|
RONDE
VAN NOORD-HOLLAND.(1981.04.26) Ook Noord-Holland
voor Peer Maas Ook In
Noord-Holland heerste Peer Maas. De 30-jarige routinier uit het Westbrabantse Huybergen
spurtte op de Zaandamse Gedempte Gracht het snelst
van een nog bijna compleet peloton. Maas behaalde in de 36e editie van de
„trots" van het 60-jarlge DTS al weer zijn zevende seizoenzege. De
vijfde triomf in een klassieker. Een record dus, want nog nooit in het
verleden zal een amateur zo succesrijk (door het voorjaar) zijn gefietst. Maas is daar
natuurlijk apetrots op. Al blijft hij realist genoeg
om in te zien dat er de laatste jaren steeds meer koersen zijn gekomen die als ,klassieker" worden aangemerkt. Maas eerlijk: „Ik
zie dit in feite als mijn tweede echte grote uitslag. AMSTEL neemt
Leiding in merkenstrijd En ach, de
K.O.-race, de Braakman en Bladel,
dat is leuk meegenomen." Ook al omdat al
die uitslagen nog eens extra aangeven hoe juist het is, dat Peer Maas deel
uitmaakt van de WK-werkgroep van wegcoach Piet Liebregts. In de voorbereiding
van de titelrace in Praag (eind augustus) zet Peer op 1 mei aan in de
Luxemburgse GP FranCois Faber. Grijnzend: „Toch
lekker een paar dagen achter elkaar koersen. Een korte ritten- wedstrijd,
zoals ik er later nog een paar hoop te rijden. Want ik zou dolgraag eens in
de strijd om de regenboogtrui vertrekken. Daar is het nog niet van gekomen in
al die jaren tussen de amateurs. Alleen zit het er natuurlijk voor mij niet
in om een paar weken achter elkaar alleen aan het fietsen te denken. De
Vredeskoers bijvoorbeeld zou ik best willen rijden, maar dat gaat gewoon in
verband met mijn werk (op het accoun- tantskantoor) niet. Olympia's
Ronde is daar pal achteraan. Ik zou dan ruim een maand van huis zijn. Te gek
dus." Intussen houdt
Peer Maas de vorm en conditie scherp. Al vanaf de eerste weken van maart. En
hij gaat, gesteund door zijn succesvolle Gazelle-ploeg,
alsmaar door met winnen. Zeker wanneer de concurrenten de koers zo
gemakkelijk voor Maas maken als het peloton in Noord-Holland deed. De
driedaagse werd in Noord-Holland weer een eendaagse (misschien maar voor een
jaar). De schitterende erelijst, in 1946 geopend door Joop Middelink en in 1974 tijdelijk afgesloten door Theo Smit (daarna begon de
traditie van de driedaagse) kreeg met Maas een waardig vervolg. Al was de
wedstrijd zelf niet een van de beste uit de reeks. Noord-Holland
stond dit jaar in het teken van het merkenkampioenschap. De
eerste van de vier ,schuiven". De andere drie
worden op 27 juni in en rond Scheveningen verreden. Voor de start zorgde een
wijziging op de deelnemerslijst voor de nodige beroering. Transvemij-Van
Schilt bracht Juul Bruessing aan het vertrek. Piet
Bos: „Een dag eerder zette Juul zijn handtekening onder een contract met mijn
ploeg. En ik ben er blij mee, want nadat we vorig jaar in vrijwel elke race
er van voren goed bijzaten, heb ik dit seizoen nog niet anders meegemaakt dan
dat onze jongens de slag misten." Kon dat eigenlijk
wel, Bruessing (na drie jaren inactiviteit weer
terug in competitie met een score van drie overwinningen in zes koersen) zo
maar bij een nieuwe sponsor? KNWU-secretaris en
reglementenkenner Henk Westerveld: ,We hebben er
alles op nageslagen, maar Bruessing was alweer
terug bij de amateurs, toen allerlei regelingen zijn gemaakt. Hij valt dus
overal buiten en kon zodoende gewoon lid worden van de Transvemij-formatie." Opvallendste
afwezigen in het peloton waren intussen de leden van de Daarom was het
triest dat bij de eerste (van een te groot aantal) valpartij meteen een paar
kanshebbers onderuit gingen. Markthof-Union (Henk Plat is toch al niet
te gelukkig op de Noord-Hol- landse
wegen) kon meteen een hoge klassering al vergeten, want en Henk van Weers en Gerrie Groenewegen
staakten de strijd'. Terwijl Johan van der Velden ook al ver achterbleef
bij de voortrazende massa. Andere gedupeerden: Amstel's
Henk Havik, Jan van Erp's Frank Moons
en De Uitkomst's routinier Frits Schur, die zo ongelukkig terecht kwam dat hij het
rechter schouderblad brak. Ook Bruessing raakte zo ver achter dat hij besloot maar niet
verder te tobben. In tegenstelling tot Rik Moorman
(Amstel), die wel dapper doorzette, maar later opnieuw
(na een botsing met de ambulance) ten val kwam. Een kopgroep van
37 man ontstond in die minuten (na Helaas, de heren
gingen niet krachtig genoeg door. De minuut voorsprong die ze namen, smolt
weg. Maas: ,Sommige delen van het parkoers waren
lastig; andere te gemakkelijk. Daar kwamen de achtervolgers er weer
bij." Voor de Zuiderzeedijk (bij Medenblik)
waren de groepen een en twee derhalve weer bijeen.
Theo van Tol (Bik) staakte daar echter de strijd (te weinig kilometers na
enkele weken rust); Roymans en Van Rijsbergen
vielen. Vooraan intussen
wel plaagstootjes, maar geen echte demarrages. Van der Knoop en Slendebroek probeerden het. Klein, Van Vliet, Zoontjens, Koersen en Bierings
ook. Daarna Heeren, Slendebroek,
Reinier Hassink, Bartol, Damen en Stan Snijders. En nog eens Bierings, Klein, Vriens en Van der Steen. Alles zonder
succes. Zoals ook na Het werd een
spurt. Met Maas als winnaar. Al had Peer moeite om er tussenuit te komen.
„Op Alberts), drie
(Bert Wekema), vier (Nico Toussaint)
en vijf (Van der Knoop) niet zo erg groot ditmaal. De ploegenprijs ging
intussen niet naar Maas' equipe. In punten bleef Gazelle iets achter bij
Herman Krott's Amstel-manner.
Tekst: Henk Kruithof
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||