebroken, men kan zelfs de
kleinste kloof (28 sec.) niet dichtrijden. Vooraan heeft men het namelijk
door en prompt neemt Van Trigt opnieuw en bij herhaling de leiding in handen. 120-172 km: De kopgroep rijdt steeds verder weg. De vier Caballero's (Brokelman,
De Lange, Van Leeuwen, Schuitemaker), een Michelin (Van Trigt), twee
Ketting-Shimano'z (Rinkel, De Kater), een NMBWSV De Peddelaars (Jans Vlot),
een Steeman-Huipen (Nico Hendriks) en twee RTVZ Zwolle-renners (Koersen,
Niemeijer), trotseren regen en wind. De winst wordt meer dan zes -minuten. In Driesum, In de finale
probeert vooral Hans van Leeuwen de beslissing te forceren. Hij wordt
evenwel sterk gecounterd, ook nog op honderd meter voor de eindstreep. In de sprint wint
Nico Rinkel, nadat de meest ervaren coureur Jans Vlot de eindgalop aantrekt.BRON:
JAN BALDER Amateurs: 1. Nico Rinkel, Aalsmeer, Ploegenklassement: 1. Caballero 12.57.15; 2. Ketting-Shimano 13.03.31; 3. RTVZ Zwolle
13.07.23; 4. Michelin 13.09.47; 5. NMB-WSV De Peddelaars 13.26.53. RONDE VAN
DE ACHTERHOEK.(1974.06.01) RONDE VAN DE
ACHTERHOEK TELDE SLECHTS 54 VERTREKKERS.... Doetinchemse Ren-
en Toeristenvereniging De Zwaluwen had het qua organistatie weer piekfijn
voor elkaar. Nergens een dissonant of probleem, overal een wegaanduiding en
begeleiding die de werkelijk unieke route nog meer onderstreepte. En toch
... bedrukte gezichten, zorgelijke gesprekken vooraf en na afloop. Het
deelnemersveld, slechts 54 vertrekkers, stond namelijk geenszins in
verhouding met de maandenlange voorbereidingen, de vele gesprekken met instanties,
het eindeloze aanvragen van vergunningen enzovoorts. Gelukkig hebben
de coureurs er wat, beter gezegd: veel van gemaakt. Hebben zij deze zesde
Achterhoek-ronde geenszins als een “wiegeliedje" afgedaan. Neen, er werd
een zeer wisselend wielerdecor opgehangen. Met grote en kleine ontsnappingen,
met ook een finale die zeker de moeite waard was. Zo hebben we met
genoegen naar de kleine, vinnige Jan Spijker uit Kampen (of moeten we
schrijven Kamp'nf) gekeken. Hij was kwaad. Vooral op zichzelf, omdat de
woorden van ploegleider Herman Krott in de Luxemburgse Pijl van Het Zuiden
als rake dolksteken priemden. „Janneman," zo had Krott gezegd, „je hebt
nu de eerste dag wel opgegeven omdat je, zoals je zegt, ziek bent, maar
karakter heb je weinig. Je vertikte het om daarna te gaan trainen, althans je
was als een haas terug en zat dan ondanks je ziekte aan tafel te „bunkeren"
... niet mooi meer. Als wielrenner, als je dat tenminste nog wilt zijn, zul
je het toch anders moeten aanpakken." De successen van
Adri van Houwelingen, van ook Frits Pirard die daar twee ritten won en de
eindzege van Johan van der Meer, hadden hun uitwerking op het Spijkermanneke
niet gemist. Hij zou weleens even laten zien dat hij toch een hardere kop
heeft dan menigeen denkt. In de Ronde van de Achterhoek moest het maar
gebeuren. Het lukte hem bijna ... Winnaar: Piet van
der Kruijs. Momenteel in de grote koersen beslist de regelmatigste. Steevast
prijsrijder, binnen veertien dagen winnaar van de Omloop van de Kempen,
tweede in Midden-Nederland, eerste in de Achterhoek. Reeds 26 jaar, na een
zeer kortstondig verblijf bij de beroeps- renners zowaar een vol jaar
„stil" gelegen, nu de ,bollebof" bij de amateurs in het klassieke
werk. Mogen we nog
schrijven dat er ,armoede" heerst in de amateursector? Of krijgen we weer een rits kritieken en
verwijten dat we bepaalde ex-beroepsrenners teveel in het zonlicht plaatsen?
Is men dan
vergeten dat enkele jaren terug ook Jan van der Horst en Cor Schuuring - om
er eens twee te noemen - terug bij de amateurs aanzetten en dat zij toen in
de grote, lange wielerklussen nauwelijks (zeg maar: totaal niet) aan de bak
kwamen. Kunnen de betweters ons misschien aantonen en overtuigen waarom nu
dan zowel Piet van der Kruijs als Juul Bruessing een zogenaamde
“dubbelslag" in klassiekers etc. hebben weten te behalen? En waarom dit tweetal zo domineert, zelfs
nu het klassement Trofeo Caballero aanvoert? Voor het vertrek
van het handjevol renners (wat een armetierig gezicht overigens) gaf
Caballero-ploegleider Gerard Peters nog te kennnen: “Ik heb pas die junioren
aan het werk gezien. Nu als die “gassies" overkomen, worden de amateurs
die hier staan zo in het pak gestoken." Persoonlijk zien
we dat nog niet zo zitten. Temeer niet omdat de wijze waarop de hedendaagse
amateurs “waaiers" in elkaar plegen te steken, menig jongere schrik zal
geven. Het beste voorbeeld hiervan is de Limburger Huub Neven. Nog horen we
diverse mensen uit zijn omgeving zeggen: „Let op, dat wordt er een." Een van de
eersten die in de Achterhoek werd afgehaakt, was ... Neven. En wellicht zal
hij in het Limburgse beter tot zijn recht komen, maar waar we op doelen is
dit: vergaat het straks Michel Jacobs - door velen gezien als de grote man
voor de toekomst - niet precies eender?
Mogen we ook even aanhalen dat huidige belofte Adri van Houwelingen
drie seizoenen nodig heeft gehad om niveau te vinden. Overigens kan de
man uit Heesselt er nu wat van. Formiedabel! En wat heeft de atletische
Gelderlander een allure! Onbegrijpelijk dat we hem voorgaande jaren zo over
het hoofd hebben moeten zien. Daarover heeft Adri wel een verklaring: „Ik
reed toen maar wat. Ging het, dan ging het. Nu wil ik perse good presteren,
rijd ik op volle winst. Leef er voor, train bewust, soigneer me goed." De wijze waarop
hij onderweg met een groep weer naar de spits terugdaverde en ook de manier
waarop hij later na een lek bandje weer kon aansluiten, leverden het bewijs
dat in hem een nieuwe crack rijpt. En wat vrijwel altijd te constateren valt:
hij tilt gelijk ook de anderen uit de Amstel Bier-formatie mee. Wie ons ook
opviel is Frits Schur! De tegenwoordige Didammer is er weer. De Vredeskoers
Warschau -Berlijn-Praag heeft hem goed gedaan. “Fritsie" kan weer
sleuren, weer ouderwets vlammen, weer de concurrentie “doodziek" rijden.
Met herhaaldelijk doorgaan, met alsmaar blijven „orgelen". Een verhaal apart
vormt Andre Gevers. Nog drie van zulke renners en Nederland wordt absoluut
wereldkampioen ploegentijdrit. Ongelooflijk zoals die man kan fietsen. 't Is
alleen natuurlijk zot. Te zot zelfs, want als Gevers z'n krachten nu eens
voor- in plaats van achteruit aanwendt ... Wie zou er dan nog mee kunnen? In
het verleden hebben we Fedor den Hertog evenwel ook vaak zo zien rijden. Deze
werd er niettemin toch een poos 's werelds allerbeste amateur door. Ook
hebben we dit voorjaar eens tegen Roy Schuiten gezegd dat hij wat minder stom
zou moeten koersen. Schuiten was er gelukkig spinnijdig om, trok het zich
kennelijk aan en ... won groots Olympia's Ronde van Nederland. Wat ons
betreft, is Andre Gevers nu ook briesend. We hopen het zelfs vurig. Hoe geheel anders
reed Theo Smit uit Halfweg. Wat heeft Warschau-Berlijn-Praag ook hem veel
goed gedaan. Smit „versteekt" zich niet meer, durft er nu ingaan, kan
thans zelfs bijzonder goed koersen. Hij heeft eerst op het allerlaatste
moment toch maar besloten nog geen proflicentie af te halen. Theo wacht het
nationale kampioenschap af en ziet mogelijk Montreal liggen Was men in de
Achterhoek in eerste instantie blij deze klassieker wat vroeger in heet
seizoen te hebben (voor de Tour, de l'Avenir en wereldkampioenschappen), meer
dan duidelijk is dat het amateurlegioen het koersen over de lange adem
momenteel meer dan beu is. R c& TV De Zwaluwen ziet het dan ook niet
langer zitten met amateurs en wil het volgend jaar daarom met profs gaan
draaien. Voornamelijk om verzekerd te zijn van een wat grotere deelname, ook
echter om de garantie te hebben dat deze werkelijk schitterende klassieker
(prachtig parcours, zeer afwisselend en zeker niet gemakkelijk) kan blijven
voortbestaan. Men gaat dan ook zeer binnenkort met Frisol praten en hopelijk
gaat het lukken. Het zou namelijk
verschrikkelijk zijn als de Achterhoek-Ronde - met z'n lengte van dik
tweehonderd kilometer tenminste een echte klassieker - wegens gebrek aan
belangstelling zou moeten verdwijnen. Of willen de amateurs, speciaal de
sponsors in deze sector, volgend jaar aantonen dat men toch prijs stelt op
dit evenement? KOERSVERLOOP Doetinchem 0 km: Slechts 54 vertrekkers voor deze zesde Ronde van de Achterhoek... Hengelo 43,5 km: Vluchtpoging van Gerrit Mohlmann en Albert Scheffer, ook Nol de
Kater, Dick Groen, Bert Scheuneman, Henk Lubberding en Co Hoogedoorn sluiten
aan. Er volgt een hergroepering, achteraan moeten Breure, Lesker, Sprakel,
Luymes, Spaans, Voorhuis, De Kinkelder en ook de meer bekende Nico Vermeulen
en Marcel Rehorst lossen. Een nieuwe poging van Dick Groen, Gerry van Gerwen,
Fred Jaarsma en Co Hoogedoorn doet nog meer afhakers registreren. Varsseveld 83,9
km: Op kop 17 renners, te weten: Karl-Heinz Bohnen,
Theo Smit, Bert Scheuneman, Wil van Helvoirt, Nico Hilberink, Jan Bakker, Co
Hoogedoorn, Piet van der Kruijs, Joop Ribbers (animator), Gerry van Gerwen,
Henk Lubberding, Frits Schur, Jocelyn Lovell, Henk Botterhuis, Albert
Scheffer, Gerrit Mohlmann en Piet van Leeuwen. Na een prachtige jacht weten
ook Adri van Houwelingen en Frits Pirard weer aan te sluiten. Voorsprong
dertig seconden. Laatstgenoemde rijdt lek doch komt schitterend terug. Ook
Lovell moet een nieuw wiel steken en kan dan aan het wiel van de razend
rijdende Andre Gevers mee. De man uit Schijndel weet als enige vanuit de
tweede groep de sprong te maken. Toch sluit ook spoedig de rest aan. Dinxperlo 123 km: Na een helse jacht weten Gevers, Pirard, Lubberding, Scheuneman en
Albersen aan te sluiten bij een groep van achttien renners, die nogal sterk
afstand neemt. In deze groep: Mohlmann, Spijker, Hilberink, Van Lachterop,
Pirard en Bakker (allen Amstel Bier), Van Helvoirt, Groen, Scheuneman en
Verweij (allen Caballero), Van der Kruijs, Gevers, Van Gerwen, Botterhuis,
Koot en Lubberding (allen Tegelhandel Jan van Erp), Smit, Hoogedoorn,
Karl-Heinz Bohnen en Albersen (alle vier Frisol), Frits Schur
(Ketting-Shimano), Jan Huisies (Hebro-Flandria) en Michelin-troef Joop
Ribbers, die nu in de kleuren van zijn club R & TV De Zwaluwen,
Doetinchem, reed. Nadat een verdere splitsing van Fred van Lachterop, Co
Hoogedoorn en Frits Schur op niets uitdraaide, schoof een tweede formatie
onder grote impuls van Adri van Houwelingen steeds meer naderbij om tenslotte
de plooi volledig glad te strijken. In de tweede slagorde voorts:
Hans-Joachim Bohnen, Jan Lenferink, Albert Scheffer, Rene Mulder, Jocelyn
Lovell, Jan van Houwelingen, Leo Steur, Jan van der Kamp, Jan Overweg, Tinus
de Lange, Piet van Leeuwen en Huub Neven die moest lossen. De strijd luwde
geenszins, voornamelijk niet omdat Theo Smit (blizonder hard werkend), Frits
Schur en Wil van Helvoirt en Adri van Houwelingen alsmaar bleven aandringen. Didam 169,8 km: Zeventien renners slaan de grote bres. Het zijn: Jan Huisjes, Frits
Schur, Albert Scheffer, Jan Bakker, Piet van der Krubs, Adri van Houwelingen,
Jan Spijker, Wil van Helvoirt, Jan Lenferink, Co Hoogedoorn, Gerry van
Gerwen, Henk Botterhuis, Dick Groen, Theo Smit, Tinus de Lange, Joop Ribbers
en Wim Albersen. Van Gerwen rijdt lek doch weet na kilometers jagen weer aan
te sluiten. Uit de tweede groep komen Hilberink, Verweij, Van Leeuwen aan het
wiel van de wederom razend rijdende Andre Gevers mede op de eerste rij. In de
kopgroep wordt fel doorgejaagd, Albersen moet eraf en staakt, ook Huisjes,
Lubberding en Hilberink alsmede Gevers lossen. Toch weet Gevers alleen weer
bij te komen. Op de klim 't Peeske tracht vooral Frits Schur de zaak vender
uiteen te rammelen, komen Van Houwelingen en Groen eveg voorop, trekken
evenwel Gevers, Hoogedoorn, Smit en opnieuw Van Houwelingen wat naar voren,
maar de anderen reageren prompt. Doetinchem 203,5
km: Een nieuwe definitieve beslissing valt. Op kop:
Van Houwelingen, Spijker, Bakker (alle drie Amstel), Van Helvoirt en Groen
(beiden Caballero), Van der Kruiis, Van Gerwen en Botterhuis (alle drie
Tegelhandel Jan van Erp), Smit (Frisol) en Schur (KettingShimano). Van
Houwelingen rijdt lek doch komt groots terug. Verwelj, Hoogedoorn en de
onvermoeibare Gevers proberen nabij te komen. Tevergeefs. Na felle uithalen
van onder andere Schur, Van Gerwen, Bakker en Spijker, ook echter van Van
Houwelingen, weet Spijker toch het gat te slaan. Piet van der Kruijs komt met
moeite bij hem, kan de eerste kilometers niet overnemen doch wint tenslotte
me ruim een lengte. Amateurs: 1. Piet van der Kruijs, Helmond, Ploegenklassement: 1. Tegelhandel Jan van Erp 13.47.10 (13 pnt.); 2. Amstel Bier z.t.
(15 pnt.); 3. Caballero 13.49.18; 4. Ketting-Shimano 13.55.02; 5. Frisol
Benzine Mij. 14.10.33. RONDE VAN
DE HAARLEMMERMEER.(1974.05.18)_ EERSTE
BUITENLANDSE TRIOMFATOR Nieuw-Zeelander
Barry Ulyatt kwam, zag en won in Haarlemmermeer Voor het eerst in
de geschiedenis heeft de Omloop van de Haarlemmermeer, die zaterdagmiddag
voor de 22e keer voortreffelijk door de Halfwegse Sport Club De Bataaf werd
georganiseerd, een buitenlandse winnaar opgeleverd. En wat voor een. De
21-jarige Barry Ulyatt uit Nieuw Zeeland, die sinds vier weken in ons land
verblijft om lering en ervaring in de sport op twee wielen op te doen - met
zijn landsman Bell is hij op eigen kosten overgekomen - zit goed op de fiets
en blijkt ook over voldoende inhoud te beschikken. Na de finish met zijn
vluchtmakker Roelof Groen, die hij met ruim een lengte verschil op afstand
hield, was Ulyatt opmerkelijk fris. Het was voor Nieuw-Zeelandse Barry zijn
vijfde wedstrijd in ons land en hij had alleen in Nibbixwoud een achttiende
prijsje gereden. Insiders was daar zijn sterke rijden overigens al opgevallen.
We zullen nog wel meer van hem horen. De als clubprijs
aan deze Omloop van de Haarlemmermeer verbonden Schiphol-trofee ging naar De
Peddelaars uit Hoogeveen, dat met drie man good op het voorplan vertegenwoordigd
was. Roelof Groen word dus netjes tweede achter Barry Ulyatt, routine Jans
Vlot kwam op de zesde plaats en de steeds beter rijdende Gerrit Brokelman
ging als zevende op het Kinheimparcours in Zwanenburg door de finish. Het was jammer
voor al die noeste werkers van De Bataaf, die er steeds met man en macht van
alles aan doen om hun Haarlemmermeerronde te doen slagen, dat de
belangstelling aan de matige kant was. Zowel bij de junioren als bij de amateurs
viel het aantal kijklustigen bar tegen. Het lijkt overigens. wel of er ook
veel minder supporters met de renners meekomen dan in het verleden, TEMPOSLAG Voor deze Omloop
van de Haarlemmermeer, die weer met clubploegen van vier man en een aantal
individuelen werd verreden, loste wethouder K. Dorrepaal van Sportzaken der
Gemeente Haarlemmermeer het startschot. De amateurs moesten negen ronden van
ruim zestien kilometer volbrengen. Door het fraaie zomerweer bleken de
renners er wel zin in te hebben en reeds in de eerste omloop door het
polderland werden rake klappen uitgedeeld. Door het hoge tempo en een stevig
briesje in de flank viel de hoofdmacht al na luttele kilometers op de IJweg
in vijf groepen uiteen. Voor Broere en Kamp was het toen door lekke banden al
verkeken. Ondanks snel herstel viel in deze temposlag aan bijkomen niet te
denken. De Blanken werd door een val uitgeschakeld en hield daar een pijnlijke
enkel aan over. Achteraf bleek dat hij de enige renner is geweest die ten
val is gekomen. Een unicum. Na het
spectaculaire begin verloop. Er had zich na de groep van 27 man gevormd en
die werd helemaal niet meer door achtervolgers bedreigd. Het tempo werd strak
aangehouden. Voor sommige knapen in de frontlinie werd dit toch te machtig en
nadat eerst Ruud Haller in de vierde „toer" was afgehaakt, moesten ook
Jimmy Kruunenberg, Gert Post, Ron Smit (die daarvoor een premie op zak had
gestoken), Hans van Leeuwen, Henk Fransen, Ted Blom, Rob Hofstede en Henk
Jacobs eraan geloven. Alleen Blom en Jacobs konden weer bij de kopgroep
aanhaken. Zij hadden blijkbaar aan het verkeerde wiel gezeten. NIET VEEL In de kopgroep
gebeurde niet zo bar veel. Alhoewel Sjaak Schuitemaker in het dorpje
Vijfhuizen nog wel een poging deed om te ontsnappen, maar hij kreeg niet meer
dan vijftig meter. Bij het ingaan van de zesde ronde moest Cees Valentijn
voor een lekke band uit het zadel en het daarmee opgelopen verlies kon hij
niet meer ongedaan maken. Ge- Schoumans slaagde daarin later wel. De Friese reus en
ex-prof Piet Hoekstra demarreerde bij het ingaan van de laatste omloop uit
volle macht, maar Gerrit Brokelman sprong meteen aan zijn wiel en toen zette
Piet niet door. Roelof Groen nam de aanval over en wist het tot een marge van
twintig seconden te brengen. Men wenste de ontketende Groen blijkbaar toch
niet zonder slag of stoot op de zege af te laten stevenen en de jacht op hem
werd geopend. Toen de demarrant bijna ingelopen was, sprong de sterk rijdende
Nieuw-Zeelander Barry Ulyatt naar hem toe en onder zijn impuls liep het
tweetal toch weer verder weg. De andere koplopers letten teveel op elkaar en
dat werd hun noodlottig, want Sjaak Schuitemaker en Rhett van Trigt kwamen
ten slotte nog wel in actie, maar zij waren daarmee te laat. Er resteerde
hen slechts de derde en vierde prijs. De hoofdprijs ging naar Barry Ulyatt,
die zijn vluchtmakker Roelof Groen met ruim een lengte verschil naar de
tweede plaats verwees. De Haarlemmermeerronde had daarmee voor het eerst in
zijn bestaan een buitenlandse winnaar. Voor de huldiging
van Barry Ulyatt, die van beroep architect is en voor zijn wielerscholing op
Nederlandse bodem zo'n tienduizend gulden kwijt denkt te zijn, moest de alom
aanwezige Dennis Klopper als tolk opgetrommeld worden. “Ome" Piet
Wilderom deed het maar gewoon op zijn Halfwegs: „Ik ben blij dat er voor het
eerst een buitenlander heeft gewonnen in onze Ronde." Barry vond het
allemaal prachtig. Ook zijn beloning van rondemiss Wieteke Beerthuizen van
het Haarlems Dagblad, dat aan deze Omloop zijn medewerking verleende, nam hij
glimlachend in ontvangst. BRON: JAN
ROOSEBOOM DE VRIES Amateurs: 1. Barry Ulyatt, Nieuw-Zeeland RONDE VAN
DE HAARLEMMERMEER.(1974.05.18) Leo van Vliet
knap triomfator in
0mloop Haarlemmermeer voor junioren In de Omloop van
de Haarlemmermeer voor junioren heeft de 18-jarige boekhouder Leo van Vliet
uit Honselersdijk zaterdag een fraaie triomf geboekt. Samen met Michel
Jacobs, Ad Versteylen en John Akkermans, die hij in het beslissende sprintje
op het Kinheimparcours met ruim een lengte verschil baas bleef, was de steeds
op het voorplan strijdende Leo van VIiet uit het peloton ontsnapt. Michel
Jacobs beging de fout om de eindspurt al vroeg aan te trekken. Daarmee
speelde hij in de kaart van Van Vliet, die een dag eerder ook voor eigen
publiek in Honselersdijk had gewonnen en in de Haarlemmermeer tot zijn
zevende seizoenzege kwam. Twee jaar geleden had de kortgelokte Leo ook al
eens de Haarlemmermeerronde gewonnen als nieuweling. Het vorige jaar word
hij zesde. Er is door de
junioren met strijdlust en enthousiasme gestreden. Helaas bleek voor de meesten
van de omtrent 125 deelnemers het karwei toch te zwaar en mede door een
straf windje, dat in het open polderland vrij spel had, kreeg de race meer
het karakter van een grote afvalkoers. Velen gaven er voortijdig de brui aan. SNELLE SLAG Reeds in de tweede
van de zeven omlopen van ruim zestien kilometer formeerden de kwieke Van de
Wereld, Olde Meule, Van de Braak, Baadjou, De Vos en Gevers een zes man sterk
kopgroepje en dat gaf aan de koers een beslissende wending. Toen de winst van
de zes aanvoerders tot bijna een halve minuut was opgelopen, kwam er
beroering in het peloton en als eerste wipte Van Kessel naar de
vluchtelingen, waarna ook de andere favorieten als Jacobs, Akkermans, Van
Vliet, Versteylen, Gase, Kramer en anderen in actie kwamen, waardoor de
kopgroep aangroeide tot 23 man. Voor de overigen in het peloton was het toen
wel verkeken en de moesten stuurden dan ook naar de verkleedgelegenheid.
Slechts de jongens met karakter bleven doorploeteren tegen een steeds groter
wordende achterstand. VIER MAN Nadat een vlucht
van De Vos en Olde Meule was verijdeld - zij brachten het tot een grootste
winst van 32 seconden - sprongen John Akkermans, Leo van Vliet en Ad
Versteylen in de vijfde ronde weg en forceerden de beslissende ontsnapping.
Alleen Michel Jacobs kon nog aanhaken. In een vloeiende rush overbrugde de
kleine Limburger het “gat". De vier favoriete koplopers zetten krachtig
door en kwamen in de slotomloop zelfs tot een winst van 1 minuut en 10
seconden. Ze moesten daarvan door het jagen van Baadjou, Olde Meule, Gase,
Van Peer, Van de Wereld, Kramer, De Vos en Lamboo, weliswaar veel prijsgeven,
maar hielden toch voldoende over om het onderling uit te vechten. Nadat
eerst Versteylen al eens geprobeerd had om zich van zijn drie vluchtmakkers
te ontdoen, demarreerde Van Vliet voor de laatste bocht, maar ook hij kreeg
geen kans om de strijd met voorsprong naar zijn hand te3 zetten. Een
eindsprint moest het pleit beslechten en daarbij ging Michel Jacobs al vroeg
aan. Dat was een kolfje naar de hand van Leo van Vliet, die zich kundig door
de Limburger liet lanceren en tenslotte met ruim een lengte verschil aan het
langste eind trok. Na in de Omloop van Het Lage Land door domme pech van een
vrijwel zekere zege te zijn weerhouden, heeft de in voortreffelijke vorm
verkerende Van Vliet dan toch zijn ,klassieke" triomf te pakken. “Hier staat een
groot winnaar," sprak “ome" Piet Wilderom van het organiserende De
Bataaf tijdens de huldiging, „Leo heeft de koers gemaakt en bewezen een goed
coureur te zijn." Daarna mocht Van Vliet zijn welverdiende kussen van
rondemiss Wieteke Beerthuizen van het Haarlems Dagblad in ontvangst nemen.
Het startschot voor de junioren was gelost door mr. J. P. A. van Ballegoyen
de Jong, voorzitter van de KNWU. BRON: JAN
ROOSEBOOM DE VRIES Junioren: Clubklassering: 1. Willebrord Wil Vooruit 48 pnt.; 2. Westland Wil Vooruit 40 pnt.;
3. De Ster 38 pnt. RONDE VAN
DRENTHE.(1974.04.13) Co Hoogendoorn
overtroefde Jan Raas in de Ronde van Drenthe Toen in de
slotfase van de dertiende Ronde van Drente de sterke Zeeuw Jan Raas en de
Zwanenburger Co Hoogedoorn nit een kopgroepje van tien wegsprongen, tipten
velen Raas als de grote kanshebber. Het pakte evenwel anders uit, toen beide
renners de Van Echtenstraat in Hoogeveen naderden. Raas zette aan bij het
ingaan van de laatste bocht en Hoogedoorn nam slechts even over. De anders zo
geroutineerde Zeeuw liet zich zowaar “strikken" en demarreerde. Dat was
koren op de molen van de attente Hoogedoorn, die aan het wiel van Raas
meeging en hem vlak voor de streep juichend passeerde en daarmede deze Ronde
van Drente, die zich jammer genoeg in de beginfase kenmerkte door enkele
fikse valpartijen, duidelijk naar zich toetrok. Kanshebbers als
Frits Schur, de gebroeders Wicher en Jans Vlot (die geblesseerd geraakte),
Rink Cornelisse, die zich ook moest laten behandelen door een arts, de Brit
Bennett, Gerrit Huisjes (hoofdblessure) moesten daardoor voortijdig opgeven
of zagen een streep door hun plannen getrokken. Zo ook voor Roy Schuiten,
Piet Hoekstra en Jan Aling, welke twee laatsten toch weer bij kwamen. Met name
Aling fietste zeer sterk maar kreeg geen loon naar werken. Niettemin gaf hij
heel wat beter partij dan zijn ploegmakker Frits Schilr, die door een smak op
achterstand te zjjn geraakt en bij Coevorden met een grote groep voor een
gestoten spoorwegovergang moest wachten, het welletjes vond en daarom maar
afstapte. Juul Bruessing, in 1971 winnaar van de Ronde van Drente, die vol
goede voornemens van start ging, staakte na KOPGROEP Door de vele
valpartijen, die naar onze mening ontstonden doordat de straffe noordoosten
wind in de beginfase opzij blies. Iedereen probeerde een plaatsje te vinden
“uit de wind" maar dit had tot gevolg dat enkelen ondeskundig in de
waaier fietsten. Het gevolg kon niet uitblijven ... Een groep
geroutineerde coureurs slaagde er niettemin in een lichte afscheiding te
bewerkstelligen. Dit was even voorbij Coevorden na Vier renners van
Tegelhandel Jan van Erp, te weten Piet van der Kruys, Hans Koot, Jan Raas en
Gerry van Gerwen, die vorig jaar in Drente zegevierde en drie renners van
Frisol, te weten Wim Albersen, Theo Smit en latere winnaar Co Hoogedoorn.
Piet Kuys (Bossche Staalbouw), die in de slotfase moegestreden moest lossen,
de prima rijdende Bennie Groen (WSV De Peddelaars-NMB) en de in uitstekende
vorm verkerende Jan Aling (Ketting-Shimano) alsmede Michelin-renner Rhett van
Trigt completeerden de kopgroep, die knap samenwerkend geleidelijk aan een
beslissende voorsprong opbouwde. VECHTEN TEGEN
BIERKAAI ... Jan Aling, die bij
de valpartij in de beginfase een knieblessure had opgelopen, gaf desondanks
prima partij. Het was overigens voor de dappere ex-Drent, die pasgeleden de
Dorpenomloop op zijn naam schreef, vechten tegen de bierkaai. Aling na
afloop: „'k Werkte me kapot. Wanneer ik zelf demarreerde had ik meteen de
rest aan m'n wiel en wanneer er een uitlooppoging was moest ik het werk
opknappen om de vluchters tot de orde te roepen. Vier kilometer voor het
einde vond ik het welletjes. Toen Hoogedoorn en Raas dan ook aan de haal
gingen, stond voor mij vast, dat de winnaar bij dit duo zou zitten. Piet
Kuys had intussen afgehaakt en voor Bennie Groen was het ook geen doen om nog
te demarreren. De overige Frisol- en Van Erp-renners reageerden wijselijk
niet," aldus een ietwat teleurgestelde Jan Aling, die ons terloops nog
meedeelde, dat hij niet naar de Vredeskoers wenst te gaan. Jan Aling moest
tenslotte genoegen nemen met een negende plaats. BOEIEND SLOT Overigens, deze
dertiende editie van de Ronde van Drente had, nadat reeds in de beginfase het
kaf van het koren werd gescheiden, een saai verloop. Pas in de laatste
tien kilometers werd het boeiend toen er vooraan schermutselingen aan de
lopende band waren te registreren. In de achterhoede zwoegden op Drente's
mooie wegen tal van groepjes. Hetgeen vele problemen opleverde voor
wedstrijdleider Stef van de Berghe voor wat betreft de begeleiding. Tenslotte
arriveerden 72 van de 120 van start gegane renners veilig en wel weer in
Hoogeveen. Nadat Raas en
Hoogedoorn aan de haal waren gegaan, demarreerde ook de sterke Piet van der
Kruijs, die als een schaduw bij favoriet Jan Aling verbleef toen de kopgroep
van elf ontstond. Bennie Groen, die zo uitstekend rijdt in de NMB-formatie,
greep het wiel van Van der Kruijs. Nadien ontsnapte ook de puik rijdende Hans
Koot. De jury van
aankomst in deze Ronde van Drente, die op uitstekende wijze door de
Hoogeveense wielersportvereniging De Peddelaars op touw werd gezet, had nadien
weinig moeite om de uitslag te bepalen. Een glunderende Co Hoogedoorn, die
twee jaar terug zijn eerste grote zege boekte in de Mierlose Kersenronde, kon
de bloemen en de overwinningszoen in ontvangst nemen van de lieftallige Ronde-miss
Greetje Pol en een teleurgestelde Jan Raas, die toch overigens eervolle tweede
werd, had het rennerskwartier reeds opgezocht... Maar toch,
resumerende, de zege is zeer verdiend te noemen. Co Hoogedoorn toonde zich
van meet af attent en ook het meest actief. Terecht ontving hij na afloop dan
ook de prijs voor de meest strijdlustige renner. BRON: BEN
ZOMERDIJK Amateurs: Ploegenklassement: 1. Tegelhandel Jan van Erp 11.16.00; 2. Frisol Benzine Mij. 11.17.21;
3. De Peddelaars-NMB 11.25.38; 4. Caballero 11.32.50; 5. Delbana 11.33.35. RONDE VAN
GELDERLAND.(1974.04.27) CEES PRIEM prikte
naar zege in levendige Gelderland Ronde Ondanks het feit
dat iedere koers een volkomen eigen structuur heeft en geen twee parcoursen
hetzelfde zijn, was er in de Frisol-trilogie (Ronde van Zuid-Holland, Ronde
van Midden-Zeeland en Ronde van Gelderland) toch een merkwaardige parallel
te constateren. Namelijk de wind, de gure snijdende wind die in alle drie
koersen niettemin een “aangename" verplichting tot werken heeft gelegd.
Weliswaar kon men in en door Gelre's mooie dreven - overigens: wat is er veel
omgewaaid destijds met die verwoestende stormen - nogal “verdekt"
koersen, maar daar stond dan tegenover dat er toch wat geniepige pukkels (Posbank,
Zijpenberg en Emma-Pyramide) in waren opgenomen en dat het vooral in de
finale langs dat kaarsrechte Lierense Sanaal gewoon erg lastig was. Dit laatste wordt
nog onderstreept als men weet dat mannen die daar hun benen met lood voelden
vullen, minuten en minuten achterstand opliepen. Mag men zeker
spreken over opnieuw een zeer geslaagd evenement en dat de organisatie
beslist goed was, toch kon evenzeer een nieuwe “rel" worden opgetekend.
En ... opnieuw gelanceerd door Ton Vissers, die te elfder ure zijn ,Robots"
(althans de Belgen) in de Grote Prjjs Bank Roeselaere liet optreden en de
enkele Nederlanders die nog tot deze formatie behoren (Jan Serpenti, Albert
van Midden, Ben Janbroers en Cees Zoontjens) alsmede de Amerikaan Bill Lund
zonder enige materiaalverzorging of anderszins enige hulp aan hun lot
overliet. Waarmede opnieuw is bewezen dat Vissers zeker geen idealist is en
dat ook nooit zal worden. Want hoeveel had Post met Tino Tabak (winnaar
Omloop van het Waasland en een beslist veel gevraagd man in Belgie) dan niet
voor de ploeg kunnen beuren? En waarom
laat Raleigh-ploegleider Post ook de zo uiterst lucratieve derny-koers
Vorst-Meulebeke, waar Tabak, Pijnen en De Waal een tas vol geld hadden
kunnen krijgen, schieten om komende zondag in het Gelderse Aerdt de finale
van het Frisolklassement te rijden! Men zou kunnen
zeggen: logisch, want hij heeft drie man aan de leiding staan in die toch wel
aantrekkelijke puntentelling. Akkoord, dat is zo. Maar het eventueel te
verdienen geld moet wel gedeeld worden en dat betekent dan: delen met de
overige ploegleden. En wie zegt dat het zo gehandhaafd blijft? Peter gaf te kennen: “Kijk, die openbare
berisping aan het adres van Vissers is eigenlijk maar een formaliteit.
Vissers maakt zich onmogelijk en ik sta erachter om maar niet in zijn te
organiseren wegkampioenschap te starten. Aan de andere kant is dat evenwel
bijzonder moeilijk, maar wel kan Vissers er zeker van zijn dat hij veel, erg
veel geld zal moeten neertellen om mijn ploeg in ieder criterium dat hij mogelijkerwijze
nog gaat (of mag!) organiseren, te krijgen." Ploegleider Piet
Liebregts was nog directer in zijn uitspraak: ,Kijk, maandag gaat er een
brief naar de KNWU, waarin wij van Frisol aandringen op bestraf fing van
Vissers aangaande deze stunt. Gebeurt dat niet, dan zullen wij in Hoogerheide
niet voor het nationaal kampioenschap aanzetten. Als Vissers onze evenementen
zonodig negeert, dan ontheft hij on tegelijkertijd van de verplichting hem de
bal wel toe te spelen. Ik heb hem lang verdedigd, nu kan hij ook van mij de
pot op”. Willen we er
gelijk bij aanhalen dat ook-nu de soep wel niet zo heet gegeten zal worden
als ze opgediend wordt, het is natuurlijk allemaal niet zo bevorderlijk voor
een positieve publiciteit. Ook zien wij het belang van de Robots niet zo erg,
want we kunnen ons slecht voorstellen dat - buiten Lucien Zelck en Pieter
Nassen of Frans Kerremans om - Robot in Roeselaere zoveel geld meer zou ontvangen
... En dat slaat dan op de kwaliteit van deze ploeg die, zoals Lomme
Driessens ons kortelings vertelde, eigenlijk „een tehuis is voor
daklozen". Maar ja, het zal de eerste en laatste contractbreuk niet
zijn binnen de sport. Trouwens ... men kan niet bepaald zeggen dat de
afwezigheid van Robot in Gelderland erg opviel. Er is toch naar hartelust
gekoerst. Zelfs machtig mooi. Bovendien verliep alles piekfijn, werkte de
jury voorbeeldig en was na afloop binnen een ommezien de „boekhouding"
klaar. Compleet met stencils etc. De Ronde van
Gelderland, zeventien jaren achtereen voor amateurs gehouden en indertijd
door Jac van de Blankevoort,tot bloei gebracht, vormde met deze professionele
uitvoering wederom een pracht geheel. Een stuk wielerwerk dat het bekijken
meer dan waard was. Hoewel onderweg maar weinigen dit spektakel aan zich
voorbij wilder zien trekken schijnbaar... Op de Hoge
Veluwe, in welk schitterend gedeelte de strijd zich voornamelijk afspeelde
en waar men op een haar na verzeild raakte in het eveneens zo interessante
gedoe van de dit jaar in alternatieve vorm verreden Tulpenrally, zag men
helemaal niemand. Kilometers en kilometers trok men door de bossen, zonder
zelfs wat verkeer tegen te komen. Wie voorop zat kon dan ook lekker bochten
“snijden" en daarin heeft Nidie den Hertog zich tot en met uitgeleefd.
Jaren en jaren achtereen heeft hij in de eindeloze schaduw van broer Fedor
moeten leven, nu - als beroepsrenner - bezitten ze nagenoeg hetzelfde
niveau. Niettemin reed Fedor ditmaal een veel sterkere finale. Maar zoals
deze in Midden-Zeeland werkelijk kon heersen, zo moest hij nu toch wel
ervaren dat professioneel wielrennen, vooral in de periode dat het “geld op
tafel komt" en men dus werkelijk om de prijzen gaat knokken, heel anders
is. Zijn ploegmakker Cees Priem staat wat dit betreft duidelijk verder. De
Zeeuw heeft een grandioze overwinning behaald, trok van heel ver - tegen wind
in nota bene - de spurt aan en sloot bewust het „poortje' aan de luwe kant.
Dat betekende voor Jos van Beers wederom verlies. Op nagenoeg dezelfde wijze
als in ZuidHolland (tweede achter Leo Duyndam) kreeg de Raleigh-spurter klop
en ergens vragen wij ons af of zijn ploegmakkers hem wet voldoende
lanceerden. Uiteraard
betekent de zege een flinke „opkikker" voor Cees Priem. Hij heeft dit
voorjaar nogal gesukkeld. Met pijnlijke verwondingen-na een harde val, met
vooral z'n jonge vrouw Marjan die binnenkort moeder gaat worden en die
daarvoor zelfs lange tijd op bed heeft moeten liggen. Dat alles heeft aan
„Priemke", zo stug als hij is en zich voordoet, gevreten. Waar nog
bijkwam dat het succes van z'n zwager (Kees Bal) ook het nodige er toe
bijdeed. Kortom, Cees Priem bleef wat „weg". Vorige week hebben zowel
Liebregts als Jan Janssen hem eens even onder handen genomen. Een flinke
mentale injectie gegeven. In Gelderland heeft Priem laten zien dat hij als
beroepsrenner eveneens veel kan. Althans op nationaal niveau en gaan we wat
door op deze toer, dan beamen ook wij hetgeen Liebregts ons enige dagen eerder
toevertrouwde. Piet zei: “Nu ik zelf dagelijks met die jonge profs optrek,
valt het mij steeds weer op, dat onze renners beslist niet zoveel minder
zijn dan bij voorbeeld de Belgen. Neen, wij leiden onze amateurs gewoon
verkeerd op. Indertijd heb jij dat al eens geschreven, maar het is absoluut
de waarheid dat we in Nederland een stuk of vijf, zes klassiekers moeten
gaan krijgen die qua afstand zo rond de 240 tot Toen we in de
eerste koersuren zo steeds de kwieke Gerrie Catteeuw bekeken en zagen hoe de
24-jarige man uit Menen (enkele jaren terug won hij ook zeer groots een rit
in de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen) alsmaar de toon aangaf, dachten we
eerlijk gezegd of geschreven, dat dezelfde Catteeuw “gensters" zou
gaan slaan. Zo kwiek en parmantig als zijn beentjes rond gingen. Edoch, ook
hij moest een zware tot voor z'n inspanningen betalen. Evenals Ronny de
Bisschop, evenals Nidie den Hertog, evenals zovele anderen die weliswaar een
knap verloop aanbrachten, maar er in de eindgalop toch eigenlijk ook bij
handen moeten zijn. Zo ook Bas Hordijk, die met zijn snelle benen toch wat
bewuster moet gaan koersen. Wat meer het accent naar de finale moet
verleggen. Al met al: een
fijne Ronde van Gelderland, die ook volgend jaar voor beroepsrenners wordt
verreden ingeval er toch geen Ronde van Nederland zou komen. De aanvragen
hiertoe liggen nog steeds bij de desbetreffende ministeries en naargelang de
response hierop langer duurt, groeit ook de hoop dat een en ander positief
zal worden bevestigd. Komen deze af, dan zal Apeldoorn als etappe-plaats fungeren.
Evenals Den Haag an Goes trouwens. Lukt het niet, dan sponsort Frisol
volgend jaar liefst vijf van deze wedstrijden en ook binnen de kring van de
beroepsrenners zelf worden al deze verheugende
initiatieven met gejuich ontvangen. In de profsector gaat het gelukkig nog
steeds crescendo. Daarom mag men geen enkele inbreuk op dit alles, van wie
dan ook, dulden. De jongeren en
zij die staan te „trappelen" om over te gaan - Aad van den Hoek, Jan
Raas Theo Smit en anderen - verdienen het namelijk absoluut om in „goed
gezelschap" te verkeren... KOERSVERLOOP 0--50 km: Precies 78 renners vertrekken. Koude, gure wind. Peloton rekt en
krimpt, vele waaiers. Dominerend zowel Frisol- als Raleighrenners. Ook goed
rijden van Tim-Oil-renners, van Ormas-Sharp, voor al echter van
Flandria-renner Gerrie Catteeuw, die een vlucht organiseert met Mari van
Venrooy, Nidie den Hertog, Jan Brinkman, Henk Prinsen, Frans Verhagen, Bas
Hordijk, Rene Pijnen en Brian Jolly. Doze groep komt tot rond vijftig
seconden. 50-100 km: Onder impuls wordt een tweede groep geformeerd en daarin rijden Fedor
den Hertog, Louis Westrus, Ronny de Bisschop, Jos Schoeters, Ben Janbroers en
Cees van der Meijden. Een soort hergroepering volgt, maar opnieuw legt
Gerrie Catteeuw het vuur aan de lont. Met hem trekken Nidie den Hertog en
diens broer Fedor weg, verder Frans Verhaegen, Jos van Beers, Theo van der
Loo, Brian Jolly, Ben Janbroers en ook weer Bas Hordijk. Over de Zijpenberg,
de Posbank en de Emma-Pyramids, komt dit stel eerst bij Kootwijk weer in de
groep van het alsmaar splitsende en weer samenvloeiende peloton. 100-150 km: Vlucht van Nidie den Hertog. In regelmatig tempo snijdt hij een flink
eind weg, krijgt dan echter gezelschap van Ronny de Bisschop en ... opnieuw
Gerrie Catteeuw die vooral in de eerste uren een geweldige indruk (zeer
gemakkelijk rijdend) maakt. Het drietal komt tot omstreeks 45 seconden, doch
alleen weet Theo van der Loo (formidabele sprong!) erbij te komen. Nidie den
Hertog, lange tijd in moeilijkheden na z'n solo (meer dan dertig kilometer
overigens) wordt door Catteeuw sportief tussen de wielen geduwd. Bij
spoorwegovergang Assel komt ineens ook Willy de Temmerman mede aan de
leiding en lijkt de vlucht te gaan slagen. 150-200 km: Catteeuw komt in moeilijkheden, moet zelfs lossen nadat een nieuwe
spits tot stand is gekomen. Vijftien renners, te weten Jos van Beers, Bill
Bilsland, Brian Jolly, Louis Westrus, Albert Hulzebosch, Nidie den Hertog,
Ronny de Bisschop, Ben Janbroers, Willy de Temmerman, Jos Abelshausen,
Georges Barras, Theo van der Loo, Klaas Balk, Wim Prinsen en Roger van de
Maele nemen een halve minuut. Bij tweede beklimming van Zijpenberg, Posbank en
eerstens de Rozendaalse Emma-Pyramids volgt evenwel wederom een
hergroepering. Het peloton breekt in grote brokken. 200-228 km: De voornaamste strijd om de macht wordt gevoerd tussen Peter Post's
Raleigh- en Piet Liebregts Frisol-renners. Van Beers, De Waal, Tabak,
Bukacki, Van der Leeuw, Bilsland, Jolly (allen Raleigh) vormen eenzelfde
tegenwicht ten opzichte van Westrus, Priem, Fedor den Hertog, Piet van
Katwijk, Hulzebosch, Allan (allen Frisol). Vooraan voorts: Ben Janbroers
(Robot), Willy Planckaert, Frans Verhaegen en Jos Jacobs (IJsboerke), Theo
van der Loo en Jo Vrancken (Tim-Oil), Jos Schipper (Ormas Sharp), Arthur van
de Vijver, Jose van Ackere en Roger van de Maele (alle drie CarpenterConfortluxe-Flandria).
De finale wordt hels ingezet. Hevige pogingen van Den Hertog, Vrancken,
Priem, Van der Leeuw en Jacobs om langs het Lierense Kanaal de beslissing te
forceren. Het lukt niet, de jacht doet evenwel een aantal renners naar
achteren verzeilen. In een enorme lange eindsprint, zowaar nog door hemzelf
tegen de wind in aangetrokken, wint Coss Priem voor Jos van Beers en Piet van
Katwijk. BRON: JAN BALDER Beroepsrenners: l., C. Priem (Belg.), 48. op 7.29 min. C. Crewe (Eng.),
49. B. Bilsland (Eng.), 50. op 8.20 min. H. Beurskens, 51- N. Been, 62. op
12.53 min. N. den Hertog, 53. R. de Bisschop (Belg.), 54. W. Kelleners, 55.
op 13.54 min. G. Catteeuw (Belg.), Ploegenklassement: 1 Frisol B 15 uur 53 min. 53 sec. 16 p., 2. Raleigh sec. 22 p., 3.
IJsboerke-Colner 15 uur 54 min. RONDE VAN
LIMBURG.(1974.05.25) MATHIEU DOHMEN
domineerde wederom in
bijzonder levendige RONDE VAN LIMBURG Ruim een maand
geleden wilde ploegleider Henk Steevens hem beslist niet opstellen in
Olympia's Ronde van Nederland. Mathieu Dohmen, de krachtpatser uit Born, had
namelijk ook bij hem afgedaan. Dohmen was er dan eindelijk zelf achter
gekomen wat het betekent om met die idioot grote versnellingen te blijven
rijden: Tientallen keren had hij hem gewaarschuwd. Het hielp geen zier en
... dit voorjaar „stond" Dohmen inderdaad als een emmer. Niet vooruit te
branden en speciaal in het Limburgse komt zoiets hard aan. Met zijn slechte
rijden trok favoriete “Matje" ook de populariteit van de wielersport
naar beneden. Weliswaar wilden de „kompels" voor de Amstel Goldrace nog
wel de hellingen bevolken (schattingen gaven een getal van rond de 250.000
op), voor Olympia's Ronde van Nederland ging men nog nauwelijks aan het raam
of in de voordeur staan. En eerst op het allerlaatste moment wilde Ulestraten
dan nog wel als etappe-plaats fungeren... Het gemis aan een
eigen “klepper", aan een eigen favoriet word duidelijk gevoeld, de
uitbundige successenreeks van junior Michel Jacobs hield de fietslampjes evenwel
nog wat brandend. Mathieu Dohmen
was echter niet afgeschreven. Om de dooie dood niet. Hij had geleerd, had
begrepen dat het „platen steken" niet ongestraft was gebleven en
pijnigde zich daarom met een lichtere versnelling te gaan koersen. De
Ovis-crack word er Limburgs kampioen mee, won in het Belgische Saint-Remy,
behaalde derde plaatsen in Nieuw-Vossemeer en Grevenbicht. Hij en ook zijn
vriend en trainingsmakker Bonnie Ceulen beloofden Ovis-directeur Odekerken
zowaar nog meer: ze zouden in de Ronde van Limburg toeslaan. Eens even laten
zien dat't bronsgroen eikehout wis en waarachtig nog wet goede amateurs
heeft. Knapen, die het afschuwelijke “waaierfriemelen" op de vlakke baan
in Nederland schuwen als de pest, maar die, zodra het „bergie-op en
bergie-af" gaat, de touwtjes in handen weten te nemen. Bennie Ceulen
vervulde in dit opzicht zelfs een glansrol. Was in de finale de grote man,
danste op de Snijdersberg in Moorveld keihard bij de andere koplopers (Cees
van Dongen, Ad Tak, Jo van Pol, Henk Smits, Jacob Langen en Mathieu Dohmen)
vandaan en pakte alleen meer dan een halve minuut. Zijn solo ging evenwel,ten
onder, voornamelijk omdat het Caballero-duo Van Dongen en Tak (de twee
Oud-Gastelaars reden bijzonder sterk en attent) en voorts ook Langen en Smits
heel andere voornemens hadden. De sympathieke
Ceulen, een jongen met erg veel „verborgen" talent, gaf aan de streep te
kennen: „Kunt u nu niet eens zorgen dat ik naar de Ronde van Oostenrijk
mag? Daar wil ik bewijzen wat ik precies
kan. In het verleden ben ik weleens naar Joegoslavie geweest en ook heb ik
eens wat eendags- ritten in Duitsland gedaan. Toen echter was ik zoveel
jonger, misschien wat tussen mal en dwaas in. Nu zou ik toch zo duvels graag
naar Oostenrijk gaan. Ik heb niet teveel kansen gekregen. Vraagt u het eens
aan mijnheer Middelink." Uiteraard hebben
wij op dit gebied geen sikkepit in te brengen. Toch menen wij dat zowel
Ceulen als Dohmen, ook beslist Jacob Langen en Van Dongen en Tak een kans
moeten hebben. Zij gaan namelijk “vlinderend" omhoog; kunnen op de
hellingen demarreren, beslissingen forceren. Met minstens
evenveel genoegen hebben we gekeken naar Jan van Erp's Henk Lubberding uit
Voorst. Een pittige knaap die ook omhoog kan en in de jacht met Hans Koot en
Harrie Lunenburg liet zien dat hij zwaar en uitputtend tempowerk niet alleen
aankan maar ook aandurft. Gaan we even door
met renners die wat extra aandacht verdienen, dan moeten we Rene Mulder uit
Groesbeek (Ketting-Shimano), Sittardse Piet van Kollenburg en zeker onze
plaatsgenoot (Hoofddorp) Jimmy Kruunenberg aanhalen. Laatstgenoemde zei ons
reeds een dag eerder: “In Limburg, morgen, zal ik goed rijden. Het gaat in
onze ploeg, bij Michelin, een stuk beter. We hebben wat leuke succesjes in
Duitsland behaald. We gaan er nu wat van maken. Ploegleider Joop Stoop en ook
de heer Westerveld moeten eens wat terug hebben voor het vele werk dat zij
voor ons doen.". In Limburg luidde
,Kruun' groots de beslissing in. Achter de lastige Fromberg wipte hij weg.
Pakte alleen dik twintig seconden en maakte dat Van den Bunder, Bruessing,
Tak, Dohmen, Verweij, Oerlemans (kort daarna gelost), Van Pol, Botterhuis en
nog een volgende waaier, waaruit Jan Spetgens - als “gerolde" prof ook
weer terug bij de amateurs - zomaar opgaf en Wil van Helvoirt en Harrie van
der Groezen de kelk des lijdens eveneens zagen overlopen, alle zeilen moesten
bijzetten. In deze fase moest ook Bart Solaro ervaren dat de „jaartjes gaan
tellen". Maar tot rond die honderdste kilometer zat hij er toch maar
bij. Vele, vele jongeren kunnen er een voorbeeld aan nemen, al dan niet met
het schaamrood op de kaken ... Ook wij hebben
dat gekregen. We moeten namelijk iets goed maken. In onze diepe
teleurstelling over het verloop in de Omloop van de Kempen, waar speciaal de
jongeren het ernstig lieten afweten, schreven we dat Piet van der Kruijs
zelfs in z'n beste amateurjaren geen klassiekers kon winnen. Dat was volkomen
fout, want de Helmonder triomfeerde in Nu in Limburg zat
't de Kempenwinnaar (ook zonder de diskwalificatie van Herman Snoeijink was
hij daar op de foto's duidelijk winnaar) niet mee. Hij kreeg na een val
mankementen aan z'n achterwiel, „verachterde", knokte lang door, maar
moest tenslotte toch opgeven. Zo ook verging het Bert Scheuneman, de
atletische Groninger die altijd tot en met gesoigneerd rijdt. Tja, in Limburg
komt het vooral aan op de persoonlijke kwaliteiten. Ook op de factor geluk,
want wie maar even door tegenslag wordt getroffen, is “gezien".
Terugkomen daar is er hoegenaamd niet bij. Bracht het
koersverloop een uiterst wisselend geheel en hebben we een en ander met
genoegen voor ons zien afrollen - in de bikkelharde slijtageslag gingen Frits
Shiper en Jaak Roemerman kansloos ten onder doch liet Hans Koot zien wel
degelijk een topper te zijn -, nog een facet werd ons voor de zoveelste maal
duidelijk. Namelijk: wie goed rijdt, gaat ook behoorlijk tot goed omhoog. Het
heette namelijk altijd dat bij voorbeeld de geblokte Juul Bruessing nog geen
„opgevouwen krant" op kon. Buiten het feit dat hij de gehele koers
attent was tot het moment dat Bennie Ceulen de zaak voorgoed uiteenrammelde
en Bruessing er wellicht „fout" aan deed z'n wedstrijd op ploegmakker
Toine van den Bunder af te stemmen, hebben we gezien dat “Brues" wel
degelijk berg-op kan. Het in vele gevallen zelfs gemakkelijker deed dan
knapen wie men wel klimmerstalent toeschrijft. We halen dit alleen maar aan
om aan te geven dat de basis van alles is en blijft: training en bewust
wielrenner willen zijn. In dit verband
zien we de verdere ontwikkeling van jongeren die tonen ook echt te willen,
met belangstelling tegemoet. En zullen we de
Kempenrit 1974dan maar als een vergissing beschouwen? FEITEN,
CIJFERS, WEDERWAARDIGHEDEN Op de affiches,
prijkend op de voorkant van de overigens goed verzorgde programma's, werd de
zaterdag jl. verleden Ronde van Limburg als de 25e editie aangekondigd. Dus
een jubileum, zij het dat een tiental stuks onder de regie van de T en WC
Maastricht doorgingen en de rest onder de actieve BRC Bergklimmers op touw
werd gezet. Gelijk in dit geval ook het boeiende Limburgse jurylid Thei
Hendriks een zilveren jubileum kon vieren, 25 keer in gesloten serie een of
andere functie in het jury-wezen uitoefende. Steeds rustig en vooral
deskundig, een vertrouwd beeld in het nationale koersverloop. Evenwel ontdekten
we in dat programmaboekje - bij de opsomming van de vorige winnaars - een
foutje. De eersteling in 1948 was kennelijk overgeslagen. Deze ouverture
werd door Evert Grift, afkomstig uit Soest, gewonnen en wel op de toenmalige
sintelbaan (de aankomst in 1948) van het Burg. Damen-sportpark in Geleen.
Het jaar daarop werd geen Limburg Ronde gehouden, doch vanaf 1950 heeft men
geen enkele onderbreking meer gekend. Dus ditmaal de 26e Ronde van Limburg,
dus had Thei Hendriks' zilveren feest bereids verleden jaar gevierd dienen te
worden, want de weer - routine - zijn best doende Thei maakte nu in Stein
voor de 26e maal de uitslag van deze immer interessante tocht door het fraaie
Limburgse landschap op. De eerste
pechvogel was een buitenlander, na Het “lossen"
werd voortgezet, de dupe werden even na het verlaten van Ulestraten
Broeksteeg, Janssen (Oss) en Lenkens. Er waren diverse coureurs die werden
afgehaakt en die bijkwamen. Op de Lange Raarberg
(Meerssen) alleen aan het bewind Alex Bongers, daar ,verachterden"
Bohnen (opnieuw), Van Lieshout (weer), Broeksteeg en Van Beurden. Vooraan
hergroepering, voor Schimmert ( In Nuth staakten
Jan Ubachs en Piet van der Kruijs. Het peloton viel in het Haasdal in drie
brokken, liefst vijftien jongelui konden worden afgeschreven daar hum verlies
Intussen beduidende vormen had aangenomen. Aan de voet van
de Cauberg een zware val van Laurent Didderen, die naar een ziekenhuis
vervoerd moest worden. Mathieu Dohmen en Jan Spetgens leidden de beklimming,
achterna gezeten - na de top - door Bennie Ceulen, Jimmie Kruunenberg en Jan
Bakker. De tweede groep kwam bij de eerste; in de afdaling van de
Sibbergrubbe val van Van der Leist ( Op de
Gulpenerberg -demarreerden Lunenburg, Lubberding, Tak en Van Pol, bij kwamen
dra Jacob Langen en Bruessing. Hergroepering op de Koning van Spanie, weer
Roemerman en Sluper de tol voor hun inspanning moesten betalen en aan hun lot
werden overgelaten. Boven op deze
geniepige „berg" aan de leiding: Van den Bunder, Dohmen; Lunenburg, Van
Dongen, Jacob Langen, Lubberding, Smits, Tak, Van Pol, Ceulen en Bruessing.
Hans Koot op weg naar de leiders, hij kreeg ze netjes te pakken. Compleet was
deze kopgroep in Slenaken, waar Van Pol en Lunenburg poogden aan de haal te
gaan, zulks op de Piemertberg. Weer herstelden Ceulen, Van Dongen, Jacob
Langen, Dohmen, Smite en Tak de slagorde. Op zoek naar de weglopers in die
contrelen Mulder en Van Kollenburg. In de kopgroep knapten Van Dongen en
Dohmen het werk op. Eventjes moest Langen - ging op consult bij Rondo-arts
Schattenberg - zijn makkers laten gaan, in ijltempo was hij weer present. Na Op de
Snijdersberg ontsnapte Bennie Ceulen .( Een sportief
succes deze 26e Ronde van Limburg, knap - zoals immer - door de Bergklimmers
georganiseerd. Een voltreffer, een koers van betere allure dan de voorgaande
klassiekers: nimmer pauze, altijd was iets te beleven, kortom een knap
wielerstuk.BRON: JAN BALDER EN GERARD SILLEN Amateurs: 1. Mathieu Dohmen, Born, Ploegenklassement: 1. Caballero 13.54.52; 2. Hebro-Flandria 13.57.01; 3. Ovis Roggebrood
13.57.27; 4. Tegelhandel Jan van Erp 14.01.02; 5. Michelin 14.01.08; 6.
Belgisch Sport- en Rijwielhuis 14.13.52. RONDE VAN
MIDDEN-BRABANT.(1974.09.14) 5e Ronde van
Midden-Brabant voor Andre Versteijen In de maand
september vallen de laatste bladeren van de “wielerbomen". Voor alle
categorieen worden dan sluitingskoersen gehouden, klassementen worden
opgemaakt; renners zwaaien elkaar vaarwel en/of tot weerziens toe. Veel
knapen gaan in de komende periode van categorie wisselen. Het sluitstuk van
een eerste junioren-seizoen. Inderdaad, want vanaf bet seizoen 1974 rijden
coureurs van 17 en 181entes in een geheel nieuwe categorie: de juniores.
Enkele van deze mannen hebben nota bene op het einde van 1973 reeds geproefd
van de tafel waarop de dis des amateurs wordt neergezet: Leo van Vliet b.v.,
maar ook een Eric Visschers. Uit de juniorenclub is feitelijk weinig - n.a.v.
het bereiken van de negentiende verjaardag - naar de amateurs overgekomen, persoonlijk
beschouw ik Jan Jonkers uit West-Brabant als de eerste van deze lichting.
Dat met de a.s. komst van knapen als Michel Jacobs, Leo van Vliet, Andre
Versteijlen, Wim Lugtenburg, Guus Bierings, Reinier Stroosnijder, Eric
Visschers en nog wat anderen er ook bij de amateurs wat gaat veranderen - wij
signaleerden dit eerder voor wat de profs betreft - staat zo vast als een
paal boven water. Op zaterdag 14
september werd voor de vijfde maal de Ronde van Midden-Brabant verreden. Op
de erelijst staan de namen van (1970) Bas Hordijk; (1971) Jan van
Houwelingen; (1972) Frits Pirard; (1973) Reinier Stroosnijder. Stuk voor stuk
mannen die een zekere faam genieten. De nationale
juniorentop moest twee lussen maken, elk Acht-en-dertig
ploegen gingen van start voor een klassering in de Junioren Clubtrofee 1974.
Er was betrekkelijk weinig meer te doen aan de eerste plaatsen, die waren
vast in handen. Er is in de
wedstrijd - gekenmerkt door veel pechgevallen - enorm hard gereden en toch
zagen heel wat coureurs kans na pech terug te komen. Een en ander bewijst
dat de klasse aanwezig is. De eerste
pechvogel - reeds na enkele meters - was de Rotterdammer P. van der Leij; na
vier gereden kilometers kon deze troef van Feijenoord terug aansluiten. Het
bleef wat aftasten van elkaars belangstelling en toen dat wat lang duurde,
meehde John van Herwerden dat hij maar eens in de rol van
“publiekfietser" moest gaan voorzien. De fraaie stijl van deze man uit
Voorburg - hij rijdt de laatste weken voortreffelijk - bracht het publiek tot
toejuichingen. Het is en blijft zo, dat durvers de sympathie hebben. Enige
beroering ontstond toen na We zouden kunnen
blijven doorgaan met het noemen van vluchters, van pechvogels en van
afstappers. We volstaan met de beslissende sprong van Andre Versteijlen, een
van de mannekes van Wimme van Est, die Junioren: 1. Andre Versteijlen, St. Willebrord Verenigingsklassement: 1. Willebrord Wil Voorult 85 pnt.; 2. De Windmolens 48 pnt.; 3.
Amstelland 33 pnt. ; 4. De Volharding 27 pnt.; 6. WV Breda 24 pnt. Strijdlustigste
renner: Michel Jacobs; pechprijs: Theo de Rooy. RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND.(1974.05.29) TALENTRIJKE ADRI
VAN HOUWELINGEN SPEELS NAAR EERSTE GROTE ZEGE IN 20e
RONDE VAN MIDDENNEDERLAND Als het waar is
dat de volhouders altijd winnen en de optimisten toch steeds het gelijk aan
hun kant krijgen, dan gaat die stelling waarachtig wel op voor de organisatoren,
in casu voorzitter Gerrit de Vries en zijn mede-bestuurders van de Utrechtse
wielerclub De Volharding, die er elk jaar weeraan en nimmer versagend in
kunnen slagen de al-oude Ronde van Midden-Nederland aan de rol te brengen.
En dan, na afloop soms, even teleurgesteld zijn als er iets misgelopen is.
Soms zo erg dat men er haast niet meer aan durft te beginnen, maar dan toch
weer moed putten uit de wetenschap dat die Ronde van Midden-Nederland nooit
verloren mag gaan. Zo ging het ook nu weer ... Ondanks het feit,
dat tal van sponsors het maar weer eens lieten afweten en men de rest moest
aanvullen met dagsponsors en verenigingsploegen. Zodat toch nog
twee-en-twintig al of niet complete ploegen met een totaal van honderdveertien
amateurs voor de twintigste (dus een jubileum-ronde) vlak voor het Stadion
Galgenwaard aan de kluif van meer dan honderdtachtig kilometer door het
golvende Utrechtse land en een groot deel van de Gelderse Vallei konden beginnen.
Tenslotte, na een weinig hoopvol begin, eindigende met een schitterende
finale waaruit de talentrijke 20-jarige Adri van Houwelingen uit de Amstel
Bier-formatie van Herman Krott speels doch zeer bewust als de grote winnaar
naar voren kwam. In de eindsprint op de wielerbaan van
het Utrechtse Stadion had hij slechts af te rekenen met -Piet van der Kruijs
van de sterk in de twaalf mans kopgroep vertegen- woordigende Tegelhandel Jan
van Erp-ploeg. Diens tweede plaats was slechts een pleister op de wonde want
... met ook nog Gerry van Gerwen, Henk Botterhuis en Andre Gevers in de
hoofdmacht, had het toch zo moeten zijn dat een van die renners met zege had
weten te grijpen. Maar Herman Krott's Amstel-representanten Adri van
Houwelingen en Ton ter Harmsel hielden het hoofd in de slotfase echter
uitermate koel. Een slot waarin ook Juul Bruessing weer een grote rol
speelde, maar als eenling van de Hebro-Flandria-ploeg nogal duidelijk aan
banden werd gelegd. Niettemin mocht de Amstelvener toch nog best tevreden
zijn met de vierde plaats, veroverd in de „slipstream" achter de
winnaar. LEVENDIG Enfin,
Tegelhandel Jan van Erp werd dan toch, het kon gewoon niet missen, winnaar
van het ploegenklassement. In de kopgroep marcheerde overigens ook de jonge
Michelin-renner Wim Pater opperbest mee. De Barnevelder behaalde een
alleszins goede zevende plaats en was onderweg zelfs een van de uitblinkers.
Hebben we het over jonge opvallende coureurs, dan mogen ook Cees St. Nicolaas
en Roelof Groen alsmede Cor Schuurman - nu als gastrenner opgenomen in de
Amstel Bier-formatie - worden genoemd. Waarbij men om hun mogelijkheden te
noemen dan niet op de klassering moet lieten. Neen, zij waren in koers
interessant. Vooral Schuurman die in het begin meer dan eens aan het venster
trad ... Overigens werd
datzelfde begin nogal ontsierd door valpartijen. Reeds voor Wijk bij
Duurstede voor de eerste keer werd aangedaan, verspeelden Hilberink, Brouns,
Lunenburg, Steur, Blanken, Van Hooft, Vlaanderen en Kentie hierdoor alle
kansen. Sommigen moesten dan ook de strijd staken. Mede hierdoor werd het
peloton op de Lekdijk volkomen uiteengeslagen en telde men na nauwelijks In die fase reeds
toonde Adri van Houwelingen zich al duidelijk aan het front en de jonge
belofte uit Heesselt slaagde er zelfs in een flink gaatje te slaan. Niettemin
kreeg hij Gerry van Gerwen, Wim Pater en Jan Zuydweg in zijn spoor, doch kort
daarop maakten Ton ter Harmsel, Jan Marcus, Wil van Helvoirt, Henk Botterhuis,
Henri Geldens en de weer opmerkelijk best rijdende “veteraan" Bart
Solaro het gat weer volkomen dicht. Daarna heeft Frans van den Enden
(Caballero) nog even de aandacht getrokken en zijn naam laten noemen. Het
was ook in deze koersperiode - voor de tweede maal Wijk bij Duurstede, Had Gerrie St.
Nicolaas al eens met pech te maken gehad, ook Rhett van Trigt kreeg mankement
te verwerken. Beiden moesten loslaten en konden niet mee met de splitsing
welke tot stand kwam. VUURWERK In de omgeving
van Elst ( Bezien we deze
klassieke wegwedstrijd nog eens achteraf, dan moet ook “ter schrift"
worden gesteld, dat de organisatie - werkend onder stellig niet al te
gemakkelijke omstandigheden - het meer dan best voor elkaar heeft weten te brengen. De 20e
Ronde van Midden-Nederland slaagde volkomen. Een prettig gegeven waartoe
ook de jury het hare bijdroeg ... BRON: JAN
CORNELISSE Amateurs: 1. Adri van Houwelingen, Heesselt Ploegenklassement: 1. Tegelhandel Jan van Erp 12.43.05; 2. Michelin 12.40.59; 3.
Caballero 12.47.33. RONDE VAN
MIDDEN-NEDERLAND.(1974.05.31) JUNIOREN GAVEN
ELKAAR WEINIG TOE OP WEGEN VAN 'T STICHT EN GELRE ... Leo van Vliet
wint in enerverende finale
Kleine Ronde van Midden-Nederland Even zag het er
naar uit, dat met nog amper vijf kilometer voor de sturen, toch nog een
renner uit de aan elkaar klittende hoofdmacht kon ontsnappen. En in een solo
naar de zege zou kunnen gaan. Edoch ... ook Wim Lugtenburg smaakte dat
genoegen niet. Gevolg: 'n beslissing in deze eerste, kleine Midden-Nederland
voor junioren middels een massasprint. Zo geschiedde, al zag het er zowaar
even naar uit dat de nieuweling die vorig jaar de overwinning door de jury
kreeg toegekend: Utrechter Rik Jagers (doordat toen een zevental renners
wegens verkeerd rijden werd gediskwalificeerd) nu wederom met de overwinning
naar huis kon gaan. Vlak voor het
Utrechtse Stadion nam hij namelijk 'n fietspaadje binnendoor en kwam zo met
enige voorsprong, hoewel Martin Visser meteen bij hem zat, de Stadionbaan
op, waar Visser toen even wachtte en waardoor Leo van Vliet toen gelanceerd
kon komen. En die vervolgens in een enerverende sprint Martin Visser op de
streep met nauwelijks waarneembaar verschil klopte. De tweede grote
zege voor Leo van Vliet in een junior-klassieker, na die in de
Haarlemmermeer en bovendien acht overwinningen in diverse wielerronden. Ja, de 18-jarige
kantoorbediende uit Honselersdjjk deed het tot nu toe best dit seizoen.
Weliswaar mist hij de slag in de Omloop van de Maasvallei, werd na veel pech
zesde in de Omloop van het Lage Land en vervolgens geklopt in de Flevo-Tour,
waardoor Leo met een vijfde plaats dik tevreden mocht zijn, maar in de
Haarlemmermeerronde was hij toch de grote winnaar. Zoals nu in deze door De
Volharding voortreffelijk georganiseerde Ronde van Midden-Nederland, waarin
hij vorig jaar al zou hebben gewonnen, ware hij toen met 'n aantal anderen
niet de verkeerde-weg ingestoken;-. waardoor later diskwalificatie volgde. Met veel
vertrouwen mag Van Vliet de strijd om de nationale titel in Mill tegemoet
zien. SPRANKELEND
VERLOOP Een levendige
strijd ging aan die sprintbeslissing vooraf. Van de eerste tot
de laatste kilometers. Want vrijwel direct na de start, van de 122 junioren
uit maar liefst vijftig clubs, maakten zich bij Achterdijk drie- vluchters
uit de bonte meute los: Hein Senders, Ad Kramer en Bertje van der Broek, maar
welk vermetel trio toch heel snel werd teruggepakt. Zo ging het ook met
Meijer, Boskamp en Fridsma, die het op z n eentje probeerde maar toch niet
het genoegen mocht smaken als eerste de stad van Jacob van Ruysdael te
passeren. Evenmin het De Vos en Van der Broek gelukte met voorsprong Wijk bij
Duurstede te bereiken. Volgende pogingen, vlak voor Amerongen, werden door
Martin Havik, daarna Ad Kramer, Fons Knippen- berg, Brummelaar, Van Kessel,
Bosch, Hus en De Rooij ondernomen, maar ook hun sprongen reikten niet ver.
Het tempo was den ook vrij hoog en wet most men den al niet doen om daaruit
toch nog een demarrage to plaatsen. Dat kon het trio
Verstetlen, Valentjjn en Visschers na de Grebbeberg niet en Wagenaar net zo
min in de schaduw van de Rhenense Cuneratoren. Evenmin door Lambo na Een hoofdmacht
van ongeveer vijftig man zat den ook nog steeds bjjeen, toen na Een fase waarin
zich opnieuw een valpartijtje voordeed, doordat Johan van der Weijde tegen
een ietwat op de weg geparkeerde auto opreed. Wat verdere pechvogels betreft:
Johan Kuit werd met nog enkele kilometers te rijden door een lekke band
uitgeschakeld. Een slot waarin Theo Hoogervorst en Henk Meijer en tenslotte
ook Wim Lugtenburg het toch nog even probeerden. Maar die maasa-aankomst
moest tenslotte toch de werkeljjke uitspraak doen. In het voordeel van Leo
van Vliet ...BRON: JAN CORNELISSE Junioren: Clubklassement: 1. Westland Wit Vooruit; RONDE VAN
MIDDEN-ZEELAND.(1974.04.06) Professionele
RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND een waar pronkstuk Geroutineerde
Tino Tabak liet ontembare Fedor den Hertog zware pijp, roken Grandioos!
Formidabel! We zouden nog een
hele ris superlatieven kunnen plaatsen. De Ronde van Midden-Zeeland, in alle
opzichten perfect georganiseerdt - een dikke pluim aan het adres van het
totaal nieuwe comite dat deze internationale wielerronde op poten heeft gezet
- heeft veel bewezen. Niet alleen dat we met onze beroepsrenners steeds
duidelijker op de goede weg zitten, nog meer dat hetgeen tot nu toe aan
terrein is veroverd op dit gebied, voor geen prijs meer uit handen mag worden
gegeven. Al meer hebben we
het in deze kolommen aangehaald. Ook nu zullen we het zeker doen: er moet en
zal een Ronde van Nederland komen! Gewoon omdat we er thans “rijp" voor
zijn, we momenteel over een rennerspotentieel beschikken dat heel duidelijk
de zaken op een verheugende, prettige manier wil aanpakken. We verkeren in
de gelukkige periode dat de “neofieten" - de lichting die juist bij de
amateurs vandaan is gekomen - zich niet zomaar bij de reputatie of
heerschappij van ouderen wil neerleggen. 't Is alom „knokken" geblazen. Evenals in
Zuid-Holland werd er ook nu een koers opgevoerd waarvoor we - zeker in
Zeeland - bij de amateurs (hoe gek het ook klinkt) jaren en jaren moeten
teruggrijpen. En aan wie is dit alles te danken? Aan vrijwel allen, in
hoofdzaak echter aan Fedor den Hertog. Hij reed de concurrentie bijna “doodziek",
bleef gaan, gaan en nog eens gaan. Onvermoeibaar, ongenuanceerd. Precies zoals
hij dat in z'n grote amateurjaren deed. Zo maar voor het vaderland weg,
evenwel toch dusdanig dat hij er zijn vorm en conditie alleen maar mee slijpt
en bij anderen de benen steeds meer met lood deed vullen. Den Hertop is een
grillig iemand, maar we moeten ons al sterk vergissen wil hij niet binnen
afzienbare tijd ook als beroepsrenner een zekere vooraanstaande positie
innemen. Of hij ooit ook
internationaal zo kan opereren! Kwaliteiten heeft hij in overvloed, alleen
zal hij zich wellicht ook de geraffineerde flair moeten aanmeten. Zeker als
Fedor een “heerser" wil worden... Als winnaar mocht
Tino Tabak worden gevierd. Een goede winnaar. Een triomfator voor wie elke
organisator zou willen tekenen. Tabak is een koerser, een wielrenner in hart
en nieren. Een man die altijd weer spektakel wil brengen, onvermoeibaar door
blijft sjouwen, altijd diep en onderin de bocht grijpt. Voor Peter Post,
ploegleider van Raleigh, is het gelukkig dat Tabak op zo'n vreemde manier bij
Sonolor aan de kant werd gezet. Voor Tabak zelf waarschijnlijk ook omdat
Post als ploegleider precies bij hem de vlam kan doen ontwaken. Hierbij is het
jammer dat Tino eigenlijk net wat te kort komt. Dat hij niet iets meer aan
pure klasse in de bagage meedraagt. Dat zou hem ongetwijfeld meer triomfen -
hoe spijtig greep hij niet net naast Gent-Wevelgem - hebben bezorgd.
Desalniettemin is hij een topper die wil werken, een man die begrijpt dat het
allemaal niet cadeau wordt gedaan. Dat zijn beroep hem eveneens verplichtingen
oplegt. Zo iemand is ook
Gerard Vianen. Zaterdag reed hij in Midden-Zeeland naar een meer dan
voortreffelijke plaats. In dit verband mag men zich zelfs het volgende
afvragen: hoe komt het dat de eenling Gerard Vianen ('s morgens vroeg hadden
we Kees Bal en Gerrie Knetemann in Kwadendamme bij een bliksembezoek aan
Bal uitgezwaaid toen zij samen op weg gingen naar Parijs-Roubaix) zich in de
coalitie van allerlei ploegen toch staande kon houden? Men kan het
uitleggen dat Vianen gewoon een bijzonder goede, sterke, uiterst doorknede
renner is. Bovendien altijd even sympathiek bij iedereen overkomt en ... naar
onze overtuiging, vooral de jongeren natuurlijk bijzonder veel van de stiel
kan leren. De jonge, nieuwe generatie, met name Fedor den Hertog, Coos
Priem, Piet van Katwijk, Theo van der Leeuw, Bas Hordijk en ga zo maar door,
rijdt zo'n vakman niet graag verloren. Trouwens: laat staan of men er toe in
staat zou zijn ... Afwachtend van
hetgeen op juridisch gebied (het door de KNWU aangespannen hoger beroep
tegen de uitspraak omtrent de sponsorregeling voor amateurs) staat te
gebeuren, moet toch worden gesteld dat de maatregel op zich reeds nu rijpe
vruchten afwerpt. Vooral in de profsector ziet men een opleving welke net zo
accentueert als het contrast donker en licht. Een jaar geleden zaten we nog
duidelijk tegen een soort “faillissement" aan te hikken, nu hebben we
een seizoenaanloop beleefd welke nog nimmer is voorgekomen. Natuurlijk is er
een duidelijk verschil in hetgeen er op nationaal en internationaal niveau gebeurt.
Maar we hebben op beide vlakken ons ware gezicht reeds getoond en vrij zeker
zullen er uit deze bijzonder positieve Frisol-wedstrijden - waren er nog
maar meer - waarvoor SBB-coordinator Jan Janssen keer op keer een prachtig
veld weet te selecteren, zeker nog meer sterke “kleppers" naar voren
treden. Met hoeveel
genoegen hebben we niet naar Piet van Katwijk gekeken. Wat heeft hij het
moeilijk gehad, wat hebben de twee Raleigh-rijders (Tabak en Van der Leeuw)
geprobeerd hem te slopen. Toch durfde kleine Piet het aan om zelf minstens
net zo hard terug te slaan. Om zijn beide belagers ook de laatste vezels
kracht uit de body te sleuren. Aan de streep moest hij het loodje zeggen.
Geen schande. We zouden zelfs zeggen: gelukkig voor hem. Van Katwijk II
heeft er van kunnen leren, zal in volgende koersen wanneer ook dergelijke
harde ontwikkelingen van een tegen twee (of andere verhoudingen) zich
voordoen, zeker op nog andere manieren proberen de zaak te redden. En dat
mogen we ook schrijven over Wim de Waal, de vinnige Zeeuwsvlaming. Twee keer
„viel hij plat", beide keren werd hij teruggebracht door de man die in
de finale ook al zoveel vuil werk mocht opknappen: Theo van der Leeuw. De Limburger kan
er wat van. Is een „domestique" van geweldige betekenis. IJzersterk,
tot en met bereidwillig. Hij past bijzonder goed in Post's TI-Raleigh Racing
Team, heeft er ook kansen om zelf mogelijk grote uitslagen bijeen te rijden.
Theo legde over het afhaken van Den Hertog uit: “Kijk Fedor moet natuurlijk
wel professioneel denken. Nu heeft het hem, die toch onvoorstelbaar duidelijk
zijn stempel op deze koers drukte, bijna de kop gekost. Ook Piet van Katwijk
zal begrepen hebben dat hij toch min of meer de amateuristische gedachte van
zich zal moeten afzetten." Theo bedoelde
uiteraard de manier van koersen, zodra premies en dergelijke in het geding
komen. Een Ronde van
Midden-Zeeland waarvoor ook onderweg enorme belangstelling bestond. Een
evenement dat bij de renners eveneens zeer positief is overgekomen, een treffen
dat beslist niet zomaar een „van stad tot stad" is, maar terdege een
volledige inzet heeft gevraagd. Ook op organisa- torisch gebied. Juist op
dit terrein als men weet dat er maanden en maanden achtereen keihard voor
gewerkt, gesjouwd, geploeterd is. Deze enorme puzzel stukje bij stukje en
beetje bij beetje in elkaar is gelegd. Of dit ook in 1975 staat te gebeuren. Helemaal positief
liet men er zich niet over uit. Veel hangt namelijk af of er werkelijk een
Ronde van Nederland gaat komen. 0ok of Frisol volgend jaar wederom met een
dergelijke serie op de proppen wil komen. Maar de mannen van Midden-Zeeland
voelen er zelf enorm veel voor. En ... er is
bewezen dat het kan. KOERSVERLOOP Beroepsrenenrs: 1. T. Tabak Ploegenklassement: 1. Raleigh-A 15.49.48; 2. Friol-A 15.53.23; 3. Frisol Internationaal
15.58.09; 4. Tim-Oil 16.01.45. RONDE VAN
NOORD-HOLLAND.(1974.04.06) In Ronde van
Noord-Holland zat Theo Smit steeds op 't vinketouw "IK WAS NU
BANGER VOOR JAN ALING EN AD DEKKERS De aloude Ronde
van Noord-Holland - immers, de allereerste echte grote wegkoers voor
amateurs, waarmede de Zaanlandsche Wielerclub DTS brutaalweg op initiatief
van de onvergetelijke Kobus Cornelissen met zijn clubmannen direct na de
afschuwelijke vijfjarige wereldslag der volkeren in 't jaar 1946 Jan en
Alleman verbaasd deed staan, dat zo'n wielergebeuren ook in ons land tot
stand kon worden gebracht en de autoriteiten in stad en land murw maakten
voor verdere wielerevenementen op de wegen van ons lieve vaderland - beleefde
aan de vooravond van Palmpasen nu al z'n 29e uitgave. De laatste dus voor in
1975 de jubileumrace door en rond 't frisgroene Noordhollandse polderland
mogelijk nog groter van opzet en denkelijk in een meerdaagse zal worden gehouden.
Toch, met alle waardering voor Bram Broerse en z'n ijverige medewerkers, zeg
ik met Blinde Maupie: “eerst zien en dan geloven". Omdat, zoals nu al
wel klinkklaar werd bewezen de sponsors" daarvoor stellig in flinken
getale nodig niet zo maar te grijp liggen. . . Een weer volledig
geslaagde, dankzij professionalistische aanpak georganiseerde DTS-klassieker,
die opnieuw bij de topamateurs zeer in trek bleek te zijn. Want vrijwel alles
van enige betekenis stond aan het lijntje in de Cornelis van Uitgeeststraat
voor de Hilko-fabrieken, om daar door Ver. Noordhollandse
Dagbladen-directeur Middelbeek te worden weggeschoten. In totaal 123 man,
verdeeld over negen sponsorploegen, een militaire formatie en zeven al of niet
compleet zijnde samenstellingen. Door ziekte bijvoorbeeld van Ron Zieleman,
Ger Fens, Jan van der Horst, Hennie van Leeuwen, Dick Beusekamp en de
Canadees Jocelyn Lovell. Enfin, toen trok wedstrijdleider Jan Klip (wat duet
hij dat werk toch rustig, beheerst en goed) na wat vergeefs gewacht op de
vroege pechvogel Chris Bongers de vlag eindelijk in en begin het grote
wielerfeest met meteen al een wilde ren naar Buitenhuizen. Een ouderwets
begin, waarin meteen harde klappen worden uitgedeeld en 'n onzichtbare man
met een grote schaar de franje van het peloton ging knippen. Kortom: men kon
de eerste lossers noteren. Teveel om op te noemen. Toch ook al Theo Noy, de
Brit Ian Robertsen (van de DTS-ploeg), overigens allemaal naamlozen ... Vooraan fietsten
zich toen al 'n man of tien goed in de kijker. Volgens onze
„boordradio": Jan Aling, Ad Dekkers, Bennie Groen, Rink Cornelisse, Theo
Smit, Dick Groen, Toine van den Bunder, Fons van Katwijk, Jo de Boer, Jan
Bakker en ook Jan Ruckert om er wat te noemen. Een formatie van reeds
indrukwekkende kwaliteit en meteen al die kleine pas 23-jarige Theo Smit, die
daags tevoren op zijn verjaardag het voor hem onprettige berichtje van de
Frisol-directie, i.c. de heer De Vries in de bus kreeg dat de Frisol-amateur-
ploeg niet in Olympia's Ronde van Nederland zal starten ... Want diezelfde
Theo Smit ging uiteindelijk deze Ronde van Noord-Holland op eclatante wijze
winnen. Zonder veel steun van ploegmakkers, al zal Co Hoogedoorn in het
tweede gelid er wel aan mede hebben gewerkt, dat de al vroeg ontstane
kopgroep niet meer kon worden ingelopen. Theo Smit kon aan de eindstreep z'n
geluk haast niet op: “Eindelijk dan toch he." Tja, nu toch eens een
echte klassieker nadat hij als eerstejaars-amateur enkele jaren geleden
's-Gravendeel-Lage Zwaluwe en daarvoor al de Omloop van Borssele op zijn
naam had gebracht. Om vervolgens in 1972 met een zesde plaats in de
Vierstromenlandronde en een zevende in de Drentse Dorpenomloop het seizoen
te besluiten en vorig jaar 6e in Gent-Wevelgem, 9e in de Haarlemmermeerronde
en een zevende plaats in de Ronde van Noord-Holland, waarin hij nu zijn fiets
het eerst over de eindstreep wist te smijten. Ofwel: een revanche op Juul
Bruessing die hem in de Omloop van de Baronie een week eerder de das omdeed
... Theo Smit kan er
wat van. Ook al door zijn verdienstelijke vijfde plaats in de Omloop van Het
Volk in en rond Gent. We zullen stellig meer van hem horen, of als amateur of
als ... professional, welke status hij in hevige mate ambieert. Het werd op
weg naar Beverwijk ook in deze klassieker wat men noemt: rekken en krimpen.
Groepen smolten samen en sloegen weer uiteen. En zo werd de hoofdmacht maar
liefst een man of dertig groot, doordat de volgende renners: Joop van Rossem,
Mick Bennett (de Brit), Leon Strobbe, Peer Maas, Roy Schuiten, Wim Albersen,
Herman Snoeijink, Gerrit Brokelman, Gerard Scheeper, Frits Schur, Rolf
Groen, Wim Nooren, Wim Pater, Joop Ribbers, Rhett van Trigt, Harry van der
Groezen, Co Hoogedoorn, Karl Bohnen (Duitsland), Peter Nieuwenhuis, Adrie van
Houwelingen, Ruud van Zuuk, Nico Hendriks, Piet Slikker en Tony Huyzen de
zaak flink uiteen rammelden en terdege naar de hoofdrol solliciteerden. Jan Lenferink kon
er in een van de achtervolgende groepen een kruisje over maken, wat verder ook
Van Lieshout en bij Egmond-Binnen kreeg Rink Cornelisse een lek bandje.
Daarna viel ook Harrie van der Groezen vooraan letterlijk weg. Hij werd door
de EHBO-wagen opgenomen ... Voor Bergen, toen
zo'n kilometer of veertig onder de wieltjes waren doorge- gleden, kreeg Wim
Pater pech en zakte ook Johnny Cornelissen - eveneens gedeprimeerd door het
niet starten van een Frisol-ploeg in Olympia's Ronde - uit de jachtgroep weg.
Juist op dat moment ontstond een vluchtgroep van dertien met weer de Brit
Mick Bennett, Juul Bruessing, Toine van den Bunder, Fans van Katwijk, Jan
Aling, Herman Snoeijink, Theo Smit, Jan Bakker, Jan Ruckert, Ad Dekkers, Wil
van Helvoirt, Gerrit Brokelman en Bennie Groen. O ja zeker, men
poogde nog wel die mannen te pakken, doch vergeefs ... Uit de derde groep
maakten zich Ted Blom, Chris van de Veer, Piet van Leeuwen, Gerry van Gerwen,
Frits Schur, Jacques van Dijk, Jimmy Kruunenberg, Wiecher en Jans Vlot, Sjaak
Schuitemaker en Gerrit Mohlmann nog los om tenslotte bij groep twee aan te pikken.
Langs de IJsselmeerdijk voor Medemblik waar lammetjes het stralende lenteweer
benadrukten, kreeg Wil van Helvoirt pech. En daar poogde Frits Schur op z'n
eentje, vergeefs, het gat te dichten. In de kopgroep
drie Amstelmannen, drie Hebro-Flandria's en de daarbij door kramp wegvallende
Herman Snoeijink van de formatie Ketting-Shimano, ditmaal nogal zwak vertegenwoordigd
aan het front. Al moet worden gezegd dat Jan Aling het weer best deed. Bennie Groen, tot
dan toe niet slecht, loste juist toen Toine van de Bunder (veel te vroeg) op
z'n eentje pijlsnel aan een solovlucht begon en in minder dan geen tijd een
paar honderd meter nam. Maar Ad Dekkers wilde het gat wel dicht gooien. Aldus
geschiedde... De weg naar huis
was namelijk nog zo ver en zo lang. Voor Jan Bakker
en Fons van Katwijk was dat gejaag teveel geweest. Zo bleven er slechts vijf
voor de finale over: Theo Smit, Juul Bruessing, Jan Aling, Jan Ruckert en Ad
Dekkers, van wie eerst Ruckert, daarna tenslotte Bruessing vergeefs poogden
zich los te maken en Toine van de Bunder het hoofd maar boog en keek wat
ervan terechtkwam. Welnu, ge weet
het: Theo Smit won. Zoals hij wilde in de eindsprint waarin hij
Amstel-mannen Ruckert en Dekkers, plus Ketting-vertegenwoordiger Aling en
Hebro-Flandria-representant Bruessing overvleugelde ... Overigens was
ploegleider Herman Krott toch gelukkig met het winner van het klassement voor
Amstel en was Peter van den Donk als ploegleider van de Frisol-amateurs
bljzonder verheugd met Theo Smit en Co Hoogedoorn en heeft nog steeds hoop
dat men op z'n schreden zal terugkeren en de groen-witte jongens
,geolied" en wel in de Olympia-ronde komen ... Amateurs: 1. Th. Smit, Halfweg Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 12.08.57; 2. Hebro-Flandria 12.08.57; 3.
Ketting-Shimano 12.13.23; 4. Frisol 12.18.15; 5. Caballero 12.20.52. RONDE VAN
NOORDWEST-OVERIJSSEL.(1974.04.20) Michel Jacobs ook
winnaar in 3e Ronde van Noordwest-Overijssel „Een sterk
winnaar. Een knaap, die over een fiinke dosis wilskracht en doorzettingsvermogen
beschikt," aldus sprak na afloop van de uitstekend georganiseerde 3e
Omloop van Noordwest-Overipssel bondscoach Joop Middelink, nadat hij de
kleine potige Michel Jacobs uit Bingelrade, die evenals vorig jaar als
eerste over de streep ging in Hasselt, feliciteerde. Een glunderende
Jacobs, die in de eindsprint zijn “eeuivige" rivaal Leo van Vliet
versloeg, kon ook felicitaties in ontvangst nemen van de voorzitter van de
KNWU, mr. Van Ballegoiljen de Jong, en Sportcommissielid Harrie v. Gestel,
die beiden ook lof toezwaaiden aan het adres van de Hasselter Wielerclub
Noord-Westhoek. Een prachtige
koers, deze derde Omloop van Noordwest-Overijssel, waarin Leo van Vliet,
Andre Versteijlen, die derde werd, en Michel Jacobs van meet of de grote
animators waren. Jammer was het,
dat zich in de beginfase op de bochtige dijk van Hasselt naar Genemuiden
enkele valpartijen voordeden, waardoor tal van renners op achterstand
kwamen. Overigens, de
grate favorieten zaten toen reeds goed „van voren". We doelen op Michel
Jacobs, Ad van Peer, Leo van Vliet en John Vooys, die even voorbij Genemuiden
(na KOPGROEP Michel Jacobs,
die ontzettend veel werk verzette in het voorste gelid, was de man, die, na Toen op de
bochtige Blankenhammerdijk tussen Blankenham en Blokzijl een hergroepering
ontstond, wisten 24 renners aan de leiding te komen, doch kort daarna ging
John van Herwerden aan de haal. Spoedig volgden Ad van Peer,en Jos van Erp.
Van dit trio ging Ad van Peer alleen door en daardoor ontstand een boeiende
finale! Wie dacht, dat
Michel Jacobs te roekeloos met zijn krachten had omgesprongen om alsnog een
demarrage te forceren, kwam bedrogen uit. Nadat Van Peer was achterhaald,
ging Jacobs aan de haal met in z'n wiel de attente Leo van Vliet. Dit was na Achter hen
formeerde zich een stork kwartet, bestaande uit Ad Kramer, Eric Visschers,
John Akkermans en Reinier Stroosnijder, welke laatste een pluim toekomt
omdat hij na een valpartij geheel uit de achterhoede naar voren was gekomen.
Dit was bondscoach Joop Middelink ook niet ontgaan. Na afloop vroeg
Middelink dan ook of Stroosnijder een aanbieding wilds accepteren voor de Oostenrijkse
Jugendtoer. Wegens studieredenen moest Stroosnijder dit afslaan. Mogelijk,
dat nu Martin Visser van het Amsterdamse Olympia zal meegaan. FINALE Toen de drie
koplopers op de Hasselter Van Dedemlaan arriveerden, leek het er op, dat Leo
van Wiet, die de sprint aantrok en Jacobs naar de stoeprand dwong, zou gaan
winnen. Het pakte evenwel anders uit, toen de Limburger bliksemsnel een
andere positie koos en enkele meters voor de streep een teleurgestelde Van
Vliet passeerde ... Juichend ging Michel als eerste over de streep. Dit
betekende zijn negende zegepraal van dit seizoen! Eerder won Jacobs de 5
Kerkdorpenomloop van Rucphen en de criteria: Eijsden, Neerbeek, Galder, St.
Willebrord, Broeksittard, Meerssen en Hulsberg. BRON:BEN
ZOMERDIJK Junioren: RONDE VAN
OVERIJSSEL.(1974.05.04) In Ronde van
Overijssel mochten 'knechten' hun kans gaan Jan Lenferink
kreeg eindelijk loon naar werken Het was in de
Overijsselse rondrit duidelijk te merken. De vlam blakerde op een beduidend
lager pitje. De benen waren nog stram en moe, de geest nog niet helemaal
fris. De juist afgedane Olympia's Ronde van Nederland, aan welk evenement
ploegleider Joop Stoop, zo gaf hij althans te kennen, met zijn Michelins
nooit meer meedoet „ . . . omdat het ‘gewoon vragen om de dood is' en er in
vele gevallen te duidelijk met vele maten gemeten werd"..., speelde nog
duidelijk door het hoofd van allen. En toch moest er in en door „Us
Twenthe" wederom met inzet van alle krachten gereden worden. Tenslotte
gold deze klassieker als eerste onderdeel voor het Merkenkam- pioenschap
1974 en diende er voor „broodheer-sponsor" nog harder dan anders
gewerkt te worden. Edoch ... een uiterst grillig koersverloop, tot stand gebracht
door een uitermate vroege ontsnapping, heeft vele plannen volkomen de bodem
ingeslagen. Heeft voornamelijk de renners van het “tweede plan" ofwel de
„knechten" kans gegeven naar een zeker niveau uit te groeien. Of hiermede de
erelijst, waarop de namen van Mies Stolker (zelfs twee maal), Piet Damen, Bas
Maliepaard, Jan Janssen, Henk Cornelisse, Leo van Dongen, Gerard Vianen, Jan
Krekels en ook Jan Aling, enigszins Aan de andere
kant ook een voor de hand liggend feit, want deel uitmakend van de altijd zo
succesvolle en steeds maar opnieuw groots opererende Ketting-Shimano-ploeg,
bleef Jan Lenferink weinig anders over. In de formidabele successenreeksen
van Frits Schur, Jan Aling, Aad van den Hoek en, zeer recentelijk nog, Roy
Schuiten (de laureaat van Olympia's Ronde van Nederland 1974), ligt namelijk
beslist een voornaam aandeel van Jan Lenferink's onverbrekelijke werk verankerd
en daarom ook werd er in Rijssen uitbundig over zijn triomf gesproken. Door zowel
Schuiten en Van den Hoek als door Schur. Ze vonden het bijzonder fijn dat
hun ploegmakker had weten te winnen. Ze hadden er onderweg, toen de eigen
kansen toch volledig, verkeken waren, zelfs vurig op gehoopt en wat men mag
noemen: om „gereden". Ze wisten dat hij sterk reed, dat hij reeds in de
juist voorbije Olympia Ronde vooral de laatste dagen enorm veel „vuil
werk" had opgeknapt en om dat met succes te kunnen uitvoeren moet men
heel wat extra's weten aan te dragen. Dikwijls nog meer dan de winnaar of de
voornaamste prijswinnaars. In zekere zin
overviel het de sympathieke Gelderse metselaar dan ook. Hij had dit succes,
deze grandioos bevochten triomf in een van Neerlands voornaamste klassiekers
nooit bij voorbaat durven beogen. Alhoewel ... hij toch ook weer niet te
bescheiden is om te erkennen dat „het er in zat" en hij ons voor de
start nog toevertrouwde dat „de benen momenteet heel best en vliegensvlug in
het rond kunnen draaien". . . Prompt zat hij er
dan ook bij toen Marcel van Leeuwen -'n knaap met heel veel mogelijkheden,
evenwel nog zo „groen als gras" en helaas nog lang niet geraffineerd
genoeg - in Enschede de splitsing tot stand bracht. Waarschijnlijk omdat het
ook hem te gevaarlijk werd of om zomaar lukraak het totaal onbekende avontuur
te zoeken? In het laatste geval mogen we schrijven dat Van Leeuwen (hij kan
het jonge Van Nelle-team beduidend inspireren) in zijn opzet geslaagd is. In
het eerste geval kalken we andere regels neer: rijdend voor de meute uit
hebben we namelijk zelf doodsangsten uitgestaan. Dit was geen wielrennen
meer. Dit was gewoon vragen om vreselijke valpartijen, dit was misschien
zelfs het tarten van de dood. Op het kantje rijdend door het gras, door
gruis, puin, over de betonnen weg-afsluitbanden zagen we hoe men elkaar zat
te “ellebogen", te “knieen". Hoe men wrong, duwde, trok, stompte,
knokte en wat al niet meer om toch maar vooral luw te zitten. In een waaier
die tot precies de „as" van de weg werd uitgemeten. Kilometers en
kilometers achter elkaar, in een tempo dat dichter tegen de vijftig dan rond
de veertig schommelde. En is zulks in
vrijwel iedere grote wegkoers op Nederlandse bodem te aanschouwen en brengt
al dit „centrifugeren" vooral bij buitenlandse deelnemers aan Olympia's
Ronde van Nederland alle schrik en paniek, zoals het in Overijssel werd
gedaan hebben wij het nog zelden gezien. Wat er tegen te doen is? Niets, helemaal niets! Men kan alleen maar
hopen dat het altijd weer goed zal aflopen, dat er nooit en te nimmer iets
ernstigs zal gebeuren. Maar dit laatste lijkt ons wel dichterbij te liggen
dan het winnen van de honderdduizend of naar groot succes rijden in een grote
koers. Hoe het komt? Amateurs slachten
elkaar het liefst af. Van de eerste tot de laatste kilometer. En is dit een
sinds jaren te onderkennen verschijnsel, juist dit seizoen dachten we dat er
wijziging was gekomen. .. Inderdaad geleek het of men meer professioneel ging
koersen, of men met het vormen van meerdere “waaiers" het cruciale
moment (of momenten) van iedere koers naar de finale wilde verleggen. In
Overijssel koersen men er evenwel weer angstwekkend op los. Om er de ril van
te krijgen ... Moet een en ander
nog volledig worden beklonken, vrijwel zeker gaat de Didamse
metaalwarenfabrikant Ton Ketting eerlang net profs opereren. Er heeft zich
in dit verband reeds een mede-sponsor (eveneens een groot-industrieel die
aanvankelijk met Herman Krott's Amstelploeg wilde samengaan doch nu naar
Ketting is gestapt) gemeld en ook zijn er reeds orienterende gesprekken met
Aad van den Hoek, Jan Aling, Frits Schur, Boy Schuiten, Jan Lenferink en Juul
Bruessing gehouden. Zomaar om eens te informeren hoe deze renners er eventueel
tegenover staan. Overigens wilde Jan Lenferink vorig jaar al overstappen. Hij
zou toen naar Frisol gaan, maar bleef op het allerlaatste moment toch liever
amateur. Een knaap die twee jaar terug de Olympia Rondo-etappe Steenwijk-Hippolytushoef
won, in het Westberlijnse Charlottenburg eens een ongekende prijzen- en
premieschat (vervat in een puike overwinning) vergaarde en ook bij onze
Oosterburen eens drie tweedaagsen, t.w. in Gelsenkirchen, Dortmund en Hastrup-Rosel,
op zijn nog niet al te overdadige palmares liet bijschrijven. In de eventueel
te formeren beroepsformatie zou Jan Lenferink beslist passen. Temeer omdat
de formidabele temporijder eveneens weet wat “aankomen" is. Op de Rijssense
Banisweg klopte hij gedecideerd de rappe Fons van Katwijk, de „beau
gargon" van het Hebro-Flandria-team. De jongste Van Katwijk leverde
niettemin een knappe prestatie om nog tweede te worden, want veel, erg veel
„fond" heeft hij moeten verstoken in de ontsnapping die met iedere
pedaalomwenteling meer en meer op een wanhoopsdaad geleek. Volkomen
dubbelgevouwen, met de handen niet in de bocht maar op het stuur, pompte
Fonske op een veel te grote versnelling zijn kilometers weg. Vooruit op
Herman Snoeijink (en de anderen) voor wie hij kennelijk de meeste vrees had.
Toch maakte de onderwijzer uit Denekamp toen al lang geen frisse indruk meer en
als Fons van Katwijk hem eens diep in de ogen had gekeken, dan had hij rustig
kunnen blijven zitten. En misschien ... ? Neen, we
schrijven het niet! Want wie weet had Jan Bakker, die weer zo machtig
“vlinderend" reed en de meest overtuigende indruk liet, dan nog harder
kunnen reageren op de werkelijke „punch" van Jan Lenferink. Nu leidde
Bakker namelijk de jacht op Van Katwijk, plaatste vervolgens zelf nog een
sprong en verbruikte daardoor ook teveel energie. Maar het manneke uit Eenrum
is er weer helemaal, lijkt ons een type dat zodra het wat internationale
ervaring van hoog niveau heeft kunnen (en mogen ... ) opdoen, naar een
werkelijk topniveau zal uitgroeien. Wat betreft de
organisatie: als vanouds zat deze Ronde van Overijssel weer prima in elkaar.
Met alles wat er op, er om en er aan vast zit. Een klassieker die nu als
eerste „schuif" voor het Merkenkampioenschap 1974 diende en die voor de
zoveelste keer de suprematie van het Ketting-Shimano-team heeft
gedemonstreerd. Aan de andere kant toch ook de knapen van Van Nelle (vooral
door Marcel van Leeuwen en door de zo spijtig met een lek bandje naar
achteren gesmeten Cor Schuurman) op het voorplan bracht en voorts de renners
van Cafde-Restaurant Storm duidelijk liet opmerken, maar merkwaardig genoeg:
reeds heel vroeg en totaal onverwacht de beslissing liet optekenen. Een beslissing
waardoor vele kopstukken, zoals Van den Hoek, Schuiten, Schiiir, Raas, Van
Helvoirt, Koot, Van den Bunder en Bruessing, meteen “gekloot" zaten en
die het ook geen van allen werkelijk konden opbrengen om eens echt te gaan
rammelen. Misschien dat dit
succes van voornamelijk minders goden anderen eveneens inspireert... KOERSVERLOOP Rijssen-Enschede
42 km: Mooi weer, straffe noordoosten wind. Enorm hoog
tempo, wringen, duwen, trekken om in smalle waaier te blijven. Piet Kuys
wordt meteen gelost. Pogingen van onder andere Wiel de Ruyter, Ton Koop, Wim
Westdorp, vervolgens van Frits Schur, Cor Schuurman en Nico Hendriks, daarna
van Jan Bakker en Ron Zieleman, van Gerard Tabak en wederom Cor Schuurman
sorteren geen enkel effect. Evenmin krijgen Wim de Wilde, Alex Bongers, Lau
Verweij, nogmaals Wiel de Ruyter, Gerard Tabak en Cor Schuurman alsmede de
kort daarop aleen “borende" Gerrit Mohlmann een kans. Na een lek bandje
wist zowaar Nico Rinkel aansluiting te vinden bij de groep die zeer frequent
splitst en weer bijeenkomt. Enschede-Almelo
86 km: In straten van Enschede demarreert Marcel van
Leeuwen (Van Nelle). Hij neemt Almelo-Lemele 133
km: Brengt het oponthoud voor de gesloten spoorbomen
in Vroomshoop nog meer achterstand (opgelapen tot 2.25 min.) voor het peloton
en heeft de wanhopige poging van Caballero-renner Lau Verweij ook geen
wending kunnen aanbrengen, vooraan “klikt" het nog allemaal biizonder
goed. Ieder doet zijn werk, de slag is definitief gevallen. Ondanks het feit
dat Schur, Scheuneman, Groen, De Wilde, Van den Hoek, De Jong, Dekkers,
Spijker, Schuitemaker, Pirard en de zeer passief rijdende Bruessing (was
ziek, kreeg geen lucht) nog een ,patrouille" formeren. En kort daarop
Wil van Helvoirt, Roy Schuiten, Henk Boom, Hans van der Kooy, Hans Koot,
Gerry van Gerwen, Peer Maas, Jo de Boer, Wim Pater, Rhett van Trigt en Martin
Fase eveneens deze jacht komen versterken. Een nieuwe
splitsing, teweeg gebracht door Van Helvoirt, Schur, De Boer, Groen en Fase
is ook tot mislukken gedoemd. Lemele-ROssen 189
km: Op de Nijverdalse Berg plaatst Jan Lenferink een
paar dreunende uithalen. Meteen reageren Botterhuis, Ad Tak en Fons van
Katwijk, terwijl de parmantige Jan Bakker de rest bijtrekt. Net na de
Noetsele Berg, in de klim van de Holterberg, vlamt echter ineens Fons van
Katwijk door en hij krijgt zowaar ruimte, zelfs 22 seconden. Marcel van
Leeuwen, tot dan groots-gereden en een van grote mannen in deze merkwaardig
verlopen Ronde van Overijasel, moest eraf. Evenals wat later Errol Barker. In
de finale herhaalde pogingen overigens. Van Katwijk wordt teruggehaald op
nauwelljks zeven kilometer van de aankomst. Als direct daarop de
“dirigent" van de spits, Groninger Jan Bakker springt met De Ruyter en
Tak in het wiel terwijl zowaar ook nog Van Katwijk wist aan te sluiten, trekt
de sterke Jan Lenferink met brio het gat dicht en wint daarna met een
machtige eindsprint.BRON: JAN BALDER Amateurs: 1. J. Lenferink, Geesteren, Ploegenrangschikking
(eerste onderdeel Merkenkampioenschap 1974) 1. Ketting-Shimano 12.53.56; 2. Caballero 12.57.29; 3. Amstel Bier
12.59.26 (45 pnt.); 4. Cafe-Restaurant Storm 12.59.26 (50 pnt.); 5. Tegelhandel
Jan van Erp 12.59.57; 6. Hebro-Flandria 13.01.23; 7. Michelin 13.02.31: 8.
Overdlik-Novy 13.13.47; 9. Van Zandvgort CV 13.15.59; 10. Van Nelle 13.19.17;
11. Ovis Roggebrood 13.26.41; 12. Rik's Sloopwerken 14.53.18; 13. Frisol
Benzine Mt.; 14. Bossche Staalbouw; 15. Steeman Huipen (van deze laatste drie
ploegen slechts twee man aangekomen). RONDE VAN
ZUID-HOLLAND.(1974.03.16) Professionele
uitvoering Ronde van Zuid-Holland volkomen geslaagd Gaven we met het
hoofdartikel in uitgave ,Wielersport" nr. 4 dd. 21 februari jl. reeds
aan dat ons wellicht een bijzonder interessant seizoen in de profsector te
wachten staat, na de voorbije zaterdag verreden Ronde van Zuid-Holland
worden we in deze prognose nog gesterkt. Niet alleen omdat met die lange
wegkoers duidelijk werd aangegeven hoe het allemaal moet, nog meer omdat
zich een aantal jonge renners op meer dan verheugende wijze hebben gepresenteerd. Niet minder
evenwel moet een positief geluid aan het adres van de Stichting Organisatie
Sportevenementen in ZuidHolland (SOS) worden gegeven. Het was zonder meer
knap georganiseerd en hopelijk heeft men hierbij de inspiratie opgedaan om
het grote streven: naast de profkoers ook weer eenzelfde klassieke rit voor
amateurs volgend jaar reeds te verwezenlijken. Uiteraard moet
niet uit het oog worden verloren dat de weersomstandigheden bijzonder
hebben meegewerkt. Harde wind, soms zelfs aanwakkerend tot storm en verwaaide
flarden van regen hebben het lastig gemaakt. Hebben het zelfs
verschrikkelijk lastig gemaakt. De wind priemde
namelijk overal, deed vooral echter „pijn" in de flanken wanneer „op
het kantje" alle krachten moesten worden aangesproken om bij te blijven.
Duidelijk was in dit verband dan ook te zien dat het gros van onze nationals
beroepsrenners - en telt men ze bijeen dan zijn er nogal wat jongeren
overgestapt - nog met die heerlijke amateuristische instelling koerst. Geen
geraffineerd, tot en met berekend beroepswerk, geen geklungel of gesodemieter
om slechts middels de eindsprint de prijzen te verdelen. Neen, er moest gesjouwd,
geploeterd worden. Op een wijze die niet altijd economisch kon worden
uitgevoerd. Het kwam de Ronde van Zuid-Holland in alle opzichten ten goede. Graag hadden we
ook de Limburgse Tim-Oil-renners Jan Krekels, Jo Vrancken, Ger Harings,
Mathieu Pustjens, Wim Kelleners en Ben Koken aan de slag gezien. Gezien de
problemen welke er echter nog steeds zijn rond „Robot" Ton Vissers de
verwikkelingen enzovoorts welk eer allemaal mee samenhangen, moesten deze
renners wel verstek laten gaan. Hopelijk is een
en ander nu binnen de kortst mogelijke tijd opgelost en kunnen deze renners
ook aanzetten voor de Ronde van Midden-Zeeland die op 6 april a.s. wordt
verreden. Want daarmede krijgt ons volledige beroepsrennerspotentieel
tenminste de kans en gelegenheid om zich te presenteren. Een na te streven
oogmerk overigens, omdat we van het standpunt moeten uitgaan op een keerpunt
te zijn aangeland. Frisol heeft voorname pijlers aangebracht, om de zaak te
verstevigen zullen evenwel nog meer bronnen moeten worden aangeboord. De medewerking
van de renners is zeker aanwezig. Na afloop hebben wij diverse coureurs
gevraagd wat zij er van vonden. Alom is het positief overgekomen, is men
zelfs uitermate verheugd. Geven de jonge profs, de zogenaamde
,neofieten" te kennen dat hiermede een geleidelijker overgang wordt
bevorderd - ...,,in wezen rijden we nu een geeigend verlengstuk van onze amateurperiode"...
- bij de ouderen kon men evenzeer beluisteren dat dergelijke wedstrijden over
de lange adem duidelijk de voorkeur hebben. Harm Ottenbros
zei: “In Belgie rijden we altijd van stad tot stad. Zelf mag ik zeggen de
“stiel" zeker te kennen, voor de jonge renners is het echter een machtige
leerschool. Zouden we in Nederland zo een stuk of tien koersen hebben, dan
zal men zich internationaal veel beter kunnen aanpassen. Daar ben ik van overtuigd.
Overigens jammer dat Cees Priem en Henk Poppe vandaag ziek waren en niet
konden komen. Anders ... " Naast hem stond
Gerard Vianen. De man die wij eens als een schuchtere knaap binnen Olympia's
Ronde van Nederland hebben geloodst (weet je het nog, Gerard ?) en die
daarna middels allerlei groot werk tot een respectabel beroepsrenner is
uitgegroeid. Hoe hij het allemaal beleefden? “Kijk, bij ons reed Tino Tabak
ontegenzeggelijk het sterkst en het hardst. Hij wilde natuurlijk Van Beers,
zijn ploegmakker, sparen. Duyndam echter steekt momenteel in een
voortreffelijke vorm. Geen wonder, hij heeft de hele winter zesdaagsen
gereden, zit dus volop in conditie. Bovendien kent hij het hier als op zijn
duimpje. Reeds voor de laatste bocht naar de streep verschalkte hij Van
Beers. Smeet hij de in het Belgische Vosselaar wonende Raleigh-rijder op
enige afstand." Dat bracht een
nogal diepe teleurstelling, dat bracht ook weer het eeuwige vervelende
gewauwel over ... Tja, over koop.
Direct na afloop hoorden we het weer. Leo Duyndam zou het wel van de veel
snellere Jos van Beers gekocht hebben. Als, ja als. . . mijn tante enz. dan
was 't mijn oom. Wij vragen ons af: is men vergeten dat Duyndam in het
verreden ritten in Parijs-Nice wist te winnen, dat hij eens de Ronde van
Belgisch Limburg won, dat hij een Tour de France-etappe toch ook in de sprint
besliste. Laat men ons nu niet gaan wijsmaken dat de oersterke Westlander
toen steeds een heel peloton heeft „gekocht, omgekocht of verkocht".
Duyndam heeft reeds tijdens zijn amateurperiode bewezen een formidabele
finisher te kunnen zijn. Toevalligerwijze ook in de periode dat hij onder
Piet Liebregts diende. Menigmaal hebben we hem toen zien winnen voor een
snelle man als destijds Harrie Steevens. Neen, als we de
professionele wielersport nu daadwerkelijk nieuwe kansen willen bieden - en
daartoe wordt door velen thans toch meegewerkt - dan moeten we niet met dergelijk
,ouwe wijvengeklets" `aankomen of beginnen. Trouwens en dat
is dan de andere zijde: wat zou het Jos van Beers zelf niet waard geweest
zijn? Raleigh, de absoluut
kwaliteitsvolle formatie van ploegleider Peter Post, mist nog steeds een
zege. Tja, men behaalde een ris tweede, derde en andere klasseringen. Maar
geen volle winst. Daarom ook waren Tino Tabak en Jos van Beers, evenals de
anderen van de Raleigh-ploeg duidelijk teleurgesteld. Vooral omdat het er
ditmaal zo duidelijk in leek te zitten. Tabak beukte met z'n helse tempo de
concurrentie murw; Van Beers werd al 't ware in een fauteuil naar de meet gedragen.
Maar ... toch ... Hij miste in de laatste kilometers duidelijk veerkracht,
had zeker geen kwik in de benen, nog minder de pedaaltred van een vlucht
meeuwen. Voor ons stond het min of meer bij voorbaat vast wie zou gaan winnen.
Alhoewel we toch ook geenszins Gerard Vianen uitvlakten. Wat zou de man die
zo prachtig de Grand Prix d'Antibes (Zuid-Frankrijk) won, nu voor gewicht op
de schaal leggen? Hij miste de
steun van ploegmakker Gerrie Knetemann die evenwel in het vlakbij komende
groepje met Harm Ottenbros, Theo van der Leeuw en de zeker sterk koersende
Belg Lucien Zekk graag mede op de eerste rij had gezeten. Evenals trouwens
zovele anderen. Hoe vaak bij voorbeeld heeft Fedor den Hertog, die iedere
dag beslist beter gaat rijden en eerlang met een “knaller" gaat komen,
niet gaten dichtgereden? In de finale
kwam hij zelfs heel dicht terug op het groepje dat door Klaas Balk, Bas
Hordijk, Henk Prinsen, Albert Hulzebosch, Wil de Vlam en Engelsman Bill
Bilsland werd bevolkt. De kloof naar voren, bijna drie-en-een-halve minuut
breed, was evenwel voor niemand te overbruggen. Daar zorgde ,beul" Tabak
wel voor ... KOERSVERLOOP 0 km: 65 renners aan 't vertrek op Haagse Leyweg. 18 km: Bas Hordijk neemt honderd meter, krijgt Albert Hulzebosch en Cees
Zoontjens bij zich. 21 km: Na hergroepering springt Fedor den Hertog weg met Ben Janbroers. Het
tweetal komt tot veertien seconden. 33 km: Nieuwe poging van Graham Moore, Louis Westrus en Theo van der Loo.
Kort daarna peloton in drie grote brokken. 50 km: Vooraan een hoofdmacht waarin zijn op te merken: Bas Hordijk, Tino
Tabak, Jos van Beers, Theo van der Leeuw en Sid Barras (allen van Raleigh),
Leo Duyndam, Harm Ottenbros, Janus van Tol, Wil de Vlam, Louis Westrus, Henk
Prinsen, Fedor den Hertog, Nidie den Hertog, Albert Hulzebosch en Albert
Seegers (allen Frisol), Willy Scheers, Pieter Nassen, Frans Kerremans, Paul
Collaer, Bill Kund, Klaas Balk, Cees Zoontjens, Lucien Zelck, Jan Serpenti
(allen Robot), Jean-Claude Ducasse (Bic), Wimke Prinsen, Cees van der
Meijden, Theo van der Loo, Harrie van Leeuwen en Jos Schipper
(deze beiden van Ormas Sharp), Gerard Vianen en Gerrie Knetemann (beiden van Gan-Mercier). 85 km: Kopgroep splitst en vloeit weer samen. Een nieuwe demarrage geeft
Hordijk, Van Beers, Van der Leeuw, Tabak, Vianen, Knetemann, Henk Prinsen,
Zelck, De Vlam, Ottenbros, Duyndam, Hulzebosch, Balk, Barras en Van Tol nog
meer “bewegingsvrijheid". De vijftien koplopers blijven meer den een uur
bijeen. In de buurt van Maassluis komt de grote beslissing. 130 km: Rijdend door „zijn" Westland weet Leo Duyndam nog juist aan te
sluiten bij de daverende slag die Tabak en Vianen met de haastig toege-
sprongen Van Beers uitdelen. Het viertal wordt bij het ingaan van de laatste
lus over zestien kilometer bijna ingehaald door Ottenbros, Van der Leeuw,
Zelck en Knetemann. Dat gebeurt echter niet. 170 km: Felle tempoverhogingen van de alsmaar aandringende Tabak sorteren
geen enkel effect. Duyndam doorziet het spel van de beide Raleigh-rijders,
gaat in de laatste bocht naar de finish binnendoor en wint met twee, drie
lengten.BRON: JAN BALDER Beroepsrenners: 1. Leo Duyndam, Poeldijk, Ploegenklassement: 1. Raleigh-A 12 pnt-; 2. Frisol-A 17 pnt.; 3. Robot-B 23 pnt. ROOSENDAAL.(1974.04.07) Amateurs: Junioren: 1. B. v. Est, 2. J. v. Herwerden, 3. P. Valentijn, 4. W. Lugtenburg,
5. J. Jonkers, 6. B. Bambo, ROOSENDAAL.KERMIS.(1974.09.05) Amateurs: Junioren: ROSMALEN.(1974.08.18) Eerste profzege
voor Bennie Groen Na tien geslaagde
koersen voor amateurs, besloot het wielercomite Rosmalen de profs aan het
werk-te zetten. Er was voldoende te verdienen. Naast de normale prijzen was
voor niet minder dan f 3200,- premies verzameld en er was een leidersprijs
van vijfhonderd gulden te verdienen. Zestig coureurs hadden hiervoor beslist
belangstelling en zo'n drieduizend Brabanders en gasten uit andere provincies
hebben van een leuk gevecht kunnen genieten. Op een parcours van Na In de slotfase
bracht Bert Pronk - voor de tweede dag achtereen erg actief - de handen van
de toeschouwers op elkaar door een gedurfde solo. Het liep voor de
Scheveningse neo-pref niet best af want de geroutineerde kleppers konden dit
nu juist niet gebruiken. De allerlaatste vluchter was Brooklyn-coureur Roger
de Vlaeminck, ook hij werd ingelopen. Volop spurtend en duwend doken Rik van
Linden en Jan Krekels naar de finish. De attente Bennie Groen wipte er tussen
in, hij drukte als tweede zijn wiel - na Rik (Kamiel) van Linden - over de
meet. Jan Krekels derde; Jan Krekels diende protest in tegen Van Linden,
protest toegestaan en dat betekende dat Bennie Groen - die zich overigens in
het geheel niet met het protest bemoeide - winnaar werd. De coureur uit
Steeuwijk is amper 'n maand beroepsrenner en dan is zo'n zege duidelijk veel
waard. De jeugd heeft een dubbel succes geboekt: zege voor Bennie Groen,
leidersprijs voor Bert Pronk. BRON: AD J.
VINGERHOETS Beroepsrenners: 1. Bennie Groen Amateurs: 1. J. Bruessing, 2. W. de Ruyter, Junioren: 1. S. Akker, 2 J. v. Erp, 3. P. Meulblok, ROSMALEN.(1974.08.18) Amateurs: 1. Juul Bruessing; 2. Wiel de Ruijter; 3. Gerrit Pronk; Junioren: 1. Siete Akker; 2. Jos van Erp; 3. Paul Meulblok; ROSSUM.(1974.09.07) Amateurs: 1. H. Botterhuis, 2. H. Mutsaars, 3. B. Lamoen, 4. B. Solaro, Nieuwelingen: Junioren: 1. Arno de Jong; 2. Rinie van de Broek; 3. Jos Bellemakers: ROTTERDAM.BLIJDORP.(1974.06.07) Amateurs: ROTTERDAM.BOULEVARD-ZUID.(1974.09.06) Amateurs: ROTTERDAM.COOLSDINGEL.(1974.08.22) Amateurs: 1. J. de Groot, ROTTERDAM.COOLSINGEL.(1974.05.30) Amateurs: 1. J. Lovell, 2. J. Breur, 3. B. Ulyatt, ROTTERDAM.CROOSWIJK.(1974.05.12) Amateurs: 1. Leo Boosse; 2. Wim Schuurhuizen; 3. Arie Kraan; 4. Arie Versluis;
5. Piet van Leeuwen; 6. Jan Hordijk; 7. Theo van der Leist; 8. Jan Zuijdweg;
9. Gerard Koop; 10. Rob Kroep; ROTTERDAM.DELSHAVEN.(1974.06.05) Amateurs: ROTTERDAM.FEIJENOORD.(1974.04.30) Amateurs: Liefhebbers: Junioren: ROTTERDAM-KATENDRECHT.(1974.04.20) Amateurs: 1. B. Pronk, 2. W. v. Steenis, Nieuwelingen: ROTTERDAM-OUDE
NOORDEN.(1974.08.03) Amateurs: 1. B. Pronk, 2. J. de Groot, 3. R. Kroep, ROTTERDAM-SPANGEN.(1974.08.01) Amateurs: 1. J. Breur, 2. J. Hordijk, ROZENBURG.(1974.06.11) Amateurs: 1. Ton van de Spiegel; 2. Frans van de Ende; 3. Gerard Koop; 4. P.
van Leeuwen; 5. Wim Hofstede; RUCPHEN.(1974.09.08) Amateurs: Junioren: Nieuwelingen: RUINERWOLD.(1974.05.25) Amateurs: 1. R. v. Trigt, RUURLO.(1974.07.21) Amateurs: Liefhebbers en
veteranen: |