OMLOOP VAN DE BRAAKMAN.(1980.04.05)

Hoogervorst en Ammerlaan raakten Berry Zoontjens niet kwijt

Wanneer ploegleider Henk Stevens terugkeert uit het Italiaanse rondewerk, zal hij ongetwijfeld tevreden de verrichtingen van zijn in Nederland achtergebleven coureurs beluisteren. Want nadat Peter Damen in de K.O.-Race de klassieke score had geopend, slaagden, Henk Mutsaars (Ronde van Drente) en Berry Zoontjens (Omloop van de Braakman en won in het Paasweekeinde nog twee Belgische wedstrijden, nl. in Waver en in Steenbergen) er immers in, de groep Driessen Stoffen-Col­nago de gewenste publiciteit te bezorgen.

Van “klassiekerkoning" Mutsaars was dat resultaat misschien nog verwacht, van de 20-jarige Tilburger Zoontjens zeker niet. Het koersen van de zestien jaar jongere broer van de coach van de nationale veldrijderstop (Cees) is dit voorjaar echter een aangename surprise. Al in de K.O.-Race (5e) behoorde Berry „Met een E graag") tot de besten. En in de Baronie (9e) was hij weer een van de mannen die de aanval niet schuwden.

De HTS-student werktuigbouwkunde („Nog drie jaar, dan is het af en kan ik me helemaal op het fietsen gaan toeleggen") heeft in zijn tweede volle jaar bij de amateurs (in augustus 1978 kwam hij over) de zaken anders aangepakt dan voorheen. Na het veldritseizoen (3e bij de NK, 25e bij de WK) is hij slechts een week van de fiets geweest. Daarna begon de oefen­campagne. Op schema's van broer Cees. ,Niet te veel, maar wel keihard," omschrijft Berry de oefenstof. „Met ook inter­val-werk. Ik heb er echt baat bij. Het gaat gewoon hartstikke lekker."

De bevestiging van Zoontjens vooruitgang was, na afloop van de 11e Omloop van de Braakman, te halen in het Gazelle-kamp. Al overstemde de teleurstelling daar de bewondering voor de Tilburgse activiteiten. Want Gazelle, met in de materiaalwagen van Ben van Erp de voormalige nationale topscorer Toine van den Bunder, kon eigenlijk in Zeeuws-Vlaanderen de zege niet ontgaan. Aan het eind van een ditmaal wat korte Omloop (vijfkilometer weg was opgebroken en dus „mister" er twintig van de 156 km) reed Zoontjens immers aan het wiel van twee Gazelle-manner (Theo Hogervorst en Gino Ammerlaan) rich­ting eindstreep.

Een kwestie van 'wie van de twee', dacht menigeen. Al bekende Moskou-kandidaat Theo Hogervorst eerlijk: „ Ik was bang voor een nederlaag. Onderweg dacht ik, was ik nou die vent maar, die zich zo lekker naar de meet kon later brengen. En ver­domd, we raakten die Zoontjens nog niet kwijt ook. Dat was nodig, want - zoals iedereen weet - in de spurt trappen Gino en ik zo'n beetje achteruit. Daarom kon Zoontjens zo gemak­kelijk winnen."

„Vervelend. Rot voor de andere jongens ook uit onze ploeg, die achterin voor ons werkten," excuseerde de handelaar in schar­releieren zich. „Maar het liep gewoon verkeerd. De groep zat vlak achter ons. Nog geen 200 meter. Dan kun je geen te gekke dingen uithalen. Ze zitten er zo weer bij." Waaraan een weer wat opgefriste Ammerlaan bescheiden toevoegde: „ Ik zat er doorheen. Kon het tempo soms maar net volgen. Echt aangaan kon ik bijna niet. En als Theo ging staan, moest ik er steeds even af."

Een spurt derhalve in Philippine. Met Hogervorst te vroeg op kop. En Zoontjens als gemakkelijke winnaar. Triomfator van een toch weer aardige koers. Die als gebruikelijk snel verbrok­keling bracht, maar waarin de echte schifting pas laat tot ;stand kwam. Bij het begin van de tweede van de vier lussen reden Werner Wieme, Hogervorst en Ammerlaan (Gazelle), Stephen Jones, Rene Koppert, Adrie van der Poel, Frank Moons en John Broens (Jan van Erp), Ron Snijders (Meubel­droom), Henk van Weers (De Markthof), Corne Heeren (Bec­kers), Michel van Dijk (Brouwers) en Wim de Waal (Trans­vemij) voorop.

Maar met Peer Maas sloten negen anderen aan (o.a. Winkel, Zoontjens, De Bie, Thomas, Hunt, Trouw en Van der Velden) en nog later - toen Gino Ammerlaan op de kenners al weer indruk had gemaakt door na een lek bandje als een spoortrein terug te keren in de spits - nog een forse groep, order aan­voering van Zeeuw Henk de Jong, Arie Versluis en Pim Bosch.

Een valpartij (er waren er toch weer heel wat, al bleef de omvang en de schade beperkt) betekende het eind voor Jones, Trouw en Derek Hunt, die een paar dagen eerder nog zo sterk de Ronde van Luik in Belgie had gewonnen. Ook Glazen Stad­winnaar Rene Koppert raakte even achterop, maar hij nam zijn plaats - tot hij opnieuw viel - toch weer in.

Om van dichtbij te kunnen zien hoe aan het eind van de tweede omloop De Waal (weer sterk voor eigen volk), Ammerlaan, Hogervorst en Snijders toesloegen. De reactie bleef even uit, maar kwam natuurlijk wel. Versluis (131k), Pim Bosch (Dries­sen), Berry Zoontjens, Werner Wieme (ook al voor eigen sup­porters), het Markthof-duo Johan van der Velden en Henk van Weers - de Plat-pupillen gaan nog echt meedoen ook! - en, als enige van het Jan van Erp-contingent, Frank Moons, sloten bij de vier leiders aan. De rest was gezien.

Logisoh dat in die situatie, met drie renners van Ben van Erp in de spits, de Gazelle-ploeg het initiatief moest nemen. Hoger­vorst (de meest ervaren man) deed het. En hoe! Langs het water van de Braakman maakte hij de waaier erg klein. Theo: „De hele zaak zat op de kant." En het lukte. Ammerlaan was ingeseind. Hij schoof mee. Acht anderen misten de macht om het gaatje te overbruggen, dat de twee Gazelles en ... Zoon­tjens ineens hadden.

Zeker, Zoontjens ook, want hij was die enige die het gevaar bijtijds onderkende. Later: ,Ik voelde dat er wat ging gebeuren. De Waal was al eens bezig geweest. En Hogervorst ook. Ik zag Theo die manoeuvre maken en ik wist wat ik moest doen." Hogervorst en Ammerlaan hadden de Ti1burger derhalve in de bagage. En ze losten hem niet.

Opnieuw geen klassieke winst dus voor Pijnackernaar Hoger­vorst (Ammerlaan won vorig jaar de Glazen Stad al). „Een dag ligt me toch niet zo," lachte de verliezers echter al weer kort na de finish. “Mijn beurt komt misschien dan toch pas tijdens de Driedaagse van Noord-Holland."

Vlak achter de top-drie spurtte Johan van der Velden naar de vierde plaats. Voor Snijders en Moons. Een bevestiging van de uitstekende worm van de Markthof-man in de Baronie. Zijn ploegmaat Van Weers miste de kans op een zevende prijs. Bij het ingaan van de sprint liep zijn ketting vast. Elfde werd de Hagenaar daardoor. En hij was ontroostbaar bij de gedachte dat hij weer net buiten de eerste tien reed. Een plaatsje in het peloton aan de voet van de Slingerberg (waar de NK worden gereden) lijkt voor hem echter zeker bestemd. Al was het alleen maar om zijn aanvalsdrift te belonen. Er rijden in het amateur­peloton dit voorjaar te veel mannen te afwachtend.

Wat dan weer niet slaat op Zoontjens, die de zege in de Braak­man absoluut toekwam. Al was hij - door omstandigheden gedwongen - nu wat minder op het voorplan dan een week eerder rond Breda.

BRON: HENK KRUITHOF

0

OMLOOP VAN DE BRAAKMAN. ( 1980.04.05 )

0

Amateurs:

 

1

Berry Zoontjens

Tilburg;

2

Theo Hogervorst

Pijnacker;

3

Gino Ammerlaan

Maasdijk;

4

John van de Velde

Geldrop;

5

Ron Snijders

Zwanenburg;

6

Frank Moons

Mierlo-Hout;

7

Pim Bosch

Gorinchem;

8

Wim de Waal

Axel;

9

Werner Wieme

IJzendijke;

10

Arie Versluis

Ameide;

11

Henk van Weers

Den Haag;

12

Johnny Broers

Maartensdijk;

13

Ad Prinsen

Oosterhout;

14

Gé van Putten

Haaften;

15

Wim de Wilde

Oudelande;

16

Adrie van der Poel

Hoogerheide;

17

Nico Toussaint

Naaldwijk;

18

Peer Maas

Huijbergen;

19

Rob Thomas

Bergen op Zoom;

20

Jac. van Hooijdonk

Wernhout;

21

Herman Winkel

Schalkwijk;

22

Jacques Oosterwaal

Bergen op Zoom;

23

Ad t Gilde

Rotterdam;

24

Michel van Dijk

Someren;

25

Marcel Versteegden

Lieshout;

26

John de Bie

Haarlem;

27

M. van Kolvoort

 

28

Henk de Jong

Goes;

29

Cees Vleugel

Wemeldinge;

30

Wim van de Burgh

Maasland;