|
JAARGANG
1942 WEDSTRIJDEN A
T/M K |
|
ALKMAAR
( 1942.10.10. ) Amateurs: 1. Arie Vooren Beverwijk; 2. Arie Kuilman Beverwijk; Nieuwelingen: ALPHEN
AAN DE RIJN (1942.09.13) Zoolas verwacht
mocht worden is de eerste Ronde van Alphen een groot succes geworden. Alles werkte
aan het welslagen mee: een prachtig parcours, veel publiek, mooie strijd en
een goede organisatie. Er startten 37 amateurs die over 100 ronden in totaal Amateurs: 1. Arie Vooren, Beverwijk; 2. Gerrit van Straten, Schiedam; 3. Jo
Hulshof den Bosch; 4. J. Middellink Amsterdam; 5. P. van Meeten Scheveningen; In de
nieuwelingen-klasse startten 36 deelnemers over een afstand van Nieuwelingen: In de pauze
lieten Poedel van Dam en mej. v. d. Laarse fraaie staaltjes van kunstrijden
zien, hetgeen veel bijval oogstte. De organisatoren
van deze eerste ronde de heeren J. A. Otten en Th. Beerepoot hebben eer van
hun werk gehad. AMERSFOORT.(1942.08.16) PELLENAERS NAM IN
DE RONDE VAN AMERSFOORT REVANCHE. Zondagmiddag
heeft onder groote belangstelling de tweede ronde van Amersfoort plaats
gehad, georganiseerd door de A.R. ca T.C. „De Pedaalridders", welke werd
gereden op het circuit in het
Industriekwartier aan de Nijverheidsstraat. De Nieuwelingen moesten Bijzonder
spannend was de eindsprint tusschen Schulte en Pellenaars, waarbij Schulte
met een halve wiellengte werd geslagen. De uitslagen
waren: Nieuwelingen: 1 J. Kleefstra, Amsterdam 54 min. 24 sec.; 2
R. van Zalingen, Bussurn; Amateurs: 1 J. Berkhout, Apsendelft 1 uur 23 min. 13.6 sec; Profs en
onafhankelijken: 1. Kees Pellenaers, Breda, 2 uur 34 min. 23.2
sec; 2. Gerrit Schulte, den Bosch; 3. John Braspenninx, Princenhage; 4. Cees
Joosen, Made, 5. Henny Heerland; 6. Piet Verschuere, Rotterdam; 7. Cor
Bakker, Zaandam; 8. henk Lakeman, Amsterdam; 9. Juul
de Visser, Rotterdam; 10 Jo de Gans Amersfoort. ASSENDELFT.(1942.05.31) De
door de Amsterdamsche rennersclub „Excelsior" georganiseerde ronde van
Assendelft leverde de volgende resultaten op. Veteranen
30 K.M.: 1. W. Endhoven, 's Gravenhage, Nieuwelingen
30 K.M.: 1. W. Sirach, Amsterdam, Amateurs
80 K.M.: BERGEN
OP ZOOM.(1942.09.20) Vinnige sprint
besliste in Bergen op Zoom. Koen rijdende Lakeman op het nippertje geklopt door
Wijdenes. Het Zondagmiddag
onder overweldigende belangstelling verreden criterium van Bergen op
Zoom is na een spannenden strijd in een sprint
tusschen Wijdenes uit
Ouwerkerk en Lakeman uit Amsterdam beslist, waarbij eerst-genoemde met een
zeer gering verschil de, overwinning behaalde. Hij legde het ongeveer
125 k.m. lange parcours af in den tijd van 3 uur en 4 min. zoodat met een
gemiddelde van 40 k.m. is gereden. In het begin van
den strijd trokken nu en dan enkele renners het veld uiteen, doch het bleef
voorloopig bii ongevaarlijke uitlooppogingen. Opvallend goed
werk verrichtte het
drietal Schweitzer, Wijdenes en Evers die er op een gegeven
moment van door ging en in 5 ronden een voorsprong boekte van pl. 21 sec. De vluchtelingen
zagen zich echter weldra achtervolgd door Motké, die inmiddels tengevolge van
rijwieldefect een ronde was achtergeraakt, de Korver, Verveer, Lakeman, Reuter
en Bakker. Intusschen was het veld in drie groepen verdeeld, maar de situatie
bleef niet lang gehandhaafd daar Schweitzer en Wijdenes in de tweede groep
terugvielen. Het peleton gedubbeld. Evers ging echter
door, behield zelfs langen tijd een kleinen
voorsprong doch kon zich zooals te verwachten was de achtervolgers niet van
het lijf houden. Onweer 62 ronden waren er gereden, toen hij zich zag
opgeslokt door een groep van 8 man w.o Reuter en Bakker, die even later den
strijd wegens kramp moesten staken. De rest wist daarna iedere ronde haar
voorsprong te vergrooten en
slaagde er in de 82e ronde in het peleton te
dubbelen uitge- zonderd Peeters, van Amsterdam, Lambrichts, Hofman en
Steenbakers, die zich van de groote groep hadden losgewerkt. Er moesten toen
nog 43 ronden worden gereden Lakeman aan kop Aan de leiding
gingen op dat oogenblik Lakeman, Schweitzer, Evers, Wijdenes, de Korver
en Verveer. De Roosendaler Hopstaken had even te voren wegens
rijwieldefect moeten opgeven. Vooral Lakeman
scheen zin in de overwinning te hebben, want hij voegde zich met eenige
vinnige pedaaltrappen bij Peters c.s., had zoodoende het heele veld gedubbeld
en kwam daardoor alleen aan kop te liggen. Braspennincx die
zich nu en dan had geroerd, doch blijkbaar wat moeheid in de benen had van
zijn wedstrijd in Goes. Was toen reeds samen met Montfroy en Stet twee ronden achter geraakt. Sijen in actie. In het
resteerende gedeelte van den strijd liet vooral Sijen zien, wat hij in de beenen
had bij zijn pogingen om op zijn eentje zijn verloren ronde terug te winnen. Hij
slaagde hierin echter niet. In de laatste
tien ronden kwam er nog eenige wijziging in de situatie. Zoo kwam Lakeman
weer in de kopgroep te rijden, zoodat een sprint, waarvan we het resuultaat reeds hadden gemeld de beslissing moest brengen. De eindstand was
als volgt: Profs en
Onafhankelijken: 1. Cor Wijdenes. Ouwerkerk; 2. Henk Lakeman,
Amsterdam; 3. Matthijs Verveer. Rotterdam; 4. Jan Schweitzer. Maastricht. 5.
Piet Evers, Wormerveer 6. André de Korver. Rotterdam. 7. Cees Joosen. Made.
8. Marinus Buuron, Bergen op Zoom. 9. Huub Sijen, Maastricht. 10. Jan
Lambrichts Bunde. 11. Aad van Amsterdam. Princenhage. 12. Toon Steenbakkers St.
Michiels Gestel. 13. Charles Hofman. Roermond. 14.Chris van Gent, Rotterdam. BEVERWIJK.(1942.08.04) DE
RONDE VAN KENNEMERLAND. Zaterdagmiddag
heeft te Beverwijk het wielercriterium “De ronde van Kennemerland"
plaats gehad, waaraan werd deelgenomen door honderd amateurs en nieuwelingen,
De uitslagen luiden: Amateurs; 1 D. Mooy (Assendelft): Nieuwelingen:
1 W. Grift (Soest); 2 J. Fleury (A
dam); 3. K. Neeft (Haarlem). BEVERWIJK.
( 1942.09.07 ) v.
VOOREN WON DE RONDE VAN KENNEMERLAND. Pepels
won de prestatieprijs. De
te Beverwijk onder groot belangstelling gehouden tweede wielerronde voor
Kennemerland is bij de amateurs gewonnen door A. Vooren uit Beverwijk,
gevolgd door C. Bijster, Haarlem; BLOEMENDAAL.(1942.10.03) Cor
Bijster wint De
eerste ronde van Bloemendaal, die Zaterdagmiddag op den Zeeweg werd verreden,
bracht geen verrassingen. De Haarlemsche Wielervereenigingen Excelsior en De
Jonge Kampioen hadden de wedstrijden goed georganiseerd, doch jammer genoeg
ontbrak voor het publiek de spanning. Even scheen het bij de amateurs, dat er
een verrassing zou komen, toen de Amsterdammer Boskemper in de negende ronde
uitliep en een voorsprong van ruim honderd meter wist te verkrijgen op het
peloton, waarin de renners voortdurend hadden gereden. Doch het bleek te
zwaar voor hem dezen voorsprong te handhaven en hij werd in de tiende en laatste ronde door het geheele peloton met
Cor Bijster aan den kop, ingehaald. Het
parcours van 61/2 K.M. was niet licht, doch zoowel door de Nieuwelingen als
door de Amateurs werd in flink tempo gereden en slechts weinig renners vielen
uit. De Nieuwelingen reden vijf maal, de Amateurs zes maal den afstand. Bij
de Nieuwelingen werden verschillende uitlooppogingen gedaan, die echter reeds in den kiem gesmoord werden. Het veld bleef bijeen
en in een kluwen werd de eindstreep bereikt. Eerste was hier de Amsterdam-
mer G. Ravenstein. De
Amateurs reden voortdurend in een peloton met aan den kop geregeld dezelfde
renners. Vooren, De Kort, Boskemper, Kuilman en Bijster. Ook de jonge
Haarlemmer Karel Neeft, wiens eerste wedstrijd als
Amateur dit was, wist zich voortdurend in den kop te handhaven. Als negende
passeerde hij de eindstreep. Zijn debuut belooft wat voor de toekomst. In een
behoorlijk tempo ging het heuvel-op en -af, zonder
bijzondere momenten, behalve de reeds genoemde uitloop van Boskemper, die
echter zijn krachten had overschat en die van de overige renners, wel in de
eerste plaats Bijster, onderschat. Wel werden verschillende pogingen tot
uitloopen gedaan doch zonder resultaat. In één kluwen bereikten de renners de
eindstreep; Bijster werd met een kleine lengte voor de anderen, eerste. Zijn
tijd was 1 uur 53 minuten en 52 sec. De overige renners volgden vlak op hem, hetgeen de klassificatie niet gemakkelijk maakte voor de
jury. Hoewel het parcours mooi was, zij het ook met scherpe keerkunten, was
het te lang en voor het publiek wat saai, aangezien een tiental minuten
verliep voor men de renners weer langs zag komen. De uitslagen luidden:
Nieuwelingen: Amateurs: BREDA
( 1942.05.26 ) Eerste
zege van Lakeman als beroepsrijder In
het NAC-criterium, dat gisteren onder groote belangstelling te Breda werd
verreden, heeft de Amsterdamse renner Lakeman op fraaie wijze zijn eerste
overwinning geboekt. Lakeman, die als amateur het vorig jaar talrijke
successen boekte, debuteerde dit seizoen als professional en maakte daarbij aanstonds een goeden indruk. Het feit, dat hij reeds in een van de eerste wegwedstrijden met een eerste
plaats is gaan strijken, belooft nog wat een en ander voor de komende
ontmoetingen op den weg. De uitslag luidde: Beroepsrenners: 1. Henk Lakeman, Amsterdam; 2. Cees Joossen, Made; 3. Toon
Steenbakkers, Sint Michielsgestel; 4. Piet Verschuuren, Rotterdam; 5. Cor de
Best, Haarlem; 6. Albert van Mierlo, Belgie; 7. Cor de Groot, Amsterdam; 8.
Charles Hofman, Roermond; 9. Joop Demmenie, Rotterdam; 10. Matthijs Verveer,
Rotterdam; 11. Keizer, Amsterdam; 12. Heerland, Amsterdam; 13. Huub Sijen,
Maastricht; 14. van Oers, Langeweg; 15. Jan Lambrichts Bunde; 16. Hofstaken,
Roosendaal; 17. van der Beemt, Etten; 18. Henry Maas, Geldrop; 19. Aad van
Amsterdam, Princenhage; 20. Dumoulin, Tilburg; BREDA.(1942.08.15) Schulte klopt
Pellenaars met een banddikte N.A.C. criterium
met een lawine van premies. Circa 10.000
toeschouwers zaten en stonden er Zaterdag bij het
NAC-criterium opgepropt en uit den aard der zaak ging deze overgroote belangstelling
uit naar het duo Schulte-Pellenaars van wie verwacht werd dat zij met elkaar
„een appeltje zouden schillen" op grond van booze geruchten.... In tegenstelling
met de gewoonte bij het NACcriterium was het aantal renners dezen keer zeer
matig: slechts 25 coureurs kwamen er aan den start voor
hun koers van Reeds na 4 ronden kwam er een tikje leven in de
brouwerij, doordat van den Beemt uit Etten aan den haal ging. Schulte en
Joosen gingen den vroegen vluchteling na en in minder dan geen tijd was hij
ingehaald. Even later nam lange Gerrit een
wip, Pellenaars uit het peleton eveneens achter zich
en toen stopte Schulte maar af. Voor de variatie
nam Schulte daarna de eerste premie voor zijn rekening, welke hij won voor
van Oers, die meteen door ging, doch door Pellenaars tot de orde werd
geroepen. Het duo komt in actie. Een premie over
drie ronden bracht een mooie afwisseling in den tot nu toe min of meer taaien
strijd, want zij bracht de groote rivalen Schulte, Pellenaars tegen elkaar.
Schulte klopte den Pel na fellen strijd! Nadat van Oers
een dubbelen sprint had gewonnen van Pellenaars, gingen zij, er waren toen 70
ronden gereden, er samen in een mooi tempo tusschen uit. Schulte zag, toen
het verschil plm. liet het peleton zijn hielen zien en trok op jacht achter het
om beurten trekkende tweetal, waarbij Joosen en van der Star zich hadden
gevoegd. Het duurde niet
lang, of de vluchtelingen waren achterhaald. Bij een daarop
uitgeloofde premie van f 25 voor één sprintronde, toonde de „fietsende
dwaas" zijn kracht door vanuit den staart van het
peleton deze premie in prachtstijl te winnen en daarop ineens door te gaan
met Maas uit Geldrop aan zijn wiel. Pellenaars, van der Star, Buuron, Reuter
en van der Zanden vonden spoedig contact met hen en met vereende krachten nam
dit achttal een flinken voorsprong. Het mislukte
daarna echter. De Pel probeert
het. Een premie van f
22,60 voor het uitloopen van een ronde werd verhoogd
tot f 32,50 en dat lokte den Pel om er in zijn eentje een gooi naar te doen.
Schulte zag het geval eens aan, trok het peleton met
groot élan, waardoor de afstand niet al te groot
werd en kort daarna viel Pel dan ook terug op de groep. Schulte, Joosen,
Buuron, van der Star en Reuter. De fine fleur lag dus op kop en en passant
nam Pellenaars even revanche door Schulte een sprintje af te snoepen! In de tweede
groep roerde Thijs van Oers zich geducht door zijn 12 lotge- nooten eenige
malen achter zich te laten. Met dat al werd de voorsprong der kopploeg steeds
grooter. Vlak er achter volgde van Oers, die zijn krachten ging verspillen
door in zijn dooie eentje te trachten niet ingeloopen te worden. 60 ronden
voor het einde werd de ronde genomen door de kopgroep en twee ronden later
moest ook Thijs er aan gelooven! Schulte ging na
een duel met Pellenaars, het eerst over van Oers heen en toch kwamen de f
32.50 niet in den zak van den Bosschenaar, omdat hij de ronde niet alleen had
genomen! (Het moet ons van
het hart dat het uitloven van een premie voor het uit- loopen van een ronde
van plm. Van Oers en
Reuter wisselden daarna wat stuivertje door om beurten beslag te leggen op
een premie, zij trokken echter meteen het peleton aan flarden en hielden dus
den gang er in. Waar Schulte was, daar was overigens ook Pellenaars. Telkens
als de een wegflitste kromde de andere zijn rug om den weglooper te
achterhalen. Het groote
gevecht Schulte,
Pellenaars en van der Star trokken er daarna nogmaals
tusschen uit. Opmerkelijk goed reed de Hagenaar, bij alle jachten had hij
zich fraai weten te weren. Het drietal nam nogmaals een ronde en toen besloten Schulte en Pellenaars
den Hagenaar van zich af te schudden. Even leek het of van der Star
stilstond, want in minder dan geen tijd lag hij stukken achter en konden dé
twee krachtmenschen zich prepareeren op den eindstrijd.' Tusschen de
bedrijven door namen zij nogmaals een ronde op de
rest met uitzondering van v. Oers, v. d. Star en Reuter. Het einde
naderde: heel het stadion stond recht, vol spanning naar het slot van den
titanenkamp en de oplossing van het raadsel wie winnen zou: Schulte of
Pellenaars. Schouder aan schouder kwam het tweetal op de eindstreep afstormen
en met slechts een banddikte won blonde Gerrit dezen strijd van Beroepsrenners: 1. Gerrit Schulte, Den Bosch; 2. Kees Pellenaars, Breda; 3. Cor van
de Star, den Haag; 4. Cees Joossen, Made; 5. Thijs van Oers, Langeweg; 6.
Frans van de Zande, Bergen op Zoom; 7. Marinus Buuron, Bergen op Zoom; 8.
Piet Ott, Amsterdam; 9. Piet Bakker, Amsterdam; 10. Rinus van de Beemt,
Etten; ex aequo: 11, 12, 13.en 14 J. Gijsen, Breda, R. Lomans,
Breda, W. Rijsbergen, Leiden, en M. de Ruiter, Rotterdam. Op vier ronden:
15 W. Reuter, Amsterdam; 16 J. Damen, Breda; 17 H. Maas, Geldrop; 18 J.
Landzaat, Utrecht; BUNDE.(1942.05.31) BUNDENS
SNELHEIDSROES JUMP.DE PEL WON
ZOOALS HIJ WILDE In een
fantastische laatste ronde sloeg hij met voorsprong een
„massa-sprintend" peloton, waarin Sijen een vijfde plaats veroverde. Nog drie ronden—
In het Intieme jurytentje aan het rechte eind, waar we — weer of géén weer —
ondanks alles toch nog een niet onaardige menschen- menigte op de been hadden, trof men de laatste voorbereidingen voor
iets héél geks: een massa-sprint tusschen, laten we zeggen dertig spurtende
modderplompen, wier rugnummers onleesbaar en wier gezichten onder de
druipende modder korst zoo broederlijk veel op elkaar waren gaan lijken, dat
men vreesde, dat we straks den edelen winnaar eerst zouden moe ten wasschen
om te ontdekken, aan wien precies we nu wel de ze gevierende bloemen aan het
overhandigen waren — En dies hing er enige nervositeit rond de jurytent en
deze nerveuze spanning lag kennelijk wel héél dik over de belangstellende
menigte, die met eenig ongeduld wachtte op het vuurwerk, dat nu eindelijk
komen zou. En het vuurwerk
kwam. Want drie ronden voor het einde was er een, die den moed had,
het peleton, dat practisch niets dan super-snellen
telde en dat op zijn minst vijftien lieden in zijn gelederen had die in staat
schenen Bundens tweede ronde uit het vuur te sleuren, vaarwel te zeggen in
een nijdige demarrage.. Loos was die man
en toen het peleton, dat een beetje verbaasd scheen en dat er zich duidelijk
op prepareerde al spurtend om den eersten prijs een robbertje te vechten,
heel even niet reageerde, had Loos onmiddellijk een voorsprong van vijftig
meter en er waren er maar weinig rond het circuit, die niet dachten, dat deze
vijftig meters genoeg waren. A LA PELLENAERS Nog twee ronden De modderklomp,
waaronder men Kees Pellenaers vermoedde, slingerde zich met wonderlijke gemak uit de achterste rijen, waarin hij bijna
voortdurend gezeten had, naar voren, dook daar wat dieper over het stuur en
draaide dan in de afdaling het verblufte peleton een van de befaamde
„démarrages-a-la- Pel" voor
den neus, en toen we zóó de laatste ronde ingingen noteerde men hier en daar
al den uitslag: Loos één, Pel twee. Maar de Pel had
met deze Ronde van Bunde zeer duidelijk zoo zijn eigen plannen en dus kreeg
de, als een waanzinnige spurtende Loos in deze laatste twee kilometers een
volledig losgebroken Pellenaers achter zich, een Pel, die zijn laatste ronde
zóó fel reed, dat er ongetwijfeld toekomstige Bundensche grootvaders zijn,
die het straks hun kleinkinderen nog zullen navertellen. En Loos hield het
niet. Grootere goden dan hij zouden het overigens evenmin gehouden hebben.
Juist voor het laatste rechte eind had de Pel den kopman te pakken en het
laatste rechte eind was een kwestie van een
laatsten, nijdigen jump
toen staken we den Pel, na een race waarin hij niet alleen zijn kracht, maar
ook zijn uitgebreide tactische gaven toonde, voor de zooveelste maal in de
bloemen, kwam Loos met drie seconden voorsprong op het
peleton als tweede binnen en vocht dan de sprintende menigte om de volgende plaatsen EN HET PELETON?.. Een heele
geschiedenis had dit peleton overigens achter zich.
Een geschiedenis van tallooze korte, soms bitsige, maar steeds succeslooze jachten, een
geschiedenis van snelle en op den duur inderdaad zwaar wegende kilometers,
een geschiedenis tenslotte ook van pech.. Pech?.. Jan Lambrichs vertrok als favoriet en toen De Korver,
die men steeds vindt waar een race aan vuurwerk doet, na nauwelijks twee
ronden zijn eerste uitlooppoging deed (we zouden hem wel tien maal in een
jacht aan den slag gaan zien!) was Lambrichs méé, al was. het alleen maar om
de uitgebreide supportersschaar duidelijk te maken, dat er vandaag iets te
gebeuren stond. Maar nauwelijks enkele ronden later kreeg in de afdaling zijn
ketting het op de eupen, moest Lambrichs repareeren, ging hij met bijna 40
sec. achterstand het snelle peleton achterna,
wisselde tot driemaal toe van fiets, joeg lang en fel achter het peleton,
maar raakte toen door nieuwen pech een ronde
achter. Hij was de eenige
niet. De Belgen reden hun bandjes met zooveel ijver lek, dat we tenslotte alleen maar Neuville en Van Dijck overhielden —
en voor Neuville bleken Bundens snelle kilometers half-race te snel, waarna
ook hij verdween. En van onze knapen verloren we o.a. favorieten als Bras (na
twee bandjes) en
Jansen door pech. Voor het overige? Deden we aan
snelheid, aan felle premiesprints, aan korte, maar soms hevige demarrages met
felle reacties van het peleton, dat uitterst
waakzaam was en steeds met volle macht uit de sloffen schoot als het vooraan
gevaarlijk dreigde te worden, bijvoorbeeld toen De Korver en Sijen het
probeerden en de Pel heelemaal uit de achterhoede naar voren spurtte om het
geval even op te knappen, of toen later De Korver op zijn eentje wegliep,
toen Sijen in ern critiek moment met een, ietwat tegenvallenden Van
Amsterdam, aan het demarreeren sloeg, of toen De Groot er eén ronde of zes
voor de finish listig tusschen uit trachtte te glippen. Dan reageerde het peleton zeer fel, en dat was niet zoo bijzonder
moeilijk want het wemelde niet alleen van grootheden, maar ook van uitstekend
rijdenden in dit groote peleton, en het is wel aardig, dat onze Limburgers Sijen, Motké,
Schweitzep en Pepels er steeds weer in slaagden, zelfs temidden van deze
sterrenverzameling voortdurend opvallende dingen te doen. Een eindsprint
besliste tenslotte de bezetting van de derde plus de
volgende plaatsen. De Best won dezen enerveerenden sprint ietwat verrassend,
terwijl Keizer er in slaagde nog net even voor Sijen over de eindstreep te gaan. De rest van
de sprintende massa bleek onder deze omstandigheden met geen mogelijkheid te
identificeeren en zij kwam dus ex aequo op de zesde plaats. Beroepsrenners: 1. Kees Pellenaars, Terheijden; 2. Gerrie Loos, Amsterdam; 3. Cor de Best, Haarlem; 4.
Henny Keijzer, Amsterdam;
5. Huub Sijen, Maastricht; 6. Het Peloton met.o.a De Groot,
Schweltzer, Motké, Pepels, Demmenie,
Schellingerhout, Hofstede, De Korver, Joossen en Van Oers. Amateurs: 1. De Kort (Amsterdam), Nieuwelingen: 1. Brandsche; 2. v. Zalinge; 3. Persons.; 4
Stoffels; 5 Verstraten; 6. Huismans; 7. Beenen; 8. Laumen; 9. Karsenberg; 10.
Mulder; 11. Diederen; 12. Lindelauf; 13. Reinders; 14. Bosman. BUNDE.LIMBURGS
GROOTE BERGPRIJS.(1942.09.05) Braspenningx won Limburgs
Groote Bergprijs Schweitzer reed
den wedstrijd van zijn leven Hij eindigde als
tweede en werd winnaar van de Bergpremie. Seyen werd 3e
door 'n vlijmscherpe sprint Braspenningx is
winnaar van Limburgs Grooten Bergprijs geworden, daarmede een
weergaloos mooie prestatie toevoegend aan de verovering van het nationale
wegkampioenschap na de overwinning in het Bossche wielercriterium van een
week geleden. Met dit drietal overwinningen, in een tijdsverloop
van 2 weken heeft kampioen Braspenningx feitelijk Schulte en Pellenaers, de
twee onbetwiste heerschers in het wekelijksche ronden-circus in de schaduw
gesteld, want dunkt het ons dat overwinningen in een Cauberg race met 20
Caubergen en in een wegwedstrijd als Limburgs Grooten Bergprijs in het
bergland meer en schooner waarde vertegen- woordigen — in zoo kort
tijdsbestek bovendien behaald —dan een afwisse- lende reeks van Overwinningen
hier en daar op vlakke en snelle circuits. Braspenningx heeft met deze
daverende prestatie bovenal bewezen een renner van groot formaat te zijn, een
renner van alle markten thuis, die alle capaciteiten in zich verbergt op den
eeretitel van groot-kampioen aanspraak te mogen maken. In een adem met
Braspenningx moet de Maastrichtenaar Schweitzer genoemd worden, die gisteren
den wedstrijd van zijn leven heeft gereden. Schweitzer eindigde niet alleen,
na een prachtig gereden koers tweede achter den in supervorm verkeerenden
Braspenningx, maar bovendien won hij den grooten Bergpremie en wel op een
wijze die geen twijfel overlaat omtrent zijn
bijzonder kunnen. Met een voorsprong van niet minder dan 22 punten op no. 2
den Rotterdammer Demmenie, legde hij beslag op dezen prijs, waarvoor wel meer
dan gewone kracht en uithoudingsvermogen werden gevergd. De slingerberg
was niet mis! Van de 12 beklimmingen was Schweitzer niet minder dan 8 keer
als eerste op de Slingerberg, terwijl hij een keer tweede en in de
voorlaatste en laatste klim 3e was. Prestatie, die
verbazendwekkend mogen heeten! In deze prachtig
geslaagde wedstrijd liet ook de andere Maastrichternaar Seyenzich van zijn
beste zijde zien door als derde te eindigen, nadat hij in de laatste meters
zich nog tot het uiterse moest geven om in een vlijmscherpe sprint op die
plaats beslag te kunnen leggen. Den geheele koers, die moeilijk en zwaar was,
was Seijen in de eerste gelederen te vinden geweest en na Schweitzer en
Demmenig toonde hij zich de beste klimmer te zijn. DE EERSTE ACT De eerste acte
van het begeesteringwekkende spel gaf in tegenstelling met de
verwachtingen niet veel strijd te zien. Het peleton bleef op het
Bundensche circuit vrijwel een gesloten geheel. Wel lag het tempo zeer hoog,
doch de cracks hielden het geval stevig in handen. Lambrichts, die bij de
derde afdaling van de Voorveldweg een vrij ernstige val zou maken en daardoor
vroegtijdig werd uitgeschakeld, Braspenningx, De Körver, ook een een de
toekomstige pechvogels, Seyen en Schweitzer waakten teegen elke uitlooppoging
van de zijde der snellen-van-den-weg. Wel demareerde De Körver zelf in het
begin van den strijd, doch het bleef door de algemeene waakzaamheid
resultaatloos. De Belgen Ward van Dijck, Giltay en Staeren waren te gering in
aantal om de Nederlanders ongewenschte moeilijkheden in den weg te kunnen
leggen.de andere 7 Belgen, die gecontracteerd waren, hadden geen toestemming
verkregen om „over" te komen, nadat ze bij Veldwezel waren gearriveerd. Het enige
vermeldingswaardige, dat zich tusschen de enkele demarage- pogingen voordeed
was het feit, dat Piet Gommans kettingdefect kreeg, hetgeen
bij het hooge tempo beteekende, dat zijn kansen naar de haaien waren.
Desondanks hield Gommans nog vrij lang vol. DE TWEEDE ACTE. Na een gesloten
formatie dan stroomde het peleton de van Dijck. Na de derde
klim, waarbij Schweitzer zich op den voorgrond plaatst en als eerste
arriveerde, gevolgd door Demmenie, De Groot en Seijen vielen de eerste
slachtoffers. Lambrichts geraakte in de afdaling van den Voorveldberg in een
valpartij, waarbij hij op harde wijze met den weg keunis maakte, die aan al
zijn illusies een eind maakte. De Körver en Verschuren moesten als gevolg van
pech den strijd staken. Intusschen ging de strijd in de voorste
gelederen onverminderd heftig voort. Schhweitzer weerde zich kranig. Hij
was steeds bij de eersten te vinden en bij de vierde bestij- ging van den
Slingerberg was hij weer als no. 1 boven gevolgd door Seijen, Hofman en
Giltay. Bij de 5e klim handhaafde Schweitzer zijn plaats aan het hoofd van
een kleine groep, waarin Bakker, Demmenie en Motkê als tweede, derde en
vierde volgden. Nieuwe
slachtoffers vielen intusschen weer te noteeren. Loos en de Keizer konden hun
fiets onder den arm nemen en heen gaan. Toen men aan de
6e bestijging toe was trok Schweitzer weer als eerste naar boven gevolgd door
Demmenie, Seijen en ter afwisseling eens Dietvorst, die deze
krachtsinspanning later duur zou betalen. Bij de 7e klim van den Slingerberg
scheen het, dat de Belgen Giltay en van Dijck een poging wilden wagen om weg
te komen, doch Schweitzer en Demmenie waren op hun qui vive, Zij waren het
eerst boven en verhinderden de booze Belgische plannen. Bij de 8ste
klim was van Dijck weer naar achteren verdwenen. Ook in deze klim arriveerde
Schweitzer weer als eerste op den Slingerberg, gevolgd door Giltay, Demmenie
en Bakker. Het veld was
Intusschen aardig gedund, de Slingerberg had zijn werk grondig gedaan. Van de
31 renners die in Bunde waren gestart bleken o.a, nog in koers te zijn
Schweitzer, Giltay, Demmenie, Buuron, Braspenningx, C. Bakker, Lakemans,
Motke, Ward van Dijck, Seyen, Hofman, Dietvorst en Smits. Met een grooten achterstand volgde nog de Groot, die veel met
pech te kampen had. Niet minder dan 4
lekke banden en een gebroken as waren zijn onverdiende loon geweest en
desondanks hield hij moedig vol. Verder waren er nog Palm en Chris Smit en
Piet Gomman. niet tevergeten. Bij de 9e beklimming van den Slingerberg was
weer Schweitzer het eerste op den top van de Slingerberg, daarmede zeker van
de Bergpremie, hij werd gevolgd door Demmenie, Giltay, die zich wonderwel
thuis gevoelde in de bergen en Braspenningx, die het oogenblik gekomen achtte
zich met de zaak te gaan bemoeien, zonder nochtans zijn plannen bloot te
geven. Ook na de 10e beklimming vond men Schweitzer weer vooraan en als eerste
op den Slingerberg arriveeren, gevolgd door Giltay, Demmenie en Seijen.
Braspenningx was de 5e man. Bij de 11e bestijging was het nu eens niet
Schweitzer, doch Seyen, die zich het eerst op den Slingerberg liet zien,
gevolgd door Schweitzer, Giltay en Braspenningx, die ernstig aan de
verwezenlijking van zijn plannen begon te werken, nu de laatste klim voor de
boeg was. Voor niemand en niets was Braspenningx meer te houden en Schweitzer
noch Seijen konden hem verhinderen, dat hij in de laatste klim als eerste man
op den Slingerberg arriveerde, om daarna in een duivelsch tempo den weg naar
het Bundensche circuit te kiezen, waar een duizend- koppige menigte in groote
spanning verkeerde over den komst van den eersten renner. DE LAATSTE ACTE. Het was Braspenningx,
die als eerste het Bundensche circuit opstormde, op korten afstand echter
gevolgd door Schweitzer, die reed voor wat hij waard was om den Bras bij te
komen, hetgeen in de tweede ronde gelukken zou. Inmiddels waren Seijen, Lakeman, Giltay, Hofman, Demmenie,
De Best, Bakker en Motkè met een achterstand van 37 sec. op het circuit
gearriveerd. Daarachter kwam Dietvorst nog. Braspenningx en Schweitzer, die
gezelschap hadden gekregen van Smits en De Groot, die twee ronden achterstand boekten, zouden
vervolgens hun voorsprong op het peleton
successievelijk tot meer dan 1
minuut verhoogen. In de 10e ronde bedroeg beider voor- sprong zelfs 1 min. 32
sec, dat later eenige seconden zakte. In de 14e ronde verwekte de Belg Giltay
groote opwinding door een achtervolging op het leidende tweetal in te zetten,
doch hij moest spoedig zijn poging staken. In de 17e ronde scheen de strijd
nog een bijzonder sensationeel verloop te krijgen toen de ketting van
Braspenningx fiets kuren vertoonde en van het rad liep, doch de Bras
slaagde er tijdig in de onwillige ketting weer op zijn plaats te brengen en
Schweitzer bij te stoomen. De laatste ronde naderde met Braspcnningx en
Schweitzer nog steeds onbedreigd op kop. Degenen, die meenden, dat
Braspenningx het op den sprint met Schweitzer zou laten aankomen, kwamen bedrogen uit. In de laatste ronde slaagde de
grimmige Bras erin Schweitzer van zich af te schudden en als eerste over de
finish te gaan, een orkaan van enthousiasme veroorzakend. Op 15 sec. volgde
Schweitzer. Voor een
uitermate spannend slot zorgde nog het kleine peleton, waarin Seijen alles
moest geven om zich van de derde plaats meester te kunnen maken. Profs en
Onafhankelijken: 1. John Braspenningx, Princenhage in 3 uur 27
min.; 2. Jan Schweitzer Maastricht op 15 sec.; 3. Huub Sijen, Maastricht op 56 sec, 4. Cor de Best,
Haarlem; 5. Kees Bakker, Assendelft; 6. Charles Hofman, Roermond; 7.
Henk Lakeman, Amsterdam; 8. Louis Motké, Sittard; 9. Cor Bakker, Zaandam; 10.
Albert Giltay. Belg; 11. Dietvorst, Amsterdam op 2 ronden; 12. Chr. Smits,
Rotterdam id.; 13. P. Smits, Tegelen, Id.; DE ENTRE ACTE Intusschen dat de
groote slag in den Slingerberg in vollen gang was hebben de amateurs en
nieuwelingen om het clubkampioenschap. Schaesberger
Mulders en bij de nieuwelingen door den Maastrichter van RBC De
Bergklimmers gestreden, dat bij de amateurs door den naar Huismans
werd gewonnen. Mulders, die ditmaal eens van pech verschoond bleef
en zijn goeden vorm kon toonen, sleepte daarmede een mooie beker en een frame
in de wacht. Gedurende den heelen wedstrijd had Mulders met Franken uit Vaals
den toon aangegeven. Verschillende renners konden het straffe tempo niet
bijhouden en zagen zich een achterstand bezorgd, die hun kansloos maakte. In
den sprint slaagde Mulder, er tenslotte in Franken
de baas te blijven. Amateurs: Nieuwelingen: 1. T. Huisman., Maastricht; 2. H. Stoffels, Geleen; 3. Laumen, Sittard; 4.
Diederen, Spaubeek. CLUBKAMPIOENSCHAP.(1942.09.20) D.T.S. CLUBKAMPIOEN VAN NEDERLAND. D.T.S., de
Zaansche wielerclub, heroverde Zondag op fraaie
wijze in den Haarlemmermeer het clubkampioenschap op den weg. waarop zij twee
jaar geleden voor den eersten keer beslag legde. De zegevierende ploeg
bestond uit de twee prominente onafhankelijken Jan Lust en B.
Schellingerhout, den amateur kampioen van Nederland D. Mooy en den
Beverwijker Arie Vooren. die achtereenvolgens negen ronden op zijn naam
bracht. De manier, waarop de D.T.S.ers den titel veroverden, liet geen
twijfel over de kracht van dit kwartet. De uitslag luidt als volgt: 1. DTS (Zaandam)
tijd over 55 K.M. 1 uur. 16 min. 15.4 sec. 2. De Spartaan (Den Haag). I uur
17 min. 19 sec, met C. v. d. Star. W. G. Houtman. C. J. Mooiman, P. de
Reijer, 3. De Kampioen (Haarlem) 1 uur 17 min. 46 sec. C. Bijster. C.
Portergies. P. Peters en C. Boersma, 4. Excelsior (Amsterdam) 1 uur 17 min.
58 sec. 5. Rotterdamsche Leeuw (Rotterdam) 1 uur 18 min. 53.6 sec. DEN
BOSCH.VEEMARKT.(1942.04.20) Het
Bossche Veemarktcriterium GROOTE
BELANGSTELLING EN GOEDE PRESTATIES. Onder
zeer groote belangstelling is Zondag te 's Hertogenbosch
het tweede Veemarktcriterium gehouden. De betonbaan om de groote
veemarkthallen eigent zich voor een dergelijk wielerfestijn wel zeer
bijzonder. In de morgenuren waren het de nieuwelingen, ongeveer 60 man sterk,
die den strijd aanbonden, waaruit tenslotte
Kleefstra als winnaar te voorschijn kwam, gevolgd door Pleury, beiden ult
Amsterdam en de Bosschenaar H. Boer, als eenige Brabander onder de eerste
tien. De zeer spannende eindstrijd werd eerst op de laatste Nieuwelingen
30 K.M.: Amateurs
100 ronden 80 K.M.: Profs
en onafhankelijken 125 KM: 1.
Kees Pellenaars, 2 u. DEN
BOSCH.VEEMARKT.(1942.08.30) BRASPENNINX
WON HET BOSSCHE VEEMARKTCRITERIUM. PELLENAERS WERD TWEEDE. Onder
zeer groote belangstelling is Zondag het tweede
Bossche Veemarkt Criterium in dit seizoen verreden, dat na een veelbelovend
begin al spoedig tot een vrij doodsche vertoonïng is geworden en min of meer
als een nachtkaars is uitgegaan. Vrijwel alle kopstukken waren in deze race
vertegen woordigd, en de aandacht ging vooral uit naar de verrichting en van
Schulte, die in het vorige veemarktcriterium de Bosschenaren danig
teleurstelde. Ook ditmaal is het weinig ander verloopen. Na in het begin van
de 125 kn. lange race eenige malen voor spanning gezorgd te hebben, verdween
Schulte na ongeveer 90 ronden, zonder aanwijsbare oorzaak uit de baan. Ook
Steenbakkers en de Belg Ward Visser, alsmede
verschillende andere prominenten gaven den strijd vrij spoedig op. Het
publiek reageerde hierop zeer merkwaardig. Toen een toeschouwer een premie
van f 7.50 uitloofde voor Leo Maas uit Geldrop, die reeds
tot de oudere garde behoort, indien hij den wedstrijd uit zou rijden, begon
het plotseling premies te regenen, met het gevolg, dat Maas, die als laatste
de wedstrijd beëindigde, niet minder dan F 125.— in de wacht sleepte. De
nieuwe kampioen op den weg, Braspenninx, reed een uitstekende course, evenals
Pellenaers, Lakeman en Piet Evers, die de vier eerste plaatsen bezetten. Zij
wisten reeds vrij spoedig een voorsprong van twee
ronden op de hoofdgroep te verkrijgen en waren verder ongenaak- baar. Van de
75 gestarte renners bereikten er slechts 25 de finish. Bij de amateurs, die Profs: 1. John Braspenninx, 3 uur 3 min. 30 sec; 2. Kees
Pellenaers; 3. Henk Lakeman; 4. Piet Evers; Op een ronde: 5. Joop Demmenie;
6. Wim de Ruyter; 7. Gerrie Loos; 8. Smits; 9. Jan Hofstede; 10. Bouk
Schellingerhoudt. Amateurs. 1. J. de Ruyter, Amsterdam 1 uur 39 min. 25 sect DEN
HAAG ( 1942.00.00 ) Amateurs: 1. Gerrit van Straten, 2. Cees Bijl, 3. Tonnie van de Dungen, Nieuwelingen B: 1. Marc Schuiten 2. xxxxx 3. xxx DEN
HAAG.ZUIDERPARK.(1942.10.04) Ook
Zondag was Cor Bijster bij de ronde van het
Zuiderpark in Den Haag weer eerste. In 2 uur 6 min. 37 sec. legde hij de 80
K.M, af, na op de laatste ronde een spannenden
strijd geleverd te hebben met den Amsterdammer Middelink, die Zaterdag ook
2de was geworden. Bij de Nieuwelingen won d'Haene uit Haarlem in 47 min. 11
sec. de ronde van het Zuiderpark. De afstand bedroeg 30 K.M. Amateurs:
8O km. 1. Cor Bijster, Haarlem, 2 uur 6
min. 57 sec., 2. J. Middelink, Amsterdam, Nieuwelingen B: 1. W. Dhanes, 2. xxxxx 3. xxx DEVENTER.(1942.06.14) SCHULTE
WINT TE DEVENTER. In
het Sportpark te Deventer werd Zondagmiddag een wielerwedstrijd gehouden over
100 k m., waaraan veertig renners deelnamen. Vrij spoedig na den start vormde
zich een kopgroep, bestaande uit Schulte, Van Swelm en De Korver, die op de
overige renners een voorsprong nam. Na een paar valpartijen moesten eenlge
renners, onder wie Pellenaars den strijd opgeven. Na
de eerste 100 ronden was nog slechts ongeveer de helft van de deelnemers In
den strijd. Zonder eenige spanning werd ronde na ronde
afgedraaid Beroepsrenners: 1. Gerrit Schulte, 2. Andre de Korver, 3. Cor Bakker, 4. Thijs van
Oers, 5. Aad van Amsterdam, 6. John Braspennincx, 7. Jan Lambrichs, 8. Louis
Motke, 9. Bouk Schellingerhoudt, 10. Cees Joossen, Amateurs: 1. Gerrit Schulte, 2. Andre de Korver, 3. Cor Bakker, DORDRECHT.(1942.08.08) DE RONDE VAN
DORDT GEWONNEN DOOR BRASPENNINX, DIE TWEE RONDEN VOOR HET EINDE WIST TE
ONTSNAPPEN De
Zaterdagmiddag onder auspiciën van de Dordtsche Rennersclub „De Mol"
verreden „Ronde van Dordrecht" is geëindigd met een prachtige
overwinning van John Braspenninx, die een tweetal ronden voor het einde aan
net steeds voortjagende peloton wist te ontsnappen
en alleen met een tijd van 2 uur 44 minuten over de eindstreep ging. Snelle strijd De tijd van
Braspenninx bewijst wel, dat er zeer hard is gereden. Dat is ook niet te
verwonderen, want het circuit in Krispijn, dat uitsluitend over spiegelgladde
asphaltwegen leidt, leent zich bijzonder tot het maken van zeel goede tijden,
zoodat het gemiddelde van den winnaar — — hoe prachtig
het ook is, eigenlijk niet eens verbaasde. Het behoeft ook geen betoog, dat de geaardheid van het wegdek
ook van groote
beteekenis was voor het verloop van den wedstrijd. Dat dit aanvan- kelijk
vrij eentonig zou zijn lag in de lijn derverwachting. Immers, iedere
wielrenner van eer beetje beteekenis kan gerust 40—50 Km achtereen in
behoorlijk tempo rijden zonder last te hebben van vermoeidheidverschijn-
selen. Zoo was het ook Zaterdagmiddag. Gedurende de eerste helft van den
wedstrijd bleven de renners dicht bij elkaar zitten en ontwikkelden een
dusdanige snelheid, dat aan uitloopen met kans op succes vrijwel niet gedacht
behoefde te worden. Er werden ronden van 2 min. 33 sec. gemaakt, de eerste 10
ronden gingen in een tijd van een tempo, dat
alleen door de sterksten volgehouden zou kunnen worden en dat dus zoo
ongeveer halverwege den wedstrijd wel de noodige slachtoffers zou eischen.
Die verwachtingen kwamen inderdaad uit en zoodra de zwakkere broeders gelost waren,
kreeg de wedstrijd een ander — beter en spannender — aanzien. Gommans, v. d.
Wal, Loos, Mathijsen, Saarloos en Motké slaagden
er halverwege den wedstrijd in weg te komen en gedurende eenige ronden
hun voorspong te behouden, maar Braspenninx, Lakeman en Demmenie
gingen er achter aan en slechts enkele ronden later lagen alle renners
weer bij elkaar. Uitloopers Gedurende
eenigen tijd kwam er weinig verandering in, maar kregen we een uit 10 man bestaande
kopgroep, waarin o.a. André de Korver, Chris Smits, Lakeman en Braspenninx
zaten en die schenen inderdaad een goede kans te maken om zich definitief van
de overigen af te scheiden. Verscheidene ronden hielden zij stand tegen een
fel aanvallende groep van vijf, waarin Motké een voorname rol speelde.
Lakeman moest loscen van den kop, maar de overigen gingen waardig verder, al
konden zij niet verhinderen, dat zij na 50 ronden doer de tweede groep werden
ingehaald, waardoor het leidende peloton uit 14 man bestond. En daarachter
joeg de rest, dapper aangevuurd door den ouden Thijs van Oers, die
bewees nog best mee te kunnen. Want dank zij hem en De Groot lag na 52
ronden het geheele veld, dat nog uit 34 renners bestond weer bij elkaar.
Opnieuw werden er uitlooppogingen ondernomen, nu eens door den een en dan
door den ander, maar de renners bewaakten elkaar zoo fel, dat de beslissingin
de eindspurt zou vallen. Maar daarvoor voelde Braspenninx blijkbaar toch
niets, want twee ronden voor het einde kwam hij als eerste door en in de
laatste ronde had hij zijn voorsprong zelfs zoo 'zeer vergroot, dat hem de
overwinning redelijkerwijze niet meer kon ontgaan. Inderdaad won hij ook met
fraaien voorsprong, maar om de volgende plaatsen was een druk gedrang. Tenslotte ,toch kon de jury den volgenden uitslag bekend
maken: Beroepsrenners: 1. John Braspennincx, Princenhage; 2. Cor de Best, Haarlem; 3. Teun Ooms, Haarlem; 4. Willem
Reuter, Amsterdam; 5. Gerrie Loos, Amsterdam; 6. Rinus Segaar, Leiden; 7.
Marinus Buuron, Bergen op Zoom; 8. Kees Bakker, Assendelft; 9. vande Beemt,
Etten; 10. Arie Kuiper, Amsterdam; EDAM.(1942.08.02) HOEK
WON DE RONDE VAN EDAM. De
Amsterdammer Hoek is een gevaarlijke tegenstander als het op de eindsprint
aankomt. Dat hebben zij, die bij de amateurs op de laatste meters van de 6e
ronde van Edam meestreden, moeten ervaren. Hoek won, echter met zoon klein
verschil, dat slechts de kamprechter van de jury het kon opmerken. Bep de
Kort werd tweede voor de Zaankanters J. Berkhout en A. Vooren. De verschillende
uitslagen waren: Amateurs
Nieuwelingen.
40 km: 1. W. Grift, Soestdijk 1 u. 5 min.
47 sec.; Veteranen: 1.
Wijnberg, Amsterdam; 2. Krijgsman, den Haag. 3. Eindhoven, den Haag. EEMNES
( 1942.00.00 ) Nieuwelingen B: 1. Jo Hulshof, 2. Bouk Schellingerhoudt, 3. Dirk Mooij, EINDHOVEN.)1942.07.25
) Beroepsrenners: 1. Kees Pellenaars, 2. Gerrit Schulte, 3. Henk Lakeman, 4. Antoon
Steenbakkers, 5. Cor Wijdenes, 6. John Braspennincx, 7. Cees Joossen, 8. Arie
Kuiper, 9. Henk de Hoog, 10. Henny Keijzer, Amateurs: 1. Piet Ott, 2. Arie Vooren, 3. Jacq Pool, ELSLOO.(1942.06.28) Prachtig
werk van Joosse. In de ronde van Elsloo. Voor
de ronde van Elsloo, welke Zondag werd gehouden,
bestond zoowel van den kant van de renners als van het publiek zeer veel
belangstelling. Bij de nieuwelinge», die een afstand aflegden van 18 k.m. won
Raedolf uit Nieuwenhoorn. Bij de amateurs (50 k.m.) legde de Bosschenaar R.
Vos beslag op de overwinning. Bij de profs en onafhankelijken won in den
eindsprint C. Joosse uit Made, die de afstand van 125 k.m. aflegde in 3 uur
11 min. 34 sec. 2 J. Loos, Amsterdam, 3 Seyen, Maastricht. 6 Hofman,
Roermond. 8 Lambrichs, Bunde. Beroepsrenners: 1. Cees Joossen, 2. Gerrie Loos, 3. Huub Sijen, 4. Bouk
Schellingerhoudt, 5. Henny Keijzer, 6. Charles Hofman, 7. Arie Kuiper, 8. Jan
Lambrichs, 9. Jef Meert, 10. Louis Dietvorst (B), Amateurs: 1. Frans Vos, 2. Cor Snelders, 3. Jo Hulshof, GOES.(1942.09.19) Braspenninx en
Van Amsterdam winnen het tweede wielercriterium te Goes. Het tweede
wielercriterium te Göes, en in het bijzonder het tweede deel, dat Zaterdag verreden werd, is in alle opzichen een groot
succes geworden. Er was veel publiek, er werden veel premies uitgeloofd en
mede daardoor werd er fel
gekampt en was er spannende sport te zien. De renners werden steeds
aangespoord door de premies en zoo werd om elke ronde van de
anderhalf uur koppelkoers fel gestreden. Het was dan ook
een stoutmoedige onderneming van het koppel Braspenninx-Van Amsterdam
desondanks te trachten een ronde uit te loopen en het pleit voor hun kunnen, dat het gelukt is. Wel moest
om elke meter voorsprong fel gestreden worden. Het duurde tientallen
ronden eer men de achterblijvers te pakken had en vele tientallen ronden voor
men weer aan den kop was. En van Amsterdam had hieraan een zeker evengroot aandeel als de
Nederlandsche wegkampioen. De uitslag was als volgt: 1 Braspenninx en van Amsterdam met 12 p; 2
met een ronde achterstand Meerschaert en Van Mierlo 15 p; 3 Van der Zande en
Buron 12 p. 4. Demmenie en Verschuren 8 p; op twee ronden 5
Franken en van Swelm 11 p; 6. Putteman en van den Bosch. Zooals opgemerkt
werden er veel premies uitgeloofd waarvan het koppel Braspenninx. Van
Amsterdam het grootste deel meenam en Van de Zande en v, Swelm elk nog op een
groot krentenbrood beslag legden. Twee snelheidsritten
over 2 ronden Hadden tot uitslag: 1 Braspenninx, 2 van Meerschaert en 1 van
Amsterdam, 2 van Mierlo. De uitslag van den puntenkoers was: 1 Demmenie 6 p gelijk met van der
Zande 6 p; 3 van Swelm 6 p 4 Franken 1 p gelijk met Putteman l p; 6 Buron 0 p Beroepsrenners: 1. John Braspennincx, 2. Wieske Meerschaert, 3. Jan van Swelm, 4.
Paul van Hoeijlandt 5. Theo Desmedt, 6. Adolf van de Bossche, HAARLEM.NOORD.(1942.07.26) DE
BEST WINNAAR VAN DE RONDE VAN HAARLEM. Op
het bekende parcours in Haarlem-Noord werd onder zeer groote belangstelling
Zondagmiddag de ronde van Haarlem verreden. De uitslagen waren: Nieuwelingen: 1. W. Sirach, Den Bosch: Amateurs: Professionals
en onafhankelijken: 1. Cor de Best, Haarlem; 2. Gerard
Peeters, Haarlem; 3. Cor Wijdenes, Ouderkerk a.d.
Amstel; 4. Louis Motké, Amsterdam; 5. Juul de Visser, Den Haag; 6. John
Braspennincx, Princenhage; 7. Toon Steenbakkers; 8. Piet verschuuren; 9.
Charles Hofman; 10. Henk Anneese; HEEMSTEDE.(1942.08.30) A.
v. VOOREN WON DE RONDE VAN HEEMSTEDE. OP HET LAATSTE OOGENBLIK ONTGING PEPELS
DE OVERWINNING. Voor
de tweede maal hield De Jonge Kampioen uit Haarlem een Ronde van Heemstede voor
Nieuwelingen en Amateurs, waaraan door verschillende rijderd van naam werd
deelgenomen. Bij de nieuwelingen verschenen 54 deelnemers aan den start en 34
ervan reden hun ronden uit. De overigen moesten door bandenpech of te ver
achter raken den strijd opgeven. De 34 bleven tot het einde toe bijeen en pas
in de laatste ronden wist Fr. Homma uit te loopen en in een goeden sprint het
eerst de finish te passeeren. Hij reed den afstand in den tijd van 46 min. 50
sec, direct gevolgd door 2. W. Grift, Soest; 3. N. Schuiten, Amsterdam; 4. K.
Neeft, Haarlem; Hierna
startten de amateurs. Hoewel verschillende ingeschrevenen niet opkwamen
vertrok er toch nog een veld van 43 rijders. Ook hier veel uitvallers, veelal
door lekke banden. Cor Bijster uit Haarlem, die een ernstige concurrent was
voor de eerste plaats moest ook na circa 28 ronden opgeven. Alle
uitlooppogingen o.a. van A. v. Vooren, J. Middelink werden bijtijds
bedwongen, tot in de voorlaatste ronde L. Pepels er een geweldige sprint
inzette, en een kleine Amateurs: Nieuwelingen B: HEERLEN.DUIVELSRIT.(1942.07.05) De Derde
Duivelsrit was een Duivelsche rit Pellenaers en
Schulte beheerschten den wedstrijd, waarin zich Lust onderscheide Interressante
amateursren met den jeugdigen Halders uit Vaals als uitblinker Met eere heeft de
derde Duivelsrit, die gisteren te Heerlen werd verreden, dien naam gedragen.
Het was zoo heet als op een mooie dag in de hel en als de duivels fungeerden
de bont-geshirte renners, die in de moordende hitte hun zwaren arbeid
verrichten. De tienduizenden die Heerlen-waarts waren getogen om getuige te
zijn van dit sportevenement zochten overal de schaduw op, ze zaten verscholen in de hoogopschietende heg langs de
Voskuilenweg en onder het lommerrijke bladerdak van de Molenberglaan. Daar en op de
ruime tribune bij de start, alsmede op de
verschillende bochten zaten de
meeste menschen en ze puften en genoten van de mooie" sport, die geboden
werd. Want het was wel een interessante middag, vol spanning en aardige
momenten. Natuurlijk ging
de grootste belangstelling uit naar de wedstrijd voor de profs en
onafhankelijken, de groote cracks en sterren aan het rijwielfirmament. Het
was daarom zoo jammer dat de Belgen niet waren verschenen, ofschoon ze allen
contractueel waren verplicht te verschijnen. Volgens hun
zeggen waren ze door grensmoeilijkheden verhinderd en er is geen reden om aan
te nemen dat dit niet het geval ia zijn geweest. De eenige Belg, R. Evens uit Neeroeteren, die
meereed, kon het net bolwerken en viel af en met hem verloor de
wedstrijd wel zijn internationaal karakter. Intusschen vernamen wr dat
zijn collega's gisteren in Visé waren gestart in plaats van in Heerlen. Het Comité kon
daar echter weinig aan doen en het publiek moest zich tevreden stellen met
een Nederlandsche bezetting van uitnemende krachten, die wel erg op elkaar
waren afgestemd. In de hitte
ploeterden ze om den eindzege, die de bruidegom van den dag — Pellenaers zal
binnen zeer korten tijd trouwen met Jaantje de Wit uit Raamsdonksveer — In de
wacht sleepte. Als deze overwinning een voorproefje is van het geluk in zijn
nieuwen levensstaat, dan kunnen we hem van harte feliciteeren. Over het verloop
van den Wedstrijd teekenden wij nog het volgende Aan. DE DUIVELS IN
ACTIE. Wat bij de profs
en onafhankelijken, die om 4.12 uur starten, al dadelijk opvalt, is het veel
snellere tempo, waarmee de duivelsren wordt ingezet. De routine en de
grootere geoefendheid speelt hier een belangrijke
rol, terwijl het overvloedig aantal premies de strijdlust nog aanzienlijk
aanwakkert. Het zijn vooral
Gommers (Meerssen) en de Körver (Rotterdam), die den toon aangeven en die een respectabel aantalpremies vergaren. Zoo gaat het,
verder, afwisselend passeert het bonte lint van renners de tribune. Veel
bijzonders gebeurt er echter niet in het eerste uur van den wedstrijd, waarin
14 ronden (d.i. Maar het blijkt
niet serieus, want in de volgende ronde is het veld uitelkaar getrokken in
drie of vier lang uitgedijde groepen, een zeer onoverzichtelijk geheel met
wisselende kopnummers. Dat duurt zoo tot de 18de ronde, dan zitten de groote
cracks v. Nek, de Körver, Demmenie, Lust, de Hoog, Schulte, Seyen,
Pellenaers, Bakker en nog twee mindere goden, aan de kop op ongeveer 45 sec.
gevolgd door de bonte massa. Dan schiet Pellenaers, gelokt door een
klassementssprint van een respectabel geldsbedrag, er tusschen uit en
passeert alleen onder daverende toejuichingen van het publiek. Vlak
daarachter volgt de rest. Dat houdt hij vol één, twee ronden, maar dan
springt als een duiveltje-uit-het-doosje Gerrit Schulte te voorschijn in gezelschap
van Seyen, die op enkele meters voor het peleton in
snelle vaart voorbij achieten. Schutte houdt vol, taal én soepel rijdt hij
voor de anderen uit als een triomfator zeker van zijn kunnen. Bij het ingaan
van de 23ste ronde ligt de kranige renner aan de kop en voor de tribune
passeert hij met bravour de staart van het ver
uiteengetrokken peleton. Intusschen zijn er ook nog
anderen, die zich onderscheiden, zooals de senior der renners, de oude knaap
van Oers, die over een prachtige sprint beschikt en die telkens opnieuw het
veld uit elkaar rukte; Cor de Groot, die met vuur de rennersbende aanvoert
achter de fantastische rijder Schulte aan. Piet van Nek, die kranig, zijn
plicht doet, maar die halverwege den wedstrijd met een lekke band ten onder
ging. Pellenaers laat
Schulte echter niet straffeloos er tusschen uit gaan. Hij trekt de kleine
kopgroep aan, waarin Schulte weer wordt opgenomen, maakt zich in de 36ste
ronde los en gaat er met Cor de Groot van door. Tien seconden voor Demmenie,
de Hoog, Bakker, Lust (die op dat oogenblik de meeste punten voor de
Bergpremie noteert), Schulte en de Maastrichtenaar Seyen, komen ze weer langs
de tribune. Maar dit duurt slechts één ronde en dan zijn alle acht de
renners weer tot een groepje samen geklonken. Merkwaardig is,
dat het tempo vrij constant blijft, in twee uren worden 28 ronden, d.i Na de eerste
dertig ronden treedt een inzinking in, deels ook veroorzaakt door de
onoverzichtelijkheid van het veld, dat heelemaal door elkaar ligt. Lost ligt
in de kopgroep, sleept een serie premies in de wacht en blijft enkele rondes
voor, maar overigens gebeurt er niets sensationeels, of het moest zijn dat we
Lambrichts en Schweitzer missen. Als het een saaie beweging dreigt te worden,
zorgen Schulte, Lust en de Hoog voor een opflikkering van den strijd. Ze
passeeren tien seconden voor een kopgroep van een achttal renners. En als er
nog 9 ronden te rijden zijn, liggen ze weer broederlijk bij elkaar, scherp
oplettend of er soms eentje tusschenuit wil trekken. Eindelijk, na lang
wachten, gebeurt het in de 39ste ronde, als Pellenaers met een snelle sprint
er tusschen uit schiet, gevolgd door een groep van 6 collega's, die op 17
seconden volgen. Veel, heel veel later (ruim 3.5 minuut) komt pas het eigenlijke
peleton. De eindstrijd, die aan deze wedstrijd zoon bijzondere bekoring geeft,
breekt dan met felle verbittering los. In de volgende ronde heeft de Pel de
voorsprong tot 35 sec. opgevoerd. Er resten dan nog
vier ronden. Pellenaers houdt vol — in gezelschap van enkele achterblijvers —
en vergroot z’n voorsprong tot 55 sec. Dat laat
Schulte echter niet op zich zitten. Hij verlaat de groep en passeert als er
nog drie ronden te rijden zijn 42 sec. na Pellenaers. De spanning wordt
merkbaar aan het gejuich van het publiek, dat vol verwachting de volgende
doorgang van de renners tegemoet ziet. Maar veel verandering is er nog niet
gekomen. Schulte zakt
zelfs terug tot 1 minuut 5 sec. en zoo wint Pellenaers met glans en glorie de
derde Duivelsrit. De uitslag luidt als volgt: Profs en
Onafhankelijken: 1. Kees Pellenaers (Terheyden) 3 u. 14 min. 18
sec.; 2. Gerrit Schulte (den Bosch) op 1 min. 12
sec. 3. Kees Bakker (Assendelft) op 2 min. 4 sec.;
4. Joop Demmenie (Rotterdam) z.t.; 5. Jan Lust (Oostzaan) 6 Cor de Groot
(Amsterdam); 7. Huub Sijen (Maastricht); 8. Henk de Hoog; 9. Matthijs
Verveer; 10. Henry Maas (Geldrpp) op één ronde; 11. Cor Wijdenes; 12. Charles
Hofman; 13. Stet; 14. P. Gommans (Reuver) 15. Hopstaken. De rest op twee
ronden. De Bergpremies
werden gewonnen door 1. Lust 102 pnt; 2. Pellenaers 59 pnt.; 3. Schulte 48 pnt.; 4. de Hoog 38
pnt. DE STRIJD DER
AMATEURS. Aan dezen
wedstrijd ging de ren der amateurs en nieuwelingen vooraf. De eerste rondjes
van de amateurs zijn rustig en verloopen zonder incidenten, Pas in de 11e
ronde komt er eenige teekening in den strijd. Drie renners hebben een
uitlooppoging gedaan, weliswaar een zwakke, maar als ze de tribune passeeren,
liggen ze een honderd meter voor het peleton, dat er
een schepje oplegt om de knapen in te halen. Dit gebeurt ook in de loop van
de rondes die daarop volgen. Bij de uitlooppogingen onderscheidt zich vooral de Bosschenaar A.
van Os, die gedurende een heele periode in de kopgroep blijft met zijn
stadgenoot T. van Dungen en A. v. Bokhoven uit Vlijmen. Het
peleton jaagt er achter aan, drie. Vier rondes lang. In een vrij hoog tempo,
maar de afstand groeit tot ze bij het ingaan der 16e ronde ongeveer 17 sec.
bedraagt. Ook in de volgende ronden blijven ze voor, zwoegend en zweetend, totdat in de
19e ronde de Vaalsenaar Halders onder groot gejuich van het publiek er
tusschen uit trekt, niet alleen de uitloopers inhaalt, maar zelfs als eerste
de Bergpremie wist te halen. Deze prestatie is daarom zoo bewonde-
renswaardig, omdat Haders in een der eerste rondes een achterstand had van 15
sec, omdat hij van wiel had moeten verwisselen. Bij het ingaan der 20ste
ronde begint de hel van de Duivelsrit pas goed los te breken. Het tempo wordt
bij een uit elkaar gereten veld, waarin de vier
hierboven genoemde renners aan de kop blijven, aardig opgedreven. Dit heeft
tot resultaat dat er zich bij de kopgroep nog voegen D. Mooij (Assendelft).
P. Ott, (Amsterdam) en
onze Limburgsche renner L. Pepels uit Elsloo. Tusschen al deze bedrijven
is A. van Bokhoven echter afgezakt. Hij zit midden voor het
groote peleton, dat ongeveer 20 sec. achter de kopgroep aanjaagt. De afstand
tusschen de kopgroep en de rest wordt nog steeds grooter; als er nog twee
ronden te rijden zijn liggen de primeurs zelfs een minuut voor. Bij het
ingaan van de laatste ronde liggen onze zes vrienden de Vaalsenaar Halders,
die zich in dezen rit bijzonder heeft onderscheiden, Ott (Amsterdam), Pepels
(EIsloo), v. d. Dungen (den Bosch), D. Mooij Assendelft) en van Os (den
Boscb) nog steeds op kop. Op 55 sec. zwoegt eenzaam en verbeten van Bokhoven
en op 1 min. 10 sec volgt de groote massa der renners. In die volgorde komt
ook het einde. Amateurs: 1. P. Ott (Amsterdam) 1 nur 55 min.; 2. T. v.
d. Dungen (den Bosch z. t.; 3.
Dirk Mooij (Assendelft) z. t.; 4. J. Halders (Vaals) z.t.; De uitslag van de
Bergpremie was als volgt: 1. Halders (Vaals) 58 pnt.; 2. v. Os 56 pnt.; 3. v. Bokhoven 40
pnt; 4. v. d. Dungen 38 pnt. DE REN DER
NIEUWELINGEN. Als men met de
verzengende hitte rekening houdt, dan hebben de nieuwelingen die de 10 zware
ronden van het parcours ( Nieuwelingen: 1. K. Neeft (Haarlem) 46 min.; HILVERSUM.(1942.07.12) SCHULTE
VOOR PELLENAARS. De
door de Goolsche wielerclub „De Adelaar" hier georganiseerde
wegwedstrijden stonden kwalitatief op een bij-zonder goed peil. De Pellenaars
kwam door een fieteverwisseling eenigs-zins op dan achtergrond, doch ook hij
was vandaag ontegenzeggelijk de mindere van Schulte Nieuwelingen,
30 km: Amateurs.
60 km: Prof
en onafhankelijken: 120 km:
1. Gerrit Schulte, Den Bosch, 3 u. HOENSBROEK.(1942.06.07) Cees
Bakker wint te Hoensbroek Chris Smits tweede De
ronde van Hoensbroek is ditmaal niet zo'n succes
geworden als verleden jaar. Het is in plaats van een wielerfestijn een
wielerheksenketel geweest, hetgeen te wijten is aan
het onsportieve optreden van enige renners. De kroon spande hier wel de
renner Pepels uit Stein, die zevenmaal door een zijstraat reed en zodoor een
gedeelte afsneed. Toen de Jury hem uit de strijd nam, bleef hij rustig
doorrijden. Driemaal werd hij gewaarschuwd, waarbij hem de laatste maal een
boete van • ƒ 15.— werd opgelegd, wanneer hij niet onmiddellijk stopte. Zelfs
dit hielp niet. Men heeft hem toen door middel van de motorbrigade van de marechaussée laten verwijderen. Ook Cor de Groot, Cor
Bakker, Remkes en Büuron sneden een gedeelte van het traject af. In de 21ste
ronde had Cees Bakker uit Assendelft zich met Van Swelm naar de kop weten te
werken. Rondenlang behielden zij die. In de klassementsprint over vijf ronden
bezette Van Swelm de eerste plaats, Bakker de tweede en Hopstaken de derde.
Langzaam wisten zij na deze sprintserie hun voorsprong uit te breiden en deze
bedroeg spoedig 30 sec. Achter hen Jaagden Seyen, de Belg Staeren. Loos en
Smits. Van Swelm viel later terug en werd in de eindstand elfde geklasseerd.
Bakker ging vanaf de 36ste ronde verder in gezelschap van Schweitzer en
Lakeman, die respectievelijk één en twee ronden
achterstand hadden. Vele renners vielen uit wegens pech. o.a. Motké en Van
Nek. Lakeman was door pech in de eerste ronde achter- geraakt. Ook Reuter
kreeg pech. Daardoor kreeg hij zo'n grote
achterstand, dat hij de strijd tenslotte staakte. De Beroepsrenners: 1. Kees Bakker, Assendelft; 2. Chris Smits, Rotterdam; 3. Jan
Staeren, Belgie; 4. Gerrie Loos, Amsterdam; 5. Huub Sijen, Maastricht; 6. Jan
Lust, Oostzaan; 7. Rinus Segaar, Leiden; 8. Louis Dietvorst, Beek; 9. Theo
Hopstaken, Roosendaal; 10. Jan Stet, IJmuiden; 11. Charles Hofman, Roermond;
12 van Swelm, Nijmegen; 13. Henk de Hoog, Amsterdam; 14. Schweitzer,
Maastricht; 15. Gommans, Reuver; 16. Luyendijk, Nieuwen- hoorn; 17. Dumoulin,
Tilburg; 18. Dolle, Amsterdam; 19. Henk Lakeman, Amsterdam; 20. Damen, Breda; DE AMATEURS Bij de amateurs
speelden de beneden-Moerdijkers weer de voornaamste rol. Van onze Limburgers
traden Mulders, Pepels en Halders het meest op den voorgrond. Toch wisten zij
het hooge tempo van de uitlopers, Middelink, Boersma, van Os
en v. d. Dungen, niet te houden. Met 5 sec. voorsprong werd Middelink
winnaar. Deze knaap reed een uitstekende race en belooft nog wel iets voor de
toekomst. Amateurs: 1. Joop Middelink, Amsterdam; 2. Coen Boersma, Haarlem; 3. Tonnie van
de Dungen, Den Bosch; 4. van Os, Den Bosch; 5. Mooij Assendelft; 6. Vooren,
Beverwijk; 7. Hulshof, Den Bosch; 8. Mulders, Schaesberg; 9. Pepels Elsloo;
10. Halders, Vaals; 11. Vos, Den Bosch; 12. Houben, Nijmegen; 13.
Schenkelaars, Eindhoven; 14. Howard Wing, Rotterdam; 15. de Vries, Rotterdam; Nieuwelingen: 1. Sirach, Den Bosch; 2. Van Zalingen, Bussum; 3. Roedolf,
Nieuwenhorn; 4. Neefs Schijnde; 5. Westerlaken, Amsterdam; 6. Ravesteijn,
Amsterdam; 7. Ruiter, Amsterdam; 8. Oosterbaan; 9. Persons, Schijndel; KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1942.08.09) MOOY NED.
KAMPIOEN DER AMATEURS. Bij de
kampioenschappen op den weg. Chaam stond
Zondagmiddag weder in het teeken der wielersport.
Alles werkte mee om dit feest jn alle opzichten te doen slagen. Op het
bekende parcours over 11 K.M., beter bekend onder den naam „de acht van
Chaam", werd het kampioenschap op den weg voor amateurs en veteranen
1942 verreden, met als voorwedstrijd een course voor nieuwelingen. Om half
twee startten 70 nieuwelingen voor een wedstrijd van 30 K.M. De renners
bleven als een klit bij elkaar, doch tenslotte won
Sirach uit den Bosch, die weer tactisch zijn kans had zitten afwachten,
gemakkelijk in den sprint en legde daarmede beslag op zijn elfde overwinning
in dit seizoen. De uitslag der nieuwelingen is¨1. Sirach, den Bosch, in 49
min. 31 2/5 sec.; 2. Homma; 3. Veen, den Haag; 4.
Neeft, Haarlem; 5. van der Heuve den Bosch. Niet minder dan
139 amateurs verschenen om drie uur aan den start om elkaar
den kampioenstitel te betwisten. Mooy uit Assendelft is daarbij verdiend en
in grootschen stijl rijdend, kampioen geworden. De laatste 40 K.M. van den
wedstrijd heeft hij geheel alleen gereden en daarbij regelmatig zijn
voorsprong vergroot tot deze, toen hij de eindstreep passeerde, twee minuten
bedroeg. De wedstrijd
begon in een zeer hoog tempo, zoodat reeds na 30
K.M. nog slechts de kleinste helft der renners overbleef. Regelmatig werden
uitlooppogingen ondernomen, waarbij wij goed werk zagen van Van Bohemen, van
Bokhoven, Savelkouls, Oomen, Jurgens, Deuzïg, van den Dunge, Ruiter en Prins.
Het waren pogingen, die onvo- doende werden gesteund en toen het peleton
ongeveer in ruste was, nam Mooy de kans waar. Het
peleton zag het gevaar niet en liet hem gaan, Hij reed zoo snel, dat hij in 6
K.M. 15 sec. wist uit te loopen. Bij het ingaan van de laatste ronde kwam
Mooy met 1 min. 20 sec. voorsprong voorbij de jurytent. De
uitslag der amateurs luidt als volgt! Amateurs: 1. Mooy, 84 K.M. In 2 uur, 17 min. 48 sec; Na twee minuten volgden 2.
van Bohemen, Amsterdam; 3. Ott, Amsterdam; 4. Boskempers, Amsterdam; 5. van
den Dunge, Den Bosch; 6. Savelkouls, den Bosch en 7. Kuilman, Beverwijk. De veteranen
startten twee minuten na de amateurs voor een wedstrijd van 30 K.M. Van de 17
renners trok Veken uit Zaamslag direct alleen weg. De Amsterdammers Schoor en
Vermeulen en de Hagenaar van Eindhoven joegen achter hem aan en verkleinden
regelmatig zijn voorsprong. Tegen het einde hadden zij Veken te pakken en in
een langen sprint won van Eindhoven en werd kampioen der veteranen. Verder
reed Braspenninx een goeden wedstrijd, doch door pech aan zijn fiets kreeg
hij een grooten achterstand. De uitslag der
veteranen luidt: 1. van Eindhoven, den Haag, in 1 uur, 11 min. 37 1/5 sec.; 2. Veken, Zaamslag; 3. Vermeulen, Amster- dam; 4.
Schoor, Amsterdam. KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.(1942.08.23) TWEE EN
VIJFTIG UITVALLERS! Braspenninx
jr. wegkampioen 1942 Caubergparcours
zwaar Twintig
Caubergen moesten er vanmiddag bestormd worden, voor beslist was, wie zich dit
jaar profkampioen op de weg zou mogen noemen, dat wil dus zeggen dat die
beslissing pas in de laatste ronden viel. Johnny Braspenninx Jr, uit
Princenhage is het gelukt weer in hét bezit van de titel te komen, die hij in
1936 eveneens op de Cauberg voor de eerste maal veroverd had, nadat hij een
jaar tevoren te Hogerheide in het bezit van de kampioens- titel der
onafhankelijken was gekomen. Hij heeft een prachtige wedstrijd gereden met
bewonderenswaardige volharding in het klimmen en met durf in de afdaling.
Braspenninx heeft in deze wedstrijd getoond nog altijd een renner van klasse
te zijn, in staat om grote mensen als Schulte en Pellenaars te weerstaan.
Tegelijk met hem moet Kees Bakker uit Assendelft genoemd worden. Met slechts
36 seconden achterstand werd de jeugdige Zaankanter tweede. Pech in de
laatste ronde was daaraan niet vreemd. Sijen en Demménie, die
vele ronden lang met Braspenninx en Bakker de kop hadden gevormd en dus mede
een zeer voorname rol in dit Caubergschouwspel hadden gespeeld, kregen in de
zestiende ronde pech, waarna zij op de derde en vierde plaats eindigden.
Eerste bij de onafhankelijken werd Cor de Best uit Haarlem, met bijna vijf
minuten achterstand op den eersten prof. De Best wint
bij Onafhankelijken Het ls
vanmiddag weer eens over- duidelijk gebleken, welke enorme eisen aan
wilskracht en uithoudingsvermogen de Cauberg aan de renners stelt. Men moet
er niet licht over denken: twintig maal de Cauberg te moeten bestormen. Men
moet werkelijk een tourist van superklasse zijn om eenmaal de top te kunnen
halen zonder van zijn fiets te stappen. Het is dan ook niet te verwonderen,
dat van de 67 renners, die vanmiddag van het Walramplein te Valkenburg
vertrokken, er maar vijftien binnen kwamen iets minder dan 75 pct. heeft de
strijd dus moeten opgeven, een bijzonder hoog percentage, dat de
moeilijkheden aan de Cauberg verbonden wel zeer duidelijk illustreert. Men weet het,
herhaaldelijk is reeds de vraag gesteld waarom een
wedstrijd om het kampioenschap van Nederland, dat toch voornamelijk uit een
vlak land en vlakke wegen bestaat, juist gereden moet worden op een traject,
waarin twintig maal de abnormaal zware Cauberg ligt. Het antwoord
was, dat renners, die in het buitenland met succes aan wedstrijden willen
deelnemen, moeten kunnen klimmen. Daar zit stellig een grond van
waarheid in, maar toch zouden wij een volgend jaar liever eens een ander
traject zien. Wanneer het Cauberg-parcours enigszins verlegt en
bijvoorbeeld begint met de beklimming van de Daelhemerberg, die zoals men
weet in het parcours van vandaag tot de afdaling behoorde, dan was
misschien mogelijk de Cauberg geheel te laten liggen. Wij weten, dat de
sportcommissie er ook iets voor voelt. Terug naar Zandvoort zouden wij
vanzelfsprekend evenmin willen, doch twintigmaal de Cauberg is het andere
uiterste. Ondergeschikte
rol van Pellenaars Het is wel
bijzonder opvallend geweest, dat de grote kopstukken Schulte, Pellenaars,
Lambrichts, Van Nek, De Korver, Dominicus, om er maar een paar te noemen, de
wedstrijd niet hebben kunnen of willen uitrijden. De rol van Pellenaars, die
toch als eerste op onze lijst van profs geklasseerd staat, en die dit seizoen
de meeste overwinningen behaalde, is wel zeer bescheiden geweest. Reeds op de helft, toen hij zag dat hij geen kans meer
had, stapte hij af. Schulte heeft het langer volgehouden. Vele ronden lang
heeft hij ongelooflijk zwaar werk gedaan, door geheel alleen uit het peleton, dat toen reeds een achterstand van een minuut
had, de sprong naar de weglopers te wagen. Toen hij die achterstand tot 35
seconden had teruggebracht, kwam hij te vallen en was ook hij uit de strijd. Het stond
tevoren reeds vast, dat een aantal jongere renners
in deze wedstrijd zouden trachten de suprematie van Schulte en Pellenaars te
breken. Dit zou natuurlijk alleen kunnen, wanneer men elkaar zou kunnen vinden
en steunen. André de Korver en Kees Bakker vonden elkaar het
eerst. Het was vooral eerstgenoemde, die in het klimmen weer bijzonder
veel indruk maakte en, zoals gewoonlijk, in de eerste ronden
voortreffelijk werk dééd. Peters, Joossen, Van Gerven, Braspennincx
Lambrichts en Lust kwamen mee en bij de derde klimming van de Cauberg aan de
kop van het peleton. Spoedig veranderde het aspect
echter weer. Verschuuren uit Rotterdam en Van Oers de leiding over, maar
boven op de berg kreeg de Brabander pech en moest opgeven. De strijd
ontbrandt Volkomen bij
verrassing ontbrandde de strijd in de vierde afdaling plotseling in zijn
volle hevigheid. In razende vaart joegen de renners van de Daelhemerberg
omlaag en hier begon de grote slag, die beslissend voor de verdere strijd zou
worden. Hoe snel het ging werd wel bewezen door het feit, dat deze ronde de
snelste van alle zou worden. In tien
minuten en 10 seconden werden de Verschuren,
Braspenninx, Steenbakkers, Cor en Kees Bakker, Demmenie en Sijen
hadden nu een kopgroep gevormd, die een Rondenlang
bleef hij in zijn eentje voor het hoofdpeloton, dat inmiddels
weer tot 23 renners was aangegroeid, jagen. Hij vergde het uiterste van zijn
krachten, maar hij slaagde erin ronde na ronde iets van zijn achterstand af te
knabbelen. Bij de tienduizenden die langs de weg geschaard stonden, heerste
grote spanning. Zou Gerrit het
halen? Zijn voorsprong op het peloton werd voortdurend groter en tenslotte bedroeg zijn achterstand nog 35 seconden. In het peloton
zaten onder andere De Best, Schellingerhoudt, Lambrichts, Van Amsterdam,
Loos, Joossen. Tot grote teleurstelling van velen kwam in de veertiende ronde
het bericht, dat Schulte in de Berkelstraat bij de afdaling gevallen was en
de strijd had opgegeven. Het was wel bijzonder jammer voor Schulte, die zich
schitterend verdedigd had en ronden lang de spanning er ingehouden had.
Steenbakkers en Cor Bakker waren inmiddels ook uit
de kopgroep verdwenen en toen in de zestiende ronde Demmenie hinder kreeg van
een losse spaak en even moest afstappen, viel hij met Sijen eveneens terug.
Het ging dus in de laatste drie ronden uitsluitend tussen Braspenninx en
Bakker, die aan elkaars wiel bleven. Een
valpartijtje in de Grendelpoort had gelukkig geen ernstige gevolgen. Beide renners
waren onmiddellijk weer op de fiets en zo zag het er naar uit, dat de strijd
in de eindsprint beslist zou worden, waarbij Bakker stellig de beste kansen
had. Het liep echter anders, in de laatste beslissing reed de Assendelftenaar
zijn wiel los en dat bezorgde hem zoveel achterstand, dat hij Braspenninx
niet meer kon inhalen. Onder daverend gejuich stoof de Brabander als
eerste over de eindstreep. De uitslag luidt: Beroepsrenners: 1. John Braspennincx, Princenhage;2. Kees Bakker, Assendelft; 3. Huub
Sijen, Maastricht; 4. Joop Demmenie, 5. Cees Joossen, 6. Cor de Best, 7.
Gerrie Loos, 8. Jan Schweitser, 9. Bouk Schellingerhoudt, 10. Cor van de
Star, Onafhankelijken: 1. Cor de Best, Haarlem, 3 uur 41 min. 21 sec.;
|