JAARGANG 1969 WEDSTRIJDEN O T/M O |
OCHTEN
(19 juli).1969 Amateurs: 1. W. Holstege, 2. R. Liebrechts, 3. H. Holstege, 4.
K. Balk, 5. T. Oudshoorn, 6. J. de Wit, 7. H. Gorter, 8. J. Ribbers, 9. H.
Botterhuis, 10. S. Douma. Nieuwelingen: OEFFELT
(17 augustus).1969 Amateurs: 1. P. v. Katwijk, 2. W. Prinsen, 3. Ch. Rouw, 4. W.
de Vlam, 5. J. Cornelissen, 6. W. v. d. Putten, Nieuwelingen: 1. T. Kelderman, 2. K. Klinkers, Adspiranten: OIRSCHOT
(6 juli).1969 Amateurs: 1. Meijer, 2. v. Gerwen, 3. Koevermans, 4. Rutten,
5. Neeskens, 6. v. Riet, 7. Beurden, 8. v. d. Berg, 9. v. d. Boer, 10. v.
Hest. Nieuwelingen: 1. Geldens, 2. Hordijk, 3. Helvoirt, 4. Moonen, 5.
Beusekamp, 6. v. Katwijk, 7. Wijdeven, 8. v. Mierlo. Adspiranten: 1. Fred Veldhuizen, 2. Jac Spijkerboer, 3. Klaas
Sterk. Veteranen:
1. J. Cornelisse, 2. Henk van de
Kloot, 3. Nol Roelofs. OIRSCHOT
(Omloop van het Zuiden) (6 september).1969 Nieuwelingen: 1. J. Zuydweg, 2. R. Aversteeg, 3. B. Hordijk, 4. J.
Spronkmans, 5. T. v. Hinthem, OISTERWIJK
(1 juni).1969 Amateurs: 1. T. Barten, 2. E. Diepeveen, 3. W. Liebrechts, 4.
R. Liebrechts, Nieuwelingen: 1. B. Jurriaans, 2. W. v. Helvoirt, 3. P. Kuijs. Adspiranten: OLDEBROEK
(13 juni).1969 Amateurs: 1. W. Vlot, 2. H. Holstege, 3. E. Dickhof, 4. H.
Holstege, 5. J. Dickhof, 6. H. Scholten, OLDEBROEK
(27 augustus).1969 Nieuwelingen: 1. H. Poppe, 2. P. Kleine, 3. H. Snoeijink. OLDEMARKT
(16 augustus).1969 Nieuwelingen: 1. P. Kleine, 2. H. Snoeijink, OLDENZAAL
(4 mei).1969 Amateurs: 1. B. Groen Nieuwelingen: 1. H. Snoeiink Adspiranten: 1. H. Kamerhuis OLYMPIA’S
TOUR ( 16 mei t/m 22 mei).1969 Meesterlijk
steekspel in slotrit besliste
boeiende Olympia’s Tour door Nederland Winnaar PETER LEGIERSE naar werken
beloond Ongetwijfeld zal
men ver in de geschiedenis van Olympia's Tour door Nederland moeten teruggaan
om eenzelfde uiterst bewogen finale te vinden zoals nu - anno 1969 - ten
tonele werd gevoerd. Misschien zelfs is het wel nooit voorgekomen, dat juist
in de slotrit de intrige zodanig werd opgevoerd, dat alle prognoses, alle bij
voorbaat gerichte loftuitingen aan de potentiele winnaar zonder meer in de
prullenmand gegooid konden worden. De meesterlijke
coupe waarmee beide ploegleiders Noel Fore en Piet Liebregts de concurrentie
hebben schaakmat gezet en waarmee de gedoodverfde favoriet Henk Benjamins
naar de achtergrond word gereden, zal ongetwijfeld in vele kringen als een
niet zo bijster “sportieve" combine worden gezien. Toch ligt het naar
ons gevoel anders, want het was een publiek geheim dat ook Benjamins'
Caballero-mannen elders' “steun" hadden gezocht in verband met het feit
dat zij te licht bevonden waren om de leiderstrui met succes te kunnen
verdedigen. Waar nog bijkomt
dat in een Tour, waarin zo verbeten werd geknokt en in feite iedere dag de
strijd volkomen open werd gegooid, eigenlijk nimmer de juiste taktiek van de
ploegen onderling kon worden bepaald. Het was slechts een gissen, vooral voor
hen die direct voor de eindzege in aanmerking kwamen. Met de 23-jarige
Peter Legierse, na zijn huwelijk met oudwielrenster Trudy Steenvoort in Den
Haag woonachtig, heeft zonder enige twijfel een renner gewonnen, die niet
bepaald altijd aan de grote weg timmert. Hij is dan ook geen „topper" in
de ware zin van het woord, maar toch was deze zelfde Legierse in deze
Olympia Tour bij vrijwel iedere belangrijke ontsnapping. Evenals Benjamins,
was hij onopvallend - maar wel doelbewust - in de eerste regionen van het
individuele klassement opgeschoven, gaf dit nog meer gestalte door in de
vijfde rit Geleen-Oploo met de goede vlucht mee te gaan. In deze etappe reed
hij trouwens een poosje als virtueel -leider en eigenlijk hadden zijn directe
belagers toen reeds beducht moeten zijn voor Legierse's strijdplan. Hij kwam
van de tiende naar de zevende plaats, toonde - in tegenstelling tot vele
anderen - met de dag beter te gaan rijden. En al zakte hij na de zesde rit,
waarin de later vereden individuele tijdrit was verdisconteerd, een plaatsje
terug, het getuigde toch hoe constant hij zich wist te handhaven. NIET GEZIEN. . . Het lag voor de
hand dat vooral de Flandria-equipe, die met de 2 van Smiths-Acifit geleende
Peter Legierse en van de niet deelnemende Van der Meij's Vleeswarenploeg Cor
Leunis kreeg toegewezen, op de laatste dag nog alles of niets zou spelen. Daarbij kwam dat
de formatie van Piet Liebregts, welke door de grote tegenslag van Harry
Jansen op de eerste dag toen maar alles op Peter v. d. Kruijs ging spelen
doch in deze opzet ook word gedwarsboomd door diens jammerlijke val in de rit
Bladel-Elsloo, maar al te graag een handje toestak. Men was teveel met elkaar
geassocieerd; bij voorbaat stond reeds vast dat een mogelijk „gentlemen's
agreement" tot stand zou komen, wanneer het koersverloop een dusdanig
karakter vertoonde dat het een voor het andere waard zou zijn". Drie klinkende
etappe-zeges waren reeds in de portefeuille van de “Flandriens" terecht
gekomen, twee van de supersnelle Gustaaf van Roosbroeck en een van de
begaafde Jean-Pierre Monsere. Ook stond het vast dat het puntenklassement
(Van Roosbroeck) in handen zou blijven. Eveneens echter, dat juist de Belgen
in de allerlaatste etappe nog een greep naar de macht zouden doen. De
volledige aandacht richtte zich op Monsere. Deze was bij herhaling door Fore
genoemd als de man die hij naar voren wilde schuiven. Tenslotte gaat deze
20-jarige student in de loop van dit jaar over naar de beroepsrenners en
ligt het contract met Flandria-De Clerck reeds met eon voorlopige
handtekening klaar. Een zege in deze geweldige Internationale Olympia's Tour
door Nederland zou dan ook welkom zijn ... Zo dacht iedereen
en eigenlijk was dat ook wel het meest voor de hand liggend. Persoonlijk
echter had „Jempy" er een geheel andere gedachte over. Mocht het zo
uitkomen, dan zou hij ongetwijfeld toeslaan. Er evenwel speciaal voor rijden,
zich er desnoods voor forceren, dat kwam in hem niet op. Zijn concentratie
ligt op een ander tijdstip, meer bepaald op Brno in Tsjechoslowakije, waar in
augustus een wereldtitel ligt te wachten. En toch deed diezelfde Monsere
alsof het er in de laatste rit nog maar van moest komen. Hij wipte eens weg,
bracht daarmee het spel volledig op de wagen, opende de val waarin de arme
Benjamins als leider, maar ook een Piet Hoekstra en een Wimke Prinsen
moesten terecht komen. En plots toen de juiste trein, subliem gerangeerd door
de beide Smiths-Acifit-renners Peter v. d. Kruijs en Frits Hoogerheide,
vertrok, zat daar ineens Peter Legierse bij. Onopvallend alweer, maar wederom
attent. Zijn Belgische ploegmakker Tonny Gakens eveneens. Voor het geval dat
de meteen tot kopman gebombardeerde Legierse pech of zo mocht krijgen. En om
het spel te completeren, was ook de onberekenbare Drent Jan Aling (heeft net
als v. d. Kruijs in deze gehele Tour een uitstekende indruk achter gelaten)
met de beide ,Vlotjes" - Wicher en Jans - meegetrokken. Dan kon hij bij
eventueel slagen tenminste de prijs van het Trico Noble-klassement in de
wacht slepen en aangezien de Ketting-Didam-formatie “in de slag" was
gegaan voor Caballero, kon er niets op tegen zijn, dat Aling met de
“Vlotten" het graantje van het dagploegenklassement meepikte. Niemand van de
ernstigste favorieten had het door. Ze hadden Legierse niet eens zien gaan,
ze kwamen te laat om nog in te grijpen. Ook een Fedor den Hertog, die
weliswaar kilometers lang alleen heeft gejaagd en later door de speciaal uit
de kopgroep nog terugvallende Joop Zoetemelk werd opgewacht, miste het
raffinement waarmede beslissingen op hoog niveau worden geforceerd. VOORDEEL Tijdens de Omloop
der Kempen maakten wij voor de start een praatje met Peter Legierse. We
zeiden hem toen, dat hij met het “uitlenen" naar Flandria mogelijk een
bijzonder voordeel zou genieten. Daarin kon hij naar ons gevoel meer dan in
de eigen ploeg, zijn eigen kans gaan. In tegenstelling tot hetgeen gebeurd
is, hadden we namelijk niet verwacht dat een Monsere en een Van Roosbroeck
een rol van betekenis in de Olympia's Tour door Nederland zouden spelen. Het
verloop van de strijd heeft het tegendeel bewezen. Maar ook dat Legierse,
toen de tijd eenmaal daar was, inderdaad zijn eigen kans mocht wagen. Hij heeft dat met
beide handen aangegrepen en al is het jammer, dat de in het Zuidhollandse
Den Bommel geboren Peter niet middels een ritzege of een ander groot
“exploot" voor de Tour de kijker op zich heeft kunnen richten, men zal
zeker niet kunnen stellen, dat hij met meer geluk dan wijsheid deze
achttiende uitgave van Olympia's rondrit (de mooiste en meest voortreffelijk
georganiseerde uit de gehele reeks) heeft gewonnen. Twee jaar geleden
werd de Tour eveneens pas op de eindstreep beslist. Het was de Tilburger
Zoontjens, die middels zijn vlammende eindsprint de bonificatie in de wacht
sleepte en concurrent Wagtmans daarmee naar de tweede plaats verwees. Er kon
toen inderdaad van een nogal “geslepen" overwinning worden gesproken.
Zoontjens was niet zoveel in de slag geweest en had zich als 't ware laten
meedrijven. Toch logenstrafte hij alle kritiek en won direct daarop met groots
vertoon de tweedaagse Ronde van Brabant. Van Peter
Legierse kan zulks niet gezegd worden. Hij is drie dagen achtereen mee in de
aanval gegaan en werkte ook tijdens de zonder enige twijfel met “gouden
letters" in de boeken komende laatste etappe keihard mee om zijn
misschien onverwachte, maar toch bijzonder spectaculaire groep naar de macht
te doen slagen. Aan hem nu de taak om zo vlug mogelijk in een andere koers
zijn “bevestiging" af te dwingen. Mogelijk in de Internationale Ronde
van Midden-Zealand? VAN DAG TOT DAG Elsloo-Geleen. We
schreven het reeds: deze 18e Olympia's Tour logenstrafte alle feiten zoals
deze vooral de laatste jaren konden worden opgetekend. Immers, ook de vlucht
over de Limburgse heuvelen had in het verleden altoos een nagenoeg compleet
„pak" aan de meet gebracht. De strijd kwam er hoegenaamd nimmer tot
volle ontplooiing en zo vermetele uitdagingen toch enig effect schenen te
sorteren, kwam meestal vlak voor de eindstreep de massa de boel weer recht
trekken. Ditmaal een
totaal ander beeld. Waarschijnlijk een gevolg van de slag welke vooral op de
allereerste dag had geheerst en waarvan alle scherven nog niet geheel waren
gelijmd. De barre weersomstandigheden hadden het trouwens de eerste drie dagen
bijzonder moeilijk gemaakt. Bovendien reed het rennersveld met een
dergelijke intentie en werd de strijd om de hegemonie met zulk een volkomen
open vizier ten tonele gevoerd, dat deze Tour van Olympia ongetwijfeld een
bijzondere kanttekening verdient. Tussen Elsloo en
Geleen dienden slechts En ook de stoere
Fries Hoekstra, die niet bepaald gevleugeld omhoog gaat, maar dit gemis
tracht te compenseren door te klimmen op de”Anquetil-manier" - een hoger
verzet dan eigenlijk verantwoord is - alsmede alweer Zoetemelk (bleef als
winnaar van het Circuit des Mines toch onder de verwachtingen) probeerden
een definitieve beslissing te forceren. Hoekstra stond
nog altijd dicht bij de leiderstrui - slechts 1.28 min. achterstand - en
daarom wilde hij precies op het terrein waar normaliter voor hem de grootste
moeilijkheden liggen, zijn slag slaan. Samen kwamen zij tot ruim twee minuten
en toen reed de Dokkummer krachtpatser als virtueel leider. De jacht kwam op
volle gang, het tweetal werd bijgehaald door de reeds genoemde kopgroep,
waarin voorts nog Benjamins onopvallend meegleed en later aan de streep
zelfs het Oranje zou opeisen. Eveneens was de in deze Tour zo door tegenslag
geplaagde Peter van der Kruijs met deze eersten meegekomen, alsmede de Belg
Jean-Pierre Monsere, die de druk der Flandria-renners nogmaals onderstreepte
door zeer knap de etappe te winnen op de door regen totaal doorsijpelde
sinters van Sportpark Geleen. De als
“koninginnerit" aangemerkte bergetappe door Zuid-Limburg was gereden,
een nieuwe leider (Henk Benjamins) kwam de aandacht vragen, maar toch voor de
derde achtereenvolgende dag de meeste winst in de zak van de Belgen. Zij
speelden het voortreffelijk, al was er met Benjamins een nieuwe kandidaat
naar voren getreden, die misschien nog het minst geleden had. De uitslag: 1. Monsere (B.) Dagploegenklassement:
1. Smiths-Acifit 10.06.31, 2. HeUnen Motors z.t., 3. Caballero z.t., 4.
Belgie 10.07.00, 5. Vredestein 10.07.05. Geleen-Oploo.
Lange tijd leek het er in de Zij reageerden
allerminst op de insubordinatie welke Peter Legierse toen reeds plaatste.
Met de bijzonder strijdlustige Pustjens en verder met v. d. Ruit, Schoofs,
Hoogerheide, Oosterhof, Hassink, Aling (steevast in de slag) en animator
Voogt gleed hij zomaar uit het „pak" vandaan. Chef d'equipe Fore had hem
volledige vrijheid van handelen gegeven, wellicht vermoedend, dat met de
niet zo gevreesde Legierse misschien de beste slag kon worden geslagen. En Benjamins ?
Hij reageerde lauw op de aanval, beperkte zich tot wat controle-werk van de
meest gevaarlijke concurrenten. De voorsprong van de spits liep hoog op, van
seconden werden het zelfs minuten en eigenlijk is het wonderlijk dat op deze
dag vanuit Limburg naar het Oostbrabantse Oploo niet de definitieve
ontknoping is gevallen. Want onderweg lag het voordeel reeds stevig in handen
van Legierse, de trein waarin hij mee voortdenderde, miste evenwel de
vernietigende stootkracht. In de achterhoede begon men te jagen, harder en
harder. Tenslotte werd de achterstand tot iets meer dan een minuut
gereduceerd. Popke Oosterhof kon middels een sterke eindsprint de dagprijs
pakken, belangrijker was echter dat Legierse duidelijke winst had weten te
boeken. Hij schoof op naar de 7e plaats, telde nog slechts 1,24 min.
achterstand op Benjamins. Weer had de
Flandria-ploeg, zij het dan door een Nederlander, een duidelijke slag binnen.
Er was een mede-kandidaat voor de eindzege naar voren gekomen. En in het
algemeen ploegenklassement werd de positie nog verstevigd door de als gedoodverfde
favoriet Amstel Bier (met de sterke tijdrijdens Den Hertog, Zoetemelk en De
Koning) in de later op deze dag verreden ploegentijdrit met zeven-tiende
seconde te verslaan. De uitslag: 1. Oosterhof Dagploegenklassement: 1. Smiths-Acifit 10.46.01, 2. Ketting Metaal 10.46.08, 3. Drenthe
10.46.08, 4. Belgiis 10.46.40, 5. Amstel Bier 10.46.40. Ploegentijdrit: 1. Belgie Oploo-Nijverdal.
Met de ploegentijdrit van de vorige avond nog in de benen en een individuele
rit der waarheid voor de boeg, lag het voor de hand, dat men het liefst enige
rust wenste tijdens de etappe naar het Overijsselse Nijverdal. Bij een
proefkoers zou het wedstrijdelement dan volledig „stil" gelegd worden,
bij amateurs is dat evenwel allemaal anders. Daar blijft men
attaqueren, tijdritten of allerlei andere mogelijk te verteren “schuiven"
ten spijt. Men rijdt allemaal voor het vaderland weg, weldoordachte taktiek
ten eigen voordele komt er hoegenaamd niet bij te pas. Economisch te werk
gaan is er evenmin bij en al geven de ploegleiders natuurlijk advies en wijze
raad, meestal ligt het in de praktijk volledig anders. Amateurs gaan in
op iedere uitdaging, voelen bij iedere demarrage - belangrijk of
onbelangrijk - de kriebel in de benen. Toch zijn ze soms
ook slordig, speciaal wanneer kostbare seconden op de schaal liggen. Wat te
zeggen bij voorbeeld van leider Henk Benjamins, die nota bene zestien
seconden te laat aan de start kwam voor de o zo belangrijke individuele
tijdrit. Een excuus is daarvoor niet mogelijk, niet voor hem en niet voor
zijn ploegleider. Vooral een aanvoerder van het algemeen klassement dient met
alle zorg te worden omringd, in zijn concentratie volledig te worden gesteund
en er op worden voorbereld dat hij „in 't startschot kan vallen".
Rekent men de onnodige verliestijd van Benjamins terug, dan zou niet Piet
Hoekstra de beste tijdrijder zijn geweest, maar Henk Benjamins. Achteraf
bezien, na afloop van Olympia's Tour, zouden de zestien seconden hem toch
niet aan de eindzege hebben geholpen, maar dat was in Nijverdal niet te
voorzien. In de
voorafgaande „rit in- lijn" kwam de vierde buitenlandse etappe-zege
middels Giuseppe Rosolen tot stand. Na wat speldeprikken van Prinsen, de
kleine vechtjas bleef naar openingen zoeken, trok in Bemmel ( Daarmede zou de
concurrentie van Benjamins een gevoelige klap krijgen of althans zodanig aan
banden worden gelegd, wat vanuit die zijde geen vrees was te koesteren. Toch kwam er
achteraan beweging. Onder leiding van Monsere en Van Roosbroeck werd een
omvangrijke jachtgroep tot stand gebracht en ook vooraan begon men
„door" te zitten. Bakker het eerst,
de anderen - op Rosolen na - daarna. Op de Holterberg, welke halverwege
overgaat in de Nijverdalse Berg, werd de aansluiting tot stand gebracht.
Behalve met Rosolen, die plaatste de laatste sprong en greep na een verwoede
jump de zege. De uitslag: 1. Rosolen (It.) Dagploegenklassement:
1. Italie 9.59.20, 2. Belgie 9.59.33, 3. Amstel Bier, 4. Vredestein, 5.
Caballero allen z.t. Individuele
tjidrit Nijverdal: 1. Hoekstra Nijverdal-Amsterdam.
In de zonnige Overijsselse nijvenheidsplaats broeide het. Men voelde dat er
in deze laatste rit wat ging gebeuren. Niemand kon verwachten dat de Belgen
en misschien ook nog de Amstelmannen zich bij de huidige stand van zaken
zouden neerleggen. Bovendien wilt men dat de Caballero's niet bepaald op
volle oorlogssterkte waren en dat op de voorafgaande dag reeds enkele malen
een welwillende hand werd toegereikt door renners van de Ketting-Didamploeg.
Bewust of onbewust, maar toch zo opvallend, dat wel degelijk een keiharde
tegenzet kon worden verwacht. Flandria en
Smiths-Acifit sloten bijna openlijk het verbond. Noel Fore en Piet Liebregts
zegden elkaar alle steun toe en zagen het in een verrassende, maar zeer lange
uithaal, waarin seconden tot minuten konden worden uitgebreid. Ook Herman
Krott's Amstelrijders voelden er wel wat voor, want de op papier zo bijzonder
sterke ploeg was bijna geheel neit in het stuk voorgekomen. Met een
Zoetemelk, een Den Hertog, een De Koning of een Voogt. De enige, die nog wat
had laten zien, was Van Katwijk, maar de kleine man uit Oploo mist nog teveel
„fond" om zich als een kanshebber voor de eindoverwinning op te werpen. Henk Benjamins
wist dat hem een uiterst moeilijke dag te wachten stand. Vol goede moed
vertrok hij. Reeds op de Holterberg wipten Kelleners, Tabak en Pustjens weg.
Meteen werd deze aanval gelocaliseerd door Van Roosbroeck, Schoep en Monsere,
terwijl de twee anderen van het „verbond", Jansen en Bravenboer alsmede
de meegekomen Van Venrooy en Spetgens eveneens de pionnen voor de komende
meesterzet op het ingewikkelde speelbord zetten. Monsere, Pustjens en Den Hertog
trokken gedrieen nog eens weg, waarschijnlijk om de aandacht op hetgeen zou
gaan komen nog eens extra af te leiden en de bewaking volledig op zichzelf
elaten richten. Pustjens speelde in dit alles een volledig ondergeschikte
rol. De jacht van het peloton bracht de eerste bressen in Benjamins bastion.
Diepeveen en Van Vught konden niet meer mee en verzeilden in groep drie.
Vooraan ging het gebeuren. Legierse trok met Hoogerheide en Groen weg. Aling
en Van der Leeuw kwamen aansluiten, Aldershof en v.d. Kruijs eveneens.
Schoep, Groen en Tabak sehaduwden wat achter dit zevental, maar konden toch
niet verhinderen dat een tweede groepje, bestaande uit Gakens, Wouters, Jans
en Wicher Vlot, Buis, Vermeulen en Zoetemelk eveneens naar voren raasde. De arme Benjamins
was erin gelopen, beter gezegd: weggefietst. Vrijwel zonder hulp probeerde
hij alleen al deze ,sluipschutterij" lam te leggen. Hij zat op 45 sec.
van de eerste koplopers, terwijl de groep Zoetemelk al negen streepjes winst
kon gaan tellen. En waar bleven
die andere belanghebbenden zoals Hoekstra en vooral Prinsen nu? Zaten zij er
echt door? In ieder geval werd het touw steeds strakker om Benjamins nek
aangehaald. Hij moest en zou
verstikken in de intrige, welke zo'n sensationelt ontknoping van deze
uiterst bewogen Olympia Tour zou brengen. Bij Hall kwamen de twee patrouilles
bij elkaar, nadat Van der Leeuw in zijn overmoed eerst nog dacht het alleen
te kunnen klaren. In Ede telde men drie minuten winst voor de kop, in
Veenendaal zelfs nog een halve minuut meer. En dat op een achtervolgend
groepje waarin v. d. Ruit, Wanders, Bravenboer (controle!) en Groen, alsmede
Jansen (tweede controle!), Bakker (te laat om Benjamins te redden), Voogt, ('t Amstel Bier belang) en Brouns evenmin
nog een duidelijk gewicht op de schaal konden leggen. Het gehavende peloton
kwam op liefst meer dan 5 minuten langs. In die meute waren de groepen weer
samengesmolten, maar inmiddels begonnen de Italianen Giroli en Rocolen en
verder Den Hertog, Hoekstra, Bruinsma, Sluper, Oosterhof, Nieuwkamp, v. d.
Ruit, Bravenboer en Leferink de taken ernstig te nemen. Ook Monsere was
meegetrokken. Er viel evenwel niets meer te wijzigen, want al begon Den
Hertog later alleen een furieuze achtervolging en liet Zoetemelk zich zelfs
nog terug zakken om zijn ploegmakker op te halen en zodoende misschien de
eindzege toch nog in het Amstelvat te gieten, vooraan sneed men keihard
door. Vooral door de
Smiths-mannen, die hun uitgeleende ploegmakker Peter Legierse maar al te
graag in het oranje hielpen. En de Hagenaar zelf deed er net zo hard aan
mee. Hij schuwde geen moment het werk, kreeg moraal bij het vernemen van die
prachtige voorsprong. Als
pseudo-Flandrien werkte hij er zelfs aan mee dat Frits Hoogerheide in de
slotfase, door op de Zeeburgerdijk in het uitgelopen Amsterdam-Oost nog weg
kon komen. Wat kon hem dat allemaal schelen. Hij ging immers de allermooiste
zege uit zijn gehele loopbaan innen? Een etappe en een slot van Olympia's
Tour door Nederland zoals nooit tevoren. Om nimmer te vergeten, zonder meer
een ware apotheose. . . De uitslag: 1. Hoogerheide Dagploegenklassement: 1. Drenthe 12.54.07, 2. SmithsAcifit 12.59.30, 3. Belgie 12.59.33,
4. Batavus 12.59.38, 5. Ovis 13.05.05. EINDKLASSEMENTEN Individueel: 1. P. Legierse 26.10.24, 2. P. v. d. Kruijs op
1.28, 3. J. Aling op 2.16, 4. H. Benjamins op3.34, Ploegen: 1. Belgie 78.21.28, 2. Batavus 78.30.11, 3.
Vredestein 78.30.53, 4. Drenthe 78.31.28, 5. Amstel Bier 78.32.25, 6.
Smiths-Acifit 78.35.28, 7. Ketting Metaal 78.43.58, 8. Caballero 78.44.55, 9.
Olympia 78.53.47, 10. Peugeot-Michelin-BP 78.55.31, 11. Heijnen Motors
78.59.52, 12. Italii; 79.09.34, 13. Ovis 79.37.14, 14. Skol International
79.42.28, 15. Engeland 79.58.37, 16. Denemarken 81.17.41. Puntenklassement (Sport en Sportwereld): Sprintklassement
(Trico Noble): 1. J. Aling 8 5 pnt., 3. H.
Schoofs 4 pnt. OMLOOP DER
KEMPEN (11 mei.).1969 Rappe Jan Aling 'bekeek' het en won
Omloop der Kempen Magistrale race van FEDOR DEN HERTOG Harde werkers
worden dikwijjls maar heel slecht beloond. Niet alleen in het maatschappelijk
leven, ook en vooral in de sport is het bekende spreekwoord van de paarden
die de niet-verdiende haver consumeren, van toepassing. Een recent voorbeeld
daarvan is de derde plaats van Fedor den Hertog in de 21e uitgave van de
schitterende Omloop der Kempen. Hij doorkruiste het Zuidbrabantse land, de
natuurschoonrijke streek rondom Veldhoven, gelijk een Adder. Steevast in de
slag, altijd attent. Zo hebben we
Neerlands meestbegaafde amateur nog nimmer aan het work gezien. Hij reed met
de maarschalksstaf in de koerszak. Gaf deze zoals gewoonlijk weer uniek
georganiseerde wegkoers een duidelijk stempel. Toch won hij
niet. Slechts een derde plaats werd zijn deel. Met lede ogen zag hij hoe een
Harry Jansen en de in de slotkilometers nogal werkschuwe Jan Aling hem in de
ultieme meters voorbij flitsten. En tenslotte ook nog hoe Jansen, die wel degelijk
zijn partijtje in de laatste en beslissende sprong had meegeblazen, door
Aling werd overbluft. Een niet meer goed te maken fout van Jansen. Hij ging
nog schakelen, had teveel geloof gehecht aan Alings woorden: „lk kan niet
meer." De ontgoocheling tekende zich af. Vooral bij Harry Jansen, hij
kwam niet eens meer zijn bloementuil voor de tweede plaats afhalen. Zo gaat het in de
sport. Onderweg worden wel kreten geslaakt, maar o wee wanneer de streep in
zicht komt. Dan is alles weer volledig open, dan worden ook gemaakte
afspraken de bodem ingejaagd. Een overwinning is alles, het finishdoek werkt
als een magneet. Waarmee we beslist de kwaliteiten van Jan Allng niet willen
kleineren; Ook deze heeft in de 181 kilometerslange wedstrijd knap werk
laten zien. Maar het is jammer, dat de forsgebouwde Drentenaar zich onnodig
deze gramschap op het lijf heeft gehaald. Natuurlijk liggen de prijzen op de
meet en moet men een koers bekijken. En ook kan het inderdaad voorkomen dat
de “vlam" is opgebrand, maar dan heerst in de wielersport de ongeschreven
wet dat men automatisch de eer aan de gangmakers laat. Missehien is het
te sterk uitgedrukt om te stellen dat Aling's zege een Pyrrus-overwinning
was, maar deze uitspraak word door zijn optreden toch wel heel sterk
benaderd. Enige weken geleden won hij de Ronde van Friesland. Op een wijze
die veroverend aandeed. Jammer, heel jammer dat dit met zijn
„dubbelslag", waarop geheel wielrennend Nederland met smart zat te
wachten, niet zo is. DOMINEREND Het drukkend
warme weer van voorbije zondag belette toch niet, dat er in de Omloop der
Kempen gelummeld werd. Beslist niet, de snee zat er gelijk in. Er waren in de
aanvang wat valpartijen, waarvan o.a. Stein, Verbeek, Buermans en Vennix de
dupe worden en ook konden diverse lossers worden genoteerd. Dat is echter het
cliche van nagenoeg iedere aanvang in een grote koers. Het hoort er nu
eenmaal bij. Ook de lekke bandenparade, waarvan de kwieke Zwanenburger Buis
de dupe werd. Rotterdammer Hordijk kreeg een doorslaande pignon en Embregts
moest eveneens van de fiets om zijn versnellingsapparaat in orde te brengen. Vooraan waren
John Cornelissen en wat later Henk Stander al eens op pad gegaan. Een nieuwe
demarrage van Cornelissen bracht meteen Den Hertog tot insplratie, maar
evenals de uithaal van Michel v. d. Heijden (blijft met zijn kwaliteiten
toch wat lang in de schaduw) was het allemaal nog te vroeg. De groep was te
compact, het tempo te hoog. Even voor Netersel ( Dit viertal (bij
wie aanvankelijk ook de later lossende Piet Buuts) bleef lange tijd voor de
groep hangen. Een meute waaruit steeds meer renners werden afgehaakt en waaruit
v. d. Walle verdween met een tube zonder lucht. De jacht op het viertal deed
een totale versplintering ontstaan. Er werden daarbij nogal wat belangrijke
namen in de achterhoede gereden. Bij voorbeeld Hoekstra, de gebroeders Vlot,
Balk, Evertse, Leferink en hoe is het mogelijk: ook de kwikzilverachtige
Westrus. NOGMAALS De vier koplopers
werden vervoegd. Onder impuls van de Smiths-Acifit brigade Harry Jansen, Wim
Bravenboer en Peter Legierse trokken Tino Tabak, Leo Brouns, Ben Janbroers,
Aad Duyker, Piet v. Katwijk, Hans Egberts en de in het Belgische Vosselaar
woonachtige Jos v. Beers mee naar voren. De aansluiting werd bij Knegsel ( En daarbij deed ook
Harry Jansen veel werk. Hij wilde perse een tweede overwinning, temeer daar
hij over zijn rijden in Belgie niet geheel content kon zijn. Weliswaar heeft
ook Jansen, evenals Spetgens, v. d. Leeuw, Hoekstra en Aling veel tot het
grandioze succes van Den Hertog bijgedragen, maar de Westzaner had niet een
ritje kunnen winnen. En zelf vond hij dat beneden zijn stand. Daarom vertrok
hij, nog verbetener omdat een ongelukkige val hem in de daags voordien
verreden Ronde om de Haarlemmermeer kansloos uitschakelde, met de allerbeste
voornemens in de Kemper-Ronde. De strijd ging
zich vooraan toespitsen. Aling en Van Katwijk haalden uit, Egberts pareerde
de sprong en Den Hertog localiseerde de uitdaging. In Valkenswaard ( Jansen en Aling
konden er nog maar net bijkomen. De sneltrein vertrok en kwam volledig op
gang en alsmaar Fedor den Hertog die bleef doordreunen. Een enkele maal kwam
Jansen op kop. Aling niet, die zat „door". Althans op zijn manier. Ann
de streep zijn z'n beide makkers het aan de weet gekomen. Zelfs de door Den
Hertog voor Jansen aangetrokken spurt kon er geen verandering in aanbrengen.
It's all in the game! BRON:Jan
Balder Amateurs: 1. J. Aling, Bunnerveen, OMLOOP VAN
DE BARONIE (30 maart).1969 Winnaar JAN SPETGENS speelde
dominerende hoofdrol We hebben in
Nederland voor onze amateurs vele grote wegwedstrijden. Zogenaamde van stad
tot stad-koersen en klassiekers. Een daarvan echter maakt altoos een grote
indruk op ons, namelijk de Omloop van de Baronie. Daarin komt het onvervalste
wegrennen, het zwoegen en ploeteren zo onweerstaanbaar naar voren, dat wij
deze klassieker steevast als de Nederlandse “Parijs-Roubaix" willen
betitelen. Voorbije zondag
zijn we opnieuw getuige geweest van deze prachtige Omloop en wederom hebben
we ervaren hoe bikkelhard de renner moet zijn, die daarin tot een prestatie
van formaat wil komen. Er is daar in het
Westbrabantse geen enkele mogelijkheid om zich tussen de wielen te laten
meezuigen. Er moet keihard geknokt worden; kasseien, klinkerwegen, assepaadjes,
kale en vlakke polderwegen eisen het allerhoogste van de coureur. In de Somerense
winnaar Jan Spetgens (21 jaar en tegelzetter van beroep) menen we
dergeliijke uitzonderlijke gaven te hebben ontdekt. Al zal ook hij zich in de
komende koersen natuurlijk moeten “bevestigen", zal hij middels grote
uitslagen dienen te bewijzen dat zijn in de meest barre weersomstandigheden
behaalde zege van de Baronie, geen uitschieter is. De frisheid
waarmee de blonde „Spet" over de eindstreep bolde, verried evenwel dat
hij totaal niets geleden had. Wellicht is hij dan ook meer te verwachten ... Ook deze
Jubileumomloop heeft weer een karrevracht ellende over de renners
uitgestort. Waarschijnlijk juist daarom gaat er van deze door de Bredase
wielervereniging Sportief weer heel knap georganiseerde wedstrijd zo'n geheel
aparte bekoring uit. Niet dat men met plezier alle narigheid zoals
valpartijen, lekke banden en andere pech memoreert. Neen zelfs verre van dat,
maar al deze in te calculeren oorzaken stellen eisen aan de routiers welke de
al dan niet verborgen kwaliteiten zo bijzonder doen uitkomen. Men is volledig
op zichzelf aangewezen, nimmer zal er een verrassende, naar de finish
gedragen winnaar daarin te verwachten zijn. Vanaf het begin dient men er bij
te zitten, te zorgen in de eerste „waaiers" te blijven,en
liefst zo min mogelijk „op het kantje" te komen. Wat anders behoeft geen
enkele illusie te worden gekoesterd. VERLOREN EN
VERSLAGEN In de eerste
dertig kilometer vielen in deze Baronie Omloop zoveel slagen, dat de
bezemwagen uitpuilde. Er kon niemand meer bij. Pechhebbers bij de vleet,
zoals bij voorbeeld een Evert Diepeveen die voorbij Terheijden plat reed en
later een sterke Jo Vrancken die met hetzelfde euvel te kampen kreeg. Of een
Cor Baars, Peter Nobel en Nico van Hest die bij de eerste smak betrokken
geraakten en spoedig daarop gezelschap kregen van Peter van den Donk, Bertus
Stolle, Jan Buis, Ad Konings, Theo Mansfelders, John Cornelissen, Wim
Neeskens, de zo ongelukkig gevallen Jan Aling (ernstige enkelblessure) en
verder van onze in Belgie verblijf houdende landgenoot Jos van Beers, Aad
Duyker, Siem Berkhout, Harrie Dohmen en Ben Janbroers. Ook zij keilden in
Wagenberg over het spekgladde wegdek. Jan Hordijk, Tino Tabak en nag wat
anderen waren er eveneens bij betrokken maar deze twee probeerden met een
verwoede achtervolgingspoging het verlies weer ongedaan te maken. Slechts de
onverzettelijke Hordijk zou uiteindelijk nog een behoorlijke klassering
(zestiende) weten te bewerkstelligen. Inmiddels was
Peter van Stralen al eens op avontuur getrokken, spoedig gevolgd door Tony
Barten, Cees Koeken, Wimke Prinsen, Jos Kemps en de helaas kort daarna lekrijdende
Peter van der Kruijs. Voor hem was het fini, evenals voor Ger Harings en Ted
Blom. Zij stonden daar langs de kale Moerdijk verloren en verslagen voor de
werkelijke slag was begonnen. De kopgroep kreeg
welkome versterking in Cees Stultjens, Harrie Schoofs, Juul Bruessing (een
grote belofte), Piet van Katwijk en Wim Bravenboer, in Piet van Dongen, Frans
van de Ruit, de moedige maar beslist talentrijke Ceesje van Straten, Joop
Zoetemelk en Jan Spetgens. De kloof werd evenwel niet breed genoeg uitgehakt,
want even voor Klundert streek nog een flinke moot op hen neer en toen telde
men omstreeks 3'5 koplopers. De vernieling in
de achterhoede was compleet. Totaal versplinterd trok het deelnemersveld
door het Westbrabantse landbouwgebied. Vooraan kwam een nieuwe splitsing tot
stand. De alsmaar neerplenzende regen, aangevuld door een koude wind, werkte
dat eveneens zeer in de hand en zo trokken Zoetemelk, Van Katwijk, Schoofs,
Van de Ruit, Bertou, Van Straten, B,ravenboer, Bruessing, Prinsen
en de man die ,gekomen was om te winnen" namelijk Theo van der Leeuw,
een brede streep licht. Helaas reed ook Van der Leeuw lek; dat gebeurde vlak
voor Oud Gastel. Vijftien seconden winst kwam er uit, maar toen reageerde de
groep en was het weer „carte blanche". ONHOUDBAAR De Rijnsburger
Cees Schijff stak vervolgens eens de neus aan het venster, ploeterde moeizaam
voort door de beruchte Hel van Moerstraten, maar kon toch ook net de kracht
opbrengen om eens alles op alles te zetten. Hij werd weer ingelopen, maar
inmiddels had Peter van Stralen een nieuw bandje moeten leggen, Leo Embregts
een prachtige terugkomst naar de kop te zien gegeven omdat ook hij lek reed
en kreeg Arnold Voogd te kampen met een onwillige derailleur. De jonge
Hennie van Zandbeek bracht de volgers eveneens in vervoering. Hij hoorde een
band leegsissen, kreeg vliegensvlug een ander wiel en reed in een machtig
tempo terug naar de eerste rij, waar Harrie Schoofs en Cees Frijters opnieuw
de lont aan het kruit hadden gestoken. Zij bleven wat
voorop, kregen Schijff bij zich, maar toen begon zich het drama voor Schoofs
af te tekenen. Eerst reed hij lek en toen hij na een dreunende achtervolging
weer bij het jagersgroepje was gekomen, duurde het niet lang of nogmaals
moest hij repareren. Frijters ging nog wat alleen door, kreeg toen evenwel
plots gezelschap van de altijd attaquerende Thijs de Koning en Hans Egberts.
Alleen De Koning kon lange tijd stand houden. In een hels tempo bleef hij
voorthameren, snelde door Zundert heen maar moest tenslotte bezwijken voor de
helse jacht die vlak achter hem ontstond. Jan Spetgens was er de aanstichter
van. Hij demarreerde onophoudelijk. Links, rechts flitste hij over de weg en
toen de werkelijk subliem rijdende Frans van de Ruit met de attente Cees van
Straten ook nog bij hem kwamen, was de zifting volledig. Van Zandbeek,
Embregts, Bertou, Egberts en De Koning vormden de eerste patrouille, Koeken,
Bruessing, Van Katwijk, Bravenboer en Van Poecke de tweede terwijl Zoetemelk
en Prinsen bijna de boot misten. De finale werd
ingeluid, een hels gevecht ontstond. De zaak werd volledig omvergekegeld,
maar vijf dapperen te weten Jan Spetgens, Joop Zoetemelk, Cees Koeken, Frans
van de Ruit en de jammergenoeg nog lekrijdende Wim Prinsen deden de deur in
het slot vallen. Van Straten kon in dit geweld niet meer mee, hij loste. Hans
Egberts getooid met een fraaie ringbaard, deed nog een moedige poging om aansluiting
te vinden. Juul Bruessing sleurde en trok om de vijf vermetelen tot de orde
te roepen. Alles te vergeefs, want daar in de buurt van Chaam, Gilze
en Alphen waar kasseiwegen opnieuw alles vergden, kwam het tot een ware
apotheose. Jan Spetgens vloog over de “koppen", zocht zo min mogelijk
het naastliggende assepaadje, want daar zakten de wielen zo diep in weg.
Ineens was het gebeurd. Hij reed zomaar weg, een, twee, vijf meter. Zoetemelk
kon niet meer, Koeken zat er “door", Van de Ruit volledig op de knieen. En Jan Spetgens
boorde maar door, 't werd een halve, toen een hele minuut. Aan de streep waar
velen het inslechte weer trotseerden, duurde het tenslotte bijna twee volle
minuten eer Cees Koeken met een machtige eindsprint de tweede plaats kon
grijpen. Ook hij had de opmars van Spetgens niet kunnen pareren, de man uit
Someren was in deze klassieke Omloop van de Baronie werkelijk een klasse
apart. Amateurs: 1. J. Spetgens, Someren, OMLOOP
VAN DE BRAAKMAN (3 mei).1969 Nieuwelingen: 1. Henk van Dongen, 2. Jan Raas, 3. Toine van de
Bunder OMLOOP VAN
NIEKERK (23 augustus).1969 Nieuweling Piet
Kleine greep zijn kans in Eerste Omloop van Niekerk Knappe
organisatie van NWV Groningen Meer dan eens is
geschreven dat de wielersport in noordoostelijk Nederland op bijzondere
wijze floreert. Er “leeft" daar wat voor het wielrennen, in slechts
enkele jaren tijds is daar de achterstand opgehaald en ten opzichte van
diverse andere streken zou men zelfs kunnen gewagen dat er een zekere
voorsprong is genomen. Legio is het aantal koersen dat daar jaarlijks wordt
verreden. Groot en klein werk, om de kerk en regenput of over de lange
afstand. De Noordelijke
Wieler Vereniging „Groningen" heeft voorbije zaterdag een nieuwe mijlpaal
geslagen. Organiseerde in Niekerk op zeer knappe wijze de eerste Omloop voor
Nieuwelingen. Een wedstrijd welke over Niet dat de
winnaar, die onder andere ook al de Flevo-Tour op zijn erelijst wist te
schrijven en in diverse andere koersen zijn neus aan het venster stak, nu zo
geweldig domineerde. Kleine,
jeugd-schaatskampioen van Nederland, reed met recht een bekeken race, was
present bij de uiterst vroege ontsnapping, deed op tijd zijn werk, maar kwam
yoor het overige eerst uit zijn schulp toen het werkelijk nodig was. Zonder
meer een geslaagd optreden, wat getuigde van koersinzicht. UITDAGING De knaap die de
show stal was evenwel de 16-jarige (23-2-'53) Jan Bakker uit Stedum. Vorig
jaar als adspirant schreef hij maar liefst 38 wedstrijden op zijn naam en nu
in zijn eerste seizoen als nieuwelingen weet de kwikzilverachtige Bakker weer
met de regelmaat van een klok zijn bloementuiltjes mee naar huis te nemen.
Hij is nog wat onbezonnen, rijdt nog teveel voor het lieve vaderland weg,
doch wordt men juist daardoor niet (sterk? Prachtig zittend op zijn fiets,
het schrandere kopje fier omhoog, roulerend op een laag verzet, trok hij er
alleen een paar maal keihard tussenuit. Daagde de andere koplopers, te weten
Piet Kleine, Anne Wiegersma, Tonny Smit, Wim Albersen en de Jan Bakker
probeerde het in de laatste kilometers alleen, bracht enige verwarring omdat
Kleine en Poppe, maar ook Wiegersma, Smit en Allbersen elkaar teveel aankeken.
Ongetwijfeld was Poppe de grote favoriet, terwijl men Kleine's kwaliteiten
in de nauwelijks anderhalf jaar dat hij fietst reeds zodanig heeft leren
kennen, dat men ook hem tot een regelrecht kanshebber diende te rekenen.
Toen Poppe's voorband leegsiste (jammer dat er in dergelijke grote
nieuwelingenwedstrijden geen materiaalwagen is voorzien, moet eigenlijk een
bepaling worden), vlamde Kleine naar de dartele Bakker en daarmede was de
koers gelopen. Want in de laatste ,meters maakte de man uit Hollandscheveld
duidelijk hoe rap hij kan aankomen. Nieuwelingen: 1. Piet Kleine, Hollandscheveld, OMLOOP VAN
ZEEUWSCH-VLAANDEREN (13 september t/m 14 september).1969 Tweedaagse Omloop
Zeeuwsch-Vlaanderen koers van de hoop .... Hoevele malen in
zijn nu al flink wat jaren durende wielerloopbaan heeft de jolige
Amsterdammer Fred van Lachterop al het vaak ondankbare knechtenwerk vervuld?
Het is bij benadering niet te zeggen, maar ploegleider Herman Krott beschouwt
de bijna 29-jarige Van Lachterop toch altijd nog als een van zijn
belangrijkste steunpilaren In de Amstelbier-formatie. Nimmer zal hij
verzaken, nimmer heeft de pezige „amateurveteraan" zich in wat voor
wedstrijd dan ook van van slechte zijde laten zien. Heel dikwijls greep hij
naast de vetste prijzen, eenvoudigweg omdat hij als vader van een huisgezin
met twee jonge kinderen zich niet de weelde kan veroorloven halve dagen te
gaan werken of zoals zovele favorieten doen, de amateurstatus zodanig
uitbuiten dat zij er een bestaan in vinden. Van Lachterop fietst louter en
alleen voor zijn plezier, pikt in (diverse criteria menig aardig prijpsje en
zo nu en dan zelfs een overwinning mee. Hij weet dat de jaren om een “vedette"
te worden, voorbij zijn, is tot ondervinding gekomen dat het er bij hem ook
niet helemaal in zit. En
toch ... Fred van Lachterop kan bij tijd en wijle een allerbest stukje
koersen. Vooral wanneer zijn gezicht scherp getekend staat en zijn figuur
het gestroomlijnde van een sport-man in vorm vertoont. In de afgelopen
weekeinde gehouden Tweedaagse Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen kende hij misschien
op de eerste dag wat geluk (echter betrekkelijk), op de tweede en beslissende
dag heeft hij het psychologisch hoogtepunt van de wedstrijd zodanig
aangevoeld, dat in het uitgelopen Oostburg - waar streekfavoriet Han
Westerweele won - zijn naam toch met sierlijke letters op de erelijst kon
worden bijgeschreven. Van Fred van
Lachterop zijn - we gaven het reeds aan – niet de bijzonder veel grote
wapenfeiten bekend. Enige jaren geleden won hij in Duitsland echter eens een
zware bergwedstrijd in Fraulautern en hebben we het goed dan toonde hij zich
dit jaar ook de beste in een internationale wegkoers in Hannover. Zijn
grootste bekendheid geniet Fred in de wielerpelotons echter door zijn
kwinkslagen. In een ploeg is hij populair gezegd: de “moordjongen", de
knaap voor wie niets teveel is. Na afloop van de eerste dag, de etappe
Oostburg-Oostburg welke hij met wat geluk won (maar -wie moet dat
in het leven niet hebben om wat te bereiken) stelde hij aan “baas" Krott
maar voor om een ander tot kopman aan te stellen. De leidenstrui paste hem
niet zo erg goed ... . Als Van
Lachterop, die in de loop der jaren heel wat werk heeft gedaan voor een Cor
Schuuring, een Fedor den Hertog en Joop Zoetemelk, kortom voor alle
“keien" uit de Amstelbier-ploegen, zulks zegt is het oppassen geblazen. Dan blaakt hij van vorm,
dan heeft hij het. Door zijn werkzaamheden (hele dagen) is hij later “op
punt" gekomen dan menig ander en in het voorjaar konden we van hem nog
eens de verzuchting horen, -dat ze die
klassiekers, die vreselijk lange einden op de fiets, eigenlijk moesten
verbieden. Speciaal voor hem..." Dat was dan in de
periode, toen hij een van de koningen in het onmetelijke „niemandsland"
was. Nu, met deze klankvolle zege, is hij eigenlijk “domestique" af. Het
zal hem ergens verplichten volgend jaar een andere taktiek te gaan
toepassen. Hij zal de “flesopener" moeten afgeven ... Is het een wonder
dat vriend en vijand hem deze overwinning van harte gunden ? EERSTE DAG De
Zeeuwsch-Vlaamse Omloop werd traditioneel geopend met de ren door
Oost-Vlaanderen, van en naar Terneuzen. Honderd en zestig kilometer onder
een brandende septemberzon en een warme, zo nu en dan straffe wind. Ofschoon
wielerseizoen 1969 zo goed als tot het verleden behoort, was er van minder
strijdlust, van een intens verlangen naar rust, nauwelijks iets te merken. Er
word als vanouds weer met volle overgave gekoerst. Door het prachtig
geschakeerde land van Zeeuwsch-Vlaanderen. Over enge polderweggetjes,
dijkjes, langs het drukbevaren Terneuzens Kanaal. In het begin was er nogal
wat “ellende" van lekke banden en van knapen die het hoge tempo niet
konden volgen, te noteren. Dat was dan achteraan de meute. Vooraan zat Ger
Harings op een bepaald moment - in Westdorpe ( Gewoon de normale
procedure dus, geen opzienbarend feitenmateriaal. Net zomin als de sprong
die Karel Fiktorie en Ron Bakker plaatsten nadat Robert Schuyten, de Belg, al
eerder tot de orde was geroepen. Wim Bravenboer, Berry van Dorth en Co Moritz
deden ook wat aan „public relations", maar in de groep was de reactie
nog steeds te fel. Arie Koster en Arnold Voogt zochten de volgende
„troubles", terwijl in Graauw ( Het lint trok
weer samen, maar plots kwam een uitval van maar liefst twintig renners, Bij
wie nagenoeg alle favorieten zich hadden weten te scharen. De grote
kanshebber Jos van Beers was er bij, evenals Louis Westrus, Aad Duyker, Jan
Aldershof en Ger Harings, de Belg Ribert Ferket, de Engelsman Thomas Grant
en verder het Amstelbier-viertal Arnold Voogt, Fred van Lachterop, Nanno
Bakker en Piet van Katwijk, alsmede door de voortreffelijk rijdende
Smits-Acifit;mannen Peter van der Kruijs, Piet Legierse, Wim Bravenboer en
Jantje Oosterbeek. Deze spits was te
groot om de loopplank definitief in te trekken en zo kwam even voor Axel ( Eerst
voortreffelijk samenwerkend, later de beukende Bravenboer kilometerslang op
kop. De bikkelharde vechter zou zijn dik verdiende dagprijs niet innen. Bij
binnenkomst van het roerige Terneuzen, waar een kennis de wielervreugde nog
meer verheugde, reed hij even verkeerd. Volgde in zijn drieste galop een
volgwagen die afstak. Voor Fred van Lachterop, geboren 23 november 1940 en
dus zo'n beetje -de “veteraan" bij de amateurs, betekende het een vrij
gemakkelijke, ietwat geflatteerde zege. Maar ... misschien had hij de ogen
toch beter in het hoofd. TWEEDE DAG Gerekend naar de
kwaliteit zat het er in de ploegentijdrit tussen Terneuzen en Oostburg dik
in, dat de grote strijd zich in hoofdzaak tussen Amstellbier en
Smiths-Acifit zou -gaan afspelen. Het is er volledig uitgekomen, zo zelfs dat
na Met de nogal
kwistig toebedeelde bonificaties van 60, 50, 40 tot en met 10 seconden voor
de eerste zes aankomenden - naar ons gevoel duidelijk teveel van het goede -
kwam de „rit in lijn" tussen Oostburg en Oostburg ( Er kwam
plotseling een nieuwe gegadigde op het voorplan. Caballero had met Ger
Harings, op de eerste dag als vierde geeindigd met 1.17 min. achterstand,
eveneens een kans. Daarom werden achtereenvolgens John Cornelissen en Ron
Bakker, maar ook Karel Delnoy op pad gestuurd. Het lukte niet, evenmin als
de uithaal van alweer Bakker en Jan Aldershof, die Voogt als bewaker mee
kregen en moeten lelijk op de vingers worden gekeken door Duyker en Van
Poucke. De laatste om de kansen van zijn kopman Jos van Beers niet te laten
dwarsbomen. Vooraan buffelde
Ger Harings er echter alleen op los. Pakte 30, 40 seconden en dreunde zelfs
naar meer dan een minuut. Op dat ogenblik
had -de jonge Limburger - dit jaar door een ongeluk nogal geremd in zijn
verdere ontwikkeling als amateur - de leiderstrui om de schouders. Maar zijn
geforceerde gang verstokte, Harings was te onrustig, te weinig overtuigd van
eigen kunnen. Voor Trico Noble ging de jonge Ab Klayssen er achteraan en
deze reed zich in die keiharde achtervolging zodanig te pletter, dat hij
toen de werkelijke finale werd ingeluid, totaal naar de achterhoede werd
gedrukt. In Zuidzande, nauwelijks zes kilometer voor de aankomst, was de uitstap
van de twee verleden tijd. En toen lieten de Amstelrenners met gul gebaar
Legierse, Duyker, Perfors, Westerweele, Cornelissen en zowaar ook nog Van
Beers en Voogt (een eigen man ter controle) vertrekken. De koers was immers
gelopen. In deze afstand
zou men er wel voor zorgen dat de achterstand niet meer al te groot werd. Een precieus
berekende zege. De tweedaagse Omloop van Zeeuwsch-V1aanderen, die hier en
daar misschien een enkel te verwaarlozen schoonheidsfoutje kende - men denke
aan de overtrokken bonificaties - was ten einde. Met een eindwinnaar die
niet direct tot de allergrootste kleppers gerekend mag worden, maar met een
grote inzet en verbetenheid heeft getoond, boven zijn eigen “plafond"
te kunnen uitgroeien. Fred van Lachterop weet misschien eerst nu wat hij
allemaal kan! Terneuzen-Terneuzen,
163 km: Dagploegenklassement: 1. Smith-Acifit 11.41.09, 2. Amstel Bier 11.43.22, 3. Trico Noble
11.44.07, 4. Caballero 11.46.16, 5. v. d. Meij Vleeswaren 11.46.17. Ploegentijdrit
Terneuzen-Oostburg 26 km: 1. Smiths-Acifit en Amstel
Bier beide 31.49, 3. Caballero 32.55, 4. Braat Bouwstoffen 32.56, 5. Trico
Noble 33.15, 6. v. d. Meij Vleeswaren 33.33, 7. Schrijver-Boidin 34.14, 8.
Bar Oase 34.15, 9. Esmi 34.23, 10. Reisburesu Rouw 35.01, 11. Skoll International
35.30, 12. Toyota 35.51, 13. Verdeghem-Legrand 38.15. Oostburg-Oostburg
140 km: 1. J. Westerweele 3.13.58, 2. J. v. Beers
3.14.08, 3. P. Legierse 3.14.18, Dagploegenklassement: 1. Bar Oase 9.45.18, 2. Amstel Bier, 3. Caballero, 4. Smiths-Acifit,
5. Skoll International alle z.t. EINDKLASSEMENTEN Individueel: Algemeen
ploegenklassement: 1. Smiths-Acifit 21.58.16, 2.
Amstel Bier 22.00.29, 3. Caballero 22.04.29, 4. Trico Noble 22.05.25, 5. Bar
Oase 22.06.46, 6. Braat 22.07.23, 7. Skoll 22.11.07, 8. Verdeghem Legrand
22.14.04, 9. Toyota 22.16.54, 10. Esmi 22.34.51, 11. Schrijver Boidin
23.02.03. Puntenklassement: 1. J. v. Beers 8 pnt., 2. P. Legierse 8 pnt., 3. W.
Bravenboer 11 pnt., OOIRSBEEK
(4 mei).1969 Amateurs: 1. Harrie Beurskens, 2. Ben Janbroers, 3. Frits
Sluper. Nieuwelingen: 1. Koos Klinkers, OOSTBURG
(22 juni).1969 Amateurs: 1. Vonck, 2. v. Poucke, 3. De Vrieze, 4. Kisner, 5. Franse, 6. Koot,
7. Westerweele, 8. Waes, 9. v. Leeuwen, 10. Moelker. OOSTBURG
(14 september).1969 Nieuwelingen: OOSTELBEERS
(7 april) Amateurs: 1. J. Spetgens Nieuwelingen:
Adspiranten: 1. P. v. Bergen OOSTERHESSELEN
(11 mei).1969 Amateurs: 1. Bos, 2. Middelveld, 3. Schur, 4. Bathoorn, 5.
Frank, 6. De Wit, 7. Boertien, 7. Brander, 8. Buurmeijer, 10. Pluimers. Adspiranten: 1. Gerrit Wennemers, 2. OOSTERHOUT
(31 augustus).1969 Amateurs: Nieuwelingen: 1. R. Aversteeg, 2. J. Zuidweg, Adspiranten:
OOSTERWOLDE
(30 mei).1969 Amateurs: 1. Hulzebosch, 2. Vlot, 3. Dickhof, 4. Scheffer, 5. v. d. Knaap, 6.
Koster, 7. Nieuwkamp, 8. Buurmeijer, 9. Kruims, 10. Boekholt. OOSTVOORNE
- KAMPLAAN (26 juli).1969 Veteranen: 1. H. v. d. Kloot, Amateurs: 1. S. Berkhout, 2. N. Bakker, Nieuwelingen: OPHEMERT
(19 april).1969 Nieuwelingen: 1. D. Nooren OPLOO
(27 april).1969 Amateurs: 1. Oosterhof Nieuwelingen: Adspiranten: 1. Veldhuis OPLOO (26
oktober).1969 MAT GERRITS HIELD ZEGE IN EIGEN HUIS Zondag 26 oktober
werd wielerseizoen 1969 besloten met een wedstrijd over Kleine Gerrits
heeft het afgelopen seizoen nogal wat narigheid gekend. Hij draaide niet
zoals hij gewoon was, maar zie ... voor eigen volk kreeg hij vleugels en werd
winnaar. Naast bloemen voor Gerrits waren er ook bloemen voor Ruys omdat hij
dit jaar zoveel wedstrijden op het programma bracht en natuurlijk ook voor
de eerste drie van het Caballero-klassement: Harry Steevens,
Jan Harings en Jan van Katwijk. Frans van den Eden zette deze personen in de
bloemen, binnenkort gaat hij tien mille verdelen onder de knapen. Vier man moesten
de strijd staken: Jaap Oudkerk die met amandelproblemen sukkelt, Jan Serpenti
en Leen Poortvliet omdat,de banden zonder lucht raakten, Gerart
Vianen omdat hij tegen de wereld ging.
BRON: AD J. VINGERHOETS Beroepsrenners:1. M. Gerrits OPMEER
(3 augustus).1969 Amateurs: 1. P. v. Stralen, Nieuwelingen: Adspiranten:
1. Piet Laan, 2. Fred
Veldhuizen, 3. Ron Zieleman. OSS (22
juni).1969 Amateurs: 1. Jansen, 2. Hassink, 3. Uden, 4. Bakker, 5. Jansen, 6. Nieuwkamp,
7. v. Katwijk, 8. v. d. Kruijs, 9. Oudshoorn, 10. v. Venrooij. Nieuwelingen: 1. Broers, 2. Borghs. 3. Kruijs, 4. Libregts, 5. Nistelrode, 6.
Hartigh, 7. Dohmen, 8. Sparnaaij. Adspiranten: 1. Cor de Looze, 2. P. Soetekouw, OSSENDRECHT
(24 juni).1969 Amateurs: 1. Steenis, 2. Zoons, 3. Edwards, 4. Barten, 5. Aldershof, 6.
Wouters, 7. Bogers, 8. Middelveld, 9. v. Dongen, 10. Maas. Nieuwelingen: 1. Bal, 2. Venix, 3. Boer, 4. Hartigh, 5. Buitendijk, 6. Drost, 7.
Akkermans, 8. Bragt. OSSENDRECHT
(24 augustus).1969 SNELLE SPRINT VAN
WIM SCHEPERS IN OSSENDRECHT Na heel lange
tijd van een overwinning verstoken te zijn geweest, heeft de Limburger Wim
Schepers in Ossendrecht dam eindelijk weer eens het zoet van een triomf mogen
smaken. Met een formidabele rush vluchtte hij in de laatste meters naar het
gedemarreerde tweetal Giovanni Jimenez en Frans Brands om hen gelijk voorbij
te razen. Ondanks de afwezigheid
van wereldkampioen Harm Ottenbros - contractueel gebonden aan het Be1gische
criterium te Sint-Leenaerts - kregen de vele toeschouwers toch een
aantrekkelijke wedstrijd voorgeschoteld. Riny Wagtmans was de eerste, die
de knuppel in het hoenderhok gooide, maar Rene Pijnen kwam met de Belg Frans
Brands al heel spoedig een einde maken aan deze ongewenste uitstap. Pijnen,
afkomstig uit het nabij gelegen Woensdrecht, wilde echter meer en daarom kon
men in de daaropvolgende serie ontvluchtingen steeds zijn persoon opmerken.
Tot dan toe waren de Belgische deelnemers opmerkelijk rustig geweest, maar
toen Jan van Katwijk zich ineens op de voorgrond plaatste, was het Raymond
Steegmans met even later Ronald Dewitte en Cees van Dorst die mede aan de
leiding kwamen. In het peloton
gingen vooral Peter Post en Brands tot grotere spoed manen, de hergroepering
werd dam ook een feit. Met nog 20 ronden te gaan kwam het spel evenwel
volledig op de wagen. Post, Wagtmans, Brands, Holst en de pas professional
geworden Harry Jansen flitsten weg. Direct kwam er onder leiding van
Schepers een tegenaanval op gang. Met Columbiaan Jimenez, de Belgen Rosiers
en Delocht alsmede met de reeds eerder genoemde Van Katwijk en Van Dorst. De
twee “patrouilles" kwamen samen, de beslissing was een feit. Uit deze
groep gingen de specifieke sprinters elkaar nauwlettend observeren en
daarvan maakten Jimenez en Brands gebruik. Samen veroverden zij een aardige
voorsprong, zo zelfs dat de bloemen voor een van hen bestemd leken. Ineens
kwam echter de onverwachte, maar briljante stormloop van Wim Schepers. Zijn
aanval was niet meer te pareren. Beroepsrenners: 1. W. Schepers Amateurs: OSSENDRECHT
(29 september).1969 Amateurs: 1. Wim van Steenis OUD
BEIJERLAND (12 juli).1969 EERSTE PROFZEGE
VAN JAN VAN KATWIJK De eerstejaars
beroepsrenner Jan van Katwijk was in het laatst van juni en de eerste weken
van juli bijzonder actief en ook succesvol. Een overwinning kon hij echter
niet binnen halen. Zaterdag 12 juli in Oud-Beijerland, waar Charles Ruys 48
coureurs aan het vertrek bracht, is de man uit Oploo met het blauw van Willem
II-Gazelle aan, echter voor het eerst als winnaar de meet gepasseerd.
Verdiend overigens, want Van Katwijk was in het begin - hij dichtte het gat
dat Jos van der Vleuten en Peter Heijnig geslagen hadden - en op het einde
van de wedstrijd, toen hij zijn medevluchters zijn rug liet bewonderen,
actief. De wedstrijd was overigens het aankijken waard. Om de haverklap
uitlopers en steeds waren er renners die deze uitlopers in de veilige
beschutting van het peloton terugbrachten. Het parcours, een kilometer lang,
was lekker lastig, het publiek sprak daarom over een „juweel" van een
koers. De organisatoren bleven niet met een strop zitten, alle coureurs die
de wedstrijd uitreden, hadden een prijs op zak toen ze huiswaarts keerden.
Jos van der Vleuten was voor het eerst sinds drie maanden weer op eigen bodem
actief. Onze debutant Kisner begint zich lekker thuis te voelen in het profmilieu
en reed een heel knappe wedstrijd. Beroepsrenners: 1. J. v. Katwijk OUD
GASTEL (13 april).1969 Amateurs: 1. T. v. Hasselt Nieuwelingen: 1. H. Sparnaay OUDE
MIRDUM (30 juli).1969 Amateurs: 1. W. Holstege, OUDE
TONGE (16 augustus).1969 Amateurs: 1. H. v. Leeuwen, 2. P. Legierse, 3. P. v. d.
Kruijs, Nieuwelingen: 1. P. Kuijs, OUDELANDE
(24 mei).1969 Nieuwelingen: 1. W. de Waal, Adspiranten: 1. J. v. Dijk, OUDENBOSCH
(30 september).1969 Amateurs: 1. W. Liebrechts, 2. T. Barten, 3. P. Legierse, 4.
H. Stander, 5. W. Steenis, Nieuwelingen: Adspiranten: 1. J. v. Dijk, OUDENLANDE
(26 mei).1969 Nieuwelingen: 1. Wim de Waal, OUDERKERK
a.d. AMSTEL (8 juni).1969 Amateurs: 1. J. Aldershof, 2. K. v. d. Knaap, 3. H. Jacobs, 4.
W. Jansen, 5. J. Buis, Nieuwelingen: 1. T. v. d. Velde, 2. P. Groot, Adspiranten: OUD-VOSSEMEER
(26 juli).1969 Amateurs: 1. E. Diepeveen, 2. J. Zoetemelk,4 3. R. Liebrechts,
4. P. v. d. Donk, 5. P. Maas, Adspiranten: OVERLOON
(25 mei).1969 Amateurs: 1. H. v. Leeuwen, 2. P. v. Katwijk, Nieuwelingen: 1. H. Poppe, 2. E. de Jong, Adspiranten: |