JAARGANG
1967 WEDSTRIJDEN S T/M Z |
SASSENHEIM
(8 april).1967 Amateurs
( Adspiranten: 1. Gerrit Marquerink, 2. Ben Jurriaans, 3. Ron
Bakker, Nieuwelingen: 1. J. Zelders, 2. Peter de Vos, 3. B. van der Hulst, SCHAESBERG
(23 juli).1967 Adspiranten: 1. Jos Sijen, 2. Bennie Ceulen, 3. Guus Dirix, Amateurs: 1. Henk Benjamins, 2. Ger Harings, 3. Jan Krekels, Nieuwelingen: 1. Karel Keijbeck, 2. Frits Sluper, 3. Huub
Geilenkirchen, SCHAESBERG
(24 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Jacques Spronckmans, Amateurs: 1. Gustaaf van Roosbroeck (Bel), 2. Bart Solaro, 3.
Henk Benjamins, Nieuwelingen: 1. Frits Sluper, 2. Ben Kooken, 3. Koos Klinkers, SCHEEMDA (9 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Ad Russens (Den Bosch), 2. Dik Zeeman
(Oudkarspel), 3. J. de Wit (Meppel), 4. J. Wilkens (Gieten), SCHEVENINGEN
(19 juni).1967 Amateurs: 1. Karel Hamelink, 2. Cor Baars, 3. Wim Liebrechts, SCHIEDAM
(12 AUGUSTUS).1967 BART
ZOET OPPERMATTIG IN SCHIEDAM Aan
strijd heeft het in de Ronde van Schiedam, verreden op zaterdag 12 augustus
jongstleden, zeker niet ontbroken. Het bleef “flikkeren", totdat Bart
Zoet na een premiespurt keihard doorjoeg en een veilige voorsprong van 37
seconden kon opbouwen, welke hem meteen als winnaar van deze drukbezochte
wielerkoers bestempelde. Er
waren zo'n twintigtal kilometers afgelegd, toen Harrie Steevens er alleen van
tussen ging en een voorsprong van een halve minuut wist te vergaren. Uit het
inmiddels wakker geworden peloton formeerden Jan Hugens, Gerben Karstens,
Maarten Breure, Rik Wouters en Arie Jongejan een stevige jachtgroep, doch zij
werden dra weer in de kraag gevat. Steevens liet men evenwel maar begaan,
maar toen de helft van de wedstrijd was afgelegd, volbracht zijn
provinciegenoot Jan Schroder in een mooie jump het staaltje waarop de toeschouwers
met verlangen hadden zitten wachten. Hij kwam bij Steevens; samen gingen zij
door, maar toen reageerde de groep zo heftig, dat een totale hergroepering
tot stand kwam. Daarna poogde Jan Janssen alles uiteen te rafelen, kreeg in
dit streven steun van Harm Ottenbros, Bas Maliepaard en Van Middelkoop, doch
het Willem II-Gazelle-trio Peter Post, Jo de Roo en Maarten Breure streek
alles weer glad. Toen
kwam echter de premiespurt waarvoor Bart Zoet en Marinus Paul uithaalden.
Paul won deze sprint; maar liet zich weer terugvallen, terwijl Zoet gelijk
doorstoomde. Achter hem trok Jan Janssen voorgoed uit de meute, maar Zoet was
al te ver vooruit. Peter Post won vervolgens de sprint van het peloton. Beroepsrenners: 1. Bart Zoet, Waarde, Adspiranten: 1. Roel van Berkel (Haarlem), 2. Cees van Bragt
(Lage Zwaluwe), 3. Rinie van Lieshout (Breugel), 4. P. Drost (Lisse), 5. J.
Brinkman (Rotterdam), SCHIJNDEL
(30 juli).1967 Adspiranten: 1. Jan Leijten, 2. Frans van Lokven, 3. Peter
Remijn, Amateurs: 1.
Graham Webb (Eng), 2. Ad Russens, 3. Theo Oudshoorn, Nieuwelingen: 1. Jacques Deckers, 2. Michel van der Heijden, 3.
Jan Adriaans, SCHINNEN
(21 mei).1967 Adspiranten: 1. Jos Sijen, 2. Bennie Ceulen, 3. Piet van de
Velden, Amateurs:
1. Chris Pepels, 2. Henk
Benjamins, 3. Jan Gisbers, Nieuwelingen: 1. Koos Klinkers, 2. Jo Vrancken, 3. Karel Keijbeck, SCHIPLUIDEN
(8 juli).1967 Adspiranten: 1. Theo van de Leijst, 2. Rob Engel, 3. Rinie van
Lieshout, Amateurs: 1. Cees Schijf, 2. Bert van Dorht, 3. Jan Peetoom, Nieuwelingen: 1. J. Silvius, 2. Wim Jansen, 3. Jan Oosterbeek, SCHOONDIJKE
(17 juni).1967 Adspiranten: 1. Toine van de Bunder, 2. Hennie Gijsel, 3. Nelis
Rokven, Nieuwelingen: 1. Guido Paridaen, 2. Hams Koot, 3. J. Schouters, SCHOONOORD
(20 mei).1967 Adspiranten: 1. Henk Poppe, 2. Anne Wiegersma, 3. Catrinus
Haisma, Amateurs: 1. Pier Dijkstra, 2. Jan Bols, 3. H. Kemper. S-GRAVENDEEL
(17 juni).1967 Adspiranten: 1. Ben ter Harmsel, 2. Theo van de Leijst, 3. Cees
van Bragt, Amateurs: 1. Wim Liebrechts, 2. Bouwen Minnekus, Nieuwelingen: 1. B. van de Hulst, 2. John Moret, 3. Gerrit van
Velzen, S-GRAVENZANDE
(11 juni).1967 Amateurs: 1. Mat van Groezen, 2. Bouwen Minnekus, 3. Koos van
de Knaap, S-HEERENBERG
(17 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Herman Snoeijink, 2. Wim Nooren, 3. Ben
Jurriaans, Nieuwelingen: 1. Gerrit Huisjes, 2. Arie Hassink, 3. Hennie
Kuiper, S-HEERENHOEK
(18 juni).1967 Amateurs:
1. Twan van Gaal, 2. Bram Breur,
3. Frank Ouwerkerk, Dames:
1. Keetie Hage, 2. Truus
Smulders, 3. Hennie Hondeveld, SIDDEBUREN
(30 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Jans Vlot, 2. Theo Meijer, 3. Dries van Wijhe, Nieuwelingen:
1. Wicher Vlot, 2. Albert
Hulzebosch, 3. Gerrie Bruinsma, SILVOLDE
(17 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Uwe Sevink, 2. H. van Duivenbode, 3. Gerrit van
Lith, Nieuwelingen: 1. Wicher Vlot, 2. Arnold Voogd, 3. R. Schutten, SIMPELVELD
(15 mei).1967 Eddy Merckx: de grote man van SIMPELVELD Hij is zijn startgeld waard, deze Eddy Merckx: Dat werd
volmondig door organisatoren en toeschonwers van de “Internationale
Bergronde van Simpelveld" erkend. En dat juist deze ster aan het
wielerfirmament won (en hoe!), verzoende hen met het felt, dat vier
“eigen" Limburgers zich voor de ereplaats nog door krachtpatser Bart
Zoet moesten laten kloppen en dus “slechts" de plaatsen drie tot en met
zes konden innemen. Vijftigmaal moesten ze de halve Hulsberg op, de 65 man,
die met zorg voor deze zware rit over Toch ging Jan Schroder nog eens, ditmaal met Andre van
Middelkoop, maar ook dat werd niet toegelaten. Een andere man-van-de-streek,
Jan Hugens, ging zijn kans na 20 ronden en voorlopig bleef hij buiten schot.
Toen hij bijna 50 seconden voorsprong had, stoof Nol Kloosterman op zoek naar
de vluchter en met succes: na 32 ronden gingen zij samen door, maar. . Tien ronden voor het einde forceerde Merckx zelf de
beslissing: nog waren Hugens en Kloosterman voorop, maar de Belg ontsnapte
uit de groep en zij, die zich zoveel moeite hadden getroost om hem los te
rijden, moesten hem laten vertrekken. Niemand kon Merckx bij die plotselinge
jump-bergop van repliek dienen. Hij liet Schepers, Steevens, Harings,
Tummers, Wouters, Zoet, Ottenbros en ook Post eenvoudig in de steek, reed
„even" naar de vroege vluchters toe, reed langs hen heen en
demoraliseerde hen daardoor zo sterk, dat eerst Hugens, enkele ronden later
ook Kloosterman in die groep terugvielen. BRON: WIM POOT Beroepsrenners: 1. Eddy Merckx, de Nieuwelingen: 1. Karel Keijbeck, 2. Wim Kelleners, 3. Huub Dohmen, SINT
ANTHONIS (10 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Jan van Katwijk, 2. --- 3. --- SINT
JANSTEEN (26 juni).1967 Amateurs: 1. Jan Hoogzaad, 2. Johnny Brouwer, 3. Cees
Willemse, SINT
JANSTEEN (24 SEPTEMBER).1967 Amateurs: SINT
KRUIS (30 april).1967 Nieuwelingen: 1. D. van Veenendaal (Tholen) SINT
MAARTENSDIJK (6 mei).1967 Dames: 1. Keetie Hage ; 2. Jannie Jonkers ; 3. Irene Paul;
4. Anneke van Doesburg; 5. Eefje Helder; 6. Siska Hage; 7. Conny Boon; 8. Nel
van Dijk; 9. Annie Timpe; 10. Tine Lazeroms. Nieuwelingen: 1. Ferry Buermans, 2. W. van de Hulst, 3. Leon
Schrauwen, SINT
MICHIELSGESTEL (2 april).1967 Amateurs: Nieuwelingen:
1. W. van der Walle; SINT
OEDENRODE (21 mei).1967 Adspiranten:
1. Piet Brone, 2. Rinie van
Lieshout, 3. Frans van Lokven, Amateurs: 1. Gerrit Leferink, 2. Gerrie Maurix, 3. Cor Faber, Dames: 1.
Irene Paul, 2. Ineke van IJken 3. Elly Meskers, Nieuwelingen: 1. Wicher Vlot, 2. Albert Hulzebosch, 3. Bert
Bathoorn, SINT
WILLEBRORD (12 maart).1967 Amateurs: 1. H. Jansen, Westzaan, Nieuwelingen: Adspiranten: 1. H. Koot, Eindhoven, SINT
WILLEBRORD (18 maart).1967 Nieuwelingen: 1. Cees Priem, 2. B. Hendriks, 3. Rinie Roks, SINT
WILLEBRORD (13 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Guus Leliaart (Helvoirt), 2. Rene Pijnen
(Woensdrecht), 3. Leen Poortvliet (Herkingen), 4. K.Koeken (Achtmaal), Dames:
1. Irene Paul, 2. Hennie Hondeveld, 3. Keetie Hage, SLEEN
(18 juni).1967 Nieuwelingen: Adspiranten: 1. H. Poppe (Nijverdal), SLUISKIL
(3 juni).1967 Amateurs:
1. Gaby Minneboo, 2. Cees
Brugel, 3. Richard Bukacki, SPIJKENISSE
(27 mei).1967 Adspiranten: 1. Peter Remijn, 2. Theo van de Leijst, 3. Adrie
Solleveld, Amateurs: 1. Tonnie Barten, 2. Frank Ouwerkerk, 3. Rudi
Liebrechts, Nieuwelingen: 1. Leo van de Schee, 2. Hans van de Laar, SPOORDONK
(10 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Ben Jurriaans, 2. Ben ter Harmsel, 3. Henny van
Leent, Amateurs: 1. Jac van Kessel, 2. Cees Zoontjens, 3. Rudi
Liebrechts, Nieuwelingen: 1. Hennie van Zandbeek, 2. John Cornelisse 3. Piet
Neeskens, SPRUNDEL
(9 juli).1967 Adspiranten: 1. Toine van de Bunder, 2. John Akkermans, 3. Cees
van Bostelen, Amateurs: 1. Michel Bertou, 2. Siep van Dongen, 3. Piet
Kettenis, Nieuwelingen: 1. Ferry Buermans, 2. Cees Priem, 3. J. de Bruijn, STAMPERSGAT
(15 mei).1967 Amateurs: 1. Rene Pijnen (Woensdrecht), 2. K. de Graaf
(Hilversum), 3. Frank Ouwerker (Rotterdam), 4. W. Breukel (Rozenburg), 5. J.
Corvers (Dordrecht), Nieuwelingen: 1. B. Hendriks (Het Schijf), 2. J. Maas (Wouwsche
Plantage), 3. J. Selders (Roosendaal), 4. H. Keyer (Geleen), STAPHORST
(3 juni).1967 Amateurs: 1. Guus Zanting, 2. John Fransen, 3. Johan Pluimers, STEENBERGEN
(27 maart).1967 Amateurs:
1. Ted Blom, 2. Rene Pijnen, 3.
Adrie Wouters, Nieuwelingen: 1. Adrie Coppens, 2. Adrie Cardol, STEENDEREN
(24 SEPTEMBER).1967 Amateurs:
Nieuwelingen: 1. Arnold Voogd, 2. Wicher Vlot, 3. Gerrie Bruinsma, Adspiranten: 1. Henk Poppe, 2. Jan Bakker, 3. Herman Snoeijink, Veteranen: 1. Gerard van Schaik, 2. Nico Withoud, 3. Nol
Roelofs, STEIN
(11 maart).1967 Adspiranten: 1. T. Bos, Amateurs: 1. Giuseppe Siega, 2. John Schepers, 3. Remmelt
Hindriks, Nieuwelingen: 1. Hein Lucassen, 2. Ben Kooken, 3. Jacques Deckers, STEIN
(9 april).1967 Amateurs: 1. H. Benjamins, Hollandscheveld, Adspiranten: 1. J. Spronkmans, Elsloo, Nieuwelingen (le rit) : Nieuwelingen (2e rit): 1. K. Keybeck, Schaesberg, STEIN
(10 juni).1967 Nieuwelingen:
1. H. Keijers, 2. Klaas Koot, 3.
Wim Kelleners, Nieuwelingen: STER
VAN ZWOLLE (18 maart).1967 IJskoude
noordwester geselde rennersveld in uiterst zware 7e
Internationale Ster van Zwolle Klasrijke
HARRY JANSEN 'sleep' zijn eindspurt het scherpst 't Was in een woord beestenweer! Een ijskoude noordwestelijke
wind striemde gelijk een gesel over de ruggen van de ruim tweehonderd
amateurs, die vorige week zaterdag aanzetten voor de zevende internationale
Ster van Zwolle. Bij bosjes verdwenen de ridders van het stalen ros dan ook
uit de koers, maar toch wisten even meer dan vijftig renners in minder dan
vier uur de eindstreep op de Zwolle Veemarkt te halen. Daarvoor hadden zij
niet alleen ongemeen harde strijd met elkaar moeten voeren, neen het waren
vooral de elementen waartegen onbarmhartig moest worden gevochten. Toch bracht deze weer voortreffelijk georganiseerde van
stad tot stad-wedstrijd, die eigenlijk zonder meer op de lijst der officiele
“klassiekers" thuishoort en qua parcours vergeleken kan worden met bij
voorbeeld de Omloop van de Baronie, een schitterend koersverloop naar voren.
We hebben genoten van de vele jachten tussen de diverse „verwaaide"
waaiers, we geraakten in extase over de slotfase, waarin de ene demarrage op
de andere volgde en waarin het mes op z'n allerscherpst geslepen werd. Een renner, de op 25 januari 1947 geboren Harry Jansen,
die nu in Westzaan woont, deed dat het allerbest. Hij spurtte vanuit de tot
zes man gereduceerde kopgroep onbetwist naar een grootse overwinning en
bewees daarmede, dat zijn klasrijke talent in het onvervalste ,dwangarbeiderswerk"
het minst geleden had ... In Cafe-Restaurant „De Vrolijkheid" aan de Oude
Meppelerweg heerste weer een en al wielerbedrijvigheid. Het spel, het grote
spel op de route, ging weer beginnen en trappelend van ongeduld maakten de
coureurs zich klaar. Soms kletterde de regen tegen de ruiten en keek men toch
wel wat angstig naar buiten, want wat zouden de in het verschiet liggende
honderd en vijftig kilometers allemaal aan ellende, koude en “afzien"
brengen? 't Was voorhand's niet te zeggen, de praktijk zou het evenwel
onbarmhartig uitwijzen! OOK DIE VAN HET LAATSTE UUR. . . Want.... nauwelijks was de meute in een wat chaotische
toestand gestart - waarvan circa vijftien renners de dupe werden - of de vlam
spoot door het lint. Herhaaldelijk knapte het, vloeide dan weer samen en brak
vervolgens opnieuw ... Zo kwamen er tussen Wijhe en Raalte twaalf renners op
kop en dat waren Jan Boode, Piet Kettenis, Leen de Groot, Jan Hesse, Cor
Groenewegen, de onvermoeibare Daan Holst, verder Harry Jansen en Ted Blom,
kleine maar oersterke Wim Prinsen, “good-old" Hennie Schouten, Jan Bols
en verrassend terug gekeerde Bart Solaro. Velen van dit twaalftal zouden niet
alleen de mannen van het eerste uur zijn, maar later na een verwoed gevecht
ook die van de laatste zestig minuten. De verbrokkeling had inmiddels al hevig plaats gevonden.
Pech en onmacht - wat waren er nog vele renners, die te kampen hadden met of
onvoldoende kilometers in de benen, annex de overtollige kilotjes vet, of van
een totaal verkeerde zit op de fiets. Alle namen van de „afvallers"
kunnen we omnogelijk noemen, maar in een flits zagen we Henk van de Brink met
pech staan, Henk Kuiper uit nijd zijn voorwiel in een sloot gooien en Siem
van de Burgh uit het Zuidhollandse Berkel, dat eens zo'n sublieme Jantje
Hermes als wielrenner kende, onder grote belangstelling staan repareren.
Verderop probeerde Zeistenaar Jaap de Wit weer aansluiting met een voor hem
rijdende groep te verkrijgen en schijnbaar is hem dat aardig gelukt want in
de einduitslag is hij toch nog als zeven en veertigste geklasseerd. Ook
bewonderden we in die diepe achterhoede het rijden van Harrie Beurskens uit
het Limburgse Tegelen. Wat deed deze knaap, lekker “draaiend", weer alle
mogelijke moeite om de opgelopen achterstand ongedaan te maken, doch evenals
zovele anderen, was het er ook voor hem niet meer bij. Nog meer naar voren ontwaarden we geloste Peter Tesselaar,
die al lang weer heel blij is, dat zijn in de Tour de l'Avenir 1966 zo
ernstig geblesseerde knie zover hersteld is dat hij opnieuw bij het directe
koersgeweld aanwezig kan zijn. In de buurt van Lemelerveld, toen er WEER UIT ELKAAR Het was te voorzien dat deze omvangrijke formatie
opnieuw uit elkaar zou spatten. De harde, steeds maar gierende storm die de
dreigende regen deed verwaaien en verder bij tijd en wijle werd aangevuld
door een waterig zonnetje, deed zijn slopende uitwerking niet missen. Wie
niet op het “kantje" in de slagorde kon komen, was “gezien".
Bovendien ging de vermoeidheid nu een aardig woordje meespreken. Als
„overrijpe" appels vielen de renners van de boom en zo ontstond er in de
voorhoede weer een drietal groepen. Voorbij Dalfsen ( De aftakeling bleef echter aanhouden; ook voorin, want
voorbij Balkbrug ( Uit de tweede groep, waarachter we ook een poosje de
zaken observeerden, ging Ge van de Winden op zoek naar voren. Hij wilde nog
proberen of er wat viel te herstellen, maar alleen is maar alleen en wat
later moest de Beverwijker (pupil van Ab Geldermans), evenals de helemaal
uit de achterhoede naar de tweede groep opgerukte Henk Luchies uit Geesbrug
(reed een veel te hoge versnelling), zich weer gewonnen geven. Voor Peter Legierse en Jan Pieters (Maassluis) lag er op
die moeilijke dijk naar Genemuiden eveneens niet veel geluk te wachten, want
plotseling sloeg de laatste door de harde wind over het prikkeldraad heen,
tuimelde met fiets en al onderin de glooiing, maar met vereende krachten
kwamen de beide Crescentrijders weer keurig bij. Een knap staaltje, maar wat
kostte het hen een energie! ONGELOOFLIJK, TOCH WAAR De eindstrijd zou dus moeten worden betwist tussen zes
renners. Wie van hen zou de zege behalen? Zou het de stijl volle Zeeuw Cees
Rentmeester, die echter nog te weinig het „koppie" gebruikt, zijn? Of
kon Leen de Groot - ineens volgroeid -, dan wel de solide Cees Zoontjens met
de eer gaan strijken? En wat te denken van de wispelturige Piet Kettenis of
van de pur sang-wegrenner Daan Holst, die na zijn verloren seizoen van 1966
weer met inzet van al zijn schier onuitputtelijke krachten de knuppel in het
hoenderhok bleef gooien? Of - en daar hielden wij het maar bij - zou die
snelle Harry Jansen, die het zware werk aan kop beslist niet geschuwd heeft
en voor de start van ons nog de raad kreeg om de gehele dag “mee" te
gaan en vooral scherp te blijven door mede te koersen, de zege in een
razendsnelle spurt veilig stellen? Voor het zover was, staken die zes dapperen evenwel nog
een hels vuurwerk af, want ondanks dat er op de prachtige verkeersbaan vanaf
Kampen naar Zwolle met de stormwind in de rug een tempo van - schrik niet -
gemiddeld zeventig kilometer per uur weer gereden (de teller in onze auto
wees op een bepaald moment zelfs vijf en zeventig aan!) ging er zich een
serie demarrages ontwikkelen, die alle in een gouden lijstje kunnen worden
gezet. Daan Holst ging aan, Piet Kettenis knalde er overheen, Zoontjens deed
het daaropvolgend. Toen Kettenis en Leen de Groot samen, maar daarna sloten
de spurters Rentmeester en Jansen met de rest weer aan. Holst schakelde op 54
x 13 en ging weer, nog eens ... en nog eens. Hij legde er zijn gehele ziel
in. Tegen de helling van de brug sprong opnieuw Kettenis, pal daarop nog eens
met Holst. Weer niets! Ongelooflijk wat een knokpartij, toen nogmaals
Kettenis, maar Jansen die zich met zijn lichtere verzet bijna ,suf"
tolde, pakte hem weer terug en toen, bij het opdraaien van de Zwolse
Veemarkt, sloeg Leen de Groot zijn slag. Althans dat dacht hij, want de
intelligente Jansen “counterde" hem en trok alle registers open. Twee,
drie lengten voor de Utrechter passeerde hij de streep en kon zich winnaar
noemen van een koers, die geboeid heeft van start tot finish. BRON:JAN BALDER Amateurs: 1. H. Jansen, Amsterdam, Ploegenklassement: Strijdlustigste renner: Daan Holst, Amsterdam. STIPHOUT (2 april).1967 Amateurs
( Nieuwelingen
( STRIJEN
(12 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Leen Poortvliet (Herkingen), 2. Joop Zoetemelk
(Rijpwetering), 3. Gerrie Veldhuizen (Maasdam), Nieuwelingen: 1. Cees Vermaire, 2. Jaap Schelling, 3. Nico van
Hest, SURHUISTERVEEN
(11 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Wim Holstege, 2. Sander Douma, 3. Jan Peetoom, SWIFTERBANT
(4 juli).1967 Amateurs: 1. Harrie van Leeuwen, 2. Hennie Kuiper, 3. W. Lindeboom, TEN
BOER (23 SEPTEMBER).1967 Nieuwelingen: 1. Albert Hulzebosch, 2. Egbert Boekholt, 3. Gerrit
Huisjes, TER
IZARD (19 AUGUSTUS).1967 Amateurs:
1. Piet Hoekstra, 2. Gerrie
Mooij, 3. Durk Steensma, TERHEIJDEN
(30 april).1967 Amateurs: 1. Mat van Groezen (Made) 100km in 2.23.15; 2. J. de
Zwart (Rotterdam); 3. Willemsen (Hoge Zwaluwe); Nieuwelingen: 1. Ferry Buermans (Wouwse Plantage) Adspiranten: 1. Henk van Dongen, 2. Harrie van Groezen, 3. Nico
Vermeulen, TERNEUZEN
(16 SEPTEMBER).1967 Nieuwelingen: 1. Charles de Smit, 2. Cees Priem, 3. Hennie
Moorhoff, TERWINSELEN
(1 mei).1967 Adspiranten: Nieuwelingen: 1. Jacques Deckers, 2. Geert Oosterbosch, 3. Mathieu
Pustjens, T'HARDE
(5 mei).1967 Nieuwelingen:
1. Jan van Beek, 2. Jan
Vlastuin, 3. William van de Walle, TIEL
(19 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Mat van Groezen, 2. Jan van Katwijk, 3. Rudi
Liebrechts, Nieuwelingen: 1. Juul Bruessing, 2. Roy Schuiten, 3. Herman
Gorter, TILBURG
(4 mei).1967 Adspiranten: 1. Hams Koot, 2. Leo van Zeeland, 3. Gerry Gijsbers, Nieuwelingen: 1. Henk van Erp, 2. Klaas Koot, 3. Jan Jansen, TILBURG
(21 mei).1967 Amateurs: 1. Cees Zoontjens, 2. Graham Webb (Eng), 3. Jef
Smulders, Nieuwelingen: 1. Hennie van Zandbeek, 2. J. Moeskop, 3. Klaas
Koot, TOUR
DE JUNIOR ACHTERVELD (24 juli t/m 29 juli).1967 TIENDE
„TOUR DE JUNIOR ACHTERVELD" WERD GROOT SUCCES De tiende Internationale Tour de Junior Achterveld,
welke in de week van 24 tot 29 juli jongstleden werd georganiseerd, is
wederom een groot succes geworden. Vijftien jeugd-bedrijfsploegen,
samengesteld uit wellicht toekomstige wielrenners in de leeftijd van twaalf
tot en met vijftien jaar uit Belgie, Dultsland en Nederland namen hieraan
deel. Zij streden in de allereerste plaats om de eer, maar ook om de
prachtige ereprijzen van onder meer ZKH Prins Bernhard, ZM Koning Boudewijin
van Belgie, de Duitse Bondsambassedeur, van de Commissarissen der Koningin in
de provincies Utrecht en Noord-Brabant, van verschillende gemeenten en van de
Koninklijke Nederlandsche Wielren Unie. Ook Leo Duyndam, die als
veertienjarige in deze specifieke opleidingsschool voor de fietsende jeugd
uitkwam, stelde een belangrijke prijs ter beschikking. De strijdlustigste
renner ~mocht een prachtige beker in ontvangst nemen. Duizenden kijkers zijn getuigen geweest van een verwoede
strijd, konden niet alleen het “grote spel" voorin bij het flitsen gade
slaan, doch werden dank zij de PTT-mobilofoondienst ook van de stand in de
volggroepen op de hoogte gebracht. De Tour de Junior Achterveld is een waar groots
gebeuren, vergt een budget van circa vijfduizend gulden. De belangstelling
naar deze jubileum-tour werd helemaal ten top gevoerd, want verschillende
keren werd er in de radio-nieuwsdienst aandacht aan besteed en via de
televisie werd een vijf minuten-reportage naar liefst negentien landen
gerelayeerd. Met touringcars trokken honderden supporters uit Belgie en
Duitsland naar het Tourdorpje Achterveld, terwijl onder de velle kijkers ook
Gerard Vianen, Jan Vlastuin en Henk van Velzen aanwezig waren. Ploegkampioen werd de Gazelle-formatie en het team van
Haugafelt streek de prijs voor orde en sportiviteit op. De zestienjarige
Johan Damming werd de uiteindelijke Tourwinnaar 1967. Verzilverde bekers en kostbare
gele truien - veertig gulden per stuk - werden gewonnen door de sterkste
tijdrijders in hun naar leeftijd ingedeelde klasse; zoals: Hein Bokkers, 15 jaar, uit Achterveld. Hij vestigde een
nieuw record wat op naam stond van de huidige wieleramateur Wim van
Middelaar. De acht kilometer reed hij in 12 minuten en 26 seconden; Udo Atk, 14 jaar, uit Duitsland. Werd gele trui-winnaar
door met twee seconden voorsprong, verzameld in de bonificatie, de nog
sterkere Johan Ossendrijver uit Achterveld (vorig jaar overwinnaar in de
klasse der 13-jarigien) achter zich te laten; Ludo Pools, 13 jaar, uit Belgie. In de beslissende
persoonlijke tijdrit overtroefde hij de winnaar van vorig jaar, te weten de
Achterveldise Dick van den Burgwal. Het verschil was vier seconden!; Fred van Ast, 12 jaar, uit Leidschandem: onbetwist
triomfator van zijn categorie. En wie werd de strijdlustigste renner van dit
jaar? Niemand anders den Jan Koks uit Belgie (14 jaar), die toch o zo graag
in het spoor wil treden van vele van zijn beroemde landgenoten. Tenslotte was ook Jan in 't Ven, een broer van Paul en
Willy de twee Tour de France-rijders in Achterveld aanwezig en daarvoor wilde
hij beslist niet onderdoen. Volgend jaar wordt dit intennationale
jeugd-wielerfestijn - voor inlichtingen: telefoon 03425--481 - gehouden van
22 tot en met 27 juli. De plannen voor deze elfde uitvoering liggen al weer
voor een groot deel op tafel. Misschien wordt deze nog wel grootser van
opzet, misschien blijft het zoals nu. Ook dat zou niet erg zijn, want 's
voornaamste is, dat de jeugd voor de wielersport wordt opgevangen, dat zij
reeds op zeer jeugdige leeftijd kennis maken met een sport, die velen tot de
verbeeldlng spreekt. En dat de Tour de Junior Achterveld zijn waarde heeft,
kan worden opgemaakt uit het feit dat de Belgische KBWB-secretaris voor het
lnrichten van koersen ook een kijkje kwam nemen. Wellicht vindt dit
belangrijke evenement navolging bij onze zuiderburen. Wie de jeugd heeft,
heeft immers de toekomst! TREEBEEK
(23 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Jacques Spronckmans, 2. Jos Sijen, 3. Fons van
Katwijk, Amateurs: 1. Harrie Jansen, 2. Henk Nieuwkamp, 3. Henk
Benjamins, Dames:
1. Jannie Jonker, 2. Irene Paul,
3. Bella Hage, Nieuwelingen: 1. Karel Delnoy, 2. Jacques Deckers, 3. Flor de
Bree, T'SCHIJF
(8 juli).1967 Adspiranten: 1. Cees Bal, 2. Toine van de Bunder, 3. Hennie
Gijsel, Amateurs: 1. Leo Duijndam, 2. Rinie Wagtmans, 3. Cees van
Dorst, Nieuwelingen: 1. Ferry Buermans, TUITJEHORN
(7 mei).1967 Adspiranten: 1. J. Breure, 2. Ron Bakker, 3. Ben Jurriaans, Amateurs: 1. Piet Tesselaar, 2. Henk Boom, 3. Jan Peetoom, Nieuwelingen: UBACHSBERG
(17 SEPTEMBER).1967 Harry
Beurskens won tijdrit Grote Prijs van Nederland De
Grote Prijs van Nederland, een Beurskens
prijkte na Na
Amateurs: 1. H. Beurskens (Tegelen), de Amateurs: 1. Chris Pepels, 2. Mathieu Pustjens, 3. Jan
Krekels, Nieuwelingen: 1. Jo Vrancken, 2. Frits Sluper, 3. Wim Kelleners, UFFELTE
(18 juni).1967 Amateurs: 1. Jan Buis (Zwanenburg), 2. Anne Koster
(Leeuwarden), 3. Jan Bols (Hoogeveen), 4. Hennie Kuiper (Nieuw-Amsterdam), 5.
S. Venema (Zwaagwesteinde), 6. J. van Dam (Zwolle), 7. H. Luchies
(Geestbrug), 8. Bennie Groen (Steenwijk), 9. Jans Vlot (Wanneperveen), 10.
Johan Pluimers (Enter), UITHOORN
(15 mei).1967 Amateurs:
1. Harrie van Pierre (Uithoorn),
Nieuwelingen: 1. B. van de Hulst (Zoeterwoude), Adspiranten: 1. Ben Jurriaans (Amsterdam), UITHUIZERMEDEN
(16 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Henk Poppe, 2. Nantko Mik, 3. --- Nieuwelingen: 1. Gerrie Bruinsma, 2. Albert Hulzebosch, 3. Gerrie
Heeringa, ULESTRATEN
(1 mei).1967 Adspiranten: 1. Jacques Spronckmans, 2. Jos Sijen, 3. Koos
Klinkers, Amateurs: 1. Giuseppe Siega, 2. Chris Pepels, 3. Mathieu
Buckx, Nieuwelingen: 1. Hein Lucassen, 2. Ben Kooken, 3. Jo Vrancken, ULFT
(11 juni).1967 Nieuwelingen: Adspiranten: 1. J. Krake (Enter), 2. S. Pluimers (Enter), 3. Henk
Poppe (Nijverdal), ULVENHOUT
(5 juli).1967 PETER POST reed sterke solo in ULVENHOUT De
Amstelveense wielercrack Peter Post vertoont de laatste weken weer een
opmerkelijke vorm op de weg. Hij is bezeten van een zegedrift zoals men dat
van hem gewend is tijdens het zesdagenseizoen; nu naarstig strevend naar een
mogelijke selectie voor het wereldkampioenschap. Zo
ook in de drukbezochte Ronde van Ulvenhout, waar liefst twintigduizend
toeschouwers het parcours omzoomden en de fiere- Willem II-Gazelle-rijder een
sterke solo zagen weggeven die hem zegevierend uit deze 140 kilometerslange
koers deed komen. Steeds
was “Koning Peter" erbij, wanneer er demarrag'es werden gelpaatst. Hij
wilde onder geen voorwaarde onder doen voor zijn ploegmakkers,
die eveneens hun neus aan het venster staken. De Belg Jules van der Flaws was
als een der eersten met Jean-Baptist Claes en onze stayerende landgenoot Jaap
Oudkerk - rijdt op de weg om wat meer „fond" op te doen - uit de meute
gevlucht. Dit werd aanleiding tot formering van een reuze-ontsnapping waarin
Harm Ottenbros, Peter Post, Karel Leyten, Jan Schreder, Julien Stevens,
Ritten Dewolf en Maarten Breure de blauwe sigaren-garde uit Valkenswaard de
meest toonaangevende „kleur" gaven. Verder kwam Daniel van Rijckeghem
met Frans Aerenhouts, Rik Wouters, Eric Demunster en jongste Tour de
France-"afzwaaier" Henk Nijdam - van wie gemompeld wordt dat hij
aan zijn laatste seizoen bezig is - een “kijkje" nemen. In een strakke
pace voegde Jan Hugens zich -eveneens bij deze kwaliteitsvolle explosie, maar
toen Nijidam teveel doorhamerde en zich opnieuw losrukte, duurde het niet
lang of een algemene hergroepering volgde. NIET
TE STUITEN Prompt
vloog Post, nu alleen vergezeld van Leyten, Breure en Hugens weer naar voren
en daarmede groeide de koers naar een “epreuve-variee". Er kwam een
vuurwerk vol van demarrages los, dat eindigde in de definitieve ontsnapping
van Nico Lute, Eric Demunster en Jules van der Flaas. Direkt kwamen ook Jos
Boons, Maarten Breure en Cees Lute tot actie en de twee
achtervolgings-kemphanen uit vroeger jaren, -Peter Post en Henk Nijdam,
voegden zich na een geweldige achtervolging eveneens bij deze onverwachte
“afsluiting". Tweemaal een tiental kilometers verderop werd het peloton
gedubbeld en toen kon de finale tussen de koplopers aanvangen. Herhaaldelijk
ging Post aan; geen schijn van kans hebbend omdat men te vlug reageerde. Nico
Lute had toen het veld wegens materiaalpech al moeten ruimen en kwam weer
tussen de wielen van het voortzoevende peloton terecht. Met
nog vijftienduizend meter te gaan, plaatste Peter zo'n . allesvernietigende
jump dat niemand hem meer kon houden. Hij voerde zijn winst op tot omstreeks
dertig seconden en daarmede was de koers bekeken. Beroepsrenners: 1. Peter Post, Amstelveen, 140 'km in 3.19.40; 2. op 25
sec. Cees Lute, Castricum; 3. Henk Nijdam, Zundert; 4. Jules van der Flaas,
Belgie; 5. Maarten Breure, Rotterdam; 6. Eric Demunster. Belgie; 7. Jas
Boons, Belgie; 8. op een ronde Marinus Paul, Den Haag; 9. Ritten Dewolf,
Belgie; 10. Jan Hugens, Amstenrade; 11. Georges van Conlngsloo, Belgie; 12.
Marinus Hoogerland, Kapelde; 13. Daniel van Rijckeghem, Belgie; 14. Jan
Schroder, Koningsbosch; 15. Harm Ottenbros, Alkmaar; 16. Gustave Desmet,
Belgie; 17. Julien Stevens, Belgie; 18. Rik Wouters, Baarle-Hertog; 19. Jo
van Seggelen, Budelschoot; 20. Jeep Oudkerk, Naarden. Amateurs: 1. Jan van Katwijk, 2. Piet Barendrecht, 3. Bram
Breur, Nieuwelingen: 1. Cees Priem, 2. Herman Gorter, 3. Wim Jansen, URMOND
(4 mei).1967 Adspiranten: 1. Jos Sijen, 2. John Gerards, 3. Rinie van
Lieshout, Amateurs: 1. Remmelt Hindriks, 2. Hans Eckelboom, 3. Chris
Pepels, Nieuwelingen: 1. Mathieu Pustjens, 2. H. Keijers, 3. S. Elzinga, UTRECHT
(18 juni).1967 Nieuwelingen: 1. H. Hulleman (Opmeer), 2. P. Moerkerk (Haarlem), Adspiranten: 1. T. Jansen (reusel), 2. H. Stekelenburg (Utrecht),
3. J. Gijsbers (Castricum), 4. J. Fresen (Zeist), UTRECHT
(16 juli 1967) Amateurs: 1. Leen de Groot (Utrecht); 2. J. van de Haar
(Moordrecht); 3. Rink Cornelisse (Amsterdam); Veteranen: 1. N. Withoudt (Amsterdam; 2. N. Koch (Utrecht) 3.
B. van leur (Utrecht); VAASSEN
(10 juni).1967 Amateurs:
1. Evert Dickhof (Oosterwolde), VALKENSWAARD
(25 juni).1967 Adspiranten: 1. Peter Remijn, 2. Jan Jansen, 3. Rinie van
Lieshout, Amateurs: 1. Gerrie Bruin, 2. Henk van Vught, 3. Jan de Wit, Nieuwelingen:
1. Klaas Koot, 2. Henk van de
Laar, 3. Henk van Kilsdonk, VALKENSWAARD
(19 AUGUSTUS).1967 Harrie
Steevens:
moois solo-zege in VALKENSWAARD
Grote Prijs Willem II steeds groter van opzet De primeur van een “vrij entree-koers" voor
Nederland is, gerekend naar het aanval toeschouwers, wel volkomen geslaagd.
In het vriendelijke Valkenswaard stonden tenminste zo'n twintigduizend
toeschouwers opeengepakt langs het mooie parcours waarop de Grote Prijs
Willem II vorige week zaterdag werd verreden. En deze massa trotseerde de stromende regen, welke
eigenlijk een lelijke domper was op dit uitbundige wielerfeest. Men bleef
evenwel toch staan; bleef genieten van de aantrekkelijke koersen die
adspiranten, nieuwelingen en professionals ten beste gaven. Bij deze laatsten won, na een sublieme solo in de
laatste ronden, de kwieke Limburger Harrie Steevens, daarmede getuigend
momenteel in een allerbeste vorm te verkeren. We hebben van Steevens in zijn amateurperiode eens
geschreven, dat hij in een slotfase niet altijd op zijn eindspurt moest
wachten. Vooral niet wanneer hij het gezelschap moest dulden van een Eef
Dolman, die als het er op aan komt, toch altijd meer in zijn rush naar de
finish weet op te brengen dan Steevens. We zijn er zelfs lange tijd van
overtuigd geweest, dat de Elslooer geen beslissende demarrage op tafel zou
weten te deponeren, maar in Valkenswaard heeft hij deze stelling heel netjes
geloochenstraft. Harrie Steevens liet Dolman en Breure in de twee laatste
toeren „ter plaatse", reed in hoog tempo alleen verder en behaalde aldus
een opmerkelijke zege. WISSELENDE STRIJD De beroepsrenners hebben zich allerbest van hun taak
gekweten, want nadat alle ceremonie protocolaire rond Tour-winnaar Roger
Pingeon en Groene Trui-winnaar Jan Janssen (ze werden in de bloemen gezet en
liefderijk begroet door charmante Ronde-Miss Ietje van de Broek en „den volke
getoond" in een pre-historische Renault uit het jaar 1916) was
afgelopen, wipte de Belg Jos Meesters als eerste de ruimte in. Daarna stak
Jan Schroder lange tijd zijn neus aan het venster, spoedig achterhaald door
het Belgje Ritten Dewolf en nog weer wat later door de Engelsman Barry Hoban.
Deze laatste voelde wel wat voor het extra Willem II-klassement en daarom
bleef hij ook vooraan toen zijn mede-strijdmakkers weer de behaaglijkheid
van het peloton opzochten. Hoban kreeg kort daarop gezelschap van zijn
landgenoot Albert Hitchen, die evenwel nogal ernstig kwam te vallen op het
spekgladde wegdek. Daardoor konden Schroder, De Roo en Braspennincx, met
achter hen een direct aansluitend peloton, de zaak weer geheel rechttrekken.
De vlam werd echter niet gedoofd, want Ottenbros ging het met Breure
proberen, doch Jan Janssen, die alles controleerde en de bezieler was van
iedere jacht, legde ook deze attaque lam. Toch kwam er weer een nieuwe aanval
op gang en deze werd “gevoed" door alweer Piet Braspennincx, Maarten
Breure en Cor Schuuring terwijl achter hen Rik van Looy, Peter Post, Jan
Hugens en nog wat anderen eveneens probeerden een definitieve afscheiding
teweeg te brengen. Opnieuw trok Janssen alles bijeen om evenwel het hoofd in
de schoot te leggen toen de absolute afscheiding van Dolman, Steevens en
Breure werd waargemaakt. Zij knalden weg toen er nog De
Grote Willem II-prijs, die nu zijn tweede uitgave beleefde, zal in de
toekomst wellicht nog veel grootser van opzet worden. Men denkt zelfs in de
richting van een complete wielerdag, aan een groot, internationaal
beroepsrennersveld etcetera. Of
dat allemaal lukt? In ieder geval kan men bogen op een sterke combinatie wat
betreft de organisatie, want Tour- en Wielerclub De Kempen (met aan het hoofd
de welbespraakte voorzitter de heer Amels) en Inter Sport (Herman Krott en
Ton Vissers) en de onmisbare financiele steun van sigarenfabriek Willem II
alsmede van alle andere sponsors, hebben ook nu laten zien, dat het in
Valkenswaard voortreffelijk liep. Misschien krijgt Valkenswaard wel dezelfde
aantrekkingskracht als Chaam, de gelegenheid is er ten volle. BRON:JAN BALDER Beroepsrenners: 1. Harrie Steevens, Elsloo, Bij de adspiranten won Karel van Bragt uit Lage Zwaluwe
in de eindsprint voor Jan Breure uit Vijfhuizen en Rob van Lieshout uit
Breugel; terwijl de Eindhovenaar Jan Schaap de wedstrijd voor nieuwelingen op
zijn naam bracht. Tweede Henk Schetters uit Meerssen, derde Henk Hulleman uit
Opmeer. Adspiranten:
1. Cees van Bragt, 2. J. Breure,
3. Rinie van Lieshout, Nieuwelingen: 1. Jan Schaap, 2. H. Scheffers, 3. Henk Hulleman, Beroepsrenners:
1. Harrie Steevens, 2. Evert Dolman, 3. Maarten Breure, VEENDAM
(30 april).1967 Amateurs: 1. Henk Luchies (Gijsbrug); 2. Sikke Venema
(Zwaagwesteinde); 3. Henk Strijbosch,
(Rolde); 4. P. Hoekstra (Dokkum); 5. P. Dijkstra (Schoonoord); 6. Jans
Vlot (WAnneperveen); 7. H. Smit (Groningen); Nieuwelingen: 1. Gerrie Heeringa (Veendam); 2. Bert Bathoorn (Roderswolde); 3. J.
Schpers (Emmem); Adspiranten:
1. Henk Poppe (Nijverdal); 2.
Anne Wiegersma (Drachten); 3. Johan Krake (Enter); VEENWOUDEN
(3 juni).1967 Adspiranten: 1. Nico Moeilijker, 2. Nantko Mik, 3. Anne
Wiegersma, Amateurs: 1. Dick Zeeman, 2. Jos Dekkers, 3. Piet Hoekstra, VEESSEN
(12 AUGUSTUS).1967 Nieuwelingen: 1. Albert Hulzebosch (Beilen), 2. Wicher Vlot
(Wanneperveen), 3. Albert Schroten (Epe), VEGHEL
(4 juni).1967 Protesten in Veghel; Cor schuring duidelijk winnaar Lang
duurde het totdat bij de InterSport-ronde in Veghel de beslissing viel. Pas
elf toeren voor het einde (totaal zestig ronden) van dit criterium maakten
vier man zich definitief los van het peloton; dat waren Cor Schuuring, Peter
Post, Gerard Vianen en Henk Cornelisse. In deze volgorde werden ook de beste
prijzen verdeeld. Daarvoor
had Jan Hugens bijna een uur lang voor de 6000 toeschouwers in de kijker
gereden. Hij was in de 23e “omloop" weggegaan, had snel een
geruststellende voorsprong genomen (tien ronden later zat er een gat van 51
seconden tussen hem en het peloton) en reed voor de premies, waarvan vooral
de „leidersprijs" bijzonder aanlokkelijk was. Toen
er eindelijk beweging in de groep kwam, was het snel met de vrijheid van de
Amsterdamse treinloper gedaan: Jan Fransen en Piet Braspennincx riepen hem in
de 44e ronde tot de orde. Vijf
ronden bleef het rustig, al lag het tempo behoorlijk hoog. Toen sprongen de
vier genoemden naar voren en verzekerden zich al spoedig van zulk een
voordeel, dat zij voor het toch jagende peloton ongrijpbaar bleven. En
in de voorlaatste ronde liet Cor Schuuring ook zijn vluchtmakkers nog achter
zich, zijn ploeggenoot Gerard Vianen bleef bij Peter Post en Henk Cornelisse
zitten en werd in een welhaast klassieke eindspurt door de Amstelvener met
macht bedwongen. Rinus Paul nam in de laatste toer het zekere voor het
onzekere en stelde de vijfde plaats veilig; de Belgische gast Willy Derboven
voerde de grote groep over de streep. BRON:WIM POOT De jury had het moeilijk: over de klassering van de 17e
plaats af waren vele renners het niet met haar beslissing eens; vele
protesten werden tegen de uitslag ingediend, die als volgt werd
bekendgemaakt: Beroepsrenners: 1. Cor Schuuring, de Nieuwelingen: 1. John Cornelisse 2. Arnold Voogd, 3. Mathijs de
Koning, VEGHEL
(1 OKTOBER).1967 Adspiranten: 1. Cees Bal, 2. Henk van Dongen, 3. Rinie van
Lieshout, Amateurs: 1. Jan van Katwijk, 2. Leen de Groot, 3. Bart
Solaro, Dames: 1. Keetie Hage, 2. Jannie Jonker, 3. Irene Paul, Nieuwelingen: 1. Gerrie Bruinsma, 2. Arnold Voogd, 3. Hennie van
Zandbeek, VELDHOVEN
(19 maart).1967 Amateurs ( Nieuwelingen ( Adspiranten ( VELDHOVEN
(17 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. John Akkermans, 2. Gerrie Glas, 3. Eef de jOng, Amateurs: 1. Frans Otten, 2. Jan van de Berg, 3. Wil Jacobs, Nieuwelingen: 1. Frans Jansen, 2. J. Castelijns, 3. H. Roosen, VELP
.1967 Nieuwelingen: 1. William van de Walle, 2. 3. VENHORST
(6 AUGUSTUS).1967 Adspiranten: 1. Leo van Zeeland, 2. P. Oostra, 3. Wim Pater, Amateurs: 1. Jac
Frijters, 2. Ad Russens, 3. Cor Leunis, Nieuwelingen: 1. Juul Bruessing, 2. Henk Gijsbers, 3. Melle van de
Meulen, VENHUIZEN
(30 april).1967 Amateurs: 1. Jan Serpenti, 2. Ben Janbroers, 3. Claus Simon
(dui), Nieuwelingen: 1. H. Slikker, 2. R. Kappelhof, 3. Henk Hulleman, VENHUIZEN
(9 juli).1967 Amateurs: 1. Rink Cornelisse 2. Nanno Bakker, 3. Herman
Hoogzaad, Nieuwelingen: 1. Henk Hulleman, 2. Peter Pennekamp, 3. Be Duit, VIERSTROMENLANDR
(23 SEPTEMBER).1967 Sterke Leen de
Groot schreef met brio eerste
Vierstromenlandronde op zijn naam De strijdlustige renners Hans Verbeek en Herman Hoogzaad
hebben in de laatste grote amateur-wegwedstrijd van het seizoen 1967, de
zogenaamde „Vierstromenlandronde" - start en finish te Tiel - in feite
geen loon naar arbeid gekregen. Toen we namelijk na afloop van deze door de
Betuwse wielerclubs De Meteoor uit Dodewaard en De Batauwers uit Tiel zo
perfect georganiseerde koers, de balans eens opmaakten, bleek dat de
Poeldijker Verbeek als zeventiende was geeindigd en dat de nog sterkere
Herman Hoogzaad uit Venhuizen, die evenwel de prestatieprijs in ontvangst
mocht nemen, als negende over de finish was gegaan. Een wat schrale beloning
voor de indrukwekkende solo welke hij in de slotfase ten beste gaf. De winnaar luisterde naar een andere, wat bekendere
naam, te weten Leen de Groot uit Utrecht. Van start af had hij iedere
vluchtpoging in deze Vierstromenlandronde, die langs de dijken van de
rivieren Maas, Waal, Rijn en De Linge voerde, nauwlettend in de gaten
gehouden en pas toegeslagen toen zich een groep van elf definitief van de
anderen wist los te maken. In een zeer boeiende eindsprint drukte de rappe
Utrechter zijn wiel het eerst over de streep en werd „op de voet" gevolgd
door militair kampioen Jan van Katwijk, de sterke Tilburger Cees Zoontjens,
verassend rijdende Marcel Pennings en de Amsterdammer Rink Cornelisse, die
na een lekke band prachtig teruggekomen was. Deze eersteling van de Vierstromenlandronde draaide vrij
spoedig na het vertrek op een ware slijtageslag uit. Op de bochtige dijken
werdt een goede stuurmanskunst vereist en wie maar even de feeling miste,
werd gelijk gelost. Als er van de negentig gestartte renners, maar slechts
een dertigtal aan de eindstreep komt, dan geeft dat genoegzaam aan hoe
zwaar, hoe moeilijk deze “nieuweling" onder de echte, onvervalste
wegkoersen eigenlijk wel is. KNAP WERK VAN HOOGZAAD Na vijftig kilometer, in de buurt van Huissen, boorde er
een kopgroep van zes en twintig renners aan de leiding. De strijdlustige
Hans Verbeek uit Poeldijk en de Voorschotenaar Jan Solleveld probeerden
tezamen uit deze macht weg te komen, toen Heteren ( Wat verderop werd Herman Hoogzaad uit het Noordhollandse
Venhuizen geplaagd door een lekke band. Na een prachtige solo, waarbij hij
zijn ploegmakker Ben Janbroers die “in de vernieling" zat, op sleeptouw
nam, kwam Hoogzaad weer bij. Een staaltje waarbij hij liet zien uit het
goede rennershout gesneden te zijn, hetgeen hij trouwens met zijn prachtige
uitslagen in buitenlandse wedstrijden toch al meer dan eens bewezen had. Er moesten nog wat renners uit deze “hoofdmacht"
lossen, te weten Koos van der Knaap uit De Kwakel (materiaalpech), Solleveld
en Arie van der Tol die beiden alle macht uit de benen voelden vloeien. Ook
militair Frits Kooy, die ,,panne" kreeg en de reeds genoemde Janbroers
verloren het contact, vooral omdat vooraan het viertal Frits Hoogerheide,
Jan de Wit, Cees Zoontjes en Jan van Katwijk de tempozweep met geweld lieten
knallen. Ver weg kwamen zij evenwel niet. Bij Culemborg was het Peter van de Kruys uit
Mierlo-Hout, die in gezelschap van Hans Verbeek, de keten verbrak. Herman
Hoogzaad en Frits Hoogerheide (alweer) sloten fluks bij het tweetal aan, maar
door pech van Van der Kruys duurde het niet lang of de orde was weer
hersteld. Ondertussen had Rink Cornelisse een sterk staaltje laten zien. Na
een lekke band overbrugde hij alleen de 45 seconden achterstand, precies op
tijd om met de groep het stoutmoedige viertal Van der Kruys (die warempel
ook nog pech kreeg) te achterhalen. Het was in deze fase van de strijd dat de
rijzige Nanno Bakker uit Wieringerwerf eveneens door “stukken" de
aftocht moest blazen. BESLISSENDE DEMARRAGE Toen de renners bij Herwijnen (na Het
slot van deze onder ideale weersomstandigheden en prima georganiseerde
verreden wielerronde, was prachtig. Aan de lopende band probeerden de elf
renners aan de spits elkaar schaakmat te zetten, maar uiteindelijk draaide
het toch op een eindsprint uit en trok Leen de Groot onweerstaanbaar aan het
langste touwtje.BRON: BEN ZOMERDIJK Beroepsrenners: VLAARDINGEN
(5 mei).1967 Amateurs: 1. Bert Boom, 2. Cor Baars, 3. Ad van Haren, VLIJMEN
(7 mei).1967 Adspiranten: 1. V. Spackler, 2. Frans van Lokven, Amateurs: 1.
Gerrit Leferink, 2. Hennie Schouten 3. Gerrie Maurix, Nieuwelingen: 1. John Cornelisse 2. Adrie Cardol, VLIJMEN
(20 AUGUSTUS).1967 Adspiranten: 1. Ben ter Harmsel, 2. Jan Brinkman, 3. Cees van
Bragt, Amateurs: 1. Bart Solaro, 2. Henk van Vught, 3. Wim Jansen, Dames: 1. Keetie Hage, 2. Jannie Jonker, 3. Truus Smulders, Nieuwelingen: VOERENDAAL
(10 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Mathieu Dohmen, 2. Bennie Ceulen, 3. John
Gerards, Amateurs: 1. Ger Harings, 2. Jan Spetgens, 3. Jan Krekels, Nieuwelingen: 1. Frits Sluper, 2. Karel Delnoy, 3. Wim Kelleners, VOORTHUIZEN
(8 juli).1967 Nieuwelingen: 1. Wicher Vlot, 2. Albert Hulzebosch, 3. Gerrit
Huisjes, VORDEN
(17 juni).1967 Nieuwelingen: 1. Jan Aling (Bunne), 2. R. Wekema (Peize), 3. J.
Scholten (Doetichem), 4. E. Boekholt (ees), 5. Piet van Katwijk (Oploo), 6.
Wicher Vlot (Wanneperveen), 7. J. Cornelisse (Nijmegen), 8. W.v.d. Walle
(Arnhem), Adspiranten: 1. H. Poppe (Nijverdal), WAALWIJK
(17 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Cees van Bragt, 2. Henk van Dongen, 3. Peter
Remijn, Amateurs: 1. Cees Zoontjens, 2. Martin van Hoogstraten, 3.
Bart Solaro, Nieuwelingen: 1. Jan Groeneveld, 2. Jan van Beek, 3. Piet
Neeskens, WAARDE
(5 AUGUSTUS).1967 Adspiranten: 1. Henk van Dongen, 2. Cees van Bostelen, 3. Nelis
Rokven, Nieuwelingen:
1. Ferry Buermans, 2. Charles de
Smit, 3. Cees Priem, WAARLAND
(16 juli).1967 Amateurs:
Nieuwelingen: 1. H. Hulleman (Opmeer); 2. W. Haayer (Halfweg); 3.
S. Tuyk (Volendam); 4. R. Kappelhof (Zwaagdijk); 5. P. Neeskens (Haarlem); WADDINXVEEN
(8 juni).1967 Adspiranten: 1. Ben Jurriaans, 2. --- 3. --- Amateurs: 1. Piet Kettenis, 2. Ed Kroon, 3. Leo van de Berg, WAPENVELD
(5 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Wim den Besten, 2. Albert Hulzebosch, 3. B.
Veerman, WARGA
(24 juni).1967 Adspiranten: 1. Nantko Mik, 2. Jan Bakker, 3. Nico Moeilijker, Nieuwelingen: 1. Wicher Vlot, 2. Albert Hulzebosch, 3. Bert Bathoorn, WARMENHUIZEN
(18 juni).1967 Adspiranten: 1. Ben Jurriaans, 2. R. Janmaat, 3. J. Breure, Amateurs: 1. Gerrie Bruin, 2. Theo Degeling, 3. Cor Baars, Nieuwelingen: 1. Gerard Krom, 2. Melle van de Meulen, 3. T.
Hulskens WASPIK
(11 juni).1967 Adspiranten: 1. Rob Engel, 2. Harrie van Groezen, 3. Henk van
Dongen, Amateurs: 1. Frits Hoogerheide, 2. Bouwen Minnekus, 3. Cor
Baars, Nieuwelingen: 1. Jan Kemps, 2. Melle van de Meulen, 3. Cees van de
Meijden, WATERLANDKERKJE
(20 mei).1967 Nieuwelingen: 1. Cees Priem, 2. B. van Lare, 3. Adrie Coppens, WATERLANDKERKJE
(23 SEPTEMBER).1967 Nieuwelingen: 1. D. van Veenendaal, WEERT
(11 juni).1967 Amateurs: Nieuwelingen: 1. P. Moerkerk (Haarlem), Adspiranten: 1. Jan van Katwijk (Oploo), 2. T.v.d. Burgt
(Valkenswaard), 3. J. Jansen (Eindhoven), WELTEN
(25 juni).1967 Adspiranten: 1. Jacques Spronckmans, 2. Jos Sijen, 3. Giel
Boonstra, Amateurs: 1. Harrie Beurskens, 2. Chris Pepels, 3. Ger
Harings, Nieuwelingen: 1. Hein Lucassen, 2. Frits Sluper, 3. P. Ceulen, Nieuwelingen: 1. Karel Keijbeck, 2. Karel Delnoy, 3. Jacques
Deckers, WERELDKAMPIOENSCHAP.AMATEURS (2 september).1967 GRAHAM WEBB
fabriceerde pikante ontknoping
in boeiend wereldkampioenschap amateurs
Lof voor Nederlands team Toen de finale van dit weg-wereldkampioenschap het
hoogtepunt tegemoet ging (aan de leiding de niet meer zo jonge Oost-Duitser
Klaus Ampler, de Belg Jean-Pierre Monsere, de attente Italiaan Giancarlo
Conti en onze troef Rene Piijnen) meenden we oprecht, dat de UCI-praeses
Rodoni zich gereed diende te maken, om voor de zoveelste keer de
regenboogtrui rond de schouders van een Nederlander te trekken. De jonge Rene Pijnen uit het Brabantse Woensdrecht
maakte bepaald een machtige indruk: geen enkel teken van vermoeidheid,
soepel draaiend, een veelzeggende zit, daarbij heel rustig en uiterlijk
onbewogen. Gelet op Pijnen's spurtvermogen op de Antwerpse piste, ging onze
prognose minstens in de richting van een overwinning op de laatste meters,
evenwel - zie de opgesomde kwalitelten - dachten we op de allereerste plaats
aan een niet te stuiten slotgalop, aan een victorie - middels een ziedende
demarage - met voorsprong. Wat reed die jongen gemakkelijk, onze notities
maakten van een opvallende inspanning totaal geen melding en daarom ging onze
visie uit naar een vlucht, naar een afscheid van de gezellen, desnoods - zo
sterk waanden we Pijnen - van kop af. Die laatste toer was werkelijk emotioneel. Conti en
,Jempie" Monserd knokten dat het een lust was, Rene Pijnen dichtte met
verbluffende zwier alle bressen, hierbij vooral acht slaande op de Belg,
plaatsgenoot van Patrick Sercu (Roeselaere). Had Pijnen tijdig op hol moeten
slaan? Mogelijk. Nakaarten heeft geen zin, het decor was gelijk gereleveerd
aangebracht en vermoedelijk peinsde onze man over een knetterend spurtje,
met dan wellicht Conti als gevaarlijkste opponent. Zover kwam het niet, de
aanvankelijke gezellen streden op de vier vluchters neer en juist toen elkeen
een spurt van beduidende afmetingen tegemoet zag, trof de Engelsman Graham
Webb de roos. Hij zette alles op een kaart, nam MET EEN NEDERLANDS TINTJE ... De 23-jarige Graham Webb komt uit Birmingham, is
getrouwd en kwam in maart bij de Hilversumse oud-renner Evert Grift erecht.
De bedoeling van Webb was om hier routine op te doen, om zich ook verder als
pistier te bekwamen. Eef Grift nam het ehtpaar Webb in huis, voorzag Graham
van richtlijnen en bezorgde hem werk ... op baan en weg te verstaan, want
vrouwlief was zo ingenomen met de intenties en de vorderingen van haar
trouwe echtvriend, dat zij mede in de kost voorzag door het vervullen van
arbeid in een boekbinderij. Graham Webb leek in alle opzichten een echt
dankbare leerling, een coureur met pit, die hier in wegritten een zestal
eerste prijzen inde, o.m. - althans dit menen we ons voor de vuist weg te
herinneren - Kortenhoef, Amersfoort,
Lieshout, Schijndel, Soest en Arnhem. Van de vakantie maakte Graham, zijn
vrouw ging mee, gebruik om in Engeland twee keer op de route te zegevieren en
tweede te worden (verleden jaar nummer een) in het nationaal kampioenschap
poursuite. De kroon bemachtigde de dolgelukkige Webb nu in
Heerlen-Voerendaal. DIK CONTENT OVER NEDERLANDS ZESTAL Al bestond de beloning “maar" uit een bronzen
medaille - de derde plaats van Rene Pijnen - over de slagvaardigheid, de
hechtheid, de teamgeest en de pit van de Nederlandse afvaardiging zijn we
dik tevreden. We kregen drie man vooraan (Pijnen, Ger Harings en Leo
Duyndam) en eer het zover was, had dit trio beslist opmerkelijke dingen
vertoond en daarna streden Riny Wagtmans, Henk Nieuwkamp en Harry Jansen met
alle inzet om de posities van hun makkers een steun in de rug te geven. Dat
was fijn, dat getuigde van een eensgezindheid en een juiste sportieve opvatting.
Ongetwijfeld miste Wagtmans de slag, een feit is ook dat hij naderhand al het
mogelijke deed (op kop) om de vaart van de jachtende stoet te vertragen, een
verdienste die stellig van waarde was. Leo Duyndam blaakte weer van activiteit en dadendrang,
hij kreeg opnieuw een gevoelige opdoffer, toen hij in de laatste omloop kwam
te vallen en een stuk moest lopen, alvorens hij een andere fiets kon
bemachtigen. Dat was jammer. Hij verdiende een stevige schouderklop, evenals
Ger Harings recht op een goudkleurige pluim had. Het door de 19-jarige
Harings in Beek in de wacht gesleepte Nederlands wegkampioenschap werd door
bepaalde critici nog terzijde geschoven. Ger Harings - vorig jaar kampioen
der nieuwelingen - mengde zich toen niet opvallend in het debat (maakte wel -
en dat werd meteen vergeten - een verlies van 30 seconden goed), ging aan de
wielen mee en versloeg tijdens de laatste Adsteeg-klim de werker - Leo
Duyndam - met glans. Dat bengelen aan de staart werd hem kwalijk genomen en
het schijnt, dat zelfs zijn uitverkiezing voor bet wereldkampioenschap op de
weegschaal is gelegd. Maar Ger Harings (een echte terrier) bewees in Belgische
koersen, dat zijn selectie juist was, hij etaleerde nu in Heerlen een geheel
andere strategie, hij viel aan, hij was medeaanvoerder en groot uitblinker. SCHERMUTSELINGEN Gelijk bij de liefhebbers gebruikelijk, was van een
compact peloton vrijwel nimmer sprake. De Duitser Erwin Derlick ging meteen
aan de haal, met het gevolg dat een hele ris deelnemers direct de kriebel in
de benen voelden. We kregen later de Italiaan Bianco aan de leiding, de toch
wel iets in de ransel hebbende Tsjech Pavlik gaf op, waarna in de vijfde
ronde Gosta Pettersson uit de koers werd genomen, omdat hij tegen de
reglementen in zijn broer Sture een wiel had gegeven. We kregen een valpartij
met de Denen Bjerg en Pedersen, de Spanjaard Lasa, de Marokkaan El Falouli,
de Noor Bruland, de Tsjech Urbanovski en Riny Wagtmans, die zijn 40 sec. verlies
in een rush teniet kon doen. In die zesde omloop kwam ook een aftekening, aan
het bewind dertien man: Bramucci (It.), Hansen (Den.), Pijnen (Nod.), El
Campasa (Mex.), Conti (It.), Webb (Eng.), Sederlund (Zweden), Claude Guyot
(Fr.), Ampler (O.-Dld.), Esterlich (Sp.), Bianco (It.), Gomez Lucasi (Sp.) en
Starkov (Tsj.), op 42 sec. Harry Jansen (Nod.), Pintens (B.) en de Italiaan
Giaccone, op 50 sec. de groep. Het rumoer bleef: de Belgen Roger de Vlaeminck
en Jean-Pierre Monsere begonnen aan een jacht van jewelste, juist toen Ger
Harings een lekke band kreeg, een voorval dat geen nadelige gevolgen had. De
Belgen kwamen mede op kop, in de buurt Leo Duyndam en Walter, op de loer de
Brit Buckley, op groot wild azend Ger Harings. MEDE AAN DE LEIDING Een nieuw beeld bij bet ingaan van de 9e ronde: 15
koplopers, op 1.30 min. Harings en Buckley, op 1.40 Duyndam en Giaccone. El
Campasa moest lossen, Duyndam kwam bij Harings (op 1.11 min.), toen de groep
(nog 63 man) op 2.39 min. passeerde. Henk Nieuwkamp, zojuist het stayersmateriaal van
Guillermo Timoner gekocht en van plan zich op het rijden achter de rol toe te
leggen, deed een duit in het zakje en toen we elf ronden achter de rug
hadden, zaten Harings, Duyndam en consorten eveneens op de voorste rij. Uit
deze kop verdween de Deen Mortensen lekke tube) en intussen huisde de stoet
al op 3.15 min. Het veld lag in stukken uiteen, Finnen en Japanners,
ook Oosten West-Duitsers hadden klappen gekregen en nog altijd waren
Nieuwkamp, Marcel Maes (B.), Valeer van Sweevelt (B.), Mego (Zuid-Afrika) op
2.45 min. doende om voorwaarts te stevenen. Dit gelukte niet, zij kwamen in
de lange sliert terecht. Knap werk, in de kop, van Leo Duyndam, vechtlustig en
bikkelhard; Wagtmans en zijn partners remden zoveel zij konden. De
achterstanden stegen en nog altijd draaide de kop met een moyenne van ruim Bij het ingaan van de slotronde hadden de vier
generaals nog 19 seconden en toen voelde elkeen aan, dat de achtervolgers -
de oorspronkelijke gezellen - weer aansluiting zouden krijgen. Op de
Bergseweg - de klim - nog een demarrage van Rene Pijnen, nog een poging van
Conti en Monsere, weer Conti en ook ditmaal stond Pijnen geen terreinwinst
toe. De jagers naderden, kregen aansluiting. Leo Duyndam had pech, vooraan
ook Ger Harings. Een emotionele finale, een pakkend eind van een furious
wielergevecht. In de spurt kwam Giaccone ten val, intussen had Graham Webb Amateurs: 1. Graham Webb, Engeland, WERELDKAMPIOENSCHAP.BEROEPSRENNERS (3 september).1967 EDDY MERCKX te Heerlen
wereldkampioen der „nouvelle vague"
Vroeg ingezette aanval met succes beloond Werkelijke fenomenen worden maar eens in de zoveel
jaren geboren! Ze zijn even zeldzaam als het prachtige “Noorderlicht",
dat soms aan het nog nimmer volledig doorvorste nachtelijk uitspansel
straalt; het zijn de atleten wiens fysieke en psychische capaciteiten niet
alleen qua diepte onpeilbaar zijn, maar tevens zo glorieus boven alle anderen
uit torenen, dat zij met het overtreffende woordje „super" eigenlijk nog
te weinig op hun juiste waarde worden gekenschetst. Zulk een kampioen is de op 17 juni 1945 te Meensel
Kiezegem geboren Belgische professional Eddy Merckx. Een renner, die na een
glanzende amateurperiode, welke hij in 1964 bekroonde met ook al een regenboogtrui,
direct bij de beroepsrenners zijn „gouden trompet" liet meeschallen.
Eddy Merckx schreef binnen twee jaar de klassiekers Milaan-San Remo 1966 en
1967, de Waalse Pijl 1967 en Gent-Wevelgem 1967 op zijn naam, won in de
meerdaagse koersen Parijs-Nice en Giro d'Italia etappes, reed van het ene
grote succes naar het andere om nu als prille jongeling ook de wereldtitel in
de wacht te slepen. Daartoe ging hij na een grandioos gereden wedstrijd een
direct gevecht aan met onze landgenoot Jan Janssen, een sprintduel op het
scherp van de snede, dat eindigde in Merckx' triomf. De prestatie die de tegenwoordig in Woluwe (bij
Brussel) woonachtige Belg daarmede heeft verricht is vrijwel uniek. Want hij
heeft de Zwitser Hans Knecht op treffende wijze geevenaard, deze behaalde in
1938 de hoogste triomf bij de amateurs - toevalligerwijze in ons Valkenburg -
om acht jaar later op de Ziricher omloop Neubuhl alle toenmalige
professionals in het wereldtitelgevecht de les te lezen. Merckx heeft er
korter over gedaan, al dient wel te worden aangehaald, dat Knecht de last van
een Tweede Wereldoorlog had te dragen en hij zich daarom niet zo in zijn
sport kon uitleven. Ook de Belg Jean Aerts heeft in zijn grote carriere een
„double" weten te bewerkstelligen. Deze was in 1927 de allerbeste
amateur en werd acht jaar later wereldkampioen der profs. PERIKELEN Zoals het in de Italiaanse ploeg niet zo bijster goed
zat, de twee „meesters" Gianni Motta en Felice Gimondi zien elkaar
liever niet als wel, zo heerste er ook in het Belgische kamp wat onenigheid.
Ieder voor zich eiste het kopmanschap op, te weten nationale kampioen Jos
Boons, spurter Guido Reybroeck; snelle finisher Georges van den Berghe en de
meest begaafde onder hen allen, Eddy Merckx. Er werd over geconfereerd, maar
tot een definitief accoord kon men niet komen. Er waren zoveel „maren"
te horen, dat men de pogingen maar opgaf en besloot dat hij die het eerste en
het verste weg zou komen, op de mogelijke steun van de anderen kon rekenen. Met dergelijke perikelen heeft ieder land, dat
professionals aan de start brengt, te maken. In hoofdzaak komt dit omdat een
geselecteerd team bestaat uit renners van diverse merken pluimage en zij
allen willen zoveel mogelijk de directe belangen van de “broodheer"
dienen. Op zichzelf een logische gedachtengang, doch die in het kader van een
nationale ploeg beslist minder past. Daarom heeft iedere Sportcommissie het
altijd bijzonder moeilijk, zal men altijd met veel diplomatic en
overredingskracht annex stuurmanskunst de klippen moeten trachten te
omzeilen. Ook in onze Nederlandse ploeg heeft zich dat enigszins
geopenbaard, al bleek tijdens het koersverloop duidelijk dat de Oranjerijders
in de allereerste plaats de nationale eer voorstonden. Dat was dan de
gelukkige “ommekeer", want in enkele interviews in diverse dagbladen,
geleek het er precies op alsof de een voor de ander geen steun wilde
verlenen. Nu is het altijd wel zo dat de pap nooit zo heet
gegeten wordt als zij wordt opgediend, maar toch brengen dergelijke ontboezemingen
zekere spanningen teweeg, welke eventueel een negatieve uitwerking kunnen
hebben. ER OP LOS Het wereldkampioenschap voor professionals anno 1967
moet zeker in dit licht worden bezien, want het is toch typerend, dat een
Gianni Motta reeds na een tiental kilometers - op de stijging van de
Bergseweg-het zekere voor het onzekere nam . en zich gelijk onttrok aan het
gewoel om de Italiaanse macht. Hij prefereerde de absolute heerschappij,
legde zijn landgenoten meteen de discipline op, blij “verlost" te zijn
van zijn kwelduivel Felice Gimondi, die netjes tussen de wielen van het
voortzoevende peloton bleef en misschien heimelijk glimlachte om de
“zelfmoordpoging" die Motta ging uitvoeren. Althans, zo zal Felice het
zich hebben voorgesteld, maar ... een andere renner van „la nouvelle
vague", de Belg Eddy Merckx begreep maar al te goed waarom Motta
wegging. Hij verkeerde in gelijksoortige omstandigheden en met de Spanjaard
Ramon Saez (een ,snelle" die dit jaar twee etappes in zijn vaderlandse
rondrit won), de Brit Ronald Addy en onze attente landgenoot Jos van der
Vleuten wipte hij naar Motta. Het ging er gelijk op los, want bij de doorkomst van de
eerste ronde telden zij reeds 28 seconden voorsprong. Weliswaar deed een
tiental renners naarstige pogingen om de steeds wijder wordende kloof te
dichten, maar dat bleef een vrome, niet in te lossen wens. Ook Josh Momene,
de sterke Spanjaard en de zo nu en dan zo verrassend voor de dag komende
Italiaan Tomasso de Pra waagden het er op, maar ook zij struikelden over het
hoge tempo dat de vijf vluchters vooraan onderhielden. Na de derde ronde was de winst al ruim een minuut en
toen werd het zo langzamerhand duidelijk, dat ook dit wereldkampioenschap
middels een vroege vlucht zijn beslissing reeds had gevonden. Voor Nederland zagen de kansen er toen nog niet zo rooskleurig
uit, want al reed Jos van der Vleuten een meer dan opvallende koers, allemaal
wisten we dat hij in de mogelijke finale van dit vijftal een uiterst kleine
kans zou hebben. Het ontbreekt de olijke man uit Mierlo-Hout nu eenmaal aan
een scherpe
spurt en of hij zich misschien met een keiharde demarrage van de anderen zou
kunnen ontdoen, leek eveneens tot de onmogelijkheden te behoren. Daarom
was het verheugend, dat er plots sterke hulp kwam opdagen. In de achtste
ronde - de spits telde toen al tweeenhalve minuut voordeel - sprong Jan
Janssen uit de kluwen van de massa. Voor hem had de eenzame Zwitser Robert
Hagmann het geprobeerd, doch hij bleef steken op de minste achterstand van
39 seconden en werd daarna weer verder naar de - achterhoede gereden. De
sterke, soms stormachtige wind, die het golvende parcours tussen Heerlen,
Voerendaal, Ubachsberg en Benzenrade nog aanmerkelijk verzwaarde, sloopte
zijn krachten, hij raakte „op". Ook
de sliert spatte uiteen, want in drie waaiers sneden de renners door om in de
spits van de eerste groep steeds maar weer te stuiten op het voorbeeldige
afstopwerk, dat Steevens, Schepers en Karstens uitvoerden. Zij wilden
Janssen, die luid aangemoedigd door de tienduizenden aan zijn opmars
was begonnen, beschermen. Niemand mocht er meer bij hem komen en eigenlijk
was het frappant hoe volkomen apatisch bij voorbeeld de Franse ploeg, die
nog geen enkel kopstuk aan de leiding had, zich bij dit doorzichtige
spelletje neerlegde. WERD
OPGEHAALD Uiterst
geconcentreerd reed Janssen steeds dichter naar het kwartet-Merckx - de Brit
Addy was al gelost - toe, kwam op 49 seconden te zitten, schoof nog wat
naderbij en werd toen in een streek door de opwachtende Van der Vleuten - wat
reed Jos op dat moment oppermachtig – “binnen" geloodst. Het was op de juiste tijd, want de latere
wereldkampioen 1967, Eddy Merckx, kende in deze koersfase een behoorlijke
inzinking. Hij “sneed" niet meer, moest vaak in zijn reserves tasten
als Saez of Motta op kop kwam. Het getuigt echter van Merckx onweerstsanbare
klasse, dat hij over deze „ram" heenkwam en nadien eigenlijk de
touwtjes het moest in handen nam. Dat was ook nodig, want achter hen was het
veld - inmiddels al op dik vijf minuten - ineens wakker geschud. Een
patrouille van zestien renners, namelijk Pingeon, Junkermann, Reybroeck,
Altig, Gimondi en Adorni, Van Rijckeghem, Dancelli, Bernard Guyot,
Rodriguez, Claes, De Roo, Boons, Steevens en Schepers alsmede Peter Post,
dreunde naar voren, terwijl in de daarachter volgende groep ook Jan Harings
en Gerben Karstens hun uiterste best deden om de overstap te maken. Ons
laatste tweetal kwam alleen bij de groep Post, welke kort daarop door nog wat
anderen werd vervoegd en toen een nieuwe splitsing onderging. Er formeerde zich een achttal, te weten animator Post,
Van Rijckeghem, Lasa, Dancelli, Foucher, Boons, Hagmann en Adorni, die later
zomaar afstapte. De tijdsverschillen in de achterhoede werden groter en
groter, voornamelijk door het beulende werk dat Peter Post in deze nieuwe
jachtgroep verrichtte. Zo keken na de vijftiende ronde een Ole Ritter,
Touiasso de Pra, Dino Zandegu, Marino Basso, Johnny Schleck, Hans Junkermann
en Jose-Manuel Rodriguez al tegen 5,49 min. op en volgde 22 seconden ;daarna
het veld, waaruit Jo de Roo spijtig genoeg moest opgeven omdat een
opdwarrelend plasticzakje van een of andere toeschouwer zijn derailleur
totaal onbruikbaar maakte. STRIJD GESTREDEN De strijd was gestreden. Het zou in deze opwindende
finale, waarin de groep Post toch beduidend naderbij kwam, alleen nog maar
gaan tussen de mannen van het eerste uur en de zo groots bij gekomen Janssen.
Motta, begerig naar winst omdat hij met een eventueel wereldkampioenschap de
populariteit van Gimondi in een streek zou doen vervagen, ging op dezelfde
helling aan, waar hij de basis voor deze lange, zo vroeg ingezette vlucht
had gelegd. Merkcx, even gebrand, maakte de sprong ongedaan, hield en Janssen
en Saez in de gaten. Bekommerde zich minder om de brutaliteit van Van der
Vleuten, die plots een kleine voorsprong had genomen. De zwarte Vlaming
wachtte op de sprong van zijn drie sterkste belagers. Deze kwam niet, men
reed gewoon naar de Nederlander toe en daarmede werden zijn kansen weer
aanmerkelijk verhoogd. Natuurlijk zou hij met Janssen de meeste moeilijkheden
krijgen. Tenslotte heeft die een zeer scherp eindschot, maar was ik hem ook
in Gent-Wevelgem niet de baas?" Een hoog tempo onderhouden, iets afbotten en van heel
ver aangaan, dat zijn de wapens waarmede men de snelste renners kan afmatten. Ja, de berekening van Belgie's ,witte duif" klopte
als geen ander. Door de laatste bocht naar de finish heen, ging hij op ruim
driehonderd meter voor de streep van kop af in de aanval, schoof langs Van
der Vleuten - die voor Janssen de spurt zou aantrekken - heen en al kwam
Janssen “achterom" nog angstig dicht naast hem, op de witte kalklijn
scheelde het toch een kwart wiel. BRON: JAN BALDER Eddy
Merckx, de wereldkampioen der „nouvelle vague" - de nieuwe generatie
professionals die het directe gevecht aangaat - bleek onklopbaar... Beroepsrenners: 1. Eddy Merckx, Belgid, WERELDKAMPIOENSCHAP.VROUWEN (2 september).1967 Beryl Burton legde
allen haar onverzettehijke wil op
Nederlandse ploeg compleet aan de finish In Engeland noemen ze haar ,the cycling housewife",
wij zeggen gewoon dat Beryl Burton de fietsende huismoeder is, die naast de
zorgen voor haar gezin - man en twee kinderen - ook nog tijd weet te vinden
om op de racefiets tot uitzonderlijke prestaties te komen. Want reeds zeven
jaar geleden kon zij als 's wergilds beste ,wlelerkoningin" van de weg
worden gekroond en in de achtervolging op de baan reed zij ook al vijf maal
(1959, 1960, 1962, 1963, 1966) naar de hoogste titel. Nu, na de nederlaag die zij op de piste van bet
Olympisch Stadion tegen de Russinnen Garkushina en Obodovskaya moest lijden
in haar geliefde poursuite, nam zij in Heerlen op ondubbelzinnige wijze
wraak. Zij maakte van het wereldkampioenschap op de weg als het ware een
tijdrit, reed vanaf de eerste ronde met grote voorsprong (in gezelschap van
de Russische Zadorozhnaya, die tweede werd) voor de rest uit en kwam op
grootse wijze alleen toe. De dertigjarige Beryl Burton, die met klaar echtgenoot
een boerderij in de buurt van Murray (graafschap Yorkshire) beheert, heeft
heel wat in de mars. Ze reed dit jaar alle Engelse records over de 25, 30 en De roodblonde Beryl is zeer sterk van inhoud, deed al
dit „fond" op tijdens het zware werk op de boerderij, waar het echtpaar
Burton veel fruit en groente kweekt. Tussendoor is haar man ook nog zo nu en
dan rijwielhersteller, alsmede de trouwe begeleider van zijn succesvolle
echtgenote. Trouwens, ook hij heeft een poosje gefietst, maar kon
nimmer enige roem verwerven. Van onze Nederlandse meisjes heeft Keetie Hage met haar
zevende plaats een bevredigend resultaat bereikt, al hadden wij gedacht dat
zij na het succes op de Nurburgring (1966) - een tweede plaats - misschien nu
zover zou zijn, om een gooi te doen naar de hoogste eer. Het zat er echter
niet in, want Burton en Zadorozhnaya veroverden direct een grote voorsprong
en al moest de Russin reeds na een ronde bij de Engelse „lossen", ook
zij bleef voor de groep uit, waarin Keetie Hage hemel en aarde bewoog om naar
voren te komen. Ze zat echter in verkeerd gezelschap, namelijk bij de vier
Russinnen Konkina, Yudina, Nikolaeva en Samoletova, terwijl ook Elsy Jacobs
uit Luxemburg en de Belgische Louisa Smits de kracht misten om deze Russische
defensie te doorbreken. Verder in de achterhoede worstelden onze overige
landgenotes, te weten Hennie Hondeveld, Janny Jonkers, Bella Hage, Irene Paul
en Truus Smulders. Zij kwamen allen - zij het op grote achterstand - aan de
finish en dat accentueert toch wel de opgaande lijn, die er in het
Nederlandse dames-wielrennen zit. Tenslotte reden de zes meiskes nu tussen de
besten van de wereld en al moge er dan geen ereplaatsen behaald zijn, ze
hebben bewezen een dergelijke afstand aan te kunnen. Men zal zich alleen meer moeten bekwamen in werkelijk
koersen, in het bepalen van wedstrijdstrategie, in het regeren en dirigeren.
Wie “macht" aankweekt zal dat kunnen volbrengen. Beryl Burton bewees het
... Dames: 1. Beryl Burton, Engeland, WERKENDAM
(27 maart).1967 Amateurs: 1. Mat van Groezen, 2. Gerrie Bruin, 3. Wim Prinsen, Dames: 1. Keetie Hage, 2. --- 3. --- Nieuwelingen: 1. Arnold Voogd, 2. --- 3. --- WERNHOUT (24 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Cees Koeken, 2. Dick Middelveld, 3. Cees
Zoontjens, Nieuwelingen: 1. Cees Priem, 2. Leo van de Schee, 3. J. van de
Hoek WESTEREMDEN
( 15 juli 1967) Nieuwelingen: 1. Wicher Vlot (Wanneperveen); 2. Be Duit (Warffum);
Adspiranten: WEZEP
.1967 Amateurs: 1. Henk Nieuwkamp, 2. 3. WEZEP
(30 april).1967 Amateurs: 1. Chris Hennis, 2. 3. WIERDEN (27 maart).1967 Amateurs: 1. H. Nieuwkamp, Borne, Nieuwelingen: 1. J. Scholtens, Doetinchem, Adspiranten: 1. J. Kraake, Enter, WIJSTER
(30 juli).1967 Amateurs: 1. Evert Dickhof, 2. Bennie Groen, 3. Jans Vlot, WILLEMSTAD
(5 AUGUSTUS).1967 Amateurs:
1. Leen Poortvliet, 2. Rinie
Wagtmans, 3. Cees Willemse, Nieuwelingen: WINSCHOTEN
(14 OKTOBER).1967 Amateurs:
1. Henk Benjamins, 2. Jan
Aldershof, 3. Pe van Stralen, Nieuwelingen:
1. Gerrie Bruinsma, 2. Jan
Oosterbeek, 3. Gerrit Huisjes, WINTERSWIJK
(13 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Henk Nieuwkamp (Borne), 2. Gerrit Leferink
(Haaksbergen), 3. Nico Vermeulen (Amsterdam), 4. W. Neeskens (Borne), 5. W.
Holstege (Nunspeet), 6. Jan Zoons (Voorschoten), 7. E. van Dijk (Almelo), 8.
Anne Koster (Leeuwarden), 9. J. Dickhof (oosterwolde), 10. B. Boom (Markelo) Adspiranten:
1. Henk Poppe, 2. Anne
Wiegersma, Nieuwelingen: 1. Arie Hassink, 2. Hennie Kuiper, 3. Albert
Hulzebosch, WOENSDRECHT
(21 mei).1967 Amateurs: 1. Jan van de Haar, 2. Leen Poortvliet, 3. Bram
Breur, Nieuwelingen: 1. Leon Schrauwen, 2. Adrie Coppens, WOERDEN
(3 juni).1967 Amateurs:
1. Cees Stam, 2. Harrie van
Pierre, 3. Jan Buis, Nieuwelingen: 1. Mathijs de Koning, WOLVEGA
(1 mei).1967 Nieuwelingen: 1. Arie Bakker (Castricum), 2, Durk van de Sluis
(Boelenslaan), 3. Gerrie Heeringa (Veendam), 4. Wiebe Pool (Lippenhuizen), 4.
Dirk Steenstra (Raard), 6. Han Kaay (Alkmaar), 7. Henk van Hasselt (Hasselt),
8. Gerrie Bruinsma (Westerbork), 9. Chiel Wekema (Peize), 10. Klaas van
Tuinen (Hallum) WOLVEGA
(8 juli).1967 Amateurs:
1. Anne Koster (Leeuwarden), 2.
Jan Bols (Hoogeveen), 3. Jan de Wit (Meppel), 4. Tie Franke (Assen), 5. Henk
Brand (Rodenwolde), 6. Henk de Haan (Oudega), 7. Frans Scheuneman (Veendam),
8. Theo Degeling (Hoogkarspel), 9. Henk Kuiper (Veenoord), 10. Henk Hoekstra
(Ureterp) Adspiranten: 1. Anne Wiegersma, 2. Jan Bakker, 3. Nico Mik, WOUW
(11 juni).1967 Amateurs:
1. Leo Duijndam, 2. Cees van
Dorst, 3. Jan Spetgens, Nieuwelingen: 1. Leon Schrauwen, 2. Louis Westrus, 3. Bert
Bathoorn, WOUWSE
PLANTAGE (20 AUGUSTUS).1967 Adspiranten: 1. Rinus Remijn, 2. Hennie Gijsel, 3. J. Vos, Nieuwelingen: 1. Tonnie Stroosnijder, 2. Ferry Buermans, 3.
Herman Gorter, WYCHEN
.1967 Adspiranten: 1. Henk Poppe, 2. 3. Amateurs: 1. Willie Maasakkers, 2. 3. Nieuwelingen: YERSEKE
(8 juli).1967 Belg JULIEN STEVENS won in Yerseke In
het mosselcentrum Yerseke regende het niet alleen in de gewone zin van het
woord, de beroepsrenners worden daar ook overgoten met een veelheid aan
premies, zoals dat zelden in een Nederlands prof-criterium voorkomt. Maar om
een domper op de vreugde te zetten, werd de koers ook door “platrijden"
gekenmerkt. Bijna alle zestig deelnemers, onder wie vedetten als Eddy Merckx,
Peter Post en Fritz Pfenninger, moesten hiervoor een of meer keren van de
fiets. Voor
die veelvuldige premies (soms konden er drie in een ronde worden uitgeloofd)
was de “onverwoestbare" Piet Rentmeester met de overige actieve
comite-leden verantwoordelijk. Aan de regen en die lekke banden kon hij
beslist niets doen: als het aan hem of aan de man-met-het-startpistool Wim
van Est had gelegen, “platrijdertjes" zijn geweest! Ook
het koersverloop werd daardoor beinvloed, al behaalde de man, die al in het
begin het vlijtigst was, de Belg Julien Stevens uit Muizen bij Mechelen, met
glans de overwinning. Hij was na 6 van de 45 ronden - aangelokt door de vele
premies en bevreesd voor valpartijen op het gladde parcours - Gerard Vianen
achterna gesprongen, die even tevoren de ruimte gezocht had. Enkele ronden
lang hadden zij ook de Duitser Streng bij zich, maar na twee lekke banden
verdween deze helemaal naar de achterhoede. Toen
bleek, dat het peloton geen haast maakte om hen terug te pakken, zetten de koplopers
pas goed door. Wel werd er op initiatief van Jaap Oudkerk (die het eerst in
zijn eentje ging proberen) een achtervolging ingezet, waarbij Post, Merckx,
Zoet, Schuuring, Steevens, Van Espen, Cees Lute en Jan Harings waren
betrokken. Toen was er een derde van de afstand gereden, maar de leiders
vonden steun bij de door pech achteruitgeslagen Rein de Jong en Jan Boog,
die hielpen om het tempo hoog te houden. Ook
Post moest afstappen. Om niet al te veel terrein te verliezen, leende hij
het “fietsje" van Harm Ottenbros, maar pas toen hij zijn eigen
“velo" terugkreeg, kon hij weer bij de groep Merckx aansluiten, waarbij
Hugens en Schroder hem volgden. Twaalf ronden voor het einde zetten Stevens en Vianen
de rest van het peloton op een toer, maar alweer waren anderen ontsnapt: de
neo-prof Johnny Brouwer, Dolman, Breure, Kosten, Drummen en Hoogerland. Nu
bleven de koplopers voor in de groep zitten en daar zag Gerard Vianen zijn
zegekans vervliegen toen ook hij een tube voelde leeglopen. Hij moest de Belg
met het peloton laten gaan, maar vocht na het herstel moedig door om buiten
het bereik van de eerste achtervolgende groep te blijven. Dat lukte en de
fraaie tweede plaats, die hij tenslotte veilig stelde, was meer dan verdiend.
Eddy Merckx toonde tot slot nog even zijn grote “vitesse" en klopte
Peter Post en Harry Steevens in de spurt voor de derde plaats.BRON:WIM
POOT Beroepsrenners: 1. Julien Stevens, B., de ZAANDAM
(1 april).1967 Dames
( ZAANDAM
(2 april).1967 Amateurs
( ZANDVOORT
(27 mei).1967 Adspiranten:
1. Roel van Berkel, 2. Andre Jansen, 3. Piet Drost, Amateurs:
1. Evert Dickhof, 2. Ton van de Valk, Nieuwelingen: 1. Jan Groeneveld, 2. Piet Moerkerk, 3. H. van 't
Hof, ZANDVOORT
(4 juni).1967 Veteranen: 1. Noppie Koch, 2. Henk Hordijk, 3. W. Duyker, ZEGGE
(6 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Marcel Pennings, 2. Wim Liebrechts, 3. Han
Vogelaar, Dames: 1. Hennie Hondeveld, 2. Riet Heemskerk, 3. Jannie
Jonker, Nieuwelingen: 1. Ferry Buermans, 2. Siem Noordzij, 3. Cees Priem, ZELHEM
(16 juli).1967 Adspiranten: 1. Henk Poppe, 2. Rinie van Lieshout, 3. --- Nieuwelingen: 1. Jan Aling, 2. Albert Schroten, 3. --- ZEVENBERGEN
(9 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Rene Pijnen, 2. Frits Hoogerheide, 3. Mat van
Groezen, Nieuwelingen: 1. Jos Joossen, 2. J. Booij, 3. J. Hertogh, ZIERIKZEE
(20 juli).1967 Amateurs: 1. Sjef van de Burg 2. Kees van Horst, 3. Bart
Solaro, ZOELEN
(13 mei).1967 Amateurs: 1. Joep de Ruyter (Tiel), 2. Bart Solaro (Den
Bosch), 3. Wim Holstege, (Nunspeet), Dames: 1. Jannie Jonker, 2. Truus Smulders, 3. Riet
Heemskerk, ZOETERMEER
(9 SEPTEMBER).1967 Amateurs: 1. Leen Poortvliet, 2. Jan Aldershof, 3. Cor Baars, ZUIDDORPE
(20 juni).1967 Nieuwelingen: 1. Charles de Smit, 2. Ab Klaeijsen, 3. Tonnie
Stroosnijder, ZUIDHORN
(1 mei).1967 Adspiranten: 1. Gerke Gorter, 2. Wolfgang Hayngs, 3. R. Stieg, Amateurs: 1. Haitze Epema, 2. Henk Brand, 3. Harm Smit, ZUIDLAND
(8 juli).1967 Adspiranten: 1. Peter Remijn, 2. Jan Brinkman, Amateurs: 1. Bob Kroonen, 2. Wim Deelen, 3. Wim Bravenboer, Nieuwelingen: 1. Co Moritz, 2. Piet Moerkerk, ZUIDLAREN
(16 juli).1967 Amateurs: 1. Anne Koster (Leeuwarden); 2. H. Kuiper
(Nieuw-Amsterdam); 3.P. Dijkstra
(Schoonoord); 4. H. Klein (Barnflair); ZUIDZANDE
(9 SEPTEMBER).1967 Nieuwelingen: 1. Ab Klaeijsen, 2. B. van Lare, 3. Cees Priem, ZUILEN
(28 juni).1967 Amateurs: 1. Harrie Jansen, 2. --- 3. Leo van Schalen, ZUNDERT
(19 maart).1967 Amateurs: 1. Leo Kreuger, 2. Jan van de Haar, 3. Adrie
Wouters, Nieuwelingen: 1. B. Hendriks, 2. Adrie Coppens, 3. Fred Koremans, ZUNDERT
(28 mei).1967 HENK NIJDAM trok naar zege in Ronde van Zundert Met een formidabele eindsprint heeft Henk Nijdam de zege
van de wielerronde in Zundert in “eigen huis" gehouden. Hij versloeg
daartoe Eef Dolman met wie hij op vijftien kilometer voor de aankomst uit een
kopgroep van twaalf renners wist te ontsnappen. Samen voerden zij de winst op
tot rond een minuut, ruim voldoende om definitief aan de leiding te blijven
en de anderen, van wie Piet Braspennincx door een val werd teruggeworden,
geen kans meer te geven bij te komen. De Belg Jules van der Flaas won de sprint van de jagende
volgersgroep en Piet Braspennincx kondigde met een lange rush de komst van
het peloton aan. Deze Ronde werd door zevenduizend toeschouwers
bijgewoond en kreeg door felle strijd een zeer interessant karakter. Beroepsrenners: 1. Henk Nijdam, Zundert, Nieuwelingen: 1. Cees Priem, 2. W. Vis, 3. Hennie Moorhoff, ZUTPHEN
.1967 Amateurs: 1. Gert Bongers, 2. 3. ZWAAGWESTEINDE
(10 juni).1967 Amateurs
: 1. Anne Koster (leeuwarden), 2.
P. Dijkstra (Schoonoord), 3. Piet Hoekstra (Dokkum), Nieuwelingen: 1. Ben Jurriaans (Amsterdam), ZWANENBURG
(6 mei).1967 Nieuwelingen: 1. Jan Oosterbeek, 2. H. Zeeman, 3. Wim Jansen, ZWARTSLUIS
(11 AUGUSTUS).1967 Nieuwelingen: 1. Albert Hulzebosch, 2. --- 3. --- ZWIJNDRECHT
(6 mei).1967 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Booy; ZWIJNDRECHT
(10 juni).1967 Amateurs: 1. Michel Bertou (Den Haag), 2. Bob Kroonen
(Dordrecht), 3. P. Schilperoord (Zwijndrecht), 4. Fran Ouwerkerk (Rotterdam),
Dames: 1. Keetie Hage (Sint Maartensdijk), 2. Jannie
Jonkers (Gameren), 3. Irene Paul (Den Haag), 4. Hennie Hondeveld (Laren), 5.
P. Smulders (Gerven), Adspiranten: 1. Matje van Groezen (Made), 2. H. van Dongen
(Prinsenbeek), 3. T. Hanson (Vlaardingen), 4. Theo van de Leist (Rotterdam),
5. Bert ter Harmsel (Lage Zwaluwe), 6.
Jan Brinkman (Schiedam), 7. Leo Boosse (Brielle), 9. J. Oosmen (Vlaardingen),
10. Cees van Bragt (Lage Zwaluwe), |