|
ULVENHOUT.(1980.07.16) Jan Raas neemt in
Ulvenhout revanche op Pierino
Gavazzi Jan Raas en Pierino Gavazzi, twee van 's
werelds beste en snelste wegsprinters vochten woensdagmiddag om de
overwinning in de ronde van Ulvenhout, een
wielercriterium waarvoor enkele tienduizenden fans waren opgekomen. Het werd
een finale waarvan de supporters hadden gedroomd. Drie ronden voor het einde
maakte Jan Raas zich vlak voor de jurywagen, daar waar het meeste publiek
zich had opgesteld, los van de rest van het rennersveld. Dit na een zeer
levendige strijd, waarin het decor steeds wisselde en waarin steeds andere
renners hun neus aan het venster lieten zien. Pierino
-Gavazzi, in het voorjaar winnaar van Milaan-San Remo, zag het gevaar
in en sloot zich met enkele felle jumpen bij de
wereldkampioen aan. Dat zou me wat worden. Zou Raas erin slagen de gevreesde
Italiaan achter zich te houden. De aanhang van de Zeeuw, en dat zijn er
velen, rekte de hals. Wie kwam het eerst door de laatste bocht naar de
eindstreep. De stem van de speaker sloeg haast over van enthousiasme toen
Jan Raas in zijn regenboogtricot zich het eerst vertoonde. Het werd een lange
sprint. Gavazzi trachtte langszij te komen, maar
Raas liet dat niet toe. Met een half wiel ging de Nederlander de man van het Apennijnse Schiereiland vooraf. De 25ste ronde van Ulvenhout, een zilveren
jubileum dat groots werd gevierd met een fantastisch wielergala, had een naam
op de ere-lijst gekregen die er zeker niet op
misstaat. Zoals al gezegd
werd het een zeer levendige wedstrijd. De durvers meldden zich van de eerste tot de laatste ronde
aan, maar hun sprongen reikten telkens niet ver genoeg om een definitieve
afscheiding tot stand te kunnen brengen. Steeds weer waren het Raas, De Vlaeminck, de Italiaan Beppe Saronni, de Belgen Roland Demeijer
en Ronnie de Witte of de Nederlandse nee-profs
zoals Ad Tak, Johan Kuiken. Theo Gevers en Ad van Peer die de schade gingen
herstellen. Dat duurde tot ongeveer de vijfenzestigste kilometer. Toen, met
nog Ad Tak, Theo Smit
en Piet van Katwijk en kort hierna kwamen ook De Vlaeminck, De Meijer en de Italianen Gavazzi
en Saronni vooraan postvatten. Het was een
definitieve start voor een grootse finale waarin ook Johan Kuiken, die er na
een periode van acclematiseren door schijnt komen,
Johan van der Meer, de rappe coureur uit Geleen en
Adrie van Houwelingen; tegenwoordig woonachtig in Zaltbommel, een woordje mee wilden spreken. Het beeld
wisselde voortdurend. Dan weer vielen er vooraan renners terug, de volgende
ronde was hun plaats door anderen ingenomen. Dat kwam omdat de vluchters
nooit buiten sprongsafstand van de groep geraakten.
Zoals gezegd waagde Jan Raas drie ronden voor het einde zijn kans. Gavazzi was attent en ook de Schiedammer Ger Mak sprong
mee. Hij kwam echter kracht tekort en moest gelaten zien hoe hij weer door de
achtervolgers werd teruggepakt. Zijn plaats werd ingenomen door de
streekrenner Frits Pirard, die zich daarmee van een
derde plaats verzekerde. De sprint om de vierde plaats ging naar Johan van
der Meer, die Piet van Katwijk en Theo Gevers in
deze volgorde achter zich hield. Het jubileum van
de ronde van Ulvenhout werd nog meer kracht
bijgezet door een wedstrijd achter derny-motoren,
waaraan door tien renners werd deelgenomen. In deze wedstrijd moest vijf keer
om punten worden gesprint en hierin toonde Roger de Vlaeminck
zich de snelste. Daniel Willems werd tweede en ook hierin toonde Frits Pirard zich een bedreven coureur, met een derde plaats. BRON:
JO DE BRUIJN
|