JAARGANG 1970

                              WEDSTRIJDEN P t/m R

PAPENDRECHT (6 juni).1970

Amateurs: 1. C. Stam, 2. E. Dickhof, 3. G. Hoven, 4. D. Groen, 5. J. v. Driel, 6. M. Dekker, 7. S. Berkhout, 8. B. Slings, 9. R. Liebrechts, 10. B. Solaro.

Nieuwelingen: 1. J. Muilwijk, 2. A. Ketelaars, 3. A. Moerman, 4. H. Mutsaars, 5. B. Hordijk, 6. R. Smit, 7. R. Beusekamp, 8. F. v. d. Enden.

 

PEIZE (16 augustus).1970

Amateurs: 1. J. Aling, 2. G. Bruinsma, 3. H. Brand, 4. W. Pool, 5. G. Heeringa, 6. F. Schtir, 7. E. Dickhof, 8. J. Nijhoff, 9. J. v. Dam, 10. D. Middelveld.

Adspiranten: 1. J. Spijker, 2. F. Brouwer, 3. J. Felken.

 

PHILIPPINE (4 april).1970

Nieuwelingen: 1. M. Damen, 2. B. Hordijk, 3. R. Aversteeg, 4. J. Spronkmans, 5. J. Smeets, 6. J. Zuidweg, 7. M. Rietveld, 8. Akkermans.

 

PHILIPPINE (20 juli).1970

Amateurs: 1. J. Bruessing, 2. B. Slings, 3. H. Snoeyink, 4. P. Vonek, 5. H. v. Leeuwen, 6. W. de Waal, 7. P. Remijn, 8. C. Priem, 9. H. v. Hooydonk, 10. A. v. d. Hoek.

Adspiranten: 1. P. Dekkers, 2. J. Komngs, 3. J. Kruunenburg.

 

PIJNACKER (17 juli).1970

Amateurs: 1. W. Bravenboer, 2. H. v. Leeuwen, 3. K. Balk, 4. J. Bruesing, 5. G. de Wit, 6. P. Oosterhof, 7. M. Bertou, 8. F. v. d. Goes, 9. W. Liebrechts, 10. E. Diepeveen.

Adspiranten: 1. B. Huveneers, 2. F. Pirard, 3. T. Brabander.

 

POELDIJK (30 augustus).1970

Amateurs: 1. J. Zoons, 2. M. Bertou, 3. A. de Waard, 4. T. Ouwer­kerk, 5. H. Perfors, 6. S. Berkhout, 7. A. Naaktgeboren, 8. W. Breu­kel, 9. H. Bakker, 10. S. v. d. Burg.

Nieuwelingen: 1. F. v. d. Enden, 2. A. Moerman, 3. J. Kettenis, 4. W. Hofstede, 5. J. Vreugdenhil, 6. J. v. d. Lucht, 7. J. Toor, 8. v. 't Leer.

 

PRINSENBEEK (12 juli).1970

Amateurs: 1. B. Broere, 2. G. de Wit, 3. C. v. Dongen, 4. J. de Bruin, 5. F, Ouwerkerk, 6. R. Liebregts, 7. M. Hesemans, 8. P. Franken, 9. T. Jooren, 10. G. v. Groezen.

Nieuwelingen: 1. B. Hordijk, 2. G. Nederlof, 3. J. Heijnen, 4. C. v. Bragt, 5. J. Luijsterburg, 6. J. Zuidweg, 7. C. Stegenga, 8. C. Bergh.

Adspiranten: 1. P. Pirard, 2. W. Lugtenburg, 3. J. Akkermans.

 

PURMEREND (6 September).1970

Amateurs: 1. R. Cornelisse, 2. N. Bakker, 3. W. Luppers, 4. B. Jur­riaans, 5. J. Kieftenburg, 6. G. Zantingh, 7. N. Vermeulen, 8. D. Groen, 9. M. Dekker, 10. W. v. Dok.

Nieuwelingen: 1. T. Sijm, 2. P. Tbm, 3. T. v. Hal, 4. F. Bakhuizen, G. Nederlof, 6. G. de Hartog, 7. A. v. d. Niet, 8. T. Noy.

Adspiranten: 1. J. Spijker, 2. J. Kruunenberg, 3. B. Huveneers.

 

PUTTE (17 mei).1970

Amateurs: 1. B. Broere, 2. P. Legierse, 3. C. Kooken, 4. K. Frijters, 5. J. Aldershof, 6. W. Steenis, 7. J. Kemps, 8. A. v. d. Haren, 9. H. Stander, 10. J. v. Hoek.

Adspiranten: 1. J. Konings, 2. A. Biddelo, 3. A. Krunenburg.

 

PUTTERSHOEK (30 mei).1970

Amateurs: 1. J. Schelling, 2. G. de Wit, 3. N. Bakker, 4. P. Godde, 5. G. Minneboo, 6. W. Liebrechts, 7. A. v. d. Spiegel, 8. A. v. Haren, 9. B. Jones, 10. W. Breukel.

Nieuwelingen: 1. B. Hordijk, 2. T. v. Hintum, 3. L. v. Campo, 4. K. St. Nicolaas, 5. J. Muilwijk, 6. J. de Groot, 7. J. Brinkman, 8. Buurstede.

 

RAAMSDONKSVEER (7 mei).1970

Amateurs: 1. W. Smeekens, 2. J. de Bruyn, 3. B. Cardol, 4. M. Pen­nings, 5. J. MQer, 6. A. de Jongh, 7. T. Barten, 8. B. ter Harmsel, 9. B. Kroonen, 10. W. v. Steenis.

Nieuwelingen: 1. J. Zuidweg, 2. B. Hordijk, 3. J. Hellemons, 4. A. v. Dort, 5. J. Brinkman, 6. T. Hulzen, 7. G. St. Nicolaas, 8. L. Beusekamp.

Adspiranten: 1. J. Konings, 2. A. Prinse, 3. J. Martens.

Dames: 1. K. Hage, 2. B. Hage, 3. T. Smulders, 4. J. Jonkers, 5. H. Hondeveld, 6. M.Brinkhoff ,7. T. v. . Plaat, 8. F. Meskers.

 

RANSDAAL (12 juli).1970

Amateurs: 1. H. Kuiper, 2. J. Meijer, 3. M. de Koning, 4. W. Kelle­ners, 5. N. Vermeulen, 6. K. Keijbeck, 7. C. Boersma, 8. L. Brouns, 9. M. Bucks, 10. H. Dohmen.

Nieuwelingen: 1. A. Deusing, 2. H. v. d. Hoef, 3. K. Klinkers, 4. H. Pronk, 5. M. Dohmen, 6. J. Corvers, 7. J. Roemerman, 8. W. Wilms.

Adspiranten: 1. P. Iedema, 2. M. Jacobs, 3. P. Weerts.

 

RENESSE (8 juli)

Amateurs: 1. C. Priem, 2. J. Konings, 3. P. Remijn, 4. J. de Bruyn, 5. R. Brouwers, 6. P. Maas, 7. C. Bal, 8. A. Coppen, 9. J. Kemps, 10. J. Huyps.

 

REUSEL (7 mei).1970

Amateurs: 1. P. v. Doorn, 2. C. Swinkels, 3. A. v. Uden, 4. P. Oerle­mans, 5. H. Nak, 6. H. v. Kilsdank, 7. F. Janssen, 8. W. v. Helvoirt, 9. J. Jansen, 10. T. Gijsbers.

Nieuwelingen: 1. G. Nederlof, 2. J. v. Dijk, 3. T. Huyberts, 4. T. Sijm, 5. M. Rehorst, 6. L. Schenk, 7. M. Pronk, 8. K. v. d. Bragt.

Adspiranten: 1. B. Huveneers, 2. F. de Brabander, 3. J. Dirkx.

 

REUVER (5 september).1970

Amateurs: 1. W. Kelleners, 2. H. Beurskens, 3. P. Katwijk, 4. L. Meijers, 5. W. Wanders, 6. P. Hurkmans, 7. K. Koeken, 8. P. Nijssen, 9. W. Holstege, 10. P. Oerlemans.

Nieuwelingen: 1. J. Lamerichs, 2. P. Wintraecken, 3. W. Vaes, 4. P. Borghs, 5. H. Crijns, 6. J. Marcus, 7. M. Kouters, 8. L. Didderen.

Adspiranten: 1. R. Sentjens, 2. J. v. d. Meer, 3. P. v. Kollenburg.

 

RHEDEN (10 juni).1970

Nieuwelingen: 1. G. Mohlmann, 2. W. Albersen, 3. J. Smeets, 4. A. v. Herk, 5. C. Bongers, 6. H. Trentelman, 7. K. Stiggelbout, 8. W. Berk.

 

RHEIDT (22 maart).1970

Amateurs: 1. G. v. Elburg, 2. J. Ubachs, 3. H. Geilenkirchen, 4. H. Keybeck.

Nieuwelingen: 1. G. Boonstra, 2. H. Hermans, 3. J. Langen.

Adspiranten: 1. J. Lampers, 2. C. Lensen, 3. J. Vermaat.

 

RIDDERKERK (9 mei).1970

Amateurs: 1. M. Pennings, 2. R. Liebrechts, 3. L. Boose, 4. G. de Wit, 5. F. v. d. Goes, 6. W. Steenis, 7. A. v. d. Spiegel, 8. A. v. d. Hoek, 9. G. Stieglis, 10. A. Vingerling.

Dames: 1. B. Hage, 2. T. v. d. Plaat, 3. K. Hage, 4. H. Hondeveld, 5. M. Brinkhoff, 6. J.

Jonkers, 7. C. Geerts, 8. 1. Paul, 9. W. Burger.

 

RIED (30 augustus).1970

Amateurs: 1. W. Vlot, 2. J. Aling, 3. W. Pool, 4. D. Middelveld, 6. B. Groen, 6. A. Wweg-, 7. B. Solaro, 8. F. Niemeijer, 9. T. Udding, 10. A. Koster.

 

RIJEN (31 mei).1970

            RENE PIJNEN ZETTE LEREN ZOOL VAN RIJEN NAAR ZIJN LEEST ...

Op de wedstijdkalender voor beroepsrenners neemt de “Leren Zool" van Rijen zonder meer een vooraanstaande plaats in.

Jaar op jaar trekken daar vele duizenden toeschouwers naar toe, steevast weet het organisatie-comite daar een bijzonder sterk veld aan de start te brengen en ook is het altijd een welluidende naam die met de bloemen huiswaarts kan keren.

Voorbije zondag vond dit gebeuren wederom plaats en de jonge belofte Rene Pijnen uit Woensdrecht heeft met een keiharde demarrage in de voorlaatste ronde deze Leren Zool van Rijen naar zijn leest weten te zetten. Voorwaar een klinkende pres­tatie.

Nog maar nauwelijks gestart, was het vooral Riny Wagtmans, die de eerste stoot gaf tot een bijzonder enerverend gewoel. De jonge Brabander, die zich naarmate de Tour de France nadert steeds sterker gaat voelen, nam met Jos van Beers, Henk Benjamins, Mat Gerrits, John Brouwer, Ge van der Winden, Herman Hoogzaad en de Duitsers Wolf en Wilde - later moest dit laatstgenoemde drietal weer lossen - duidelijk afstand. Het werd zelfs een kloof van 1.50 min., maar toen kwamen Win­fried Bolke, Daan Holst en Harm Ottenbros toch ook in actie.

Doch waar zij niet in slaagden, dat wist de volledig uit zijn krammen schietende Pijnen alleen wel te realiseren. Althans hij vormde de ,springplank" waarop Harm Ottenbros, Jos van der Vleuten, Wim Deelen, Leen Poortviiet en nog enkele anderen (al dan niet blijvend) eveneens naar voren konden wippen. In die kwaliteitsvolle spits had vooral Wagtmans steeds de toon aangegeven, maar toen zijn aandacht even verflauwde, bracht een verrassende uitval van John Brouwer met Bolke, Van Beers en Pijnen zoveel verwarring, dat gelijk het beslissende stadium was ingetreden. Uiteraard ging Riny Wagtmans niet achter zijn ploegmakker Rene Pijnen rijden. Wetend dat deze in de finale toch de beste papieren zou bezitten en zeker het eventuele felle spurtje met bij voorbeeld Van Beers, Brouwer of wellicht Bolke wel zou ontlopen. Aldus geschiedde ...

Beroeprenners: 1. R. Pijnen, Woensdreeht, 120 km in 2.55.18; 2. J. v. Beers, Vorselaar (B.); 3. J. Brouwer, Rotterdam; 4. W. Bolke, Duitsland; 5. H. Benjamins, Hollandscheveld; 6. J. v. d. Vleuten, Mierlo-Hout; 7. M. Gerrits, Oploo; 8. R. Wagtnuans, St. Willebrord; 9. W. Deelen, Nieuw-Lekkerland; 10. A. v. Midden, Hilversum; 11. G. v. d. Winden, Beverwijk; 12. L. Poortvliet, Dirksland;,13. C. Papels, Stein; 14. E. Dolman, Klimmen; 15. H. Ottenbros, Hoogerheide; 16. F. v. Yppersiel, Belgie; 17. P. Hoekstra, Dokkum; 18. J. Boonen, Belgie; 19. G. Koel, Hoogerheide; 20. E. Rudolph, Duitsland.

Amateurs: 1. D. Middelveld, 2. C. Swinkels, 3. A. v. Overveld, 4. H. v. Kilsdonk, 5. H. Luchies, 6. B. Broere, 7. T. Zuiker, 8. A. v. d. Boer, 9. F. v. d. Vleuten, 10. M. Jongkind.

 

RIJSBERGEN.(8 maart).1970

Amateurs: 1. Cees Koeken, 2. R. Leijten, 3. Jacques Deckers,

Nieuwelingen: 1. Rob Aversteeg, 2. B. van Bergen, 3. G. Raas,

Adspiranten: 1. M. Basters, 2. Jan Damen, 3. Johnny KOnings

 

RIJSSEN (29 augustus).1970

Amateurs: 1. D. v. Wijhe, 2. P. Kleine, 3. J. Huisjes, 4. T. Wissink, 5. W. Neeskens, 6. J. Nijhof, 7. J. Cornelissen, 8. E. Dickhof, 9. J. Hup, 10. R. Hassink.

 

RIJSWIJK (30 mei).1970

Nieuwelingen: 1. A. Jansen, 2. R. Kroep, 3. A. Meskers, 4. J. Maessen, 5. J. v. Dijk, 6. G. Schijf, 7. W. v. Binsbergen, 8. F. v. d. Enden.

Adspiranten: 1. J. den Brabander, 2. A. v. d. Voet, 3. J. Jansen.

Veteranen: 1. F. Rabe, 2. A. v. d. Knaap, 3. H. Spronk, 4. J. Meijer, 5. H. Huf, 6. H. de Vos, 7. M. Schoutema, 8. A. May, 9. W. Knoester.

 

ROLDE (23 augustus).1970

Amateurs: 1. J. Aling, 2. G. Heeringa, 3. A. Wiegersma, 4. D. Middel­veld, 5. A. Koster, 6. G. Bruinsma, 7. B. Bathoorn, 8. G. Hoven, 9. A. Schuitema, 10. K. Bas.

Nieuwelingen: 1. J. Spijker, 2. J. Ruckert, 3. H. Meijer, 4. J. Feiken, 5. G. Schalk, 6. L. Aalders, 7. B. v. d. Steen, 8. T. v. d. Weide.

 

RONDE VAN DE ACHTERHOEK.(12 september).1970

Gelderse RONDE VAN DE ACHTERHOEK boeiend

                                                                       sluitstuk van 't groot amateurtreffen

                     Albert Hulzebosch kon Grant Thomas "thank you" zeggen ....

Het nationale wegseizoen voor amateurs zit er wat de klassiekers en van stad tot stad-wedstrijden betreft, op. Het is gedaan, de vijf en twintigste in de lange reeks - ingezet op 14 maart met de Ster van Zwolle - heeft het geheel gecompleteerd. Met namelijk de Gelderse Ronde van de Ach­terhoek en om maar met de deur in huis te vallen, het werd een koers die een zeer saaie en slaapverwekkende aanloop­periode had, hier en daar wat matschudding kende door de bij herhaling gegeven “injecties" van enkele durvers, maar tegen het einde en vooral in de finale een ongemeen boeiend verloop kreeg. Met vlammende demarrages van de Engelsman Grant Thomas, die niet een keer, maar zeker wel een keer of twintig heeft geprobeerd zijn, mede-koplopers Ben Jurriaans, Dick Groen, Wim van Helvoirt, Henk van de Laar, Piet van Beur­den alsmede de door een lekke band nog achteruitgeslagen maar weer prachtig terugkomende Peter van den Donk en Wicher Vlot alsmede Albert Hulzebosch op de knieen te krij­gen. Laatstgenoemde reageerde ook op Thomas laatste wip en kon van diens flitsende wiel naar een prachtige zege spur­ten. De mooiste van zijn seizoen, de meest sprekende van zijn tot nu toe verreden loopbaan.

Albert Hulzebosch, geboren op 7 juli 1949 in Beilen, is een getrouwd man. Heeft indertijd een formidabele nieuwe­lingentijd gehad (legio waren zijn overwinningen) en zege­vierde dit jaar in Uden, Vlijmen en Wanneperveen. Bovendien legde hij beslag op maar liefst dertien tweede plaatsen. Voor zijn ploeg, Amstel Bier, heeft hij dus zeker de “investering" waargemaakt, maar nu Hulzebosch met de gebroeders Vlot definitief voor Kroon's Vleeswaren in Zwaagwesteinde gaat rijden, kon hij een grote zege, een sprekende triomf, natuurlijk allerbest gebruiken. Dat verstevigt de basis van binnenkomen, dat verschaft meteen zekere privileges voor de toekomst.

Daarom was hij misschien wel de meest attente en ook de meest geslepene in de bikkelharde finale van de Gelderse Achterhoekronde. Hij ging niet op iedere uitdaging in. Echter wel op die van Grant Thomas, de renner die een „rekenliniaal" schuwt en haat. En daarom gaat, en gaat, en gaat ... Onop­houdelijk. Altijd echter van kop af en dat is een methode die niet het minste effect sorteert. Zeker niet bij het stel driftige dravers waarmede hij nu weer naar de eindstreep in Doetin­chem bolde. Spaart Thomas, die naar ons gevoel veel comple­ter is dan zijn landgenoot Phil Edwards en zeker veel meer drift en fond aan de dag weet te liggen, al zijn energie voor een geweldige krachtsexplosie vanaf de juiste plaats, dan mogen ze ons de man wijzen die hem afgelopen zaterdag had kunnen houden. Niemand!

De Doetinchemse Ren- en Toervereniging De Zwaluwen heeft met haar Achterhoek-rondrit opnieuw bijzonder aan de weg getimmerd. Een vrijwel geheel nieuw parcours, met vooral in het begin wat bredere wegen en net voor de eind­fase, tussen Zeddam, 's-Heerenberg en Beek een opeenvolging van klimmetjes, die de benen ongetwijfeld nog meer met lood vulden. 't Was daar op 't Peeske pezen voor iedereen. Een verduveld lastig ding, dat bij voorbeeld bij een nationaal weg­kampioenschap heel aantrekkelijk zou zijn en in een wereld­kampioenschap (ja, ook voor profs) zeker de toets der kritiek van een selectie-commissie zou doorstaan. Zelfs met ere.

Zover is het evenwel niet en zal het wellicht nooit komen, maar het is goed, uitermate goed zelfs, dat de Nederlandse wielersport (de KNWU incluis) weet wat voor prachtige mo­gelijkheden daar in die grillige uitstulping van ons land liggen. Van vorig jaar herinneren we ons nog hoe vooral Nico Biele­veldt en Jan Griffioen zich zouden inspannen om deze “rot­bulten" in hun parcours opgenomen te krijgen. Het is hen ge­lukt, zonder meer een compliment waard. Waarmede we tevens hulde willen brengen aan de overige leden van het organise­rend comite. Hun Ronde is in twee jaar tijds een “grote" Ronde geworden. Al was het jammer dat er zonodig weer enkele kopstukken uit ons amateurlegioen vanwege de wedstrijd Parijs-Vichy moesten ontbreken. Natuurlijk is het goed dat we onze naam - een grote naam overigens - op buitenlandse wegen proberen hoog te houden, maar sponsors zouden in deze toch liever wat minder voor het “blok" worden gezet.

En zij waarachtig niet alleen. Ook diverse organisatoren, die hun Ronde zo duur mogelijk proberen te “verkopen" (in figuurlijke zin) en daarvoor met namen uiteraard de beste papieren kunnen overleggen, willen een en ander in een wat sympathieker, meer aanvaardbare vorm gegoten zien. Een grote aantal doorhalingen en vervangingen verfraait nu een­maal geen enkele startlijst.

Midden in een seizoen kan men zich er nog enigszins mee ver­enigen. Nu echter, in de „septemberse" Achterhoek werd er over gepraat. Sterk gepraat zelfs, zonder het evenwel als een verwijt naar voren te brengen. Er werd begrip voor getoond dat een Tabak, Duyker, Oosterhof, Den Hertog, De Koning en Priem niet aanwezig waren, doch wat had men in deze aller­laatste grote krachtmeting op eigen bodem deze mannen nog graag aan het werk gezien.

Aan de andere kant moet men er beslist rekening mee houden, dat Nederland (vorig jaar met Joop Zoetemelk zo grandioos voor de dag komend in de Tour de l'Avenir) wel verplicht was om aan Parijs-Vichy mee te doen. Deze, op het allerlaatste moment in het leven geroepen vervangingswedstrijd van de geannuleerde Ronde van de Toekomst, is immers de directe toegangspoort voor volgend jaar.

Het was Jan Vlastuin, die in de Achterhoek de eerste „voetzoeker" gooide. Wim de Ruijter en Gerrit Scheffer deden ook wat mee, terwijl Wicher Vlot en Jan Ribbers even­eens de neus aan het venster staken. Het stelde echter alle­maal niet zo veel voor, daar het hoge aanvangstempo voorals­nog geen enkele “rimpel" toeliet en men met de lange afstand (205 km) voor ogen, wist dat er nog genoeg zou komen. De Amsterdamse Duitser Anton Lubke geloofde daar bepaald niet in, evenmin Piet van Beurden die later op zijn manier toch een zekere belangrijke rol zou gaan spelen. Intussen had Michel van der Heijden door een vuiltje (een steentje?) in zijn oog de strijd al gestaakt en liet de kleine „spring in ’t veld” Harry Lunenburg zich bewonderen door zijn sprankelende wijze van rijden. We hebben voor het bakkertje van Loosbroek grote bewondering en kunnen er daarom inkomen dat hij bij de eer­ste doorkomst van Doetinchem (70 km) de strijd staakte.

Lunenburg beoefent namelijk een vak waardoor hij 's nachts dikwijls heel laat naar bed gaat. Speciaal van vrijdag op za­terdag, wanneer voor het weekend natuurlijk heel wat vooruit gebakken moet worden. Ploegleider Cas Vulders van de Jan van Erp's Tegelhandel, gaat er echter wat aan doen. Ook hij heeft gezien dat het pientere kereltje heel wat in de mars heeft. Harry Lunenburg is een renner a la Arie den Hartog in zijn amateurtijd en dat zegt immers genoeg. Een nog totaal ongeslepen wielerdiamantje, dat in de nabije toekomst weleens tot grote schittering zou kunnen komen. Tenminste als men niet te onbezonnen klooft en de kern angstvallig bewaart ...

Een nieuwe beweging bracht Cees Vermaire uit Oisterwijk op gang, gevolgd door een ook al op niets uitlopend pro­beersel van Mari van Venrooy, Georges Zoontjens, Wicher Vlot (alweer), Jan Vlastuin (opnieuw) en de ook als een be­lofte te begroeten Wim van Helvoirt uit Tilburg. Prompt daar­op deden Piet van Katwijk (dit jaar zelden op de voorgrond) en Wit de Vlam met vervolgens Jan Oosterbeek en ook nog Dick Groen een sprong in de ruimte, maar eerst voorbij Aalten - na 112 km - begon het werkelijk menens te worden.

Er was een flinke matschudding geweest. Van hernieuwde pogingen van vele renners hierboven genoemd in het bijzonder echter van Jan Ribbers uit Beltrum. Bovendien waren ook Grant Thomas en Albert Schooteman alsmede Gerrie Knete­man in de deurpost komen staan (rijden uiteraard) en zat het er duidelijk in dat plots een „kraal" was te verwachten.

Die werd met genoegen door Henk van de Laar (prachtige, strakke zit) en Piet van Beurden uitgedeeld. Het tweetal ver­gaarde in een ommezien twintig seconden, vormde de spring­plank waarop de Ronde van de Achterhoek naar een flinke hoogte kon stijgen.

In een snijdend tempo - het verraadde in hem de tijd­rijder - ging Van de Laar door. Met Van Beurden, die ook zijn werk deed, maar toch beslist minder imponeerde. Het vloeide niet zo bij de Tilburger, hij moest teveel op de force, maar zorgde er desondanks toch ook voor dat er ineens 112 seconden verschil waren op te tekenen. Daar moest en zou een reactie op komen. Het kon niet bestaan dat de groep zich bij deze uitdaging zomaar zou neerleggen. Albert Hulzebosch, de latere winnaar, organiseerde de jacht. Met Wicher Vlot, Peter v. d. Donk en Grant Thomas, terwijl Wim v. Helvoirt en Ben Jurriaans ook nog net meekonden. Als laatste sloot tevens Dick Groen nog aan. De sterke Noordhollander uit Sint Pan­cras, van wie de laatste weken al meer mooi werk te bezich­tigen was.

Eventjes nog trachtten ook Jan Spetgens, Cees Vermaire en Jan Bakker aan te haken, maar hun poging werd door de groep gelijk ontzenuwd. De anderen, de zeven jagers, kregen echter volledige vrijheid van handelen en bij Sinderen moesten v. d. Laar en v. Beurden de vlag strijken.

Negen koplopers, van wie er niet een zijn beurt voorbij liet gaan, al maakte vooral Van Beurden een moeilijke periode door en bengelde hij zo vaak op een paar meter achterstand,

dat een eventueel definitief lossen niets ongewoons zou zijn geweest.

Hij bleef er evenwel bij, herstelde zich en liet zowaar op de nijdige klimmetjes zien dat hij zijn pedalen kan “stre­len". De sterkste en trouwens ook meest ontspannen indruk maakte zonder enige twijfel Grant Thomas. Deze reed hard, onvoorstelbaar hard en pikte dan ook de premie boven op 't Peeske.

Dat was al lekker meegenomen. Nu nog proberen om de dag­prijs te innen. Peter van den Donk, de meest geroutineerde van allen en met kop en schouders de meest regelmatige van het gehele grote wegseizoen, had hem door. Wist dat die­zelfde Thomas weleens voor een regelrechte verrassing kon zorgen.

Bijna was het trouwens allemaal anders geworden, toen de spoorbomen van Didam al naar beneden gingen, de renners er nog net onderdoor konden en de volgwagens moesten wachten. Enkele seconden later en wellicht zou dan het sterk verbrok­kelde peloton weer bijgekomen zijn.

Henk van Laar trok er prompt eens tussenuit. Wetend dat hij in de sprint toch geen hoge ogen kan gooien. En net toen Van den Donk na zijn lekke band bij Laag-Keppel een gat van maar liefst vierhonderd meter had dichtgereden (een ver­bluffend stukje werk) kon ook hij gaan deelnemen aan de finale, die de ene “krak" na de andere liet horen. Ook Wicher Vlot, door eenzelfde euvel geremd, verstond dat vakwerk. Met zwier ...

Het ging als volgt: Thomas weg, gehaald door v. d. Laar en Hulzebosch. Prompt v. d. Laar weg, nu gepareerd door Thomas en de rest. Grant Thomas, de onvermoeibare “Albion", bleef gaan. Twee, drie maal achter elkaar. Hij reed de anderen alle lucht uit de longen. Toen ineens de wip van Wicher Vlot, die alleen ook al zo prachtig terugkwam en gelijk door wilde spuiten. Hij kwam evenmin ver. In de stromende regen leek het alsof iedere demarrage veel minder vuur had. Peter v. d. Donk, azend op nog een grote zege, was duidelijk “aangesla­gen", maar probeerde het eveneens. Geen kans. En net zo min voor alweer Thomas en Dick Groen.

Nog was het niet afgelopen, want wederom trok Grant Tho­mas een viertal keren achtereen naar voren. En alsmaar van kop af. Hij word door Henk v. d. Laar, nogmaals Dick Groen en Wicher Vlot, daarna zelfs ook door v. Beurden voor de zo­veelste maal op de schaal gelegd. De Engelsman gaf geen krimp trok om de haverklap weg en verschalkte alleen toen de laatste kilometer word ingegaan. Het was alleen de wakkere Albert Hulzebosch die hem intoomde en hem met een daveren­de eindsprint een teleurstelling rijker maakte.

Amateurs: l. A. Hulzebosch, Meppel, 205 km in 4.43.18; 2. op 2 sec. G. Thomas (Eng.), Philippine; 3. op 6 sec. W. Vlot, Wanneper­veen; 4. B. Jurriaans, Amsterdam; 5. D. Groen, Sint-Pancras; 6. P. v. d. Donk, Rosmalen; 7. W. v. Helvoirt, Tilburg; 8. H. v. d. Laar, Son; 9. op 12 sec. P. v. Beurden, Diessen; 10. op 4.32 min. H. Botterhuis, Sambeek; 11. P. v. Katwijk, Oploo; 12. F. v. Katwijk, Oploo; 13. J. Vlot, Wanneperveen; 14. J. Lenferink, Geesteren; 15. S. Smulders, Tilburg; 16. P. de Jong, Tilburg; 17. H. Snoeijink, Denekamp; 18. A. Hassink, Neede; 19. N. v. Hest, Tilburg; 20. W. Prinsen, Hank; 21. J. Spetgens, Someren; 22. J. Ribbers, Beltrum; 23. op 4.34 min. G. Zoontiens, Tilburg; 24. op 13.19 min. A. Scheffer, Zelhem; 25. A. v. Leent, Oerle; 26. C. Vermaire, Oisterwijk; 27. P. Nijssen, Eindhoven; 28. L. Hoffschlag, Amsterdam; 29. J. Scholten, Doetinchem; 30. F. Thijis, Oploo; 31. G. Dijcker, Velswijk; 32. H. Beurskens, Tegelen; 33. M. Jamm, Amsterdam; 34. Th. Schooteman, Neede; 35. op 29.51 min. P. Oerlemans, Tilburg.

Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 15 pnt.; 2. Trappist Bier 31 pnt. ; 3. Tegelhandel Jan van Erp 45 pnt.; 4. Mars-Flandria 53 pnt.; 5. Ket­ting-Didam 63 pot.; 6. Batavus-Vredestein 67 pnt.; 7. Bax-Locomotief 75 pat.

 

RONDE VAN DE HAARLEMMERMEER (23 mei).1970

       Ronde om de Haarlemmermeer vergleed roemloos . . . .

        Peter van den Donk vlamde naar verdiende zege

Misschien was het geoorloofd verzuim - uitzendingen naar het buitenland - van meer werkelijke kleppers de oorzaak ... Misschien ook was het weer te mooi ... Misschien dit, misschien dat. Niemand kwam er eigenlijk uit waarom de achttiende uitgave van de klassieke ren om de Haarlemmer­meer zo roemloos vergleed. Althans voor het allergrootste deel. Want zeer beslist mag zulks van de finale niet worden geschre­ven. De ontknoping heeft zeker een boeiend geheel laten op­tekenen. Waarbij de sublieme zege van de 23-jarige Peter van den Donk uit het Brabantse Rosmalen, behaald in een vlam­mende eindsprint, nog meer glans verkrijgt door het feit dat hij het was die de uiteindelijke beslissing forceerde en de in een diepe „slaap" gehulde koers abrupt wakker deed schrikken.

Met Peter van Stralen, Ben Jurriaans, Frits Schur, Wicher Vlot en Albert Hulzebosch ging hij een keiharde finale aan, die vooral door Schur met zijn verwoede uithalen nogal veel in­spanning vergde, maar die toch door de in grootse vorm ste­kende Van den Donk volledig werd beheerst. En daarmede kwam de overwinning terecht bij de man die het zonder meer het meest verdiende.

Voor de aannemerszoon betekende dit tevens zijn eerste werkelijk grote triomf. Bijna in iedere wedstrijd van dit voor­jaar, althans de grote wegwedstrijden, kwam hij wat tegen. In hoofdzaak lekke banden, die voor het moraal niet bepaald be­vorderlijk zijn. Eerst in de Omloop van de Baronie ging het goed. Daar reed hij met Louis Westrus een machtige “twee­mans-solo", deed later in de Ster van Bladel nogmaals sterk van zich spreken en vertrok als lid van de toen nog vol goede verwachtingen zittende Trico Noble-Acifit Accu's brigade naar de Ronde van Belgie. Veel meer dan alleen maar werken voor de ploeg zat er niet voor hem in, want Peter kreeg meer pech te verwerken dan hij ooit voor mogelijk had gehouden. En in de voorbije Olympia's Ronde van Nederland kon hij evenmin grote wapenfeiten plaatsen, omdat ook nu de pechduivel te veel en te dikwijls in zijn buurt vertoefde. De sympathieke knaap, altijd goedlachs en beschaafd in zijn manier van optreden, ver­loor er zijn zonnige humeur niet bij. Toog weer met de aller­beste voornemens van start, won een criterium - naar wij menen in Haarsteeg - en proefde nu eindelijk eens het succes, dat hem door niemand in onze amateurwereld zal warden misgund.

Aan hem heeft het dan ook beslist niet gelegen dat de Ronde om de Haarlemmermeer, weer piekfijn ten tonele gevoerd door de Halfwegse Sportclub De Bataaf, in 't bijzonder door het 5-mei-comite, zo in de schaduw bleef. Waarschijnlijk is dat voor een zeer groot deel terug te voeren op het enorme tempo dat werd aangehouden. Want buiten het gebruikelijke aantal lossers - wat stappen overigens toch nog vele renners zonder voldoende training in een dergelijke zware opgave - was er ook niemand die een demarrage met succes kon uit­dragen. Ook Frits Schur, de spiksplinternieuwe „topper" bij de amateurs niet. En toch was hij het die de eerste ferme plaag­stoot uitdeelde. Voor zijn ploegmakker Hennie Kuiper werd dit alles bijna noodlottig, want hij moest met een lekke band op de Oude Meerweg, vlak voor Aalsmeer, bijna toen al voorgoed afscheid nemen. Later, na de “ronding" van De Kaag, zou dit hem evenwel toch overkomen, toen een tweede ,sisser" verder rijden onmogelijk maakte. Daarmede verdween voor de for­matie van Ketting-„koperslagers" een belangrijke troef en

daarom was het geen wonder dat alle zeilen werden bijgezet om Frits Schur (had overigens geen enkele hulp nodig, reed zelf onvoorstelbaar hard terug) na eenzelfde voorval terug in de gelederen te brengen.

Gelederen die volkomen rimpelloos bleven, maar „en masse" toch wel snel voortjaagden en slechts werden opge­schrikt (in de eerste omloop) door de keiharde val waarbij Gezinus Hoven, Jan Breur, toch moedig doorgegaan en zelfs nog knap in de prijzen, Gerrie Kohn, Gerard de Leeuw, Hans Jacobs, Jacky Groeneveld, Jan Rijnink (kilometers makend voor het stayeren?), Piet Slikker en de beslist tot de kans­hebbers te rekenen Gerrie Heeringa betrokken waren. Voor hen was het avontuur afgelopen, evenals voor favoriet Klaas Balk, die later bij de moeilijke “knik" in het Kaagdorp onder­uit ging.

Ondertussen waren de speldeprikken van onder andere jeugd­kampioen op de schaats Piet Kleine uit Hollandscheveld, van Albert Hulzebosch, Wim van Steenis en Wil Pool, later werd dit drietal nog vervoegd door de in gedragingen en stijl spre­kend op Jan Janssen gelijkende Ben Juriraans, achteloos weg­gepoetst. Trok de zo nu en dan versplinterde groep weer samen en sleurde Peter van de Donk „op de force" een tweede groep bij de eerste en boorde zo een omvangrijke slagorde van omstreeks vijftig renners door het uitgelopen Zwanenburg langs het feestelijke, unieke Bataaf-clubgebouw de eerste me­ters van de tweede ronde aan. Uit dit peloton werden Evert Dickhof, Jan van Schuppen, Cees Maaskant, Harrie van der Lugt en Herman Stadt nog afgehaakt, kwam de Arnhemmer Jan van der Kamp vlak voor De Hoek (85 km) flink ten val en beleefde men in Rozenburg de reeds eerder beschreven prach­tige terugkomst van de lekrijdende Schur. Later, al duurde het veel en veel langer, bracht Jans Vlot eenzelfde staaltje ten tonele en ken ook hij (voorbij Leimuiden) weer gaan meedoen met het gevecht dot zo weinig imponerend was.

De dit jaar wat in de schaduw vertoevende Arnold Voogt was weggegaan, pakte slechts vijftien seconden en moest toen weer de omgeving van het tech al flink gedunde “pak" tolereren; Siem Berkhout was de volgende, Gerrie Bruin deed het ook nog eens en toen liep Peter van den Donk er zo maar naar toe. Het had echter allemaal nog te weinig inhoud, maar van de latere winnaar was het toch attent om zo de zaak vol­ledig in de hand te houden. Wim van Steenis, een knaap die zeker toekomst bezit, deed er ook nog het zijne toe en toen, na een eerste wip van alweer Arnold Voogt en Frits Schur, kwam dan de scheuring die achttien renners voorop bracht.

Daarzij zaten Albert Hulzebosch, Peter van Stralen, Bennie Groen, Jan Bakker, Fred Niemeijer, Jan Buis, Marcel Jamin (verrassing), de Engelsman Bob Jones, Ben Jurriaans (na­tuurlijk!), Peter van den Donk (uiteraard!), Koos van der Knaap, Rob Engel en Arie de Waard. De slag was gevallen, want hoe een tweede ploeg - waaruit Melle van der Meulen door een lekke band wegviel - ook probeerde de schade nog te herstellen, de achterstand groeide allengs. Bij de Cruquius 56 seconden, bij Vijfhuizen nauwelijks 5 km verderop al 1.28 min. en bij Rozenburg wees de klok al een verschil van dik drie minuten aan.

Lang, heel lang bleef dit gezelschap bij elkaar, gewoon (link tempo rijdend en zich geen moment moeilijkheden veroorza­kend. Maar in Beinsdorp, met nog zo'n 16 km te gaan, maakte Peter van den Donk er dan toch een eind aan en kreeg de vijf belagers mee, die in de eindsprint op niet mis te verstane wijze moesten ervaren dat de Brabander eindelijk eens de volle winst voor zichzelf ambieerde. Hij deed het met brio ...

Amateurs: 1. P. v. d. Donk, Rosmalen, 198 km in 4.27.12; 2. P. v. Stralen, Heerhugowaard; 3. B. Jurriaans, Amsterdam; 4. F. Schur, Hoogezand; 5. W. Vlot, Wanneperveen; 6. A. Hulzebosch, Beilen; 7. op 1.09 min. J. Bakker, Zaandam; 8. A. Voogt, Scherpenzeel; 9. R. Engel, Amsterdam; 10. B. Groen, Steenwijk; 11. op 1.11 min. J. Vlot, Wanne­perveen; 12. F. Niemeijer, Hengelo; 13. J. Buis, Zwanenburg; 14. K. v. d. Knaap, De Kwakel; 15. M. Jamin, Amsterdam; 16. B. Jones, Engeland; 17. op 3.10 min. J. Schipper, Baarn; 18. op 3.3;5 min. A. de Waard, Pernis; 19. op 8.06 min. J. Breur, Schiedam; 20. J. v. Dam, Zwolle; 21. F. v. Lachterop, Amsterdam; 22. S. Berkhout, Schipluiden; 23. J. Dickhof, Oosterwolde; 24. P. Neeskens, Haarlem; 25. op 10.52 min. P. Kleine, Hollandscheveld; 26. P. v. d. Berg, Noordwijk; 27. J. Zanier, Zwanenburg; 28. op 11.02 min. C. Smit, Halfweg; 29. op 12.32 min. A. Liibke, Duitsland; 30.'op 15.30 min. N. Duinenveld, Koog a.d. Zaan.

Ploegenklassement (om de Schiphol Trofee): 1. Amstel Bier 22 pnt., 2. Ketting-Didam 29 pnt., 3. Batavus-Vredeatein 32 pnt.

 

RONDE VAN DRENTHE (28 maart).1970

              Ronde van Drenthe werd ware marteltocht . . . .

Frisse POPKE OOSTERHOF behoefde slechts eenmaal toe te slaan

Het zit onze wielersport op de weg dit voorjaar niet bepaald mee. Koud en guur weer geeft menig organisator veel proble­men. Zo ook voor de WSV De Peddelaars uit het Drentse Hoogeveen, dat door hevige hagelbuien en zelfs natte sneeuw in de vroege morgenuren van zaterdag 28 maart met angst en beven het uur zag naderen waarop de tiende Ronde van Drenthe moest gaan draaien. Gelukkig bleek het om twaalf uur allemaal weer gunstiger te zijn, al was het voor de ruim tweehonderd deelnemers niet bepaald aanlokkelijk om de kleine 160 kilometer door het Drentse land aan te vangen. Maar boordevol energie en nerveus van hetgeen hen allemaal te wachten zou staan, vertrok het immense peloton. Tenslotte zijn zij als „slaven van de weg" wel wat gewend. En eenmaal in de slag, zou men toch geen tijd hebben om er nog over te kniesoren. De jacht naar winst of goede klasseringen laat daar immers geen tijd voor. Vooral hier in deze derde klassie­ker van seizoen 1970 zou het een fel gevecht worden, daar het deelnemersveld kwalitatief gezien bijzonder in elkaar stak. Vrijwel alle ploegen van importantie waren aanwezig, met daarnaast een veld individuelen dat er beslist niet om loog.eerste

Voor Locomotief-Vredestein was het eveneens een eerste op­treden. Deze voornamelijk jonge ploeg zou echter het debuut met een klinkende zege besluiten. De 22-jarige kopman Popke Oosterhof bleef in de regelrechte slijtageslag tussen de uit­eindelijke dertien koplopers het meest fris, buitte de rivaliteit tussen de anderen goed uit en ging weg toen het hem goed leek. Zomaar, met een simpele tempo-verhoging. 't Was nauwelijks een demarrage te noemen. Hij had deksels goed gezien dat Nanno Bakker, Tino Tabak en Wicher Vlot door hyn krachten heen zaten. De sterke wind en de striemende hagelbuien had­den hun uitwerking op hen niet gemist. Bovendien hadden ze zich in de laatste veertig, vijftig kilometers wellicht wat teveel bloot gegeven. Wist hij maar al te goed dat het grootste ge­vaar van hen te duchten zou zijn. Oosterhof, schrander en be­giftigd met extra klasse, had zich gespaard. Wel gewoon zijn werk aan kop gedaan, maar slechts met een paar meter „op" en vele, vele meters “af". Terdege had hij in de strijd om de macht tussen de genoemde mannen van Amstel Bier en die van Trico Noble-Acifit Accu's, te weten Sjef van der Burg, Juul Bruessing en Cor Leunis, alsmede van de met zijn krachten smijtende Jan Aling en de hevig aandringende Tino Tabak (beiden toonden overigens aan dat zij als militair toch wel de­gelijk hun partijtje kunnen meeblazen) gade geslagen. En van de anderen, met name van Piet Kettenis, Klaas Balk, Martin van Hoogstraten en Louis Westrus, doch ook van de wat on­bezonnen Amstelrijder Arie Hassink was evenmin iets opzien­barends meer te verwachten. Zij zaten er allemaal “doorheen".

Het zou te ver voeren om alle pechhebbers van deze Ronde van Drenthe te releveren. Door het slechte weer waren de smalle klinkerwegen en ook de bredere asfaltbanen op vele plaatsen spiegelglad. Er waren dan ook wat valpartijen, waarvan-in het begin - bij Ansen, na 21 km - Anne Koster, Jan Bakker, Ted Blom en de van nijd huilende Theo van der Loo de dupe wer­den. Veel verderop lagen kampioen Ben Janbroers en Co Mo­ritz ondersteboven. Dan de mannen die „op het kantje", waar vooral met slecht weer altijd veel scherps ligt, een bandje aan flarden zagen gaan. De Haarlemmer Piet Neeskens kreeg er mee te maken, Gezinus Hoven al in het begin toen men zijn voorwiel aan puin reed, dan de “beul van het Noorden" Nico Been, de weer zo knap op de voorgrond tredende Jan Buis uit Zwanenburg, Evert Diepeveen en vele, vele anderen. Geen won­der, want iedereen zocht zoveel mogelijk “bescherming", nam het risico tot en met. Vooral in de achterhoede, waar het ene drama na het andere zich afspeelde. Men ook namen van „re­putaties", o.a. Jos Dekker, Gerrie Bruinsma, Karel Keybeck, Hennie Kuiper, Fred van Lachterop, Henk Jacobs en zelfs die van Fedor den Hertog kon noteren bij de gelosten. Van Fedor is zulks in het voorjaar geen onbekend verschijnsel. Hij komt altijd moeilijk op gang, weegt ook nu nog een pond of tien te zwaar en rijdt eigenlijk alleen deze wedstrijden om zich vol­ledig „op punt" te stellen. Overigens met een tempo waarvan velen bijna duizelig werden.

Het barre weer sloeg de meute volkomen uiteen. Liet alleen de sterksten van de sterken toe in de eerste : coupe" plaats te nemen. Daarachter waaierden groepen en groepjes. Konden Jantje Vermeulen, Jan Zoons, Wim Knoors, Henk van de Laar, Ton van der Valk, Peter van Stralen, Nico Vermeulen, Gerrit Leferink, Gerard Remmelts en Wim Neeskens knokken wat zij wilden om bij een andere slagorde te komen. Daarin huisden toch ook wel namen, van bij voorbeeld Aad Duyker, Pier Dijk­stra, Klaas Hoot, Wimke Prinsen, Rink Cornelisse, John Meijer, Epi Boekholt, Theo van der Leeuw en de jonge Melle van der Meulen, die het klassieke werk nog niet helemaal onder de knie heeft, maar wellicht met veel schade en schande zijn be­lofte als adspirant en als nieuweling zal gaan waarmaken. Vooraan was door een onverhoedse uitval van de talentrijke Arie Hassink weer wat deining ontstaan. Scheurde de omvang­rijke kopgroep verder uiteen en kwamen Henk Brand, Ger Harings, Wim Wanders (oh, wat is dat in een waaier rijden toch lastig!), Jan Spetgens (een beetje tegenvallend), Henk Nieuwkamp, Peter Legierse, Henk Luchies, Michas Bertou, Bert Daemen en Wil Luppers net tekort om weer aansluiting te vinden. Vooraan ging de schifting onverdroten voort. Jo Vrancken, twee weken eerder trots winnaar in Zwolle, werd eruit gekegeld; Mari van Venrooy, Ton Welling, Ben Cardol (wat zit de Bilthovenaar toch bijzonder mooi), de slippende Dick Groen en de man die formidabel koerste, Gerrie Heeringa, vochten al even verbeten om het contact te blijven behouden.

De knokkers in de spits wensten echter een nog hechter ver­band. Alle „ballast" moest overboord gezet worden. En zo gingen ook Giuseppe Siega, Klaas Balk, Ron Bakker, Cees Koeken, Martin van Hoogstraten, Henk Botterhuis, de stijl­rijke Henk Kruims en zelfs Wim Bravenboer („ik had van­daag de zenuwen, beslist geen lef") uit de „slipstream". Alle­maal door het geweld dat Jan, Aling, Harrie Schoofs (later ook uitgeblust), Arie Hassink, Nanno Bakker, Wim Kelleners, Piet Kettenis, Sjef van der Burg, Juul Bruessing, Popke Oosterhof, Tino Tabak, Jans en Wicher Vlot, Frans van de Ruit en Louis Westrus daar op die eerste rij ontketenden. En al wisten Van Hoogstraten (ook deze is bezig zijn naam voorgoed te vesti­gen), Leunis, Balk, Heeringa - jammer genoeg door een lekke band op het Asser TT-circuit geveld, daarna een schitterende achtervolging van derde naar tweede groep en vervolgens een eenzame aankomst direct achter de eerste twee flarden -, Welling, Cardol, Botterhuis en de meteen daarop voorgoed afgehaakte Van Venrooy en Siega de zaak recht te trekken, het zouden uiteindelijk dertien dapperen zijn, die ook deze plaatsen in de uitslag zouden gaan beheersen. Van de Ruit, Jans Vlot, Schoofs en Kelleners moesten het lot van ook Kruims, Heeringa, Botterhuis, Cardol en Bravenboer delen.

Dat was geen schande. Wie er net niet meer „tussen" kon, hing dit lot onherroepelijk boven het hoofd. De harde noordwesten wind, ijskoud priemend en de bij herhaling striemende hagel­buien werkten dit zonder meer in de hand.

En zo trokken de dertien die de „slag bij Assen" hadden ge­maakt en overleefd, gezamenlijk door. Over Deurze, Rolde, Papenvoort, Borger, Westdorp, De Kiel, Schoonoord, Noord Sleen en Westenesch. Verder over Emmen, Zuid-Borger, Erica en Nieuw-Amsterdam. Gewoon in een regelmatig tempo, elkaar goed aflossend. Met alleen wat consternatie toen Jan Aling door een harde rukwind onderuit ging en weer vrij gemakkelijk kon aansluiten. De frele Hassink timmerde er zelfs nog eens alleen op los, Aling deed het ook nog en de beslist aanleg hebbende Bruessing leek zelfs succes te hebben. Maar de man­nen van Amstel Bier dachten aan hun geslaagde optreden in Zuid-Holland en trokken alles weer bijeen. Met Tino Tabak hadden ze echter meer moeite. Een tweede maal, vlak voor Hollandscheveld, moesten ze hem zelfs laten gaan en konden Nanno Bakker en Wicher Vlot slechts met inzet van alle krachten weer bijkomen. Dat was tevens de beslissing. Vooral toen Popke Oosterhof met een fraaie jump eveneens zijn op­wachting kwam makers. De rest was volkomen aangeslagen, zat totaal op de knieen. Trouwens wie, behoudens Oosterhof dan, zat dat niet ? De man uit Eelde had niet de minste moeite om zijn drie metgezellen los te gooien. Hij was de sterkste, punt uit. En voor Westrus en Van Hoogstraten, die beurtelings ook de ,kreupel" geslagenen verlieten, zaten de makkers van Oosterhof al teveel vooruit. Met recht een ware marteltocht ...

Amateurs: 1. P. Oosterhof, -Eelde, 158 km in 3.54.14; 2. op 16 sec. T. Tabak, Egmond a. Zee; 3. N. Bakker, Wieringen; 4. W. Vlot, Wan­neperveen; 5. op 20 sec. L. Westrus, Amsterdam; 6. op 22 sec. M. v. Hoogstraten, St. Anthonis; 7. P. Kettenis, Den Haag; 8. C. Leunis. Amsterdam; 9. S. v. d. Burg, Berkel; 10. op 25 sec. J. Aling, Bunne; 11. K. Balk, Badhoevedorp ; 12. J. Bruessing, Bovenkerk ; 13. A. Has­sink, Neede; 14. op 5.12 min. B. Groen, Steenwijk; 15. M. Bertou, Den Haag; 16. W. Bravenboer, Rotterdam; 17. H. Luchies, Geesbrug; 18. J. V1ort, Wanneperveen; 19. R. Bakker, Haarlem; 20. H. Kruims, Gro­ningen; 21. P, v. Stralen, Heerhugowaard; 22. H. Botterhuis, Sambeek; 23. op 8.21 min. G. Heeringa, Veen~dam; 24. op 8.56 min. W. Prinsen, Hank; 25. op 9.14 min. M. v. Venrooy, Heesch; 26. R. Cornelisse, Am­sterdam; 27. G. Siega, Geleen; 28. J. Lenferink, Geesteren; 29. J. Meijer, Utrecht; 30. F. den Hertog, Ermelo; 31. T. Welling, Nijmegen; 32. E. de Vos, Amsterdam; 33. op 10.13 min. E. Boekholt, Borger; 34. op 18.04 min. P. Dijkstra, Schoonoord; 35. G. Huisjes, Bergentheim; 36. H. Kuiper, Denekamp; 37. M. Pustjens, Roosteren; 38. B. v. Smir­ren, Amsterdam; 39. F. v. Lachterop, Amsterdam; 40. D. Groen, Sint­Pancras; 41. R. Schuiten, Haarlem; 42. J. Zoons, Voorschoten; 43. A. Duyker, Beverwijk; 44. op 18.43 min. J. Meenk, Assen; 45. T. Buur­me(jer, Veendam; 46. P. Hurkmans, Lierop; 47. R. v. d. Pluym, Made; 48. W. Froma, Groningen; 49. J. Lookamp, Vrooms,hoop; 50. G. Sche­pers, Ruinen; 51. M. Wekema, Peize; ,52. B. Daemen, Elsloo; 53. J. Vermeulen, Dongen; 54. D. Middelveld, Hoogeveen; 55. op 19.25 min. M. Dekker, Tuitjenhorn; 56. op 21.58 min. H. Jacobs, Nes a.d. Amster; 57. K. Koot, Valkenswaard; 58. J. Nbhoff, Den Ham; 59. H. v. d. Laar, Son; 60. op 22.11 min. T. v. d. Valk, Zandvoort; 61. J. Aldershof, Haar­lem; 62. N. Duineveld, Zaandijk; 63. J. de Wit, Meppel; 64. op 23.23 min. H. v. Bavel, Boxmeer; 65. H. Ketting, Amsterdam; 66. J. v. d. Kamp, Arnhem; 67. S. Schuitemaker, Andijk; 68. A. Splinter, Amster­dam; 69. H. Bron, Assen; 70. F. Kooi, Amsterdam; 71. E. Dickhof, Oosterwolde; 72. J. v. Dam, Zwolle; 73. op 23.55 min. G. Leferink, Haaksbergen.

Ploegenklassement: 1. Amstel Bier A 73 pnt., 2. Trico Noble-Acifit Accu's 64 pnt., 3. Batavus-Vredestein 51 pnt., 4. Militair Team A 50 pnt.

 

RONDE VAN FRIESLAND (18 april).1970

            In Ronde van Friesland was het slecht 'schuilhokkie' spelen . .. .

Jonge Louis Westrus flitste naar knappe zege

Ondanks de minder spontane medewerking van het bedrijfs­leven en daardoor geplaatst voor bijna niet te overwinnen financiele moeilijkheden, heeft De Friesche Leeuw uit Leeuwar­den toch weer een prima georganiseerde Ronde van Friesland weten te brengen. Alweer de dertiende uitgave, die qua verloop misschien niet zo heel erg tot de verbeelding heeft gesproken waar het de eerste aanloopperiode betreft, maar desalniettemin een finale liet optekenen, welke met genoegen kan worden be­keken.

Gerekend naar de vele, vele lossers in het eerste half.uur, ook naar pechvogels - onder andere Bert Bathoorn, Ton Welling en Nico Been die ten val kwamen en het lek rijden van Evert Dickhof (tijdens neutralisatie), Jan Aldershof en sterke troef Peter van den Donk - zou men kunnen stellen, dat het deel­nemersveld wellicht wat aan de grote kant was. Dat het wringen en “passen" op de smalle wegen veel van deze ellende in de hand heeft gewerkt. En ook dat er heel wat bladzijden van het “logboek" moesten worden omgeslagen teneinde het meest interessante gedeelte, de heroieke strijd van renners, die als grootste tegenstander een nimmer aflatende straffe wind hadden te bevechten, op te kunnen slaan.

De inleiding bestond in hoofdzaak uit voorzichtige aftastingen, uit het liefst „en masse" bij elkaar blijven. Bang als men was om toch vooral niet stuk te gaan, begerig om zo lang mogelijk de beslist niet vlammende tred van het langgerekte lint te houden.

Het was in de eerste twintig, dertig kilometer inderdaad een drama achterin. Achter elkaar zag men renners uit de klit waaien, verloren en binnen de kortst mogelijke tijd totaal leeg­gerammeld. En dat waren beslist niet alleen renners, die slechts bij de gratie van hun licentie een naam hebben. Neen, daar waren ook mannen bij zoals Anne Wiegersma, Hans Tes­selaar (rijdt ook weer), Mari van Venrooy, Tonny Wissink, Ted Blom, Henk Nieuwkamp, Jack Groeneveld, Jan Buis, Tjal­ling Udding, Trijnco Buurmeijer, Jan Lenferink, John Meijer, Gerrit Leferink, Co Giling (de schaatser) en vele, vele anderen.

Sommigen van hen zijn toch nog “binnengelopen", soms niet eens op zo'n vreselijk grote achterstand. Wereldkampioen der amateurstayers Bert Boom bij voorbeeld deed het lang niet gek (21e), evenmin als zijn grootste rivaal achter de rol Cees Stam, die nu eindelijk wat meer gebruik van zijn geopereerde arm kan gaan maken.

Maar een rot van betekenis, een dingen naar de allervetste prijzen, zat er voor hen niet aan. Daarvoor hadden de brutaal­ste en sterkste kleppers wet gezorgd. Routiers, die precies weten hoe men de krachten moet verdelen om in een dergelijke harde wind overeind te blijven, hoe ver men slechts naar ach­teren moet gaan om in de waaier te blijven. Liefst zover mo­gelijk verwijderd van dat rotte “kantje", waarop het lint zo verbazend snel stuk schuurt.

Daarom waren bij Tzjum - na de doorkomst van Franeker - al een flink aantal gegadigden weggekomen. Renners die veel in zich hebben en mogelijk met een wat hechtere samenwer­king gelijk de Ronde van Friesland, waarvoor ook nu weer in iedere plaats een overweldigende belangstelling bestond, in een beslissend stadium hadden kunnen leiden. Want met het releve­ren van Popke Oosterhof, landskampioen Ben Janbroers, Louis Westrus (de wakkere Amsterdammer zal er niet bij zitten), Henk Brand, Aad Duyker, Klaas Balk, Frans van de Ruit en Juul Bruessing, Peter van der Kruijs, Frits Schur, Peter van Stralen, Tino Tabak (later maakte hij een nogal harde smak), Rink Cornelisse en Henk van Vught boorde daar voorop een gezelschap wat met recht tot de fine fleur van ons amateur­korps gerekend mag worden. Toch redden zij het niet omdat achter hen Siem Berkhout, Arnold Voogt, Cees Stam, Bert Boom (wat koerste de Entenaar formidabel en dat slechts om „fond" op te doen), Gerrit Leferink, Jan Snoeijnk, Jan Bakker en John Meijer, maar ook de verwoed naar zijn grote vorm zoekende Fedor den Hertog het afwisselen beter deden. Bij Sneek kwam dan ook een bepaalde hergroepering tot stand, die de strijd weer volledig naar een open karakter bracht. En dat nog meer kreeg toen ook Michas Bertou, Bennie Groen (was achter geraakt door de val van Tabak), Epi Boekholt, Peter van der Kruijs, Wicher Vlot, Siem Schuitemaker, Ger Harings, Martin van Hoogstraten, Albert Hulzebosch en de naar achteren “gewaaide" Hennie Kuiper - mist nog de er­varing  - weer in de spits plaatsnamen.

Een onbetekenende uitval van Zaankanter Jan Bakker, die nu toch wel het ware „karakter" toonde en daarmede zijn vader - oud-zesdaagse-renner Cor Bakker - ongetwijfeld veel ple­zier bezorgde, mocht dan niet veel meer inhouden dan alleen het op orde stellen van de zaken, het hield toch ook in dat bij Oudehaske (na 87 km) ineens negen renners op het voorplan geraakten. Buiten Bakker waren namelijk ook Schur (onver­beterlijke vechter), Brand (wat rijdt de Groningse militair kampioen 1969!), Kuiper, Nico Vermeulen (verrassend), Van Stralen, Duyker en Cornelisse alsmede de man die later zo ge­weldig van zich zou doen spreken, de Bovenkerker Juul Brus­sing, naar voren gepatst. Zomaar zonder enige moeite, echter wel bezeten om nu maar eens definitief de schifting door te voeren. Ze kregen zowaar nog versterking, want ook een alles ontketenende Louis Westrus dreunde met Popke Oosterhof, Martin van Hoogstraten en de wekelijks beter rijdende Klaas Balk naar het front.

De boot kon nu afvaren, want alles, maar dan ook alles wat daarna kwam - ook de uit het peloton gewoon afgehaakte Den Hertog - verdween steeds verder uit de kust. Niet met seconden, neen, zelfs met minuten. Voornamelijk omdat de dertien koplopers geen van allen verzaakten, doch vooral door het beulswerk van Brand en Duyker en van de geraffineerd rijdende Bruessing. Maar beslist niet minder waren Balk en Schur of Hennie Kuiper. Vooral van Balk, die vorig jaar eens dezelfde ijver en toewijding aan de dag had moeten leggen, hebben we genoten. Zijn zwierige pedaaltred, ztijn scherpe con­centratie, zijn verbeten inzet hebben een geheel andere Balk naar voren gebracht. Een man die nu zeer conscientieus te werk gaat en al het mogelijke te baat neemt om in het volle daglicht te treden.

Even voor Houtigehage reed hij spijtig plat. Werd door Jasper Bouma heel rap van een nieuw wiel voorzien en toen op een nogal te betwisten wijze bij zijn makkers teruggebracht. Tegen­woordig mag dat zo. Pechhebbers mogen tussen de auto's terug komen. Vroeger kreeg een pechvogel nog een lekker en dikwijls steeds groter “ gaatje" op de koop toe voorgeschoteld. We weten niet of de methode van nu beter of slechter is. Ech­ ter wel dat ook daarmede een zekere bevoorrechting kan ont­staan die het zuivere van de sport nog meer aantast.

In ieder geval: Klaas Balk kon zijn plaats weer innemen en zich tevens gaan opmaken voor de finale die bij Dantumawoude (150 km) het allermooiste stuk Ronde van Friesland zou gaan brengen. Hennie Kuiper had namelijk het vuur aan de lont ge­stoken. Was even vooruit gestormd, doch durfde het niet verder aan. Juul Bruessing wilde echter een „explosie" horen en sprong zo keihard, dat de twaalf anderen elkaar toch wel even raar zaten aan te kijken. Ineens een kloof van meer dan drie­honderd meter. En dat nog wel zonder enkele steun van een ploegmakker. Tenslotte zat hij er maar als eenling bij. Deze uit­daging was echter teveel voor Frits Schur, die schijnbaar een surplus aan macht bezit en binnen vier kilometer aan het wiel van Bruessing kleefde en toen ook meteen het zware werk mede op zich nam. Maar de apotheose was daarmede nog niet voltooid. Een blik van verstandhouding tussen Duyker en Westrus was genoeg om met Kuiper ook te vertrekken. En graag, heel graag had Oosterhof met hen meegegaan, maar zijn minste of geringste beweging bracht meteen een keiharde reactie.

Hij verloor bijna een halve minuut op het zowaar bijeen geko­men vijftal, dat vooral op de dreunende pedaalslagen van Duyker naar de Marathonstraat in Leeuwarden snelde. Op papier had Westrus onmiskenbaar de snelste benen, maar wat zouden Schur of Kuiper of misschien de grondlegger van dit alles, Bruessing, doen? Daarom bleef Duyker het tempo hoog houden, wilde de concurrentie daarmede alle macht ontnemen.

Hij gokte niet mis, want toen Westrus in de laatste twee kilo­meter eenmaal keihard aanging, was er niemand die hem nog kon pareren. De frele Amsterdammer, vanaf de eerste pedaal­slagen dit seizoen op het voorplan en vooral in de Omloop van de Baronie een van de grootste uitblinkers, ging zijn eerste grote zege binnenhalen. Gelukkig dat er op zijn erelijst nog veel is in te vullen ...

Amateurs: 1. L. Westrus, Amsterdam, 171 km in 4.31.57; 2. op 4 sec. A. Duyker, Beverwijk; 3. H. Kuiper, Denekamp; 4. J. Bruessing, Bo­venkerk; 5. F. Schur, Hoogezand; 6. op 25 sec. P. Oosterhof, Eelde; 7. op 43 sec. K. Balk, Badhoevedorp; 8. P. v. Stralen, Heerhugowaard; 9. R. Cornelisse, Amsterdam; 10. J. Bakker, Zaandam; 11. M. v. Hoog­straten, Sint-Anthonis; 12. N. Vermeulen, Amsterdam; 13. op 1 min. H. Brand, Roderwolde; 14. op 10 min. J. Vlot, Wanneperveen; 15. J. Meijer, Utrecht; 16. P. v. d. Kruijs, Helmond; 17. M. Bertou, Den Haag; 18. A. Hulzebosch, Beilen; 19. A. Scheffer, Zelhem; 20. op 10.17 min. D. Groen, Sint-Pancras; 21. op 11.05 min. B. Boom, Enter; 22. G. Harings, Scheulder; 23. op 12.18 min. G. Leferink, Haaksbergen; 24. C. Stain, Neck; 25. J. Dekker, Enkhuizen; 26. W. Vlot, Wanneper­veen; 27. E. die Vos, Amsterdam; 28. op 14.07 min. F. den Hertog, Ermelo; 29. op 19.24 min. A. Voogt, Scherpenzeel; 30. H. Botterhuis, Sambeek; 31. N. Bakker, Wieringermeer; 32. J. de Boer, Westergeest; 33. F. v. Lachterop, Amsterdam; 34. W. Knoors, Scheveningen; 35. E. Boekholt, Borger; 36. G. Scheffer, Zelhem; 37. H. Roelofs, Oosterhout,38. S. Schuitemaker, Andijk; 39. D. Lolkema, Bolsward; 40. T. Buur­meijer, Veendam; 41. J. v. Dam, Zwolle; 42. E. Brander, Groningen; 43. T. v. Dam, Zwolle; 44. J. Lenferink, Geesteren; 45. C. Rouw, Groesbeek; 46. E. Dickhof, Oosterwolde; 47. N. Alles, Alkmaar; 48. J. Meek, Assen; 49. S. Berkhout, Schipluiden; 50. G. Schepers, Ruinen; 51. J. v. d. Kamp, Arnhem; 52. T. Uding, Smilde; 53. J. Groeneveld, Haarlem; 54. S. Bijma, Finkum; 55. J. Moret, Rotterdam; 56. P. Slikker, Koedijk; 57. F. Jaarsma, Almelo; 58. A. Schuitema, Bedum; 59. H. Steekers, Noordwijkerhout.

Ploegenklassement: 1. Peugeot-Michilin-BP A 15 pnt.; 2. Ketting­Didam A 15 put.; 3. Trico Noble-Acifit Accu's 35 pot.

 

RONDE VAN GELDERLAND (25 april).1970

                    Attente Johnny Cornelissen wist zijn tijd

Niet alleen in publicitair opzicht was 't jammer dat Amstel Gold Race en Ronde van Gelderland elkaar zoveel con­currentie aandeden, Ook en vooral het in laatstgenoemde klas­sieker absent zijn van de door Hagenaar Jan de Ron altijd zo voortreffelijk bediende KNWU-radio-apparatuur, heeft in voor­al de slotfase van organisator Jac. van de Blankevoort's „le­venswerk" voor communicatie-stoornissen gezorgd. Niet dat men van een chaotische toestand zou mogen spreken. Neen, zelfs verre van dat. De jury heeft haar werk goed verricht en ook onderweg is het met wat “passen en meten" allemaal in rechte banen geleid. Maar toch bleek, dat dit moderne medium eigenlijk niet meer weg te denken is en dat men bij de eerste de beste confrontatie van het gemis al direct voor diverse niet meer te verifieren problemen kwam te staan. Ondanks het beslist goed bedoelde werk van motorrijders, die alle gegevens per “leitje" moesten doorgeven. Ondanks het elkaar al dan niet gelegenheid geven om de belangrijkste momenten vast te leggen. Desalniettemin kan er wat betreft deze kletsnatte Ronde van Gelderland toch op een geslaagd evenement worden teruggekeken, heeft het koersverloop zeer beslist een interes­sante ontwikkeling gekregen. Zonder evenwel prat te kunnen gaan op een grote geschiedenis ...

Want al meende men dat met het nemen van de lastige Postbank en de pal daarop verschijnende Emma-pyramide het lint wel totaal zou knappen, de hoofdmacht die over deze pukkels scheerde, bleef met wat achterblijvers (pechhebbers en lossers daargelaten) nagenoeg compleet tot de tweede door­komst van Otterlo (111 km). Daar was het Rink Cornelisse - de wakkere Amsterdammer zit er iedere keer bij of neemt het initiatief - die de meute een vaarwel zei en kort daarop gezel­schap kreeg van Klaas Balk. Ook al iemand die men steeds bij de voornaamste klasseringen tegenkomt. Een groepje met Mar­tin van Hoogstraten (een steeds bekendere naam), Wil Lup­pers, Marcel Pennings (reed deze dag opmerkelijk) en de jonge, klasrijke Zeeuw Cees Bal strandde, doch plots konden Tino Tabak, Gerrie Heeringa en Johnny Cornelissen wel de juiste combinatie vinden en zo kwam een vijftal bijeen dat zich niet meer liet halen. Overigens ook een vijftal dat naar buiten de schijn wekte van een eendrachtig samenwerkend geheel, maar dat bij een nadere beschouwing doorspekt was van een grote intrige. Tino Tabak, de grootste favoriet, reed in de kleuren van het Militair Team doch behoort in wezen tot de­zelfde “stal" (Ketting-Didam) als Klaas Balk. Rink Cornelisse verdedigde Caballero, terwijl zijn ploegmakker Johnny Cor­nelissen ook als “milicien" was vertrokken. Welke belangen zouden het meest prevaleren?

Misschien hadden zij wel geluk dat ook Gerrie Heeringa erbij zat. De Batavus-Vredestein-renner kwam voor zich­zelf op en hield wellicht daarom het tempo strak en droog. Hij dacht alleen maar aan een goede klassering en had er daarom dus alle belang bij dat men „weg" zou blijven. En toch geleek het een heel lange tijd alsof er nog twee renners, te weten de jonge Cees Bal en de eveneens formidabel marcherende Jaap Schelling, zouden aansluiten. Ze kwamen tot op minder dan honderd meter, maar altijd weer bleef de kop van vijf vooruit. Terwijl er op dat moment echt niet zo hard gefietst werd en het spel der aftakeling onderling al in een eerste stadium was getreden.

Het was meer dan duidelijk: voorin zat het niet helemaal lek­ker. Er zat een enorm brok „kuiperij" in. Klaas Balk en Tino Tabak reden elkaar duidelijk op het wiel. En naarmate de eindstreep in zicht kwam, spitste deze strijd zich steeds verder toe. Tabak, die neigingen heeft om beroepsrenner te worden, begeerde net zozeer een overwinning als zijn rivaal, die „op papier" de meest snelle benen met zich droeg. Wellicht zou het tussen hem en Rink Cornelisse gaan omdat ook van de Amster­dammer bekend is dat hij zeer rap kan aankomen.

Vraagstukken dus Heeringa en Cornelissen. Vooral de laatste wekte de schijn alsof hij er na zijn toch wel stevig leiden „doorzat". Hij liet het bakkeleien rustig begaan, forceerde zich geen moment en ... sloeg toen keihard en genadeloos toe. Op een wijze zoals een roofdier zijn prooi bespringt, op een manier die zonder meer respect afdwong.

We schreven reeds dat het lang, zeer lang duurde voordat deze zo jammerlijk verregende Ronde van Gelderland naar een beslissing werd gevoerd. De eerste demarrages waren namelijk alle gesmoord, misten de vernietigende kracht om succesvol te kunnen zijn. Toch waren het Klaas Balk, Wim Kelleners, Jac van Hoek, Gezinus Hoven en de toen al aan­wezige John Cornelissen (zelfs een lekke band in de buurt van de Posbank weerhield de altijd uiterst verzorgde „Nimweger" niet) die de aandacht op zich vestigden. En achteraan, waar wij Hans Hanswijk, Bennie Groen, Johan Westerweele, Gerrie van Gerwen, Nico den Hertog (broer van Fedor), Jack Groene­veld en vele, vele anderen zagen “platvallen", deed ons ook het rijden van Henk Rossen uit Alverna bijzonder veel. Door een valpartij was hij los komen te liggen, maar sterk rijdend sprong hij van groep naar groep, om helaas in het verdere verloop verloren te geraken in de strijd die toen voor Laag­ Soeren (40 km) in alle hevigheid losbrandde. Daar vloeiden een tweetal jagersgroepen samen. Daar kwamen Ben Cardol, John Meijer, Phil Edwards (op de Posbank kwam de Engelsman helaas ten val), Marcel Pennings, Henk Botterhuis, Leo Brouns, Cees Bal, Henk Snoeijink, Gerard Thiessen, Gerrit Le­ferink, Gerrit Kneteman en Wimke Prinsen weer terug bij de voornaamste flard van het door regen en wind flink gehavende peloton. Terug bij Gerrit Scheffer, Jan v. d. Kamp (goed ge­koerst), Ton v. d. Valk, Jan Buis, Frits Sluper, Hans v. Bavel, Jan Aldershof, Tino Tabak, Cees v. d. Weijden, Martin v. Hoog­straten, Jan Bakker, Fred Niemeijer, Jan Zomer, Ron Bakker, Jaap Schelling, Gerrit de Wit (ja, de man die in de Baronie zo sprekend reed zat er ook nu weer bij), Gerrie Heeringa, Bob Kroonen en nog enkele anderen.Op weg om mede vooraan te geraken waar het oorspron­kelijke vijftal, te weten Balk, Cornelissen, Kelleners, Van Hoek en Hoven gezelschap had gekregen van Henk Nieuw­kamp, Piet Kettenis, Evert Diepeveen, Ben Jurriaans, Siem Schuitemaker, Jan Rubbers,, Wil Luppers, Rink Cornelisse, Ted Blom, Guus Zantingh (de man uit Rijsenhout kan veel meer dan hij zelf wel weet) en nieuwkomer Eddy de Vos.

Dat hele spul kwam na een verwoede slagwisseling bijeen.Werd op de Posbank samengedrukt tot een compacte massa.En al staken daar vooral Kneteman, maar ook Jurriaans en Balk, Bal, Kettenis en Diepeveen het vuur bij herhaling aan de lont en probeerden Bakker, Blom en Niemeijer het in de buitenwijken van Arnhem eveneens, het was allemaal tever­geefs. Evenals de uithaal van Tabak, Leferink, Cardol en we­derom Balk, die voor de eerste doorkomst van Otterlo (77,5 km) de sleutel in het slot trachtten te steken, maar te weinig „power" konden opbrengen om er ook de grendels af te schui­ven.

En al plensde de regen alsmaar neer en reed het gezelschap, dat door vele lekke banden, wat slippartijtjes enzovoorts heel wat manschappen verloor, steeds meer op huis aan, niemand scheen de kans te krijgen. Want Jurriaans (altijd aan de spits te vinden), Diepeveen, Meijer, Liebrechts en nogmaal Balk moesten zich na de inleiding van eerstgenoemde bij Barneveld ook weer laten inlopen.

Totdat, ja totdat Rink Cornelisse ineens met de moed der wan­hoop zijn kans ging en de juiste cijfercombinatie wilt te vin­den. Met Balk, Tabak, Heeringa en Cornelissen. Allen die daarna nog hemel en aarde hebben bewogen om een verande­ring aan te brengen (we releveren het onvermoeibare werk van Bal, Van Hoogstraten, Pennings, Luppers, Kettenis, Van Stee­nis, Schelling en in het bijzonder van Gerrit de Wit) bleken duidelijk te laat aan het „station". De enige goede trein was vertrokken. Zelfs ook bij de overweg in Assel, waar men maar net onder de spoorbomen kon doorkomen ...

Amateurs: 1. J. Comelissen, Nijmegen, 165,7 km in 3.41.56; 2. op 18 sec. R. Cornelisse, Amsterdam; 3. K. Balk, Badhoevedorp; 4. G. Hee­ringa, Veendam; 5. T. Tabak, Egmond a. Zee; 6. op 28 sec. J. Alders­hof, Haarlem; 7. G. Zantingh, Riisenhout; 8. M. v. Hoogstraten, Sint Anthonis; 9. J. Bakker, Zaandam; 10. T. v..d. Valk, Zandvoort; 11. G. de Wit, 's-Gravendeel; 12. W. Kelleners, Barn; 13. G. Leferink, Haaks­bergen; 14. J. Meijer, Utrecht; 15. H. Nieuwkamp, Borne; 16. E. Diepe­veen, Bilthoven; 17. B. Jurrisans, Amsterdam; 18. J. v. d. Kamp, Arnhem; 19. H. Kruims, Groningen; 20. G. Kneteman, Amsterdam; 21. J. Schelling, 's-Gravendeel; 22. P. Kettenis,, Den Haag; 23. op 2.54 min. W. Luppers, Warmer; 24. op 3.03 min. H. Snoeijink, Denekamp; 25. op 3.46 min. C. Bal, Kwadendamme; 26. op 7.29 min. E. de Vos, Amsterdam; 27. op 10.04 min. J. Spetgens, Someren; 28. H. v. Bavel, Boxmeer; 29. C. Salentijn, Roermond; 30. P. Kentie, Hardinxveld; 31. F. v. d. Vleuten, Mierlo-Rout; 32. J. Adriaans, Haps; 33. H. v. d. Laar, Son; 34. H. Prinsen, Hank; 35. G. Scheffer, Zelhem; 36. T. Kel­derman, Velsw~k; 37. W. Liebrechts, Vlaardingen; 38. M. Pennings, Nieuw-Vennep; 39. H. Hulleman, Opmeer; 40. G. Hoven, Rolde; 41.A. Stet, Heerhugowaard; 42. C. Giling, De Hulk; 43. J. Kieftenburg, Hoom; 44. B. Cardol, Bilthoven; 45. op 10.27 min. F. Niemeijer, Hengelo; 46. op 10.44 min. H. Egberts, Zutphen; 47. J. Lenferink, Geesteren; 48. H. v. Vught, Boxtel; 50. op 11.26 min. M. Verwey, Rot­terdam; 51. op 12.58 min. H. v. Kilsdonk, Mierlo; 52. J. Scholten, Doe­tinchem; 53. T. Buurme;jer, Veendam; 54. P. Nijssen, Eindhoven; 55. J. Gerards, Geleen; 56. S. Berkhout, Schipluiden; 57. Th. v. d. Leist, Rotterdam; 58. T. Welling, Nijmegen; 59. op 13.27 min. J. Zomer, Zwanenburg; 60. J. v. Hoek, Lage Zwaluwe; 61. op 17.08 min. P. Nieuwenhuis, Amsterdam; 62. J. Breur, Schiedam; 63. T. v. Galen, Zaandam; 64. J. Vlastuin, Scherpenzeel; 65. J. Claessen, Urmond; 66. J. Beurskens, Helen; 67. H. Beurskens, Tegelen; 68. C. Tuyt, Val­kenswaard; 69. E. Dickhof, Oldebroek; 70. J. Courage, Limbricht; 71. J. Moret, Rotterdam; 72. P. Verdonk, Zaandam; 73. H. Roelofs, Oos­terhout; 74. A. Jouvenaar, Den Haag; 75. N. v. 't Hof, Zaandam; 76. W. Prinsen, Hank; 77. N. Duineveld, Zaandijk; 78. R. Schuiten, Zand­voort; 79. op 17.50 min. J. Klomp, Groot Ammers; 80. op 18.11 min. J. Jouwenaar, Den Haag; 81. A. Wiegersma, Drachten; 82. A. Kooy­man, 't Zand; 83. op 20.45 min. J. Rubbers, Beltrum; 84. op 21.23 min. W. Meys, Gulpen; 85. op 21.37 min. D. Masselink, Apeldoorn.

Ploegenklassement: 1. Militair Team 22 pnt.; 2. Batavus-Vredestein 36 pnt. ; 3. Caballero A 39 pnt. ; 4. Ketting-Didam A 49 pnt. ; 5. Trico Noble-Acifit-Accu's 62 pnt.

 

RONDE VAN LIMBURG (30 mei).1970

                                Een solo om nooit te vergeten

   SUPERIEURE OVERWINNING VAN FEDOR DEN HERTOG IN RONDE VAN LIMBURG

Kritische geluiden ten opzichte van Fedor den Hertog werden de laatste tijd opgedist. Waarom ambieerde het Amstel Bier paradepaardje geen prof-licentie ? Waarom sloeg hij aanlokkelijke aanbiedingen af? Hoe kwam het dat dit talent zijn opmerkelijke successen van internationaal topformaat vrij­wel allemaal in het buitenland inde? Deze vragen werden ge­steld, werden hier schouderophalend, elders “keihard" van een antwoord voorzien. Een amateur die meer verdiende dan een prof, een „liefhebber" die hogere startgelden (reiskosteng) toucheerde dan een gearriveerde coureur in de betaalde sector. De critici vergaten zelfs Fedor's wapenfeiten in Engeland, in Duitsland, in de Grand Prix des Nations, in Frankrijk en noem maar op. De critici dachten niet meer aan Fedor's levensge­vaarlijke verwonding in de buurt van Luik, aan de naweean hiervan, aan zijn sprankelende rush in het nationaal kampioen­schap op de Beeker Adsteeg, aan de lof van echte deskundigen in buitenlandse vakbladen. Velen meenden in de rustige Fedor, een jongen met goede omgangsvormen, uitsluitend de zwaar betaalde amateur te zien, een buitenbeentje.

Dat de van beroep electrician zijnde Fedor - werkt halve dagen - een graantje meepikt, mag niemand hem kwalijk nemen. Het amateurisme van Avery Brundage bestaat niet meer, zelfs niet in en tijdens de Spelen, die onder supervisie van deze Amerikaanse multi-miljonair worden opgevoerd. Een ander facet is zeker gewichtiger, een opmerking die slaat op de prive inzichten van deze fietsende wonderknaap. Geen mans heeft het recht om Fedor te dwingen een status aan te nemen, die hem niet aanstaat. Niemand. Fedor zelf moet beslissen of het beroepsmilieu hem ligt, of hij geeigend is voor een rol in dit bedrijf. Wanneer Fedor de innerlijke overtuiging heeft dat hij bij de profs, in een louter op de commerce ingestelde mer­kenploeg, niet kan gedijen, dan is dit zijn zaak. En wanneer Fedor besluit om amateur te blijven, om straks een hem lig­gend “burgerbaantje" te accepteren, dan moeten we daar vrede mee hebben. En ook dan moeten we zijn talenten, zijn prestaties aan het wielerfront en zijn erelijst, niet geringschattend bekijken. Neen, ook dan dienen we met de grootste lof van zijn verrichtingen te gewagen.

Fedor den Hertog heeft wel de Toboga-beker in zijn prij­zenkast staan, tot voor enkele weken had hij nog geen Nederlandse klassieker gewonnen. Kennelijk weer een reden om de wenkbrauwen te fronsen, een kritiek voor Fedor kenne­lijk ook een motief om een van onze zwaarste klassiekers, de Omloop van de Kempen, te gaan beheersen. Na dit „exploot"

volgde de Ronde van Limburg. Evenwel Herman Krott was met zijn Amstel Bier-equipe in Frankrijk, een team zonder Den Hertog, die echter als individueel inschreef en zonder enige hulp of bijstand een uniek wapenfeit ging verrichten. In een Ronde van Limburg die lastiger was dan ooit.

Want ditmaal hadden de “Bergklimmers" uit Stein voor een traject gezorgd, dat met de beste buitenlandse parcoursen kon wedijveren. Geen lange, vlakke aanloop, direct - na 9 km - al in Geulle de Slingerberg, na 16 km in Beek de Adsteeg en daarna alsmaar stijgen en dalen, kronkelende wegen, bochten, vrijwel geen meter „plat". Hellingen van start tot finish. Bo­vendien winderig weer, droog, zeer geschikt voor een vlot ver­loop, voor het leveren van prestaties door mannen – jonge kerels - met pit in de ransel, met zwier en wieler-inhoud in hun babage.

En in deze zware Ronde van Limburg, op al die stijgingen, reed grootmeester Fedor den Hertog, naar een knetterende victorie. Wanneer we Fedor niet een beetje kenden, wanneer we geen weet hadden van zijn kijk op de wielrennerij en zijn interesse voor het gewone maatschappelijk leven, dan hadden we de aanduiding “grootmeester" beslist niet gebruikt. Wetend dat Fedor met twee benen op de grond blijft staan, wetend dat hij niet naast zijn schoenen gaat lopen en dat hij het betrek­kelijke van sportroem tot in de puntjes inziet, zetten we dat woord wel op papier.

Want Fedor den Hertog reed inderdaad als een grootmeester over de Limburgse heuvels, dat traject was zijn domain. Hij reed een briljante solo van meer dan 70 km en had aan de finish in Stein een voorsprong van bijna zeven minuten op nummer twee, Wim Bravenboer.

Organisatorisch zat deze Ronde van Limburg piekfijn in elkaar. Dat een renner die pech kreeg, niet meteen een materiaalwagen in zijn buurt had, was niet te verhelpen.

Het veld viel dra in brokken uiteen, na 20 km hadden we b.v. al dertig gelosten en opgevers genoteerd en toen Fedor aan zijn opmars begon, toen de jagers concurrenten op hun dak kregen, ontstonden rake achterstanden. Zwaar was de rit, sport van hoog niveau werd geboden, politie en organisatoren regel­den alles knap, de jury werkte vlot. Kortom, deze Ronde van Limburg werd een voltreffer; een voltreffer met vele wapen­feiten, met een briljante nummer een.

Na 9 km de Slingerberg en toen we deze hindernis achter ons hadden, hadden we al tien gelosten gezien en na 16 km was van een gesloten peloton helemaal geen sprake meer. In Beek (16 km) staakte b.v. een knaap als Peter v. d. Donk, die overigens gehandicapt was door de naweeen van een valpartij tijdens een wedstrijd in Belgie. En daar - aan de voet van de Adsteeg ; namen Fedor den Hertog, Cees Swinkels, Gerrie Kneteman, Giuseppe Siega en Jos Dekker een lichte voorsprong. Bovenop de “kruin" kwamen Jo van Pol, Wim Bravenboer en Jan Spetgens mede aan de leiding. De winst was slechts 20 secon­den en toch was dit de beslissende ontsnapping, een vlucht die we met genoegen volgden en detailleerden, een ren die meer en meer gestalte kreeg.

Stuk voor stuk gaven we die jongens een pluim, we zagen ook de speelsheid waarmede Fedor den Hertog verder peddelde, we hadden toen al zo'n voorgevoel dat de latere triomfator een solo in zijn gedachten had. En al was Jo van Pol actief, al streed Jan Spetgens energiek en was Wim Bra­venboer een sta-in-de-weg, toch ging toen al duidelijk de voor­keur naar Fedor uit. Hij was de gangmaker, ook de domineren­de coureur. Door zijn stijl, door die speelsheid, rijdend op pure klasse. Wie we voorts met welgevallen bekeken? De jonge Gerrie Kneteman: dapper en pittig, met de handen op het stuur de obstakels nemend, terugkomend wanneer hij - b.v. op de Cauberg en de Hulsberg - eventjes word afgehaakt. Een knaap die een belofte kan betekenen, gezien zijn tret en zijn brio, zijn dadendrang en wil.

In Meerssen, op de Raarberg, hadden de vluchters 30 sec. Een troepje nu zonder Siega, die was afgehaakt en intus­sen moesten de achtervolgers het zonder Ferry van der Vleuten en Peter Legierse stellen (staakten), ook zonder verdere tien­tallen gelosten. Het heeft weinig zin om hen te releveren, dat waren voordat we Schimmert bereikten (na 31 km) hele gezel­schappen. In Spaubeek stond Piet van Katwijk met een ge­broken wiel langs de weg en voordat de Cauberg in zicht was, hadden de weglopers, intussen ook met Frans van de Ruit, af­stand gekomen, zij kwamen aan de voet van de Cauberg met een voorsprong van 2.04 min. Spetgens leidde de beklimming, Kneteman “verachterde" even en kreeg aansluiting, lossen moesten Dekker en Swinkels. Na 63 km op de Fromberg een winst van 2.21 min., op de Hulsberg scheen het vonnis voor Kneteman geslagen, opnieuw dichtte hij het gat en intussen waren Van Elburg, Franssen, Van der Kruijs, Botterhuis, Van der Laar, Aldershof, De Vos, Kelleners, Kooken (zou nadien in de kijker lopen) en Koot aan een achtervolging doende.

Het decor wisselde, aanvankelijk niet vooraan, wel bij de jagers. Op weg naar Vijlen (98 km) was de voorsprong 1.37 min., weer klom Kneteman best en daar ontsnapten uit de lange short - vormden dus een derde groep - Coulon, Brouns (ging een eminente finale etaleren), Blom, Leferink, Van der Burg, Harings, Beurskens, Keybeck en Wanders, ook Koot en de ,gensters" slaande Kooken.

Na 100 km koers de vlucht van Fedor den Hertog. Geen de­marrage in de betekenis van dit woord, Fedor fietste alleen harder dan zijn gezellen, hij liep gewoon weg, had in een wip 35 sec. En wat gebeurde? Zonder enige verzwakking ging Fedor door, tot in Stein; geslagen was de kopgroep, Van Pol bood nog het langst tegenstand, weg - figuurlijk - waren de vanaf de Adsteeg bij Fedor vertoevende medestrijders. Na 114 km, in Slenaken, had Fedor 1 min. op Bravenboer, Van Pol, v. d. Ruit, Kneteman en Spetgens.

Indrukwekkend de vlucht van Den Hertog op de “Koning van Spanje" (120 km), de lange afdaling naar Gulpen, waar hij 2.40 min. had op Bravenboer c.s., na 3.33 min. Kooken achterhaalde deze groep, ook Antoon Brouns, de 29-jarige timmerman uit Urmond, de van verre gekomen Theo v. d. Leeuw, de op de tanden bijtende Wim Kelleners, Leferink, v. d. Laar, Keybeck en Koot. Van de kaart v. d. Ruit, op hol intus­sen Bravenboer. Pech voor Van Pol, tweemaal een defecte ketting, toch weer aansluiting. Pech Adriaans, pedaalbreuk en drie lekke tubes; pech v. d. Leeuw (wiel verwisselen). In Mheer (135 km) leidde Fedor den Hertog met 4.35 min., in St. Geertruid 3.54 ten opzichte van de weggesprongen Braven­boer, 5.52 op de verdere - verre - buurlui, 10 tot 20 minuten op de verspreid liggende groepjes. Op de Snijdersberg, 160 km, hadden de achtervolgers 6.38 min. verspeeld, Bravenboer be­perkte de schade tot 4.30 min. Over de Moorveld, door Elsloo, in Stein een triomfale ontvangst voor Fedor den Hertog, bijna zeven minuten voor Wim Bravenboer aan de streep.

Een pracht Ronde van Limburg, een groot winnaar. Fedor den Hertog overklaste alles, was volstrekt superieur.             BRON:Gerard Sillen

Amateurs: 1. F. den Hertog, Harderwijk, 175 km in 4.13.38; 2. W. Bravenboer, Rotterdam, op 6.58 min.; 3. A. Brouns, Ur­mond, op 7.24 min.; 4. J. Spetgens, Someren; 5. J. v. Pol. Montfort; 6. W. Kelleners, Born; 7. Th. v. d. Leeuw, Echt; 8. H. v. d. Laar, Son; 9. G. Leferink, Haaksbergen; 10. K. Keybeck, Schaesberg; 11. K. Koot, Valkenswaard; 12. T. Blom, Haarlem, op 7.57 min.; 13. H. Bot­terhuis, Sambeek; 14. B. Kooken, Grevenbicht; 15. G. Harings, Scheul­der; 16. P. v. d. Kruijs, Helmond; 17. W. Wanders. Meerssen; 18. B. Coulon, Maastricht; 19. F. v. d. Ruit, Amsterdam, op 8.09 min.; 20. W. Luppers, Purmerend; 21. J. Aldershof, Haarlem, op 9.14 min.; 22. H. Beurskens, Tegelen, op 9.23 min.; 23. L. Franssen, Ubachsberg, op 10.08 min.; 24. S. v. d. Burg, Berkel, op 13.31 min.; 25. C. Boersma, Treebeek; 26. M. Kerf, Bocholtz, op 13.39 min.; 27. M. v. Venrooy, Hoesch; 28. A. Feuerbach, Duitsland; 29. M. v. Hoogstraten, St. An­thonis; 30. B. Solaro, Den Bosch; 31. H. Adriaanz, Haps; 32. B. Daa­men, Elsloo; 33. C. Salentijn, Roermond; 34. J. Vrancken, Linne; 35. W. Lemmens, Beek, op 14.46 min.; 36. G. Siega, Geleen, op 15.57 min.; 37. G. Kneteman, Amsterdam; 38. W. Bruinsma, Westerbork; 39. W. de Vlam, Sambeek; 40. P. Nijssen, Eindhoven; 41. H. v. Hooydonk, Zun­dent; 42. P. Kentie, Hardinxveld, op 16.36 min.; 43. L. Godefrooy, Wau­bach; 44. M. Jamin, Amsterdam; 45. H. Schetters, Meerssen, op 16.48 min.; 46. W. Meijs, Gulpen; 47. J. Klaassen, Urmond; 48. L. Meijers, Maastricht; 49. P. Maas, Heerlen; 50. H. Meijn, Amsterdam; 51. M. Ritzen, Schimmert; 52. J. Courage, Limbricht.

Ploegenklassement: 1. Mars-Flandria 15 put.; 2. Tegelhandel Jan van Erp 32 pnt. ; 3. Trico Noble-Acifit 37 pnt. ; 4. Ovis A 38 pnt. ; 5. Caballero 48 pnt.

 

RONDE VAN MIDDEN NEDERLAND (3 juni).1970

                    PASSIEVE GER HARINGS SLOEG TOE IN DE LAATSTE METERS

De prijzen, vooral de eerste, liggen nog altijd op de meet. Onderweg kan men een grootse indruk achterlaten, waar­door uiteraard een wedstrijd in een bepaald decor wordt ge­stoken, aan of liefst net even voor de streep ligt vaak het absolute psychologische hoogtepunt. Vooral wanneer men met een groepje vooruit zit en de kansen zodanig tegen elkaar werden afgewogen, dat bij voorbaat de voorkeur naar iemand uitgaat, die door inzet, door persoonlijkheid - ook door reeds geleverde prestaties in het verleden - zonder meer als favoriet moet worden aangezien.

In de vijfmanskopgroep, bestaande uit Arie Hassink (anima­tor), Hennie Kuiper, Wil Luppers, Ger Harings en Wim Bravenboer, bezat laatstgenoemde inderdaad het extra plusje. Te­meer omdat „den Brav" op enige piste-ervaring kan bogen. Opgedaan vorig jaar toen hij meer dan eens op de baan van het Olympisch Stadion aan de slag ging.

Daarom kan het welhaast niet anders of ook in Utrecht, op de bijzonder mooie “straak" van Galgenwaard, zou hij wellicht tonen de zaak volledig in zijn hand te hebben. Edoch ... na zijn binnenkomen op kop, stokte er wat aan zijn demarrage, hij geleek vast te zitten. Geen pure macht meer te bezitten en toen, ja toen was het voor de tot dan toe grotendeels passief rijdende Ger Harings nog slechts een peuleschil.

De jeugdige renner van Ton Hofland's Caballero-rijders herhaalde daarmede hot „kunststuk”van 1967, toen hij de destijds alle duivels ontbindende Leo Duyndam in de laatste meters van het nationale wegkampioenschap beteugelde. Nu moest Wim Bravenboer hetzelfde lot ondergaan. Op een wijze die misschien niet bepaald sympathiek aandoet, maar gewoon volledig bij het type renner, zoals Ger Harings is, past. On­danks zijn talenten, is de man uit Scheulder nog altijd niet een ware “hoogvlieger" geworden. Wat niet wegneemt dat hij bij tijd en wijle toch ook zijn neus aan het venster kan steken. In de Zeeuwsvlaamse Omloop heeft hij dat het vorig jaar gedaan middels een lange solo (zonder resultaat overigens), in de jongste Ronde van Gelderland maakte hij na pech een gat dicht, wat zonder meer zijn beslist aanwezige aanleg blootleg­de. In deze 16e Ronde van Midden-Nederland, goed en strak georganiseerd door UW & TC De Volharding, was Ger Harings toch ook weer de laatste die een geslaagde overstap naar de koplopers kan ondernemen. In de finale zelfs alles en iedereen terughaalde. Maar zich aan de andere kant toch weer een zekere gramschap op de nek haalde door het rijden aan de leiding, het willen meewerken om de voorsprong te consolide­ren of zelfs te vergroten, met „liefde" aan de anderen overliet.

Deze woorden zullen de impulsieve Limburger niet prettig in de oren klinken. En wellicht zal men ook in het Caballe­ro-kamp aanvoeren, dat de manier waarop gewonnen wordt niet zoveel terzake doet. In zekere zin is dat ook zo. Temeer omdat er ook overwinningen van anderen te releveren zijn, die minstens evenzeer kritiek verdienen. Dat is echter een chapiter - de ploegentaktiek - waarover we al eens duidelijk onze mening hebben weergegeven. In het geval Ger Harings vinden we het alleen maar jammer, dat hij het op deze wijze tracht te doen. Want er steekt in hem veel en veel meer. Hij behoeft beslist niet alleen maar de gladde, lepe jongen uit te hangen.

Van de wielrennende Harings-familie (Huub, Jan en Ger) bezit hij misschien het meeste. En als hij in de beslissende fase gewoon zijn werk had gedaan, was wellicht zijn sprintje nog scherper, nog gepolijster geworden. De praktijk leert en leerde dat onomstotelijk. Het ligt in zijn bedoeling eerlang beroeps­renner te worden. Daarbij zal hij, om door te stoten, bij her­haling uit de schulp moeten kruipen. Moeten willen en durven koersen en wij zijn ervan overtuigd dat Ger Harings dit kan.

Misschien zelfs op een manier die men tot nu toe niet voor mogelijk had gehouden.

De Ronde van Midden-Nederland, in vroeger jaren het evenement dat altijd voorbehouden was voor de Tweede Pinksterdag, is met het verschuiven naar de woensdagmiddag in een geheel ander vlak gekomen. Ook qua parcours, maar daarom zeker niet minder van kwaliteit of inhoud. Persoonlijk beleven wij dit evenement altijd tot en met. Nog gesterkt door het feit dat er altoos “koers" op te tekenen valt. Er zit van alles in opgesloten. Vlakke weg, veel dijken, wat klimmetjes en speciaal de aankomst op een wielerbaan, waarbij het zo ver­wachtingsvol naar het poortje blikken een geheel aparte sfeer met zich brengt. Dan is de spanning te snijden, dan wordt men volledig betrokken bij hetgeen er zich in de laatste meters afspeelt.

Niet dat dit mooier of beter is dan hetgeen er onderweg, in de tocht over 180 kilometers, op tafel wordt gedeponeerd. Want nog maar nauwelijks was de meute vertrokken -- prachtig weer, zon en wind - of de „break out" van een man of vijf­endertig kon worden gemeld. Met in de achterhoede weer de gebruikelijke drama's. Van renners die door pech of een val­partij alle illusies zagen vervliegen. Henk Poppe, ook al een man van Caballero en pasgeleden zo uitstekend op dreef in de Dusika Jugendtour, daarnaast veel actief op de baan, hield er de meest slechte herinneringen aan over. Hij kwam nogal zwaar ten val. Spijtig, want van Poppe hadden we graag eens wat gezien.

Eveneens van wegkampioen Ben Janbroers, bij wie het allemaal nog niet zo lukken wil. Hij keerde met Herman Gorter, Gerrie de Leeuw, Jan van Schuppen (geen : “pantertje" nog Veenendaler) en Ted Blom zo maar om. Had er reeds genoeg van voordat de koersvlam werkelijk was ontstoken.

Waarom eigenlijk?  Want op dat moment zag het er zeker niet naar uit dat de inmiddels geformeerde kopgroep van 23 renners definitief op het voorplan zou blijven. En later, veel later, na de tweede passage van de sluis bij Beusichem (85 km) bleek inderdaad dat de Ronde van Midden-Nederland weer volkomen open werd. Daar werden Wim Bravenboer, Rink Cornelisse, Johnny Cornelissen, Peter van den Donk, Ben Jurriaans, Wil Luppers, Henk Kruims, Ferry van der Vleuten, Gerrie Knete­man, Arie Hassink, Nanno Bakker, Jaak van Kessel en Peter Franker, Fred Niemijer, Hans Koot, Evert Diepeveen, Peter van Stralen, Henny van Zandbeek, Guus Zantingh en de veel te veel in het oog lopende John Meijer weer ingerekend door een groep van ongeveer dezelfde grootte. Weg was de kloof van bijna anderhalve, soms zelfs twee minuten. Weg ook de eerste face, die desondanks voor een aantrekkelijke aanloop had gezorgd. De jonge Arie Hassink zorgde er echter met de ook nog volop jeugdige Wil Luppers (als de Purmerender zich toch eens helemaal volledig gaat inzetten ... ) voor dat er een nieuwe, meteen beslissende ontwikkeling op handen kwam.

Hassink, na zijn optreden in het Franse Circuit des Mines wat teruggevallen wegens ziekte (bloedarmoede) maar nu weer kiplekker, wilde wel. Hij trok in het Betuwse Elst naar de reeds gedemarreerde Luppers, Cees Frijters, Nanno Bakker, Rink Cornelisse, Hennie Kuiper en Wim Bravenboer, die als de man van deze uitval kon worden aangemerkt. Arie Hassink's sprong kwam precies op tijd. Evenals trouwens van ... Ger Harings, die er net voor de Grebbeberg alleen ook nog bij­kwam en daarmede zonder enige tijjfel zijn meest sprekende wapenfeit van de dag verrichtte.

En bijna had die toch wel kwaliteitsvolle kopgroep, waarin vooral de jeugd zo sterk vertegenwoordigd was, nog meer ver­sterking gekregen. Want Wimke Prinsen en John Cornelissen, de man die zoveel van „klassiek" houdt, produceerden een zeer mooie achtervolging. Kilometers en kilometers lang, op slechts 15 seconden blijven hangend echter. Ze zakten ondanks hun sterke aandringen toch weer terug. In het inmiddels geslonken en flink uitgedunde peloton, dat Peter van der Kruijs na een lekke band weer prachtig had zien terugkomen. Voorgoed ver­loren in de massa, die zelf geen enkele poging meer ondernam om nog een ander aanzicht aan te brengen.

Gemakkelijk pedaleerde de Needenaar Arie Hassink, ver­bluffend echter Wil Luppers. Het vloeit hem als 't ware uit de benen. Samen zorgden zij er voor dat Frijters (is de man uit Zegge nog aangekomen), Nanno Bakker en Rink Cornelisse moesten afhaken. Bravenboer en Kuipers waren evenwel zo attent dat zij gelijk meegingen en toen, ja toen ... kwam die dekselse Ger Harings toch weer alleen zijn opwach­ting maken. Nu moet gezegd worden dat hij op dat moment nog het meest fris zat, dat hij letterlijk nog geen trap teveel had gegeven, dat hij wel degelijk een kans rook.

De anderen misten daarbij ook de werkelijke „punch" om deze lastige klant kwijt te spelen. Bravenboer, de man met de aller­meeste routine, had het gevaar al lang zien aankomen. Beet Kuiper, Hassink en Luppers toe dat zij zo maar door moesten gaan. Ze zouden er wel achter komen. Harings trok zich van dit alles niets aan, reageerde op iedere sprong en zorgde -toch wel bekwaam - dat hij als tweede de baan op kwam. Het was toen niet zo moeilijk meer, neen, zelfs gemakkelijk ...

Amateurs: 1. G. Harings, Scheulder, 180 km in .4.19.06; 2. W. Braven­boer, Rotterdam; 3. W. Luppers, Purmerend; 4. A. Hassink, Neede; 5. H. Kuiper, Denekamp; 6. op 2.09 min. F. v. Lachterop, Amsterdam: 7. B. Cardol, Bilthoven; 8. P. v. Katwijk, Oploo; 9. E. Diepeveen, Bilt­hoven; 10. R. Cornelisse, Amsterdam; 11. F. Niemeber, Hengelo; 12. P. v. d. Krubs, Helmond; 13. F. v. d. Vleuten, Mierlo-Hout; 14. J. Al­d,ershof, Haarlem, 15. G. Heeringa, Veendam; 16. S. Berkhout, Schip­luiden; 17. P. Franken, Oosterhout; 18. H. Kruims, Groningen; 19. W. Prinsen, Hank; 20. J. Dekker, Enkhuizen; 21. H. v. Zandbeek, Vught; 22. F. Sluper, Terwinselen; 23. N. Bakker, Wieringermeer; 24. G. Bruinsma, Westerbork; 25. G. Thomas, Philippine; 26. G. Zantingh, Riisenhout; 27. J. v. Kessel, Deurne; 28. G. Kneteman, Amsterdam; 29. P. v. d. Dank, Rosmalen; 30. H. Koot, Eindhoven; 31. N. Vermeulen, Amsterdam; 32. A. Voogt, Scherpenzeel ; 33. J. Bakker, Zaandam ; 34. J. Lenferink, Geesteren; 35. K. Fiforie, Bergen op Zoom; 36. op 2.30 min. J. Meijer, Utrecht.

Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 18 pnt. ; 2. Caballero 20 pnt. ; 3. Trico Noble-Acifit Accu's 27 pnt.

 

RONDE VAN MIDDEN-BRABANT.(19 september).1970

'Kopklas' nieuwelingen herbergt vele talenten. . : .

Ronde van Midden-Brabant verstevigde Bas Hordijk's entree

De Nederlandse wielersport behoeft zich wat de aanwas van jonge, beloftevolle amateurs betreft, ook voor 1971 geen zor­gen te maken. Zonder nu maar direct te willen beweren dat die formidabele kleppers bij de tweedejaars nieuwelingen ook bij hun stapje hogerop wederom aan het bewind zullen komen. Want er zijn nogal wat voorbeelden dat de toppers bij de grotere broers (amateurs) werden weggereden en dat zij die „maar" tweede, derde of vierde prijzen bij de nieuwelingen konden grijpen, dikwijls de mannen werden waar het ,groei­proces in prestaties" alsmaar doorging.

Daarmede willen we niets afdoen aan de formidabele psychi­sche en fysieke kwaliteiten van de jonge Rotterdammer Bas Hordijk, die in de nieuw gecreeerde Ronde van Midden-Brabant afgelopen zaterdag zijn 29e (!) overwinning van het seizoen behaalde en trouwens ook in de Kleine Ronde van Midden-Nederland - medio juni - reeds bewezen had het grote werk aan te kunnen. Hordijk, een prachtig gebouwd atleet, is een coureur in hart en nieren. Maar hij is ook het zo- en zoveelste talent dat zich aandient. Gelukkig maar dat een bekwaam en verstandig vakman als Herman Krott hem volgend jaar onder zijn vleugels krijgt ...

Ja, het is al enige maanden geleden dat we met de tegenwoor­dig in Dongen woonachtige en daar prima zaken doende Jasper Bouma van Cycles Jabo de afspraak maakten om - als het enigszins uitkwam - naar “zijn" nieuwelingenklassieker te komen kijken. Inderdaad bestaat officieel de benaming “nieu­welingenklassieker" niet, maar dat is eigenlijk net zo onlogisch als het feit dat vele, uitermate zwaar van inhoud zijnde van stad tot stad-wedstrijden voor amateurs het predicaat klas­sieker moeten missen. Trouwens in de direete wielersport, in het milieu, spreekt men van klassieker. Voor alles wat lang en lastig is, voor alles wat veel meer vergt dan het ,vliegen" over een stratenparcours.

Daarom was dit enigszins provisorisch, maar daarom juist zo verkwikkend, in elkaar gezette evenement van WC De Jonge Renner uit Oosterhout, van Jasper Bouma uit Dongen in het bijzonder, iets aparts. Er hadden maar liefst dertig vereni­gingen, afkomstig uit geheel Nederland, aan de gastvrije uit­nodiging gevolg gegeven. Het is niet overdreven om te stellen dat de allerbeste nieuwelingen - renners die volgend jaar moeten overstappen - naar de Dongense Posthoorn waren gekomen. Om zich daar te storten in een koers, die er niet om loog en die hun entree bij de amateurs volgend jaar een heel wat steviger basis verschaft.

TEMPOSLAG

Het prachtige najaarsweer - nagenoeg bladstil en volop zon - waarborgde reeds voor de start de mening dat het ver­schrikkelijk hard zou gaan. Dat het, ook al omdat er niet met een derailleur gereden mag worden en men gebonden is aan een vast verzet, wel als een klonter bijeen zou blijven, met slechts incidenteel een paar echte durvers. Slechts voor een deel is deze veronderstelling uitgekomen, want ondanks de hevige temposlag - zo'n 42 kilometer per uur - was het toch zo dat er geregeld demarrages werden ondernomen. Van bij voorbeeld Kees van Bragt, die als eerste wegtrok en later achter de vijf definitieve koplopers zo'n hartverwarmend staal­tje solorijden liet bewonderen. Dan het moedige pogen van Tonny Deussing uit Halsteren, de brutale uitval van Stoutjes­dijk, Vasseur, De Bont en De Zeeuw, die met z'n vierdn alles op alles zetten en toch ook geen “gensters" konden slaan. Daarentegen leken Van Hooff en Wilms meer succes te heb­ben, nog achterna gezeten door Beusekamp en Van Dijk, maar evenals een latere wip van Van Bergen, Grootzwagers, Huyzen, Van Gerwen en Hofstede zette het allemaal geen zoden aan de dijk.

En dan plots bij het ingaan van de tweede omloop over Don­gen, Oosterhout, 's-Gravenmoer, Waspik, Sprang-Capelle, Dongen, Loon op Zand, De Moer en weer Dongen een heel interessant kopgroepje. Geleid door een zekere Bennie Lieb­regts uit Vlijmen. Een renner, die misschien wel de grootste „toekomst" in zich heeft. Liebregts bezit namelijk dat onver­valste, onontbeerlijke karakter, rijdt met koersdrift en zeker niet graag op andermans wiel. Met Johan Lesker (Almelo), een verwoed premiejager, Jacques Smeets, Rob van Dijk, Nico Rinkel en mede-favoriet Theo Smit uit Halfweg dreunde dit zestal naar een voorsprong van meer dan een halve minuut. Waren de andere sterke broeders in het peloton, zoals een Jan Raas, een Bas Hordijk, Ad Dekkers, Kees van Bragt, Jacques Spronkmans en Tonny van Hintum dan toch bij ver­rassing genomen?

Het peloton kwam nader en nader. Op een bijna sluipende manier. Met een gelijkmatige pedaalslag. Vooraan echter bijna altijd de markante figuur van Jan Raas, die het jonge Zeeuwse wielertalent ook al zo bijzonder uitdraagt. Achteraan een door tegenslag achterop geraakte Jos Voesenek, die zijn benen als een machtig draaiende machine rondtolde. In de kopgroep evenwel opnieuw een flits van alweer Ben Liebregts die zich met Johan Lesker niet gewonnen wilde geven, ofschoon deze laatste in de beslissende fase - waardoor eigenlijk? - toch moest loslaten.

INTIMIDATIE ?

Wat gebeurde namelijk? Henk van Hulten uit Udenhout had als eerste succesrijk de sprong van het peloton naar de oor­spronkelijke zes koplopers volbracht, zag toen hoe het tweetal Liebregts-Lesker wegging en hoe Raas en Spronkmans er in een strakke wip naar toe trokken om vervolgens het vlammen­de tussensprintje van Bas Hordijk te bewonderen. De rest van de koplopers werd totaal door de groep overspoeld, zij het dat Kees van Bragt in de allerlaatste kilometers nog alleen de kloof trachtte te overbruggen (vergeefs) naar de vijf “kop­klas"-nieuwelingen.

Daarbij deden Rass, Van de Wakker, Liebregts en Spronk­mans qua kopwerk niet voor elkaar onder. Hordijk deed er ook wel aan mee, maar zeer beslist niet “gretig". De weten­schap van zijn verraderlijk sprintje gaf hem reeds zekerheid. Bovendien weet hij - en dat pleit allemaal voor hem - zijn tegenstanders te intimideren. Zeker als het op de eindmeters aankomt, want hoe is het anders mogelijk dat Jacques Spronk­mans - toch ook niet de eerste de beste - plots zijn “houd­greep" liet vieren en Hordijk aan de “slotkant" van het trot­toir vrije doorgang verleende?

Een goeie zit er niet altijd tussen, die laten ze er ook altijd tussen. Bas Hordijk, de wegkampioen van dit jaar, heeft deze kennis bepaald in de wieg reeds meegekregen. Dat bestempelt hem toch tot zo'n uitzonderlijk goede. Vasthouden zo'n talent, 't is zeldzaam!

Nieuwelingen: 1. B. Hordijk, Rotterdam, 88 km in 2.01.31; 2. J. Raas, Heinkenszand; 3. J. Spronkmans, El,sloo; 4. B. Liebregts, Vlijmen; 5. J. v. d. Wakker, Drunen; 6. op 10 sec. K. v. Bragt, Lage Zwaluwe; 7. op 25 sec. F. v. d. Ende, Monster; 8. T. Huyzen, Kloetinge; 9. Th. Smit, Halfweg; 10. J. Luysterburg, Nieuw-Vossemeer; 11. A. Vasseur, Axel; 12. K. Sint-Nicolaas, 's-Gravendeel; 13. J. Smeets, Beek; 14. M. Maessen, Elsloo; 15. H. Mutsaers, SohUndel; 16. N. Hoogedoorn, Zwa­nenburg; 17. J. Blblevens, Sloten (Amsterdam); 18. C. Stoutiesdijk, Sint Maartensdijk; 19. J. Akkermans. Nieuw Vossemeer; 20. P. Laan, Amstelveen; 21. J. Harbers, Hilvarenbeek; 22. J. Lesker, Almelo; 23. H. Vlek, Rotterdam; 24. F. Knegting, N(jmogen; 25. H. Hurkens, Nij­megen; 26. R. Beusekamp, Hendrik Ido Ambacht; 27. H. v. Hulten, Udenhout; 28. H. v. Nistelrooy, Rosmalen; 29. W. Wilms, Munster­geleen; 30. J. Adams, Heere.

 

RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND (12 juni).1970

Nieuwelingen: 1. B. Hordijk, 2. W. Albersen, 3. G. Nederlof, 4. R. Smit, 5. J. Fresen, 6. F. Veldhuizen, 7. P. Vlaanderen, 8. J. Stiggelbout.

 

RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND (6 juni).1970

             Cees Priem priemde hard in Ronde van Midden-Zeeland

Lange tijd heeft het er naar uitgezien dat de Internationale Ronde van Midden-Zeeland dit jaar geen vervolg zou kun­nen hebben. Allerlei factoren speelden daarbij een voorname rol. Maar de wakkere Zeeuwen, ook buiten de sport om meer dan eens voor noodsituaties geplaatst, lieten zich toch niet kennen. Weliswaar moest er een soort chirurgische ingreep gedaan worden en daarom stapte men af van-het tweedaagse evenement, dat in het verleden beslist aan de verwachtingen voldeed, maar voor het overige eigenlijk alleen maar bijzonder veel geld kostte. Ook wist men het internationaal geannonceerde ditmaal buiten beschouwing en na het verloop van de jongst­leden zaterdag verreden editie, hebben ook wij niemand in het uitgelopen Goes kunnen beluisteren die nu perse de buiten­landers miste.

Het is al net als met Olympia's Ronde van Nederland: op een enkele uitzondering na, worden er naar Nederlandse wedstrij­den toch alleen maar tweede, derde of zelfs vierde soort ren­ners afgevaardigd. Die aan welke organisatie dan ook, een slok geld kosten en eigenlijk op generlei wijze datgene terugbrengen waarvoor zij “kost en inwoning" krijgen.

En toch zou het Comite „Internationals Ronde van Midden­-Zeeland" dit jaar maar heel blij zijn geweest indien er in­derdaad enkele buitenlandse ploegen hadden deelgenomen. Al­leen al om het feit dat men hoegenaamd geen vaderlandse formaties aan het vertrek kon krijgen. Deels omdat diverse ploegen nogal “gehavend" zijn door uitzendingen naar het buitenland, deels ook omdat de eerste aanloop van het grote werk - klassiekers en van stad tot stad-wedstrijden - achter de rug is en de meeste amateurs nu weleens wat “rustiger" aan willen doen in het criteriumwerk. Waarin bovendien de deelname door een welhaast absurde overvloed aan premies en extra prijzen, klassement zus en klassement zo, bonus dit en bonus dat, heel wat lucratiever is.

Midden-Zeeland moest er de eerste dreun van ontvangen, zat wat datum betreft nogal ongunstig. Hing wat men noemt aan het bekende zijden draadje, maar trok zich op aan het trotse provincials advies “Luctor et Emergo".

En bleef. Met een koers, die organisatorisch zeer sterk in el­kaar was gezet, qua deelnemersveld de juiste grootte bezat en qua verloop een regelrechte “knaller" werd.

Misschien wat al te sterk in handen gehouden door een tweetal ploegen van Trico Noble-Acifit (A en B). De grootste kracht echter school in het team dat ploegleider Piet Liebregts vakbekwaam rondom favoriet Cees Priem had op­gebouwd. De talentrijke jonge Zeeuw uit Goes, in stijl sprekend een jonge uitgave van Eddy Merckx, had - volgens Liebregts - deze hulp verdiend. Voor zijn vele werk in Olympia's Ronde van Nederland. “Voor wat hoort wat" en daarom werd daags voorafgaand aan Midden-Zeeland een plan de campagne opge­steld. Priem, de begenadigde, kreeg het “opperbevel" over Wim Bravenboer, Sjef van der Burg, Frans van de Ruit, Peter van der Kruijs en Peter van den Donk. Allemaal renners die be­kwaam genoeg zijn om zelf de zege af te dwingen. „Maar," zo had Liebregts beslist, ,ditmaal wordt er - mits hij natuurlijk goed rijdt - alleen maar voor Cees Priem gereden."

Daarbij mogelijk tevens denkend aan de komende “scheiding" tussen Trico Noble en Acifit, door interventie van de KNWU nu verschoven naar het eind van dit seizoen. Waarbij Liebregts weliswaar de vrije keus van wie bij wie wil, volledig aan de renners laat, maar die door een dergelijke daad te stellen met­een een groot vertrouwen wekte bij Priem. Bij de jonge knaap op wie heel Zeeland hoopt en in wie mogelijk een toekomstige „vedette" steekt. De kunst van ,geven en nemen" is niet ieder­een gegeven...

En daarom klopte het allemaal. Precies zoals men het wil­de. En nu moet men niet denken dat deze overwinning zo­maar werd gegeven. Want de ploegen van Clarijs-Braat, Mann­ Toyota, Caballero, in het bijzonder Jan van Erp's Tegelhandel (met een door zware studie voor zijn eindexamens nu logischer­wijze wat terugvallende Martin van Hoogstraten, verder met Henk van der Laar, Henk Botterhuis en ook Michel van der Heijden) alsmede alle anderen van het omstreeks honderd man tellend gezelschap, hadden uiteraard allemaal pijlen op hun boog.

Bovendien wisten zij dat het zwaar, erg zwaar zou worden. Een brandende zon, een felle droge wind en dan het in Zeeland altijd aanwezige “keren en draaien" op de enge binnenwegen van Zuid-Beveland en Walcheren (wat is het daar toch een ver­duveld mooie streek) zouden genoeg problemen scheppen. Van­af de eerste tot en met de laatste kilometer.

Reeds in de beginfase werd dat onderstreept, want er viel weer een heel regiment “lossers" te noteren. Vooraan echter een schuchtere poging van Ton Damen en Guide Paridaen, van wat later Juul Bruessing, Perry van der Vleuten, die bij het tweetal aansloten. Maar het stelde allemaal nog te weinig voor. Er kwam dan ook een hergroepering en dat demoraliseerde Brues­sing zo, dat hij in Oudelande plots een zijweg insloeg en het voor de rest goed vond.

Onder langs de hoge dijk van de Westerschelde, op weg naar Driewegen, meldde speakende motorordonnans Jo de Haan (de ex-coureur, die eens Parijs-Tours won en vele an­dere grote resultaten wist te behalen, kweet zich prima van deze taak) dat Henk van Hooydonk, Henk van der Laar en Jan Huisjes ineens voorop zaten. Wat verderop steun kregen van Henk Botterhuis en Aad van den Hoek en dat toen, nauwe­lijks 5 km verder, alles weer broederlijk bijeen zat. Ook een later “verhaal", opgeschreven en ontsproten aan Peter van den Donk (moest waarschijnlijk reeds toen een soort bruggehoofd gaan slaan) en Wil de Vlam kende geen opwindend vervolg, maar bracht teweeg dat er een flinke, naar later bleek zelfs definitieve, „break" op spel stond.

In die periode liet Ger Harings, de winnaar van Midden-Ne­derland, nog eens zien dat hij als het moet, echt wel koersen kan. Na een lekke band werd hij opgewacht door ploegmaat Jorn Cornelissen. Maar hoe de man uit Nijmegen, dit jaar liefst winnaar van en de Ronde van Gelderland en de Ronde van Overijssel (nu geen streep meer rijdend) ook van de allerbeste gedachten bezield was om Harings steun te verlenen, hij werd zonder pardon afgehaakt. Losgefietst door de man die in de Utrechtse contreien weer zo vreemd en weinig sympathiek had gereden. Harings wordt - naar de berichten luiden - een dezer dagen beroepsrenner. Misschien dat hij daarom nog eens een “echt" stukje koersen ten beste gaf. Maar ... helaas, on­danks zijn werkelijk formidabele inzet, kwam hij te laat. Het grote spel was al aangevangen, de strijd was volledig losge­brand.

Met wat lossers en nieuwe figuren in de kopgroep, trokken namelijk vijftien durvers vlak voor Nieuwdorp weg. Dat waren Theo van Poecke, Henk Stander (een mannetje geknipt voor ploegachtervolgen), Wim Evertse, Ko Tolhoek (later dom genoeg drinken uit publiek aangenomen en daarom uit koers gezet; overigens had een officiele ravitailleringspost in deze bloedhete lange koers geen overdadige luxe geweest), Jan Al­dershof, Rink Cornelisse, Aad van den Hoek, de Engelsman Thomas Grant, Peter Vonck en Cees Bal (in de slotfase door een val wreed uitgeschakeld) en dan een complete zwerm “colorado-kevers" van Trico Noble-Acifit, te weten Wim Braven­boer, Sjef van der Burg, Peter van der Kruijs, Frans van de Ruit en ... Cees Priem.

Daarmede was de opzet nog niet geheel voltooid. Er zaten nog teveel kapers op de kust, doch het steekspel, geraffineerd in elkaar gestoken door Trico Noble-Acifit, zou nog een vervolg krijgen. En hoe! De lange Peter van den Donk moest gaan. Met Peter van der Kruijs en de bijzonder fraai roulerende Engelsman Thomas Grant. Het drietal had in een ommezien dertig secon­den en al probeerde Theo van Poecke daarna aansluiting te vinden; hij werd door Wim Bravenboer, die overigens nog flink „door" kwam te zitten, heel netjes gezelschap gehouden. En zo strandde ook Henk van der Laar. Ineens echter, ter hoogte van het Veerse Gat, spoot Cees Priem uit de rijen. Hij kreeg vrij mandaat, misschien zelfs opdracht van zijn in de groep nog aanwezige makkers. Vooraan werden Van den Donk en Van der Kruijs door Liebregts gewaarschuwd. Zij moesten tegen de bolderende wind maar liever wachten. Afstoppen, op­dat Priem kon komen. De kwieke Zeeuw had er niet veel tijd voor nodig, hij gleed bij de anderen en kon zowaar meteen het zware werk mee helpen verstouwen. Bij dit alles zat het er dik in, dat Grant, net als kortelings zijn landgenoot Phil Edwards in Bladel, “in de molen" zou komen. Hij, de onervarene, beging zelfs de fout om ook zelf nog aan de leiding te willen rijden.

Even door Wemeldinge heen, plaatste Van den Donk een „schijnaanval". Werd volgens de verwachtingen door Thomas Grant weer achterhaald en toen, ja toen “mocht" Priem.

De­marreren volgens het boekje, gaan winnen volgens een vol­komen aanvaardbare theorie.

Amateurs: 1. C. Priem 184 km in 4.37.20, 2. P. v. d. Donk 4.37.57, 3. P. v. d. Kruijs 4.38.49, 4. Th. Grant, 5. J. Aldershof 4.41.34, 6. S. v. d. Burg, 7. R. Cornelisse, 8. M. v. Hoogstraten, 9. P. Vonk, 10. W. Evertse, 11. Th. v. Poecke, 12. H. v. d. Iaar, 13. A. v. d. Hoek 4.42.16, 14. C. Frij­ters, 15. H. Stander 4.42.16, 16. K. Fiktorie 4.44.06, 17. J, v. Hoek, 18. W. Bravenboer 4.44.15, 19. H. Botterhuis 4.53.20, 20. H. Franssen, 21. J. Huissens, 22. J. Joossen 4.54.17, 23. J. Huyps, 24. H. Westerweele, 25. N. v. Hest, 26. G. Paridaen 4.55.26, 27. C. de Jonge, 28. M. v. d. Heijden, 29. C. v. d. Berge.

Ploegenklassement: 1. Tricot Noble-Acifit 13.54.06, 2. Clargs-Braat 14.05.24, 3. Mann-Toyota 14.10.28, 4. Van Erp 14.15.28.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND (11 april).1970

                                Zilveren Ronde van Noord-Holland kwam last op gang...

GEROUTINEERDE TINO TABAK MAAKTE GEEN FOUT

Neerlands oudste klassieker voor amateurs, de Ronde van Noord-Holland, is weer verreden. Voor de 25e maal en op­nieuw kon er aan de werkelijk imposante erelijst een naam worden toegevoegd, die er geenszins op misstaat, namelijk die van Tino Tabak uit Egmond aan Zee. Zeer beslist een goed winnaar, al dienen we direct aan te halen dat eventueel zijn metgezel Hennie Kuiper uit Denekamp evenzeer voor een der­gelijke kwalificatie in aanmerking komt. Want hij was het toch die het vuur nogmaals aan de lont stak en met Tabak een „vaarwel" zwaaide aan Jan Aling, Peter van Stralen, Klaas Balk (reed weer oppermachtig), Jan Aldershof, Popke Ooster­hof en Aad Duyker, aan Rink Cornelisse, Ted Blom en Frits Schur. Na een koers, die eerst heel laat op gang kwam en pas tussen Hoorn en Zaandam, oftewel eerst in de laatste 40 kilo­meters zijn mooiste ontwikkeling beleefde. Met een uitval van „beul" Aad Duyker en de al even sterke Frans van de Ruit om het lang daarvoor ontsnapte tweetal Tino Tabak en ... Hennie Kuiper in te rekenen. Met ook de sterke overkomst van de anderen, met het steeds verder opdringen van een omvang­rijke groep, die door Wim Bravenboer eerst vijftien seconden later over de eindstreep werd geloodst.

Zonder meer het al te mooie weer - windstil, fletse zon en milde temperatuur - was er oorzaak van dat deze zilveren Ronde van Noord-Holland, die door Zaanlandsche Wieler Club „Door Training Sterk" weer piekfijn word georganiseerd, een koers werd zonder grote geschiedenis. Zonder sprankelende gevechten, al dienen we wel enige restrictie te betrachten voor de ontwikkeling welke voorbij Medemblik op gang kwam. En waarbij we onze chauffeur Jan Geldermans (broer van Ab) tot meer en meer actie maanden om dat alles van nabij te kunnen gadeslaan. Daarvoor hadden we slechts in een triest opeenvolgende reeks het woord “val" kunnen optekenen. Van renners die we in voorgaande grote wegkoersen zo aardig of zo allerbest voor de dag hadden zien komen en daarom op onze startlijst al een cirkeltje hadden gekregen als de mannen van wie mogelijk een en ander te verwachten viel. Edoch, voor Juul Bruessing en Piet Neeskens, voor Peter van den Donk, Louis Westrus, voor de zo ongelukkig terecht komende Nanno Bakker (kwam later voor een tweede maal ten val en liep daarbij een nogal ernstig gekneusde hand op), voor Wicher Vlot, voor Matti Pronk en voor de later heel erg gevallen Peter Legierse (zat toen nota bene in de eerste gelederen)bracht Noord-Holland meer verdriet dan vreugd. Werden zij alsmede vele anderen opnieuw geconfronteerd met het feit dat het pad van een wielrenner niet bepaald over rozen gaat.

Ook de door pech ver achteruitgeslagen Matthijs de Koning en Ben Janbroers zullen daarvan weten mee te praten. Nauwe­lijks een week eerder was De Koning de gevierde man in de Baronie, nu totaal verloren in het niemandsland, waar hij met vele lotgenoten een vergeefse en hopeloze strijd voerde om zijn naam nog op de voornaamste lijst te krijgen. Tegen dit enorme tempo - het gemiddelde lag rond de 46 km per uur - viel ver­lies niet meer goed te maken. Was ook geen winst bestand, want de eerste uitstap van Giuseppe Siega en Mari van Ven­rooy smoorde daardoor en zorgde er alleen maar voor dat het lint in twee grote flarden scheurde. Voorop een eerste peloton van ongeveer zestig renners, waarachter een jagersgroep van dertig man en daar weer achter een elftal gelosten, waarbij we zelfs Trijnco Buurmeijer, Rob Duin, Gerrie Bruinsma en Hans Egberts ontwaarden.

En toch leek het allemaal niet zo moeilijk om zich lekker ver­scholen tussen de wielen te laten meezuigen, want heel lange tijd bleef het “pak" strak geperst in deze omstandigheid op het houtje hangen. Met zo nu en dan wat valse rimpels, die door een demarrage van Roy Schuiten en Frits Schur (allez, den die'je kan toch wat, zulle!) werden veroorzaakt. Door een ook niets uithalende uitdaging van Piet Kettenis, Adrie Hooyman en Matti Pronk, die evenals de bijkomende Nanno Bakker later zo wreed zou worden uitgeschakeld. Evenals trouwens Phil Edwards de sterke Engelsman, Michel van der Heijden, Nico Hoeve en Melle van der Meulen, die voorbij Aartswoud (68 km) een groep van 29 durvers op het voorplan zagen verdwijnen.

Dat was een gezelschap van importantie, vertegenwoordigd door: Wim Bravenboer, Jo van Swinnen, Sjef van der Burg,Peter van der Kruijs, Ben Jurriaans (de nogal zwak opereren­de jury zag de Amsterdammer in de uitslag spijtig over het hoofd), Ferry van der Vleuten, Frans van de Ruit, Piet Kette­nis, Michas Bertou, Aad Duyker, Matti Pronk, Wim van Dok, Jans Vlot, Peter Legierse, Wim Prinsen, Jan Aling, Peter van Stralen, Frits Schur, Gezinus Hoven, Jo van Pol, Henk Kruims, Gerrie Kneteman, Jan Aldershof, Rink Cornelisse, Tino Tabak, Mari van Venrooy, John Cornelissen, Evert Diepeveen en Ted Blom. Dit uiteraard tegen de zin van een alles gevende Klaas Balk, die in zijn ziedende „slipstream" Popke Oosterhof, Hennie Kuiper, Wim Wanders, Jan Bakker, Arnold Voogt en Jan Spetgens meenam en toen langs de Zuiderzeedijk voor „nog meer zielen nog meer vreugd" zorg droeg. En omdat er op dat moment echt niet zo erg hard gefietst werd, konden zowaar ook nog Martin van Hoogstraten (prima werk), Henk van Vught, Jan de Groot, Albert Hulzebosch, John Meijer, Ben Groen, Ton van der Valk, Piet van Katwijk, Ger Harings, Jos Dekker en de weer opvallende Theo van der Loo ook nog de aansluiting volbrengen en belandde het gehele spel min of meer op het peil „carte blanche". Door pech werden weliswaar Jo van Pol en de bijzonder overtuigend rijdende Gerrie Kneteman er nog uitgeschud en maakte Legierse met Pronk, Wanders en De Groot de val mee die hem een ziekenhuisopname in Enk­huizen bezorgde.

Het zat er dik in dat in deze te omvangrijke groep een nog grotere aftakeling op touw zou worden gezet. Hennie Kuiper, van wie we al meer goede dingen hebben gezien, flitste met Tino Tabak weg. Pakte plotsklaps een aantal meters waar de rest tegenaan zat te kijken. Steun van de Kettingploeg be­hoefde het peloton niet te verwachten, ook al reed Tabak deze dag dan voor het Militair Team. Maar er moest toch wat ge­beuren, de kloof werd immers breder en breder. Aad Duyker liet daarom niet langer op zich wachten en samen met Frans van de Ruit opende hij een jacht die voor Hoorn met succes werd bekroond. Eenmaal volbracht, geleek dit kwaliteitsvolle viertal de zaak voorgoed in handen te hebben, vooral toen op een bepaald „timingspunt" ruim anderalve minuut kon worden geregistreerd. De alarmklok werd echter luider en luider ge­slagen. Rink Cornelisse, Ted Blom en Frits Schur doken in het gat, waarin de moedige Peter van Stralen vergeefs naar enige houvast had gezocht. Jan Aling, Klaas Balk, Popke Oosterhof, Jan Aldershof en de aanklampende Peter van Stralen wiekten er spoorslags achteraan en daarmede kwam een jacht op gang die de tot dan toe zo lauw, maar toch reuze snel verreden Ronde van Noord-Holland optilde naar het niveau waarop deze aloude klassieker thuishoort. In Midden-Beemster, bijna dertig kilometer verderop werd de aansluiting een feit en kon opnieuw het intrigerende spel een aanvang nemen. Met alweer Tabak in een hoofdrol, kort daarop overgenomen door Schur en een splitsing die Tabak met Van de Ruit, Schur, Balk en Kuiper vervolgens teweeg brachten. De anderen jaagden even hard, vooral Popke Oosterhof, die zich evenwel plots oprichtte en daarmede de inderdaad grote overmacht van de Ketting­ Didam-formatie nog meer wapens in de hand gaf. Want als hij het niet deed, wie dan wel.

Ze zaten er namelijk allemaal wat door. Waren aangeslagen door het hoge tempo en de toch wel verwoede slag welke had geheerst. Echter niet voor Tino Tabak en Hennie Kuiper, die prompt een nieuw “verbond" sloten en als eerste werkelijke demarranten, eigenlijk de meeste rechten konden doen gelden. Zij gaven aan deze lange “vluchtkoers" onbetwist de meeste glans ...

Amateurs: 1. T. Tabak, Egmond a. Zee, 172 km in 3.46.55; 2. H. Kuiper, Denekamp; 3. J. Aling, Bunne op 8 sec.; 4. P. v. Stralen, Heerhugo­waard; 5. K. Balk, Badhoevedorp; 6. J. Aldershof, Haarlem; 7. P., Oosterhof, Eelde; 8. A. Duyker, Beverwijk; 9. R. Cornelisse, Amster­dam; 10. T. Blom, Haarlem; 11. F. Schur, Hoogezand; 12. F. v. d. Ruit, Amsterdam; 13. W. Bravenboer, Rotterdam, op 15 sec.; 14. J. Vlot, Wanneperveen; 15. T. v. d. Loo, Weert; 16. S. v. d. Burg, Berkel; 17. W. Prinsen, Hank; 18. B. Groen, Steenwijk; 19. H. van Vught, Boxtel; 20. P. van Katwijk, Oploo; 21. M. van Venrooy, Heesch; 22. J. Cornelis­sen, Nijmegen; 23. M. van Hoogstraten, St. Anthonis; 24. M. Bertou, Den Haag ; 25. A. Voogt, Scherpenzeel ; 26. J. Spetgens, Someren ; 27. S. Schuitemaker, Andijk; 28. T. v. d. Valk, Zandvoort; 29. H. Kruims, Groningen; 30. G. Haven, Deurze; 31. ex aequo: J. Bakker, Zaandam; G. Siega, Geleen; C. Salentijn. Roermond; P. Kettenis, Den Haag; B. van Smirren, Amsterdam; A. Stet, Heerhugowaard; J. de Jager, Bilt­hoven; P. Pennekamp, Blokker; P. van der Kruijs, Helmond; M. Ja­min, Amsterdam; A. Warner, De Bilt; N. Henskens, Den Bosch; J.Tuijp, Volendam; G. Koning, Volendam; G. Schilder, Volendam; N. Hoeve, Amsterdam; E. van der Loo, Westaaan; G. Kohn, Amsterdam; H. Schoofs, Bladel; P. van den Donk, Rosmalen; M. Verweij, Rotter­dam;, W. Knoors, Scheveningen; N. Duinenveld, Zaandijk; T. van Kouteren, Velsen; W. Pool, Lippenhuizen; A. Thomas, De Bilt; W. Jansen, Nes aan den Amstel; M. de Koning, Scherpenzeel; R. Engel, Amsterdam; W. Vlot, Wanneperveen; K. Koot, Valkenswaard; J. de Jager, Utrecht; B. Janbroers, Amsterdam; F. van der Vleuten, Mierlo-­Hout; Ph. Edwards, Engeland; D. Groen, Sint Pancras; H. Beurskens, Tegelen; L. Embregts, Stampersgat; F. van Lachterop, Amsterdam; J. Buis, Zwanenburg; J. Zoons, Voorschoten; P. Konijn, Koog a.d. Zaan.

Verder zaten bij daze groep de nummers 11, 139, 164 en 175, van wie ons de juiste namen niet werden doorgegeven. Niet opgenomen doch be­slist bij de eerste twintig geeindigd: Ben Jurriaans, Amsterdam.

 

RONDE VAN OVERIJSSEL (1 mei).1970

                 John Cornelissen houdt van 'klassiek'

          VERREGENDE WEDSTRIJD GEVANGEN IN WURGENDE GREEP

Dat men wedstrijden beslist niet altijd met een uitloop­poging behoeft te winnen, onderschreef de 21-jarige John­ny Cornelissen nogeens duidelijk in Rijssen. Waarmede de 19e Ronde van Overijssel dan toch nog een, zij het verrassende, ontknoping kreeg. Het werd voor Cornelissen een tweede klas­sieke zege binnen acht dagen, want zoals men weet trok de wakkere Nijmegenaar ook in Gelderland naar een onverwachte, doch zeker aanvaardbare overwinning.

Cornelissen is momenteel in norm, voor zijn doen misschien wel in topvorm. Hij heeft de kijkers klaar open. Weet precies wanneer hij moet toeslaan en dat is na een lange rit, waarbij we het woord “afmattend" gevoeglijk weglaten omdat dit in zoveel Gelderland als in Overijssel beslist niet het geval was, zonder meer een duidelijk pluspunt. Dat geeft onweerlegbaar aan dat Cornelissen veel en veel meer bezit dan er eigenlijk tot aan deze twee „exploten" is uitgekomen. Desondanks zal men hem nog niet tot de werkelijke „toppers" kunnen gaan rekenen. Daarvoor zal de altijd gesoigneerde Caballero-militair zelf andere maatstaven aan moeten leggen. Met op sprekende wijze zijn neus - en het liefst bij herhaling - aan het venster te steken, met zich duidelijk ,in de deurpost" op to stellen.

Uiteraard telt: gewonnen is gewonnen. Natuurlijk belang­rijk en voor Cornelissen in het bijzonder omdat hij daar­mede uit de schaduw is getreden. Hij deed het bovendien niet eens slecht, want voordat hij in Rijssen zijn vlammend sprintje produceerde, was de “Nimweger" toch ook nog eens met Tino Tabak aan de haal gegaan. In een allerlaatste vertwijfelde poging om de “kluwen" alsnog uiteen te rafelen. Dat mislukte, maar toen de massa, welgeteld vijftig renners, zich weer om het tweetal heensloot, liet Cornelissen zich toch niet helemaal in de fuik glijden. Hij bleef voorin, wetend, hopend en loerend op de kans die hem inderdaad in de allerlaatste kilometer werd geboden.

Daarmede is eigenlijk het allervoornaamste van deze vlakke, slaapverwekkende race door het in zware regensluiers gehulde Overijsselse land verteld. Al dienen we toch beslist wel enige andere facetten aan te halen. Facetten die enkele vruchteloze demarrages belichten. Van bij voorbeeld de Almeloer Fred Jaarsma, die zo graag zijn stadgenoten „de komst van de renners" wilde aankondigen. Van de pas gehuwde Gerrit Le­ferink, die in Haaksbergen hetzelfde deed en daarbij assistentie kreeg van de Scheveninger Wim Knoors, maar toen toch weer gulzig door de “veelvraat", het peloton, werd opgeslokt.

Het windstille weer en daarbij aansluitend het enorm hoge tempo lieten evenwel geen avonturen toe. Niet van Cees Swinkels, niet van de later zo volledig in elkaar stuikende Hennie van Zandbeek en Anton de Wit, niet van de vermetele Bert Boom. Het was niet gemakkelijk en zelfs niet mogelijk. En eigenlijk ook niet aan de staart, waar zoveel wieltjes waren te steken, dat de materiaalwagens op een gegeven ogenblik uitgeput raakten. Waar velen gelijk waren „gezien", daar hebben we er zowaar toch nog enkelen zien terugkomen. Bij voorbeeld Gezinus Hoven, Nico Duineveld, Henk Nieuwkamp zelfs tweemaal, Hans Egberts (ook twee keer) en ... de ge­slepen Ger Harings-die ternauwernood aan de “overkant" kon komen toen hij bij “platrijder" nummer zoveel, de door tegen­slag gelouterde Klaas Balk, wegsprong. En dan hebben we ook het kilometerslange zwoegen van de wielrenner-„journa­list" Wim Neeskens gezien, die er net niet kwam. Hij vond in zijn twee mede-slachtoffers Hans Roelofs en Ger Bruggenaar te weinig inspiratie, kon zijn superlatieven voor deze dag wel in de kast laten.

Evenmin plezier aan zijn bij herhaling aanhaken en weer los­laten beleefde de jonge, toch wel wat hebbende Harrie Beurs­kens uit Tegelen. Met Klaas Koot, die helaas gelijk kon stop­pen, was hij in de buurt van Fleringen (64 km) ten val ge­komen. Eerst bij Haarle, bijna 60 km verderop, zagen we hem weer in de laatste scheut van de uiteengerekte groep schutte­ren. In die tijd al dan niet vastklampend aan renners die gelost werden of door een eveneens leegpatsende tube voor een zware klus kwamen te staan.

Zware klusjes inderdaad. Want Klaas Balk, die in Gelder­land de grote man van de finale is geweest en in tegen­stelling tot de door ons van een dergelijke eer voorziene Rink Cornelisse de beslissing forceerde, heeft in Overijssel ook moeten ondervinden hoe ontzaglijk moeilijk het toch wel is om naar het peloton terug te rijden, wanneer men op een ongeluk­kig moment lek rijdt. Ook hij heeft er vele, vele kilometers voor moeten knokken. Soms op minder dan 20 meter en toch niet in staat om aan te pikken. De man uit Badhoevedorp, die nog nimmer zulk een constant rijden in het voorjaar heeft ge­demonstreerd, heeft zich er dan ook volkomen op kapot gereden en moest bij de eerste de beste beweging die daarna begon, lossen. Moedeloos gaf hij later op, niet langer bestand tegen het gekke, onbevattelijke verloop van deze koers. Nee, wat dat betreft hadden Jan Bakker - de Zaankanter gaat warempel nu toch komen - en Jan Adriaans meer ,geluk" met hun pech. Zij waren er binnen de kortste keren weer bij. Om mee te doen aan de jacht op Tino Tabak en Bert Boom, die in Mar­kelo wegliepen, om Henk Botterhuis en Martin van Hoog­straten weer eens in te rekenen, die ook Jo van Pol, Evert Diepeveen en Ferry van der Vleuten naar het voorplan trok­ken. Om nogmaals diep aan te gaan voor de opnieuw in de ruimte gesprongen Tabak, nu met zijn militaire ploegmakker Albert Hulzebosch, die samen 15 seconden pakten en toen Jo van Polen Jaak van Kessel op bezoek kregen en daarmede zowaar omstreeks een minuut aan de jachtende meute ont­futselden.

Het meeste werk kwam ontegenzeggelijk op de schouders van Tabak. Hij bezit, bogend op grote routine en een on­verzettelijke wil om goed te presteren, dat ondefinieerbare wat hem tot een. pur sang wegrenner bestempelt. Een renner, die het bij een mogelijke overstap naar de profs wellicht niet eens zo gek zou doen.

Enfin, daarover zal Tino zich nog eens terdege moeten beraden. Komt tijd, komt raad. Overhaast iets doen brengt veelal teleur­stelling. In Overijssel bleek uiteindelijk ook deze moest om het lijf hebbende vluchtpoging van Van Pol, Van Kessel, Hulze­bosch en Tabak geen waarborg voor succes. Onopvallend tus­sen de wielen meegegaan, had John Cornelissen daar een veel fijnere neus voor. Hij voelde al bij intuitie aan waar de Ronde van Overijssel uit de doeken zou worden gedaan. Tweehonderd en twee kilometer lang had men de tijd gehad om de zaak uit­een te rammelen; Cornelissen deed het met Jan Bakker in de tweehonderd en derde ... En al protesteerde Zaanse Jan omdat hij “gecoupeerd" zou zijn, met wat meer ervaring zal ook deze weten dat zijn rivaal gewoon de reglementair volledig toege­stane taktiek toepaste. We zien het hem ook nog weleens doen.

De uitslag: 1. J. Cornelissen, NUmegen, 203 km in 4.37.04; 2. J. Bakker, Zaandam; 3. B. Boom, Enter; 4. F. Niemejjer, Hengelo; 5. C. Priem, Goes; 6. T. Blom, Haarlem; 7. R. Cornelisse, Amsterdam; 8. G. Ha­rings, Scheulder; 9. J. v.,d. Kamp, Arnhem; 10. H. Nieuwkamp, Borne; 11. J. Dekker, Enkhuizen; 12. E. Diepeveen, De Bilt; 13. H. Kruims, Groningen; 14.M. v. d. Meulen, Aalsmeer; 15. F. v. d. Vleuten, Mierlo­ Hout; 16. G. Hoven, Deurze; 17. A. Schroten, Epe; 18. M. Bertou, Den Haag; 19. G. Leferink, Haaksbergen; 20. Th. v. d. Loo, Weert; 21. ex aequo: W. Prinsen, Hank; C. Swinkels, Goirle; F. Sluper, Terwinselen; A. v. d. Hoek, Dirksland; G. Heeringa, Veendam; A. Scheffer, Zelhem; 27. H. Botterhuis, Sambeek; 28. M. v. Hoogstraten, St.-Anthonis; 29. J. Meijer, Utrecht; 30. J. Adriaans, Haps; 31. B. v. Smirren, Amsterdam; 32. C. Stam, Wormer; 33. T. Tabak, Egmond aan Zee; 34. W. Luppers, Purmerend; 35. C. Moritz, Amsterdam; 36. H. Westerweele, St. Anna ter Muiden; 37. H. v. d. Laar, Son; 38. H. Stander, Oude Tonge; 39. J. v. Pol, Montfort; 40. G. Bruinsma, Westerbork; 41. D. Groen, St. Pancras; 42. T. v. d. Valk, Zandvoort; 43. B. Groen, Steenwijk; 44. N. Vermeulen, Amsterdam; 45. T. Buurmejjer, Veendam; 46. J. Aldershof, Haarlem; 47. M. v. d. Hebden, Eindhoven; 48. J. Ribbers, Beltrum; 49. A. Hulzebosch, Beilen; 50. E. de Vas, Amsterdam; 51. J. v. Kessel, Deurne; 52. op 3 min. R. Bakker, Haarlem; 53. op 13.40 min. T. v. Ga­Len, Zaandam; 54. G. Wildeboer, Apeldoorn; 55. op 15.38 min. H. Strij­bosch, Role; 56. H. Egberts, Zutphen; 57. N. Duineveld, Zaandijk; 58. F. Jaarsma, Almelo; 59. S. Bijma, Finkum; 60. P. Waayboer, Helch­teren; 61. op 15.52 min. G. Scheffer, Zelhem; 62. H. v. Zandbeek, Vught.

Ploegenklassement: 1. Caballero 21 pnt.; 2. Locomotief-Vredestein 30 pnt. ; 3. Militair Team 32 pnt. ; 4. Peugeot-Michelin-BP 55 pnt.

 

RONDE VAN TWENTE.(22 augustus).1970

Ook in Ronde van Twente bleef Ben Janbroers aan het bewind. . . .

Klassieke amateurkoers kende boeiend verloop

Het mag dan zijn dat zowel bij de sponsors als bij de renners de meeste in­teresse voor de koersen over de lange adem enigszins ver­dwenen is (een logisch ver­schijnsel na de wereldkam­pioenschappen), de negende Ronde van Twente heeft er geenszins onder geleden. Ook de afwezigheid van een Fedor den Hertog en een Popke Oosterhof viel nau­welijks op, daar er door de renners die nog wel een klassieker durven en willen rijden, een allerbest spekta­kelstuk werd opgevoerd.

Een koers, die reeds vroeg in bepaalde contouren werd afgetekend, daarna steeds duidelijker werd geaccen­tueerd en tenslotte een meer dan briljante finale liet op­tekenen.

Een naam, die van de Am­sterdammer Ben Janbroers, kwam daarin steeds weer zeer groots te voorschijn. Hij bleef de trom roeren, ging herhaaldelijk en trok uitein­delijk met een forse demar­rage weg. Om door de vin­nige Wimke Prinsen achter­haald te worden en zowaar ook weer de rest van de kop­lopers bij zich te krijgen. Net toen dat gebeurd was, ging Janbroers met Prinsen opnieuw aan voor de aller­laatste eindsprint en greep een nieuwe zeer fraaie zege.

Het is jammer dat de Peugeot-Michelin-BP-renner wat laat in vorm is gekomen. Hij bleef in het eerste gedeelte van het seizoen en ook halverwege te duidelijk in de schaduw van zijn werkelijke kennen. Kwam echter na zijn opzienbaren­de „putsch" in het merkenkampioen-schap op de Rotterdamse Coolsingel en een meer dan sprekende overwinning in de klas­sieke Ronde van Drente met vervolgens een fraaie derde plaats in de Ronde van Schotland alsnog bij de definitieve selectie voor het wereldkampioenschap doch bleef daarin net als alle andere Nederlandse renners “bakken". Toch wilde Ben Jan­broers zich revancheren voor deze laatste vergissing. Althans voor zover mogelijk. Hij bezit alles om een groot coureur te worden, zal misschien ten opzichte van zichzelf nog wat meer „karakter" moeten kweken. Temeer daar ook Janbroers het voor ogen heeft om als beroepsrenner te gaan rijden. In de Ronde van Twente heeft hij evenwel weer een duidelijk visite­kaartje afgegeven. Het is alleen de vraag bij en door wie dit wordt beantwoord.

De omstreeks honderd en vijftien renners die voor de Twentse rondrit aantraden - een zeer knappe organisatie van Wielercomite Ronde van Twente - vertrokken niet be­paald nerveus. Dat is een waarborg voor meestal een goede wedstrijd. Het kwam ook zo uit want al moest Cor Leunis door pech al spoedig opgeven en kon Peter van den Donk met een gebroken zadel evenmin verder, de vlam laaide flink op. Wim Neeskens, Harry Beurskens, Martin Sprakel en de spran­kelende Jan Bloed uit Driel gingen eens aan de haal. Pakten een kleine honderd meter en brachten met hen demarrage eigenlijk de zaak volledig op gang. Jac van Kessel was toen al afgestapt, Dick Warner en Jo van Boxtel (een bekende wieler­naam overigens) hadden door pech ook moeten afhaken en konden dus evenmin meedoen met het kabaal. Want dat er een “ontploffing" op handen was, dat zat er meer dan dik in. Het was Ben Janbroers die met behulp van Frans van de Ruit het vuur aan de lont stak ...

De prachtige omgeving van Hellendoorn, na 30 kilometer rijden reeds bereikt, werkte bepaald inspirerend. Want nauwelijks hadden zij enige ruimte of daar knalden Jan Aling, Johan Lenferink, Gerrit Huisjes, Gerrie Bruinsma, Wim de Louw en Gerard Aufderhaar, Jan Bakker, Dick Groen, Ruurd Hofstede, Jan Oosterbeek, Jan Bloed en de oersterke Wim Knoors eveneens naar voren.

De slag was geslagen, althans voorlopig. Want al kwamen langs het kanaal naar Daarlerveen Jan Palland en Frits van Lokven behoorlijk ten val en moesten Middeljans, Henk van den Heuvel, Jan Hobert en Gerrit Remmelts nog lossen, de jacht in het peloton was toch veel te lauw. De winst vooraan werd steeds meer, liep zelfs uit tot bijna drie minuten. Voor­namelijk teweeg gebracht door de overmoedige Knoors, die maar bleef bombarderen en dikwijls gesteund werd door Dick Groen. Het gevolg van alles was dat Johan Lenferink, Frans van de Ruit, Gerrit Huisjes, Gerard Aufderhaar, Jan de Groot en Jan Oosterbeek werden afgehaakt en dat het overgebleven achttal, verzameld door Knoors en Groen, geen zorgen meer zou kennen.

Inmiddels was achteraan in het peloton echter een ,pa­trouille" in het leven geroepen. Onder leiding van Klaas Balk en Tino Tabak, die ook Fred Niemeijer, Wim Prinsen, Jan Spetgens (wat blijft de man uit Someren toch „hangen", onbegrijpelijk!), Bart Solaro, Jan Bakker, Mari van Venrooy en de Australische wegkampioen John Trevorrow (een aller­beste coureur) volledig interesseerden.

Vanwege het feit dat men steeds verder op het tijdschema inliep, staken de spoorbomen van De Lutte een lelijke stok in het “wielerwiel”. De kloof van drie minuten slonk met een slag tot omstreeks een minuut en toen, eenmaal de prooi in zicht, duurde het niet lang of zeventien renners reden voorop. Zeventien sterke knapen, die daarna slechts elkaar belaag­den, maar van het “achterland" totaal niets, maar dan ook totaal niets, te vrezen hadden. De allerbeste kwaliteit zat van voren, ofschoon het plots voor Jan Aling helemaal gedaan was (in Enschede) en Ruud Hofstede en de moedige Jan Bloed ook het „lood" in de benen kregen. Het scheelde niet veel of de sterke “buffel" Wim Knoors overkwam hetzelfde. Maar wat vocht de Scheveninger verbeten terug. Meer dan 10 kilo­meter lang “hing" hij op nauwelijks 200 meter, niet in staat om het gat dicht te rijden. Totdat hij zich nog meer vermande en zowaar weer aansloot ...

Was het zo dat bij de samensmelting Jan Spetgens  - ­jammer toch, dat „de Witte" zo weinig vuur in zich heeft, zijn manier van rijden doet zo uiterst gemakkelijk aan - met Bart Solaro, Wim Prinsen, Fred Niemeijer en Mari van Ven­rooy (terug van ,weggeweest") direct een plooi wilde trekken, de finale werd er een van de bovenste plank. Niemeijer, het vinnige spurtertje uit Hengelo, wilde gaan. Prompt sloten Dick Groen (geweldig rijdend) en Ben Janbroers aan. Bart Solaro, bogend op zijn grote routine, reed de rest er weer bij. En ging zowaar zelf, na nogmaals Groen te hebben gecoun­terd. Toen spoot Jan Bakker uit de rijen. Een beetje dom van hem, omdat hij meteen daarop moest lossen, toen alweer Ben Janbroers de zaken op orde stelde. Bart Solaro daagde zijn jonge strijdmakkem opnieuw uit. Hij sloeg een gat van om­streeks honderd meter. Klaas Balk nam de handschoen op, Wimpie de Louw reageerde en voor de zoveelste maal trok Ben Janbroers zijn maarschalkstaf. Het was duidelijk. Hij wilde regeren, hij voelde te kunnen winnen. Tiho Tabak probeerde het desondanks toch ook, maar werd meteen overstoken door Janbroers, die gelijk doorging en in een mum van tijd twee­honderd meter voorsprong had. Toen schoot de kleine Wim Prinsen uit zijn krammen en liep zowaar zijn allergrootste rivaal in. Daarmede was voorlopig een eind gekomen aan het spervuur van demarrages, want zowel Balk als Solaro hadden het nutteloze van een hernieuwde poging ingezien. Het was echter Tino Tabak die met Fred Niemeijer een ongenadig tem­po aan de rest van de achtervolgers oplegde.

Ze kwamen er op 200 meter van de streep bij. Net aan de achterwielen van Ben Janbroers en Wim Prinsen, die even­wel opnieuw “vertrokken" en een keiharde eindsprint aan­gingen. De winnaar was bekend, zijn koers was bekeken.

Amateurs: 1. B. Janbroers, Amsterdam, 179 km in 4.01.14; 2. W. Prinsen, Hank; 3. K. Balk, Badhoevedorp; 4. F. Niemeijer, Hengelo; 5. B. Solaro, Den Bosch; 6. G. Bruinsma, Westerbork; 7. M. v. Ven­rooy, Heesch; 8. J. Spetgens, Someren; 9. J. Trevorrow, Australia; 10. D. Groen, Sint-Pancras; 11. T. Tabak, Egmond a. Zee; 12. W. Knoors, Scheveningen; 13. W. die Louw, Stiphout; 14. op 16 sec. J. Bakker, Zaandam; 15. op 6.15 min. H. Kuiper, Denekamp; 16. op 6.17 min. J. Aling, Bunne; 17. P. v. Stralen, Heerhugowaard; 18. G. Heeriniga, Veendam; 19. T. Buurmeijer, Veendam; 20. R. Cornelisse, Amsterdam; 21. J. Lenferink, Geesteren; 22. P. Remijn, Goes; 23. T. Wissink, Oldenzaal; 24. W. Pool. Lippenhuizen; 25. J. v. Dam, Zwolle; 26. H. Broeren, Sint-Michielsgestel; 27. J. Bloed, Driel; 28. op 9.48 min. R. Hassink, Neede; 29. op 10.47 min. S. Backers, Eindhoven; 30. W. Neeskens, Borne; 31. J. Ribbers, Beltrum; 32. J. v. d. Kamp, Arnhem; 33. op 10.57 min. E. Dickhof, Oosterwolde; 34. op 11.03 min. R. Hofstede, Berlikum; 35. G. Scheepers, Ruinen; 36. op 12.48 min. J. v. Berkel. Groesbeek; 37. M. v. d. Vorle, Zeeland; 38. H. Beurskens, Tegelen; 39. S. Berkhout, Schipluiden; 40. H. Poppe, Nijverdal; 41. F. v. d. Vleuten, Mierlo-Rout; 42. M. Sprakel, Rijssen; 43. J. Plui­miers. Enter; 44. J. Viastuin, Scherpenzeel; 45. B. Etheridge, Austra­lia; 46. G. Lelieveld, Amsterdam; 47. L. Engbersen, Borne; 48. W. Goorhuis, Zwolle; 49. L. Hesen, Horst; 50. B. Bonhof, Arnhem; 51. J. Hulshof, Twello; 52. J. Dekker, Enkhuizen; 53. J. Bulthuis, De Lutte; 54. J. Smittenburg, Hoogezand; 55. G. Marguerink, Amster­dam; 56. P. Verdonk, Zaandam; 57. J. Burgers, Neede; 58. W. Ham­stra. Schipborg.

rloegenklassement: 1. Mars-Flandria 16 pnt. ; 2. Ketting-Didam A 18 pnt. ; 3. Batavus-Vredestein 34 pnt. ; 4. Ketting-Didam B 75 pnt.

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND (21 maart).1970

In de Ronde van ZUID-HOLLAND

                            glipte JANS VLOT door de laatste maas

                                                  Vreemde, onnavolgbare slijtageslag

Ofschoon de Ronde van Zuid-Holland, ditmaal warempel al toe aan haar zeventiende uitgave, pas de tweede klassieker is van wielerseizoen 1970, was toch reeds te constateren dat er in ver­gelijking met de Ster van Zwolle -- voorgaande week - be­duidend meer “gerodeerde" renners aan het vertrek en tijdens de galop waaren te onderscheiden. Weliswaar heeft men het ritme nog niet helemaal in de benen en deed het tekort aan kilometers zich ook nu weer gelden - de versplintering van het langgerekte peloton leverde daar het bewijs van - de „cijferlijst" van ruim tachtig aankomenden geeft aan, dat de goede weg is ingeslagen. Zonder hem nu direct tot de man van de toekomst te willen noemen -- hij heeft namelijk nog bijzon­der veel te leren -- doet het ons toch deugd dat de rijzige Theo van der Loo uit Weert ook nu weer zijn opwachting kon maken. Hij werd ergens onderweg door een valpartij met Har­rie Schoofs geveld, maar kwam, springend van groep haar groep, toch zoveel naar voren, dat zijn klassering (18e) beslist meer inhoudt dan deze plaatsing doet vermoeden.

Speciaal richten we de schijnwerper even op Van der Loo, om­dat hij een “nieuwe" is. Een renner, die weliswaar nog niet tot de favorieten gerekend mag worden, maar door zijn manier van koersen een meteen opvallend iemand is geworden. In nauwelijks twee weken tijds. Tevens willen we eens breken met onze wijze om de winnaar en zijn directe volgelingen op de directe voorgrond te plaatsen. Hoewel we evenveel plezier be­leefden aan de succesrijke sprong van de 21-jarige bankwerker Jans Vlot uit Wanneperveen. Hij durfde het toch maar aan om alleen te gaan, toen zijn elf mede-koplopers, te weten Wim Bravenboer, Peter van der Kruijs en Frans van de Ruit (alle drie van Trico Noble-Acifit Accu's), Rink Cornelisse en Ted Blom (beiden van Caballero), de verrassende Martin van Hoogstraten (Jan van Erp's Tegelhandel), Jan Aling (Ketting­-Didam), Piet Kettenis (rijdend als eenling van zijn club De Spartaan) alsmede zijn eigen ploegmakkers (Amstel Bier) Nanno Bakker, Wicher Vlot en Matthijs de Koning stuk voor stuk de steken lieten vallen die hij gretig opraakte en tot een voor hem bijzonder strak breiwerk verwerkte.

Het is javamer dat de organisatie van de Ronde van Zuid­Holland altijd weer zo geconfronteerd wordt met de problemen van overwegen enzovoorts. Speciaal de spoorbaan bij Pijnacker kost ieder jaar een deel van de wedstrijd. Ook nu kwam het daar tot een zogenaamde „tweede start", want al het avontuur van het eerste uur, waarin zelfs een kopgroep van 28 renners (waarin de voornaamste favorieten zich hadden genesteld) kon worden geformeerd, werd daar voor die tergend neergaande spoorbomen tot de naakte werkelijkheid terug gebracht. De achterblijvende groepen en groepjes, maar ook de “gelosten” - en daartussen ontwaarden we zowaar ook Frits Schur, Harrie van Leeuwen en Jack Groeneveld, terwijl Jan Hordijk, Albert Hulzebosch, Ben Koken en Tino Tabak -door een val­partij achterop geraakten - konden weer aansluiten. Het was een volledig „uithuilen en opnieuw beginnen", wedstrijdleider Wim Roosenburg, die het zoals te verwachten overigens, weer voortreffelijk deed, kon zijn vlag opnieuw heffen en strijken.

Aan de andere kant moet men toch veel respect hebben voor de manier waarop het organisatie-comite een dergelijke wed­strijd in het „hart" van Holland in deze legpuzzle van wegen en spoorbanen, van dijken, watertjes en talloze plaatsjes heeft weten te passen. En daarom mag men het beslist niet euvel duiden dat vooral voor de start (indeling perswagens etc.) enkele schoonheidsfoutjes nog duidelijk aan het licht traden. Eenmaal onderweg verliep het allemaal best, zelfs opperbest.

Waarbij nog als een prettige gewaarwording valt op te tellen, dat ook het koersverloop er mocht zijn. Misschien wat grillig, wat onnatuurlijk van vorm. Maar in deze vreemde, onnavolg­bare slijtageslag, die door vrijwel alle deelnemers als een uiter­mate zware koers werd bestempeld, viel te genieten. Van sprankelende vluchten, van het “rekken en krimpen", van een ontwikkeling die door de tenoren uit het pak met klank werd uitgevoerd. De Hagenaar Piet Kettenis vierde daarbij ontegen­zeggelijk de boventoon. Eerst een speldeprik met - we signa­leerden hen reeds vorige week in Zwolle - Eindhovenaar Michel van der Heijden. Samen kregen ze echter weinig ruimte. Evenals trouwens het parmantig leuk rijdende ventje Cees Maaskant (mocht in eigen woonplaats Zoetermeer even zijn plaatsgenoten begroeten waarschijnlijk) en Ron Bakker, de klasrijke Haarlemmer aan wie men ook na de koers nog geen „sporen" kan ontdekken. En dan plotseling in de buurt van Hazerswoude - waar kanshebber Sjef van der Burg lek reed - de uitval van vijftien renners, die alweer door Piet Kettenis werden geinspireerd. Evert Diepeveen, Peter van der Kruijs, Leo Bogers, Henk Botterhuis (een naam om te onthouden), Matthijs de Koning, Frans van de Ruit, John Cornelissen, Har­ry Schoofs, Ted Blom, Wim Bravenboer, Harrie van Leeuwen (ja, ook deze aanvankelijk “geloste" hervond na Pijnacker zijn evenwicht), Rink Cornelisse en Gerrie Velthuizen alsmede de toen al “scherp" koersende Jans Vlot waren zijn volgelingen.

Op de smalle dijk naar Woubrugge scheurde het peloton in nog meer flarden, maar vooral onder impuls van Michas Bertou, Gerrit Leferink, Arnold Voogt, Wicher Vlot, Ger Harings, Jan Aling en de machtige pedaleur Theo van der Loo groeide de spits aan tot ruim dertig man, waaruit wellicht door onmacht weer een tiental (onder wie ook Ron Bakker en Jan Buis) terugviel. Kettenis verbrak net zijn ongebreidelde aanvalslust echter steeds weer opnieuw de ketens. Door Boskoop heen, waar Van der Loo met Schoofs tegen het wegdek smakte en voor eerstgenoemde, de „raid" begon waarmede hij opnieuw de aandacht op zich vestigde, ging Kettenis weg met Nanno Bak­ker. De boom werd daardoor nogmaals flink geschud, zo zelfs dat er uiteindelijk twaalf man, die ook in de uitslag zijn waar te nemen, definitief “vaarwel" konden zeggen.

Vanaf Moerkapelle, met nog een uur gaans, bleven zij vooruit, deden om beurten hun werk. Het felst aangevoerd door Nanno Bakker en Jan Aling, die er weer helemaal is en in deze race door het bonte Zuidhollandse land opperbest meedraafde. Met ook een steeds dichterbij komende ontknoping, die beslist de intrige tussen de sterkst vertegenwoordigde ploegen - Amstel Bier, Caballero en Trico Noble-Acifit Accu's - aan het licht moest brengen.

Want al zaten Van de Ruit en Bravenboer er “doorheen", ver­wonderde het Caballero-tweetal Ted Blom en Rink Cornelisse er zich over zover tussen de wielen van vooral de razende Am­stelmannen Bakker, Wicher en Jans Vlot en De Koning te zijn meegegaan, het zat er voor alle vluchters dik in dat juist de laatstgenoemden het net zouden dichttrekken. Daar hielp geen lieve moeder aan, dat was zonder meer opgelegd pandoer. De klap bleef dan ook niet uit. Eerst waagde Wicher Vlot het. Alleen Kettenis haalde hem terug. Net was men vereend of daar ging Jans, zijn broer. Zomaar, alsof het geen moeite kostte. Weer reageerde Kettenis, maar zijn sprong kwam te laat. Veel te laat trouwens en wie was de man die toen zou gaan jagen? Matthijs de Koning? Tweemaal probeerde de Scherpenzeler het. Even zovele malen werd hij, die de anderen bijna alle „lucht" ontnam, weer aan banden gelegd. Neen, Jans Vlot, bijna. nog ingelopen, was door de laatste maas heenge­glipt. Daar kon zelfs de bijzonder sterke finale van Van der Kruijs, die aan de streep slechts 15 seconden te laat kwam en de zucht van zijn achtervolgers heel duidelijk in de nek voelde, helemaal niets aan veranderen.

Dat was nu het gekke van deze gehele wedstrijd ...

Amateurs:1. J. Vlot, Wanneperveen, 151 km in 3.36.18; 2. op 15 sec. P. v. d. Kruijs, Helmond; 3. op 19 sec. W. Bravenboer, Rotterdam; 4. F. v. d. Ruit, Amsterdam; 5. R. Cornelisse, Amsterdam; 6. N. Bakker, Wieringen; 7. T. Blom, Haarlem, 8. M. de Koning, Scherpenzeel; 9. M. v. Hoogstraten, Sint Anthonis; 10. J. Aling, Bunnerveen; 11. P. Kettenis, Den Haag; 12. W. Vlot, Wanneperveen; op 1.43 min. 13. R. Bakker, Haarlem; 14. L. Bogers, Ossendrecht; 15. J. Cornelissen, Nij­megen; 16. J. Buis, Zwanenburg; 17. E. Diepeveen, Bilthoven; 18. op 4.12 min. Th. v. d. Loo, Weert; 19. H. v. Leeuwen, Den Haag; 20. W. Luppers, Purmerend; 21. J. Meijer, Utrecht; 22. J. Bruessing, Boven­kerk; 23. F. v. d. Vleuten, Mierlo-Rout; 24. op 4.28 min. G. Heeringa, Veendam; 25. Ch. de Smit, Hoofdplaat; 26. A. Koster, Rotterdam; 27. M. Bertou, Den Haag; 28. C. Frijters, Zegge; 29. A. Scheffer, Zelhem; 30. J. Vraneken, Linne; 31. G. Harings, Scheulder; 32. A. Voogt, Scher­penzeel; 33. T. Tabak, Egmand a. Zee; 34. J. v. Kessel, Deurne; 35. E. de Vos, Amsterdam; 36. H. v. Laar, Son; 37. B. Koken, Greven­bicht; 38. H. v. Bavel, Boxmeer; 39. G. Leferink, Haaksbergen; 40. W. Knoors, Den Haag; 41. op 9.03 min. J. Schelling, s-Gravendeel; 42. op 9.40 min. H. v. Vught, Boxtel; 43. G. v. 't Geloof, Lage Zwaluwe; 44. B. Groen, Steenwijk; 45. op 9.44 min. D. Aardoom, Puttershoek; 46. W. v. Steenis, Hoog-Blokland; 47. H. Stander, Oude Tonge; 48. B. v. Smirren, Amsterdam; 49. G. Velthuizen, Maasdam; 50. M. de Vlam, Sambeek; 51. W. Liebrechts, Vlaardingen; 52. B. v. d. Sman, Nootdorp; 53. J. Kemps, Sprundel; 54. op 16.02 min. H. Kuiper; Hengelo; 55. op 16.29 min. J. Breur, Schiedam; 56. H. Vos, Rotterdam; 57. B. Slings, Krimpen a.d. Lek; 58. R. Sehuiten, Haarlem; 59. F. Schur, Hooge­zand; 60. J. v. Tol, Poeldijk; 61. F. v. d. Goes, Rotterdam; 62. P. Vonck, Heikant; 63. A. v. Overveld, Zegge; 64. H. Nak, Rotterdam; 65. W. v. Campen, Hulst; 66. A. Klaeysen, Biervliet; 67. P. Godde, Zwijndrecht; 68. op 17.57 min. M. v. d. Heijden, Eindhoven; 69. op 18.04 min. M. v. Seggelen, Den Haag; 70. D. v. Kerpel, Den Haag; 71. F. Koreman, Honselersdijk; 72. N. Brouwers, Deurne; 73. L. v. d. Berg, Noordwijkerhout; 74. R. Zuliani, Den Haag; 75. M. Verbeek, Poeldijk; 76. N. v. d. Sman, Nootdorp; 77. J. Westerweele, Sluis; 78. B. Kroonen, Dordrecht; 79. M. v. Venrooy, Heesch; 80. B. Visser, Den Haag; 81. C. Maaskant, Zoetermeer; 82. P. Nobel, Krimpen a.d. Lek; 83. H. Uitenbogaart, Capelle a.d. IJssel.

Ploegenklassement: 1. Amstel Bier 15 pnt., 2. Caballero A 25 pnt., 3. Trico Noble-Acifit Accu's 26 pnt., 4. Ketting-Didam 52 pnt., 5. Ca­ballero B 63 pnt.

 

ROOSENDAAL W.V.R (5 mei).1970

Amateurs: 1. Cees Koeken, 2. J. De Bruijn, 3. Cees van Dongen

Adspiranten: 1. Ad Prinsen, 2. Klaas Sterk, 3. B. Pelikaan

 

ROOSENDAAL.(10 september).1970

Amateurs: 1. Ben Juriaans, 2. Wim Prinsen, 3. Wim Smeekens,

Adspiranten: 1. Frits Pirard, 2. Ad Prinsen, 3. Rik Sentjens,

 

ROSMALEN (30 maart).1970

Amateurs: 1. A. Voogd, 2. W. Bravenboer, 3. M. v. Hoogstraten, 4. G. de Wit, 5. M. Venrooy, 6. J. v. Hareke, 7. H. Botterhuis, 8. F. v. Lok­ven, 9. D. Verplancke (B.), 10. H. Schoofs.

Nieuwelingen, le serie: 1. P. Aben, 2. H. Pronk, 3. C. de Looze, 4. J. Smeets, 5. F. Veldhuizen;

Nieuwelingen 2e serie: 1. A. v. Houwelingen, 2. W. Belle­makers, 3. H. Geldens, 4. P. v. Bergen, 5. B. Arendsen.

Adspiranten: 1. A. Bongers, 2. R. Sentjens, 3. L. Steut.

 

ROTTERDAM (22 augustus).1970

Dames: 1. K. Hage, 2. B. Hage, 3. J. Jonkers, 4. A. Lute, 5. F. Verlot, 6. W. Goossens, 7. Chr. Goeminne, 8. N. Streef, 9. H. Hoening, 10. D. Barends.

Adspiranten: 1. B. Huvveneers, 2. R. Zuydweg, 3. H. Pouw.

 

ROTTERDAM – ALEXANDERPOLDER (26 juni).1970

Amateurs: 1. A. Koster, 2. G. Minneboo, 3. S. v. d. Burg, 4. M. v. Venrooy, 5. L. v. d. Berg, 6. W. Liebrechts, 7. W. Breukel, 8. A. v. Haven, 9. A. Hendriks, 10. G. de Wit.

 

ROTTERDAM – COOLSINGEL (29 mei).1970

ROTTERDAM VIERDE WAAR WIELERFEEST OP DE COOLSINGEL

                 Jos van der Vleuten verraste concurrentie

We zien al dat in Amsterdam terwille van een wielerkoers de Nieuwe Zijds Voorburgwal, het Damrak of het Rokin zou wor­den afgesloten. Dat de daar rijdende trams gewoon zouden worden stilgelegd, dat het Stadhuis of het Paleis op de Dam als een „permanence', zou worden in~gericht, dat de finish bij voorbeeld gelegen zou zijn ter hoogte van het zo vaak om­streden en bekladde Nationale Monument.

Ja ja, we zien het al. Maar nooit en tenimmer behoeft de na­tionele wielerwereld erop te rekenen dat zulks in het woelige Amsterdam zal plaatsvinden. Zeer zeker niet in het gedeelte hierboven omschreven.

Daarvoor moet men zonder meer in de stad zijn die ,gonst van het leven", Rotterdam. Daar hebben de vroede vaderen gewoon het aangename boven het nuttige laten prevaleren, gewoon een aantal maatregelen genomen, waardoor de drukke stads­slagader, de Coolsingel, vrij kwam voor de wielersport. Met een parcours van omstreeks dertienhonderd meter, waarlangs tien­ en tienduizenden zich vorige week vrijdagavond hadden samen­gedrongen. Om daar te genieten van een professionele wieler­koers welke klonk als een klok ...

In het kader van de C70, de actie Communicatie 1970 en onder belangrijke auspicien van het zo sportminnende dagblad Het Vrije Volk, kreeg wielerpromotor Charles Ruys opdracht een aardig rennersveld in elkaar te steken. Dat is de bij het toe­komstige Sportpaleis „Ahoy" geengageerde manager wel toe­vertrouwd. Ook wat betreft de technische uitvoering van een dergelijke onderneming. Hij heeft de Rotterdammers op een bijzondere wijze kennis laten maken met een tak van sport, welke, als het gigantische sportcomplex op het Zuidplein straks klaar is, een zeer belangrijke hoofdschotel van het daar op te dissen menu zal vormen. Hij versierde het met een aantrekke­lijke „gratis entree", haalde een sloot premies voor zijn mannen op en het feest, een waar wielerfeest wel te verstaan, kon een aanvang nemen. Feeeriek opgeluisterd door de straat­verlichting. Welke als een juiste illuminatie voor deze glorieuze avondwedstrijd diende.

Een onderhoudende koers, welke door Rend Pijnen en Marian Polansky meteen flink werd geopend; daarna door Jan Janssen en Harm Ottenbros naar een nog hoger niveau werd gevoerd toen zij bijna een ronde voorsprong namen. Twaalf anderen hadden echter het gevaar geroken en waren bijtijds aan deze „schande" ontkomen. Ze haalden zowaar zelfs de tandem Janssen-Ottenbros bij en toen zaten ook Eef Dolman, Michael Wright, Gerard Koel, Jos van Beers, Rene Pijnen, Daniel van Rijckeghem, Pit Glemser, Albert van Midden, Mat Gerrits, Daan Hoist, Jos van der Vleuten en Leen Poortvliet als 't ware gebeiteld. Niemand van de groep was nog bij machte een an­dere wending aan te brengen. Zo draaide dit gezelschap ronde na ronde door. En kon de door een valpartij helaas in het ge­havende peloton uitgeschakelde Joop Zoetemelk ook zien hoe zijn speciale vriend uit de amateurperiode, Rene Pijnen, in de allerlaatste ronde zijn sprong moest beknotten en hoe de er­varen, volledig gerodeerde Jos van der Vleuten een zege ging behalen Welke bij het publiek bijzonder insloeg.

Beroeprenners: 1. J. v. d. Vleuten, Mierlo-Rout, 120 km in 2.48; 2. op 4 sec. M. Wright, Engeland; 3. E. Dolman, Klimmen; 4. G. Koel, Hooger­heide; 5. H. Ottenbros, Hoogerheide; 6. J. v. Beers, Vorselaar (B.); 7. R. Pijnen, Woensdrecht; 8. D. v. Rijckeghem, Belgie; 9. P. Glemser, Duitsland; 10. A. v. Midden, Hilversum; 11. J. Janssen, Putte; 12. M. Gerrits, Oploo; 13. L. Poortvliet, Dirksland; 14. D. Holst, Amsterdam; 15. op 1 ronde-P. Hoekstra, Dokkum; 16. H. Benjamins, Hollandsche­veld; 17. Th. Verschueren, Belgie; 18. B. Zoet, Bergen op Zoom; 19. W. Deelen, Nieuw-Lekkerland; 20. P. v. d. Lans, Scheveningen; 21. J. Brouwer, Rotterdam; 22. A. Jongkind, Aalsmeer; 23. P. Heijnig, Rot­terdam; 24. M. Polansky, Luxemburg ; 25. H. Koopmans, Amstelveen ; 26. H. Wolf, Duitsland; 27. N. Hill, Engeland; 28. J. Schleck, Luxem­burg.

 

ROTTERDAM – COOLSINGEL.(21 augustus).1970

THEO VERSCHUEREN RONDDE ROTTERDAMSE COOLSINGEL HET BEST

Ten aanschouwe van omstreeks dertigduizend toeschouwers werd vorige week vrijdagavond op de Rotterdamse Coolsingel in het kader van de manifestatie een derny-wedstrijd voor beroepsrenners verreden.

De finale werd een regelrecht gevecht tussen de Belgische werelduurrecordhouder Theo Verschueren en onze landgenoot Peter Post, die na 6 en nogeens na 19 km een lekke band kreeg. Post kwam echter steeds weer terug en verloor slechts met 5 meter. In de kleine finale trok de kersverse beroeps­renner Wim Bravenboer aan het langste eind.

Eerste manche: 1. Verschueren (B.) 20 km in 25.49, 2. Koel (Ned.), 3. Duyndam (Ned.).

Tweede manche: 1. Post (Ned.) 20 km in 25.35, 2. Zoetemelk (Ned.), 3. Oudkerk (Ned.).

Kleine finale: 1. Bravenboer (Ned.) 20 km in 25.18, 2. Hill (Eng.), 3. Brouwer (Ned.).

Finale: 1. Verschueren (Koch) 25 km in 32.15, 2. Post (De Boevere) op 5 meter, 3. Duyndam (Verhaegen) op 40 meter, 4. Zoetemelk (Chr. Smits) op 42 meter, 5. Oudkerk (H. Smits) op 45 meter, 6. Koel (Walrave) op 100 meter.

Adspiranten: 1. Rob Zuidweg, 2. A. Stoop, 3. Baren Huveneers,

 

ROTTERDAM – COOLSINGEL.(4 september).1970

Profs “vlogen” over Rotterdamse Coolsingel . . . .

Zege voor Leo Duyndam

Zich ten volle bewust van het drama dat zich momenteel in de Nederlandse beroepswielrennerij afspeelt, hebben de professio­nals zich vorige week vrijdagavond op de Rotterdamse Cool­singel nog eens van hun aller, allerbeste zijde laten zien. We zouden bijna geneigd zijn om te stellen, dat de spijtige ont­wikkeling bijzonder „heilzaam"heeft gewerkt, ware bet niet dat deze sector juist zo in de verdrukldng is geraakt. Want in vluchtige gesprekjes met diverse renners werd ons duidelijk dat men over het algemeen de toekomst maar zeer somber inziet en dat een en ander zich niet zonder gevolgen verder zal afwikkelen. Alle plotselinge beloften, berichten en gekomen initiatieven (welke overigens? ) ten spijt.

Bij velen overheerst namelijk de gedachte om maar te gaan stoppen. Om maar een baas te gaan zoeken. Te laat zijn ze tot besef gekomen, dat hun zo hecht lijkende wereldje weleens kon instorten. In Rotterdam, waar Het Vrije Volk in het kader van C70 liefst voor de vierde achtereenvolgende maal “beslag" mocht leggen op de intens drukke verkeersader Coolsingel, leefde bij de beroepsrenners zo hier en daar nog de stille hoop dat er met een vlammende koers misschien nog wat te redden valt. We sluiten ons daarbij gaarne aan, want het zou toch heel vervelend zijn indien er in het zo rijke industrieland Ne­derland geen enkele sponsor meer op de proppen komt om bij voorbeeld een twaalftal renners de gelegenheid te geven hun sport, beter: hun professie, uit te dragen. Wie daar op de Coolsingel, waar toch weer zo omstreeks twintigduizend men­sen samenpakten, aanwezig was, zal ongetwijfeld deze mening delen. Ze „vlogen" als het ware rond. Met knalharde demarra­ges, vliegende jachten. Een “rondedans" in fortissimo, zonder enig intermezzo.

WIRWAR

Het begon al meteen met Cees Rentmeester, gevolgd door Peter v. d. Kruijs en Eef Dolman. Met een keiharde uithaal van landskampioen Peter Kisner, die een dikke premie op zak stak en uit de Wirwar van het voortsuizende peloton probeerde een duidelijke opening te forceren. Leo Duyndam, Cees Zoon­tjens en alweer Cees Rentmeester deden er even hard aan mee, om daarna plots een bijzondere wip van Wim Bravenboer en Piet de Wit te aanschouwen. Trouwens ook Norman Hill zorgde ervoor dat deze sprankelende koers nog meer glans verkreeg. In deze fase reed Piet v. d. Lans twee bandjes stuk en moest opgeven, diende ook Frits Hoogerheide (die het als getrouwd man zijnde ook allemaal niet meer ziet) met een „leegsisser" af te stappen en brachten animator Piet de Wit en Wim Bravenboer (de Rotterdamse neofiet doet het maar heel knap) zoveel spektakel, dat Leo Duyndam en Cees Rent­meester het nodig achtten om eens orde op zaken te gaan stellen. Het gehele spul trok weer samen totdat Jan Janssen - ondanks zijn vele contracten in Frankrijk en Belgie toch gekomen - met Gerard Vianen de zaak nogmaals finaal op stelten zette en het gevolg was dat er vier Caballero's: Vianen, Rentmeester, Duyndam en Benjamins, met nog 20 ronden (van 2200 meter) een toer voorsprong konden nemen. Daarmede was het einde nog niet ingeluid, want Duyndam, later zowaar lek gereden doch weer bijgekomen, ging ogenblikkelijk door met een groepje waarin onder andere: Jan Janssen, Wim Bra­venboer, Rene Pijnen, Jos v. d. Vleuten, Gerard Koel, Eef Dol­man, Jan v. Katwijk, Harrie Steevens, Theo Verschueren, Cees Zoontjens en Piet de Wit zaten. Het werd een complete heksenketel, groep na groep maakte zich los en toen Duyndam weer bij Vianen en Benjamins kon komen, was eigenlijk de winnaar al voor een zeker deel bekend. Ofschoon de man uit Poeldijk zijn eindsprint tegen Vianen wat onreglementair in­zette (drukte zijn ploegmakker duidelijk in het opdringerige publiek), maar dat ontnam geenszins het verkwikkende van deze geweldige wedstrijd.

Beroepsrenners: 1. L. Duyndam 98,8 km in 2.16.59, 2. G. Vianen, 3. H. Benjamijps, 4. op 200 meter H. Steevens, 5. Th. Verschueren (B.), 6. C. Zoontjens, 7. P. de Wit, 8. J. Janssen, 9. C. Rentmeester, 10. J. v. Katwijk, 11. G. Harings, 12. R. Pijnen, 13. W. Bravenboer, 14. J. v. d. Vleuten, 15. G. Koel, 16. M. Polansky (Lux.), 17. E. Dolman, 18. P. Post, 19. M. Gerrits, 20. P. Kisner, 21. A. Jong­kind, 22. P. Heijnig, 23. C. Frijters, 24. H. Harings, 25. D. Holst, 26. H. Jansen, 27. N. Hill, 28. op 2 ronden J. Harings.

 

ROTTERDAM – CROOSWIJK (31 mei).1970

Amateurs: 1. A. Koster, 2. M. Pennings, 3. H. v. Leeuwen, 4. J. Berk­hout, 5. M. Verweij, 6. P. Heijster, 7. L. Boose, 8. B. den Hoedt, 9. L. Verwij, 10. J. Koerselman.

Nieuwelingen: 1. C. Steninga, 2. M. Rietveld, 3. J. Muilwijk, 4. J. Brinkman, 5. B. Hordijk, 6. A. v. Oort, 7. B. Broeren, 8. Schuurhuizen.

 

ROTTERDAM – DELFSHAVEN  (5 juni).1970

Amateurs: 1. J. Schelling, 2. W. v. Steenis, 3. W. Bravenboer, 4. H. v.Leeuwen, 5. S. v. d. Burg, 6. H. Lammers, 7. B. v. Dorth, 8. L. Verweij, 9. W. Liebrechts, 10. L. Boose.

 

ROTTERDAM – FEIJENOORD (30 april).1970

Amateurs: 1. A. Koster, 2. P. Kettenis, 3. M. Venix, 4. R. Liebrechts, 5. J. v. d. Haar, 6. W. v. Steenis, 7. W. Liebrechts, 8. G. de Wit, 9. S. Berkhout, 10. B. den Hoedt.

Nieuwelingen: 1. H. Pronk, 2. R. Kroep, 3. A. Moerman, 4. C. Stegenga, 5. J. v. d. Lugt.

Adspiranten: 1. T. de Brabander, 2. M. Kalkman, 3. A. Stoop.

 

ROTTERDAM – HEIJPLAAT.(12 september).1970

Nieuwelingen: 1. B. Hordijk, 2. J. Zuydweg, 3. L. v. d. Wijdeven, 4. C. Stegenga, 5. M. Rietveld, 6. T. Smit, 7. W. Bellemakers.

Adspiranten: 1. J. Kloos, 2. J. Verbrugge, 3. W. Broeksteeg.

 

ROTTERDAM - KATENDRECHT (3 mei).1970

Amateurs: 1. H. v. Leeuwen, 2. F. Ouwerkerk, 3. L. Booze, 4. H. Ver­meulen, 5. R. LiebrechtLs, 6. B. Slings, 7. B. Jones, 8. H. v. d. Oever, 9. W. v. Roes, 10. J. Breur.

Nieuwelingen: 1. P. Tijm, 2. D. de Haas, 3. M. Rietveld, 4. J. de Groot, 5. A. v. d. Burg.

 

ROTTERDAM – KRALINGEN.(26 september).1970

Amateurs: 1. J. Zoons, 2. J. Meijer, 3. A. de Waard, 4. M. Pennings, 5. K. v. d. Knaap, 6. H. Perfors, 7. M. Pronk, 8. L. v. d. Meijden, 9. J. Jager, 10. W. Liebrechts.

Nieuwelingen: 1. M. Rietveld, 2. J. v. d. Lugt, 3. G. den Hartog, 4. B. Hordijk, 5. A. v. Herk, 6. G. St. Nicolaas, 7. T. Smit, 8. F. v. d. Enden.

Adspiranten: 1. M. Kalkman, 2. R. den Otter, 3. A. Stoop.

 

ROTTERDAM – KRALINGSVEER.(8 augustus).1970

Amateurs: 1. W. Bravenboer, 2. S. v. d. Burg, 3. W. v. Dok, 4. J. Blokland, 5. L. Boose, 6. C. Leunis, 7. J. Zomer, 8. A. Kooyman, 9. B. Leenaans, 10. B. den Hoedt.

Adspiranten: 1. R. Zieleman, 2. E. Waasdorp, 3. T. de Brabander.

 

ROTTERDAM – LOMBARDIJE (23 mei).1970

Amateurs: 1. S. v. .Burg, 2. M. Verwey, 3. J. Schelling, 4. B. v. Dorth, 5. L. Boose, 6. G. de Wit, 7. H. v. Leeuwen, 8. G. Zantingh. 9. R. Liebrechts, 10. W. Bravenboer.

Nieuwelingen: 1. B. Hordijk, 2. J. de Groot, 3. J. Zuidweg, 4. R. Kroep, 5. J. Brinkman, 6. R. Beusekamp. 7. C. Steginga, 8. H. v. d. Berk.

Adspiranten: 1. J. Damen, 2. W. Bussem, 3. A. Stoop.

 

ROTTERDAM – OUD-MATHENESSE(10 juli).1970

Amateurs: 1. S. v. d. Burg, 2. M. Verweij, 3. J. Zoons, 4. C. Maaskant, 5. J. Schelling, 6. W. Liebrechts, 7. J. v. Driel, 8. G. de Wit, 9. M. Bertou, 10. B. Slings.

 

ROTTERDAM - SPANGEN (3 juli).1970

Veteranen: 1. G. Diepstraten, 2. A. v. d. Knaap, 3. H. Zuidema, 4. H. Vos, 5. F. Rabe, 6. W. Knoester, 7. H. Dijk, 8. H. Kuitwaard, 9. A. Vroege, 10. J. Cornelisse.

Nieuwelingen: 1. R. Kroep, 2. J. Zuidweg, 3. T. Smit, 4. B. Hordijk, 5. C. Steginga, 6. F. Steenman, 7. T. v. d. Enden, 8. H. Pronk.

 

ROTTERDAM - VARKENOORD (17 juni).1970

Amateurs: 1. G. Kamper, 2. B. Slings, 3. W. v. Dok, 4. M. Hezemans, 5. W. Pool, 6. G. die Wit, 7. T. v. Poecke, 8. H. Kruims, 9. C. Priem, 10. W. de Vlam.

Adspiranten: 1. R. Joenoes, 2. A. v. d. Voet, 3. A. Stoop.

 

ROTTERDAM BLIJDORP (12 juni).1970

Amateurs: 1. W. Bravenboer, 2. G. de Wit, 3. J. Schelling, 4. H. v. Leeuwen, 5. A. v. Hoek, 6. G. v. d. Meijde, 7. J. Koevermans, 8. S. v. Dongen, 9. J. v. -d. Lugt, 10. W. v. Steenis.

 

ROTTERDAM.COOLSINGELMERKEN KAMPIOENSCHAP (18 juli).1970

Tegelhandel Jan van Erp gedegen in kampioenschap merkenteams

OVERWELDIGENDE BELANGSTELLING OP ROTTERDAMSE COOLSINGEL

Het nieuwe nationale kampioenschap, dat van de merkenteams voor amateurs, is zonder meer een groot succes geworden. Een succes dat aanvankelijk niet verwacht werd, omdat het totaal vlakke parcours op de Rotterdamse Coolsingel, waar zo'n dertigduizend toeschouwers de strijd gade sloegen, zich nu niet bepaald leende voor de afwikkeling van een kampioenschap. Evenals in Helmond enige waken geleden, is men er achter gekomen dat het wel degelijk mogelijk is en dat het zelfs voor herhaling vatbaar is. Ook in Rotterdam, waar men laaiend en­thousiast is geworden en waar men van gemeentezijde en andere officiele instanties alle mogelijke medewer- king wenst te verlenen.

Het door dagblad Het Vrije Volk grandioos gesponsorde en door RRC Feijenoord technisch zeer knap uitgevoerde titel-evenement heeft een zeer boeiende strijd opgeleverd, waarin zeer hard werd gereden en waaruit Ben Janbroers tenslotte met een formidabele eindsprint de grootste individuele eer voor zich opeiste. De door vele sponsors fel­begeerde titel merkenkampioen ging door gedegen plaatsingen van Martin van Hoogstraten, Klaas Koot en Henk van de Laar naar de Schijndelse Tegelhandel Jan van Erp en dat lag niet geheel buiten de lijn der verwachtingen.

Vooral niet omdat de door Cas Vulders en Piet Sanders met verve geleide ploeg in de achter ons liggende maanden steeds vele ere­plaatsen de klassiekers en grote van stad tot stad-wedstrijden heeft weten te bemachtigen en men in de schoot van deze formatie een aantal renners met zich meedraagt die regelmatig een criterium weten te beheersen. Uiteraard is dat bij andere ploegen ook wel zo, maar in vele gevallen gaan deze formaties mank aan het feit dat er een of meerdere kopstukken inzitten. Net zoals in een ploegentijdrit juist het regelmatige een belangrijke doorslag kan geven, zo kon men ook nu op de propvolle Coolsingel constant paarse truien opmerken indien er demarrages op hanen waren.

SPRANKELEND

Het werd een sprankelend gevecht, waarin Cees Maaskant (later door peeh uitgeschakeld), Tino Tabak, Albert Hulzebosch, Wim Bravenboer en de machtig pedalerende Fred Zomer uit Halfweg de eerste appels van de boom schudden. Het steeds wisselende karakter, de ene kop­groep na de andere ontstond, bracht ook Arie Hassink, Klaas Koot, Nico Vermeulen, Jan Spetgens en Karel Delnoy op het voorplan, doch eerst halverwege kwam er een groep weg waarin veel kwaliteit was vertegenwoordigd. Harrie van Leeuwen, Luigi Westrus, Henk Brand, Jo van Pol, Karel Delnoy, Time Tabak en Cas Fiktorie waagden de sprong, kregen de door pech op een ronde achterstand gekomen Jan Aling (stapte later zomaar af) mee en bleven lange tijd vooruit. Onder leiding van Peter Legierse, die met Ton van der Spiegel (mooie stijl), Hennie Kuiper, Leo Boose, Henk van de Laar, Martin van Hoogstra­ten, Fred Zomer, Nico Vermeulen en Ben Janbroers alsmede door de later alles uiteenrukkende Fedor den Hertog kwam toen een soort hergroepering tot stand, waaruit tenslotte onder nimmer aflatende impulsen van Fedor den Hertog een zevental weg-kwam, dat ook deze plaatsen in de uitslag zou gaan bepalen. Dat gebeurde toen Wim Bravenboer, Sjef van der Burg, Cor Leuniis en de allesgevende Peter van den Donk het “gedol en gesol" genoeg vonden en alsnog een greep naar de macht wilden doen. Ze kwamen er bij na een hels ge­vecht, maar misten de macht om nogmaals door te stoten. De renners van Tegelhandel Jan van Erp, voornamelijk Van Hoogsstraten, Van: de Laar en Koot - met verder in de achterhoede Henk Botteruis en Harrie Lunenburg (de meest klasrijke van deze furore makende ploeg) - bleven evenwel attent en zorgden door sterke klasseringen dat de titel merkenkampioen amateurteams mee naar Schijndel kon worden genomen. Daaraan kon het geweldige optreden van Fedor den Hertog of van winnaar Ben Janbroers (probeerde nog alleen weg te komen, doch trok van kop of naar een onbedreigde zege) zelfs niets ver­anderen.

Ploegen: 1. en kampioen van Nederland merkenteams 1970 Tegelhandel Jan van Erp (Schijndel) met Martin v. Hoogstraten, Klaas Koot, Henk v. d. Laar, Henk Botterhuis en Harrie Lunenburg, 16 pnt.; 2. Mars­ Flandria (Veghel) met Cees Koeken, Peter Legierse, Jo van Pol, Jan Spetgens en Wim Prinsen, 31 pnt. ; 3. Trico Noble-Acifit Accu's (Aar­denburg-Amsterdam) met Wim Bravenboer, Sjef v. d. Burg, Peter v. d. Donk, Cor Leunis en Ben Jurriaans 38 pnt. ; 4. Ketting-Didam (Didam) met Tino Tabak, Hennie Kuiper, Henk Nieuwkamp, Klaas Balk en Jan Aling, 45 pnt. ; 5. Batavus-Vredestein (Heerenveen-Doetin­chem) met Jan Zoons, Siem Berkhout, Jan v. Dam, Bennie Groen en Ton v. d. Valk, 77 pnt.

Individueel: 1. B. Janbroers, Amsterdam, 125 km in 2.56.18; 2. F. den Hertog, Ermelo; 3. M. v. Hoogstraten, St.-Anthonis; 4. P. Legierse, Den Haag; 5. H. Kuiper, Denekamp; 6. K. Koot, Valkenswaard; 7. H. v. d. Laar, Son; 8. op 51 sec. W. Bravenboer, Rotterdam; 9. L. Boose, Brielle; 10. op 1.12 min. J. v. Pol, Montfort; 11. H. Botterhuis, Sambeek; 12. S. v. d. Burg, Berkel; 13. W. Wanders, Meerssen; 14. D. Groen, Sint-Pancras; 15. N. Vermeulen, Amsterdam; 16. op 2.01 min. G. Minneboo, Heenvliet; 17. op 2.09 min. C. Koeken, Achtmaal; 18. C. Leunis, Amsterdam; 19. H. Nieuwkamp, Borne; 20. P. v. d. Donk, Rosmalen; 21. T. Tabak, Egmond aan Zee; 22. op 2.26 min. J. v. Dam, Zwolle; 23. op 2.51 min. W. Liebreehts, Vlaardingen; 24. H. Lunen­burg, Loosbroek; 25. op 3.09 mien. H. v. Leeuwen, Den Haag; 26. op 3.28 min. S. Berkhout, Schipluiden; 27. F. Zomer, Zwanenburg; 28. N. v. Hest, Tilburg.

 

ROTTERDAM-PERNIS (19 juni).1970

Amateurs: 1. J. Balneger, 2. M. Fenix, 3. F. Ouwerkerk, 4. H. Bakker, 5. W. Breugel, 6. G. die Wit, 7. L. Embregts, 8. H. Koot, 9. S. v. Dongen, 10. M. Verweij.

 

ROZENBURG (30 juni).1970

Amateurs: 1. H. v. Leeuwen, 2. P. Kettenis, 3. H. Koot, 4. R. Bakker, 5. B. Jurriaans, 6. A. v. d. Spiegel, 7. H. Standen 8. A. Solleveld, 9. B. v. d. Putten, 10. B. ter Haransel.

 

RUCPHEN.(13 september).1952

Amateurs: 1.Cees Koeken, 2. Cees van Dongen, 3. Henk Stander,

Nieuwelingen: 1. Jan Zuydweg, 2. J. Luijsterberg, 3. Joost Voesenek,

Adspiranten: 1. Wim Lugtenburg, 2. Frits Pirard, 3. Corne Spapens,

 

RUURLO (11 september).1970

Amateurs: 1. G. Bruinsma, 2. P. Kleine, 3. H. Snoeijink, 4. B. Bat­hoorn, 5. A. Scheffer, 6. D. v. Wijhe, 7. H. Poppe, 8. H. Egberts, 9. J. Huisjes, 10. H. Homan.