JAARGANG 1968 WEDSTRIJDEN H T/M N |
HAAKSBERGEN
(8 september).1968 Amateurs
80 km: 1. T. Buurmeijer 1.59.15, Nieuwelingen: 1. Henk Poppe, 2. Jo de Boer, 3. Herman Snoeijink, Adspiranten: 1. Jan bakker, 2. Andries Bos, 3. Herman Ponsteen, HAAREN (3
juni).1968 Amateurs
100 km: 1. H. v. Vught 2.27.09, Nieuwelingen
50 km: Adspiranten
25 km: 1. J. Bakker 39.05, HAARSTEEG.(1968.06.09) Amateurs: Nieuwelingen: 1. H. Gijsbers, 2. P. v. d. Katwijk, Adspiranten: 1. Piet van bergen; 2. W. Rombouts; 3. J. van de Wakker; HALSTEREN
(1968.06.16) Amateurs
( Nieuwelingen:
( Adspiranten
( HANK (3
juni).1968 Amateurs
100 km: 1. W. Deelen 2.29.35, Nieuwelingen
60 km: 1. J. Cooremans 1.30.19, 2. H. v.
Groezen, 3. K. v. d. Pluym, 4. P. ter Harmsel, Adspiranten
30 km: 1. J. Akkermans 48.12, 2. K. v. Bragt, 3.
R. Aversteeg. HANSWEERT
(3 juni).1968 GERBEN
KARSTENS IN HANSWEERT: EINDELIJK
EEN ZEGE De Leidse
wielerprofessional Gerben Karstens, enige jaren geleden nog als een zeer
beloftevol renner beschouwd en in 1966 zelfs nationaal wegkampioen, heeft de
laatste tijd de wind niet bepaald in de zeilen. Karstens, die met Van der
Vleuten en Nijdam in Peugeot-rangen is overgegaan, heeft evenals zijn grote
tegenhanger uit 1965 en '66, de Belg Willy Planekaert, het contact met de
internationals wielertop wat verloren. En in het voorbije voorseizoen heeft
hij zich steeds tevreden moeten stellen met bescheiden klasseringen. In de
Ronde van Hansweert heeft de Leidenaar- echter weer eens op ouderwetse wijze
een greep naar de zege gedaan. In een sterke eindsprint klopte hij Eef
Dolman en Harrie Steevens. De Ronde
van Hansweert (Zeeuwsch-Vlaanderen), waarvoor het plaatselijk wielercomite
en de Stichting „Inter" nogal enige vrees hadden ten aanzien van het
welslagen, heeft volledig aan de verwachtingen voldaan. Omstreeks
vijfduizend toeschouwers sloegen het spektakel gade, waren getuigen van een
bijzonder interessante, levendige koers. Vooral Jo de Roo en Bart Zoet;
rijdend voor hun provinciale publiek, maar ook Eef Dolman, Jan Hugens, Huub
Zilverberg en de meest strijdlustige van de dag, Bredanaar Cees van
Amsterdam, vergastten het publiek op onderhoudend koerswerk. Een andere
renner, die zeer in de kijker liep, was Harm Ottenbros. Hij kreeg evenwel
twee maal met pech af te rekenen en moest de strijd staken. Na een
serie mislukte demarrages kwamen uiteindelijk zeventien renners definitief
op kop en zij dubbelden de rest, met als gevolg dat deze coureurs voortijdig
dienden af te stappen teneinde een zo zuiver mogelijke finale te
bewerkstelligen. In de
laatste ronde wisten Karstens (steeds zeer actief), Dolman en Steevens op de
voorgrond te komen en gingen in een daverende eindsprint uitmaken wie de
beste was. Bij het uitkomen van de laatste bocht vlamde Karstens weg en won
zeer nipt voor Dolman en Steevens. Beroepsrenners: Dames: 1. Christine Geerts, de HAPERT.(1968.06.09) Amateurs
100 km: Nieuwelingen
50 km: Adspiranten
25 km: 1. H. Geldens 35.10, 2. P. Maas, 3. T.
v. d. Burght. HARDE (11
mei).1968 Nieuwelingen: 1. J. Bruessing, 2. R. Bakker, 3. H. Boterhuis, HARDEGARIJP
(12 OKTOBER).1968 Amateurs: Nieuwelingen
30 km: 1. R. Bakker 51.10, 2. P. Kleinen, 3. P.
Pennekamp, 4. H. Kruims, 5. W. Schenk. Adspiranten
15 km: 1. H. Kamerhuis 31.10, HARDERWIJK
( 7 t/m 9 augustus).1968 Amateurs
1e rit: 1. Piet Hoekstra, 2. Jans Vlot, 3. Joop
Zoetemelk, Amateurs
2e rit: 1. Piet Hoekstra, 2. Joop Zoetemelk, 3.
Jan Vlastuin, Amateurs
3e rit: 1. Gerrit Leferink, 2. Fedor den Hertog,
3. Fred Niemeijer, Amateurs
Eindkl.: 1. J. Zoetemelk 5.24.45, 2. P. Hoekstra
5.25.0, 3. H. Holstege, 4. J. Vlot, HARDERWIJK.(1968.06.12) Amateurs: HARKEMA-OPEINDE
(24 augustus).1968 Amateurs
96 km: 1. D. Zeeman 2.23.10, 2. H. de Haan, 3.
P. v. Stralen, HARLINGEN.(1968.06.06) Amateurs: 1. J. Peetoom, Adspiranten: HASSELT
(3 mei).1968 Nieuwelingen: HASSELT
(31 augustus).1968 Amateurs
80 km: HASSELT.(13
april).1968 Amateurs: 1. J. Scholten; Nieuwelingen: 1. R. Schuiten; 2. H. ten Klooster; 3. H. Brinkhoff; 4. T.
Kelderman; 5. W. Kuiper. Adspiranten: 1. T. Penterman; HATTEM.(1968.03.17) Amateurs: 1. J. Scholten, Doetinchem, in 1.49.1; Nieuwelingen: 1. T. Kelderman, Velswijk, in 1.32.13; 2. H. Zeevalkening,
Borculo; 3. J. Brinkhof, Zevenaar; Adspiranten: HATTEM.(1968.03.31) Amateurs: 1. Dickhof, 2. Brink, 3. Holstege, 4. Den Hertog, 5. Scholte,
6. Scholten, 7. Lindenboom, 8. W. Holstege, 9. Maassen, 10. Eikelboom. Nieuwelingen: 1. Nooren, 2. Brinkhof, 3. Kelderman, 4. Ten Klooster, 5.
Zeevalkink. Adspiranten: 1. Bos, HEEMSKERK
(1 september).1968 Adspiranten: 1. R. Aversteeg, 2. J. Verkerk, 3. T. Sijm, 4. J. de Waal. Nieuwelingen: 1. D. Baas, 2. N. Mik, 3. H. Rietkerken, 4. J. Breur, 5. R.
Schelvis, 6. J. v. d. Tol, 7. B. v. d. Sman, Amateurs: 1. H. Hulleman, 2. J. Serpenti, HEERDE (1
juni).1968 Amateurs
80 km: Adspiranten
22 km: 1. H. Poppe 39.19, 2. B. Dijkstra, 3. H.
Pieper. HEERENVEEN
(7 september).1968 Nieuwelingen
70 km: Adspiranten
25 km: HEERENVEEN.(1968.06.07) Amateurs: 1. J. Aling, 2. S. Douma, HEERHUGOWAARD
(7 juli).1968 Amateurs: Nieuwelingen
60 km: Adspiranten
24 km: HEERLE.(12
mei).1968 Nieuwelingen: 1. P. Remijn, Adspiranten: HEERLEN
(11 mei).1968 Nieuwelingen:
1. Jacques Deckers, 2. Ben Kooken, 3.
Hein Schetters, HEERLEN
(26 mei).1968 GERARD
VIANEN in GELEEN weer oppermachtig Niet als
afwachtingswedstriid voor de aankomst van Olympia's Tour, zoals
oorspronkelijk aangekondigd, maar als afscheid van het wielerminnend
Heerlens publiek liep het bergcriterium voor profs over de Oliemolenberg 's
avonds nadat de amateurs hun etappe van Waalwjjk naar Heerlen hadden
beeindigd. Toen dus
Leen de Groot in de oranje-trui was gehesen, konden de 45 beroepsrenners in
het strijdperk treden voor hun (wegens tijdnood ingekorte) klimkoers over Huub
Harings gaf de moed nog niet op, maar dit keer was zijn sprong van kortere
duur; Jan van der Horst en Gerard Vianen haalden hem weer terug. Nog even
probeerde Vianen het met de Duitser Dieter Puschel en Harm Ottenbros,
Gottschalk en John Schepers, zij konden het gat echter ook niet groot genoeg
maken. Toen de
helft van de wedstrijd gereden was, gingen er weer twee Limburgers vandoor,
ditmaal waren het John Schepers en Jef Drummer, die erin slaagden een
voorsprong van meer dan een halve minuut op te bouwen. Jo van Seggelen en
Henk Vogels sprongen het gat in, maar het peloton haalde ook hen spoedig weer
binnen. Nu nam
Dieter Puschel het initiatief, Harm Ottenbros en Wim Schepers boden hem hun
gezelschap aan, weer gingen Jan van der Horst en Gerard Vianen achter de
vluchters aan en langzamerhand vormde zich een elfhoofdige kopgroep met de
koplopers John Schepers en Jef Drummen. In de
laatste twee ronden gebeurden er twee opmerkelijke dingen: dank zij hecht
Caballero-ploegwerk kon Gerard Vianen uit de kopgroep ontsnappen en nog een
kleine voorsprong opbouwen, die hem de overwinning bracht (zijn tweede van
dit seizoen na Neerbeek) en ... in een sterke rush sprong Eef Dolman nog op
het nippertje uit het peloton naar voren om zich van de vierde plaats te
verzekeren! Tenslotte versloeg Cor Schuuring in de spurt van de groep Riny
Wagtmans en alle anderen.BRON: WIM POOT Beroepsrenners: 1. Gerard Vianen, de Amateurs
60 km: 1. H. Meertens 1.29.12, 2. K. Keybeck,
3. K. Delnoy, 4. J. v. d. Borgh, 5. P. Knubben, Nieuwelingen: 1. B. Koken, 2. J. Bouwer, 3. J. Syen, 4. B. Daemen. Adspiranten
A: Adspiranten
B: 1. H. Weersch, 2. J. Fuhren, 3. J.
Driessen. C: 1. J. Badjou, 2. J. Stassen, 3. J. Heubel. HEERLEN.(12
mei).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Deckers, 2. B. Kooken, 3. H. Schetters, Adspiranten: 1. J. Spronkmans, 2. K. Klinkers, HEESCH (5
oktober).1968 Amateurs: 1. W. Liebrechts, Nieuwelingen: 1. R. Bakker, 2. H. Botterhuis, 3. R. Schuiten, Adspiranten: HEESWIJK.(1968.07.04) Amateurs
100 km: Nieuwelingen
50 km: 1. R. Bakker 1.15.5, 2. H. de Boer, 3.
P. Koeleman, Adspiranten
25 km: Oude
Glorie: 1. P. Damen. HEETEN
(23 juni).1968 Nieuwelingen
52 km: 1. J. Ribbers 1.29.50, 2. J. Boode, 3.
J. Schildkamp, 4. J. v. Hattem, 5. J. Krake. Adspiranten
21 km: 1. H. Poppe 45.10. 2. W. Albersen, 3. H.
Aalbers. HEIJNINGEN
(27 april).1968 Amateurs: 1. B. Kroonen, Nieuwelingen: 1. J. Deckers. Adspiranten: 1. J. Stronkman HEIKANT.(19
mei).1968 Amateurs: 1. J. de Vrieze, Souburg; 2. W. van Campen, Hulst; 3. S.
Noordzij, Rotterdam; Nieuwelingen: 1. Th. Damen; 2. T. Kisner; HEINKENSZAND
(27 april).1968 Nieuwelingen: Adspiranten: 1. W. de Graaf, HEINO.(1968.07.10) Amateurs: 1. W. Vlot, Adspiranten: 1. H. Poppe, 2. J. Bakker, 3. H. Kamerhuis, 4. H. Boom. HELLEVOETSLUIS
(25 augustus).1968 Amateurs
90 km: 1. H. v. Leeuwen 2.17.29, 2. D. Groen, Nieuwelingen
50 km: 1. R. Bakker 1.12.26, HELMOND.(15
april).1968 Leo
Duyndam toonde
zijn klasse in BAVARIA-ronde van Helmond Onze
Westlandse beroepsklepper Leo Duyndam - jong en ambitieus - heeft in de
Bavaria-ronde van Helmond weer eens een staaltje van zijn grote klasse
getoond. Na in de beginfase tweemaal achtereen pech te hebben gekregen en met
sublieme achtervolgingen weer terug te zijn gekomen, zorgde hij er ook voor
om de leiding te nemen in de jacht op een eerste gevaarlijke ontsnapping.
Toen deze was gelocaliseerd en uiteindelijk de Belg Jules van der Flaas de
definitieve ontknoping op tafel bracht, was het enkel Leo Duyndam die naar
Van der Flaas sprong en in een vlammende eindspurt de volle buit naar zich
toehaalde. Met deze
zeer overvloedige krachtpatserij heeft Duyndam zich een grote sympathie
verworven in het ,Helmondse". De naar schatting zevenduizend bezoekers
hebben tenminste genoten van de geweldige demonstratie welke hij ten beste
gaf. Een lekke band had hem eerstens teruggeworpen, maar in zijn
prachtige, vloeiende stijl wist hij toch weer aan te sluiten. Even daarna
moest hij opnieuw door pech een dergelijke stunt uithalen. Geen
wonder dat een dergelijk optreden de handen bij herhaling opeenbracht. LATE
BESLISSING Na Omdat er
van Willem II-Gazelle geen enkele renner bijzat, werd er juist in deze
gelederen zo'n overdonderend tegenoffensief op touw gezet voornamelijk door Jo de Roo - dat na
zeventig kilometer alles weer broederlijk bijeen zat. Daarna
werden nog wat pogingen ondernomen, waarbij onder andere Henk Nijdam, Eef
Dolman en Jan Harings opnieuw waren betrokken, maar eerst in de laatste tien
kilometer zou het aan de sterke Belg Jules van der Flaas gelukken de
beslissing te forceren. Hij demarreerde en sloeg een gat van een honderdtal
meters. Toen echter sprong Leo Duyndam en daarmede was de grootste troefkaart
uit het spel getrokken. Samen bleven zij vooruit; in de eindsprint had Van
der Flaas tegen onze landgenoot geen schijn van kans. Beroepsrenners: 1. Leo Duyndam, Honselersdijk, Amateurs: 1. Hoedelman; 2. v. d. Kruis; 3. Voogt; 4. W. Liebrechts; 5.
Zomer; 6. Smulders; 7. v. d. Berg; 8. R. Liebrechts; 9. Van Schalen; 10. Van
Segelen. Nieuwelingen: 1. Swinnen; 2. Bakker; 3. Kessels; 4. Koot; 5. Brone. HENDRIK-ido-AMBACHT
(1 juni ).1968 Amateurs:
Nieuwelingen: 1. H. van Dongen, Adspiranten: 1. J. Akkermans, 2. Cees van Bragt, 3. P. Aversteeg, HENGELO
(7 juli).1968 Amateurs: 1. T. Tabak 2.12.16, 2. R. Pijnen, 3. W. Prinsen, 4. B.
Solaro, 5. T. Meijer, 6. J. Pluimers, 7. N. Vermink, 8. W. Neeskens, 9. W.
Derkink, 10. H. Scheuten. Nieuwelingen
60 km: 1. D. Beusekamp 1.21.50, 2. T. de Waal,
3. J. Boode, 4. H. Scherphof, Adspiranten
25 km: 1. H. Ponsteen 39.17, 2. J. Bakker, 3.
W. Albersen. HILLEGOM.(1968.06.08) Amateurs
90 km: Nieuwelingen
50 km: 1. P. Drost 1.13.30, 2. N. Hendriks, 3.
W. Lute, 4. J. Breur, 5. H. Sparnaay. Adspiranten
25 km: 1. K. St. Nicolaas 40.35, HOEVEN (5
mei).1968 Amateurs: Nieuwelingen: Veteranen: HOLLANDSCHEVELD.(1968.06.07) Amateurs: 1. Albert Hulzebosch; 2. Henk benjamins; 3. Wicher Vlot; HOLTEN.(1968.07.23) Amateurs: 1. Piet Hoekstra; 2. Henk Hoekstra; 3. Evert Dickhof; Nieuwelingen: 1. Piet Neeskens; 2. Henk Poppe; 3. Joop Hobert; HONDSRUG-VIERDAAGSE
(7 juli).1968 Totaalklassement
vier wedstrijden amateurs: HONSELERSDIJK
(20 augustus).1968 BELG WARD
SELS SNELSTE SPRINTER IN
RONDE VAN HONSELERSDIJK De lange,
pezige Belg Ward Sels, zwaar in zijn wiek geschoten omdat men hem voor Imola
passeerde, heeft vorige week dinsdagavond in ons eigen Honselersdijk zijn
sprintregisters ,nog weer eens wagenwijd opengetrokken. Voor de gehele meute
uit joeg hij naar een glanzende overwinning, schreef daarmede een allerbeste
naam op de pas-aangelegde erelijst van een wedstrijd, die meer dan
twintigduizend toeschouwers trok en zeker als een jaarlijks terugkerend
evenement kan worden gezien. In de
beginfase had Leo Duyndam, de populaire streekfavoriet, lange tijd het
applaus voor zich alleen opgeeist. Hij kon evenwel geen definitieve
afscheiding teweeg brengen, voornamelijk het gevolg van de rijke vloed van
premies welke het peloton herhaaldelijk tot grote spoed maanden. Peter Post
en Gerard Vianen probeerden eens naar Duyndam toe te springen, maar eerst na Daarna
kreeg Jan Janssen pech aan zijn fiets, moest tweemaal overstappen en bracht
waar voor zijn geld door prachtige achtervolgingen te presenteren. De laatste
keer had Jan er wat meer moeite mee gehad, maar dat kwam omdat Riny Wagtmans
en Jan Harings en wat later Bart Zoet aan de haal gingen. Een plots
overstekend kind veroorzaakte een valpartij bij dit drietal, Harings en Zoet
smakten tegen het wegdek en Wagtmans, die alleen overeind bleef, moest enkele
ronden later het hoofd buigen. In de
slotfase werd een spervuur van demarrages ondernomen en kwamen met nog vijf
ronden te gaan Post, Nijdam en Vianen even de neus aan het venster steken.
De plooi ward evenwel opnieuw glad gestreken en toen behoefde het
“weerlicht" Ward Sels, die zich door alle rivaliteit der Nederlandse
wielergroeperingen onderling netjes in een fauteuil naar de streep had laten
dragen, maar even te flitsen. Kort en krachtig. Beroepsrenners: 1. Ward Sels, Belgie, Adspiranten: 1. Cees van Bragt; 2. N. de Vries; 3. Leen den Hartigh HONSELERSDIJK.(1968.06.14) Amateurs: 1. Cees Koeken; 2. Sander Douma; 3. Michel Bertou; Nieuwelingen: Adspiranten: 1. R. Beusekamp; 2. Rob Aversteeg; 3. Arie van de Enden; HOOFDPLAAT
(26 mei).1968 Amateurs
100 km: 1. P. Vonck 2.33, 2. W. v. Campen, 3. op
28 sec. A. Klaeyssen, 4. J. de Vrieze, 5. P. Verschuure, 6. Wim Evertse, HOOFDPLAAT
(22 SEPTEMBER).1968 Nieuwelingen
70 km: 1. P. Remijn 2.02, HOOFDPLAAT.(1968.07.14) Nieuwelingen: 1. Cees Priem; 2. Cees Bal; 3. Frits Pirard; HOOGERHEIDE
(17 september).1968 Amateurs:
1. H. v. Leeuwen, 2. J. v. Driel, 3. W.
Bravenboer, 4. Fr. Bosman, 5. J. Kemps, 6. T. Barten, 7. J. de Bruin, 8. T.
v. Hasselt, 9. R. Leijten, 10. H. v. Leeuwen. Nieuwelingen:
1. J. Bruessing, HOOGERHEIDE.(1968.03.17) Amateurs:
1. T. v. Hasselt, Roosendaal, Nieuwelingen: 1. K. Bal, Kwadendamme, HOOGERHEIDE.(1968.06.09) Amateurs
100 km: Nieuwelingen
60 km: HOOGEVEEN
(25 september).1968 Amateurs: 1. W. Vlot, 2. H. Benjamins, 3. E. Dickhof, 4. J. Wilkens, Nieuwelingen: 1. H. Poppe, 2. H. Kruins, 3. P. Stiggelbout, 4. T. Udding, HOOGEVEEN.(1968.06.06) Amateurs: 1. Wicher Vlot; 2. Henk Benjamins; 3. Evert Dickhof; HOOGEVEEN.(1968.06.09) Eindstand
Vierdaagse: HOOGEZAND
(13 september).1968 Nieuwelingen: l. H. Kruims, HOOGKARSPEL
(28 juli).1968 Amateurs
90 km: 4. T.
Tabak, 5. D. Zeeman, 6. J. Zomer, 7. J. Struik, 8. P. v. d. Voort, 9. W.
Bosschieter, Nieuwelingen
50 km: 1. D. Kieftenburg 1.13.22, 2. B.
Jurriaans, 3. N. Alles, 4. P. Pennekamp, 5. N. Mi. Adspiranten
25 km: HOORN.(1968.06.09) Amateurs
80 km: Nieuwelingen
50 km: 1. P. Pennekamp 1.16.3, Adspiranten
20 km: 1. J. Bakker 31. min., op 30 sec. 2. R.
Onos, 3. K. Hoogendoorn, 4. H. Koolen, HORST.(1968.07.14) Amateurs
90 km: Nieuwelingen
50 km: 1. R. Bakker 1.11.49, 2. H. Botterhuis,
3. J. Courage, 4. T. Giesbers, Adspiranten
24 km: HULST (28
mei).1968 Amateurs: 1. W. Liebrechts, 2. R. Liebrechts, Nieuwelingen: HULST (8
OKTOBER).1968 Amateurs: 1. W. Prinsen, HUYBERGEN
(7 september).1968 Amateurs
105 km: 1. B. Kroonen 2.32.40, 2. H. Schoofs, 3.
P. Oerlemans, Adspiranten
30 km: 1. J. Akkermans 40.10, 2. J. Hellemons,
3. E. Meylemans. IJSSELSTEIN
(25 mei).1968 Amateurs
80 km: 1. H. v. Leeuwen 1.56.30, Nieuwelingen
60 km: 1. H. de Boer 1.28.12, IJZENDIJKE.(1968.06.04) Nieuwelingen: JOURE (25
mei).1968 Amateurs
72 km: Adspiranten
20 km: 1. J. Bakker 31.37, KAMPEN
(21 september).1968 Amateurs: 1. P. Oosterhof, 2. J. Aling, 3. H. Nieuwkamp, KAMPEN.(15
april).1968 Nieuwelingen: 1. J. Zeevalking; 2. T.Kelderman; 3. H. ten Klooster; 4. R.
Bastijn; 5. J. v. Hattem; 6. T. v. Dam; KAMPEN.(1968.08.06) Amateurs: 1. Popke Oosterhof; 2. Jan Aling; 3. Henk Nieuwkamp; KAMPIOENSCHAP
VAN DRENTE.(1968.06.30) Amateurs
140 km: 1. P. Oosterhof, Eelderwolde, in
3.23.24; 2. J. Wilkens, Gieten; 3. W. Vlot, Wanneperveen; 4. J. Bols,
Hoogeveen; 5. D. Middelveld, Hoogezand; 6. J. Vlot, Wanneperveen; 7. E.
Boekholt, Ees; Nieuwelingen
70 km: Adspiranten
25 km: 1. J. Pepping, Gieten, in 30.19; KAMPIOENSCHAP
VAN FRIESLAND.(1968.06.30) Amateurs
150 km: 1. P. Hoekstra, Dokkum, in 3.39; 2. S.
Douma, Grouw; 3. R. de Bruin, Zwaagwesteinde; 4. S. Venema, Zwaagwesteinde;
5. H. Hoekstra, Ureterp; 6. D. Steensma, Surhuisterveen; 7. W. Hoekstra,
Ureterp; 8. K. Stobbe, De Wilp; Nieuwelingen
69 km: 1. D. v. d. Sluis, Boelenslaan, in
1.44.12; Adspiranten
27,6 km: 1. J. de Wit, Leeuwarden, in 45.12; 2.
J. Keizer, Drachten; 3. Tj. Algra, Zwaagwesteinde. KAMPIOENSCHAP
VAN GELDERLAND.(1968.06.29) Amateurs
144 km: 1. D. v. Wijhe, Oosterwolde, in 3.42.10;
2. H. Egberts, Zutphen; Nieuwelingen
60 km: 1. H. Brinkhof, Zevenaar, 1.29.8; Adspiranten
24 km: 1. T. Trentelman, Brummen, in 43.18; 2.
J. v. Limburg, Epe; KAMPIOENSCHAP
VAN GRONINGEN.(1968.06.30) Amateurs
140 km: Nieuwelingen
70 km: 1. H. Kruims, Groningen, in 1.44.52; 2.
W. Froma, Bierum; Adspiranten
25 km: 1. J. Bakker, Stedum, in 30.19; 2. J.
Raven, Hoogkerk. KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG.(1968.06.30) Amateurs
117 km: 1. Jan Krekels, Born, in 3.6.55; 2. Th.
v. d. Leeuw, Echt, op 6 see.; Nieuwelingen
51 km: 1. H. Schetters, Meerssum, in 1.20.49; Adspiranten
24 km: KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1968.07.13) In
Zandvoorts blonde duinen betwistte
Neerlands wielerjeugd de nationale titels Sjaak
Akkermans (adspirant) en Jaak Deckers (nieuweling) sterksten in massale
aankomsten Gaby
Minneboo schitterde in select ie-wedstrijd voor amateurs Op
Europa's veiligste auto-circuit, gelegen tussen en voerend over Zandvoorts
blonde duinen, heeft de wielerjeugd van Nederland vorige week zaterdag de
riempjes eens extra aangehaald. Zowel adspiranten als nieuwelingen moesten
strijden om hun nationale wegtitel en dat gaf hen bijzonder veel inspiratie.
Tenslotte is juist een kampioenschap een eerste belangrijke stap naar
wielerroem, kan men met een dergelijke zo in het oog lopende prestatie alom
respect afdwingen. Al kan de
strijd op het Zandvoort-parcours voor een deel met een waar lot uit een
loterij worden vergeleken, even waar is het, dat men een allerbest stukje
moet kunnen fietsen om „kort" te eindigen. De „goeien" zitten toch
altijd van voren, al wijzen we bij voorbeeld in de nieuwelingenklasse wel op
het (te) grote deelnemersaantal, waardoor potentiele kanshebbers het gevaar
lopen meegesleurd te worden in valpartijen, welke welhaast onvermijdeljjk
zijn. Wie geen kanonnier is, moet zich nog niet aan grof geschut wagon; met
andere woorden: wie in andere wedstrijden nauwelijks of helemaal geen prijs
rijdt, hoort in een titelstrijd beslist nog niet thuis. Daarom zal er ook in
deze categoric - in navolging van hetgeen vorig jaar bij de amateurs is
doorgevoerd - een selectie moeten worden toegepast. Was het
bij de adspiranten de jonge Sjaak Akkermans, die zich na een magistrale
eindspurt door de vice-voorzitter van de KNWU, mr. J. P. A. van Ballegoijen
de Jong, in de rood-wit-blauwe tricot kon laten hijsen, bij de nieuwelingen
behaalde Jaak Deckers een minstens even prachtige zege. Hij “wapperde"
ruirn een lengte voor de concurrentie uit, daarmede misschien een tweede
hoeksteen leggend voor een uniek record. Deckers was namelijk twee jaar
geleden ook al adspirantenkampioen ... Deze
optimale wielerdag, verreden onder een fletse juli-zon, in de voormid- dag
nog belaagd door een locaal regenbuitje, werd besloten met een
selectiewedstrijd voor amateurs. Daarin kregen de nog niet voor het
landskampioenschap in Beek geplaatste renners een laatste kans. De in Veere
geboren, te Heenvliet opgegroeide en sinds zijn huwelijk in Rotterdam
woonachtige Gaby Minneboo greep deze gelegenheid met beide handen aan.
Aanvankelijk miste hij de slag, maar toen de eindfase werd ingeluid, trok de
spitse Minneboo op schitterende wijze naar voren. Hij deed zijn eens door
ons gegeven bijnaam „'t vliegend hert" weer eens eer aan. JAAK
DECKERS: ONBETWIST Ofschoon
het aantal nieuwelingen dat op het autocircuit van Zandvoort aan de start
kwam voor hun kampioenschap van Nederland beduidend minder was dan voorgaande
jaren, gaf het getal 375 vertrekkers toch genoegzaam aan, dat men ook in
deze categoric met bijzonder veel interesse om de roodwit-blauwe trui wil
strijden. Toch
lijkt ons een dergelijk deelnemersaantal niet verantwoord. De risicofactor
is te groot, temeer daar er velen nog bij lange na niet „rijp" genoeg
zijn om in 'n dergelijke immense massa van naar de eer hunkerende renners
mee te rijden. Er wordt dan zo ontieglijk veel van goede stuurmanskunst
vereist, terwijl het verschil in leeftijd - er rijden nieuwelingen van
vijftien maar ook van negentien jaar - juist doorslaggevend kan zijn. Niet
misschien wat betreft de ontwikkeling tot een goed wielrenner, wel echter
waar het de vorming van een scherp reactievermogen aangaat. In deze
leeftijdsperiode “rijpt" men immers tot een jongeling en de een is
vroeg, de ander last. Mede
daarom zou het van de zijde der KNWU-Sportcommissie verstandig zijn indien
er bij de nieuwelingen, in navolging van hetgeen bij de amateurs is gebeurd,
ook voor het wegkampioenschap een soort selectie zou worden toegepast. We
bezitten in Nederland een aantal grote koersen, zoals de Flevo-Tour,
Delta-Rit, Door het Land van Bartje, Acht van Bladel, Omloop van de
Maasvallei. Bovendien kent ook de nieuweling zijn provinciaal kampioenschap,
terwijl de criteriumwedstrijden eveneens een belangrijk gewicht op de schaal
kunnen leggen. Uit al deze wedstrijden is een selectie te formeren, welke
voor de heuse titelstrijd dan hoogstens zo'n 175 renners aan de start brengt.
Niet alleen het gevaar van valpartijen wordt dan voor een groot deel terug
gebracht, het kampioenschap stijgt daardoor in waarde. Het
voorbije kampioenschap van zaterdag jongstleden deed in het begin heel wat
goed bedoelde ontsnappingen optekenen. De sterke Rob Engel, vorig jaar zo
briljant adspirantenkampioen, trok er na de eerste ronde even tussenuit en
ook Piet Hurkmans, Freddy Schur, Hein Schetters, Henk de Boer en enkele
anderen probeerden de loopplank in te trekken. Allemaal tevergeefs, al
bracht het wel enige „knakken" in de groep teweeg. Frits Hendriks en
Cees Priem (de laatste gold zeker als een der grootste favorieten),
vervolgens Andre de Wit, Harrie van Osch en Johan Booy brachten enige
beroering, maar eigenlijk leek de poging van Leen van Zeeland uit het wat
vreemd klinkende plaatsje Mortel het meest serieus. Lowie Roos uit het
Zuidhollandse 's-Gravendeel bracht de inmiddels hevig geslonken groep echter
weer bij en daarna trok Rob Engel nog eens de aandacht. De beide Limburgers
Hein Schetters en Harrie Dohmen (een oudere broer van adspirant Mathieu)
kwamen na doorkomst van de tiende ronde met enige voorsprong langs, fel
achterna gezeten door de Wierdense Jan Hobert en door de man aan wie we toen
de meeste kans toedachten. Dat was namelijk de succesvolle Melle van der
Meulen uit Aalsmeer. Sterk als een beer en wellicht een goede amateur in de
toekomst, trok hij naar de twee koplopers toe. Doch de reactie van het
langgerekte peloton was te vinnig. Voorin deed Piet Neeskens, de lange, dunne
Haarlemmer, die dit jaar ook al zo menig lauwerkrans wist te behalen, met
heel wat andere gegadigden al het mogelijke om een hergroepering te
bewerkstelligen en zowaar, dat lukte. Helaas zou Neeskens in de voorlaatste
ronde door een lekke band worden geveld. Ondertussen
had de jury al een paar op achterstand rijdende groepen uit de strijd gehaald
en deed Piet Pennekamp uit het Noordhollandse Blokker met nog een volle ronde
te gaan een uitval, die een brede streep “licht" veroorzaakte. Maar ook
hij kon het niet bolwerken, evenmin als Ben ter Harmsel uit Lage Zwaluwe of
Jan van Hattum uit Kampen. Neen, ook
in deze categorie zou het uitdraaien op een sprint van de grote groep. Op een
aankomst waarin kracht en souplesse van hen die het vastgestelde verzet het
best zouden kunnen combineren, de overhand hadden. En daarin liet de op 18
september 1950 te Guttecoven geboren krantenbezorger Jaak Deckers - in 1966
op ditzelfde parcours en nagenoeg op dezelfde wijze adspirantenkampioen -
zich weer eens tot en met bewonderen. Aangemoedigd
door zijn tientallen supporters flitste Deckers ruim een lengte voor de
anderen uit. Bewees de sterke knaap, die volgend jaar amateur wordt en wie
wij in staat zien om ook in deze “hogere klas" eens met succes naar de
titel te reiken - misschien vestigt hij nog wel eens een record door in alle
wielercategorieen op de weg kampioen van Nederland te worden - dat hij als
het ware een verschrikkelijk eindschot bezit. Wel menen wij hem reeds nu een
waarschuwing te moeten geven, want wat bracht Deckers met zijn beide handen
op te steken en zichzelf en zijn strijdmakkers onnodig in gevaar. Dat mag
men bij een massale aankomst toch zeker niet doen! Niettemin
hebben wij bewondering voor deze schrandere knaap. In Zandvoort reed hij naar
zijn veertiende zege van dit seizoen en we zouden ons wel heel sterk
vergissen, indien hij er nog niet een handvol zeges extra bij haalt. Nieuwelingen: 1. en kampioen van Nederland 1968 J. Deckers, Guttecoven, Daar de
aankomst op Zandvoort nogal breed is en de renners aan de overzijde van de
jury finishten, kon men ons helaas niet meer juiste klasseringen doorgeven.
Een nogal vreemde zaak, daar men bij de adspiranten wel tot tien plaatsingen
wist te komen en toen eigenlijk al wist aan welke zijde de renners over de
eindstreep zouden flitsen. Vooral bij een kampioenschap is het toch
belangrijk wanneer zoveel mogelijk namen in de uitslag worden vermeld. De
inzet is tenslotte voor ieder even groot! SJAAK
AKKERMANS: VERRASSEND Voor de
titelstrijd der adspiranten, een race over In de
allerlaatste ronde trachtte de sterke Henk Poppe bij het uitkomen van de
Tarzanbocht en op weg naar de finish zijn slag te slaan. Keihard
trok hij de sprint aan, een sprint waarin door het zig-zag over de weg
flitsende “pak" nog een ernstige valpartij ontstond. Wat Poppe echter
niet verwacht had, was dat de attente Sjaak Akkermans (geboren op 18 juni 1952 en van beroep
tegelzetter en tweedejaarsadspirant) zich prachtig in zijn „slipstream"
wierp en met een alleruiterste aanzet langs hem heen kwam. Derde in dit
helse sprintgeweld word Cees van Bragt uit Lage Zwaluwe, terwijl Andre Jansen
vierde word. Adspiranten: 1. en kampioen van Nederland 1968 J. Akkermans, NieuwVossemeer,
in 35 min. 45 sec.; 2. H. Poppe, Nijverdal; GABY
MINNEBOO...STERK! Dat de
grote serie klassiekers, van stad tot stad-wedstrijden alsmede de kortelings
verreden provinciale kampioenschappen nog niet tot een definitieve selectie
voor hot landskampioenschap in Beek hebben kunnen leiden, werd bewezen door
het feit dat in Zandvoort toch nog omstreeks tweehonderd amateurs een
kansje waagden. Daarbij zaten diverse “kleppers",knapen van wie we
dit voorjaar zeker meer hadden verwacht, maar door allerlei oorzaken niet in
de gelegenheid waren geweest zich van een gerechtigde startvergunning te
verzekeren. De strijd is er op het zuigende Zandvoortasfalt zeker niet
minder om geworden. Er werd geknokt, er waren diverse uitlooppogingen en
halverwege de Na de
nodige schermutselingen, waarin vooral Van de Biggelaar, Van Andel en Adrie
Naaktgeboren, later overgenomen door Moonen en Homan, vervolgens door
Beurskens, Mooy, Smulders en Van Mastbergen, wederom Moonen, De Boer en
Diepeveen zich voor de tribune lieten bewonderen, probeerden ook Opsteen, Jan
van den Berg en Selles - achterna gezeten door Beurskens en Krom - de
aandacht op te vragen. 't Was evenwel allemaal nog te smeulend, er zat in al
die goed bedoelde pogingen geen kracht, evenmin in de uithaal die Jan van de
Beek en Jan Notten na afloop van de zevende ronde trachtten te forceren.
Neen, het was allemaal nog maar strovuur, de werkelijke brand moest nog
ontvlammen en daarom zette de “kraak" die Siem Brink, Pietje Deenen (kan
het ,afzien" maar niet laten), Siepke van Dongen en Gerrie Mooy in de
tiende ronde plaatsten, ook al geen zoden aan de dijk. Van Dongen dreef het
een paar toeren later nog wat door met Henk van der Lugt, maar toen Ge van
der Winden, de frele Beverwijker die bepaald nog niet veel rozen op zijn
wielerpaadje heeft zien groeien, zich eens in het avontuur stortte, waren er
heel wat anderen bereid om met hem mee te gaan. Harrie Beurskens, Wil
Breukel, Henk Hulleman en Gerard Krom, Adrie Naaktgeboren, Gerard Lelieveld,
Nico Vermeulen (reed zeer goed), Berry van Dorth en de geweldig marcherende
Hans Pels trokken mee en toen werd de wagon in snel tempo op gang getrokken. Uit de
bij iedere ronde „minder" wordende groep probeerden Wildeboer, Van
Brussel, Van der Kamp, Vervloet en Cor Zoons nog een „patrouille" te
formeren en wilden Hanegraaf, Van Dijk en Kuizinga het als drietal gaan
klaren, eerst Gaby Minneboo (reed als een trein), Jo van der Kamp en Cor
Zoons gelukte het zich ook definitief los te maken. FORMIDABEL Even leek
de rest verrast en de jeugdige Wim Kelleners uit Born, die zich dit jaar
vooral in Belgische wedstrijden een reputatie heeft weten te verwerven,
begreep dat de goede expresse was vertrokken. Hij begon een imposante
achtervolging, reed zich alles “uit het kassie" en wist na enkele toeren
zowaar bij het trio Minneboo aan te sluiten. Inmiddels begon het achterin te
“schutteren", diverse groepjes formeerden zich en vooraan begon er
„sleet" in de tienmans kopgroep op te treden. Zij werden het eerst door
Minneboo en zijn mannen bijgehaald, terwijl een nieuw zevental, dat eveneens
de meute een vaarwel had toegezwaaid, ook op de eerste rij wist plaats te
nemen. Direct na de aansluiting gingen Hans Pels, onvermoeibaar en driftig,
Van der Winden en de jonge, sterk rijdende Hulleman opnieuw aan de haal. Weer
reageerde Minneboo; hij nam Zoons en Neeskens mee in zijn jacht en al deed
Pels al het mogelijke om uit de greep van heet jagende drietal te blijven,
ook hij kon niet voorkomen dat er opnieuw een zestal samenkwam. De
afscheiding was nu een voldongen feit, want al deed de moedige Kelleners, in
wie wij een zeer goed renner voor de toekomst zien, bijzonder veel werk om de
achtervolging te animeren, het bleef bij een vrome wens. In de
eindsprint liet de op 12 juni 1945 geboren Gabriel Minneboo, op sprong om op
deze voor hem zo heuglijke dag ook nog vader te worden, zich niet meer
verrassen. Hij hield de fel aandringende Pels duidelijk achter zich, terwijl
Hulleman en Neeskens respectievelijk derde en vierde werden. Van der Winden
en Zoons hadden in de spectaculaire slotfase nog moeten lossen, hadden zelfs
nog 25 seconden moeten prijsgeven. BRON: JAN
BALDER Amateurs:
KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1968.07.27) Fedor den
Hertog bekroonde magistrale vlucht Wie
gedacht had dat juist het wegkampioenschap voor amateurs weleens het meest
sportieve hoogtepunt van de nationale wegkampioenschappen 1968 zou worden,
kwam ditmaal wel zeer bedrogen uit. Het werd een doodgewone temposlag, waarin
het veld zich als een aaneengesloten bontgekleurd lint over de Adsteeg en
door de aangrenzende plaatsjes Kelmond, Oensel en Geverik slingerde.
Natuurlijk waren er de nodige uitlooppogingen, werd er herhaaldelijk op de
deur geklopt, maar trad er in de eerste Daarvoor
zorgde na deze respectabele afstand niemand minder dan Fedor den Hertog, een
van onze meest briljante jongeren, geboren op 2 april 1946 te Ermelo en
momenteel de directe pupil van de bekende Amsterdamse wielerman Herman Krott.
Hij klopte niet zozeer aan, neen, hij knalde de deur open, fabriceerde na
een keiharde demarrage - onhoudbaar voor iedereen - een magistrale solo en
bleef ook in de resterende drie ronden, zo'n Zelfs een
alles gevende Rene Pijnen vermocht niet in zijn opzet slagen. Deze liep
vooral in de laatste ronde heel hard op Den Hertog in, maar moest aan de
streep, waar tienduizenden een luid gejuich voor de nieuwe kampioen
opbrachten, toch nog zeven seconden verlies laten optekenen. Wat wij
dit seizoen al in vele grote wegwedstrijden en specisal in Olympia's Tour
door Nederland hebben geconstateerd, werd ook in dit kampioenschap weer eens
bevestigd. Velen van onze huidige amateurs ontbreekt het aan de durf om
werkelijk initiatief te nemen. We missen een beetje de ware
“klokkeluiders", de alles-of-niets spelers, die onvervaard de strijd
aanbinden en wel zien wat er allemaal van komt. Men rekent allemaal te veel
en wellicht is dat terug te voeren op de omstandigheid, dat we momenteel zo enorm
veel goede renners bezitten. Ook zijn er zo'n tiental “boventoppers",
renners die net even de overhand hebben, maar juist dit aantal heeft een
verlammende uitwerking, omdat de rest eerst hun gedragingen wil observeren en
afwachten alvorens zelf eens een gok te wagen. Ergens
horen we de mening al opperen, dat Den Hertog en Pijnen het tenslotte toch
maar gedaan hebben en dat de derde plaats van Jan Krekels toch ook aangeeft
dat deze „topper" er weer heel knap bij zat. En dat er op het ereschavot
een drietal kwam te staan, dat zonder meer als het trio vaandeldragers van
onze vaderlandse amateurwielersport op de weg kan worden beschouwd. Wat dat
betreft is het jongste wegkampioenschap zeker aan zijn trek gekomen, maar ...
Wat te denken van de uitlatingen van Fedor den Hertog, die eigenlijk maar een
honderd kilometer wilde meerijden om beter voorbereid zijn finale in de
achtervolging te kunnen rijden en eigenlijk tot zijn eigen grote verbazing
bemerkte, dat het ,als vanzelf" ging. GROOTSE
COME-BACK We willen
de tragiek welke zich vorig jaar rond de figuur Fedor den Hertog heeft
afgespeeld, liever niet meer in herinnering roepen. Het is allemaal gebeurd
en voor de bescheiden, wat teveel teruggetrokken Fedor is
het beter wanneer iedereen met hem in de toekomst kijkt. Want hij heeft
toekomst, een ongelooflijke toekomst, al doet hij er verstandig aan zijn stap
over de drempel bedachtzaam te plaatsen. Maar de
man die dit jaar in de Ronde van Friesland zijn rentree vierde, daags daarna
zijn verjaardag luister bijzette door een briljante zege in een flinke
Belgische wegkoers en enkele weken daarna een puik eindtriomfator van het
Franse Circuit des Mines werd - won daarin ook nog een tweetal ritten - heeft
bewezen er een van zeer grote klasse te zijn. Niet alleen in zijn formidabel
gereden Ronde van Turkije, waarin hij twee ritten in lijn en een tijdrit won,
of met zijn grandioze verrichting in Verviers„ waar hij als tijdrijder de
hele concurrentie aan flarden reed, ook in het wegkampioen- schap toonde hij
dat er een Fedor den Hertog bestaat waartegen niets of heel weinig is in te
brengen. Waar het hem echter nog aan ontbreekt, is een zekere brutaliteit,
een dosis ,bluf", een zekere overmoed. Want als hij een vedette wil
worden, een knaap die van zijn hobby een rijkbetaald vak wil maken - en de
atletische eigenschappen bezit hij daarvoor in overvloed - dan moet hij zich
dergelijke eigenschappen toeeigenen. Met andere woorden: Fedor moet een eigen
stem krijgen, een man die zijn mening durft uiten, een kerel worden die een
groot vertrouwen in zichzelf heeft. Hij heeft nu een prachtig aanknopingspunt,
aan hem de taak om op de ingeslagen weg voort te gaan. WEINIG
SPECTACULAIR De
titelstrijd voor amateurs kwam slecht op gang. Het abnormaal hoge tempo
smoorde iedere vlucht in de kiem en daarom zetten alle pogingen weinig zoden
aan de dijk. Henk van Vught, Piet Hoekstra, Roel Snijder en later Berry van
Dorth, Jan Bakker, Arnold Voogt en Dries van Wijhe, nog weer later Cees
Koeken, deden allemaal hun uiterste best, maar het was slechts een uitlokken.
Ook Mathieu Pustjens. Nico Vermeulen, Cor Baars, Jan Aldershof, Kees Koot,
Cor Leunis, Mat Gerrits en opnieuw Cees Koeken en de later zo aandringende
Audi Liebrechts probeerden een afscheiding teweeg te brengen, maar de reactie
van het peloton was zo sterk, dat het wederom „carte blanche" werd. Dat
gebeurde ook toen een sprong van Gerrits, Koeken, Koot en De Groot geen
genade vond, toen Jan Aling eens een
tweehonderd meter pakte en Ger Harings een basis probeerde te leggen waarop
hij met zijn achtervolgers Rink Cornelisse en Henk van Vught misschien iets
groots had kunnen opbouwen. Leen de
Groot, die na zijn zege in Olympia's Tour door Nederland wat uit het grote
werk is terug getreden, wilde het met Harings en Holst verder op een accoordje
gooien, maar alweer sloot de „lange slang" zich aan. Daaruit moest Cees
van 't Hoff, de enige renner die het palingdorp Volendam rijk is, lossen en
kwamen Roel Snijder en Adrie Wouters door een onvoorzichtige manoeuvre te
vallen. Met nog
zes ronden te rijden eisten Liebrechts, Aling en Gerrits de aandacht even op,
wisselde dit trio in twee gevallen van naam omdat Baars en Holst het
vervolgens eens met Gerrits in het vat trachtten te gieten. Daarna drukten
Wim Prinsen en Michel Bertou hun neus aan het venster en deed Leen de Groot,
die beslist niet alleen voor het meerijden naar Limburg was afgezakt, ook
alsof er van hem nu eindelijk iets in deze weinig spectaculaire race mocht
worden verwacht. GROOTSE
FINALE Achter
aan de sliert bengelde steeds maar Fedor den Hertog. Hij durfde niet tussen
de wielen, reed op een meter afstand van de laatste man en de schrik sloeg om
zijn hart toen Snijder en Wouters ten val kwamen. Ook irriteerde het de
latere kampioen dat velen nog loshandje tussen de groep uit hun bidons zaten
te drinken. Zocht men den valpartijen? Hij flitste maar eens naar voren, doch
werd abrupt weer naar achteren gereden. Nogmaals probeerde Den Hertog het en
toen zag hij dat Jan van Katwijk en Rudie Liebrechts (misschien wel de meest
strijdlustige man van deze dag) een kleine voorsprong hadden genomen. Van
Katwijk viel terug, maar Liebrechts vormde een prachtig doelwit. Als een
flits spoot Fedor naar zijn wiel en ging meteen keihard door. Niemand kon
zijn wiel meer houden, ook Liebrechts niet. Binnen een ommezien had Den
Hertog een halve minuut. In een schitterende stijl draaide hij door, de klap
was gevallen. Want al probeerde eerst Ger Harings nog een jacht te openen en
deden Rene Pijnen, met Jan Zoons, sterk achtervolgd door Ben Janbroers, eveneens
hun uiterste best om Den Hertog tot de orde te roepen, aan zijn suprematie
viel niet te tornen. Pijnen, die zich met moeite van de „lastige" De
Groot had weten te ontdoen, smeet Zoons los en ging het alleen proberen. Het ging
er om spannen, de laatste ronde was bijna volbracht en toen keek Pijnen zijn
rivaal op de rug. De kloof tussen beiden werd minder en minder, kwam tot op
nauwelijks honderd meter. De volgwagens gingen er tussenuit, tenslotte moest
het helse gevecht een zo eerlijk mogelijk verloop hebben. Even keek Den
Hertog om, zag of voelde dat Pijnen in zijn nabijheid was en schakelde toen
op zijn „dertien". Meteen werd het gat weer iets groter, maar toen de Adsteeg
voor de allerlaatste maal werd beklommen en Den Hertog triomfantelijk over de
eindstreep bolde, telde Pijnen nog slechts zeven seconden achterstand. Een
verlies dat bergopwaarts neerkomt op ongeveer zeventig meter ... Ruim een
halve minuut later kondigde Jan Krekels met een formidabele eindsprint het
peloton aan. Het wegkempioenschap voor amateurs, dat evenals beide andere
koersen om de nationale trui voortreffelijk werd georganiseerd door de KNWU
en technisch uitgevoerd door het wielercomite waarover Willy Boss Sr. de
scepter zwaait, was tot een finale gekomen welke klonk als een klok.BRON:
JAN BALDER Amateurs: 1. en kampioen van Nederland 1968: Fedor den Hertog,
Amsterdam, KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1968.07.27) Afwachtende
Bella Hage spurtte naar derde landstitel Een
koers, laat staan een kampioenschap, wordt niet louter en alleen met de benen
gewonnen. Vooral de taktiek, de bepaling van de strategic, kan van
doorslaggevende betekenis zijn. Juist daardoor zijn het niet altijd de meest
sprekende figuren, die ook met de meeste roem huiswaarts keren. Dikwijls zijn
zij de “geklopten", hebben zlj weliswaar een duidelijk stempel op de
koers gedrukt, doch misten zij aan de meet net dat “kleine, maar o zo grote
beetje meer" om het volledig af te ronden. Onwillekeurig
dachten wij daaraan in bet wegkampioenschap voor dames, dat zaterdag 27 juli
jongstleden het zo glorieuze wielerweekend in het Limburgse opende. Want al
behaalde Bella Hage dan haar derde landstitel en zal iedereen beamen dat de
trui wederom rond de gracieuze schouders van een goed renster kon worden
geplooid, het meest in de kijker liep toch wel de vlasblonde Hennie Hondeveld
uit het Gelderse Laren. Zij was het die zich met brio de hoofdrol toeeigende,
de knuppel herhaaldelijk in het hoenderhok smeet, maar aan de streep slechts
een troostprijs, de tweede plaats, kon innen. In de
wielersport zegt men liever derde dan tweede te worden. Een zeer grote
waarheid ligt in deze - voor de leek wat vreemde - uitspraak opgesloten,
want als tweede aankomende is men immers direct geklopt. Wie derde wordt is
meer verslagen, maar als tweede heeft men zich in het gevecht met de beste of
de meest geslepene gewonnen moeten gaven, kwam als 't ware net te kort om
zelf naar de hoogste eer te grijpen. En dat net te kort komen heeft de frisse
Hennie Hondeveld in het voorbije landskampioenschap voor een zeer groot deel
aan zichzelf te wijten. Ze deed alsof het niet „op" kon, alsof haar
krachtenreservoir onuitputtelijk was. INTERESSANTE
WEDSTRIJD De
dames-wielrensport begint zo langzamerhand ook in Nederland meer publiek te
trekken, want toen de fietsende “Eva's" om 11.00 uur de toeclipsriempjes
vasttrokken, hadden zich toch al vele duizenden rondom het Adsteeg-circuit
geschaard. Ze kregen waar voor hun geld: Ineke van IJken (eigenlijk mevrouw
Heusinkveld) en de kwieke Nel van Dijk wisten de eerste voorsprong te nemen.
Maar het duurde niet lang of er kwam een groepje tot stand, dat nogal stevig
op de trom sloeg. Conny Boon, Bella Hage, Riet Heemskerk, Eef Helder, Tine
Lazeroms, Irene Paul, Erna Meskers, Truus Smulders en Ineke van IJken namen
tweehonderd meter, doch onder druk van vooral Hennie Hondeveld, Keetie Hage
en de vinnige Janny Jonkers werd deze plooi met vaardige vrouwenhand weer
glad gestreken. Deze jacht miste zijn uitwerking niet, want achteraan moesten
Dini Brinkman, Nel van Dijk, Ria Sweers, Louise Rovers, Alie Zijlmans en de
gevallen Areke van der Laar het geweld vooraan laten uitrazen. Na de
vierde ronde hesen Hennie Hondeveld, Keetie Hage en haar zus Bella, verder
Conny Boon en Riet Heemskerk zich het snelst omhoog, maar prompt kwamen ook
Tine Lazeroms, Erna Meskers, Janny Jonkers, Truus Smulders en Irene Paul weer
mede vooraan. Het tiental „leading ladies", ofwel de besten van onze
dames-wielrenners, had zich afgescheiden. De rest zou geen enkele wijziging
meer te weeg. kunnen brengen. De vlam
spoot er in, uit deze tien zou onherroepelijk de kampioene te voorschijn
komen. Keetie en Bella Hage, Janny Jonkers, Conny Boon en vooral Hennie
Hondeveld trokken er steeds maar weer opuit, waarbij vooral de eerste en de
laatste elkaar nogal belaagden. En toen werd het meteen duidelijk hoe het
eigenlijk allemaal zat. Want zoals een oud spreekwoord verhaalt, kroop ook
hier weer het bloed waar het niet gaan kan. Bella Hage, reeds kampioen in
1966 en '67, kon het niets schelen of Keetie eventueel in haar herhaalde
demarrages zou slagen. De titel bleef dan toch in eigen kring. Keetie daarentegen
begreep dat zij zus Bella het meest kon helpen door de gretige, op alles
reagerende Hennie Hondeveld zodanig af te matten, dat deze in een eindsprint
zou zijn “aangedaan". Zo splitste de groep diverse keren, kwamen er vijf
voorop en sloten de andere vijf weer aan. „Smuldersje" probeerde het nog
eens, Boon en Meskers gaven ooknog eens eon uithaal weg, maar steeds weer
vonden zij het geweld van Hondeveld en Keetie Hage tegenover zich. En toen
de meest succesvolle van de „Rage-sisters" opnieuw een serie demarrages
plaatste, ging Hondeveld nog niet door de knieen. Ze haalde Keetie terug,
maar beging toen de fout om niet zelf door te gaan. Ze twijfelde teveel aan
zichzelf, want met een beetje meer zelfvertrouwen en een keiharde demarrage
van achteraf hadden wij nog niet geweten of men haar nog had kunnen intomen.
De prijzen liggen echter op de meet en daarin toonde de bedreven Bella dat
zij haar “vak" als geroutineerd wielrenster bijzonder goed verstaat. Ook
al scheelde het bij de aankomst maar zeer weinig en drong tot aller
verrassing toch Hennie Hondeveld het meeste aan. BRON:JAN
BALDER Dames: 1. en kampioene van Nederland 1968: Bella Hage, Sint Maartensdijk,
KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1968.07.28) Nationale
wegkampioenschappen in Beek Concurreutie
bezweek onder Eef Dolman's verpletterende macht 't Is al
meermalen geschreven en uitgesproken dat de op 22 februari 1946 geboren
Rotterdamse Limburger Eef Dolman, een heel bijzondere is. Een man, die zich
zo enorm op een wedstrijd kan inleven, dat het welhaast angstwekkend is.
Bovendien kondigt Dolman vaak zelf van tevoren aan dat er wat „op het spel
staat", dat er een explosie is te verwachten, dat hij als 't ware op
springen staat. Nog
herinneren we ons het gesprek dat wij op Hemelvaartsdag in het Amsterdamse
Bos met de voor velen zo „gesloten" Dolman hadden. Het was allemaal
niet rooskleurig, hij had het enorm moeilijk, wist bona geen prijs te rijden
bij de beroepsrenners maar ... over het wegkampioenschap geraakte hij in vuur
en vlam. „Daarin
ligt absoluut mijn revanche, daarin kan ik iedereen-overtuigen dat er ook
nog een andere Eef Dolman bestaat. Een Dolman, waartegen het met een beetje
geluk - tenslotte moet men dat in iedere koers hebben - uiterst moeilijk zal
worden. Want daar leef ik naar toe, moet nu verschrikkelijk veel afzien, rijd
voornamelijk op mijn karakter, daar ik volledig met het verleden gebroken heb!" Om een
lang verhaal kort te maken: Eef Dolman won vlak voor de Tour een kletsnatte
Ronde van Ulestraten, werd op het allerlaatste moment gekozen voor de Ronde
van Frankrijk en leerde daarin hoe verschrikkelijk moeilijk het wielervak
toch eigenlijk wel is. Vaak de wanhoop nabij omdat het allemaal zo moeilijk
ging, een gevolg van zijn minder goede voorbereiding. Hoe dikwijls heeft de
gedachte niet door zijn hoofd gespeeld om er maar mee te stoppen, om desnoods
maar een baan te gaan zoeken, daar er toch wekelijks een zeker bedrag op
tafel moest komen. De koppige, ook voor zichzelf zo keiharde Eef Dolman
worstelde zich met bewonderenswaardige moed door de Tour de France heen,
ontpopte zich als een ware “meester- knecht" voor winnaar Jan Janssen,
maar sleep ondertussen zijn eigen vorm tot een vlijmscherp wapen. Daar, op
zondag 28 juli in Beek, in het Limburgee heuvelland, waar hij sinds zijn
huwelijk woont, daar moest en zou het gebeuren. Daar zou hij zichzelf
overwinnen, zichzelf een grote dienst bewijzen en de gehele Nederlandse
wielersport versteld doen staan van zijn kunnen. De man,
die zo'n gesloten karakter heeft en door velen als werkelijk groot renner is
miskend, kondigde dus opnieuw zijn grote verrichting aan. Nauwelijks 24 uren
voor de wedstrijd, toen hij na een fikse trainingsrit nog even kwam kijken
hoe de amateurs het er hadden afgebracht en hij z'n bewondering voor de
prestatie van Fedor den Hertog uitdrukte, zei Dolman ons letterlok:
„Morgenmiddag om 12 uur is de start, maar dan begint - let maar eens op -
gelijk de finale. Een finale waarin ik absoluut een groot aandeel zal hebben.
Het wordt een kampioenschap zoals ze er hier nog nooit een gezien
hebben!" Toevalligerwijze
bivakkeerden wij in hetzelfde hotel als Dolman en zijn ploegmakkers en toen wij
Eef daar 's zondagsmorgens aan tafel zagen zitten, toen wisten wij het bona
zeker. Gespannen als een vioolsnaar, stil en uiterst geconcentreerd, bezeten
van slechts een gedachte: kampioen van Nederland worden. NIET
OVERDREVEN De boute
uitlatingen van Eef Dolman waren niet overdreven. Ze waren uitgesproken door
iemand die van al onze vaderlandse beroepsrenners misschien wel het
allermeeste zelfvertrouwen heeft. Want nadat hij met Jan Janssen, Eddy
Beugels en Arie den Hartog een „tour d'honneur" voor de tienduizenden -
misschien wel vijftig- of zestigduizend - langs het parcours had gemaakt en
die Dolman eigenlijk maar „zo, zo" vond (was wellicht bang uit z'n
concentratie te geraken) begon het. En hoe! Peter
Post, Wim Schepers en Rinus Hoogerland knalden reeds in de eerste ronde weg,
wisten met een flinke voorsprong over de Adsteegklim, maar ook Harm
Ottenbros en ... Eef Dolman trokken een brede streep “licht" tussen hen
en het peloton. Ziedend sneed Dolman met Ottenbros naar het trio Post. Het
moest gebeuren, de finale moest worden ingeluid! Het
vijftal verenigde zich en toen na drie ronden de kloof werd opgemeten,
bedroeg deze al 46 seconden. Jammer genoeg moest Hoogerland door pech
overspringen op een andere fiets - wat allemaal veel te lang duurde - en
raakte Dolman daardoor zijn co-equipier van Smiths kwijt. Ook Wim Schepers
moest tweemaal van fiets verwisselen, maar deze verstond het om steeds weer
aan te sluiten en daardoor kon het viertal, dat vooral door het keiharde
rijden van Dolman en ook van Post een vluchtgroep met inhoud werd, na vijf
omlopen van ieder Achteraan
roerde de groep zich wel; deden bij voorbeeld Huub Harings, Eddy Beugels en
Jean Tummers hun uiterste best, bliezen Leo Duyndam en Gerard Vianen eveneens
veel ,stoom" af en wilde Henk Cornelisse het eens alleen proberen. De
winst van de koplopers werd evenwel hoger en hoger, kwam zelfs tot op 3 min.
en 20 sec. Was de slag dan toch al gevallen, was het dan toch waar, dat men zo
maar vanuit het vertrek kon gaan „lopen" zonder dat iemand daar iets aan
kon doen? Leo Duyndam, het “klasse-paard" nit Honselersdijk, trok er nog
eens met Jo van Seggelen achteraan, maar kwam nadat de groep het tweetal weer
had ingerekend, te vallen. Moest toen een grote inspanning leveren om weer
aansluiting te zoeken en slaagde daarin op grootse wijze. Ook Jan Harings,
een van de favorieten, Bart Zoet, Dies Kosten en Jo van Seggelen (alweer)
wilden de zaak weleens een andere wending geven, maar eerst Eddy Beugels en
Jan van der Horst, die later o zo spijtig zijn crank brak en daardoor
loodzwaar kwam te vallen, wisten een jachtgroep te formeren, die na een
rondenlang hels gevecht toch mede op de voorste rij kwam. Daarin
zaten - naast Beugels en Van der Horst - Jan Harings, Arie den Hartog, Peter
Heijnig, Paul Konings, Dies Kosten, Jo de Roo en Jo van Seggelen, Gerard
Vianen, Bart Zoet, Cees Zoontjens, Johnny Brouwer en Riny Wagtmans. Een
“patrouille" waarin het aan kwaliteit zeker niet ontbrak en die voor
diverse leden van het viertal vooraan alleen maar als een welkome versterking
kon gelden. Immers, Post en Ottenbros hadden er alle belang bij dat De Roo en
Wagtmans het Willem II-Gazelle-front kwamen versterken en Wim Schepers kon de
hulp van Vianen. Zoontjens en Harings evenzeer allerbest gebruiken. Om nog
maar niet te spreken over Dolman, die zich met zijn ploegmakkers Zoet,
Heijnig en Brouwer meteen ook meer op zijn gemak voelde. Daarbij kwam dat de
laatste wellicht van zijn twee Tour-makkers Beugels (Mercier) en Den Hartog
(BIC), knapen met wie hij veel optrekt in trainingsritten, waarschijnlijk
meer steun dan hinder zou ondervinden. NIET TE
KLOPPEN De
veertien jagers overbrugden de 2,40 min. binnen enkele ronden, maar verloren
onderweg eerst Van der Horst en later Konings, Van Seggelen en Kosten, die
over een onvoorzichtig overstekende toeschouwer kwam te vallen. Achteraan
ging de catastrofe voor een Gerben Karstens, die het alleen nog eens
probeerde en tot op 3,05 min. kwam en voor Jan Janssen - voor wie duizenden
naar Beek waren gekomen - zich steeds duidelgker aftekenen. Zij waren de
grote „geslagenen", begrepen dat zij in het verdere verloop geen enkele
rol van betekenis meer konden vervullen. Ook al zou Jan Janssen in de
slotfase zqn vakkenis nog eens duidelijk demonstreren door met Jef Drummen en
Leo van Dongen (moest door materiaalpech afhaken) naar de inmiddels nog
altijd zo hevig aandringende Leo Duyndam te springen. De man, die in de
Smiths-gelederen voor het grootste exploot had moeten zorgen, was met Huub
Harings en een uitermate „zuinig" met zijn krachten omspringende Harrie
Steevens nog achter de eerder genoemde jachtgroep aangedenderd, maar begreep
dat ook hij te laat, veel te laat was gekomen. Vooraan
begon het ,aftellen". Brouwertje, die door pech was achterop geraakt,
kwam weer netjes bij en Eef Dolman zat zich tot en met op te winden. Hij
voelde zich sterk als een beer, zei tegen Zoet, Heijnig en Brouwer dat alle
mannen van de concurrentie dienden te worden ingerekend en dat men hem bet
best kon helpen door het tempo goed hoog te houden. Hij wilde ,scherp"
blijven en al deed vooral de blauwe “Willem II-Gazelle-trein" alle
mogelijke moeite om op een ander spoor te geraken en gaven ook Cees Zoontjens
en Gerard Vianen blijk een gooi naar de zege te willen doen, Dolman bleef de
zaak in handen houden. Steeds weer maakte hij met Zoet en Heijnig een einde
aan alle demarrages. De allerlaatste ronde ging in, nu moest en zou bet
gebeuren. Een spervuur van keiharde uithalen, op naam van Post, Wagtmans, De
Roo, Schepers, Vianen en Zoontjens, deed de vonken eraf spatten. Nog
verkrampte Dolman niet, want steeds weer spande hij de rug en knalde naar de
wielen. Ook Eddy Beugels wilde niet buigen en toen Post voor de allerlaatste
maal aanging om wellicht voor Wagtmans de eindspurt aan te trekken, ging
Dolman op de Adsteeg-helling eens even' ,zagen". Op zqn allergrootste
versnelling vlamde hij omhoog, trok Ottenbros en Jan Harings mee maar ontnam
hen met een kei harde jump alle verdere illusies. Een kampioen, die in de
allereerste plaats revanche op zichzelf nam, zich helemaal “schoon"
aandiende en de kroon zette op een lange, vaak zo moeilijk begaanbare weg.
Een kampioen van zeer grout kaliber! BRON:JAN
BALDER Beroepsrenners: 1. en kampioen van Nederland 1968: Eef Dolman, Klimmen, KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1968.00.00) Wim
Snijders snelste veteraan in kampioensrace
op het Zandvoortse circuit Het
nationale wegkampioenschap voor veteranen, zondag op et winderige circuit van
Zandvoort verreden, is na een boeiende strijd op naam genomen van Wim
Snijders uit Halfweg. Een van de vele newcomers onder de oudste lichting
licentieouders. De thans 38-jarige Wim Snijders, die als amateur destijds
tot triomfen kwam in zware koersen als de Ronde van Noost-West-Nederland, de
Haarlemmermeerronde (2x), Benelux-tour etc. en driemaal het
clubkampioenschap lange afstand van De Bataaf op zijn naam bracht, reed weer
als in zijn beste dagen: attent, slagvaardig en steeds in de voorste
gelederen. Daar waar de slagen vallen. In de fel betwiste eindspurt van en
achttien man sterke kopgroep trok Snijders - die een paar honderd meter voor
de streep nog bijna ten val kwam - met een wieltje verschil aan het langste
eind. De
strijdlust en het enthousiasme van de veteranen (66 man) dede weldadig aan.
Vooral een Henk de Vos, Cees Rabe, Wim Duyker, driemaal eerder kampioen
voordat hij vorig jaar door Norbert Koch werd onttroond, Wim van Dongen, Van
der Kloot, Hordijk en Nelis Withoud wierpen zich steeds met veel ean in de strijd.
Voor de 64-jarige Tilburger Otten viel tegen dit jeugdige geweld niet op te
tornen en hij moest reeds in de eerste ronde - het bijna ACTIEF Dat H. de
Vos, die als amateur verschillende straatkoersen en criteria wist te winnen,
er zijn zinnen op had gezet om in dit kampioenschap hoge ogen te gooien,
heeft hij duidelijk laten lijken. Reeds in de tweede „tour" ging de
Hagenaar tot de aanval over. Zijn concurrenten lieten hem echter niet zonder
slag of stoot gaan. Ook een vlucht van Rabe, Snijders en Zuidema sorteerde
niet het gewenste effect. Meer perspectief bood de ontsnapping van Duyker,
Van Dongen en Withoud. De actieve De Vos sloot zich bij dit drietal aan en
met z'n vieren kwamen zij snel tot een paar honderd meter voor- sprong. In
het peloton begreep men dat er gehandeld moest worden om niet voor een
verloren zaak te strijden. Voor de meesten werd de toegenomen strijd te
machtig. Twaalf ronden voor het einde werden de vluchtelingen door vijftien
achtervolgers ingelopen. Alleen oud-kampioen Duyker wilde zich nog niet
gewonnen geven en hield nog twee ronden in zijn eentje stand. De kwieke Cees
Rabe beproefde daarna vergeefs zijn geluk met een soloren, terwijl ook
Snijders en Duyker geen kans kregen op een beslissende ontsnapping. Vooral v.
d. Kloot was zeer bedrijvig in de afweerslag. Van de 19 man sterke kopgroep
kon alleen Jan Schipper de opmars niet met succes volbrengen. EINDSPRINT Naarmate
de strijd het einde naderde, hebben vooral Hordijk, Rabe, De Vos, Withoud en
v. Dongen alle mogelijke moeite gedaan om een eindsprint te ontlopen. De
onderlinge rivaliteit speelde hen daarbij echter parten. Zij kregen geen
metertje vrijspel. Het draaide tenslotte op een spurt uit en daarbij scheen
Diepstraten, die zich bij de vele schermutselingen niet vermoeid had, bijna
aan het langste eind te gaan trekken. Snijders kon hem nog net op de streep
kloppen. De Arnhemmer Roelofs, steeds in de voorste gelederen, greep de
bronzen plak. De dolgelukkige Wim Snijders werd meteen na afloop door de heer
W. v. Steenbergen, voorzitter Sportcommissie KNWU, in de rood-wit-blauwe
kampioenstrui geholpen. „Jaren geleden heb ik je al meerdere keren met een
overwinning mogen feliciteren," aldus de heer Van Steenbergen, „en ik
had niet verwacht dat nog eens te mogen doen als nationaal kampioen der
veteranen." Veteranen: 1. en kampioen Wim Snijders, Halfweg, De
54-jarige Amsterdamse veteraan Jaap Ruiter, die zelf actief aan de strijd
deelnam, heeft zich vele inspanningen getroost om dit kampioenschap doorgang
te kunnen doen vinden. Hij wist zich daarbij gesteund door zijn vrienden van
de VWC Amsterdam. Zij hebben het ook voor elkaar gekregen dat de afstand
ditmaal aanmerkelijk langer was dan in voorgaande,jaren. Dat de animo onder
de veteranen bijzonder groot was, blijkt wel uit het feit dat slechts twee
man verstek lieten gaan. Titelhouder Norbert Koch was evenmin van de partij.
Door drukke bezigheden had de populaire Utrechtse gangmaker geen kans gezien
zich op het kampioenschap voor te bereiden. 25e ZEGE Een
voorwedstrijd voor adspiranten word in de sprint gewonnen door Andre Jansen.
De jongste van de drie fietsende broers uit Westzaan kwam daarmee tot zijn
25e triomf in dit seizoen.BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Adspiranten: KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.VETERANEN (18 augustus).1968 Wim
Snijders snelste veteraan in
kampioensrace op het Zandvoortse circuit Het
nationale wegkampioenschap voor veteranen, zondag op het winderige circuit
van Zandvoort verreden, is na een boeiende strijd op naam gekomen van Wim
Snijders uit Halfweg. Een van de vele nieuwcomers onder de oudste lichting
licentiehouders. De thans 38-jarige Wim Snijders, die als amateur destjjds
tot triomfen kwam in zware koersen als de Ronde van Noost-West-Nederland, de
Haarlemmermeerronde (2x), Benelux-tour etc. en driemaal het
clubkampioenschap lange afstand van De Bataaf op zijn naam bracht, reed weer
als in zijn beste dagen: attent, slagvaardig en steeds in de voorste
gelederen. Daar waar de slagen vallen. In de fel betwiste eindspurt van een
achttien man sterke kopgroep trok Snijders - die een paar honderd meter voor
de streep nog bijna ten val kwam - met een wieltje verschil aan het langste
eind. De
strijdlust en het enthousiasme van de veteranen (66 man) dede weldadig aan.
Vooral een Henk de Vos, Cees Rabe, Wim Duyker, driemaal eerder kampioen
voordat hij vorig jaar door Norbert Koch werd onttroond, Wim van Dongen, Van
der Kloot, Hordijk en Nelis Withoud wierpen zich steeds met veel e1an in de
strijd. Voor de 64-jarige Tilburger Otten viel tegen dit jeugdige geweld niet
op te tornen en hij moest reeds in de eerste ronde - het bijna ACTIEF Dat H. de
Vos, die als amateur verschillende straatkoersen en criteria wist te winnen,
er zijn zinnen op had gezet om in dit kampioenschap hoge ogen te gooien,
heeft hij duidelijk laten blijken. Reeds in de tweede „tour" ging de
Hagenaar tot de aanval over. Zijn concurrenten lieten hem echter niet zonder
slag of stoot gaan. Ook een vlucht van Rabe, Snijders en Zuidema sorteerde
niet het gewenste effect. Meer perspectief bood de ontsnapping van Duyker,
Van Dongen en Withoud. De actieve De Vos sloot zich bij dit drietal aan en
met z'n vieren kwamen zij snel tot een paar honderd meter voorsprong. In het
peloton begreep men dat er gehandeld moest worden om niet voor een verloren
zaak te strijden. Voor de meesten word de toegenomen strijd te machtig.
Twaalf ronden voor het einde werden de vluchtelingen door vijftien
achtervolgers ingelopen. Alleen oud-kampioen Duyker wilde zich nog niet
gewonnen geven en hield nog twee ronden in zijn eentje stand. De kwieke Cees
Rabe beproefde daarna vergeefs zijn geluk met een solo ren, terwijl ook Snijders
en Duyker geen kans kregen op een beslissende ontsnapping. Vooral v. d. Kloot
was zeer bedrijvig in de afweerslag. Van de 19 man sterke kopgroep kon alleen
Jan Schipper de opmars niet met succes volbrengen. EINDSPRINT Naarmate
de strijd het einde naderde, hebben vooral Hordijk, Rabe, De Vos, Withoud en
v. Dongen alle mogelijke moeite gedaan om een eindsprint te ontlopen. De
onderlinge rivaliteit speelde hen daarbij echter parten. Zij kregen geen
metertje vrijspel. Het draaide tenslotte op een spurt uit en daarbij scheen
Diepstraten, die zich bij de vele schermutselingen niet vermoeid had, bijna
aan het langste eind te gaan trekken. Snijders kon hem nog net op de streep
kloppen. De Arnhemmer Roelofs, steeds in de voorste gelederen, greep de
bronzen plak. De dolgelukkige Wim Snijders werd meteen na afloop door de heer
W. v. Steenbergen, voorzitter Sportcommissie KNWU, in de rood-wit-blauwe
kampioenstrui geholpen. „Jaren geleden heb ik je al meerdere keren met een
overwinning mogen feliciteren," aldus de heer Van Steenbergen, „en ik
had niet verwacht dat nog eens te mogen doen als nationaal kampioen der
veteranen." BRON: JAN ROOSENBOOM DE VRIES Veteranen: 1. en kampioen Wim Snijders, Halfweg, De
54-jarige Amsterdamse veteraan Jaap Ruiter, die zelf actief aan de strijd
deelnam, heeft zich vele inspanningen getroost om dit kampioenschap doorgang
te kunnen doen vinden. Hij wist zich daarbij gesteund door zijn vrienden van
de VWC Amsterdam. Zij hebben het ook voor elkaar gekregen dat de afstand
ditmaal aanmerkelijk langer was dan in voorgaande jaren. Dat de animo onder
de veteranen bijzonder groot was, blijkt wel uit het feit dat slechts twee
man verstek lieten gaan. Titelhouder Norbert Koch was evenmin van de partij.
Door drukke bezigheden had de populaire Utrechtse gangmaker geen kans gezien
zich op hot kampioenschap voor te bereiden. 25e ZEGE Een
voorwedstrijd voor adspiranten werd in de sprint gewonnen door Andre Jansen.
De jongste van de drie fietsende broers uit Westzaan kwam daarmee tot zijn
25e triomf in dit seizoen. Adspiranten: KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT.(1968.06.30) Amateurs
150 km: Nieuwelingen
50 km: Adspiranten
36 km: 1. J. Akkermans, Nieuw Vossemeer, in
38.29; 2. E. Meijlemans, Ossendrecht; 3. H. Hellemans, Halsteren. KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND.(1968.06.30) Amateurs
140 km: Amsterdam;
3. J. Dekker, Enkhuizen; 4. H. Hoogzaad, Venhuizen; Nieuwelingen
60 km: 1. H. Sparnaay, Aalsmeer, in 1.28.16; 2.
R. Bakker, Haarlem; Adspiranten
25 km: KAMPIOENSCHAP
VAN OVERIJSSEL.(1968.06.29) Amateurs
145 km: 1. E. Dickhof, Oosterwolde, in 3.24.10;
2. J. v. Dam, Zwolle; Nieuwelingen
78 km: 1. J. v. Hattem, De Zande, in 1.48.10;
2. H. ten Klooster, Zwartsluis; 3. J. Hobert, Wierden; 4. J. v. Nijen,
Nijverdal; 5. J. Schiltkamp, Hengelo. Adspiranten
25 km: 1. H. Poppe, Nijverdal, in 47.30; 2. T.
Wildeborg, Haaksbergen; KAMPIOENSCHAP
VAN UTRECHT.(1968.06.30) Amateurs 142,5
km: Adspiranten: 1. P. Vlaanderen; 2.----- KAMPIOENSCHAP
VAN ZEELAND.(1968.06.30) Amateurs
110 km: 1. W. de Wilde, Ellewoutsdijk, in
2.24.23; 2. W. Evertse, Zierikzee; 3. B. Franse, 's-Heerenhoek; 4. J.
Moelker, Wemeldinge; 5. op 43 sec. E. Giudali, Aardenburg; 6. op 1 ronde W.
van Campen, Hulst; 7. J. de Schipper, Breskens; 8. op 2 ronden J. v.
Sprundel, Yerseke; 9. J. de Vrieze, Goes; 10. J. de Smet, Hansweert. Nieuwelingen
60 km: Adspiranten
25 km: 1. N. Faas„ Terneuzen, in 35 min.; 2. K. Stoutjesdijk, St.
Maartensdijk; 3. P. Ossewaarde, 's-Heer-Hendrikskinderen. KAMPIOENSCHAP
VAN ZUID-HOLLAND.(1968.06.29) Amateurs
145 km: 1. R. Liebrechts, Vlaardingen, 3.18.32;
op 23 sec. 2. B. Breur, Nieuwe Tonge; op 58 sec. 3. W. Bravenboer, Rotterdam;
Nieuwelingen
70 km: Adspiranten
25 km: 1. R. Aversteeg, Rotterdam, in 43.22; 2.
T. Grootzwagers, Rotterdam; KAMPIOENSCHAP.MILITAIRE
(20 september).1968 GERRIT LEFERINK militair
wielerkampioen De tijd
moet steeds leren of de militaire wielerkampioen van Nederland ook werkelijk
een groot renner wordt. Sommige namen zijn al helemaal of grotendeels
vergeten, andere zijn nog steeds een begrip. Wie kent nog de namen van Cor
van Engeland, Leen van Lear en Johnny Meijer, Joop van der Patten, Gerrit van
Lith, Ad Russens, Frans Evers en Jan van Veen mag men evenmin tot de
werkelijk geslaagden rekenen, maar Jan Hugens, Gerben Karstens, Fedor den Hertog
en Jan van Katwijk zijn bij alle wielerliefhebbers bekend. Zo zal ook de
kampioen van dit jaar - Gerrit Leferink uit Haaksbergen - zich nog waar
moeten maken. Waarschijnlijk zal hij dat ook wel doen, want hij won dit jaar
al een tiental criteria en reikte in het klassieker-klassement naar een
verdienstelijke elfde plaats. In de Ronde van Gelderland kon slechts Herman
Hoogzaad (die toen alles leek te kunnen) hem van de zege afhouden. Michel
Bertou uit Den Haag leek eveneens een kanshebber voor de zege tijdens dit GROTE
VOORSPRONG Het
vijftal had 4 min. en 22 sec. voorsprong op de naaste belager, na wie de
rest van bet verbrokkelde peloton met tussenruimten aan de streep kwam.
Aanvankelijk hadden ook de minder bekende Hees en Lijten deel uitgemaakt van
de kopgroep, maar uiteindelijk werden de pittig stijgende hellingbaan en de
lange stukken vals plat hen toch teveel. Eenmaal gelost, haalden zij zelfs de
eindstreep niet. Dat deed wel de volkomen onbekende Hollander, die al eerder
uit de hop was gelost, maar toch nog op een verdienstelijke negende plaats
eindigde. Renners
als Smulders, Rouw, Van Leeuwen (de Haarlemmer Henny), Kanters, Ravensbergen
en Van Zandvoort konden ditmaal geen moment imponeren, al eindigde Smulders
dan nog als achtste. Wel viel het vele werk op dat de lange Brand uit
Roderwolde verzette, al leverde het hem tenslotte slechts een twaalfde plaats
op. Het
moeilijke parcours met de harde wind tezamen zorgden er voor dat de winnaar 3
uur 31 min. en 42 sec. nodig had om de eindstreep te bereiken, waar
commandeur buiten dienst Van Dulm (hoofdbestuurslid van de KNWU) hem in de
door de KNWU beschikbaar gestelde kampioenstrui hees, juist toen het was gaan
regenen. Uit naam
van de Commissie Internationale Militaire Sportwedstrijden werd dit
kampioenschap zoals steeds georganiseerd door de kapiteins W. A. H.
Roosenburg en M. C. P. Zweedijk, terwijl de heer F. Sluyters met behulp van
het Vredestein-geluid bekwaam de doorgaans als microfonisten optredende
adjudant C. Delbressine en sergeant-majoor J. Amels verving. Aangezien
slechts 18 van de 72 gestarte renners de meet bereikten, had de jury het
deze 20e september niet, moeilijk. Amateurs: 1. en militair kampioen van Nederland EINDHOVEN.BINNENSTAD
(20 september).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. P. Kessels, 2. R. Bakker, 3. H. Koot, 4. H. Botterhuis, 5.
T. Jansen, Adspiranten: 1. K. v. Bracht, ?,. K. Klinkers, Jeugd: KAPELLE
(22 juni).1968 Amateurs
80 km: KERKRADE.(1968.06.08) Amateurs: 1. J. Vrancken, 2. B. Franssen, 8. R. Hendriks, Nieuwelingen: 1. Deckers, 2. Koken, 3. Schetters, 4. Sijen, 5. Ceulen, 6.
Boersma, 7. Meijs, 8. Kerff. Dames: 1. K. Hage, 2. H. Hondeveld, 3. B. Mappleback, 4. J. Jonkers,
5. T. Smulders, 6. 1. Paul, 7. E. Helder, 8. T. Lazeroms. KERSENRONDE
VAN MIERLO.(1968.06.29) In 13e
Kersenronde van Mierlo haalde sterke COR
LEUNIS uiteindelijk toch de slag binnen Geweldige finale van MARCEL
PENNINGS on WICHER VLOT Voor de
start vroegen we hem zo in het voorbijgaan nog: „Hoe staat het, Cor, wat dank
je er vandaag van?" Het antwoord van deze altiid zo rustige, nette knaap
was stereotiep: ,Ik zal vandaag mijn best doen, want een klassieke zege is
toch wel mooi en dit parcours leent zich naar mijn idee prachtig voor een
vlucht!" Vreemd,
maar de manier waarop de op 5 februari 1946 geboren autoplaatwerker Cor Leunis
dit zei, deed ons vluchtig denken dat hij in deze 13e Kersenronde van Mierlo
- zonder meer de meest gezellige en sfeerrijke klassieker van Nederland -
weleens hoge ogen kon gaan gooien. Maar natuurlijk: er waren nog veel meer
gegadigden, tenslotte bezitten wij een amateurlegioen waarin zoveel
kwaliteiten verscholen zijn, dat men beslist niet van tevoren een
uitgesproken favoriet kan aanwijzen. Welnu,
Cor Leunis heeft in het kersenoogst-vierende Mierlo de zege behaald. En niet
zomaar een overwinning welke hij middels zijn „harde" aankomst kon
bewerkstelligen, neen, de Amsterdammer heeft er keihard voor gewerkt, heeft
met de vermoeide Guus Leliaert deze wedstrijd over Van
wielrenner Cor Leunis zijn niet zo bijster veel grote wapenfeiten in
herinnering te roepen. Weliswaar staat hij bekend als een gedegen
criterium-rijder en somtijds blinkt hij ook in het zwaardere werk uit. Zoals
bij voorbeeld in de eerste etappe van de jongste Olympia's Tour door
Nederland, welke in Waalwijk eindigde. Daar spurtte hij ook naar de zege,
maar al deed hij onderweg zijn werk, in dat vluchtgroepje kwam toch het
meeste op de schouders van Leen Poortvliet neer. Ook in het militair
kampioenschap van vorig jaar reed hij achter winnaar Jan van Katwijk naar
een goede klassering, maar nimmer sprak de prestatie zo geweldig als nu in
Mierlo. Leunis toonde in de alsmaar repeterende omloop tussen Mierlo, Lierop,
Someren, Someren-Eind, Maarheeze en Someren-Heide, dat hij wel degelijk veel
meer kan. Misschien ontbrak het hem tot deze
heuglijke 29e juni wat aan zelfvertrouwen, miste hij de overtuiging
om zelf eens de troeven op tafel te deponeren. Van dit complex heeft hij zich
op grootse wijze bevrijd. JAMMERLIJKE
VERGISSING Het
bekende gezegde: “Eind goed, al goed", dreigde voor deze laatste
officiele klassieker niet geheel op te gaan. Want nadat de koers van „De
Kersen- landers-Mierlo" - het grote levenswerk van animator Willem
Steenbakkers en zijn mannen, terwijl in het verleden ook een van Neerlands
allergrootste wielerpioniers, wijlen Toon van den Bogaerd, zich tot en met
voor deze koers in het Oostbrabantse inzette - nauwelijks op gang was
gekomen, gebeurde er door verkeerd rijden een accident, dat zonder meer als
een jammerlijke vergissing kan worden opgetekend. Precies
een uur waren de omstreeks 140 renners gestart, loom en zwaar hing de
bewolkte lucht, 't was bedompt. Peter van der Kruys, anders altijd zo actief,
had het al heel vlug gezien, hij stopte, gaf de pijp aan de in de wielersport
reeds zo overbekende Maarten. Aad van de Wetering en Piet Boerdonk kwamen
door een valpartijtje los te liggen en Piet van Katwijk moest om
onbegrijpelijke redenen lossen op een licht hellinkje. Van de Wetering deed
nog een moedige poging om weer aan te sluiten, maar toen hij in Lierop weer
net kon aanpikken, duurde het niet lang of hij moest er opnieuw af.
Waarschijnlijk te veel van zichzelf gevergd in de slopende achtervolging. In de
spits van de langgerekte groep deed Jan Serpenti, vorig jaar zo glorieus
winnaar, al eens een „sollicitatie", maar dat sorteerde geen enkel
effect. Toch kwam er een afscheiding, want plots trokken Albert Hulzebosch,
Cees Koeken, Peter van Stralen en Gerard Wichert een brede streep licht. Het
viertal kwam zelfs tot 25 seconden voorsprong en had misschien in deze koers,
waarin iedereen de loomheid van het drukkende zomerweer in de benen voelde,
de basis kunnen leggen voor een geslaagde, definitieve vlucht. Helaas reed
bij Someren-Heide (na zo'n vijftien kilometer) de vooropgaande politiewagen
verkeerd en moest het dappere viertal terugrijden om daarna alles en alles te
geven om nog bij het inmiddels linksaf geslagen en op volle toeren draaiende
peloton terug te komen ... Niemand zal ooit kunnen zeggen, dat de Kersenronde
daarmede iets van de glans verloren heeft, maar een feit blijft dat de vier
dapperen door deze vergissing zwaar gedupeerd waren! SPITSTE
ZICH TOE ... De
temposlag ging door, de vlam bleef omhoog spuiten en dat kostte achteraan
opnieuw slachtoffers. Gabriels, Slaets, Rampen en Van Hout moesten lossen,
Mat Gerrits (in hoger beroep tegen zijn schorsing - dopinggeval Olympia's
Tour - en daardoor met Peter van den Donk toch van start) kreeg pech en Fred
Jansen uit Weert, die ook al panne kreeg, verbaasde iedereen door zijn enorm
vlug terugkeren in de meute. Trouwens er was op dit „slachtveld in de
achterhoede" wel meer moois te zien, want hoe prachtig kwam Huub
Gabriels uit Volkel zijn plaats weer innemen. Alleen maakte hij - evenals
zoveel anderen - de fout, door niet naar voren in de groep te rijden, doch
aan het staartje te gaan hangen. Bij bet minste of geringste “schudden"
van de rennerstros moet men er dan opnieuw af en dan loopt de “kelk des
lijdens" helemaal over. Wie zich na pech een grote inspanning getroost
om terug te komen, doet er verstandig aan om even door te blijven
“kassen" en minstens tot halverwege het lint op te rukken. Dan valt het
koersen veel minder zwaar en kan men met een aanval tussen de wielen meegaan.
't Is maar een raad. We zagen overigens nog een renner, van wie in de
toekomst wellicht nog veel kan worden verwacht. Dat was de stijlrijke Huub
Greijmans uit Weert, die met een hopeloos slingerend achterwiel even naast de
wagen van “Wielersport" kwam om te vragen of er al een materiaalwagen
ter beschikking was. Helaas, we moesten de sterk gebouwde knaap, die even
later zo weer naar de voortijlende groep terugreed, teleurstellen. De huidige
bepalingen van het inkomen der materiaalwagen heeft ons al eens in de pen
doen klimmen, tot nu toe evenwel nog steeds zonder enig vruchtbaar resultaat.
Er wordt in KNWU-kringen misschien niet eens meer over dit feit gesproken,
maar vele jonge, pas ontluikende amateurs, die Vrouwe Fortuna niet bepaald op
hun weg vinden en trouwens ook vele zogenaamde routinees, zouden een andere
bepaling toch zeker meer apprecieren. Enfin, koers is koers en wie pech
heeft, knapt maar af. Nadat de
wat vreemd, zonder ambitie rijdende Cees Roovers uit Roosendaal zo'n
vijfhonderd meter winst had genomen en Ted Blom zich met een machtige jump
bij hem voegde en daarachter een groepje van tien renners een hevige jacht
organiseerde en vervolgens Frits Hoogerheide en Ad van den Boer naar een
hoofdrol dongen, spitste de strijd zich toe; er volgde een hergroepering.
Lierop werd voor de zoveelste maal aangedaan (na ZO MAAR
WEG. . . Het eind
van het liedje was dat twintig renners aan de leiding kwamen en dat waren:
v. Stralen, De Bree. Bosschieter (later tweemaal pech: eerste keer lek en
binnen een ommezien weer terug, tweede keer afgebroken crank), Duyker,
Baars, Wesselius (prima werk), Hulzebosch, Adriaans, Leunis, Leliaert,
Peetoom en Hoogzaad, v. Venrooy (geweldige indruk achterlatend), v. d.
Winden, W. Vlot, Hoogerheide, Groen en v. d. Pol (voordien al eens samen aan
de “kletter" geweest) alsmede de kleine, stevig gebouwde Jantje
Oosterbeek uit Halfweg. En wat
heeft juist deze laatste op ons een grote indruk achtergelaten. Ruim dertig
kilometer reed het talentvolle Halfwegse tuinderknechtje (geboren op 11
februari 1950) op een zacht aflopende achterband. Wat hebben we voor dit
moedige joch, dat door de eens zo voortreffelijke amateur Wim Snijders prima
wordt gecoached, zitten duimen. Zitten hopen dat hij de materiaalwagen zou
halen, dat hij misschien nog zou kunnen aansluiten. We raadden hem zelfs om
bij het binnenkomen van Mierlo, waar aan de tweede helft van de koers zou
worden begonnen, om te demarreren. Edoch, het ging niet meer, hij moest
teveel wringen om door al die bochten te komen en tot overmaat van ramp
duurde het, toen hij eenmaal een ander wiel kon steken, allemaal veel te
lang. Daarna deed hij nog een moedige poging om bij de inmiddels voorbij
geraasde tweede groep te komen, liet een sublieme poursuite zien, maar moest
het tenslotte - bij het samenkomen van de twee groepen viel het tegen alle
verwachtingen in niet ,stil'' - toch opgeven. Alweer een argument waarom de
inzet van de materiaalwagen nodig herzien moet worden. Want we hadden graag
het alom bewondering afdwingende “Oosterbeekie" eens in het verdere
verloop zijn partijtje zien uitspelen ... In de
tweede groep reden Solaro, Jansen, Dekker (ook al een veelbelovende jongen),
v. d. Loo, Koeken, Groen (afgezakt uit eerste groep), Cornelisse, v.
Hoogstraten, Rentmeester, Pennings en v. d. Pol (net als Groen in deze groep
terecht gekomen) zich het vuur uit hun sloffen en in Mierlo, waar voor Jantje
Oosterbeek jammer genoeg geen passend achterwiel voorhanden was, sloot men
aan. Daarna
maakte vooral Marcel Pennings een sterke indruk. Hij patste al eens weg en
ook Ge v. d. Winden, die nog dreigde verkeerd te rijden en bijna een kind
omver reed, trok er eens op uit. Deze plaagstootjes deden echter geen
afscheiding ontstaan, maar na DAVERENDE
GALOP ... De
voorsprong groeide en groeide, kwam van 45 sec. tot 1.10 min. en dat kwam
vooral voor rekening van Leunis, die als een furie aan de kop reed. Hij
versaagde nimmer, had aan Leliaert niet zo bijster veel steun, maar toch
droeg de man uit Helvoirt - net terug uit de Eindhovense Vierdaagse en zwaar
vermoeid - op knappe wijze zijn steentje bij. Leunis echter maakte de
grootste indruk en zorgde dat hij de dans bleef leiden. Zo
verreden de laatste kilometers en begon het wedstrijdverloop een enigszins
saai, monotoon geluid te krijgen. De winnaar zou - buiten pech of bijzondere
omstandigheden gerekend - zonder meer Cor Leunis zijn, want hij was de meest
frisse van de twee en zou in de eindsprint natuurlijk zijn slag slaan. Plotseling
beroering in de volgerskaravaan: Marcel Pennings was bezig een schitterende
achtervolging te gaan bekronen. Wat kwam de man uit Nieuw-Vennep keihard naar
voren, wat sneed hij geweldig op de uitlopers aan. Achter hem kwam nog een
renner, te weten de soepel draaiende Wicher Vlot uit Wanneperveen. Pennings
kwam het eerst aan de spits maar beging toen de onvergeeflijke fout niet
meteen keihard door te gaan. Hij had toen de zege binnen het bereik, had
precies aan de schone kant van de weg langs Leunis en Leliaert moeten
daveren, had even alles moeten geven, waarschijnlijk zou hij alleen in Mierlo
zijn aangekomen. Weliswaar
probeerde Marcel het enige malen om te demarreren, maar ging te vlug
omkijken. Precies een kilometer voor de meet sloot ook Vlot aan en toen begon
het eindgevecht. Pennings wist dat Leunis zijn gevaarlijkste concurrent was,
liet zelfs Leliaert wat voorsprong nemen maar trok daarna (zijn tweede fout)
zelf de eindsprint op gang. Overmoed? Hopend dat Leunis misschien vermoeid
zou zijn? Deze was
niet vermoeid, pareerde de aanval prachtig en spurtte langs de rechterkant
met gering verschil langs hem heen. De traditionele Toboga-beker, uitgereikt
door Frans van den Bogaerd, ging naar de man die hem zonder meer het meest
toekwam. Een goede winnaar van een goed-georganiseerde wegkoers, van een
klassieker die opnieuw bewees zijn plaats volkomen waard te zijn.BRON: JAN
BALDER Amateurs: KETHEL.(1968.08.07) Nieuwelingen: 1. J. Bruessing„ 2. R. Bakker, 3. H. Koot, 4. J. Breurs, 5.
Th. v. d. Leist, 6. S. Wielhouwer, 7. J. Molenaar, KLEIN-ZUNDERT.(7
april).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. B. Alosery 1.24.32, 2. J. Bruessing, 3. W. Smeekens, 4. J.
Cooremans, 5. D. v. d. Sluis, 6. K. Fiktorie, 7. P. Remijn,8. K. Bot. Adspiranten: 1. J. Akkermans 41.14, 2. H. v. Dongen, 3. E. Meylemans, 4.
K. St. Niklaas, 5. J. Luysterburg. KLOOSTERBUREN
(6 juli).1968 Amateurs
96 km: 1. P. Hoekstra 2.28.17, 2. S. Douma, 3.
D. v. Wijhe, 4. H. Brand, Nieuwelingen
72 km: 1. P. Pennekamp 1.43.50, 2. B. v. d.
Sluis, 3. J. Pronk, Adspiranten
26 km: 1. H. Poppe 41.33; 2. J. Bakker, KOEWACHT
(23 Mei).1968 Amateurs: Overveld,
2. Gaby Minnebo, 3. W. van Campen, KOLLUM (6
september).1968 Amateurs
63 km: KOLLUM.(15
april).1968 Amateurs: 1. P. Hoekstra; 2. H. Ekkeliboom; 3. D. v. Wije; Nieuwelingen: 1. H. Stadt; KOOTSTERTILLE
(10 augustus).1968 Amateurs
80 km: 1. P. v. Stralen 2.28.0, 2. S. Douma, 3.
P. Hoekstra, Adspiranten
30 km: 1. J. de Wit 46.12, KORTENHOEF.(1968.08.03) Sterke
Henk Nijdam sloeg gensters in Ronde van Korttenhoef De sterke
Zundertse wegrenner Henk Nijdam, die bij tijd en wijle toch weer naar een
grote vorm wist te groeien, heeft vorige week opnieuw van zich doen spreken.
Haalde hij in Belgie een vierde, derde en eerste plaats, in de 13e Ronde van
Kortenhoef toonde de Peugeotrijder wederom dat hij “scherp" staat. Met
een daverende eindsprint wapperde hij voor Leo Duyndam en het peloton over de
eindstreep en trok daarmede een lelijke streep door de rekening welke
achtervolgingskampioen Duyndam aan de concurrentie wilde presenteren. Deze
laatste had een jammerlijke vergissing begaan. Een “mammoetpremie" van
Smiths-directeur W. A. Strobosch en Acifit-directeur K. Vyth, had een nogal
verwarrende eindfase ingeluid. Aanvankelijk had men deze premie ter
beschikking gesteld voor die renner, die het eerst een rondo op de rest zou
uitlopen, maar toen dit er niet in zat, word deze extra “aanmoediging"
per portie van 50 gulden over de laatste ronden verdeeld. Zoontjens, Janssen,
Duyndam, Brouwer, Jan Harings en nogmaals Duyndam staken deze porties in de
portefeuille, maar door al dat spurten raakte Duyndam de tel van het aantal
nog te verrijden ronden kwijt en toen hij in de voorlaatste ronde alle
anderen verschalkte en met de armen geheven over de finishlijn raasde, moest
hij - gewezen op zijn fout - opnieuw keihard aanzetten. De in zijn buurt
verkerende Henk Nijdam rook zijn kans, ging mee aan het weer op volle
snelheid voortrazende wiel van Duyndam en kon toen zijn rivaal vrij
gemakkeljjk losgooien in de allerlaatste sprint. AFWISSELENDE
KOERS Ondanks
het vrij sombere weer - het regende zo nu en dan, al was het tijdens de wedstrijd
voor beroepsrenners vrijwel geheel droog - liet het publiek het in deze 13e
Ronde van Kortenhoef bepaald niet afweten. Zo'n zestien- a zeventienduizend
toeschouwers wilden het spektakel weleens van nabij meemaken. Velen waren
ongetwijfeld gekomen voor Tour-winnaar Jan Janssen, die met het vliegtuig
regelrecht uit Frankrijk was gekomen en na de wedstrijd, waarin hij overigens
zijn visitekaartje weer eens duidelijk afgaf, weer met de “vlieger"
naar zijn tweede vaderland terug ging om ook daar zijn contractuele
verplichtingen te vervullen. Ja, het leven van een wielervedette is bepaald
inspannend, zij werden als 't ware “geleefd" en al verzoet het vele geld
dat zij verdienen zeer veel, ergens drukt de last van hun status bijzonder.
Rust kennen zij niet ... Na de
ceremonie protocolaire, waarin wegkampioen Eef Dolman, sprintkampioen Gerard
Koel, stayerkampioen Piet de Wit en achtervolgingskampioen Leo Duyndam en
natuurlijk ook Jan Janssen werden betrokken en op een eerder tijdstip ook de
twee motorduivels uit het naburige Nederhorst den Berg, te weten Paul
Lodewijks (winnaar Asser TT 50 cc) en Jan Meywaart in de bloemen werden
gezet, kon het hoofdnummer van organisator Pos een aanvang nemen. Leo
Duyndam en Maarten Breure hadden er meteen goede zin in en Bongers, die op
alle mogelijke revanches ten overstaan van Duyndam zint, sloot zich ook bij
deze tandem aan. Heel lange tijd bleef dit trio voorop, kreeg later nog steun
van Huub Zilverberg en Piet Steenvoorden, die beiden met een lekke band
kregen af te rekenen, maar de veertig seconden achterstand welke het peloton
aanvankelijk telde, werden naar gelang de wedstrijd vorderde, steeds minder.
Men kon en wilde zich zomaar niet gewonnen geven en al deden vrijwel allen
hun best, het leeuwenaandeel in deze achtervolging eiste toch wel Jan Janssen
in hoogst eigen persoon voor zich op. Hij sleurde en sleurde, net zo lang
totdat alles weer bijeen zat. Ook Bart Zoet, die in de beginfase een lekke
band had gekregen maar weer vrij vlug kon aansluiten, Harris Steevens, Gerard
Vianen, Jo de Roo, Jan Harings en Eef Dolman, Piet Braspennincx, Cor
Schuuring, de Belg Albert van Vlierberghe en Peter Post eisten daarna eens
even de aandacht, maar het hoge tempo dat vooral ook door de “gretige"
Leo Duyndam werd onder- houden, deed iedere poging reeds in de kiem smoren.
Even geleek het erop dat een vluchtgroep met Eef Dolman, Harrie Steevens, Leo
Duyndam, Jan Harings, Henk Nijdam, Wim Schepers en Jules van der Flaas daarna
de beslissing zou forceren, maar alweer maakten Janssen en Post een einde aan
deze “insubordinaties". Met nog
zestien ronden te rijden waagde Piet Braspennincx het erop, maar zijn taak
werd vrij spoedig door Cees Zoontjens overgenomen. Voor „Bras", bij wie
het tot nu toe in zijn profcarriere nog niet zo bijster voor de wind gaat,
scheen ook op deze benauwd drukkende zomerdag niet de zon, want enkele ronden
voor het einde moest hij afstappen wegens frame-breuk. Achter
Zoontjens kwamen Post en Jan Harings tot volle actie en toen hun „raid"
niet het gewenste effect sorteerde, kwamen Duyndam, Janssen en Van der Flaas
met op hun hielen de groep, de orde herstellen. Voornamelijk kwam dit door
de herhaalde premiespurts, welke tenslotte voor Duyndam nog zo'n jammerlijke
vergissing inhielden en voor de attente Nijdam datgene brachten waarvan
iedere wielrenner droomt, namelijk de zege. Beroepsrenners: 1. Henk Nijdam, Zundert, Amateurs: 1. Jan Zoons; 2. Ceees Schijf; 3. Albert van Midden; Nieuwelingen: 1. P. Bemelmans; 2. Gerrie Fens; 3. Koelman; KOUDEKERKE
(28 september).1968 Adspiranten: 1. W. Zeelenberg, KRIMPEN
AAN DE IJSSEL (24 augustus).1968 Amateurs
105 km: 1. J. Hordijk 2.39.25, Nieuwelingen
62 km: 1. P. Pennekamp 1.32.11, 2. J.
Bruessing, KROMMENIE.(1968.07.04) Adspiranten: Nieuwelingen: 1. R. Bakker, Amateurs: 1. J. Serpenti, 2. H. Janssen, KRUININGEN
(29 juni).1968 JAN
HARINGS VERRASTE IN KRUININGEN De
Limburger Jan Harings, kortelings nog in het nieuws omtrent zijn eventueel
wel of niet deelnemen aan de Tour de France, heeft in het Zeeuwse Kruiningen
een prachtige zege behaald. Niet Leo Duyndam of Bart Zoet - beiden staan toch
bekend als zeer scherpe finishers - deden een greep naar de zege, maar het
was Jan Harings die helemaal buitenom kwam en als een “tijger" naar de
bloemen greep .. . Na de
nodige schermutselingen stak Leo Duyndam reeds na 20 kilometer de lont aan
het kruit. Met Piet Braspennincx holde hij de ruimte in, maar direct
reageerden Dies Kosten, Bart Zoet en Jan Harings. De winst steeg met iedere
ronde en toen halverwege de stand eens werd opgemaakt, bleek de voorsprong
omstreeks 1.20 min. te bedragen. De sleutel was daarmede in het slot gestoken
en omgedraaid, want al probeerde Jo de Roo (nota bene voor eigen publiek
rijdend) het peloton tot meer spoed aan te manen en ging hij in een later
stadium nog met Huub Harings en Cees Zoontjens op jacht, het vijftal
terughalen was er niet meer bij. Ook John Brouwer, Piet de Wit en Wim du Bois
faalden in een dergelijke opzet. In de laatste fase wisten Brouwer, Huub
Harings en Jan Hugens nog iets van de achterstand af te knabbelen, maar een
werkelijke bedreiging konden zij niet meer vormen. Beroepsrenners:
1. Jan Harings, Sibbe, Nieuwelingen: 1. H. Priem, 2. J. Cooremans, KWADENDAMME
(26 mei).1968 Nieuwelingen
65 km: 1. J. Bruessing 1.31, 2. P. Remijn, 3.
T. Damen, 4. op 27 sec. C. Priem, Adspiranten
25 km: 1. J. Akkermans 36.25, LAGE
ZWALUWE (23 mei).1968 Amateurs: 1. H. Nak, Nieuwelingen: Adspiranten: LAREN (27
april).1968 Amateurs: 1. H. Hulleman, 2. H. v. d. Molen, Nieuwelingen: LEEK (7
september).1968 Amateurs
84 km: Adspiranten
20 km: 1. J. Bakker 36.12, LEEK.(1968.08.17) Nieuwelingen: 1. Jo de Boer; 2. Frits Schur; 3. W. Froma; LEIDEN (5
oktober).1968 Adspiranten: 1. R.Aversteeg, 2. E.Meskwers, 3. J. Jonkers, Dames: 1. Ketie Hage, LEKKERKERK
(23 mei).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. P. Nobel, 2. R. Zuliani, 3. N. Hendriks, Adspiranten:
1. R. Beusekamp, LEMELERVELD
(5 juli).1968 Nieuwelingen
60 km: 1. H. Kruims 1.28.12, 2. J. Hobert, LEMMER
(28 SEPTEMBER).1968 Amateurs
82 km: 1. H. Benjamins 1.40.47, LEMMER.(1968.07.27) JAN
HUGENS AAN DE EER IN LEMMER Vrijdag
27 juli werd in Friesland de Ronde van Lemmer voor professionals verreden en
daarin heeft de Limburger Jan Hugens een knappe overwinning behaald. Met Peter
Post en Piet Braspennincx ging Hugens mee voor de beslissende ontsnapping en
kon beiden in een razendsnelle eindspurt tenslotte verslaan. Beroepsrenners: 1. Jan Hugens, Amstenrade, LEXMOND
(14 september).1968 Amateurs
100 km: LIEMPDE
(29 september).1968 Amateurs
80 km: Nieuwelingen
50 km: 1. P. Kuis 1.13.04, 2. R. v. d. Vorle,
3. v.Laarhoven. Adspiranten:
LIESHOUT
(30 april).1968 Amateurs: 1. J. v. Katwijk, 2. P. v. Katwijk, Nieuwelingen: Adspiranten:
1. T. van de Burcht, 2. J. Hellemons, 3.
Hein Geldens, LIMMEN
(23 juni).1968 Amateurs
85 km: 1. D. Groen 2.05.45, 2. N. v. 't Hof, Nieuwelingen
45 km: 1. R. Bakker 1.13.12, 2. J. Kieftenburg,
3. P. Pennekamp, 4. B. Jurriaans, 5. N. Alles. Adspiranten
18 km: LOENEN
(10 augustus).1968 Amateurs
80 km: 1. H. v. Zandbeek 1.59.28, LUYKSGESTEL
(24 juni).1968 Amateurs:
Nieuwelingen:
1. R. Bakker, 2. J. Deckers, 3. J.
Swinnen, 4. H. Schetters, 5. P. Kessels, MAARHEEZE
(11 augustus).1968 In
Maarheeze nam Belg Jules van der Flaas het zekere voor het
onzekere . De
uitgelezen wielerdag van Maarheeze, waar 's morgens om tien uur met
adspiranten werd begonnen, vervolgens nieuwelingen en daarna amateurs de
aandacht trokken, kwam pas met de profs tot volle ontlading. Liefst
twaalfduizend toeschouwers verdrongen zich rond het parcours, waarop een
uitgelezen veld met en onder elkaar de strijd aanbond. Aan het
eind van de koers trok de Belg Jules van der Flaas voor zijn kopman Peter
Post de spurt aan, maar deze trapte enige spaken uit zijn achterwiel en toen
moest, om de eer van het merk te redden, Van der Flaas zelf alles doen om de
lastige Gerard Vianen van het lijf te houden. Het gelukte hem op het
nippertje. Lange
tijd sudderde deze koers over DE BRAND
ER IN ... Negen
renners, te weten Franske Brands, Bart Zoet, Peter Post en Cor Schuuring,
Gerard Vianen, Piet de Wit, Henk Nijdam, Marinus Hoogerland en Jules van der
Flaas wisten binnen enkele ronden een tour winst op de groep te nemen. Daar
deden zij maar Met dit
alles verbrokkelde het peloton volkomen, kwam de Fries Tiemen Groen nog naar
voren en moest Harrie Steevens na een lekke achterband tot en met knokken om
weer aansluiting te zoeken. De „koersbrand" was volledig aangewakkerd,
maar aan de positie van de negen viel niet meer te tornen. Zij listen zich in
de eindfase uit het peloton terugzakken, wilden met elkaar een zuivere
eindsprint uitknokken en daarin verliep het zoals in de aanhef beschreven. Beroepsrenners: 1. Jules van der Flaas, Belgie, Amateurs: 1. J. v. Katwijk, 2. B. Solaro, 3. P. v. d. Kruys, 4. H. v.
Vught, 5. H. v. Bavel, Nieuwelingen:
1. H. Botterhuis, 2. P. Kessels, 3. P.
Nijssen, Adspiranten: 1. K. v. d .Bragt,, 2. T. v. Hintum, 3. V. Jansen. MAARSSEN
(28 SEPTEMBER).1968 Amateurs
100 km: Nieuwelingen
60 km: 1. P. Pennekamp 1.37.16, Adspiranten
25 km: 1. Jansen 36.12, 2. K. Hoogendoorn, 3.
v.Opzeeland. MAASDIJK.(1968.06.27) Amateurs: 1. Rudie Liebrechts; 2. Hans Verbeek; Nieuwelingen: 1. Melle van de Meulen; MAASSLUIS.(1968.08.03) Amateurs
100 km: 1. Van Hemert 2.31.17, 2. Van Driel, 3.
R. Liebrechts, 4. Verbeek, 5. W. Liebrechts, 6. Van Straten, 7. Van Haren, 8.
Den Hoedt, 9. Van Veen, 10. Hoogenwerf. Adspiranten
25 km: 1. Verburgt 4.55, 2. Beuzekamp, 3.
Aversteeg. Nieuwelingen: 1. Peter Nijssen; 2. Cor Berkhouwer; 3. J. Booy MADE (11
augustus).1968 Amateurs: 1. R. Liebrechts, Nieuwelingen: 1. Vollebregt, 2. Harrie van groezen, 3. Cees van Dongen, 4.
Van der Pluym, 5. Klomp. MADE.(19
mei).1968 De Amstelveense
„wieler-miljonair" Peter Post, om wie televisie-presentatrice Mies
Bouwman een speciaal programme - „een dagje uit het leven van . . ." -
aan het voorbereiden is (uitzending op Tweede Pinksterdag), heeft ook in Made
weer eens getoond dat hij als
wegrenner eveneens tot de tenoren behoort. Vanaf de start controleerde hij de
koers en toen de beslissing eenmaal daar was en alle registers opengetrokken
moesten worden om te weten wie de winnaar zou zijn, kwam Gerard Vianen uit
Kookengen juist enkele centimeters te kort. Nadat
Piet Braspennincx, Harm Ottenbros, Henk Vogels en Eef Dolman op het snelle
parcours hadden moeten ervaren dat een ontsnapping weinig kans van slagen
had, ging prompt daarop een groepje weg met Peter Post als aanvoerder. Ook
dat was evenwel tevergeefs, want de groep reageerde bliksemsnel en zo bleef
het - behoudens enkele niets betekende sdhermutseliingen - stil tot aan de
85ste kilometer. Toen patste Gerard Vianen die een dezer dagen trouwt, weg,
maar Post, Brouwer en Van der Horst gingen mee. Hat viertal sloeg de handen
eendrachtig ineen en kon na twintig kilometer hard knokken de groep opnieuw
aansluiten. Een ronde voorsprong was volbracht. Daarna bleef men elkaar angstvallig
bewaken en kwam het tot een verwoed eindgevecht, een spurt waaruit Peter Post
als glansrijk winnaar te voorschijn trad. Beroepsrenners: 1. P. Post, Amstelveen, Amateurs:
1. K. Koeken, Achtmaal; 2. R. Cornelisse,
Amsterdam; MAKKUM.(1968.08.03) Nieuwelingen
70 km: MARKNESSE.(1968.06.21) Amateurs: 1. J. Schepers, MECHELEN-WITTEM
(5 mei).1968 Amateurs: Nieuwelingen: Adspiranten: 1. K. Klinkers, MEERSSEN.(1968.03.31) Amateurs:
1. Knubben 2. Klinkers, 3. Sluper, 4. Buckx, 5. Keybeck, 6. Pepels, 7.
Meijers, 8. Vrancken, 9. Kohlen, 10. Marx Nieuwelingen: 1. Deckers, 2. Kooken, 3. Sijen, 4. Odekerken, 5. Courage. Adspiranten: 1. Willems 35.50, 2. Dohmen, 3. Klinkers. MIDDELBURG
(17 augustus).1968 Amateurs
105 km: MIDDELBURG.(20
april).1968 Nieuwelingen: Adspiranten:
MIDDELHARNIS
(30 april).1968 Amateurs: 1. J. Aldershof; Nieuwelingen: 1. K. Priem; 2. J. Rijnvos; MIDDELSTUM
(1 juni).1968 Amateurs
80 km: 1. S. Douma 1.57.18, 2. H. Warries, 3.
J. Aling, 4. W. v. Dok, 5. P. Dijkstra, 6. T. Francke, 7. T. Buurmeijer, Adspiranten
20 km: 1. J. Bakker 37.18, 2. J. Raven, 3. J. v.
Braak. MIDWOLDA.(1968.06.29) Amateurs
80 km: 1. H. Warries in 1.56.49, Nieuwelingen
50 km: 1. P. Kleine in 1.12.20, Adspiranten
25 km: 1. J. Bakker in 37.11, MIERLO (5
mei).1968 Amateurs: Nieuwelingen: 1. P. Kessels, 2. P. Nijssen, 3. K. Coenraad, 4. D.
Beuzekamp, Adspiranten: 1. P. Maas, 2. T. v. Hintum, 3. T. Kusters, 4. T. Bakker, Dames: 1. K. Hage, 2. B. Mappleback, 3. I. Paul, 4. J. Jonkers, 5. T.
Smulders. MIERLO (6
juli).1968 Amateurs
80 km: 1. P. v. d. Kruys 1.59.27, Nieuwelingen
50 km: Adspiranten
20 km: 1. Dekkers 33.5, 2. V. Jansen, 3. v.
Hintum. MIERLO
(15 september).1968 Amateurs
90 km: 1. H. v. Kilsdonk 2.4.42, 2. T.
Mansvelders, 3. K. Kooymans, 4. P. v. Beurden, 5. P. v. Katwijk, 6. H.
Greymans, Dames 35
km: 1. E. Meskers 57.17, 2. R. Heemskerk, 3.
J. Jonkers. Nieuwelingen 40 km: Adspiranten
20 km: 1. J. Slijpers 30.22, MIJDRECHT
(1968.06.15) Amateurs
( Nieuwelingen
( Adspiranten
( MILL.(1968.08.03) Amateurs
100 km: 1. J. v. Katwijk 2.15.30, 2. H. v.
Zandbeek, Nieuwelingen
le serie 40 km: 1. P. Kessels 58.16, Nieuwelingen
2e serie 40 km: Adspiranten
23 km: 1. K. v. Bragt 33.47, MUNSTERGELEEN.(5
mei).1968 Ook in
MUNSTERGELEEN won Harrie Steevens Harry
Steevens heeft ook de Ronde van Munstergeleen op zijn naam weten te
schrijven. Een wedstrijd, welke voorbije zondag over een afstand van Hij
toonde zich ook ditmaal de snelste van een klein kopgroepje, dat eerst kort
voor het slot gevormd werd en waarvan ondermeer deel uitmaakten Riny
Wagtmans, Henk Cornelisse, Cor Schuuring, Maarten Breure en Bart Zoet. In
deze volgorde flitsten zij door de finish. Voor deze
profronde verschenen slechts 29 renners aan de start, waarvan er 22 de wedstrijd
uitreden. De organisatoren - het plaatselijke rondecomite en InterSport -
hielden dus nog prijzen over. Een
spectaculaire race is het niet geweest. Twee belangrijke ontsnappingen willen
we toch wel memoreren. De eerste werd ondernomen door Peter Heijnig, die
later gezelschap kreeg van Wim van Smirren en Bart Zoet, waarbij zich ook nog
wisten aan te sluiten Eef Dolman en Jan Hugens. Het peloton haalde de vluchtelingen
echter terug. Later was het opnieuw Peter Heijnig, samen met Bart Zoet, die
er ook al tussenuit trok. Getweeen fietsten ze 35 seconden voorsprong bij
elkaar, toen verloren zij in enkele ronden deze winst weer en kregen we twee
ronden voor het einde een kopgroep van 14 renners aan het bewind. Hiervan
wisten, bij het ingaan van de laatste ronde, zeven renners zich definitief
los te maken, welk aantal gereduceerd werd tot zes, omdat Eef Dolman van de
fiets moest voor een lekke band. Van de zes koplopers ging, zoals boven reeds
vermeld, Steevens het eerst door de finish. Beroepsrenners: 1. H. Steevens, Elsloo, Nieuwelingen: 1. B. Kooken 1.30.34, 2. H. Schetters, 3. J. Deckers, 4. J.
Sijen, Adspiranten: 1. J. Spronkmans 42.08, NAALDWIJK.(1968.06.11) Amateurs: 1. Ad van Overveld; 2. Piet Legierse; 3. Bob Kroonen; NAGELE
(13 AUGUSTUS).1968 Nieuwelingen: 1. J. de Boer, NEEDE (18
augustus).1968 Amateurs
80 km: 1. R. Pijnen 1.57.37, Nieuwelingen
50 km: 1. H. Poppe 1.16.15, 2.A. Hassink, NEEDE.(1968.00.00) Amateurs: 1. Henk Benjamins; 2.--- NEERBEEK.(1968.03.24) In
NEERBEEK spurtte GERARD VIANEN 't hardst De jonge
Kockengense professional Gerard Vianen, vorig jaar een der meest
veelbelovende beroepsrjjders van Nederland, heeft in het Limburgse Neerbeek
zijn opmars voortgezet. Uit een kwaliteitsgroepje van zeven renners, dat de
reeds vroeger gedemarreerde Harrie Steevens terughaalde, spurtte Vianen naar
een duideliike zege. Er waren
nog zo'n dertig kilometer te rijden, toen Harrie Steevens - zeer lange,
fraaie solo - het peloton in de rug begon te zien. Men verwachtte dan ook
zijn aansluiting, maar Steevens kwam wat „door" te zitten en bleef
hangen. Inmiddels waren Cor Schuuring, Cees Zoontjens, Jan Janssen, Riny
Wagtmans en Gerard Vianen al aan een hevig tegenoffensief begonnen, waren zij
bij de ook al gedemarreerde Jan van der Horst gekomen en bleven in hoog tempo
doordrijven. Ook Wim Schepers wist nog aan te sluiten, terwijl Van der Horst
- moegestreden - moest lossen. Het zestal pikte Steevens op en ging zich toen
opmaken voor de eindsprint, waaruit Vianen tenslotte de eerste plaats
opeiste. Deze goed
bezochte wielerkoers word vooral beheerst door de tweestrijd tussen
Caballero en Willem II-Gazelle. Bij deze laatste formatie miste men echter de
kracht van een Jo de Roo, die elders reed. Weliswaar deed Peter Post zijn
best, maar een val bracht hem achterop en toen hij de gedemarreerde Steevens
opwachtte en hem hielp, moest Amstelveense Peter - juist terug uit het
Spaanse vakantieverblijf Torremolinos - op. last van de jury de
koers verlaten. Beroepsrenners: 1. Gerard Vianen, Kockengen, Nieuwelingen: 1. P. Driessen, Stein; 2. J. Sijen, Maastricht; 3. J.
Thissen, Born; 4. H. Dohmen, Rothem; 5. B. Koken, Grevenbicht op 31 sec. Adspiranten: NIBBIXWOUD
(26 mei).1968 Amateurs
80 km: Nieuwelingen
50 km: Adspiranten
20 km: NIEUW
BORGVLIET.(1968.07.21) Amateurs
100 km: 1. J. Zoons 2.27.50, 2. P. Kisner, 3. T.
Barten, 4. W. Evertse, Nieuwelingen
60 km: NIEUW
NAMEN (10 september).1968 Amateurs: NIEUW
VLIET (1 juni).1968 Nieuwelingen
70 km: Veteranen
50 km: 1. W. Zuiker 1.32, 2. op 2.17 H.
Zuidema, 8. N. Without, NIEUW
VOSSEMEER.(1968.07.06) Nieuwelingen: 1. J. Leijten, 2. J. v. Dijk, 3. J. St. Nicolaas, 4. K. v. d.
Bragt, 5. J. Akkermans, 6. R. Beusekamp, 7. J. Hellemons, 8. Verkerk. NIEUW
WEERDINGE (25 mei).1968 Amateurs
80 km: 1. J. Wilkens 2.03.22, NIEUW-AMSTERDAM.VEENOORD
(1968.06.15) Amateurs:
l. H Benjamins (Hollandscheveld) Adspiranten: 1. H. Poppe (Nijverdal) NIEUWENHAGEN.(21
april).1968 Amateurs: Nieuwelingen: Adapiranten: 1. K. Klinkers, NIEUW-LEKKERLAND
(22 juni).1968 Amateurs
100 km: 1. R. Liebrechts 2.34.02, 2. W. Deelen,
3. S. v. d. Burgh, Nieuwelingen
60 km: 1. J. Schelling 1.33, 2. K. Janssen, 3.
R. Engel, 4. B. Pennekamp, 5. Th. v. d. Leist, 6. H. v. Groeze, NIJVERDAL
(23 mei).1968 Amateurs: 1. H. v. Leeuwen, Nieuwelingen:
1. W. Pool, NIJVERDAL.(1968.07.30) Amateurs; 1. Fred Niemeijer; 2. Jan Serpenti; 3. Henk Nieuwkamp. NIJVERDAL.(1968.08.02) Amateurs: 1. Jan Aling; 2. Henk Nieuwkamp; 3. Pier Dijkstra; NISTELRODE.(1968.07.20) Amateurs 100
km: 1. N. v. Uden 2.16.43, 2. H. Verbeek, Nieuwelingen
50 km: 1. H. Brinkhoff 1.14.27, Adspiranten
25 km: NOORDWIJHERHOUT
(24 augustus).1968 Adspiranten.
le serie: 1. R. Onos, Adspiranten
2e serie: 1. P. Hoogendoorn, 2. v. Opzeeland, Adspiranten
3e serie: 1. v. d. Ende, 2. K. St. Nicolaas, 3.
Heemskerk. Adspiranten
finale: 1. W. v. Opzeeland, 2. R. Onos, NOORDWIJKERHOUT
(11 september).1968 Amateurs: 1. Jan Hordijk, 2. Harrie van Leeuwen, 3. Evert Diepeveen, NOOTDORP
(8 augustus).1968 Amateurs: NORG.(1968.07.24) Nieuwelingen: 1. W. Pool, 2. N. Moeilijker, 3. J. Schonewille, 4. T. v.
Dam, NUNSPEET.(1968.07.18) Amateurs: 1. Harm Holstege; 2. Fred Niemeijer; 3. Hans Egberts; NUTH (6
juli).1968 Amateurs
90 km: Nieuwelingen
40 km: le serie: l. H. Botterhuis 58.41, Nieuwelingen
Adspiranten
24 km: NUTH.(1968.00.00) Ploegen
tijdrit amateurs: 1. TWC Maastricht A, 2. TWC Maastricht
B,3. TWC Bleijerheide A, 4. BRC Bergklimmers A, 5. TWC Maastricht D, 6. TWC
Bleijerheide B. Adspiranten: 1. Dohmen, 2. Klinkers, 3. Spronkmans, 4. Smeets. |