|
JAARGANG 1957 WEDSTRIJDEN R |
|
RAAMSDONKSVEER (10 juni).1974 RONDE VAN RAAMSDONKVEER VOOR PAYMANS. Onder grote belangstelling is Tweede Pinksterdag
de Ronde van Raamsdonkveer verreden. De amateurs en onafhankelijken reden
door het slechte weer een verkort parcours van Amateurs: 1. Kees Paymans
(Tilburg) in 2 uur 13 min. 33 sec.,2. Jan Hermes (Berkel-Rodenrijs); 3. De
Vries (Waalwijk); 4. Jansen (Raamsdonk); 5. Koopmans (Raamsdonk); 6. Pauw
(Utrecht). Nieuwelingen: 1. Henk
Giesen, 2. Jan Janssen, 3. J. Nuchteren, Adspiranten: 1. Wim
Schuling, 2. Mulder, 3. Jan van Boxtel, RAVENSTEIN (14 juli).1957 Jansen (Nootdorp) snelste nieuweling in
Ravenstein In Ravenstein, gelegen aan de Maas langs de
spoorlijn Nijmegen-Den Bosch, werd voor de eerste maal een Wielerronde
verreden, die bij renners en publiek goed in de smaak viel. Er vertrokken 30
aspiranten, van wie Riethoven (Leiden) spoedig het hazenpad koos. Via veel
achterblijvers bereikte hij tenslotte de zich heftig verwerende groep,
waaruit alleen Althuyzen (Den Haag) had weten te ontsnappen. Hoewel Riethoven
na veel vergeefse pogingen andermaal de groep zijn achterwiel liet zien,
bleef de kleine Hagenaar buiten zijn bereik en werd goede tweede. Beide
renners zullen hun weg wel vinden in de toekomst. Adspiranten: 1.
Riethoven (Leiden), op 50 sec. 2 Althuyzen (Den Haag), op 1 min. 36 sec. 3.
Weeland (Krommenie), 4. Kettenis (Den Haag), 5. v. d. Hartog (Utrecht), 6.
Hendriks (Utrecht), 7 Kleppe (Jisp), 8. Janssen (Delft), 9. Verbaas (Den
Haag) en 10. Van Lith (Gellicum). Vanwege het tamelijk smalle parcours startten de
Nieuwelingen in 2 series, waarbij in totaal 33 renners zich voor de finale
wisten te plaatsen. De sterk rijdende streek-favoriet School plaatste zich
door een val in de laatste ronde op het nippertje, maar was in de finale door
zijn blessures nergens. Jansen (Nootdorp) wist in die rit te ontsnappen,
kreeg later gezelschap van Klardi (Casticum) en v. d. Lee (Drunen) en wist
die gezellen in de eindspurt in deze volgorde achter zich te houden. Ook Van
Tiem, v. d. Oldenburg en Rutten kozen nog het hazenpad, maar tegen het einde
werden zij door het peloton weer achterhaald, zodat een spurt van 12 man
moest beslissen over de verdere prijzen. BRON: KEES ZWWEEDIJK Nieuwelingen Finale: 1. Jan Jansen, Nootdorp; 2. Klardi, Castricum; 3. van de Lee, Drunen;
4. Biemans, Ulvenhout; 5. Van Tiem, Beneden-Leeuwen, 6. Zilverberg, Goirle;
7. Rutten, Haarlem; 8. Arissen, BendenLeeuwen; 9. Van Heeswijk, Drunen; 10.
v. d. Oldenburg, IJmuiden; 11, Marbers, Utrecht; 12. Krakking, Naarden; 13.
Sluis, Benschop; 14. Rutgens, Naarden en 15. Oustoom, Vinkeveen. REUSEL (30 juni).1957 Amateurs: 1. Gerrit van Straten, 2. Paul Marchand, 3. Bert
van Laarhoven, Nieuwelingen: 1. Maarten den Outer, 2. de Lange, 3. Cees
Aanraad, RHOON (7 september).1957 SCHALK VERHOEF kwam naar Rhoon, waar Feijenoord de vierde ronde
organiseerde, en had daar iets goed te maken. In dit gezellige, kleine,
onder de rook van Rotterdam liggende plaatsje woont namelijk een dik 83 jaar
„ouwe baas", die eveneens naar de naam Schalk Verhoef luistert, maar
zijn grote kleinzoon nog nooit een koers had zien winnen. Schalk junior
voelde er alles voor zijn opaatje een pleziertje te gunnen en liet dit al
gauw blijken. Terloops muntte hij het op de Italiaanse leiderstrui, in welk
streven hij in de eerste ronden door Swaneveld en v. Bastelaar de voet werd
dwarsgezet. Hij ging het over een andere boeg gooien en spurtte met een stuk
of vijf knapen in het wiel van de anderen weg. Alleen v. Vliet bleef
voorlopig bij hem, maar toen een sterk kwartet, gevormd door v. Egmond, v. Selm,
Jongejan en v. Dienst naderde, hield Jan in en nam de plaats in van Jongejan,
die het geweld niet aan kon. En toen daarna een kleine Amateurs en Onafhankelijken: 1. S. Verhoef, Rotterdam, Nieuwelingen: RIDDERKERK (24 augustus).1957 RIDDERKERK,een gemeente van circa 25.000
ingezetenen, beleefde vorige week zijn eerste wielerkoers, welke er werd
verzorgd door Feijenoord. Het moet gek gaan, wanneer men in Ridderkerk
volgend jaar niet met een tweede wielerfestijn voor de dag komt. Men heeft er
de smaak van te pakken. In deze trant liet o.a. de voorzitter van het
opgerichte Comite ter plaatse, de heer Oostdijk, zich uit na afloop van de
rit voor nieuwelingen, welke was voorafgegaan door een Nieuwelingen, Adspiranten, RIED (1 september).1957 Amateurs en Nieuwelingen: 1. Henk Hoekstra, 2. Gerrit van Dijk, 3. Klaas Bottema, RIJEN.LEREN ZOOL (4 augustus).1957 Amateurs: 1. Jan van
Vliet, 2. Gerrit van Dienst, 3. Karel Hamelinck, Nieuwelingen: 1. Aad de
Graaf, 2. Bertus de Vos, 3. Haamshof, RIJSWIJK (29 juni).1957 Amateurs: Nieuwelingen: 1. de Jong, Adspiranten: 1. H. Tork, 2.
Bloois, 3. Ab Verbaas, RONDE VAN BRABANT (15 juni t/m 16 juni).1957 Sterke Schalk Verhoef
won een zware tweedaagse RONDE VAN BRABANT Ik heb zo mijn eigen gedachten over de Ronde van
Brabant. Dat is bekend. Maar dat neemt niet weg, dat ik met de Ronde als
sportief festijn sympathiseer. Vorig jaar moest ik aanmerkingen op het
sportieve verloop maken. Dat moet nu weer gebeuren, ondanks de goede
bedoelingen van een aantal medewerkers aan die Ronde. Op deze zware
tweedaagse Ronde van Brabant behoeft geen smetje te kleven. Daardoor wordt
een zwaar-verdiende eindoverwinning ontsierd. Schalk Verhoef heeft deze
“uitgave" met vlag en wimpel gewonnen, maar er is een aantal jongens
mopperend naar huis getogen. De tijdrit had namelijk een abnormaal verloop.
Van de aankomst in Goirle viel niets te zeggen. Dat was daar volop in orde.
Een goede aankomst, die men nog liever op een der banen van de rijksweg had
gezien. De burgemeester van Goirle had de wielerclub alle medewerking
verleend. Voor de overwinnaar van de tijdrit met het Ronde-comite was er
zelfs een officiele ontvangst op het gemeentehuis gepland. Het verliep alles
volgens schema. De burgemeester reikte een beker met inhoud aan Schalk
Verhoef uit, er werden warme woorden gesproken, er werd een glas geheven. Het
was een feestelijke ontvangst. Misschien detoneren onze woorden. Sportief
ontbrak er iets aan die tijdrit van Wuestwezel naar Goirle. We blazen deze
fout niet tot abnormale proporties omhoog, maar het moet toch gezegd worden.
Het gaat namelijk niet aan om de deelnemers van een tijdrit om de halve
minuut te laten starten. De deelnemers zitten dan veel te dicht op elkaar,
zodat de onregelmatigheden voor de hand liggen. Zeg nu niet, dat de jongens
onsportief zijn. De jongens, verhit door de strijd, vermoeid zijnde door de
uitputting, grijpen elke kans om zich zo lang mogelijk te handhaven. Ook het
wiel van een passant. In die tijdrit werden een achttal jongens gestraft met
een tijdboete van twee minuten, omdat zij bij een ander aan het wiel hebben
gereden. Het merkwaardige was, dat zij tot de allerbeste tijdrijders behoren,
die andere voorgaande deelnemers konden inlopen. Een tussenruimte van een
halve minuut voor een tijdrace deugt niet. Dat is te kort. Zeker niet als de
controle onderweg onvoldoende is. Dat is punt een. Vervolgens gaf de jury aan
Schalk Verhoef, die een paar minutes verkeerd gereden was, een
tijdsvergoeding van twee minuten. Op grond van het feit, dat de controle even
zijn plaats verlaten had. Reglementair was dit onjuist. Maar... . men had de
deelnemers geen wegwijzer verstrekt zoals dit gebruikelijk is. Geen
tijdentafel. Het een botste dus tegen het ander op. Jan van Vliet, die de
snelste tijd in de tijdrace maakte, protesteerde tegen die tijdsvergoeding
aan Schalk Verhoef, waardoor niet hij maar Schalk winnaar werd gemaakt. Hoe
men het ook wendt of keert, Verhoef bofte met de welwillendheid, die hij
ondervond. En Van Vliet had er strop aan. Overigens had sterke Schalk die
welwillendheid niet eens nodig om toch de Ronde van Brabant te winnen. Op twee
minuten kwam het niet op aan. Roks en Wolfs lagen minuten op hem achter. De Ronde van Brabant wordt gewoonlijk door een
sterke renner gewonnen. Vorig jaar was het Steenvoorden, maar Piet bezat
deze keer geen courage om zich in het eerste gelid te nestelen. Om te
beginnen was het Zaterdag bar warm. En Zondag zou de thermometer nog hoger
staan. De warmte heeft zijn stempel op de Ronde gedrukt. Op de eerste dag werd er over een afstand van Pas in Steenbergen viel er in die eerste rit een
beslissing. Roks, Verhoef en Pos stormden naar de finish in Ossendrecht, waar
Manneke Roks winnaar werd. Dat was natuurlijk groot feest voor de
West-Brabanders. Want sinds Roks de Tour van Olympia heeft gewonnen, kijkt
men hoog tegen dit ventje op. Die Tour heeft namelijk de faam, dat hij
zwaarder was dan de Ronde van Nederland voor profs. En daar kan de
goegemeente wel eens gelijk in hebben. De caroussel van Holten hebben we in
de profronde niet kunnen ontdekken. Laat ze maar kletsen, Koopmans: in die
caroussel van Holten was een stuk wielersport te zien! Daar worden de jongens
hard, zo hard als de buitenlanders zijn. Roks stond in Ossendrecht als overwinnaar na een
moordende eerste etappe van de Ronde van Brabant. Geen toevallige winnaar
dus van de Tour van Olympia. En achter hem stond weer Schalk Verhoef, Jan van
Vliet had in de eindfase van de strijd drie minuten moeten prijsgeven, maar
hij werd daarmee toch nog zesde. De verliezen waren overigens zeer groot.
Sommigen kregen meer dan een half uur aan de broek. Het was geen wonder, dat
er veel uitvallers werden geteld. Voor de tijdrit zouden nog vijftig renners aan de
start verschijnen. Wie daags te voren in de strijd hadden gelegen, reden
heus niet de beste tijdrace. Steenvoorden, Damen, Van Houwelingen, Manders,
die als laatsten het eerste moesten starten, reden een uitstekende tijdrit.
Jan van Vliet kwam hen allemaal kloppen met een tijd van 1.29.05 over Om half drie vond de receptie op het Goirlese
gemeentehuis plaats, maar om drie uur was de karavaan al weer op weg naar
Vlijmen, waar het eindpunt bereikt moest worden. De laatste rit, die Zoals te verwachten was, ontsnapte op enkele
kilometers voor de finish Tini Wolfs uit de kopgroep om met voorsprong de
finish in zijn woonplaats Vlijmen te bereiken. Piet Damen won de spurt van de
kopgroep voor Van Steen. Schalk Verhoef werd dus een waardig winnaar van
de Ronde van Brabant voor Manneke Roks en Tini Wolfs, Van Steen en Van Vliet.
Zes namen, die geen enkele erelijst ontsieren. Een goede jongere moet dus Van
Steen zijn, die voor ons nog te veel van achteren en op het kantje rijdt. Onder de eerste tien in het algemeen klassement
vinden we nog meer jongeren, zoals Hermus, v. d. Made en De
Jong. Amateurs eerste etappe
Roosendaal-Ossendrecht: 1.
Roks, Amateurs Tijdrit: 1. Schalk Verhoef, Amateurs Tweede etappe
Goirle-Vlijmen: 1. Wolfs, Amateurs Algemeen
klassement: 1. Schalk Verhoef, 11 uur
48 sec.; 2. Roks, 11.05.39; 3. Wolfs, 11.08.00; 4. Van Steen 11.16.47; 5. Van
Vliet 11.19.31; 6. Hermus 11.21.46; 7. B. Heeren, 11.24.40; 8. v. d. Made,
11.26.41; 9. De Jong, 11.27.50; 10. J. Heeren, 11.29.37, RONDE VAN GELDERLAND (7 september).1957 COEN NIESTEN oppermachtig in RONDE VAN GELDERLAND Al heeft het grote moeite gekost, het is toch
gelukt: Gelderland heeft zijn klassieker gekregen. En wij mogen hieraan toevoegen,
dat het ongetwijfeld een van de beste in zijn soort gaat worden in Nederland.
Wij kunnen niet anders zeggen dan dat de heer J. v. d. Blankevoort iets moois
tot stand heel gebracht. De belangstelling onderweg, vooral de laatste De eerste fase. Na een kort openingswoord van Apeldoorns
burgemeester, zette de stoet zich keurig op tijd in beweging op de
Staringlaan bij de Wielerbaan. Met de reclamekaravaan op kop ging het dwars
door Apeldoorn naar het kanaal, waar de strijd, werd vrijgegeven. Al voor
Beekbergen gaf Molenaar (Hengelo) op wegens pijn in de zij en kwam Regter
(Arnhem) in moeilijkheden door een onwillige derailleur. Op weg naar
Klarenbeek probeerde hij - noodgedwongen met het grote mes op - tezamen met
De Kruif (Arnhem) en Buroslede (Amersfoort) tevergeefs aansluiting te
houden. Even later moest ook Hubers (Arnhem) de groep laten gaan. De enige
dissonant van de hele wedstrijd vond plaats in Klarenbeek, waar een aantal
renners tegen een geparkeerde scooter botste. Schoemaker (Almelo) liep
lelijke blessures op en onder de slachtoffers. was ook de taaie Jager
(Eemnes). Ook Ter Velde (Deventer) kon geen aansluiting meer krijgen,
terwijl Mensink (Almelo) eveneens ten offer viel aan de scooter door een
scheefgeslagen stuur. In de omgeving van Hall moest de Zwollenaar Van de Berg
lossen, toen Wagenaar (Voorst) en Dieperink (Barchem) de volgende fase van de
strijd inluidden met een ontsnapping na nog geen De tweede face. Voor Brummen waren de beide vermetelen al gepakt,
maar toen er direct daarop enkelen wegsprongen, gingen zij weer mee en zo zag
Brummen een kopgroep van 7 man doorkomen. Door al dat geweld was Bredewold
(Zwolle) gelost. De Beverwijkers Niesten en Groot zagen het gevaar en
sleurden in hun kielzog nog enkelen mee naar de kopgroep, terwijl Vervloet
(Amersfoort) werd gelost uit de groep. Deze viel nog voor Eerbeek in stukken
uiteen. Achtereenvolgens haalden wij Kamphorst en Wetzinga (Groningen) met
Gijsbers (Winterswijk), Knoppert (Noordwijkerhout) en Hoogenboezem (Vaassen)
in, toen Geluk (Rotterdam)en Middelkamp (Almelo), terwijl nog voor Loenen ook
Dekker (Dalfsen) en Wijnhoven (Rijkevoort) in de ruimte zwommen. Maar enkelen
van hen waren nog niet geslagen en vooral Wijnhoven toonde deze middag veel
in zijn mars te hebben. Juist voorbij Loemen moest Nijdam (Eelderwolde) van
de fiets voor een mankement. Na herstel pikte hij enige achterblijvers op en
nog voor de Woeste Hoeve bij het begin van de Veluwse heuvels streek Henk met
Wijnhoven, Middelkamp en Dekker op de hoofdmacht neer. Zo ging na De derde fase. Juist toen Dokter (Enschede) onder het rijden
zijn afgelopen ketting weer tot de orde riep, sprongen drie dapperen weg. Nijkamp
(Zwolle), v. Smirren (A'dam) en natuurlijk Dieperink (Barchem). Tegen de
Hoenderlose berg op vergrootten zij hun voorsprong tot ruim 1. minuut, maar
bij de premiesprint op de kop van Deelen (1. Smirren, 2. Dieperink, 3.
Nijkamp) was die weer veel minder. Doch andermaal trokken zij hard van leer
en na Schaarsbergen op weg naar Otterloo was het weer 75 seconden. Het derde
groepje zat toen op 145 seconden. Balvert (Amsterdam) ontsnapte uit de hoofdgroep
en liep de drie vluchtelingen in, die echter kort voorbij Ede op weg naar
Wekerom definitief werden ingelopen, nadat ook Zutt (Amsterdam) nog op de
loop was geweest Toen sprong Wijnhoven (rijdend met een geblesseerde knie) de
ruimte in, maar voor Barneveld was hij weer gepakt. Even later gingen De
Jager (Den Haag) en Korver (Oosterbeek) even op avontuur uit, maar verder
bleef alles rustig. Via Voorthuizen en Putten (bevoorrading na De vierde en laatste fase. Na vergeefse pogingen van Wijnhoven, Van Smirren,
Niesten en De Vries kwam tenslotte (terwijl de groep toch 50 reed) Balvert
weg. Maar Niesten en Dieperink achterhaalden hem en losten hem in de volgende
klim. De sprong van Nijdam kwam iets te laat. Op de weg van Wezep naar Heerde
vergrootten de koplopers hun voorsprong, maar toen Niesten nog sneller
wilde, had Dieperink geen antwoord meer. In de straten van Heerde vluchtte
Niesten weg en geheel alleen sloeg hij de weg naar het Kanaal in. En toen
kreeg deze eerste Ronde van Gelderland een tintelende finale. Gevolgd door
motorrijders en jury-waren, voorafgegaan door de stem van Joop Middelink
(“Coen Niesten uit Beverwijk alleen aan de leiding") stampte en zwoegde
hij de laatste In deze laatste Amateurs: 1. Niesten,
Beverwijk, RONDE VAN HET
IJSSELMEER.57(16 mei t/m 19 mei).1957 Geldermans de sterkste renner in de
vierdaagse ROND HET IJSSELMEER ETAPPE-WINNAARS: GELDERMANS
(2 x), GROOT EN NIJDAM Wanneer we de enkele schoonheidsfoutjes opzij
zetten, dan kunnen we met een gerust hart beweren, dat het experiment van „De
Germaan" om van de Ronde om het IJsselmeer een vierdaagse te maken, een
succes is geworden. Als we daarbij de moeilijkheden gaan opsommen (zoals een
jury), dan kunnen we zonder meer zeggen, het was een succes. En wanneer we
een terugblik werden op de strijd die er in die vier dagen geleverd werd en
zien naar de winnaar Ab Geldermans, dan is er niemand meer, die iets zal tegenwerpen.
De Ronde om het IJsselmeer, gekoppeld aan de Acht van Bolsward, is schitterend
geweest en zij, die de race uitfietsten, leverden reeds een prestatie op
zichzelf. Ap Geldermans kon, zonder de anderen ook maar
iets tekort te doen, een groots triomfator werden genoemd, groter dan al zijn
tegenstanders, want Ap won niet zomaar die schitterende rit naar Bolsward, om
daarna zijn plaats alleen maar te verdedigen. Toen de Beverwijker van zijn
ereplaats verdrongen werd door de in vorm verkerende Mick Snijder, na een
etappezege van Ap's stadgenoot Jan Groot, toen bracht hij een dag later in
de tijdrit naar Meppel voldoende courage en klasse op, om op wonderbaarlijke
wjjze terug te keren en een zodanig sterke positie te gaan innemen, dat
niemand hem meer zou kunnen bedreigen. SNEL OVER AFSLUITDIJK. Het was bij de premiere van de vier-etappenstrijd
van „De Germaan" niet te verwonderen, dat men enigszins nerveus in Hoorn
rondliep, alvorens het startschot voor de Voordat de beslissende slag zou vallen, werd een
der sterksten van die dag, een der kanshebbers op de zege, uitgeschakeld. Dat
was de Amsterdammer Stoete, die lelijk ten val kwam toen Jan Jonker zich
verwoed door een zware inzinking heen moest bijten en daarbij het wiel van
Stoete raakte. Anderen werd het daarna te machtig. De een na de ander moest
het hoofd buigen, omdat de race teveel ging vergen en alleen Jan Groot werd
teruggeworpen tegen zijn wil in, toen een band het plotseling begaf. Groot
draaide een verbluffende achtervolging weg, maar terugkomen bij de vier mannen,
die tenslotte alleen aan het hoofd waren gekomen, was er niet meer bij. Die
vier waren Ap Geldermans, Coen Niesten, Jan van Vliet en Arie van
Houwelingen, van wie Van Houwelingen. op het laatste stuk nog 45 seconden
verloor en Ap Geldermans in het juichende Bolsward de eindsprint magnifiek
kon winnen. Acht mannen uit de hoofdgroep (Bogers, De Haan, Snijder, Klebach,
Van Selm, De Jager, Van de Heuvel en De Boer) hadden het verlies evenals Van
Houwelingen nog op 45 seconden kunnen houden, andere voorname coureurs hadden
daarachter meer dan twee minuten prijs moeten geven. GROOT KOMT TOCH TERUG. Jan Groot zou in de 2e etappe toch terugkomen. De
alles vergende achtervolging na de lekke band op de eerste dag had Jan “geen
pijn" gedaan. Die dag kon hij niet meer bij de vluchtelingen terugkeren,
een dag later zou hij zich revancheren. Het was het parcours van de Acht van Bolsward,
over 230 kilometers, via de Friese elf'steden. De strijd was niet zoveel het
aanzien waard als op de eerste dag, maar nog meer als de dag tevoren hadden
de overgebleven renners af te rekenen met de natuur. Vooral de wind speelde
velen parten en op deze tweede dag zou de rol van Piet Steenvoorden voorgoed
zijn uitgedeeeld. Mannen, die op de eerste dag de hoofdrollen hadden gespeeld,
waren tenslotte in de beslissende fase van de strijd meestal wel vooraan,
maar Arie van Houwelingen en Gerrit de Jager waren nu aan de beurt om een
band te gaan omgooien, en Ap Geldermans kreeg op het hoogtepunt van de strijd
een heel harde tik te verwerken, die hij diezelfde dag niet meer teboven
kwam. Tweehonderd kilometers waren er reeds gereden en
was er weinig in de frontlinie geschied, toen, bij Stavoren, Ap Geldermans,
Theo Stolker en Piet Kooyman plotseling de ruimte in snelden. Negen man dienden
onmiddellijk van repliek, vijf konden tenslotte de aansluiting tot stand
brengen, namelijk Jan Groot, Arie van Steenselen, Jan Jonker en Mick Snijder
en van die acht gevluchten moest Ap Geldermans tenslotte in het zicht van de
haven nog afhaken. Jan Groot kreeg zijn revanche en zegevierde groots, na
een voortreffelijke eindsprint met Van Steenselen en Kooyman. Maar de
lachende derde was Mick Snijder, de best marcherende Halfwegger, die aan het
hoofd van het algemeen klassement kwam te staan. NOG EEN TERUGKEER. Jan Groot was teruggekeerd, stadgenoot Ap
Geldermans had kostbare seconden moeten prijsgeven. En ziet, in zeker opzicht
herhaalde zich de geschiedenis, toen op de derde dag man voor man van
Bolsward op weg naar Meppel werd gestuurd om in de tussenliggende Dat was dus groots werk geweest en het was te
verwachten, dat alle tegenstanders zich op de laatste dag zouden neerleggen
bij de overmacht van die ene man. Aldus geschiedde. Guus de Haan, Harry
Moolenijzer en Joop Blauw fietsten tussen Wezep en Amersfoort alleen vooraan
en werden toen rustig teruggepakt, Geurt Pos reed daama solo door 't Gooi,
Mart van den Heuvel werd voor een goede plaats uitgeschakeld door een gebroken
frame en pas toen Henk Nijdam kort voor het einde wegwipte en acht seconden
winst veroverde op 21 overgebleven renners, viel de slag na een helaas
vervelende laatste etappe, die zelfs nog dreigde mis te lopen, toen in Diemen
zelf de afzetting niet best bleek te zijn. Nijdam uit Eelderwolde zegevierde
dus op de laatste dag, maar veranderingen in het klassement bracht dat bijna
niet. Geldermans werd een groots winnaar en hield dus Mick Snijder, Jan van
Vliet, Wim Klebach, Wim Bogers, Piet Kooyman, Jan Groot, Theo Stolker, Adri
van Steenselen en Mart van den Heuvel achter zich. Amateurs 01e rit: 1. Geldermans (Beverwijk)
3.26.35; 2. Niesten (Beverwijk) z. t.; 3. Van Vliet (Rotterdam) z. t.; 4. Van
Houwelingen (Sassenheim) 3.27.20; 5. Bogers (Nieuw Vennep) z. t.; 6. de Haan
(Amsterdam) z. t.; 7. Snijder (Halfweg) z. t; 8. Klebach (Amsterdam) z. t.; Amateurs 02e rit: 1. Groot (Beverwijk) 5 uur 55 min. 53 sec. 2. Van Steenselen
(Mijnsheerenland) z. t. 3. Kooyman (Den Haag) z. t. 4. Jonker (Amsterdam)
5.55.59. 5. Van den Heuvel (Hengelo) z. t. 6. Snijder (Halfweg) z. t. 7.
Stolker (Utrecht) z. t. 8. Geldermans (Beverwijk) 5.56.49. 9. Clebach
(Amsterdam) 5.57.40, 10. Rabe (Amsterdam) 5.57.59. 11. Van Vliet (Rotterdam)
z. t. 12. Bogers (Nieuw Vennep) z. t. 13. Rossum (Amsterdam) 6.00.55. 14.
Jongerius (Utrecht) z. t. 15. Wiese (Amsterdam) z. t. Amateurs 03e rit: 1. Geldermans 1 uur 38 min.
34 sec. 2. "e jager 1.41.17; 3. Snijders 1.41.54; 4. Niesten 1.43.09; 5.
Koot 1.43.16; 6. Groot 1.43.50; 7. Van Vliet 1.43.54; 8. Pos 1-43.55; 9.
Clebach 1.43.58; 10. Boogers 1-44.14. Amateurs 04e rit: 1. H. Nijdam de Amateurs Eindkl.: 1. Geldermans Beverwijk 16
uur 20 min. 37 sec; 2. Snijders, Halfweg 16.23.52; 3. Van Vliet Rotterdam
16.27.07; 4 Klebach, Amsterdam 16.27.37; 5. Bogers 16.28.12; 6. p. Kooyman,
Den Haag 16.28.32; 7 J Groot, Beverwijk 16.29.26; 8 E. Stolker, Utrecht
16.31.06; RONDE VAN LIMBURG (19
mei).1957 Wim Gramser bekroonde
solo-ren
magnifieke overwinning in de RONDE
VAN LIMBURG Meedogenloos woedde de slag op de Zuidlimburgse
heuvels. Met grimmige gezichten waren de nog niet “aangeslagen" coureurs
resoluut de Cauberg opgestormd. De een greep het wiel van de ander, bevreesd
voor een gat dat tijdens deze bewogen episode voor diverse knapen een
doodvonnis betekende. Voort stoof de sterk gedunde troep, waarvan de
besmeurde leden geen moment tijd hadden voor een vluchtige blik op het mals
en welig groen en de talrijke lieflijke en markante plekken in Krijtland en
in de nabijheid van de Belgische grens. Berg op, berg of en telkens weer
greep de fel jachtende meute een dappere initiatiefnemer bij de kraag. De
kronkelende stijgingen en dalingen van Slenaken en Hoogcrutz waren al verleden
tijd en nog altijd had niemand een K.O. of een voelbare por kunnen uitdelen.
En juist toen de volgers rekening hielden met een ontknoping op het lastige
Adsteeg-circuit, viel in St. Geertruid de beslissing: Wim Gramser demarreerde
zo onstuimig dat de rest ietwat beduusd was, In Amby - OOK FRAAI WERK VAN HUGENS, EHLEN EN KNOOPS. Zwaar was dit karwei. De plensende regen had
vooral in de Maasdorpen de wegen glad gemaakt en nadat deze en andere
hindernissen waren genomen, daagden de “cols" op en tussen deze
bedrijven door, hadden energieke jongens de wagen op gang gebracht, waren
weggelopen en het vergde van de rest heel wat werk eer de orde was hersteld. Vicky de Rooy was het eerste slachtoffer. Al in
de straten van Maastricht stond de altijd blij gestemde coureur uit Eygelshoven
met een defect wiel. Van de Waterlaat sukkelde met zijn ketting, waarna op de
Slingerberg ( NA BOEIENDE STRIJD KOP WEER VEREEND. Het decor veranderde. Jan Hugens - sterk als een
beer - rukte zich in Amstenrade los uit de groep, waarvan, intussen
Vergoossen, Steuten, Saes en Manders weer deel uitmaakten. Hugens. stormde in hels tempo voorwaarts,
vervoegde in Treebeek Knoops en Ehlen en nam meteen de leiding in handen. De
Limburgse kampioen speelde met zijn krachten en daar Ehlen en Khoops eveneens
heel frisjes voor de dag kwamen, kwam nog voor Aalbeek de aansluiting met de
vier kopmannen tot stand. Jan Willemsen probeerde Hugens spoor te volgen,
doch strandde op een lek bandje. Hij zette wilskrachtig door en smaakte het
genoegen de staart van de lange sliert opnieuw te pakken te krijgen. Op de
Cauberg - Verwey moest lossen - hadden Knoops, Ehlen, Lotz, Hugens, Blaauw en
Haezen 30 sec. op hun genoemde voormalige gezel en 45 sec. op de heel veel
haast makende groep, die heel wat deelgenoten had verloren. De Sibbergrubbe
zorgde voor slachtoffers: Piet Damen en Manders een los wiel, verder
“verachterden" Swaneveld, Knops, Jan Willemsen, Nelis, Niemyer, Alblas,
Rademakers e.a. In Simpelveld was de stoet gerekt. De nakomers konden voor
een behoorlijke uitslag worden afgeschreven. In Wittem ( OPPERBESTE FINALE. En na al deze verwikkelingen haalde Gramser de
slag thuis, gelijk in de aanhef omschreven. De Ronde van Limburg - zeer zwaar
ook volgers Gerrit Schulte, de chef d'equipe van onze militaire ploeg - kreeg
een pracht winnaar en elkeen gunde Rene Lotz van harte zijn fraaie tweede
plaats, daar hij altoos in de vuurlinie had gestreden en zodoende zijn inhoud
onderschreef. De K.N.W.U.-praeses Dr. Van Dijk huldigde Gramser in sympathieke bewoordingen, hieraan
ook een wens, een duidelijke vingerwijzing toevoegend: start niet alleen in
Limburg en Belgie, maar neem ook aan grote koersen in het Westen en het
Noorden van het land deel, daar je alleen op deze wijze in aanmerking kunt
komen voor uitzending naar de wereldkampioenschappen. Met genoegen
overhandigde hierna de heer H. Geurts namens de Eroba-fabrieken aan Gramser
een pracht Eroba-racekarretje, zijnde de eerste prijs. En terwijl de micro
de namen van de twintig prijswinnaars rondschalde, kwamen nog altijd renners
binnen, met achterstand van vijf tot twintig minuten.BRON: GERARD SILLEN Amateurs en Onafhankelijken: 1. W. Gramser, Siebengewald, RONDE VAN MIDDEN-NEDERLAND
(30 juni).1957 GIJS PAUW WON DE RONDE -VAN MIDDEN-NEDERI.AND SLECHTS WEINIGEN BLEVEN HITTE EN TEER TROTSEREN De Ronde van Midden-Nederland is met zijn tiende
uitgave een jubileumronde geweest, maar van jubelende renners die eens extra
hun krachten gaven om de jubilerende ronde een vrolijke tint te gaven, is
geen sprake geweest. De mogelijkheid ertoe bestond zelfs niet, want er zal
geen sport zijn geweest, waarvan de deelnemers zoveel te ontberen kregen als
juist de wielersport. Hier was geen sprake van een kleine onderbreking of
een afgelasting. Men ging door, met alle risico's van dien, of men stapte van
de fiets en dan was de strijd voorgoed gedaan. Wel, dat laatste geschiedde
dan in de meeste gevallen. Of men nu een klinkende naam had op te houden of
niet, talrijken, steeds meerderen wierpen de fiets abrupt aan de kant en
doken zonder verder na te denken over een wielercourse in rivier, kanaal, ja
soms zelfs sloot. De ontberingen waren voor de meesten te groot geweest.
Rondspattende teerdroppen van wegsmeltende wegen, de onbarmhartig brandende
zon, asfalt dat ging functioneren als een aaneenrijging van zuignappen,
slechts weinigen waren daartegen bestand. Een klein elitegroepje echter wel,
paraat toen in de beginfase van de strijd de juiste positie gekozen moest
worden, eendrachtig samenwerkend om elke demarrant het waanzinnige van zijn
poging duidelijk te maken en tenslotte door overmacht en tegenslag ineenkromp
tot acht coureurs. Tot de mensen, die vluchtend een boerderij waren
opgesneld, behoorde niet zo lang voor het einde Joop van der Putten en toen
het eenmaal zover was, kon niemand er meer aan twijfelen dat Gijs Pauw van
die acht veruit de snelste zou zijn. En dat herinnerde ons aan het moment van
nog vijf uren daarvoor, toen Gjjs aan de start van deze meedogenloze course
zei, dat we hem juist deze dag maar eens in de gaten moesten houden. Wel, we
konden niet anders op die dag.... De tiende Ronde van Midden-Nederland, het
pronkstuk van „De Volharding" is de opvoering van een langdurige
tragedie geworden. Omstreeks een uur Zondagmiddag was het doek opgegaan en
men behoefde als toeschouwer niet lang te wachten om te kunnen wegen dat er
een drama zou worden opgevoerd. Dat Karel Hamelinck al voor de start met een
apparaat stond te praten en hij na zijn terugkeer daarna nog eens ten val
kwam ook, dat Nijkamp als het ware ,in het startschot een band voelde
leeglopen, dat alles kon nog geen indruk maken. Het was de ouverture tot dat
met ere een tragedie genoemd zou worden. Er waren er namelijk, die
onmiddellijk toen de onbeschutte dijk zijn intrede in het stuk kwam doen, hun
rol met volle overgave gingen spelen. Met zoveel energie, dat reeds daar de
een na de ander, en waarlijk geen figuranten het toneel moesten verlaten.
Chris de Nijs kon nog een lekke band aanvoeren, maar daarna kwamen ze
sufgereden door de hitte: Dekker, Knoppert, Den Enting,.Van Wijk, Vermast, De
Haan, v. d. Boogaard, Sonnemans, Kouwenhoven, De Ruiter, Wiese, Slits (lek),
K. Blauw, Joop Cuvelier, Joop Captein. Bij hen kwam ook Piet Steenvoorden te
zitten, maar de Nederlandse kampioen had een geldig excuus met een gebroken
zadelpen die hem nota bene uit een kopgroep terug had geworpen. Zwemmen. Steeds meer coureurs, die normaal hun mannetje
staan, gaven er de voorkeur aan, er een zwemronde van Midden-Nederland van te
maken. De gedachten aan een melo-drama kwamen op bij het zien van de
taferelen van renners, die pardoes met een duik in het water hun verhitte
lichamen een verkoeling bezorgden en niet langer aan de racefiets dachten.
Een melodrama ja, maar er waren er nog altijd die vochten als leeuwen. Want
tenslotte was de oorzaak van die reeds zo vroege harde klappen gelegen in een
ontsnapping van tien mannen, die het tempo aanzienlijk omhoog deed gaan. Guus
de Haan, even mentaal weer opgefrist, had nauwelijks zijn rush naar het
peloton terug volbracht en daarin Mathieu Sonnemans en v. d. Boogaard
meegesleurd, of de tien deden hun aanval temidden van rondspattende
teerstukken, brandende zonnestralen en over zuigende wegen. Bert Verwey,
Bertus Lute, Gijs Pauw, de Amsterdammer De Vries, de Klaaswaler De Vries, Jan
Jonker, Rene Lotz, De Paauw, Reuver en Ben Theunisse sloegen op de vlucht.
Aanvankelijk kon Piet Steenvoorden zich bij hen voegen, maar zijn plaats werd
na zadelmalheur door drie anderen ingenomen, Wim Gramser, Rob van der Ruit en
Schalk Verhoef. Tenslotte kwamen nog eens enkelen in de vuurlinie terecht,
bij wie Ap Geldermans, Jan van der Berg, Jan Groot, Wim Klebach, Joop van der
Putten, Gerrit de Jager, Adri van Steenselen, Jan van Vliet, Gerard
Vergoossen en Coen Niesten. Een groep met allerlei kwaliteiten, maar die
alsmaar kleiner zou worden onder de slagen, die toegediend zouden worden. In
Den Dolder brachten Van der Ruit en Lute de bewonderenswaardige moed op om
uit deze groep te demarreren. Zij kregen aanvankelijk Lonkhuyzen achter zich
aan, die gebruik maakte van de gesloten spoorwegovergang te Sint Maartensdijk,
maar die snel door het peloton teruggehaald. werd. Na Hilversum besloten Rene
Lotz, Wim Gramser en Coen Niesten, zich aan het publiek te vertonen en van
deze gelegenheid gebruik te maken, de twee vluchtelingen er opmerkzaam op te
maken, dat de zon scheen en dat hun metgezellen op drie minuten achterstand
daar last van hadden. Deze jacht was overigens niet nodig, want Lute
brak een touclips en moest zich zelfs door de groep laten passeren, terwijl
Van der Ruit zich ook naar de tweede groep terug liet vallen om even later
aan enkele eollega's de schoolslag te, demonstreren. Eenmaal in deze situatie besloten Niesten en
Gramser, zich bij hun gezellen achter zich te voegen en alleen Rene Lotz
draafde nog even eenzaam voor de meute uit, welke solo in de polder bij
Wilnis zijn einde vond. Nog was het drama niet ten einde. Schalk Verhoef ging
naar voren in de groep, kreeg onmiddellijk Joop van der Putten en Ap
Geldermans aan het wiel, maar toonde even later wat slechts zijn bedoeling
was. Hij snelde naar de kant van de weg, duwde het hete hoofd in een sloot en
keerde toen terug. . . . om even later, kort nadat Rene Lotz nerveus een band
had staan omgooien, weer van de fiets te stappen, nu om het voorbeeld van
Lotz te volgen. Ben Pothuizen wees niet lang daarna, op slechte stukken weg,
ook al vertwijfeld naar een lege band. Theo Bulten verdween voor een andere
reden van de fiets, getuige de boer, die snel naar de pomp toeliep, om het
manneke uit Zwolle van wat verkoelend nat te voorzien. Smeekbeden. Dertien renners waren er nu nog overgebleven en
ze zouden geen last meer krijgen van een der coureurs die achterstand hadden
opgelopen. Terugkeren was toch reeds onmogelijk, maar bovendien daalden vlak
achter deze renners de spoorbomen van Harmelen neer. En nog was de lijdensweg niet ten einde. Joop van
der Putten, met de kans op een nieuwe zege na een duel met de overigens nog
rappere Gijs Pauw, schreeuwde om water, kreeg geen druppel van wie dan ook en
vluchtte een boerderij op om zich daar te laven: twaalf man nog. Toen was Wim
Klebach aan de beurt. Bewonderenswaardig fris moest Wim van de fiets, omdat
zijn apparaat tussen het wiel trok en Klebach tot stand bracht. Tot daar en
geen meter verder. Op die plaats is dan ook de Noord-Hollandse kampioen in
het zilte nat gedoken. Elf man nog, die gezamenlijk de ravitaillering in
IJsselstein aandeden, van wie enkelen toen het tempo even opvoerden, waarop
onmiddellijk Gerrit de Jager, Jan Groot en Wim Gramser in negatieve zin
reageerden. Ze verdwenen naar achteren, met nog twintig kilometers te rijden,
legden die afstand lusteloos af, lieten zich nog door Rademakers passeren en
boekten twaalf minuten verlies. Acht mensen vormden toen het restant van de
-dappere meute die had doorgezet, act die slechts een doel voor ogen hadden,
eer zij gingen denken aan de overwinning: water. Ze richtten smeekbeden tot
de talrijke mensen langs de kant, emmers en teilen vol van het verfrissende
nat werden op de ruggen van de renners geworpen,tuinslangen deden hun
verkoelende werk voortreffelijk, van links naar rechts van de weg zwenkte het
groepje, overal waar een emmer werd herkend, werd die gezien als
richtingaanwijzer. Soms werd het tempo even opgevoerd, maar niemand die er
aan dacht om te gaan vluchten, niet de pacers Geldermans, Coen Niesten,
Vergoossen of Van Steenselen, ook niet Gijs Pauw of zijn stadgenoot Ben
Theunisse, laat staan de Hagenaar Jan van der Berg die “kapot" kwam te
zitten, maar die met de moed der wanhoop mee bleef draaien, of een Jan van
Vliet die achteraf een indrukwekkende race reed, met een oog dichtgeknepen
van de pijn, omdat een van de hete teerdruppels hem in het oog had getroffen. De acht bleven bij elkaar, Gijs Pauw koos reeds
op de baileybrug voor het Stadion de eerste positie en hoe fel Gerard Vergoossen
als enig overgebleven Limburger er ook nog aan trok, de Utrechtse
onafhankelijke kon hij niet meer passeren. Gijs Pauw werd winnaar van deze
dramatische race. BRON: JOOP REUVECAMP Onafhankelijken en Amateurs: 1. Gijs Pauw, RONDE VAN NEDERLAND.57 (6 mei
t/m 13 mei).1957 De Ronde van NEDERLAND 1957 Belgie's troeven
“overwinterden" het beste met etappe - overwinningen van Roger Decock en Rik van Looy De negende Ronde van Nederland voor Professionals
is merkwaardig, maar interessant gestart. In een winterse temperatuur zijn de
eerste twee etappes verwerkt en zonder meer zijn de Belgische ploegen daaruit
het beste tevoorschijn gekomen. Niet alleen met tweemaal een victorie op de
eindstreep in de etappeplaats, hoewel alleen reeds die etappe-overwinningen
van Roger De Cock en Rik van Looy zwaar genoeg zouden kunnen wegen. Ook niet,
omdat de beide Belgen in hun eindsprint alleen maar hadden af te rekenen met
landgenoten en hun taak dus aanmerkelijk lichter werd. Neen, nog duidelijker
is dat reeds op de eerste dag tot uiting gekomen. Tegenover die ene Belg,
Denijs, die zwichten moest voor het “hondenweer" in de Zuidelijke etappe
naar Heerlen, wapperden liefst zes mannen uit de Nederlandse ploegen weg uit het
peloton, met verkrampte gezichten, blauw van de koude en niet meer in staat
om met een extra krachtsinspanning in het zadel te blijven. En het waren niet
de zwaksten uit het Nederlandse kamp, want tot de eersten, die het ijskoude
staal van hun fietsen verfoeiden, behoorden de winnaar van Rome-Napels-Rome,
Wout Wagtmans en de wereldkampioen der amateurs, Frans Mahn. Feitelijk ook
geen wonder, dat een dag later, toen het traject naar Arnhem voerde en de
IJshelligen wat minder bruut tewerk gingen op de ruggen van de met acht man
uitgedunde karavaan, de meute het iets rustiger aan gang doen. Geen wonder
ook, dat toen die hele stoet gezamenliijk op de eindstreep afsnelde, juist
Rik van Looy regelrecbt op de bloemen afstoof, omdat, nu de strijd reeds zo
vroeg een dergelijk fel karakter heeft gekregen, het rappe manneke van de
A-ploeg best die tijdsbonificatie kan gebruiken. Rik II belandde dan ook van
de negentiende op de derde plaats, zodat de leider van de B-ploeg, Noel Fore,
voor de kopman van de Belgische A-ploeg ruimte moest maken en Wim van Est nog
steeds als eerste Nederlander op bet vierde plan bleef staan achter drie
Belgische coureurs. De ploeg van „IJzeren Willem" belandde nu op drie
volle minuten achter de Belgische rivalen, en om de zaak compleet te maken,
trok Roger Verplaetse het militaire tricot om de schouders van Junkermann
weg. Inmiddels verdween de negende man uit de Rondekaravaan, namelijk
Schwarzenberg, die de klap van de eerste dag niet te boven kwam. „DE POORT NAAR DE HEL." Op die Meimaandag in Luik kreeg de “Poort naar de
Ardennen" een volkomen andere functie te vervullen. Het werd de „Poort
naar de Hel" en de mannen, die een kleine bescherming hadden gezocht in
hun korte plastic regenjasjes waren er zich volkomen van bewust. De grijze wolkenmassa's,
waaruit reeds regelmatig sneeuw, hagel en regen waren neergedaald, werkten
angstwekkend en niet alleen de renners begonnen met huiverende ledematen aan
de eerste Begrijpelijk, dat toen de karavaan de Ardennen in
werd geschoten, er weinig animo voor avontuur was. Men zocht elkanders
beschutting op en afscheidingen waren er uitsluitend, ook al in dat prille
begin, aan de achterzijde van de groep. Alleen een jonge, heel sterke kerel zou zich
waren aan een poging tot ontsnappen. Wel, het waren dan ook twee jonge,
dappere mannen, die, toen Nederland reeds het verlies van Wagtmans, Stolker
en Mahn had geleden, de verkrampte spieren wat losser konden werken en voor
de groep uit het erbarmelijk slechte stuk weg bij Wolfhaag het eerst
opsnelden. Twee Nederlanders, Arend van 't Hof en Jan Rol, die achter zich de
bedreiging voelden van de sterke Duitser Hans Junkermann. Deze Junkermann passeerde het inmiddels uit
elkaar geslagen Nederlandse duo van Gerrit Schulte zelfs. Men kreeg met elke
pedaaltred meer bewondering voor die drie daar vooraan en men zou bijna
vergeten dat er juist achter de groep een wapenfeit van de hoogste orde werd
gebracht. Rik van Looy kreeg malheur, Rik II, de gevaarlijkste man uit de
course, moest als een razende naar een nieuwe tube en zijn confleur grijpen. Rik van Looy zou hoogstwaarschijnlijk tot het
legertje gaan behoren, dat steeds verder wegzakte achter de meute aan, zoals
ook Van Wetten, Van Steenselen, Wolfs, Molten, want hat contact verliezen
betekende op deze nooit te vergeten dag de nederlaag. Alleen voor een man
niet en dat was vandaag de klasseman Van Looy. Tezamen met zijn ploegmakker
Grondelaers snelde de Belg voorwaarts naar de groep, die bijna twee minuten
eerder voorbij was getrokken. Steeds feller marcheerde het Belgische tandem
op en zelfs een val in een van de gevaarlijk gladde bochten kon Van Looy toen
niet meer stuiten. Hij was de enige, die dergelijk werk had kunnen
verzetten. De extra inspanning van de drie voor de groep uit was ook al een
tijdelijke, want de drie dappere vluchters werden een voor een in het peloton
opgevangen. De zaak was dus, met uitzondering van de enkelen die nog ver in
de achterhoede martelden, compleet en tot een nieuwe en beslissende aanval
werd gewacht, tot eerst de Cauberg gezamenlijk was beklommen. Toen pas kwamen
de „groten" aan de beurt. Wim van E'st en Leo van der Pluym
demarreerden, Roger Decock, Leon van Daele en Noel Fore volgden en die vijf
konden niet meer worden achterhaald. Drie Belgen en twee Nederlanders in de slag en
toen op het Groene Boord van Heerlen midden in een sneeuwjacht de laatste
krachten warden aangesproken op weg naar de meet, kwamen de Nederlanders er
niet aan te pas. Roger Decock zegevierde en nam vluchtig de omhelzing van
Miss Remington in ontvangst, de anderen volgden hem daarna snel naar hun
hotelkamers. Acht man maakten reeds die eerste dag een
eindsprint niet wee: de Nederlanders Wagtmans, Stolker, Mahn, Van Oers,
Schoenmakers en Maas, de Belg Denijs en de Duitser Hochgeschurz. Hans Junkermann kreeg de prestatieprijs van de
journalisten toegekend. RUSMAN-VERPLAETSE WEG. De tweede dag, toen via vertwijfelde poging Arnhem alleen te bereiken.
Bij Groesbeek was ook zijn strijd gestreden, zoals die voor Schwarzenberg wat
de Ronde betreft had opgehouden. Met Arnhem aan de kim was de hele zaak
compleet en werd het peloton gesloten gehouden tot de eindstreep toe, waar
het sprintduel werd uitgevochten tussen twee bijzonder snelle mannen: Rik
van Looy en Leon van Daele. En al werd de winnaar van Parijs-Brussel dan
aanvankelijk als winnaar uitgeroepen, Rik van Looy was als eerste over de
streep gesneld en hij kreeg tenslotte de bloemen in handen gedrukt. RONDE VAN NEDERLAND.57.01e
RIT (6 mei).1957 le etappe: LUIK-HEERLEN, Beroepsrenners:1. Decock
(Belg. A) in. 4 uur 53 min. 18 sec. (met bonificatie 4.52.18); 2. Van Daele
(Belg. A) op 5 sec. (met bonificatie 4.52.53); 3. Fore (Belg. B) z.t.; 4. Wim
van Est (Ned. A) ZA.; 5. Van der Pluym (Ned. A) op 14 see.; 6. Bergmans (Ned.
D) op 41 sec.; 7. Schol (Duitsl.) op 45 sec.; 8. Luyten (Belg. A) z.t.; 9.
Verplaetse (Belg. A) z.t.; 10. Rusman (Ned. D) z.t.; 11. Van Meenen (Belg. B)
z.t.; 12. Adri Voorting (Ned. C) z.t.; 13. Maenen (Ned. D) z.t.; 14. Van der
Sluys (Ned. D) z.t.; 15. Post (Ned. D) z.t.; 16. Gerrit Voorting (Ned. A)
z.t.; 17. Van Breenen (Ned. E) z.t.; 18. Backat (Dld.) z.t.; 19. Van Looy
(Belg. A) z.t.; 20. Van den Broek (Ned. C) z.t.; 21. Rol (Ned. D) z.t.; 22.
Van 't Hof (Ned. C) z.t.; 23. Piet van Est (Ned. C) z.t.; 24. Pauw (Ned. C)
z.t.; 25. De Groot (Ned. A) z.t.; 26. Van den Brekel (Ned. B) z.t.; 27.
Kersten (Ned. B) z.t.; 28. Van Steenselen (Ned. E) op 5.24; 29. Schroeders
(Belg. A) z.t.; 30. Heeren (Ned. C) op 5.41; 31. Donker (Ned. B) op 7.27; 32.
Junkermann (Dld.) op 9.07; 33. Desmet (Belg. B) op 12.41; 34. Nolten (Ned. A)
z.t.; 35. Reitz (Dld.) op 13.07; 36. Matthijs (Belg. B) op 25.05; 37. Van
Tieghem (Belg. B) z.t.; 38. Demulder (Belg. B) z.t.; 39. Grondelaers (Belg.
A) t.z.; 40. Ziegler (Dld.) z.t.; 41. Bruggenkamp (Ned. Dl z.t.; 42. Van der
Lijke (Ned. E) op 25.52; 43. Wolfs (Ned. E) z.t.; 44. Hamelink (Ned. E) op
26.54; 45. Van Wetten (Ned. B) op 31.20; 46. Van W chen (Ned. B) z.t.; 47.
Van der Sluys (Ned. D) z.t.; 48. Schwarzenberg (Dld.) op 42.04, 5.35.22. De prestatiepriis werd
gewonnen door Junkermann (Duitsland). Uitgevallen zijn: Stolker
(Ned. A), Wagtmans (Ned: A), Denijs (Beig. B), Mahn (Ned. B), Schoenmakers
(Ned. B), Hochgeschurz (Dld.), Van Oers (Ned. E) en Maas (Ned. E). Klassement voor de militaire
trui: 1. Junkermann, 5 pnt.; 2. Van 't Hof (Ned. C), 3 pnt.; 3. Van Daele, 1
pnt. RONDE VAN NEDERLAND.57.02e
RIT (7 mei).1957 2e etappe: HEERLEN-ARNHEM, 1. Van Looy (Belg. A) in 5
uur 36 min. 59 sec. (met bonificatie 5.35.59); 2. Van Daele (Belg. A) (met
bonificatie 5.35.0; 3. Post (Ned. D); 4. Fore (Belg. B); 5. Wim van Fst (Ned.
A); 6. Van Tieghen (Belg. B); 7. Gerrit Voorting (Ned. A); 8. Van der Pluym
(Ned. A); 9. Rol (Ned. D); 10. ex aequo: De Groot, Nolten (beiden Ned. A),
Bergmans, Maenen, Rusman (allen Ned. D), Van den Broek, Pauw, Heeren, Van 't
Hof, Van den Brand, Adri Voorting (allen Ned. C), Matthijs, Demulder, Desmet,
Van Meenen (allen Belg. B), Van den Brekel, Donker, Kersten, Van Wetten, Van
Wychen (allen Ned. B), Schroeders, Verplaetse, Luyten, Grondelaers, Decock
(allen Belg. A), Junkermann, Ziegler (beiden Did.), Van Breenen, Hamelink
(beiden Ned. E), Piet van Est (Ned. C), Scholl (Did.), Van der Lijke, wolfs
(beiden Ned. E), allen z.t. als Van Looy; 43. op 52 sec. Backat (Did.); 44.
Bruggenkamp (Ned. D); 45. op 2 min. 0.6 sec. Van Steenselen (Ned. E); 46. op
6.54 Van der Sluys (Ned. D); 48. op 7.06 Reitz (Did.). Uitgevallen: Schwarzenberg
(Did.). De prijs voor de
strijdlustigste renner werd toegekend aan Verplaetse. Algemeen klassement na 2 etappes: 1. Decock, 10.29.17; 2. op 5
sec. Van Daele; 3. op 45 sec. Van Looy; 4, op 1 min. 5 sec. Wim van Est; 5.
Fore; 6. op 1.14 Van der Pluym; 7. op 1.41 Bergmans; 8. op 1.45 De Groot,
Gerrit Voorting, Maenen, Post, Rusman, Rol, Piet van Est, Van den Broek,
Pauw, Van 't Hof, Van den Brand, Adri Voorting, Van Meenen, Van den Brekel,
Kersten, Verplaetse, Luyten, Scholl, Van Breenen; 2. op 2.37 Backat; 28. op
6.24 Schroeders; 29. op 6.41 Heeren; 30. op 8.27 Donker; 31. op 8.30 Van
Steenselen; 32. op 10.07 Junkermann; 33. op 13.31 Nolten en Desmet; 35. op
21.13 Reitz, 36. op 26.05 Matthijs, Van Tieghem, Demulder, Grondelaers,
Ziegler; 41. op 26.52 Van der Lijke en Wolfs; 43. op 26.57 Bruggenkamp; 44.
op 27.54 Hamelink; 45. op 32.10 Van Wetten en Van Wychen; 47. op 39.16 Van
der Sluys. RONDE VAN NEDERLAND.57.03e
A RIT (8 mei).1957 Beroepsrenners: 1. Belgie A., 2. Nederland A., 3. Nederland C., RONDE VAN NEDERLAND.57.03e
B RIT (8 mei).1957 Beroepsrenners: 1. Rik van Looy (België A) 4.28.01 (met
bonificatie 4.27.01); 2. Leo van der Pluym (Nederland geel) 4.28.01 (met
bonificatie 4.27.31); 3. Post (Ned. zwart) 4.28.01; 4. Van den Brekel (Ned.
rood) z.t.; 5 Schroeders(België rood-wit) z.t.; 6. De Groot (Ned. geel) z.t.
J. Van Meenen (België wit) z.t.; 8. Van der Lijke (Ned. rosé) z.t. RONDE VAN NEDERLAND.57.04e
RIT (9 mei).1957 Beroepsrenners: 1. Wim van Est (Ned. geel) 5.34.12 (met
bonificatie 5.33.12; 2. Rik van Looy (België rood-wit) 5.34.23 (met
bonificatie 5.33.53); 3. Verplaetse (B) 5.34.23; 4. Van der Pluym (.Ned)
z.t.; 5. Hamelink (Ned) z.t.; 6. Post (Ned.) z.t., 7. Gerrit Vooring (Ned)
z.t., 8. Van den Brand (Ned) z.t., 9. Piet van Est (Ned) z.t; RONDE VAN NEDERLAND.57.05e
RIT (10 mei).1957 Beroepsrenners: 1. Van Daele (België) 4.27.31 (met bonificatie
4.26.31); 2. Donker (Ned) 4.27.31 (met bonificatie 4.27.01); 3. Gerrit
Voorting (Ned) z.t.; 4. Van den Brand (Ned) z.t.; 5. Van Tieghen (B) z.t.; 6.
Van Breenen (Ned) z.t.; 7. Junckermann (D) z.t.; 8. Scholl (D) z.t,; 9. Wolfs
(Ned) z.t.; 10. Grondelaers (B) z.t. RONDE VAN NEDERLAND.57.06e
RIT A (11 mei).1957 Beroepsrenners: 1 Rik van Looy RONDE VAN NEDERLAND.57.06e
RIT B TIJDRIT.(11 mei).1957 Beroepsrenners: 1 Wim van Est, RONDE VAN NEDERLAND.57.07e
RIT (12 mei).1957 Beroepsrenners: 1. Gerrit Voorting 4.35.52, 2 Van Tieghem 4.36.24, 3.
De Cock 4.36.54, 4. Van Daele 4.37.16, 5 Van Looy, 6 Pauw, 7 Verplaetse, 8
Van der Pluym, 9 Rol, 10 Van der Sluys, 11 Peter Post, 12 Heeren, 13 Van
Wijehen, 14 Van Wetten, 15 Piet van Est. RONDE VAN NEDERLAND.57.08e
RIT (13 mei).1957 Beroepsrenners: 1. Gerrit Voorting (Ned) 6.04.32 (met
bonificatie 6.03.32); 2. Luyten (B.) 6.04.32 (met bonificatie 6.04.02); 3. Kersten
(Ned.) 6.04.32; 4. Wim van Est (Ned.) 2 t.; 5. Post (Ned.) 6.04.47; 6. Pauw
(Ned.) 6.04.49; 7. Rusman (Ned.) z.t. 8. Ziegler (Duitsl.) z.t.; 9. Scholl
(Duitsl) zt.; 10 Rol (Ned.)z.t.; 11. Van Wetten (Ned) z.t.; Adri Voorting
(Ned.) z.t.; 13. Junkermann (Duitsl.) z.t.; 14 Rik van Looy (B) z.t. De totaal-uitslagen PLOEGENKLASSEMENT. 1. Belgie A 120.13.15; 2. Nederland C 120.23.05;
3. Nederland 120.36.11; 4. Duitsland 120.42.26; 5. Nederland B 120.56.12; 6.
Ne derland E 121.00.06; 7. Nederland D 121.07.47. EINDKLASSEMENT. 1. Rik van Looy (Belg. A) 39.56.50; op 4.15 2.
Wim van Est (NO A) ; op 6.25 3. Van den Brekel (Ned. B) ; op 6.36 4. Luyten
(Belg A); op 9.19 5. Van den Brand (Ned. C); op 10.31 6. Pauw (Nee C); op
16.19 7. Junkermann (Did.); op 22 min. 8. Van der Pluym (Ned. A) ; op 22.41
9. Van Daele (Belg. A) ; op 23.10 MILITAIR KLASSEMENT. 1. Adri Voorting (Ned. C) 39 pnt.; 2. Verplaetse
(Belg. A) 9 pnt.; 3. en 4. Van Daele (Belg. A) en Junkermann (Did.) 14 pnt.
5. Van Looy (Belg. A) 9 pnt.; 6. Bruggenkamp (Ned. D) 8 pnt. 7. en 8. Rusman
en Van der Sluys (beiden Ned. D) 6 pnt.; 9. en 10. Ziegler (Did.) en Wolfs
(Ned. E) 4 pnt.; 11. t.m. 15. Wim va Est (Ned. A), Pauw (Ned. C), Van 't Hof
(Ned. C), Donker (Ned B) en Luyten (Belg. A) 3 pnt.; 16. Gerrit Voorting (Ned
A) 1 pni RONDE VAN NOORD-HOLLAND (7
april).1957 Joop van der Putten versloeg
strijdlustige Coen Niesten in de eindsprint van de Ronde
van Noord-Holland Mannen van Gerrit Schulte
streden in de frontlinie Joop van der Putten, lid van de militaire
selectieploeg, heeft de twaalfde Ronde van Noord-Holland op zijn naam gebracht.
Hij versloeg in de beslissende eindsprint op de H. Gerhardstraat te Zaandam
zijn enige rivaal, de sterke Coen Niesten, die onder de rook van Purmerend -
met nog zo'n 20 kilometer te fietsen - de grondslag had gelegd voor hun
beider ontsnapping. Een uitval door een van strijdlust blakende Niesten
opgezet om de rappe finishers in de kopgroep te ontlopen, waardoor deze zware
“klassieker" - die aanvankelijk het karakter van een grootse
slijtageslag droeg - nog een ongemeen boeiend slot kreeg. Want de rappe
mannen gaven zich bij deze charge nog geenszins gewonnen en Jan Rol, Joop Captein
en Joop Wuurman hebben in deze enerverende slotfase alles gegeven wat zij aan
pure snelheid konden opbrengen om de twee rebellen in toom te houden. Bijna
slaagden de drie jagers in hun opzet, want bij het verlaten van de Wijde Wormer
waren zij tot op dertig meter genaderd, maar in de bochtige straatjes van 't
Kalf en Zaandam-Oost werd hun nederlaag een feit. Voordat de ongeveer 300 koppen tellende karavaan
renners de route werd opgestuurd, nam het D.T.S. erelid, de heer Th. D.
Visser, de honneurs waar van de door ziekte verhinderde voorzitter
Cornelissen. Op de hem bekende wijze begroette hij de vele autoriteiten en
officials, onder wie Dr. P. van Dijk, de heren Stol en Koot van de
sportcommissie, president G. Schulze van de Duitse wielerbond,
ploegleider Gerrit Schulte van de militairen, de Belgische
vertegenwoordiging en vele anderen, met een hartelijk welkom. Daarna kon het
spel beginnen. Selectie? Een spel, dat - zoals gewoonlijk als er zo'n
groot peloton renners van start gaat - in de eerste koershelft werd
gekenmerkt door valpartijen, pechgevallen en het afhaken der zwakkere
broeders van de hoofdmacht. Vooral van de laatste categorie vielen er weer
heel wat te noteren. En daarom vragen we ons af, of het niet wenselijker zou
zijn om in het vervolg een strenge selectie toe te passen voor de
„klassiekers". Want zijn het in de meeste gevallen niet de minder rijk
met wielertalenten begaafde jongelingen, die de valpartijen - zoals er ook
Zondag weer verschillende zijn geweest - veroorzaken? Vooral nu de grote
wegwedstrijden meer en meer naar tweede en derde rangs binnenwegen worden
verwezen, zal het selecteren, een eerste vereiste -gaan worden om de toch al
zo wankele positie van de wegrensport in ons land te kunnen behouden. Ook de
jury en rijkspolitie zullen bij een eventuele selectie de zaak beter onder
controle kunnen houden. Het was nu wat men in de volksmond pleegt te noemen:
“zwaar pet". Achter de vele verspreid liggende groepen was het een ware
chaos van zich naar voren wringende illegale volgers. Bewust of onbewust
kunnen deze motoristen en automobilisten het koersverloop beinvloeden. Op
deze wijze wordt de wielersport op de weg de doodsteek toegebracht. Daarom
pleiten we hier voor het toepassen van selectie. Felle tegenwind. Om. op het spel terug te komen: nadat er in de
Wormer en Beemster al een kleine veertig renners waren achtergeraakt, onder
wie Cees Rabe door een val en Jos Heeren, Chris de Nijs en Jan Bloedjes met
mankementen, moesten in het oude Zuiderzeestadje Hoorn de Duitser Dreske en
de Beverwijker Jan Groot voor lekke banden uit liet zadel. In de Streek naar Enkhuizen, waar de karavaan een
felle tegenwind moest trotseren, kregen meerdere renners een figurantenrol
toebedeeld. Verschillende schakels in de langgerekte keten gaven de geest:
het peloton verbrokkelde in verschillende groepen. Daar in het
tuinbouwgebied werden ook de favoriete Rotterdammers Schalk Verhoef en Then
Sijthoff met enkele andere knapen door een valpartij tot opgeven gedwongen. Gedecimeerd. De hoofdmacht werd nog verder gedecimeerd. Want
hoewel de man met het bord bij Andijk ( Slijtageslag. Ondanks dat er in het voorste gelid geen
hartverheffende gebeurtenissen vielen te noteren, ging de slijtageslag
onverminderd voort. En naarmate de kilometers gingen tellen, gingen ook de
namen van de „gelosten" meer spreken voor de volgers. Want niet alleen
dat de Belgen Jos de Roover en Ed Morien en de Duitser Ommer voor die
vermaledijde Hollandse wind uit de wielen moesten, maar ook een Henk Wiese,
Jan Jonker en Jan van Vliet, kwamen achter de duinenrij van Petten en Callantsoog
tot de ontdekking, dat de “forme" nog niet aanwezig is. Aanval In het zicht van Den Helder beraamden Arie van
Houwelingen, Wim de Paauw, Coen Niesten en Piet Rentmeester een serieuze
aanval om terreinwinst, die de inleiding vormde voor beslissende gebeurtenissen.
De vier demarranten veroverden een paar honderd meter voorsprong en nadat Den
Helder was genomen en de wind van vijand tot bondgenoot werd, ontketende Jan
Rol de tegenaanval. De kleine Marinus en Le Grand, die bij Callantsoog door
een val het contact hadden verspeeld, streken toen juist op de staart van het
peloton, waaruit Liebregts, Beentjes (kramp), Dekker, Van Selm, Wallet,
Hofmans, Rademakers, Zutt en K. de Groot door de toenemende strijd
verdwenen. Op de smalle en bochtige weggetjes tussen
Julianadorp en 't Zand werd een felle strijd geleverd en verschillende kanshebbers
vonden daar hun waterloo. Elf renners, t.w. de Belg Verhoeven, de Duitsers
Conrad en Funke en de nationalen Rol, Niesten, Captein, Wuurman, Van der
Putten, Scholten, Van Houwelingen, Stoete, kwamen daar als triomfators uit de
strijd tevoorschijn. Strijd en spanning. In de contreien van de Omval deden Van
Houwelingen en Niesten nog enkele lofwaardige pogingen om te ontsnappen, doch
zij leverden geen tastbaar resultaat op. De strijd in de kopgroep scheen
voorlopig gestreden te zijn. Maar in de Midden Beemster groeide deze strijd
naar een ongekend hoogtepunt, toen Ab Geldermans en Piet Rentmeester vanuit
groep twee een laatste vertwijfelde poging deden om de kopgroep te bereiken,
waaruit echter vlak voor Purmerend de taaie Niesten en Van der Putten
ontsnapten. Dat betekende voor de twee jagers, die aanvankelijk in hun ren
naar de leiders nog ondersteund waren geweest door Dik de Ruiter,
Termoshuizen en Joop Blaauw, de genadeslag. Zij bleven op BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES Amateurs: 1. J. v. d.
Putten, Den Haag, de Voor ploegleider Gerrit Schulte van de militaire
selectieploeg had deze Ronde een bijzonder gunstig en prettig verloop, want
zijn mannen streden regelmatig in de frontlinie en vier van hen, t.w. Joop v.
d. Putten, Joop Captein, Joop Wuurman en Henk Scholten, finishten onder de
eerste acht. En vooral met de zege van Van der Putten was Schulte uiteraard
content. Een gelukkige Joop v. d. Putten, met rechts
official Th. D. Visser RONDE VAN
NOORD-WEST-NEDERLAND (2 juni).1957 Joop van der Putten triompheerde in Noord-West Nederland De Ronde van Noord-West-Nederland is gewonnen
door een onzer vooraanstaande amateurs. Door Joop van der Putten uit Den
Haag, die met een gelukkige glinmlach Zondagavond de bloemen van de
overwinning in het Sportpark te Alkmaar in ontvangst kon nemen. Joop van der Putten, geen onbekende naam, een man
die reeds meer grote wedstrijden op zijn naam bracht. Maar ditmaal, laten we
het eerlijk zeggen, won precies de man, die wij het laatste als overwinnaar
hadden willen zien. Want Joop heeft zich die dag van de allerslechtste kant
laten zien. Niet wat zjjn kwaliteiten betreft, die heeft hij zonder meer. Dat
toonde Van der Putten door temidden van talrijke voorpostengevechten precies
op het juiste moment mee naar voren te springen en zich aan het hoofd van de
strijd te vestigen. Maar van dat moment af, toen er nog een kleine honderd
kilometers afgelegd moesten worden, heeft Van der Putten niets meer gedaan.
Niets anders dan het werk aan de anderen over te laten en de krachten te
verzamelen om op de eindstreep al zijn metgezellen, die het vuur uit de
pedalen hadden getrapt, te kloppen. Slechts een heel enkele keer zat Joop aan
de kop van de vluchtersgroep, maar dan viel de zaak ook meteen stil en snelde
ijlings een van de anderen naar voren om de zaak wat steviger aan te pakken.
Alleen, toen de eindstreep in het Alkmaarse Sportpark in zicht kwam, gaf Joop
plotseling alles om juichend over de eindstreep op de sintels te fiitsen. Klassieke strijd. Alemaria Victrix zou er vast en zeker eer mee
inleggen, wanneer volgend jaar de tiende en dus jubileumronde van NoordWest-Nederland
van hetzelfde kaliber zou zijn, als de negende course in deze serie, van de
afgelopen Zondag. Er is op schier elke van de Die felle strijd begon reeds, toen we nauwelijks
Noord-Scharwoude achter ons hadden liggen. Daar, na amper vijftien kilometers,
demarreerden Jan Bloetjes, Van Dijk, Hagman, Dick Enthoven en Toon Beenties.
Vijf mannen, die niet direct tot de allersterksten behoorden, maar die inhoud
genoeg bezaten om het zo vroeg reeds te gaan proberen. Natuurlijk kon een dergelijke
drieste poging niet veel opleveren, tenzij zij op de duur versterking zouden
krijgen. Nu hielden zij het zeventig kilometers lang vol, maar toen was dan
ook het pleit beslecht. Ze werkten voortreffelijk samen, die vijf, zodat ze
ook aanmerkelijk snel uit hot gezicht konden verdwijnen. In De Stolpen was
hot verschil reeds 1 min. 10 sec., dat groeide uit tot bijna anderhalve
minuut, maar toen eerst de sterke Beentjes het hoofd moest buigen en daarna
slechts een trio overbleef, konden die drie nog zo fel en moedig doorzetten,
de anderhalve minuut kromp in tot een halve minuut toen De Stolpen
(verzorging) voor de tweede maal werd aangedaan en tenslotte verdween de
gehele voorsprong. Dat geschiedde in Kolhorn en in diezelfde plaats
viel in feite ook de inleiding tot de beslissende slag. Opnieuw kwam een trio
weg van de groep, nu waren het Wim Bogers, Hein Kooger en Jan de Vries, die
alle drie echter, toen de beslissing inderdaad eenmaal was geforceerd; niet
de vruchten konden plukken van hun belangrijke en zware werk. Wim Bogers kwam
met een gebroken bracket te sukkelen, daarna moest Hein Kooger zijn zware
werk betalen en tenslotte kwam Jan de Vries alleen te zwoegen; om tenslotte
twintig seconden voor de hoofdgroep en zes-en-een-halve minuut achter de
kopgroep als twaalfde te finishen. Dat betekende dus dat De Vries achter elf man
“hing", elf, die in groepjes naar het aanvankelijk gevluchte trio waren
toegesprongen. De moolste achtervolging hadden we daarbij van Ap
Geldermans gezien. De Beverwjjker spreidde al zijn kwaliteiten in die
fantastische poursuite ten toon. Geen bewijs van vermoeidheid na een
afmattende reis van 35 uren in de trein uit Zweden, neen, alleen maar klasse,
overgebracht op de pedalen die onbarmhartig in een verbluffend tempo bleven
ronddraaien. Totdat de drie ontsnapten bereikt waren en hij daar het tempo
kon gaan opvoeren. Ap Geldermans word dus een van de elf, die de
eindstreep gezamenlijk zouden bereiken. De andere tien? Wel, toen Geldermans
eenmaal uit de groep was weggevlucht, werd er natuurlijk alarm geslagen.
Eerst kwamen er vier meer vooraan, omdat de felle demarrage van Ben Theunisse
was beantwoord door Schalk Verhoef, Joop van der Putten en Jan de Boer,
daarna haakten nog eens zes aan, namelijk Rob van der Ruit, Wim Klebach, Jan
Groot, Jan van Wetten, Coen Niesten en Mick Snijder, zodat in Hoorn, voordat
de drie die de aanval hadden geopend terug zouden vallen, de kopgroep nog uit
veertien man bestond. Van dat moment af hebben we een ding kunnen
constateren. Hoe indrukwekkend ook de jacht van Ap Geldermans was geweest,
toen deze mannen eenmaal bij elkaar zaten, bleek wel duidelijk dat meer van
onze amateurs tot grote dingen in staat zijn. De laatste vijftig kilometers kenmerkten zich
namelijk door aanhoudend trachten, aan de metgezellen te ontsnapten. De een
na de ander spurtte onbedaarlijk weg, dan weer veroverde Mick Snijder (als
eerste na de tweede verzorging) wat meters winst, dan weer was het Jan Groot,
Ben Theunisse of Schalk Verhoef die angstwekkend snel even kon vluchten, en
wanneer deze mannen niet slaagden kwam er weer een Coen Niesten. Ap
Geldermans, Rob van der Ruit, Wim Klebach, Jan van Wetten of Jan de Boer zich
melden. Maar het van kop af demarreren was voor geen enkeling uit die
grotegroep weggelegd. De inzinking waar Jan Groot zich verbazingwekkend snel
doorheen worstelde, dat alles maakte de strijd tot een bijzonder mooie.
Tenslotte viel de beslissing pas in het Sportpark te Alkmaar. Even scheen Mick Snijder toch nog succes te
krijgen, toen bijna de lastige bocht de baan op, met enkele meters wist voortsnelde.
Maar toen in de sintels verkeerd stuurde, sprong Joop van der Putten toe en
konden ook Robert van der Ruit, Ben Theunisse en Ap Geldermans de Halfwegger
nog passeren.BRON: JOOP REUVECAMP Amateurs: 1. Joop v. d. Putten, Den Haag, RONDE VAN OVERIJSSEL (27 juli).1957 PIET DAMEN
verraste in de slotfase JO DE ROO
en won de RONDE VAN OVERIJSSEL De nieuwe burgemeester van Rijssen, de heer C. B.
J. Landweer, verrichtte vorige week Zaterdag zijn eerste officiele daad in
zijn nieuwe ambt en die daad gold de wielersport. In de Stationsdwarsweg
nameljjk van het oude, mooie Rijssen schudde burgemeester Landweer eerst
hartelijk de hand van Piet Steenvoorden na een korte huldiging van onze
Nederlandse kampioen op de weg en loste daarna het startschot voor de Zesde
Ronde van Overijssel. De zesde Ronde in deze reeks, die ons als sluitstuk van
de serie grote wegwedstrijden in ons land wederom een maximum aan strijd
heeft gebracht. Demarrages van het begin tot het einde van de kilometers en
dan nog wel herhaaldelijke ontsnappingen door mannen, die een voor een het
winnen van deze zware course door de sehitterende streken van Twente zouden
aankunnen. De 23-jarige Piet Damen kon tenslotte terug in
Rijssen zijn achtste overwinning van dit jaar bijschrijven. Hij won op
schitterende, wijze de wedstrijd, waaraan we weer heel wat prettige
herinneringen zullen bewaren, maar die toch ook onverwacht een minder
aantrekkelijk slot kreeg. Het was “oud zeer", de diskwalificatie van
Joop van der Putten, die als tiende was gearriveerd, maar in de uitslag niet
voorkwam omdat hij materiaal had aangenomen tegen de voorschriften in. We
komen daarop aan het slot van ons verslag terug, omdat we allereerst de belangrijkste
winst van deze Ronde van Overijssel willen memoreren. Dat was het optreden
van onze ploeg voor de wereldkampioepschappen. Niet dat winnaar Piet Damen
tot onze equipe behoort. Onze eerste man die aankwam, Jo de Roo, werd
radicaal verrast door de Brabander, toen de Zeeuwse kampioen in de laatste
bocht voor de finish werd losgegooid. Er was echter een andere,,
belangrijker zaak. Even over de helft van de race, toen juist Den Ham was
gepasseerd, kwam Ben Theunisse-aan de kant te staan en geen halve~minuut
later kreeg hij de helpende hand aangeboden door.... Schalk Verhoef, een der
kanshebbers dus, die echter onmiddellijk zijn kansen vergat, meteen van de
fiets stapte en minutenIang bij Theunisse bleef wachten, totdat de Utrechter
de weg naar de eindstreep, VROEGE STRIJD Diezelfde Schalk Verhoef had ons zijn naam reeds
doen noteren door de eerste, zeer vroege ontsnapping. Dat was na nauwelijks We zeiden u, dat er strijd van begin tot einde
was. Wel, de eerste demarrage had nauwelijks een slecht slot gevonden, toen
Piet Steenvoorden zijn geluk voor de groep uit ging zoeken. Hij marcheerde
tien kilometers lang soepel, sterk als vanouds voor de rest uit, met zijn
snel veroverde 42 seconden winst, hij maakte de doortocht van Almelo nog
geheel alleen mee, maar toen de Nederlandse kampioen daar nog geen versterking
had gehad, ging hij wijselijk “opzitten" om tegen de aanwakkerende wind
de beschutting van zijn makkers te zoeken, die toen nog dertig in getal
waren. TEGENSLAGEN. We hadden de helft van de course, in de buurt van
Vroomshoop ( Ach, het was bijna niet doenlijk terug te keren
in de gelederen van de mensen vooraan, omdat we u al vertelden hoe aanhoudelijk
er gevochten werd. De Nijverdalse berg, een lange, tergend langzaam
stijgende klim, bracht beweging. Jan Hugens en Ap van Egmond vluchtten weg,
op de helft van de stijging gingen Mick Snijder en Dick Enthoven er
achteraan. Op vijftig meter bleven de twee hangen, geen meter kwam er daarna
bij en toen Snijder bemerkte dat de twee voor hem niet van zins waren op deze
goede versterking te wachten, liet hij zich afzakken om daarna met twee
lekke banden ver in de achterhoede te geraken. Zijn capitulatie gaf ons voor de eerste maal
gelegenheid te zien, welke grote vorderingen de Amsterdammer Dick Enthoven
maakt. De kleine hoofdstedeling moest alleen doorgaan, vocht als een leeuw
met een ontzettend hoog verzet en bracht de aansluiting tot stand. Hugens en
Van Egmond lieten zich kort daarna afzakken en toen ging de overmoedige
Enthoven verder alleen voort. Totdat hij gelukkig tot het inzicht kwam, dat
dit geen nut kon hebben met nog De rust was nog altijd niet weergekeerd, maar de
beslissende demarrage ontstond op weg naar Holten, Dit is het waarbij wij op de strafmaatregel na
afloop van de wedstrijd komen. De jury nam twee ingrijpende maatregelen. De
eerste was snel beslist, namelijk de diskwalificatie van Gerard Vergoossen,
die als stayer niet in deze course thuishoorde. Terecht, maar men krijgt
daarbij een wat wrange bijsmaak als men constateert, dat een lid van de staf,
die deze beslissing nam, zelf enkele kilometers de gelegenheid tot stayeren
gaf. En dat had heel wat meer invloed op de wedstrijd kunnen hebben. De andere, ingrijpender maatregel was de
diskwalificatie van Joop van der Putten, die op grootse wijze het sprintduel
om de negende plaats, achter de nog gevluchte Jan Hugens uitvocht met Piet
Steenvoorden en door onze kampioen werd geklopt. Tiende dus, maar die avond
kwam Van der Putten in de uitslag niet voor. De Hagenaar had in het begin van
de strijd bij pech materiaal aangenomen. Dat is tegen de reglementen en het
risico is voor de man, die deze reglementen negeert. Accoord. De jury heeft
het feit geconstateerd en kan, wanneer de zaak ter sprake komt, slechts een
ding doen, namelijk de beslissing nemen, waartoe ze inderdaad is genomen.
Maar er zit voor ons toch een wel heel zure kant aan. We willen het niet eens
hebben over Rene Lotz, die bij zijn tegenslag ook hulp van buitenaf kreeg,
hetgeen door een ieder geconstateerd werd. Lotz kon desondanks niet verder
gaan, want het bijna dubbel geslagen wiel was niet te repareren. Hij kreeg de
prijs voor de renner met de meeste pech. Die kwam hem toe en we gunnen hem
juist de Limburger. Maar de zaken zijn hier met elkaar in strijd. Wat ons echter het meeste tegenstaat, is het feit
dat een renner, bij wie men in het begin van een lange race onregelmatigheden
constateert, eerst nog een kleine tweehonderd kilometer laat rijden,
meevechten, om dan een beslissing te gaan nemen. De wegrenner is een harde
kerel, maar dit gaat voor ons gevoel te ver. De diskwalificatie kunnen we
onmogelijk onbillijk noemen, maar geef dan in 's hemelsnaam het betreffende
jurylid het recht, onmiddellijk tegen de betreffende man te zeggen, dat hij
zonder rechten verder fietst. Laat hem zijn rugnummer verwijderen of haal
hem uit de course, maar laat iemand niet in de waan dat hij met kansen verder
rijdt, ook al heeft hij de beslissing die genomen moet worden, aan zichzelf
te wijten. We vinden het jammer, dat dit incident is
geschied, want de organisatoren, diee uiteraard buiten deze zaken staan, verdienen
het niet. Het zijn hard werkende mensen, die alles doen om de zaken vlot te
doen verlopen. Men heeft zelf wel geconstateerd, dat het ontbreken van „een
man met een bord”en het meerijden van talrijke motorrijders, met een
officieel bord maar zonder enig begrip wat zij er eigenlijk hebben te doen,
verbetering behoeft en we vertrouwen dat dit volgend jaar anders is.BRON:
JOOP REUVENCAMP Amateurs: 1. P. Damen,
Lieshout, De laatste renner kwam op 55 nminuten binnen. De prijs voor de grootste pechvogel was voor Rene
Lotz. De prijs voor de strijdlustigste renner werd
toegekend aan Dick Enthoven De premies werden gewonnen door: Ap van Egmond,
Harry Scholten (tweemaal), Henk Nijdam, Wim Dieperink, Schalk Verhoef, Piet
Steenvoorden, Dick Enthoven, Jan Hugens, Mick Snijder, Piet Damen, Coen
Niesten en Jan van Vliet. RONDE VAN ZEELAND (6 juli t/m 8 juli).1957 RONDE VAN ZEELAND liep vlot van stapel SCHALK VERHOEF
MAGISTRAAL WINNAAR
Meesterschap van de Middelkamp-ploegen De Ronde van Zeeland bij voorbaat gekenmerkt door
geografische moeilijkheden is een sportief en organisatorisch succes
geworden! De moeilijkheden welke het Comite Ronde van Zeeland in samenwerking
met de R.T.C. „Theo Middelkamp" te overwinnen hadden waren niet gering.
Huisvesting en routeaanduiding, grootste obstakels van elke etappewedstrijd,
werden drastisch aangepakt en vormden mede het grote succes van deze nieuwe
ronde. Door medewerking van het gemeentebestuur van
Terneuzen en de plaatselijke V.V.V. konden na de eerste etappe nagenoeg alle
renners en ploegleiders in hotels worden ondergebracht. In Koewacht werden
alle karavaanleden gehuisvest in de Jeugdherberg Axel. Qua routeaanduiding
bracht de Ronde van Zeeland het ei van Columbus op tafel, waardoor verkeerd
rijden ten enemale was uitgesloten. Het uitkalken van de route, welke in
soortgelijke wedstrijden uren werk met zich mede brengt, werd hier door een
vooruit rijdende auto in nagenoeg dezelfde tijd van de etappewinnaar door
middel van een rubber loopwieltje feilloos verricht. Ondanks talloze spoor-
en brugovergangen in de laatste etappe konden mede door het voorziene
tijdschema, zonder moeilijkheden de schema's op de minuut worden afgewerkt. Sportief gezien bracht de Ronde een uiterst zware
maar prachtige strijd, welke de allersterksten op het voorplan bracht en
alle anderen meedogenloos uitrangeerde. In de ploegenstrijd ging de strijd aanvankelijk
tussen Helpt Elkander, de Belgische ploeg de Zwaluw en de beide Middelkampploegen. Helpt Elkander en De Zwaluw waren behoudens
enkele kopmannen te zwak geformeerd om de strijd tot het laatste vol te
houden. Maar ook de Belgische formatie, welke op de laatste dag overtuigend
de ploegentijdrit won, werd in de laatste etappe door de stootkracht van de
Middelkampers volkomen weggevaagd. Met alle kansen op de overwinning in het
individueel en ploegenklassement, en nog een volledige 6 mansploeg in de
strijd was de Belgische equipe RONDE VAN ZEELAND.57 4e RIT (8
juli).1957 Verhoef en Huissoon domineren in laatste etappe. Als het waar is dat de laatste etappe van een
meerdaagse wedstrijd weinig strijd vermag te bieden, is daarmede in de Ronde
van Zeeland radicaal gebroken. Volkomen volgens de verwachting overigens. De rit die van Hoedekenskerke via Zuid-Beveland
en Walcheren naar Heinkenszand voerde was lang en zwaar. De prognose dat de
slag voor Vlissingen, na de smalle kronkelende asphaltdreven, zou zijn
beslist, is bewaarheid, want toen de kopgroep van 9 man zich voor bet binnentrekken
van Vlissingen op de bredere Walcherense klinkerwegen stortte lag de rest van
het veld uiteengereten op meer dan 10 minuten en was de Belgische ploeg die
bij aanvang als de ernstigste candidaat voor de zege in het ploegenklassement
gold reddeloos verloren. Nauwelijks Bij het doortrekken van Vlissingen verrichtte Van
Sluys voor eigen publiek een stunt door in tijd van enkele kilometers bijkans
een minuut voorsprong te nemen, maar voor Koudekerke liet hij zich al weer in
de kopgroep opnemen. Bij het binnentrekken van Domburg, waar zich veel
badgasten bij de goed georganiseerde ravitailleringspost op de Markt hadden
verzameld, gingen de volgende renners aan de leiding, Verhoef, Bravenboer,
Klebach, Roks, Huissoon, Van der Zande, Van Sluys, Rentmeester, Jos Heeren.
Toen enkele kilometers verder Klebach tengevolge van een lekke tube moest
afhaken waren in deze kopgroep van 8 man dus liefst 5 Middelkampers
vertegenwoordigd. In de achterhoede had onderwijl voor Vlissingen
reeds een zware slachting onder de volggroepen plaats gehad, welke tot gevolg
zou hebben dat van de nog 53 gestarte renners slechts 26 man de eindstreep
zou halen. Op de volkomen gave asphaltweg van Ouddorp naar Ritthem kwamen
Koot en de Vries zodanig te vallen dat beiden met respectievelijk een
bekken- en sleutelbeenfractuur de strijd moesten staken. Jos Lisabeth, chef
d'equipe van de Belgen had wel de minste reden tot juichen toen hij voor de
Scheldestad achtereenvolgens vier man uit de ploeg zag verdwijnen. Absoluut
kansloos liggende op meer dan 10 minuten nam hij tenslotte in Domburg de
resterende twee uit de koers, waardoor de zeer gunstig geklasseerd staande
Belgische ploeg als een pudding in elkaar was gezakt. Trouwens de meeste
andere ploegen kregen een zware tik van de man met de hamer, want bij aankomst
in Heinkenszand, bleken nog slechts vier ploegen voor klassering in
aanmerking te komen. Bij het doortrekken van Oostkapelle noteerden wij
Klebach alleen achter de koplopers en vervolgens op 10 minuten een groep met
de Engelsman Jack Andrews, V. d. Borst, Liebregts, Van Dienst, Kooijman,
Pos, Korsel, Timmermans, Wout Heeren, Roozenburg en Kouwenhoven. Bij het uitkomen van de Quarlespolder, met nog Huissoon, die een zeer sterke course gereden had,
en zijn zinnen op de overwinning had gezet maakte een tactische fout door
zich op Met Schalk Verhoef had echter de sterkste en
regelmatigste renner de eerste Ronde van Zeeland op zijn naam geschreven. De mening van de onderscheidene renners en
ploegleiders was: een zware, maar prachtige ronde; hier is gefietst en hier
worden renners gemaakt. Volgend jaar komen wij terug.BRON: A.G. VERHULST Amateurs 4e rit: 1. Schalk Verhoef, 2. Jaap Huissoon, 3. N. Bravenboer, Amateurs Eindklassement: 1S. Verhoef, 13.3908; Algemeen ploegenklassement. 1. Middelkamp A 41.09.45; 2. Middelkamp B
41.30.45; 3. Willebrord Wil Vooruit 41.50.43; 4. De Zwaluw 42.00.03. Puntenklassement. 1. S. Verhoef 13 punten; Premieklassement. RONDE VAN ZEELAND.57.01e RIT (6
juli).1957 Ongeloofelijke eindrush van Wuyts en Verstraete in
eerste etappe. In een tropische hitte werd op de eerste dag in
Terneuzen vertrokken in een ongekend hoog tempo dat tot het einde toe werd
volgehouden. De eerste ontsnapping kwam nog voor de Braakman tot stand door
samenwerking van de Belg Rinnaaert, Wuyts, Van Sluys, en Van Wijchen. Bij
Biervliet werd hun voorspsrong, die nooit meer dan enkele honderden meters
had bedragen, teniet gedaan door de groep Heeren, Roks en Suykerbuyk. Een
“Prae-historische" wegomlegging onder Biervliet en Hoofdplaat bracht
vele slachtoffers. De Engelsman Jack Andrews, die tot dan toe steeds op het
voorplan had gestreden, had hier de grootste moeite zich te handhaven,
terwijl Schalk Verhoef zich daartegenover onderscheidde door talrijke
demarrages, welke echter allen op niets uitliepen. Tot Oostburg onderging de
kop een steeds wisselend beeld. In de achterhoede speelden zich ondertussen
tragische tonelen af. Tot de grote slachtoffers van deze dag behoorden o. a.
de favoriet Jo de Roo die getroffen door een zonnesteek, in goede positie
liggende moest staken en een gevoelig verlies toebracht aan de Middelkamp A
ploeg. Ook over Theo van Wijchen, tot dan tweemaal plat
gevallen en op magnifieke wijze met hulp van Miel Verstraete terug gebracht,
voltrok zich het noodlot toen een al te ijverige supporter langs de weg
pardoes een emmer water over zijn hoofd uitstortte en losliet, waardoor van
Wijchen een ogenblik blind reed en ernstige verwondingen aan het gelaat
opliep. Voor deze kanshebber kwam het einde onverwacht en voor ploegleider de
Schipper van de Middelkamp A ploeg was er dan ook allerminst reden tot
juichen, temeer waar de treinloper Jaap Huissoon, gekweld door maagkrampen op
een grote achterstand was komen te liggen. De Olympia ploeg, reeds vezwakt door het niet
starten van Robbie v. d. Ruit, moest door het verlies van Joop Captein en Jan
Groot een gevoelige klap incasseren. Met Klebach, Kooyman en De Vries had zij
te weinig reserve meer om in het ploegenklassement nog een rol van betekenis
te kunnen spelen. Ondertussen was tussen Oostburg en
Waterlandkerkje de strijd in volle hevigheid ontbrand toen op initiatief van
Manneke Roks een kopgroep was afgescheiden met Rentmeester, Jos Heeren, Adri
van Steenselen, Schalk Verhoef, Frans Liebrechts en de Belg Daniel Doom. In
Philippine lag deze groep reeds 3 minuten voorop, terwijl bij de eerste
doortocht in Terneuzen - waar men de strijd door middel van de in de karavaan
opgenomen zenders op de voet had kunnen volgen - de voorsprong was opgelopen
tot ruim 4 minuten. De verwachting leek gerechtvaardigd de
etappewinnaar in de leidersgroep te zoeken. Elke kansberekening was wankel
geworden toen zich na doortocht in Terneuzen in een tomeloze achtervolging
Adri Wuyts en zijn clubgenoot Kees van der Horst bij de leiders voegden. De grootste prestatie van deze dag leverde wel
Emiel Verstraete, die van uit de achterste regionen met een achterstand van
ruim 4,5 minuut geheel alleen op zoek ging naar de leiders. In een strakke
rush had ook hij bij de tweede doortocht in Terneuzen de leiders te pakken. Bij het doortrekken van Axel, met nog slechts een
vijftiental kilometers voor de boeg voelde Wuyts zich sterk genoeg er alleen
tussen uit te trekken. Verbeten stampte hij in een record tijd een veilige
voorsprong bijeen om zich in Terneuzen glorieus in de zebraleiderstrui te
laten hijsen. De kopgroep had geen krachten meer om ook de
vermetele Verstraete te verhinderen de sprong vooruit te beletten. Alleen de
sprinter Daniel Doom (B) ken zijn wiel nog grijpen, maar zijn sprint bleek op
de finish bij de dien dag onverslaanbare Verstraete te kort te schieten.
Gehandicapt door defecte remmen nam van Steenselen tenslotte evenmin risico
en finishte 9 seconden voor de kopgroep, waarvan Roks de sprint won. . Amateurs le etappe: RONDE VAN ZEELAND.57.02e rit (7
juli).1957 Schalk Verhoef rijdt in 2e etappe in zebra
leiderstrui. De tweede etappe bracht letterlijk alles wat een
klassieke race zwaar kan maken: keiwegen, grindwegen, beton-asphalt en
klinkerwegen, hitte en wind. De verwachte omwentelingen in de klassementen
waren daarvan een rechtstreeks gevolg. Zij wierp Helpt Elkander drastisch
terug in het ploegenklassement, terwijl Wuyts na zijn krachtenslopende race
van de eerste dag geen voldoende steun uit zijn ploeg ondervond om zijn
positie te handhaven. Aan de andere kant nestelden zich de beide
Middelkamp-ploegen, ondanks de slotaanval van de Belgische equipe veilig aan
de kop van het ploegenklassement. Na een tiental kilometers, even na het verlaten
van het grensplaatsje Nieuw Namen, viel reeds de grote slag op de beruchte
Belgische kalseiden, toen zich een kopgroepje afscheidde met Bravenboer, v.
d. Zande, Huissoon en Verhoef. Na kilometers lange worsteling met de
kronkelende keiwegen bedroeg hun voorsprong nog slechts een 30 seconden,
maar toen nog voor Kloosterzande de klinkerwegen zich aandienden, groeide
hun voorsprong gestaag tot ruim 4 minuten. Uiteraard had Schalk Verhoef het
leeuwenaandeel te verrichten, terwijl Kees van der Zande hem goed
assisteerde. Jaap Huissoon na zijn onfortuinlijke le tag volkomen kansloos
voor de eindzege speelde het ploegenspel zoals het behoorde en trachtte het
bruggenhoofd binnen redelijke afstand te houden van de inmiddels uit de grote
groep ontvluchtte Piet Rentmeester, die na een slotachtervolging van
ongeveer Tussentijds hadden de Middelkampers Van Sluys en
Jos Heeren nog een poging gewaagd om zich bij de leiders te voegen, maar evenals
Emiel Verstraete, die de le tag blijkbaar teveel van zijn krachten had
gevergd was hun ontsnapping bij een poging gebleven. In de eindsprint van bet drietal dat ongeveer Jaap Huissoon van de Middelkamp A ploeg, die van
zijn ploegleider instructie had gekregen om af te stoppen, meende daaruit de
sportieve concluste te moeten trekken niet mee te sprinten voor de etappezege.
Huissoon, die uiteraard het friste zat, vergat daarbij dat het een
ploegenwedstrijd betrof en berokkende zodoende de ploeg een schade van bijna 1 minuut. Uiteraard waren de plaatsen
van V. d. Zande en Verhoef volkomen verdiend. De ploeg van de Volharding, die in de twee
etappen niet minder dan 26 tuben had verlegd, moest daardoor noodgedwongen
haar volledige ploeg uit de strijd nemen. De Engelse ploeg, gehandicapt door
het ontbreken van een eigen volgwagen met materiaal en soigneur, zag haar
ploeg gedecimeerd tot twee man, Jack Andrews en Eddie Heather. Haar Franse
gastrenner Remain Gregoire moest met herhaalde bandenpech het veld ruimen. Amateurs: 2e etappe: Algemeen Ind. klassement: 1. S. Verhoef, 8.19.40; RONDE VAN ZEELAND.57.03e RIT (8
juli).1957 Belgen zegevieren in ploegentijdrit. Engelsen in hun element. De ploegentijdrit welke op de laatste
wedstrijddag aan de langste en zwaarste etappe voorafging van Koewacht naar
Terneuzen over De beste prestatie, ofschoon als ploeg niet meer
geklasseerd, leverden de beide Engelsen Jack Andrews en Edije Heather, die
met z'n beiden de snelste tijd maakten. De overtocht van Terneuzen naar Hoedekenskerke,
alwaar de 4e en laatste etappe van start zou gaan, vormde een aardig
intermezzo in deze etappewedstrijd. Via de veren Terneuzen en Perkpolder had
alles een vlot verloop, zodat in Hoedekenskerke ruimschoots op tijd kon
worden vertrokken. Uitslag ploegentijdrit: 1. Belgie, RONDE VAN ZUID-HOLLAND (16
juni).1957 Ronde van Zuid-Holland bracht Ab Geldermans schone triomf De vierde uitgave van de ronde van Zuid-Holland,
ingericht door de Haagse club Hollandia, is uitgedraaid op een schone triomf
voor de Beverwijker Ab Geldermans. Dampend van het zweet en het in zijn
wollen tricot warm geworden vocht, dat wielrensupporters onderweg over hem en
de anderen hadden uitgestort, wandelde hij na zijn zege terug naar het jurypodium,
waar dr. Van Dijk gereed stond met bloemen en een zeer innemende
huldigingsspeech. Natuurlijk was het geen Haags chauvinisme, toen ook Ab van
Egmond hierin werd betrokken. Immers dit heerschap was slechts enkele
seconden na Geldermans over de meet gesneld na een ca. De ronde is er een geworden van bijzonder veel
uitvallers. Hoe kon het anders. Veel renners waren trouwens weggebleven,
zodat met aanzienlijk minder dan de oorspronkelijk voorziene 150 man van
start werd gegaan. Heel triest was het voor de Amsterdammer Sjaardema en
Kraak uit Klaaswaal, toen zij, nog voor het officiele startsein in Rijswijk
zou worden gegeven, tegen de keien
gingen en hun materiaal hierbij zodanig
beschadigden, dat zij verder niet meer konden meespelen. Reeds in de
buurt van Stompwijk begon het gegooi in de glazen, toen een man of acht
elkaar vonden voor een eerste ontsnapping. Hierbij waren Van Asch, die later
van de fiets moest door kramp, Bezemer, Sijthoff, Duizer, Van Wijk, Van Beek,
Kooij en Heijster. De bezemwagen, een open vrachtauto, had het druk. In
Zwammerdam, waar aan alle strovuurtjes in de voorste linie een einde was
gekomen, hadden we al een hele ris nummers genoteerd van knapen, die of door
pech of door dorst en vermoeidheid hadden moeten begeven. Hierbij waren Van
Teeseling met pijn in de maag, De Kruijff, Vroomen, De Lange, Leijnen, die
nog lang bleef doorrijden, Plasmeijer met een platte tube, Verstraaten met
een aflopende ketting, Lier, Van Dijk, Schlosser en nog anderen. In Bodegraven kwam als eerste door een trio,
bestaande uit Kreukniet, die zichtbaar voordeel heeft geput uit zijn Omloop
der 9 Provincien, Van Leeuwen en Somers. Op 45 seconden volgde een groepje
van zeven, dat onder aanvoering van Bravenboer, v. d. Knaap, Swaneveld en
Jongerius op zoek was gegaan. Bij Hekendorp -we gingen toen op weg naar
Gouda, waar verzorgers afstapten om voor het rijden van de bekende „lus"
door hun mannen water te gaan klaarzetten en zakjes in gereedheid te brengen
- kwam de zaak voorin tot rust en nadat een nieuwe ontsnapping van Wil
Bravenboer en zijn clubgenoot Somers op niets was uitgelopen, kwam een sterk
peloton aanrukken. In Bergambacht volbrachten Jo v. d. Putten, Geldermans,
Stolk, Groot, Mik Snijder en de Noordhollandse kampioen Klebach hun opmars
naar de vluchters. Pak weg Van de achtergeblevenen zouden er nog
verscheidenen afhaken. De uitstekend voor de dag gekomen Dordtenaar Kooij
kreeg kettingmalheur, Bram Kool kon het in Rotterdam niet langer bolwerken en
daarna verdwenen achtereenvolgens Rorijs, Wil Bravenboer (geen zin meer) in
Berkel, v. d. Knaap in Den Hoorn, Van Leeuwen, Groot, Koger en Hageman in
Schipluiden. Met de moed der wanhoop vocht Bravenboer zich in Pijnacker weer
terug bij het pelotonnetje, maar op de Delftse Buitenwatersloot was het weer
mis met hem. In de verre achterhoede streden intussen vele
dapperen hun strijd tegen de hitte en de langs de dijken ietwat verkoeling
brengende, maar met zoveel kilometers in de benen toch veel eisende wind.
Zij, die volhielden en vooral in de laatste kilometers te kampen hadden met
moeilijkheden vanwege vrij gegeven verkeer en zo meer, verdienen hoe dan ook
toch een dikke pluim. Om van die renners, die nog na de bezemwagen, maar met
rugnummers en dus “inkoers" binnenreden, nog te zwijgen.... Werkelijk, het was een mooie ronde dit jaar.
Uiteraard waren er ook dit jaar wel weer enkele oneffenheidjes, maar laat ons
hopen en vertrouwen, dat deze met de eerste lustrumronde in 1958 helemaal
zullen worden gladgestreken. Onafhankelijken en Amateurs: De Amsterdammer Klebach werd door een val, even
voor Krimpen a. d. IJssel uitgeschakeld.
K. d. L. ROOSENDAAL (12 mei).1957 Amateurs: 1. Cees van de
Zande, 2. Wout van Asch, 3. Koos Rozenburg, ROOSENDAAL (5 september).1957 Beroepsrenners: 1. Gerrit
Voorting, 2. Rik van Looij, 3. Frans Mahn, ROSMALEN (7 juli).1957 Amateurs: 1. Tinie Wolfs,
2. Cor van Engeland, 3. Toon van Hout Nieuwelingen: 1. Jan
Janssen, 2. Bart Solaro, 3. Tinie van Lee, Adspiranten: 1.
Reinier Riethoven, 2.---- ROTTERDAM.APOLLO TOURNOOI (2 juni).1957 MANUS BRINKMAN EN HENK GIESEN WONNEN ROTTERDAMS TOURNOOI. Het jaarlijks tournooi, dat Apollo in de
Alexanderpolder organiseert en waaraan alle Rotterdamse clubs en Schiedam
deelnemen, moge dan geen officieel kampioenschap zijn - de K.N.W.U.-reglementen laten dit
zoals bekend niet toe - van rennerszijde beschouwt men dit echter wel zo. Men
rekent het zich tot een eer in dat tournooi op de eerste rang te zitten en
tot deze kring behoort niet in de laatste plaats Manus Brinkman, die ook
Zondag present was en voor de vierde maal het pleit in zijn voordeel wist te
beslissen. Al betrekkelijk vroeg in de rit der A-klassers ging men tot actie
over. Zeven man scheidden zich af, t.w. Rorys, Jacobs, Kortland, Alblas,
Geluk, Brinkman en de Schiedammer Veldhoven, welke laatste moest afhaken. In
een later stadium zouden Geluk en Alblas eveneens uit de kopgroep, die
verder het alleenrecht op de ereplaatsen behield, verdwijnen. Pas in de
laatste meters, na een uitermate zware Amateurs: 1. H. Brinkman,
tijd 3 uur 12 min. 8 sec. (Ped.); 2. P. Kortland (Feijenoord); Winnaar der nieuwelingen werd Henk Giesen, die
ook in nationale wedstrijden behoorlijk van wanten weet en al enkele
ereplaatsen op zak heeft. Aanvankelijk behorende tot een overgebleven groepje
van 15 collega's, keerde hij deze op het geschikte moment de rug toe.
Onbedreigd ging hij als eerste over de streep met een tijd over Nieuwelingen: 1. H.
Giesen (Fejjenoord); 2. P. Zijlmans (R'dam); 3. op ruim een minuut S.
Speelman (Ped.); Adspiranten A: 1. I.
Ville (R. Leeuw) Adspiranten B: Veteranen: ROTTERDAM.CROOSWIJK (21 juli).1957 Amateurs: 1. Ab van Egmond, 2. Theo
Sijthoff, 3. W. Bogers, 4. Harry Scholten, 5. J. van
Vliet, 6. Jan Stolk, 7. Jo de Haan, 8. J. Schipper, 9. Werner Swaneveld, 10.
Gerrit van Straten, Nieuwelingen: 1. H.
Faber, 2. Maarten Breure, ROTTERDAM.FEIJENOORD (30
april).1957 KEES VAN DER ZANDE en JOOP
VAN DE PUTTEN Hoe men ook over het verloop en de opzet van de
l7e, overigens weer fantastisch door rennersclub Feijenoord georganiseerde
„Ronde van Feijenoord" moge oordelen, in een enkel opzicht heeft dit
evenement minstens bevrediging geschonken. Er was spanning tot op het
allerlaatste ogenblik. Immers, pas toen het hele peloton binnen was en
gebleken was, dat de enigen, die de winnaar van de koers, Kees van der Zande
uit Halsteren, desnoods met een enkel puntje uit de klassementen nog konden
bedreigen, hadden gefaald, pas toen kon v. d. Zande de hand worden geschud.
Een bom duiten, bloemen, een Pontiac-coupe en de mooie legpenning van Prins
Bernhard wa1en hem! Vele tientallen duizenden rond het 21/2 km lange,
voor een deel uit keien bestaande traject, een niet te schatten aantal toeschouwers
uit vensters en op daken vierden in Zuid hun Koninginnedag, zoals zij dit
wellicht al vele jaren plegen te doen. Dat de strijd, hoewel toch niet onaardig, niet
datgene bracht; dat men er zo graag van had verwacht, lag misschien aan een
simpele beslissing. Met de renners reeds opgesteld voor de meet, liet de jury
bekendmaken, dat het reglement, waarin stond vermeld dat hij, die met
minstens 2 minuten voorsprong zou finishen, ongeacht het aantal punten, de
rit zou winnen, gewijzigd werd. Deze twee minuten werden nu een volle ronde
van 2 1/2 km.... een opgave, waaraan uiteraard tijdens de rit
niemand zich zou wagen. (Waarom niet? Red.) Men volstond nu met het spurten
om de punten en over het algemeen bleef de zaak vrij rustig. Nadat Wim van
Est, die te elfder ure had ingeschreven, een bloemenhulde was gebracht en
Burgemeester v. Walsum het startsein had gegeven, K.N.W.U.-sportcom-missieleden zich hadden overtuigd van de goede inrichting van de Ronde en een
kort strovuur van Jan Plantaz, kwam er na ca. 10 ronden enige beweging in de
rennersgelederen, waaruit v. As, De Vos, v. Brunschot, Overveld en later Piet
v. Est door kettingmalheur zouden verdwijnen. Krijn Post stak het eerste
klassement op zak voor Geurt Pos, Wies v. Dongen, Kees Paymans en de Duitser
Ziegler. Verder bleef Plantaz zich op de voorgrond vertonen omwille van de
leiderspremie - hij stak deze later in zijn bagage -, bleef v. Est de
zaken rustig overzien en verstoutte Jan Hijzelendoorn zich aan een speels
sprintje tussendoor. Het tweede klassement ging naar Koch voor Pauw (later op
een ronde), Peter Post, de kersverse prof Jan Rol en Maas. Hierin behaalde
ook v. d. Zande zijn eerste puntje. Wies v. Dongen kreeg tegenslag, maar
kreeg zowaar toestemming om voor de tribunes op het peloton te wachten om er
- zo hij woordelijk vroeg - nog wat premies te kunnen winnen, waarin hij
overigens slaagde ook. Betrekkelijk kort voor het derde klassement
stortte Wim van Est zich in het avontuur. Op de Putselaan demarreerde hij,
maar kon er niets aan veranderen, dat Piet de Jongh, Peter Post, Wout Heeren
en Keesje v. d. Zande zich bij hem voegden. Ook de Zeeuw v. Wijchen was erbij, maar nadat hij
zich nog net in het klassement 5 puntjes had weten toe te eigenen, moest hij
van de fiets door een platte tube. De verdeling was nu: Post, v. d. Zande, v.
Est, De Jongh, Heeren, v. Wijchen, terwijl Koch nog in de running bleef door
de spurt van het peloton te winnen. Ook in het volgende klassement deed hij
zulks en toonde v. Est zich op het oog nogal passief. Of dit kwam door de
aanwezigheid van de gedubbelde Gijs Pauw of dat hij de zaak van Heeren dacht
te gaan steunen? Tot dit laatste meenden wij te moeten concluderen, toen op
zeker moment Post en v. Est zich uit het kopgroepje lieten terugvallen en er
bepaald “iets loos" was tussen dit tweetal. Maar goed, Heeren kreeg de
buit binnen, v. d. Zande, Post en De Jongh volgden dit keer. Resultaat: op top Post 26 pnt., N. Koch 22 pnt.,
v. d. Zande 19 pnt., v. Est 18 pnt., Heeren 16 pnt., De Jongh 14 pnt. Er
werden de laatste ronden kansen berekend, Barend Barendse opperde alle
mogelijkheden via de microfoon en de spanning steeg. Peter Post werd door v.
Est terug in het peloton “gedirigeerd" en bleek daar volkomen
uitgespeeld. Ook Mehagnoul en Bergmans waren nog op pad getogen, maar kwamen
weer spoedig terug in de groep. Een poging van Heeren om zijn twee gezellen
definitief de rug toe te keren, mislukte eveneens en de eindsprint bracht dus
de ontknoping. Wout won het pleit, v. d. Zande volgde op _minder dan een
fietslengte en De Jongh had bereikt een paar plaatsen in de eindrangschikking
te zijn gestegen. Arie van Wetten, de winnaar van '55, kwam 42 seconden later
binnen, op zijn beurt weer op 8 tellen gevolgd door het peloton, aangevoerd
door Bergmans, Koch, v. Grinsven, Rusman, Maas en Van Oers. Tijd van de
eersten over Beroepsrenners: 1. K. v.
d. Zande 37 pnt., 2. W. Heeren 36 pnt., 3. N. Koch 32 pnt., 4. P. de Jongh 30
pnt., 5. P. Post 26 pnt., 6. W. v. East 18 pnt, 7. P. Maas 16 pnt., Voor het laatste klassement gold een dubbele
telling. JOOP v. d. PUTTEN BIJ DE AMATEURS. De ochtendwedstrijd was voor de Hagenaar Joop v.
d. Putten, die enkele ronden voor tijd wegsprong uit een leidersgroep van 6
man, die oorspronkelijk ook Jan v. Vliet in zijn midden had gehad. Hier was
de uitslag als volgt: Nieuwelingen: 1. J. v,
d. Putten, Resumerend zou ik nog willen opmerken, dat naar
mijn mening het publiek zichtbaar voldaan was over de wijze van voorlichting
over het strijdverloop, zoals dit werd verzorgd. Bereikte deze de omgeving
van de start en een deel van de Maashaven, de rest van het traject werd
bereikt door de Locomotief-auto, waarin een der Feijenoordmensen gezeten
was. Dat ook dit jaar de Ronde een machtig groot
aandeel heeft gehad in de Koninginneviering, staat vast. Dat de Ronde
volgend jaar weer in een andere gedaante terugkomt, is al even zeker. ROTTERDAM.KATENDRECHT (14 juli).1957 Jo de Haan, sterkste in Katendrecht De ronde van Katendrecht, de altijd weer
zwaarwegende keienronde, die voor de dertiende maal werd verreden, is uitgedraaid
op een wel heel mooie overwinning voor Jo de Haan uit Klaaswaal. In de eerste
instantie had deze de boot gemist, toen een man of negen met Piet Marchand,
Krijn Post, Werner Swaneveld, Jan Hermes en v. d. Leij in hun midden waren
weggelopen en meer dan een minuut hadden weten te nemen. De opmars, welke Jo
tenslotte inzette en waarbij hij behalve Brinkman nog een 3-tal anderen, door
valpartijen uitgeschakelden aan zijn zijde vond, boezemde ieder ontzag in.
Kort voor tijd kwamen Brinkman en De Haan bij de voorsten aan kloppen. Hier
bleven tenslotte alleen Marchand, Hermes en v. d. Leij over. De rest moest
door pech of anderszins lossen. Amateurs: 1. J. de Haan in
2.43.20, 2. H. Brinkman, 3. P.
Marchand, 4. J. Hermes, 5. P. Kooijman, 6. T. Peters, Nieuwelingen: ROTTERDAM.WITTE DORP (27 juli).1957 Bram Kool wint in Witte Dorp De Delftenaar Bram Kool heeft in de overigens
matige Ronde van het Witte Dorp in Rotterdam de volle winst kunnen binnenhalen.
Met 45 seconden voorsprong op zijn naaste concurrenten, met wie hij het
peloton op een ronde had weten te zetten, finishte Bram en mocht hij de hulde
van een grote menigte in ontvangst nemen. Zowel de leidersprijs, welke hij veroverde door
na zijn vlucht als leider in het spel steeds als eerste over de meet te
snellen, kreeg Kool bovendien de prestatieprijs toegewezen. Met de extra
premiea, “een week gratis melkdrinken" hierbij gevoegd, had Kool echt
niet te mopperen. Arie Verzijl uit Numansdorp won de rit der
nieuwelingen. Kort voor tijd sprong hij weg, liep een stel vluchters onder de
voet en ging ver voor de anderen uit over de meet. Hier ging de leidersprijs naar v. d. Leer terwijl
de prestatieprijs werd toegekend aan v. d. Klooster. Amateurs en Onafhankelijken, Nieuwelingen, |