|
JAARGANG 1973
WEDSTRIJDEN O |
|
OBBICHT -
25 maart.1973 Adspiranten: Nieuwelingen: 1. H. Oberje, 2. H. Geerkens, 3. J. Baadjou, Liefhebbers A: Liefhebbers B: OBBICHT
- 24 juli.1973 Jos van Beers won
"Wonder van Obbicht" Aan de finish van
de prof-rit van het „Wonder van Obbicht" - wielerkoersen van 's morgens
tot 's avonds op een gewone dag in de week - kwam de jury voor een puzzel te
staan, een probleem dat alleen uit de doeken gedaan kon worden door 24
renners ex aequo op de 7e plaats te klasseren. Lichtelijk afgescheiden, 3 seconden
voorsprong, bereikte Jos van Beers de streep, de nummers twee tot en met zes
konden worden opgeschreven, de verdere meute zat zo dicht bijeen dat de
aangestipte noodoplossing diende te worden gebezigd. Een gewirwar dat
uiteraard ietwat vervelend aandeed. Dit slot stond
niet in de sterren geschreven, want in de eerste Overigens was het
„Wonder van Obbicht" een succes, er was veel publiek, zodat de 28.000
gulden exploitatiekosten er glansrijk uitkwamen en voorzitter Hub. Canisius
meteen kon mededelen, dat het volgend jaar de zaken nog grootser zouden
worden aangepakt. Beroepsrenners: 1. Jos van Beers Liefhebbers
A: 1. B. Solaro, Liefhebbers
B: 1. J. Plantaz, 2. P. Meers. 3.
E. Gaethofs, 4. J. Jans, OCHTEN
- 21 juli.1973 Amateurs: 1. J. Schipper, 2. J. Vlastuin, Nieuwelingen: OIRSBEEK -
15 april.1973 Amateurs: Nieuwelingen: Adspiranten: 1. P. Driessen, Liefhebbers A: 1. R. Smeets, Liefhebbers B: OIRSCHOT
- 7 oktober.1973 Amateurs: 1. B. Broere, Veteranen: 1. H. v. Bruggen, 2. K. Klerkx, 3. N. v. Uden, 4. H.
Buis, 5. K. v. Nimwegen, 6. J. Coone, OISTERWIJK
- 13 mei.1973 Amateurs: Nieuwelingen: Adspiranten: 1. Fr. Thijs, 2. P. Meulblok, 3. Ph.
de Jong, 4. J. Welten, OLDENZAAL
- 6 mei.1973 Amateurs: 1. H. Snoeijink, 2. H. Ponsteen, 3. B. Scheuneman, 4. H. Poppe, 5. J.
Vlastuin, Nieuwelingen: 1. J. Olde Meule, 2. J. Tijdink, Adspiranten: 1. R. Tijhuis, 2. J. Nicolai, 3. D. Timmer, 4. H. Vaanhold, 5. J.
Tapper. OLDENZAAL
- 6, 7, 8, 9 en 10 augustus.1973 Nieuwelingen
1e dag: 1. Jan Niemeijer, 2. Jeroen
Tijdink, 3. Gerrit Vixseboxse, Amateurs
1e dag: 1. Bert Scheuneman, 2. Jan
Huisjes, 3. Wim Albersen, Nieuwelingen
2e dag: 1. Thijs van de Weide, 2. John
van Herwerden, 3. Gerrit Vixseboxse, Amateurs
2e dag: 1. Gerrit Mohlmann, 2. Fred
Niemeijer, Amateurs
3e dag: 1. Wiel de Ruijter, 2. Jan
Lenferink, 3. Fred Niemeijer, Amateurs: 1. J. Huisjes, 2. B. Scheuneman, 3. J. Nijhoff, 4.
N. Hilbrink, 5. E. Dickhof, Nieuwelingen: 1. J. Nijmeijer, 2. J. Tijdink, 3. J. Groot-Boerle,
4. P. v. d. Heuvel, OLLAND
- 10 juli.1973 Amateurs: Nieuwelingen: Adspiranten: OLYMPIA’S
TOUR.73 – 10 mei t/m 17 mei.1973 Vandaag, als deze
uitgave ,Wielersport" bij onze lezers in de bus glijdt, rest Olympia's
Ronde van Nederland nog een volle dag. Met in de morgenuren een individuele
tijdrit in Wieringen en vervolgens de allerlaatste tocht naar de Amsterdamse
Van Swindenstraat. Het zit er dik, meer dan dik in dat de beste amateur,
welke ons land de laatste tien jaren heeft gekend, de even grillige als
kundige Fedor den Hertog dan als eindwinnaar kan worden gehuldigd. De verschrikkelijke
„ravage" welke hij zondag op de Limburgse heuvels aanrichtte en het
algemeen klassement finaal ondersteboven haalde, kan bijna niet meer worden
rechtgezet. De man, die vooral in het buitenland met twee maal de Engelse
Milkrace, met voorts de Ronde van Rheinland Pfaltz, de Tour de l'Avenir, de
Ronde van Oost-Duitsland, de Ronde van Bulgarije, een aantal triomfen in de
Grand Prix des Nations, verder Olympisch goud van Mexico-City mee hielp
Weghalen (ploegentijdrit), geweldige internationale faam verwierf en op
eigen bodem al eens de Omloop van de Kempen en de Ronde van Limburg in de zak
wist te steken - daarnaast nog talloze andere bijzondere prestaties heeft
geleverd - zal dan eindelijk een fel gekoesterde droom in vervulling zien
gaan. Maar ... of -Fedor het inderdaad redt? We weten dat hij een
„bijzondere" is, dat hij naast z'n geweldige ups ook z'n peilloze downs
kent. Dikwijls, meer dan dikwijls valt hij volledig ten prooi aan eigen
twijfel. Ondanks zijn filosofie, ondanks zijn vaak kernachtige uitspraken:
ken u zelf en ge weet wat u waard bent. Bij het af
sluiten van de eerste balans, in het Brabantse Bladel, is er evenwel nog
geen enkele grote in filtratie op zijn positie te bespeuren. Daarvoor heeft
ploegleider Piet Liebregts (Frisol Benzine Mij.) wel degelijk een juiste
strategie bepaald, heeft deze ook de krachten van Cees Priem duidelijk voor
bescherming van Fedor „Iwan" aangewend. Hebben de andere ploegleden
Louis Westrus, Harrie van der Groezen, Albert Hulzebosch en Co Giling
eveneens een niet mis te verstane opdracht gekregen. Of zij het van
Didam naar Nijverdal en vervolgens naar Wieringen om tenslotte naar Amsterdam
te komen, zolang kunnen volhouden?
Aanvankelijk immers leek ook de positie van Arie Hassink zo onaantastbaar.
De grootse winnaar van Mijdrecht heeft zijn glanzend oranje-habijt tot in
Ulestraten (zaterdag) met ere kunnen dragen, een noodlottige smak en een
verder totaal ontredderen zetten hem vier en twintig uur later op meer dan
twaal f minuten ... Amateurs storten
zich iedere dag opnieuw in een nimmer aflatende strijd, blijven van start
tot finish enthousiast. Rijden zo voor het vaderland weg, kunnen dikwijls het
meest onmogelijke nog recht zetten. Of dat evenwel in de laatste dagen van
deze meer dan prachtig verlopen Olympia's Ronde van Nederland nog gebeurt? Er
mag dan wel een wonder geschieden, een groot wonder zelf s ... EERSTE ETAPPE
PROLOOG TIJDRIT TE MIJDRECHT 10 mei.1973 Aan de vooravond
van de werkelijke start is het daar in het puur landelijke maar toch ook
sterk gemoderniseerde Mijdrecht een geweldig treffen geworden. Geenszins
leek het er in die proloog op, dat het slechts een formaliteit zou zijn. Dat
men slechts noodgedwongen de leiderstrui om de schouders van een of andere
knaap zou willen trekken. Neen, het werd daar op de open, winderige vlakte
door Mijdrecht en Wilnis een verschrikkelijk gevecht. Duidelijk en strak
onderstreepte men: Olympia's Ronde van Nederland 1973 zal op geen enkel punt
worden weggegeven. De
weersomstandigheden - na een gestage regenval in de morgen werd het 's avonds
droog, maar stak er wel een flinke wind op die naar gelang de avond vorderde
weer afnam - lieten aanvankelijk geen uiterst scherpe tijden toe. Totdat de
als derde vertrokken Gerrit Mohlmann (Amstel Bier) de Ineens
realiseerde evenwel Albert Scheffer (Ketting-Shimano), de ook in de
veldrijderij zo succesvolle knaap uit Zelhem en nu op de route zeker ook een
flinke coureur, een “klok" van 17.23 min. Het duurde daarna nog veel en
veel langer voordat een nieuwe opzienbarende verrichting kon worden geregistreerd.
Zelfs Aad van den Hoek met zijn 17.16 min. (deze tijd wisten ook Piet van
Katwijk en Fedor den Hertog - lelijke tegenvaller - te maken) kon nauwelijks
enthousiasme teweeg brengen. Weliswaar had Ketting-Shimano tot dan het heft
stevig in handen, maar ... Gerard Kamper van Herman Krott's Amstelploeg
yertrok om 18.42 uur. Nog steeds stond er een sterke wind. De man uit St.
Pancras, ook op de baan een geweldige kracht voor het nummer
ploegachtervolging, perste er zomaar 17.01 min. uit. Sensatie tot en met. Wie
zou dat nog kunnen verbeteren? Tja, Cees Priem,
Fedor den Hertog en vooral Roy Schuiten moesten nog aan het vertrek komen.
Evenals Gerrie Knetemann, van wie eveneens bekend is dat hij een machtig
brok „naakte waarlieid" kan weggeven. “Kneet" kwam tot 17.09 min.,
had Cees Priem (17.24 min.), Frits Schur (17.13 min.), Jan Aling (17.11
min.), Cees van Dongen (17.18 min. ), Dick Groen (17.17 min.) en zelfs ook
Piet van Katwijk (17.16 min.), Fedor den Hertog (zelfde tijd) en Aad van den
Hoek (ook deze tijd) alsmede de zeer verrassende Brit Iam Hallam (17.10 min.)
flink “weggetikt", maar ... tegen Roy Schuiten met diens formidabele 16
minuten en 53 seconden kon toch ook hij niet op. Gerard Kamper, werd nog
“vervoegd" door de pas 19-jarige Tsjech Michal Klasa (won twee weken
terug een grote internationale wedstrijd in Warschau en klopte daarbij onder
andere Ryszard Szurkowski, de sterke Pool), had het Ketting-geweld evenmin
kunnen keren. Edoch, in de allerlaatste groep kwam Krott's tijdritspecialist
Arie Hassink aan de start. Dat gebeurde om 19.42 uur. Een juiste keuze van
ploegleider Herman om zijn favoriet zo laat te laten indelen. Zoals heel
dikwijls bij onstandvastig weer te constateren valt, was de wind veel en veel
minder geworden. De vlaggen van de indrukwekkende Olympia-entourage stonden
beslist niet meer strak, plooiden zich daarentegen meer en meer om de mast.
Arie Hassink, de op 9 december 1950 geboren electrien uit Neede en met zijn
ploegmakkers juist terug uit de Ronde van Mallorca, “vlinderde" even
langs de wegen van „De Ronde Venen". Remde in geen enkele bocht af,
draaide en draaide in zijn ,gebroken" houding en perste er de
onwezenlijke score van ... 16.28 min. uit. De man die al
eens de Ster van Bladel en de Omloop van de Kempen op zijn naam schreef,
bovendien in 1971 tot “klassieker-koning" van ons land werd benoemd en
talloze eervolle prestaties op zijn blazoen wist te schrijven, kon daarmede
gelijk de leiderstrui aantrekken. In het zo
onschuldig lijkende voorspel werd meteen “klassement gemaakt", dat wil
zeggen: vele kanshebbers kregen gevoelige achterstanden voorgeschoteld.
Amstel Bier had de eerste grote slag binnen ... Amateurs
individuele t(jdrit Mijdrecht, 12,2 km: TWEEDE ETAPPE
AMSTERDAM-DONGEN 11 mei.1973 Het is nog niet
zoveel voorgekomen dat reeds de eerste rit in lijn van Olympia's Ronde door
Nederland zo grandioos ten tonele werd gevoerd. Met een strijd die zoals
vanouds weer rondom,de televisiemast van Lopik en verder door de polders van
IJsselstein naar Gorinchem tot volle ontplooiing kwam. Vooraf had er zich al
heel wat leed afgespeeld, waren er talloze lekke bandjes te noteren geweest,
dienden valpartijen doorgegeven te worden en vulde zich een steeds groter
achterhoede. De strakke, frisse zuidwesten wind, aangevuld met een brandende
zon, vormde het decor van een etappe die gewoon een weergaloos verloop kende.
Aanvankelijk wisten namelijk Rudi Michalsky, Henk Poppe, Gerrie Knetemann,
Jorgen Timm, Ton van der Spiegel, Arie Hassink, Theo van der Loo, Piet van
der Kruijs, „Broer" Geldens, Karel Vavra, Aad van den Hoek, Jan Aling,
Frits Schur, Wim de Waal, Dick Groen en Fedor den Hertog een flinke bres te
slaan. De zeventien vluchters worden echter meteen weer ingerekend, er kwam
een geweldige ontwikkeling op gang waardoor zowaar opnieuw eenzelfde aantal
(17 renners) de benen kon nemen. Dat waren Johnny Cornelissen,Wim de Waal en
Jan Raas van Trico Noble; Aad van den Hoek, Jan Aling, Frtts Schur en Piet
van Katwijk van Ketting-Shimano; Harrie van der Groezen, Cees Priem en
Albert Hulzebosch van Frisol; Henk Prinsen (Caballero), de Belg Roger
Verschaeve, de Engelsman Ian Hallam, de Tsjech Michal Klasa, Piet van der
Kruijs (Jan van Erp-Hutchinson), Bert Broere (Victory-Novy) en last but not
least Amstelman Arie Hassink, die met leeuwemoed zijn oranje trui wenste te
verdedigen. De frele Hassink,
vorig jaar met zijn proloogzege in Mill ook al zo sterk in de beginfase,
smeet met zijn krachten. Trachtte als eenling zijn opponenten zoveel mogelijk
te intimideren. Broere viel weg door een lekke band, Albert Hulzebosch kon de
eerste keer na een dergelijk euvel weer terugkeren doch moest later toen de
finale steeds meer werd ingeluid ook afhaken. Dat overkwam eveneens de
schitterend pedalerende Michal Klasa, de ongelukkige Tsjech op wie
ploegleider Jiri Daler juist zo enorm trots was omdat zijn pupil er toch maar
weer bijzat. Klass, hing evenwel een nog groter noodlot boven het hoofd, want
in 's-Gravenmoer (na Inmiddels voltrok
zich een verdere splitsing. Zowel voor- als achteraan. De versplintering was
volkomen. Juist toen Wim de Waal zo'n schitterend staaltje achtervolgen
weggaf na een „platvaller" bij Loon op Zand, vonden namelijk de Ketting-Shimano-renners
het tijd de eindrekening te gaan opmaken. Aad van den Hoek
had eerst een flinke prik weggegeven, Piet van Katwijk - meteen ingerekend
door Cees Priem - nam het van hem over en nadat de veertien overgebleven
koplopers weer samen kwamen, gebeurde het dan toch. Voornamelijk omdat
Hassink, die in de aanval kennelijk de beste verdediging voor zijn trui zag,
aan al die venijnige intriges op deze wijze het hoofd wilde bieden. Met
Priem, Van den Hoek, Van Katwijk, Hallam, Verschaeve en Van der Groezen kwam
hij voorop. In De Moer, met
nog Amstel Bier had
deze geraffineerde aanslag van Ketting-Shimano, Frisol en in zekere zin ook
nog Trico Noble niet voldoende kunnen counteren. Ondanks het feit dat de
leiderstrui toch duidelijk in hadden bleef (Arse Hassink) en dat deze wat
meer overzicht over de meest gevaarlijke concurrentie heeft gekregen. De
etappe was na een fel gevecht met Piet van Katwijk voor Cees Priem. Met
hooguit een banddikte. Amateurs 2e
etappe, 159 km: Dagploegenklassement: 1. Ketting-Shimano 11.14.11, 2. Frisol Benzine M(j. 11.15.05, 3.
Trico Noble 11.17.11. Algemeen
klassement na de tweede etappe: DERDE ETAPPE A
DONGEN.PLOEGENTIJDRIT 12 mei.1973 Met de krachten
van Aad van den Hoek, Roy Schuiten, Frits Schur, Jan Aling, Albert Scheffer
en Piet van Katwijk vormde de Ketting-Shimano-ploeg zonder meer de sterkste
formatie. Dat stond feitelijk reeds bij voorbaat in de sterren geschreven,
want ook de voorgaande jaren kon deze “Blauwe Trein" steeds de grootste
gebundelde mankracht opbrengen. Het moet in zo'n equipe vooral goed lopen,
men moet geweldig kunnen „,treinen". In die Des te meer
bijzonder omdat Trico Noble (met Wim de Waal, Jan Raas, Johnny Cornelissen,
Grant Thomas, Rob Kroep en Hennie Geysel) negentien seconden werd
teruggewezen en ook Jan van Erp-Hutchinson (38.43 min.) nogal wat te kort
kwam. Overigens heeft het de paarse brigade niet bepaald meegezeten. Op de
eerste lange dag - van Amsterdam naar Dongen - zaten de mannen van de
Schijndelse sponsor er aanvankelijk met z'n vieren bij. Valpartijen en pech
hielden danig huis en daardoor kon alleen Piet van der Kruijs zich in de
eerste gelederen handhaven. Nu in de ploegentijdrit, die zonder meer toch als
een zeer aparte en in sportief opzicht zeker aantrekkelijke gebeurtenis mag
worden gekend, zat het warempel weer niet mee. Henri Geldens, Gerry van
Gerwen, Hans Koot en Van der Kruijs worden namelijk een verkeerde weg opgestuurd.
Toen lag men evenwel juist in tempo, de afgelegde zes kilometers hadden al
duidelijk aan de krachten gevreten. Gelukkig mocht men het nog eens overnieuw
gaan proberen, als allerlaatste ploeg en toen wist men zowaar toch nog een
zesde plaats in de wacht te slepen. Sponsor Jan van
Erp formuleerde: ,Verdikkeme-nog-an-toe, het heeft ons toch minstens een
halve minuut gekost na al die pech. Maar we zijn er nog en zullen ons nu maar
op mogelijke dagsuccessen gaan bepalen." Amateurs
ploegentijdrit in Dongen, 29 km: 1.
Ketting-Shimano 37.02 (met bon. 36.02), 2. Frisol Benzine Mij. 38.08 (met
ban. 37.38), 3. Amstel Bier 38.12 (met bon. 37.57), 4. Delbana Horloges
38.19, 5. Trico Noble 38.28, 6. Jan van Erp-Hutchinson 38.43, 7. Caballero
38.48, 8. Engeland 38.55, 9. Hebro-Flandria 38.59, 10. Polen 39.14, 11.
Italie 39.30, 12. Denemark~a 39.47, 13. Belgie 39.55, 14. Victoria-Novy
40.02, 15. Militair Team 40:32, 16. West-Duitsland 40.15, 17.
Tsjechoslowakije 40.22, 18. Ovis Roggebrood 40.53, 19. Michelin 41.04, 20.
Zwitserland 41.25. Algemeen
ploegenklassement na de tijdrit: 1.
Ketting-Shimano 11.50.13, 2. Frisol Benzine Mij. 11.52.43, 3. Amstel Bier
11.55.16, 4. Trico Noble 11.55.39, 5. Caballero 11.57.37 en Belgie 11.57.37,
7. Delbana Horloges 11.57.52, 8. Hebro-Flandria 11.58.32, 9. Victoria-Novy
12.00.45, 10. Denemarken 12.06.05. DERDE ETAPPE-B
DONGEN-ULESTRATEN 12 mei.1973 Alsof het niet op
kon, alsof er geen enkel sprankje van vermoeidheid in de beentjes te
bespeuren was! Opnieuw joegen de renners er de vlam in, opnieuw werd het een
etappe die op het scherp van de snede betwist moest worden blijkbaar ... Want
nog maar nauwelijks lag het vriendeijke Dongen, waar duizenden en nog eens
duizenden het kleurrijke schouwspel rondom de start gade sloegen en het
aankomstcomite onder leiding van „Cycles" Jasper Bouma iets bijzonders
van dit alles - ook de ploegentijdrit was zonder meer een succes - had
gemaakt, achter de wielen of het spel ging volledig op de wagen. Voornamelijk
gebeurde dat op de brede betonweg naar Hilvarenbeek, waarop een heel stel
kleppers van de eerste orde er eens even voor ging zitten. Voorin het
langgerekte lint zag men vooral Fedor den Hertog hevig “kassen", echter
ook Arie Hassink de fiere oranjetruidrager en verder waren Cees Priem, Co
Giling (beiden van Frisol Benzine Mij.), Jan Aling, Frits Schur en Aad van
den Hoek (Ketting-Shimano), de twee andere Amstelrijders Jan Bakker en Ad
Dekkers (beschermden zoveel mogelijk kopman Hassink) en de Delbana-coureurs
Janus van Tol, Piet van Leeuwen en Ton van der Spiegel eveneens bereid een
groots avontuur te ondernemen. Er sloten nog meer mannen bij deze
“expresse" aan, want van Trico Noble stapten heel vlug John Cornelissen,
Jan Raas, Wim de Waal en Hennie Geysel in; zorgden ook Henk Botterhuis (Jan
van Erp-Hutchinson), de voortreffelijk rijdende Engelsman Ian Hallam, de
Tsjech Karel Vavra, Peer Maas (VictoriaNovy), militair Wim Albersen en ook
Dick Groen (Caballero) dat zij deze belangrijke slag niet misten. Het ging hard, de
22 durvers die zich met veel wringen, duwen en trekken in deze voorname
waaier wisten te wurmen, pakten fluks twintig seconden, kwamen tot hen
minuut en hadden in Maasbracht zelfs meer dan twee en later zelfs ruim drie
minuten. Het ging inderdaad met sneltreinvaart en daarmede werd het vonnis
gelijk over het peloton (waarin Piet van Katwijk, Roy Schuiten, Gerrie
Knetemann en nog een stuk of wat favorieten) voltrokken. Weliswaar heeft Theo
van der Loo (Hebro-Flandria) nog een moedige poging ondernomen, maar zijn
jacht sneed veel te weinig hout. Nog minder omdat de samenwerking vooraan
vooral in de eerste uren gewoon voortreffelijk was. Dat was overigens niet
zo verwonderijk want dit zeer gemeleerde gezelschap - vrijwel iedere
belangrijke formatie had een of meer man(nen) bij de spits - wilde echt wel
rijden. In de buurt van
het reeds genoemde Maasbracht (na Amateurs 3e
etappe, 168 km: 1. J. Aling 3.52.13 (met bon. 3.51.58), 2. W. de
Waal z.t. (met bon. 3.52.03), Dagploegenklassement: 1 Ketting-Shimano 11.37.53, 2. Trico Noble 11.37.53, 3. Amstel Bier
11.38.30. Algemeen
ploegenklassement na de derde etappe: 1.
Ketting-Shimano 23.28.06, 2. Frisol Benzine Mij. 23.32.37, 3. Trico Noble
23.33.32, 4. Amstel Bier 23.33.46, 5. Delbana Horloges 23.36.42, 6.
Caballero 23.39.05, 7. Belgie 23.40.29, 8. Hebro-Flandria 23.41.34, 9.
Victoria-Novy 23.42.23, 10. Engeland
23.48.43, 11. Denemarken 23.49.17, 12. Tsjechoslowakge 23.52.34, 13. Polen
23.52.34, 14. Jan van Erp-Hutchinson 23.53.13, 15. Michelin 23.54.40, 16.
Militair Team 23.58.39, 17. West-Duitsland 24.04.39, 18. Ovis Roggebrood
24.05.04, 19. Italie 24.14.14, 20. Zwitserland 24.33.31. VIERDE ETAPPE
ULESTRATEN-BRUNSSUM 13 mei.1973 De zon straalde;
een strakke wind maakte het evenwel toch lastig. Nog lastiger omdat in de
Limburg-etappe vrijwel alle scherpe hellingen en afdalingen waren opgenomen
die enkele weken geleden eveneens door de beroepsrenners in de zo grandioos
verlopen Amstel Goldrace moesten worden bereden. Hoe zou leider Arie Hassink
zich in deze helse etappe staande kunnen houden? Na de tocht vanaf Dongen zag
hij er in Ulestraten nogal getekend uit. Arie leek ietwat vermoeid, de
verraderlijke aanvallen op zijn positie hadden duidelijke sporen achter
gelaten. Welnu, de man die
zo goed op weg leek om de prestatie van Henk Nijdam (1962) te evenaren - van
de eerste tot en met de laatste dag in de leiderstrui - ging een zware, een
verschrikkelijk zware nederlaag tegemoet. Net zoals alle andere kanshebbers
(Ian Hallam, Cees Priem, Frits Schur, Jan Aling, Aad van den Hoek, Wim de
Waal enzovoorts) op de eindzege. Waardoor en door wie? Door niemand anders
dan Fedor den Hertog, alias „Mister Mystery", allas „Iwan de Verschrikkelijke",
alias de man die als de „Eddy Merckx" onder de amateurs moet worden
beschouwd. Zeker als hij z'n dag heeft, zeker als hij al z'n twijfels en
problemen overboord heeft kunnen kieperen en gewoon z'n zinnen op iets heeft
gezet. Fedor, die juist als hij klaagt en het allemaal niet meer zo ziet
zitten met al dat gewielren het gevaarlijkst is, wiekte als een ongrijpbare
adelaar over Limburgs meest gevreesde hellingen. Op nagenoeg dezelfde wijze
als in 1970 toen hij zo maar tussendoor even de Ronde van Limburg kwam doen,
toen zonder ploegmakkers en verdere hulp ook minuten van de rest wegreed
(Wim Bravenboer telde er meer dan vijf) en aan de streep ijskoud beweerde dat
het hem niet zo gemakkehjk was afgegaan... Ook nu had de
diepgelovige knaap, waarvoor men zeker respect moet hebben, weer zijn
befaamde uitspraken. In wielertechnisch opzicht klaagde hij over z'n knieen,
die pijn deden bij iedere beklimming. Onderweg hebben we hem inderdaad een
paar maal zien “klapperen", hebben we ook gezien hoe hij soms erg moest
lijden. Maar ... wat deed
hij het toch weer groots. Wat logenstrafte hij allen die hem hadden
afgeschreven, die hem z'n beste jaren als verleden tijd toedichtten. Wat
heeft hij huis gehouden, wat heeft hij Olympia's Ronde van Nederland in die
143 kilometer naar, een bijzonder niveau gereden. Met een vlucht
die vanuit het vertrek begon. Bennie Ceulen namelijk trok reeds op de Lange
Raarberg van Meerssen weg. Een harde val, massaal in omvang, had ook
oranje-truidrager Arie Hassink tegen het wegdek geslagen en door deze consternatie
maakten ook Aad van den Hoek, Cees van Dongen en ... Fedor den Hertog alsmede
de later op de Cauberg geloste Willy Wilms (evenals Ceulen behorend tot de
ploeg Victoria-Novy) van de situatie gebruik. Op de vreselijke Keuteberg
(stijging van 20 procent en angstig smal) werd de kloof nog breder. Voornamelijk
omdat Den Hertog, die hier verleden jaar zo'n smadelijke aftocht moest blazen
en met veel nare verwikkelingen uit de Olympia Ronde verdween, nu revanche
op zichzelf en die verraderlijke “puist" wilde nemen. En het leek alsof
Den Hertog zulks bij iedere pedaalslag wilde, want steeds meer ging hij deze
vlucht accentueren. De man uit Ermelo groeide weer uit naar dat ongekend hoge
peil, bekeek zijn medevluchters nauwelijks, gaf hen geen rust om op adem te
komen. Toch wisten vanuit de achterhoede, waarbij Arie Hassink, Gerard
Kamper, Jo de Boer, Nico van Hest, de Brit Richard Evens, de Deen Lars
Melchiorsen, de Westduitser Mario Sobotka en nog wat anderen na de
geruchtmakende valpartij weer wisten aan te sluiten, zowaar nog Mathieu
Dohmen (een puur talent), Frits Sluper en de alles gevende Wim de Waal bij te
komen. Dat mocht dan nog, maar op de Hulsberg (na Wat ging men deze
dag beleven? Wat ging er met de Olympia's Ronde van Nederland nu gebeuren?
Werd Neerlands meest belangrijke amateurwedstrijd voor de rest van de dagen
volledig om zeep geholpen? Neen, hetgeen Den Hertog ging presteren, kon zeker
niet als een ,aanslag" worden beschouwd. Hij tilde de
wedstrijd als zodanig naar een geweldig niveau. Op de Vijlerberg (na En verder naar achter
was de kloof nog groter. Louis Westrus (een ploegmaat van Fedor) was met Roy
Schuiten meegetrokken (achterstand maar liefst 10.46 min.) en ook wist de
vinnige Bertje Pronk zich aan de streep nog tussen dit tweetal te nestelen. „Toe Bennie, neem
dan toch vlug eens over!" priemde Cees van Dongen aan de jonge Ceulen
toe. Tja, wie kon Fedor “Iwan" op deze dag nog wel intomen? Niemand
toch! Het peloton,
waarin de onttroonde Arie Hassink en verder ook de rest van de nu kanslozen
(Priem, Schur, Aling, Hallam enz. ) arriveerde op 12 minuten en 27 seconden,
goeiedag ... Fedor „le
Duc" had zijn bedoelingen van Mijdrecht, in welke plaats hij na de
tijdrit zo filosofisch zei: wie het laatst lacht, lacht het best, niet onder
stoelen of banken gestoken. Maar je moet het natuurlijk wel kunnen ... Amateurs 4e
etappe, 143 km: Dagploegenklassement: 1. Frisol Benzine Mij. 11.34.10, 2. Ketting Shimano 11.39.47,
3. Trico Noble 11.40.14. Algemeen
klassement na de vierde etappe: 1. Den Hertog
11.40.56, 2. Van den Hoek 11.44.13, 3. De Waal 11.45.15, 4. Van Dongen
11.48.13, 5. Dohmen 11.48.35, 6. Sluper 11.49.01, 7. Hassink 11.49.16, 8.
Aling 11.49.30, 9. Hallam 11.50.08, 10. Priem 11.50.12, VIJFDE ETAPPE
BRUNSSUM-BLADEL 14 mei.1973 Na de geweldige
wielerslag in Limburg, zat het er meer dan dik in dat de vlam wat zou doven.
Nog meer omdat het klassement toch al grotendeels is gemaakt - zeker wat
betreft de topposities - en uiteraard omdat men wat bij wilde trekken van de
verschrikkelijke vermoeienissen welke Fedor den Hertog het veld had
opgelegd. Een rit zonder
geschiedenis dus ? Wis en waarachtig niet. Om te beginnen bleef het tempo
angstig hoog (zo rond de 45 kilometer), viel er permanent regen en
verkleumden en verstijfden de renners over al hun ledematen. Men moest op weg
naar het Brabantse Bladel, dat uitgelezen wielernest ten zuidwesten van
Valkenswaard, tot en met afzien. Lijden, echt hard lijden. De altijd
“prettig" aandoende kasseiwegen, het opspattende slib en de
watergordijnen. Het waren weer pure “dwangarbeiders van de weg", echte
onvervalste routiers, kerels met een onvoorstelbaar karakter. Niet van de
partij: Arie Hassink, De onttroonde Amstelrijder had nog steeds hoofdpijn na
zijn val in Ulestraten-Brunssum en daarom oordeelde Ronde-arts Ab Rozijn het
beter dat Hassink maar stopte. Dit omdat de juiste diagnose weleens op een
lichte hersenschudding zou kunnen wijzen. Daarmede verdween een van de meest
interessante en spektaculaire figuren uit deze Olympia's R'onde
die na de stormachtige aanloop nu wat bezadigd lijkt. Niettemin hebben
Vester Aarts, Wim van Steenis, Jan Aling, Ad Dekkers, Hennie Geysel, Gerrie
Sint Nicolaas en Aad van den Hoek in de buurt van Maasbracht ( Meer sensatie
ontstond toen Fedor den Hertog in Hulsel ( Het heeft ons nu
in deze toch wel erg lastige etappe het bewijs gegeven dat Fedor den Hertog
weer groots rijdt. Dat hij er volledig is, dat hij weer net als een aantal
jaren geleden kan doen wat hij wil, In Bladel
presenteerde John Cornelissen; de gewiekste Trico Noble-renner, zich het
eerst. Hij was in de slotfase - met nog ruim twintig kilometer te gaan -
weggesprongen en kon zo een beslist mooie solo succesvol afsluiten. Overigens
deed het prettig aan dat de Italiaan Franco Pala op twaalf seconden tweede
werd (voor Henk Prinsen), dat de Engelsman Willy Moore, de Italiaan Guido
Lussignoli en de Tsjech Milan Garstka eveneens vooraan eindigden. De
buitenlandse renners hebben al genoeg van onze landgenoten moeten verduren,
nietwaar. . ? Amateurs 5e
etappe, 155 km: 1. Cornelissen in 3.30.59 (met bon. 3.30.44), 2.
Pala (Ita.) 3.31.11 (met bon. 3.31.01), 3. Prinsen 3.31.11 (met ban.
3.31.06), 4. Moore (Eng.) 3.31.17, 5. Lussignoli (It.), 6. Garstka (Tsj.), 7.
Klomp, 8. P. van Katwijk, 9. Priem, 10. Sluper alley 3.31.23, 11. Albersen
3.31.23, 12. Van Trigt, 13. Hallam (Eng.), 14. v. d. Groezen, Dagploegenklassement: 1. Trico Noble 10.33.45, 2. Italie 10.33.50, 3. Caballero 10.33.57. Algemeen
klassement na de vijfde etappe: 1. Den Hertog
15.11.29, 2. Van den Hoek 15.15.36, 3. De Waal 15.16.38, 4. Van Dongen
15.19.36, 4. Dohmen 15.19.58, 6. Sluper 15.20.24, 7. Aling 15.20.53, 8.
Hallam 15.21.31, 9. Priem 15.21.35, 10. Schur 15.22.14, 11. Bakker 15.22.49,
12. Piet van Katwijk 15.23.06, 13. Groen 15.23.12, 14. Van der Spiegel
15.23.30, 15. R:aas 15.23.36, 16. Verschaeve (Belg.) 15.24.11, 17. Pronk
15.24.22, 18. Knetemann 15.24.38.
19. Geysel 15.24.43, 20. Van Helvoirt 15.24.53. Algemeen
ploegenklassement: 1. Frisol 45.40.56, 2. Ketting 45.42.02, 3.
Trico Noble 45.47.29, 4. Amstel 45.53.00, 5. Caballero 45.53.24, 6. Delbana
45.55.39. Combinatieklassement:
1. Van den Hoek 4 put., 2. Den Hertag 12 pnt., 3.
Aling 12 pnt„ 4. De Waal 15 pnt., 5. Priem 17 pnt., 6. Hallam 21 put. Totaalstand
sprintklassement na de vijfde etappe: 1. Van den Hoek
30, 2. Aling 17, 3. Den Hertag 12, 4. Priem 9, Schur 9, 6. Pala 7. Puntenklassement: 1. Van den Hoek 59, 2. Hallam 56, 3. Aling 50, 4 Priem 46, 5. De Waal
45. FEDOR DEN HERTOG
LIET OLYMPIA’S RONDE NIET MEER GLIPPEN.. Leiderspositie
met de dag sterker. Het is hem dan
eindelijk gelukt! Fedor den Hertog heeft Olympia's Ronde van Nederland
gewonnen. Heeft zijn indrukwekkende erelijst, waarop vrijwel alle gekende
internationale gebeurtenissen voor amateurs (behoudens een
wereldkampioenschap en de Vredeskoers) voorkomen, met nog een belangrijke
aantekening uitgebreid. Niet alleen van belang voor hemzelf omdat de beste
amateurwielrenner welke ons land in hem de laatste tien jaar kent (trouwens:
hebben we na de oorlog ooit een betere of eenzelfde kracht gehad? ) daarmee
aan een zekere “verplichting" heeft voldaan, nog meer heeft hij met
zijn triomfale optreden deze 22e Olympia's Ronde van Nederland naar groot
internationaal niveau gestoten. Op generlei wijze is deze Ronde, in alle
opzichten meer dan voortreffelijk geslaagd, door de “Merckxistieche"
wijze waarop hij in de vierde etappe Ulestraten-Brunssum toesloeg door Fedor
den Hertog in de vernieling gereden. Neen, ook in de nog resterende dagen
heeft de „campionnissimo" uit Ermelo zich steeds laten zien. Met
formidabele prestaties, met zulk een dominerende rol dat die van zijn directe
belagers - bijzonder prettige uitzondering echter Aad van den Hoek - steeds
meer verbleekte. Zonder dat het hinderlijk werd overigens. Brengen we Van
den Hoek, dat stralende brok gezondheid, wat nader voor het voetlicht, dan
geloven we dat deze Ketting-Shimano-rijder nog te weinig flair bezit.
Kwaliteiten in overvloed, zeker als „fondrenner", echter nog te
bescheiden en te weinig brutaal in ritten dat hij werkelijk beslissingen had
kunnen forceren. Omhoog gaan, vooral in het golvende Limburg, gaat hem
helaas minder gemakkelijk af. Toch is ook Den Hertog geen gevleugelde
klimmer, moet ook deze meestal „op de force" naar boven. Met wat meer
ervaring en vooral de wil om het klauteren met charme aan te pakken, kan Van
der Hoek zeker een toekomstig Rondewinnaar zijn. Zeker omdat de Dirkslander
het nodige “gogme" bezit en drommels goed aanvoelt waar de
psychologische hoogtepunten van een wedstrijd liggen. Wat minder zeker
zijn we in dit opzicht omtrent Wim de Waal. Ofschoon de Zeeuwsvlaming toch op
een meer dan voortreffelijke Olympia Ronde kan terugzien. De „schrik"
onder de Belgische amateurs, zoals onze landgenoot na zijn opzienbarende
successenreeks wordt genoemd, toonde nog te weinig eigen initiatief. Slim als
hij is, zorgde De Waal er altijd bij te zijn, liet hij evenwel soms ook steken
vallen die daarna met enorme krachtsinspanning moesten worden opgeraapt.
Meer, belangrijk meer etappe-werk zou hem volledig doen rijpen, zou ook hem
ongetwijfeld naar een hoger niveau brengen. Ditzelfde geldt
voor ook Ton van der Spiegel, de revelatie van deze Ronde van Nederland,
verder voor Ad Dekkers, Mathieu Dohmen, Jan Bakker, Rhett van Trigt, Bert
Pronk (zeer prettig verrassend), Piet van Leeuwen, Cees van Bragt en nog wat
anderen die ergens als de “lichting 1972" te kwalificeren zijn en die volgend
jaar of misschien zelfs een seizoen later, de meest vooraanstaande kleppers
kunnen zijn. Daarbij zullen
zij evenwel op hun qui-vive moeten zijn, want er staan nog een aantal
jongeren - ook al waren de neo-amateurs Frits Pirard, Jan Ruckert en de nu
nog als nieuweling rijdende Michel Jacobs, Ad Versteijlen, Martin Havik,
Peter Valentijn niet in dit zevendaagse etappe-gebeuren present - te
trappelen om de vrijkomende plaatsen in te nemen. Is het achteraf
zeker niet met bewijzen te staven dat hij zich had kunnen handhaven,
bijzonder triest is het - nota bene op z'n verjaardag - dat Frits Sluper (de
grote man van Hebro-Flandria) door een val uit de Ronde verdween. De man uit
Kerkrade, zo sterk in de top van het algemeen klassement na de geruchtmakende
Limburgrit - en daarin maakte ook hij een geweldig indruk - heeft duidelijk
bewezen een knappe rol tussen de Nederlandse amateurtoppers te kunnen
vervullen. Maken we de
eindrekening op, dan dienen de twee buitenlandse ritzeges (Franco Pala in
Nijverdal; Ian Hallam in Amsterdam) eveneens te worden gememoreerd. Des te
meer omdat hiermede bewezen is, dat de „vreemde"
deelname beslist niet altijd door de hondsbrutale Nederlanders
“weggereden" behoeft te worden. Deze twee overwinningen en de meer dan
schitterende „coupe de pedale" van ons wielerwonder Fedor den Hertog
komen de naam en faam van deze wedstrijd, waarmede het binnenkort 75 jaar
zijnde Olympia terecht mag pronken, in alle opzichten ten goede ... ZESDE RIT
DIDAM-NIJVERDAL 15 mei.1973 Had men de vrijwel
onaantastbare positie van leider Fedor den Hertog eventueel nog willen
ondermijnen, dan zou dit zeker in deze rit hebben moeten gebeuren. Wat bleek
evenwel aan de streep? De mysterieuze man, de man die juist door zijn
gecompliceerdheid steevast de meeste publiciteit naar zich toetrekt en dit
opzicht menig vooraanstaand beroepsrenner de baas is (we vragen ons trouwens
iedere keer weer af of hij dat ook op de fiets niet zou kunnen?), was nog
duidelijker van zijn voornaamste concurrenten - Aad van den Hoek en Wim de
Waal - weggelopen. Fedor was meegegaan in een aanvankelijk onbetekenende
ontsnapping die door Nico Vermeulen (Hebro-Flandria) op gang werd gebracht en
waarbij - tot grote opluchting trouwens van de gehele organisatie - ook wat
buitenlanders zaten. Dat gezelschap van veertien wist bijna vier minuten
vooruit te komen op het peloton waarin Van den Hoek en De Waal zeer verbeten
in de klem werden gehouden door Cees Priem en Louis Westrus. Er vonden
overigens ook enkele harde valpartijen plaats, waardoor Frits Sluper (zo knap
voor de dag komend deze Olympia Ronde en prachtig voorin het klassement te
vinden) met een gebroken sleutelbeen moest opgeven. Ook Priem kwam ernstig
geblesseerd uit deze ware „rodeo" te voorschijn. Het afstopwerk werd -
zo heette het - met totaal nietsontziende middelen gepleegd en daarbij werden
risico's genomen, die ergens absurd waren ... Aan de finish een
pure verrassing. Daar won Franco Pala, de 21-jarige Italiaan, die daags
tevoren in Bladel al tweede was geworden. Pals wist in de slotfase nog weg te
komen en hield Rhett van Trigt (Michelin), Frits Schur (Ketting-Shimano),
Miroslav Nekvapil (Tsjechoslowakije), de Belg Roger Verschaeve, Wim Albersen
(Militair Team), Wim van Steenis en Ton van der Spiegel (beiden van Delbana),
Adrie Deusing (Militair Team), Rob Kroep (Trico Noble), Pavel Karzorowski
(Polen), de zo duidelijk in de schaduw vertoevende Gerrie Knetemann (Amstel
Bier), Fedor den Hertog (Frisol Benzine Mij.) en Nico Vermeulen
(Hebro-Flandria) duidelijk achter zich. Amateurs 6e
etappe, 147 km: Dagploegenklassement: 1. Delbana 10.22.12, 2. Militair Team 10.22.15, 3. Italie 10.25,45. ZEVENDE ETAPPE
NIJVERDAL-WIERINGEN 16 mei.1973 Hoe sterk en
dominerend Fedor den Hertog momenteel wel rijdt, moge blijken uit het feit
dat hij als leiddr vrijwel iedere dag de slag maakte of ... een
eenmaal begonnen demarrage verder uitbouwde. In het peloton was er nogal
kritiek te beluisteren over de wijze waarop Frisol de “remmen" aantrok.
Maar niemand durfde of had het vermogen de ketens te verbreken en de oranje
truidrager eens voor onoplosbaar probleem te plaatsen. Nu is zoiets tegen
Fedor „Iwan" in deze vorm ook vrijwel onbegonnen werk. Hij behoeft niet
eens to demarreren:. Den Hertog rijdt zo bij iedereen vandaan. Tussen Nijverdal
en Wieringen, over de altijd lastige Afsluitdijk, maakte zich reeds na Tien kilometer
voor Wieringen leidde Fedor persoonlijk de laatste beslissing in. Alleen Aad
van den Hoek kon nog bij hem komen en deze wist tenslotte de rit te winnen.
Maar het bracht hem alleen maar vijf seconden (bonificaties 15, 10 en 5
seconden) dichter bij de man die tweede werd. Nog altijd, met de allerlaatste
dag Wieringen (individuele tijdrit) en de etappe Wieringen-Amsterdam voor de
boeg gaapte er een kloof van 7.33 min. tussen hem en de man die voor dit
zevendaagse etappe-spektakel algemeen als “afgewerkt" werd beschouwd. In de
persoonlijke tijdrit (Wieringen) zat het er voor Aad van den Hoek, de
briljante stylist uit het Zuidhollandse Dirksland, beslist niet in om zo'n gat
te overbruggen. Vooral niet omdat Den Hertog steeds duidelijker zijn
superioriteit aan de dag ging leggen. Hij leidde meer en meer het gehele spel
... Amateurs 7e
etappe, 177 km: Dagploegenklassement: 1. Ketting-Shimano 11.18.38, 2. Frisol Benzine Mij. 11.18.47, 3.
Trico Noble 11.19.27. Algemeen
ploegenklassement na de zevende etappe: 1. Frisol
Benzine Mij. 67.25.34, 2. Ketting-Shimano 67.26.26, 3. Trico Noble 67.32.50,
4. Delbana Horloges 67.50,34, 5. Caballero 67.57.10, 6. Amstel Bier 67.59.54,
7. Belgie 68.08.08. Algemeen
klassement na de zevende etappe: ACHTSTE
ETAPPE-A WIERINGEN.TIJDRIT 17 mei.1973 Nerveus hing
Fedor achter het stuur van de ploegleiderswagen. Buiten maakten Bert van
Hoeijen, Gerrit van Bentum en de altijd gespannen ploegleider Piet Liebregts
zijn fiets tip-top in orde. Men begreep dat deze tijdrit - hoe groot ook de
voorsprong in het individueel klassement op Aad van den Hoek ook was - toch
uitermate belangrijk was. Voor de “moraal", voor het prestige. Frisol,
de gehele week al duchtig op de vingers gekeken door directeur De Vries,
begeerde zo mogelijk een volledige triomf. Ketting-Shimano had met de
ritzeges van Jan Aling (Ulestraten) en Wieringen (Aad van den Hoek) alsmede
de ploegentijdrit in Dongen een meer dan duidelijk aandeel op de eindwinst in
het ploegenklassement. De Dordtse Olie- en Benzine Maatschappij kon er
dagzeges van Cees Priem en Fedor den Hertog tegenover zetten. Zou het in de
tijdrit gelukken met Fedor, dan was de hegemonie nog duidelijker en kon
misschien in de laatste tocht naar Amsterdam de leiding in het algemeen
ploegenklassement worden vastgehouden ... Halverwege de Uitslag
individuele tijdrit Wieringen, 21 km: ACHTSTE ETAPPE-B
WIERINGEN-AMSTERDAM 17 mei.1973 Anders, totaal
anders liep het met de klassering in het ploegenklassement. Direct uit het
vertrek waaierden Roger Verschaeve, Jan Bakker, Janus van Tol, Ton van der
Spiegel, Piet van der Kruijs, Ian Hallam, de drie Trico Noble-mannen Jan
Raas, John Cornelissen en Wim de Waal, de vier Ketting-Shimano
„schalmen" (of zijn het ,schelmen" ?) Jan Aling, Aad van den Hoek,
Piet van Katwijk en Frits Schur alsmede de beide Frisolrenners Fedor den
Hertog en Cees Priem weg. Kennelijk met de bedoeling om lekker vlug thuis te
zijn, om de allerlaatste etappe van deze prachtige Olympia's Ronde van
Nederland nog even lets extra mee te geven. Aanvankelijk hadden ook Wim van
Steenis, Wil van Helvoirt, Louis Westrus (Frisol's belangrijke derde man, die
het ploegenklassement had kunnen redden!), Wim Albersen, Cees van Bragt en Peer
Maas ook in deze expresse gezeten, maar met de felle noordoosten wind op kop,
in de flanken of dan weer langs de enge Zuiderzeedijken in het “hol",
hadden zij de adem voelen afsnijden. Even op het kantje, even een kleine
verslapping en ... het was gebeurd. Het ging vooraan inderdaad in
sneltreinvaart. De voorsprong groeide en groeide, kwam van 28 seconden tot
dik een volle minuut, telde in de door duizenden bezochte Amsterdamse Van
Swindenstraat zelfs ruim vier minuten. Daar won Ian
Hallam, die maar liefst twintig kilometer op een gebroken frame had gereden.
De bovenbuis werd door de nummerplaat nog enigszins bijeengehouden. Toch kon
de 24jarige tandheelkundige uit Nottingham, die bijzonder veel wielerkunde
bezit en zich nu verder in het Nederlandse fietswerk wil gaan bekwamen en
voor wie wij bemiddeld hebben dat hij bij een sponsorploeg wordt opgenomen
(Jan van ErpHutchinson), met een machtige sprint de zege naar zich toetrekken. Niettemin een
spijtig incident in Amsterdam. Uit de kopgroep van vijftien, die zich zo
spoorslags door Noord-Holland had gerept, waren Ton van der Spiegel, Piet van
Katwijk en Fedor den Hertog bij het binnenkomen van Amsterdam vooraan te
vinden. Ze hadden een gaatje van enkele meters, reden op nauwelijks honderd
en vijftig meter voor de streep - bij het spoorwegviaduct - verkeerd en
kwamen achter de hekken en het publiek tot de verschrikkelijke ontdekking dat
de routeaanduiding hier wel wat beter had mogen zijn. Het drietal moest over
de dranghekken klimmen, kreeg uiteraard dezelfde tijd toebedeeld en had
verder geen enkel nadeel. In zoverre dat Piet van Katwijk, die verleden jaar
de laatste etappe won en daarmede toen zijn Groene Trui (puntenklassement)
definitief veilig stelde en als derde in de eindstand kon worden gevierd,
zijn ditmaal wat minder goed verlopen Olympia's Ronde van Nederland graag met
een dagzege had afgesloten ... Olympia's Ronde
van Nederland 1973 was gedaan. Met een eindwinnaar - Fedor den Hertog - die
tot ver over onze landsgrenzen bekend en beroemd is. Een Ronde die na het
stormachtige begin van Amstel Bier (Arie Hassink) slechts twee grote leiders
heeft gekend, twee buitenlandse etappewinnaars (Pala en Hallam), twee
ploegen (Frisol en Ketting-Shimano) direct tegen elkaar in de ring bracht,
maar ook bijzonder hoopvolle verwachtingen voor de toekomst liet van Trico
Noble en het meer dan schitterend debuterende Delbana. Wat brengt ons de
volgende uitgave? Een volledige rehabilitatie van Amstel Bier, Caballero en
andere formaties?BRON: JAN BALDER Amateurs 8e
etappe, 129 km: 1. I. Hallam (Eng.) 2.53.03 (met ban. 2.52.48), Dagploegenklassement: 1. Ketting-Shimano 8.39.12, 2. Trlca Noble 8.39.12, 3. Frisol Benzine
Mij B.V. 8.43.37. EINDKLASSEMENTEN Individueel: Ploegen: 1. Ketting-Shimano 76.05.38, 2. Frisol Benzine Mb. B.V. 76.09.11, 3.
Trico Noble 76.12.02, 4. Delbana Horloges 76.35.10, 6. Amstel Bier 76.47.56,
6. Caballero 76.50.36, 7. Victoria-Novy 77.02.04, 8. Belgie 77.09.24, 9.
TsjechoslowakUe 77.14.11, 10. Michelin 78.05.38, 11. Ovis Raggebrood
78.08.26, 12. Hebro-Flandria 78.16.21, 13. Militair Team 78.23.41, 14. ItaliL
78.33.46, 15. Polen 78.55.32, 16. Zwitserland 80.07.46. Eindstand
puntenklassement: Totaalstand
combinatie-klassement: Pechvogelprijs: Michal Klasa (Tsjechaslawak(je). Prestatieprijs: Fedor den Hertog. OMLOOP
DOOR HET LAND VAN BARTJE – 12 mei.1973 IJzersterke
Michel Jacobs triomfeerde ook in 14e Omloop door het Land van Bartje Dat de geblokte
Limburger Michel Jacobs talent bezit, toonde hij reeds onlangs in de eerste
grote wegwedstrijd voor nieuwelingen, de Omloop van Noord-West Overijssel.
In de voorbije zaterdag gehouden 14e Omloop door het Land van Bartje,, een
wegwedstrijd met start en finish in Assen, bewees de 17-jarige Limburger -
lid van WC De Ster uit Geleen - ook enorm te kunnen „afzien". Toen
Jacobs namelijk na Op sublieme wijze
versloeg Michel Jacobs tenslotte in Assen de 16-jarige Valentijn. Jacobs, die
in 't kielzog zat van Valentijn, schakelde in de laatste tweehonderd meter
even over op 52 x 14 en gaf zodoende zijn medevluchter geen enkele kans!
Kortom: een glansrijk winnaar, een knaap waarmee mogelijk nog dit jaar, maar
anders in ieder geval volgend seizoen, de rijen van de amateurs aanzienlijk
worden versterkt. BOEIENDE KOERS Een boeiende
koers, deze 14e editie van de Omloop door het Land van Bartje, welk evenement
op voortreffelijke wijze door de mannen van de Asser Meteoor werd
georganiseerd.. Het missen van de radiocommunicatie werd goed opgelost door
het inzetten van enkele koeriers die op hun beurt alle medewerking kregen
van wedstrijdleider Aalt van de Weg uit Kampen. Deze leidde de koers op
rustige wijze in goede banen. Na Na
schermutselingen aan de lopende band gingen tussen Bruntinge en Drijber de
driftig rijdende Thijs van der Weide en Dick Langeveld (Lisse) aan de haal.
Zij waren het die de beslissende demarrage forceerden, want nabij Beilen,
toen er METEEN RAAK! Toen enkele
vluchters onder aanvoering van de bijzonder sterk rijdende Thijs van der
Weide waren achterhaald, demarreerde Michel Jacobs plotseling keihard. Het
was meteen raak. Slechts de attente Peter Valentijn, ook een jonge knaap met
talent, slaagde er in 't wiel van de Geleense “sterrijder" te pakken.
Keurig samenwerkend bouwde dit duo de beslissende voorsprong op. Door de
nogal sterke zijwind was van het bijna 130 renners tellende peloton weinig
meer over. Het hoge tempo, dat niettemin door de hoofdmacht werd onderhouden,
zorgde dat het rennersveld totaal uiteen werd geslagen. Duidelijk bleek dan
ook dat het een strijd voor de sterken zou worden. Tempolopers als Leo van
Vliet, Thijs van der Weide, Martin Havik, Klaas Sint-Nicolaas en Jan Olde
Meule hebben nog geprobeerd de twee vluchters te benaderen, maar moesten deze
pogingen snel staken. Het stond toen meteen vast, dat de winnaar zich zonder
meer bij de twee vluchters bevond. Op het TT-circuit
konden we de twee vluchters van nabij bekijken en het moet worden gezegd:
zij maakten een frisse indruk. Het moest echter de guitig uitziende Michel
Jacobs, die reeds zeker van de ovenwinning was. In de laatste kilometers
drong hij Valentijn de kop op en bij het ingaan van de laatste tweehonderd
meter zette de Limburger keihard aan. Kortom: een fraaie winnaar deze Jacobs,
die dit seizoen ongetwijfeld nog meermalen van zich zal laten horen, De sprint van de
volggroep werd gewonnen door John Akkermans uit Zevenbergen voor Klaas van
Dijk uit Zaandam en Thijs van der Weide uit Hollandscheveld.BRON: BEN
ZOMERDIJK Nieuwelingen: Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Vooruit 46 pnt.; 2. De Ster, Geleen, 40 pnt.; 3.
DTS, Zaandam, 34 pnt.; 4. Westland Wil Vooruit, 34 pnt. ; 5. WV Breda, 30
pnt.; 6. De Hoekse Renners, 's-Gravendeel, 29 pnt. ; 7. De Peddelaars, 24
pnt. ; 8. Olympia, 21 pnt. ; 9. Sparta, Den Haag, 19 pnt. ; 10. Middelkamp,
16 pnt.; 11. OWC, 15 pnt.; 12. De Germaan, 14 pnt.; 13. De Jonge Renners, 10
pnt.; 14. NWV, Groningen, 9 pnt. ; 15. Feijenoord, 8 pnt.; 16. Bleijerheide,
6 pnt.; 17. Trap met Lust, 5 pnt.; 18. KWC, 4 pnt. ; 19. De Windmolens, 2
pnt. ;, 20. ZeeuwsVlaanderen, 1 pnt. OMLOOP VAN
DE BARONIE – 25 maart.1973 Omloop van de
Baronie opnieuw een ware toets. Evert Diepenveen
liet zich niet dwarsbomen……. “Kijk, ik heb nu
wel gewonnen hier, maar zonder de fantastische steun welke ik van mijn vrouw
Ria en ook van m'n ouders mag ontvangen, had ik waarschijnlijk toch nooit
zoveel zelfvertrouwen kunnen opbrengen. Toen ik twee jaar geleden stopte
voor een seizoen, vond ik het leven van “wijntje en trijntje” maar wat
plezierig. Dansen en een pilsje pakken, uitgaan. Ik begreep echter dat zoiets
onmogelijk kan samengaan met echt goed fietsen. Vorig jaar ben ik daarom
maar weer opgestapt, bemerkte dat het buiten verwachting goed ging. Het
inspireerde mij om het vanaf december nog bewuster te gaan aanpakken. Ik
trainde ruim zevenduizend kilometer en ziedaar: tweede in de Ster van Zwolle,
zestiende in de Ronde van Noord-Holland, eerste in een van de meest begeerde
klassiekers in ons land: de Omloop van de Baronie. 'k Ben nu benieuwd of
Evert Diepeveen, die toch ook vroeger knappe resultaten bereikte en steevast
per seizoen een stuk of acht, negen koersen won, eindelijk eens voor
uitzending naar een buitenlandse wedstrijd in aanmerking komt. 't Is de
bedoeling dat het allemaal volledig gaat lukken, ik sta zelfs niet afwijzend
tegenover een eventueel prof-contract. Maar het moet uiteraard wel zeer
redelijk zijn." De boomlange
Utrechter Evert Diepeveen rijdt dit grille voorjaar inderdaad uitzonderlijk
goed. Hij rijdt met overtuiging, heeft plichtsbesef, is in alle opzichten
serieus geworden. En men kan misschien aanvoeren dat iemand met een dergelijk
“trainingsfond" wel hard moet gaan, het heeft de lange Eef ook in de
Baronie niet bepaald meegezeten. Alleen meest hij terugkomen na een harde val
die hem uit een eerste kwaliteitsvolle
kopgroep kegelde. Daarna met een jacht mee, die voor een groot deel door hem
op gang meest worden gehouden. Dan, dikwijls bijtend van pijn vanwege een
pacer gekneusde ribben en geschampte. knieen, steeds maar weer reageren op al
die duivelse ontsnappingen. De bijna 24-jarige verzekeringsagent kende deze
dag evenwel geen problemen. Maalde ook niet om de verraderlijke intriges van
anderen die niet of nauwelijks op kop in de laatste, belangrijke vlucht
wensten te komen. Hij zou ze in de eindmeters wel even wat voortoveren. Een
glasharde aankomst, lang en onverzettelijk.
Direct in zijn spoor eindigden Jan Baas - totaal
ontgoocheld - en Gaby Minneboo, de man die, eindelijk eens verschoond van
pech of tegenslag, een onmiskenbaar stempel op deze heel merkwaardige Omloop
van de Baronie drukte. Merkwaardig?
Inderdaad merkwaardig, want er werden in dit eerste onderdeel van het
Merkenkampioenschap 1973 nogal wat kopstukken op afstand gereden en ook bleek
bij het opmaken van het ploegenklassement dat de meest gereputeerde formaties
gevoelig verlies hadden opgelopen. Hetgeen de zaak alleen maar interessanter
maakte en men ook wat jongeren, zoals een Gerrie Sint Nicolaas, Hans Hoot
(won reeds een tweetal koersen in Belgie), Ad Dekkers, Peter Franken en Henk
Prinsen, sterk op de voorgrond zag treden. De hoofdrollen?
Die waren bestemd voor allereerst Evert Diepeveen, want niet alleen om zijn
markante figuur straalt er een zekere persoonlijkheid van hem uit. Neen,
Diepeveen, gelouterd door enorm veel tegenslag, weet in zijn koersen zoveel
overtuiging te leggen dat anderen hun rijden op zijn gedragingen afstemmen.
Nu, na de Baronie-triomf, zal zich dat nog veel meer toespitsen. Een andere
absolute hoofdrol vertolkte Gaby Minneboo. Onvoorstelbaar hoe “het vliegend
hert" zich erin smeet. Hoe hij, die zo volledig zijn “draai" achter
de stayersrol - en dat slechts in een seizoen tijds - heeft weten te vinden,
op een dergelijke dominerende wijze kon rijden. „Gab" bezit ineens de
macht om een stevig verzet te kunnen trappen, om de concurrentie gewoon
uitdagend tegemoet te treden. De oud-winnaar van o.a. de Flevo-Tour en de
Acht van Chaam plaatste de meute duidelijk voor problemen. Zo ook voor Jan
Aling, die lange tijd aan zijn snijdend achterwiel bleef kleven. Geen enkele
keer op kop wilde, durfde of kon komen ofwel zich bij een eventueel slagen
van deze vlucht in de aanloop tot de uiteindelijke beslissing, op een
geraffineerde (en dus ook aanvechtbare) wijze wilde sparen. Misschien heeft
Aling, die nu in het Brabantse Bladel woont, in het begin wat teveel van zijn
krachten gevergd. Met Arie Hassink, Jos Swinnen, Ad Dekkers (formidabel gereden),
Janus van Tol, Henk Prinsen, Harrie van der Groezen, _Peter Franken (ook al
een openbaring op deze dag), Wim de Waal, Jan Raas, Peer Maas, Theo Joare,
Aad van den Hoek, Gerrie Sint-Nicolaas en Evert Diepeveen vocht Aling zich al
in de eerste kilometers na de officiele start naar een flinke voorsprong.
Diepeveen maakte toen bij Klundert zijn val en verdween naar een volgende
slagorde. Een jachtgroep, die met de namen Henk Poppe, Henk Botterhuis, Gaby
Minneboo, Peter Legierse, Cees Priem, Piet van der Kruijs, Gerry van Gerwen,
Hennie Geysel, John Cornelissen, Hans Hellemons„ Joost Voesenek, Wim van
Steenis en de zo door pech achtervolgde (later stapte hij na z'n derde lekke
band maar af) Roy Schuiten minstens evenveel kwaliteit bezat. In het lage land
van de Noordbrabantse Westhoek, vooral in de „Hel van Moerstraten",
kwam wonderlijk genoeg bijna de gehele „reutemeteut" weer bijeen.
Namelijk ook een derde groep die door Cees van Bragt, Vester Aarts, Wim
Bellemakers, Louis Westrus, Leo Boose, Nanno Bakker, Hans Soot, Co Giling, Co
Hoogedoorn, Jan Zuydweg, Frits Slilper, Fons van Katwijk, Klaas
Sint-Nicolaas, Gerrie Heeringa, Bert Scheuneman en de door een lek bandje uit
de kopgroep teruggewaaide Gerard van 't Geloof tot grote spoed werd gemaand.
Dat maakte een totaal van maar liefst 43 renners op kop, terwijl ongeveer
eenzelfde peloton op bijna twee minuten een verloren koers fietste. Valpartijen
waren er ook al te noteren geweest, voor Gerard Kamper bracht de smak bij
Moerdijk zelfs een gebroken sleutelbeen. De Noordhollander nam het echter
nogal laconiek op en gaf te kennen dat men pas echt coureur wordt indien men
zo'n toch pijnlijke breuk op de “palmares" kan schrijven ... Deze Omloop van
de Baronie, voortreffelijk georganiseerd door het drietal vakmensen Enrico
Petrucco, Eduard van den Wijngaard en Martin van Tilburg, kreeg spijtig
genoeg een wat vlak verloop. De meestal aanwezige harde wind liet het
namelijk afweten. Ook wordt het steeds moeilijker een parcours te vinden waar
de kasseien en lastige stukken de zo spreekwoordelijke bijnaam van de Nederlandse
“Parijs-Roubaix" gestand doen. Men was er
oorspronkelijk zelfs een stukje voor in Belgie getrokken, helaas werd er
veertien dagen eerder een dikke asfaltlaag over de bonkige keikoppen
gewalst. Ook heeft men tussen Gilze en Chaam, waar het vroeger eveneens zo
verduveld lastig was, nu een glad wegdek aangebracht. Toch blijven de wakkere
organisatoren naarstig snuffelen om hun prachtige klassieker het zo aparte
niveau te laten behouden. Desondanks heeft
men zeker geen reden tot klagen gehad. Maar als er toch eens een “stijve
bries" had gestaan, er desnoods flink wat hemelwater over de rennersruggen
was neergekletterd. . . Ongetwijfeld zou dat het koersverloop allemaal ten
goede zijn gekomen. Dan had er vrijwel zeker niet meer zo'n enorme
samenklontering plaatsgevonden, dan zou het weer een koers op het scherp van
de snede zijn geworden. Heeft men dan
niet kunnen genietent Naar de omstandigheden gerekend beslist wet! In de
buurt van Schijf (na Een beslissing
echter die aanvankelijk een steeds wisselend decor ophing. Jan Raas, Ad
Dekkers, Cees van Bragt, Louis Westrus, Henk Prinsen, Arie Hassink, Wim van
Steenis, Joost Voesenek, Piet van der Kruijs en Evert Diepeveen boorden zich
eveneens naar de spits, maar prompt kwam de rest weer bij. En toen Voesenek
en Co Hoogedoorn (beide renners reden voortreffelijk) opnieuw een plooi
krokken, sloten Wim de Waal, streek evenwel alles glad en toen van der Kruijs
en Evert Diepeveen (tja, de lange zat overal bij) meteen aan. Cees Priem,
altijd in de contramine met De Waal, streek evenwel alles glad en toen namen
weer veertien renners de benen. Diepeveen zat er wederom by. Evenals
Minneboo, Henk Prinsen en Jan Raas, Van Steenis, Aad van den Hoek, Gerry van
Gerwen (was in de Moerstraatse Hel zo groots na een lekke band terug gekomen),
Van 't Geloof, Maas, Sint-Nicolaas, Koot (ook prachtig terug na een
„platvaller"), Franken, Dekkers en Heeringa. Er word opnieuw wat
geschud: Heeringa kreeg pech en verdween onverdiend naar de achterhoede. Deze ontsnapping
bij Baarle-Nassau bleek evenwel de grote sleutel, want in een mum van tijd
had men een halve minuut en dat werd zelfs anderhalf. In de tweede groep zat
men er wat verdwaasd tegenaan te kijken. Poppe meest een nieuw wieltje
steken, doch kwam groots weer bij; De Waal en Priem vochten weer eens hun
onderlinge vetes uit; Arie Hassink knorde van de honger, Westrus legde Aling
aan banden; Sluper, Botterhuis, Hellemons, Geysel, Fons van Katwijk, Aarts,
Van Bragt, Voesenek, Van der Kruijs en Legierse konden de moed om alsnog een
wending aan de stand van zaken te geven, niet meer opbrengen. E'nfin, ze
werden nog redelijk geklasseerd. Geplaatst op de uitslaglijst die door de
jury met maar liefst 89 “aankomers" werd gecompleteerd. Een dikke pluim
op de hoed van deze mensen die, werkend zonder een fotofinish-apparaat en
geconfronteerd met zoveel problemen, tot een dergelijk sluitend resultaat wisten
te komen.BRON: JAN BALDER Amateurs: 1. E. Diepeveen, Utrecht OMLOOP VAN
DE BRAAKMAN – 7 april.1973 In zware Omloop
van de Braakman had men elkaar tot en met nodig Winnaar GABY MINNEBOO
„bevestigde” opnieuw Hij heeft er zelf
ook geen juiste verklaring voor. Vindt het minstens even onbegrijpelijk waar
dit voorjaar die “mysterieuze krachten" (in de goede betekenis van het
woord gelukkig) ineens vandaan komen. Gaby Minneboo, de 27-jarige postbode
uit het op de Zuidhollandse eilanden gelegen Geervliet kan dit voorjaar
evenwel ontstellend veel. In de Baronie Omloop kondigde hij enkele weken
geleden zijn „komst" reeds aan, reed de Zuid-Holland-klassieker niet mee
omdat hij des avonds in het Rotterdams Sportpaleis Ahoy' achter de rol van
gangmaker Joop Stakenburg wilde schitteren - en hoe! -, won daags daarop in
Achtmaal en kwam doodgemoedereerd naar de Omloop van de Braakman om. . . „Gab"
Minneboo, sterk en pezig, won. Met een daverende eindgalop. Alsof de pure
prijsvechter van de Belgische koersen, Toine van den Bunder, of de
formidabele tempobeul Aad van den Hoek nauwelijks ontzag bij hem inboezemden.
Alsof hij niet onder de minste indruk van hun toch ook indrukwekkende manier
van rijden was. En Cees Priem? De man uit Goes had op drie kilometer voor de
streep een lekke band opgelopen. Het duurde nogal even vooraleer hij weer
terug in zijn ritme was, 36 kostbare seconden werden er door verspeeld. De bulderende
stormwind, somtijds nog aangevuld met ijskoude regen-, hagel- of zelfs natte
sneeuwbuien, maakte de Omloop van de Braakman tot een ware geseling. Met
recht spuwde deze Braakman z'n gal over alles wat zich op een racefiets door
het ingepolderde brok landwinning van ZeeuwschVlaanderen bewoog. Over een
veld van omstreeks honderd en tien renners dat meteen al na het vertrek aan
de weet kwam hoe zwaar, hoe onmenselijk zwaar het allemaal zou worden. Deze
vierde uitgave van een werkelijk unieke koers waarvoor het
organisatte-drietal Henk Segers, Paul Wiskerke en Johnny Spuesens zich met
allerlei „grepen" zo geweldig inzet, heeft alle voorgaande edities
overtroffen. De weersomstandigheden hebben er duidelijk hun stempel op
gedrukt. Wie hier overeind bleef en kon strijden om de voornaamste
ereplaatsen, moest veel „extra" in de bagage hebben. Minneboo heeft
dat. Misschien mogen we zelfs stellen dat hij momenteel als een van onze
echte toppers moet worden aangemerkt. Evenals trouwens zijn opponenten Van
den Bunder, Van den Hoek en Priem. Evenals die moedige jagers Fedor den
Hertog (van hem weten we het trouwens al jaren), Jan Raas en nog wat anderen. Wat is er
onvoorstelbaar geleden, wat is er vooral geknokt met en tegen de wind! Men
zou met zulk weer nog geen hond buiten de deur sturen. Wielrenners moeten
evenwel alles kunnen trotseren. Karakter hebben om vier omlopen te rijden en
door durven gaan bij iedere passage welke zo dicht in de buurt van het
behaaglijke Gemeenschapshuis „De Meerpaal" lag. Ook voor klasseringen
die nu niet bepaald vette prijzen zouden opleveren of die het opnieuw
vervolgen van een schier eindeloze lijdensweg inhield. Niet alleen op de
eerste rij heeft men zich (uiteraard) staande moeten houden, alle 31
uitrijders verdienen in dit opzicht een dikke pluim. En hopelijk zijn dit de
mannen waaruit de werkelijke “klokkeluiders" in de komende grote wegkoersen
naar voren zullen treden. Want we zijn er eerlijk gezegd dringend aan toe.
Het beangstigt ons namelijk als Minneboo zegt: “Ik geloof niet dat ik nu
harder rijd dan vroeger. Ik heb alleen een goede conditie en daarom kan ik
schijnbaar meer dan anderen." Anderen die jonger zijn dan hij, anderen
die liever niet naar de Braakman komen omdat men zich daar zo moet
blootgeven. Daar, op die kale, naakte wegen en dijken, komen de
tekortkomingen namelijk onverbloemd bovendrijven. „Siene"
knapen weten meteen vooraan te komen. Zij werken even keihard, duwen,
dringen, sjouwen, ploeteren. Uiteraard kon men met een veld van meer dan 100
renners niet allemaal van dezelfde lijn vertrekken. Toch zijn het altijd
juist de wakkere kwaliteitsmannen die ook in dergelijke buitensporige omstandigheden
de toon aangeven. Het lint werd
buiten Philippine direct verscheurd. Zelfs in flarden. Wie niet meteen in de
eerste „waaier" zat, was gezien. En wie zelfs op de eerste rij geen
juiste verdeling van zijn krachten aanwendde, ken ook wel ophouden. In de eerste
omloop reeds trokken Toine van den Bunder, Grant Thomas, Fons van Katwijk,
Cees Priem, Albert Hulzebosch, Nico Rinkel (een zeer prettige verrassing) en
Gaby Minneboo naar een duidelijke voorsprong. Met z'n zevenen losten ze
elkaar regelmatig en sterk of. Ook de jonge Rinkel, die duidelijk aangaf met
deze gereputeerde kleppers mee te kunnen. Helaas werd de Aalsmeerder in de
slotfase door een lekke tube geveld en kon hij evenmin dan wie ook nog
terugkomen. Maar wat hebben we met genoegen naar zijn mede-toonaangevende
rijden gekeken. Een man is er nog
in geslaagd om ook tot de spits door te dringen. Namelijk Aad van den Hoek,
blakend van gezondheid, krachtig tot en met. In gezelschap van Peter
Legierse (later ook al een lekke band), Rob Kroep, Hennie Geysel (prima op
dreef), Johnny Verbeke, Jan Raas (de vier Trice Noble-renners wilden bepaald
de zeer vervelende controverse - tot en met op de spits gedreven en zwaar
overtrokken wellicht - tussen Trim de Waal en hun sponsors wat rechtzetten)
en Cor Leunis was Van den Hoek tot dicht achter de koplopers gekomen. Alleen
hij wist het gat te overbruggen. Een bijzondere daad, temeer omdat de
Dirkslander ook vooraan de toon duidelijk ging aangeven. In een derde
slagorde reed Fedor den Hertog zich met Dick Groen, Henk Stander, Peter
Franken en Wil de Vlam eveneens de vonken uit zijn spoken. Zowaar wisten zij
tot bij de Trico Noble-trein te komen. Franken stapte ontmoedigd af, kon niet
meer. Kroep werd eraf gereden, Legierse moest een nieuw wieltje steken,
Leunis kon tenslotte ook niet meer mee. Niet alleen in de jacht vielen
slachtoffers, ook vooraan ging het gewicht van deze loodzware klassieker
tellen. Albert Hulzebosch moest loslaten, -meteen daarop Grant Thomas,
Rinkel kreeg zijn verschrikkelijk spijtige “platvaller". Nog vijf dapperen
aan de leiding. De voorsprong schommelde rond de minuut, was soms beduidend
meer, soms beduidend minder. Zeker in de laatste omloop van Typerend is dat
ook hij, evenals Evert Diepeveen en de sinds kort weer in de wielerpelotons
rijdende Theo van der Loo, vroeger Caballero-kleuren droeg. Nu opgenomen in
andere groeperingen (Minneboo bij Automatic Holland, Diepeveen bij Drinkwaard
BV, Van der Loo bij Hebro-Flandria) weten zij zich volledig ofwel behoorlijk
te presenteren. Bepaald hebben zij onder leiding van Gerard Peters en Frans
van den Enden toen toch een uitermate goede scholing gehad ...BRON: JAN
BALDER Amateurs: Ploegenprijs: 1. Trice Noble 12.01.31, 2. Ketting-Shimano 12.09.42, 3. Caballero
12.14.05, 4. Frisol 12.14.56, 5. Drinkwaard BV 12.18.48. OMLOOP VAN
DE KEMPEN – 20 mei.1973 Jan Aling
reageerde of in zweterige Omloop van de Kempen Levendige
werdstrijd, knappe finale Aan de streep
luchtte Jan Aling zijn hart: „Hoe is het toch mogelijk. Weet je dat ze me
onderweg uit de koers wilden halen omdat ik zogenaamd 'afgestoken' zou hebben.
Ik had evenwel vliegensvlug een ander voorwiel weten te steken. Door allerlei
praatjes komt zoiets in de wereld. Ik vind dat niet juist. Doet een renner
iets fout, dan wordt hij meteen op het matje geroepen. Daarom moet dit ook
maar eens even uitgezocht worden. Zijn ze nu helemaal . . ." Jan Aling, die
vrijwel moeiteloos de triomf in de 25e uitgave van de Omloop van de Kempen -
prachtig georganiseerd, feilloos verlopen - naar zich toe haalde, had
trouwens nog veel meer op zijn lever. Hij kan het namelijk maar slecht
verkroppen nimmer voor de meest belangrijke selecties te zijn gekozen. De
laatste jaren heeft hij nogal wat grote wegkoersen (twee keer de Ronde van
Friesland, de Vierstromenlandronde, de Ronde van Overijssel, etappe-zeges in
de Engelse Milkrace, de Ronde van Belgie en Olympia's Ronde van Nederland)
op zijn erelijst weten te schrijven. Ook de Omloop van de Kempen, die hij
reeds in 1969 een keer won en toen Harrie Jansen en Fedor den Hertog aan de
streep een poets bakte. Nu opnieuw een zege, evenwel op een veel dominerender
wijze. In de kopgroep gaf hij namelijk zo duidelijk de toon aan, wist hij met
zijn ploegmakker Frits Schur, die aan de streep zeer duidelijk tweede werd
doch ten onrechte als derde werd geplaatst, de zaak zo te regelen dat het
weer “gebakken" zat ... De talentvolle
Drent, die op zijn vele brieven aan diverse gemeenten van ons land om een
huis te krijgen vanuit Bladel de gewenste response ontving en daarom in dit
specifieke “wielernest" terecht kwam, rijdt momenteel enorm sterk.
Wellicht ook het meest professioneel, economisch, berekend. Geen trap teveel
als het niet nodig is, extra actief indien het belangrijk is. Zonder meer zou
hij tussen de beroepsrenners zijn weg wel vinden. Toch piekert hij er
voorlopig nog niet over. Jan Aling is nog steeds wat gefrustreerd, kan dat
alsmaar aan hem (en zijn kwaliteiten) achteloos voorbijgaan slecht hebben. “Ik mag toch
zeggen een toprenner te zijn. Weeg ik mijn prestaties tegen die van anderen
af, dan is het voor mij - en voor vele anderen - een totaal onbegrijpelijke
zaak, waarom Jan Aling nooit geen wereldkampioenschap mocht rijden of naar
Munchen (Olympische Spelen) werd afgevaardigd. Kennelijk moet ik daar een
veel langere weg voor afleggen. Voorlopig trek ik eens volledig mijn eigen
plan, zal evenwel niet schromen de kijker op mij te laten richten, zodat ik
me in geen geval belachelijk maak indien ook Spanje weer onbereikbaar blijkt.
Wacht maar." AFSPRAAK Was Jan Aling dan
niet blij ? Vond hij z'n overwinning in Veldhoven dan nauwelijks de moeite
waard ondanks het feit dat zijn naam nu voor een tweede keer op de imposante
erelijst van de Kempenrit voorkomt? Geenszins. De Ketting-Shimanocoureur
zegt evenwel wat hem op het hart ligt. Hij windt er geen doekjes om. Durft
ook eerlijk te bekennen dat er bij voorbeeld in de geweldige Limburg-etappe
tijdens Olympia's Ronde van Nederland niets, maar dan ook helemaal niets
tegen Fedor den Hertog was in te brengen. En dat deze ook in de resterende
dagen een enorme superioriteit aan de dag wist te leggen. Daarom kon hij zijn
Kempen-Omloop zeker niet als een revanche zien. „Dan had Den Hertog toch ook
hier moeten zijn. Dat zou overigens wel mooi geweest zijn. Ik had hem graag
geklopt. Zo moet het toch in de sport, nietwaar?" Op onze vraag of
er tussen hem en zijn ploegmakker bepaalde afspraken waren, vooral ten
aanzien van de herhaalde mislukte pogingen die Frits Schur in de slotfase
ondernam, antwoordde Jan Aling: „Kijk, buiten het feit dat wij in dezelfde
ploeg zitten, zijn Frits en ik ook vrienden. Echte vrienden. Ik zei onderweg
tegen Frits: laten we eerst zorgen dat we met de kopgroep voldoende afstand
nemen. Daarna gaan we de boel flink uiteen 'kansen'. Jij mag, als je kansen
ziet, net zoveel demarreren als je wilt. Lukt dat niet, trek dan het spurtje
voor me aan, want ik had gemerkt dat die Fons van Katwijk ontstellend goed
reed. En ook weet ik dat deze aan de streep enorm hard kan spurten. Laat nu
uitgerekend hij zijn ketting blokkeren. Daarom ook kon Frits hem nog
afhouden. Maar ja, die werd derde geplaatst." Zo was het
inderdaad. Zelf hadden we de zeer gemakkelijk op te nemen aankomst eveneens
genoteerd. Evenals de dialoog die tussen Frits Schur en Fons van Katwijk
ontstond. De jongste Van
Katwijk: Verdikkeme, dat ik nu weer zoiets moet hebben. Slaat m'n ketting
vast tussen de pion en het frame." Reageerde Schur: “Verrek, Fons, was
jij dat achter me bij wie ik zo'n gekraak hoorde?" Frits Schur
verder: “Ik ben drie keer gaan protesteren tegen de uitslag. Hielp niets,
drie man van de jury heeft gezien dat Van Katwijk voor me was. Laat maar
gaan, 't maakt me niet zoveel uit." LEVENDIG Overigens een
levendige koers deze Omloop van de Kempen. Een koers waarin we onderweg
opnieuw het sterke rijden van ,,good-old" Fred van Lachterop hebben
bewonderd en waarin we ook hebben gezien hoe Frits Pirard en Bas Lamoen kilometers
lang achter zestien koplopers hebben gejaagd, doch helaas niet slaagden.
Eveneens hebben we genoten van de pittige Jantje de Groot uit
Hardinxveld-Giessendam, van Johnny Konings (Sprundel), Henk Hamers
(Munstergeleen), Frans Thijs (Oploo) en van de Schijndelse Ad Gevers, die
zeker een kilometer of dertig lang een klinkende finale ten beste gaf. In
zijn eentje, moederziel alleen. Komend vanuit een verre achterhoede waarin
Cees van Dongen en ook Aad van den Hoek totaal ontmoedigd hadden opgegeven.
In het drukkend warme weer voelden zij hun benen met lood vullen, kregen geen
“poot" meer rond. Trouwens: buiten
de gekende “kleppers" zoals Aling, Schur, Fons van Katwijk, Wil van
Helvoirt en Dick Groen, viel het ons toch op, dat de uitslag voor een groot
deel werd gemaakt door renners die anders nauwelijks aan de bak komen. Waarmede
we hun kwaliteiten en prestaties absoluut niet willen kleineren. Alleen bleek
duidelijk hoezeer bij velen de bliksemse kilometers van Olympia's Ronde hun
uitwerking niet hebben gemist. Ruim honderd renners gaven namelijk op.
Daarentegen presenteerden zich enkele “nieuwkomers", zoals dat reeds genoemde
parmantige Delbana-manneke Jantje de Groot, die vrijwel de gehele wedstrijd
mee in de slag heeft gezeten en aan de streep Sjaak Schuitemaker (Caballero)
nog duidelijk terugwees. Dan mogen we Bas Lamoen (De Koning-Genderen) evenmin
vergeten, al hadden we van hem graag wat meer lef gezien toen hij met Amstelman
Pirard (precies het type Eddy Merckx, alleen moet Bredase Frits wat meer
durven „afzien" ) zo prachtig op weg was naar de spits. Met gelijke
inzet hadden ze dat gat van nauwelijks twintig seconden op een bepaald moment
toch moeten dichtrijden. Weliswaar ging
het vooraan hard, werd de kop gesplitst in een alsmaar verder weg rijdende
groep van negen (Jan Aling, Frits Schtir, Dick Groen, Fons van Katwijk,
Jantje de Groot, Frans Thijs, Sjaak Schuitemaker, Johnny Konings en Henk
Hamers) en zeven jagers, te weten Ad Prinsen - gaf later zomaar op -, Henk
Hulleman, Ad Ketelaars, Jos Schipper, Jan Adrisans, de “klevende" Belg
Clement Cuypers en de onvermoeibare Fred van Lachterop. Later, in Waalre,
met nog een kilometer of dertig to gaan, kwam dan de definitieve beslissing.
Op gang gebracht door Dick Groen en de gretig aansluitende Aling, Schur en
Van Katwijk. Met vervolgens een spervuur aan demarrages waarvoor specisal
Frits Schtir de trekker overhaalde. Tja, Jan Aling
zou zeggen: 't Ging allemaal precies volgens plan! KOERSVERLOOP 0- 30 km: Uitlooppogingen Bram van
der Stelt (alleen), Gerrit MShlmann, Gerard Tabak, Ton Jansen en Frits Schur
sorteren geen enkel effect. 30- 60 km: Peer Maas, Jan Aling, Aad van den Hoek, Bert Bathoorn, Henri Geldens.
Piet Kuys, Fons van Katwijk, Albert Hulzebosch, Piet van Beurden en Wass Koot
nemen enige voorsprong. Onder leiding van Theo van der Loo sluit bet peloton
weer aan. Jan Aling en Fons van Katwijk gaan samen door, veroveren 15
seconden voorsprong, jacht van Ben Liebregts, Jos Schipper en Nanno Bakker
mislukt. Wim van Steenis (na lekke band) en Cees van Dongen stappen af. 60- 90 km: Vlak voor Bladel volgt een volledige hergroepering. Na een vergeefse
poging van Piet van Beurden weten Henk Mutsaars, Fred van Lachterop, Hennie
Rossen en Cor Tuit weg to komen. Rossen begint een solo, wordt weer ingehaald
door genoemde drie en door Gerard Oosterbosch die ook vooraan wist te komen. 90-120 km: Bij doorkomst Veldhoven ( 120-150 km: Peloton in drie grote brokken, in achterste groep opgave van o.a. Aad
van den Hoek en Ton van der Spiegel. Vanuit tweede peloton proberen Frits
Pirard en Bas Lamoen de kloof van anderhalve minuut te dichten. Ze komen tot
op twintig seconden, vallen dan weer terug. Geweldig ook het rijden van Theo
Verschuyten die bij de tweede groep weet aan te sluiten. Vooraan een
nieuwe splitsing: Ad Prinsen, Henk Hulleman, Ad Ketelaars, Jos Schipper, Jan
Adriaans, de Belg Clement Cuypens en Fred van Lachterop (kreeg geen enkele
steun) worden afgehaakt. 150-180 km: Pogingen van Dick Groen smoren. Frits Schur rammelt de zaak nog
verder uiteen. Met Jan Aling, Fans van Katwijk en Dick Groen forceert hij een
nieuwe demarrage. Men komt tot een voorsprong van 54 seconden. Schur rijdt
zoveel mogelijk de twee anderen, te weten Van Katwijk en Groen, murw. Slaagt
echter niet met zijn verwoede uithalen. In de sprint - aangetrokken door
Schur - wint Jan Aling. Jantje de Groot
en Sjaak Schuitemaker hebben zich ook nog weten los te maken, terwijl Ad
Gevers vanuit de derde groep (op enkele minuten) alleen naar en langs de
tweede formatie glipt en heel sterk als tiende eindigt. BRON: JAN BALDER Amateurs: 1. J. Aling, Bladel Ploegenklassement: 1. Caballero 12.10.42; 2. De Koning-Genderen 12.18.44; 3. Amstel Bier
12.21.46; 4. Hebro-Flandria 12.30.42; 5. De Uit- komst BV 12.31.07; 6. Jan
van Erp-Hutchinson 12.37.39. OMLOOP VAN
HET ZUIDEN (1 september).1973 OMLOOP VAN HET
ZUIDEN WEDEROM EEN GROOTS GEBEUREN DUBBEL SUCCES WV
DE JONGE RENNER: JOOST VOESENEK
(amateurs) RIEN STROOSNIJDER
(nieuwelingen) Het veelal
samenvallen met andere grote wegkoersen belette ons altijd om eens een kijkje
bij de Omloop van Het Zuiden te gaan nemen. Nu, voorbije zaterdag zijn we er
wel getuige van geweest en we moeten erkennen in voorgaande jaren veel, erg
veel te hebben gemist. Geheel opgesloten in de zo specifieke clubsfeer,
heeft deze bijzondere omloop ons wat gedaan. Zijn we onder de indruk gekomen
van hetgeen deze Eindhovense club, WC Het Zuiden, in samenwerking met het
speciale comite op organisatorisch niveau weet te presteren. Welk een cachet
men heeft weten aan te brengen, hoe men met uiterst bescheiden middelen maar
gedreven door een onpeilbaar enthousiasme toch een groots wielergebeuren
jaar op jaar laat verrijden. Het lukt dus en
dat werkt natuurlijk zeer inspirerend. Indertijd heeft Harry van Gestel, het
tegenwoordig KNWU-Sportcommissielid, mede de grote stoot tot deze wedstrijd
gegeven. Voornamelijk om
ook die renners die wat minder in het grote werk aan de slag konden, een kans
te geven. Min of meer de specifieke clubrijders dus. We kunnen gerust stellen
dat het een volledig succes is gebleken." We hebben Harry
van Lieshout, de voorzitter van het organiserend comite, gevraagd hoe een
dergelijke, beslist als klassieker te beschouwen wedstrijd toch zonder sponsorploegen
(en dus ook het gemis van die inkomsten) kan worden verreden. Hij gaf ons te
kennen: ,Gelukkig kunnen wij steevast rekenen op een keur van medewerkers.
Door mijn werk als bouwkundig calculator heb ik uiteraard veel relaties weten
op te bouwen. Kan me zelf ook volledig aan de organisatie wijden, waarbij
toch ook de heren Jo Gaken en Sjaak Mollen alsmede de voorzitter van
wielerclub Het Zuiden, de heer Michel van der Heijden direct moeten worden
genoemd. Onze basis is de „Ronde-krant" waarvoor veel adverteerders (de
allergrootste is Skol International Bier die de gehele achterpagina nam en
ons daarmede een zeer belangrijke zet in de goede richting geeft) worden
opgehaald. We kunnen zeggen van zo'n krant ongeveer twee-derde aan schone
winst over te houden. Dan zijn we ook zo brutaal om een soort
huis-aan-huis-collecte te organiseren langs het parcours. Uiteraard vergt dat
een enorme arbeidsintensiviteit, maar met die bijdragen naar draagkracht
hebben we toch een prachtige aanvulling. Verder is er uiteraard het
inschrijfgeld per vereniging en tenslotte brengen de zogenaamde
,steunbonnen" eveneens veel geld op. We draaien nu
voor de achtste keer met nieuwelingen en voor de vijfde maal (een lustrum)
met amateurs. De eerste jaren moest er steeds wat geld bij, twee jaar geleden
speelden we quitte, nu houden we warempel de laatste seizoenen wat over. Het is inderdaad
een succes geworden. We zouden er direct bij willen aanhaken dat de zo
veelvuldig geuite klacht dat organiseren van grote wegwedstrijden zonder
sponsorploegen door het voorbeeld van de Omloop van Het Zuiden voor een
groot deel wordt ontkracht. Natuurlijk kan men niet overal eenzelfde
werkwijze hanteren, zien we bij voorbeeld niet dat men met zo'n
huis-aan-huis-collecte de Ronde van Friesland of die van Limburg een
belangrijke injectie zou kunnen geven. Aan de andere kant mag men vragen:
waarom eigenlijk niet op zo'n manier. . Te dikwijls laten
organizatoren bronnen onaangeboord, te vaak wordt het accent op deelname van
sponsorploegen etc. gelegd. In de Omloop van Het Zuiden bewijst men dat het
wel degelijk ook op een andere, zeg maar: op de orthodoxe manier kan. Typisch hierbij
is dat we van sommige aanwezigen hoorden: „Dit is wellicht de vorm voor de
toekomst, zeker als we aangaande de nieuwe KNWU-maatregel weer voor een groot
deel op eigen benen moeten gaan staan!" VLAK
KOERSVERLOOP, STERKE FINALES Bij de
nieuwelingen werd een eindeloze reeks demarrages tenslotte met een
definitieve vlucht afgerond. Met nog een kilometer of twee te gaan wipten
namelijk Leo van Vliet en Jan Olde Meule weg, wist Michel Jacobs er alleen
bij te komen en konden Rien Stroosnijder en John Akkermans juist mee aan het wiel van de
zeer krachtig rijdende Jan Jonkers. Deze laatste, afkomstig uit Oud Gastel,
moest het alleen opknappen, liet merken het zware werk geenszins te schuwen.
De pas 16-jarige Rien Stroosnijder, in het voorjaar enkele maanden op
non-actief wegens een polsbreuk en daardoor beduidend later in vorm, maakte
handig gebruik van de intrigerende rivaliteit welke tussen Van Vliet, Jacobs,
Akkermans en Jonkers in vrijwel iedere koers te beschouwen valt. Hij ontliep
het spurtgeweld op achthonderd meter voor de streep, dacht aan “alles of
niets" en schreef er zijn vierde - en -beslist de mooiste - zege van dit
seizoen mee op zijn naam. Wat daardoor in
de drie omlopen, van ieder ERG VEEL
LEKRIJDERS Na een
voortreffelijke Brabantse koffiemaaltijd voor juryleden, genodigden en
persvertegenwoordigers, kwam het amateurspektakel de nodige aandacht
opvragen. Met een veld waarin men toch enkele gerenommeerde kopstukken zoals
Jan Aling, Gerrie van Gerwen, Harrie Lunenburg, Hans Koot, Jan Raas, Frits
Pirard, Henk van Kilsdonk, Theo Joore, Piet van Kollenburg, Henk Prinsen,
Henk Mutsaars, Jos Swinnen en ook de winnaar van vorige jaar, Henk Smits kon
ontdekken. Op onverklaarbare wijze reden vele van deze mannen reeds in de
beginfase lek en ook kon niemand - Jan Aling was er evenmin toe in staat -
meer terugkomen, zij het dat in een later stadium Jantje Damen toch de zo
bekende uitzondering op deze regel bevestigde. Nu werd er, dat moet gezegd
worden, ook verschrikkelijk hard gereden. Waardoor geen enkele demarrage
gestalte kreeg en men tot in de vierde omloop moest wachten vooraleer de
echte splitsing tot stand kwam. Maar liefst 26 renners sneden het peloton aan
flarden en binnen dit gezelschap zijn door onder andere Henk Smits, Henk
Mutsaars, Jan Ubachs, Jantje Cooremans en de zeer strijdlustige Jan Raas (de
Zeeuw was herhaaldelijk aan het ,rammelen") zeer geraffineerde
uitvallen gedaan. Werd in een later stadium zelfs nog een halvering toegepast
en hebben we kunnen zien welk een formidabel wielrenner in de atletisch
gebouwde Frits Pirard steekt. Met Martin Lijten aan het wiel, reed hij alleen
het angstig groot wordende gat dicht en reageerde prompt daarop meteen op de
dreun die Henk Smits (enorm veel in de slag), Gerrie Sint-Nicolaas en Jan
Raas uitdeelden. Pirard werd trouwens een snort “sleutelfiguur" kreeg
steeds alles bij hem aan het wiel zodra maar de minste beweging werd gemaakt. Met nog een
tweetal kilometers te gaan, vlamde ineens Frits Hoogerheide (de
oud-beroepsrenner kan nog altijd veel) weg, kreeg meteen zijn clubmakker
Joost Voesenek bij zich, kon diens driftige pedaalslag niet langer volgen en
viel terug. Terug naar de groep die net dat gaatje van slechts enkele meters
niet meer dicht kon rijden en eveneens zag hoe Voesenek (20 jaar) met deze
eerste overwinning van dit seizoen gelijk een geweldige slag binnenhaalde.
De frisse knaap uit Prinsenbeek formuleerde: “Toen ik bij Frits kwam vroeg
ik of hij nog fris zat. Hij zei: ik kan niet meer, ga jij maar door. Gerekend
naar hetgeen Rien Stroosnijder - ook van onze club De Jonge Renner - bij de
nieuwelingen vanmorgen deed, moest ik wel, nietwaar?" Achter hem wist
Frits Pirard met een daverende eindsprint gereputeerde finishers als Jan Raas
en Henk Prinsen schitterend af te houden. BRON: JAN BALDER Amateurs: 1. J. Voesenek Klassement
clubploegen: 1. WV De Jonge Renner, Oosterhout 36 put.; 2. RC
De Hoekse Renners, 's-Gravendeel 44 pnt.; 3. WV Breda 51 pnt.; 4. T & WC
Noord-Limburg, Siebengewald 54 pnt.; 5. WV De Jonge Renner, Oosterhout
(B-ploeg) 71 pnt. Nieuwelingen: 1. R. Stroosnijder Klassement
clubploegen: 1. WC De Ster, Geleen 55 put.; 2. WC De
Windmolens, Geffen 64 pnt.; 3. ASC Olympia, Amsterdam 74 pnt.; 4. R & TC
Buitenlust, Helmond 78 pnt.; 5. WV Westland Wil Vooruit. 's-Gravenzande; 6.
WV De Jonge Renner, Oosterhout. OMLOOP VAN
NIEKERK - 25 augustus.1973 Machtige WIM
TIGELAAR onhoudbaar in OMLOOP VAN NIEKERK De vijfde Omloop
van Niekerk, een nieuwelingenklassieker over De geruchten die
de ronde deden, dat Tigelaar, dien hij op jacht was naar de acht koplopers,
achter een motor zou hebben gestayerd, werden door wedstrijdleider Stef van
de Berghe en de zijnen voor kennisgeving aangenomen. „Door niet
"n jurylid is dit geconstateerd. Voor mij is Wim Tigelaar een groot
winnaar," aldus Stef van de Berghe, die jaarlijks tal van grote wegwedstrijden
leidt in Noord- en Oost-Nederland en dus het klappen van de zweep wel kent
op dit gebied. Jammer was het,
dat reeds na tien kilometer tal van renners op achterstand geraakten door
een valpartij. Terugkomen of aansluiten was zeer moeilijk omdat er in hoog
tempo werd gekoerst in het eerste uur, maar liefst met een gemiddelde van Omstreeks de
helft van de te rijden afstand vormde zich een kopgroep van acht renners,
bestaande uit Leo van Vliet, Rik Jagers, Lau v. Nieuwkerk, Ad van Peer,
Martin Havik, Gerard Looijenstein, Kees van Dijk en Kees van de Wereld. Deze
groep bouwde binnen een ommezien een voorsprong op van bijna een halve minuut.
Achter deze koplopers ontwikkelde Wim Tigelaar zijn, in de aanvang genoemde,
formidabele jacht welke hij prachtig voltooide door op tien kilometer voor de
streep aansluiting te krijgen met de spits. Negen renners dus
aan de leiding met daarachter nog een groep van acht, die op ruim een minuut
achterstand koerste. Ruim zeventig renners bevonden zich nog in de strijd in
de slotfase met achterstanden op de kopgroep die varieerden van een tot
zeventien minuten! Overigens, het
was wederom een lust voor het oog om deze jonge coureurs te zien rijden. De
een uiteraard beter dan de ander maar van belang is dat er serieus strijd
werd geleverd door deze jonge knapen, onder wie zich tal van renners
bevinden, die binnen enkele jaren ook grote potten kunnen breken bij de amateurs!
En mogelijk later ook bij de beroepsrenners.. ? BRON: BEN
ZOMERDIJK Nieuwelingen: 1. W. Tigelaar, Zaandam, OMLOOP VAN
NOORDWEST-OVERIJSSEL – 21 april.1973 MICHEL JACOBS
sterk winnaar in boeiende 2e Omloop van Noordwest-Overijssel NOORDOOSTELIJKE
RENNERS NIET IN VOORSTE GELID De klasrijke
Michel Jacobs uit het Limburgse Bingelrade, lid van wielervereniging De Ster
ult Geleen, is winnaar geworden van de tweede Om1oop van Noordwest-Overiissel,
een nieuwelingenklasieker met start en finish te Hasselt. Een sterke
winnaar deze Jacobs, een pupil van ex-beroepsvoetballer Willy Dullens, die
na afloop als ploegleider niet geheel zonder trots zijn favoriet verzorgde. Jacobs, die zich
meermalen actief had getoond bij demarrages, ging even voorbij Zwartsluis in
hoog tempo aan de haal, daarbij gebruik makend van een behoorlijk verzet op
zijn derailleur, welke voor het eerst bij een nieuwelingenkoers mocht worden
gebruikt. De Limburger gaf
blijk behoorlijk met zijn apparaat te kunnen omgaan, dat kwam duideliijk tot
uiting in die laatste kilometers. Hij vergaarde elf seconden voorsprong op
de rest van het veld. ln Hasselt arriveerde als tweede de Brabander Ad
Versteijlen-.(St. Willebrord) en als derde finishte Albert Kramer uit
Zaandam, ook al een knaap, die dit seizoen nog meermalen van zich zal laten
horen. In het voorste gelid kwamen geen noordoostelijke renners voor. Een bewijs, dat
het peil van de nieuwelingen daalt in deze contreien. Overigens, dat werd ons
duidelijk, sinds de nieuwelingen met een derailleur mogen fietsen, komt het
krachtsverschil goed naar voren. Bondscoach Joop
Middelink was het niet met ons eens, dat er veelvuldig gebruik gemaakt werd
van een “zware plaat". Wel, tal van malen hebben we het toch
geconstateerd. Deze knapen moesten later tol betalen ... Een maximum
voorgeschreven verzet zou naar onze mening de oplossing zijn! SLIJTAGESLAG Het draaide
spoedig op een slijtageslag uit in deze op uitstekende wijze door de Hasselter
wielerclub Noord-Westhoek georganiseerde koers, die weer via een prachtig
parcours leidde. Ook mr.
Ballegoijen de Jong gaf blijk van zijn belangstelling en van KNWU-zijde waren
verder vertegenwoordigd Harry van Gestel en Harry Meeuwese. Door valpartijtjes
en materiaalpech dunde het veld spoedig uit. Bij Steenwijk, toen Michel
Jacobs zich als eerste klasseerde bij een premiesprint, lag het veld van
bijna 130 renners al in drie stukken uiteen. Jammer was het,
dat de talentvolle Berkhof uit Barneveld door een valpartij achterop
geraakte. Hij toonde karakter door moedig door te vechten. Het viel ons
daarbij op, dat hij gelukkig een normaal verzet draaide. Leo van Vliet,
een der favorieten voor een ere-plaats, reageerde onmiddellijk toen na Bij de vluchters
voegden zich namelijk ook: Michel Jacobs, Henri Neven, Tigelaar, Griep, Piet
van der Ley, Kuiper, Van Bragt, Noy, Van de Wereld, Van Nieuwkerk, Bart van
Est, Ad Versteijlen en Bartol, welke laatste spoedig moest lossen. Deze
kopgroep trok naar een voorsprong van bijna een minuut op de rest van het
veld, dat totaal uiteen was geslagen door de sterke zijwind waarmee de
renners ook moesten afrekenen. Het werd
duidelijk, het werd een strijd voor de sterken! Tot de allersterksten
behoorden evenwel Michel Jacobs, die in de slotfase op fraaie wijze
demarreerde. Toen hij eenmaal de beslissende voorsprong had opgebouwd, ging -
met Hasselt in zicht - ook de sterke Ad Versteijlen aan de haal. De Kampenaar Roel
van Marle, die op bekwame wijze zijn debuut maakte als commentator, kon na
afloop in „De Herderin", waar de permanence was gevestigd, de volgende
uitslag bekend maken:BRON: BEN ZOMERDIJK Nieuwelingen: truidenberg; 23.
T. v. d. Weide, Hollandscheveld; 24. U. Tolner, Norg; Ploegenklassement,
tevens stand no. 1 wedstrijd voor Nieuwelingen-Trofee 1. Willebrord Wil
Vooruit, St. Willebrord 50 pnt.; 2. Westland Wil Vooruit, 's-Gravenzande 46
pnt.; 3. De Ster, Geleen 40 pnt.; 4. Feyenoord, Rotterdam 32 pnt.; 5. De
Kampioen, Scheveningen 30 pnt.; 6. De Bergklimmers, Stein 30 OMLOOP VAN
WALCHEREN – 28 april.1973 Frits Pirard
hield de Omloop van Walcheren stevig in zijn greep Nieuwelingenrit
voor Peter Valentijn Ieder nieuw
seizoen. presenteren zich een paar jonge amateurs, van wie de verwachtingen,
gezien hun opvallende prestaties in de nieuwelingenklasse, hoog gespannen
zijn. Uiteraard geldt ook hier: velen zijn geroepen, slechts weinigen uitverkoren.
Niettemin hebben we dit prille seizoen toch al enkele knapen gezien in wie
wat steekt. Oh neen, we gaan hen in geen geval over het paard tillen of
neerschrijven: „Daar is ne'grote op komst, daar komt een nieuwe
kampioen." Tenslotte is dat iets wat ze zelf moeten waarmaken. Maar we
blijven er zeer beslist wel op letten. Ook op de pas 19-jarige Frits Pirard uit
Breda. Een stijlrijk coureur, boordevol talent, bovendien begiftigd met een
frisse, knappe kop. Hij heeft als nieuweling de ene zege na de andere (21
stuks) in de wacht weten te slepen, waaronder ook koersen van importantie. En nu dan eerste
in de Omloop van Walcheren. Een zeer zware wedstrijd door de alsmaar
neerplenzende regen. Een koers voor knapen van net onder de twintig en die
zo'n beetje de junioren- . klasse bevolken. Een klasse overigens die dit jaar
zelfs een Europees kampioenschap gaat rijden en waarvoor bepaald ook in
rennerskringen grote interesse bestaat. Want op een andere wijze kunnen wij
het verblijdende rijden wat deze jonge knapen doen, niet interpreteren. In de
Omloop van Walcheren, zeer behoorlijk door het Comite Midden-Zeeland op
poten gezet, hebben namelijk ook Jaap van Dijk (Wehe den Hoorn) en Johnny
Konings uit Sprundel een duidelijke greep naar de grote brokken uit de
prijzenschat gedaan. Met in hun spoor de ook nu weer puck rijdende Jan
Ruckert, die echter juist de grote slag miste. Voorts hebben Ad Dekkers
(Udenhout), Jan Feiken (Veendam) en Ad Prinsen uit Raamsdonksveer mede de
eerste klasseringen van de uitslag bepaald. LEVENDIG Jammer was het in
deze derde Omloop van Walcheren (de twee voorgaande uitgaven kwamen respectievelijk
op naam van Theo Smit uit Halfweg en Ad Dekkers uit Udenhout) dat de
berichtgeving onderweg niet al te best was. Door het samenvallen met de
klassieker Ronde van Gelderland moest de radio-apparatuur verdeeld worden.
Dit wetende had men in Zeeland beter een motorordannance met duo-passagier,
die de ontwikkelingen per briefje of lei zou doorgeven, kunnen inzetten. We halen dit
speciaal aan, omdat het op Walcheren zo'n alleraardigste koers werd.
Levendig, met heel wat plaagstootjes. We hebben het evenwel
op generlei wijze kunnen vastleggen wie het allemaal waren. Achteraan
daarentegen hebben we heel wat pechgevallen gezien. Van de Roosendaler Melsen
bij voorbeeld, van ook de Zuidhollander Samwel. Sjefke Roovers wist na een
val weer prachtig terug te komen, maar toen hij wat later pech kreeg was het
toch ook met hem gebeurd. Alex Bongers moest daardoor eveneens opgeven.
Jammer, vooral jammer omdat we van de Apeldoorner gewend zijn dat hij wat
„durft", dat hij wat laat zien. Inmiddels waren
Toine Karus en Jacques van Dijk tussen Gapinge en Middelburg (na veertig
kilometer) al eens aan de haal gegaan, dreigde het peloton door de jacht op
dit tweetal helemaal in stukken te slaan en was er reeds een reeks lossers te
noteren. Na de hergroepering trokken Brink, Hubers en Ruckert een groep van
omstreeks dertig renners naar voren en daaruit traden in de buurt van
Oostkapelle (na 68 kilometer) dan Johnny Konings en Jaap van Dijk naar
voren. Weliswaar hebben
vooral Jan Feiken, Vincent Cornelis, Ton Koop, Rini Roks en Jacques van Dijk
nog hemel en aarde bewogen om deze brutale uitval weer ongedaan te maken. Zij
slaagden evenwel niet. Neen, daarvoor moest de klasrijke Frits Pirard te pas
komen. Hij kwam op tien kilometer voor de streep mee vooraan en liet in de eindsprint
wel even merken hoe belangrijk hij deze eerste zege bij de amateurs vond. Er
zullen zeker meerdere triomfen volgen ... LOGISCH In de wedstrijd
voor nieuwelingen, verreden met verenigingsploegen over een afstand van BRON: JAN
CORNELISSEN Amateurs 104 km: 1. Fr. Pirard, Breda 2.30.48; 2. J. van Dijk,, Wehe den Hoom; 3. J.
Konings, Sprundel, allen z.t.; op 14 seoonden: 4. J. Ruckert, Amsterdam; op
19 seconden Nieuwelingen 52
km: 1. P. Valentijn, Sprundel 1.17.2; 2. W. Lugtenburg,
Rockanje; Ploegenklassement: 1. Willebrord Wil Vooruit 3.52.03; 18 pnt.; 2. De Bataaf, Halfweg 30
pnt. ; 3. Swift Combinatie, Leiden 49 pnt. ; 4. De Windmolens, Geffen 63
pnt.; 5. Jan van Arckel, Gorinchem 65 pnt. OMLOOP VAN
ZEEUWS-VLAANDEREN (15 september t/m 16 september).1973 10e
Omloop van Zeeuws-Vlaanderen kreeg in JAN RAAS een sterke triomfator De laatste grote
van het seizoen is verreden. Traditioneel is het nationale wegseizoen wat
betreft de koersen over de lange adem besloten met de Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen. Ditmaal reeds de tiende uitgave en het moet gezegd:
opnieuw heeft deze etappewedstrijd bewezen z'n plaats op de kalender ten
volle waard te zijn. Wat de heren Piet Roelands, Henny van Paemel, Gijs
Veerman en nog vale anderen van de beide organiserende comitees Terneuzen en
Oostburg - nog belangrijk uitgebreid met hetgeen Philippine voor de
proloog, de persoonlijke tijdrit op de schaal legde - hebben weten te
brengen, was zonder meer af. Het Zeeuwsvlaamse wielerweekend liet andermaal
zien hoe schitterend mooi juist die wat kleinere etappe-wedstrijden kunnen
zijn. Gezien echter de enorme problemen aangaande het aantrekken van
sponsorploegen (lange tijd zag het er naar uit dat men de koers alsnog moest
annuleren), wil men trachten volgend jaar reeds in mei dit evenement te
laten verrijden. In ieder geval voor Olympia's Ronde van Nederland, want
daarna en vooral aan het eind van hat seizoen blijkt dat bij velen de animo
danig is weggeebd en ook dat het budget niet meer toereikend is.
Desalniettemin kreeg Zeeuwsch-Vlaanderen toch een puik deelnemersveld en
heeft men in Jan Raas zeker een stark eindwinnaar mogen begroeten. De basis
voor zijn triomf legde de Trico Noble-troef op de eerste dag in de rit
Terneuzen-Terneuzen en na de winst die Wim de Waal in de individuele tijdrit
behaalde, zag het er voor de tricotage-fabriek uit Aardenburg allemaal
bijzonder rooskleurig uit. Die positie hebben de “colorado's" kunnen
handhaven, al liet de zeer complete Amstel Bier-formatie (winst in de ploegentijdrit
en laatste etappe met Jan Ruckert) ook duidelijk blijken dat er warempel
geen cadeaus werden weggegeven. PROLOOG EERSTE
ETAPPE Met hat toevoegen
van de persoonlijke tijdrit waarmede deze tiende Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen zonder meer nog volwassener is geworden, heeft men
absoluut een goede greep gedaan. In het zo rustieke Philippine waar we ieder
jaar toch al met zoveel genoegen naar de Omloop van de Braakman kijken,
moesten nu De wind was
beduidend krachtiger geworden dan rond de klok van negen toen de eerste
renners vertrokken. Het belette Wim de Waal, de zeer veelzijdige man uit Axel
die volgend seizoen omstreeks de maand augustus naar Bic schijnt te gaan,
niet om eens even voor de stunt van de dag te zorgen. Hij kwam met een tijd
van 14.56,1 min. heel duidelijk op de eerste plaats. Wat zou er
evenwel uit de bus zijn gekomen indien het jonge bruisende talent Jan Ruckert
niet met een lekke band had moeten afrekenen! Hij verspeelde er op z'n minst
een halve minuut mee en trekt men deze tijd van zijn score - (als negende
klasseerde Jan zich in 15.10,6) dan was hij beslist de eerste leider van dit
tweedaagse Zeeuwsvlaamse spektakel geworden. Amateurs
Individuele tijdrit 11,5 km: 1. W. de Waal
14.56.1 (gem. snelheid 46,156 km/uur), 2. P. Godde 14.57, 3. R. Schuiten
14.58.3, Ploegenklassement
le etappe: 1. Ketting-Shimano 45.05 min., 2. Amstel Bier
45.34 min., 3. Kledingbokser 45.37 min., 4. Trico Noble 45.49 min., 5. Belgig
46.20 min. TWEEDE ETAPPE Dat men de zaken
in de eerste rit terdege wilde aanpakken, bleek reeds meteen na de start.
Bleek trouwens tot op de streep, want alsof men het grote nationale
wegseizoen eens extra wilde uitluiden, zo smeet men zich er in. Met
vlijmscherpe demarrages, harde jachten, bij elkaar komen en snel
opeenvolgende splitsingen. Bijna zouden we geneigd zijn om te stellen dat we
het voorbije jaar nog nummer zo'n geweldig mooie koers hebben gezien. De vlam schoot er
werkelijk in nadat Cor Schuurman - lange tijd eenzaam vooruit deze moedige
Van Nelle-knaap - was teruggehaald en in de buurt van Graauw ( 't Is formidabel
wat deze prachtatleet uit Breda allemaal kan. Het is jaren en jaren geleden
dat we zo'n overtuigende achtervolging (in z'n eentje een gat van bijna twee
minuten dicht rijden) van een jonge ontluikende routier hebben gezien. En
zijn we misschien wat al te enthousiast in onze uitlatingen, zondagavond na
afloop van de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen bevestigde Albert D'Hondt,
wielerofficial van de KBWB, hetgeen ook wij stelden: „Die rugnummer twee,
die Pirard, dat is een uitzonderlijke klasman. Zijn stijl, zijn krachtige
zit, zijn manier van fietsen: het roept associaties op met onze Eddy Merckx
in diens jonge jaren. Over de twee dagen vond ik hem absoluut de beste. Als
d'n dieje' goed begeleid wordt, allez, dan hebben jullie er een, die over
enkele jaren kan heersen. Wij hebben met
Johnny Vanderveken ook een geweldige renner. Hij won reeds de Ster van de
Junioren bij ons, schreef reeds zeven koersen op z'n naam. Volgend jaar kom
ik met twee ploegen. In het verleden leidde ik ook jullie Richard Bukacki op,
evenals Gerrie Catteeuw en Romain Vercauter. Maar ja, zo'n Pirard hebben wij
helaas niet in de selectie." En toch : ..
Frits Pirard mist nog te dikwijls het nodige „koersgogme". Zijn
inspanningen - tot driemaal toe - tilden die eerste rit in lijn Terneuzen-Terneuzen
inderdaad naar een bijzonder niveau. Z'n fout was evenwel dat hij na zo'n
jacht steeds aan het laatste wiel aansloot. Frits Pirard moet gelijk voorin
plaats nemen, moet doordrukken naar de vijfde, zesde, zevende positie. Daar
kan hij zien wat er verder gaat gebeuren, daar kan hij gelijk alle volgende
gedragingen meteen beantwoorden. Als hij dat surplus toch eens van voren zou
aanwenden in plaats van achter... Nu maakte hij mee
dat juist Ad Gevers (rijdt ook zonder enige tactische instelling) met Gerrie
St. Nicolaas en Jan Raas met de nog haastig toegeschoten Frits Schiir opnieuw
het volgende facet aan deze briljante koers gingen slijpen. Dat Gerrie Knetemann,
Johnny Vanderveken en Cees van Dongen eveneens konden aansluiten en dat Wim
de Waal tenslotte ook nog met behulp van de op hem wachtende Jan Raas mee
ging. Pirard heeft het met de Belg Daniel Schroeders nog geprobeerd, viel
toen weer terug bij de overigen. Overigens ook een best stel, want met Bert
Scheuneman (Caballero), Herman Snoeijink (Ketting-Shimano), Rob Kroep, Leon
Strobbe en Hennie Geysel (alle drie Trico Noble), Peer Maas, Charles de
Smit, Cor Vervaet, Cees St. Nicolaas en de Belg Kamiel D'Hooge viel zeker een
zeer sterke jachtgroep to formeren. De reeks
“platvallers”op de venijnige klinkerwegen achter Sas van Gent bracht voor hen
een zekere uitkamst. Wijselijk bleven de Belgen wel op de kasseien
„kassen", vele Nederlandse amateurs zochten echter dom genoeg het met
scherpe kiezels bestrooide assepaadje ernaast op. Leunis, Schur, Knetemann,
De Waal, Snoeijink, Scheuneman en wie al niet meer moesten een nieuw wiel
steken en het eind van alles was dat Jan Rass verder alleen al het zware
werk mocht opknappen om daarmede de Belg Johnny Vanderveken (een bijzonder
slim manneke) in het drukke Terneuzen de volle kans te laten. Knetemann,
Pirard (dan toch geweldig vooraan) D'Hooge en Van Dongen telden dik twee
minuten achterstand en Wim de Waal kon met bijna drie minuten
„terugslag" wel een kruisje maken over hetgeen hij 's morgens zo puik
in elkaar had weten te steken. Amateurs 2e
etappe Terneuzen-Terneuzen 143 km: 1. J.
Vanderveken (Belg.) 3.22.36, 2. J. Raas 3.22.41, Ploegenklassement
2e etappe: 1. Belgie 10.13.15, 2. Trico Noble 10.14.45, 3.
Amstel Bier 10.19.49, 4. Kledingbokser 10.25.40, 5. Militair Team 10.26.07. Algemeen
klassement na de 2e etappe (eerste 10 renners) : 1. J. Raas 3.37.51, 2. J. Vanderveken (Belg.) 3.37.55, St. Nicolaas
3.41.44, DERDE ETAPPE In de
ploegentijdrit Terneuzen-Oostburg ( Dat bleek ook
wel, want Trico Noble prijkte na de ploegentijdrit trots bovenaan. Overigens
kwam ook adoptanten sponsor Kledingbokser, waarin Frits Hogerheide, Cees van
Bragt, Peter Godde en verder Gerrie en Cees Sint-Nicolaas, behoorlijk voor de
dag want eerst achter deze ploeg - op de vierde plaats dus - werd Belgie
geklasseerd. Uitslag
ploegentijdrit Terneuzen-Oostburg 37,5 km: 1. Amstel
Bier 48.37.1 Wid halfweg 19.08) (gem. snelheid 46,667 km/uur)), 2. Trico
Noble 48.46.4 (19.16), 3. Kledingbokser 49.30.4 (19.30), 4. Belgig 51.10.4 (20.02),
5. Ketting-Shimano 51.11.7 (20.15), 6. Caballero 52.12 (20.22'), 7. Militair
Team 52.21.9 (20.28), 8. Overdijk Beton 53.14.5 (20.50), 9. Van Nelle 54.35.9
(21.40), 10. Faas Sport 55.15.4 (21.45), 11. Theo Middelkamp 56.22.4
(22.00), 12. Reburo 56.41.7 (22.45), 13. WV ZeeuwschVlaanderen 57.00.8
(22.2()), Algemeen
ploegenklassement na de 3e etappe: 1. Trico Noble
11.49.2(1, 2: Belgig 11.50.45, 3. Amstel Bier 11.54.00, 4. Kledingbokser
12.00.47, 5. Ketting-Shimano 12.05.22. VIERDE ETAPPE Wat hebben we een
bewondering gekregen voor Jan Ruckert. Zaterdagavond lag hij met hevige
koorts in bed, transpireerde als een pakkendrager. Jan Ruckert, ook al zo'n
schitterend jong talent, was ziek. Toch herstelde hij wonderbaarlijk snel. In
de ploegentijdrit hadden we al gezien hoe de blonde Amsterdammer weer volop
marcheerde. Toch zei hij in Oostburg: “Helemaal tof is het nog niet. Maar ja,
als wielrenner moet je wel meer afzien. We zullen maar niet peeuwen, net doen
of er niets aan de hand is. We gaan er vanmiddag weer eens stevig in. Machtig
werk dat etappe-koersen." Welnu: Jan Ruckert is er in gegaan, Jan
Ruckert heeft ook de laatste rit gewonnen. Op magnifieke wijze zelfs. Hij
sprong in de laatste kilometer aan het wiel van good-old Frits Hogerheide,
die als oud-winnaar (1966) van de Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen nog altijd
terdege zijn partijtje meeblaast. Frits heeft een drukke werkkring, zit in
de verzekeringen, maar weet zich - „Ik koers toch zo verdomd graag"... -
dusdanig voor te bereiden dat hij steeds stevig prijs rijdt. En in deze
tweedaagse Omloop hebben we hem meer dan eens een machtig stuk fietswerk ten
beste zien geven. Die etappe van De Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen was gedaan. Een prachtig wielerweekend dat met officiele
ontvangsten en een mosselmaaltijjd voor genodigden in Philippine (jammer dat
we ze zelf niet door de keel krijgen) mede door de heer Frans van Turenhout
mogelijk werd. Namens het Stichtingshestnur sprak deze waarderende woorden
aan het adres van de organisatie, hoopte dat dit bijzondere wielerevenement
ondanks alle stormen die et thans door de fietserij woeden, ook voor de
komende jaren bewaard zal blijven.Waarbiij wij ons gaarne aansluiten. Amateurs 4e
etappe Oostburg-Oostburg 128 km: 1. J. Ruckert
2.59.52, Ploegenklassement
4e etappe: 1. Amtel Bier 9.00.14, 2. Kledingbckser 9.01.53,
3. Trico Noble 9.04.48, 4. Belgig 9.05.49, 5. Ketting-Shimano 9.05.54. EINDKLASSEMENTEN Individueel - 1. Jan Raas 6.38.02, 2. J. Vanderveken (Belg.) 6.39.40, Ploegen - 1. Trico Noble 20.54.08, 2. Amstel Bier 20.54.14, 3. Belgig
20.56.34, 4. Kledingbokser 21.02.40, 5. Ketting-Shimano 21.11.16, 6. Militair
Team 21.15.38, 7. Cabellero 21.20.08, OOSTBURG
- 8 juli Amateurs: OOSTBURG
- 16 september.1973 Nieuwelingen: 1. H. Nieuwdorp, 2. H. v. Kuyk, OOSTERHOUT
- 12 augustus.1973 Adspiranten: 1. J. Thijs, 2. S. Polak, Nieuwelingen: 1. P. Valentljn, Amateurs: 1. W. v. Helvoirt, 2. W. Baumgartner, 3. H. Stander,
4. P. Legierse, OOSTERWOLDE
– 30 juni.1973 Amateurs: 1. Gerrit Mohlmann, 2. Alfons Veelers, 3. Wim
Holstege, OOSTVOORNE.KAMPLAAN
- 7 Juli.1973 Amateurs: 1. P. v. Leeuwen, Nieuwelingen: 1. W. v. Lugtenburg, OOSTZAAN
- 12 augustus.1973 Amateurs: 1. R. Haller, Nieuwelingen: Dames: 1. T. v. d. Plaat, OPLOO - 29
april.1973 Amateurs: 1. P. van Katwijk, 2. N. Vermeuien, Nieuwelingen: 1. R. Fridsma, 2. P. Tijssen, 3. J. van Leeningen, Adspiranten: 1. R. v. Dijk, 2. T. Vrolijk, 3. P. Pierik, 4. H. Brouwer, 5. H.
Antonissen. OSS
- 24 juni.1973 Amateurs: Nieuwelingen: Adspiranten: Liefhebbers
A: 1. B. ter Harmsel, Liefhebbers
B: 1. H. Timmermans, 2. J.
Plantaz, 3. J. Vos, 4. J. Kiviets, OSSENDRECHT
– 27 augustus.1973 Veteranen: 1. J. Klerckse, 2. Lucien Vanderaerden (B), 3. Henk
van de Kloot, OSSENDRECHT
- 19 juni.1973 Amateurs: Nieuwelingen: OSSENDRECHT
- 26 augustus.1973 In Ossendrecht
eiste Jan van Katwijk de eer voor zich op Organisator
Camille Mattheussens heeft door de gunstige geografische ligging van zijn
woonplaats natuurlijk bepaalde voordelen. Steevast kan hij ook op een flank
aantal Belgische wielerliefhebbers rekenen, reden waarom hij ook altijd
enige Zuiderburen aan zijn wedstrijd last deelnemen. „Die mannen nemen hun
eigen mensen mee," redeneert Mattheussens, bij wie het professionele
wielrennen nog steeds een grote plaats inneemt. Voorbije zondag
kon hij weer een “vracht volk" begroeten. Een dikke tienduizend
toeschouwers, die van het begin tot het einde hebben kunnen genieten van een
sprankelende koers. Er werd inderdaad zeer levendig gefietst, voornamelijk
omdat ook hier nogal flink te verdienen viel. Nadat Jan van Katwijk, Jos van
der Vleuten, Albert Hulzebosch (een voortreffelijke wedstrijd gereden) en
Staf van Roosbroeck eindelijk de talloze vluchtpogingen van anderen met
succes gingen bekronen en net aan het “dubbelen" van het peloton
sloegen, wisten evenwel nog zeven renners het hazepad te kiezen. Gerard
Vianen, Ben Janbroers, Ger Harings, Louis Dierickx (een broer van de meer
bekende Belgische professional Andre Dierickx), Cees Priem, Harm Ottenbros en
de sinds kort weer actief zijnde Piet Dubbelman sloegen de handen eendrachtig
ineen en ... Zowaar wisten ook
zij een ronde op het peloton te nemen. Een peloton waarin nogal wat mannen
verblijf hielden die men normaliter in ieder criterium om de voornaamste
prijzen ziet knokken doch die nu grandioos de boot misten. Drie ronden voor
het einde - ook nu paste de jury de enige en juiste oplossing toe teneinde
geen onjuiste finale in de hand te werken - mocht de groep afsprinten en
daarin toonde Richard Bukacki dat hij in de eindmeters voor Gerard Koel en
Bas Hordijk niet opzij behoeft te gaan. Vooraan poetsten Jan van Katwijk en
Gerard Vianen tenslotte de plaat en pakte dit tweetal zowaar nog 25 seconden
winst op Jos van der Vleuten die over enkele weken zijn koersfiets aan de
wilgen gaat hangen en zich dan volledig op het van zijn vader overgenomen
bedrijf wil toeleggen. Beroepsrenner: 1. Jan van Katwijk OUD GASTEL
- 8 april.1973 Amateurs: 1. J. Breur, Nieuwelingen: OUD
GASTEL - 29 juni.1973 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Akkermans, 2. K. Sint Nicolaas, OUDE
PEKELA - 2 September.1973 Adspiranten: 1. H. Vaanhold, 2. J. Tapper, 3. E. Keizer, 4. J.
Lammertink, 5. H. Arends. Nieuwelingen: 1. J. Ntmeter, OUDEMIRDUM
- 4 juli.1973 Amateurs: 1. N. Hendriks, 2. J. de Kind, 3. R. Bakker, 4. J.
Vellema, 5. D. Lolkema, 6. D. v. Wijhe, 7. S. Bijma, OUDENBOSCH
- 16 September.1973 Amateurs: 1. W. v. Steenis, 2. P. Legierse, Nieuwelingen: 1. B. v. Est, 2. J. Jonkers, Adspiranten: 1. Ph. de Jong, 2. P. Heeren, OUDERKERK
AAN DEN AMSTEL - 3 juni.1973 Amateurs: Nieuwelingen: Liefhebbers: 1. H. v. Leeuwen, 2. J. v. Geest, 3. J. Rijnink, OUDE-TONGE
- 16 Juni.1973 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Jonkers, 2. P. Valentijn, 3. B. v. Est, 4. J. de Rooy, OUD-VOSSEMEER
- 28 juli.1973 Amateurs: Nieuwelingen: Adspiranten:
1. P. de Jongh, 2. R. v. d.
Rakt, 3. J. Thijs, 4. H. Gijsel, OVERLOON
- 8 juli Amateurs: 1. J. Ruckert, 2. H. Root, 3. J. Nijhoff, 4. N.
Vermeulen, Nieuwelingen: Veteranen: |