|
OMLOOP
VAN ZEEUWS-VLAANDEREN.(1980.05.10 t/m 05.11) Snijdende
spanning Omloop van Zeeuws-Vlaanderen Bonificatie van
tien seconden voldoende voor de eindzege Jacques Hanegraaf haalt tweeds grote
overwinning binnen vier dagen De spanning aan
de eindstreep van de zeventiende aflevering van de Omloop van Zeeuws-Vlaanderen was zondagmiddag te snijden. Met nog
een tiental kilometers voor de wielen had Ad Tak, die over enkele maanden in
het kampioenschap van Nederland debuteert als beroepsrenner in dienst van Transvemij, zich van zijn medevluchters losgemaakt. Tak
had op dat moment in het algemeen klassement een
achterstand van 54 seconden. Bij een overwinning zou hij vijftien seconden
krijgen, dus moest hij 39 seconden exact op de naaste rivalen uitlopen om
winnaar van de Ronde te kunnen worden. De voorsprong van Tak bedroeg op zeker
moment 35 seconden, maar toen mobiliseerde Van Erp ploegleider Jan Gisbers voor de laatste keer zijn troepen. Het zou toch
al te gek worden dat een paarse renner voor de zesde keer dit seizoen met een
tweede plaats genoegen zou moeten nemen. De leiding aan het begin van de laatste
van de drie etappes was namelijk in handen van John Broers. Het verschil met
nummer twee Jacques Hanegraaf van Amstel was tien seconden. De hele wedstrijd handen Broers
en Hanegraaf elkaar in de gaten gehouden. Geen
duimbreed weken ze van elkaars wiel en op het eerste gezicht leek er voor
Broers, zeker nadat de voorsprong van Tak in de laatste kilometers tot
toelaatbare properties terugliep, geen vuiltje aan
de lucht. Ploegleider Herman Krott is echter een
slimme vos. Ook nu profiteerde zijn jonge renner van zijn enorme ervaring. Op
een lijstje had Krott precies opgetekend hoeveel de
onderlinge versdhillen van de renners in de top van
het klassement waren. “Zorg dat je wat overhoudt, dat je alles uit de kast
kunt rijden wanneer je samen met Broers op de eindstreep afstormt", had
de Amsterdammer tegen Hanegraaf gezegd. Het
verschil is maar tien seconden en dat is misschien via de bonificaties,
vijftien, tien en vijf seconden voor de eerste drie aankomenden
weg te werken. Bijna, had Ad Prinsen, de tweede man van Gazelle, in deze
derde rit nog roet in het eten van de Amstelploeg
gestrooid. Ook hij reed zeer hard naar de eindstreep en het verschil op de
meet was nauwelijks waarneembaar. De fotofinish wees uit dat Hanegraaf een banddikte eerder over de lijn was gegaan en
dat hield in dat de jonge Westbrabander na zijn
schitterende overwinning in de Ronde van Midden-Nederland voor de tweede
keer in vier dagen de bloemen van een groot winnaar in ontvangst mocht nemen.
In tijd waren Broers en Hanegraaf precies gelijk
gekomen, maar volgens het reglement is dan het resultaat in de laatste rit
beslissend. Ad Tak hield van zijn verdiende voorsprong nog tien seconden
over. Genoeg om de etappezege te behalen en over de rug van Jannus Slendebroek naar de
derde plaats in de eindstand te klimmen. APOTHEOSE Met deze
spannende en geweldige apotheose kwam er een einde aan een Omloop van Zeeuws-Vlaanderen, die in alle
opzichten de toets van de kritiek ruimschoots kon doorstaan. De organisatle was, opnieuw perfect en voorzitter Gijs
Veerman en zijn noeste medewerkers hebben alle eer van hun werk gehad. De
jury onder leiding van Wim Jeremiasse, -die werd
geassisteerd door Chris Delbressine, kweet zich
uitstekend van zijn taak. Valpartijen kwamen er in het verloop van deze twee
dagen maar enkele voor, zodat ook de EHBO-koffer
nauwelijks open moest gaan, kortom de Omloop van Zeeuws-Vlaanderen
1980 is volkomen geslaagd en heeft in Jacques Hanegraaf
een winnaar gekregen die de zege volkomen verdiende en die als een van zo
niet de strijdbaarste renner van de karavaan kan worden uitgeroepen. Jammer dat de
jury ook in deze Ronde weer een moeilijke beslissing moest nemen. Toen alle
renners na de tijdrit in Philippine waren
gearriveerd bleek Tiny van Rijsbergen, normaal
rijdend voor Driessen Stoffen-Colnago, maar nu in
de trui van Free Time, de snelste tijd te hebben gemaakt. De Sprundel naar reed zes seconden sneller dan de grote
favoriet John Broers. De vorm van de dag, werd er gemompeld, maar kort hierna
kwamen de protesten. Niet officieel. Maar van mensen die met de vlag langs de
weg hadden gestaan, ook deze lui verdiende een pluim, je hebt ze als
organisator hard nodig. Die hadden
onregelmatigheden geconstateerd. Andre Wagtmans
werd hierna op de man of gevraagd wat er was gebeurd. Hij gaf toe naast zijn
renner te hebben gereden en dat kwan Van Rijsbergen
op dertig seconden straf te staan. Jammer dat zoiets gebeurt, maar het recht
moet nu eenmaal zijn loop hebben. Wagtmans had
later spijt dat hij te eerlijk was geweest. “Als ik vollhoud dat ik niet naast mijn renner heb gereden,
gebeurt er niets, nu beken ik eerlijk en nu wordt er de renner het
slachtoffer van", was Wagtmans repliek, die
het met de beslissing van de jury niet eens was, maar zich noodgedwongen bij
het besluit van het college neer moest leggen. Voor de rest
verliep deze Ronde vlekkeloos. Met Pim Bosch, John Broers en Ad Tak als
etappeoverwinnaars en een fantastische Jacques Hanegraaf
als eindlaureaat. Laten we echter
niet op de feiten vooruitlopen en de lezer die niet aanwezig was in de
karavaan vertellen hoe de ritten zich hebben toegedragen. EERSTE ETAPPE - Terneuzen-Terneuzen ( Met honderdentwee
renners vertrok de karavaan om ongeveer kwart over twee vanuit Terneuzen
richting Sluiskil. De eerste kilometers verliepen geneutraliseerd, maar toch
haakten enkele renners met de pedalen in elkaar en Jan Hekman
van de Militaire Ploeg en Jannus Slendebroek van Van Erp gingen
tegen de vlakte. Hans Boom, ook van Van Erp, reed
lek en Piet Maas volgde dit slechte voorbeeld. Allen, ook laatstgenoemde Gazelle-man, kwamen weer snel bij en toen pas kon
wedstrijdleider Jeremiasse de vlag laten zakken. De
eerste vijfentwintig kilometer gebeurde er helemaal niets. In Koewacht kreeg
de plaatselijke renner Ron van der Sijpt, van Van Strien, even de gelegenheid
zich aan zijn dorpsgenoten te laten zien en in Kapelle
Brug ging Arnold van Hooft, altijd voor een avontuur te vinden, op kop
rijden. Toen er echter voor de Batavus-renner geen
pulp kwam opdagen, liet hij zich weer wijselijk inlopen. Na de Grauw, hier
waren ongeveer vijftig kilometer gereden, viel het peloton in twee :gedeelten. De tempoverhoging had als effect dat verschillende
renners moesten lossen. Vooraan ontstond een steekspel tussen groepen van
ongeveer vijfentwintig man sterk. De onderlinge verschillen waren niet groot
en telkens slaagden renners erin van de ene naar de andere groep te springen.
Op de Plattedijk, op een stuk slecht kasseienweg,
in de buurt van Zaamslag, konden dan toch zeven
renners wegkomen. Van der Steen, Hanegraaf,
Dekkers. Broers, De Waal, Slendebroek en Damen
verstonden elkaar goed en zij passeerden in Terneuzen, de lus door Oost-Zeeuws-Vlaanderen zat erop, met een voorsprong van
28 seconden. In Hoek, nauwelijks tien kilometer verder, werd deze groep bijgebeend door ongeveer twintig renners. Voor Hanegraaf ging het echter nog niet hard genoeg. Hij
gooide zijn jeugdig enthousiasme en vooral zijn klasse in de strijd en ging
alleen aan de haal. In IJzendijk, TWEEDE ETAPPE -
Tijdrit Die tweede etapppe betekende een vroege reveille voor de karavaan,
want de eerste renner ging al om kwart over acht van start. De Brit Derek Hunt had lange tijd de beste tijd op zijn naam stann, 14.54 min., maar toen de
toprenners in het klassement zich aandienden, was hij eraan voor zijn moeite.
Hanegraaf realiseerde 14.45 min. en toen Broers
binnenkwam en 14.40 min. op de chrono's bracht was
voor velen de winnaar bekend. Groot was dan ook de verrassing dat Van
Rijsbergen deze tijd nog met zes seconden wist te overtreffen. Helaas, er
waren onoirbare dingen gebeurd, en dat is dan ook
de reden dat wij het relaas van deze tijdrit met enkele regels willen afdoen.
Broers was op kop van het klassement gekomen, met Hanegraaf als tweede, op een afstand van tien seconden. DERDE ETAPPE - Oostburg-Oostburg ( Voor de derde
etappe verplaatste het decor zich naar Oostburg.
Hier werd na een onderbreking van ongeveer vier uur voor de laatste schuif
gestart. Wanneer er ooit van een bliksemstart sprake is geweest dan was het
ook nu. De vlag was nauwelijks omlaag of de groep brak in twee delen uiteen.
Voorop een groep van twintig renners. Het waren vooral de paarsen
van Van Erp die een vroege beslissing ten gunste
van Broers wilden forceren. Toen in Cadzand Bad,
zeer druk vanwege het fantastische lenteweer, de stand van zaken overzien
kon worden, reden dertien renners aan de leiding. Moons,
Broers, Van Leeuwen, Slendebroek van Van Erp, Corne Heeren van Beckers Snaks, Ad Tak, Prinsen en Maas van Gazelle, De Jong en
Franken van Markthof, Mutsaars en Dekkers van Driessen en De Waal van Transvemij. De rest bond echter heftige tegenstand en
daarom mislukte de machtsgreep enigszins. De kloof bleef tientallen
kilometers op een verschil van Broers reed op dat moment, omgeven door verschillende ploeggenoten,
in een zetel naar de overwinning. Tenminste, zo leek
het te zullen gaan. Terwijl Damen in de kopgroep lek reed, sprong Tak
plotseling weg. Hij nam tien, vijftien, twintig seconden, bleef toen even
hangen, maar vergrootte zijn voorsprong tot dertig en zelfs vijfendertig
seconden. Hij werd op dat moment een gevaar voor de zeer nerveuze Broers.
Deze ging toen zelf onderin de beugels en hoewel het verschil kleiner werd,
tekende Broers hier zijn nederlaag. De krachtsinspanning en daarbij de morale spanning was te groot
geweest. Hij had geen kans om Hanegraaf in de
sprint te beletten de tweede plaats te grijpen. Deze had het uitstekend
gezien. Nog een keer alles uit de kast, zal hij wel hebben gedacht en hij
bleek het bij het rechte eind te hebben. De tactiek had ook nu weer van de
kracht gewonnen. BRON: JO DE
BRUIJN
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||