|
GALDER.(1980.03.16) Spannende slot fase ROLF GROEN
behaalt eerste zege als beroepsrenner Goed gedekt in de
rug door dertien ploeggenoten van de HB-formatie
reed de noorderling Rolf Groen de laatste ronden
van de Ronde van Galder in het spoor van de Belg
Ludo Delcroix. Alleen bij het uitkomen van de
laatste bocht zorgde Groen ervoor op kop te zitten. De Belg liet zich
zodoende totaal verrassen en hoe hij nog op de pedalen sprong, tegen Groen
kwam hij ruim een lengte te kort om de eerste koers voor beroepsrenners in
1980 op Nederlandse bodem in een Belgische overwinning te kunnen omzetten. Lange tijd heeft
het ernaar uitgezien dat een andere Belg zijn naam op de ere-lijst
van de Ronde van Galder zou gaan plaatsen. Gerry Verlinden, de nationale titelhouder bij de
zuiderburen, beheerste de strijd van de tiende tot
en met de tachtigste kilometer. Hij was de eerste aanvaller in het ongeveer
vijftig renners tellende peloton. Nauwelijks waren er tien kilometer gereden
of de Belgische driekleur ging al op zoek naar terreinwinst. Hij kreeg in
eerste instantie steun van Johan van der Meer, de revelatie van Parijs-Nice en in diens spoor ging Theo de Rooy, ploeggenoot van Verlinden, mee. Toen ook nog een
tweede HB-er, Jan van Tilborg
uit Bergen op Zoom, aanpikte, was de ontsnapping een feit. Het peloton
aarzelde en langzaam maar zeker liepen de leiders weg. Een halve minuut na
twintig kilometer koers, vijf kilometer verder werd een kwart minuut gemeten en
halfkoers lagen de vier leiders ruim een minuut op
de anderen voor. In het peloton
deed Bert Oosterboseh aanvankelijk veel werk. Hij
werd daarbij goed gesteund door zijn ploeggenoot van TI-Raleigh
Bert Pronk, maar hun tegenaanval had niet het gewenste resultaat. De HB-ploeg was met veertien eenheden bijzonder sterk
vertegenwoordigd en niet zelden kwam het voor dat vijf renners in deze trui
op de kop van de groep uitwaaierden en de snelheid afstopten om de kopgroep
gelegenheid te bieden zover mogelijk weg te komen. De suprematie
van de HB-renners met name Jan Aling,
Jos Lammertink en Ad van Peer, die vaak op kop van
de groep doorkwamen, was wel heel groot en deze ploeg nam de rol over zoals
die vooral in de wedstrijden na de Ronde van Frankrijk door de renners van
Post voor zich werd opgeeist. De koers leek dan ook
als het bekende nachtkaarsje uit te gaan. De reactie vanuit
het peloton bleef uit en kwam er al een keer een tegenaanval bijvoorbeeld van
de streekfavoriet Frits Pirard af van wit-rijder Ton Griep, om er maar enkelen te noemen, dan
waren er meteen drie soms wel vijf HB-renners die
op het wiel van de durver sprongen en natuurlijk niet overnamen. Het decor
van de wedstrijd veranderde pas toen Jan van Tilborg, die kortgeleden nog met de bekende kinderziekte de bof
werd geconfronteerd het vooraan niet meer kon volgen. Toen bleef Van der Meer
alleen zitten met de twee renners van IJsboerke en
zette ploegleider Henk Koopmans zijn renners tot grotere spoed aan. Toen de HB-formatie ging rijden was het met de leiders snel
gedaan. Staf van Roosbroeck en Daniel Waaienberg probeerden de groep nog te stoppen om hierdoor
steun te verlenen aan hun maten Verlinden en De Rooy,
maar toen de kopgroep in het zicht van de achtervolgers kwam duurde het niet
lang meer of de meute slokte de durvers
van het eerste uur op. Door het zwakke
moment van Van Tilborg
werd in feite de koers gered. De laatste kilometers waren bijzonder levendig.
Havik, Pirard, Schipper en Delcroix
gingen een honderdtal meters voorop rijden en in de achterhoede werden de
supporters van Wies van Dongen vergast op een extra achtervolging van hun
favoriet. Van Dongen reed lek juist op het moment dat speaker Chris Delbressine, goed geassisteerd door Kees Maas, riep, dat
er geen vergoeding bij pech meer zal worden gegeven. De jonge Bredanaar liet zich echter niet ontmoedigen en kwam in
een sneltreinvaart naar het peloton terug. Inmiddels waren met nog ongeveer
tien kilometer voor de wielen Groen en Delcroix uit
de groep gesprongen. Opnieuw sloten de IJsboerke-
en HB-renners de weg volkomen af en de twee op de
vlucht konden tot twintig seconden uitlopen. In de laatste ronde ging het nog
bijzonder hard. Verschillende renners slaagden erin het cordon van HB-renners te doorbreken en het tempo op te voeren. HB
profiteerde hier ook van, want nadat Groen in de sprint Delcroix
had verslagen won Van der Meer de sprint voor de derde plaats onmiddellijk
gevolgd door zijn ploeggenoten Jos Lammertink en
Jan Aling. BRON:JO DE BRUIJN
|