JAARGANG 1957 WEDSTRIJDEN H T/M P |
HAARLEM (18 augustus).1957 AREND VAN 'T HOF WON EERSTE WEDSTRUD OP NIEUW
PARCOURS VAN „DE KAMPIOEN". Arend van 't Hof is winnaar geworden van de
eerste wielerwedstrijd op hat nieuwe parcours, waarover hat Haarlemse H.S.V.
„De Kampioen" in het pas aangelegde sportveldencomplex “Noord
Akendam" van de gemeente Haarlem de beschikking heeft gekregen. De
Sassenheimer, die zich niet vermoeid had in de vale premiesprints, zegevierde
in de eindsprint van een compact peloton. De strijdlustige Wim Bogers - die
de prestatieprijs kreeg toegewezen omdat hij de meeste keren als eerste over
de streep was gegaan - en Coen Visser waren in deze sprint zijn felste
tegenstanders. De uitslag van deze openingswedstrijd, welke als
een clubontmoeting tussen „De Kampioen" en „De Bataaf" werd
verreden, luidde: Amateurs en Nieuwelingen:1. A. van 't Hof, Sassenheim (K), de circa HALSTEREN (30 mei).1957 Amateurs: 1. Geert Pos, 2.
Jacques van de Klundert, 3. Leo Timmermans, HALSTEREN (20 juli).1957 Nieuwelingen: 1. Arie
Verzijl, 2. Jos Linders, HALSTEREN (18 augustus).1957 Amateurs: 1. Geurt Pos, 2.
P. van Kleendert, 3. Harrie Timmermans, HANK (30 mei).1957 Amateurs: 1. Cees van
Amsterdam, 2. Cees Paymans, 3. Tinie Wolfs, Nieuwelingen: 1. Henk
Giesen, 2. Ad Biemans, 3. Joop de Jager, Adspiranten: HANSWEERT (10 juni).1957 VAN SLUYS ZEGEVIERT NA SPRINTDUEL IN RONDE VAN
HANSWEERT. In een nek aan nek race met de grote
course-animator Piet Rentmeester besliste Bram van Sluys op 2e Pinksterdag de
Ronde van Hansweert in zijn voordeel. Aanvankelijk vergezeld van Jo de Roo, die later
door materiaalpech moest retireren, was dit tweetal reeds na Tezamen met Jan van Geel, die de vierde plaats
bezette maakten Van Sluys en Rentmeester tevens de ploegenprijs voor
“Middelkamp" een voldongen feit. Onmiddellijk nadat dr. Arends het startsein aan
de 40 deelnemers had gegeven, spoot Piet Rentmeester, belust op rondenwinst,
met van Wijchen en Moorman in zijn kielzog, naar voren. Even later probeerde Van Sluys de sprong naar de
stug doorgaande Rentmeester, maar de laatste reed zulk een hoog tempo dat
hij zelf genoodzaakt was zich na vijf ronden in de kopgroep to laten terug
zakken. -Ondertussen was het veld onder deze explosieve demarrage danig
verbrokkeld. De daarop volgende sprongen van De Roo, Rozenburg
en Van Geel, waren slechts de prelude voor het vuurwerk dat het trio
Rentmeester, Van Sluys en De Roo in de elfde ronde ontketenden. Door
prachtig teamwork forceerden deze Zeeuwen de slag. In dit vroege stadium van
de strijd maakte Bogers nog een mislukte sprong naar de koplopers, terwijl
onmiddellijk achter hem Brinkman, Van Wijchen, Van der Zande, Rozenburg, Van
Geel en Bestebreurtje eveneens aansluiting zochten. Licht afgescheiden achter
dit groepje vochten Snijders, Enthoven, Oosthoek, Verschuure en Pos, de
laatste op een leeglopende band, reeds op een verloren stelling. Onafhankelijken en Amateurs: HEEMSKERK (1 september).1957 Chris de Nijs triomfator in Heemskerk De Beverwijker Chris de Nijs, die zich in de
Ronde van Heemskerk bij de eerste schermutselingen al actief met de strijd
op het voorste plan bemoeide, is er na een succesvolle ontsnapping met
plaatsgenoot Coen Niesten in geslaagd om deze voor de vierde maal door
“Kennemerland" georganiseerde wielerronde in zijn voordeel te
beslissen. Ook kwam De Nijs in het bezit van de leiderspris. In deze Ronde van Heemskerk, waarvoor 85 amateurs
aan de start verschenen, werd al spoedig strijd geleverd. Maar de aanvallen
van actieve knapen als De Nijs, Blauw, Moolenijzer, Frits Rabe, Bredius,
Appel, De Groot, Verstraten en Jan Ottenbros Sr. (daags voordien evenals
zijn zoon bij de adspiranten winnaar in Stadskanaal!) reikten niet ver genoeg
om buiten het bereik van de andere favorieten te komen. Bogers, Steenvoorden,
Niesten, Visser en Geldermans aarzelden geen moment om tot de tegenaanval
over te gaan. En toen er na deze schermutselingen - rond de dertigste
kilometer - een algehele hergroepering plaats vond, sprong Niesten weg. Maar
Coen, die zijn oude “forme” weer schijnt te benaderen, had het geluk niet op
zijn hand. Hij kwam ten val en zag daardoor zijn voorsprong veranderen in
een achterstand. Dit verlies wist hij echter spoedig ongedaan te maken. De aanvallen bleven voortduren, doch zij leverden
geen nuttig effect op. Pas na Acht ronden voor de finish wist De Nijs zich al
winnaar van de leidersprijs en toen hij gezamenlijk met Niesten - die ondanks
hard overnemen zijn makker niet had kunnen afhaken - aan de slotronde begon,
wist hij zich ook de algehele winnaar van de Ronde. Niesten kon hem in de
eindsprint dan ook niet meer bedreigen. Van Beem, die in de laatste ronde nog
een massasprint wist te ontlopen, werd eervol derde en Steenvoorden won de
sprint om de vierde plaats. BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES. Amateurs: In de voorwedstrijd voor nieuwelingen nam Frans
Klardi revanche op Joop Hopman voor zijn in Breezand (1. Hopman, 2. Klardi)
opgelopen nederlaag. Oldenburg uit IJmuiden kwam in het bezit van de
leidersprijs. Nieuwelingen: Adspiranten: 1. R. Riethoven, Leiden, de HEER (16 juni).1957 KNOOPS BEHEERSTE RONDE VAN HEER VOLKOMEN. Frits Knoops sloeg in de Ronde van Heer al vroeg
zijn slag. Hij kreeg gezelschap van Duikers, welk duo de genomen winst tot
1.10 min. opvoerde. Terwijl iedereen dacht, dat Knoops de dupe van zijn heel
vroege stunt zou worden, hield de jonge knaap uit Koningsbosch stevig stand.
Duikers werd afgehaakt en Knoops dubbelde het peloton, met uitzondering van
Gramser, die er evenwel tenslotte ook aan moest geloven. Amateurs:1. Frits Knoops,
Koningsbosch, Nieuwelingen: HEERENVEEN (6 juli).1957 Henk Nijdam klopte Ab Geldermans In Ronde van
Heerenveen De Noordelijke kampioen achtervolging, Henk
Nijdam uit Eelderwolde, een dorpje onder de rook van Groningen, is dit
seizoen wel zeer succesvol. Zaterdag won hij met veel bravour en durf de 8e
ronde van Heerenveen, een zege, die volkomen verdiend was. Nijdam was in deze
koers zeer actief, zat doorlopend in de voorste gelederen en was er bij als
er slag werd geleverd. Fre Mik, uit Nieuwe Pekela, die ook weer sterker
begint te rijden, was de eerste, die een ronde voorsprong wist te nemen, even
later gevolgd door Jan Ottenbros, Hup, Ab Geldermans, Henk Nijdam, Chris de
Nijs en Edy Jongstra en weer even later door Pronk en Lentelink. Henk Nijdam
ging er onmiddellijk weer tussen uit en nam opnieuw een ronde op het peloton.
De slag was echter nog niet ten einde, want ook Ab Geldermans en Lentelink
wisten nog een tour op het peloton te nemen. Zo lagen Nijdam, Geldermans en
Lentelink een ronde voor op Mik, Ottenbros, Hup, De Nijs, Muilwijk en Pronk
en twee ronden op het peloton. De zege in de eindspurt leek vast in handen van
Ab Geldermans, maar de Beverwijker werd lelijk verrast door Henk Nijdam.BRON:
D. MONNINGH Amateurs: 1. H. Nijdam
(Eelderwolde), HEERENVEEN (27 september).1957 Amateurs en Nieuwelingen: 1. Klaas Bottema, 2. Sjoukje Dijkstra, 3. Gerrit van Dijk, HEERLEN.HEERLENHEIDE (28 juli).1957 Jan Hugens met voorsprong te Heerlerheide Zeven renners botsten op auto In Heerlerheide sloeg Jan Hugens wederom geducht
toe. Kort na de start de marreerde de Limburgse kampioen tezamen met de
moedige Lauvenberg. Door deze vlucht en de hierop corresponderende
achtervolging, kwam het veld in brokken en stukken door elkaar te liggen.
Nol Ehlen en Wim Gramser trachtten herhaaldelijk de zaken recht te zetten,
maar mede door het furieuze tempo van de twee kopmannen, kwam hier weinig van
terecht. Twintig ronden voor het einde werd Lauvenberg jammerlijk door pech
geteisterd. Door een lek bandje moest hij Hugens laten gaan, die er nog een
schepje opgooide en kort voor het einde zijn tegenstanders in de rug keek -
behoudens de dapper partij gevende Lauvenberg - en hen daarna dubbelde. In
de nieuwelingenrace gebeurde een ongeluk, dat wonderwel goed is afgelopen.
Tegen het einde reed plots een auto het circuit op - de bestuurder vertelde
later dat hij meende buiten het circuit te zijn - juist toen de grote groep
aanstormde. Aan uitwijken viel niet meer te denken en zeven renners botsten
met grote vaart tegen de auto aan. De verwondingen lieten zich eerst nogal
ernstig aanzien. Vijf renners werden naar het St. Josetsziekenhuis te Heerlen
overgebracht. Na behandeling aldaar, konden Van Eyk (Noordorp), Erdman
(Heerlen), Van Weersch (Bocholtz) en Kany (Delft) naar hun woning terugkeren.
Le Doux (Nieuwenhagen) werd met een hersenschudding in het ziekenhuis
opgenomen. De twee andere renners, n.l. Knops (Bocholtz) en Joossen
(Teteringen) die ook bij de botsing betrokken waren en verwondingen opliepen,
reden de koers op een gehavende fiets uit. De politie had moeite om de
menigte in bedwang te houden, die de automobilist te lijf wilde. Adspiranten: 1. J.
Bastin, Voerendaal, Nieuwelingen: 1. J.
Janssen, Noordorp; 2e H. de Jongh, Delft; 3e E. Beckers, Nieuwenhagen; 4e H.
Nysten, Beek; 5e W. Meessen, Hoensbroek; 6e H. Knops, Bocholtz; 7e J.
Joossen, Teteringen; 8e P. Klaassen, Hoensbroek; 9e J. de Vek, Waubach; 10e
L. Wolfhagen; Brunssum. Amateurs: 1. J. Hugens, Hoensbroek, HEERLENBAAN (15 augustus).1957 Beckers won Ronde van Heerlerbaan Talrijke wielerliefhebbers konden in de Ronde van
Heerlerbaan van goede sport genieten. Bij de adspiranten beheerste Bastin
het veld, waarna de nieuwelingen een aantrekkelijke rit opvoerden Edman, Van
Dijk, Wolfhagen en Beckers liepen weg. Door tegenslagen boerden Edman en
Wolfhagen achteruit. Beckers en Van Dijk dubbelden daarna het peloton,
waarna Beckers zich losrukte en met Adspiranten: 1. J.
Bastin, 25- km in 45 min. 5 sec., 2e A. Wilbrink, 3e L. Schryen. Nieuwelingen: 1. E.
Beckers, HEILOO (24 juli).1957 Piet Steenvoorden de sterkste in Ronde van Heiloo De nationale wegkampioen der amateurs, Piet
Steenvoorden uit Heemstede, heeft zich in de Ronde van Heiloo zijn titel ten
volle waardig getoond. Samen met Jan Bloetjes, Teeuwis Pronk en Klaas de
Groot had hij in deze koers een volle ronde voorsprong veroverd op het
peloton. In de beslissende eindsprint tussen de vier leiders toonde
Steenvoorden zich onbetwist de sterkste. De renners zaten in deze Ronde van Heiloo nog
maar nauwelijks op de fiets of De Groot, Pronk en Bloetjes beraamden reeds
een serieuze uitlooppoging. Alleen Steenvoorden bleek - zo vroeg in de strijd
- genegen om met de drie demarranten mee in het offensief te gaan. Deze vroegtijdige
vlucht bleek achteraf bezien meteen de beslissende te zijn. Want na nog geen
vol uur fietsen - door de invallende duisternis werd de koers tot anderhalf
uur beperkt - voltooiden de vier hun opmars door alle overige renners een
ronde achterstand te bezorgen. Van toen af heeft Steenvoorden een
controlerende invloed uitgeoefend op het wedstrijdverloop. Hij stond geen
enkele ontsnapping meer toe. Ook Bloetjes en Pronk, die in de slotfase om
beurten probeerden om bij hem weg te komen, gaf hij geen kans. Alleen Harry
Cuvelier, Jan de Boer en Dik Enthoven mochten - toen er van hen geen gevaar
meer te duchten viel - nog ontsnappen voor een verdeling van de vijfde
plaats. De waakzame Steenvoorden liet zich de overwinning niet meer
ontglippen. Amateurs en Onafhankelijken: 1. P. Steenvoorden, Heemstede; 2. J. Bloetjes, Alkmaar; HENGSTDIJK (21 juli).1957 Beroepsrenners: 1. Michel
Stolker, 2. Wim van Est, 3. Daan de Groot, HILVARENBEEK (6 oktober).1957 Amateurs: 1. Gijs Pauw, 2.
Jan van Vliet, 3. Verstraeten, Nieuwelingen: 1. Arie
Verzijl, 2. Klaas Renes, 3. Tinie van Lee, HILVERSUM (7 september).1957 THEO SYTHOFF KLOPT GIJS PAUW IN DE RADIOSTAD-RONDE VAN HILVERSUM De Radiostad-ronde kreeg vorige week een
verrassende winnaar. Theo Sythoff, de bekendeweg- en baancoureur uit
IJsselmonde, klopte namelijk in een bijzonder vinnig duel de grote favoriet
Gijs Pauw, die zijn dertiende overwinning nog even moest uitstellen. Het was een bijzonder goede organisatie van de
Gooise wielerclub „De Adelaar", de club van de bekende sportmannen
Gritt en Van Thiel. Zij legden alle eer in met hun werk. Radiostadronde kreeg
een keurcorps aan de start. Vooraf een aardige hulde aan de kampioen van
Oost-Duitsland, de bekende Schur, 4e in het wereldkampioenschap en 4e bij de
Olympische Spelen. Hij kreeg zijn bloemenhulde tegelijk met Neerlands weg
kampioen Piet Steenvoorden en Ab Geldermans, onze achtervolger. Demarrages waren in bet begin schering en inslag.
Het begon al met die vlucht van Geurt Pas, Gijs Pauw, Ton Lagterop en
Sijthoff. Het werd vervolgd met een tweede poging, opniew met Pauw en Pos,en
daarbij sprongen nog Schur en Geldermans. Spanning dus vanaf de start en toen Geldermans
solo ging rijden en punten begon te verzamelen voor het “bergklassement"
verwierf hij veler sympathie. Premiesprints brachten frame spurten tussen de
beide kampioenen Schur en Steenvoorden, het meest door de Nederlander gewonnen.
Ook Pauw liet zich daarbij niet onbetuigd, Dertig ronden voor het einde verdween Schur door
pech, terwijl hij aan de leiding stand in het “bergklassement", maat
zijn positie werd direct door zijn vriend Adler overgenomem Nadat eerst Pronk
in de slotfase solo ging rijden en daarna Ottenbros, Teunisse, Roks, De
Groot, Adler, Pauw, Geldermans, De Ruiter, Steenvoorden en Van Tiem hun slag
sloegen scheen de strijd gestreden. Buis, Sythoff, Rabe en Van Leeuwen
dachten daar anders over, kwamen eveneens op kop en toen was de aardigheid er
af. Ook de rest kreeg aansluiting en uit een massaspurt zou de overwinnaar
bekend worden. Het werd de spurt van Theo Sythoff. Zijn rivaal Gijs Pauw
slipte maar kwam niet ten val. Sythoff verwierf de bloemen en samen met de Duitser
Adler, winnaar van het „bergklassement” kregen zij hun verdiende beloning
plus een kus van de bekende zwemster Carrie Schimmel. Amateurs en Onafhankelijken: 1. Th. Sythoff, IJsselmonde, Bij de nieuwelingen behaalde de sterke Cuvelier
uit Nieuw Vennep zijn achtste zege in successie. Een overwinning dank zij een
formidabele eindsprint. Nieuwelingen: HIPPOLYTUSHOEF (18 augustus).1957 Amateurs: 1. Coen Niesten,
2. Coen Visser, 3. Ab Geldermans, Nieuwelingen: 1. Joop
Hopman, 2. H. Hopman, 3. Henk Hoekstra, Adspiranten: 1. Ton
Kleppe, HOENSBROEK.WIJNANDSRADE (26 mei).1957 Amateurs: 1. Harry Ehlen,
Broeksittard, Nieuwelingen: 1.
Jansen, Delft, HOEVEN (30 mei).1957 Amateurs: 1. Bram Heeren,
2. Piet van Est, 3. Piet de Jong, Nieuwelingen: 1. Bas
Maliepaard, 2. Haasse, HOOFDPLAAT (21 juli).1957 Nieuwelingen: 1. Cees
Raas, 2. Dirk Heeren, 3. Piet van de Vijver, HOOFDPLAAT (15 september).1957 WUYTS ZEGEVIERT IN HOOFDPLAAT De ronde van Hoofdplaat is met een minimale
voorsprong van Hoofdplaat presenteerde een klein maar sterk
rennersveld. Tot de 18de ronde waren er geen ernstige demarrages
geweest, totdat Arie van Wetten dan in dit stadium de lont in het kruitvat
gooide en tot de 23ste ronde alleen aan de leiding ging. In de 27ste ronde probeerde Jaap Huissoon het
eveneens, maar werd vrij spoedig bijgebeend door Rentmeester, die voordien
van fiets had moeten verwisselen en tegen het sterk rijdende peloton wel te
veel van zijn krachten. had gevergd. Ook dit duo kreeg geen kans, zodat alles
wees op een massasprint, waaraan tenslotte met het bekende gevolg Adri Wuyts
wist te ontkomen. Piet de Bruin won deze sprint met een halve wiellengte voor
Jaap Huissoon.BRON: PIET PIJON Amateurs: HOOGERHEIDE (28 juli).1957 Amateurs: 1. Manus
Brinkman, 2. Bram Kool, 3. Vermeren, HOOGEVEEN (7 juni).1957 Zege van J. Wester in Ronde van Hoogeveen Een koers van nieuwelingen is toch vaak interessant
door de wijze, waarop de strijd wordt geleverd. Dikwijls is het jagen met
verwaarlozing van elke tactiek, maar altijd wordt er voor gefietst, dat de
spaanders er of vliegen. Zo was het Zaterdag ook in Hoogeveen, waar een koers
van Al direct werd er een hoog tempo gereden, zodat
het kaf van het koren spoedig werd geschift. Vluchtelingen dienden zich in
elke ronde aan, maar het peloton zat allerminst te slapen en het zag
vermakelijk hoe de hele meute zich aan de achtervolging van elke dappere
vluchter zette. Daardoor kwam er ook niemand weg en moest de eindsprint de beslissing brengen. In de
laatste bocht demarreerde de jonge Fries J. Wester uit Eernewoude bijzonder
snel weg, wat hem de zegebloemen bracht.BRON: D. MONNINGH Nieuwelingen: 1. J.
Wester (Eernewoude), tijd is niet opgenomen, HOORN (7 juli).1957 Amateurs: Nieuwelingen: l. F.
Tel, Zaandam; 2. J. Hopman, Egmond a. d. Hoef; HUIJBERGEN (8 augustus).1957 Amateurs: 1. Piet de
Bruin, 2. Cees van de Borsr, 3. Piet van de Horst, HULST (1 juni).1957 Amateurs: 1. Arie van
Wetten, 2. J. van Duinkerken, 3. Tonnie Peters, HULST (8 oktober).1957 Amateurs: 1. Cees van
Amsterdam, 2. Piet de Bruin, 3. Theo Sijthoff IJZENDIJKE (11 juni).1957 Amateurs: 1. Jac Minsteen,
2. Cees van Amsterdam, 3. Emiel Verstrate, JUBBENGA (1 juni).1957 ZEGE VAN HARM VAN OOSTEN IN RONDE VAN JUBBEGA De blonde Hoogkerker Harm van Oosten heeft
Zaterdag in Jubbega de zegebloemen voor zich opgeeist en het was vooral de
wijze, waarop hij deze koers won, die groot respect afdwong. Deze eerste
ronde van Jubbega, het Friese plaatsje, waar ze zo uitstekend kunnen
korfballen, werd verreden als een interclubwedstrijd tussen Olympia
(Heerenveen) en de Noordelijke Wielervereniging (Groningen). Het werd een
bijzonder levendige koers, waarin uitstekende wielersport aan de vele
toeschouwers werd voorgeschoteld. Herhaaldelijk werden er uitlooppogingen
ondernomen, maar het peloton verkeerde allerminst in een vacantie-stemming en
fel reagerend werd elke vluchteling zonder pardon in de kraag gegrepen. Dat
spelletje duurde tot 10 ronden voor het einde. Toen slaagde Jan Punter uit
Hoogkerk er in De strijd leek beslist, maar 5 ronden voor het
einde brandde Harm van Oosten met een snelle demarrage plotseling uit het
peloton weg. Het leek, alsof de blonde Hoogkerker met een straalmotor wend
aangedreven. Hij vloog als een havik op zijn dorpsgenoot Punter af,
die de tol aan zijn vermetele snelle vlucht moest betalen en terug viel.
Schuitema, hoewel ook in moeilijkheden, zette nog door, maar precies Amateurs en Nieuwelingen: l. H. van Oosten (Hoogkerk), KAMPEN (14 september).1957 Waakzame Gijs Pauw na fraaie eindspurt winnaar
te, Kampen Met een geweldige demarrage ontdeed de populaire
Utrechtse onafhankelijke Gijs Pauw zich Zaterdagmiddag in de Ronde van Kampen
in de laatste meters van het pelotonnetje van elf renners en spurtte
onbetwist naar zijn dertiende zege van 't seizoen. Onder daverend applaus van
de talrijke Kampenaren die het vrij gure weer hadden getrotseerd, ging Gijs
Pauw over de eindstreep met in het kielzog gevolgd door de kampioen van Gelderland
Wim Dieperink, die op een uitstekende wedstrijd terug kan zien. Aanhoudend had het Zaterdagmorgen geregend en ook
's middags leek het er aanvankelijk op, dat de weersomstandigheden niet
zouden veranderen. De organisatoren, de Kamper Wieler Club, mochten echter
van geluk spreken want voordat de ronde een aanvang zou nemen klaarde de
lucht op en de gehele koers bleef het droog. Direct na het startschot gingen de ca. 60 renners
(amateurs en onafhankelijken) in hoog tempo aan de haal aangevoerd door de
plaatselijke favoriet Evert Hup. Ook de vechters Dick Bossink uit Den Ham en
de kampioen van Overijsel (nieuwelingen) Ben Lohuis, welk tweetal een
uitstekende koers heeft gereden, weerden zich uitstekend in dit sterk bezette
rennersveld waarin de Westelijke onafhankelijken Gijs Pauw en Geurt Pos tot
de ernstige candidaten voor de zege werden gerekend. Dit tweetal was dan ook
uiterst waakzaam. Eerste uitlooppoging. De eerste serieuze uitlooppoging werd door de
18-jarige Deldenaar Ben Lohuis ondernomen, na 25 ronden. Aangemoedigd door
het publiek nam de knaap ca. Met nog twintig ronden voor de boeg waren nog 20
renners in de strijd en had zich een kopgroep van dertien renners gevormd.
Uit deze kopgroep viel de Zwollenaar Reitse Lemstra wegens kettingpech terug
en ook de Kamper favoriet Gert Steinbach moest „lossen". Eindspurt. Tempo-rijder Geurt Pos probeerde vijf ronden voor
bet einde nog weg te komen tezamen met de Kampenaar Evert Hup, welke renner
dit seizoen in tal van ronden al van zich deed spreken. Pos was blijkbaar de
gedachte toegedaan, dat, wanneer het op een eindspurt aan zou komen -Gijs
Pauw de favoriet was voor de zege. Een uitlooppoging zou dus de enige kans
zijn. Geurt Pos slaagde er echter niet in weg te komen, daarvoor zorgde de
Waakzame Gijs Pauw wel. En zo kwam de in de aanvang vermeldde eindspurt
waarin Gijs Pauw zijn kunnen dubbel en dwars aantoonde. Wim Dieperink werd
tweede en de kleine Corrie Niemeijer slaagde er nog juist in voor Geurt Pos
over de streep te gaan en zodoende beslag te leggen op de derde plaats.BRON
BEN ZOMERDIJK Amateurs en Onafhankelijken: 1. Gijs Pauw, Utrecht, KAMPIOENSCHAP MILITAIREN (13
juli).1957 De Marine (Wuurman) en de
Luchtmacht (dappere Teunisse) moesten bukken voor de Landmacht Vechtlustige JOOP VAN DER
PUTTEN werd militair kampioen van Nederland Daar stonden me dan weer, ruim vier uren na het
startschot van Burgemeester H. H. C. Vos van Woerden, in de cantine van de
kazerne 115e Intendance Basis Herstellings Compagnie: de militaire
wielrenners, moegestreden op de Dat was dus een bijzonder goed einde van het
militaire kampioenschap, een slot met ook al een bijzonder goed winnaar,
namelijk Joop van der Putten, in een geweldige vorm. De Landmacht-renner Van
der Putten, die als nooit tevoren het gevecht van man tegen man had
aangegaan, die zelf het adembenemende tegenoffensief was aangegaan toen de
vlucht van Luchtmacht-coureur Ben Teunisse gevaarlijk werd en die toen in
zijn kielzog alleen maar Marineman Joop Wuurman meekreeg, omdat alle anderen
zoveel geweld van Van der Putten niet hadden verwacht en murwgereden moesten
capituleren. Ook Joop Captein. En toen de zaken door deze Haagse amateur
eemnaal zo gerangschikt waren, had hij dus bereikt waarvoor hij zo gestreden
had. Twee man waren in zijn gezelschap gebleven en al waren er tien aan zijn
wiel blijven hangen, Van der Putten kon wederom de laatste kilometers
afleggen in de wetenschap, dat hij de rapste man was. Hij toonde dat
duidelijk aan en werd kampioen van Nederland der militairen. En alsof de
zaken zo gearrangeerd waren: winnaar werd Van der Putten van de Landmacht,
tweede een lid van de Luchtstrijdkrachten, Ben Teunisse (een herhaling van de
Sportweek-klassieker) en derde Marine-renner Joop Wuurman. Meer dan afvalrace. Er was goed beschouwd voor de strijd om de titel
een slijtageslag verwacht. Het afvallen van de talrijke jonge licentiehouders
en daarna slechts het volrijden van de slotkilometers door de overgebleven
renners. De titelstrijd is echter heel wat meer geworden dan dat. Aanleiding
daartoe was reeds de eerste valpartij die er plaats vond. Talrijken werden
erdoor uitgeschakeld, onder hen was ook Dick Verdoorn, maar zelfs deze
snelle Rotterdammer was onbelangrijk bij de aanblik van een stadgenoot van
Verdoorn, want vlak naast hem, achter de rug van de renner Nelis die vergeefs
naar een raceschoentje zocht, stond Schalk Verhoef, rukkend aan een tube die
lekgeslagen was door de val. Schalk Verhoef dus uit de hoofdmacht weg en dat
was het eerste sein voor de belangrijkste mensen om te gaan vechten.
Bodegraven, dat nauwelijks zestien kilometers van de startplaats verwijderd
lag, zag Verhoef reeds 2 minuut later passeren, toen nog vol enthousiasme in
de achtervolging. Maar er stonden andere dingen te gebeuren. Een tweede
favoriet werd uitgeschakeld, ook in een valpartij, namelijk Robert van der
Ruit, die eerst wilde opgeven, maar toen vernam dat Verhoef in aantocht was
en onmiddellijk een nieuwe band omwierp. Twee minuten tijd kreeg Van der
Ruit daartoe, want Verhoef had inmiddels ondanks het gejacht vooraan een
halve minuut gewonnen. Het tweetal begon aan een schitterende opmars, sprong
van groep naar groep, bleef toen wat al te lang op adem komen in de derde
groep en verloor weer aanzienlijk tijd, zodat ze beiden op het kazerneterrein
de voeten uit de touclips schoven en de race de race lieten. Een kopgroep van
veertien man had stand gehouden in de temposlag met als Joel het uitsluiten
van Verhoef en Van der Ruit, waarvan er dertien overbleven, omdat Van Diemen
de weg terug aanvaardde: Ravens, Geluk, Teunisse, Captein, Van der Putten,
Stam, Van Kreuningen, de Helmonder Braat, Wuurman, Jacobs, Jo de Haan,
Huendersen en Van Hekken. Dertien, die na Niet kansloos was echter de tweede groep, want al
beukten Teunisse, Wuurman, Captein en Van der Putten om beurten
verschrikkelijk op kop, de tweede groep vrat steeds meer van de ruim twee
minuten achterstand of en toen tenslotte Kanis voor de tweede maal bereikt
werd, kwam de aansluiting tot stand. De veroveraars troffen het echter
bijzonder slecht, want een rustpauze zou er voor hen niet zijn. Zij
verkeerden spoedig in de wetenschap, dat kort voor hun aansluiting Ben
Teunisse een van zijn scherpe demarrages had kunnen doen uitgroeien tot een
complete ontsnapping, die hem twintig kilometer verder, en met nog zestig
kilometer voor de boeg, reeds een volle minuut winst had opgeleverd. De zaken
moesten dus stevig worden aangepakt en onder de slagen die nu vielen,
sneuvelden opnieuw vele mannen. De laatste ronde van vijftig kilometers ging
dan ook in met aan kop Wuurman, de kleine Helsloot, Braat, Jacobs, De Haan,
Van der Putten, Wijman, Suykerbuyk, v. d. Horst, Van Galen, Doek, Van Lith en
Stam. Genoeg kwaliteiten, maar niet voldoende om Ben Teunisse in zijn indrukwekkende
solo te kunnen stuiten. Teunisse reed in glanzende vorm, bleef een, ongenadig
moyenne draaien, en gaf zijn volgers geen schijn van kans. Totdat, bij bet
ingaan van de laatste tour, de grote tegenaanval werd ingezet door Joop van
der Putten, sterk als zelden tevoren, Joop Captein, mee in de slag om zijn
scherpe eindsprint met Van der Putten te kunnen meten, Cor van der Horst die
heel gemakkelijk een verzet ronddraait waarvan een ander het angstzweet
uitbreekt, en Joop Wuurman, altijd bereid om het gevecht aan te gaan. Die
vier schenen wel te gaan slagen, maar toen het kwartet tot op Ben Teunisse had achter hem
echter een man, die met andere gedachten speelde. Joop van der Putten had
twee plannen in het hoofd, die moesten uitkomen. Natuurlijk moest Ben Teunisse
worden achterhaald, maar daarnaast was er nog een andere zaak en die was op
het moment belangrijker. In zijn gezelschap verkeerde Joop Captein, de man
voor wie hij zeker het hoofd zou moeten buigen in een eindspurt. Die renner
moest uit zijn buurt verdwijnen en Joop van der Putten ging zijn troeven op
tafel gooien. Hij demarreerde, liet zich terugpakken, ontsnapte nog eens, en
nog eens en nog eens. En tenslotte slaagde hij: Captein ging van het wiel,
verloor plotseling alle macht en moest de anderen laten gaan. De anderen, dat
waren de sterke Wuurman en Van der Putten, omdat ook Van der Horst niet meer
de snelheid van zijn gezellen op kon brengen. Wel voldoende, om ook Joop
Captein nog los te werpen. Geslaagd. Van der Putten slaagde
volkomen in zijn opzet. Zijn onophoudelijke bombarderen hadden Captein de
genadeslag toegebracht en hadden ook het tempo dermate opgevoerd, dat Teunisse
voorgoed zijn voorsprong verloor en in het zicht van de veilige haven
strandde. De zaak was toen dus duidelijk voor Van der Putten en hoewel men
bewondering moet hebben voor het schitterende werk van Teunisse, die wat al
te vroeg aan het rekenen was geslagen, verdiende de Hagenaar de titel volkomen. Uit de uitslag, die
hieronder volgt (achter de namen worden de legerplaatsen genoemd), zal men
kunnen ontdekken, hoe uiteengeslagen het veld in de regen arriveerde. BRON:
JOOP REUVECAMP Amateurs: J. van der Putten, Den Haag, Op 19 min.: 24. P.
Dikkenboer, Princenbosch; KAMPIOENSCHAP VAN AMSTERDAM (1 september).1957 PETER POST won met oppermacht In de Midden-Beemster De Midden-Beemster is een
historisch brok grond in Noord-Holland. Geschiedenis, die daar wordt
aangetoond door het schitterende borstbeeld van Leeghwater. De
Midden-Beemster heeft echter ook een andere historie, een wielerverleden. En
rijk ook. Dat dateert dan van voor de tweede wereldoorlog en ondergetekende
zou u er niets van kunnen vertellen. Toch heb ik wat van die hoogtepunten
meebeleefd, toen ik afgelopen Zondag in de Midden-Beemster verlangend uitkeek
naar het startschot van het kampioenschap van Amsterdam. Dat plekie grond
daar kad namelijk wat „overlevenden" onweerstaanbaar aangetrokken. Mensen,
die voor hun “plicht" erheen trokken, maar ook velen die nu eenmaal bij
de gedachte aan de MiddenBeemster niet anders konden dan erheen gaan. Al in de eerste ronde van elf kilometer, de
eerste van negen ronden, werd de beslissende demarrage ingeleid. Ontstellend
vroeg dus, maar denk niet, dat daardoor de strijd eentonig is geweest. Al
waren tenslotte Arie de Hoog, Jan Groot en Peter Post minuten ver van een
tweede groep weggekomen, ze hebben daartoe een voortdurend gevecht met die
jagers moeten leveren. Ze hebben ook onderling verbeten gevochten en een
gemiddelde moeten fietsen dat tegen de veertig kilometer per uur aankwam,
ondanks het feit, dat op het meest open stuk, waar de weg ook niet honderd
procent was, de wind pal tegen stond. Er was trouwens nog een interessant
aspect. Peter Post was de enige prof, die bij de amateurs en nieuwelingen
startte om te trachten het kampioenschap te veroveren. Dat was een gewaagde
onderneming, want als Post geklopt zou werden, niet vertegenwoordigd zou zijn
in een eventuele kopgroep of hoe dan ook geen kampioen zou worden, dan zou
dat - mits tegenslag - niet in zijn voordeel zijn, al betrof het ook honderdmaal
een kampioenschap dat internationaal en zelfs nationaal niet wordt geteld.
Wel, Post heeft zich geen moment laten bedreigen, want hij wist dat men
speciaal hem zou trachten te verrassen. Post was attent en toen er reeds in
de eerste elf kilometers iets ging gebeuren, was hij erbij. Het gevolg was
een kopgroep, die na de eerste ronde doorkwam met een halve minuut
voorsprong. De vluchters waren Sluiter, Kuyt, Jan Groot, Arie de Hoog, Peter
Post en Loot Stoete. Een halve minuut winst, maar niet op de rest van de 65
vertrekkers, want de zes hadden zo onbarmhartig gebombardeerd om te kunnen
wegkomen, dat het peloton onmiddellijk volkomen uiteengeslagen werd. Aanvankelijk lagen Raats, de
sterke nieuweling die met zijn ”klassegenoot” Rob Redeker bijzonder verraste,
Van der Ruit, Jonker en Zutt in een verbeten achtervolging en zij werden
gevolgd door een achttal coureurs. Van het jagende kwartet bleef, alleen Van
der Ruit voorlopig overeind en na Wat dat betreft, was het ook raak bij de
“kleintjes". De C-klassers reden BRON: JOOP REUVENCAMP Beroepsrenners, Amateurs en Nieuwelingen: 1. P. Post, Ulysses, ker, De Germaan; 10. H. Kuyt, Ulysses; 11. H.
Falkenreck, De Champion; 12. J. Nooy, RK. Amsterdam; 13. B. van Kasteren,
Olympia; 14. K Platte, Ulysses; Clubk1assement: 1. Olympia.9 pnt., 2. Le Champion 24 pnt., 3.
Ulysses 25 pnt., 4. De Germaan 46 pnt. C-klassers: 1. J.
Rijkenberg, Ulysses, A-adspiranten: 1. J. van
Essen, Le Champion, B-adspiranten: 1. H. v.
d. Kuil, Le Champion, KAMPIOENSCHAP VAN GELDERLAND (1 juni).1957 DIEPERINK (Barchem) GELDERS KAMPIOEN. Op een parcours van Gereden werden 12 ronden en kort na het begin nam
J. v. Haaren met Wagenaar de leiding. Lang plezier hadden zij hiervan niet,
want na Amateurs: 1. W. Dieperink,
Barchem, de Nieuwelingen: 1. H.
Kloosterziel, Wezep, in 1 uur 46 min. 31 sec.; 2. H. Aressen, Ben. Leeuwen;
3. J. v. d. Haterd, Ochten; 4. Fr. v. T'iems, Ben. Leeuwen; ' KAMPIOENSCHAP VAN LIMBURG (14
april).1957 Fraaie zege van Jan Hugens 18
jarige werd
kampioen van Limburg „Ik ben twee weken geleden 18 jaar
geworden," zei de overgelukkige Jan Hugens uit Hoensbroek, toen we hem
feliciteerden na afloop van het provinciaal kampioenschap wielrennen op de
weg in Valkenburg. We wisten dat het een jonge knaap was met heel
wat in zijn mars, maar dat deze amateur-kampioen van Limburg nog maar
nauwelijks de leeftijd van 18 jaren haalde, hadden we toch niet gedacht. Dr.
P. van Dijk, voorzitter van de K.N.W.U., reikte hem de bloemen over onder
een aanmoedigend speechje en met een gelukwens. Burgemeester J. H. Martin
van Hoensbroek vroeg de jonge winnaar hoe hij zich voelde. „Een beetje
moe.." was het antwoord van deze jongeman die het klaarspeelde om in
zijn eerste amateursjaar de KERSVERS AMATEUR. Hugens won deze strijd, na op de helft van de
koers op de C'aubergtop de benen te nemen en er een 50 seconden uit te
drukken. Een voorsprong, die hij niet meer zou afgeven, zelfs vergroten, om
tenslotte tegen het einde weer enigszins aan snelheid in te boeten. Maar de
zege was voor hem, ondanks de pogingen van Knoops, Lotz en Willemsen, die
drie ronden voor het einde een felle tegenaanval deden en zich losscheurden
van het peloton. Onbedreigd en beide handen in de hoogte van vreugde, stormde
Hugens door de finish, enthousiast toegejuicht door duizenden
belangstellenden. . De nieuwe Limburgse kampioen won vorig jaar als
nieuweling 10 wedstrijden en boekte als amateur fraaie resultaten in het
kampioenschap van „Maastricht" en in Dommeldange in Luxemburg. „Beloof me," zei dr. Van Dijk, toen hij de
bloemen en de gouden medaille overreikte, ,dat je niet alleen in Limburg
blijft rijden, maar ook naar het Noorden komt, wil je een kans krijgen om
afgevaardigd te worden naar de wereldkampioenschappen." De amateurs startten met 50 man en arriveerden na
ruim 21/2 uur nog met een goede 25. Zowel de moordende Cauberg als
machinepech dunden de gelederen. De eerste bergbeklimmingen bleken voor sommigen
reeds een teleurstelling en ook de snelle afdaling via de Sibbergrubbe bracht
voor velen reeds onaangename verrassingen, zodat we in de eerste ronde reeds
vele achterblijvers en uitvallers telden. Doek uit Heerlerheide was de eerste, die met Lotz
een serieuze poging deed om weg te komen, doch noch zij, noch Steuten uit
Weert die mede in de eerste gelederen vocht, konden dit waar maken. En toen
nam, in de 5e ronde, dus halfweg de strijd, in de afdaling van de Cauberg de
jeugdige Hugens de kans waar. Even leek het of Steuten zou aanhaken, maar de
afdaling was zo snel, dat bij de doorkomst langs de finishplaats Hugens reeds
een voorsprong had van 50 seconden op Steuten, waarachter Harings, Knoops en
Willemsen vergeefs probeerden het peloton af te schudden. Bij de 7e
beklimming van de Cauberg was de afscheiding van Hugens definitief, want toen
warm de aanvallers teruggevallen in het peloton, dat zich moeizaam tegen de
beruchte bult optrok. Hugens peesde door met een formidabele rush, daalde
roekeloos en bracht de rondetijden terug van 14 min. 30 sec. op 13 min. 26
sec., iets wat slechts eenmaal door de profs zou worden gepresteerd. Steeds
meer steeg zijn voorsprong die in de volgende ronde reeds 11/2 min.
bedroeg. Opnieuw probeerden Knoops, Lotz, Doek, Willemsen
en Steuten de trein te verlaten, maar in de hoofdgroep trok men telkens aan
de noodrem, zodat dit feest niet doorging en Hugens eenzame wandeling
gecontinueerd werd. Pas twee ronden voor het einde, toen Hugens onder het
geweld van het opgevoerde tempo in het peloton, langzaam verminderde, kregen
Knoops, Lotz en Willemsen eindelijk vrij baan. Met een ruk trokken zij zich
los van de hoofdgroep en gingen op jacht naar de vluchteling, wiens voorsprong
inmiddels gedaald was tot 50 seconden aan de finishlijn en tot 40 seconden
op de Cauberg-top. Verrassingen waren wel mogelijk in de razende afdaling,
maar normaliter stond de zege van Hugens vast. Hij bewees dat dan ook met een
eenzame reis naar de verlossende eindstreep, waar duizenden handen op elkaar
gingen en hij weggleed in de smalle sleuf, die het publiek nog voor hem
openliet. 21 seconden later kwam het drietal Knoops, Lotz, Willemsen op de
eindstreep aanstormen in een lange sprint, die gewonnen werd door de snelle
Lotz uit Stein, op wiens eindzege velen getipt handen. BRON: GERARD SILLEN Amateurs: 1. en
provinciaal kampioen van Limburg 1957 Jan Hugens, Hoensbroek, KAMPIOENSCHAP VAN LIMBURG (19
mei).1957 Nieuwelingen: 1. Eugene Beckers, 2. B. Hendriks, KAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND.(14 april).1957 Wim van Est prolongeerde
nationaal wegkampioenschap Konden ditmaal de telkens terugkerende stugge
Cauberg en de hierop aansluitende afdaling van de Sibbergrubbe geen uitspraak
doen over het gehalte van het met verschillende frisse krachten aangevulde
Neerlands wegrennerskorps? Enkele dapperen hadden met volle ijver geprobeerd,
om de snel voorwaarts rukkende troep te verlaten, maar deze capriolen vonden
nimmer genade bij de jachtende achtervolgers, die dan zo vlot mogelijk het
gat dicht stopten. Beschikten Gerrit Voorting, Appie Donker, Tony Bergmans en
Wim Heeren over steviger troeven dan vorige animators? Het scheen van wel,
want ondanks de vaart van de nog altijd uitgebreide hoofdgroep, hield dit
viertal geruime tijd stand, al voelde het een haast dodelijke bedreiging in
de rug. Voorting - zeer begrijpelijk erg belust op het nationale tricot -
Appie Donker - denkend aan zijn triomf in de Ronde van Vlaanderen -, de taaie
Bergmans en kameraad Heeren, waren kennelijk voor een bruut duel te vinden.
Zij aasden op hoge ogen, maar de kans om met lof te slagen werd kleiner, toen
Van 't Hof, Keulers en v. d. Pluym de bende tot meer spoed aanmaanden.
Tenslotte werd het vonnis voltrokken, waarna Leo v. d. Pluym in zijn eentje
op zoek naar de grote buit toog. Ook tevergeefs. Een massaspurt? Sleurend op
kop van de sliert ging Wim van Est de laatste ronde in; met in zijn kielzog
vogels van allerlei pluimage: keiharde knapen en ook “snellen", jongens
met een fikse spurt in hun benen. In de allerlaatste daling nam Wim van Est
vijf lengten, met deze heel kleine voorsprong stoof hij de
Oud-Valkenburgerweg op en al ranselden de rivalen de pedalen nog zo furieus
en al haalde de meute finaal het onderste uit de kan, Van Est - voortgestuwd
door de enthousiaste toejuichingen van de menigte, oersterk en opgezweept
door het verlossend spandoek in de verte - vocht als een getergde leeuw, gaf
geen meter prijs, weerstond het helse bombardement glansrijk en werd -
evenals verleden jaar - kampioen van Nederland op de weg. De eerste Cauberg-klim was voor diverse
deelnemers al een te moeilijk avontuur. Op bijna een minuut belandden tijdens
het eerste toertje Sieveking, Tuk, Boelens en Hinsen, op 1.20 min. kwam
Dielissen door, op 2.50 min. de sympathieke Hagenaars de gebroeders Kuipers en tot slot.... Slot uit
Nieuw-Amsterdam. Aan het direct langgerekt staartje schommelde de
rangschikking doorlopend, zodat na de tweede doorkomst aan de jury-tent Slot
al op 7.13 min. huisde, voorafgegaan door het aangestipte broederpaar op
4.20. In de groep bekeken de grote mannen en de frisse aanvoer rustig de
ontwikkeling. Zij sloegen totaal geen acht op de korte solo van Harry Schoenmakers
en Flor v. d. Weyden, zij oordeelden de uitlooppoging van Jan Westdorp,
Verhelst, Nol Ehlen en Van der Pluym nutteloos. Intussen moesten vele deelnemers noodgedwongen
afscheid nemen van de fleurige stoet en in hun eentje of in vereniging met
lotgenoten de reis (tijdelijk) voortzetten. Lamers kwam dra in het
sukkelstraatje terecht, Sieveking staakte, de gebr. Kuipers zaten in de
vierde ronde op 10 minuten. Ook Hinsen kon de draai niet vinden; arriveerde
op 8 min. en verdween nadien van het toneel. Stil bleef het geen moment. Rien
van Grinsven en Bertus Lute gooiden energiek de knuppel in het hoenderhok,
welke stunt een winst van 31 sec. ten opzichte van v. d. Weyden opleverde en
nog een tikje meer op de groep. Toen deze pret lang genoeg had geduurd -
althans volgens Wagtmans - werd hieraan door Woutje een einde gemaakt, welk
voorbeeld door Lahaye en Van der Pluym werd opgevolgd. Flor v. d. Weyden had
een tik gekregen, die hij (2.10 min.) niet meer teboven kwam, de staart
bengelde links en rechts met grote onderlinge verschillen rond de Cauberg. SCHERMUTSELINGEN ZONDER RESULTAAT. Plots was Jan Nolten - welgemoed aan deze zware
race begonnen - uit de kopgroep verdwenen. Hij kwam op 1.10 min. door,
“verachterde" nog meer en zocht hierna geruisloos de kleedkamers op. De
helft van de koers ( De vier uitlopers voelden - bij wijze van spreken
- de adem van de vechtlustige groep in hun nek. Tenslotte moesten zij bukken,
waarna v. d. Pluym aan bod kwam. Een strovuurtje, daar de groep, aangevoerd
door Mart v. d. Borgh, hiervan niet was gediend. Het heeft geen zin om alle
achterblijvers op te sommen, volstaan kan worden met de vermelding, dat
uiteindelijk 26 coureurs de finale uitvochten (92 renners gestart). De
ontknoping werd in de aanhef beschreven. Wim van Est had de meeste
,inhoud", Jules Maenen won de spurt van de rest.BRON: GERARD SILLEN Beroepsrenners: 1. Wim
van Est (St. Willebrord), Een stuk ereronde kon Van Est niet afleggen. Voor
de jurytent was het ineens een chaos van jewelste. ledereen wenste Van Est de
hand te drukken. Er was geen doorkomen aan. Met de grootste moeite kon Van
Est het kampioensshirt aantrekken, de bloemen in ontvangst nemen en op de
schouders van zijn supporters met een zwaai - lachend en blij gestemd - de
menigte bedanken. KAMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND.AMATEURS (23juni).1957 PIET STEENVOORDEN Wegkampioen van Nederland 1957 der
amateurs Strijd om de
wegtitel werd in de slotfase boeiend We hebben een nieuwe kampioen op de weg. Piet
Steenvoorden uit Heemstede heeft Zondagmiddag in de stralende zon de felicitaties
van voorzitter Dr. Van Dijk in ontvangst kunnen nemen en het rood-wit-blauwe
tricot om de smalle schouders kunnen trekken. Piet Steenvoorden werd kampioen
van Nederland en het feit, dat juist deze naam kon worden toegevoegd aan de
reeks van titelhouders stemde achteraf nog tot tevredenheid na een race, die
wederom pas in de slotfase boeiend werd, maar tot enkele kilometers voor de
verlossende streep alweer tot de slijtageslagen heeft behoord. Zonder twijfel heeft Nederland aan Piet
Steenvoorden, lid van de vereniging, die de titelstrijjd zo voorbeeldig
organiseerde, een waardig kampioen. De 23-Jarige coureur uit Heemstede
hanteert niet alleen reeds lang uit hoofde van zijn beroep de hamer, maar
timmert ook al lange tijd langs de weg van het wielermetier. Toch was het
behalen van de titel door Steenvoorden een verrassing, want al won nog in het
prille seizoen de Heemstedenaar de Ronde van Lisse en van Vlijmen, al werd
hij tweede in Luxemburg en vierde in Duisburg, al greep hij op machtige wijze
naar de kampioenstrui van zijn vereniging „De Kampioen", Piet
Steenvoorden maakte juist dit seizoen toch niet de indruk die wij daarvoor
altijd van hem hebben gekend. Meermalen zagen we de smalle body van
Steenvoorden dit voorjaar zwoegend de strijd aangaan. Lang met altijd in de
prachtige stijl van de man, die doodstil in het zadel alleen de benen het
werk liet doen, maar veelal beweeglijk op de fiets, de handen krampachtig om
het stuur, een vertrokken gelaat, op achterstand wanneer het erop aan ging
komen, kortom zoals we Piet Steenvoorden nooit hebben gekend. En ziet, juist
op deze dag, in de strijd waarin eindelijk enkele Limburgers in het Westen
metterdaad kwamen tonen, waartoe zij in staat zijn, de race waarin opnieuw
Schalk Verhoef met heel zijn indrukwekkende gestalte zijn geweldige kunde
kwam laten zien, juist op deze dag hervond Piet Steenvoorden zichzelf. En dat
betekent, dat niemand het de man uit Heemstede moeilijk kan
maken, heel de course niet en ook niet in de laatste, beslissende kilometers.
Want Pieter kwam voortreffelijk mee toen na het aanhoudend hoge tempo
“Manneke" Roks zijn slag wilde slaan, Jo de Roo regelrecht op de titel
wilde gaan afstevenen en Sen Theunisse eveneens naar voren snelde. Piet
Steenvoorden ging gemakkelipk mee en toen de eindstreep eenmaal in zicht was
en hij reeds voorbij de Tarzanbocht in voorste positie was gaan zitten, toen
kon zelfs de razende eindspurt van Jo de Roo niet tippen aan de machtige tred
van Steenvoorden. En daarom, al was er opnieuw sprake van een afvalrace naar
het kampioenschap, op de beslissende momenten, wanneer de ware coureurs ten
strijde trokken en de „slag" eenvoudig niet gemist mocht worden, dan was
Piet Steenvoorden erbij en hij werd dus de goede kampioen. VALPARTIJEN. Het starten van 320 renners betekent veel risico.
Het vertrek ging ordelijk, zodat alles best verliep, maar reeds in de eerste
ronde werd de eerste valpartij een feit. Kort daarop smakten voor de tweede
maal enkele renners tegen het circuit, zodat o.a. Piet Dufour, Cees Rabe,
Heiden, v. d. Steen en Van Osch met een verfrommelde fiets terug bij de pits
kwamen. Die valpartijen en enkele andere oorzaken zorgden ervoor, dat al in
het begin zeer grote groepen kansloos van het wiel werden gereden. Een oud,
vertrouwd gezicht in Zandvoort aan de Zee en we vreesden weer dezelfde
slijtageslag als bijna elk jaar. Grotendeels werd die vrees bewaarheid, maar we
kunnen toch ook niet beweren dat er geen strijd geleverd zou zijn. Dergelijke
schermutselingen zijn er zelfs de basis voor geworden, dat zeer belangrijke
amateurs te vroeg hun kruit hadden verschoten of niet attent meer waren toen
er zagen van grote importance aan de orde kwamen. Ben Theunisse en De Vries
uit Klaaswaal waren de eersten, die de reactie van de lange sliert wilden
aftasten. Die reactie was afdoende. Het tempo, dat toch al zeer hoog lag,
werd opgevoerd (vooral Steenbakkers deed veel werk in die periode) en het duo
gaf zich gewonnen: Een tweede groepje met veel inhoud, Schalk Verhoef, Jan
Willemsen, Joop van der Putten en Steenbakkers, wierp zich met veel energie
in de veertiende ronde in de strijd. Verhoef en Van der Putten hielden het
lang vol, de andere twee werden vervangen door Ap Geldermans en Piet
Steenvoorden. Een dergelijk kwartet aan de leiding lokte onmiddellijk de
Arnhemmer Joop Blaauw en Ap van Egmond op de jacht, maar toen een nieuwe
ronde gedaan was, hadden de vier sterke vluch-, telingen tien seconden winst
op een andere jager, Henk Buis, en 15 seconden op de nog altijd uitgebreide
hoofdmacht. Dat secondenwerk was niet meer dan energieverspilling. Piet
Steenvoorden was de eerste van de vier, die dat wel inzag. De slanke Heemsteedse
coureur ging “opzitten" en wachtte het peloton af. Schalk Verhoef, met
de kilometer actiever op deze dag, liet zich afzakken en alleen Geldermans en
Van der Putten gingen nog even door met het wat nutteloos smijten met de
krachten. Toch had dat alles met zich gebracht, dat de helft van de strijd ( Voorlopig werd dat tempo volgehouden, want al
slonk de terreinwinst van Geldermans en Van der Putten snel, een nieuwe
demarrant zorgde voor sensationele ogenblikken. De jonge, achttienjarige Jan
Hugens veerde op, snelde uit de wind langs de groep naar voren en verliet de
hoofdmacht in duizelingwekkend tempo. Zo snel, dat hij de twee vermoeide
vluchtelingen liet staan en eenzaam het Bos inging. De Limburgse kampioen is
tot veel in staat, waarvan men tot ver over onze grenzen kan meespreken, maar
een solo op het circuit van Zandvoort behoort tot de onmogelijkheden. Ook deze man met kwaliteiten, uit Hoensbroek,
moest zich gewonnen geven. Zelfs tezamen met Joop Blaauw, Schalk Verhoef,
Joop Wuurman en Harry Moolenijzer mislukte een greep naar de titel volkomen.
Toch hadden al die schetpe demarrages, waaraan plotseling ook Henk van
Weeren, Henk Buis en Hennie Marinus lustig gingen meedoen, gevolgen. Niet
alleen, dat tientallen-amateurs tegelijk met wazige ogen het achterwiel van
de nog vele anderen snel zagen wegdraaien en tenslotte uit de arena
verdwenen, er gebeurden nog belangrijker dingen. GESLAGEN. Ap Geldermans en Jan Hugens hadden bijzonder veel
van hun toch indrukwekkende krachten gevergd. Ze lieten zich terugzakken tot
in de staart van de hoofdgroep en dat betekent zoveel als “kapot
zitten". Mannen, die nooit anders dan voorin hun rol spelen en nu
schijnbaar ongeinteresseerd steeds verder terugvallen, hebben de tik moeten
incasseren. Deze twee kampioenscandidaten troffen het wel bijzonder slecht,
want in hun worsteling met het moreel was een van de zestig overgebleven
mannen zo beleefd een gat te laten vallen, dat door niemand achter hem meer
zou kunnen worden gedicht. Geslagen waren Ap Geldermans en Jan Hugens,
uitgeschakeld waren echter tegelijkertijd Jan van Vliet, Coen Niesten, Gerard
Vergoossen, die elkaar allen zo teder hadden bewaakt en die voor zichzelf een
kuil hadden gegraven! Weg waren zij, uit de frontlinie van de strijd om
de rood-witblauwe trui, maar het verdwijnen van zoveel kwaliteiten tegelijk
hield toch niet in, dat er nu vooraan geen perspectief voor de titel meer
zat. Dat was er wel degelijk voldoende, want zelfs toen Piet Rentmeester als
candidaat het terrein moest verlaten met een kapot getrokken ketting, huisden
vooraan nog mensen als Verhoef, Van Houwelingen, De Roo, Theunisse, Van der
Putten, Scholten, Blaauw, Klebach, Bogers, een rustige Roks, Steenvoorden,
Buis, Van Egmond, Marinus, Van der Ruit, Groot De Haan, Stoete, De Ruiter,
zeer sterke coureurs dus en evenveel snelle mannen. Steeds meer ging het er opaan komen, dat de
strijd in een massale sprint zou worden beslist. De poging van Dirk de Ruiter
en Robert van der Ruit mislukte nog in de voorlaatste ronde, maar
onmiddellijk daarop viel de slag, die de laatste selectie zou betekenen. Vier man konden zich toch eindelijk definitief
van de groep afscheiden. Onophoudelijk had Schalk Verhoef op kop zitten
bombarderen, elke poging was vergeefs, maar toen Manneke Roks, Ben Theunisse,
Jo de Roo en Piet Steenvoorden op de pedalen gingen staan, was de zaak
bekeken. Schalk Verhoef had misgegrepen, en ook zijn allerlaatste poging, nog
bij dat kwartet te belanden, kon niet slagen door de greep van het peloton.
Deels lukte dat Henk Buis nog wel, maar hij bleef „zwemmen" tussen de
vluchtelingen en het peloton, hetgeen voldoende was voor een vijfde plaats. VAN KOP AF. Inmiddels zetten de vier vooraan zich schrap voor
het nemen van een belangrijke beslissing. Tot de Hunzerug was er de
samenwerking geweest, nodig voor het voorgoed weggeraken, maar toen, voorbij
de Tarzanbocht, ging de positie een voorname rol spelen. Piet Steenvoorden
pakte rap de kop, liet zich toch weer even terugzakken, maar bereikte nog
voor het laatste rechte stuk opnieuw de kop. Uit die positie zette hij de
eindsprint in. Steeds hoger zwiepte het lid van „De Kampioen" zichzelf
op, steeds dichter naderde de Zeeuwse kampioen Jo de Roo in een formidabele
tegenzet, maar hoe furieuzer De Roo de wielen liet wentelen; des te verder
reikten de krachten en de snelheid van Steenvoorden en met een dolgelukkig
gebaar kon Pieter even later als kampioen van Nederland 1957 het proficiat
van Dr. Van Dijk in ontvangst nemen; ook van de vele vrienden, die
Steenvoorden heeft, natuurlijk van een niet minder gelukkig bestuur van „De
Kampioen" en van een stralende moeder, die wat onzeker en nerveus had
gevraagd of zij ook even op de pit mocht klimmen om haar zoon te omhelzen, en
die toen trots in de hulde kon meedelen. De strijd om het kampioenschap was
gedaan. We hadden ditmaal weer alles mee gehad. Aan het strand was het een
weinig te koel, op het circuit voortreffelijk, zodat duizenden naar de duinen
binnen het circuit stroomden en mede de zo voortreffelijk georganiseerde
strijd om de titel kwamen aanschouwen. Hetgeen „De Kampioen" dan ook wel
toevertrouwd kan worden. Tussen die duizenden waren natuurlijk weer al die
oude bekenden, oud-kampioenen of renners, die eens ook teleurgesteld hadden
moeten opgeven. Bij die oude bekenden zagen we gelukkig ook weer vriend
Grafhorst, die wel heel grote tegenslagen heeft moeten incasseren, maar die
nu met zijn echtgenote weer aanwezig was. Zo werd het leed van renners
onderweg opnieuw overstemd door de vreugde van anderen, al kon niemand die
middag zo stralen als de nieuwe kampioen Piet Steenvoorden. BRON: JOOP REUVECAMP Amateurs: 1. Piet
Steenvoorden, Heemstede, KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-BRABANT (3 augustus).1957 Kees van Amsterdam werd amateurkampioen van
Noord-Brabant Dat we Kees van Amsterdam dit jaar reeds als
amateur-kampioen op de weg van de Brabanders zouden moeten begroeten, zullen
er weinig verwacht hebben. Zelfs Aad van Amsterdam niet, die met
gerechtvaardigde trots de prestaties- van zijn zoon volgt. De drager van de
titel bewijst, dat de sprint nog altijd de basis van het succes in de
wielersport vormt. Pas toen Van Amsterdam zich onder de vijf kleppers bevond,
die vijf ronden voor het einde twee dappere vluchtelingen, die zich tot hun
laatste kruimelke macht verdedigd hadden, van alle illusies beroofden,
hielden de toeschouwers rekening met zijn sprintoverwinning. Vroegere
wedstrijden hadden uitgewezen, dat Van Amsterdam de snelste moest worden
geacht. Niet de hardste, maar de snelste. De snelste won: de titel, de
medaille, de palm en de eerste prijs. Dit kampioenschap werd in het hart van het
Brabantse wielerland verreden. In de hoek, waar de coureurs zonder sprint,
maar met een ijzeren hart vandaan komen. De dwangarbeiders van de weg. Te
beginnen met Valentijn, de Heeren's, de Van Esten, Wagtmans, Roks. Sprundel had ter gelegenheid van het
zeshonderdjarig bestaan van. Rucphen, waarvan het met St. Willebrord een
kerkdorp vormt, enig geld ter beschikking om dit wegkampioenschap te
organiseren. Erg wild zijn de organisatoren op deze titelstrijd niet. Omdat
er de amateurs niet wild op zijn. Niettemin had Sprundel voor een aantrekkelijke
prijzenlijst gezorgd. Naast de drie medailles, een palm, vier bekers en tien
prijzen. Jammer genoeg wisten de inschrijvers er niets van, dat er ook nog
iets te “verdienen" viel. Wij zeggen het in de taal van de jongens om
uit te laten komen wat zij van dit soort wedstrijden denken. Alleen de
streekrijders en de kanshebbers op de titel verschijnen aan de start.
Kampioen van Noord-Brabant wil men zich nog gaarne genoemd zien. Verleden Zaterdag verschenen in Rucphen 34
amateurs aan de start voor een rit van Van de 34 strijders zouden er slechts dertien de
slag overleven. Daarbij waren er slechts vijf, die elkaar weinig toegaven. De
grootste pechvogel was de grootste kanshebber: Piet Damen, die in de
eindspurt een-nieuwe tube van zijn achterwiel voelde vliegen. En daarmee
bleef het een open vraag of hij Van Amsterdam, Roks en Heeren achter zich
had kunnen laten. De Lieshoutse amateur is op beslissende
ogenblikken niet erg gelukkig. Het Sprundelse titelgevecht had zijn vijfde
overwinning in tien dagen kunnen opleveren. Vorig jaar liet hij Kersten de
Acht van Chaam winnen, doch gaf daarmee tevens zijn aanwijzing voor de ploeg
naar Kopenhagen aan Kersten cadeau. Dit jaar grijpt hij opnieuw naast het
wereldkampioenschap. Op het parcours van De tempolopers Van der Holst en Slits joegen zo
hard weg, dat zij spoedig meer dan twee minuten voorsprong op het peloton
hadden veroverd. De West-Brabanders Van de Klundert en v. d. Steen trachtten
bij de koplopers te komen, doch toen zij hen in de rug zagen, bleek ook de
pijp uit te zijn. De tandem v. d. Horst-Slits reed tachtig kilometer aan de
kop op 2,33 gevolgd door het peloton, waarin Roks en Damen elkaars wiel in de
gaten hielden. En Heeren, Van Amsterdam, Suijkerbuijk, Goorden en Hanegraaf
hielden Roks en Damen weer in het oog. Er waren er nog meer die zich
handhaafden, H. van der Linden, Van Eijk, Klep, De Jong, Lambregts. Plotseling liet zich Maaike Roks naar de staart
zakken en schreeuwde om een andere fiets. Coursemakker Loos, die al lange
tijd tegen de man met de hamer zat te worstelen, sprong prompt van zijn
machine om hem aan het Manneke af te staan. Er was niets gebeurd. Toch was het tijd, dat de kanshebbers de handen
in elkaar sloegen om de vluchtelingen tot de orde te roepen. Tien ronden
voor het einde brak de noodzaak aan. Het peloton spleet in tweeen. De bokken
werden van de schapen gescheiden. Tot de bokken behoorden zeven man: Roks,
Damen, Van Amsterdam, Suijkerbuijk, Goorden, Jos Heeren, Hanegraaf. In elke ronde knabbelde de trein een halve minuut
van de voorsprong der koplopers af. Vijf ronden voor het einde zagen Van der
Horst en Slits zich door zes man ingelopen. Suijkerbuijk werd door pech
losgeworpen. Slits ontgoocheling was zo groot, dat hij het parcours verliet,
doch v. d. Horst zette moedig door, ofschoon hij niet meer tegen het tempo
van de jagers bestand was. Twintig kilometer voor het einde verstoorde Jos
Heeren met een demarrage de rust in het zestal. Dat was juist iets te veel
voor Hanegraaf. Twee ronden joegen Damen, Roks, Van Amsterdam en Goorden
achter Jos Heeren aan. Bij het ingaan van de laatste ronde ontsnapte
Piet Damen, zonder blijvend succes overigens, want voor de eindspurt zouden
zich vijf man presenteren. Piet Damen werd uitgeschakeld door een tube, die
van zijn achterwiel vloog. Drie man vlogen wiel naast wiel op de eindstreep
af. Cees van Amsterdam, geflankeerd door Heeren en Roks, won met een half
wiel. BRON: FRITS VAN GRINSVEN Amateurs: 1. en kampioen
van Noord-Brabant Cees van Amsterdam, KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-HOLLAND (15 juni).1957 WIM KLEBACH WEGKAMPIOEN VAN NOORD-HOLLAND. Het provinciaal wegkampioenschap van
Noord-Holland voor amateurs heeft niet datgene gebracht wat men er redelijkerwijs
van had mogen verwachten: een spannende en aantrekkelijke koers.
Integendeel. Het werd een saaie en trieste vertoning, waarbij het element
strijd nauwelijks aangeroerd is. En toen dit wel even gedaan werd was er
plotseling van al die „goeie" coureurs geen spoor meer te bekennen.
Gevlucht voor de nog in het verschiet liggende kilometers, de warmte en de
straffe wind, de slechte polderwegen, maar zeker niet in het allerlaatst om
de krachten te sparen voor de mogelijk meer voordeel brengende Zondag.
Slechts vier renners - Wim, Klebach, Mik Snijder, Klaas Blauw en Henk
Hendriks - toonden zich de ware amateurs in de zin van het woord en hebben
al deze moeilijkheden getrotseerd voor een verdeling van de drie
“plakken". Om ook de vierde man een herinnering aan dit kampioenschap te
kunnen bieden werd rond de jurytafel een kleine inzameling gehouden. Na de troosteloze vertoning van Zaterdag j.1. in
de, Wijde Wormer zal men zich bij de hoogste wielerleiding dan ook
ernstig moeten beraden over het al of niet langer voortbestaan van de
provinciale kampioenschappen. Nochtans mag de nieuwe kampioen Wim Klebach met
ere genoemd worden en met hem Mik Snijder. Want toen deze twee na zo'n Amateurs: 1. en kampioen
Wim Klebach, Amsterdam, Nieuwelingen: BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES. KAMPIOENSCHAP VAN NOORD-NEDERLAND (14
september).1957 De strijd aan de NOORDELIJKE wegtitels De wielerstrijd met als inzet de vier
Noordelijjke titels, diee op het vrij vlakke, maar uitstekende parcours in de
omgeving van Emmeloord in de Noordoostpolder werd verreden ontaardde zich,
naarmate het einde naderde in een ware slijtage-slag, mede door het geweldig
hoge tempo waarin de koplopers draaiden. Het werd dan ook met recht een
wedstrijd voor „de sterken”, deze „monster”-rit over Nieuwold uit Veendam finishte uiteindelijk als
eerste en kon zich dus kampioen van Groningen noemen; de lange Van Sark uit
Boekelo werd tweede en dus kampioen van Overijsel. Lentelink uit Delden, naar onze mening de
strijdlustigste renner in deze koers werd in de eindspurt derde. De Friese
titel ging naar Jan Rinsma uit Bartlehiem, diee als vierde finishte. Kampioen
van Drente werd Fre Bos uit Nieuw Buinen, die als zevende binnen kwam. Een
keurige prestatie van deze Drent, die begin Augustus in de Acht van Chaam een
sleutelbeen brak en nu weer voor 't eerst op de fiets stapte.. . . voor een
„ritje" over De officieuze wielertitels bij de nieuwelingen,
die Hoog tempo Zodra de voorzitter van de K.N.W.U., dr. P. van
Dijk, de amateurs en 10 minuten daarna de nieuwelingen had “weggeschoten"
van de. Espelerlaan in Emmeloord, “trokken" de renners er behoorlijk
aan. Het gevolg was, dat spoedig de eerste slachtoffers vielen. Toen de
amateurs Zo bleven dus vijf renners over. Broederlijk
gingen deze vijf knapen, beurtelings kopnemend aan de haal en liepen gestadig
uit op het peloton, dat inmiddels aanmerkelijk gedund was. Met nog Zo gingen dus na Wie de eer? Tot in de straten van Emmeloord bleef het drietal
broederlijk bijeen. In de Espelerlaan stond het drietal bijna stil om elkaar
de eer te geven om kop te nemen. Op deze eer is een renner in het beslissend
stadium evenwel niet bijzonder gesteld zoals de ware wielersportliefhebber
weet. Plotseling trok Van Sark dan de eindspurt aan gevolgd door Lentelink.
Dit was koren op de molen van de 17-jarige Nieuwold en met een geweldige
demarrage ging de Veendammer, in het dagelijkse leven student aan de
R.H.B.S. in Veendam, overzijn twee rivalen heen, luid toegejuicht door de
Groninger aanhang. Nieuwold was kampioen van Groningen. Van Sark greep.de Overijselse
titel. Lentelink werd eervol derde in deze koers. Rinsma
uit Bartlehiem, die als vierde binnen kwam, werd kampioen van Friesland en
Fre Bos uit Nieuw Buinen kreeg als vierde renner,de kampioensbloemen uit
handen van dr. P. v. Dijk als kampioen van Drente. De tijd van Nieuwold over
de Nieuwelingen. Hoewel de nieuwelingen slechts Nieuwelingen: 1.
Bottema, Gersloot, KAMPIOENSCHAP VAN UTRECHT (8 juni).1957 Ben Teunisse KAMPIOEN VAN DE PROVINCIE
UTRECHT De vredige Maarnse berg trad dit jaar op als
scherprechter in het provinciaal kampioenschap van Utrecht. Na 10 beklimmingen
van deze Stichtse heuvel velde deze „col" zijn oordeel. Het zestal
Verwey, Alen, Pothuizen, Teunisse, Vervloeten Van Diemen lag toen nog op kop.
Het was voor Ben Teunisse toen het juiste moment. Hij demarreerde. Verwey
sprong aan het wiel. Weer kwamen de zes renners bijeen, maar
toen Teunisse opnieuw zijn slag sloeg, bleek de vogel gevlogen. De 20-jarige
militair Ben Teunisse ranselde zijn pedalen en greep de zege met zijn beide
slanke wielerbenen. Met een voorsprong van drie minuten en 27 seconden snelde
hij over de finish. Het parcours was ditmaal voor de provincie
Utrecht in Austerlitz en omgeving, waar op de schitterende wegen van het
Stichtse heuvelland verbeten strijd werd geleverd. De organisatie was in
handen van wielervereniging Het Stadion, die alleen bij een volgende
gelegenheid enkele voorrijders mee moet sturen op het Titelhouder Jan Verwey was de strijder van het
eerste uur. Halfweg koers werd die eer door Ben Pothuizen opgeeist, die
voortreffelijk marcheerde. Paarden, die de haver verdienen, krijgen het niet
altijd en dat ondervond zowel Verwey als Pothuizen. Reeds na Tekening kwam er in de strijd na Amateurs: 1. Ben Teunisse,
kampioen van Utrecht 1957, KAMPIOENSCHAP VAN ZEELAND (30
maart).1957 JO DE ROO Provinciaal
kampioen van Zeeland JAN KORSTANJE wint
Provinciale Nieuwelingenwedstrijd Wij hebben het in 1955 meegemaakt, dat in het Nationaal
Kampioenschap op de weg voor amateurs van de ruim 400 vertrekkers elf
renners de finish bereikten. Een soortgelijke vertoning deed zich Zaterdag in
Lewedorp voor bij het Provinciaal Kampioenschap van Zeeland, waar slechts
vier amateurs de strijd beeindigden. Na twee jaar experimenteren blijkt dat de
doorstroming van Nieuwelingen naar de amateurscategorie nog onvoldoende is
om een eigen kampioenschap te rechtvaardigen. het zal noodzakelijk zijn om
het kampioenschap in 1958 wederom gecombineerd met Noord-Brabant te doen
verrijden, waarbij het voor een verdere ontwikkeling van de Zeeuwse
wielersport evenwel te hopen is, dat dit op een bepaald aantal jaren af en
toe ook binnen de Zeeuwse grenzen wordt gehouden. Toch maakt de Zeeuwse wielersport een gunstige
ontwikkeling door. Jaarlijks melden zich bij de Ren-en Tourclub „Theo
Middelkamp" tientallen adspiranten en nieuwelingen aan. De passieve
werkzaamheid van de talrijke naburige wielercomite’s schept voor deze
jongeren echter onvoldoende startgelegenheid om de doorbraak naar de amateur-categorie
te stimuleren. Alleen de succesvolle nieuwelingen vragen een amateurlicentie
aan en zo voltrekt zich in Zeeland een natuurlijke selectie onder de
amateurs, waarin kwaliteit domineert boven kwantiteit. Strak tempo. Zulk een kwalitatieve groep onder aanvoering van
Huissoon, Rentmeester, De Roo en Verstraete, legde de jonge amateurs, die
nog weinig of in het geheel niet hadden getraind, een zodanig strak tempo op,
dat deze laatsten de een na de ander moesten loslaten en met tientallen
kilometers voor de boeg wjjselijk het strijdtoneel verlieten. De zieke Jan de
Poorter kon niet meer terwijl Piet Verschuure, die in militaire dienst is,
spoedig zijn lot deelde. Van den Berge kreeg in de eerste ronde al een tik en
moet intensief trainen om zich op het niveau van de koplopers te werken. Kees
Oosthoek kwam volkomen onvoorbereid aan de start, maar beet zich
aanvankelijk verbeten in de wielen vast, maar ook deze sportieve prestatie
moest met opgave worden bekocht. Enerverende eindsprint. Kon onder deze omstandigheden dus geen
interessante strijd ontwikkelen, de eindsprint van de koplopers maakte dit
weer enigszins goed. De kopgroep met de eerder genoemde Huissoon, De Roo en
Rentmeester en Verstraete vormde een stormram, die zelfs de enige minuten
later voor het clubkampioenschap gestarte groep profs en onafhankelijken
oprolde. Huissoon, wiens kracht in een lange eindrush
ligt, ging ruim Amateurs en Onafhankelijke: 1. Jo de Roo, Schore, Van Hees en Korstanje
beheersten Nieuwelingenstrijd. Ruim dertig nieuwelingen vergoedden aan strijd
wat amateurs en profs niet hadden kunnen opbrengen, Van Hoeve, die met ruim
een halve minuut achterstand van start ging, toonde wat in zijn mars te
hebben door het nog verse peloton in 2 ronden te vervoegen. Ook hier moesten vele nieuwelingen de pijp aan
Maarten geven wegens onvoldoende training. Van de B-klassers bereikte alleen
De Haze de streep. Even halfcourse deed zich een vrij ernstige
valpartij voor, toen Cor de Schipper kwam te vallen en Willems uit Terneuzen
over hem buitelde, hetgeen hem een gebroken sleutelbeen opleverde. In dit
stadium vormde zich een kopgroep, met Van Espen, Wielemaker, Van Hees,
Naessens, Van Hoeve, Korstanje, Raas, Oerlemans en Dees. Herhaaldelijke
demarrages van Korstanje en Van Hees leverden aanvankelijk geen resultaat op,
want Raas c.s. waarn op hun quivive. Toch kwam Piet van Hees nog verrassend los, toen
Naessens in de bocht van de Havenweg slipte. De cadans van de groep was
hiermede gebroken en Van Hoeve en Wielemaker moesten vrij spoedig daarop
lossen. De jonge Raas deed zijn uiterste best het gat naar Van Hees te
dichten, maar kreeg van zijn ploeggenoten geen steun. In het laatste stadium
kon Jan Korstanje zich nog alleen los werken en werd daardoor onbedreigd
winnaar van de provinciale nieuwelingenwedstrijd, waarin Van Hees niet kon
meedingen, omdat hij Brabants randlid van R.T.C. „Theo Middelkamp" is.
Nu kreeg hij zeer overtuigend de clubtitel van zijn categorie toegewezen,
benevens het moreel om straks in het kampioenschap van Noord-Brabant een
ernstige gooi te doen naar de provinciale titel.BRON A.G. VERHULST Nieuwelingen: 1. Jan
Korstanje, Goes, KAMPIOENSCHAP VAN ZUID-HOLLAND (1 juni).1957 AB VAN EGMOND KAMPIOEN IN ZUID-HOLLAND. Drie amateurs, welke tijdens de Olympia-tour
vriend en vijand min of meer hebben verrast door hun voorbeeldig rijden, hebben
in Stompwijk de prijzen verdeeld. De snelste van hen was Ab van Egmond, de Haagse
jongeling, die vorig jaar een machtig nieuwelingenseizoen afsloot en intussen
bij de amateurs al menige bloemenruiker heeft weten te veroveren. Zelfs een
grove verkoudheid kon hem dit keer niet deren! Op de tweede plaats, met een
verschil van niet meer dan een half wiel, smeet de Delftenaar Bram Kool zich
over de streep, terwijl de derde prijs werd opgeeist door Gerrit van Dienst,
van wie de Rotterdamse Leeuw zoveel plezier heeft beleefd, en de lange spurt,
welke door v. Egmond werd aangetrokken niet aan kon. Er bleven overigens
nogal wat vooraanstaande renners uit onze provincie weg, waardoor bet
gebeuren in Stompwijk, waar Sparta de organisatie had, weer iets minder
inhoud kreeg. Nu bovendien verscheidene knapen naar een hogere categorie
overwipten, wreekte zich dit des te meer. De beslissende slag werd geslagen door 7 man, die
toen de 6e ronde inging en dus een dikke Dit jaar was er ook weer eens een Nationale
nieuwelingenwedstrijd, die in een massasprint eindigde. Jammer, dat betrekkelijk
kort voor de finish een valpartij voor enkelen roet in het eten gooide. Nieuwelingen: 1. Klaas
Renesse uit Nieuwpoort, lid van „Jan van Arckel". 2. v. Schie (Pijnacker),
Amateurs: KAPELLE (29 september).1957 ANTON BIEMANS WINT 11e RONDE VAN KAPELLE Met de elfde Ronde van Kapelle voor nieuwelingen
en adspiranten werd de Zeeuwse wedstrijdkalender 1957 voor deze catagorie
besloten. In Hulst komen dan tenslotte de amateurs en onafhankelbken nog een
keer aan bod. De wedstrijd in Kapelle was een sportief onder
onsje met matige publieke belangstelling van buitenaf, hetgeen op deze tijd
van het jaar niet behoeft te verwonderen. De eerste van de veertig ronden stonden in het
teken van de Zeeuwen Raas, De Schipper en Van Hoeve, maar hun leidend werk
zou in de 5e ronde blijvend worden overgenomen door het Brabantse trio Jos
Anraad, Anton Biemans en Van Aart, die zich eendrachtig samenwerkend steeds
verder van de rest van het veld distancieerden. Aanvankelijk zag het er naar uit dat ook Cor de
Schipper en de Hagenaar Bos zich bij het leidend trio zouden voegen, vooral
toen Gerard Deegens, na rondenlange solovlucht, hun aanval kracht kwam
bijzetten. Simpie van Hoeve die zich tenslotte in de 14e ronde eveneens bij
het 2e pelotonnetje wist aan te sluiten, zou met Bos aan de greep van het
stug doorgaande Brabantse trio Biemans c.s. weten te ontkomen. Halfcourse had het laatstgenoemde trio alles een
ronde gedubbeld met uitzondering van Van Hoeve en Bas. Kees Raas wist daarna aanvankelijk een voorsprong
van 50 seconden op de nieuwe kopgroep bijeen te trappen, maar zijn vlucht had
te weinig inhoud en zo viel hij na enkele ronden in de meute terug. In een vinnig sprintduel legde Biemans
overtuigend zijn wil op aan de niet minder snelle Anraad, waarbij Van Aart
een figurantenrol moest spelen: BRON: PIET PIJON Nieuwelingen: Bij de adspiranten viel de beslissing in de 3e
ronde toen zich een kopgroep vormde met v. d. Kloet, Kleppe, Verbart, v. Dongen
en Boonman, en die ook gezamenlijk de laatste ronde ingingen. Adspiranten: 1. J. v.
d. Kloet, Zundert, z t.; KERKRADE (7 april).1957 IN KERKRADE HAALDE P. FLOEGGEL Op een geschikt parcours in Kerkrade kwamen de
diverse categorieen renners van de wielerclub Bleiierheide, de wielerclub
Heerlen, Veel Geluk uit Heerlen en de W.C. Hoensbroek in actie. De
organisatie van deze koers - waaraan de clubkampioenschappen van de genoemde
verenigingen waren verbonden - was bij de R.K. Toer- en Wielerclub
Bleijerheide in prima handen: alles klopte als een bus. Circa 2500 toeschouwers
genoten van een interessante wedstrijd. De Adspiranten: 1.
Bastings, Nieuwelingen: 1. P.
Klaassen, Hoensbroek, Amateurs: 1. P. Floegel,
Hoensbroek, KERSENLANDRONDE (6 juli).1957 Piet Damen won de wegcourse door het Kersenland voor new-comers als Verwijlen en Saes De Ronde van bet Mierlose Kersenoogstfeest is
geen klassieker, maar wel een mooie grote wegwedstrijd sinds hij in plaats
van op een criterium op de brede wegen om bet eldorado van de Mierlose Zwarte
wordt verreden. Het is ook het parcours van de oude Helmond-Bekerronde,
waaraan de ouderen nog prettige herinneringen bewaren. Het parcours van Rien
van de Wiel, van Jan Melis z.g., van Vlemmix en Berkvens. Dertig, vijf en
dertig jaar geleden was er de natuur ook nog veel rauwer. Langs het kanaal de
Zuid-Willemsvaart woonde bijna niemand en de hei tussen Someren en het
schilderachtige Heeze was nog groots. Vandaag aan de dag is er van eenzaamheid
niets meer te bespeuren. In verband met het verkeer heeft de politie bij bet
vaststellen van de Ronde eerder een voorkeur voor de Zaterdag dan voor de
Zondag. Piet Damen uit Lieshout, die het vorig jaar candidaat voor de ploeg
naar Kopenhagen en voor de O.S. was, heeft daarom Zaterdag de tweede Ronde
van bet Kersenoogstfeest kunnen winnen. Vorig jaar snelde een grote borstelige jongen als
eerste over de finish in de Mierlose dorpskom; dat was Buis. Laten we hem de
Australische Buis noemen. Hij was een goede winnaar, omdat hij op de
wereldkampioen-schappen te Kopenhagen derde werd. De erelijst van de Ronde
van het Kersenoogstfeest werd dus goed ingezet. En nu hoopt men maar, dat
ook Piet Damen het ver zal brengen. Overigens was hij dit seizoen niet
voorspoedig. De Lieshoutenaar werd ernstig gehandicapt door een val, die hij
op de Antwerpse baan heeft gemaakt. Dat heeft hem een stuk teruggezet. De
gevolgen van een onwillige knie beginnen nu pas te verdwijnen. Mierlo had vrede met deze overwinning van Piet
Damen, een bekende in het dorp, die zich de lauwerkrans door zijn eigen
meisje overhandigd zag. Maar het had ook vrede met de bezetters der ereplaatsen.
Het waren jongens uit omliggende dorpen. Uit Someren en Budel. Verwijlen
werd tweede en Saes derde. En daarna volgden pas Jan van Vliet, Niesten en
Joop Blaauw. Elke course-inrichter is er blij mee als zijn
wedstrijd nieuwe aanwinsten toont. Dat zijn Verwijlen en Saes, die beiden uit
de Wieler-Federatie-Limburg komen en die thans voor het eerst een licentie
van de K.N.W.U. aanvroegen, zeer zeker. De W.F.L. rijdt op andere wijze dan
de Unie. In Limburg en OostBrabant zijn pier en daar groepjes ontstaan, die
's Zondags met de bus naar de wedstrijd tijgen. De courser hebben een ander
aanzien dan die van de Unie. Ze zijn korter. Het materiaal dat gebruikt
wordt is vaak zwaarder. Hoe men over die wedstrijden als Unie-man ook denkt
met moet toegeven, dat de W.F.L. reeds vele goede “coureurs" aan de Unie
heeft afgeleverd. Verwijlen uit Someren is er ook zo een. Saes uit Budel is
nog niet zo sterk, maar hij is ook veel jonger. De 23-jarige Verwijlen zat van het begin af mee
in de slag. Het parcours bestond uit viermaal de afstand Mierlo-Helmond-Someren-Heeze-Geldropp-Mierlo.
T'elkens een afstand van De volggroep, waarin zich Damen, Niesten, Van der
Linden, Coehorst etc., bevonden, zag op bet einde van de tweede ronde dat zij
de koplopers niet meer zouden kunnen achterhalen. Piet Damen en Verwijlen
namen het besluit om zich van dit rest-peloton los te maken. Onder Someren
bereikten zij na een verwoede jacht de vier koplopers. Intussen was ook Jan
van Vliet, die in de eerste Na Voor Verwijlen en Blaauw weer op hun fiets zaten
waren de koplopers al een paar honderd meter verder weg. Sonnemans was er met
een fikse dijwond het eerst aan toe, maar hij zocht zijn fiets weer op. Tussen Damen-Saes en Verwijlen---~Blaauw ontstond
een verwoede jacht, die op dertig kilometer van de finish voorlopig in het
voordeel van Blaauw-Verwijlen werd beslist. Toen begon de laatste jacht langs
de kaarsrechte Zuidwillemsvaart. De vier koplopers werden van alle kanten
met water bespoten en onder emmers water bedolven. De bedoelingen zijn
natuurlijk goed, maar elke renner, die pats een emmer water over zijn body
krijgt uitgestort, schrikt en is gevaarlijk voor zijn metgezellen. Water moet
omhooggegooid worden wil het het juiste effect veroorzaken. In de buurt van Someren viel voor de kopgroep de
laatste slag. Joop Blaauw, die de felste vechter uit deze course was, moest
zijn talrijke inspanningen met een diepe inzinking bekopen. Hij moest lossen
en zou ook nog ingelopen worden door Jan van Vliet, die van ver gekomen was
en die onderweg gezelschap kreeg van Niesten. Samen sleurden zij zich in
hoog tempo naar de finish toe. In het kopgroepje viel nog een slachtoffer: Saes
zou het tempo niet kunnen volgen. De Somerense supporters waren door het dolle
heen, toen zij tijdens de vierde ronde Verwijlen alleen in gezelschap van
Piet Damen ontdekten. Dat hadden zij niet verwacht. De beide koplopers draaiden samen de laatste
twintig kilometers af. Eenmaal in de straten van Mierlo riskeerde Damen
niets meer. Van kop-af bleef de Lieshoutenaar een hoog tempo draaien, dat
Verwijlen niet kon pareren. Aan het wiel van de zegevierende Damen schoot hij
over de finish. In het geheel zouden slechts 26 van de tachtig
ingeschreven deelnemers de course beeindigen. Zij lager over grote afstanden
over de weg verspreid. Saes werd derde op ruim drie minuten.BRON: FRITS
VAN GRIENSVEN Onafhankelijken en amateurs: 1. Damen (Lieshout), KLOOSTERBUREN (29 juni).1957 Fre Mik de snelste in Ronde
van Kloosterburen Op deze zomerse
Zaterdagavond was het Groninger hogeland mooier dan ooit tevoren. In Kloosterburen,
hoog tegen het wad op, werd er op die avond gefietst en uit heel de omtrek
waren de kijkers gekomen. Ze werden niet teleurgesteld, want de koers in
Kloosterburen was vol strijd. Talloos waren de ontsnappingen, maar
evenzovele keren reageerde het attente peloton fel en werd de dappere
vluchter na een jacht teruggehaald. De 17-jarige Henk Hoekstra zat boordevol
strijdlust en liet zien, dat hij -niet voor niets van Ureterp naar
Kloosterburen was gekomen. Telkens ging hij aan de haal en het peloton vond
het maar wat vervelend, dat het steeds maar weer in actie moest komen om dat
lastige ventje uit Ureterp tot andere gedachten te brengen. Er waren nog meer
uitlooppogingen, die alle werden verijdeld. Totdat 20 minuten voor het einde
de sterke Pekelder Fre Mik aan de haal ging. Het peloton was toen al een
beetje moegestreden. Even keek men elkaar aan, wie deze vluchter zou gaan
halen. Men wilde aan elkaar de eer laten, doch intussen was de voorsprong van
Fre Mik reeds beslissend geworden. Hij won dan ook deze wielerkoers van
Kloosterburen op fraaie wijze. Het sprintje van het peloton
werd - natuurlijk - weer gewonnen door de slimme wielerveteraan uit Alkmaar,
Jan Ottenbros, die zich de spurt heerlijk liet aanzetten door Henk Nijdam en
Melle van Dekken, om vlak voor de finishstreep over deze twee heen te wippen.
BRON:D. MONNONGH. Amateurs: KLOOSTERBUREN (7 september).1957 Amateurs: 1. Eppie Warta,
2. Johan Tebbens, 3. J. Franke KONINGSBOSCH (11 augustus).1957 Frits Knoops winnaar voor eigen publiek De tweede Ronde van Koningsbosch slaagde, evenals
verleden jaar de eerste editie, in alle opzichten. Op het allesbehalve lichte
3 km-traject - hierin was een grintweg opgenomen, - werd een spannende koers
ten tonele gebracht, welke - tot grote vreugde van het zeer talrijke publiek
- door de plaatselijke favoriet Frits Knoops in de wacht werd gesleept. Het
startschot werd door Mart v. d. Borgh gelost. Nol Ehlen kon spoedig een winst
van 30 seconden bemachtigen, waarna Vergoossen, Harry Ehlen, Lotz, Knoops en
Steuten het tempo van de groep danig de hoogte injoegen. Bij dit geweld
speelde nadien ook Kamphuis zijn rol uitstekend, zodat in de 21ste ronde
Ehlen tot de orde werd geroepen. Ook een poging van Verwijlen liep op niets
uit. Daarna werd Kamphuis door Knoops bijgebeend, en na dit intermezzo
meende Jan Levels hoge ogen te kunnen gooien. Ook tevergeefs. Uiteindelijk
kwamen elf man voor de eindbuit in aanmerking. Vergoossen had het op de
bloemen gemunt, maar werd door Knoops met een lengte verslagen. Amateurs en Onafhankelijken:1. Fr. Knoops, Koningsbosch, Nieuwelingen: KORTENHOEF (6 juli).1957 JOOP VAN DE PUTTEN OOK IN KORTENHOEF DE SNELSTE. Er zullen weinig mensen zijn geweest, die de
renners hebben benijd welke moesten deelnemen aan de ronde van Kortenhoef,
het pittorieke plaatsje onder de rook van Hilversum. De tropische hitte was schier ondraaglijk voor
het publiek, laat staan voor de renners, die, onder een haag van tuinslangen
de ronde reden. Dat zij er nog van gemaakt hebben, wat er onder deze
omstandigheden van was te maken, valt te prijzen. Het is een ware afvalrace geworden. Slechts de
sterken bleven in het zadel. Toch was er veel strijd en waren er vele
gedurfde demarrages. Jan Rademakers was hierbij de grote uitblinker. Hij
ontsnapte vele malen maar werd slechts beloond met een val. Tegen het einde,
toen hij namelijk nog tot de kopgroep van acht behoorde, ging Rademakers
onderuit en was de ronde voor hem taboe. Daarvoor waren Bertus Lute, Van Egmond,
Lachterop, Teunisse en De Paauw al heel wat keertjes uitgelopen. Ook Ton
Peters en Snijders deden daaraan mee, maar de militairen Joop van de Putten,
Joop Wuurman en Ben Teunisse domineerden in het peloton en zorgden er voor
dat “het gat" nooit te groot werd. Slechts zeven kopmannen hielden stand nadat
Rademakers uit de strijd verdween. Dat waren de drie genoemde militairen en
Verwey, Van Egmond, Snijders en Lachterop. De sprint bracht bij hen geen
verrassing, want snelle Joop van de Putten overheerste en won zoals hij
wilde. Lachterop was zijn felste belager. Een moedige
uitlooppoging van Wim de Paauw werd nog beloond met een alleszins verdiende
achtste plaats. Rest ons nog te vermelden dat de bekende Gooise
wielerclub de Adelaar, ook hier voor een perfecte organisatie zorgde en dat
oud-renner Evert Grift en zijn mannen alle eer met deze ronde inlegden. BRON: HANS VAN DE KAMP Amateurs en Onafhankelijken: 1. J. v. d. Putten, Den Haag, KROMMENIE (11 juni).1957 Amateurs: 1. Jan
Ottenbros, 2. Wim Klebach, 3. Jan Bloedjes, Nieuwelingen: 1. Cees
Lute, 2. Joop Hopman, 3. P. van de Land, Adspiranten: 1.
reinier Riethoven, KRUININGEN (14 september).1957 PIET RENTMEESTER WON IN SUPORVORM DE 22e RONDE
VAN KRUININGEN. Piet Rentmeester heeft Zaterdagmiddag zijn overwinningenreeks
op overtuigende wijze voortgezet met een zege voor een in honderdtallen
opgekomen eigen publiek. In de met sterke renners bezette wedstrijd speelde
hij met de Zeeuwen De Roo en Huissoon een dominerende rol van start tot
finish. Uiteindelijk moest het Zeeuwse trio slechts het gezelschap dulden
van de sterk rijdende Coen Niesten, na alle andere candidaten successievelijk
teruggewezen te hebben. Met deze overwinning zag Rentmeester zijn naam
geplaatst op de lange erelijst van het organiserende “Rentoc", waarop
o.a. voorkomen die van Nederlands beste wegrenners, Middelkamp, Pellenaars
e.a. Onmiddellijk nadat Burgemeester Schipper het
startschot had gelost, joeg Rentmeester, bekend om zijn snelle start, het
tempo zeer hoog op, zodat het peloton alle zeilen moest bijzetten om te
volgen, Zo fel sleurde hij in de kop dat hij bij het ingaan van de 3e ronde,
na De verlangde selectie werd desondanks niet
volledig bewerkstelligd, want na Na deze spelerij bleef Rentmeester, gesteund door
zijn clubgenoten Korstanje, Van Hees, Huissoon, v. d. Zande en De Roo, het
tempo constant hoog houden, zodat bij Roks en Niesten waren waakzaam in de voorste
gelederen gebleven, maar andere favorieten hadden om verschillende redenen
het strijdtoneel moeten verlaten, als Paymans, De Bruin e.a. Huissoon op avontuur. Na een van verre aangetrokken premiesprint tussen
Van Wetten en De Roo, waarin het risico van een ontsnapping lag besloten en
dat met minimaal verschil door De Roo werd gewonnen, kreeg de wedstrijd na Zijn vlucht bracht andermaal grote verwarring in
het peloton, dat aanvankelijk niet de moed had om de aanval te pareren, maar
tenslotte onder de druk van De Roo. Niesten, Rentmeester, Beers en Van
Wetten, zodanig door elkaar gerammeld werd, dat omstreeks halfcourse, na Huissoon, bewust, van de mankracht in de groep De
Roo c.s., liet zich wijselijk daarin terug vallen, maar smaakte de voldoening
een stevige basis te hebben gelegd voor zijn uiteindelijke overwinning in
hetpremieklas- sement. Vertwijfeld offensief van Niesten. In deze wedstrijdfase, met Rentmeester, De Roo,
Huissoon, Niesten, Beers en Arie van Wetten dus aan de leiding, was de
wedstrijd wel bekeken. Wat in het veld achter hen kwam vocht nog slechts
op verloren stellingen voor positieverbetering. De koplopers maakten het
elkaar met ruim Verder dan vijftig meter lieten zij Wout Heeren
en Kees van der Horst niet komen, zodat deze twee na een rondelange
worsteling onverrichter zaken op hun uitgangspunt terug vielen. Later zou
Van Beers, die een sterke indruk achterliet, door een leeglopende band uit de
kopgroep wegvallen. De cadans en het moraal waren daarna snel bij hem
gebroken, zodat hij zich moest laten welgevallen te worden gelapt door de
groep die hij zelf had helpen opbouwen. Zijn doorzettingsvermogen is echter
een mooi getuigschrift. Met Even was er onder de Zeeuwen een lichte
aarzeling, maar verder dan De laatste ronde bracht een climax aan spanning
toen Niesten op ongeveer Amateurs en Onafhankelijken: 1. Rentmeester, Yerseke, KWADENDAMME (30 juni).1957 Amateurs: 1. Jo de Roo, 2. Werner Zwanenveld, 3. Jaap
Huissoon, LEENDE (31 maart).1957 SLUIJS WINT IN LEENDE. De derde wedstrijd in het
kader van de Ster van het Zuiden vond in Leende plaats op een nieuw parcours,
dat door een flink aantal belangstellenden omzoomd werd. De wedstrijden zowel voor
onafhankelijken, amateurs als voor nieuwelingen hadden een spannend verloop. Ap Sluijs uit Badhoevedorp
bewees, dat hij in zijn nieuwe omgeving geen ondergeschikte rol zal
vervullen. Zijn derde wedstrijd in de Ster bracht voor hem een overwinning
met grote voorsprong. Nieuwelingen: 1. De Jongh, West-Graftdijk, Onafhankelijken en amateurs: LEERMENS (4 augustus).1957 Klaas Wiltjer snelste in Leermens Er is in het Groningse dialect een bekend
gezegde: ,Hai is om Leerms komen", hetgeen zoveel wil zeggen, dat men
weet, wat er in de wereld te koop is. En met Leerms wordt dan bedoeld het
prachtige wierdedorp Leermens onder de gemeente 't Zandt, waar de weg van
precies Zaterdag was er de eerste ronde van Leermens. De
renners kwamen 70 keer rond het dorp en moeten dus wel aardig wereldwijs
zijn geworden, als het tenminste is, zoals het gezegde beweert. Het parcours
was smal en met tal van lastige bochten. Desondanks is de strijd hevig
geweest. Halverwege de koers ontbrandde de beslissende slag, toen G.
Lentelink uit Ambt-Delden ontsnapte, Twee groepjes van vier gingen tot de
achtervolging over. De kanshebbers, onder wie men meende de winnaar te
moeten zoeken, zoals Jan Ottenbros, altijd in het Noorden te vinden, Henk
Nijdam, Theo Pronk, M. Delien en Edy Jongstra waren er niet bij en ze misten
op fatale wijze de bekende bus. De kopgroep van negen man was gauw gevormd, want
de dappere, bepleisterde Lentelink was tegen de achtervolging van de twee
groepen van vier natuurlijk niet opgewassen. Uit deze kopgroep van negen
verdween nog Henk Hoekstra uit Ureterp, die het hoge tempo niet helemaal kon
volgen. De eindsprint was voor Klaas Wiltjer uit Middelstum, die dus
eindelijk weer eens een zege boekte. BRON: D. MONNINGH Amateurs: 1. Klaas
Wiltjer, Middelstum LEEUWARDEN (9 mei).1957 Amateurs: 1. Harrie
Moolenijzer, 2. Piet Steenvoorden, 3. Fre Mik, LEEUWARDEN (2 juli).1957 Amateurs: 1. Ab
Geldermans, 2. Lode Stoete, 3. Dirk de Ruiter, LIESHOUT (7 juli).1957 Amateurs: 1. Jan van
Vliet, 2. Toon van Lachterop, 3. Piet Damen, Nieuwelingen: LISSE (30 april).1957 PIET STEENVOORDEN WON IN LISSE. Het Criterium van Lisse, dat 's morgens in het
programma van de Koninginnedagviering werd gehouden en waaraan werd
deelgenomen door renners van Olympia, De Bollenstreek, De Kampioen en H.C.K.
(Kopenhagen), is op fraaie wijze gewonnen door Piet Steenvoorden. Hij
versloeg zijn makkers Hein Koger, Coen Visser en Henk Buis - met wie hij
reeds na amper tien van de zestig te rijden kilometers in het offensief was
gegaan - in de beslissende eindsprint op gedecideerde wijze. Henk Buis kwam
in het bezit van de leiderspremie. Voor de negen gastrenners uit Denemarken, die
gewend zijn op grotere trajecten te rijden en dan meestal nog in tijdritten,
viel in Lisse weinig eer te behalen. Door het hoge aanvangstempo raakten
Andreasen en Andersen al spoedig in de achterhoede verzeild, terwijl
Silkeborg en Hinke slachtoffers van valpartijen werden. De sterkste man der
Denen, de kampioen achtervolging Flemming Pedersen - die halverwege de race
nog gunstige kansen op een ereplaats had - werd uit een der bochten gedrongen
en reed pardoes een sloot in. Met verwondingen aan zijn kuitbeen en een nat
pak moest de Deense kampioen de strijd staren. Amateurs: 1. P.
Steenvoorden, Heemstede, de Clubklassering: 1. De Kampioen 6 pnt., 2. De
Bollenstreek 23 pnt., 3. Olympia 28 pnt. MAARHEEZE (15 augustus).1957 Amateurs: 1. Jan van
Vliet, 2. Chris de Nijs, 3. Gerrit de Jager, Nieuwelingen: 1. Aad de
Graaf, 2. Cor van Hasselaar, 3. van de Heijden, MAASDIJK (27 augustus).1957 MAASDIJK kon eveneens juichen voor Scholten. Ook
daar had Harry zich present gemeld, toen Wil Bravenboer, Cor v. Leeuwen,
Karel Hamelink, Manus Brinkman, Gerrit van Straten en Ab van Egmond elkaar
vonden voor een serieuze aanval op een winstronde. Behalve v. Leeuwen, die
een tube plat reed, slaagden de anderen in hun opzet. Ab Geldermans, Theo
Sijthoff en ook de Zwijndrechtse Mol Jan Stolk gingen niet bij de pakken neer
zitten en stelden zich van de volgende plaatsen meester, door uit het peloton
wag te lopen. De beslissing onder de kopmannen viel uit in een
spurtoverwinning voor Scholten. Voor de ca. Amateurs en Onafhankelijken: 1. Harry Scholten, Den Haag: Karel Hamelink kwam in het bezit van de
leidersprijs. . MADE (2 juni).1957) Amateurs: Nieuwelingen: 1.
Ravenberg, Wagenberg, Adspiranten: 1. R. van
Riethoven, Leiden, MADE (4 augustus).1957 Beroepsrenners: 1. Gerrit
Voorting, 2. Tonnie Bergmans, 3. Frans Mahn, Adspiranten: 1. Reinier
Riethoven, 2.---- MEDEMBLIK (28 september).1957 Ab Geldermans winnaar in Ronde van Medemblik De Ronde van Medemblik voor amateurs, welke
Zaterdagmiddag - onder slechte weersomstandigheden - door D.T.S. werd
georganiseerd, is in een overwinning geeindigd van Ab Geldermans. Hij
zegevierde in het beslissende sprintje over Coen Niesten en Jan Ottenbros Sr.
Doze drie renners waren met succes uit hot peloton ontsnapt en hadden
nagenoeg alle overige renners een ronde achterstand bezorgd. Alleen Chris de Nijs,
die uit de kopgroep was teruggevallen, Joop Beers, Klaas de Groot en Jan de
Boer hadden zich van dubbeling weten to vrijwaren. Amateurs en ONafhankelijken: Adspiranten: 1.
Schouten, Badhoevedorp, 2. Kleppe, Jisp, 3. v. Doorn, Aartswoude, 4. Koster,
Wervershoof, 5.Roedoe, Utrecht. MIDDELSTUM (22 juni).1957 Amateurs: 1. Henk Nijdam, 2. Eppie Warta, 3. Jan
Ottenbros, MONSTER (10 augustus).1957) Amateurs: MUNSTERGELEEN (22 april).1957 WIM GRAMSER IN MUNSTERGELEEN. Ondanks de op enkele kilometers afstand gespeelde
eredivisiematch, Fortuna-Ajax, trok de Ronde van Munstergeleen toch nog
enkele duizenden toeschouwers, die van dit bezoek geen spijt hadden. Na 30
ronden gingen Nol en Harrie Ehlen, Gramser, Kamphuis en Baar aan de leiding.
Laatstgenoemde moest zijn collega's laten gaan, waarna Barlage, Terhaar en v.
d. Venue op het voorplan geraakten. Even later volgde een algemene
hergroepering. De rust duurde niet lang, daar Gramser, Kamphuis en de beide
E'hlen's opnieuw op zoek naar winst togen. Dit viertal gaf hem danig van
katoen. Het tempo werd zodanig de hoogte ingejaagd, dat het veld spoedig werd
gedubbeld. Intussen had Barlage de groep verlaten en speelde het netjes
klaar om de leiders bij te benen. In de spurt eiste Gramser ook in
Munstergeleen de bloemen op. Amateurs en Onafhankelijken:1. W. Gramser, Siebengewald, Nieuwelingen: 1. H.
Nysten, Beek, NAALDWIJK (18 mei).1957 KAREL HAMELINK IN NAALDWIJK. In Naaldwijk won de Haagse onafhankelijke Karel
Hamelink de Onafhankelijken en Amateurs: 1.Karel Hamelink, Den Haag, 2. Wim van Brunschot, 3. Manus Brinkman
(Rotterdam), 4. K. Roozenburg, Leidsendam; 5. Fr. v. Velthoven, Poeldijk; 6.
J. Matena, Den Haag; 7. H. de Vas, Den Haag; NEEDE (30 juni).1957 Amateurs: 1. H. van Sark, 2. Bert Boom, 3. Wim Dieperink, Adspiranten: 1. J. Stokking, 2. W. Schipper, 3. te Riet, NEERBEEK (15 augustus).1957 Ronde van Neerbeek voor Hendriks Spoedig na de start brachten Knoops en Wuurman
leven in de brouwerij. Na enig gewirwar namen Vergoossen, Harry Ehlen,
Knoops, Harings, Wuurman en Visser het heft in handen. Tijdelijk, want de
winst van genoemde mannen, viel bij Lotz en Willemsen niet in goede aarde en
dank zij de activiteit van dat duo kwam alles weer bijeen. Vervolgens kwamen
Ehlen en Visser aan bod. Zij namen een halve minuut, hielden deze voorsprong
enige tijd in bezit, kaapten wat premies weg, doch werden 15 ronden voor het
einde een kopje kleiner gemaakt. In de slotfase hielden Vergoossen, Ehlen,
Lotz, Knoops e.a. elkander geducht in de gaten, hiervan profiteerden
Hendriks, Lexis, Wuurman en Scholte. Vergoossen en Knoops bewogen hemel en
aarde om de afstand nog te overbruggen, maar het viertal wenste niet te
buigeen. In de spurt bleek Hendriks beduidend sneller dan zijn belagers.BRON:
GERARD SILLEN Amateurs en Onafhankelijken:1. R. Hendriks, Schaesberg, Nieuwelingen: 1. E.
Beckers, Nieuwenhagen, NIBBIXWOUD (26 mei).1957 Amateurs: 1. Nico Dekker,
Amsterdam, Nieuwelingen: 1. K.
Lute, Castricum, NIEDORP (30 juni).1957 Amateurs: 1. Joop Wuurman, 2. Jan Ottenbros, 3. Cees Zutt, Nieuwelingen: 1. Joop Hopman, 2. Bosman, 3. Frans Klardie. NIEUW-BUINEN (17 augustus).1957 Amateurs: 1. Wim
Dieperink, 2. Theo de Kinkelder, 3. Cor van Hasselaar, NIEUWENHAGEN(7 juli).1957 OOK IN NIEUWENHAGEN NOL
EHLEN. In de geslaagde Ronde van
Nieuwenhagen was Jan Terhaar buitengewoon strijdlustig. Hij had een zeer
groot aandeel in het boeiend verloop van deze koers, welke uiteindelijk door
Nol Ehlen werd gewonnen. Direct na de start vluchtten Terhaar en Duckers.
Toen de winst 40 sec. bedroeg, achtte Nol Ehlen de tijd aangebroken om de slagorde
te herstellen, hetgeen dan ook spoedig gebeurde. Ehlen, Hendriks en Van Eck
vervolgden de twee kopmannen, waarna Hugens alles bijeen trok. Terhaar en
Hugens wipten vervolgens weg. Boumans, Van Eck en Hendriks waren op hun
qui-vive, evenals Ehlen en De Rooy. Weer rende Terhaar de ruimte in, ditmaal
met Hendriks. Onder aanvoering van Ehlen werd aan deze - door velen al
geslaagd genoemde - vlucht een einde gemaakt. In de spurt trok Nol Ehlen aan
het langste eind. Amateurs en Onafhankelijken: 1. Nol Ehlen, Broeksittard, Nieuwelingen: 1. P. van Dijk, Blerick, NIEUW-NAMEN (10 september).1957 RENTMEESTER ONGENAAKBAAR IN NIEUW NAMEN. Nieuw Namen ligt pal op de Nederlands-Belgische
grens, op Belgisch gebied Kieldrecht geheten, de woonplaats van Theo
Middelkamp. Kan het anders dat de traditionele kermiskoers er onder Belgische
invloeden wordt verreden, met inbegrip van de beruchte Belgische
kalseiden? Geen course dus voor de
souplesserenners, hetgeen Van Egmond moest ondervinden, maar veeleer een
kolfje naar de hand van Fondrenners als Rentmeester, Huissoon, Roks, Van
Vliet c.s. Deze Dinsdagcourse leverde dit jaar wederom een
uitermate sterk rennersveld op, waarin Kees van der Zande al in de eerste
ronde wegspoot op rondewinst. Ver kwam hij onder de samengebundelde kracht
van het peloton niet. In de tweede ronde was het Huissoon die met Jan van
Vliet het hazenpad koos. Rentmeester, op zijn quivive, rook onraad en was er
als de kippen bij. Toen Van Vliet vrij spoedig door een val werd teruggewezen
ging de Zeeuwse tandem met veel brio door en duldde zij verder geen inmenging
meer in haar snode plannen. Piet Rentmeester die de laatste weken de
overwinningen aan elkaar knoopt nam het zekere voor het onzekere en wipte in
de laatste kilometers alleen weg teneinde met een voorsprong van 15 seconden
te winnen voor zijn clubgenoot Jaap Huissoon. Amateurs: 1. P.
Rentmeester, Yerseke; 2. J. Huissoon, Heinkenszand, op 15 sec.; NIEUW-PEKELA (12 juni).1957 SPURT ZEGE VAN K. VISSER IN RONDE VAN NIEUWE
PEKELA. De rappe Enschedese sprinter K. Visser, die zich
in vrijwel elke koers in het Noorden laat zien, is Woensdagavond 12 Juni
spurt-winnaar geworden van de ronde van Nieuwe Pekela, die werd verreden in
het kader van de sportweek en die knap was georganiseerd door de Veendammer
wielervereniging Stormvogels. De koers was levendig en men wenste allerminst in
het peloton in slaap te vallen. Fre Mik, temidden van zijn publiek natuurlijk
sterk favoriet, ontstak het vuurwerk en met de beide Groninger kemphaantjes
Wim Kamphorst en Gertie Wetzinga ontsnapte hij. Visser voegde zich even
later bij dit drietal. Dit kopgroepje van vier weerde zich dapper, maar toen
het peloton het dreigende gevaar zag en de jacht opende, was het met hun
heerschappij gedaan. Talloos waren hierna de vluchtpogingen, maar het
peloton, en vooral K. Visser, waren op deze prachtige avond bijzonder attent.
In de eindspurt was de Enschedeer de rapste. Hij won van kop af. Amateurs: 1. K. Visser
(Enschede), NIEUW-VENNEP (27 juni).1957 Arend van 't Hof de sterkste
in Ronde van Nieuw-Vennep De Sassenheimer Arend van 't Hof, die zich bij de
vele premiesprints in de Ronde van Nieuw Vennep niet gespaard had en met Jan
van Wetten ook de grondslag voor de beslissende ontsnapping had gelegd,
bleek aan het slot van de tachtig kilometer lange race nog over zoveel
reserves te beschikken om ook de overwinning in de wacht te slepen. Daartoe
versloeg hij zijn zeven makkers - met wie hij de wedstrijd had beheerst - in
een lange eindsprint. Voordat de renners in deze ronde van „De
Bataaf" van start gingen, werd wegkampioen Piet Steenvoorden in de
bloemetjes gezet en moest hij een ererondje rijden. Maar de kampioen was
ditmaal niet erg fortuinlijk, want nadat hij in de eerste ronde het peloton
op snelheid had getrokken, werd hij in de volgende door een val tot opgeven
gedwongen. Van strijd is overigens niet zo heel veel sprake
geweest. Daarvoor lag het tempo veel te hoog. In eerste instantie waren Jan
van Wetten, Dik Enthoven, Tonny Markus en Joop Cuvelier verantwoordelijk voor
dit tempo. Zij tastten met hun demarrages naar de zwakke plekken in het 65
koppen tellende peloton. En die waren er genoeg. Dat kwam nog duidelijker
tot uiting, toen Arend van 't Hof en Jan van Wetten - na Voor de Schippers en voor Lakeman werden de
inspanningen in de kopgroep om de winst zo hoog mogelijk op te voeren te
machtig. Zij moesten een voor een afhaken. Ook Markus (gevallen) en
Kouwenhoven verdwenen nog van het voorste plan. De acht overige koplopers
bleven de situatie volkomen meester. Want hoewel vooral Jan de Boer en ook
Piet Sieveking, Henk van Weeren, Mik Snijder, Wim Klebach en Rozenburg nog getracht
hebben om aan de dreigende nederlaag te ontkomen, kwam hun actie niet alleen
te laat, maar misten zij ook de „speed" om met succes bekroond te kunnen
worden. In de beslissende eindsprint om de overwinning
toonde Arend van 't Hof, die ook het merendeel der premies had gewonnen, zich
onbetwist de sterkste. Snelle finishers als De Haan, Van Egmond en De Nijs,
die de premiegevechten tussen Van 't Hof en Van Wetten uit de weg waren
gegaan, kwamen er niet aan te pas. BRON: JAN ROOSEBOOM DE VRIES. Onafhankelijken en Amateurs: NISPEN (15 augustus).1957 Amateurs:1. Henk van
Glerum, 2. Arend van ’t Hof, 3. Delaet, NOORDWIJKERHOUT.SINT BAVO (26 mei).1957 ARIE VAN HOUWELINGEN WINNAAR IN RONDE VAN SINT
BAVO. Arie van Houwelingen is winnaar geworden van de
twaalfde Ronde van Sint Bavo, die ook nu weer op het terrein van de Sint
Bavostichting in Noordwijkerhout werd verreden. Met ruim een minuut voorsprong
op de plaatselijke favoriet Arie van Wetten, Manus Brinkman, Henk de Vos en
Gerard van Velthoven ging Van Houwelingen als een sterk en verdiend winnaar
over de eindstreep. Met uitzondering van Frans van Velthoven hadden de
overige renners een of meerdere ronden achterstand.. Onafhankelijken en Amateurs: Nol Teeuwen, die in de wedstrijd de meeste keren
als eerste over de streep was gegaan, kwam in het bezit van de leidersprijs. NOORDWIJKERHOUT.SINT BAVO (18 augustus).1957 Arie van Wetten won Ronde van St. Bavo De plaatselijke favoriet Arse van Wetten is in
Noordwijkerhout winnaar geworden van de Ronde van St. Bavo. Van Wetten, die
eerder in deze Ronde door een valpartijtje een achterstand van 'n halve
minuut op zijn vier medeleiders - Manus Brinkman, Gerrit van Straten, Cor
Plasmeyer en Henk Kuitwaard - had moeten overbruggen, bleek aan het slot nog
over zoveel reserves te beschikken om een eindsprint met hun te ontlopen.
Luide toegejuicht door zijn talrijke plaatsgenoten ging Arie van Wetten als
een sterk winnaar over de eindstreep. Amateurs en Onafhankelijken: Nieuwelingen: NOORDWOLDE (31 augustus).1957 Nieuwelingen: 1. Henk
Reinders, 2. E. Balk, 3. Henk Hoekstra, NUENEN (17 maart).1957 Arie van Houwelingen, ster
van het Zuiden in regen en wind Spurtwinnaar met tien meter
voorsprong in RONDE VAN NUENEN De tweede Nederlandse course vond weer in het
kader van de Ster van Het Zuiden plaats, maar hij was van geheel andere aard
dan de eerste. De Ronde van Best vond plaats bij prachtig voorjaarsweer op
een flink parcours met wijde bochten. De Ronde van Nuenen heeft een
hairpinbocht, die stuurmanskunst vereist en telkens tot hard aantrappen
noopt. Maar de weersomstandigheden waren bovendien allerellendigst.
Voortdurende zware regens en een wind, die monsterlijk over het parcours
blies. Een wedstrijd, die het gezicht van een penningmeester laat
verschrompelen tot dat van een steendode mummie, maar die de wielerjongens
nooit vergeten. En zo zal Arie van Houwelingen straks tegen Geldermans en
Steenvoorden vertellen: weet je nog in Nuenen, toen we in de slagregens
ronddreven, dat ik daar Appie los trok en jij Steenvoorden in de bocht van de
weg kwam te vallen? Ik won met tien meter. Ja, Appie, jij dacht mij een ronde
tevoren van het wiel te rijden. Ik zou mijn vingers omhoog gestoken hebben om
te zweren, dat je dat niet zou lukken, als er die wind maar niet was geweest.
Jongen; het lukte je niet. En ik heb er nou nog lol van. Kijken, hoe lang is
dat nou al weer geleden, dat die Ster van Het Zuiden, waar wij in het
voorjaar naar toe gingen, verreden werd? Zondag heeft Arie van Houwelingen de Ronde van
Nuenen gewonnen. Een ronde van Nuenen? Een hel van Nuenen! Dat was voor de
meute een oordeelsdag. Kou, regen en wind. Ze stond te blazen, te proesten,
te trappelen aan de startlijn. Honderdvijftien deelnemers. Een peloton met
macht. Met mannen als Geldermans, winnaar van de Ster 1956, tweede in
Gent-Ieperen, met Steenvoorden, die in Best heeft gewonnen, Arie van
Houwelingen, Sijthoff, Coentje Niesten, Braat, Blauw, De Ruijter, De Nijs,
Sluis, Bulten, Timmermans, v. d. Sanden, Sieutjes, Mik Snijder, Peters en een
groot aantal Eindhovenaren. Piet Damen misten we nog steeds aan de start. Nog
steeds sukkelende met zijn knie, na een val op de Antwerpse latten. Het verloop van de wedstrijd vertoonde veel
gelijkenis met de Ronde van Best. De beslissende ontsnappingspoging werd
namelijk weer in het begin van de wedstrijd opgezet. Vier man dwongen de
sterkeren om meteen troeven uit te spelen. Het Sassenheimse kruidje-roer-meniet,
dat Van Houwelingen heet, was er ook bij. Met Kievits, Van de Waterlaat en
Van de Weijdeven. Jan v. d. Weijdeven, die ook vorige week een goede
wedstrijd reed en bij de vluchtelingen behoorde, reed zich daardoor meteen in
het voorste gelid van de Ster. Na de tweede rit zou blijken, dat hij de
leiding veroverd had. Die vier man lokten een kopgroep van dertien man
uit. En daarin bevonden zich vier man uit de leidersgroep, die er verreden
week in Best ontstond. Dat zegt zoveel, dat wij die knapen even in het vizier
moeten houden. Dat waren dus v. d. Weijdeven, Steenvoorden, Bulten en
Timmermans. De groep vluchtelingen werd gecompleteerd door Buijjs,
Van Litsenburg, Sijthoff, Sluis, Stokman, Blauw en Geldermans. Deze dertien
man aan de kop vochten dapper tegen regen en wind en tegen een sterk peloton,
dat sterk gedecimeerd zou worden. Veertig kilometer waren er voor nodig eer
men het peloton met o.a. Coen Niesten, Bloedjes, Snijder, De Ruijter en De
Groot in de rug keek. Tien kilometer weerde zich de kopgroep geducht om het
restant van het peloton te dubbelen. Toen was het eindelijk gebeurd. Maar in die laatste tien
kilometer was het tempo weer verhoogd. En dat was voor een groep jongeren
juist iets te veel geweest. Sijthoff, Kievits, Sluis, Stokman en Blauw hadden
in groep gelost van de routine's aan de leiding: Van Steenvoorden, Weijdeven,
Timmermans, Bulten, Geldermans en Van Houwelingen. Drie man moesten in dit geweld het strijdperk
verlaten: Buijs, v. Litsenburg en v. d. Waterlaat. Ze hadden een goede
course gedaan in het voorste gelid, maar hun pijp ging voortijdig uit. Van die tweede groep zijn er al twee van bekend:
Blauw en Sijthoff. Kievits, Sluis en Stokman vertelden ook dat zij
kwaliteiten hebben. Het kopgroepje van zes slaagde er dus in om het
grote peloton te dubbelen. Het tweede groepje zou het zover niet brengen. Toen de laatste ronden waren aangebroken kwam
plotseling Geldermans naar voren om zijn slag te slaan. Arie van Houwelingen
en Steenvoorden beantwoordden zijn coupe en toen was ook Coentje Niesten
present, die een rondje achter was geraakt en de kans schoon zag om zich als
eerste van het peloton te melden. Hij liep met Van Houwelingen, Geldermans en
Van Steenvoorden mee, waardoor hij een halve minuut tijdwinst boekte op het
peloton. Het zag er naar uit, dat er een spannende
eindspurt op komst was. Steenvoorden slipte toen jammerlijk in de laatste
bocht, waardoor hij zijn kans op de overwinning en op de eerste plaats
in het algemeen klassement niet kon verdedigen. Arie van Houwelingen trok zich op het laatste
rechte stuk wel tien meter van Geldermans los om met hoogopgeheven handen
over de eindstreep te snellen. De tweede rit van de Ster, misschien wel de
zwaarste rit, ofschoon de afstand ook deze keer tot Na twee ritten te Best en te Nuenen, die resp.
gewonnen werden door Steenvoorden en Van Houwelingen, werd Van de Weijdeven
resp. tweede en vierde, leider van het algemeen klassement voor Bulten en
Steenvoorden. Ook bij de nieuwelingen kwam een honderdtal
deelnemers aan de start. Het werd deze keer een felle strijd tussen een
kopgroep en een volggroep, die gedurende dertig kilometer ver was
achtergeraakt. In de laatste ronden kwamen de volgers onverwacht opzetten,
maar hun prooi konden zij niet bereiken. De spurt van het peloton werd weer gewonnen door
De Jong uit Westgravendijk, een plaatsie uit de buurt van Alkmaar, dat klaarblijkelijk
dit jaar een zelfde rol wil spelen als het vorig jaar Beverwijk heeft gedaan.
Potma plaatste zich eveneens bij de prijswinnaars en bij de amateurs en
onafhankelijken plaatste zich De Groot. De Jong, die negentien jaar is, het vorig jaar
voor het eerst aan de wedstrijdsport deelnam maar elf overwinningen boekte en
de zegereeks thans in de Sterwedstrijden met twee sprintoverwinningen vervolgt,
heeft de bedoeling om in Mei a.s. onder de amateurs uit te komen. De derde wedstrijd van de Ster wordt op 31 Maart
te Leende verreden, hopelijk onder betere weersomstandigheden, want hoe
belangrijk zware wedstrijden in sportieve zin ook mogen zijn en hoezeer de
jongens door buien en wind ook gehard worden, tenslotte moet er geld in het
laatje komen om alle onkosten te kunnen bestrijden. Nieuwelingen: 1. De
Jong, Westgravendijk, Onafhankelijken en amateurs: 1. Van Houwelingen, Sassenheim, Stand Sterklassement: 1. v. d. Weijdeven, Eindhoven 36 pnt.; 2. Bulten, Zwolle 35 pnt.; 3.
Steenvoorden, Iieemstede 35 pnt.; 4. Timmermans, Den Bosch 34 pnt.; 5.
Stokmans, Eindhoven 24 pnt.; 6. Snijders, Halfweg 21 pnt.; 7. Van
Houwelingen, Sassenheim 20 pnt.; 8. Geldermans, Beverwijk 19 pnt.; 9.
Sijthoff, Lisselmonde 14 pnt.; 10. Kiviets, Nieuwkuijk 13 pnt. NUTH (25 augustus).1957 Knappe zege van Mart v. d. Borgh in prachtjge
Ronde van Nuth De 10e Ronde van Nuth, ditmaal voor profs en
onafhankelijken, werd een pracht koers en een dik verdiend succes voor de
organisatoren. Startgelden werden niet gegeven, wel waren flinke prijzen te
verdienen. Ofschoon niet gecontracteerd - het verzoek om startgelden kon niet
in overweging worden genomen - verschenen de Tour-mannen Mies Stolker, Piet
v An. Est en Jaap Kersten toch ten tonele. Klaarblijkelijk meende dit trio
toch tt mogen vertrokken, hetgeen natuurlijk niet mogelijk was. Zij moesten
met de rol van toeschouwer tevreden zijn. Nauwelijks had burgemeester
Starmans het startschot gelost of Jef Lahaye wipte weg. Dit voorbeeld werd
door Pos en Pauw nagevolgd, welke stunt door Mart v. d. Borgh tot stilstand
werd gebracht Plantaz, Haan en Keulers kregen even later ook aansluiting. De
groep huisde dicht in de buurt en aan een hergroepering was dan ook niet te
ontkomen. Weer probeerden Pos en Pauw een afscheiding teweeg te brengen,
doch ook nu was Mart v. d. Borgh op zijn quivive. Ehlen, Haan, Van den
Brekel, Hijzelendoorn, Mahn, Keulers en de Duitser Brinkmane sloten zich bij
de uitlopers aan. Ook deze keer gooide Pos de knuppel in het hoenderhok. Hij
stak heel wat premies op zak, doch moest na BRON: GERARD SILLEN Beroepsrenners en Onafhankelijken:1. Mart v. d. Borgh, Koningsbosch, OCHTEN (20 juli).1957 Gijs Pauw in Ochten niet te stuiten Dank zij de activiteiten van De Meteoor groeit in
de Betuwe de belangstelling voor de wielersport aanzienlijk. Dat de renners
daartoe veel bijdragen, bewees de Ronde van Ochten, waarin de eerste helft
weliswaar vrij mat verliep, maar waarin na Kort voor het einde sloeg Pauw opnieuw zijn slag.
Hij demarreerde scherp, kreeg alleen Arie van Houwelingen mee en had in de
eindsprint uiteraard geen moeilijkheden meer. Gijs Pauw zegevierde en mocht
voor de negende maal dit seizoen de ereronde rijden. BRON: HANS VAN DE
KAMP Amateurs en Onafhankelijken: OIRSCHOT (10 juni).1957 JOOP v. d. PUTTEN WEER. De militairen blijven de belangstelling vragen.
In Oirschot, waar na een rustpoos weer een ronde kon worden georganiseerd,
won Joop van der Putten in de spurt. Zes man hadden een kopgroep gevormd,
doch Wordrager moest hiervan afvallen. Tini Wolfs uit Vlijmen sprong te laat
om het vijftal nog te achterhalen. Van grootse strijd was er jammer genoeg
geen sprake geweest. Toch zullen de amateurs en onafhankelijken er rekening
mee moeten houden dat zij voor een grote massa publiek, zoals in Oirschot het
geval was, ook sport moeten laten zien. Zo niet dan kunnen ook de amateurs
de velo aan de spijker hangen. Bij de profs is de toestand al miserabel
genoeg. Onafhankelijken en amateurs: 1. Joop v. d. Putten, Den Haag, Nieuwelingen: 1. Th.
Rutten, Leende, OLDENBROEK (1 juni).1957 RONDE VAN OLDENBROEK VOOR TEN KLOOSTER. Zaterdag is te Oldenbroek een door de
wielervereniging „De IJsselstreek" uit Wezep georganiseerde Ronde van
Oldenbroek voor nieuwelingen verreden over een afstand van OLYMPIA’S TOUR.57 (24 mei t/m 29 mei).1957 Nog enige dagen, op Vrijdag 24 Mei a.s., en dan
zal Olympia's derde Tour door Nederland van na de oorlog warden weggeschoten
uit het Olympisch Stadion te Amsterdam. Nog enige dagen en dertien ploegen
zulen de eerste kilometers van de in totaal 1304 onder de wielen wegdraaien.
Een bijzonder zware organisatie gaat dan de vuurproef beleven: Olympia's Tour
als ploegenrace. Een gewaagde ondernerming, waarop echter steeds is
aangedrongen, start dan voor een zesdaagse course, die zal leiden door geheel
Nederland, maar waarbij merkwaardig genoeg Noord-Holland bijna niet wordt
aangedaan en daardoor ook de in dergelijke wedstrijden traditionele Afsluitdijk
niet in het spel zal voorkomen. De organisatoren van de Amsterdamse vereniging
hebben alle vertrouwen in hun Tour als ploegenrace, die toch goed beschouwd
als zodanig een experiment is. Zoveel vertrouwen, dat men zelfs al gedachten
heeft in de richting van een internationale wedstrijd, volgend jaar reeds,
en dan oolk als ploegenwedstrijd. Maar laat ons voorlopig blijven bij de Tour van
dit jaar, de etappenwedstrijd door Nederland, die straks op Vrijdagmiddag om
1 uur (de erestart) uit het Olympisch Stadion vertrekt om daarna officieel te
worden weggeschoten van de Amsteldijk bij de Utrechtse brug. Daarin zullen
bij de premiere dertien ploegen starten, nu er door het teruggetrokken
Kennemerland dus toch geen ander team is ingevallen. Dertien teams van zeven man elk, waarbij we
onmiddellijk bij twee equipes moeten denken: de kanshebbers. En dat is dan in
de eerste plaats de ploeg, die met zo'n ontzaglijk veel medewerking van de
militaire autoriteiten tot stand kan komen, de „jongens van Gerrit Schulte",
de militaire ploeg. En daarnaast de equipe van “Theo Middelkamp" met
ploegleider De Schipper. Juist deze twee teams zijn zo ontzettend sterk,
omdat ze reeds bewezen hebben over het belangrijkste te beschikken, dat nu in
Olympia's Tour zo nodig is: ploeggeest. De renners uit de ploeg van Gerrit
Schulte hebben een voorbereiding gekregen als geen ander. Gerrit heeft de
jongens met de grootste zorg “opgeleid" en gekozen. De ploeg van „Theo
Middelkamp" heeft in Belgie reeds enkele malen gezamenlijk slag geleverd
en daaruit zijn de Zeeuwen ook met succes tevoorschijn getreden. Maar wat is, goed beschouwd, van een
ploegenwedstrijd te zeggen. In de andere elf ploegen zitten stuk voor stuk
enkele knappe coureurs, amateurs en onafhankelijken. Er zijn ploegen met
onafhankelijken, die reeds in de Ronde van Nederland 1957 meefietsten, er
zijn ploegen, die op papier sterk zijn, maar waarvan de chef d'equipe voor
het eerst met dit vreemde bijltje gaat hakken, er zijn ook jonge renners in
een verband tesaamgebracht, die toch werkelijk wel voor verrassingen zouden
kunnen zorgen. En daarom, al blijven Middelkamp en de Militairen
naturlijk favoriet, er zijn vele mogelijkheden in deze Tour. Het formeren van ploegen in Olympia's Tour is
niet het enige, waardoor onze nationale Ronde een ander gezicht heeft gekregen.
Bij Olympia is men niet doof voor critiek. De ergste grief van vorig jaar was
de kwestie van de spoorbomen en terecht is daarop critiek geleverd. Op die
spoorwegovergangen is nu een wel heel eenvoudige, en toch niet voor de hand
liggende oplossing gevonden. De bewaakte overwegen zijn nu op alle mogelijke
manieren vermeden (in een geval ook al weer met de medewerking van de
militaire autoriteiten), met het gevolg dat er nu in de gehele Tour van Miss Remington .... Nog enkele nieuwigheden. Er is ditmaal een
tijdrit, natuurlijk voor ploegen, die om de drie minuten door Limburg zullen
worden gestuurd. Er is een totaal van f 7.500,- aan prijzen (individuele
etappe- en ploegenprijzen, individuele eind- en ploegenprijzen,
prestatieprijzen, puntenklassement - met groene trui -, een tijdslimiet van
tien procent, de K.N.W.U. gaf toestemming voor de militaire ploeg, te rijden
in rood-witblauwe truien en schonk zeven medailles voor de ploeg, die als
eindoverwinnaar uit het strijdperk treedt. En enkele zaken, die niet
veranderden? De financiele medewerking van Het Parool (u weet wel, lees die
krant) en Sport en Sportwereld, met verder Remington, met als nieuwigheid nu
ook Miss Remington, Rizzla, De Drie Hoefijzers, Radium, Cabalero, Robson,
Michelin en de medewerking van de Commissie Internationale Milltaire
Sportwedstrijden. De E.H.B.O. is weer present, evenals Dr. Rolink, en Coca
Cola heeft weer de verzorging. Ook onveranderd is de ravitaillering op
Italiaanse wijze, waarbij de renners dus moeten stoppen voor hun
proviandzakjes en de tussentijden getimed worden. De tijdsbonificatie voor de
nummers 1, 2 en 3 is weer respectievelijk een minuut, een halve minuut en
vijftien seconden, ook bij de ploegen, gelijkelijk te verdelen over de
renners. De leider in het klassement krijgt weer een oranje trui en de
eindprijzen zijn weer kunstvoorwerpen, met voor de winnaar van het
puntenklassement een mantel van de firma Bloch (f 125,-), terwijl ook Z.K.H.
Prins Bernhard weer een plaquette schonk. In alle plaatsen, behalve in Steenwijk, zijn
voorwedstrijden voor amateurs en nieuwelingen. De etappes van „Olympia's
tour door Nederland" Tussen haakjes de tijden van doorkomst. Eerste etappe Amsterdam-Steenwijk, Amsterdam (13.30) vertrek
Amsteldijk, Ouderkerk (13.39), Uithoorn (13.52); Arnstelhoek (13.55),
Mijdrecht (14.01), Vinkeveen (14.07), Loenen (14.20), Nieuwersluis (14.23),
Breukelen (14.27), Maarssen (14.34), Utrecht (14.42), Bunnik (15.01), Zeist
(15.06), Woudenberg (15.27), Scherpenzeel (15.34), Barneveld (15.42), Wekerom
(16.06), Ugchelen (16.37), Apeldoorn (16.40), Epe (17.25), Oosterwolde
(17.57), Kampen (18.15), Rampspol (18.30), Kraggenburg (18.43), Blokzijl
(19.00), Zuidveen (19.18) en aankomst te Steenwijk op het Gedempte Diep te
19.23 uur. Tweede etappe Steenwljk-Eindhoven, Steenwijk vertrek Gedempte
Diep te 13.00 uur, De Wijk (13.31), De Stapel (13.37), Avereest (13.40),
Balkbrug (13.51), Ommen (18.52), Hellendoorn (14.30), Nljverdal (14.33),
Holten (14.52), Laren Gld. (15,12), Vorden (15.31), Hengelo (15.40),
Keyenborg (15.45), Hummelo (15.55), Drempt (16.03), Doesburg (16.06),
Bingerden (16.15), Zevenaar (16.24), Duiven (16.30), Westervoort (16.36),
Arnhem (16.38), Hutsen (16.50), Bemmel (16.57), Lent (17.07), Nijmegen
(17.09), Alverna (17.25), Grave (17.33), Zeeland (17.50), Volkel (18.00),
Boekel (18.06), Gemert (18.15), Beek en Donk (18.29), Lieshout (18.33),
Gerwen (18.41), Nuenen (18.44) en aankomst Eindhoven te Eerste deel derde etappe Eindhoven-Eysden, Vertrek Eindhoven te 13.00
uur van het Frederik van Eedenplein, Geldrop (13.07), Heeze (13.16), Someren
(13.31), Nederweert (13.51), Leveroy (14.06), Heithuizen (14.09), Horn
(14.18), Roermond (14.22), Linne (14.31), Maasbracht (14.37), Echt (14.47),
Roosteren (14.54), Obbicht (15.07), Berg (15.12), Urmond (15.15), Stein
(15.18), Beek (15.27), Ulestraten (15.37), Meersen (15.40), Maastricht
(15.49), aankomst te Eysden op de Pisardlaan om 16.13 uur. Tweede deel tijdrit rond Eysden, De eerste ploeg vertrekt om 18.30 uur van de
Pisardlaan en komt daar ook aan. De ploegen starten om de drie minuten. Het
traject: eysden, Mheer, Sint Geertruid, Eysden. Vierde etappe Eysden Den Bosch, Vertrek Eysden uit de
Raadhuisstraat om 15.30 uur, Mheer (15.43), Noorbeek (15.46), Slenaken
(15.52), Epe (16.01), Mechelen (16.04), Wittem (16.09), Eys (16.12),
Simpelveld (16.16), Spekholzerheide (16.22), Heerlen (16.28), Heerlerheide
(16.36), Hoensbroek (16.39), Amstenrade (16.42), Oirsbeek (16.43), Wintraak
(16.49), Sittard (16.54), Tuddern (16.58), Hoengen (17.03), Koningsbosch
(17.10), Pey (17.24), Hingen (17.27), St. Joost (17.29), Linne (17.37),
Roermond (17.45), De Weerd (17.49), Haelen (17.55), Roggel (18.01), Meyel
(18.15), Neerkant (18:21), Liesel (18.27), Deurne (18.36), Bakel (18.46), De
Mortel (18.55), Gemert (18.58), Erp (19.10), Veghel (19.18), Dinther (19.28),
Heeswijk (19.30), Middelrode (19.36), Berlicum (19.39), Hintham (19.49), en
aankomst in het Sportpark De Vliert om. 19.53 uur. Eerste deel vijfde etappe Den Bosch-Ossendrecht, Vertrek Sportpark De Vliert
om 9.00 uur, Vlijmen (9.13), Herpt (9.25), Heusden (9.29), Heesbeen (9.31),
Doeveren (9.34), Waalwljk (9.42), Sprang (9.45), Capelle (9.54), Waspik
(9.58), 's-Gravenmoer (10.03), Oosteind (10.10), Oosterhout (10.15), Den Hout
(10.22), Made (10.28), Wagenberg (10.34), Zevenbergen (10.52),
Standaardbuiten (11.04), FJjnaart (11.13), Oud-Gastel (11.22), Kruisland
(11.31), Wouw (11.40), Huybergen (11.59), Hogerheyde (12.15), aankomst to
Ossendrecht in de legerplaats om 12.25 uur. Tweede deel Ossendrecht-Wassenaar, Vertrek om 16.30 uur,
Hogerheide (16.39), Huybergen (16.45), Bergen op Zoom (16.57), De Poort
(17.04), Halsteren (17.07), Steenbergen (17.19), Dinteloord (17.30),
Heiningen (17.37), "naart (17.40), Kiundert (17.51), Zevenbergen
(17.58), Moerdijkbrug (18.18), Dordrecht (18.34), Rljsoord (18.48),
Ridderkerk (18.51), Rotterdam (19.03), Schiedam (19.27), Vlaardingen
(19.34), Maassluis (19.46), Westeriee (19.54), Poeidijk (20.03), Den Haag
(20.07), aankomst op ,Duinhorst" in Wassenaar om 20.43 uur. Zesde etappe Wassenaar-Amsterdam, Vertrek van de Buurtweg om
17.00 uur, Valkenburg (17.15), Katwijk aan Zee (17.24), Noordwijk (17.30),
NoordvAjkerhout (17.36), Ruigenhoek (17.46), De Zilk (17.48), Vogelenzang
(17.54), Aerdenhout (18.01), Bentveld (18.04), Zandvoort (18.07), Bloemendaal
aan Zee (18.16), Overveen (18.22), Haarlem (18.25), Heemstede (18.31),
Hoofddorp (18.43), Aalsmeer (18.54), Uithoorn (19.04), Amstelhoek (19.07),
Vinkeveen (19.18), Vreeland (19.28), Hilversum (19.42), Weesp (20.03),
Ouderkerk (20.22), aankomst in het Olympisch Stadion om 20.36 uur. Ongelooflijk mooie
ploegenstrijd in Olympia's Tour door Nederland Vechtjas Adri Roks hield
aanvaller Jaap Huissoon op 11 sec, afstand Olympia's slotaanval op Theo
Middelkamp duurde twee volle dagen maar schoot anderhalve minuut tekort Het is weer geschied. Olympia's Tour door
Nederland 1957 is achter de rug. Het experiment is gewogen en goed bevonden.
Goed? Grandioos. Elke kenner, die deze weergaloze strijd heeft mogen
aanschouwen, die al een mensenleeftijd geleden wielerwedstrijden volgde,
allen schudden elke dag weer verbaasd het hoofd. Zoveel vechtlust, zoveel
klasse van amateurs, dergelijke aanvallen en tegenaanvallen, waren nimmer
tevoren in een week op Nederlandse bodem bijeengebracht. En dus was het
experiment heel wat meer dan sportief geslaagd. De strijd, die verwacht werd tussen de militaire
ploeg van „Generaal" Schulte en vooral „Theo Middelkamp" is anders
verlopen. Het is tenslotte een duel om seconden bijna geworden tussen de
Zeeuwen en het organiserende Olympia, welks renners met de dag beter gingen
fietsen, en na de eindstreep in Amsterdam nog maar bitter weinig nodig gehad
zouden hebben om het ploegenklassement toch te winnen en zelfs geslaagd
zouden zijn als niet op de voorlaatste dag een dramatisch misverstand had
plaatsgevonden tussen ploegleider Jan te Paske en Robbie van der Ruit. Bij een dergelijk fel duel verbleekte naast de
militaire equipe, zelfs nog de ploeg van De Baronie, die zich op
ongeloofljjke wijze na twee dagen in de strijd had geworden en de Zeeuwen
ernstig bedreigde. De Bredanaam mislukten in die opzet, maar hadden tegelijkertijd
een ander fantastisch succes. Adri Roks belandde op de eerste plaats in het
algemeen klassement en de broer van oud-kampioen Thijs Roks behield door een
onblusbaar temperament die schitterende plaats. Adri Roks vocht als een leeuw
om op de eerste plaats te komen, werd daarbij imponerend door zijn ploegmakkers
geholpen, bereikte die positie inderdaad en verdedigde zijn Oranje Trui op
voorbeeldige wijze tot in het Olympisch Stadion. Maar pas in die laatste
meters in Amsterdam was dat definitief een feit, zoals ook Piet Kooyman (nu
winnaar van het puntenklassement) en Krijn Post twee jaar geleden tot de
laatste meters toe vochten. Aan dit heldenepos is nu een einde gekomen. Een
enorm zwaar brok wielerhistorie is besloten en het voornaamste resultaat is
dus, dat Olympia's Toer door Nederland wel definitief een ploegenrace zal
zijn geworden en dat de plannen, om ze internationaal te maken, wel
aanzienlijk meer grond hebben gekregen. OLYMPIA’S
TOUR.57.01e rit (24 mei ).1957 Militaire start. „Generaal" Schulte scheen op de eerste dag
reeds alle “vijanden" de genadestoot te willen toebrengen of in elk
geval te willen tonen, dat de kracht van de militaire ploeg enorm groot was.
De explosie die zijn bevelen tengevolge hadden, was indrukwekkend. Gerrit wist ook terdege, wanneer hij zijn
soldaten aan het werk moest zetten. Want bij de eerste ontsnappingen, in de
beginkilometers van de De karavaan was op de Amsteldijk nauwelijks onder
de Utrechtsebrug door Mr. Mijksenaar weggeschoten, of Loot Stoete demarreerde
reeds. Vergeefs overigens, want twintig kilometer verder had de Amsterdammer
reeds zoveel kruit verschoten, dat hij aanzienlijk meer terrein verloor dan
alleen maar de winst die hij op het peloton had gehad. Hij arriveerde die
avond als allerlaatste man in Steenwijk. Stoete was niet de enige, die het slecht verging
bij ontsnappingspogingen, want het tempo bleef tegen de harde wind in zo
hoog, dat ontvluchten bijna onmogelijk was. Eerst bemerkten dat Gerrit de
Jager, daarna Steenvoorden, Van Vliet, Oink en Blauw, ook Van Steenselen werd
in zijn solo gestuit en het feit, dat Van Glerum en Gramser door de
spoorbomen tot staan werden gebracht, zegt geenszins dat zij het anders wel
gehaald zouden hebben. Want ook zij zouden zonder twijfel het slachtoffer geworden
zijn van actieve tegenaanvallers zoals Schalk Verhoef, Vried Liebrechs en
Cees van der Zanden. Een zeer sterk groepje moest zelfs al heel snel het
hoofd buigen, zodat De Roo, Roks, Heeren, Van 't Hof, Van Smirren, v. d.
Meulen en Kooyman vergeefs wat meer energie hadden gespuid. Midden in de
Noord-Oostpolder viel tenslotte de beslissing. Vijf vooraanstaande mannen
rukten zich los: Joop van der Putten, Jan van Vliet, Rene Lotz, Geurt Pos en
Frans Braat. Hoewel de Nederlandse achtervolgingskampioen tenslotte nog het
minst fit aan de streep op het Gedempte Diep in Steenwijk arriveerde, had hij
voldoende steun kunnen verlenen en was de eendrachtige samenwerking van de
andere vier ook van dusdanige kwaliteit geweest, dat de afstand tussen
kopgroep en uiteengewaaide peloton toch ruim een minuut was gebleven. In
Steenwijk zelf werd het militaire succes tenslotte volkomen. In een zeldzame
sprint met Gerrit van Vliet zegevierde Joop van der Putten van de A.A.T. en
op een minuut volgden de makkers uit zijn team in een dermate goede positie
dat de soldaten van Gerrit Schulte stevig op de eerste plaats in het
ploegenklassement kwamen te staan. Amateurs en Onafhankelijken: 1. Joop van de Putten, 2. Jan van Vliet, 3. Rene
Lotz, 4. Geurt Pos, 5. Frans Braat. OLYMPIA’S TOUR.57.02e rit (25 mei
).1957 Zeeuws offensief. De schijn had dus niet bedrogen. De militaire
ploeg was wel degelijk een van de allersterkste formaties uit Olympia's Toer
door Nederland 1957. Maar metterdaad de allersterkste? We konden ons dat niet
voorstellen, wanneer we een blik wierpen op enkele andere equipes. Wel, in de
Maar het was op die tweede dag geen Zeeuw, die
een begin had gemaakt met de gevechten, die er op deze dag zouden plaatsvinden.
Dat was, op de Holterberg een opvallend sterke Brabander geweest, namelijk
de broer van Thijs Roks, de jonge talentvolle Adri Roks. Hij was
“klassiek" uit de groep weggesprongen, nam winst en handhaafde die
twintig kilometers lang eenzaam. Pas toen werd Adri Roks een halt
toegeroepen. Niet echter door de hoofdmacht, maar door een uitgebreide
vooruitgeschoven post, bestaande uit o.a. de Zeeuwen Van der Zanden (winnaar
1956), Jaap Huissoon en Bram Versluys, Rok's ploegmakkers van De Baronie,
Marchand en Hofmans en de twee militairen Ben Theunissen en Schalk Verhoef. Zij waren de mannen, die het beste uit de
onverwacht zware strijd op de Holterberg tevoorschijn waren gekomen. Achter
hen draaiden verschillende groepjes, sommigen definitief geslagen, anderen
nog in staat terug te keren in de frontlinie. Tot hen behoorden opnieuw twee
Zeeuwen, namelijk Jo de Roo en Van Overveld, maar geen militairen en zeker
niet Joop van der Putten, omdat de drager van de oranje trui in een derde
groep kansloos trachtte nog goed te maken wat er goed te maken was. Kansloos,
want toen de tweede groep aansluiting kreeg ( Amateurs en Onafhankelijken: 1. De Roo (Theo Middelkamp, Goes), de OLYMPIA’S TOUR.57.03e rit A en B(26
mei ).1957 Verhoef zegeviert. Na twee dagen van zeldzame strijd had Olympia's
Toer aldus een interessant karakter gekregen. Een enorm duel tussen de
militairen en de Zeeuwen met tussen die twee in een ploeg van De Baronie, die
dapper meevocht (Hofmans, Marchand en Roks vooral) en er ook in was geslaagd,
de militairen voor te blijven. En dan met ver achter de drie teams Olympia,
De Zwarte Schapen en De Kampioen. Wel, alle zes ploegen hebben op de derde dag
verwoed gevochten voor behoud van posities of verbetering daarvan, maar
uiteindelijk veranderde er weinig in de rangsehikkingen, want enerzijds
hadden de militairen weer succes door een etappezege van Schalk Verhoef en
anderzijds versterkte „Theo Middelkamp" de positie weer iets. De soldaten van Schulte schenen overigens op die
derde dag ontzettend terug te gaan slaan. Al in de eerste kilometers attaqueerden
de militairen en toen niet veel verder een stevige kopgroep was ontstaan,
zaten daarin wel vier coureurs uit Zeeland-(Huissoon, Van Overveld, Van der
Zanden en Verstraete), maar daar tegenover stond dat in de eerste plaats de
drager van het oranje, Jo de Roo, niet vertegenwoordigd was en bovendien dat
de... complete militaire ploeg in de vuurlinie stond. Dat ging er dus voor
de Zeeuwen bar slecht uitzien, maar de zaken zouden toch nog iets anders
verlopen. Adri Roks was daar de hoofdschuldige van.
Herhaaldelijk demarreerde de Brabander uit de kopgroep weg, steeds werd bij
teruggehaald, maar de een na de ander werd dat aanhoudend vechten noodlottig.
Er bleven er aanvankelijk negen over, Piet Steenvoorden, Bertus Lute, Gerrit
de Jager, Adri Roks, Schalk Verhoef, Bram Heeren, Cees van der Zande, Gerrt
Pos en Emiel Verstraete. Een terwijl Rene Lotz in de Limburgse heuvelen
formidabel snel naar voren rukte en aansluiting bij de kopgroep kreeg, Leen
van der Meulen in zijn opmars abrupt gestuit werd door een zeer ernstige val
over Rabe heen (Van der Meulen liep een schedelbasisfractuur op) en Jo de Roo
in die tijd ook naar voren snelde en juist voldoende van zijn achterstand kon
wegwerken, terwijl al die schermutselingen gaande waren, sloegen drie sterke
mannen een beslissend gat: Schalk Verhoef die in Eysden het eerst over de
eindstreep in de Pissardlaan snelde en dus toch voor militair succes zorgde,
Gerrit de Jager die met zijn tweede plaats het Rotterdamse Feyenoord nog wat
vreugde schonk en tenslotte Adri Roks die elke dag meer opvallend werk
verricht en nu als derde aankomende zorgde voor handhaving van de tweede
plaats in het ploegenklassement voor De Baronie, vlak achter „Theo
Middelkamp", maar ruimschoots voor het militaire team. Diezelfde avond nog moesten de renners nogmaals
op de fietsen klimmen, namelijk na twee uur rust de ploegentijdrit rond
Eysden over zestien kilometers. En nogmaals verstevigde „Theo
Middelkamp" zijn positie aan de top. De Zeeuwen finishten als winnaars
met een tijd van in totaal (drie renners) 1 uur 14 min. 18 seconden en hadden
daarmee op zichzelf reeds weer achttien seconden minder dan de militaire
ploeg, maar kregen dus ook een halve minuut bonificatie meer. Onafhankelijken en Amateurs: 1. Verhoef (Ned. militaire ploeg) 3.02.09, met
bonificatie 3.01.09; 2. De Jager (Club Feijenoord, Rotterdam) 3.02.09, met
bonificatie 3.01.39; 3. Roks (De Baronie, Breda) 3.02.09, met bonificatie
3.01.54; 4. Van Sluys (Club Theo Middelkamp, Goes) 3.02.28; 5. Heeren (De
Baronie, Breda) z.t.; 6. Lotz (ploeg Midden-Nederland) z.t. Ploegentijdrit: 1. Theo Middelkamp totaal (drie renners) 1 uur
14 min. 18 sec, met bonificatie 1.13.18; 2. militaire ploeg 1.14.36, met
bonificatie 1.14.06; 3. Olympia 1.15.57--4. Midden-Nederland 1.16.24; 5. De
Baronie 1.16.48; 6. De Kampioen 1.17.06. OLYMPIA’S
TOUR.57.04e rit (27 mei ).1957 Adri
Roks oranjetrui Tussen Eysden en Den Bosch is het treffen tussen
diverse ploegen inderdaad in alle hevigheid voortgezet. In het bijzonder
tussen De Baronie en de militairen en daarvan werd in zeker opzicht
“Middelkamp" het slachtoffer door verlies van enige tijd in het
klassement. Slechts een zaak, die men had verwacht, kwam op
deze dag niet uit. De beslissing viel namelijk niet reeds in de Limburgse
heuvels, want toen Hoensbroek bereikt was en de beklimmingen dus achter de
rug waren, zat alles nog rustig bijeen te genieten van de mooie zomerse dag.
Daar achter, in het drukke Hoensbroek, begon het weergaloze gevecht tussen De
Baronie en de militairen. De Bredanaars zetten de aanval in met een
reusachtige sprong van Wuyts. Vijf man kwamen op kop, omdat ook Van Steenselen,
Verwey, Van der Ruit en Jonker demarreerden. Nog eens twaalf sterke mannen
sloten bij de vluchtelingen aan en toen ook Roks naar voren snelde, kwamen er
tenslotte 23 renners op kop te liggen. Vier militairen (Liebrechs, Van der
Putten, Theunisse en Verhoef) en vier man van De Baronie (Roks, Wuyts, Heeren
en Hofmans) tegenover drie Zeeuwen (Depoorter, Huissoon en Verstraete), met
wederom Jo de Roo niet in de voorste linie. Deze groep was dermate sterk dat de rest geen
schijn van kans meer had. De minuut voorsprong werd verdubbeld, en nog groter
werd de winst van de aanvallers. Dat had belangrijke consequenties. Wanneer
namelijk Schalk Verhoef de etappe zou kunnen winnen, zou bij de leiderstrui
van Jo de Roo kunnen overnemen. Kon de indrukwekkende Rotterdamse militair
dat niet bereiken, dan zou de trui om de schouders van Roks van De Baronie
komen. Voldoende, om te kunnen rekenen op zeer felle duels. En die kwamen.
Bram Heeren, Rob van der Ruit, Schalk Verhoef, Adri Roks, Joop van der
Putten, Ren6 Lotz en Wuyts bombardeerden op kop en demarreerden dat het een
lust was. Maar niemand kon definitief wegkomen. En terwijl de militaire ploeg
een zware slag moest incasseren door het uitvallen van de door steenpuisten
geplaagde Joop Captein en „Theo Middelkamp" aanzienlijk verlies leed
door een val van Van Overveld en Van den Zanden, kwamen de kaarten in Den
Bosch toch weer iets duidelijker op tafel te liggen. Niet Schalk Verhoef
zegevierde in „De Vliert", maar zijn ploegmakker Vried Liebrechs, vlak
voor Van Steenvoorden en Van der Ruit, met het gevolg dat de dappere Adri
Roks in het bezit kwam van de Oranjetrui en zowel in het individuele als in
het ploegenklassement de candidaten weer wat dichter naar elkaar toeschoven. Onafhankelijken en Amateurs: 1. Liebrechs (Ned.
Mil. Team) 4 uur 35 min. 44 sec, met bonificatie 4.34.44; 2. Steenvoorden
(Kampioen) 4.35.44. met bonificatie
4.35.14; 3. Van de Ruit (Olympia) 4.35.44, met bonificatie 4.35.29; 4. Van der
Putten (Ned. Mil. Team) 4.35.44; 5. Roks (De Baronie) z.t.; 6. Visser
(Twente) z.t; 7. Verhoef (Ned. Mil. Team) z.t.; 8. Hofmans (Baronie) z.t.; 9.
Heeren (De Baronie) z.t.; 10. Klebach (Olympia) z.t.; 11.
Theunisse (Ned. Mil. Team) z.t. OLYMPIA’S
TOUR.57.05e rit A en B (28 mei ).1957 Kooyman halve winnaar. De vijfde dag was de zwaarste, wat kilometers
betrof, omdat tweemaal voor vrij lange etappes gestart moest worden. Om te beginnen het traject naar de legerplaats
Ossendrecht, waar de koffietafel gereed stond en de militairen alles in het
werk hadden gesteld om het een ieder zo aangenaam mogelijk te maken en om te
tonen, wat de militaire autoriteiten thans voor de mensen onder dienst wel
doen. Piet Kooyman werd de winnaar van deze halve etappe over Die eerste halve etappe werd het treffen tussen
Schalk Verhoef en Adri Roks. Niets kon Verhoef uitrichten om te trachten,
iets van de 22 seconden achterstand weg te werken, of Roks zat hem aan het
wiel en omgekeerd duldde Verhoef geen seconde achterstand meer. Beiden
nestelden zich in de kopgroep van twaalf man, die later tot negen werd
gereduceerd. Maar geen van beiden kon enige winst gaan boeken,
zodat 3000 militairen in Ossendrecht Piet Kooyman, winnaar in 1955, als
winnaar konden toejuichen. Van der Zanden, die weigerde ook maar even werk te
verrichten in de kopgroep, bezorgde Middelkamp met zijn tweede plaats weer
een halve minuut bonificatie. Dat was dus een succes voor bet organiserende
Olympia, dat bovendien met Moolenijzer en Van der Ruit een tiende en een
elfde plaats kon bezetten. Wel, die middag zou Olympia nog eens zoveel
energie, in de arena werpen om toch nog te trachten, de hoogste positie te
bezetten. Met de zege van Kooyman hadden Verhoef en Roks
elkaar dus niet losgelaten en de verwachting was, dat die twee op deze middag
naar Duinhorst wederom de lakens zouden gaan uitdelen. Want van De Roo
zouden ze nu toch helemaal geen last meer hebben, omdat de sterke Zeeuwse titelhouder
met een lekke band nog verder teruggevallen was. Een ander was wel in de
„gevarenzone" van Adri Roks terecht gekomen, namelijk Pieter Kooyman,
die zo langzamerhand niemand meer zou gaan verbazen als hij voor de tweede
maal deze ronde zou gaan winnen. Maar dan zou hij de wilskrachtige Roks moeten
attaqueren en dat was voor bijna niemand mogelijk. Er was overigens nog een en ander zeer duidelijk
geworden. In de eerste plaats, dat de militaire ploeg definitief geslagen was
voor de eindzege en dat een nieuw team voor gevaar zorgde, namelijk de mannen
van het organiserende Olympia, de ploeg die met de kilometer beter ging
fietsen. Wel, diezelfde middag is de grote aanval gekomen. Klebach en Huissoon! De adempauze in Ossendrecht had vier lange uren
geduurd, en dat was wel heel hard nodig op zo'n enorm zwaar traject als juist
vandaag op de voorlaatste dag. Geurt Pos was kennelijk van andere gedachten,
want hij snelde na het startschot reeds de ruimte in, hield dat twintig
kilometers vol en werd toen bijgebeend door Jaap Huissoon, Tony Peters, Piet
van Steenvoorden, Jacq Vrancken, Van der Berg, Ap van E.gmond, Wim Klebach,
Harry Moolenijzer, Rob van der Ruit en Wim Gundelach, die Pos zelfs lieten
,staan". De drie Olympianen mikten op het ploegenklassement, ze schenen
zelfs versterking te krijgen van Kooyman, die tezamen met Van Steenselen uit
de groep weggesprongen was, maar de zaken zouden heel anders gaan lopen. Er
werd daar vooraan nogal het een en ander uitgevoerd op de fietsen. Er waren
er, die vochten als leeuwen, vooral Rob van der Ruit, Wim Klebach en ... Jaap
Huissoon, die al spoedig in de wetenschap verkeerde, dat Zeeland toch weer
in betere positie zou komen te verkeren, omdat hij met de minutenwinst, die
er geboekt werd, Adri Roks ruimschoots uit de Oranjetrui haalde. Maar er
bleek in feite te hard geslagen te worden. Want terwijl Piet Kooyman en Van
Steenselen met de inmiddels teruggevallen Harry Moolenijzer manhaftig achter
de kopgroep voortstreden en het verschil tussen kopgroep en peloton (met
Oranjetrui) naar de acht minuten opliep, kreeg de een na de ander een tik.
Vrancken, Gundelach, Peters, ze moesten stuk voor stuk afhaken. En inmiddels
streed het trio van Olympia en De Kampioen achter de kopgroep dapper door. Toen, in Rotterdam, gebeurde er een wielerdrama
van groot formaat, dat wellicht beslissend is geweest voor het ploegenklassement.
Olympia's ploegleider Jan te Paske wilde alles in het werk stellen, om de
twee mannen uit zijn ploeg gelegenheid te geven, in de kopgroep te komen,
reed dus naar de renners vooraan toe en schreeuwde Robert van der Ruit toe,
dat hij moest afstoppen. De zoon van Olympia's voorzitter begreep de wenk
niet goed, meende dat hij zich moest laten afzakken naar het tweede groepje,
wijfelde even en was verloren. Hij kwam nu inderdaad, gedemoraliseerd, in
het tweede ploegje terecht, kon zijn werk in de kopgroep dus niet meer doen
en tegelijkertijd was de machtige positie van de Amsterdamse vereniging
aanzienlijk verzwakt. In welke mate de jongens van Olympia steeds beter
gingen rijden in deze Toer door Nederland, werd wel op ondubbelzinnige wijze
getoond. Piet Kooyman had reeds een overwinningskus van Miss Remington in
ontvangst mogen nemen, die avond op Duinhorst zou dat wederom een Olympiaan
“overkomen". omdat in de laatste vijftien kilometers Wim Klebach aan
een ongelooflijke solovlucht begon. Zo machtig, zo onbarmhartig had nog
bijna geen enkele man de pedalen geraakt. En nogmaals sneuvelden sterke coureurs, want in
deze korte slotphase verloor Huissoon vier volle minuten en dus, op elf
seconden na, de begeerde leiderstrui. Wim Klebach zegevierde groots, met drie
minuten voorsprong op Piet Steenvoorden(!), Van den Berg en Huissoon en zeven
minuten op Kooyman, Van den Ruit en Van Steenselen, terwijl Adri Roks nog
vijf minuten achter Huissoon zat en acht achter Klebach. Het verschil in het
algemeen klassement van Huissoon op Roks was dus elf seconden, van Verhoef 22
seconden, van Kooyman 1 min. 23 seconden, van Van Vliet ruim vier minuten en
van De Roo 4,5 minuut. In het ploegenklassement stond Olympia op de tweede
plaats met nog geen negen minuten achterstand op Theo Middelkamp, De Baronie
derde op elf minuten en de militairen op een half uur. Rangschikkingen, die
van alles mogelijk maakten op de allerlaatste dag. Onafhankelijken en Amateurs
5e rit A: 1 Kooyman (Olympia), Onafhankelijken en Amateurs 5e rit B: 1Klebach (Olympia) 4.40.35, met
bonificatie 4.39.35; 2 Steenvoorden (De Kampioen) 4.43.39, met bonificatie
4.43.09; 3 Van Egmond (De Spartaan) z 4.43.24; t., met bonificatie 4 Van dé
Berg (De Spartaan) 4.43.43; 5 Huissoon (Theo Middelkamp) 4.43.53. Roks heeft
de oranje trui behouden. 6 Kooyman (Olympia) 4.47.11; 7 Van der Ruit
(Olympia) 4.47.13; 8 Van Steenselen (De Kampioen) 4.47.56; 9 Snijder (De
Bataaf, Halfweg) 4.48.10; 10 Kool (De Spartaan, Den Haag) z. t. OLYMPIA’S TOUR.57.06e rit (29 mei
).1957 Bravenboer lest best. Die laatste dag van
Duinhorst naar Amsterdam heeft helaas niet gebracht wat ervan verwacht werd.
Een zaak kwam echter nog eens onderstreept tevoorschijn. Olympia marcheerde
nu nog beter en dat wilde toch wel iets zeggen. Toen dan ook een kopgroep van
vijf man eenzaam naar de hoofdstad voortsnelde, zaten daarin weer
mankrachten voldoende (Moolenijzer en Van der Ruit) om Theo Middelkamp toch
nog ernstig te bedreigen. Die vijf, Wim Bravenboer, Harry Moolenijzer, Rob
van der Ruit, Adri Wuyts en Kool konden twee en een halve minuut nemen, zodat
op die laatste dag Olympia nog zeven minuten kon inlopen op de leiders in het
ploegenklassement en de Zeeuwen aan de eindstreep handenwringend de
stopwatch steeds verder zagen lopen. Een minuut en acht-enveertig seconden
bleef Olympia van Middelkamp verwijderd en het had nog aanzienlijk minder
kunnen zijn, als niet op de baan van het Olympisch Stadion, Wim Bravenboer de
rapste man van het groepje, Robbie van der Ruit, had kunnen verrassen en met
een banddikte de laatste etappe kon winnen. De Rotterdammer was
overgelukkig, Van der Ruit en Moolenijzer begrepen anderhalf uur later nog
niet, hoe zij zich zo hadden kunnen laten kloppen, waarbij zij kennelijk
vergeten waren, dat deze Bravenboer ook onderweg twee premiesprints had
gewonnen. Twee en een halve minuut
later arriveerde Toon Teysse een honderd meters voor de complete groep als
zesde man. Een groep, waarin de voornaamste mannen van het individueel
klassement zaten. En dus had de vechtjas Adri Roks, broer van een glunderende
Thijs Roks, deze zwaar bevochten Toer op zijn naam gebracht. De zege
veroveren in een dergelijke wedstrijd is wel bijzonder eervol en Roks kwam de
overwinning toe. Hij had er inderdaad met al zijn temperament alles voor
gedaan. Inmiddels bleef Piet Kooyman eerste in het puntenklassement, terwijl
Robbie van der Ruit als winnaar eindigde in het „It's a Blogg Coat
klassement", Onafhankelijken en Amateurs
06e rit: 1. Wim Bravenboer, 2. Rob
van de Ruit, 3. Adrie Wuyts, Onafhankelijken en Amateurs Eindkl.: 1.
Roks (De Baronie) 31.07.21; 2. Huissoon (Theo Middelkamp) 31.07.32; 3. Schalk
Verhoef (Ned. Mil team) 31.07.43; 4. Kooyman (Olympia) 3l.08.44; 5.
Van Vliet (Rotterdamse Leeuw) 31.11.28; 6. De Roo (Theo Middelkamp) 31.1.59;
7 Theunisse (Ned. Mil. team) 31.12.24; 8. Van Slutjs (Theo Middelkamp) 31.14.43;
9. Hof mans (De Baronie) 31.16.42; 10. Kool (De Spartaan) 31.18.01; 11 Verwey
(Midden Nederland) 31.19.23; 12. Van Steenselen (De Kam- pioen) 31.19.52- 13.
Van de Ruit (Olympia) 31.20.08; 14. Van Egmond (De Spartaan) 31.20.20; 15
Bravenboer (Rotterdamse Leeuw) 31.20.29. OMLOOP DER KEMPEN (14 juli).1957 JO DE ROO spurtwinnaar in de OMLOOP DER KEMPEN De Omloop der Kempen heeft voor het eerst een
Zeeuw als winnaar naar voren gebracht. Een felle Zeeuw, deze De Roo, die zich
in de eindspurt, aangetrokken door Geurt Pos - winnaar van de achtste Omloop
- niet van de bak liet bijten. Zes man waren er op,het asfalt naar het Witven
op de finish afgestoven. Daarbij bevonden zich twee Middelkampers en twee
Maastrichtenaren, die elkaar in het vaarwater kwamen. Op het moment, dat Jo
de Roo over Pos wilde springen, werd hij aangevallen door, Harrie Ehlen aan
de ene zijde en Van Egmond aan de andere kant. De Zeeuw, die zich in gevaar
voelde, gebruikte zijn handen om zich ruimte te verschaffen. Ehlen en Van
Egmond protesteerden. Intussen reikte de voorzitter van „Tempo" aan De
Roo de lauwerkrans uit. Toen de protesten officieel bevestigd werden, moest
De Roo zijn lauweren weer afgeven. Het duurde een anderhalf uur alvorens de
jury haar onderzoek beeindigd had. In de uitslag werd niets gewijzigd. De Roo
handelde uit noodweer. De Omloop was goed georganiseerd en hij had een
uitstekend verloop. Maar ondanks het verbeterde parcours ontbrak het aan
spanning. Deze Omloop kende weinig verrassingen. Het course-verloop was te
eenvoudig. Het een volgde logisch op het andere. Misschien waren er enkele
beslissingen de oorzaak van. Vorig jaar waren er aanmerkingen op het grote
aantal deelnemers, die op smalle wegen hun course moesten rijden. De
Sportcommissie liet wegen, dat voor zulk parcours het aantal deelnemers te
groot was. De organisatoren besloten minder deelnemers te laten starten en
andere wegen uit te zetten. Toen de Sportcommissie de beslissing nam dat er
dit jaar in verband met de Militaire Kampioenschappen geen militairen aan de
Omloop mochten deelnemen en er bovendien veertig man hun contract niet
nakwamen, moest er deze klassieker toch onder lijden. Dat was al vrij
spoedig te zien. De krachtsverhoudingen lager scheef. In het eerste uur
werden de bokken reeds van de schapen gescheiden. En toen begon de afvalrace
onder de gerenommeerden. Frappante staaltjes lieten alleen de pechvogels
zien. En de Limburgse kampioen Hugens reed een verbluffende achtervolging.
Maar dat was dan ook alles. Met ruim honderd man werd in Veldhoven gestart.
Er bevond zich ook een Belgische en een Duitse ploeg in het veld, maar
betekenis hebben die buitenlanders niet gehad. In de eerste Na zeventig kilometer rijden moest er echter iets
gebeuren. In de bocht bij Reusel demarreerde de Eindhovenaar Van de Waterlaat.
Toen Gramser, Geurt Pos, Stolker en Cuvelier volgden, ontstond er een mooi
kopgroepje, dat een minuut voorsprong veroverde. Maar de vluchtelingen
voelden zich met een sterke strijdmacht in de rug weinig veilig. Vergoossen,
Hugens, Niesten, Geldermans, Damen, De Roo, Van Wijchen moesten natuurlijk
nog iets in hun schild voeren. In de lus van Bergeijk kwam de tegenaanval
los. De Middelkamper Van Wychen schudde zijn clubgenoot De Roo wakker,
terwijl ook Ehlen, Van Egmond, Enthoven en Mik Snijder in bet geweer kwamen.
Er was De kopgroep werd daardoor zo sterk, dat Niesten,
Geldermans, Damen, Vergoossen e.a. zich als verslagen konden beschouwen. Hun
achterstand zou geleidelijk aan groter worden. In het eerste gelid zou verschillende strijders
van het eerste uur het tempo te bar werden. Lotz was nog als een duiveltje
uit een doosje bij de koplopers gekomen, zonder dat hij er lang plezier van
mocht beleven. De pechduivel kan wreed zijn. Lotz, nauwelijks aan het bekomen
van zijn krachtsinspanning, bleef met een lekke band langs de weg staan. Toen was het de beurt aan Van de Waterlaat om de
wapens te strekken. Enkele demarrages waren voldoende om ook Gramser,
Enthoven en Cuvelier uit het voorste gelid te laten verdwijnen. Gramser,
geplaagd door een pijnlijke rug, zou even later opgeven. Zeven man lag er na Amateurs en Onafhankelijken: 1. De Roo, Schore, OOSTERHOUT (5 mei).1957 Nieuwelingen: 1. Henk
Rasenberg, 2. Maarten den Outer, 3. P. Stoop, Adspiranten: 1. Wim
Schuling, 2. Jan van Boxtel, 3. H. Tork
OOSTERHOUT (15 augustus).1957 Amateurs: 1. Cees van
Amsterdam, 2. Coen Niesten, 3. Gerrit van Dienst, Nieuwelingen: 1. Arie
Verzijl, 2. Jan Spoormaker, 3. Jan Janssen, OOSTVOORNE (10 augustus).1957 Amateurs: 1. Schalk
Verhoef, 2. W. Bogers, Nieuwelingen: 1. Jan
Janssen, 2. H. Stubbe, 3. S. Speelman, OPMEER (4 augustus).1957 Amateurs: 1. Klaas de
Groot, Westgraftdijk; Nieuwelingen: 1. H.
Oldenburg uit IJmuiden de 6o km in 1 uur 17 min. 25 sec. 2. J. Hopman uit
Egmond a.d. Hoef, 3. J. Visser uit Wieringen, 4. S. Rood uit Zwaagdijk, OSS (26 mei).1957 PIET DE BRUYN WINT DE RONDE VAN OSS Een flink veld nieuwelingen (82 man) vertrok met
groot elan, wat tengevolge had dat het aantal kanshebbers snel afnam. Door de
haast stormachtige wind geteisterd, slonk de groep tot nauwelijks veertig
renners, zonder dat er veel groots te vermelden viel. De enigen die zich
voortdurend vooraan lieten zien, waren Rutten.(Haarlem), Van Tiem (Leeuwen),
Zilverberg (Goirle) en Salaro (Den Bosch). Zij werden echter steeds weer tot
de orde geroepen en juist toen het er naar uitzag, dat het een massa-spurt
zou worden, slaagden met nog 10 ronden te gaan Solaro en Rutten er in een
kleine voorsprong te nemen. Zij verdedigden die met mannenmoed en slaagden op
het nippertje: de achtervolgers zaten al aan hun achterwiel, toen zij over de
streep flitsten. Nieuwelingen: 1. Salaro, Den Bosch; 2. Rutten, Haarlem; 3.
De Jager, Den Haag; 4. Breure, Rotterdam; 5. v. d. Aar, Haarlem; 6. Reekers,
Nw. Vennep; 7. Van Tiem, Leeuwen; 8. v. Tergouw, Utrecht; 9. Arissen, Leeuwen;
10. v. d. Heyden, Eindhoven. De tijd bedroeg 1 uur, 10 min. en 20 sec. De amateurs en onafhankelijken, 78 man sterk,
moesten Onafhankelijken en Amateurs: 1. Piet de Bruin (Roosendaal, hij klopte 2. Wolfs (Vlijmen) met klein
verschil.3. Jongejans, Rotterdam; 4. v. d. Groenendaal, St. M. Gestel; 5. v.
d. Ven, Vlijmen; 6. v. Oostrom, Amsterdam; 7. Janissen, Amsterdam. Op OUD-BEIJERLAND (29 juni).1957 Amateurs: 1. Wil Bravenboer, 2. Werner Swanenveld, 3. Theo
Sijthoff, Nieuwelingen: 1. Henk Giesen, 2. Jan Spoormaker, 3. P. Zijlmans,
4. Arie Verzijl, 5. Sjaak Koevermans, 6. Maarten den Outer, 7. Maarten
Breure, OUDENBOSCH (15 september).1957 Amateurs: 1. Piet
Steenvoorden, 2. Arend van ’t Hof, 3. Gerrit van Straten, OUD-GASTEL (19 mei).1957 Amateurs: 1. Bram Heeren, 2. Piet van Est, 3. Jacques van
de Klundert, Nieuwelingen: 1. Jos Linders, 2. N. Heeren, 3. Jos Aanraad, OUD-VOSSEMEER (24 augustus).1957 Amateurs: 1. Cees van
Amsterdam, 2. Adrie Roks, 3. Jac Vrancken, PAPENDRECHT (18 mei).1957 VAN BLOETJES KWAM DE VICTORIE IN PAPENDRECHT In Papendrecht zorgde Jan Bloetjes voor een
Alkmaarse victorie door zich in de laatste ronden van de bijna Piet van Hees uit Hoogerheide, clubkampioen van
“Theo Middelkamp", boekte zijn vierde overwinning in dit seizoen na
Axel, Den Haag en Lewedorp. Met v. d. Duin (IJmuiden) en Maliepaard
(Willemstad) was hij reeds halfkoers gevlucht. Tot het gezelschap behoorden
aanvankelijk ook Jansen (Nootdorp) en Faber (Rotterdam). K. d. L. Amateurs en onafhankelijken: 1. J. Bloetjes in 2 uur 24 min. 55 sec.; Nieuwelingen: 1. P. v.
Hees, PEIZE (1 september).1957 Nieuwelingen: 1. D.
Vrielink, 2. Sjoukje Dijkstra, 3. Henk Reinders, PIJL VAN DE MIJNSTREEK (30
juni).1957 „Pijl van de mijnstreek"
voor Nol Ehlen De organisatoren van de
„Pijl van de Mijnstreek" kunnen met groot genoegen op deze wegrace
terugzien. Ondanks de verzengende hitte werd op de Zuid-Limburgse heuvels
een pracht strijd ten tonele gebracht en daar ook organisatorisch alles tot
in de puntjes klopte, werd het bestaansrecht van deze rit meteen bewezen.
„De Pijl van de Mijnstreek" bestond uit een 188 km-race door
Zuid-Limburg, met start en finish te Heerlerheide, gevolgd door een 40
km-criterium. Het startschot werd gelost
door de nationale sportadviseur rector P. J. Boymans. Na BRON GERARD SILLEN Amateurs 1ste gedeelte door
Zuid-Limburg: 1. Nol Ehlen
(Broeksittard), Amateurs 40 km-rit te
Heerlerheide: Amateurs eindstand: 1. Nol Ehlen (Broeksittard) in 4.30.48, 2de J.
Vrancken (Eysden) 4.33:21, 3de H. Harings (Sibbe) 4.33.21, 4de J. Roth
(Waubach) 4.33.21, 5de H. Ehlen (Sittard) 4.37.32, 6de P. Floegel (Hoensbroek)
4.3732, 7de A. de Rooy (Eygelshoven) 4.37.35, 8ste H. Duckers (Urmond)
4.38.34, 9de R. Hendriks (Schaesberg) 4.38.35, 10de M. Hermans (Valkenburg
4.38.43, 11de Fr. Ramakers (Echt) 4.38.43, 12de J. v. Eck (Schinnen) 4.38.43. POELDIJK (31 augustus).1957 Wim Klebach ontliep een massasprint en won de
Ronde van Poeldijk Het Westlandse plaatsje Poeldijk stond
Zaterdagmiddag j.1. weer in het teken van de wielersport en de duizenden
belangstellenden, die zich langs het snelle parcours aan de Jan Barendselaan
en Voorstraat hadden geschaard, zagen daar een spannende en aantrekkelijke
wedstrijd. In deze Nadat wegkampioen Piet Steenvoorden en de
militaire kampioen Joop van der Putten door de oud-renner Huib van
Velthoven, een der steunpilaren van het comite “Wielerronde van
Poeldijk", in de bloemetjes waren gezet, kon het rondenspel beginnen.
Een spel, dat door de demarrages van de streekfavorieten - Leo Walburg,
Frans van Velthoven, Jan Klein, Piet Kortland, Bram Kool, Leo Hulspas en Piet
v. d. Marel - al spoedig bittere ernst werd. Er word mede door de activiteiten
van een Gerrit de Jager, Wim Bogers, Tonny Peters, Pietie Marchand, Gerrit
van Dienst en enkele anderen, hard, heel hard gefietst. Het gevolg hiervan
was dat alle uitlooppogingen verijdeld werden nog voordat zij werkelijk
gevaarlijk konden worden. En ook al deden Jan van Wetten, Manus Brinkman,
Theo Sythoff, Piet Steenvoorden en de gebroeders v. Velthoven gezamenlijk nog
zo hun best, een afscheiding konden ook zij niet forceren. Daarvoor lag het
tempo veel te hoog. Na een mislukte solovlucht van Jan van Wetten,
probeerden Kool, Marchand, Fr. v. Velthoven en Van 't Hof aan de aandacht
van bet peloton te ontsnappen. Maar ook zij kregen geen kans. De favorieten
hielden het gelid gesloten. Nadat er al zo'n Zeven ronden voor het einde trachtte de
plaatselijke favoriet Gerard van Velthoven de strijd nog met een ontsnapping
in z’n voordeel te beslissen. Hij kreeg evenwel geen kans. Die kans kreeg Wim
Klebach wel, toen hij met nog drie ronden te rijden uit het nog, veertig
koppen tellende peloton sprong en al zijn reserves in de strijd wierp. De
rappe finishers keken elkaar langdurig aan en dat werd hen noodlottig. Zij
kregen de kampioen van Noord-Holland niet meer te pakken. Door het gedrang om in gunstige positie te komen,
deed er zich in de laatste ronde nog een valpartij voor, waarvan o.a. Piet
Kooiman, Jan van Wetten, Arend van 't Hof en Tonny Peters de dupe werden. BRON:JAN ROOSEBOOM DE VRIES. Amateurs en Onafhankelijken: 1. W: Klebach, 'Amsterdam, de circa Adspiranten: 1. W.
Schuling uit Den Haag in eon tijd van 31 min. en 14 sec.,2. L. Althuizen (Den
Haag), 3. H. Schouten, 4. H. Starrighuizen (beiden Badhoevedorp), 5. J. Stolk
(Rotterdam) en vele anderen. PRINSENBEEK (14 juli).1957 Amateurs: 1. Cees van
Amsterdam, 2. Cees Paymans, 3. Bram Heeren, Nieuwelingen: 1. Jos
Linders, 2. Andre van Aert, 3. Frans Schrauwen, PURMEREND (30 april).1957 Amateurs: 1. Rob van de
Ruit, 2. Wim Klebach, 3. Henk Wiese PUTTERSHOEK (22 juni).1957 JO DE HAAN OP ZIJN BEST IN PUTTERSHOEK. In Puttershoek, waar zijn club „De Hoekse
Renners" organisator was van een mooi wielerfeest, heeft Jo de Haan
moeten optornen tegen een schier ontembare Jan v. Vliet, een als in zijn
beste dagen pedalerende Theo Sijthoff, de zich de laatste tijd steeds meer op
het voorplan tonende Jan Heiden en de niet te onderschatten Beverwijker De
Nijs. Jo heeft het tenslotte geklaard deze vier zijn
wil op te leggen en met een tijd van 2 uur 28 min: rond de Bij de nieuwelingen (Burgemeester v. d. Ploeg
trof het niet met zijn startschoten, want beide malen waren de renners lang
en breed op pad.... ) won Cuvelier uit Nieuw Vennep, Amateurs en onafhankelijken: 1. J. de Haan, Klaaswaal; 2. J. Heiden, Rotterdam; 3. Chr. de Nijs, Beverwijk;
4. J. v. Vliet, Rotterdam; 5. Th. Sijthoff, Rotterdam; Nieuwelingen: |