JAARGANG
1967 WEDSTRIJDEN O T/M O |
OBBICHT (23 april).1967 Amateurs: Nieuwelingen:
le serie: 1. B. Koken, Grevenbricht, Nieuwelingen:
2e serie: 1. J. Franken, Linne, Adspiranten: 1. J. Spronkmans, Elsloo, OCHTEN
(15 juli).1967 Amateurs:
1. W. Holstege (Nunspeet); 2.
Ben Janbroers (Amsterdam); 3. J. Hesse (Arnhem); 4. Henk Nieuwkamp (Borne); Nieuwelingen: 1. J. Scholten (Doetichem); 2. Juul Breusing
(Bovenkerk); 3. H. Moorhof (Gorkum); 4. J.Vlastuin ( Scherpenzeel); 5. J.
Kozijnsen: OEFFELT
(20 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Mary van Venrooy, 2. Wim Liebrechts, 3. Jan de
Wit, Nieuwelingen:
1. Jan Vlastuin, 2. Piet van
Katwijk, 3. P. Pauwels, OIRSBEEK
(11 juni).1967 Amateurs: Nieuwelingen: 1. J. Vrancken (Linne), 2. K. Keybek (Schaesberg),
3. H. Lucassen (Geleen), 4. B. Koken (Grevenbicht), 5. Frits Sluper
(Terwinselen), Adspiranten: 1. J. Spronckmans (Elsloo), 2. J. Sijen
(Maastricht), OISTERWIJK
(11 juni).1967 Amateurs: 1. Rudi Liebrechts (Vlaardingen), 2. R. Snijder
(Haarlem), 3. van de Voort (Poeldijk), 4. Bart cSolaro (Den Bosch), 5. Piet
de Wit (Wormer), 6. R. Vreeburg (Veghel), Nieuwelingen: Adspiranten: 1.P. Romijn (Goes), OISTERWIJK
(1 OKTOBER).1967 Julien
Stevens aan de eer in Oisterwijk De
sterke Belg Julien Stevens heeft voorbije zondag de Ronde van Oisterwijk
gewonnen. Met zijn ploegmakker Ritten Dewolf en onze landgenoot Jan Hugens
wist hij na dertig kilometer uit het peloton te ontsnappen en daarmede was
deze wedstrijd – door slechts vijfduizend toeschouwers bezocht- meteen beslist.
In de eindspurt gaf hij zijn medevluchters geen kans. Beroepsrenners: 1. Julien Stevens (Bel), 2. Jan Hugens (Amstenrade),
3. Ritten de Wolf (Belgie), 4. Harrie Steevens (Elslo), 5. Marinus Paul (Den
Haag), 6. Jan van der Horst (Haarlem), 7. Cor Schuuring (Amsterdam), 8. Wim
Schepers (Stein), 9. Jan Schroder (Koningsbosch), 10. Gerard Vianen
(Kockengen), 11. Peter Post (Amstelveen), 12. John Brouwer (Rotterdam), 13.
Jo van Seggelen (Budelschoot), 14. Huub Harings (Sibbe), 15. Harm Ottenbros
(Alkmaar), 16. Jo de Roo (Kruiningen), 17. Rinus Hoogerland (Kapelle), 18.
Jan Harings (Scheulder), 19. Henk peters (Heemstede), 20. Wim de Jager (Den
Haag), OLDEBROEK .1967 Adspiranten: 1. Henk Poppe, 2. B. Rodink, Amateurs: 1. Gerrit Groeneveld, 2. Harrie Homan, 3. Jan
Klompenmaker, Amateurs: 1. Jan Klompenmaker, 2. Wim den Besten, 3. Aart
Kroneman, Amateurs: 1. Wim Holstege, 2. Zwier Selles, 3. Henk van de
Brink, OLDEBROEK
(27 maart).1967 Amateurs: 1. W. Sellis,Wezep, OLDEBROEK
(9 april).1967 Amateurs
( OLDEBROEK
(15 april).1967 Amateurs
( Adspiranten
( OLDEBROEK
(23 april).1967 Amateurs: OLDEBROEK
(14 juli).1967 Amateurs: 1. W. Holstege (Nunspeet); 2. P. Dijkstra
(Schoonoord); Adspiranten:
1. K. Dijkgraaf (Heerde); 2. R.
Bos (Kampen); OLDEBROEK
(19 AUGUSTUS).1967 Amateurs:
1. Albert Schroten, 2. Wim
Holstege, 3. Jan de Wit, OLDENBROEK
(29 april).1967 Amateurs: 1. H. Eikelboom (Zutphen) Nieuwelingen:
1. W. Kamphuis OLDENZAAL
(7 mei).1967 Gerard
Vianen won „0" van Oldenzaal De coming man bij de professionals, de 23-jarige Gerard
Vianen uit het Utrechtse Kockengen, heeft zijn eerste zege bij de
beroepsrijders binnen. Op het zware Kalheupink-circuit was hij, met nog
veertig ronden te rijden, in gezelschap van de Rotterdammer Maarten Breure
ontsnapt en voordat de laatste tour aan de orde kwam, smeet de ambitieuze
Caballero-rijder ook deze rivaal uit het wiel. De „O" van Oldenzaal heeft voor de duizenden, die
zich langs het mooie parcours hadden samengepakt, veel aantrekkelijks te zien
gegeven. Tiemen Groen was de eerste, die de lont aan het kruitvat stak en
vijftien ronden lang voor de meute uit tolde. Vianen leidde de tegenaanval en
gaf daarop ook Huub Harings, Rinus Paul, Harm Ottenbros, Harrie Steevens en
Maarten Breure, die ieder op zich de touwtjes in handen trachtten te nemen,
weinig kans. Hij wilde het zelf doen en wipte weg, maar Breure beet zich vast
in de keiharde demarrage. De voorsprong groeide en
liep zelfs op tot vijftig seconden. Daarop wilden Jo de Roo, Harrie Steevens
en Cees van Espen de zaak een andere wending geven, maar evenals de poging
die Nol Kloosterman wat later ondernam, reageerde het peloton te sterk. In de
slotfase wist Van Espen echter nog weg te komen, maar toen waren Vianen en
Breure al “buiten schot" en vochten zij samen de finale uit die - zoals
gezegd - ten voordele van Vianen uitviel. Beroepsrenners: Nieuwelingen: 1. Jan Aling, 2. H. Heringa, 3. Alberet Scheffer, OLDENZAAL
(10 juli).1967 Amateurs
01e rit: 1. Henk Nieuwkamp, 2. Wim
Neeskens, 3. Fred Niemeijer, OLDENZAAL
(11 juli).1967 Amateurs
02e rit: 1. Henk Nieuwkamp, 2. Jan Bols,
3. Jan Hesse, OLDENZAAL
(12 juli).1967 De rappe Henk Nieuwkamp uit Borne heeft zijn
overwinningenreeks van dit seizoen vorige week opgevoerd tot maar liefst
zestien! Dat resultaat behaalde hij in de Oldenzaalse Avond-Driedaagse,
welke op uitstekende wijze door Inter Sport In nauwe samenwerking met de
Oldenzaalse Wieler Club op touw word gezet, maar
eventjes alle drie avonden te winnen. Mede daardoor werd de in prima vorm
verkerende Nieuwkamp natuurlijk glansrijk eerste in het eindklassement. Amateurs
03e rit: 1. Henk
Nieuwkamp, 2. Egbert van Dijk, 3. Theo Meijer, Amateurs
Eindkl.:
1. Henk Nieuwkamp (Borne), 2. W. Neeskens (Borne); 3. E. van Dijk (Almelo); OLST
(17 SEPTEMBER).1967 Amateurs:
1. Pier Dijkstra, 2. Henk
Luchies, 3. Henk Strijbosch, OLYMPIA
TOUR (24 mei t/m 30 mei).1967
„Geslepen" reed CEES ZOONTJENS naar de eindzege in
16e Olympia's Tour door Nederland
Zevendaagse etappe-koers bleef tot einde toe spannend De zestiende Olympia's Tour door Nederland is weer
voorbij. Een internationaal wielergevecht voor amateurs, dat per etappe werd
uitgevochten, is tot stilstand gekomen en pas op de allerlaatste eindstreep
in de Amsterdamse Van Swindenstruat beslist. Daarmede is er tot en met de
laatste meters een bijzondere spanning gebleven, want eerst de verwoede
eindspurt bracht de werkelijke ontknoping. Wie de eindwinnaar werd? Wel, de 22-jarige Cees
Zoontjens uit Tilburg, die in het dagelijks leven als arbeidsanallst door het
leven gaat en wellicht daardoor maar al te best kon calculeren waar de
uiteindelijke ontrafeling van deze meerdaagse wielertaak zou liggen. Per etappe ging het als volgt: OLYMPIA’S TOUR.67.01e rit (24 mei).1967 's-Gravenhage, 24 mei De eerste ,schuif" van de
zestiende Olympia's Tour door Nederland is verreden. Een rit die over Daarom werden alle pogingen in de beginfase - er vielen
wat lekke banden en bij Loenersloot kwamen enige renners ten val - in de kiem
gesmoord, doch in de buurt van Stolwijk (na Boskoop verder het totaal “verwaterde"
Zuidhollandse polderland in. Net voor Zoetermeer gaven Frits Hoogerheide en
Siepke van Dongen reden tot een nieuwe reactie van de meute, terwijl even
later opnieuw jacht kon worden gemaakt op de „brutalen" Bols, Hesen,
Pepels, Van de Burgh, Kettenis, Van Groezen, Rentmeester en Pieters. Direct
sloot evenwel de groep aan en toen ging het naar Den
Hoorn, het „hart" van Europa's grootste groententuin, namelijk het
Westland. Daar kon men niemand anders dan streekfavoriet Leo Duyndam
verwachten en jawel hoor! Tussen de ,glaszee" (overal, links en rechts,
broeikassen voor tomaten, sla en vele andere groenten en vruchten) door,
wipte de sterke man uit Honselersdijk weg, kreeg dra
zijn ploegmakker Cees Rentmeester met Joop Zoetemelk aan 't wiel, hoorde
Daan Holst en later Cees Zoontjens aandaveren en wist zich wat verder
„omringd" door Piet de Wit en de Deen Verner Blaudzun. De voorsprong
schommelde, dan ruim, dan weer krap, maar ze bleven vooruit. Edoch, niet helemaal
in deze samenstelling, want in een machtige jump - zijn sprong duurde bijna
tien kilometer - streek ook de rappe Gert Bongers op hen neer. De man uit
Voorst stoomde gelijk door, maar dat lieten de twee Smiths-Acifit-rijders
Duyndam en Rentmeester niet over hun kant gaan. Ze gingen mee en trokken de
zaak recht, totdat Bongers nogmaals en met succes
aanging (net voor de laatste bocht naar de finish) en wellicht zou Duyndam
ook deze uitval hebben weten te pareren, ware het niet dat de prompt en
haarscherp reagerende Piet de Wit - tenslotte was zijn ploegmakker weg - hem
pardoes, doch zonder opzet in het voorwiel reed en daarmede aan de vallende
Duyndam de kans ontnam zijn zege van vorig jaar te prolongeren. Amateurs: 1. Gert Bongers 3.28.46 met bon. 3.27.46, 2. Cees
Zoontjens z.t. met bon. 3.28.16, 3. Cees Rentmeester z.t. met bon. 3.28.31,
4. Daan Holst z.t., 5. Piet de Wit z.t., 6. Verner Blaudzun (Den.) z.t., 7.
Joop Zoetemelk z.t., 8. Harry Jansen 3.28.54, 9. Henk Nieuwkamp z.t., 10.
Wim. Bravenboer z.t., 11. Hans Hesen z.t., 12. Stanislaw Gazda (Pol.) z.t.,
13. Henk Benjamins z.t., 14. Riny Wagtmans 3.28.54, 15. Cor Leunis z.t. Dagploegenklassement: 1. Vredestein 10.25.26, 2. Ovis
10.26.04, 2. Smiths-Acifit 10.26.09. Prestatieprijs: Harrie Jansen. OLYMPIA’S TOUR.67.02e rit (25 mei).1967 Vlissingen, 25 mei Oranje-trui-drager Gert Bongers heeft zijn kostbare
“habijt" niet lang om de schouders mogen torsen. In de 173 kilometerslange
rit naar het Zeeuwse Vlissingen werd hem dit kledingstuk namelijk ontnomen.
En dat door een knaap die, evenals Bongers, uit het oosten van ons land komt.
Na een zeer wisselende koers, waarbij wederom een hoog tempo werd ontwikkeld,
wist Bols in de slotfase met Riny Wagtmans en Cees Koeken (beiden
“controleurs" om de zaak voor Bongers in de gaten te houden), verder
Cees Rentmeester, Jan Boode en Hans Hesen aan de aandacht te ontsnappen. Hij
haalde het in de eindspurt, fel “gegrepen" door de flonkering van het
oranje waarin verweven de verticale rood-wit-blauwe
streep. Evenals de eerste dag werd ook deze etappe in bar
slecht weer verreden. Harde wind die over de beide Delta-bruggen - Haringvlietbrug
en Zeelandbrug - aanbolderde, maakte het extra lastig. Daarbij kwam, dat de
renners de ,spedo-meter" weer flink omhoog zwiepten, zodat iedere poging
reeds bij voorbaat tot mislukken was gedoemd. Toch wilde Johnny Brouwer het
eens wagen. Hij ging na veertig kilometer op pad, inspireerde ook Matje
Gerrits en samen vergaarden zij een halve minuut winst. Toen trok sterke pedaleur
Fedor den Hertog in een strakke pace naar voren, aanleiding om ook Leen de
Groot mee te nemen. Het viertal ging hard door, maar de reactie bleef niet
uit. Het peloton sloeg in stukken, doch er kwam uiteindelijk toch weer een
hergroepering tot stand. Toen sloeg Jan Bols zijn slag met het gekende
resultaat dat hem aan het slot en de zitzege en de meest begeerde trui
opleverde. Amateurs: 1. Jan Bols, Dagploegenklassement: 1. Vredestein, 2. Caballero, 3. Kalmi. Prestatieprijs: Leen de Groot (Caballero). OLYMPIA’S TOUR.67.03e rit (26 mei).1967 Waalwijk, 26 mei Het kon niet uitblijven, de aanval van een der sterkste
ploegen uit deze tot nu toe wat vlakke etappe-koers, was te verwachten.
Vooral omdat en Vredestein en Caballero met zoveel succes op de beide eerste
dagen hadden geopereerd. Daarom wilden de rood-witte Amstel Bier-mannen eens
“gensters" gaan slaan, al voor de start bij het monumentale Vlissingse
Raadhuis was het merkbaar dat er wat ging gebeuren. Zo kwam het ook uit, want
nadat eerst streekfavoriet Cees Rentmeester zijn neus herhaaldelijk aan het
venster stak en een uitgelopen Ovezande hem hartelijk toejuichte - zijn jump
werd meebeleefd door Rini Huybregts, John Schepers en de attente Riny
Wagtmans - waren het later Piet Barendregt, Adrie Wouters en de Pool Kazimierz
Gazda, die ook op de deur klopten. Kort daarop deden Broer Evers, de Pool
Jerzy Mikolajczyk en alweer Wouters een (vergeefse) poging, een stunt die
achtereenvolgens voor Gert Bongers en vervolgens voor Riny Wagtmans met
“bewaker" Leen de Groot evenmin succes opleverde. In de buurt van
Woensdrecht ging Bongers nog eens aan de haal, maar bij Hoogerheide werd de
groep, die onderweg ook werd gadegeslagen door Spanje-winnaar Jan Janssen
(gekleed in een “knickerbocker" van een bekend oudprofessional uit
Rotterdam) en wat verderop door Wim van Est, eens flink uit elkaar gerammeld.
Fedor den Hertog en Henk Nieuwkamp knalden met Piet de Wit en Rink Cornelisse
de ruimte in. De voorsprong groeide en groeide, kwam tot een hoogste winst
van rond vijftig seconden. Dat was voor Wagtmans aanleiding om het alleen te
gaan proberen, wat verder deden Cees van Dorst en
Anne Koster het hem na en door Standdaarbuiten heen kwam Oranje-trui-drager
Jan Bols met Hans Eckelboom in het geweer. De laatste twee kwamen bij, vooral omdat en Cornelisse
en De Wit het zware werk vooraan in hoofdzaak aan de twee Amstelmannen
overlieten en zij niet veel meer in de steeds meer teruglopende uitlooppoging
zagen. De gesloten spoorwegovergang in Zevenbergen deed de rest, een totale
hergroepering kwam daar tot stand. Direct gingen Fedor den Hertog, Daan Holst, Piet
Kettenis en de kleine Wim Prinsen daarna „op de pedalen", waarbij het
eerste duo de zaak volkomen naar zich toetrok en in de resterende kilometers
(totaal zestig) niet meer te achterhalen viel. Wat moesten de
twee er evenwel hard voor knokken, wat gaven zowel Holst als Den Hertog zich
volledig om uit de „hete adem" van het door demarrages bliksemende
peloton te blijven. Dat moest zijn weerslag vinden, het kon niet bestaan om
deze enge voorsprong te redden! Toch deden beide renners het, zij het op het
nippertje, want in de laatste tien kilometer, die met twee ronden te Waalwijk
moesten worden afgedaan, gingen Harrie Jansen en Leen de Groot met alle
energie die in hun was over tot een helse achtervolging; Den Hertog had het niet meer, hij klapte in elkaar,
maar de sterke Holst sleurde zijn makker net voor
het jagende tweetal en voor het direct daaropvolgende peloton, over de
eindstreep. De “staatsgreep" was niet volkomen geslaagd, want al was de
ritzege voor Holst (hij stond het dichtst bij en kreeg voor zijn vele werk
dus ook de verdiende beloning), het beoogde doel - de trui - bleef om de
schouders van Jan Bols. Amateurs: 1. Daan Holst 3.46.41 (met bon. 3.45.41), 2. Fedor
den Hertog z.t. (met bon. 3.46.11), 3. Harrie Jansen 3.46.50 (met bon.
3.46.36), 4. Leen de Groot z.t., 5. Jan Krekels 3.46.59, 6. Matje Gerrits
z.t., 7. Rini Wagtmans z.t., 8. Cees Zoontjens z.t., 9. Henk Nieuwkamp z.t.,
10. Johnny Brouwer z.t., 11. Willem Janssens (Belg.) z.t., 12. Peter Kisner
z.t., 13. Werner Blaudzun (Den.) z.t., 14. Cees Koeken z.t., 15. Mat van
Groezen. Dagploegenklassement: 1. Amstel Bier, 2. Vredestein, 3.
Caballero. Prestatieprijs: Fedor den Hertog (Amstel Bier). OLYMPIA’S TOUR.67.04e rit (27 mei).1967 Geleen, 27 mei Opnieuw zouden de mannen van Herman Krott (is dit „de man" ?) trachten het heft in handen te nemen. De
opdracht luidde de aandacht van Holst en Den Hertog af te leiden. Daarom
werd het Belgie Wilfried David (als gastrenner in de
gelederen van Krott optredend) gelast vanaf de start weg te lopen. Dat deed
de Ronde van Belgie-winnaar dan ook; hij ging maar kreeg Peter Legierse van
de Crescent-Marin-formatie ook „op visite". Er zat echter te weinig
diepte in deze (te) vroege ontsnapping, de rit naar het Limburgse Geleen,
moeilijk en lang, vooral omdat er een broeiende hitte, aangewakkerd door een
zuidoosten wind, steeds in het gezicht waaiend, heerste. Ze werden dra teruggehaald en toen wilden Henk Riem, Wim Deelen
(eindelijk), Anne Koster, Cor Groenewegen en de Belgen Lucien Luipaerts
alsmede wederom David het eens „en groupe" proberen. Weer niets, het was
nog aldoor verspilling van krachten. In de buurt van Vessem waren het Fedor
den Hertog en Joop Zoetemelk alsmede John Schepers
die een poging lanceerden, doch uiteindelijk waren het Lucien Luipaerts en
Peter van Donk, die er vijftien seconden winst uit „puurden". Allemaal schermutselingen die echter te weinig inhoud
bezaten en die deze zogenaamde “Koninginnerit" nog niet in de ware betekenis
van het woord “optilden". De tegenwoordige Ossendrechter Frits Hoogerheide kwam
na zeventig kilometer (bij Westerhoven) tot actie en vergaarde zowaar 35
seconden. Helaas, gesloten spoorbomen in Heeze - de renners lagen nu
beduidend achter op het tijdschema - deden alles bijeenkomen. Na het opnieuw
opstappen ging het dan toch gebeuren, althans in eerste instantie. Wagtmans,
Nieuwkamp (ook al weer meegestuurd uit naam van Holst) en Cees Zoontjens
gingen „aan". In een strakke pace voegde de Hagenaar Wim Paul zich bij
hen en daarmede scheen de goede ontsnapping geboren. Edoch,
zowel Zoontjens als Nieuwkamp voelden zich geen “straaljager" en lieten
zich terugvallen. Daarmede moesten Wagtmans en Paul het samen doen; ze kwamen
bij Roggel tot een kloof van ruim een minuut, onvoldoende om de deur
gesloten te houden. De Amstel Bier-mannen en de Caballero-rijders gingen in
de tegenaanval en over de brug van Maasbracht heen (waar Eef Dolman de zaak
met welgevallen gadesloeg), richting Echt werd niet alleen het tweetal
ingelopen, maar werd het decor gelijk helemaal gewisseld. Vijf renners, te
weten de Pool Jerzy Mikolajczyk, Ad van Overveld, Herman Hoogzaad, John
Schepers (ging tenslotte op “huis" aan) en Adrie Wouters gaven de
eerste stoot, het twaalftal Den Hertog, Kisner, Nieuwkamp, Wagtmans,
Cornelisse, Prinsen, Bongers, Boode, de beide Denen Mogens Frey en Verner
Blaudzun, de Pool Tadeusz Szpak en latere ritwinnaar, de sterke Jan Krekels,
namen het over. In een daverende eindsprint, „warm" aangemoedigd door duizenden
enthousiaste Limburgers, moest daarop Peter Kisner zeer nipt de overwinning
aan Krekels (een nieuw jong talent) laten en kon Wagtmans de door hem zo fel
begeerde trui van Jan Bols (reed in de laatste kilometers jammer genoeg lek)
overnemen. Amateurs: 1. Jan Krekels, Dagploegenklassement: 1. Vredestein 27 put., 2.,Amstel Bier 34 put., 3. Kalmi
63 pnt. Prestatieprijs: Riny Wagtmans. OLYMPIA’S TOUR.67.05e rit A (28 mei).1967 Heerlen,
28 mei Wagtmans
ploegmakkers waren akkoord. In ruil voor alle nog te winnen en reeds gewonnen prijzen, zouden ze hem alle mogelijke steun
verlenen om de overwinnaarstrui in handen te houden. De „lijstaanvoerder"
zelf echter, wist maar al te goed dat er om het „oranje" eventueel
veilig naar Amsterdam te loodsen op deze moeilijke dag - eerst een
ploegentijdrit, daarna een bergcriterium, respectievelijk ten gunste van het
ploegenklassement en de individuele rangschikking - wel degelijk wat aan
gedaan moest worden. Onder
geen enkele voorwaarde wilde hij de schijn wekken „gedragen" te worden
en daarom zweepte hij zijn co-equipiers Piet de Wit, Harrie Jansen, Gert
Bongers, Cees Koeken en Marcel Pennings (beiden zeer goed op dreef in dit
voor hen eerste grote karwei) tot het uiterste op. Steeds weer vuurde hij
zijn brigade aan om in de 2,19 kilometerslange tijdrit of naar de zege te
grijpen of althans de schade zoveel mogelijk te beperken. Daarmede won hij
het zo benodigde vertrouwen, daarmede kon hij zich verzekeren van hun steun. De
winst lag echter voor „concurrent" Amstel Bier, dat met
„locomotief" Fedor den Hertog, en verder met Daan Holst, Henk Nieuwkamp,
Joop Zoetemelk en Hans Eckelboom - Wilfried David kon het tempo niet volgen -
als een “bolide" over het golvende parcours raasde. Ze hielden er elf
seconden winst aan over. Uitslag
ploegentijdrit Geleen-Heerlen over 21,9 km:
1. Amstel Bier 27.47 (met bon.), 2. Vredestein 28.28 (met bon.), 3. Smiths-Acifit
29.06 (met bon.), 4. Caballero 29.38, 5. Denemarken 29.54, 6. Kalmi 29.59, 7.
Ovis 30.03, 8. Crescent-Marin 30.09, 9. Polen 30.24, 10. LocomotiefVredestein
30.30, 11. Euromast 30.38, 12. Peugeot-Michelin 30.43, 13. Olympia 30.55, 14.
Militair Team 31.02, 15. Belgig 31.11, 16. Arima 32.26. OLYMPIA’S TOUR.67.05e rit B (28 mei).1967 Heerlen,
28 mei Om
vier uur in de middag brandde in het van hitte zinderende Heerlen de strijd
in het criterium los. Direct schoof Wagtmans weer naar de voorste gelederen
van de groep, controleerde zelf alles en was bereid desnoods in hoogst eigen
persoon tot de aanval over te gaan. De zwarte Vredestein-renners hielden het
tempo hoog, gaven daarmede geen enkele gelegenheid om de positie van hun
kopman in gevaar te brengen. Toch wilde Gaby Minneboo (Caballero) zich er
niet helemaal bij neerleggen, hij ging met nog tien kilometer te rijden aan
de haal, inspireerde daarmede Wim Prinsen die zo klein als hij is, dacht middels een onverwachte jump voor de verrassing van de dag
te zorgen. Inderdaad leverde de man uit Hank enig gevaar op, want als hij zou
winnen en de minuut bonificatie mocht opstrijken, kon Riny Wagtmans wel eens
onttroond zijn. Het werd “verzamelen" geblazen
en toen trok de gehele „bent" weer samen. In
de massale eindsprint gebeurde daarop nog iets, dat voor aanvankelijke
winnaar Rene Pijnen op een deceptie uitliep. Hij gaf in de laatste meters
naar de finish een gevaarlijke „zwieper" aan Bart Solaro en werd terecht
gedeklasseerd. Zo pikte de Bosschenaar ook nog een graantje mee uit de
“voederbak", die tot nu toe steeds in de richting van de ware durvers werd geschoven. Amateurs:
1. Bart Solaro, Puntenklassement: 1. Riny
Wagtmans 73 pot., 2. Harry Jansen 60 pot., 3. Cees Rentmeester 60 pot., 4.
Dean Hoist 42 pot. Algemeen
sprintklassement: 1. Cees Zoontjens 6 pot., 2. en 3. Fedor den Hertog en Leen de Groot 5 pnt. OLYMPIA’S TOUR.67.06e rit (29 mei).1967 Haaksbergen,
29 mei Wat
is het bezit van een leiderstrui maar betrekkelijk, vooral wanneer men
slechts enkele seconden voorsprong heeft. Leider Riny Wagtmans heeft dat in
de etappe Groesbeek-Haaksbergen maar al te goed ondervonden. Hij heeft zich
met hand en tand verdedigd om uiteindelijk zijn kostbare kledingstuk toch
over de schouders van de sterke Jan Bols te zien trekken! Ja, de sterke
Hoogevener, door pech in de vierde rit uit het “oranje" gewipt, heeft
zich niet zomaar bij deze nederlaag willen neerleggen en begrepen dat er
altijd nog een kans in zat om het goudkleurige shirt terug te winnen. Alvorens
het zover was, liet deze bewogen etappe enkele zeer fraaie ontsnappingen
optekenen. Bij voorbeeld van Anne Koster, die, bij Bemmel de troep vaarwel
zei en tot 25 seconden voorsprong kwam. Hij bracht de wagen daarmede goed op
gang, want ook Cor Groenewegen, Aad Duyker, Wim Bravenboer, Wim Deelen,
Frits Hoogerheide en de Deen Poul Mikkelsen alsmede
Wagtmans meegestuurde ploeggenoot Piet de Wit voelden wel wat voor deze
uitstap en even door Ruurlo heen noteerde deze “patrouille" reeds een
score van bijna tweeeneenhalve minuut. Op dat moment had de kleine,
wispelturige Groenewegen de leiding overgenomen. Geen wonder dat vechtjas
Riny Wagtmans daarop zelf een keiharde aanval
ontketende en niet alleen met scherpe demarrages de meute aanvuurde, doch
toen het wat al te lang duurde, helemaal alleen naar de spits op stap ging.
Dat redde hij niet, maar bij de eerste doorkomst van Haaksbergen (daarna
diende nog een omloop over zestig kilometer te worden verhapstukt) bereikte
hij toch dat een totale hergroepering tot stand kwam. De
rust was evenwel van zeer korte duur, want prompt
ging Groenewegen, die direct door Pennings werd “geschaduwd", met Joop
Zoetemelk, Henny Vogelaar, Rink Cornelisse en John Schepers opnieuw aan de
haal. Wagtmans haalde hen weer terug, maar Mat van Groezen profiteerde er het
meest van en sloeg nagenoeg tegelijkertijd de definitieve slag. Hij werd ingehaald
door Den Hertog („rook" zijn kans), Wouters, Prinsen en de Belg Willy
van Uytsel. Nog even verderop sloten Joop Zoetemelk, Piet Barendregt, Cees
Zoontjens, Hans Hesen, de Deen Verner Blaudzun en de Pool Kazimierz Gazda
zich bij deze “expresse" aan, terwijl een
deksels goed oppassende Jan Bols er eveneens handig gebruik van maakte en nog
op het nippertje op de treeplank kon springen. Het
was de genadeklap voor Riny Wagtmans; hij deed nog een vertwijfelde poging,
maar moest het hoofd strijdensmoe in de schoot leggen. Vooraan “kletste" men keihard door, de strijd zou in het grootste
voordeel van Jan Bols komen te liggen en de 19-jarige Mat van Groezen gaf
zijn nieuwe ploeg Euromast (chef d'equipe Wout Wagtmans) een waardevol
geschenk. Hij verraste namelijk alle mede-koplopers en knalde naar de ritzege,
terwijl zijn ploegmakkers Wim Prinsen en Adrie Wouters mede het
dagploegenklassement in huis haalden en in de algemene rangschikking voor
teams naar de derde plaats - achter Amstel Bier en Vredestein - oprukten. Amateurs: 1. Mat van Groezen, Dagploegenklassement: 1. Euromast 10.48.45, 2. Amstel Bier 10.49.43. 3.
Ovis z.t. Prestatieprijs: Cor Groenewegen. OLYMPIA’S TOUR.67.07e rit (30 mei).1967 Amsterdam, 30 mei Met bijzondere spanning werd de laatste etappe van
Haaksbergen naar Amsterdam - over De riempjes waren in Haaksbergen nog maar net vast
getrokken, of Cees Rentmeester wipte de ruimte in. Hij kwam tot 48 seconden
winst, genoeg om de interesse te wekken van Henny Vogelaar, Wilfried David (.
. . „wat koersen ze hier in Holland ondanks de wind toch verschrikkelijk
hard"...), Cees van Dorst, Cees Koeken, Piet de Wit en Anne Koster om
eens op zoek te gaan naar de eenzame uitloper. Ze haalden het niet en bij
Vorden ( De koers bleef levendig, de strijd ging onverdroten
voort, want direct ,gleden" negen renners
ongemerkt naar een voorpost. Het waren: Hoogerheide, Van Dorst, Schepers,
Huybregts, Brouwers, Evers, Bravenboer, Wagtmans (ja, de kleine Riny moest
wel, wilde hij nog een gooi naar de eindzege doen!) en zijn ploegmakker
Gert Bongers. Binnen vijftien kilometer telden zij 1.23 minuut en in de buurt
van Hoenderloo was de jump - vooral dank zij het tomeloze geweld dat de twee
laatsten ontwikkelden - reeds opgelopen tot
omstreeks twee minuten. De winst schommelde daarna enige tijd, in hoofdzaak
het werk van een hard zwoegende Caballero-formatie, die
hun kopman en “lijstaanvoerder" Jan Bols maar al te graag behouden naar
huis wilden brengen. Doch ook de mannen van Amstel Bier hadden er nog alle
belang bij en daarom gingen deze twee equipes met elkaar “in de slag".
Dat alles resulteerde in een totale samenvloeiing bij Austerlitz. Lange tijd
bleef het toen bijeen, doch door Hilversum heen glipten Leo Duyndam, John
Schepers en een voortreffelijk rijdende Wim du Bois weg. Zij peurden er bijna
een halve minuut uit maar voor Diemen werd ook deze stand teniet gedaan.
Prompt gingen Piet Kettenis, Jan Boode, Cees van Dorst (alweer) en John
Schepers (ook alweer) aan de haal en toen de allesgevende Wagtmans deze
ontsnapping localiseerde, wipte als een duvel uit een doosje de Rotterdammer
Johnny Brouwer naar voren. Hij scheen te gaan slagen, doch voor het viaduct in de Amsterdamse Van Swindenstraat werd hij
voorbij gestoken en daarna. . ? Ja,
toen kwam de geslepen tacticus Cees Zoontjens, die geen enkele dag briljant,
maar er wel steeds goed en knap bijzat, als een duivel naar voren en spurtte middels een daverende eindrush voor Wagtmans, De Groot, de
Pool Stanislaw Gazda, Cees Stam en de rest van de compacte groep naar de
zege. Een zege, die hem door de minuut bonificatie gelijk op het mooiste
ereschavot van deze organisatorisch weer schitterend geslaagde Olympia's
Tour plaatste. Zijn
strategie bleek het meest winstgevend, hij reed zich niet „te
pletter" in de goed bedoelde, maar door het strakke ritme weinig
kans tot slagen hebbende demarrages. Neen, de Tilburgse “slimmerik"
gokte op een massale eindspurt, stuurde het onderweg daar op aan en bleek
zijn calculatie, zijn begroting naar juiste maatstaven te hebben opgesteld.
Een zege volgens het “koppie", misschien weinig tot het gemoed sprekend,
maar daarom beslist niet minder mooi. Cees
Zoontjens zou zeggen: „'t Is maar even berekenen,
he?" „En dat nog wel zonder liniaal," gaven wij de dolgelukkige winnaar
ten antwoord. Wie deze zestiende Olympia's Tour nog even van begin
tot einde doorneemt, komt tot de ontdekking, dat deze in sportief opzicht
toch niet helemaal aan de verwachtingen heeft voldaan. We misten dit jaar
bij de renners enkele zogenaamde „boventoppers", de massa was teveel aan
elkaar gewaagd en ook bleek het parcours - grotendeels over super
licht-lopende wegen - te weinig moellijkheden op te leveren om grote afscheldingen
teweeg te brengen. Het is dan ook te hopen, dat men bij de zeventiende
uitgave wel degelijk gaat opletten, dat er aan de deelnemers belangrijk meer
eisen moeten worden gesteld. Stuurt men de renners dan bij voorbeeld eens het
noorden in, dan kan mogelijk de Afsluitdijk als een eerste
„scherprechter" optreden. Ook is, het aanbevelenswaard weer eens terug
te keren tot een heuse bergetappe in Zuid-Limburg, waarbij het traject van de
luisterriijke Amstel Gold Race - echter gaande over minder kilometers - zeker
de troep uitein zal rafelen. Tenslotte kan een
ingelaste individuele tijdrit, laten we zeggen op het Amsterdamse
Eendrachtparcours en gaande over tien of vijftien kilometer, wellicht
helemaal de meest complete Tour-winnaar aanwijzen. We doen deze suggesties slechts om de
„image" van onze internationale etappekoers voor amateurs in
belangrijke mate te verhogen. Een overweging van de zijde Commissie Olympia's
Tour door Nederland zeker waard. Amateurs: Dagploegenklassement: 1. Ovis 13.31.51, 2. Vredestein
z.t., 3. Belgili z.t., 4. Smiths-Acifit-Locomotief z.t., 5. Olympia z.t. Prestatieprbs: Riny Wagtmans. OLYMPIA’S TOUR.67.EINDKL. (30 mei).1967 Amsterdam, 30 mei Amateurs:1. C. Zoontjens, Ovis, 24.42.01; 2. R. Wagtmans,
Vredestein, 24.42.34; 3. J. Dols, Caballero, 24.42.50; 7.
W. Prinsen, Euromast, 24.43.21; 8. D. Holst, Amstel, 24.43.26; TeleVizier
sprintklassement 1.
R. Wagtmans, Vredestein, 7 pnt.; Ploegenklassement 1.
Amstel Bier 71.13.50; 2. Vredestein 71.15.24; 3. Euromast 71.17.35; 4. Ovis
71.17.46; 5. Smiths-Acifit-Locomotief 71.18.10; 6. Kalmi 71.18.38; 7.
Crescent-Marin 71.19.41; 8. Denemarken 71.19.52; 9. Caballero 71.21.52; 10.
Locomotief-Vredestein 71.22.07; 11. Olympia 71.22.32; 12. Belgie 71.26.38;
13. Peugeot-Michelin 71.27.37; 14. Polen 71.28.55. Sport
en Sportwereld puntenklassement groene trui 1.
R. Wagtmans, Vredestein, 95 pnt. ; Prestatiepriis
gehele Tour R.
Wagtmans. OMLOOP
DOOR HET LAND VAN ABRTJE (9 SEPTEMBER).1967 LEO VAN DER SCHEE besliste 8ste Door het land van Bartje in de sprint Zeer geslaagd! Dat kan men de achtste wielerwedstrijd
„Door het Land van Bartje", welke voorbije zaterdag werd verreden, zeker
noemen. Deze semi-k1assieker voor nieuwelingen, door velen als een laatste
“examen" voor de eventuele overstap naar de amateurs beschouwd, heeft in
Leo van der Schee uit Poortugaal een allerbeste winnaar gekregen. Een knaap
die evenals zijn medevluchter, de als favoriet gedoodverfde Henk Hulleman -
won dit jaar de Flevo-Tour -, , duidelijk “geslaagd"
is. Samen waren zij in de buurt van Laaghalen gedemarreerd en ofschoon het
peloton al het mogelijke deed om de twee vermetele
durvers terug te halen, dit was slechts ijdele hoop. Nadat op de Hoofdlaan in Assen de eerste twee plaatsen
waren verdeeld, werd de groep met een daverende eindsprint over de meet
gevoerd door de Gelderse “belofte" Jan van de Beek uit Barneveld, die
dit seizoen zijn snelle eindmeters al meer heeft laten bewonderen. De renners hebben het in deze prima georganiseerde
wedstrijd, het “paradepaardje" van AWC De Meteoor uit Assen, nogal kwaad
te verduren gehad. Af en toe werd men ,getracteerd"
op een fikse regenbui, soms zelfs vermengd met hagelstenen. Desondanks ging het hard en vele jonge knapen konden
het snijdende tempo, dat werd aangegeven door Hulleman, Van de Beek, Van der Schee
en Scheffer, Hulzebosch, Bruinsma, Wekema, Van der Hulst, Hassing, Bos en
Kuiper, Adriaans en Zwaans, slecht of helemaal niet bijbenen. Ook was het
jammer dat vele renners, die in de slotfase misschien nog van zich hadden
doen spreken, door valpartijen werden uitgeschakeld. In deze grote wedstrijd
kwam weer eens duidelijk aan het licht dat er nog vele jongeren zijn die -
vooral wanneer vermoeidheid een woordje gaat meespreken - maar bitter slecht
sturen. LIEF EN LEED Wicher Vlot uit Wanneperveen, anderhalve maand geleden
nog briljant winnaar van de Acht van Chaam, zag ook al geen „wielertuin"
vol geurende bloemen. Na een lekke band probeerde hij op een andere fiets
(veel te groot) nog aansluiting te krijgen. Het gelukte hem jammer genoeg
niet. Hij kon zijn verdriet delen met Meindert Wekema uit Peize, die door
eigen land fietste en eveneens door materiaalpech werd uitgeschakeld. En hoe
werd Bert Bathoorn (Roderwolde), een der grote kanshebbers,in
de eindfase niet genadeloos tegen het wegdek gesmeten! Hij zat toch maar bij
de hoofdmacht van ongeveer twintig renners, waaruit
de winnaar en overige prijswinnaars zouden komen. Er waren schermutselingen aan de lopende band te
noteren geweest. Bij voorbeeld van de Twentenaar Hennie Kuiper, die er in zijn eentje vandoor wilde gaan. Enkele malen
probeerde hij het, maar niemand zag wat in deze vluchtpogingen en daarom liet
de stoutmoedige coureur uit Denekamp zich maar weer tussen de wielen
terugzakken. Later deed de Groninger Lucas Vos een poging, welke
spoedig werd nagebootst door de Veendammer Gerrie Heerenga, terwijl Leo van
der Schee (de latere winnaar) ook enige keren zijn visitekaartje afgaf. Met het einde in zicht kwam er steeds meer beroering
aan de spits. Het werd een over en weer “schitteren" van demarreren en
attaqueren en ... van pareren. De sterke Albert
Hulzebosch uit Beilen waagde zijn kans; Wiebe Pool, die in het zo onbekende
plaatsje Lippenhuizen woont, probeerde eenzelfde stunt uit te halen als die
welke hem voor enige jaren terug ook de volle winst in de Asser Jeugd Tour
bracht. Het was voorlopig echter allemaal voor niets, het
duurde voort totdat Henk Hulleman al zijn registers opentrok en met Leo van
der Schee een definitief vaarwel toeriep aan alle anderen. BRON: BEN
ZOMERDIJK Nieuwelingen: OMLOOP
VAN DE BARONIE (9 april).1967 Sterke
solo bracht flyer GE VAN DE WINDEN verdiende overwinning in 8e
OMLOOP VAN DE BARONIE „Wil je niet op kop ? Dan
ga je er gelijk af!" Het is hem gelukt. Ge van de
Winden, het 21-jarige ,klassepaard" uit Beverwijk, over wie
“Wielersport” vorig jaar na zijn Omloop van de Kempen eens schreef dat hij
ver, erg ver zou kunnen komen, als hij zich eens terdege voorbereidde, heeft
zijn eerste klassieke wegkoers voor amateurs gewonnen. Een zware wedstrijd,
die zeker als een der allermooiste van ons vaderlandse assortiment grote
wegkoersen kan worden beschouwd, namelijk de Omloop van de Baronie. In deze door bet grillige Westbrabantse land voerende
race, De Omloop van de Baronie is verre vaii gemakkelijk. Het
is een koers, waarin het ware vechtershart het langste klopt, waarin men bikkelhard moet zijn om tot een goed resultaat te komen.
Dat begrepen ook de 140 renners, die om een uur van start gingen en die aldra
tot de wetenschap kwamen hoe zwaar en hoe ver het allemaal wel was. De eerste
lossers meldden zich en op weg naar Moerdijk was de meute al vele malen
„getrokken en gekrompen", ..verscheurd" en
weer hersteld. VIJF PLUS ACHT IS DERTIEN ... In de omgeving van Fijnaart (na Het tempo lag hoog, harde wind en een ruwe keiweg deden
hun slopende karwei en zo brak op de weg naar Kruisland ook de kop weer in
vele stukken. Pech viel er eveneens te noteren, want achter elkaar reden
Holst, Hoppe, Van der Klooster; Brouwer en Liebrechts (de schaatser) lek,
maar toch wisten zij hun oude plaatsen weer vlug te bezetten. Een harde valpartij deed de renners Bodifee,
Bravenboer, Brugel, Kettenis en Paul met het wegdek kennis maken toen Wouw
was gepasseerd en van deze verwarring wisten Adrie Wouters, Cees van Dorst,
Siepke van Dongen, Fedor den Hertog en Matje Gerrits gebruik te maken. Zij
kwamen tot dertig seconden voor een dozijn renners, die
achter zich op een minuut nog een formatie van elf man wisten. Toch ging er weer een verandering plaatsvinden, want
onder aanvoering van Frits Hoogerheide en Ad van Overveld trokken ook Frank
Ouwerkerk, Hans Tesselaar, Peter Legierse, Cees Zoontjens, Harrie Schoofs en
alweer Ge van de Winden mee naar voren en streken in de buurt van Zundert ( Achter hen ontwikkelde zich daarop een helse strijd,
die er evenwel in resulteerde dat men elkaar te
angstvallig in de gaten hield en het vertikte om de kastanjes uit het vuur te
slepen. Zo werden alle pogingen van onder andere Daan Holst, Wim du Bois,
Riny Wagtmans, Bennie Groen, Leo Duyndam, Johnny Brouwer en Cees Rentmeester
in de kiem gesmoord en vocht deze groep voor een volstrekt “verloren"
zaak verder. Aan de spits ging het lekker totdat voorbij Chaam een valpartij
alle illusies wreed verstoorde van Matje Gerrits, Hans Tesselaar, Peter
Legierse en Frits Hoogerheide. Op Legierse na, die ver naar de achterhoede
verzeilde, pikten de drie aan bij de groep-Wagtmans, Dubois, Duyndam c.s. Zij
zagen vanuit de verte hoe het vooraan allemaal verliep ... KRACHTIGE DAAD Frank Ouwerkerk, twee jaar geleden een allerbeste
winnaar van de Omloop, nadien wat op de achtergrond door gedegen studie
(„Wielrennen is ook niet alles!" zou hij zeggen) rook een kans. Voorbij
Gilze trok hij met Adrie Wouters (bezit toch echt een hoop courage) honderd
meter vooruit, maar Van de Winden - sterk geworden in een Italiaans
trainingskamp - streek de plooi glad. Een nieuwe poging en ... zoals
later bleek gelijk de definitieve. Fedor den Hertog, er echt eens op uit om
wat macht aan te kweken, patste weg. Prompt sloot Van de Winden zich bij hem
aan en in een machtige jump, het hoofd diep over het stuur gebogen, streek
ook Adrie Wouters bij het tweetal neer. Zouden zij bij elkaar blijven, zouden zij het in een
spurtduel op de Bredase sintelbaan onderling moeten uitvechten
? Het zat er in, want stuk voor stuk deden zij hun uiterste best. Edoch, plots was bij Den Hertog de vlam gedoofd. Fedor
moest eraf, viel ver terug en gaf later zelfs op. Toen moesten Van de Winden
en Wouters het samen opknappen, maar de laatste zat er ook al „door". De
vele inspanningen, verstandig of onverstandig aangewend, hadden zijn
krachtenreservoir uitgeput en smekend vroeg hij of zijn frisse metgezel hem
meenam naar de finish. “Niets daarvan, je doet je
werk op kop en zo niet, dan ga je eraf!" besliste de Beverwijker, die
daarna maar tweemaal behoefde „aan" te gaan om zijn makker meedogenloos
los te werden. Een prachtige solo van de stijlrijke flyer volgde, in een
strakke pace gleden de laatste twintig kilometers onder zijn fiets door. Hij
bekroonde met een “rijke" zege een klassieker, die zowel organisatorisch
als sportief voor de volle honderd procent slaagde
en waarvoor de mannen van de RKWC Sportief uit Breda, de heren Simons, Van
den Wijngaard, Petrucco en Van Tilburg alle hulde verdienen. Dat deden wij
dan bij deze. J. de R. AMATEURS: OMLOOP
VAN DE HAARLEMMERMEER (6 mei).1967 Te vroege en te late demarrages bepaalden vlak
koersverloop 15e Ronde om
de Haarlemmermeer kwam moeilijk op gang HENK NIEUWKAMP zag een droomwens eindelijk vervuld . . . . . Zolang als de op 15 juli Met de adspiranten- en nieuwelingenklasse meegerekend
vergaarde hij in zijn tot op heden nog lang niet voorbije wielercarriere zo
omstreeks honderd en veertig zegepralen. Een respectabel aantal, dat echter
een “grote", een werkelijk denderende uitslag miste. Nu evenwel, in de vijftiende Ronde om de Haarlemmermeer die
door regen weer eens deksels zwaar en lastig werd, liet hij zich de zege niet
meer ontglippen. Hij voelde precies het psychologische hoogtepunt van deze o,
zo moeilijk op gang komende wegkoers over En wat demonstreerde de RTVZ-renner daar op die slordig
neergesmeten keisteentjes van de ringdijk om de wijdse Haarlemmermeerpolder
nog weer? Hij bewees wel degelijk echt te kunnen koersen, te kunnen
“vlammen" wanneer het werkelijk nodig was. Natuurlijk, de sterke Wouters heeft hem bij die harde
sprong meer dan voortreffelijk bijgestaan, maar ook nadat de aansluiting was
volbracht, gaf Nieuwkamp zich volledig om deze vlucht te doen slagen. Dat gelukte en nu kan men terecht aanvoeren dat Cees
Zoontjens uit Tilburg in de laatste kilometer nog platreed en zonder zijn
zwabberende band van het achterwiel in die spurt wellicht alsnog had gewonnen,
maar we weten ook allemaal dat een Nieuwkamp in optimale forme en conditie
moeilijk, erg moeilijk te kloppen is. Vooral in de laatste, alles beslissende
meters. Daarvan weet het andere tweetal aan de kop na zaterdag 6 mei zeker
mee te praten... Hoe deze wedstrijd in zijn geheel verliep is aan onderstaande
fases te ontlenen: Van 0 tot Van 20 tot Vooraan streden Henri van Rooy, Gerrit Leferink, Roel
Snijder, John Brouwer, Bas Wijdenes, Melle Jongkind, Wim de Wilde, Piet
Kettenis, Daan Holst en Jan Hesse, Harrie van Piere, Jan Pieters, Henk Nieuwkamp,
Hennie Schouten en Rink Cornelisse een helse strijd om definitief het heft in
handen te nemen, maar ... Van 40 tot Een
schuiver deed Harrie van Piere lossen, maar met alle macht kwam hij weer bij
om even later moedeloos het hoofd te buigen en voorgoed te verdwijnen naar de
achterhoede. Nog vier renners zouden moeten lossen, te weten Bakker, Pels,
Naaktgeboren en Pieters. Van
60 tot Van
80 tot Van
100 tot Rink
Cornelisse zag kort daarop een lekke band tegemoet en toen via Sloterweg,
Kruisweg, Aalsmeerderweg en Oude Meerweg de ringdijk voor de derde maal werd
opgegaan, vond Zundertse Wouters het nu toch wel eens genoeg. Hij
„schutterde" wat en kreeg een gaatje, maar het sorteerde geen enkel
effect. Het meest opwindende in deze wedstrijdfase was de prachtige
poursuite welke Johnnie Brouwer na een lekke band produceerde. Hij moest het
alleen doen, want al probeerde ploegmakker De Wilde hem nog op te wachten,
terecht dirigeerde wedstrijdleider Koopmans deze laatste naar voren, op
straffe dat de Zeeuw zijn rugnummer moest afdoen. Zo is het nu eenmaal:
klassiekers worden individueel betwist en niet anders! Van
BRON:
JAN BALDER Amateurs: 1. H. Nieuwkamp (Borne), Ploegenklassement:
1. Smiths-Acifit; 2. Van de
Brinks Chocolade; 3. 't Zuidenveld. Schiphol-Trofee:
HSC De Bataaf. OMLOOP
VAN DE KEMPEN (18 juni).1967 19e Omloop van de Kempen
„spoorde" naar organisatorisch en sportief hoogtepunt 't Was weer af, in een woord:
prima, zoals de Omloop van de Kempen dit jaar werd voorgeschoteld. En het
lijkt wel of een goede organisatie nagenoeg altijd parallel loopt met een ook
sportief geslaagde wedstrijd. Een niet al te groot rennersveld - circa 85
renners - nam tegen elkaar de handschoen op, het werd zonder meer een parel
uit de kroon van onvervalste wegraces, een „juweel" die glinsterde in
een stralende zomerzon. Was het de Rotterdammer Peter Heijnig, die na honderd
kilometer de definitieve beslissing forceerde en zijn sterke ploegmakker Leo
Duyndam al spoedig bij zich kreeg, daarna groeide deze 213 kilometerslange
koers naar een steeds groter aantrekkelijkheid. Zo kwam na een helse
achtervolging ook het tweetal Riny Wagtmans (deed het meeste werk) en Cees
Rentmeester mede vooraan en was de poort naar de “bevrijding" van het
jagende peloton voorgoed in het slot gevallen. Als een vreemde eend in de bijt werd Wagtmans door de
drie Smiths-Acifit-mannen in een nogal moeilijke positie gemanoeuvyeerd, maar
de Sint Willebrorder die herhaaldelijk demarreerde en een schier
onuitputtelijk uithoudingsvermogen ten toon spreidde, moest slechts in de
allerlaatste meters buigen voor het geweld dat de “gelanceerde" Leo
Duyndam ontwikkelde. Daarmede werd het doek neergelaten en wist het organisatim-comite, bestaande uit de heren Jacobs,
Van de Ven, C. Willems, Kuypers, Groenen, Kees en M. Willems, dat hun
klassieker ook op sportief vlak volkomen geslaagd was. Organisatorisch kwam
dat al tijdens de wedstrijd tot uiting, want het haperde nergens. Voor de TWC
Tempo uit Veldhoven een bekroning van het vele moeizame werk dat met het
verrijden van een dergelijke koers gepaard gaat. Trouwens, de Kempenrit is
altijd goed geweest, doch enkele malen moest men van overheidswege naar de
maand september uitwijken om deze klassieker alsnog doorgang te kunnen laten
vinden. Gelukkig zijn deze moeilijkheden uit de weg geruimd en heeft de
Omloop der Kempen als selectiewedstrijed weer zijn volledige waarde. Men
telt nu opnieuw voor “vol" mee; laat men alle pogingen in het werk
stellen om het zo te houden. ZOALS DE STRIJD VERLIEP ..... Van 0 tot 50 km: Spoedig na de start reed Leo Duyndam zijn achterwiel
stuk, maar zijn ploegmakker Johnny Brouwer (moet een toprenner toch
eigenlijk niet doen) gaf hem direct zijn wiel en zo kon de latere winnaar
spoedig aansluiten. Er waren wat schermutselingen, die op naam kwamen van
Piet van Beurden, Chris Hoedelmans, Adje van den Boer, Peter Vorstenbosch,
Harrie Garritsen en Jan Hesse. Bij Vessem vloog Kalmi-rijder Jan Boode in een
sloot en nam een waar “modderbad", terwijl ook Hans Tesselaar de meute
trachtte te “plooien". Dat gelukte allemaal niet, maar word er door zijn
toedoen „op het kantje" naar Middelbeers verschrikkelijk hard gereden.
De eerste lossers, te weten Jaak de Poorter, Mathieu Buckx, Martin van den
Goor, Willy Verhees, Peter Vorstenbosch (de man die aanvankelijk bij een
demarrage zat). Martin van Hoek en Aad van de Wetering dienden zich aan.
Harris Gramser en Ton Gruyters kregen een tube zonder lucht. Van 50 tot 100 km: Was het in Baarschot de Hagenaar Chris Kipping die ook
met pech kwam te staan, bij Netersel moest Gerard van Dooren voor eenzelfde
mankement van de fiets. Inmiddels waren Van Hoek,
Van de Wetering en Buckx, die er wat later - met Gerritsen - toch weer af
moest, opnieuw bijgekomen en konden ook zij meedoen aan de jacht die het
peloton opende op het ontsnapte tweetal Jo Kerssemaekers en Frans Beckers.
Laatstgenoemde liet zich al spoedig tussen de gelederen van de hoofdmacht
terugzakken, doch Kerssemaekers peurde naar een winst van bijna een halve
minuut. Toen Reusel ( Wederom kwamen er wat lossers van wie
Jan Lathouwers uit Oostelbeers na een krachtig doorgevoerde solo evenwel
alleen wist aan te sluiten. Een knappe prestatie. Van 100 tot 150 km: Nog maar net was Kerssemaekers in de kraag gevat of de
lange.Peter Heijnig toog naar voren. 's Morgens voor de start had ploegleider
Piet Liebregts het zijn mannen eens ongezouten gezegd: er moest nu eigenlijk
eens een opmerkelijk resultaat worden behaald en vooral, omdat zijn
“werkgever" Kurt Vyth ook in deze klassieker aanwezig zou zijn. Zijn
mannen hadden de “opdracht" goed begrepen want in een flits voegde Leo
Duyndam zich bij Heijnig. Samen raakten zij geweldig op dreef, de voorsprong
groeide en groeide totdat bij Waalre (na deden er niet teveel aan omdat zij hun twee ploegmakkers
vooraan zoveel mogelijk wilden beschermen. Vanuit het peloton kwam inmiddels „furie" Riny Wagtmans, met aan het wiel
Smiths-Acifit-„ram" Harrie Schoofs aandaveren, stormde langs het
jachtgroepje en kreeg de nog frisse Rentmeester met zich mee. Een prachtige
poursuite ontspon zich, Wagtmans was niet te stuiten, hij knalde met krachtige
pedaalslagen naar voren, reed binnen twaalf kilometer bijna anderhalve minuut
weg en ..... Van 150 tot 200 km: Bergeyk was voorbij, hat uitgelopen Westerhoven kwam in
zicht en in een flard van een gesprekje hoorden wij iemand langs de kant van
de weg zeggen: ,Maar deze twee gaan beduidend
harder!" Het was zo, de „gang" was er vooraan uit, Leo Duyndam zat
wat „door" en nauwelijks buiten deze plaats streek een grootse Wagtmans
op zijn belagers neer. Uiteraard had Rentmeester een gemakkelijke „lift"
gekregen en kon ook hij nu zijn krachten met die van Duyndam en Heijnig gaan
samenbundelen om de duivelse Wagtmans in te tomen. Weliswaar probeerde de
kleine man hen direct bij de aansluiting te verschalken, maar de overmacht
was te groot. Ondertussen probeerden Cees Brugel, Adrie Splinter, Jan
Hesse en Harrie Beurskens met een uitval het peloton op te zwepen, doch
evenals alle andere pogingen sorteerde dat geen enkel effect. De winst voor
het viertal uitlopers werd allengs groter en liep op tot omstreeks drie en
een halve minuut. " Een mooi staaltje verrichtte Frans Kees in de
achterhoede die na een opgelopen lekke band weer alleen bijkwam ... Van 200 tot 213 km: Zonder enige twijfel zou de winnaar uit de sterke
viermanskopgroep moeten komen. Wie? Zou Wagtmans zijn drie samenspannende
belagers toch nog schaakmat kunnen zetten, zou hij hen met een genadeloze
demarrage kunnen afstraffen? De vechtjas probeerde het onophoudelijk, maar
zoals voor de hand lag, geen schijn van kans. Dat hadden evenmin Wim Bosschieter, Chris Hoedelmans,
Hans Verbeek, Ge van der Winden en Harrie Schoofs die bij het ingaan van de
zogenaamde “kleine ronde" over Zeelst, Oerle, Wintelre, Vessem,
Hoogeloon en Knegsel nog een verwoede poging ondernamen, wat van het verlies
afknabbelden, doch door een driftig reagerend peloton weer werden ingerekend. Neen, de spits was en bleef vooruit, ging zich opmaken
voor een verwoed eindgevecht. Cees Rentmeester manoeuvreerde Leo Duyndam in
een schitterende positie, sloot het „poortje" af voor Wagtmans die nu
helemaal buitenom moest komen en op de streep een halve lengte aan de uit
volle macht spurtende Duyndam moest prijsgeven. En ruim twee en een halve minuut later vlamde de steeds
beter rijdende Cor Groenewegen met een ware “explosie" voor de anderen
uit en kondigde daarmede de grote groep aan. De negentiende Omloop van de
Kempen was gedaan! BRON:JAN BALDER Amateurs: 1. Leo Duyndam (Honselersdijk) in 5.03.15; 2. Riny
Wagtmans (Sint Willebrord); 3. Gees Rentmeester (Ovezande); 4. Peter Heijnig
(Rotterdam); 5. op 2.43 min. Cor Groenewegen (Amsterdam); 6. Peter Kisner
(Heikant); 7. Henri van Row (Zeist); 8. Chris Pepels (Stein); 9. Peter van
Doom (Berlicum); 10. Chris Hoedelmans (Derune); 11. John Schepers (Stein);
12. Jan Hesse (Arnhem); 13. Hans Verbeek (Poeldijk); 14. Ge
van der Winden (Beverwijk); 15. Harris Jansen (Westzaan); 16. Cees Kuys
(Hilvarenbeek); 17. Harrie Schoofs (Blade]); 18. Wim
Bosschieter (Landsmeer); 19. Fred Niemeijer (Hengelo); 20. Siam Kamp
(Diemen); 21. Hans Tesselaar (Kalverdijk); 22. Ton Gruyters (Stiphout); 23.
Mlchel Evers (L nne); 24. Piet Coolen (Tilburg); 25. op 3.57 min. Frans Kees
(Veldhoven); 26. op 4.12 min. Frans Otten (Eindhoven); 27. Frits Backers
(Eindhoven); 28. op 4.50 min. Jan Gisbers (Eindhoven); 29. Cees Brugel
(Zevenbergen); 30. op 4.57 min. Willy Jacobs (Best); 31. Ad van den Boer
(Eindhoven); 32. op 5.17 min. Adrie Splinter (Amsterdam); 33. Piet Franken
(Oirschot); 34. Jo ~Kenssemaekers (Ulestraten); 35. Jan Stolk (Veldhoven);
36. Cees Hoogervorst (Bunnik); 37. Harris Beurskens (Tegelen). OMLOOP
VAN DE MAASVALLEI (3 juni).1967 Nieuwelingen:
1. Ben Kooken, 2. Frits Sluper,
3. Hein Lucassen, OMLOOP
VAN HET ZUIDEN (9 SEPTEMBER).1967 Nieuwelingen: 1. Siem Noordzij, 2. Guido Paridaen, 3. J.
Braspennincx, OMLOOP
VAN ZEEUWS-VLAANDEREN.67 (16 t/m 17 September).1967 Rudi
Liebrechts stalk Tweedaagse Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen op zak REGLEMENT BEPAALDE EINDUITSLAG. Het doet eigenlijk wat vreemd om wanneer een reglement
de einduitslag van een tweedaagse etappe-wedstrijd moet bepalen. Men zou dan
kunnen stellen, dat er te weinig strijd is geweest, dat de winnaar een soort
“geluksvogel" is die zomaar een prachtig succes in de schoot geworpen
krijgt, dat een dergelijke koers toch niet helemaal aan de verwachtingen
heeft voldaan. Niets van dat alles is echter minder waar. De tweedaagse
Omloop van Zeeuwsch-Vlaanderen is wel wis en waarachtig een koers van de
waarheid geworden, een etappewedstrijd waarin de amateurs tot op de bodem van
hun krachtenarsenaal gingen en waarin eindwinnaar Rudi Liebrechts, wel
degeljjk net zo sterk heeft gereden als bijvoorbeeld de door de regeis van
het spel onttroonde Leo Duyndam. Deze laatste, briljant
winnaar van de eerste etappe, verloor de eindzege door een slechtere
plaatsing in de slotrit. In puntenaantal en in tijd waren Rudi Liebrechts en Leo
Duyndam namelijk precies gelijk geeindigd. Duyndam met een ritzege in de
portefeuille, zou dus de meeste aanspraak op de eindzege kunnen maken, maar
volgens het KNWU reglement geldt in dergelijke, hoogst uitzonderlijke
gevallen, dat de meest gunstige plaatsing in de laatste etappe van
doorslaggevende betekenis is. Daardoor kwam Liebrechts, die in de slotetappe
tweede werd achter de Utrechter Leen de Groot, als een misschien wat
verrassende, toch alleszins respectabele winnaar op de erelijst van deze
wederom goed georganiseerde wedstrijd terecht. HET WEDSTRIJDVERLOOP. Eerste etappe: Nadat Duyndam en Hoogerheide reeds enkele malen flink aan de kettingen hadden
gerammeld, kwam het in de buurt van Hontenisse (na Na In de eindspurt liet Leo Duyndam de anderen duidelijk
achter zich. Amateurs 01e rit Terneuzen-Terneuzen: 1. Leo Duyndam, Honselersdijk, Tweede etappe: T'ussen Terneuzen en Oostburg
werd 's zondags een ploegentijdrit over 28; Amateurs 2e rit Terneuzen-Oostburg,
ploegentijdrit over 28,5 km: 1. Smiths-Acifit 35.22; 2. Reis bureau Rouw 35.36; 3.
Amstel Bier 35.53; 4. Euromest; 5. Hertekamp; 6. Caballero-Wielersport; 7.
Volkswagen Garages; 8. Kledingbokser; .9 Van der
Mey's Vleesbedrijven; 10. Sport 67; 11. Arima; 12. Verdeghem Legrand; 13.
Bosschart Verwanmingsbedrijf; 14. Normstahl Kanteldeuren; 15. De Schrijver
Boldln; 16. Gentse Velosport; 17. Jette Sportif. Derde etappe: In de middag diende er nog een dikke honderd en dertig
kilometer door het Zeeuwsch-Vlaamse land gereden te worden. Vanuit Oostburg
vertrok de stoet, het hoge tempo smoorde alle ontsnappingspogingen uit de beginfase.
De coureurs waren niet te temmen, zelfs de neerplenzende regen vermocht zulks niet te doen. Toen er zestig kilometer was afgelegd toog de sterke
Belg Roger Last van de Gentse Velosport Club op pad. Tenslotte
was hij daags voordien tweede geworden en nu wilde hij proberen een
definitieve greep naar de eindzege te doen. Leo Duyndam, die zijn laatste
wedstrijd als amateur reed onderkende echter het gevaar, animeerde zijn
ploegmakkers en maakte achttien kilometer verderop deze “insubordinatie"
ongedaan. Het bleef roerig in de groep; Rudi Liebrechts en Piet
Kettenis, de Belg Souis en enkele anderen trokken herhaaldelijk het lint
strak. Plots trad echter Duyndam's ploegmakker Rene Pijnen op de voorgrond.
Hij nam de benen in gezelschap van Marcel Pennings en Jan van Katwijk. De
eindfase was ingetreden, de strijd op hoog niveau beslist, want in razend
tempo sloten ook Leen de Groot, Leo Duyndam, Rudi Liebrechts, Aad Duyker en
Jan Aldershof zich bij het trio aan en trokken de “deur" achter hen keihard dicht. In de spurt gaf Leen de Groot de anderen geen kans, zij
het dat de factor ,geluk" ook ergens een
woordje meesprak. Pijnen, begerig tot en met reed namelijk in zeer hoog tempo
op de meet aan, vloog door zijn hoge snelheid uit de laatste bocht en
daardoor konden De Groot en Liebrechts die pal aan het wiel van Pijnen zaten,
maar zich door snel reageren konden losmaken van diens ,sturz"
zonder moeite aan de kop doorstomen naar de finish. Duyndam die aan het staartje in de eindmeters zat (van
hem bijzonder onattent; een “leider" dient de zaak tot over de streep te
regeren!), moest geheel buitenom komen en kwam niet verder den een vijfde
plaats. Dat kostte hem mogelijk een tweede etappe-overwinning en wat erger
was: ook de eindzege. Gedane zaken nemen echter geen keer. Een en ander deed allemaal niets of aan het moeie koersverloop
van deze door de wielercomite's van Oostburg en Terneuzen alsmede
door de Bredanaar Toon Simons zo voortreffelijk op poten gezette Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen, die in de korte tijd van zijn bestaan reeds uitgegroeid
is tot een gebeuren dat ieders respect afdwingt. Amateurs 03e rit Oostburg-Oostburg: 1. Leen de Groot, Utrecht, 13' Amateurs Eindklassement: 1. Rudi Liebrechts 6.44.29; 2.
Leo Duyndam 6.44.29; 3. Jan Aldershof; 4. Roger Last; 5. Frits Hoogerheide;
6. Leen de Groot; 7. Nanno Bakker; 8. Harris Schoofs; 9. Cees Koeken; 10.
Peter Legierse; 11. Daniel Meirlare; 12. Wim Evertse; 13. Piet Deenen; 14.
Piet Kettenis; 15. Wim Deelen; 16. Cor Baars; 17. Wim Bravenboer; 18. Matje
Gernits; 19. Marcel Peninings; 20. Rend Pijnen. Puntenklassement: 1/2 Rudi Liebrechts en Leo
Duyndam; 3. Jan
Aldershof; 4. Roger Last; 5. Cees Koeken. Ploegenklassement: 1. Smiths-Acifit; 2. Reisbureau Rouw; 3. Euromast. ONBEKEND
(4 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Pier Dijkstra, 2. Berthold, 3. Jan Boode, OOSTBURG
(11 juni).1967 Dames: 1. Hennie Hondeveld, 2. J. Geerts, Nieuwelingen:
1. Cees Priem, 2. Theo
Schouwenaar, 3. B. van Lare, OOSTBURG
(17 SEPTEMBER).1967 Nieuwelingen: 1. Cees Priem, 2. Leo van de Schee, 3. Ko Blok, OOSTELBEERS
(9 april).1967 Amateurs
( Adspiranten: 1. Henk van Dongen, 2. Gerrit Marquerink, 3. Frans
van Lokven, OOSTERHESSELEN
(4 juni).1967 Amateurs: 1. Jan Bols, 2. Popke Oosterhof, 3. Rinze Bos, OOSTERHOUT
NB (6 AUGUSTUS).1967 Adspiranten: 1. Cees van Bostelen, 2. Rinus Remijn, 3. John
Akkermans, Amateurs: 1. Frits Hoogerheide, 2. Jan van Katwijk, 3. Gaby
Minneboo, Nieuwelingen: 1. Ab Klaeijsen, 2. Louis Westrus, 3. Jan
Groeneveld, OOSTERWOLDE
(27 mei).1967 Amateurs: 1. Jan Buis, 2. Wim Holstege, 3. Hans Egberts, OOSTVOORNE.KAMPLAAN
(15 juli).1967 Amateurs: 1. B. Minnekus (Zuidland); Nieuwelingen: 1. P. Pennekamp (Blokker); 2. J. Silvus (Den Haag);
3. Dik Groen (Sint Pancras); 4. S. Noordsij (Rotterdam); 5. W. Haayer
(Halfweg); 6. J. Moret (Rotterdam); 7. K. Jansen (Nes aan de Amstel); 8. J.
Groeneveld (Haarlem); 9. Mathijs de Koning ( Scherpenzeel). OPLOO
(23 april).1967 Amateurs: 1. J. van Katwijk, Oploo, Nieuwelingen: Adspiranten: 1.
Gerrit Marquerink, 2. --- 3. --- Dames: 1. Keetie Hage, 2. --- 3. --- OPMEER
(6 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Jan Peetoom, 2. Cor Baars, 3. Jos Dekkers, Nieuwelingen: 1. Henk Gorter, 2. Henk Hulleman, 3. Nico Alles, OSS
(6 AUGUSTUS).1967 Amateurs: 1. Theo Oudshoorn, 2. Henk van de Laar, 3. Mary van
Venrooy, Nieuwelingen: 1. Jan Vlastuin, 2. W. Kleijnen, 3. Jan Jansen, Veteranen: 1. Willem Zuiker, 2. H. Meijer, 3. Gerard van
Schaik, OSSENDRECHT
(20 juni).1967 Amateurs: 1. Cees van Dorst, 2. Peter Heijnig, 3. Leo Bogers, Nieuwelingen: 1. Siem Noordzij, 2. Jac van Hoek, OSSENDRECHT
(24 SEPTEMBER).1967 JAN
JANSSEN STELDE ZIJN PLAATSGENOTEN NIET TELEUR MASSALE
BELANGSTELLING IN OSSENDRECHT Dik
twaalfduizend toeschouwers hebben zondag jongstleden
hun idool Jan Janssen de Ronde van Ossendrecht - zijn woonplaats - zien
winnen. Zij waren getuige van het overdonderende sprintgevecht waarmede
Janssen zijn beide mede-vluchters Bart Zoet en Nol Kloosterman naar respectievelijk de tweede en derde ereplaats verwees. Direct
na de start was het Jos van der Vleuten die met een scherpe demarrage de boel
in de steek liet. Twee ronden later sloten de Belg Frans Brands en onze
landgenoot Huub Zilverberg zich bij hem aan. Het was schijnbaar een
inspiratie voor nog vier anderen, maar toen het zevental compleet was liet de
kleine Brands zijn makkers in de steek en ging over
tot een gewaagde solo. TENIET Vergeefs
probeerden Harrie Steevens, Leo Duyndam, John Brouwer, Harm Ottenbros en Jan
Harings de eenzame „fugitive" terug te halen, Wat later moest ook Jan
Janssen in een dergelijke poging verzaken, omdat Brands vinnig bleef
doorsnijden. Tegen de overmacht van het peloton kon hij evenwel
niet op en zo werd in de 41 ste ronde zijn voorprong, die omstreeks vijftig
seconden had bedragen, teniet gedaan. Een
kleine rustpauze gaf Julien Stevens, Piet Braspennincx, Harm Ottenbros en
opnieuw Jan Harings de gelegenheid een lichte voorsprong te nemen, maar onder
druk van Janssen werd ook deze moedige poging gesmoord. Bart
Zoet, die de laatste weken weer opperbest rijdt, was het die de beslissing
op tafel deponeerde. In gezelschap van zijn club- en
ploegmakker Nol Kloosterman nam hij enige voorsprong, maar toen kwam Jan
Janssen in een lange rush bij hen. De voorsprong werd groter en groter, de
koers was bekeken. Beroepsrenners: 1. Jan Janssen, Ossendrecht, Amateurs:
1. Leen Poortvliet, 2. Ed Kroon,
3. Piet Barendrecht, OUD-BEIJERLAND
(23 SEPTEMBER).1967 Harrie
Steevens spurtte snel in Oud-Beijerland Organisator
Dick Groeneweg, de oud-amateurwegkampioen van 1960, kon na afloop van
“zijn" eerste Ronde van Oud-Beijerland tevreden zijn. De koers was
volkomen geslaagd, duizenden hadden het parcours omzoomd, daarbij de indruk
wekkend dat er eindelijk eens aan een lang gekoesterde wens was voldaan. Het
publiek, onder wie nog velen “clandestien" waren binnen gekomen, heeft
waar voor zijn geld gekregen. Het rennersveld heeft zich geenszins
onbetuigd gelaten. Een fikse strijd kwam op gang, de beslissing daarentegen viel vroeg. Maar de achtervolgingen, de
jachten op het vijftal koplopers en de verkwikkende premiespurts deden de
toeschouwers veel enthousiasme opbrengen. Het
was uiteindelijk Harrie Steevens, die met de bloemen schoot kon gaan. Voor
de start had Steevens er niet veel hoop op. Hij was snipverkouden, voelde
zich niet lekker. Nog een souvenirtje van een koers in Belgie, waar naartoe
hij alleen was gegaan, zich bij particulieren verkleedde doch bij opgave de
deur op slot vond. Ook had Harrie zijn auto afgesloten, het sleuteltje was in
huis. Drijfnat moest hij op de thuiskomst van mevrouw wachten en daarmede
vatte de Limburger een flinke kou. Tijdens de clubkampioenschappen in Dronten
werd dit nog verergerd en daarom zag Steevens er allemaal niet zo veel in.
Toch tipten wij hem reeds voor het vertrek als
winnaar, zeiden hem dat wie zich loom en moe voelt meestal in de koers de
beste is.... Een
ware premieregen deed een afwisselende strijd ontstaan, die in eerste
instantie wat voordeel bracht aan Maarten Breure, Leo Duyndam (zijn debuut),
Bas Maliepaard, Wout van den Berg en enkele anderen. De specials Bosschaart
Centrale Verwarmingspremie, waarvoor in klassementen moest werden gereden,
deed de aanvalsdrift nog meer oplaaien. Ritten Dewolf, Peter Heijnig en Bart
Zoet togen op pad: zonder erg gelijk de definitieve beslissing forcerend,
want nadat eerst Harrie Steevens met een schitterende sprong aan de leiding
was gekomen, wist ook Jan Schroder dit bravourstuk uit te halen. Het vijftal
liep steeds verder uit, werd aanvankelijk weer wat teruggehaald, maar b1eef
toch voorgoed buiten schot. In
de groep was ondertussen heel wat gebeurd. Vele renners stapten af, de
algemeen bewonderde favoriet Jan Janssen kreeg nogal vrij veel pech achter
elkaar te verwerken. Toch brachten zijn geslaagde terugkomsten naar de groep
een flinke dosis sensatie, die hogelijk werden gewaardeerd.
Evenals de felle sprintjes die Marinus Paul en de als prof zeer goed
debuterende Leo Duyndam ten beste gaven. Vooraan
gaf de sterke Steevens zijn mede-strijdmakkers in de eindmeters geen kans,
hij behaalde zijn negende overwinning van dit seizoen. Beroepsrenners: 1. Harris Steevens, Elsloo Nieuwelingen:
1. Arie de Waard, 2. Frank van
de Goes, 3. Co Moritz, OUDE
TONGE (10 juni).1967 Amateurs: 1. Wim Paul (Den Haag), 2. Sjef van de Burg
(Berkel), 3. P. Barendrecht (Alblasserdam), 4. Wim Liebrechts (Vlaardingen),
5. R. Snijders (Haarlem), 6. Piet Legierse (Den Bommel), 7. Rudie Liebrechts
(Vlaardingen), 8. D.v.d. Vlugt (Sommelsdijk), 9. Siep van Dongen
(Middelharnis), 10. W. Jongkind (Aalsmeer), Nieuwelingen: OUDELANDE
(3 juni).1967 Adspiranten: 1. Rinus Remijn, 2. Rinie van Lieshout, 3. John
Akkermans, Nieuwelingen: OUD-GASTEL
(23 april).1967 Amateurs: 1. R. Pijnen, Woensdrecht, Nieuwelingen: 1. Berkhout, Schipluiden, OUD-GASTEL
(4 juni).1967 Nieuwelingen: 1. Peter de Vos, 2. J. Selders, 3. P. van Wijk, OUD-VOSSEMEER
(15 juli).1967 Amateurs: 1. Rene Pijnen (Woensdrecht); 2. Piet kettenis (Den
Haag); 3. Bert Broere (Zevenbergen); Adspiranten: 1. H. Tok (Gouda); 2. P. Remijn (Goes); OVERDINKEL
(17 SEPTEMBER).1967 Adspiranten: 1. Henk Poppe, 2. --- 3. --- Nieuwelingen: 1. Gerrie Heeringa, 2. Hennie Kuiper, 3. Frits
Schur, |