JAARGANG 1965 WEDSTRIJDEN H T/M N |
HAAKSBERGEN.(1965.09.19) Amateurs: 1. T. Franken; 2. Theo Meijer; 3. Fred Niemeijer; HAAREN.(1965.06.07) Amateurs: 1. R. Liebechts, Nieuwelingen: 1. J. van Immerseel; 2. Harrie Kaptein; 3. Piet Mulder; Adspiranten: 1. Hennie van Zandbeek; 2. Piet van Katwijk; 3. Martin van Laarhoven; HALFWEG.(1965.07.07) Amateurs: 1. Jan Fransen; HANK.(1965.06.07) Amateurs: 1. E. Dolman, Rotterdam, Nieuwelingen: 1. W. Cirkel, Utrecht, Adspiranten: 1. W. Klinkenberg, Utrecht, HANSWEERT.(1965.06.07) Amateurs: 1. D. Kosten, Kapelle, HARDERWIJK.(1965.07.17) Amateurs en
Nieuwelingen: Adspiranten: HARDERWIJK.(1965.07.17) De Rotterdamse
amateur-crack Evert Dolman heeft wederom een nieuwe zege aan zijn erelijst
toegevoegd. Ditmaal het provinciale kampioenschap van Zuid-Holland, dat over
een afstand ban In de eindsprint
van het eerste drietal liet Dolman nog eens de scherpte van zijn geduchte
waren (een keihard eindschot) voelen en won onbedreigd. Amateurs: 1. E. Dolman, Rotterdam, HARKEMA-OPEINDE.(1965.08.21) Amateurs: 1. H. Ottenbros, Adspiranten: 1. B. Duit, HASSELT.(1965.05.05) Nieuwelingen: 1. D. v. Wijhe, Oosterwolde, Adspiranten. 1. K. Meyer, Kampen, HASSELT.(1965.07.10) Amateurs: 1. J. Bols, Adspiranten: HATTEM.(1965.00.00) Amateurs: HATTEM.(1965.04.19) Amateurs: 1 E. Dickhof (Oosterwolde) Adspiranten: HATTUM.(1965.07.10) Amateurs: 1. Gerrit Leferink; 2. Jan Zomer; 3. Henk van de Spreng; HEEMSKERK.(1965.05.05) Amateurs: 1. H. Ottenbros, HEEMSKERK.(1965.08.29) Amateurs: 1. H. Ottenbros; Nieuwelingen: 1. J. Dekker; Adspiranten: 1. B. van der Hulst; 2. S. Brink; 3. K. Lelieveld; HEERENVEEN.(1965.06.11) Amateurs: 1. P. Tesselaar, Tuitjehorn, HEEREVEEN.(1965.09.18) Nieuwelingen: 1. Ties Francke; 2. Popke Oosterhof; 3. Henk van Sinderen; HEERLEN.(1965.05.29) Nieuwelingen: 1. Jan krekels; 2. J. Ramaekers; HEERLEN.VRUSSCHEM1G.(1965.06.20) Amateurs: 1. J. Bols, Nieuwelingen: 1. P. Stevens, Adspiranten: 1. Delnoy, HEERRDE.(1965.06.19) Amateurs: 1. Johan Hup; 2. Hans Eckelboom; 3. Jan Zomer; HEESWIJK.(1965.07.25) Amateurs: Nieuwelingen: 1. T. van Hoek, Adspiranten: HEIKANT.(1965.05.09) Nieuwelingen: 1. J. Beun (Biervliet), de HELLENDOORN.(1965.08.03) Amateurs: 1. Henk Nieuwkamp; 2. Dieter Leitner(Dld); 3. Anne Koster; HELMOND.BAVARIA.(1965.04.04) Bavario-ronde van
Helmond werd klinkend succes Prachtig
koersweer, duizenden toeschouwers langs het frisse parcours van sportpark „De
Braak" en een deelnemerslijst, die ondanks de concurrentie van de
wereldbekerwedstrijd in Frankfort niet voor die van andere profcriteria
onderdeed. Meer hadden de mannen van de R. en T.C. “Buitenlust" in
Helmond niet nodig om te glunderen. Toen ook nog
bleek dat de internationale meute (uit Belgie waren niemand minder dan Rik
van Steenbergen, Palle Lykke, Jos Verachtert en Albert Covens, uit Duitsland
Gussi Kilian en Leo Preuss en uit Australia zelfs Bill Lawrie overgekomen) er
echt zin in had, toen stond al vast, dat het weer eens een geslaagd
wielerfestijn zou worden! De eigenlijke
gangmakers, die reeds na 20 van de 85 ronden leven in het spel brachten,
waren Leo Coehorst en Maarten Breure. Zij wipten weg, gingen door en...
kregen weldra gezelschap van Piet Rentmeester en Rinus Paul. Bij hen voegden
zich weer Henk Cornelisse, Jan Schroder, Cees van Amsterdam, Palle Lykke en
Jaak van de Klundert. Dat was een
gevaarlijke kopgroep en zij lieten niemand in twijfel over hun bedoelingen:
een halve minuut voorsprong op dit snelle parcours is wel iets! Daarover waren
de plaatselijke cracks Piet Damen en Jos van der Vleuten, maar ook Cor
Schuuring, Jan Tummers, Arie Jongejan, Wim van Smirren en Dick Groeneweg het
wel eens en zij streden twintig ronden lang om de aansluiting tot een feit te
maken. Het zag er naar
uit, dat het vermoeid lijkende peloton er niet maar in zou slagen, de zestien
koplopers te belagen, maar toen nog tien ronden afgelegd moesten worden, kwam
er leven in de grote groep. Tegelijkertijd verslapte de waakzaamheid van de
leidersgroep, de afstand word kleiner en wat niemand meer verwacht had,
gebeurde toch: drie ronden voor de finish was alles weer bijeen. Dat waren
nog zo'n kleine vijftig renners, dus toch een massaspurt voor het gevaarlijk
opdringende enthousiaste publiek? Neen, de
hardwerkende Leo Coehorst sprong er weer uit, Dick Groeneweg ging met hem mee
en de overige zes Televizierrijders schermden prompt de groep af. Vijftig
meter bedroeg tenslotte de voorsprong van de twee vluchters op de compacte
groep en Groenenweg had aan de meet geen moeite met Coehorst.BRON: WIM
POOT Beroepsrenners: 1. Dick Groeneweg, de Bij de
nieuwelingen won Van der Weegen uit Tilburg (de HELMOND.DE
BRAAK.(1965.06.22) Amateurs: HELMOND.DE
RRAAK.(1965.05.15) Amateurs: 1. E. Dolman, Rotterdam, HENDRIK-IDO-AMBACHT.(1965.06.19) Amateurs: Nieuwelingen: Adspiranten: 1. Adrie Cardol; 2. Krom; 3. de Graaf; HENGELO.(1965.05.08) Amateurs: 1. J. Pluimers (Enter), de Nieuwelingen: Adspiranten: 1. B. Duit (Warffum), de HILLEGOM.(1965.07.03) Amateurs: 1.,P. Bregman, Nieuwelingen: Adspiranten: HILVERSUM
- DE ADELAARBAAN.(1965.00.00) Achtervolging-amateurs: 1. P. de Wit, Wormer, HOENSBROEK.(1965.09.04) Amateurs: 1. Leo Motke; 2. Hans Hesen; 3. Piet van Katwijk; Nieuwelingen: 1. Piet Knubben; 2. B. Geraerds; 3. Ger Harings; Adspiranten: 1. Karel Keijbeck; 2. Piet van Katwijk; Jan Klinkers; HOEVEN.(1965.05.01) Amateurs: 1. E. Dolman, Rotterdam, de Nieuwelingen: 1. H. Jansen, Amsterdam, de Veteranen: 1. D. Schenkelaars, Eindhoven, de HOLTEN.(1965.07.14) Amateurs: 1. W. Derkink; 2. H. Nieuwkamp; 3. N. Lute; HOOFDDORP.PLOEGENTIJDRIT.(1965.08.18) Amstel
Bier-formatle reed naar nieuw record in ploegentijdrit te Hoofddorp Gehandicapt
Dextro-Energen werd fraai tweede Met een nieuw
wedstrijdrecord van Liefst veertien
ploegen konden bondscoach Joop Middelink en Bataaf- secretaris Jan Zomer
formeren uit, de vele renners, die waren opgekomen om deze race over honderd
kilometer te betwisten. Het jaarlijkse switchen van renners bracht weer veel
werk aan de winkel, hier en daar teleurgestelde gezichten, maar uiteindelijk
kon om precies twee uur de eerste ploeg, de Firma Duikelman, vertrokken. De
anderen volgden om de twee minuten en toen Trio Bubble Gum als laatste was
vertrokken, duurde het niet lang of de eerste kwartetten hadden hun eerste
omloop van Dat overkwam wel
de ploeg van Dextro Energen. Een “hinderlijke" bruilofts- stoet liet
het drietal Van Piere (vandaag op zijn allerbest), Wagtmans en Holst weinig
ruimte om voluit te koersen, maar zouden zij het als trio verder hebben
gebracht als van de concurrentie Steevens niet eens lek had gereden? Juist
het compleet blijven gaf de Amstel-mannen een groot voordeel. De andere
top-ploegen, -onder wie het team van Breda Bier, dat onder speciale
omstandigheden voor Leo Fransen reed, en in Janus van Breugel, Jan Fransen,
Nico Lute en Bas van der Bom een hechte viermans-ploeg vond; verder het
kwartet van Het Stadsblad van Breda dat naast Piet Cooremans ook- Piet
Snoeys, Cees van Dorst en Adrie Drop (na drie toeren “leeg") had
opgesteld en de formatie Flamenco Peugeot met kopman Tiemen Groen moesten in
dit geweld om de minste tijd duidelijke verliezen laten noteren. 1. Amstel Bier
2.08.25.8 Steevens, Schouten, Braspennincx en Schepers; 2. Dextro Energen
2.08.33.9 Van Piere, Holst en Wagtmans; 3. Vredestein
2.11.28.2 Tesselaar, Beugels en Van der Horst; 4. Stadsblad
Breda 2.11.31.4 Cooremans, Van Dorst en Snoeys 5. Breda Bier
2.12.12.6 Fransen, Van Breugel en Lute 6. Trio Bubble
Gum 2.12.26.2 Barendregt, Van
Middelkoop, Peters en Deenen; 7. Heineken’s
Bier 2.13.51. Bregman, Meijer, Bronger en Minneboo; 8.
Flamenco-Peugeot 2.14.06.9 Lemmens, Pepels en Kersemaekers; 9. Priems
Bouwbedrijf 2.15.07.6 Groen, Serpentie en Ottenbros; 10. De Peddelaars
2.15.11.2 Benjamins, Hendriks en Hulzebosch; 11. Wielersport
2.15.46.4 Koopmans, Jongkind en Akerboom; 12. Fa. Duikelman
2.18.09.3 Dunnewijk, Pronk en Lelieveld; 13. Shell-Butagas
2.15.07.6 Stoots, Leunis en Wijdenes; 14. Kalmthout
& Van Niel opg. Koelemeij, Ben Groen, Groenewegen; en Van Dijk HOOFDPLAAT.(1965.05.30) Amateurs: 1. H. v. d. Adel (Papendrecht), HOOGERHEIDE.(1965.09.12) Nieuwelingen: 1. Mat van Groezen; 2. Wierth; 3. Piet van de Weegen; HOOGEVEEN.(1965.09.24) Amateurs: 1. Evert Dolman; 2. Henk Benjamins; 3. Henk Nieuwkamp. HOOGEZAND-SAPPEMEER.(1965.05.12) Amateurs: 1. H. Hoekstra, 2. T. Blom, HOOGKARSPEL.(1965.08.22) Amateurs: 1. P. de Wit, Nieuwelingen: 1. J. Zoetemelk, HOVEN.(1965.04.19) Amateurs: HUIZEN.(1965.00.00) Amateurs: 1. Wim Emo; 2. Leen de Groot; 3. S. Pieters; Nieuwelingen: 1. R. Schild; 2. Cor Faber; 3. P. Duurland; Adspiranten: 1. Evert Diepenveen; 2. Adrie Cardol; 3. Wim Klinkenberg; HUIZEN.(1965.00.00) Amateurs: 1. W. Emo; Nieuwelingen: 1. R. Schild; Adspiranten: 1. E. Diepeveen; HULST.(1965.06.01) Adspiranten: Nieuwelingen: HUYBERGEN.(1965.07.10) Amateurs: Nieuwelingen: 1. Harrie Jansen; 2. H. van Gulik; 3. Tinie van Hasselt; IJMUIDEN.(1965.05.22) Nieuwelingen: 1. H. Jansen, Adspiranten: 1. W. Haaijer; IJSSELSTEIN.(1965.05.27) Amateurs: 1. T. Oudshoorn, Nieuwelingen: 1. H. Jansen JOURE.(1965.05.22) Amateurs en
nieuwelingen: 1. P. Oosterhof, Eelde, KAMPEN.(1965.07.03) Amateurs: 1. Dickhof, KAMPIOENSCHAP
VAN AMSTERDAM.(1965.09.12) Henk Stakenburg
op Zandvoort circuit naar stadstitel van Amsterdam Op het golvende
en grillige circuit van Zandvoort, waar al menig veldslag op twee of vier
wielen werd geleverd, hebben de hoofdstedelijke wielrenners en die van De Bataaf
uit Halfweg zondagmorgen op drie fronten slag geleverd in het
stadskampioenschap van Amsterdam. De slanke Olympiaan Henk Stakenburg
(amateurs), die de eindsprint van een zes man sterk kopgroepje in zijn
voordeel regelde, clubmakker Ben Janbroers (nieuwelingen) - met de Bataven
Peter van der Voort en Melle Jongkind ontsnapt - en de succesvolle
Bataaf-rijder Wijte Haayer (adspiranten), sprintwinnaar van een dertien man
sterk peloton, kwamen daarbij als triomfators uit de strijd. Zij mogen zich
voor een jaar officieus wielerkampioen van de hoofdstad noemen. Aan de strijd der
profs en amateurs namen 72 renners deel. Zij moesten het NEGEN MAN OP KOP In de tiende
ronde - halverwege de strijd - kwam er onder impuls van Stakenburg, Rijkers
en Ko Zomer een negen man sterke kopgroep tot stand met Frits Stoots, Simon
Kamp, Rob Weber, „good old" Jan Jonker, Bas Wijdenes en Adrie Thijs.
Het bleek achteraf de beslissende slag. De negen aanvoerders bleken elkaar
opperbest te verstaan en bezorgden het peloton, waarin men aanvankelijk de
eer van de achtervolging aan elkaar overliet, een niet meer te overbruggen
achterstand. Pas toen de winst van de kopgroep al aangegroeid was tot bijna
een minuut; kwamen Daan Holst, Aldert Jongkind en Cor Leunis in actie. Ook
Frits Rabe, Willem van Smirren en Jan de Jong gaven toen een paar duwen extra
op de pedalen. Het bleek- allemaal vergeefse moeite. De negen vluchtelingen waren
en bleken weg. In de slotfase ondernam Wijdenes nog een soloren, maar zijn
vluchtmakkers lieten hem niet gaan. Alleen Kamp, Weber en Thijs werden van
zijn aanvalsdriften de dupe en moesten afhaken. Een sprint tussen het overgebleven
zestal moest de beslissing brengen en daarbij trok Stakenburg aan het langste
eind. Hij hield Ko Zomer anderhalve lengte achter zich. De andere koplopers
konden zich helemaal niet in het debat om de titel mengen. Beroepsrenners en
Amateurs: 1. H. Stakenburg (Olympia), de JANBROERS NIET
VERRAST In de
kampioensrace van de nieuwelingen over twaalf ronden wisten Bennie
Janbroers, Peter van der Voort en Melle Jongkind een beslissende voorsprong
te nemen. De rappe Klaas Balk begin in zijn eentje nog wel aan de achtervolging,
maar reikte daarmee niet verder dan de vierde prijs. De hoofdprijs ging naar
Janbroers. Hij had zich niet door de twee Bataven laten verrassen en bleef
hen in de sprint duidelijk de baas. Nieuwelingen: 1. B. Janbroers (Olympia), de HAAIJER DE RAPSTE De adspiranten
(36 man) streden in een rit over zeven ronden om het kampioenschap en
daarbij dienden zich uiteindelijk dertien renners aan voor de eindsprint.
Van hen bleek de succesvolle Weite Haaijer de rapste. Adspiranten: 1. W. Haaijer (Bataaf), de KAMPIOENSCHAP
VAN DE LANDMACHT.(1965.06.24) JOEP DE RUITER werd wielerkampioen van
de landmacht Op de Van hen was
Geerdink uit Almelo wel de grootste verrassing. Zonder derailleur rijdend
bleef hij - ook toen de kopgroep van vijf man eenmaal buiten schot was -
kanshebber voor een goede klassering en slechts de laatste kilometers waren
hem te veel, zodat hij tenslotte als zestiende eindigde. Na het uitreiken van
de prijzen was hij echter weer geheel opgemonterd, want tezamen met Henk van
de Brink (derde) veroverde hij voor de Koning Willem III-kazerne in Apeldoorn
de ploegenprijs. Ook voor
laatstgenoemde was dat een troost, omdat hij in de allerlaatste klim - tegen
zijn bedoeling in - plotseling „met het grote mes" reed en toen op een
tiental meters moest toezien hoe Henk Stakenburg (evenals Van de Brink gehard
in vele klassiekers en in Olympia's Tour door Nederland) een fel duel
uitvocht om de titel met Joep de Ruiter uit Tiel. Tot veler verbazing verloor
Amsterdamse Henk ( voor herhalingsoefeningen onder de wapenen in Wezep) die
sprint, hoewel hij vijftig meter voor de streep nog in gewonnen positie leek
te liggen. Maar toen de man van de S:T.D. eenmaal op volle toeren was, ging
Stakenburg er met enkele lengten aan. De titel, de beker, het praehtige
boeket bloemen en de zoen van luitenant-kolonel Andela's charmante dochter
moeten een rijke beloning geweest zijn voor Joep de Ruiter, die in april bij
de selectieritten voor de Miltaire Ploeg in Olympia's Tour door gebrek aan
kilometers reeds na enkele minuten uit de wielen werd gereden. Op de vierde en
vijfde plaats legden Jan van der Haar uit Moordrecht (Stafcie 101
Geniegevechtsgroep) en Bert van der Aa uit Den Dungen (17 Painfbat) beslag.
Met z'n vijven hadden zij de andere deelnemers op ruim een of twee ronden gereden,
waarbij wij graag een eresaluut geven aan de volslagen onbekende nieuweling
Witteman uit Voorschoten (41 Tdbat), die alleen als zesde binnenkwam. Maar in
dit kampioenschap - dat van begin tot einde een steeds wisselend beeld bood -
werden meer heldenfeiten verricht. Wie zal zeggen wat 2e luitenant Beumers
(11 Bataljon Garde Grenadiers) uit Almelo zou hebben bereikt als hij zijn
wiel niet had gebroken toen hij nog alle kansen had? Ook huzaar Van Dijk (die
zeer sterk reed) raakte door een val uit de strijd, evenals schaatser Piet
Nottet, de voor eigen publiek rijdende wmr Sentse (25 Afdltlua) en de
Groninger Nico Been (al na enkele ronden), die net op tijd in Ossendrecht
onder de wapenen was gekomen om daar de T'weedaagse Ronde van Brabant te zien
finishen. Maar het meeste
ontzag hadden allen toch wel voor de deelnemer met het laatste
registratienummer, de op 28 november 1921 geboren sgtI Schenkelaar (16
Painfbat). Deze 43-jarige veteraan wist zowaar in een felle eindsprint Frans
Zoons (106 Verbindings Rasterbataljon) van de achtste plaats te houden, nadat
Smeets (Piroc) juist voor hen de streep als zevende was gepasseerd. Mede door
het prachtige werk van Schenkelaars verhuisde de tweede ploegenprijs naar
Oirschot. De tiende prijs, de luitenant-kolonel Andela na afloop kon uitreiken,
ging naar Slings (43 Afdva), terwijl de overige plaatsen werden bezet door
Uittenbogaart (11 Gnkcie), Sandbrink (11 Tkbat), Leukens (25 Afdva), Schipper
(441nfbat), Breuskens (Stbt 4DA), Geerdink (Depot Kon. Mar.), Hanegraaf (11
Verkcie), Van Leeuwen (177 Zaucie) en Van Dorp (R.T.S.), die negentiende en
laatste werd. BRON: KAPITEIN M.
C. P. ZWEEDIJK KAMPIOENSCHAP
VAN GELDERLAND.(1965.05.15) In de strijd om
de Gelderse wielertitel draaide het uit op een slijtageslag waarin alleen de
allersterksten staande bleven. De 22-jarige Willy Peters uit Wychen ging
tenslotte juichend als eerste over de streep met ruime voorsprong op nummer
twee, Evert Dickhof uit Oosterwolde. De tijd van Peters over de Adspiranten: 1. H. Groeneveld, Oldebroek, KAMPIOENSCHAP
VAN GRONINGEN, FRIESLAND, DRENTE.(1965.07.18) Bepaald geen
grote wedstrijd was ditmaal het jaarlijkse treffen om de provinciale
wielerkampioenschappen van Groningen, Friesland en Drente. Het regende
voortdurend, het traject was verre van goed en heel wat renners werden door
een lekke band geplaagd. Harm Smit, die
sterk reed in de Provinciale
wegkampioenen bij de nieuwelingen werden respectievelijk van Groningen Evert
Broekstra (Warffum), van Friesland Henk Schievink (Heerenveen), van Drente
Jan Eggink (Beilen). Amateurs: 1. Harm Smit (Groningen), KAMPIOENSCHAP
VAN LIMBURG.(1965.07.18) In het Limburgse
Ubachsberg bevochten de amateurs van het bronsgroen eikenhout hun provinciale
titel. Nadat diverse ontsnappingspogingen waren gesmoord in het felle verzet
van het peloton, plaatste, met nog een vijftien kilometers te rijden, de
Steiner Wim Schepers de laatste en juiste beslissing. Onmiddellijk haakte
Steevens bij hem aan en hoewel daarna ook Eddy Beugels nog een vertwijfelde
poging ondernam en zelfs zeer dicht bij hen kwam, moest hij het illustere
tweetal toch laten gaan. Temeer daar een aflopende ketting hem helemaal velde
en definitief terugwierp. Het duo vooraan reed steeds verder van de anderen
weg en behaalde een voordeel van ruim twee minuten. In de eindsprint was
Steevens de meerdere en werd een prachtig kampioen. Amateurs: 1. H. Steevens, Elsloo, Nieuwelingen: 1. Chris Pepels; 2. Michel Evers; 3. Jan Krekels; KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1965.07.24) Stopende wind
maakte wegkampioenschappen in Zandvoort van
onschatbare waarden EVERT DOLMAN
prolongeerde zijn titel op meesterlijke wijze Sterke solo-zege
van nieuweling WIM HUYSMANS Harde sprint
bracht adspiranten-kampioenschap aan
WIM KLINKENBERG Heeft de
jaarlijkse strijd om het amateur-wegkamploenschap van Nederland, dat rinds
1950 op het Zandvoortse auto-circuit wordt verreden, ooit meer de ware
titelhouder opgeleverd dan juist deze dag, zaterdag 24 juli 1965? Heeft er
ooit een wielerkamp gewoed, die de duizenden toeschouwers zo heeft ontroerd
als deze koers, welke reeds vanaf het begin een bijzondere schoonheid
illustreerde? Het is moeilijk te zeggen: er waren in het verleden al meer
prachtige wedstrijden om het nationale tricot en ook toen zijn bovengestelde
vragen ongetwijfeld opgeworpen. Maar toch heeft
dit wegkampioenschap der amateurs, dat door een slopende wind van onschatbare
waarde werd, ons meer dan bekoord. Het heeft ons stil en koud doen worden van
de meesterlijke wijze, waarop de titelhouder, de negentienjarige Rotterdamse
electrician Evert Dolman, zijn roodwit-blauw heeft verdedigd en zelfs heeft
weten te prolongeren. Met meer dan gulden letters heeft Dolman zich laten
optekenen in het rijke boek der wieler- kampioenen, want hij heeft voor de
unieke prestatie gezorgd de eerste amateur te zijn die op Zandvoort het
nationale kampioenschap twee keer voor zich opeiste. Een prestatie, die misschien
niet gauw meer geevenaard zal worden en daarom kan zijn felgekoesterde
sporteer, welke tussen Neerland's blonde duinen in een boeiend en meeslepend
titelgevecht ontlaadde, regelrecht naar de annalen der zuiverste wielerheroiek
worden gedirigeerd ... Zonder meer was dat het hoogtepunt van de dag der
kampioenschappen. Een dag, waarop de adspirant Wim Klinkenberg en de
nieuweling Wim Huysmans zich eveneens met het kampioensshirt mochten
omgorden. Zoals ieder jaar
de opgave van tientallen renners een doodgewone zaak is, zo stond ook deze
dag in dit taken. Een veld van bijna 400 renners werd naar gelang de strijd
vorderde versplinterd en uiteengerafeld. Zo zelfs, dat slechts twintig man de
eindstreep haalden. Zandvoort liet zich op deze winderige zonnedag ongenadig
gelden en daarom groeide het uit naar een ongekende hoogte. Het werd een race
van onschatbare waarde; slechts de allerzuiverste kampioen zou hier naar
voren komen. Een titelhouder, die buiten het wedstrijdkarakter ook de elementen
kon bedwingen en zich onder alle omstandigheden zou weten te handhaven. DOORLOPEND STRIJD Ja, met deze
positieve factoren moest de nieuwe kampioen hier behept zijn. Men diende
daarom te zorgen dat ook alle voorpostgevechten tot en met gecontroleerd werden
en deshalve liet geen enkele ontsnapping in de beginperiode een definitieve
afscheiding toe. Toch waren er talrijke pogingen ondernomen, want na de
ouverture, die Hennie Schouten voorop bracht, moesten ook Minneboo en Van
Veen de reactie van het peloton gedogen. Nieuwe klappen
werden uitgedeeld en steeds zou men dezelfde namen kunnen noteren in de
navolgende ontsnappingen. Werkelijk gevaar leverde de uitval op, welke
Schepers (doorlopend in de slag en met de brio van een klasseman), Steevens,
Harings en Wagtmans ondernamen. Het peloton liet
hen echter op schootsafstand en alleen Hennie Schouten kon door het net
glippen. In een strakke pace haalde hij de kop en dat deed ernstige
verontrusting ontstaan. Onder leiding van
Tiemen Groen en Van Middelkoop werd de tegenaanval ingeluid en al gaf
Wagtmans zich niet meteen gewonnen, ook hij moest buigen! Inmiddels hadden
reeds talrijke grote en kleine namen opgegeven en lag de bontgekleurde groep
in twee flinke formaties uiteen. Het strijdgewoel
bleef echter doorlopend aanhouden en een nieuw kwartet nam - na de poging van
Lute en Bruin - het heft in handen. Minneboo, eindelijk wat beter in vorm en
tot meer in staat, was er de grondlegger van en had na de furieuze Daan Holst
ook Rudi Liebrechts en De Wilde bij zich gekregen. Onmiddellijk was de
onrustige Wagtmans er op of getrokken, nam in zijn vlucht Van Middelkoop mee
en maakte ook Tiemen Groen opmerk- zaam. De wereldkampioen der
amateur-achtervolgers reed op deze dag naarstig naar een hoofdrol, wilde
perse zijn geschonden naam van wegrenner wat oppoetsen en is in dit streven
op een later koersuur wederom roemloos ten onder gegaan. DE BESLISSING Na de jammerlijke
lekke achterband, die Wagtmans had genoodzaakt driekwart ronde op de velg
door te rijden en een haperend versnellings- apparaat van zijn reservefiets,
moest een van de strijdlustigsten met lede ogen zien hoe hij door domme
tegenslag niet had meegekund met de definitieve uitval. Vol initiatief had
hij gereageerd op de nieuwe sprong van Dolman, Steevens, Kettenis en Harings,
was netjes in hun gezelschap aanwezig en hoorde toen - op de Hunzerug - de
lucht van zijn tube ontsnappen. Weliswaar werden
zijn mede-vluchtmakkers teruggehaald, maar de onmiddellijk daaropvolgende
uitval was raak. Holst, Van
Middelkoop, Schepers, Kloosterman en Van Noord waren weg en hadden een
duidelijke voorsprong genomen. In een jump knalde Steevens er naar toe en dat
bleek een juiste coupe de force, want de koers kwam hier tot de beslissing.
In de achtervolgende kwaliteitsgroep zaten Beugels, Du Bois (met een
prachtige lange zit en uiterst laag rijdend), Pijnen, Dolman, Heijnig, Van
der Horst, De Wilde, Zomer, Gruyters, Hesen, Harings, Vianen en vele anderen.
Groen en Ottenbros hadden ook in deze formatie gezeten, maar waren totaal
uitgeblust afgestapt. Toch gaven
de-anderen zich nog niet gewonnen, want eerst probeerden Gruyters en Hesen
het, even daarna Beugels, Harings, Pijnen en de nimmer rustende Wagtmans. Wat
hen echter niet gelukte werd door de „tandem" Dolman en Vianen wel bewerkstelligd.
Samen trokken zij plotseling weg, kregen ruimte en gingen in een hels tempo
door. Vooral de vurige Dolman, nog maar met een wens overladen, reed
verschrikkelijk en joeg met iedere pedaalslag dichter op de kopgroep aan. Wim
de Wilde en Peter Heijnig togen toen ook als duo op stap en hoopten evenals
het trio Du Bois, Harings en (nogmaals) Wagtmans, dat zij de „sprong"
Dolman-Vianen konden evenaren. Deze streken met
nog vier ronden te rijden neer op het zestal vooraan. Een grootse
achtervolging, die door de tienduizenden met laaieind enthousiasme was
aangemoedigd had zijn mooiste bekroning gekregen. DE APOTHEOSE In de kopgroep
begon het te “rammelen". Profiteur Gerard van Noord, geen meter op kop
en zijn snelle spurt aldoor slijpend, raakte in de „clinch" met Dolman.
Terecht, „hij, die niet werkt zal ook niet eten". In de wielersport
geldt deze wet als een onverbiddelijk gebod en daarom werden de anderen
geprikkeld door de weinig sportieve houding van deze knaap. Temeer, daar hij
het in de eindfase zelfs nog verstond om mee te spurten en zowaar vierde
werd. Neen, meer respect hebben wij dan voor Holst, Van Middelkoop en
Kloosterman. Keer op keer probeerden zij weg te komen. Niet een keer gelukte
het. Het werd de anderen niet gemakkelijk gemaakt, want steeds weer moest men
aansluiten en volgde het spel van “kat en muis" opnieuw. Een enorme
ontploffing van Kloosterman deed bij het ingaan van de laatste ronde de
tribune overeind veren, de harde uithalen van Van Middelkoop brachten de
volgers in vervoering en de punches van Holst, die onvermoei- baar scheen,
deden de harten sneller kloppen. Het was met recht
de apotheose van een heroische wielerstrijd en zo werd het einde meer dan
groots ingeluid. In de afzink van de Hunzerug knalde Van Middelkoop weg,
direct pareerde Schepers (dat deed hij nogal eens) en maakte het ongedaan,
toen ging in de luwte van de Tarzanbocht Daan Holst weg en opende daarmede
gelijk het daverende sprintgevecht, dat tussen Steevens, Dolman en Schepers
en de ... meezuigende Van Noord tot een hevige ontlading kwam. Het was weer
de sterke Dolman, die het overtuigend haalde en zijn grote rivaal Steevens
resoluut terugwees. Het
rood-wit-blauwe ere-tricot 1965 had niet beter terecht kunnen komen, want de
wijze waarop Evert Dolman zijn trui verdedigde en opnieuw naar zich toehaalde
heeft dit toch al zo bijzonder mooie kampioenschap verheven naar een
zeldzaamheid. Amateurs: 1. en kampioen E. Dolman, Rotterdam, NIEUWELINGEN Groot en
kleurrijk was het immense veld nieuwelingen, dat aan de start kwam voor de
titel nieuwelingenkampioen 1965. Een meute, dat talrijke “beloftes" met
zich meevoerde en waarin de strijd nimmer zou luwen. De eerste prikken werden
uitgedeeld door Van Duynhoven, Balk (die voor een snelle man eigenlijk teveel
deed) en Evertse. Veel zoden zette het niet aan de dijk, maar toch kwam er
door al dit „geharrewar" meer licht in de groep en scheurde deze in vele
achterblijvende groepen en groepjes uiteen. Na doorkomst van de vierde ronde
waren plots vier renners duidelijk aan het front. Een kwartet, dat kwaliteit
bezat, want Eckelboom, Van Hasselt, Toussaint en de gemakkelijk pedalerende
Fedor den Hertog bezitten “genoeg" om der- gelijke
ondernemingen te doen slagen. Ronde na ronde bleef het viertal samen; had in
de twee tempolopers Eckelboom en Den Hertog de voornaamste versnellingen en
alles geleek op een volkomen welslagen. Toch was er
inmiddels een jachtgroep geformeerd door Cornelisse, Duyker, Van de Berg
(Eindhoven), Koning, Van Groezen, Lens, Roel Snijders, Mayenburg, Warnaar en
Huysmans. Een ploeg, die een ronde later enkele wijzigingen had ondergaan,
maar in ieder geval de toekomstige kampioen met zich droeg. In de voorlaatste
ronde streek men op de vier uitlopers neer en aan wie kon men toen in de
eindsprint de meeste kans toedenken? Zou het, even als bij de adspiranten,
een massasprint worden; een harde jacht naar de finish waar de sterkste
tegenwindfinisher ongetwijfeld de grootste kans zou hebben? De blonde Haarlemmer
Roel Snijders probeerde het alleen, ging de laatste tour in met een lichte
voorsprong en dacht zich met alle macht tegen de bolderende wind in te
handhaven. Voorbij de latere verzorgingspost der amateurs kreeg men hem weer
te pakken en toen joeg men „en massa" voor de wind uit naar de laatste
beklimming van de Hunzerug. Daar ging de furieus klauterende Wim Huysmans uit
Achthuizen - een plaatsje op het Zuidhollandse eiland Goeree Overflakkee -
weg. Onweerstaanbaar weg en voorgoed ontworsteld aan de greep van het
jagende peloton. Vol elan dook hij de helling af, draaide in een strak tempo
door de bochten en werd een sterk nieuwelingenkampioen 1965. Achter de
17-jarige landbouwarbeider, die met gepaste bescheidenheid de
huldigingswoorden van K.N.W.U.-voorzitter Dr. P. van Dijk aanhoorde, vochten
Duyker en Eckelboom zich in een hels sprintduel naar de tweede- en derde
plaats. Nieuwelingen: 1. en kampioen W. Huysmans, Achthuizen, ADSPIRANTEN Met een
vertraging van een dik kwartier waren 's morgens tegen half elf een kleine
tweehonderd adspiranten de kampioensstrijd ingegaan. De sterke
zuid-westenwind woei onbarmhartig over het rechte eind van het circuit en
een strijd voor de allersterksten zou wellicht de grootste verwachting
waarmaken. Maar toch kwam dat er niet helemaal uit. Natuurlijk, de minst
begaafden moesten loslaten en werden op grote achterstand gereden, maar toch
bleef er veel compact bij elkaar. De Nijmegenaar Joop Cornelissen luidde met
een lichte voorsprong de tweede ronde in, werd fel achterna gezeten door het
trio Moret, Notten en Scheffer doch ook het peloton kondigde zich direct
achter hen aan. Een ronde later waren Homan en Van Katwijk samen op
„stag", maar de scherpe controle die de favorieten Duit, Stroosnijder,
De Smet, Haaijer en Van der Hulst uitoefenden lieten verdere ontsnappingen
evenmin toe. Toch had de Kruininger Theo Schouwenaar nog eens een poging gewaagd
en waren Kentie, Cardol en Blok ook eens aan de „deur" komen staan, maar
steeds weer haalde het peloton alles naar zich terug. In de voorlaatste
ronde gingen Haaijer, Van Zandbeek en Van der Heijden aan de haal, maar ook
deze vlucht was niet meer dan een zeer klein leven Tarzanbocht en
ging aan voor een eindsprint, die de 16jarige Wim Klinkenberg uit Utrecht
met een allerlaatste ruk prachtig in zijn voordeel besliste. Hij werd de
eerste kampioen van deze jubeldag en hoorde met ontroering het
„Wilhelmus" voor zich weerklinken.BRON: JAN BALDER Adspiranten: 1. en kampioen W. Klinkenberg, Utrecht, 39 min. 59 sec.;
2. J. de Bruyn, Sprundel; 3. H. van Zandbeek, Vught; 4. B. Cardol,
Bilthoven; 5. J. Deckers, Guttecoven; 6. K. Keybeck, Schaesberg; 7. J.
Notten, Hengelo (Gld.); 8. W. Haaijer, Halfweg; 9. P. Neeskens, Haarlem; KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1965.08.01) Onder enorme
belangstelling werd JO DE ROO
weer Nederlands wegkampioen in zijn kielzog
Arie den Hartog (2e) en Leo Knops (3e)
op negen seconden Peter Post (4e) Vlak voor het
einde van de 27e ronde - nog drie touren van Weer kwam het
nationale wegkampioenschap bij Jo de Roo terecht, ook deze keer met zwier
bevochten. Alvorens de voornaamste musketiers aan de eindgalop begonnen, was
Leo van Dongen afgehaakt en de anderen hadden terreinverlies geincasseerd,
zodat voor de vier tenoren geen vuiltje aan de lucht was. Voor wie de (begeerde)
buit? De meer dan 50.000 enthousiaste toeschouwers hielden er uiteraard
allerlei meningen op na. Zou Leo Knops een surprise fabriceren? Een spurt
zege van Jo de Roo? Of zou Peter Post - eventueel van het wiel van b.v. Arie
den Hartog komend - door Dr. Van Dijk - de KNWU-praeses - dienen te worden
gehuldigd? Het werd Jo de Roo, die in de allerlaatste klim resoluut de teugels
in handen nam, Peter Post zowaar losgooide en klankvol triumfeerde. PRACHT WIELERDAG,
EEN ENORME PUBLIEKE INTERESSE Het Adsteeg-circuit
(30 ronden van Nimmer tevoren
trok een Nederlands kampioenschap zoveel bekijks, voor de wielersport een
welluidend gezang en perspectief en gelukkig konden die menigten blijgestemd
huiswaarts tijgen, zij hadden een groots sportfestijn van nabij beleefd. Doorlopend was
wel iets te beleven, hetzij een licht getint vuurwerk van een eenling, een
ren van een paar coureurs of een (korte) vlucht van een klein gezelschap. Wim
van Smirren zorgde voor de allereerste notitie, dat gebeurde in de derde
ronde, toen de Amsterdammer aan de haal ging, om even later bijstand te
krijgen van de ook nadien actieve Hub. Harings. Toen de vierde doorkomst was
opgeschreven, had dit tweetal een volle min. op de groep, die in deze rush
niet het minste gevaar kon ontdekken. Ook niet toen in de vijfde tour de
winst tot 1.54 min. werd opgevoerd. Zo nu en dan verliet iemand de
langgerekte stoet (Grim uit Lewedorp, de in Gouvieux woonachtige Hiddinga),
doch het beeld bleef ongewijzigd. Piet Rentmeester maande de troep tot meer
spoed aan, met het gevolg dat na beeindiging van de achtste ronde Harings en
Van Smirren nog maar 14 sec. voorsprong hadden. Alles kwam bijeen, de
kopstukken letten nauwgezet op elkanders gedragingen, de TeleVizieren
hielden de andere groeperingen in het oog, Post c.s. gunden hun tegenstanders
geen bewegingsvrijheid. BART ZOET EN CEES
VAN AMSTERDAM AAN DE LEIDING Het geleek alsof
geheel Rijsbergen naar Beek was getrokken, want Cees Haast kon - afgaande op
de petjes met zijn naam - op een fikse steun rekenen, Arie den Hartog had
heel wat aanhang, natuurlijk ook Jo de Roo, Peter Post en Jan Janssen en tot
groot plezier van de Limburgse wielervrienden bevonden Leo Knops, Hub.
Harings en Jef Drummen zich altoos voorin de stoet. Gerrit de Wit reed een
knappe race, Henk Nijdam wenste in de kijker te lopen en de sliert werd pas
verbroken toen in de dertiende omloop Bart Zoet en Cees van Amsterdam zich
tot aanvoerders uitriepen, een stunt die - rond het parcours - weerklank
kreeg. Op de top, aan de jurywagen met in de buurt de heren officials en de
oud-kampioen Arie van Vliet, Jan Derksen, Jefke Janssen, Cor Blekemolen, Adri
Zwartepoorte en Jef v. d. Vijver, werd voor Zoet en Van Amsterdam een
winstsaldo van 32 seconden afgedrukt, juist toen Hiddinga een nieuw wiel moest
“steken" - bandbreuk - en Jan Janssen en Jan Schroder het tempo de
hoogte injoegen. Vier ronden hielden de twee kopmannen stand, op 20 sec. huisden
Henk Nijdam, Co Tolhoek en Eugene Beckers, op 37 sec. Lambert v. d. Ven en
Jaak Mesters, op 45 sec. de door Michel Stolker en Peter Post aangevoerde
familie. We verloren enkele leden, o.m. Adri van Tilburg, ook - even later - Cees van
Amsterdam, Piet van Est boekte verlies en tot tweemaal toe (in de 18e en in
de 19e ronde) moest Michel Stolker - lekke tube - een andere wiel nemen. Hij
kwam bij en nauwelijks was dit gebeurd of de eerste beduidende zifting werd
in elkaar gezet. VELD IN TWEE
BROKKEN Henk Nijdam
schreef het aanvangshoofdstuk, een winst van 31 sec. op Van Dongen, Drummen,
Groeneweg, Haast, Harings, Den Hartog, Knops, Mesters, Post, Rentmeester, De
Roo, Tolhoek, Van der Ven, Wouters, Zoet, Beckers en De Wit, op 1.26 min. een
groep met o.m. Jan Janssen, Hugens, Lute, Stolker, Van Espen, Geldermans, Van
Ginneken, Cornelisse, De Jager, Kerstens, Hermens, Maliepaard, Pietersen,
Swaneveld, Tummers, Schuuring, Van der Vleuten. Rik Wouters nam
de taak van Nijdam over, Arie den Hartog leidde de groep en Piet Rentmeester
moest op de tanden bijten om de schade tengevolge van een leegsissende tube
teniet te doen. Hij slaagde, ook Van der Vleuten en Van Ginneken kwamen
vooraan opduiken en meer en meer werd het duidelijk, dat de aangestipte
hoofdmacht een pak voor de broek tegemoet ging, ook Van Espen die nog iets
meer achterstand had. Bij het afsluiten
van de 23e ronde waren nog 39 man in koers, de tweede groep was geslagen
(achterstand 3.12 min.) en opnieuw trachtte Hub. Harings de reserve van zijn
gezellen af te tasten. Co Tolhoek
verdween, Eugene Beckers zocht de kleedkamers op, Jan Janssen werd
toeschouwer. Op 4 min. peddelde Cees Lute verder, op 4.10 min de leden van
het gezelschap Hugens en Karstens. PAKKENDE FINALE Klappen werden in
ijltempo uitgedeeld: Jaak Mesters zwichtte, „los" was Bart v. d. Ven, de
kop kreeg aanmoedigingen, eveneens applaus voor de dapperen die in de achterhoede
de strijd voortzetten. De degens werden
gekruist, de “bagages" werden aan een streng onderzoek onderworpen, de
troepen schaarden zich in slagorde op. Jo de Roo, Peter
Post, Leo Knops - weer uitblinker -, Arie den Hartog en Leo van Dongen waren
geroepen om het slotstuk op te voeren, om dit bijzonder aantrekkelijk
kampioenschap uit de doeken te doen. Voor Van Dongen geen hoofdprijs, de
vier anderen begonnen aan de laatste tour, nog eenmaal Beroepsrenners: 1. Jo de Roo, de Dit (grote
achterstand) waren Cees Snepvangers, Jan Pieterse, Jac. v. d. Klundert, Jan
Schroder, Michel Stolker, Cees van Espen, Cor Schuuring, Jan Tummers, Rein de
Jong en Wim de Jager. KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND. (1965.06.20) Jublieumwedstrijden
van 60-jarige N.S.V. De Kampioen
Zonovergoten wieler Festiviteiten Wielrenster Ineke
van IJke een ware kampioene Veteraan Willem Duyker
prolongeerde titel „Beter en mooier
hadden wij het met onze jubileumwedstrijden niet kunnen treffen!" Dat
was de juiste formulering, welke voorzitter Theo Krom uitte toen het einde
was gekomen van een uitzonderlijke wielerdag. Een dag vol warme fietsvreugde
ter ere van het 60-jarig bestaan, dat de Haarlemse Sportvereniging De
Kampioen op het auto-circuit van Zandvoort tot uiting bracht. Gekoppeld aan
deze races voor alle categorien - uitgezonderd de profs - waren twee
kampioenschappen. Twee titelwedstrijden waarin de liefde voor de sport op
twee wielen eveneens groots naar voren kwam. We releveren met genoegen de
hartveroverende manier, waarop Willem Duyker opnieuw naar het rood-wit-blauw
reikte en staan even stil bij de ontroerende wijze waarop Ineke van IJken
haar kampioenstricot ontving. Als een ware kampioene werd zij gehuldigd; een
historisch moment en een groots levensteken van een nieuwe wielertak, die
pas nu haar bloesem kan gaan dragen en waarschijnlijk de weg heeft geeffend
voor jarenlange navolging. Dacht zij daaraan toen het haar even te machtig
werd en enkele van haar medestrijders ook de lippen voelden trillen........
? De
wielerfestiviteiten begonnen 's morgens al om tien uur. Een strak zeewindje
en een zon, die haar zomerse stralen onbarmhartig op de blonde duinen liet
neerschijnen zouden deze dag tot een “gouden" dag waken. De
bedrijvigheden, welke het volijverige bestuur van de H.S.V. De Kampioen aan
de dag legde en de steun, welke tal van gedienstige medewerkers aan de
recipierende vereniging offreerden maakte alles tot een afgerond geheel. Tot
een hechte en aaneengesloten ketting, waarin geen enkele schakel ontbrak. Dat ontdekte men
al meteen toen ongeveer honderd adspiranten de strijd in gingen. Keurig en
ordelijk stonden de geestdriftige knaapjes opgesteld en zonder enig hiaat konden
zij vertrekken. Ruim Twee
kampioenschappen Direct na de
jongsten mochten de “oudjes" in het smalle zadel glijden. Zij deden het
met evenveel elan. Immers, zij zijn de renners, die, aangekomen op de leeftijd
der bezadigden, nog altijd veel wielerliefde opbrengen en actief zijn tot en
met. Was het daarom ook dat dit kampioenschap wederom in het licht kwam te
staan van verbeten strijd? De afstand van rond vijfentwintig kilometer vonden
de meesten te kort; de mogelijkheden van velen, die het van een ontsnapping
moeten hebben werden nu genivelleerd.en anderen konden zich niet volkomen
inrijden. Toch heeft de juiste man gewonnen, want ofschoon Ad en Dirk Vroege,
Jaap de Ruiter en Henk Hordijk enkele harde uithalen op tafel deponeerden,
liet de 39-jarige Willem Duyker hen geen enkele ilusie. Keer op keer pareerde
hij en loodste het veld zo mee naar de eindsprint; het waken, dat Duyker's
meesterschap is en dat hij ook nu weer in volle glorie hanteerde. Tegen de strakker
waaiende wind in ontwikkelde de Amsterdamse veteraan een keiharde eindspurt,
die te machtig was voor Ad Vroege en Kersten. Zij legden dan ook beslag op
de twee navolgende ereplaatsen. „Historisch" Ja, en toen waren
de dames aan de beurt. Een lang gekoesterde wens van een eigen
wegkampioenschap stond nu voor hen op het punt om werkelijkheid te worden.
Van heinde en verre waren zij opgekomen. Uit Brabant, Gelderland en Zeeland,
uit Noord- en Zuid-Holland, ten bewijze dat de Nederlandse Dames Wielren Club
haar leden door het gehele vaderland heeft en dat men de te winnen titel in
alle gewesten begeerde. Wie zou het historische feit gaan verrichten? Zeker,
de meeste stemmen golden voor de goudblonde Ineke van IJken en zij heeft het
dan ook met de allure van een ware kampioene gehaald, maar evenveel kans
gaven wij voor de start aan Hennie Hondeveld, Alie Zijlmans, Irene Paul en
de struise Zeeuwse Bella Hage. Dit laatste meisje, bijna iedere week op de
Belgische wegen aan de slag was er buitengewoon gebrand op. Zij reed dan ook
steevast op de plaats waar een goed “coureuse" behoort te rijden;
voorin. Daar kon zij
alles overzien en bemerken, dat vooral Hondeveld - subliem teruggekomen na
tweemaal een aflopende ketting te hebben gehad - zeer goede en degelijke
papieren had en dat Ineke van IJken de meest gevaarlijke concurrente was.
Het was goed gezien, want toen, na de verwoede demarrage van Elly Helder,
die vanaf de Hunzerug was weggetrokken en pas in de beruchte Tarzanbocht werd
vervoegd, de eindsprint werd ingezet kwam het Baarnse meisje onweerstaanbaar
naar voren en haalde in een hoog tempo glansrijk de streep. Ineke werd
daarmede de eerste Nederlandse vrouw die een officieel kampioenschap in de
wielersport veroverde. Hoe trots en groots onderging zij deze ceremonie
protocolaire om bij de laatste noten van onze nationale hymne - het Wilhelmus
- twee twinkelende traantjes te moeten wegpinken. Ineke leefde erin en dacht
terug aan de lange moeilijke weg, die zij met de andere meisjes gegaan was. De
eerste wedstrijdjes, de officiele K.N.W.U.-erkenning van hun club en nu de
eerste titel. De 20-jarige typiste uit Baarn, verloofd met de Gelderse
amateurrijder Ben Heusinkveld, had bereikt wat zij zich had gedacht; de
bekroning van haar mogelijkheden als wielrenster in Nederland. De voorzitter van
de K.N.W.U., dr. P. van Dijk, formuleerde het als volgt: „Ineke, dit is een
historisch moment, je bent de eerste echte kampioene. Je bent ook de ware kampioene,
want je hebt er veel voor gedaan en overal waar je reed, demonstreerde je hoe
serieus en consequent jij je sport beleidt. Het doet mij dan ook veel
genoegen je hier als Kampioene van Nederland 1965 te mogen huldigen". De nieuwelingen
en de amateurs Bijna 230
nieuwelingen traden daarna aan om een race over zestig kilometer te
betwisten. Een koers waarin weinig gebeurde en zoals gewoonlijk zou
uitdraaien op een massasprint. Het was de razendsnelle Harry Jansen uit
Amsterdam, die zijn veertiende zege van dit seizoen hiermede behaalde, want
als een “komeet" scheerde hij vanuit de middenmoot naar voren en won
afgescheiden. De amateurs
kregen het dubbele aantal kilometers te verwerken en juist dit werd een zeer
levendige koers, waarin Rudi Liebrechts de eerste aandacht sterk op zich liet
vestigen. Enkele ronden draaide hij voor de grote groep uit en ook toen
Wuurman, Tjoelker en de sterke Richard van Smirren zich van voren afscheidden
wipte de Vlaardinger attent mee. Tegen het einde kwam een grote groep van 19
renners aan kop en hieruit ontkwamen in de slotfase de toekomstige winnaar
Van der Horst, Peters, Vianen en de animator De Wit. Ze werden niet meer teruggehaald en finishten
in dezelfde volgorde. BRON: JAN BALDER Dames: 1. en kampioene Ineke van IJken, Baarn, Veteranen: 1. en kampioen Willem Duyker, Amsterdam, Jubileumwedstrijden
van de 60-jarige H.S.V De Kampioen Amateurs: 1. J. van der Horst, Haarlem, 10. W. Jansen,
Noordwijkerhout; 11. J. van de Horst, Stolwijk; 12. J. de Jong, Halfweg; Nieuwelingen: 1. H. Jansen, Amsterdam, Adspiranten: KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-BRABANT EN ZEELAND.(1965.07.18) Het gecombineerde
provinciale kampioenschap, dat in Lieshout voor Brabant en Zeeland werd
verreden, heeft een zeer interessante strijd ten beste gegeven. Na een
vijftigtal kilometers ging het trio, Deenen, Leliaert en Van den Donk op weg
naar winst, maar hun grootste saldo (ruim anderhalve minuut) was toch niet
voldoende om de vlucht te doen slagen. Na de hergroepering gingen Deenen
(opneuw), Van Vught, Brus, Van Hest, Russens, Van der Aa, Hoogerland en Van
Heertum op pad, maar toen er vijfhonderd meter was veroverd, kwamen Wagtmans,
Pellenaars, Du Bois, Broekmans en Van Leuken ook naar voren. Nog een drietal
zou de overstap wagen en dat waren Braspennincx, Van der Lee en Pijnen, maar
nadat de zestien vooraan wederom de degens kruisten en de kopgroep werd gehalveerd,
konden_zij evenmin als Deenen, Van Heertum, Brus, Van Leuken en Van der Aa
meer mee. De eindsprint
welke aan het slot volgde bracht de zege aan Rini Wagtmans, het jonge
raspaardje van Sint Willebrord. Als vierde vqlgde Wim du Bois, die daarmede
kampioen van Zeeland werd. Bij de
nieuwelingen werden respectievelijk Jan van Kessel en H. Lavooy kampioenen
van Brabant en Zeeland. De snelste adspirant was Martien van Laarhoven uit
Haaren. Amateurs: 1. en kampioen van Brabant R. Wagtmans, St. Willebrord, Nieuwelingen: 1. Jac van Kessel; 2. Frans Otten; Adspiranten: 1. Martin van Laarhoven; 2. Piet van Katwijk; 3. Michel van der
Heijden; KAMPIOENSCHAP
VAN NOORD-HOLLAND.(1965.06.27) TED BLOM de
nieuwe kampioen van NOORD-HOLLAND op de weg Op het
zonovergoten en winderige circuit van Zandvoort hebben de amateurs uit
Noord-Holland zondagmiddag met elkaar slag geleverd in het provinciaal
wegkampioenschap. De 19-jarige Haarlemmer Ted Blom - zeer actief en steeds in
het offensief - bleek in deze titelstrijd de snelste en verwees de steeds
meer op de voorgrond tredende Westfries Peter Tesselaar in de sprint naar de
tweede plaats. Zij hadden zich samen na een demarrage van Tesselaar op het
laatste klimmetje van de Hunzerug lichtjes afgezonderd van een dertien man
sterke kopgroep. Deze dertien aanvoerders, aanvan- kelijk door vijftien
andere vergezeld, hadden reeds na amper 'n halfuur koers het peloton de rug
toegekeerd. Amateurs: 1. T. Blom, de Harry Jansen
zegevierde bij de nieuwelingen in de eindsprint van een zes man sterke
kopgroep en behaalde daarmee zijn vijftiende overwinning. De uitslag: Nieuwelingen:1. H. Jansen, Amsterdam, de De 14-jarige
MULO-scholier Piet Neeskens besliste met 'n kleine voorsprong de kampioensrit
van de adspiranten in zijn voordeel. De uitslag: Adspiranten: 1. Piet Neeskens, Haarlem, de KAMPIOENSCHAP
VAN UTRECHT.(1965.07.18) Op meer dan
overtuigende wijze heeft de 's Gravelander Nico Lute de kampioenstitel van
Utrecht voor zich opgeeist. Samen met de Utrechter Leen de Groot was hij na Amateurs: 1. N. Lute, 's-Graveland, Nieuwelingen: 1. CorFaber; 2. J. van de Berg; Adspiranten: 1. Adrie Cardol; 2. J. Cirkel; 3. Wim Klinkenberg. Veteranen: 1. Ben van leur; 2. H. Pos; 3. D. Verboom; KAPELLE.(1965.07.10) Amateurs: 1. R. Wagtmans, KATWIJK
AAN ZEE.(1965.07.10) Amateurs: 1. Jan Fransen; 2. Piet Kettenis; 3. Daan Holst; KERSENRONDE
VAN MIERLO.(1965.07.03) Onstuitbaar greep
Daan Holst de zege in de
Tiende Kersenronde van Mierlo Prachtige
wedstrijd verguldde het tweede lustrum Zou men in het
mooie Brabantse Mierlo na alle grote en kleine moeilijkheden, welke met het
organiseren van de tiende Kersenronde gepaard gingen, ooit meer vreugde
hebben kunnen scheppen dan met deze wielerkoers, afgelopen zaterdag
verreden? We geloven het niet! De wat korte afstand daargelaten, werd het een
volkomen geslaagd wielerfeest, dat door een perfecte organisatie, goede begeleiding
en gedegen afzetting tot een afgerond geheel kwam. Het hoogtepunt van deze
koers werd ongetwijfeld gevormd door de puike overwinning, welke Daan Holst
behaalde. Onstuitbaar had hij twaalf kilometer voor de streep zijn vijf
andere medevluchters - De Wilde, Van Piere, Van Katwijk, Kettenis en Deenen -
verlaten en liet een voor hen onoverbrugbaar gat achter. Steeds verder wentelde
Holst zich van hen af, daarbij gesteund door zijn ploegmakkers De Wilde en
Van Piere. Zij namen niet of heel weinig over, de teamgeest wilde voor hun
equipe een complete triomf. Daardoor kon De Wilde in de laatste meters ook
nog een lichte voorsprong nemen en wist Van Piere zich zeker door in een
felle eindsprint de derde plaats te grijpen. Het heeft de
organisatoren van deze tiende Kersenronde van Mierlo niet meegezeten. Diverse
parcourswijzigingen hebben de oorspronkelijke plannen van de organiserende
Wielersport Vereniging De Kersenlanders lelijk doorkruist. De provinciale
bezwaren, welke geuit werden tegen het gebruik van de Geldropse weg, deed de
verplichting opwerpen om te zien naar een ander traject. De gecoordineerde
samenwerking tussen de heren Steenbakkers (secretaris van genoemde
wielerclub), De Kimpe (consul van Oost-Brabant) en Wijmans (adjudant der
rijkspolitie - standplaats Mierlo) heeft evenwel gezorgd, dat de mooie
wegwedstrijd behouden bleef. Een zeer verheugend verschijnsel, dat 's avonds
mede aanleiding gaf tot een gezellig en intiem „onderonsje" en waar
consul De Kimpe een persoonlijk dankwoord sprak tot adjudant Wijmans. Deze
sportliefhebber zag terdege de belangrijk- heid van de actieve
vrijetijdsbesteding in en wilde daarom zelf gaarne meewerken, de wielerjeugd
in haar sportbeoefening te helpen. Een geste. die het actieve organisatiecomite
zeker zal aansporen op de ingeslagen weg voort te gaan. DE WEDSTRIJD Een verslag over
een grote wegwedstrijd kan bijna altijd begonnen worden met het leed, dat de
renners onderweg tegenkwamen. Een wagen van de pers begint achterin, rijdt
naar gelang de koers vordert steeds meer op naar voren en kan dus vele
pechhebbers en gelosten noteren. Zo ook in deze koers, want toen
wedstrijdleider Jan Klip, die het vandaag meer dan prima deed en zich van de
hem absoluut ten onrechte toegeschoven blaam in de Ronde van Brabant volkomen
zuiverde de wedstrijd vrij gaf, liet het eerstkomende wedstrijduur vele namen
noteren. Voor de vuist weg releveren we Van Doorn, die als eerste moest
lossen, even later hetzelfde lot voor Van Middelaar, Koens en Be-joen-Swan en
een hele ris anderen, die met elkaar de groep van 170 gestartte renners tot
een vijftigtal overblijvers zouden reduceren. In de eerste lus
over Nuenen en Nederwetten reed Fred van Lachterop plat, brak de Arnhemmer
Van de Kamp zijn zadel en stond Pierre Pellenaars verbeten aan een lekke tube
te trekken. Het was allemaal maar het begin, de strijd op het voorste plan
moest nog komen en zo trok men terug door Mierlo naar Lierop, waar een
prachtige gotische kathedraal haar torens vief in de hoogte steekt. Tussen
Someren-Eind (na ongeveer RIVALITEIT Voorop, in het
allereerste gelid, reden vier uitlopers. Zij, Pietje Kettenis, Kloosterman,
Van Piere en Wagtmans hadden een dikke driehonderd meter veroverd, maar toen
Lierop weer werd aangedaan was de uitstap al weer verleden tijd. De strijd
bleef sprankelend, jonge krachten probeerden de rivaliteit tussen Dolman en
Van Kemenade (Zilveren Stuur!) uit te buiten. De kleine Wagtmans, immer een
onrustzaaier, toog weer op pad. In een strakke lijn haalde Van Middelkoop
hem terug. Zo kon de eerste tour over 74 kilometer in Mierlo besloten
worden; alles nog compleet bij elkaar, zij het dat Wagtmans lek reed en
daardoor opgaf en dat achterin nogal wat ravage was gesticht. De tweede lus
over Nuenen gaf nog niet de juiste gelegenheid om te ontsnappen, maar toen,
even voor Lierop, doken Kettenis, De Wilde, Deenen en Van Katwijk de ruimte
in. Zij gingen hard door en waren plots op afstand. Toen vonden Daan Holst en
Van Piere het genoeg. Voortreffelijk samenwerkend kwamen zij erbij en
daarmede werd het gordijn dichtgeschoven. Er zou niemand meer bijkomen! De
jacht deed het peloton echter weer manschap- pen verliezen. De sprekend op
Anquetil gelijkende Cor Vriens uit Eindhoven en zijn stadgenoot De Boer
moesten eraf, maar werden later door de lekrijdende Nol Kloosterman netjes
teruggebracht. Geen van tweeen hadden zij de macht om over te nemen, maar dat
deerde de furieus koersende Kloosterman in het geheel niet. Hij wilde er
evenals Jantje Boode uit Nijverdal, die na hetzelfde euvel ook zo meesterlijk
was teruggekomen, bij zijn als de grote jacht op de koplopers werd geopend. Evert
Dolman knalde het eerst vooruit, maar de samengebundelde krachten van het
Eindhovense duo Van Kemenade-Gisbers pareerden de opzet. Alles kwam volkomen
in het teken der rivaliteit te staan, waarbij nog kon worden opgeteld de som
der onwetendheid. In het peloton dacht men dat er nog een derde omloop over
Nuenen en Nederwetten zou volgen, in de kopgroep wist men maar al te best
hoe ver het nog was. Men had de troefkaarten al eens geschud. Pietje
Kettenis, vurig tot en met, tastte zijn belagers een paar maal flink af,
kreeg de felle Daan Holst aan het wiel en zag hoe De Wilde met Holst
doorging. In prachtige soepele tred haakte de Hagenaar weer aan, toen sprong
Piet Deenen, maar weer maakte Holst het ongedaan. Een gevecht op leven en
dood was hiermede ontbrandt; keer op keer ging men „aan" in de hoop aan
de snelle greep van sprinter Van Piere te ontkomen. Nu ging Holst weg, kreeg
honderd meter, reed ,alles" en .... bleef weg. Hij had het juiste moment
gekozen en met zestien seconden voorsprong op zijn ploegmakkers De Wilde en
Van Piere behaalde de jonge, sterke wegrenner zijn eerste grote zege. Na de mooie
woorden, welke Sportcommissielid Jef van de Vijver aan het adres van de
wedstrijdorganisatie richtte en waarbij deze ook de overwinning van Holst
betrok, kon de oud-sportman Toon van den Bogaerd zijn speciaal ter beschikking
gestelde Toboga-beker aan de winnaar overhandigen. Het was het slot van een
ietwat korte koers, maar die toch het tweede lustrum van de Kersenronde van
Mierlo prachtig verguldde.BRON: JAN BALDER Amateurs: 1. D. Holst, Amsterdam, KLOOSTERBUREN.(1965.08.07) Amateurs: 1. T. Groen, Nieuwelingen: 1. E. Broekstra, KOEWACHT.(1965.05.27) Amateurs: 1. R. Pijnen (Woensdrecht), KOEWACHT.(1965.07.25) Nieuwelingen: Adspiranten: 1. Th. Schouwenaar; 2. J. Blok; 3. B. van Lare; KOLLUM.(1965.08.28) Amateurs: 1. E. Koster, Adspiranten: 1. B. Duit, KOOTERSTILLE.(1965.10.02) Nieuwelingen: 1. Ties Francke; 2. Popke Oosterhof; 3. Henk Tesselaar; Adspiranten: 1. Albert HUlzebosch; 2. Bert Bathoorn; 3. Dick Groen; KORTENHOEF.(1965.08.07) De inmiddels al
tot grote befaamdheid uitgegroeide Ronde van Kortenhoef heeft voorbije
zaterdag in de Castricumse Ford-Gitanerijder Cees Lute een goede winnaar
mogen begroeten. Na een zeer snelle race over honderd kilometer, net hij in
een bliksemende eindspurt de Tele-Vizierman Gerben Karstens gedecideerd
achter zich. De laatste had zich echter vergenoegd met het winnen van een
super-premie (duizend gulden), welke Acifit-directeur Kurt Vyth met een breed
gebaar ter beschikking had gesteld. Het moet voor
vader Roelof Pos bijzonder prettig zijn geweest, dat zijn zoon Geurt -
vroeger een beste amateur - de eerste aanvaller van zijn Ronde van Kortenhoef
was. Het duurde echter niet lang, want Van der Vleuten en Karstens verdrongen
hem van de leiding en kregen kort daarop bijstand van Schuuring, Nijdam en
Van Espen. Aangemoedigd door de ruim negen duizend toeschouwers ging Henk
Nijdam uit deze kopgroep toen nogmaals op de loop en dat gaf aan de van
achteraf gekomen Leo van Dongen de nodige inspiratie. Alleen kwam hij bij
Nijdam, hielp zijn ploegmaat vlot mee en stond daardoor ook borg voor de
halve minuut, welke als winst voor het rood-witte tweetal kon worden
genoteerd. Toen lootte Kurt Vyth zijn premie uit. Bij het duo vooraan kwam
daardoor de kentering. Van Dongen moest afhaken, Cees van Espen stormde naar
de nieuwe jagers Lute, Karstens, Wouters, Boog en de weer presente Geurt
Pos, maar moest onverbiddelijk terug. Een hels gevecht ontspon zich. Nijdam
word vlotweg overstoken en Karstens ging met Cees Lute een enerverend
sprintduel aan om de premie. Hun pace bracht een lichte afscheiding teweeg,
die uiteindelijk de beslissing bleek. In de daarop volgende eindsprint
verwees een felle Cees Lute zijn rivaal onbetwist naar de tweede plaats. Beroepsrenners: Amateurs: 1. P. Bregman, Nieuwelingen: 1. T. van Mayenburg, Adspiranten: 1. W. Haaijer, Veteranen: 1. B. van Leur, KOUDEKERKE.(1965.05.05) Nieuwelingen. 1. J. Beun, 1 uur 37 min., KROMMENIE.(1965.06.08) Amateurs: 1. Piet tesselaar; 2. Rudie Liebrechts; 3. Hennie Schouten; Nieuwelingen: 1. Harrie Jansen; 2. Jan Buis; 3. Jan Peetoom; Adspiranten: 1. Be Duit; 2. Wijthe Haaijer; 3. Gerard Krom; KRUININGEN.(1965.07.03) Open Ronde van
Kruiningen voor Beig Lambrechts Zesenveertig
Nederlanders en drie Belgen startten in de 25e Ronde van Kruiningen over Toch had het er
gedurende driekwart van de koers zo uitgezien, dat heel wat snelle
landgenoten een goede kans op de zege hadden, want achter elkaar waren er
ontsnappingspogingen te signaleren geweest, waarbij vooral de rappe Jos van
der Vleuten zich niet onbetuigd liet. Maar ook Cor Schuuring, Piet Damen, Jan
Pieterse, Eugene Backers en Ries van Ginneken trachtten een vroege beslissing
te forceren en vooral Jan Boog deed rondenlang heldhaftig zijn best om
buiten schot te blijven. Maar pas na 45
van de 60 ronden werd het menens: nauwelijks was alles na Boog's solo weer
bijeen of Leo Knops ging er vandoor en Bart Zoet ging hem gezelschap houden,
getweeen gingen zij verder, het peloton joeg onder leiding van Wim de Jager
achter hen aan en .... Miel Lambrechts, Cees Snepvangers, Jaak Mesters, Jan
Schroder, Jaak van de Klundert en Jos van der Vleuten namen het
“overstapje" om er meteen weer vaart achter te zetten. Van hen kreeg
„den Vleut" met materiaalpech af te rekenen, maar bij die zeven
koplopers moest tenslotte de winnaar zitten, want zij bouwden eendrachtig aan
een flinke voorsprong en het lukte Leo Hermens en Dick Groeneweg niet meer
om bij hen te komen. In de eindspurt
kreeg de kansrijke Knops het goede verzet er niet in en de sterke Lambrechts
liet de beide Televizieren Van de Klundert en Zoet achter zich; toen even
later het peloton binnenstormde, toonde zich neo-prof Jan Tummers sneller dan
Rein de Jong en Theo Verschueren. Bij de twee
dozijn adspiranten, die voor de grote mannen hun Beroepsrenners: 1. Miel Lambrechts, Belgie, de Adspiranten: 1. Theo Schouwenaar; 2. Charles de Smit; 3. Tonny Stroosnijder. KWADENDAMME.(1965.05.29) Nieuwelingen: 1. B. Broeren (Zevenbergen), Adspiranten: 1. Ch. de Smit (Hoofdplaat), LEEUWARDEN.(1965.09.04) Amateurs: 1. H. Hoekstra, Nieuwelingen: 1. T. Francke, Adspiranten: LEIDEN.(1965.09.25) Vroege vlucht
bezorgde Jos van der Vleuten zijn zesde zege Een merkwaardige
parcours was het daar op de Wassenaarseweg, waar de Ronde van Leiden werd
verreden. Een bijna rechte macadamweg van Maar dat alles
nam niet weg, dat de 35 beroepsrenners die hier bij stralend weer voor het
goede doel aan de slag gingen (de baten kwamen zoals bekend ten goede aan het
werk voor het geestelijk gestoorde kind) er meteen een flink tempo op legden. Bij die snelheid
zou het moeilijk zijn om weg te komen en toch lukte dat in de elfde ronde al
aan Jos van der Vleuten, die van ronde tot ronde een grotere gaping tussen
zich en het peloton realiseerde. Wel poogden Wim de Jager en Jan Boog, wat
later ook Leo Hermens, bij hem te komen, maar Mierlo'se Jos was niet meer te
bereiken en in de 35e ronde bewerkstelligde hij de aansluiting aan de staart
van de groep. Daarbij had hij de door pech achteruitgevallen Cees Lute en
Henk Cornelisse weer mee terug in het peloton gebracht. Nauwelijks was
alles dus bijeen toen Jan Boog het voorbeeld van „den Vleut" trachtte
te volgen, ook Jan Tummers deed daartoe een poging, maar een krachttoer van
een sterke groep onder impuls van de onvermoeibare Peter Post bracht alles
weer bij elkaar. En toen zou het ondanks diverse demarrages (o.a. van Post en
Groeneweg) min of meer rustig blijven tot op het rondebord de 5 verscheen. Dat was het sein
voor Rein de Jong om uit de intussen tot ruim twintig man gereduceerde goep
weg te springen, Peter Post ging onmiddelijk achter hem aan en met hem door!
Nijdam deed het hen na en tenslotte waagde Jan Boog weer een sprong. Daarop
had het peloton in die laatste paar ronden geen antwoord meer en de eerste
vijf plaatsen waren aldus vergeven. De groep spurtte voor de zesde plaats,
waarop Cees Lutte beslag legde. BRON: WIM POOT Beroepsrenners: 1. Jos van der Vleuten, de LEIDERDORP.(1965.05.08) Amateurs: 1. H. Ottenbros (Alkmaar), de LEKKERKERK.(1965.05.01) Amateurs: 1. P. Legierse, de Adspiranten: LEMMER.(1965.07.03) Amateurs: 1. T. Groen, LIEMPDE.(1965.08.29) Amateurs: Nieuwelingen: 1. B. Janbroers, Adspiranten: 1. W. Klinkenberg, Jeugd: 1. B. Jurriaans, LIMMEN.(1965.07.11) Amateurs: 1. H. Hoogzaad, Nieuwelingen: 1. H. Jansen, LISSE.(1965.04.25) Amateurs: LOENEN.(1965.09.11) Amateurs: 1. Henk Nieuwkamp; 2. Anne Koster; 3. Ge van Winden; MAARHEEZE.(1965.08.15) In Maarheeze
zegevierde Henk Nijdam De jaarlijkse
wielerdag van Maarheeze - adspiranten, nieuwelingen, amateurs, profs - kreeg
het ditmaal met Pluvius aan de stok. Toch werd het Beroepsrenners: 1. Henk Nijdam, de Amateurs: 1. J. Fransen (Halfweg), de Nieuwelingen: 1. K. Wouters (Baarle Nassau), de Adspiranten: 1. P. van Katwijk (Oploo), de MAASDIJK.(1965.07.14) Amateurs: 1. H. van Piere, Nieuwelingen: 1. J. Zoetemelk, MADE.(1965.07.18) MADE: PETER POST
MAAHT DE KOERS Hoevelen zouden
de laatste weken wel niet verteld hebben, dat Peter Post als wegrenner kon
worden afgeschreven? Hen allen heeft de lange Amsterdam- mer op 18 juli -
voor zijn jonge vrouw en verder 10.000 toeschouwers - laten zien, dat hij op
de weg ook dat kan, waarin hij op de piste een ware groot- meester is: de
koers regelen. Ook bier weer een
deelnemersveld van meer dan 70 man, onder andere de complete
Pellenaars-ploeg, waarvan het aanwerven nogal wat voeten in de aarde had
gehad. En wie vluchtte in de eerste ronde al weg? Peter Post! Cor Schuuring
ging hem gezelschap houden en om het TeleVizier-element te vertegenwoordigen
moest Cees van Espen er ook naar toe. De Berlijner Wolfgang Schulze moest dit
trio jammer genoeg wegens pedaalbreuk laten gaan. De ene jachtgroep
na de andere werd gevormd, maar niemand kon de snelle koplopers serieus
benaderen. Nog voor de helft van de afstand gereden was, pakten de drie vluchters
de staart van het peloton en nestelden zij zich op overzichtelijke plaatsen
in het voorste gelid. Daar gaven zij
het tempo aan en dat kwam flink hoog te liggen, want inmiddels waren toch
weer zes gevaarlijke mannen onderweg: Van der Vleuten, Van Aert, Snepvangers,
Lute, Wouters en Van Dongen. Ook De Haan voegde zich bij hen, maar hun
snelheid was net niet hoog genoeg om het veld op een toer te zetten. Dat was toch wel
de bedoeling van Cees Lute, in zijn eentje ging hij er twaalf ronden voor het
einde vandoor om dit waar te maken en het lukte! Uit de vluchtersgroep viel
„den Vleut" iets terug, maar hij kon zich toch net redden voor de
aanstormende Zoet en De Jong, die het grote peloton kort voor het einde in de
steek lieten.BRON: WIM POOT Beroepsrenners: 1. Peter Post, de MARKNESSE.(1964.07.02) Amateurs en
Nieuwelingen: 1. J. Hup, MARRUM.(1974.07.03) Amateurs en
Nieuwelingen: 1. D. Brouwer, Adspiranten: MEPPEL.(1965.05.05) Nieuwelingen: MIDDERLSTUM.(1965.06.19) Amateurs: 1. Bert Bathoorn; 2. Henk Brand; 3. B. Tillman; MIERLO.(1965.07.03) Nieuwelingen: 1. D. de Vries, Dames: MUNSTERGELEEN.(1965.05.05) Amateurs: lste Jan Harings (Scheulder) de Nieuwelingen :lste Chr. Pepels (Stein), de Adspiranten: lste S. Bergsma (Geleen), de VLAARDINGEN.(1965.05.05) Amateurs: 1. Rudi Liebrechts, Vlaardingen, de NAALDWIJK.(1965.05.08) Amateurs: NEERBEEK.(1965.04.11) Amateurs: lste H. Steevens (Elsloo), de Nieuwelingen: lste L. Duindam (Honselerdijk), de Adspiranten: lste S. Bergsma (Geleen), de NIBBIXWOUD.(1965.05.30) Amateurs: 1. P. Tesselaar (Kalverdijk), (1965.05.29)r
Heijden; 3. Hennie van Zandbeek; ronde: G. Mooy
(Limmen); 7. op een ronde: J. Rasch (Uitgeest); 8. J. Poppen (Amsterdam); 9.
P. van Dijk (Wormerveer); 10. P. Konijn (Kong aan de Zaan). Nieuwelingen: 1. B. Janbroers (Amsterdam), NIEUW
WEERDINGE.(1965.08.14) Amateurs: 1. J. Wilkens, NIEUWENHAGEN.(1965.05.23) Amateurs: 1. H. Steevens (Elsloo), Nieuwelingen: Adspiranten: 1. S. Bergsma (Geleen), NIEUWENHAGEN.(1965.09.18) Amateurs: 1. Harrie Steevens; 2. Hans Hesen; 3. Ad Soer; Nieuwelingen: 1. Piet Knubben; 2. Ger Harings; 3. Jan Offermans; Adspiranten: 1. Frits Sluper; 2. W. Timmer; 3. P. Blattner; NIEUWVLIET.(1965.06.05) Nieuwelingen: Adspiranten: Veteranen: NIJMEGEN.(1965.05.22) Amateurs: 1. W. Emo, Utrecht, Nieuwelingen: 1. Nikkels, Vlijmen; NIJVERDAL.(1965.08.05) Amateurs: 1. Harm Ottenbros; 2. Dieter Leitner(Dld); 3. Henk Nieuwkamp; NOOTDORP.(1975.07.22) Amateurs: NUENEN.(1965.04.30) Amateurs. Nieuwelingen: 1. J. Spetgens, 1 uur 15 min. 19 sec., Adspiranten: |