JAARGANG 1959

                              WEDSTRIJDEN O T/M R

OCHTEN (18 juli).1959

Ronde van Ochten voor LENTELINK

Zaterdag voor een week werd voor de negende keer in succes­sie de Ronde van Ochten verreden, gewonnen door de 27-jarige Lentelink, in het wielerjargon „IJzeren Gerrit" genoemd. Met een magistraal vertoon van macht behaalde hij de overwinning met een gemiddelde snelheid van 42 kilometer per uur. In een adem naast Lentelink zouden wij willen noemen Oude Lenferink en Boom, die als werkers van het eerste uur tezamen met Niemeijer en Van den Heuvel de Overijsselse victorie vol­ledig maakten door achter de winnaar op de ereplaatsen be­slag te leggen.

Amateurs: 1. G. Lentelink, Ambt-Delden, 100 km in 2 uur 22 min. 20 sec.; op 1.50 min. 2. B. Boom, Markelo; 3. K. Niemeijer, Hengelo; 4. M. v. d. Heuvel, Hengelo; 5. J. Oude Lenferink, Hengelo; op 2.10 min. 6. P. v. d. T'auw, Rijswijk; 7. H. Scheuten, Hengelo;. 8. F. van Tiem, Ben.-Leeuwen; 9. J. Heiden, Rotterdam; 10. G. Nijkamp, Zwolle; 11. W. Breeuwer, Utrecht; 12. J. Rosmalen, Wijchen; 13. H. de Boer, Bussum; 14. G. Kramp, Lienden; 15. P. Soetkouw, Nijmegen; 16. J. Soet, Bussum; 17. A. Vreeburg, Ede; 18. W. van Asch, Culemborg; 19. L. School, Herpen; 20. F. Wientjes, Arnhem.

 

OLDEBROEK (6 juni).1959

Harry Rouweler toonde zich in de tweede ronde van Oldebroek een kampjoen van Overijsel waardig door in de eindspurt op fraaie wijze de baas te blijven over de eveneens fel spurtende Amsterdammer R. Guariento. De prima rijdende Bertus Kloosterziel legde in de eindspurt beslag op de derde plaats, terwijl Hannie Hoopman uit Zaandam, de algemeen als winnaar gedoodverfde renner, met een vierde plaats genoegen moest nemen.

De renners waren in deze wedstrijd over 75 km aan elkaar gewaagd. Nagenoeg iedere uitlooppoging werd daarom ook in de kiem gesmoord. Ook de moedige poging om halverwege de wedstrijd weg te springen van de Haarlemmer Piers had geen resultaat. Vier ronden lang ging Piers met een voorsprong van ca. 13 seconden aan de kop. Een fel jagend peloton, waarin renners als Evert Hup, Dick Bossink, Wim Hendriks, Bertus Kloosterziel, Hannie Hoopman en de prima rijdende Henk Scheuten, alsmede de kampioen van Overijsel Harry Rouwe­jer zich danig weerden, haalde met nog 25 ronden voor de boeg de vluchter terug.

Dat het vrij hard ging op dit parcours, dat enkele zware hinder­nissen had, bleek wel uit het feit, dat halverwege de wed­strijd het rennersveld al gehalveerd was; er waren toen nog maar 30 man in de strijd van de 65 van start gegane ren­ners! Zo bleef het peloton tot het einde toe bijeen. De massale eindspurt leverde de jury veel werk, maar tenslotte kwam de volgende uitslag uit de bus:

Amateurs: 1. H. Rouweler, 75 km in 2 uur 4 min. en 38 sec.; 2. R. Guariento, Amsterdam; 3. B. Kloosterziel, Wezep; 4. H. Hoopman, Zaan­dam; 5. A. Verhoef, Aalsmeer; 6. J. v. Piere, Uithoorn; 7. H. Scheuten, Hengelo; 8. E. Hup, Kampen; 9. Van Espen, Arnhem; 10. C. Piers, Haarlem; 11. T v. d. Oude Wetering, Amsterdam; 12. E. Jansen, Arnhem;.I3. W. Hendriks, Zwolle; 14. Gerrits, Deventer en 15. B. Platel, Zwolle. .

 

OLYMPIA’S TOUR (26 mei t/m 31 mei).1959

Balans van Nederlandse Ronde

Huub Zilverberg een sterke winnaar van Olympia's Toer

Een wielrenner, die in een etappe-koers vijf dagen lang zijn leiderstrui met succes verdedigt, en die daarbij bovendien nog een van de zwaarste ritten wint, zulk een coureur heeft klasse. Met deze simpele opmerking is de winnaar getekend van Olympia's Toer door Nederland: de 20-jarige Huub Zilverberg nit Goirle. Deze Brabander was geen volledige onbekende in de wielersport voordat hij in het Amsterdamse Stadion zijn handtekening achter zijn naam op de presentielijst plaatste. In harde Belgische koersen had men deze stijlvolle jonge renner al meer dan eens in de voorste rijen zien strijden. In Nederland zelf had de naam Zilverberg voor de Toer niet als winnaar van een of andere wedstrijd in de koppen der kranten gestaan. Nu echter kent ieder­een Huub Zilverberg, de slanke jongen, die afgelopen Zondag in een reusachtige lauwerkrans en een enorme beker in de hand zijn ereronde over de sintels van Bessems veste maakte. Als triomfator van Olympia's Toer; als sterke winnaar van Nederlands grootste etappe-koers.

De zege van Zilverberg was niet helemaal een persoonlijk succes. Voor een niet onbelangrijk deel was zij te danken aan de ploeg van De Zwaluw uit Vlijmen. Deze equipe; voor­treffelijk geleid door ploegbaas Theo van Dal, vormde een eenheid. Het was een team van zeven kameraden, die stuk voor stuk de persoonlijke winst wilden opofferen aan de (gro­tere) winst van hun oranje-rijder. Denk hier eens aan bet magnifieke werk van Leo van der Ven, de oersterke coureur, die zijn wapens scherp gesmeed had in Berlijn-Praag-War­schau; aan de “Hollandse" gasten Ab Sluis en Kees de Jongh, maar ook aan Walravens en Van der Lee en De Vries. Telkens wanneer er een aanval werd gedaan op de positie van Zilver­berg zat een van deze attente mannen uit het „zwarte esca­dron" aan de wielen der vluchtelingen. Dat was ploegwerk van de eerste orde. Zulke coureurs zijn bruikbaar in elke equipe; zulke jongens hebben vaak grotere verdiensten dan de man­-in-de-trui, die altijd en onder alle omstandigheden geholpen moet worden.

Op de eerste dag reeds, in de 220 kilometer lange rit naar Hee­renveen, -werd de volgerskaravaan met de zwarte rijders ge­confronteerd. In de groep van negen met de Limburgers Knoops en Willemsen, de twee leden van de Haarlemse Kam­pioen Buis en Enthoven, Maliepaard van het Bredase Sportief, en Hamelink uit Den Haag zaten bij de beslissende ontsnap­ping reeds drie „Vlijmense" soldaten: Van der Ven, Walravens en Sluis. Het was een sterke kopgroep, die bij Amersfoort om­trent drie minuten winst gegrepen had op het peloton. Maar toen werd de kracht van deze dapperen aangetast door de leider van de begeleidende Rijkspolitie. Formeel had de brave man gelijk toen hij trachtte het groepje vluchtelingen bij een half gesloten overweg tegen te houden. Maar. . . er was nog geen trein te zien en dus. . . Enfin, men kent de poging van een nerveuse coureur in zo'n geval: lopen en doorgaan. Aan zeven renners lukte het; Enthoven en Maliepaard werden evenwel met straffe hand tegen gehouden. Zij wachtten ruim twee minuten voordat de trein passeerde. In de verte was het ja­gende peloton zichtbaar. Voor Enthoven en Maliepaard was het avontuur afgelopen. Toen Willemsen kort daarop - even voorbij het legerkamp Nunspeet - slachtoffer werd van een geweldige inzinking en moest lossen, viel er voor de zes aan

de kop niet veel eer meer te halen. Frits Knoops, die in Tune­sie zo prachtig gestreden had, voelde toen reeds, dat de top­vorm weg was. De drie „zwarte rijders", fel strijdend voor de ploegprijs, demarreerden om beurten, maar ook deze inspan­ning zou vergeefs -geweest zijn als de vluchtelingen niet plot­seling een douceurtje van drie minuten gekregen hadden door de brug over het Ramsdiep even voorbij Kampen, die vlak achter het kleine groepie en vlak voor bet peloton openge­draaid werd. Maar in de vlakke Noordoostpolder bleek de straffe wind de reserves der vluchtelingen te hebben uitgeput. Zij hadden geen verweer meer toen het peloton, onder aan­voering van Ab van Egmond, Harry Scholten, Jan Hugens en Piet Steenvoorden, als een wervelwind over hen heengleed. De attente Olympiaan Frans Balvert zag plotseling zijn kans. Op 5 km voor Heerenveen vluchtte hij weg. Alleen Huub Zilver­berg - ja daar was hij er al - kon zijn wiel tijdig grijpen. De Amsterdammer won de sprint onbedreigd mede doordat de Brabander zich met een defecte pedaal niet helemaal meer kon geven.

Dag der Zwaluwen

Het eerste deel van de tweede dag - een tijdrit voor ploegen van het Friese Haagje naar de legerplaats Steenwijkerwold - is een triomftocht voor De Zwaluwen geworden. In deze tijd­rit, over 46 kilometer, waarvoor Schulte's militaire ploeg ver­uit favoriet was, hebben Zilverberg en zijn zwarte makkers de basis gelegd voor de uiteindelijke overwinning. Toen Schulte's ploeg - als voorlaatste vertrokken - tussen de rijen militairen in de legerplaats een tijd van 1 uur 17 seconden op de chronometers toverden, stond haar zege practisch vast. Maar ... plotseling verscheen daar op bet circuit bet zwarte escadron: 59 minuten en 55 seconden!! Een moyenne van iets boven de 46 km per uur. Toen de ijverige jury de balans had opgemaakt prijkten reeds vier zwarte rijders: Zilverberg, Van der Lee, Van der Ven en De Jongh, op de eerste vier plaatsen in bet individuele klassement. De Vlijmenaren zouden hun posities nog versterken: in Winterswijk, na een vrij vlakke koers over 136 km die gewonnen werd door Frans Hofmans uit Etten, had Walravens in de algemene rangschikking ook nog de vijfde plaats voor Van Dal's equipe opgeeist.

De slag van Limburg

Zou Huub Zilverberg zich kunnen handhaven in de dubbele etappe van de derde dag? De grote aanval van de militaire selectie zou nu toch moeten komen. Hij kwam ook. Aan het slot van de eerste rit, van Winterswijk naar Nijmegen. Maar ... veel te laat. Pas vlak voor de poorten van de Snijders-kazerne werd de beslissende sprong naar de dagprijzen gedaan. Hij slaagde bovendien niet geheel, want in de laatste scherpe bocht naar de finish gleed Van Egmond onderuit. Hij nam een heel groepje koersmakkers mee in zijn val. Hub. Harings zat er net voor en zijn zege werd daarom niet bedreigd. Schulte had zijn eerste etappe-winnaar. Maar daarbij bleef het die dag dan ook helemaal. Van nieuwe aanvallen in het tweede deel der etappe, tussen Nijmegen en Stein, is tot op 30 km voor de finish niets terecht gekomen. Pas bij Roermond begon de „Slag om Limburg". Hij werd ingeleid door Frans Balvert kort nadat een groep van 20 man - met Hugens, Van Egmond, Scholten, Van der Ven en De Jongh, maar zonder Zilverberg,­ door gesloten spoorbomen in zijn vlucht was geremd. Plotse­ling schoot Zilverberg zelf uit de gesloten rijen weg om de jacht op Balvert te openen. Alleen Hartman, ploeggenoot van de Amsterdamse vluchteling, en de zwarte rijder Van der Lee konden het snelle wiel van de leider houden. Het werd een dramatische eindfase voor Balvert. Op een klein heuveltje voor Urmond schoot zijn ketting van het tandwiel. Mecanicien Piet Aandewiel riskeerde met zijn sprong uit de rijdende volg­wagen alles om de pechvogel binnen 10 seconden weer op de weg te helpen.Hartman wachtte natuurlijk; Van der Lee moest wel wachten, eenvoudig omdat hij niet meer kon. Zilverberg scheen op hetzelfde moment vleugels gekregen te hebben. Ongrijpbaar reed hij als prachtige winnaar Stein bin­nen, waar hij mede dank zij de minuut bonificatie, zijn leiden­de positie nog versterkte. Maar ook de jonge Balvert leverde een grandioze prestatie. Hij reed zowel Hartman als Van der Lee van het wiel om met slechts 36 seconden achterstand op Zilverberg alleen te finishen.

Vreemde rit door Brabant

Wat de militaire, noch een der andere ploegen op de derde dag niet gelukt was - de Zwaluwen van de troon te stoten - zou dan gaan gebeuren op de vierde dag, in de 179 km lange etappe van Stein naar Breda. Dat dacht men tenminste. Het is niet gelukt hoewel de kans hierop in deze merkwaardige rit toch wel aanwezig geweest is. Maar tot Oirschot, na 125 km ­koers, slaagden de zwarte rijders er telkens in elke uitloop­poging in de kiem te smoren. Toen echter vormde zich een kopgroepje van 7 renners: Hamelink, Van der Ven, Buis, Jonker, Solaro, Knoops, Enthoven en Aanraad. Op de ver­schrikkelijke steenslag bij Gilze en Bavel was deze kopgroep al twee man verloren: Knoops door een val in Tilburg en Van der Ven door een “lachend" achterwiel even voor de grootste Brabantse textielstad. Van het resterende zestal zou er echter niet een “onbeschadigd" over blijven. Solaro en Jonker wer­den op de “kasseien" gelost. Hamelink en Enthoven moesten met leeggelopen tubes naar de kant. Wie zou winnaar worden? Buis of Aanraad?

Op dat moment beging de wedstrijdjury een grove fout. Zij liet de renners achter zich en reed naar de finish. Zij kon niet zien, hoe Aanraad (lek) een wiel kreeg van zijn soigneur uit een volgwagen, die niet tot de karavaan behoorde; zij kon niet zien hoe Buis (lek) een raeefiets werd toegeworpen door een toeschouwer; zij huldigde de onreglementaire winnaar Henk Buis in Breda, die met de fiets van ploeggenoot Snijder aan de streep terug kwam voor de bloemenhulde. De dappere Deen Pedersen, die wel reglementair de koers beeindigde, werd tweede door een zege over het peloton - Aanraad incluis. De jury volhardde in haar fout toen zij op de onreglementaire gebeurtenissen door drie journalisten, die de slotfase wel hele­maal gezien hadden, gewezen werd. Geen straf voor Buis en Aanraad - wij hebben het zelf niet gezien, zo luidde haar onbevredigende uitspraak. Men begrijpe ons goed: het succes van Buis is  hem van harte gegund, maar op zuiver s p o r - t i e v e grond kwam Pedersen ale bloemen toe. De reglementen zijn niet gemaakt om ze ongestraft te overtreden.

Beslissing was gevallen

De winst van Zilverberg was ook in de rit naar Breda practisch onaangetast gebleven. Wie kon hem toen nog bedreigen? Jan Hugens heeft op Zaterdagmorgen een magnifieke tijdrit (van 8 km) gereden op het circuit van Ulvenhout. Frans Balvert (tweede) heeft dat ook gedaan, maar Huub Zilverberg liet hier zijn klasse ook schitteren. Hij werd prachtig derde. Henk Buis was de grote pechvogel, maar niemand meer dan hij zelf is ervan overtuigd, dat hij toch nog geluk gehad heeft. In volle vaart vloog hij tegen een hem tegemoet rijdende auto op. De voorruit ging aan splinters, maar Buis kwam met een ge­kneusde enkel en de schrik vrij. Van verder rijden was ech­ter geen sprake meer. In de vlakke middagrit zetten de zwarte rijders uit Vlijmen zich schrap. Wie hun eerste positie in het ploegenklassenment nu nog wilde aantasten zou van heel goe­den huize moeten komen. De aanvallen hebben dan ook geen succes opgeleverd. Wel werd het aanvankelijk zo hecht geslo­ten peloton-van-vijf Vlijmenaren aan de kop van de ranglijst definitief -doorbroken, maar Zilverberg's trui is niet in gevaar geweest na de ritzege van Maliepaard in Haarlem. En op de laatste dag toen de karavaan nog slechts 110 km van de finish „verwijderd" was, heeft Zilverberg zelf het tempo zo hoog op­gevoerd, -dat geen tegenstander ook maar -de kans kreeg er nog tussenuit te knijpen. De attente Joop van der Putten greep op de Stadion-sintels de zege. Hij had goed gerekend: deze triomf bracht hem, dank zij de minuut bonificatie, op de tweede plaats van de algemene rangschikking.

Is Olympia's lustrum-Toer geslaagd? Niet helemaal. De orga­nisatie was voortreffelijik. Dat is deze oude Amsterdamse wel toevertrouwd. Alles klopte volgens schema. En dat wil wat zeggen. De intrede van het bedrijfsleven in de reclamekaravaan is een winst geweest, die in de komende jaren ook zeker graag opnieuw geaccepteerd zal worden. Sportief bezien zijn er enkele opmerkingen. Over de jury-kwestie in Breda geen woord meer; deze zal zich beslist niet meer herhalen. De af­standen en de splitsing van enkele etappes zijn fout gebleken. In voorgaande jaren is Olympia's Toer wel eens wat te zwaar geweest. Ditmaal was zij te licht. De renners zelf verklaarden reeds dat het op de korte afstanden practisch onmogelijk was om weg te komen. En wanneer dit dan toch eens lukte bleef de winst van een dikwijls geweldige inspanning tot nauwelijks een minuut beperkt. Olympia zal hiermee in de toekomst on­getwijfeld rekening houden. En daarom zien de Nederlandse wielersupporters nu reeds met spanning uit naar de Toer van 1960. De organisatoren staan borg voor een vlot verloop.

Het eindklassement van Olympia's Toer 1959

Amateurs en Onafhankelijken; 1. H. Zilverberg

Algemeen Ploegenklassement:

1. v. d. Brink Chocolade

3. Militairen  75.26.40; 4. Locomotief 75.27.57; 5. 3 Hoefijzers 75.28.23; 6. Caritas 75.29.17; 7. Vredestein 75.31.12; 8. Delbana W.B.R. 75.33.26; 9. Rivella 75.37.14; 10. Tomaten en Verbieport 75. 37.54; 11. Van Nelle 75.39.34; 12. Radium

Einduitslag puntenklassement:

1. M. Snijder 107 pnt.

Meest strijdlustigste renner tijdens de gehele Toer: 1. D. Enthoven

 

OMLOOP DER KEMPEN (12 juli).1959

Bastiaan Maliepaard draafde naar zege in OMLOOP DER KEMPEN

In de Veldhovense Runstraat begon Bastiaan Maliepaard in snelle draf zijn run naar de witte streep in de elfde, ruim honderdnegentig kilometer lange Omloop der Kempen. Met driftige pedaalslagen wierp daar dat blonde Brabantse ras­coureurtje zijn 21-jarige lichaam naast en voorbij zijn con­currenten, om in een vlijmscherpe eindjump voor een derde Brabantse zege in de rijke geschiedenis van deze onvervalste wegkoers te zorgen. Immers, in 1949 was het Hans Dekkers en drie jaar later Tini Cuyten geweest, die de overwinning in de prachtige wielerrace van de wielerclub „Tempo" konden grijpen.

Maar in een adem mag ook de donkere Brabander Toon van der Steen worden genoemd, die de tweede plaats voor zich opeiste, naast kampioen Dick Enthoven, die, ondanks gebrek aan sprintcapaciteiten, toch fraai derde werd.

Noemen we meteen ook de Limburger Frits Knoops, de Zeeuw Miel Verstraete en - om andere redenen - de Limburger Jan Hugens en de Brabander Huub Zilverberg.

Dat was het enerverende slot van een interessant wielerge­vecht door het Kempenland, aan natuurschoon een der rijkste streken van ons lieve vaderland. Daar tiert de wielersport welig, houdt men grote wegkoersen en kweekt men wegren­ners. Ook liefhebbers van de mooie wielersport, die meehelpen een parcours van een paar honderd kilometer uit te zetten, dat langs vele dorpen en gehuchten gaat, zoals Zondag in de Om­loop der Kempen, welke zich, met medewerking van het be­drijfsleven, tot in lengte van jaren kan handhaven. Tenminste, zolang er nog sportieve lieden blijven, die hun liefhebberij op een fiets met een krom stuur zoeken en er mensen in Veld­hoven en omgeving werden geboren, die zo'n wieler-evene­ment kunnen organiseren, gelijk bijvoorbeeld voorzitter Zijl­mans, zijn dochter Lennie, secretaris Piet v. d. Ven en al die anderen....

Op deze door de zon beschenen zomerdag koos Bob Peereboom al in de eerste kilometers het hazenpad om tussen Oerle en Zeelst een voorsprong van 31 seconden op te bouwen. In de straten van Eindhoven werd hij echter tot de orde geroepen. Zo had men de eerste kleine lus van Veldhoven tot Veldhoven gereden, zonder dat er veel bijzonders was gebeurd. Neen, de grote dingen kwamen pas met de wind pal op kop, toen de bonte meute naar Hilvarenbeek “draafde" en de eerste harde slagen vielen. Slagen, waaruit zich een sterke kopgroep vorm­de met de Brabanders Coehorst, Corstjens, Maliepaard, Th. Rutten, Van Rijsbergen, Van der Steen, Verwijlen, Solaro en Zilverberg, de Limburgers Hugens, Duckers en Knoops, de Zeeuw Verstraete, de Noorderling Nijdam en de Amsterdam­mers Barbiers en Sluijter. Deze groep werd door een stel drif­tige jagers op 34 seconden gevolgd en wel door Van Egmond, Brekelmans, Enthoven, Hermans, Lotz, Nelis, Vossen, Raes, v. d. Wetering en Wesseling. Zij wisten de koplopers uitein­delijk te bereiken.

Huub Zilverberg ging te vroeg.

Huub Zilverberg is een tempoloper bij uitstek, die zich van kilometers niets aantrekt. Dat zag men toen hij ergens in de buurt van Bergeijk aan een indrukwekkende solovlucht was begonnen, welke hem een voorsprong van 1 minuut 50 secon­den opleverde. Hij hield het meer dan veertig kilometer vol. Toen moest hij bet hoofd buigen.. . .

Inmiddels waren Maliepaard, Knoops en Verstraete uit de eer­ste groep gesprongen, op plm. 25 seconden gevolgd door Sluij­ter, Van Egmond, Raes, v.. d. Steen, Corstjens en Snijder en op 52 seconden door Enthoven, Nijdam, Coehorst, Nelis en Hugens. Inmiddels was Verwijlen - door pech geplaagd - na een mooie achtervolging bijgekomen, maar later verdween hij weer uit de voorhoede, geplaagd door krampen.

Groepen smolten samen en rekten weer, met als gevolg, dat zich bij Bladel een kopgroep vormde met (weer) Coehorst, Van Egmond, Enthoven, Corstjens, Hugens, Knoops, Snijder, Van der Steen, Maliepaard en Verstraete. Hugens, ten val gekomen, werd door een sportieve Enthoven opgehaald, terwijl Lotz, Nelis, Solaro en Sluijter in die fase moesten afhaken. Verwij­len, Zilverberg en Raes volgden toen nog goed.

Zo ging het langzamerhand naar het einde. Maar voor het zo­ver was, verdween Corstjens in Dommelen door een lekke band uit de voorhoede, evenals, wat verder, in de buurt van Waalre, Mik Snijder. Die stond ook met een lege band en zag zich door Zilverberg, Nelis en Solaro gepasseerd.

Hoe het tenslotte naar de finish ging, vertelden we u reeds.

BRON: JOHN CORNELISSE

Amateurs en Onafhankelijken: 1. Bas Maliepaard, Willemstad, 192 kilo­meter in 4 uur 21 minuten 20 seconden; 2. A. v. d. Steen, Etten; 3. D. Enthoven, Halfweg; 4. F. Knoops, Echt; 5. E. Verstrae­te, Eede; 6. J. Hugens, Hoensbroek; 7. A. van Egmond, Den Haag; 8. H. Zilverberg, Goirle; 9. M. Nelis, Hulsberg; 10. B. So­laro, Den Bosch; 11. op 2.43 L. C'oehorst, Tilburg; 12. op 4.10 J. Corstjens, Budel; 13. op 4.15 M. Snijder, Halfweg; 14. op 5.40 C. Raes, 's-Heerenhoek; 15. op 8.25 H. Nijdam, Eelderwol­de; 16. op 9.23 H. Sluijter, Amsterdam; 17. op 10.03 H. Duckers, Urmond; 18. R. Lotz, Stein; 19. W. Nijsten, Geulle; 2.0. op 11.45 Th. Rutten, Leende.

 

OOSTBURG (14 juni).1959

Ronde van Oostburg voor DAAN DE GROOT

Daan de Groot heeft in de Ronde van Oostburg weer eens van zich doen spreken, door de sterke Zeeuwen Jo de Roo en Piet Rentmeester, in de beslissende fase van de wedstrijd, van zich af te houden en beslag te leggen op de zege.

Beroepsrenners: 1. D, de Groot, Amsterdam, 100 km in 2 uur en 20 minuten; 2. J. de Roo, Schore; 3. P. Rentmeester, Yerseke; 4. op 34 sec. W. van Dongen, Breda; 5. J. Huissoon, Heinkens­zand; 6. gelijk een grote groep renners w.o. Wagtmans, Pay­mans en v. 't Hoff.

 

OOSTERHOUT (12 juli).1959

Amateurs: 1. Piet Steenvoorden, 2. Gijs Pauw, 3. Joop van den Putten,

Nieuwelingen: 1. Bart Zoet, 2. Jan Franssen, 3. Leo Althuizen,

 

OOSTERHOUT.WARANDA (7 mei).1959

Nieuwelingen: 1. Leo Althuizen, 2. Leo van Dongen, 3. Cees Snepvangers

 

OOSTERWOLDE (12 september).1959

Amateurs: 1. Henk Hoekstra, 2. Piet Schreurs, 3. G. van Dijk,

 

OOSTVOORNE (8 augustus).1959

Amateurs: 1. Theo Sijthoff, 2. Jan Stolk, 3. G. Ribbelink 4.Jan Heiden, 5. Jac Mesters, 6. Maarten Breure, 7. Manus Brinkman, 8. C. Kouwenhoven, 9. J. Beijer, 10. Leo ten Dam,

Nieuwelingen: 1. Wim Schuling, 2. J. Stolk, 3. A. van Haren, 4. J. Fransen, 5. H. Blokker, 6. Arie den Hartog, 7. C. Jansen, 8. Niemandsverdriet, 9. H. van de Dussen, 10. Leo Althuizen,

 

OSS (7 juni).1959

Amateurs: 1. Arie Helsloot, 2. Gerrit van Lith, 3. Rein Janissen,

Nieuwelingen: 1. Gerard Koel, 2. Gerard Hairwassers, 3. Jan Gisbers,

 

OSSENDRECHT (23 juni).1959

Dames: 1. Elly Jacobs (Belgie), 2. V. van Nuffel, 3. Lilianne Cleiren,

 

OUD-VOSSEMEER (29 augustus).1959

Amateurs en onafhankelijken: 1. C. Lute (Castricum), 100 km in 2 uur 31 min. 18 sec.; 2. C. van Amsterdam (Breda); 3. op 300 m D. Groeneweg (Numansdorp); 4. P. van As (Roosendaal); 5. P. van Hees (Hoogerheide); 6. J. van Geel (Lepelstraat); 7. op 1 ronde J. de Waard (Rijsoord); 8. W. Kuijster- mans (Bosse­hoofd); 9. op 2 ronden B. de Vos (Dinteloord); 10. op 3 ronden J. de Vos (Roosendaal).

 

PAPENDRECHT (17 mei).1959

Amateurs: 1. H. van Bastelaar, 2. Gerrit van Lith, 3. Karel Hamelink, 4. A. Stravers, 5. Piet de Vries, 6. Leo ten Dam, 7. Cees Paymans, 8. A. Broers, 9. Piet van As, 10. Piet Muilwijk,

Junioren: 1. Bart Zoet, 2. Leo Althuizen, 3. R. Quarento, 4. C. van Amsterdam, 5. A. van Haren, 6. Wim de Jager, 7. L. Franken, 8. G. Krielaart, 9. B. Jansen, 10. J. Stolk,

 

PEIZE (27 september).1959

Nieuwelingen: 1. Be Jansema, 2. Jo Wilkens, 3. H. Zwaagstra,

Adspiranten: 1. Cor Smouter, 2. T. Dries, 3. Melle van Dekken,

 

PIJNACKER (1 augustus).1959

Amateurs: 1. Theo Sijthoff, 2. Jac Mesters, 3. Piet de Vries, 4. Maarten Breure, 5. Piet de Vries, 6. Leo ten Dam, 7. van de Oudewetering, Karel Hamelink, 9. G. van Straten, 10. Ab van Egmond,

Junioren: 1. Hennie Schouten, 2. Jan Droog, 3. Wim Schuling, 4. Leo Althuizen, 5. Wim de Jager, 6. H. Peters, 7. L. Motke, 8. J. Stolk, 9. H. van de Vaart, 10. K. Zomer,

 

POELDIJK (11 juli).1959

Coen Niesten wint in Poeldijk

Coen Niesten - in Beverwijk door een lekke band getroffen - was Zaterdags in de Ronde van Poeldijk als een verdiend winnaar over de eindstreep gegaan. Met Teeuwis Pronk was hij in Poeldijk een volle ronde uitgelopen. Daarna wisten zij met elf andere renners nogmaals een “toer" te pakken.

Amateurs en Onafhankelijken: 1. C. Niesten, Beverwijk, de 100 km in 2 uur 39 min. 45 sec.; 2. M. Pronk, Warmenhuizen; 3. A. Sluis, Bad­hoevedorp; 4. P. Steenvoorden, Heemstede; 5. J. v. d. Putten, Den Haag; 6. J. Jansen, Nootdorp; 7. M. Breure, Rotterdam; 8. F. Balvert, Amsterdam; 9. F. van Heeswijk, Drunen; 10. P. Verwey, Gouda; 11. W. Swaneveld, Dordrecht; 12. H. Hop­man, Zaandam.

Nieuwelingen: 1. W. Schuling, Den Haag, de 60 km in 1 uur 30 min. 10 sec.; 2. A. Bogaard, Haarlem; 3. C. Schuu­ring, Amsterdam; 4. G. Fennis, Haarlem; 5. J. van Pierre, Uit­hoorn; 6. J. van Geloof, Made; 7. J. Boor, Den Haag; 8. H. Peters, Heemstede; 9. H. van Minnen, Beverwijk; 10. F. Lieben, Den Haag.

 

PURMEREND (30 april).1959

Van Smirren's in Purmerend.

In de Oranjeronde van Purmerend wisten Richard en Wim van Smirren samen met Wim Zonneveld zo'n vierhonderd meter voorsprong te veroveren. In de eindsprint tussen hen toonde Richard, die ook de prestatieprijs kreeg toegewezen, zich de sterkste.

Amateurs: 1. Richard van Smirren, Amsterdam, de 75 km in 2 uur en 4 min.; 2. Willem van Smirren, Amsterdam; 3. W. Zonneveld, Uitgeest; 4. K. de Groot, West-Graftdijk; 5. H. Sluyter; 6. J. Redeker; 7. N. Ballangee; 8. E. Buitink; 9. J. Redeker, allen Amsterdam; 10. C. Keyzer, Oostzaan; 11. B, Lemmens, Breezand; 12. F. Klardie, Castricum.

Bij de adspiranten, die een wedstrijd over 20 km reden, zege­vierde Koedooder (Bovenkarspel) voor Harm Ottenbros (Alk­maar) en Sacksioni (Amsterdam). De prestatieprijs werd toege­kend aan de jonge Ottenbros.

 

PUTTERSHOEK (27 juni).1959

Amateurs: 1. Dik Groenewegen, 2. Manus Brinkman, 3. H. van Bastelaar, 4. Joop van de Putten, 5. Jac Mesters, 6. A. de Vries, 7. Maarten Breure, 8. F. van Veldhoven, 8. Jan Heiden, 10. Sjaak Koevermans,

Nieuwelingen: 1. Wim Schuling, 2. J. Stam, 3. G. Krielaart, 4. Wim de Jager, 5. A. van Haren, 6. Niemandsverdriet, 7. H. de Ruiter, 8. Rudie Liebrechts, 9. L. van Dongen, 10. L. den Braber,

 

RAVENSTEIN (12 april).1959

Amateurs: 1. Tinie van Lee, 2. Rob van Smirren, 3. Cor Spangersbergen

Nieuwelingen: 1. Cor Schuuring, 2. Cees van Amsterdam, 3. Wim Schuling

 

RHOON (18 juli).1959

Amateurs: 1. Maarten Breure, 2. Sjaak Koevermans, 3. Leo ten Dam, 4. C. Dullemans, 5. Piet Muilwijk, 6. J. Spoormaker, 7. J. van de Sman, 8. D. Vollebregt, 9. D. Everts, 10. Wout van den Berg,

Nieuwelingen: 1. Hans den Hartog, 2. Jan Droog, 3. J. Stam, 4. Hans Hoek, 5. G. den Brabander, 6. H. Kersbergen, 7. J. Hendriks, 8. L. Michielsen, 9.

A. van Leeuwen, 10. A. Booggard,

 

RIDDERKERK (22 augustus).1959

Amateurs: 1. Maarten Breure, 2. Werner Swanenveld, 3. Theo Sijthoff, 4. Jac Mesters, 5. Gerrit van Lith, 6. Piet de vRies, 7. Piet van As, 8. Jan Stolk, 9. Piet Muilwijk, 10. A. van de Berg,

Adspiranten: 1. Hennie Goud, 2. W. Heeren, 3. W. Francken, 4. J. van Veen, 5. D. Wierickx, 6. G. Stiegelis, 7. F. Rietdijk, 8. F. Ouwerkerk,

 

RIED (30 augustus).1930

Evenals Zaterdagmiddag in Harkema Opeinde, was er Zon­dagmiddag door de grote concurrentie van de zijde der ama­teurs en nieuwelingen voor de ronde van Ried niet veel inte­teresse. Henk Hoekstra uit Ureterp kwam, zag en overwon hier met groot gemak. In de tweede ronde spoot hij reeds uit het peloton weg en na zestien ronden had hij alweer aansluiting, waarna zijn overwinning niet meer in gevaar is geweest.

Amateurs en Nieuwelingen: 1. H. Hoekstra, Ureterp, de 60 km in 1 uur 42 min. 6 sec.; 2.H. de Vries, Jub-bega; 3. W. Hoekstra, Ureterp; 4. P. Akkerman, Scharsterbrug; 5. G. v. d. Berg, Nijbeets; 6. G. Vierstra, Franeker; 7. J. Woudstra, Heerenveen; 8. L. Foekema, Bolsward; 9. J. Veenstra, Houtigehage; 10. J. van Dijk, Oranje­woud.

 

RIJEN.LEREN ZOOL (7 juni).1959

Jo de Haan, na felle strijd met Gerrit Voorting, winnaar in Rijen

Als kampioen Dick Enthoven nu de voetsporen gaat drukken van de amateurkampioen 1958, Jo de Haan uit Klaaswaal, dan ziet het er allerminst slecht voor hem uit. Want Jo de Haan is inmiddels al tot een beroepsrenner van enig formaat uitgegroeid. Een renner die in Frankrijk al tot goede resul­taten kwam en Zondagmiddag j.l. in het Brabantse dorp Rijen tal van gerenommeerden aan zijn laars lapte en toen in die 140 km-rit de zgn. “Leren Zool" won, zelfs al deed Gerrit Voorting er in het begin nog zo zijn best voor en deed ook Daan de Groot een poosje knap werk, waardoor het pelo­ton in stukken viel met in groep 2 niemand minder dan “Grote" Gerrit Schulte en zijn vriend Peter Post, die het zaakje weer samen deden vloeien. In de voorhoede hield zich toen o.m. Albert Geldermans op, die zowaar geruime tijd voor het kleurige peloton uit ging dansen en zelfs een minuut voor­sprong kon nemen, maar toch weer bij zijn lurven werd ge­grepen. Nogmaals sprong Gerrit Voorting en met hem Jo de Haan, die toen in een machtig stuk sprintwerk de overwinning uit het vuur sleepte.

Beroepsrenners: 1. J. de Haan (Klaaswaal) 140 km in 3.32.17; 2. G. Voorting (Roosendaal); 3. J. de Roo (Schore); 4. P. Steen­voorden (Heemstede); 5. G. Pauw (Utrecht); 6. P. Maas (Pin­dorp); 7. G. Schulte (Den Bosch); 8. J. v. Putten (Den Haag); 9. P. Post (Amsterdam); 10. D. de Groot.(Amsterdam); 11. J. Westdorp ('sHerenhoek); 12, P. Rentmeester (Ierseke); 13. J. Huissoon (Heinkenszand); 14. L. v. d. Ven (Vlijmen); 15. J. v. Vliet (Rotterdam).

Nieuwelingen: 1. G. Snoeys (Breda); 2. L. v. Dongen (Made); 3. T. Kleppe (Jisp); 4. J. Stam (Rotterdam); 5. A. Bastiaansen (Kruisland); 6. A. Barten (Zevenbergen); 7. L. Althuyzen (Den Haag); 8. J. v. d. Kloot (Zundert) 9. A. v. Haaren (Puttershoek); 10. L. Franken (Stampersgat).

 

RIJSBERGEN (5 april).1959

Amateurs: 1. Cees van Amsterdam, 2. Henk van Glerum, 3. Bas Maliepaard,

Nieuwelingen: 1. A. heijnen, 2. L. Franken, 3. H. Alberts,

Adspiranten: 1. F. Wierickx, 2. L. Preekamp, 3. W. de Jong.

 

RIJSWIJK (29 juni).1959

Nieuwelingen: 1. G. Krielaard, 2. Gerben Karstens, 3. G. van den Ham,

Adspiranten: 1. A. Drop, 2. K. van Schie, 3. M. Verstappen,

 

ROLDE (30 augustus).1959

Zondagmiddag in Rolde paste Roel Hendriks beter op zijn tellen. Nu ontvluchtte hij alleen het peloton, dat weldra ver uit elkaar lag. Het vrij bochtige parcours bleek voor de meeste renners te zwaar te zijn, want slechts vijftien van de vijf en vijftig gestarte nieuwelingen reden de course uit. Roel Hen­driks won tenslotte met groot machtsvertoon.

Nieuwelingen: 1. R. Hendriks, de Wijk, de 70 km in 1 uur 56 min. 53 sec.; 2. B. Jansema, Wagenborgen, op 1 min. 29 sec.; 3. D. Leijen, Kampen; 4. A. Beenen, Havelte; 5. J. Wilken, Gieten; 6. H. Klaucke, Assen; 7. D. v. d. Bogaard, Ter Aar; 8. L. Bos, Assen; 9. H. Klein, Barnflair; 10. G. Zwienenberg, Enter; 11. H. Reinders, Ruinerwold; 12. G. Scheuneman, Nieuwe Pe­kela; 13. L. Rutgers, Gieten; 14. G. Schoonewille, Nieuw Weer­dinge; 15. L. Neef, Tinaarlo.

 

RONDE VAN BRABANT (13 juni t/m 14 juni).1959

„jij niet, dan ik", en .

                       MIK SNIJDER

greep met 12 seconden de  zege in tweedaagse Ronde van Brabant

Er gebeurt niets meer. Huub Zilverberg zit op fluweel", hoorde ik twee wielerwijze sportjournalisten fluisteren. Maar wat verder, toen we, over de brug van de Zoom, de Wouwse Plantage in doken, zeiden zij weer wat anders: ,Als die Mik Snijder nou eens ... "

Enfin, nauwelijks waren deze woorden uit de monden van die goeie zielen gevloeid, of daar hadden we de poppen aan bet dansen. Daar, tussen de groene akkers, in de huurt van bet grensdorpje Huibergen, werd de achtste, nu klassieke Ronde van Brabant beslist. Al durfden we er toch nog geen lief ding om te verwedden. Want er laten nog zo'n twintig kilometers of daaromtrent voor het stuur in die tweede en slot-etappe van de plotseling zeer interessant geworden Brabantse tweedaagse. Er was toen een blonde knaap in een in Olympia's vijfde Tour door Nederland veroverde groene maillot uit de bonte meute ge­sprongen: Mik Snijder. In gestrekte draf snelde hij over het heuvelige veld naar de finish op de sintels van het sportpark Rozenoord. Als een haas, opgejaagd door een groep bloed­dorstige jachthonden. En toen het Krabbengat in het zicht kwam, was het of hij kost wat kost als eerste de Scheldestad Bergen op Zoom binnen wilde vliegen. En hij slaagde. Met slechts twaalf seconden voorsprong jakkerde de Halfwegger naar de finish rond het DOSKO-terrein. De etappe en de ronde was voor die moedige, sterke kerel.

De opzet was volkomen geslaagd. Het stuk Snijder-Enthoven was gespeeld. Want Dick en Mik hadden voor de start op de Markt in het gezellige dorpje Nuenen, geboorteplaats van de zo befaamd geworden schilder Vincent van Gogh, tegen elkaar gezegd: “Jij of ik". Welnu, toen dan Enthoven in zijn eerste poging, in een groep van zes na Goirle, met Broeren, Broek­mans, Jongejan, Van der Klundert en Walravens niet in zijn opzet slaagde en later een andere groep met Walravens (dus weer), Van Leeuwen en Swaneveld (deze lag op slechts 1.12 op de vierde plaats) evenmin succes had, toog veel later - maar toch te vroeg - Dick Enthoven in zijn eentje er op uit. Hij bracht het zelfs in die vlucht tot 42 seconden, kreeg toen nog even steun van de Brabander Van Geel, maar in Roosendaal lieten zij zich toch inlopen.

Inmiddels hadden we uit de met 76 man vertrokken groep na 60 kilometer de reeds genoemde zes mannen zien vluchten, de eerste aanval op de „gele" trui van Huub Zilverberg. We had­den Verwijlen, v. d. Wetering en Linders met een lekke band voor Goirle zien staan en toen, na 75 kilometer, in de buurt van Chaam Henny Marinus, die in deze ronde allerminst gelukkig was. Want later, toen hij weer op jacht was, stond hij nogmaals met pech. Hij kon er een kruisje over maken.

In Breda sprongen twee renners onverwachts weg: Mertens en Van Tilburg. Op de Rijsbergseweg brachten zij het zelfs tot 38 seconden. Verder kwamen ze niet.

Zilverberg pechvogel.

Maar we hadden nog meer gezien: de pech van leider Zilver­berg, die kort voor Chaam met een in elkaar gedraaide derail­leur stond en na herstel in een prachtige poursuite een “gat" van stellig vijf honderd meter wist te dichten. Maar dat was een daad die niet in de koude kleren ging zitten. Zilverberg moest teveel uit het arsenaal grijpen, om nog iets te kunnen uitrichten toen in de Wouwse Plantage de klap viel, waarvan we hierboven vertelden.

Achter Mik Snijder reed in die slotrit een weer puik marche­rende Limburger Frits Knoops naar de tweede plaats, hierbij gevolgd door de Schiedammer Gerrit van Straten, Henk v. d. Broek uit Breukelen en Dick Enthoven, die overigens aan een zesde plaats genoeg had om zijn tweede plaats in het eindklas­sement veilig te stellen. In een volgend groepje kwam de ge­slagen Huub Zilverberg als veertiende binnen. Hij was derde in de ronde. Dat is het verhaal van de tweede rit.

We zouden echter niet compleet zijn als we ook niet wat van de Zaterdagse rit, van de geboorteplaats van de Brabantse ronde naar Nuenen vertelden. We zouden trouwens de grote daden van Huub Zilverberg verdoezelen. Want in die rit over 185 kilometer heeft de Brabander meer gedaan dan het winnen in de sprint van Snijder en Enthoven, met wie hij onder St. Oe­denrode een succesvolle jacht was begonnen. Hij had door het breken van een spaak achterstand gekregen en moest uit de achterkamer komen, juist toen de slag onder Zevenbergen viel. Dat al na ongeveer zestig kilometer. Met Henk van den Broek kon hij toen aansluiting zoeken en vinden bij de kopgroep, die uit Enthoven, Snijder, Lute, Jongejan, Walravens, Swaneveld en Veldhoven bestond.

Eerder hadden we Maliepaard, Van der Lee en Boeren nog een sprong zien maken. Enfin, er is uiteraard nog wel meer van de Ronde te vertellen. Maar laten we volstaan met nog eens te zeggen, diepe waardering te hebben voor het grote trio Snijder, Enthoven en Zilverberg, die in deze volgorde eindigden. BRON: JAN CORNELISSE.

Amateurs 1e etappe Etten-Nuenen: 1. Zilverberg, 187 km in 4.36.09; 2. M. Snijder; 3. D. Enthoven; 4. Swaneveld in 4.37.21; 5. Walravens in 4.38; 6. Jongejan in 4.38.13; 7. v. d. Broek; 8. Van Veldhoven; 9. Knoops in 4.40.02; 10. Van Straten; 11. Lute; 12. v. d. Steen in 4.42.59; 13. Inghels; 14. Ribbeling; 15. v. d. Klooster; 16. Boeren; 17. Corstjens; 18. Breure; 19. Verwijlen; 20. Janssen.

Amateurs 2e etappe Nuenen-Bergen op Zoom: 1. Snijder, 170 km in 4.12.30; 2. Knoops, in 4.12.40; 3. Van Straten; 4. v. d. Broek; 5. Janssen; 6. Enthoven; 7. v. d. Klundert; 8. Verstraete in 4.13.03; 9. Swaneveld; 10. Jongejan; 11. Ribbeling; 12. Walra­vens; 13. De Jongh; 14.M. Roks; 15. Timmermans; 16. Zilver­berg; 17. Solaro in 4.15.34; .18. Maliepaard; 19. J. van Geel in 4.15.38; 20. Van Leeuwen.

Amateurs Totaal-uitslag: 1. M. Snijder (Half­weg) 8.48.39; 2. Enthoven (Halfweg) 8.48.57; 3. Zilverberg (Goir­le) 8.49.12; 4. Swanefeld (Dordrecht) 8.50.24; 5. v. d. Broek (Utrecht) 8.51.01; 6. Walravens (Den Bosch) 8.51.03; 7. Jongejan (Rotterdam) 8.51.16; 8. Knoops (Koningsbos) 8.52.50; 9. Van Straten (Schiedam) 8.52.50; 10. Janssen (Nootdorp) 8.55.47; 11. Ribbeling (Delft) 8.56.02; 12. v. d. Klundert (De Heen) 8.57.15.

 

RONDE VAN DE HAARLEMMERMEER (16 mei).1959

BRAM KOOL greep de overwinning na een lange solovlucht

Kwieke Brammetje Kool, een der meest geestdriftige aanvallers en bij elke ontsnapping actief in de strijd betrokken, Is er na een lange en riskante solovlucht in geslaagd de Ronde om de Haarlemmermeer op zijn naam te brengen, hoewel Coen Niesten en Maarten Breure hem het vuur na aan de schenen hebben ge­legd. Maar hun beider actie werd geremd door routine Gerrit van Straten, die zich krampachtig aan de twee felle jagers bleef vastklampen voor een ereplaats. Bram Kool kon zodoende - ondanks een kleine inzinking die hij prachtig te boven kwam - buiten schot blijven en op het Cirkelpareours in Zwanenburg de overwinning grijpen.

Zoals gewoonlijk als er een groot veld renners - er waren 150 vertrekkers - van start gaat, werd de belangstelling der volgers aanvankelijk alleen gewekt voor pechvogels en gelos­ten. En dat waren er weer heel wat. Na een goed uur koers hadden al zo'n veertig renners, onder wie de favoriete militair Jan Hugens met een lekke band, door deze factoren het contact met de hoofdmacht verspeeld. Hugens begon nog wel aan een indrukwekkende achtervolging, doch in Zwanenburg stapte de grote troef van Gerrit Schulte van de fiets.

Aan uitlooppogingen werd zo vroeg in de strijd nog geen aan­dacht geschonken. Daarvoor lag trouwens het tempo te hoog. Werkelijk strijd werd er pas geleverd in de tweede koershelft, toen bij velen de vermoeidheid een woordje ging mee spreken. Kool, Steenvoorden, Niesten, Wuurman, Van der Putten en Mesters rukten zich - toen de rennerskaravaan voor de twee­de keer de Kagerplassen en het stoomgemaal “Leeghwater" passeerde - los van het peloton en formeerden een kopgroep­je. De eerste van enige importantie. Door deze ontsnapping laaide de strijdvlam heel hoog op, want het peloton wenste zich nog niet bij een eventuele beslissing van de strijd neer te leggen. Op -de Ringdijk tussen Sassenheim en Bennebroek ontspon zich een boeiend gevecht. Velen vonden in deze strijd en op dit deel van de route hun Waterloo. De militaire ploeg, reeds aangeslagen door het verlies van Hugens en Kouwen­hoven, verspeelde er Coen Visser door een valpartijtje en Ab van Egmond, die niet in zijn beste forme bleek te steken, werd er met zijn wapenbroeders Harings, Hoekstra en Van Dijk tot kanslozen gedegradeerd. -De „Schiphol-trofee" kwam daardoor voor de Oranjerijders in ernstig gevaar. Alleen Sythoff, Solaro en Bruinenberg bevonden zich nog voorin.

Ook de kopgroep bleef niet ongeschonden: Van der Putten moest voor een lekke band uit het zadel en Wuurman kreeg moeilijkheden met het hoge tempo. De vier overgebleven lei­ders bleven de strijd dapper voortzetten en noteerden bij de doorkomst in Zwanenburg (120 km) een voorsprong van 29 se­conden. Ze konden deze winst tegen de fel jagende overmacht van het peloton tenslotte niet behouden en werden - met uit­zondering van Niesten - bij Schiphol (133 km) weer ingelopen. Niesten ging alleen door. Maar toen zijn voorsprong voor bet peloton bedenkelijke afmetingen verkreeg, kwamen weer Kool en Steenvoorden met Beers, Snijder, Jongejan en Sluis in actie.

In de contreien van Leimuiden (147 km) hadden zij -de rebel te pakken. Tij-dens de jacht op de Beverwijker had het peloton slechts heel weinig terrein prijsgegeven, zodat zes van de zeven koplopers zich maar weer af lieten zakken. Nu was het echter Bram Kool die alleen doorging, Er moest nog zo'n 25 km ge­fietst worden. Maar dat deerde de kleine Delftenaar niet. Hij greep gretig naar zijn grootste versnelling en bleef ondanks een tegenactie van Niesten en Breure buiten hun bereik. Ook het peloton, waarin Steenvoorden nog door een lekke band werd getroffen en na een mooie achtervolging weer aansluiting wist te bekomen, kon Kool niet meer bedreigen. Doordat Solaro en Bruinenberg in de jachten van het peloton ten onder gingen,verspeelde de militaire ploeg er de ploegprijs mee.BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES

Amateurs: 1. B. Kool, Delft, de 180 km in 4 uur 31 min. 58 sec.; 2. C. Niesten, Beverwijk, op 16 sec.; 3. M. Breure, Rotterdam; 4. G. van Straten, Schiedam; 5. A. Jongejan, Rotterdam, op 3 min. 24 sec.; 6. J. Mesters, Den ~Haag; 7. J. Corstjens, Budel; 8. P. Steenvoorden, Heemstede; 9, M. Snijder, Halfweg; 10. A. Sluis, Badhoevedorp; 11. P. Rijsbergen, Tilburg; 12.J. Beers, Zaandam; 13. K. de Jongh, West Graftdijk; 14. M. Verwijlen, Someren; 15. H. Zilverberg, Goirle; 16. Th. Sythoff, IJsselmon­de; 17. M. v. d. Klooster, Rotterdam; 18. M. v. d, Lee, Drunen; 19. W. Klebach, Amsterdam; 20. B. Solaro, Den Bosch.

Clubklassering: 1. „De Bataaf" (Snijder, Sluis en Enthoven) 43 pnt.; 2. ,Wilhelmina" 50 pnt.; 3. Militaire ploeg 57 pnt.

 

RONDE VAN FRIESLAND (2 mei).1959

Na machtige solorush greep JAN HUGENS de overwinning in de 2e Ronde van Friesland

De beslissing in deze, door een harde soms stormachtige wind beinvloedde 2e Ronde van Friesland, viel op de sterke stijging naar de brug bij Kootstertille, ruim 45 km voor de finish, toen de sterke en stjjlvolle Limburger Hugens de pedalen iets sneller rond deed draaien dan zijn 17 makkers en met een verbluffend gemak wegliep, daarbij, regelmatig zijn voorsprong vergrotend. Op grootse wijze en gedragen door de aanmoedi­gingen van ploegbaas G. Schulte en het meelevende Friese publiek werden de laatste kilometers een waarlijk grote triomftocht en met ruin 2 minuten voorsprong finishte hij, zichtbaar fris, voor het Provinciehuis, het hart der provincie te Leeuwarden.

Dat zijn voorsprong zo groot werd, was ook te danken aan zijn teamgenoten van de militaire ploeg, die het tempo regel­den en wel zorgden, dat het ploegenklassement geen gevaar liep. Al met al een grote overwinning voor Schulte's ploeg,­ daar er bij de eerste 10 aankomenden 5 renners van deze ploeg waren.

Het begon al direct, toen er na bet startschot, gelost door de heer A: A. M. v. d. Meulen, burgemeester van Leeuwarden, een hoog tempo werd ingezet en de ruim 170 renners als een reusachtig lint de wegen van het Friese bouwland markeer­den. Door het hoge tempo keerden de eerste pechvogels reeds na 10-km weer naar Leeuwarden terug, daar niemand de kans kreeg met deze sterke tegenwind een opgelopen achter­stand in te halen. Na Franeker, op de weg naar Bolsward, viel het langgerekte lint in 6 stukken uiteen en noteerden we in Bolsward (43 km) een kopgroep van 20 man, gevolgd op 200 m door nog een groep van 20 man. De premiesprint werd hier gewonnen door de Noordeling H. Nijdam, uit F'elder­wolde, die na Sneek het hoge tempo niet meer kon volgen en de strijd opgaf. Voor de stormachtige wind uit ging het naar de Waterpoortstad en verder naar Spannenburg, waar een gesloten brugovergang voor een hergroepering zorgde. Met de oranjetruien van Schulte's renners voorop ging het naar Heerenveen, waar de kopgroep van 35 man weer uiteen viel in twee groepen, n.l. een groep van 20 man en een van 15 man. Uiteindelijk viel hier de beslissing, daar de 2e groep verder geen kans meer heeft gekregen om de achterstand te overbruggen en uiteindelijk dienst deed als opvangcentrum voor afvallers uit de kopgroep. Na de verzorging in Wolvega ging het weer in Noordelijke richting de wouden in, constant een hoog tempo draaiend, waarbij geen der koplopers ge­legenheid kreeg zich van de rest te distan- cieren. De slijtage­slag was hier in volle gang, eerst viel de overgebleven Friese renner P. Schreur, uit Wolvega, af, even later gevolgd door J. le Grand uit Amsterdam, en zo ging het door, tot er uit­eindelijk de 17 man overbleven die na 157 km de tweede verzorging in Surhuisterveen achter zich lieten en met een moyenne van tegen de 40 km naar het Noorden trokken. Het meest opzienbare feit was hier de valpartij van Th. Sijthoff, waarbij zijn band van het wiel sprong, maar toch binnen de 5 km weer bij de hoofdmacht was. Solaro probeerde hier weg te komen, doch werd reeds na enige km weer ingelopen. T'oen kwam het grote moment, dat op een bevel van ploegleider Schulte, Hugens de rug kromde en het peloton met enkele machtige pedaaltrappen achter zich liet en het niet eer weer terug zag dan na de finish in Leeuwarden. Hoewel in het overblijvende peloton enkele malen een uitlooppoging werd ondernomen om te trachten Hugens te achterhalen, werd dit door de samenbundelende krachten van de militaire ploeg te­niet gedaan. In de straten van Leeuwarden sprongen Solaro en Corstjens nog uit het peloton weg en finishten als 2e en 3e, even later gevolgd door de rest, waarvan C. A. Visser de sprint won.

Het ploegenklassement was derhalve voor de militaire ploeg, met op de 2e plaats Olympia uit Amsterdam en De Kampioen uit Haarlem op de 3e plaats.

BRON: A.TERPSTRA

Amateurs: 1. J. Hugens, Hoensbroek, 210 km in 5 uur 25 min. 8 sec.; 2. B. Solaro, Den Bosch; 3. J. Corstjens, Budel; 4. C. A. Visser, Santpoort; 5. A. v. Egmond, Den Haag; 6. L. Hartman, Am­sterdam; 7. A. Jongejan, Rotterdam; 8. J. Hermes, Berkel; 9. M. Snijder, Halfweg; 10. Th. Sijthoff, IJsselmonde; 11. A. Straver, Haarlem; 12. W. Klebach, Amsterdam; 13. J. Dokter, Enschede; 14. K. de Groot, West Graftdijk; 15. H. Barbiers, Amsterdam; 16. J. Koolhof, Amsterdam; 17. J. G. Beers, Zaan­dam; 18. L. Vaars, Haarlem; 19. H. v. Gent, Leiden; 20. L. v. d. Leur, Rotterdam.

De premiesprints werden gewonnen door:

J. v. Galen, Cothen; H. Nijdam, Eelderwolde; J. le Grand, Amsterdam; J. Hugens, Hoensbroek en W. Klebach, Amster­dam.

 

RONDE VAN GELDERLAND (13 juni).1959

BRAM KOOL in glanzende conditie, niet te stuiten in

                                                                      Ronde van Gelderland

De derde Ronde van Gelderland voor amateurs en onafhanke­lijken is er niet een geweest om er een lang en juichend verhaal aan te wijden. Dat houdt geen verwijt in aan de vol­ijverige organisatoren met de schepper van Gelder's wielereve­nement, de heer Van de Blankevoort, voorop. Al deze echte sportliefhebbers hebben weken aan het welslagen van hun wedstrijd - een propaganda voor het Oosten des lands - ge­werkt en dat het niet bepaald een onvervalste wegwedstrijd werd hadden zij niet in de hand. Het veld deelnemers, van omvang zeker niet aan de dunne kant, bezat voor een treffen over tweehonderd kilometers te weinig kwaliteit-rijders: de zesde aankomende kwam een dikke acht minuten en de tiende aankomende ongeveer een kwartier na de winnaar in Apel­doorn over de witte kalklijn. Voor de weliswaar nog korte erelijst van de Ronde van Gelderland was het goed, dat die winnaar een renner is, die de volgende week zelfs zijn debuut maakt in de Tour de France: de Delftenaar Bram Kool.

We zeiden het al: er waren in de Ronde van Gelderland - wat een pracht van een provincie, wat een natuurschoon - deel­nemers genoeg: liefst 128. Onder hen wagen vele jongeren; kersverse amateurs soms, die zeker goed van wil wagen, maar nog onwennig stonden tegen een zo'n lange wegcourse-aan­een-stuk. Vandaar dat meer dan de helft van de renners het eindpunt niet haalden. Dat vinden wij hens zo erg niet, want wat Hansje niet leert zal Hansje niet weten.

Het aanvangstempo was niet direct hoog en toen, ergens tus­sen Eerbeek en Loenen (op de Veluwe), de Brabander Piet Dee­nen voor machinedefect van de fiets moest, kon hij, na gere­pareerd te hebben, snel weer aanhaken. Er lagen op dat ogen­blik een goede dertig kilometer achter de wielen. Maar de wind nam in kracht toe, er moest af en toe worden geklommen (nou ja!) en plots verloren heel wat wielerridders, vooral ,bij Hoenderloo, contact met het peloton. Van Schie was er bij en Giesen, Pas en Hoogenboezem, Van Galen, Otto en Nooy, Jan­sen, De Weerd, De Reuver, Stokkink, Horseling (door, pech) en Van Willigen, die een mooie pedaalslag heeft maar met zijn armen veel te wijd uit zit. Mogelijk is dit te verhelpen door het stuur wat naar voren of het zadel naar achter te plaatsen. Met zoeken, met proberen komt men het trouwens aan de weet.

Inmiddels wagen tien man 'm gesmeerd, zomaar, zonder veel tegenwerking. Hier zijn de namen van die tien: Hopman (van wie we hebben genoten, werkelijk), Kouwenhoven, Van Lith, Hermes, Van Egmond, Ramakers, Nijdam, Rouweler, Mesters en Kool. Tussen Barneveld en Voorthuizen, op de helft van de course ongeveer, noteerden zij al een minuut of vijf, zes voor­sprong. De heren werden gevolgd door een groep van wel twin­tig man, zij bet zonder Boom uit Markelo, die voor een lekke band moest afstappen, de Arnhemmer Hubers en de Hagenaar Hamelink. Die hadden “kaderbreuk", zoals onze Vlaamse vrienden dat zeggen. Los van deze rijwielpech is Carel Hame­link eigenlijk nooit helemaal doorgebroken, ofschoon hij heus niet van aanleg is ontbloot.

Hoe het niet moet.

De Zaterdag verreden wielerronde van Gelderland mag dan wat aan de vlakke kunt zijn geweest, weinig verbeten gevech­ten hebben opgeleverd door gebrek aan kwaliteit - dat de Ronde van Brabant nou ook op dezelfde dag van start moest gaan -, het slot mocht er toch werkelijk zijn. Vooral dank zij Bram Kool.

Wij hebben elders geschreven, dat de Delftenaar niet bepaald een elegant wegrenner is - hoewel smaken verschillen - en dat menen wij ook. Zijn stijl boeit niet, is voor ons gevoel te onrustig. Maar wat is die Bram Kool sterk. Wat een vechters­instinct bezit hij. Lummelen in een wedstrijd, het zware werk op de schouders van zijn makkers schuiven; is er niet bij. Ook Zaterdag in de aan natuurschoon zo rijke Ronde van Gelder­land niet. Niemand kon hem houden toen hij, na tal van „sto­ten" te heb en uitgedeeld, de ruimte invluchtte tussen Heerde en Veessen. Een kleine dertig kilometer moest er op dat ogen­blik nog worden gereden.

En terwijl de kopgroep van tien door Kool finaal aan flarden werd gereden, eerst Kouwenhoven, Nijdam en Rouweler (die later nog een lekke band kreeg) „losten", vervolgens v. Lith en Hopman en tenslotte Mesters, Van Egmond, Hermes en Ra­makers het hoge tempo van de strijdbare Tour de France­debutant niet meer vermochten te volgen, lieten verschillende juryleden zien hoe het n i e t moet. In een volgauto gezeten nestelden dezen, overigens beste, brave wielersportenthousias­ten zich in het heetst van het gevecht tussen de groepjes ren­ners en gaven zodoende de “gelosten" alle gelegenheid hun achterstand in het zog van de wagens weg te werken. Gelukkig liep het met het teniet doen van die achterstand nog al mee, maar een feit is, dat het zojuist gereleveerde een jammerlijk zwakke plek was in een overigens voortreffelijk georganiseer­de wedstrijd.

BRON: EVERT VAN MOKUM

Amateurs en Onafhankelijken: 1. A. Kool, Delft, 200 km in 4.45.21 uur; op 3.04 min.: 2. J. Mesters, Den Haag, 3. A. v. Egmond, Den Haag, 4. J. Hermes, Berkel, 5. J. Rademakers, Utrecht; op 8.09 min.: 6. J. Hopman, Egmond a.-d. Hoef, 7. G. v. Lith, Gellicum; op 11.02 min.: 8. H. Nijdam, Eelderwolde, 9. C. Kouwenhoven, Leidschendam; op 14.49 min.: 10. H. Rouweler, Goor, 11. G. v. d. Berg, Amsterdam, 12. G. Nijkamp, Zwolle, 13. W. Klebach, Am­sterdam, 14. H. Scheuten, Hengeeo, 15. K. Niemeijer, Hengelo, 16. Th. Oudshoorn, Vinkeveen, 17. P. Deenen, Oploo, 18. H. de Bruin, Rotterdam, 19. D. Bossink, Goor, 20. J. Rijkenberg, Am­sterdam, 21. T. Grim, Wijchen, 22. E. Hup, Kampen, 23. E. Boe­lens, Hilversum, 24. G. Hoetink Voorst, 25. F. Lenting, Ter Aar.

 

RONDE VAN LIMBURG (28 juni).1959

20-jarige cyclo-cross-specialist Rolf Wolfshohl

triomfeerde voor Jan Hermans en Leo Knops

Verrassende ontknoping in uitermate levendige RONDE VAN LIMBURG

Gehard in veldritten van het lastigste kaliber, bleek de kleine 20-jarige Rolf Wolfshohl uit Keulen - bankwerker van beroep - in de werkelijk sensationele slotfase van de zware Ronde van Limburg, het best bestand tegen de drie keer geserveerde Adsteeg en de flink meetellende wind. Wie tipte voor de start op bet Maastrichtse Vrjjthof deze Duitser? Niemand. In Rolf Wolfshohl werd vrijwel uitsluitend de cyclo-crosser gezien, de jonge kerel die het bestond (als amateur) tweemaal achtereen kampioen der veld­rijders van zijn land te worden en enige maanden geleden in het gevecht om de regenboogtrui als rummer twee (ondanks pech) na de Italiaan Longo te eindigen. Nadien incasseerde Wolfshohl eerste prijzen in wegwedstrijden te Velbert, Keulen, Castrop­Rauxel en Bonn, maar deze successen drongen niet tot hier door en zodoende werd - eerlijk is eerlijk - de bekwame Duitser zowat tot de figuranten gerekend.

Het bleef niet bij deze surprise: diverse hoofdmannen van ons amateurleger konden het peloton niet verlaten, werden door pech geteisterd of maakten andere minder prettige belevenissen mee, zodat heel wat deelnemers van de jongste lichting de kans waar­namen om aan het voorfront op te dagen en een sprekende uitslag te bemachtigen. Valpartijen kwamen ook al in het geding: Wijman werd aldus in Echt uitgeschakeld, de Eindhovenaar Van Kemenade werd in Roosteren ernstig geblesseerd (lichte hersen­schudding?) en Henny Marinus liep in Mechelen verwondingen op.

Afvalrace en slijtage-slag

De lange veelkleurige sliert werd herhaaldelijk gedund. Oor­zaken? Lekke bandjes, een gesloten overweg te Beek-Elsloo, tuimelingen en natuurlijk werden diverse manner - door het tempo - afgehaakt. Frits Knoops kon dra een punt achter deze Ronde van Limburg zetten. Drie kilometer na het vertrek - voor de stuw in Borgharen - reed Knoops een bandje aan flarden, hij herstelde fluks en begon met frisse moed aan een tintelende achtervolging. In Beek-Elsloo was evenwel de over­weg dicht, Frits Knoops en andere pechvogels moesten een minuut of zeven wachten en toen was de pret verdwenen. De achterstand kon niet meer ongedaan worden gemaakt en mis­noegd staakte Frits Knoops de kamp. Het veld was vanaf de start - door Toon v. d. Bogaerd, die voor de tiende keer mede­werking verleende - bepaald rumoerig. Eugene Beckers suk­kelde met een stout bandje in Geulle (16 km). Coehorst moest zijn ketting een beurt geven, Vusscher's derailleur vertoonde lelijke nukken. Ook Harry Kisters moest zijn ketting nakijken, De Bruin legde dapper een nieuw bandje op, hetgeen Duckers eveneens moest klaren.

Tot overmaat van ramp keek Duckers in Montfort vervolgens tegen een gesloten overweg aan. Intussen hadden Frans Breu­kers, Wim Cuypers en Van der Sanden het heft in handen ge­nomen. Zij sloegen er in de Maasdorpen geducht op los, om Maasbracht te passeren met een voorsprong van 1.30 min. op de groep, die - met tussenpozen - werd gevolgd door Nijdam, de Duitser Kunde, Le Doux, Steyns, de Brit Lloyot, Beckers, Duckers en Jan Doek. In Montfort moesten de drie gereleveer­de leiders het hoofd buigen, waarna in Pey Idema en Hermans aanvoerders waren met 25 seconden voorsprong op een lange stoet met Brunenberg op kop. De slag duurde onverminderd voort. De achterblijvers geraakten helemaal in de sloot, voor­aan werd de zaak gedund en de 14 sec. die Hindriks, Scholten, Swanefeld, Jongejan en Paas in Hijngen hadden, was beslist van geen betekenis. Jan Hugens trok de stoet weer op de uitlopers, waarna in Munstergeleen afscheid van Vereyken, Hindriks en Kersemakers werd genomen. Slachtoffers konden in serie worden genoteerd, meestal door lekke bandjes, terwijl velen iets raars in de benen voelden kriebelen. Tom Tubee en Marcel Nelis renden de ruimte in, toen in de verte Valkenburg opdaagde. Op de top van de Cauberg had dit tweetal 15 secon­den op de groep, waarin Harings, Leo Knops, (had een achter­stand van drie minuten goed gemaakt), Hermes, Marinus, Bru­nenberg, Paas, Verwijlen en Corstjens op de eerste rang huis­den, Wijman moest opgeven, alsmede Van der Goor; gelost werden in deze contreien Hindriks, Scheffer, Van Mulken, Vek en Schreur (kwam terug).

Tubee en Nelis versaagden geen moment. Zij kregen in Nijs­willer (130 km) bijstand van Fons Steuten, die in Simpelveld op 11 sec. van de twee leiders zat.

Was het menens? Op de klim in Epen liet Steuten zijn beide gezellen resoluut in de steek en vlot klimmend en dalend flit­ste hij met een winst van 44 seconden door Hoogcrutz en Neer­beek. Een allerbeste stunt. Steuten peddelde in soepele stijl voorwaarts. Zou het lukken? Maar Beek was nog ver en de moeilijkheden drukten hun stempel op het verloop. De volgers blikten geinteresseerd op Steuten, in de wetenschap dat in­middels Wolfshohl en Hub. Harings aan een pertinente achter­volging waren begonnen. Steuten moest bukken en juist toen Vercoulen werd afgehaakt (hield lang dapper stand) demar­reerde Jos Brunenberg uit de groep, Ook Ab van Egmond vluchtte en even later was Aanraad present. In Heer hadden Steuten, Wolfshohl en Harings 28 seconden op Van Egmond en Aanraad en 38 seconden op de hoofdmacht. De brokken­wager werd dik gevuld, nabij Schimmert kwam aan de opmars van bet genoemde drietal een einde.

Naar de finish

Na de fraaie prestatie van Steuten (de twee uitlopers bijge­beend en voorbij gesneld) kon de Weertenaar zijn twee maten (logisch) niet afdoende steun verlenen. Hij wilde even ver­pozen, hetgeen door sommigen verkeerd werd uitgelegd, daar de mening werd geuit dat Steuten geen kop wilde doen.

Toen Beek in zicht kwam, grepen de inderdaad talentvolle Wolfshohl, Hermans en Leo Knops energiek de hoofdrol van bet boeiende stuk. Met een geringe winst (15 sec.) begonnen zij aan de eerste klim naar de top van de Adsteeg, zij hielden stand en waren ook tijdens het verder verloop van de twee plaatselijke ronden van 10 km de juiste aanvoerders, ondanks bet danig gejakker van de woelige bende.

Rolf Wolfshohl had de scherpste wapens voorradig. In de fina­le was hij sterker dan Hermans en Knops, die zeer zeker vol­ledig in de eer deelden. De Duitser ram met brio de leiding en gaf zijn rivalen geen kans. Een knappe overwinning van een sterk rijdende Keulse jongen, die direct na zijn triomfantelijke aankomst door dr. Van Dijk, praeses van de K.N.W.U., werd gehuldigd, en uit harden van de heer H. Geurts de eerste prjjs, een piekfijn Eroba racerijwiel, in ontvangst mocht nemen.

Weer werd de Ronde van Limburg - ook nu een zware brok - een succes. De strijd was boeiend en afwisselend, er werd goe­de sport geboden en vele tienduizenden sloegen overal de ijve­rige meute gade.

Amateurs: 1. Rolf Wolfshohl, Keulen, 200 km in 5 uur 6 min. 3 sec., 2de J. Hermans, Valkenburg, op 4 sec., 3de L. Knops, Bocholtz, op 7 sec., 4de W. Swanefeld, Dordrecht, op 25 sec., 5de M. Nelis, Hulsbergmop, 35 sec., 6de Jos Brunenberg, Weert, op 39 sec., 7de B. Idema, Rotterdam, op 47 sec., 8ste J. Corstjens, Budel, z.t., 9de T. Tubee,.Wessem, z.t., 10de H. Nysten, Geulle, op 50 sec., 11de A. Aanraad, Oud-Gastel, z.t., 12de W. Boss, Beek, z.t., 13de J. Hugens, Hoensbroek, op 55 sec., 14de W. Cuypers, Echt, z.t., 15de D. v. d. Sanden, Veghel, z.t., l6de J. Stolk, Zwijn­drecht, z.t., 17de N. Paas, Munstergeleen, z.t., 18de H. Harings, Wijlre, z.t., 19de A. van Egmond, Den Haag, z.t., 20ste E. Ver­straeten, Eede, z.t., 24ste A. 'Steuten, Weert, op 1 min., 25ste Fr. Breukers, Nederweert, z.t.

Ploegenklassement: 1. Caritas, 27 pnt., 2de Locomotief, 31 pnt., 3de E'roba, 39 pnt., 4de Radium, 42 pnt., 5de Drie Hoefijzers, 54 pnt.

 

RONDE VAN MIDDEN-ZEELAND (18 juli).1959

Briljante Ronde van Midden-Zeeland

                                          bracht triomf aan MIEL VERSTRAETE

Wat kan het leven mooi zijn met een ... wegkoers. Maar dan een wegkoers op hoog niveau, zoals afgelopen Zaterdag met de Ronde van Midden-Zeeland het geval was. Zij, die den­ken dat het met de vaderlandse wielersport de kreeftengang gaat omdat de verrichtingen van onze renners in de rondrit door Frankrijk minder rooskleurig zijn geweest, zij waren als zij in het bloeiende Zeeland aan de berm van de weg hadden gestaan, gauw van hun dwalingen teruggekeerd. Want deze wegwedstrijjd-over-de-lange-adem voor amateurs en onafhan­kelijken was niet alleen prachtig van opzet en glanzend van organisatie, zij was ook aantrekkelijk door de grote strijdbaar­heid van de deelnemers. Meer dan honderd geselecteerde deel­nemers onder wie Belgen en Engelsen.

Voor de Zeeuwen kwam daar nog iets bij. De sprekende triomf van de sterkgebouwde Miel Verstraete, een provinciegenoot, die na een fascinerende wedstrijd meester bleef over vijf mak­kers.- Een jonge amateur-wegrenner, die de moeite van het „bekijken" ruimschoots waard is.

Wat is deze eerste wielerronde van Midden-Zeeland - hulde, „Middelkampers", met uw initiatief - toch -bijzonder mooi geweest. Wat toonden de 112 deelnemers in dit treffen van de eerste orde, die zonder hen donker wolkje verliep en vol spran­kelende jachten was, toch een enorme vechtlust. Het begon al kort na de start in het juichende Goes, waar de belangstelling, als overal langs het tweehonderd kilometer lange parcours, zeer groot was. Het begon weliswaar met de traditionele „voorpostgevechten", met hier en daar wat “plaagstootjes", maar vooral met het zoeken naar de juiste cadans, er zat toch meteen leven in de wedstrijd. Harry Deegens, de wegkampioen van Zeeland, reed soms een paar honderd fietslengten voor het kleurige peloton uit, evenals Raas en Verstraete, Van Gent, Nelis en Duckers, Mertens, Enthoven, Niesten en de bijna 40­jarige Van Espen, vol courage op eigen terrein. Maar in Kwa­dendamme, even voorbij Hoedekens- kerke, na zo'n kilometertje of vijftig rijden, was de spielerei voorbij, begon het spel pas echt. Dank zij Frits Knoops. Die sloeg ergens in de weelderige Quarlespolder toe en werkte zich in zijn eentje langzaam maar zeker naar voren. Op smalle, slingerende wegen soms en met boven zich een brandende zon. De jonge Limburger greep bij deze attaque zeker niet naar de extra-versnelling en zijn stijl bleef er even sierlijk onder. Maar in Nieuwdorp (71 km) no­teerde hij al een terreinwinst van vijftig seconden op Ver­straete, Marinus, Niesten, Nijdam, Jongejan, Enthoven en Snijder, terwijl het flink gehavende peloton hier een dikke minuut achterstand had. Inderdaad, flink gehavende peloton. Want iedere renner met gebrek-aan-cadans verdween on­herroepelijk naar de achterste regionen; velen misten het ver­mogen om door te zetten, om vol te houden tot de hele afstand was volbracht.

De boot gemist

U kent het gezegde in de wielerwereld: deze of gene renner heeft de boot gemist. Welnu, Jan Hugens en Werner Swane­veld, die mede de aandacht van de Sportcommissie hebben in verband met de komende wereldkampioen schappen in Zand­voort, waren Zaterdag niet helemaal met hun geest bij de wedstrijd. Misschien lag dat wel aan de hitte, maar hoe dan ook, toen er een kopgroep was ontstaan, waren Hugens en Swaneveld er niet bij. Zij waren overigens niet de enigen, die niet af te laat reageerden. Mogelijk -wel Pauw, Van Geel en Mertens, die van hun fiets moesten voor een lege band, ter­

wijl Coehorst met een onwillige pion sukkelde. Dat zijn zo van die zwarte dagen in het leven van een renner.

Over de zeldzaam mooie Ronde van Midden-Zeeland is veel te vertellen, maar in verband met de enorme hoeveelheid copy moeten we kortheid betrachten. Vandaar, in korte trek­ken, het verdere verloop: Knoops had zich, heel verstandig, eenmaal het vissersdorp Arnemuiden achter de rug, laten in­lopen. In Vlissingen (honderden badgasten jubelend op de boulevard) bestond de leidersgroep - in omvang wat toegeno­men - uit elf man. Hier zijn ze: Geldermans, Deegens, Mari­nus, Niesten, Nijdam, Jongejan, Enthoven, Snijder, Van Eg­mond, Knoops en Verstraete. Die elf bleven bij elkaar in Koudekerke, Biggekerke en Westkapelle, waar een sterke zee­wind voor menig renner een lelijke sta-in-de-weg betekende. Dat bleek al gauw. Want moest Deegens als eerste bij de kop­mannen „lossen" - jammer dat Ab van Egmond, die goed reed, voor Domburg moest afhaken door gebroken remkabels, bij de tweede doortocht door Middelburg, waar de toe­schouwers vijf, zes rijen dik langs het traject stonden ge­schaard, konden drie overigens dappere wielerridders ineens niet meer mee: Marinus, Nijdam en Jongejan. Dit met nog een goede veertig kilometer voor de wielen.

De zes overgeblevenen boorden verder. Door Nieuwdorp en Heinkenszand. Op vele minuten gevolgd door Raas, Schrau­wen, De Vries, Jongejan, Marinus, Nijdam, Jan Janssen (de knappe winnaar van de Ronde van Zuid-Holland), Zilverberg, Van de Klooster, Hugens, Solaro, de Belg Thijs en de Engels­man Howling. Bij die zes, veelal aangevuurd door de strijdbare Dick Enthoven, kwam Frits Knoops, last van krampen, even in moeilijkheden, voerde hij met inzet van al zijn langzaam weg­ebbende kracht een gigantische strijd om niet voor goed het contact met zijn vijf makkers te verliezen. De Limburgse „gangmaker" wist zich weliswaar te handhaven, maar bezat toch niet meer het vermogen aan de eindspurt deel te nemen.

Aan die eindspurt deed ook Miel Verstraete, nauweljjks een maand uit militaire dienst, niet mee. Enige kilometers voor het verlossende einde was de jonge hardrijder uit Eede van zijn metgezellen weggevlucht en hij reed in zo'n daverend tempo naar de finishplaats Goes, dat hij, onder niets dan vreugde­klanken van zijn supporters, met een voorsprong van bijna een halve minuut glorieerde. In een wegwedstrijd van formaat, waaraan vele harde werkers als de heren De Coninck, Van de Loo, Vujjk, De Regt, Van Snel maar bovenal de prachtige voorzitter van de organiserende vereniging ,Theo Middel­kamp", Verhulst, hun beste krachten hebben gewijd.

BRON: EVERT VAN MOKUM

Amateurs en Onafhankelijken: 1. E. Verstraete, 2. op 25 sec. A. Gelder­mans, 3. C. Niesten, 4. D. Enthoven, 5. M. Snijder, 6. F: Knoops, 7. op 10 minuten J. Jansen, 8. H. Nijdam, 9. Thijs (Belgie), 10. Howling (Engeland), 11. A. de Vries, 12. F. Balvert, 13. J. Hu­gens, 14. A. Jongejan, 15. C. Raas, 16. F. Schrauwen, 17. M. v. d. Klooster, 18. S. v. d. Hurk, 19. H. Zilverberg, 20. C. van Espen, 21. P. Waayboer, 22. J. Niesten, 23. M. Verwijlen, 24. Smitz, 25. G. Vossen, 26. H. Marinus, 27. Solaro. De rest had een achter­stand van twintig minuten tat een half uur.

De winnaar had de 200 km afgelegd in 5 uur 6 minuten en 30 seconden. De prestatieprijs werd toegewezen aan Dick Ent­hoven.

Het ploegenklassement werd gewonnen door de K.N.W.U.­selectieploeg.

 

RONDE VAN NOORD-HOLLAND (12 april).1959

Nieuwe triomf van HARRY SCHOLTEN

                                                  In Ronde  VAN NOORD-HOLLAND

Harry Scholten heeft voor de tweede achtereenvolgende maal de Ronde van Noord-Holland op zijn naam gebracht. Een prestatie die nog niet eerder in de geschiedenis van deze zware „klassieker" werd verwezenlijkt. Alhoewel Wout Wagtmans, Wout Verhoeven en Jan Rol er heel dichtbij geweest zijn.

Zwaar, door de straffe Zuidwester die over het vlakke polder­landschap blies, zelfs bijzonder zwaar was ook ditmaal weer de strijd in Noord-Holland. Maar dit vormde voor de 23-jarige wielerreus uit Rijswijk geen beletsel om samen met de sterke Limburger Jan Hugens uit een ten ondergang gedoemd kop­groepje te ontsnappen en aan een riskante vlucht te beginnen. Er lag toen nog een vol koersuur voor de boeg. Ze hebben het tenslotte toch weten te klaren die twee temporijders en het in een fel sprintje onderling uitgevochten. Scholten toonde zich daarin de snelste.

Valpartijtjes, lekke banden en aflopende kettingen hebben. aanvankelijk weer hun invloed op het strijdverloop doen gel­den. Henk Nijdam weet daar van mee te praten. Even door Purmerend, na amper een half uur koers, kreeg hij een tube zonder lucht. Snel kwam de, Groninger uit het zadel en fluks werd een reservebandje omGelegd. Op de Zeedijk naar Hoorn zagen we hem daarna weer in actie. Van Het ene geloste groepje naar het andere springende. In Enkhuizen had Nijdam zijn doel, de hoofdmacht, bijna bereikt. Maar eerst zaten hem de volgwagens dwars en vervolgens kreeg hij de sterke tegen­wind op kop. Dat werd zijn noodlot. Een gapend gat van amper veertig meter kon de felle vechter uit Eelderwolde niet meer overbruggen. Hij had al te diep in zijn krachtenreservoir moe­ten putten. Om er van te grienen. En dat kon ook Jan Buis die, na door een val achter te zijn geraakt, een knappe achtervol­ging bekroonde met aansluiting bij het peloton en -toen weer voor een Platte tube uit het zadel moest. En wat zaten Joop Hopman en Cok Dullemans niet met een van pijn vertrokken gezicht op de fiets en keek een grieperige Dik Enthoven niet sip. De Tunesierijder, wilde er nochtans bij zijn toen stayer Henk Buis bij Lambertschaag (85 km.) de ruimte insnelde en daarbij vergezeld werd door Werner Swaneveld, Aad Straver, Frits Balvert, Henk Barbiers, Jack Mesters en Jan Hermes. Maar het bespoedigde Dik zijn aftocht. Ook Barbiers kon zich niet handhaven. Door de jachten op de uitlopers werd bet peloton, dat nog zo'n honderd koppen telde, finaal uiteen ge­slagen. Toen de zes overmoedige koplopers bij Julianadorp (124 km.) de smalle en kronkelende weg naar't Zand insloegen, was de voorhoede van het peloton hen heel dicht genaderd. Jan Hugens, Harry Scholten, Bruno Solaro en Frans Hofmans namen een „overstapje". Van jagers werden zij leiders. De overige pelotonrijders verzaakten. Alleen Henny Marinus deed nog een vertwijfelde poging om de tot tien man aangegroeide kopgroep, die dank zij de versterking opnieuw uitliep, te be­reiken. Zijn uitval kwam evenwel te laat.

Door de strijd om het verlies zo beperkt mogelijk te houden, werd het peloton steeds slanker. Twaalf man, t.w. de Belg Alfons Dits en de Duitser Troch - de enigen van de 29 buiten­landers die niet het slachtoffer van valpartijen, lekke banden of het hoge tempo waren geworden - Ab van Egmond, Mik Snijder, Jo Beers, Wim Klebach, Rob v. d. Ruit, Henny Mari­nus, Piet Hanegraaf, Wim van Smirren en Jongers, wisten zich aan de spits van de hoofdmacht te handhaven. Waren deze twaalf reeds kansloos? Het had er alle schijn van, want de kop­groep - waarin Balvert en Buis zich niet konden handhaven - had een ruime voorsprong opgebouwd. Een winst van om en nabij de drie minuten. Maar in de buurt van de Heerhugo­waard, toen de vermoeidheid een woordje mee ging spreken bij de koplopers, openden er zich voor de twaalf niet versagende jagers nieuwe perspectieven op de overwinning of een der ere­ plaatsen. Scholten en Hugens waren zich het gevaar van inge­lopen te worden bijtijds bewust en lieten hun makkers in de verslappende kopgroep bij Stompetoren (170 km.) in de steek. Zij hadden het juiste moment gekozen, want nog voor Purme­rend was het met de zes andere aanvallers gebeurd.

Ook Scholten en Hugens waren toen nog geenszins veilig. Maar met inspanning van al hun krachten wisten zij hun voorsprong te behouden. In de kronkelende straatjes naar de finish aan de H. Gerhardstraat te Zaandam, waar de toeschouwers in rijen van drie en vier dik van deze ontknoping getuigen waren, lie­pen de twee moedige demarranten nog iets verder uit. Samen met Hugens reed Scholten daarna zijn welverdiende ereronde.BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES

Amateurs: 1. H. Scholten, Rijswijk, de 210 km. in 5 uur 15 min. en 2 sec.; 2. J. Hugens, Hoensbroek; 3. W. Swaneveld, Dordrecht in 5.15.42; 4. A. Dits, Belgie in 5.15.50; 5. A. Boeren, St. Willibrord; 6. R. v. d. Ruit, Amsterdam; 7. L. Troch, Duits­land; 8. J. Beers, Zaandam; 9. A. van Egmond, Den Haag; 10. M. Snijder, Halfweg; 11. J. Mesters, Den Haag; 12. J. Hermes, Berkel; 13. W. Klebach, Amsterdam; 14. W. van Smirren, Am­sterdam; 15. F. Hofmans, Etten; 16. A. Straver, Haarlem; 17. H. Marinus, Amsterdam; 18. P. Hanegraaf, Breda; 19. B. Solaro, Den Bosch; 20~. F. Jongers, Utrecht; 21. L. van Kruiningen, Utrecht; 2'2. H. Zilverberg, Goirle; 23. L. Coehorst, Tilburg; 24. B. Maliepaard, Willemsstad; 25. H. van Tilburg, Breda.

De ploegprijs werd gewonnen door de ploeg van de „Drie Hoef­ijzers" uit Breda met de renners: A. Boeren, F. Hofmans en P. Hanegraaf.

 

RONDE VAN NOORD-WEST-FRIESLAND (5 september).1959

Bart Zoet winnaar van de

                          Ronde van Noord-West-Friesiand

                                                  225 nieuwelingen gingen van start

Bart Zoet, de jeugdige zoon van een bollenkweker in Sas­senheim, won Zaterdagrniddag op het Ruiterskwartier in Leeuwarden de sprint van een groep van negen renners, die in de nieuwelingenronde van Noord-West Friesland een be­slissende voorsprong had genomen. Zoet werd daardoor de glorieuze winnaar van deze 110 km lange wedstrijd, waarvoor niet minder don 225 nieuwelingen uit het gehele land aan de start waren gekomen.

Het is over het algemeen een vrij vlakke vertoning gewor­den. De grote groep bleef lange tijd constant bijeen. De scher­mutselingen die er zo nu en dan waren, bleken van onschul­dige aard te zijn. Na de start in Leeuwarden, waarna het via Berlicum, Ried, Franeker, St. Jacob en vervolgens door de Bilddorpen naar Stiens ging en vandaar weer naar Leeuwar­den, hadden vier renners in de Friese hoofdstad een kleine voorsprong. Dat waren Kooyman uit Rijnsburg, Zeeman uit Amsterdam, Schouten uit Badhoevedorp en Wilkens uit Gie­ten. Tussen Lekkum en Miedum werden zij echter weer door het peloton opgeslokt.

Een uitloopgoging van de Hagenaars De Jager en Veldkamp, de Rijswijker Harbers en de Drentse kampioen Roel Hendriks uit De Wijk leek bij Trijnwouden meer succes te hebben. Zij kregen een voorsprong van ruim een minuut. Een onvoorzich­tig overstekende oude man echter was er bij Rinsumageest de oorzaak van dat het viertal door een valpartij haar kansen verspeelde.

Kort na de doortocht in Sijbrandahuis zagen zeven renners kans zich van het peloton te ontdoen en een beslissende voor­sprong te nemen, dat waren Verbaas, Van Lachterop, Schar­righuizen, Kartens, Zoet, Van der Kuyl en de uitstekend rij­dende kampioen van Groningen, Goos Scheuneman uit Nieuwe Pekela. In een voorbeeldige samenwerking kwam dit zevental spoedig op een minuut voorsprong op het peloton, waaruit intussen ook nog Althuyzen en Bastiaanse waren weggespron­gen. Kort voor Leeuwarden kregen Althuyzen en Bastiaanse aansluiting bij de zeven vluchtelingen, zodat een kopgroep van negen renners op de eindstreep aanstormde. In een lange sprint probeerde Althuyzen de zege te grijpen, maar de ten­gere Bart Zoet gaf hem daartoe niet de gelegenheid. Althuy­zen werd met zichtbaar verschil geklopt.

BRON: WILLY BOUWMAN

Nieuwelingen: 1.B. Zoet, Sassenheim, de 110 km in 2 uur 45 min. 23 sec.; 2. L. Althuyzen, Den Haag; 3. G. Scheuneman, Nieuwe Pekela; 4. A. Verbaas, Den Haag; 5. G. Karstens, Lei­den; 6. J. v. d. Kuyl, Amsterdam; 7. A. Bastiaanse, Kruisland; 8. F. van Lachterop, Amsterdam; 9. N. Scharrighuizen, Bad­hoevedorp; op 1 min. 10. J. Stam, Rotterdam; 11. G. v. d. Pep­pel, Wageningen; 12. G. Zwienenberg, Enter; 13. R. van Zwol, Amsterdam; 14. A. Servaas, Amsterdam; 15. W. Hoekstra, Ureterp; 16. C. Duyker, Beverwijk; 17. H. v. d. Dussen, Den Haag; 18. B. Tillema, Landsmeer; 19. A. Tijm, Warmenhuizen.

 

RONDE VAN OVERIJSSEL (25 juli).1959

BAS MALIEPAARD

de slimste van de sterksten wint achtste RONDE VAN OVERIJSSEL

Wie de Ronde van Overijssel heeft gewonnen? Maliepaard uit Willemstad. Wie het meeste werk heeft verzet in deze Ronde? Balvert. Maar wie het meeste heeft gezwoegd en ge­sjouwd en gewerkt als een paard, dat was de stijlloze vliegen­de draadnagel op een racefiets: Lentelink uit Delden. Maar al was hij dan een volkomen stijlloze hardfietser-zonder-enig­koersinzicht-of-stuurmanstalent, een „knokker" was hij. Al was het figuurlijk gesproken „met vallen en opstaan" dat hij vocht, in elk geval is hij door blijven gaan. Door blijven gaan „tot aan zijn einde". Dat betekende voor hem een vijftiende plaats. Maar kom, laten wij het geheel van deze achtste Ronde van Overijssel eens bekijken. Een en tachtig renners hadden ingeschreven, negentien waren thuis gebleven, twee en zestig coureurs hadden zich startklaar gemaakt.

Maar bij deze twee en zestig amateurs kon men echter de bloem van Nederland vinden: de “kanonnen", de “stoottroe­pers", de „bombers", de “vechters van nature", kortom de „grootmeesters van het wiel".

De achtste Ronde van Overijssel had dus dit jaar kwantitatief een bescheiden, doch kwalitatief een superveld van amateurs aan de start. Dit laatste werd oorzaak dat deze Ronde min of meer een vlak verloop kreeg. Afgetekend door een merkbare vrees van de sterken voor elkaar. Een vrees die oorzaak werd dat men heel voorzichtig en uiterst kalm van start ging. Elkaar beloerend van kilometer tot kilometer. Maar dit kon toch niet verhinderen dat er voor de “volgens" gedurende de gehele wedstrijd een zekere spanning is blijven bestaan. Steeds vroe­gen wij ons af: wie van de groten zal “weggaan" en “weg­blijven"? Balvert? Mik Snijder? Zilverberg? Van Egmond of misschien wel een Nijdam? Of zou het tenslotte een der Oos­telijke renners zijn die uit de band zou springen en een on­waarschijnlijke overwinning gaan behalen? Want dat laatste zat er volkomen in: de elkaar bewakende „upper ten" konden wel eens de vlucht van een of meer Oosterlingen verwaarlozen en voor hen een ongedachte kans scheppen.

Het zijn deze factoren geweest die voor ons de spanning in deze overigens vrij vlakke wedstrijd hebben gevormd. Er was feitelijk een teveel aan gelijkwaardige voor elkaar bevreesde krachten in dit veld gecomprimeerd. Een compressie die de snelheid afremde en grote mogelijkheden voor de zwakkere broeders bood. Dat deze laatsten de kansen nochtans niet heb­ben benut, is volgens ons inzien te wijten aan gebrek aan course-inzicht en ervaring.

Toen wij vanuit Rijssen op weg gingen, was het tempo zo laag, dat een Vierdaagse-wandelgroep geen moeite zou hebben ge­had om de passerende renners stuk voor stuk -de hand te rei­ken. Zo kalm was het aanvangstempo, dat wij tot aan Almelo geen enkele uitvaller hebben genoteerd. Wel werd hier en daar even een “prikje" gegeven, maar tot bij Bornebroek gebeurde er beslist niets. Het geheel reed in een gezapig gangetje verder.

Bij Delden (26 km) kwam pas het eerste “stootje". Beukers, Balvert, Nieuwkamp, Rauweler en Visser namen een kilometer voorsprong. Het was een uitermate kalme ontvluchtings­poging, die door de achtervolgers nog kalmer werd beant­woord. Hengelo (31 km) zag de vijf vluchters met twee kilo­meter voorsprong doorkomen. Het vluchtersgroepje hing als „droog zand" aan elkaar. Het onderlinge verband ontbrak, het overnemen en sturen liet veel te wensen over. Het achtervol­gende peloton was op een enkele pechvogel na nog vrijwel compleet. In de omgeving van het o zo fraaie Reutum (70 km), waar talrijke vacantiegangers de renners jubelend verwel­komden, had Balvert zijn medevluchters van zich afgeschud en was alleen Nieuwkamp met een achterstand van 100 meter nog in directe strijd met hem.. Moest Nieuwkamp terug, een andere Oosterling, Lentelink uit Delden, nam toen de strijdbijl tegen Balvert op en ging op jacht naar hem. Na een stijlloze doch uitermate taaie achtervolging wist Lentelink, toen wij voor de tweede maal Almelo passeerden (95 km) - bij Balvert te komen. Op 1 minuut 23 seconden volgen Visser, Nieuw­kamp, Breukers en Rauweler; een uit 28 man bestaand peloton had op Balvert toen nog een achterstand van 2 minuten 45 sec­

konden, op 3 min. 15 sec. kwamen Vreeburg en Rijkenberg en op 4 min. 25 sec. Westenberg alleen. Op ruim tien minuten „lagen" Stokkink en Leusink. De twee Hengeloers gaven kort daarna de strijd op. Voorbij Raalte (145 km) begon de grote tegenaanval van het peloton op de koplopers. Dit peloton was inmiddels tot 17 man geslonken en had bij Wezep (150 km) succes. Balvert, die inmiddels Lentelink had gelost, werd in­gelopen; in Heeten (177 km) losten Bruinenberg, Dieperinck, Van Hasselaar, Schreuer en Wayboer. Het “koppeloton" be­stond toen uit Sluis, Enthoven, Ribbelink, Zilverberg, Balvert, Verstraete, Nijdam, Rademaker, Van Egmond, Snijder, Janssen en Maliepaard.

Vlak voor Enter, met nog 12 kilometer te rijden, ontbrandde een fel gevecht tussen Maliepaard en de overigen. Slachtoffers van dit gevecht werden Balvert en Nijdam. Maar dezen gaven het pleit niet gewonnen en wisten in Enter weer aansluiting te krijgen.

Elkaars krachten aftastend met hier en daar een enkele maal een uitschietpoging reden de leiders op Rijssen aan waar in een felle eindsprint de volgende uitslag te stand kwam:BRON: PIETER M. KORF

Amateurs: 1. B. Maliepaard, Willemstad, 220 km in 5 uur 36 min. 15 sec.; 2. J. Jansen, Nootdorp; 3. M. Snijder, Halfweg; 4. A. van Eg­mond, Den Haag; 5. J. Rademaker, Utrecht; 6. H. Nijdam, Eel­derwolde; 7. E. Verstraete, Eede; 8. F. Balvert, Amsterdam; 9. H. Zilverberg, Goirle; 10. G. Ribbelink, Delft; 11. D. Entho­ven, Amsterdam; 12. A. Sluis, Badhoevedorp, allen zelfde tijd; 13. op 11 min. 59 sec. W. Dieperinck, Barchem; 14. P. Wayboer, Eindhoven; 15.,G. Lentelink, Delden; 16. R. Bruinenberg, En­schede; 17. op 21 min. 30 sec, C. van Hasselaar, Enschede; 18. op 24 min. 5 sec. P. Schreur, Wolvega; 19. W. Breeuwer, Utrecht; 20. W. Huenders, Amsterdam.

De premies werden achtereenvolgens gewonnen door Balvert in Almelo en Hengelo, Visser in Enschede en Oldenzaal, Nieuwkamp op de Kuiperberg, Balvert voor de tweede maal in Almelo en op de Nijverdalseberg (waar Lentelink tweede vas), Nijdam in Deventer en Rademakers tenslotte op de He­rikerberg.

De prijs voor de strijdlustigste was voor Frans Balvert; groot­ste pechvogel: H. Nieuwkamp. Troostprijs G. Lentelink.

 

RONDE VAN ZUID-HOLLAND (21 juni).1959

Nootdorper JAN JANSSEN wint voor eigen aanhang prachtige Ronde van Zuid-Holland

Zondag, bij volle zomerzon, hebben wij Dick Enthoven op zijn best gezien. Dat was in de Ronde van Zuid-Holland, het pronkstuk van de aloude Haagse wielerclub Hollandia, die in de heer Kuijters een kraan van een voorzitter heeft. In deze ruim tweehonderd kilometer-lange wegwedstrijd voor amateurs en onafhankelijken, van inhoud even aan­trekkelijk als perfect van organisatie, haalde de landskam­pioen een huzarenstukje uit, waar niet alleen alle volgers in de karavaan de lof van zongen,,maar ook alle engeltjes. Het was ergens,in het Westland, op een smalle polderweg voorbij Maasdijk, dat Dick Enthoven voor een losse stuurpen van de fiefs moest. Er moest toen nog een kleine drie kwartier worden gereden. De „IJpolder", die sinds zijn uitkomen in de Ronde van Tunesie een stark geloof in zichzelf heeft ge­kregen, tikte in een boerderij een sleutel op de kop, repa­reerde en vervolgde, met een achterstand van zeker 600 meter, de strijd. Alleen tegen Snijder, Van Egmond, Hermes en Janssen, met wie hij uit een veld van goed zeventig deel­nemers na een boeiend treffen overeind was gebleven. De wijze waarop -Enthoven het terreinverlies wegwerkte was werkelijk achttien karaats.

En toch won Janssen. De Nootdorper Jan Janssen, die, op ver­trouwd parcours, in de allerlaatste kilometer gebruik maakte van een kleine inzinking van de landskampioen en van de strijdbare Mik Snijder en zo hard toesloeg, dat niemand be­kwaam was hem te houden. Voor honderden jubelende dorps­genoten, de burgemeester incluis, legde de pas negentien­jarige Janssen beslag op de zesde Ronde van Zuid-Holland.

Die Jan Janssen, onlangs winnaar van de Omloop van Kastrop-Brauxel voor enige honderden Duitse wegrenners, is een talentvolle jongere. Is een amateur die het moeilijke werk niet ontloopt. Want al behoorde de blonde en frisse Noot­dorper niet bij de werkers van het eerste uur zoals bijvoor­beeld Cees van Amsterdam, Riethoven, Van de Kaaij, Bouter en Geluk, in het grote - aanvankelijk grote - peloton was hij steeds daar te vinden waar een renner, die weet wat hij wil, ook thuishoort: van voren. Van voren, waar de prijzen zijn te verdienen.

Het kleurige peloton wielerridders kwam, eenmaal Zoeter­woude, Leiden, Alphen aan de Rijn, Bodegraven en Gouda achter de rug, erg uiteengerafeld in Krimpen aan de IJssel aan. Op de Lekdijk, toen de renners zo'n twee uur in het zadel zaten, waren flinke klappen - zij het sportieve - uitgedeeld. Door Enthoven en Snijder, door Mesters, Janssen en Stolk, door Coen Visser, Van Egmond, Swanefeld en de kleine, leven­dige Hermes, die later, bij de verzorging, lelijk ten val kwam. Het heeft de man uit Berkel naarmate de wedstriid duurde, veel last bezorgd en -de laatste kilometers kwam hij dan ook niet meer op kop. Maar als compensatie spurtte Jan niet mee, voor zover hij daartoe het vermogen had.

Wie van de deelnemers na al die hevige jachten nog niet waren „uitgeblust" en zich, voorlopig althans, staande wisten te hou­den, met Rotterdam voor de wielen? Het waren er dertien en hier zijn de namen: Enthoven, Van Egmond, Ten Dam, Snijder, Mesters en Visser, Janssen, Rorijs, Stolk, Swanefeld, Rutten, Hermes en Kouwenhoven. Laat nou die Cees Kouwenhoven uit Leidschendam als een van de eersten moeten afhaken, omdat, naar men ons tenminste vertelde, hij zijn ... gebit verloor. En omdat een gebit op de dag van vandaag nogal prijzig is, dook Cees het gras in om het te zoeken. We hebben hem niet meer teruggezien. Wat jammer was want hij reed goed.

In Pijnacker (als overal veel belangstelling) waren de spoor­bomen gesloten, wist Jan Hermes het bestaan van een voet­gangerstunnel, nam de fiets op de schouder en snelde vooruit, gevolgd door Snijder, Van Egmond, Janssen en Enthoven. Eer de anderen er op waren bedacht, namen zij vijftig meter voorsprong, welke zij niet alleen door harmonieuze samen­werking behielden, maar zelfs zodanig opvoerden, dat de zesde aankomende, Werner Swanefeld, aan de finish in Nootdorp meer dan negen minuten achterstand noteerde. Het in blijde stemming verkerende Nootdorp, waarvan de inwoners om het hardst „hun" Jan Janssen bejubelden als een kranige win­naar van een deksels mooie course, die mede slaagde dank zij de wakkere mannen van de Rijkspolitie.

Amateurs: 1. J. Janssen (Nootdorp), 202 km in 5 uur 2 min. 10 sec.; 2. op 8 sec.: D. Enthoven,(Amsterdam); 3. M. Snijder (Halfweg), z.t.; 4. op 12 sec.: A. van Egmond (Den Haag); 5. op 20 sec.: J. Hermes (Berkel); 6. op 9 min. 3 sec.: W. Swanefeld (Dordrecht); 7. op 9.15: J. Stolk (Zwijndrecht); 8. op 9.30: J. Mesters (Den Haag); 9. Th. Rutten (Valkens­waard); 10. C. Visser (Santpoort); it. op 10 min. 4 sec.: J. ten Dam (Den Haag); 12. op 16.02: F. Rorijs (Rotterdam); 13. op 16.10: C. Kouwenhoven (Den Haag); 14. met grater achterstand: H. Rutten (Valkenswaard); 15. P. Geluk (Rotterdam).

 

ROOSENDAAL.KERMIS (10 september).1959

Beroepsrenners: 1. Gerrit Voorting, 2. Jo de Roo, 3. Coen Niesten, 4. Clement Leemans, 5. Jan van Vliet,

 

ROSMALEN (5 augustus).1959

Amateurs: 1. Ab van Egmond, 2. Coen Niesten, 3. Tinie van Lee,

Nieuwelingen: 1. Jan Stam, 2. Leo Althuizen, 3. Wim de Jager,

Adspiranten: 1. Kees Verberkt, 2. J. Verstappen, 3. Fried Hoppe,

 

ROTTERDAM (30 augustus).1959

Amateurs: 1. J. Aanraad (Oud-Gastel), 125 km in 3 uur 16 min. 50 sec.; 2. J. v. Geel (Lepelstraat); 3. Van Amsterdam (Breda); 4. G. Schuling Den Haag); 5. W. Swaneveld (Dordrecht); 6. B. Theunissen (Utrecht); 7. Brands (Belgee); 8. C. Veldhoven (Poel­dijk); 9. Stolk (Zwijndrecht); 10. A. Groeneweg (Amsterdam).

Nieuwelingen: 1. L. Althuyzen (Den Haag), 60 km in 1 uur 31 min. 18 sec.; 2. J. Verburg (Kortgene). 3. L. Franken (Stampers­hoek); 4. L. v. Dongen (Made); 5. W. de Jager (Den Haag).

 

ROTTERDAM.CROOSWIJK (12 juli).1959

Amateurs: 1. Jan Janssen, 2. Karel Hamelink, 3. Jac Mesters, 4. Theo Sijthoff, 5. C. Kouwenhoven, 6. Manus Brinkman, 7. Marinus van der Klooster, 8. Piet Muilwijk, 9. Piet de Vries, 10. Wout van den Berg,

Nieuwelingen: 1. Wim Schuling, 2. G. Krielaart, 3. J. Stam. 4. Hans Hoek, 5. R. hendriks, 6. Hans den Hartog, 7. Jan Droog, 8. J. Kooper, 9. A. van de Burgt. 10. L. den Braber,

 

ROTTERDAM.FEIJENOORD (30 april).1959

JAN HUGENS een sterk winnaar in de Oranjeronde van Feijenoord

Volledige triomf van militairen:

                               COR KOUWENHOVEN won ochtendwedstrijd

Het traditionele oranje-wielerfeest van “Feijenoord" in Rot­terdam, dat op Koninginnedag voor de negentiende maal werd gehouden en waarvoor ondanks het gure en winderige weer een flinke belangsteiling bestond, is ditmaal een vol­ledig succes voor de militaire renners geworden. Soldaat Cor Kouwenhoven zegevierde in de ochtendwedstrijd en zijn fietsende wapenbroeder Jan Hugens werd - na een bijna drie uur durende race - een sterk winnaar van de hoofd­wedstrijd. De Limburger bleef daartoe in de eindsprint baas over de jonge plaatselijke favoriet Lesier v. d. Leer, zijn mili­taire ploegmakker Ab van Egmond - die in de slotronde met een aflopende achterband kreeg te kampen - en de Brabander Piet Wayboer uit Eindhoven.

Mede door een zevende plaats van Coen Visser werd de mili­taire ploeg op overtuigende wijze winnaar van het ploegen­klassement.

Er werd in de hoofdwedstrijd van deze Oranieronde van Feije­noord, waarin ondanks concurrentee van vele andere rondes een sterk veld renners aan de start verscheen, een knap stukje gefietst. Na de gebruikelijke schermut- selingen, die geen enkel nuttig effect opleverden, kwam er door toedoen van Theo Syt­hoff een kopgroepje - Pronk, Geluk, De Vries, Tonny Peters, Plieger, Van Heeswijk en De Wit - tot stand, dat het ernstig meende. Er was toen ongeveer 40, km afgelegd. Door deze aan­val was de onrust in het peloton gewekt en verschillende renners gingen dan ook over tot de tegenaanval. Maar pas werkelijk gevaarlijk werd het voor de acht vluchtelingen, toen Jan Hugens zich met deze acties ging bemoeien. Alles­ kwam weer bijeen. Het was slechts van korte duur, want Ab van Egmond - die zich nog opvallend rustig had gehouden - sloeg op de vlucht en kreeg daarbij gezelschap van de goed rijdende Van der Leer, Pronk en Wayboer. Onder druk van

de ontketende jachten op de vier vluchtelingen viel het pelo­ton uiteen. Hugens had de slag gemist en bevond zich in het tweede groepje van het peloton. Maar op indrukwekkende wijze maakte de Limburger zich los van zijn concurrenten en snelde op volle toeren naar voren. Er was voor de anderen geen houden meer aan. Hugens kwam alleen bij de kop­lopers, van wie de vermoeide Pronk teruggevallen was, en wilde meteen weer op avontuur uit. Van Egmond sprong echter met de Limburger mee. Maar ook Wayboer en Van der Leer wensten zich nog niet gewonnen te geven en wisten het contact met de twee op winst beluste militairen te hand­haven. In een lange temposprint bleef Jan Hugens tenslotte aan de winnende hand.

BRON: JAN VAN ‘T SPAARNE

Amateurs: 1. J. Hugens, Hoensbroek, de 112 km in 2 uur 51 min. 59 see.; 2. L. v. d. Leer, Rotterdam; 3. A. van Egmond, Den Haag; 4. P. Wayboer, Eindhoven; 5, iB. Malie­paard, Willemsstad op 46 sec.; 6. J. Mesters, Den Haag; 7. C. Visser, Santpoort; 8. C. van Amsterdam, Breda; 9. H. Brink­man, Rotterdam; 10. J. Jansen, Nootdorp; 11. R. Sintoes, Luxemburg; 12. B. Idema, Zwijndrecht; 13. M. v. d. Klooster, Rotterdam; 14. G. Wesseling, Halfweg; 15. A. van Kimmenade, Eindhoven; 16. Th. Rutten, Leende; 17. M. Snijder, Halfweg; 18. J. Hopman, Egmond aan de Hoef; 19. C. Piers, Haarlem; 20. L. van Lokven, Den Bosch.

Het ploegenklassement werd gewonnen door de militaire ploeg (Hugens, Van Egmond en Visser) met 11 punten.

Amateurs ochtendwedstrijd: 1. C. Kouwenhoven, Leidschendam, de 100 km in 2 uur 37 min. 35 sec.; 2. A. Boeren, St. Willibrord; 3. J. Zijlstra, Amsterdam; 4. A. Bruinenberg, Enschede; 5. J. Riethoven, Leiden; 6. H. Harings, Sibbe; 7. L. ten Dam, Rijswijk; 8. P. van Dijk, Wormerveer; 9. G. Cuvelier, Nieuw Vennep; 10. H. Hoekstra, Ureterp.

 

ROTTERDAM.KATENDRECHT (26 juli).1959

Amateurs: 1. Ab van Egmond, 2. C. Kouwenhoven, 3. Jac Mesters, 4. Theo Sijthoff, 5. Jan Stolk, 6. J. Spoormaker, 7. C. van Leeuwn, 8. Manus Brinkman, 9. H. Wesseling, 10. F. Keuker,

Nieuwelingen: 1. Rudie Liebrechts, 2. H. Grimsbergen, 3. J. Stolk, 4. L. den Braber, 5. C.Jansen, 6. K. Zomer, 7. Theo Moen, 8. M. Dekker, 9. T. van ooyen, 10. H. de Ruiter,

 

ROTTERDAM.VARKENOORD (17 mei).1959

Amateurs: 1. C. van Leeuwen, 2. Leen van de Leur, 3. Jan Ottenbros, 4. C. Rabe, 5. G. Rutgers, 6. L. van de Leer, 7. W. kerkhof, 8. Peter Heijnig, 9. Jaap de Waard, 10. A. Pruis,

Nieuwelingen: 1. W. Emo, 2. Rudie Liebrechts, 3. L. van Dongen, 4. H. Blokker, 5. A. Nootenboom, 6. H. de Ruiter, 7. J. Stolk, 8. J. van Pierre, 9. R. Quarento, 10. W. Muntsz,

Adspiranten: 1. A. Drop, 2. D. Wierickx, 3. Harm Ottenbros, 4. H. van de Kuyl, 5. C. Kramp, 6. P. van Dongen, 7. W. Franken, 8. Hennie Goud, 9. R. Bohms, 10. J. Nijhuis,

 

ROTTERDAM.WITTE DORP (29 augustus).1959

Amateurs: 1. Joop van de Putten, 2. Jac Mesters, 3. G. van Straten, 4. lex van kreuninge, 5. Jan Stolk, 6. Piet de vRies, 7. Wim Schuling, 8. Jan Hermes, 9. J. Beijer, 10. M. van de Klooster,

Nieuwelingen: 1. Rudie Liebrechts, 2. J. Stam, 3. H. de Ruiter, 4. Wim de Jager, 5. L. Michielsen, 6. Leo Althuizen, 7 A. van Haren, 8. Arie den Hartog, 9. J. Stolk, 10. A. Notenboom,

 

ROTTERDAM.ZANDWEG (1 augustus).1959

WIM VAN EST op z’n best achter derny's in Rotterdam

„Ja, ik kom", had Wout Wagtmans op handslag aan Andre de Korver gezegd, toen deze hem vroeg om op Zaterdag 1 Augus­tus jongstlede op het Rotterdamse baantje aan de Kromme Zandweg te komen rijden. Wagtmans gaf zulks ook te kennen aan anderen. Dit had tot gevolg, dat men zijn naam op de affi­ches zette. Jawel, maar.. . Wagtmans kwam niet opdagen. Wel echter de wielerfans, die over het niet verschijnen van ge­noemde renner aanvankelijk wat ontevreden waren. Gelukkig hebben zij waar voor hun geld gehad: in de drie ritten van de wedstrijd achter dernies is aantrekkelijke strijd geleverd met een Wim van Est op z'n best. Niemand kon hem aan. Noch Manus Brinkman noch die andere vinnige Rotterdammer Van Bastelaar, die zich overigens met de vierde plaats, achter Jan van Vliet, tevreden moest stellen. Alleen Jan Hijzelendoorn viel een beetje uit de toon.

In een omnium voor nieuwelingen toonde Wim Muntz uit Rot­terdam zich de beste. Hij won beide onderdelen (klassement­rit) over 8 km en een afvalrace).

Uitslagen.

Nieuwelingen Omnium Eindklassement: 1. W. Muntz (Rotterdam), 2. L. de Braber (Rotterdam), 3. Nooteman (Den Haag), 4. H. Blokker (Rotterdam), 5. L. Hendriks (Rijs­wijk), 6. J. Rademaker (Den Haag).

Beroepsrenners Dernys Eindkl.1. W. van Est 3 pnt., 2. M. Brinkman 6 pnt., 3. J. van Vliet 10 pnt., 4. H. v. Bastelaar 11 pnt., 5. 3. Hijzelendoorn 15 pnt.

 

RUINERWOLD (29 augustus).1959

Meer belangstelling en aantrekkelijk was Zaterdagmiddag de nieuwelingen- wedstrijd in Ruinerwold. Vooral Roel Hendriks uit Ruinerwold toonde zeer strijdlustig te zijn. Hij slaagde er dan ook in met de Aalsmeerder Verhoef een ronde uit te lo­pen.De meer geroutineerde Verhoef won tenslotte de sprint van de Drent, die wel het meeste werk had verzet. Zwaagstra uit Bolsward ging van het peloton het eerste over de eind­streep.

Nieuwelingen: 1. A. Verhoef, Aalsmeer, de 58 km in 1 uur 23 min. 10 sec.; 2. R. Hendriks, de Wijk; 3. Op 1 ronde: H. Zwaag­stra, Bolsward; 4. J. v. d. Bogaard, T'er Aar; 5. J. van Piere, Uithoorn; 6. G. Scheuneman, Nieuwe Pekela; 7. H. Rutgers, Gieten; 8. W. Muller, Kerkenveld; 9. H. Stevens, Vinkeveen; 10. J. Pluimers, Enter; 11. J. Wilkens, Gieten; 12. H. Vos, De­demsvaart; 13. J. de Vries, Ruinerwold; 14. B. Slot, Wierden; 15. G. Zwienenberg, Enter.

 

RUUINERWOLD (23 augustus).1959

Nieuwelingen: 1. Paul Nieuwkamp, 2. Henk Reinders, 3. H. Lenferink,